klik op onderstaande links om naar de reisverslagen en/of foto's te gaan
REISVERSLAGEN:
FOTO'S:
REISVERSLAGEN:
- Santiago de Chile - Puerto Guadal (29 januari - 16 februari 2011)
- Puerto Guadal - Estancia Viamonte (17 februari - 2 maart 2011)
- Estancia Viamonte - Mendoza (3 maart - 20 maart 2011)
- Mendoza - Tilcara (21 maart - 5 april 2011)
- Tilcara - Santiago de Chile (6 april - 30 april 2011)
FOTO'S:
REISVERSLAG
CHILI EN ARGENTINIË 2011
CHILI EN ARGENTINIË 2011
Santiago de Chile - Graneros - San Manuel - Chillan - Pucon - Conaripe - grensovergang Argentinië - San Martin de los Andes -San Carlos de Bariloche - Park Nacional Los Alerces - grensovergang Chili - Puerto Raminez - Parque Queulat/Ventisquero - Cohaique - Villa Cerro Castillo - Puerto Guadal
JANUARI 2011
Voorbereidingen
Langzaam zijn wij ons aan het voorbereiden voor deze spectaculaire reis door 2 heel bijzondere landen. Enorm afwisselend qua natuur. In het zuiden de hoge bergen en gletsjers in Patagonia en Vuurland en in het noorden o.a. de Atacama woestijn. Tussenin de meren, wijngaarden en mooie steden.
Op zaterdag 29 januari a.s. gaan wij vertrekken voor deze reis van 3 maanden lang.
zondag 30 januari 2011 - aankomst in Santiago de Chile
Eindelijk was het dan zover. Lang naar uitgekeken en dan ineens op weg naar Schiphol. Uitgezwaaid door Jolanda en Ronald, ging onze reis beginnen. Harry had direct al het geluk dat zijn kleine handkoffer na het scannen helemaal uitgepakt moest worden. Die zat ook helemaal vol met voor de douane vreemde artikelen. Omvormer, versterker voor Wifi signaal, GPS, vele zakjes vol met opladers, snoeren en ga zo maar door. Toen zelf alles maar weer netjes ingepakt! We hebben wel moeten lachen.
Met een half uurtje vertraging vertrokken naar Madrid. Wat een gigantisch vliegveld. Alfred en Els hadden dat al gezegd maar dat klopt ook wel. Bijna een half uur doe je erover om bij de gate te komen waar het volgende vliegtuig staat te wachten. Maar gelukkig hadden wij voldoende tijd. Je krijgt er wel een natte rug van!
Toen een vlucht van 12,5 uur naar de hoofdstad van Chili – Santiago. Daar waren wij heel snel! Harry heeft ruim 6 uur liggen slapen en ik werd na 9 uur wakker gemaakt voor het ontbijt. Niet verkeerd dus. Het was trouwens een prachtig gezicht toen wij over de Andes vlogen. Gelukkig werden wij opgehaald want wij hebben weer genoeg bij ons! Te veel misschien?
Zondagmorgen om 11.00 uur plaatselijke tijd kwamen wij in ons Petit Hotel Vila Franca in de wijk Providencia aan. Een soort oud herenhuis, heel sfeervol en gezellig. Ook was het wennen aan de overgang naar het warme weer van ruim 30grd. Eerst de omgeving maar even gaan verkennen. Omdat het zondag is was het overal lekker rustig. Wat opvalt is dat het een schone stad is met heel veel bomen. Lekker op terras bij Starbuck aan de cappuccino! Dat smaakt lekker. Na lekker opgefrist en wat uitrusten op de kamer weer op pad. Lekker gegeten en weer rondgewandeld. Het is wel wennen aan al die tien-en honderduizenden pesos. ‘s avonds lekker vroeg bedje opgezocht want wij waren toch wel aardig moe.
Maandag 31 januari 2011 - Santiago de Chile
Na het ontbijt met de metro naar het oude centrum gegaan. Heerlijk op ons gemak - veel te warm om je druk te maken - rondgelopen en natuurlijk van terras naar terras met de nodige cappuccino’s of cortado’s zoals hier veel gedronken wordt. Veel mooie oude historische gebouwen o.a. op de Plaza de Armas, afgewisseld met strakke nieuwbouw torens. Wat ons opvalt dat je hier heel veel kleine te dikke mensen ziet. Zowel oud als jong. Daarbij houden ze ook nog van hele strakke kleding en ja hoor, dan heb je automatisch een rollade op beentjes. Gek is dat volgens ons niet want als je ziet hoeveel fastfood restaurants je hier ziet! Niet normaal. Vergeet ook het gebak niet - hele grote punten!!!!
De stad zelf ligt op een laagvlakte op ca. 500m die zich tussen de kust en de Andes uitstrekt. Het is ook echt een prachtig gezicht als je op de achtergrond de Andes ziet liggen. Helaas zorgt juist de ligging ervoor dat de uitlaatgassen en andere vervuiling blijft hangen tussen de heuvels waardoor je door de smog geen helder uitzicht op de bergen hebt. Met kabeltrein omhoog naar Cerro San Christobal (900m) met bovenop de top een groot Mariabeeld. Geweldig uitzicht over de stad. Tjonge, wat is het heet. Moeten ons heel rustig aanpassen aan het tijdsverschil en de temperatuur. Dus maar weer een terras gepakt in de gezellige wijk Bellavista. Vandaar helemaal teruggelopen naar ons hotel. ’s Avonds weer lekker uit eten. Vanaf morgen sta ik natuurlijk weer in de keuken. Met Harry zijn schouders gaat het steeds beter. Gelukkig heeft de injectie geholpen. Nu heel moe en lekker naar bed. Morgenochtend worden wij om 9.45 uur opgehaald. Spannend.
dinsdag 1 februari 2011 - vertrek met de camper - Santiago de Chile - Graneros - 89km
Vandaag spannende dag! Wij worden opgehaald en naar onze camper gebracht. Hij stond al helemaal tiptop klaar voor ons. Eerst uitgebreid alles doorgenomen en toen zijn wij rustig onze koffers gaan uitpakken en ingaan ruimen. Eerst denk je....waar moet ik dat allemaal kwijt? Ja, het is niet formaat Carthago....maar het is gelukt! Alles bij elkaar van 10.00 tot 14.00 uur bezig geweest. Direct een natte rug want het was maar 34grd. Toen konden wij wegrijden! Eerst maar even flink boodschappen inslaan bij grote supermarkt bijna direct om de hoek. En heel belangrijk....ook de Chileense wijn is ingeslagen. Oh oh....die hebben wij niet vergeten hoor! Wat een drukte…blij dat wij de grote stad konden ontvluchten met camper. Wat een grote bak. Je hebt trouwens wel veel bekijks. Deze combinatie zie je hier niet zoveel. De auto is een Dodge Ram 2500 4WD en is voor mij (Ella) al klimmen geblazen. Wel een automaat dus dat rijdt wel heel fijn. In de dubbele cabine konden wij ook nog veel kwijt. En dan het geluid!!!! Een soort BOEM BOEM BOEM.. GEBRUL. Vandaag maar 89km gereden naar Graneros. Tja, da’s wel wennen want campingborden kennen ze niet goed. Veel heen en weer moeten rijden en iedereen stuurt je een andere kant op. Eindelijk en doodmoe de camping gevonden. Helemaal op! Geen zin meer om te koken dus boterham en een heerlijke cappu van Harry. Heeeeel vroeg ons bedje opgezocht. Gelukkig wordt het ’s nachts wat frisser…wel zo lekker. Het is wel mooi rijden met – omdat wij zuidelijk gaan – de Andes aan onze linkerhand…wat een gigantische bergen!!!
woensdag 2 februari 2011 - Graneros - San Manuel - 396km
En beetje uitgeslapen pas om half 10 vertrokken omdat wij toch nog wel last hebben van jetlag en dat het een beetje lawaaierig was op de camping. Vandaag grotendeels naar het zuiden over de Panamericana (hier ruta 5) die 48.000km lang is en die het zuidelijkste puntje van Argentinië met Alaska verbind. En route door gebied met veel wijngaarden, fruit en groente teelt. Wij hadden ons voorgenomen er een kort dagje van te maken maar dat pakte toch weer anders uit. Heel veel campings maar waar????? Weer veel zoeken geweest naar een camping. We hebben een uitgebreid boek gekregen waar ze in staan…maar kunnen vinden is een kunst op zich! Gelukkig is het wel genieten van de omgeving. Ondanks Harry zijn beginners cursus Spaans…is het moeilijk ons verstaanbaar te maken hihihi. Toch eerder met het vervolg moeten beginnen. En ze sturen je soms alle kanten op behalve de goede. Je krijgt er wel de slappe lach van. Gaat dit steeds onze dagbesteding worden??? Maar nu eindelijk op een camping na onze eerste onverharde kilometers (20km) gereden te hebben. Hobbel hobbel stof stof en nog eens stof. Wij staan nu aan de oever van Rio Perquilauquen op een mooie plek. Vanavond een wijntje hoor!
donderdag 3 februari 2011 - San Manuel - Chillan - 132km
Om kilometers te maken opnieuw groot deel weer over ruta 5 – Panamericana. Vandaag weer flink boodschappen gedaan en er eindelijk niet zo’n lange reisdag van gemaakt. wij moeten trouwens elke keer bij het boodschappen doen wel uitkijken dat wij niet teveel verse groente, fruit en vlees kopen. Omdat wij steeds de grens overgaan - Chili en Argentinië v.v. mag je van dit alles niets meenemen. Lekker handig hoor! Dit keer zowaar geen gezoek naar een camping maar er snel gevonden….nou ja, bijna dan. In Chillan even een bordje gemist maar dat was weer snel opgelost. Je kan hier ook zo maar niet draaien want je hebt hier bijna alleen maar eenrichtingsstraten. Boodschappen kan je hier trouwens prima doen. Enorme shopping malls met een supermarkt zooooo groot. Echt van alles te krijgen. Ook hier worden netjes je boodschappen voor je ingepakt en weer in je boodschappenwagentje gezet. Lekker makkelijk.
In de loop van de middag eindelijk eens lekker onderuit in de zon met een boek. Helaas op de campings geen internet mogelijkheid. Ben nu wel alles aan het bijhouden maar moet nog even de regelmaat vinden. Van de campings moet je niet zoveel voorstellen. Wij hebben gelukkig alles aan boord maar de verdere voorzieningen zijn niet die zoals wij die kennen. Ja, het is toch Zuid Amerika...... Maar jullie horen ons niet klagen hoor. Tenslotte zitten wij wel steeds lekker buiten in de zon....of schaduw.... Wat een heerlijk leven toch....
vrijdag 4 februari 2011 -Chillan - Pucon - 394km
Vandaag flink wat kilometers gemaakt en zijn in het mooiste en grootste merengebied van Chili aangekomen. Het landschap wordt ook steeds mooier en afwisselender. Voorlopig de laatste kilometers gemaakt op de ruta 5. Dit is wel een snelweg maar toch even anders dan die bij ons. Hier steken de mensen gewoon over. Fietsen op de vluchtstrook mag best en er zijn ook nog bushaltes. Kan het nog gekker? De benzinestations zijn uitgebreid met restaurants, toiletten en vaak douches. Internetten kan daar vaak ook. Alles schoon en netjes. Dus als er op de campings geen internet is zorg ik dat alles klaar is en dat ik het onderweg alleen maar hoeft te versturen. Het is hier trouwens (wat wij tot nu toe gezien hebben) wel een McDonald's cultuur. Je ziet ook behoorlijk stevige kinderen.
Zodra wij oostwaarts het binnenland ingaan richting Villarrica en Pucon is het licht klimmen geblazen. Ook behoorlijk groen en veel bomen maar er zijn hier dan ook naast alle meren diverse nationale parken met vulkanen, rivieren en diverse thermische bronnen. Wel een behoorlijk toeristische omgeving want het barst hier van de hotels en cabana’s (houten huisjes) in alle soorten en maten. Een welvarende streek. Het is hier ook behoorlijk druk omdat het nog vakantietijd is. Het is hier schitterend….wij zitten nu op een camping op 2 minuten lopen van het Lago Villarrica in Pucon met een prachtig uitzicht op de nog steeds werkende vulkaan Villarrica. Op de punt van deze kegel ligt sneeuw en er komt een klein rookpluimpje uit….uitkijken dus!!! Gezellig dorpje met leuke winkels en terrasjes. Heerlijk rondgewandeld en genoten van cappuccino zonder taart. Morgen maar eens kijken wat wij in de omgeving willen gaan doen!
zaterdag 5 februari 2011 - Pucon - rustdag
Vandaag zaterdag 5 februari een echte rustdag gehouden. Heerlijk geslapen in ons bedje. Dat gaat prima hoor en is groot genoeg. Je moet alleen niet helemaal overeind springen want dan heb je een buil op je hoofd. Vanmorgen heb ik eindelijk weer eens mijn hardloopschoenen gepakt en lekker gelopen. Was weer nodig. Ook nog een wasje gedaan, haar gewassen en alle foto’s en films op de laptop gezet. Tja, daar ben je nu dan wel even mee bezig. Harry is maar lekker een eindje gaan lopen maar ik wil dit nu af hebben en zo gaan plaatsen. Uitgebreide foto’s en films komen de volgende keer.
Morgen gaan wij een mooie tocht met de camper maken maar dat gaan jullie nog wel lezen. Wij hebben het in ieder geval ontzettend naar onze zin. Je leeft de hele dag buiten....of in de auto als je kilometers maakt. Zodra de zon ondergaat (rond 21.00 uur) dan koelt het wel behoorlijk af maar dat is wel zo lekker voor de nacht. We hoeven het echt niet koud te hebben hoor. We hebben elkaar....en dan nog 2 grote fleechedekens, groot donsdekbek en nog eens 2 dikke slaapzakken.... Oh....Harry komt net terug en wij zitten nu ineens te genieten van 4 stuntvliegers in kleine vliegtuigjes boven ons hoofd....daar krijg je kriebels van in ons buik. Een soort show boven het meer....niet normaal!
Voorbereidingen
Langzaam zijn wij ons aan het voorbereiden voor deze spectaculaire reis door 2 heel bijzondere landen. Enorm afwisselend qua natuur. In het zuiden de hoge bergen en gletsjers in Patagonia en Vuurland en in het noorden o.a. de Atacama woestijn. Tussenin de meren, wijngaarden en mooie steden.
Op zaterdag 29 januari a.s. gaan wij vertrekken voor deze reis van 3 maanden lang.
zondag 30 januari 2011 - aankomst in Santiago de Chile
Eindelijk was het dan zover. Lang naar uitgekeken en dan ineens op weg naar Schiphol. Uitgezwaaid door Jolanda en Ronald, ging onze reis beginnen. Harry had direct al het geluk dat zijn kleine handkoffer na het scannen helemaal uitgepakt moest worden. Die zat ook helemaal vol met voor de douane vreemde artikelen. Omvormer, versterker voor Wifi signaal, GPS, vele zakjes vol met opladers, snoeren en ga zo maar door. Toen zelf alles maar weer netjes ingepakt! We hebben wel moeten lachen.
Met een half uurtje vertraging vertrokken naar Madrid. Wat een gigantisch vliegveld. Alfred en Els hadden dat al gezegd maar dat klopt ook wel. Bijna een half uur doe je erover om bij de gate te komen waar het volgende vliegtuig staat te wachten. Maar gelukkig hadden wij voldoende tijd. Je krijgt er wel een natte rug van!
Toen een vlucht van 12,5 uur naar de hoofdstad van Chili – Santiago. Daar waren wij heel snel! Harry heeft ruim 6 uur liggen slapen en ik werd na 9 uur wakker gemaakt voor het ontbijt. Niet verkeerd dus. Het was trouwens een prachtig gezicht toen wij over de Andes vlogen. Gelukkig werden wij opgehaald want wij hebben weer genoeg bij ons! Te veel misschien?
Zondagmorgen om 11.00 uur plaatselijke tijd kwamen wij in ons Petit Hotel Vila Franca in de wijk Providencia aan. Een soort oud herenhuis, heel sfeervol en gezellig. Ook was het wennen aan de overgang naar het warme weer van ruim 30grd. Eerst de omgeving maar even gaan verkennen. Omdat het zondag is was het overal lekker rustig. Wat opvalt is dat het een schone stad is met heel veel bomen. Lekker op terras bij Starbuck aan de cappuccino! Dat smaakt lekker. Na lekker opgefrist en wat uitrusten op de kamer weer op pad. Lekker gegeten en weer rondgewandeld. Het is wel wennen aan al die tien-en honderduizenden pesos. ‘s avonds lekker vroeg bedje opgezocht want wij waren toch wel aardig moe.
Maandag 31 januari 2011 - Santiago de Chile
Na het ontbijt met de metro naar het oude centrum gegaan. Heerlijk op ons gemak - veel te warm om je druk te maken - rondgelopen en natuurlijk van terras naar terras met de nodige cappuccino’s of cortado’s zoals hier veel gedronken wordt. Veel mooie oude historische gebouwen o.a. op de Plaza de Armas, afgewisseld met strakke nieuwbouw torens. Wat ons opvalt dat je hier heel veel kleine te dikke mensen ziet. Zowel oud als jong. Daarbij houden ze ook nog van hele strakke kleding en ja hoor, dan heb je automatisch een rollade op beentjes. Gek is dat volgens ons niet want als je ziet hoeveel fastfood restaurants je hier ziet! Niet normaal. Vergeet ook het gebak niet - hele grote punten!!!!
De stad zelf ligt op een laagvlakte op ca. 500m die zich tussen de kust en de Andes uitstrekt. Het is ook echt een prachtig gezicht als je op de achtergrond de Andes ziet liggen. Helaas zorgt juist de ligging ervoor dat de uitlaatgassen en andere vervuiling blijft hangen tussen de heuvels waardoor je door de smog geen helder uitzicht op de bergen hebt. Met kabeltrein omhoog naar Cerro San Christobal (900m) met bovenop de top een groot Mariabeeld. Geweldig uitzicht over de stad. Tjonge, wat is het heet. Moeten ons heel rustig aanpassen aan het tijdsverschil en de temperatuur. Dus maar weer een terras gepakt in de gezellige wijk Bellavista. Vandaar helemaal teruggelopen naar ons hotel. ’s Avonds weer lekker uit eten. Vanaf morgen sta ik natuurlijk weer in de keuken. Met Harry zijn schouders gaat het steeds beter. Gelukkig heeft de injectie geholpen. Nu heel moe en lekker naar bed. Morgenochtend worden wij om 9.45 uur opgehaald. Spannend.
dinsdag 1 februari 2011 - vertrek met de camper - Santiago de Chile - Graneros - 89km
Vandaag spannende dag! Wij worden opgehaald en naar onze camper gebracht. Hij stond al helemaal tiptop klaar voor ons. Eerst uitgebreid alles doorgenomen en toen zijn wij rustig onze koffers gaan uitpakken en ingaan ruimen. Eerst denk je....waar moet ik dat allemaal kwijt? Ja, het is niet formaat Carthago....maar het is gelukt! Alles bij elkaar van 10.00 tot 14.00 uur bezig geweest. Direct een natte rug want het was maar 34grd. Toen konden wij wegrijden! Eerst maar even flink boodschappen inslaan bij grote supermarkt bijna direct om de hoek. En heel belangrijk....ook de Chileense wijn is ingeslagen. Oh oh....die hebben wij niet vergeten hoor! Wat een drukte…blij dat wij de grote stad konden ontvluchten met camper. Wat een grote bak. Je hebt trouwens wel veel bekijks. Deze combinatie zie je hier niet zoveel. De auto is een Dodge Ram 2500 4WD en is voor mij (Ella) al klimmen geblazen. Wel een automaat dus dat rijdt wel heel fijn. In de dubbele cabine konden wij ook nog veel kwijt. En dan het geluid!!!! Een soort BOEM BOEM BOEM.. GEBRUL. Vandaag maar 89km gereden naar Graneros. Tja, da’s wel wennen want campingborden kennen ze niet goed. Veel heen en weer moeten rijden en iedereen stuurt je een andere kant op. Eindelijk en doodmoe de camping gevonden. Helemaal op! Geen zin meer om te koken dus boterham en een heerlijke cappu van Harry. Heeeeel vroeg ons bedje opgezocht. Gelukkig wordt het ’s nachts wat frisser…wel zo lekker. Het is wel mooi rijden met – omdat wij zuidelijk gaan – de Andes aan onze linkerhand…wat een gigantische bergen!!!
woensdag 2 februari 2011 - Graneros - San Manuel - 396km
En beetje uitgeslapen pas om half 10 vertrokken omdat wij toch nog wel last hebben van jetlag en dat het een beetje lawaaierig was op de camping. Vandaag grotendeels naar het zuiden over de Panamericana (hier ruta 5) die 48.000km lang is en die het zuidelijkste puntje van Argentinië met Alaska verbind. En route door gebied met veel wijngaarden, fruit en groente teelt. Wij hadden ons voorgenomen er een kort dagje van te maken maar dat pakte toch weer anders uit. Heel veel campings maar waar????? Weer veel zoeken geweest naar een camping. We hebben een uitgebreid boek gekregen waar ze in staan…maar kunnen vinden is een kunst op zich! Gelukkig is het wel genieten van de omgeving. Ondanks Harry zijn beginners cursus Spaans…is het moeilijk ons verstaanbaar te maken hihihi. Toch eerder met het vervolg moeten beginnen. En ze sturen je soms alle kanten op behalve de goede. Je krijgt er wel de slappe lach van. Gaat dit steeds onze dagbesteding worden??? Maar nu eindelijk op een camping na onze eerste onverharde kilometers (20km) gereden te hebben. Hobbel hobbel stof stof en nog eens stof. Wij staan nu aan de oever van Rio Perquilauquen op een mooie plek. Vanavond een wijntje hoor!
donderdag 3 februari 2011 - San Manuel - Chillan - 132km
Om kilometers te maken opnieuw groot deel weer over ruta 5 – Panamericana. Vandaag weer flink boodschappen gedaan en er eindelijk niet zo’n lange reisdag van gemaakt. wij moeten trouwens elke keer bij het boodschappen doen wel uitkijken dat wij niet teveel verse groente, fruit en vlees kopen. Omdat wij steeds de grens overgaan - Chili en Argentinië v.v. mag je van dit alles niets meenemen. Lekker handig hoor! Dit keer zowaar geen gezoek naar een camping maar er snel gevonden….nou ja, bijna dan. In Chillan even een bordje gemist maar dat was weer snel opgelost. Je kan hier ook zo maar niet draaien want je hebt hier bijna alleen maar eenrichtingsstraten. Boodschappen kan je hier trouwens prima doen. Enorme shopping malls met een supermarkt zooooo groot. Echt van alles te krijgen. Ook hier worden netjes je boodschappen voor je ingepakt en weer in je boodschappenwagentje gezet. Lekker makkelijk.
In de loop van de middag eindelijk eens lekker onderuit in de zon met een boek. Helaas op de campings geen internet mogelijkheid. Ben nu wel alles aan het bijhouden maar moet nog even de regelmaat vinden. Van de campings moet je niet zoveel voorstellen. Wij hebben gelukkig alles aan boord maar de verdere voorzieningen zijn niet die zoals wij die kennen. Ja, het is toch Zuid Amerika...... Maar jullie horen ons niet klagen hoor. Tenslotte zitten wij wel steeds lekker buiten in de zon....of schaduw.... Wat een heerlijk leven toch....
vrijdag 4 februari 2011 -Chillan - Pucon - 394km
Vandaag flink wat kilometers gemaakt en zijn in het mooiste en grootste merengebied van Chili aangekomen. Het landschap wordt ook steeds mooier en afwisselender. Voorlopig de laatste kilometers gemaakt op de ruta 5. Dit is wel een snelweg maar toch even anders dan die bij ons. Hier steken de mensen gewoon over. Fietsen op de vluchtstrook mag best en er zijn ook nog bushaltes. Kan het nog gekker? De benzinestations zijn uitgebreid met restaurants, toiletten en vaak douches. Internetten kan daar vaak ook. Alles schoon en netjes. Dus als er op de campings geen internet is zorg ik dat alles klaar is en dat ik het onderweg alleen maar hoeft te versturen. Het is hier trouwens (wat wij tot nu toe gezien hebben) wel een McDonald's cultuur. Je ziet ook behoorlijk stevige kinderen.
Zodra wij oostwaarts het binnenland ingaan richting Villarrica en Pucon is het licht klimmen geblazen. Ook behoorlijk groen en veel bomen maar er zijn hier dan ook naast alle meren diverse nationale parken met vulkanen, rivieren en diverse thermische bronnen. Wel een behoorlijk toeristische omgeving want het barst hier van de hotels en cabana’s (houten huisjes) in alle soorten en maten. Een welvarende streek. Het is hier ook behoorlijk druk omdat het nog vakantietijd is. Het is hier schitterend….wij zitten nu op een camping op 2 minuten lopen van het Lago Villarrica in Pucon met een prachtig uitzicht op de nog steeds werkende vulkaan Villarrica. Op de punt van deze kegel ligt sneeuw en er komt een klein rookpluimpje uit….uitkijken dus!!! Gezellig dorpje met leuke winkels en terrasjes. Heerlijk rondgewandeld en genoten van cappuccino zonder taart. Morgen maar eens kijken wat wij in de omgeving willen gaan doen!
zaterdag 5 februari 2011 - Pucon - rustdag
Vandaag zaterdag 5 februari een echte rustdag gehouden. Heerlijk geslapen in ons bedje. Dat gaat prima hoor en is groot genoeg. Je moet alleen niet helemaal overeind springen want dan heb je een buil op je hoofd. Vanmorgen heb ik eindelijk weer eens mijn hardloopschoenen gepakt en lekker gelopen. Was weer nodig. Ook nog een wasje gedaan, haar gewassen en alle foto’s en films op de laptop gezet. Tja, daar ben je nu dan wel even mee bezig. Harry is maar lekker een eindje gaan lopen maar ik wil dit nu af hebben en zo gaan plaatsen. Uitgebreide foto’s en films komen de volgende keer.
Morgen gaan wij een mooie tocht met de camper maken maar dat gaan jullie nog wel lezen. Wij hebben het in ieder geval ontzettend naar onze zin. Je leeft de hele dag buiten....of in de auto als je kilometers maakt. Zodra de zon ondergaat (rond 21.00 uur) dan koelt het wel behoorlijk af maar dat is wel zo lekker voor de nacht. We hoeven het echt niet koud te hebben hoor. We hebben elkaar....en dan nog 2 grote fleechedekens, groot donsdekbek en nog eens 2 dikke slaapzakken.... Oh....Harry komt net terug en wij zitten nu ineens te genieten van 4 stuntvliegers in kleine vliegtuigjes boven ons hoofd....daar krijg je kriebels van in ons buik. Een soort show boven het meer....niet normaal!
zondag 6 februari 2011 - Pucon - Conaripe - 102km
Vanmorgen opgestaan met....bewolking! Dat was even schrikken. Maar gelukkig trok het al vlug weg en het was weer stralend weer met strakblauw luchtje. Nu moeten wij wel even vertellen dat het nou ook niet direct heel warm is zo ‘s morgens vroeg. Eerst heb je nog wel even een dunne trui aan maar als het dan al weer snel warmer wordt....dan gaat alles weer uit en dan heb je soms ook nog wel even schaduw nodig. Na 2 dagen op 1 plek wilden wij wel weer op pad gaan. Wij hadden een mooie route uitgezet - deels verhard maar ook een groot deel onverhard. Via Villarrica, Lican Ray en Conaripe (koffiestop) kwamen wij op de 4x4WD route aan. Deze wilden wij helemaal naar het noorden nemen via het National Park Villarrica. Echt een prachtige route door een heel bosrijk berggebied met thermale baden, rivieren en watervallen. Aan beide kanten 2 vulkanen waarvan het pluimpje van de Villarrica af en toe boven de boomtoppen uitkwam. Maar ja, soms het je geluk en soms heb je pech!!!! Ook deze keer was het weer foute boel. Na 25km overhard gereden te hebben door een geweldige mooie omgeving kwamen wij bij het park aan waar een groot bord stond dat er alleen kleine 4WD’s doorkonden. Nee toch? Hoezo??? Gelukkig stonden daar een aantal auto’s en wij wilden wel eens weten hoe dat precies zat. Let op! Nu blijkt over een lengte van ca. 9km een heel stuk echt slecht “wegdek” te zijn. Heel smal, diepe kuilen met modder en bomen en struiken die heel laag zijn. Tja, wij zijn dus ENORM! Een aardige Chileen die het gebied goed kent stond ook al nee te schudden tegen ons. Oh oh, wat was dat balen. Eerst dachten we nog...we wagen het erop...maar ja, het is toch een huurcamper. Omdat wij zo stonden te twijfelen (anders weer 95km terug) stelde deze aardige man voor ons even een paar kilometer in zijn auto mee te nemen. Dat aanbod sloegen wij niet af. Vooral omdat het echt prachtig was want er stonden bomen van wel 1000 jaar oud. Deze speciale bomen (Araucaria) groeien alleen maar op vulkanische grond. Maar we zagen ook direct dat wij met onze camper hier niet door zouden kunnen komen. Vette pech dus. Maar ja, deze route was toch de moeite waard geweest. Helaas nu weer een stuk terug gereden tot 15km voor Conaripe nog steeds op de onverharde weg. Hier staan wij op een camping naast een rivier. Heel rustig en stil....nou ja, behalve het stromen van het water dan. Zal vanavond toch wel ophouden of gewoon een wijntje nemen? Morgen dus maar bijtijds opstaan en weer terug naar Pucon waar wij dan de route richting de grens met Argentinië oppakken. Dan de grens over.....op naar het volgende land. Ik zit nu lekker in het zonnetje...willen jullie toch weten....mijn website bij te werken. Dat ging gisteren super. Onder het genot van een heerlijke kop cappuccino alleen op de knop publiceer in IWEB drukken en klaar is Kees...Ella dan! Nu lekker onderuit met een boek...en genieten van de kippen, varkens en een Alpaca die om ons heen loopt.
maandag 7 februari 2011 - Conaripe - San Martin de los Andes (ARG) - 275km
Vanmorgen op tijd opgestaan want we moesten helaas wat extra kilometers maken omdat wij gisteren niet door konden rijden. Het was een heerlijk rustige camping met kippen en biggetjes om ons heen. De eerste 75km was dus bekend terrein. Maar omdat je het nu vanaf de andere kant ziet kijk je er toch anders tegenaan. Wat is het hier toch mooi. Een behoorlijk welvarende streek hier want je ziet hier veel mooie cabana’s (houten huizen) staan. Prachtig aangelegde en onderhouden tuinen en heeeeel veel bloemen. Hele hagen vol met hortensia’s. Prachtig om te zien. En alles is schoon. Dat zie je zelfs in NL niet zo. Maar niet te vroeg juichen....wie weet hoe de rest van Chili is. In Pucon hebben wij maar even een koffiestop gehouden bij ons favoriete cafe (+internet).
Toen op weg naar de grens. Een schitterende route naar Paso Mamuil Malal (1207m) door weer Araucaria bossen die alleen op vulkaangrond groeien op een hoogte van ca. 1000m en die wel 50m hoog kunnen worden. Af en toe passeren wij een mooi meertje en steeds houden wij zicht op weer een andere vulkaan de Lanin (3728m) met zijn besneeuwde top. Tsjongejonge, wat is het toch genieten. Langzaam klimmen wij naar de hoogvlakte van 1200m waar de grensposten van Chili en Argentinië liggen. DAT WETEN WIJ NU OOK!!!!
Geduld is een schone zaak toch? Na eerst 20km stofhappen de grenspost Chili. Alle documenten bij de hand en naar het kantoor lopen. Na 2 loketten en 30 minuten verder hadden wij alle papieren en konden wij de grens over. Zoooooo....dat ging lekker snel voor hier! MAAR...dat was dus de Chileense grens. Eerst nog 2km niemandsland en toen de Argentijnse grens. Opnieuw alle papieren bij de hand en richting het kantoor. Nou ja, wij dus niet alleen!!! Iedereen die Argentinie uitging of inkwam moest bij dezelfde loketten zijn. Eerst naar het loket immigratie (stempel enz) en dan naar het loket douane (weer stempel enz.) Buiten stonden al wat mensen maar binnen!!!! Het hele kantoor stond vol met lange FILES mensen! propvol!!!! HELP. Waren wij nu op het verkeerde moment of is het altijd zo? Maar ja, na 2 UUR waren wij ook zover dat alles geregeld was. Wij zijn dus gewaarschuwd - grensovergangen kosten veel tijd! Maar het schijnt normaal te zijn. Ik kreeg trouwens wel een lief compliment van een vrouw - zij vond dat ik ondanks het lange wachten toch zo vrolijk bleef kijken! Als je dan alle papieren afgehandeld hebt ga je daadwerkelijk de grens over en krijg je nog even een korte inspectie in de camper of wij geen vers fruit of groente de grens over wilden smokkelen. Daar hadden wij al rekening mee gehouden. Niets meer aan boord....wat wel betekende dat wij in ieder geval boodschappen moesten doen.
Na de grens al gauw een heel ander landschap. Veel kaler, hogere bergtoppen, ruiger en schitterende uitzichten. Ook de temperatuur (was voorspeld) is nu ook een stuk hoger en dat blijft de komende dagen ook zo. Niet zeuren maar het mag wel iets minder.
Inmiddels aangekomen in San Martin de Los Andes. Wat een mooie omgeving weer. Wij zijn er even doorgereden voor de boodschappen en om geld te pinnen maar wat een mooi en gezellige stadje. Bijna alles is chalet-achtige bouwstijl. De een nog luxer dan de ander. Een welvarende plaats met veel winkels en terrassen. Morgen gaan wij voordat wij verder gaan nog even op verkenning uit. Nu zitten wij om half 9 nog lekker buiten zonder een trui aan te hoeven trekken. Dat is pas voor het eerst want als de zon voorheen onderging werd het direct een stuk kouder. Nu dus lekker onder een heerlijke warme douche geweest . Nu nagenieten met cappuccino van Harry van deze dag.
dinsdag 8 februari 2011 - San Martin de los Andes - San Carlos de Bariloche - 217km
Aangezien wij gisteren geen puf meer hadden dit leuke en gezellige stadje in te gaan hebben wij dat vanmorgen eerst gedaan. Het is hier inderdaad een beetje Zwitserland met een Spaans accent! Wat een huizen staan hier! Over het algemeen allemaal van hout maar soms lijken het wel kastelen. Zelfs hier en daar supermodern! Een welvarende streek. Hier komen zowel ‘s zomers als ‘s winters veel toeristen omdat hier ook een skigebied is. Het merendeel van de winkels bestaat uit outdoor zaken. Alle bekende merken zijn hier vertegenwoordigd. Dan nog de nodige hotels, restaurants en cafe’s met leuke terrassen. En...niet onbelangrijk...allemaal gratis wifi. Dus even mail opgehaald en nog even met mijn lieve zus zitten kletsen via skype. Gelukkig had ik vooral mijn Ipad even in de tas gedaan. Oh oh, wat handig! Net voordat wij weer op pad wilden gaan had Harry ineens nog hevige zin in een cappuccino. Waarom....ja, kijk maar naar deze foto. Wij hadden meteen de lunch op. Wat een hap.
Deze plaats ligt wel heel mooi in een dal tussen de bergen aan het Lago Lacar. Maar we “moesten” weer gaan verplaatsen. Via ruta 234 ofwel de 7-meren route naar Bariloche gereden. Nou dat was een feest om deze route te rijden. Echt helemaal super. Al slingerend door de bergen met prachtige uitzichten op de groene bomen en prachtige meren die wij passeerden. Het deed ons wel een beetje aan Canada (British Columbia) denken en soms zelfs een beetje aan Noorwegen. Gelukkig veel uitzichtpunten waar wij even konden stoppen. Er kwamen steeds meer hoge pieken in het zicht. Voordat wij de stad Villa La Angostura bereikten hebben wij het laatste deel van deze route 60km onverhard gereden. Ja, dan gaat de snelheid er ook meteen uit. Het was een flink wasbord. Nou ben ik daar niet vies van maar dan niet op de weg.....
Daarna was het weer asfalt rijden en de bergen werden kaler en kaler....oh oh wat mooi. De bomen verdwenen een beetje en maakte plaats voor laag struikgewas en grassen. Tot aan Bariloche langs het meer Lago Nahuelhuapi.....spreek dat maar eens uit! Wat een hoge pieken en soms hier en daar nog een deel met sneeuw. Vandaag hadden wij af en toe zelfs een wolkje maar die hadden wij besteld om onze foto’s nog iets meer op te leuken. Bariloche is eigenlijk een veel grotere plaats dan wij dachten. Wat een drukte. Direct doorgereden naar een camping langs het water waar wij nu staan. Maar eens zien wat wij morgen doen. Er staat een vrije dag in de planning. Tussendoor de boodschappen gedaan inclusief hopelijk een heerlijke Argentijnse wijn. Daar zullen wij vanavond eens aan gaan beginnen.
Ik wil toch nog wel even melden dat Harry soms echt wel staat te kwijlen als hij fietsers tegenkomt. En die kom je hier veel tegen. Wij hebben het vaak over Piet en Noortje gehad. Die bikkels hebben hier een aantal keren door Chili en Argentinië gefietst. In het merengebied in Chili waar wij net vandaan komen en hier ook is echt een mountainbike paradijs. Je kan hier echt overal onverhard fietsen. Het is voor Harry wel jammer maar hij weet zelf ook wel dat de tijd hiervoor ontbreekt. Een andere keer dan maar.
woensdag 9 februari 2011 - San Carlos de Bariloche - rustdag
Tenminste....niet echt verplaatsen. Direct dit allemaal even plaatsen want vanaf morgen gaat het echt gebeuren. Dan komen wij niet zoveel plaatsen meer tegen en wordt het grotendeels onverhard rijden en geen idee of er dan nog wat internet mogelijkheden zijn.
Het lijkt wel of wij al heel lang weg zijn maar dat is pas 1,5 week. Nog heel wat te gaan.
Vanmorgen opgestaan met....bewolking! Dat was even schrikken. Maar gelukkig trok het al vlug weg en het was weer stralend weer met strakblauw luchtje. Nu moeten wij wel even vertellen dat het nou ook niet direct heel warm is zo ‘s morgens vroeg. Eerst heb je nog wel even een dunne trui aan maar als het dan al weer snel warmer wordt....dan gaat alles weer uit en dan heb je soms ook nog wel even schaduw nodig. Na 2 dagen op 1 plek wilden wij wel weer op pad gaan. Wij hadden een mooie route uitgezet - deels verhard maar ook een groot deel onverhard. Via Villarrica, Lican Ray en Conaripe (koffiestop) kwamen wij op de 4x4WD route aan. Deze wilden wij helemaal naar het noorden nemen via het National Park Villarrica. Echt een prachtige route door een heel bosrijk berggebied met thermale baden, rivieren en watervallen. Aan beide kanten 2 vulkanen waarvan het pluimpje van de Villarrica af en toe boven de boomtoppen uitkwam. Maar ja, soms het je geluk en soms heb je pech!!!! Ook deze keer was het weer foute boel. Na 25km overhard gereden te hebben door een geweldige mooie omgeving kwamen wij bij het park aan waar een groot bord stond dat er alleen kleine 4WD’s doorkonden. Nee toch? Hoezo??? Gelukkig stonden daar een aantal auto’s en wij wilden wel eens weten hoe dat precies zat. Let op! Nu blijkt over een lengte van ca. 9km een heel stuk echt slecht “wegdek” te zijn. Heel smal, diepe kuilen met modder en bomen en struiken die heel laag zijn. Tja, wij zijn dus ENORM! Een aardige Chileen die het gebied goed kent stond ook al nee te schudden tegen ons. Oh oh, wat was dat balen. Eerst dachten we nog...we wagen het erop...maar ja, het is toch een huurcamper. Omdat wij zo stonden te twijfelen (anders weer 95km terug) stelde deze aardige man voor ons even een paar kilometer in zijn auto mee te nemen. Dat aanbod sloegen wij niet af. Vooral omdat het echt prachtig was want er stonden bomen van wel 1000 jaar oud. Deze speciale bomen (Araucaria) groeien alleen maar op vulkanische grond. Maar we zagen ook direct dat wij met onze camper hier niet door zouden kunnen komen. Vette pech dus. Maar ja, deze route was toch de moeite waard geweest. Helaas nu weer een stuk terug gereden tot 15km voor Conaripe nog steeds op de onverharde weg. Hier staan wij op een camping naast een rivier. Heel rustig en stil....nou ja, behalve het stromen van het water dan. Zal vanavond toch wel ophouden of gewoon een wijntje nemen? Morgen dus maar bijtijds opstaan en weer terug naar Pucon waar wij dan de route richting de grens met Argentinië oppakken. Dan de grens over.....op naar het volgende land. Ik zit nu lekker in het zonnetje...willen jullie toch weten....mijn website bij te werken. Dat ging gisteren super. Onder het genot van een heerlijke kop cappuccino alleen op de knop publiceer in IWEB drukken en klaar is Kees...Ella dan! Nu lekker onderuit met een boek...en genieten van de kippen, varkens en een Alpaca die om ons heen loopt.
maandag 7 februari 2011 - Conaripe - San Martin de los Andes (ARG) - 275km
Vanmorgen op tijd opgestaan want we moesten helaas wat extra kilometers maken omdat wij gisteren niet door konden rijden. Het was een heerlijk rustige camping met kippen en biggetjes om ons heen. De eerste 75km was dus bekend terrein. Maar omdat je het nu vanaf de andere kant ziet kijk je er toch anders tegenaan. Wat is het hier toch mooi. Een behoorlijk welvarende streek hier want je ziet hier veel mooie cabana’s (houten huizen) staan. Prachtig aangelegde en onderhouden tuinen en heeeeel veel bloemen. Hele hagen vol met hortensia’s. Prachtig om te zien. En alles is schoon. Dat zie je zelfs in NL niet zo. Maar niet te vroeg juichen....wie weet hoe de rest van Chili is. In Pucon hebben wij maar even een koffiestop gehouden bij ons favoriete cafe (+internet).
Toen op weg naar de grens. Een schitterende route naar Paso Mamuil Malal (1207m) door weer Araucaria bossen die alleen op vulkaangrond groeien op een hoogte van ca. 1000m en die wel 50m hoog kunnen worden. Af en toe passeren wij een mooi meertje en steeds houden wij zicht op weer een andere vulkaan de Lanin (3728m) met zijn besneeuwde top. Tsjongejonge, wat is het toch genieten. Langzaam klimmen wij naar de hoogvlakte van 1200m waar de grensposten van Chili en Argentinië liggen. DAT WETEN WIJ NU OOK!!!!
Geduld is een schone zaak toch? Na eerst 20km stofhappen de grenspost Chili. Alle documenten bij de hand en naar het kantoor lopen. Na 2 loketten en 30 minuten verder hadden wij alle papieren en konden wij de grens over. Zoooooo....dat ging lekker snel voor hier! MAAR...dat was dus de Chileense grens. Eerst nog 2km niemandsland en toen de Argentijnse grens. Opnieuw alle papieren bij de hand en richting het kantoor. Nou ja, wij dus niet alleen!!! Iedereen die Argentinie uitging of inkwam moest bij dezelfde loketten zijn. Eerst naar het loket immigratie (stempel enz) en dan naar het loket douane (weer stempel enz.) Buiten stonden al wat mensen maar binnen!!!! Het hele kantoor stond vol met lange FILES mensen! propvol!!!! HELP. Waren wij nu op het verkeerde moment of is het altijd zo? Maar ja, na 2 UUR waren wij ook zover dat alles geregeld was. Wij zijn dus gewaarschuwd - grensovergangen kosten veel tijd! Maar het schijnt normaal te zijn. Ik kreeg trouwens wel een lief compliment van een vrouw - zij vond dat ik ondanks het lange wachten toch zo vrolijk bleef kijken! Als je dan alle papieren afgehandeld hebt ga je daadwerkelijk de grens over en krijg je nog even een korte inspectie in de camper of wij geen vers fruit of groente de grens over wilden smokkelen. Daar hadden wij al rekening mee gehouden. Niets meer aan boord....wat wel betekende dat wij in ieder geval boodschappen moesten doen.
Na de grens al gauw een heel ander landschap. Veel kaler, hogere bergtoppen, ruiger en schitterende uitzichten. Ook de temperatuur (was voorspeld) is nu ook een stuk hoger en dat blijft de komende dagen ook zo. Niet zeuren maar het mag wel iets minder.
Inmiddels aangekomen in San Martin de Los Andes. Wat een mooie omgeving weer. Wij zijn er even doorgereden voor de boodschappen en om geld te pinnen maar wat een mooi en gezellige stadje. Bijna alles is chalet-achtige bouwstijl. De een nog luxer dan de ander. Een welvarende plaats met veel winkels en terrassen. Morgen gaan wij voordat wij verder gaan nog even op verkenning uit. Nu zitten wij om half 9 nog lekker buiten zonder een trui aan te hoeven trekken. Dat is pas voor het eerst want als de zon voorheen onderging werd het direct een stuk kouder. Nu dus lekker onder een heerlijke warme douche geweest . Nu nagenieten met cappuccino van Harry van deze dag.
dinsdag 8 februari 2011 - San Martin de los Andes - San Carlos de Bariloche - 217km
Aangezien wij gisteren geen puf meer hadden dit leuke en gezellige stadje in te gaan hebben wij dat vanmorgen eerst gedaan. Het is hier inderdaad een beetje Zwitserland met een Spaans accent! Wat een huizen staan hier! Over het algemeen allemaal van hout maar soms lijken het wel kastelen. Zelfs hier en daar supermodern! Een welvarende streek. Hier komen zowel ‘s zomers als ‘s winters veel toeristen omdat hier ook een skigebied is. Het merendeel van de winkels bestaat uit outdoor zaken. Alle bekende merken zijn hier vertegenwoordigd. Dan nog de nodige hotels, restaurants en cafe’s met leuke terrassen. En...niet onbelangrijk...allemaal gratis wifi. Dus even mail opgehaald en nog even met mijn lieve zus zitten kletsen via skype. Gelukkig had ik vooral mijn Ipad even in de tas gedaan. Oh oh, wat handig! Net voordat wij weer op pad wilden gaan had Harry ineens nog hevige zin in een cappuccino. Waarom....ja, kijk maar naar deze foto. Wij hadden meteen de lunch op. Wat een hap.
Deze plaats ligt wel heel mooi in een dal tussen de bergen aan het Lago Lacar. Maar we “moesten” weer gaan verplaatsen. Via ruta 234 ofwel de 7-meren route naar Bariloche gereden. Nou dat was een feest om deze route te rijden. Echt helemaal super. Al slingerend door de bergen met prachtige uitzichten op de groene bomen en prachtige meren die wij passeerden. Het deed ons wel een beetje aan Canada (British Columbia) denken en soms zelfs een beetje aan Noorwegen. Gelukkig veel uitzichtpunten waar wij even konden stoppen. Er kwamen steeds meer hoge pieken in het zicht. Voordat wij de stad Villa La Angostura bereikten hebben wij het laatste deel van deze route 60km onverhard gereden. Ja, dan gaat de snelheid er ook meteen uit. Het was een flink wasbord. Nou ben ik daar niet vies van maar dan niet op de weg.....
Daarna was het weer asfalt rijden en de bergen werden kaler en kaler....oh oh wat mooi. De bomen verdwenen een beetje en maakte plaats voor laag struikgewas en grassen. Tot aan Bariloche langs het meer Lago Nahuelhuapi.....spreek dat maar eens uit! Wat een hoge pieken en soms hier en daar nog een deel met sneeuw. Vandaag hadden wij af en toe zelfs een wolkje maar die hadden wij besteld om onze foto’s nog iets meer op te leuken. Bariloche is eigenlijk een veel grotere plaats dan wij dachten. Wat een drukte. Direct doorgereden naar een camping langs het water waar wij nu staan. Maar eens zien wat wij morgen doen. Er staat een vrije dag in de planning. Tussendoor de boodschappen gedaan inclusief hopelijk een heerlijke Argentijnse wijn. Daar zullen wij vanavond eens aan gaan beginnen.
Ik wil toch nog wel even melden dat Harry soms echt wel staat te kwijlen als hij fietsers tegenkomt. En die kom je hier veel tegen. Wij hebben het vaak over Piet en Noortje gehad. Die bikkels hebben hier een aantal keren door Chili en Argentinië gefietst. In het merengebied in Chili waar wij net vandaan komen en hier ook is echt een mountainbike paradijs. Je kan hier echt overal onverhard fietsen. Het is voor Harry wel jammer maar hij weet zelf ook wel dat de tijd hiervoor ontbreekt. Een andere keer dan maar.
woensdag 9 februari 2011 - San Carlos de Bariloche - rustdag
Tenminste....niet echt verplaatsen. Direct dit allemaal even plaatsen want vanaf morgen gaat het echt gebeuren. Dan komen wij niet zoveel plaatsen meer tegen en wordt het grotendeels onverhard rijden en geen idee of er dan nog wat internet mogelijkheden zijn.
Het lijkt wel of wij al heel lang weg zijn maar dat is pas 1,5 week. Nog heel wat te gaan.
donderdag 10 februari 2011 - San Carlos de Bariloche - Park National Los Alerces - 312km
Om 07.00 uur liep de wekker al weer af! Heftig....maar ja, wij hadden heel wat kilometers te gaan vandaag omdat wij de route naar Esquel niet helemaal over ruta 40 zouden nemen maar via ruta 71 dwars door het Park National Los Alerces die bijna geheel onverhard is.
Gisteren trouwens een heerlijke relaxdag gehouden. Nu was het ook wel veel te heet om je in te spannen. Het loopt echt met straaltjes langs je rug. ‘s middags lekker een boek gelezen lui onderuit in de schaduw. Oh oh, ik mis wel mijn lekkere ligbed. Pas om half 6 zijn wij met de bus naar Bariloche gegaan om nog even rond te lopen en lekker te gaan eten. Deze stad wordt ook wel de chocoladestad genoemd....nou inderdaad...ben de tel kwijtgeraakt van de winkels die allemaal chocolade verkopen. Wij hebben dat maar even gelaten. Het smelt toch uit de camper uit. Een leuke maar drukke, toeristische stad. Wel kijken wij onze ogen uit van de ook weer luxe chalets die overal aan het meer te vinden zijn. Duidelijk een omgeving voor de welgestelden. Na heerlijk gegeten te hebben...jawel, je bent tenslotte in Argentinië het steakland. Ondanks dat wij meer visliefhebbers zijn hebben wij toch voor vlees gekozen...maar het smolt wel op je tong.
Vandaag dus weer op pad. Wat een prachtige route weer. Je kijkt echt je ogen uit. Ook heel erg afwisselend. Behoorlijk slingerend en stijgend en dalend. Veel bomen en bergen die steeds hoger lijken te worden. Ook is het heerlijk rustig op de weg. Je ziet hier trouwens nog behoorlijk oude auto’s rijden. De ene nog een grotere roestbak dan de ander. Dat het nog rijden mag. Misschien wel 40 jaar oud! In El Bolson boodschappen ingeslagen en koffiestop gehouden. Daarna hadden wij nog 60km te gaan voordat wij het PN Los Alerces inreden. Voor het eerst moesten wij entreegeld betalen. Maar wat een geweldig park. Hier zitten wij nu nog in plaats van naar Esquel te rijden wat eerst de bedoeling was. Het is hier ook zo mooi. Hoge bergpieken, meren in verschillende kleuren en bomen, veel bomen....de Alerces. Dit is een boom die bij de familie van de cipressen behoord en die tussen de 2000 en 3000 jaar oud zijn. Ze kunnen wel 57m hoog worden en een doorsnee hebben van enkele meters. Indrukwekkend. In dit park heb je ook heel veel campings aan de meren. Het is hier zo mooi dat wij besloten hebben hier te overnachten. Wij waren ook wel een beetje moe van de hitte. Het is hier superheet. Gelukkig gaat het wat minder worden. Je wilt trouwens niet weten hoe wij en de camper (binnen en buiten) eruit zien. In de Sahara waren wij schoner! Wat een stofboel. Echt overal kom je het tegen. Een soort zwarte fijne stof en als je dan ook nog wat zweet....dan zie je er echt niet uit. Wat is het dan lekker om je heerlijk onder de douche helemaal schoon te spoelen. Nu nog lekker buiten nagenieten met een glaasje wijn en dan ons bedje opzoeken.
vrijdag 11 februari 2011 - Park Nacional Los Alerces - Puerto Raminez (Chili) - 123km
Heerlijke rustige nacht in het park gehad. Tot 23.00 uur lekker buiten gezeten met een wijntje en nagenoten van onze fantastische dag. Soms moet je nog vaker stil staan bij onze “avonturen” en wat wij allemaal zien en beleven. Wat een natuur waar wij zomaar doorheen rijden. Soms echt onwerkelijk. Zijn er ook nog achter gekomen dat wij overnacht hebben aan het Lago Futalaufquen = precies hetzelfde meer als jullie Betty en Gerard! Wij alleen daarna naar het westen en jullie naar het oosten. Al weer vroeg warm vandaag! Het park uitgereden en op weg naar de grensovergang opnieuw naar Chili. Onderweg opnieuw genoten van het spectaculaire landschap. Hoge bergpieken met sneeuw, behoorlijk steile onverharde paden tussen snelstromende rivieren. Landbouw op wat vlakkere delen afgewisseld met vette biefstukken in de wei. Een natuur om je vingers bij af te likken. Na 1,5 uur waren wij al bij de grens. Gelukkig dit keer een kleine, niet zo populaire overgang dus het was dit keer niet zo druk. Eerst de Argentijnse (2 loketten - alles in computer invoeren, stempelen maar en dan naar een ander en nog eens alles in computer invoeren). Zo, dat ging lekker vlot. Kwartiertje!!!! Na een paar honderd meter dan de Chileense douane. Hetzelfde verhaal maar nu 1 loket extra. Papier afgeven (na invulling) ivm eventuele verboden producten zoals verse groente en fruit. Ja, ja.....je vult wat in. Dan is alles klaar en krijg je nog even inspectie van een arrogante controleur die in de camper wil kijken. Nu hadden wij echt niets maar het kijken stelt ook niets voor. Kijkt echt in de verkeerde kasten of helemaal niet. Maar ja....na totaal 3 kwartier waren wij weer in Chili.
In Futaleufu even pinnen en een koffiestop gehouden. Mail opgehaald en met Jolanda even gekletst en geprobeerd omgeving te laten zien via camera op laptop. Het was weer bloedheet vandaag. In schaduw al 30grd dus in de zon was het ECHT niet uit te houden. Deze plaats ligt maar op 350m hoogte maar omdat je midden tussen de bergen bent heb je het gevoel dat je in een hoog Andes dorp zit. Na deze heerlijke break was het voor vandaag nog maar een klein stukje naar onze camping aan een snelstromende rivier. De rest van de middag lekker zitten lezen en genoten van de omgeving. Nu nog lekker buiten (20.00 uur) maar de weersverwachting geeft een omslag aan en dat zie je nu ook. Voor het eerst in 2 weken is het.....bewolkt!!!! Nog wel benauwd en morgen is er regen voorspeld. We zullen wel zien wat het gaat worden. In ieder geval was dit weer een echte geniet dag. Zo, daar is de koffie.....morgen weer verder en dan gaan wij de officiele Carretera Austral zuidwaarts volgen....
zaterdag 12 februari 2011 - Puerto Raminez - Parque Queulat/Ventisquero - 188km
Jawel, vannacht de eerste regeldruppels op de camper gehad. Toen wij opstonden was het voor de verandering helemaal bewolkt. De weersverwachting klopt zowaar. Dat is even anders opstaan. Dus maar ontbijtje in de camper en op pad naar de Carretera Austral. Wat een grandioze route ondanks dat het ‘s morgens af en toe wat druppelde en het bewolkt was. De luchten waren prachtig met al die verschillende wolkenpartijen die soms zo laag hingen dat je het gevoel had dat je ze kon pakken. Nu snappen wij wel waarom het hier zo groen is. Vandaag een totaal onverharde weg en dit keer geen gestuif van zand en stof. Na ca. 35km kwamen daadwerkelijk op ruta 7 (Carretara Austral) aan die wij naar het zuiden nemen. De totale afstand van deze weg is ca. 1100km en je komt langs watervallen, fjorden en gletsjers. Soms moet je zelfs gebruik maken van veerponten maar dat hoeven wij voor ons deel niet te doen. Het is super rijden en het is ook nog een favoriete route waarlangs veel gefietst wordt. Bravo Piet en Noortje! We zijn er nu ook weer een aantal tegengekomen. Toch behoorlijk heftig. Niet alleen behoorlijk slingeren maar ook veel korte en lange, steile hellingen met soms grote, grove keien. Ja, daar huppelt onze RAM wel overheen maar op een fiets is het wel anders. We passeren ook veel snelstromende rivieren en mooie meren. Als je dan weer even in een kleine vallei komt dan huppelen daar weer vrolijk paarden, koeien en soms varkens rond...en niet altijd in de wei maar gewoon op de weg. Naarmate we verder zuidwaarts rijden wordt de vegetatie ook steeds meer tropisch om te zien. Reusachtige varens, veel bamboe en een soort bladplant met bladeren van wel een meter doorsnee. Geen idee wat de naam hiervan is maar het lijkt wel een beetje op die van ons bij onze vijver...hihihi...of jullie dat weten.
Plaatsen op deze route kom je amper tegen. In een klein gehucht La Junta getankt, wat fruit gekocht en een kopje koffie gedronken. En toen begon het veel donkerder te worden en begon het te hozen en het is niet meer opgehouden. Met bakken kwam het uit de lucht. Gelukkig konden wij nog steeds goed rijden maar wat een bagger! Nu ziet de camper er helemaal niet meer uit. Ook direct een stuk frisser maar daar kleden wij ons gewoon op. Heb niet voor niets ook warme kleding meegenomen!!! Onderweg hebben wij onze apparatuur opgeladen want we hebben nu ook weer geen stroom. Voorin de camper lijkt het wel een technische ruimte. Een dubbele adapter in de aansteker zodat er GPS voor de route in kan, en ook nog een GPS met USB om de gereden route op te nemen inclusief waypoints!!! Dan nog de omvormer erin om laptop en/of fotocamera’s op te laden. Oh oh, we zijn er maar druk mee. Net echt.
Nu op een camping in een natuurpark. Moet prachtig zijn! Wij staan op hele grote plekken midden tussen de bomen en hier vandaan kan je naar een hangende gletsjer lopen. Daar is nu niets van te zien dus wij hopen dat morgenochtend te doen voordat wij weer op pad gaan. Nu gezellig bij elkaar in de camper en....nu is het droog. Vanavond zal voor het eerst wel de verwarming aan gaan.
zondag 13 februari 2011 - Parque Queulat/Ventisquero - Coihaique 224km
Wat een regen vannacht! Niet te geloven. Maar wij lagen lekker warm in ons bedje dus het was best wel gezellig. Na ons ontbijt was het gelukkig even droog en zijn wij voordat wij vertrokken toch nog naar een meer gelopen met prachtig uitzicht op de “hangende gletsjer” Ventisquero.
Daar rond om heen storten diversen watervallen honderden meters naar beneden. Over watervallen gesproken - ben vandaag de tel kwijtgeraakt. Net bij de auto begon het weer te stortregenen. Tjonge, het hield niet op. Wel jammer van het uitzicht want het was weer een prachtige route opnieuw verder zuidwaarts op de Carretera Austral. De eerste 35km weer onverhard en heel erg smal en slingerend. Nog een heftige klim met haarspeldbochten en grote keien maar wel schitterend. Onderweg weer een aantal verzopen fietsers tegengekomen. Wat reizen wij dan luxe zeg! Maar wij weten wel wat ze doormaken en als het leed geleden is dan heb je wel veel voldoening. Maar wij nu even niet al kijkt Harry soms wel met verlangende ogen....naar de fietsers hoor! Door de begroeiing leek het wel of wij door de tropen reden (behalve de temperatuur dan). Wat een varens en jawel...weer die grote bladeren en veel bamboe. De rotsen zitten hier ook helemaal vol met mos. Maar ja, met die regen is het niet gek dat het hier zo groen is. Weer die hoge bergen en de sneeuw al zag je die niet zo vaak door de dichte wolken. Ach, het hoort er ook bij - regen - dat wisten wij vooraf. Vanmiddag werd het gelukkig een stuk droger en soms af en toe een buitje. Wel veel wind. Dat hadden wij ook nog niet zo gehad. De laatste paar km. van vandaag weer over de verharde weg gereden. Nou, dat is dan ook wel weer lekker. Dan heb je het gevoel dat je zoevend over de weg zweeft!
Coihaique ligt werkelijk prachig op ca. 740m hoogte in een groot dal rondom omgeven door...jawel...bergen natuurlijk en vergeet ook de mooie rivieren niet die door dit gebied stromen. Je kijkt echt je ogen uit. Wat een geweldige natuur. Tot nu toe ervaren wij elke dag toch weer steeds anders. Wij staan nu op een kleine camping waar ze een grote houten blokhut hebben die er van buiten niet uit ziet. Maar kom je dan binnen....super super. 2 verdiepingen waar je kan zitten op banken, houten schommels en lekker muziekje aan. Grote houtkachels maken het gezellig en lekker warm. Je kan zelfs van de keuken gebruik maken. Lekkere warme douchen en....prijs is inclusief ontbijt. En jawel....wifi...dus ben nu lekker alles aan het bijwerken. Harry net nog een heel gesprek gehad met een Zwitsers stel die met een eigen Toyota Hilux (23 jaar oud) met klapdak een jaar lang reizen. Overgescheept naar Canada en toen door de Rockies naar Los Angeles. Weer overgescheept naar Equador en verder zuidwaarts. Ook richting Ushuaia net als wij. Zo, nu ga ik het eten klaar maken want Harry liep al langs....hij heeft trek. Wij kijken nog of wij hier nog een dagje blijven of verder gaan. Morgen nog een wisselvallige dag maar daarna gaat het weer beter worden. Lekker lekker.....
maandag 14 februari 2011 - Coihaique - rustdag
NEEEEEE....vandaag niet verder gegaan. Heerlijke van een “niet verplaats dag’ genoten. Rustdag klinkt eigenlijk een beetje vreemd omdat wij toch wel wat doen! Eerst lekker uitgeslapen want het was half 1 geworden gisterenavond. Er kwam nog een leuk stel Belgen laat binnen en wij raakten aan de praat - super gezellig. Zij trekken een jaar rond. Zijn eerst een half jaar in het Verre Oosten geweest en nu Zuid Amerika. Dus veel kletsen inclusief lekker wijntje. Vanmorgen heel luxe hier ontbeten en daarna uitgebreid heeeeel warm douchen en haren wassen. Dus lekker “tuttelen” Gerard TOY - inclusief föhn. Daarna naar de stad gelopen waar het een behoorlijk stuk levendiger was dan gisteren want toen was het zondag. Een flinke wandeling - heerlijk. Lekker rondgelopen en uiteraard was het ook weer tijd voor een koffiestop. Vergeten Ipad mee te nemen want overal kan je wel internetten. Het is is zelf zo dat het grote stadsplein Plaza de Armas helemaal een wifi-zone is. Daar kunnen ze in Nederland wel wat van leren.
Je ziet hier nu meer de mensen die wij meer associëren met de oorspronkelijke Chilenen. Ook minder welgesteld al zie je hier toch ook nog langs de rivieren en tegen de bergen op prachtige huizen staan.
Harry stelde voor - had gehoord dat het Valentijnsdag was - om dan maar uit eten te gaan. Hebben dat ook vanmiddag laat nog gedaan. In een super pizzeria hebben wij zitten smullen. ECHT super lekker. Op de terugweg nog een paar boodschapjes gedaan...wijn! Nu komen wij de avond wel door. Morgen echt op pad...
Om 07.00 uur liep de wekker al weer af! Heftig....maar ja, wij hadden heel wat kilometers te gaan vandaag omdat wij de route naar Esquel niet helemaal over ruta 40 zouden nemen maar via ruta 71 dwars door het Park National Los Alerces die bijna geheel onverhard is.
Gisteren trouwens een heerlijke relaxdag gehouden. Nu was het ook wel veel te heet om je in te spannen. Het loopt echt met straaltjes langs je rug. ‘s middags lekker een boek gelezen lui onderuit in de schaduw. Oh oh, ik mis wel mijn lekkere ligbed. Pas om half 6 zijn wij met de bus naar Bariloche gegaan om nog even rond te lopen en lekker te gaan eten. Deze stad wordt ook wel de chocoladestad genoemd....nou inderdaad...ben de tel kwijtgeraakt van de winkels die allemaal chocolade verkopen. Wij hebben dat maar even gelaten. Het smelt toch uit de camper uit. Een leuke maar drukke, toeristische stad. Wel kijken wij onze ogen uit van de ook weer luxe chalets die overal aan het meer te vinden zijn. Duidelijk een omgeving voor de welgestelden. Na heerlijk gegeten te hebben...jawel, je bent tenslotte in Argentinië het steakland. Ondanks dat wij meer visliefhebbers zijn hebben wij toch voor vlees gekozen...maar het smolt wel op je tong.
Vandaag dus weer op pad. Wat een prachtige route weer. Je kijkt echt je ogen uit. Ook heel erg afwisselend. Behoorlijk slingerend en stijgend en dalend. Veel bomen en bergen die steeds hoger lijken te worden. Ook is het heerlijk rustig op de weg. Je ziet hier trouwens nog behoorlijk oude auto’s rijden. De ene nog een grotere roestbak dan de ander. Dat het nog rijden mag. Misschien wel 40 jaar oud! In El Bolson boodschappen ingeslagen en koffiestop gehouden. Daarna hadden wij nog 60km te gaan voordat wij het PN Los Alerces inreden. Voor het eerst moesten wij entreegeld betalen. Maar wat een geweldig park. Hier zitten wij nu nog in plaats van naar Esquel te rijden wat eerst de bedoeling was. Het is hier ook zo mooi. Hoge bergpieken, meren in verschillende kleuren en bomen, veel bomen....de Alerces. Dit is een boom die bij de familie van de cipressen behoord en die tussen de 2000 en 3000 jaar oud zijn. Ze kunnen wel 57m hoog worden en een doorsnee hebben van enkele meters. Indrukwekkend. In dit park heb je ook heel veel campings aan de meren. Het is hier zo mooi dat wij besloten hebben hier te overnachten. Wij waren ook wel een beetje moe van de hitte. Het is hier superheet. Gelukkig gaat het wat minder worden. Je wilt trouwens niet weten hoe wij en de camper (binnen en buiten) eruit zien. In de Sahara waren wij schoner! Wat een stofboel. Echt overal kom je het tegen. Een soort zwarte fijne stof en als je dan ook nog wat zweet....dan zie je er echt niet uit. Wat is het dan lekker om je heerlijk onder de douche helemaal schoon te spoelen. Nu nog lekker buiten nagenieten met een glaasje wijn en dan ons bedje opzoeken.
vrijdag 11 februari 2011 - Park Nacional Los Alerces - Puerto Raminez (Chili) - 123km
Heerlijke rustige nacht in het park gehad. Tot 23.00 uur lekker buiten gezeten met een wijntje en nagenoten van onze fantastische dag. Soms moet je nog vaker stil staan bij onze “avonturen” en wat wij allemaal zien en beleven. Wat een natuur waar wij zomaar doorheen rijden. Soms echt onwerkelijk. Zijn er ook nog achter gekomen dat wij overnacht hebben aan het Lago Futalaufquen = precies hetzelfde meer als jullie Betty en Gerard! Wij alleen daarna naar het westen en jullie naar het oosten. Al weer vroeg warm vandaag! Het park uitgereden en op weg naar de grensovergang opnieuw naar Chili. Onderweg opnieuw genoten van het spectaculaire landschap. Hoge bergpieken met sneeuw, behoorlijk steile onverharde paden tussen snelstromende rivieren. Landbouw op wat vlakkere delen afgewisseld met vette biefstukken in de wei. Een natuur om je vingers bij af te likken. Na 1,5 uur waren wij al bij de grens. Gelukkig dit keer een kleine, niet zo populaire overgang dus het was dit keer niet zo druk. Eerst de Argentijnse (2 loketten - alles in computer invoeren, stempelen maar en dan naar een ander en nog eens alles in computer invoeren). Zo, dat ging lekker vlot. Kwartiertje!!!! Na een paar honderd meter dan de Chileense douane. Hetzelfde verhaal maar nu 1 loket extra. Papier afgeven (na invulling) ivm eventuele verboden producten zoals verse groente en fruit. Ja, ja.....je vult wat in. Dan is alles klaar en krijg je nog even inspectie van een arrogante controleur die in de camper wil kijken. Nu hadden wij echt niets maar het kijken stelt ook niets voor. Kijkt echt in de verkeerde kasten of helemaal niet. Maar ja....na totaal 3 kwartier waren wij weer in Chili.
In Futaleufu even pinnen en een koffiestop gehouden. Mail opgehaald en met Jolanda even gekletst en geprobeerd omgeving te laten zien via camera op laptop. Het was weer bloedheet vandaag. In schaduw al 30grd dus in de zon was het ECHT niet uit te houden. Deze plaats ligt maar op 350m hoogte maar omdat je midden tussen de bergen bent heb je het gevoel dat je in een hoog Andes dorp zit. Na deze heerlijke break was het voor vandaag nog maar een klein stukje naar onze camping aan een snelstromende rivier. De rest van de middag lekker zitten lezen en genoten van de omgeving. Nu nog lekker buiten (20.00 uur) maar de weersverwachting geeft een omslag aan en dat zie je nu ook. Voor het eerst in 2 weken is het.....bewolkt!!!! Nog wel benauwd en morgen is er regen voorspeld. We zullen wel zien wat het gaat worden. In ieder geval was dit weer een echte geniet dag. Zo, daar is de koffie.....morgen weer verder en dan gaan wij de officiele Carretera Austral zuidwaarts volgen....
zaterdag 12 februari 2011 - Puerto Raminez - Parque Queulat/Ventisquero - 188km
Jawel, vannacht de eerste regeldruppels op de camper gehad. Toen wij opstonden was het voor de verandering helemaal bewolkt. De weersverwachting klopt zowaar. Dat is even anders opstaan. Dus maar ontbijtje in de camper en op pad naar de Carretera Austral. Wat een grandioze route ondanks dat het ‘s morgens af en toe wat druppelde en het bewolkt was. De luchten waren prachtig met al die verschillende wolkenpartijen die soms zo laag hingen dat je het gevoel had dat je ze kon pakken. Nu snappen wij wel waarom het hier zo groen is. Vandaag een totaal onverharde weg en dit keer geen gestuif van zand en stof. Na ca. 35km kwamen daadwerkelijk op ruta 7 (Carretara Austral) aan die wij naar het zuiden nemen. De totale afstand van deze weg is ca. 1100km en je komt langs watervallen, fjorden en gletsjers. Soms moet je zelfs gebruik maken van veerponten maar dat hoeven wij voor ons deel niet te doen. Het is super rijden en het is ook nog een favoriete route waarlangs veel gefietst wordt. Bravo Piet en Noortje! We zijn er nu ook weer een aantal tegengekomen. Toch behoorlijk heftig. Niet alleen behoorlijk slingeren maar ook veel korte en lange, steile hellingen met soms grote, grove keien. Ja, daar huppelt onze RAM wel overheen maar op een fiets is het wel anders. We passeren ook veel snelstromende rivieren en mooie meren. Als je dan weer even in een kleine vallei komt dan huppelen daar weer vrolijk paarden, koeien en soms varkens rond...en niet altijd in de wei maar gewoon op de weg. Naarmate we verder zuidwaarts rijden wordt de vegetatie ook steeds meer tropisch om te zien. Reusachtige varens, veel bamboe en een soort bladplant met bladeren van wel een meter doorsnee. Geen idee wat de naam hiervan is maar het lijkt wel een beetje op die van ons bij onze vijver...hihihi...of jullie dat weten.
Plaatsen op deze route kom je amper tegen. In een klein gehucht La Junta getankt, wat fruit gekocht en een kopje koffie gedronken. En toen begon het veel donkerder te worden en begon het te hozen en het is niet meer opgehouden. Met bakken kwam het uit de lucht. Gelukkig konden wij nog steeds goed rijden maar wat een bagger! Nu ziet de camper er helemaal niet meer uit. Ook direct een stuk frisser maar daar kleden wij ons gewoon op. Heb niet voor niets ook warme kleding meegenomen!!! Onderweg hebben wij onze apparatuur opgeladen want we hebben nu ook weer geen stroom. Voorin de camper lijkt het wel een technische ruimte. Een dubbele adapter in de aansteker zodat er GPS voor de route in kan, en ook nog een GPS met USB om de gereden route op te nemen inclusief waypoints!!! Dan nog de omvormer erin om laptop en/of fotocamera’s op te laden. Oh oh, we zijn er maar druk mee. Net echt.
Nu op een camping in een natuurpark. Moet prachtig zijn! Wij staan op hele grote plekken midden tussen de bomen en hier vandaan kan je naar een hangende gletsjer lopen. Daar is nu niets van te zien dus wij hopen dat morgenochtend te doen voordat wij weer op pad gaan. Nu gezellig bij elkaar in de camper en....nu is het droog. Vanavond zal voor het eerst wel de verwarming aan gaan.
zondag 13 februari 2011 - Parque Queulat/Ventisquero - Coihaique 224km
Wat een regen vannacht! Niet te geloven. Maar wij lagen lekker warm in ons bedje dus het was best wel gezellig. Na ons ontbijt was het gelukkig even droog en zijn wij voordat wij vertrokken toch nog naar een meer gelopen met prachtig uitzicht op de “hangende gletsjer” Ventisquero.
Daar rond om heen storten diversen watervallen honderden meters naar beneden. Over watervallen gesproken - ben vandaag de tel kwijtgeraakt. Net bij de auto begon het weer te stortregenen. Tjonge, het hield niet op. Wel jammer van het uitzicht want het was weer een prachtige route opnieuw verder zuidwaarts op de Carretera Austral. De eerste 35km weer onverhard en heel erg smal en slingerend. Nog een heftige klim met haarspeldbochten en grote keien maar wel schitterend. Onderweg weer een aantal verzopen fietsers tegengekomen. Wat reizen wij dan luxe zeg! Maar wij weten wel wat ze doormaken en als het leed geleden is dan heb je wel veel voldoening. Maar wij nu even niet al kijkt Harry soms wel met verlangende ogen....naar de fietsers hoor! Door de begroeiing leek het wel of wij door de tropen reden (behalve de temperatuur dan). Wat een varens en jawel...weer die grote bladeren en veel bamboe. De rotsen zitten hier ook helemaal vol met mos. Maar ja, met die regen is het niet gek dat het hier zo groen is. Weer die hoge bergen en de sneeuw al zag je die niet zo vaak door de dichte wolken. Ach, het hoort er ook bij - regen - dat wisten wij vooraf. Vanmiddag werd het gelukkig een stuk droger en soms af en toe een buitje. Wel veel wind. Dat hadden wij ook nog niet zo gehad. De laatste paar km. van vandaag weer over de verharde weg gereden. Nou, dat is dan ook wel weer lekker. Dan heb je het gevoel dat je zoevend over de weg zweeft!
Coihaique ligt werkelijk prachig op ca. 740m hoogte in een groot dal rondom omgeven door...jawel...bergen natuurlijk en vergeet ook de mooie rivieren niet die door dit gebied stromen. Je kijkt echt je ogen uit. Wat een geweldige natuur. Tot nu toe ervaren wij elke dag toch weer steeds anders. Wij staan nu op een kleine camping waar ze een grote houten blokhut hebben die er van buiten niet uit ziet. Maar kom je dan binnen....super super. 2 verdiepingen waar je kan zitten op banken, houten schommels en lekker muziekje aan. Grote houtkachels maken het gezellig en lekker warm. Je kan zelfs van de keuken gebruik maken. Lekkere warme douchen en....prijs is inclusief ontbijt. En jawel....wifi...dus ben nu lekker alles aan het bijwerken. Harry net nog een heel gesprek gehad met een Zwitsers stel die met een eigen Toyota Hilux (23 jaar oud) met klapdak een jaar lang reizen. Overgescheept naar Canada en toen door de Rockies naar Los Angeles. Weer overgescheept naar Equador en verder zuidwaarts. Ook richting Ushuaia net als wij. Zo, nu ga ik het eten klaar maken want Harry liep al langs....hij heeft trek. Wij kijken nog of wij hier nog een dagje blijven of verder gaan. Morgen nog een wisselvallige dag maar daarna gaat het weer beter worden. Lekker lekker.....
maandag 14 februari 2011 - Coihaique - rustdag
NEEEEEE....vandaag niet verder gegaan. Heerlijke van een “niet verplaats dag’ genoten. Rustdag klinkt eigenlijk een beetje vreemd omdat wij toch wel wat doen! Eerst lekker uitgeslapen want het was half 1 geworden gisterenavond. Er kwam nog een leuk stel Belgen laat binnen en wij raakten aan de praat - super gezellig. Zij trekken een jaar rond. Zijn eerst een half jaar in het Verre Oosten geweest en nu Zuid Amerika. Dus veel kletsen inclusief lekker wijntje. Vanmorgen heel luxe hier ontbeten en daarna uitgebreid heeeeel warm douchen en haren wassen. Dus lekker “tuttelen” Gerard TOY - inclusief föhn. Daarna naar de stad gelopen waar het een behoorlijk stuk levendiger was dan gisteren want toen was het zondag. Een flinke wandeling - heerlijk. Lekker rondgelopen en uiteraard was het ook weer tijd voor een koffiestop. Vergeten Ipad mee te nemen want overal kan je wel internetten. Het is is zelf zo dat het grote stadsplein Plaza de Armas helemaal een wifi-zone is. Daar kunnen ze in Nederland wel wat van leren.
Je ziet hier nu meer de mensen die wij meer associëren met de oorspronkelijke Chilenen. Ook minder welgesteld al zie je hier toch ook nog langs de rivieren en tegen de bergen op prachtige huizen staan.
Harry stelde voor - had gehoord dat het Valentijnsdag was - om dan maar uit eten te gaan. Hebben dat ook vanmiddag laat nog gedaan. In een super pizzeria hebben wij zitten smullen. ECHT super lekker. Op de terugweg nog een paar boodschapjes gedaan...wijn! Nu komen wij de avond wel door. Morgen echt op pad...
dinsdag 15 februari 2011 - Coihaique - Villa Cerro Castillo - 113km
Na ontbijt en afscheid genomen te hebben van de Zwitsers en Belgen weer vertrokken. Eerst naar een mega grote supermarkt om onze koelkast weer HEEEEEL GEZELLIG te maken. Nou, dat is wel gelukt. Hij lacht je tegemoet. Voorlopig kunnen wij er flink tegen want de komende tijd zullen wij niet in grote plaatsen gaan komen. Daarna de tank weer even vullen en op pad.
Toen wij uit de supermarkt kwamen kwam het weer met bakken uit de lucht. De voorspelling zag er ook niet goed uit voor vandaag. Wel jammer want er stond een mooie route gepland. De eerste 100km ging nog over een verharde weg. Eerst door wat glooiend landschap met landbouw en veeteelt maar als snel kwamen de heftige bergen weer. Het gaat ook steeds kaler worden. Geweldig. Ondanks de regen was het heel mooi. Het geeft het landschap dan ook wel iets mysterieus. Inmiddels gelukkig wat droger geworden - helaas tijdelijk, maar wij wilde eigenlijk wel even een lekker kopje koffie drinken. Nu kom je eigenlijk geen echt dorp meer tegen, maar in Villa Cerro Castillo (klein gehucht) waar de weg weer onverhard verdergaat, nog een mogelijkheid. Wij zagen ook de auto van de Zwitsers staan (Ralph en Yvonne). Ze kwam al direct uit de “bus” lopen want daar zaten zij ook. Omdat het al rond lunchtijd was hebben wij er maar gezellig met zijn viertjes een broodje hamburger gegeten en wat gedronken.Het was een aparte ervaring. 2 oude bussen aan elkaar vast gemaakt en er een “wegrestaurant” van gemaakt. Hartstikke druk! Je komt hier veel packbackers tegen die staan te liften. Hier ook weer veel. Wel zielig hoor als je ze soms drijfnat in de regen ziet staan. Maar ja, wij mogen niemand meenemen.
Toen wij om 2 uur weer wegreden begon het al snel weer te regenen. Na 20km kwamen wij een hele kleine camping bij een boerderij tegen waar wij zijn gaan staan. Het is zonde om nu door te rijden als het morgen (als het goed is) wel droog is en wij kunnen genieten van het schijnt super mooie omgeving. Moet nog even melden dat wij al een week in het gebied zitten wat ook wel Patagonia genoemd wordt....foutje....
woensdag 16 februari 2011 - Villa Cerro Castillo - Puerto Guadal - 179km
Opnieuw een fantastisch dag beleefd. Oh oh wat genieten wij toch van elkaar...mag ook wel eens gezegd worden...en van het rijden door de fantastische natuur! Juiste beslissing geweest gisteren om vroeg te stoppen door het slechte weer. Vanmorgen opgestaan met bewolking maar wel lekker droog maar ook lekker fris. Brrrrrr....da’s even wennen. Dus lekkere warme kleding aangedaan. We konden deze prachtige rit genieten van de bergen om ons heen en opnieuw watervallen, snelstromende rivieren, een “verdronken” bos, heel veel gletsjers. Als snel kwamen wij bij het grootste meer van Chili - het Lago General Carrera en het op 1 na grootste van Zuid Amerika. Prachtig azuurblauw omringd door bergen met witte sneeuwtoppen. Toen daar de zon ook nog eens bijkwam kon het niet op.
In het gehucht Rio Tranquilo een boottocht gemaakt naar de Catedral de Marmol. Een klein eilandje dat helemaal uit marmer bestaat. Met de boot fascinerende grotten ingevaren om een beeld te krijgen hoe het onder de rotsen en in het water eruit ziet. In het water ligt ook een grote rots in de vorm van een kathedraal en er kleine in de vorm van een kapel. Hier komen zelfs Chilenen om te trouwen! Met een leuk stel Chilenen in de boot zitten kletsen in een mengeling van Spaans, Engels en Duits. Ook hebben wij tegen de rotsen op het vasteland aan 2 condors zien vliegen. Heel leuk maar zie hem maar eens vast te leggen! Ja, een stipje op de foto.
Na deze leuke onderbreking hadden wij nog 50km te gaan. Nog steeds geheel ripio (=onverhard) maar helemaal te gek. Steeds langs het meer met prachtige vergezichten. TSJONGEJONGE, wat mooi. NIET NORMAAL! Nu staan wij weer op een prachtige plek op een kleine camping aan het water met uitzicht op bergen met sneeuw en gletsjers. Na de boottrip was het nog koud maar na een half uur werd het steeds warmer en warmer. Nu weer strakblauwe lucht dus heerlijke cappuccino van Harry gedronken buiten op een bankje voor de camper.
Het was trouwens wel een bevalling om de camping op te komen. Vanaf de weg een smal pad van ca. 500m. Geen probleem als je geen tegenliggers tegenkomt! Maar nu wel....halverwege. Een auto...die kon dus makkelijk terug rijden...dachten wij. Dat deden ze ook maar ze reden een beschermplaat onder hun auto er deels vanaf. Toen een hele tijd zitten sleutelen om hem er helemaal af te krijgen maar dat ging niet. Harry nog assistentie verleend maar niets hielp. Dus toen wij maar achteruit. Wat een gedoe dan met zo’n grote bak. Maar gelukt hoor. Ik erachter voor de aanwijzingen...handig meisje he? Toen konden zij vooruit rijden en konden wij het pad weer op. Maar niet voordat wij ze geholpen hebben met de auto opkrikken zodat hij er beter bij kon komen. Uiteindelijk gelukt! Ze vonden het fijn dat wij dat deden en wij hebben (de dames) hebben gezellig staan kletsen. Zij zijn naar het dorp gegaan om de plaat er weer onder te laten zetten en zijn nu ook weer terug op de camping. Ook weer een aardig stel. Dit keer Argentijnen. Ze zijn al vanaf november onderweg en treden in diverse plaatsen op in restaurants, plaza’s enz. Ze geven een soort folklore voorstelling met zang en dans. Dit combineren ze met hun vakantie. Ze zijn eigenlijk allebei afgestudeerde biologen die dit erbij doen. Gelukkig spreken zij goed Engels dus kunnen wij elkaar verstaan.
Zo heb je toch steeds leuke contacten onderweg.
Het was weer een geweldige dag! Morgen op naar de grens...Argentinië weer in!
Na ontbijt en afscheid genomen te hebben van de Zwitsers en Belgen weer vertrokken. Eerst naar een mega grote supermarkt om onze koelkast weer HEEEEEL GEZELLIG te maken. Nou, dat is wel gelukt. Hij lacht je tegemoet. Voorlopig kunnen wij er flink tegen want de komende tijd zullen wij niet in grote plaatsen gaan komen. Daarna de tank weer even vullen en op pad.
Toen wij uit de supermarkt kwamen kwam het weer met bakken uit de lucht. De voorspelling zag er ook niet goed uit voor vandaag. Wel jammer want er stond een mooie route gepland. De eerste 100km ging nog over een verharde weg. Eerst door wat glooiend landschap met landbouw en veeteelt maar als snel kwamen de heftige bergen weer. Het gaat ook steeds kaler worden. Geweldig. Ondanks de regen was het heel mooi. Het geeft het landschap dan ook wel iets mysterieus. Inmiddels gelukkig wat droger geworden - helaas tijdelijk, maar wij wilde eigenlijk wel even een lekker kopje koffie drinken. Nu kom je eigenlijk geen echt dorp meer tegen, maar in Villa Cerro Castillo (klein gehucht) waar de weg weer onverhard verdergaat, nog een mogelijkheid. Wij zagen ook de auto van de Zwitsers staan (Ralph en Yvonne). Ze kwam al direct uit de “bus” lopen want daar zaten zij ook. Omdat het al rond lunchtijd was hebben wij er maar gezellig met zijn viertjes een broodje hamburger gegeten en wat gedronken.Het was een aparte ervaring. 2 oude bussen aan elkaar vast gemaakt en er een “wegrestaurant” van gemaakt. Hartstikke druk! Je komt hier veel packbackers tegen die staan te liften. Hier ook weer veel. Wel zielig hoor als je ze soms drijfnat in de regen ziet staan. Maar ja, wij mogen niemand meenemen.
Toen wij om 2 uur weer wegreden begon het al snel weer te regenen. Na 20km kwamen wij een hele kleine camping bij een boerderij tegen waar wij zijn gaan staan. Het is zonde om nu door te rijden als het morgen (als het goed is) wel droog is en wij kunnen genieten van het schijnt super mooie omgeving. Moet nog even melden dat wij al een week in het gebied zitten wat ook wel Patagonia genoemd wordt....foutje....
woensdag 16 februari 2011 - Villa Cerro Castillo - Puerto Guadal - 179km
Opnieuw een fantastisch dag beleefd. Oh oh wat genieten wij toch van elkaar...mag ook wel eens gezegd worden...en van het rijden door de fantastische natuur! Juiste beslissing geweest gisteren om vroeg te stoppen door het slechte weer. Vanmorgen opgestaan met bewolking maar wel lekker droog maar ook lekker fris. Brrrrrr....da’s even wennen. Dus lekkere warme kleding aangedaan. We konden deze prachtige rit genieten van de bergen om ons heen en opnieuw watervallen, snelstromende rivieren, een “verdronken” bos, heel veel gletsjers. Als snel kwamen wij bij het grootste meer van Chili - het Lago General Carrera en het op 1 na grootste van Zuid Amerika. Prachtig azuurblauw omringd door bergen met witte sneeuwtoppen. Toen daar de zon ook nog eens bijkwam kon het niet op.
In het gehucht Rio Tranquilo een boottocht gemaakt naar de Catedral de Marmol. Een klein eilandje dat helemaal uit marmer bestaat. Met de boot fascinerende grotten ingevaren om een beeld te krijgen hoe het onder de rotsen en in het water eruit ziet. In het water ligt ook een grote rots in de vorm van een kathedraal en er kleine in de vorm van een kapel. Hier komen zelfs Chilenen om te trouwen! Met een leuk stel Chilenen in de boot zitten kletsen in een mengeling van Spaans, Engels en Duits. Ook hebben wij tegen de rotsen op het vasteland aan 2 condors zien vliegen. Heel leuk maar zie hem maar eens vast te leggen! Ja, een stipje op de foto.
Na deze leuke onderbreking hadden wij nog 50km te gaan. Nog steeds geheel ripio (=onverhard) maar helemaal te gek. Steeds langs het meer met prachtige vergezichten. TSJONGEJONGE, wat mooi. NIET NORMAAL! Nu staan wij weer op een prachtige plek op een kleine camping aan het water met uitzicht op bergen met sneeuw en gletsjers. Na de boottrip was het nog koud maar na een half uur werd het steeds warmer en warmer. Nu weer strakblauwe lucht dus heerlijke cappuccino van Harry gedronken buiten op een bankje voor de camper.
Het was trouwens wel een bevalling om de camping op te komen. Vanaf de weg een smal pad van ca. 500m. Geen probleem als je geen tegenliggers tegenkomt! Maar nu wel....halverwege. Een auto...die kon dus makkelijk terug rijden...dachten wij. Dat deden ze ook maar ze reden een beschermplaat onder hun auto er deels vanaf. Toen een hele tijd zitten sleutelen om hem er helemaal af te krijgen maar dat ging niet. Harry nog assistentie verleend maar niets hielp. Dus toen wij maar achteruit. Wat een gedoe dan met zo’n grote bak. Maar gelukt hoor. Ik erachter voor de aanwijzingen...handig meisje he? Toen konden zij vooruit rijden en konden wij het pad weer op. Maar niet voordat wij ze geholpen hebben met de auto opkrikken zodat hij er beter bij kon komen. Uiteindelijk gelukt! Ze vonden het fijn dat wij dat deden en wij hebben (de dames) hebben gezellig staan kletsen. Zij zijn naar het dorp gegaan om de plaat er weer onder te laten zetten en zijn nu ook weer terug op de camping. Ook weer een aardig stel. Dit keer Argentijnen. Ze zijn al vanaf november onderweg en treden in diverse plaatsen op in restaurants, plaza’s enz. Ze geven een soort folklore voorstelling met zang en dans. Dit combineren ze met hun vakantie. Ze zijn eigenlijk allebei afgestudeerde biologen die dit erbij doen. Gelukkig spreken zij goed Engels dus kunnen wij elkaar verstaan.
Zo heb je toch steeds leuke contacten onderweg.
Het was weer een geweldige dag! Morgen op naar de grens...Argentinië weer in!
naar volgend reisverslag
klik op onderstaande links om naar de reisverslagen en/of foto's te gaan
REISVERSLAGEN:
FOTO'S:
ALGEMEEN:
REISVERSLAGEN:
- Santiago de Chile - Puerto Guadal (29 januari - 16 februari 2011)
- Puerto Guadal - Estancia Viamonte (17 februari - 2 maart 2011)
- Estancia Viamonte - Mendoza (3 maart - 20 maart 2011)
- Mendoza - Tilcara (21 maart - 5 april 2011)
- Tilcara - Santiago de Chile (6 april - 30 april 2011)
FOTO'S:
- Puerto Guadal - Estancia Viamonte (17 februari - 2 maart 2011)
- Estancia Viamonte - Mendoza (3 maart - 20 maart 2011)
- Mendoza - Tilcara (21 maart - 5 april 2011)
- Tilcara - Santiago de Chile (6 april - 30 april 2011)
ALGEMEEN: