ga verder naar:
REISVERSLAGEN:
FOTO'S
REISVERSLAGEN:
FOTO'S
REISVERSLAG NAMIBIË 2016
20 november 2016 – Mata Mata – Mariental (Namibië) - 321km
Yes…..de grens over!!!!
Op de camping nog even de tank volgegooid en konden we gaan. Aangezien we bijna OP de grens staan was het niet ver rijden…..wel 25m!
Maar wat een bureaucratie! Zouden ze zelf weten wat en waarom ze dit allemaal doen?? Eerst bij het park je afmelden dat je vertrekt. Logisch. Stempel op je formulier (mag je houden als souvenir). Snel klaar. In datzelfde vertrek zit ook een politieman achter een bureau met een groot logboek. Wil je paspoort zien en dan gaat hij alle gegevens OVERSCHRIJVEN in zijn logboek. Wat doen ze daar mee???? Is het de politie van Zuid Afrika? Neem aan van wel. Maar……we hadden dat toch al in Twee Rivieren gedaan. Gewoon op de computer? Hihihihi…..zal wel van enig nut zijn toch???? Klaar!!!! Oh ja, een stel dat na ons kwam vond alles super super super…..maar had eigenlijk maar één klacht zei ze tegen de dame van het park…..HET ZAND!!!!! Echt vervelend om door te rijden….of ze daar wat aan konden doen…….wij hadden zowat de slappe lach!!! Ja hoor…….en nu verder Namibië in ZONDER ZAND?????
Wij kantoor uit en voor slagboom gaan staan om ons door te laten naar de douane Namibië. Wachten….wachten…..dan maar naar binnen naar de politieman. Euhhh….is er iemand voor de slagboom??? Oh ja…..opstaan…puf puf….naar buiten en slagboom omhoog. Tja……warme dag al is het pas 9 uur!
25 meter rijden…..kantoor waar alles inzit! Gelukkig niet druk – waren daar de enige en dus meteen aan de beurt. Formulier invullen en met paspoort inleveren. Waar gaan jullie nu naar toe en wat zijn de komende 4 bestemmingen???? Oh, weten wij nog niet precies, kamperen namelijk. Ja…..maar toch moeten ze het weten?????....Oké…doen we niet moeilijk hoor. We geven voor het gemak maar snel Sesriem, Mariental, Swakopmund en Windhoek op. Enne…..wat doen ze daar mee???? Ach, weten ze toch zelf ook niet.
Maar al snel stempels en naar naast gelegen loket. Maar….eerst deur uit en via andere deur in want er stond een balie tussen. Dit was de dame voor de roadtax. Die moet iedereen betalen. Dan zou je denken dat ze – de dame – dit wel gewend zou zijn. Zeker omdat het nog vroeg was of met verkeerde been uit bed gestapt was maar alles was toch echt veeeeeel te veeeeeel! ZO – ONTZETTEND – TRAAG – EN – ALLES – WAS – TOCH – ECHT – TE – VEEL!
Weer formulier invullen…..zo klaar…wij dan!!! Daarna ging ze alles met veel puffen en zuchten in de computer tikken. Daarna moest het formulier uitgeprint worden. Maar ja…..die printer…..deed die het ineens niet. Na tientallen keren op knoppen drukken en hendels overhalen was ze erachter dat het niet ging lukken een uitgeprinte nota. Dus helluppppppp……moest ze het met de hand gaan invullen. En wij maar vriendelijk blijven lachen……Harry had haar wel over de balie willen trekken!!!! Eindelijk ja hoor….gelukt…..alles ingevuld, afrekenen en we konden gaan. Ondertussen had een andere dame onze paspoorten ook nog nodig want die ging in een ander logboek ook weer gegevens noteren…..oke….waarvoor zou je zeggen en doen ze daar dan ook weer wat mee. Zal allemaal wel.
Nu nog “even” een stempel halen voor ons Carnet de Passage. Bij een andere heer die blij was dat hij even zijn telefoon neer kon leggen om zijn spelletje te onderbreken….of juist niet? Harry even aangewezen waar er getekend en gestempeld moest worden en huppa……klaar. We konden gaan!!!! Ach, half uurtje bij elkaar maar het was achteraf allemaal wel hilarisch!!! Stel je voor dat het echt druk zou zijn hier aan de grenspost???? Daar wil ik helemaal niet over nadenken!!!
Maar we konden gaan rijden! Gelukkig was de onverharde weg super om te rijden en met een gangetje van rond de 80km/uur schoten we aardig op. Het landschap en de rivier (Auob) die we volgden waren eigenlijk hetzelfde als in het park met uitzondering van de wilde beesten!!!! Hier zag je weer hekken waarachter de biefstukken rondliepen. De boeren zouden niet blij zijn als hier ook wilde beesten rondliepen die alles zouden opeten.
Prachtige route en opnieuw schitterend weer en erg warm! We hadden zelfs temperaturen van 40grd. Hier kom je trouwens ook niet veel verkeer tegen. Af en toe een auto en af en toe een wagen met ezeltjes ervoor in de buurt van kleine gehuchten. We zijn aardig door onze voorraad maar op zondag was er helaas geen winkel open. Dus op rantsoen!!!! Nee hoor, wij zijn neergestreken bij een mooie lodge Bagatelle met camping-mogelijkheid. Maar helaas die campingmogelijkheid was vol!!!! Grrrrr……daar hadden we even geen rekening mee gehouden. Tot nu toe was het ook geen enkel probleem. Maar gelukkig werd er met ons mee gedacht. Aangezien de camping met eigen sanitaire voorzieningen zou zijn hebben ze ons een plekje gegeven naast een kamer die vrij was en waarvan wij de badkamer dan konden gebruiken. Een super oplossing. Veel dichter bij het restaurant, bar en zwembad! Dus we staan eersteklasse! We waren ook net op tijd – teatime! Koffie/thee met gebak – zit in de prijs van de overnachtingen. Trouwens bij aankomst kregen wij al een lekkere verfrissing aangeboden. Deze accommodatie staat ook te boek als 4-sterren. Ziet er allemaal prima uit. Mooi uitzicht op het zwembad vanaf het terras waar de stokstaartjes vrolijk rondhuppelen en de “huis”springbok zijn rondjes loopt. Je zit hier midden tussen de rode zandduinen met prachtige uitzichten. Helaas matig wifi dus update website kunnen we wel vergeten. Vriendelijk personeel! Nog een lekkere duik in het zwembad en verder even relaxen en van het uitzicht genieten. We hadden al aangegeven dat we waarschijnlijk nog 1 of 2 nachten langer zouden blijven en dat zou geen probleem zijn.
Het begon al iets meer te waaien maar toen ik stond te douchen kwam er een ware zandstorm aan. Harry heeft nog net op tijd ons dak dicht kunnen doen want daar stond de wind pal op. Niet normaal……..je zag echt niets meer. Toevallig waren net alle buitentafels gedekt voor in het buiten restaurant waar het buffet ook was. Maar het bleef waaien en waaien…..overal rood zand!!!!! Het hield maar niet op. Toen viel ook nog de stroom uit! Wat een ramp!!!!!! Niet echt voor ons maar overal chaos natuurlijk. De lodges waren allemaal vol en iedereen eet dan ook in het restaurant. Dus alles moet in het donker bij lantaarns en zaklampen omgezet gaan worden naar binnen toe. Wat ik dan niet snap is dat ze dit toch gewend moeten zijn? Zal toch wel vaker voorkomen. Er is totaal geen leiding of logica. Tijdens het wachten op een tafel kwamen in gesprek met een Nederlands stel Erik en Ostansa besloten met elkaar aan tafel te gaan zitten en we hebben een super leuke avond gehad met lekker eten en leuke gesprekken. En dat nog steeds bij een olielamp want stroom was er nog steeds niet. De hele avond bleef het nog flink waaien maar toen wij om half 11 naar bed gingen was het gelukkig een stuk minder en kon het dak weer gewoon omhoog. Dan boffen wij meer dan alle mensen die in de lodges zitten zonder airco!!! Wij ritsen de flappen naar beneden en hebben dan natuurlijke, koele lucht.
We waren wel heeeeel voorzichtig met het lopen door het zand. In de loop van de avond had het personeel inmiddels tientallen schorpioenen gevangen want die komen bij sterke wind overal en nergens vandaan. Bah……..ben ik blij dat ik mijn hoge schoenen aantrokken had en dat Toyla maar op 25m van het restaurant af stond!!! De badkamer gebruiken met onze zaklamp aan maar in onze Toyla waren wij de enige die “eigen” stroom hadden! Maar wat een sterrenhemel zo zonder naam en zonder vals licht. Schitterend. Dat is dan wel weer een voordeel. Nu lekker slapen……
21 november 2016 – Mariental – rustdag
Behoorlijk lekker geslapen….nu geen wind meer en de zon zorgde er wel voor dat het genoeg was om in bed te blijven liggen. Besloten om definitief hier nog een nachtje te blijven.
Maar…..wat blijkt….de stroom doet het hier nog steeds niet! De wind??? Oorzaak??? Van zo’n luxe onderkomen verwacht je dan toch wel noodvoorzieningen als je naar de prijzen kijkt wat je hier betaald. Ook kwam er inmiddels bijna geen water meer uit de kraan. Dat is iets vervelender als je een douche zou willen nemen. Tja, voor ons als kampeerders is het minder vervelend maar al die andere gasten waren hier niet zo blij mee. Toen Harry ging vertellen dat we nog een nacht zouden blijven bleek dat nu alles vol zat. Nou ja, gisteren was het geen probleem. Zouden even naar andere oplossing kijken. Ondertussen waren wij bij Eric en C….gaan zitten en hebben lekker zitten kletsen onder genot van koffie/thee. Ook zij blijven hier nog een nachtje maar waren ook niet echt te spreken over de zgn 4-sterrenstatus van dit onderkomen. Personeel is zeer vriendelijk maar als je bij het diner 4 x om de wijnkaart moet vragen en 2 x een wijn uitgezocht hebt die er dan niet is….tja……
Ondertussen was de oplossing dat wij wel op de camping konden staan maar dan om de plek waar normaal gesproken grote groepen bij elkaar staan. We staan er met een ander stel. Maar ja, zonder stroom en stromend water…tot nu toe. Het is dat wij met Erik en Ostansa hadden afgesproken om vanavond nog een keer met z’n viertjes te gaan eten anders waren we naar een andere camping/lodge gegaan. Nou, ja, je kan niet alles hebben zullen we maar zeggen. Overmacht????
Omdat het camping gedeelte zo’n 2 km van het restaurant ligt hebben we op de voorhand maar besloten dit rijdend te gaan doen. In het stikkie donker terug lopen zie we niet zitten!
De belofte om voor het eten nog voor stromend water te zorgen ging de mist in! Balen! Bleek dat ze een koppeling niet hadden die ergens ver weg vandaan moest komen. Zal allemaal wel.
In ieder geval een gezellige avond met elkaar gehad….opnieuw romantisch want we zaten nauwelijks of er was al weer geen stroom. De bediening en ook het management krijgen wat ons betreft een dikke onvoldoende. Geen excuus, rommeltje enz enz. We waren het erover eens dat we er dan maar de humor van in moesten zien. Een soort Fawlty Towers!
Later op de avond afscheid genomen van elkaar, adresgegevens uitgewisseld en we gaan ieder weer onze eigen weg. Gelukkig met de auto terug was je zag echt helemaal niks in het donker.
Dak omhoog en lekker ons bedje in…..morgen weer op pad!
Yes…..de grens over!!!!
Op de camping nog even de tank volgegooid en konden we gaan. Aangezien we bijna OP de grens staan was het niet ver rijden…..wel 25m!
Maar wat een bureaucratie! Zouden ze zelf weten wat en waarom ze dit allemaal doen?? Eerst bij het park je afmelden dat je vertrekt. Logisch. Stempel op je formulier (mag je houden als souvenir). Snel klaar. In datzelfde vertrek zit ook een politieman achter een bureau met een groot logboek. Wil je paspoort zien en dan gaat hij alle gegevens OVERSCHRIJVEN in zijn logboek. Wat doen ze daar mee???? Is het de politie van Zuid Afrika? Neem aan van wel. Maar……we hadden dat toch al in Twee Rivieren gedaan. Gewoon op de computer? Hihihihi…..zal wel van enig nut zijn toch???? Klaar!!!! Oh ja, een stel dat na ons kwam vond alles super super super…..maar had eigenlijk maar één klacht zei ze tegen de dame van het park…..HET ZAND!!!!! Echt vervelend om door te rijden….of ze daar wat aan konden doen…….wij hadden zowat de slappe lach!!! Ja hoor…….en nu verder Namibië in ZONDER ZAND?????
Wij kantoor uit en voor slagboom gaan staan om ons door te laten naar de douane Namibië. Wachten….wachten…..dan maar naar binnen naar de politieman. Euhhh….is er iemand voor de slagboom??? Oh ja…..opstaan…puf puf….naar buiten en slagboom omhoog. Tja……warme dag al is het pas 9 uur!
25 meter rijden…..kantoor waar alles inzit! Gelukkig niet druk – waren daar de enige en dus meteen aan de beurt. Formulier invullen en met paspoort inleveren. Waar gaan jullie nu naar toe en wat zijn de komende 4 bestemmingen???? Oh, weten wij nog niet precies, kamperen namelijk. Ja…..maar toch moeten ze het weten?????....Oké…doen we niet moeilijk hoor. We geven voor het gemak maar snel Sesriem, Mariental, Swakopmund en Windhoek op. Enne…..wat doen ze daar mee???? Ach, weten ze toch zelf ook niet.
Maar al snel stempels en naar naast gelegen loket. Maar….eerst deur uit en via andere deur in want er stond een balie tussen. Dit was de dame voor de roadtax. Die moet iedereen betalen. Dan zou je denken dat ze – de dame – dit wel gewend zou zijn. Zeker omdat het nog vroeg was of met verkeerde been uit bed gestapt was maar alles was toch echt veeeeeel te veeeeeel! ZO – ONTZETTEND – TRAAG – EN – ALLES – WAS – TOCH – ECHT – TE – VEEL!
Weer formulier invullen…..zo klaar…wij dan!!! Daarna ging ze alles met veel puffen en zuchten in de computer tikken. Daarna moest het formulier uitgeprint worden. Maar ja…..die printer…..deed die het ineens niet. Na tientallen keren op knoppen drukken en hendels overhalen was ze erachter dat het niet ging lukken een uitgeprinte nota. Dus helluppppppp……moest ze het met de hand gaan invullen. En wij maar vriendelijk blijven lachen……Harry had haar wel over de balie willen trekken!!!! Eindelijk ja hoor….gelukt…..alles ingevuld, afrekenen en we konden gaan. Ondertussen had een andere dame onze paspoorten ook nog nodig want die ging in een ander logboek ook weer gegevens noteren…..oke….waarvoor zou je zeggen en doen ze daar dan ook weer wat mee. Zal allemaal wel.
Nu nog “even” een stempel halen voor ons Carnet de Passage. Bij een andere heer die blij was dat hij even zijn telefoon neer kon leggen om zijn spelletje te onderbreken….of juist niet? Harry even aangewezen waar er getekend en gestempeld moest worden en huppa……klaar. We konden gaan!!!! Ach, half uurtje bij elkaar maar het was achteraf allemaal wel hilarisch!!! Stel je voor dat het echt druk zou zijn hier aan de grenspost???? Daar wil ik helemaal niet over nadenken!!!
Maar we konden gaan rijden! Gelukkig was de onverharde weg super om te rijden en met een gangetje van rond de 80km/uur schoten we aardig op. Het landschap en de rivier (Auob) die we volgden waren eigenlijk hetzelfde als in het park met uitzondering van de wilde beesten!!!! Hier zag je weer hekken waarachter de biefstukken rondliepen. De boeren zouden niet blij zijn als hier ook wilde beesten rondliepen die alles zouden opeten.
Prachtige route en opnieuw schitterend weer en erg warm! We hadden zelfs temperaturen van 40grd. Hier kom je trouwens ook niet veel verkeer tegen. Af en toe een auto en af en toe een wagen met ezeltjes ervoor in de buurt van kleine gehuchten. We zijn aardig door onze voorraad maar op zondag was er helaas geen winkel open. Dus op rantsoen!!!! Nee hoor, wij zijn neergestreken bij een mooie lodge Bagatelle met camping-mogelijkheid. Maar helaas die campingmogelijkheid was vol!!!! Grrrrr……daar hadden we even geen rekening mee gehouden. Tot nu toe was het ook geen enkel probleem. Maar gelukkig werd er met ons mee gedacht. Aangezien de camping met eigen sanitaire voorzieningen zou zijn hebben ze ons een plekje gegeven naast een kamer die vrij was en waarvan wij de badkamer dan konden gebruiken. Een super oplossing. Veel dichter bij het restaurant, bar en zwembad! Dus we staan eersteklasse! We waren ook net op tijd – teatime! Koffie/thee met gebak – zit in de prijs van de overnachtingen. Trouwens bij aankomst kregen wij al een lekkere verfrissing aangeboden. Deze accommodatie staat ook te boek als 4-sterren. Ziet er allemaal prima uit. Mooi uitzicht op het zwembad vanaf het terras waar de stokstaartjes vrolijk rondhuppelen en de “huis”springbok zijn rondjes loopt. Je zit hier midden tussen de rode zandduinen met prachtige uitzichten. Helaas matig wifi dus update website kunnen we wel vergeten. Vriendelijk personeel! Nog een lekkere duik in het zwembad en verder even relaxen en van het uitzicht genieten. We hadden al aangegeven dat we waarschijnlijk nog 1 of 2 nachten langer zouden blijven en dat zou geen probleem zijn.
Het begon al iets meer te waaien maar toen ik stond te douchen kwam er een ware zandstorm aan. Harry heeft nog net op tijd ons dak dicht kunnen doen want daar stond de wind pal op. Niet normaal……..je zag echt niets meer. Toevallig waren net alle buitentafels gedekt voor in het buiten restaurant waar het buffet ook was. Maar het bleef waaien en waaien…..overal rood zand!!!!! Het hield maar niet op. Toen viel ook nog de stroom uit! Wat een ramp!!!!!! Niet echt voor ons maar overal chaos natuurlijk. De lodges waren allemaal vol en iedereen eet dan ook in het restaurant. Dus alles moet in het donker bij lantaarns en zaklampen omgezet gaan worden naar binnen toe. Wat ik dan niet snap is dat ze dit toch gewend moeten zijn? Zal toch wel vaker voorkomen. Er is totaal geen leiding of logica. Tijdens het wachten op een tafel kwamen in gesprek met een Nederlands stel Erik en Ostansa besloten met elkaar aan tafel te gaan zitten en we hebben een super leuke avond gehad met lekker eten en leuke gesprekken. En dat nog steeds bij een olielamp want stroom was er nog steeds niet. De hele avond bleef het nog flink waaien maar toen wij om half 11 naar bed gingen was het gelukkig een stuk minder en kon het dak weer gewoon omhoog. Dan boffen wij meer dan alle mensen die in de lodges zitten zonder airco!!! Wij ritsen de flappen naar beneden en hebben dan natuurlijke, koele lucht.
We waren wel heeeeel voorzichtig met het lopen door het zand. In de loop van de avond had het personeel inmiddels tientallen schorpioenen gevangen want die komen bij sterke wind overal en nergens vandaan. Bah……..ben ik blij dat ik mijn hoge schoenen aantrokken had en dat Toyla maar op 25m van het restaurant af stond!!! De badkamer gebruiken met onze zaklamp aan maar in onze Toyla waren wij de enige die “eigen” stroom hadden! Maar wat een sterrenhemel zo zonder naam en zonder vals licht. Schitterend. Dat is dan wel weer een voordeel. Nu lekker slapen……
21 november 2016 – Mariental – rustdag
Behoorlijk lekker geslapen….nu geen wind meer en de zon zorgde er wel voor dat het genoeg was om in bed te blijven liggen. Besloten om definitief hier nog een nachtje te blijven.
Maar…..wat blijkt….de stroom doet het hier nog steeds niet! De wind??? Oorzaak??? Van zo’n luxe onderkomen verwacht je dan toch wel noodvoorzieningen als je naar de prijzen kijkt wat je hier betaald. Ook kwam er inmiddels bijna geen water meer uit de kraan. Dat is iets vervelender als je een douche zou willen nemen. Tja, voor ons als kampeerders is het minder vervelend maar al die andere gasten waren hier niet zo blij mee. Toen Harry ging vertellen dat we nog een nacht zouden blijven bleek dat nu alles vol zat. Nou ja, gisteren was het geen probleem. Zouden even naar andere oplossing kijken. Ondertussen waren wij bij Eric en C….gaan zitten en hebben lekker zitten kletsen onder genot van koffie/thee. Ook zij blijven hier nog een nachtje maar waren ook niet echt te spreken over de zgn 4-sterrenstatus van dit onderkomen. Personeel is zeer vriendelijk maar als je bij het diner 4 x om de wijnkaart moet vragen en 2 x een wijn uitgezocht hebt die er dan niet is….tja……
Ondertussen was de oplossing dat wij wel op de camping konden staan maar dan om de plek waar normaal gesproken grote groepen bij elkaar staan. We staan er met een ander stel. Maar ja, zonder stroom en stromend water…tot nu toe. Het is dat wij met Erik en Ostansa hadden afgesproken om vanavond nog een keer met z’n viertjes te gaan eten anders waren we naar een andere camping/lodge gegaan. Nou, ja, je kan niet alles hebben zullen we maar zeggen. Overmacht????
Omdat het camping gedeelte zo’n 2 km van het restaurant ligt hebben we op de voorhand maar besloten dit rijdend te gaan doen. In het stikkie donker terug lopen zie we niet zitten!
De belofte om voor het eten nog voor stromend water te zorgen ging de mist in! Balen! Bleek dat ze een koppeling niet hadden die ergens ver weg vandaan moest komen. Zal allemaal wel.
In ieder geval een gezellige avond met elkaar gehad….opnieuw romantisch want we zaten nauwelijks of er was al weer geen stroom. De bediening en ook het management krijgen wat ons betreft een dikke onvoldoende. Geen excuus, rommeltje enz enz. We waren het erover eens dat we er dan maar de humor van in moesten zien. Een soort Fawlty Towers!
Later op de avond afscheid genomen van elkaar, adresgegevens uitgewisseld en we gaan ieder weer onze eigen weg. Gelukkig met de auto terug was je zag echt helemaal niks in het donker.
Dak omhoog en lekker ons bedje in…..morgen weer op pad!
22 november 2016 – Mariental (Bagatelle) – Mariental (Lapa Lange) - 73km
Vannacht hoorde we zo af en toe al wat getik op het dak maar vanmorgen was het echt raak! REGEN!!!! Jawel….dan dan stuift het rode zand in ieder geval niet zo!!!
Niet koud maar het was wel even omschakelen. Gelukkig hebben wij dan een heerlijk huisje waar je dan binnen kan blijven zitten om je ontbijt naar binnen te werken. Wassen en aankleden (geen zin meer om douche die het nu zowaar deed) en vertrekken. Oh nee, we moesten nog afrekenen. Goed de rekening nagekeken want ja, er stond toch ontbijt op die we niet hadden gegeten. Wat een puinhoop!!!! Lachen blijven!!!
De regen viel gelukkig wel mee en voordat wij 35km in de stad Mariental waren was het al weer droog en voelde je de temperatuur stijgen. In de koelkast was het echt een treurige boel dus waren we wat blij dat we bij de Super Spar weer lekker konden inslaan. Van alles behalve om eten te koken……want we wisten waar we naar toe zouden gaan en dat daar het eten erg lekker zou zijn!!!
Gelukkig vonden we ook nog een kapper want dat haar van Harry stond echt alle kanten op. Nu ook maar dan in een kortere versie met wat hapjes eruit! Ook daar lachen we dan maar om! Groeit wel weer aan! Na nog even een cappu en tankstop bij Engen + Wimpy (altijd samen) zaten we allemaal vol! Op naar de volgende bestemming ook weer 35km verderop en waar we dit jaar al een keer geweest zijn rondom Harry zijn verjaardag. Topplek!!!
Staan nu lekker in het groene gras, hebben een zwembad met heerlijk ligbedden met uitzicht op een groot waterhole, ook nog eigen sanitair en nog super ook! Dit is echt een aanrader. Prima en vriendelijk personeel. Nee, dat is toch even een verschil met waar we vandaan kwamen.
En als klapper…..gewoon goed wifi zelfs op onze eigen stek!! Wat wil je nog meer. Gewoon wat langer blijven en dat doen we dus ook. Morgen maar aan onze website werken en vanavond…..uit eten!
Een tafel buiten op het terras met uitzicht op de etende en drinken beesten. Neushoorns, gnoes, elanden, springbokken enz enz. Wat is dit toch een geweldige plek! Vanavond nog ff gechat en toen was het tijd om ons bedje weer in te duiken.
23 november 2016 – Mariental (Lapa Lange) – rustdag
Een werkdag zullen we maar bedoelen in plaats van een rustdag. Eerst ben ik vanmorgen begonnen met mijn landingsbaan weg te werken. Het was weer de hoogste tijd daarvoor. Verder de hele dag bezig geweest om de verslagen bij te werken, alles op de website te zetten, foto’s uit te zoeken voor de website en daarna alles te uploaden naar de website. Alles bij elkaar een tijdrovende klus. Maar eerst ben ik vanmorgen begonnen met mijn landingsbaan weg te werken. Het was weer de hoogste tijd daarvoor. Lekker handig met een eigen badkamer. Maar geen geklaag hoor want als je dat hier in deze omgeving kan doen met goede wifi en gewoon lekker in de schaduw naast ToyLa dan is het toch fantastisch!
Tussendoor ook nog via whatsapp een beetje geklets met wat verre familie en vrienden in Nederland!!!
Wel was het jammer dat we geen eens tijd gehad hebben om van de aanlokkende ligbedden gebruik te maken. Harry is nog een behoorlijk stuk gaan wandelen (tempo) op het heetst van de dag. Tja, die broodnodige beweging mist hij toch wel.
Terwijl de laptop overuren aan het maken was hebben wij voorovergebogen over de kaart van Namibië een globale route uitgestippeld voor de komende weken met als vaste data onze Meet en Greet met Gert en Tiny en met Ali in Swakopmund. Maar…..ook besloten om hier op deze mooie plek zeker nog een dag langer te blijven om echt tot rust (hahahahaha) te komen op dat ligbed!!!!
Van een mooie zonsondergang en een heerlijk 4-gangendiner genoten. Tja, voor die prijs (220 ZAR) gaan wij niet zelf in de keuken staan!!
Het is weer een heerlijke zwoele avond geweest als wij bed induiken. Gelukkig geen last van de warmte en het komt zelfs vaak voor dat we tegen de ochtend nog steeds het dekbed naar ons toe trekken.
24 november 2016 – Mariental (Lapa Lange) – rustdag
Vandaag dus een echte vakantiedag!!! Beetje uitgeslapen totdat de zon en dus de warmte het voldoende vonden om ons eruit te jagen! Rustig ontbijtje, klein wasje gedaan en voordat je het weet zit je op het terras aan de cappuccino met worteltjestaart met daarbij een fantastisch uitzicht op de omgeving inclusief waterhole.
Genieten met hoofdletters!!! Soms kan je het gewoon niet geloven dat we dit toch allemaal weer (kunnen) doen. Na de lunch was het toch echt tijd voor de ligbedden. Boek erbij en liggen maar. Relaxstand zullen we maar zeggen. Eind van de dag hadden we een fantastisch uitzicht op de neushoorns die kwamen drinken. Al gauw zagen we andere kuddes dieren aankomen.
Maar wat vliegt de tijd dan voorbij! Harry is nog even stevig aan de wandel gegaan en bij mij vielen zo af en toe zelfs de ogen dicht. Een heerlijke temperatuur van 32grd maar in de schaduw van een palmboom is dat prima uit te houden.
Daarna lekker een verfrissende douche voordat wij hier weer aan tafel gingen! Wat een perfecte dag!!! Zo perfect dat wij elkaar aankeken en zeiden…..tijd genoeg…..we plakken op deze geweldige plek er nog een dag aan vast. Dat is het grote voordeel om zelfstandig rond te reizen zonder dat je ook maar iets besproken hebt.
Met een lekker gevoel bedje in….we blijven morgen nog in de relaxstand staan!!! Yeahhhhhhhhh
Vannacht hoorde we zo af en toe al wat getik op het dak maar vanmorgen was het echt raak! REGEN!!!! Jawel….dan dan stuift het rode zand in ieder geval niet zo!!!
Niet koud maar het was wel even omschakelen. Gelukkig hebben wij dan een heerlijk huisje waar je dan binnen kan blijven zitten om je ontbijt naar binnen te werken. Wassen en aankleden (geen zin meer om douche die het nu zowaar deed) en vertrekken. Oh nee, we moesten nog afrekenen. Goed de rekening nagekeken want ja, er stond toch ontbijt op die we niet hadden gegeten. Wat een puinhoop!!!! Lachen blijven!!!
De regen viel gelukkig wel mee en voordat wij 35km in de stad Mariental waren was het al weer droog en voelde je de temperatuur stijgen. In de koelkast was het echt een treurige boel dus waren we wat blij dat we bij de Super Spar weer lekker konden inslaan. Van alles behalve om eten te koken……want we wisten waar we naar toe zouden gaan en dat daar het eten erg lekker zou zijn!!!
Gelukkig vonden we ook nog een kapper want dat haar van Harry stond echt alle kanten op. Nu ook maar dan in een kortere versie met wat hapjes eruit! Ook daar lachen we dan maar om! Groeit wel weer aan! Na nog even een cappu en tankstop bij Engen + Wimpy (altijd samen) zaten we allemaal vol! Op naar de volgende bestemming ook weer 35km verderop en waar we dit jaar al een keer geweest zijn rondom Harry zijn verjaardag. Topplek!!!
Staan nu lekker in het groene gras, hebben een zwembad met heerlijk ligbedden met uitzicht op een groot waterhole, ook nog eigen sanitair en nog super ook! Dit is echt een aanrader. Prima en vriendelijk personeel. Nee, dat is toch even een verschil met waar we vandaan kwamen.
En als klapper…..gewoon goed wifi zelfs op onze eigen stek!! Wat wil je nog meer. Gewoon wat langer blijven en dat doen we dus ook. Morgen maar aan onze website werken en vanavond…..uit eten!
Een tafel buiten op het terras met uitzicht op de etende en drinken beesten. Neushoorns, gnoes, elanden, springbokken enz enz. Wat is dit toch een geweldige plek! Vanavond nog ff gechat en toen was het tijd om ons bedje weer in te duiken.
23 november 2016 – Mariental (Lapa Lange) – rustdag
Een werkdag zullen we maar bedoelen in plaats van een rustdag. Eerst ben ik vanmorgen begonnen met mijn landingsbaan weg te werken. Het was weer de hoogste tijd daarvoor. Verder de hele dag bezig geweest om de verslagen bij te werken, alles op de website te zetten, foto’s uit te zoeken voor de website en daarna alles te uploaden naar de website. Alles bij elkaar een tijdrovende klus. Maar eerst ben ik vanmorgen begonnen met mijn landingsbaan weg te werken. Het was weer de hoogste tijd daarvoor. Lekker handig met een eigen badkamer. Maar geen geklaag hoor want als je dat hier in deze omgeving kan doen met goede wifi en gewoon lekker in de schaduw naast ToyLa dan is het toch fantastisch!
Tussendoor ook nog via whatsapp een beetje geklets met wat verre familie en vrienden in Nederland!!!
Wel was het jammer dat we geen eens tijd gehad hebben om van de aanlokkende ligbedden gebruik te maken. Harry is nog een behoorlijk stuk gaan wandelen (tempo) op het heetst van de dag. Tja, die broodnodige beweging mist hij toch wel.
Terwijl de laptop overuren aan het maken was hebben wij voorovergebogen over de kaart van Namibië een globale route uitgestippeld voor de komende weken met als vaste data onze Meet en Greet met Gert en Tiny en met Ali in Swakopmund. Maar…..ook besloten om hier op deze mooie plek zeker nog een dag langer te blijven om echt tot rust (hahahahaha) te komen op dat ligbed!!!!
Van een mooie zonsondergang en een heerlijk 4-gangendiner genoten. Tja, voor die prijs (220 ZAR) gaan wij niet zelf in de keuken staan!!
Het is weer een heerlijke zwoele avond geweest als wij bed induiken. Gelukkig geen last van de warmte en het komt zelfs vaak voor dat we tegen de ochtend nog steeds het dekbed naar ons toe trekken.
24 november 2016 – Mariental (Lapa Lange) – rustdag
Vandaag dus een echte vakantiedag!!! Beetje uitgeslapen totdat de zon en dus de warmte het voldoende vonden om ons eruit te jagen! Rustig ontbijtje, klein wasje gedaan en voordat je het weet zit je op het terras aan de cappuccino met worteltjestaart met daarbij een fantastisch uitzicht op de omgeving inclusief waterhole.
Genieten met hoofdletters!!! Soms kan je het gewoon niet geloven dat we dit toch allemaal weer (kunnen) doen. Na de lunch was het toch echt tijd voor de ligbedden. Boek erbij en liggen maar. Relaxstand zullen we maar zeggen. Eind van de dag hadden we een fantastisch uitzicht op de neushoorns die kwamen drinken. Al gauw zagen we andere kuddes dieren aankomen.
Maar wat vliegt de tijd dan voorbij! Harry is nog even stevig aan de wandel gegaan en bij mij vielen zo af en toe zelfs de ogen dicht. Een heerlijke temperatuur van 32grd maar in de schaduw van een palmboom is dat prima uit te houden.
Daarna lekker een verfrissende douche voordat wij hier weer aan tafel gingen! Wat een perfecte dag!!! Zo perfect dat wij elkaar aankeken en zeiden…..tijd genoeg…..we plakken op deze geweldige plek er nog een dag aan vast. Dat is het grote voordeel om zelfstandig rond te reizen zonder dat je ook maar iets besproken hebt.
Met een lekker gevoel bedje in….we blijven morgen nog in de relaxstand staan!!! Yeahhhhhhhhh
25 november 2016 – Mariental (Lapa Lange) – rustdag
Beetje uitslapen, ontbijt, bij restaurant op buitenterras aan de cappuccino en verder lekker lui op ligbed tussen zwembad en waterhole in. Hoe zwaar kan je het hebben. Boekje erbij en uiteraard lekker onder de palmboom in de schaduw. Erg zwaar leven! Bijna vergeten…..Harry wilde toch nog wat doen en is eerst ToyLa nog maar even gaan wassen. Het ergste vuil is er in ieder geval weer af en hij ziet er weer mooi glimmend zwart uit.
Omdat het onze laatste avond hier was zijn wij nog maar weer eens uit eten gegaan! Tijdens ondergaande zon weer genoten van de dieren die kwamen drinken. Wat een geweldige plek om hier een paar dagen te zijn. Geweldig aardig personeel en dat is ook niet altijd vanzelfsprekend.
Onder het genot van een fles wijn de avond afgesloten……een hele zwoele, mooie avond…..
26 november 2016 – Mariental – Seeheim - 303 km
Een beetje op tijd opgestaan. Wat is dat toch lekker om buiten te ontbijten. De winter is bij ons nog ver weg!!
Alles voor vertrek klaargemaakt na 4 nachten op deze plek! Na het afrekenen kregen wij voor onderweg nog wat snoep en 2 flesjes gekoeld water mee met een bedankje voor het bezoek. Zo attent!!!
Eerst in Mariental nog even de Super Spar opgezocht om alles weer bij te vullen. Gaat sneller dan je denkt terwijl we niet eens zelf voor het eten gezorgd hebben.
Tja, bij Wimpy nog even een cappuccino en daarna zuidwaarts vertrokken op de B1 richting Keetmanshoop. Voor vandaag voornamelijk het zwarte asfalt maar daar hopen we komende dagen verandering in te brengen.
Niet echt spectaculair landschap. Veel boerenland. Rondom Keetmanshoop zie je het landschap langzaam veranderen. Meer kaler, meer bergen, meer canyons! Nog even tanken en zelf een lekkere frisse muesli-fruit-yogurt maaltijd gegeten. Met de hitte van bijna 40grd wil je alleen maar koel eten!!!
Dan verlaten we de B1 en verruilen deze voor de B4 richting Lüderitz (waar we niet naar toe gaan). Na 50km was daar dan het gehucht Seeheim met een hotel annex camping met dezelfde naam. Het ligt mooi aan de rivier Fish waar de Fish River Canyon zo’n beetje begint. Midden tussen de kale rotsen is er een enorm hotel neergezet. Helaas was er ook een groep feestvierders met eigen MUZIEK. Gr………..iets minder leuk als je lekker in de schaduw ligt te lezen. Maar ja, iets anders is er hier in de omgeving niet dus we doen het er maar mee.
We hadden allebei geen zin in een warme hap want vandaag was het echt erg heet! Geen zuchtje wind en je bleef constant een droog gevoel in je mond houden. De rest van de middag en avond echt weinig gedaan. Gewoon met een boek onderuit en vooral weinig bewegen.
Nog een leuk gesprek gehad met een Japanner die al 6 maanden onderweg was met de fiets. Je wil niet weten hoeveel kilo hij wel niet bij zich had. Hier en daar was wat kapot en had hij met wat touw eea vastgezet. Liters water hingen aan de achter bagage drager. Hij leek wel een pakezel!
Hij was in de Centraal Afrikaanse Republiek begonnen en einddoel is Kaapstad. 3 jaar geleden was hij vanuit Cassablanca (Marokko) daar opgehouden. Hij rijdt helemaal in zijn eentje. Heeft een tent bij zich en soms staat hij op een camping maar als de afstand te groot is dan gewoon in het wild.
Hij zei dat hij ook een beetje lui was dus niet altijd vroeg op stond. Nou lekker…..in die hitte rijden…..
Ondanks de wind die vanavond een beetje opstak bleef het ontzettend warm. Voelde om 22.00 uur nog steeds als een föhn. Toch maar langzaam bedje in. Alles zoveel mogelijk open en elk briesje te kunnen vangen. Dan nog voelde je de druppels in je nek lopen. Nou, ben benieuwd naar de nacht….
27 november 2016 – Seeheim – Aus – 440 km
Een dag om weer in te lijsten!!!! Wat een mooie route en wat hebben we weer genoten. Het was vanmorgen al weer vroeg erg warm! Dat beloofd wat voor vandaag. “Onze” Japanner is inderdaad niet zo snel en vertrok pas net voor ons om aan zijn fietstocht van ca. 90km te beginnen. Nou, in zijn plaats hadden we er al minstens 2 of 3 uur op zitten in plaats van 8 uur! We keken onze ogen uit hoe hij helemaal volgepakt aan zijn dag begon. Aangezien er een rek van zijn voortassen was afgebroken kon hij die niet meer gebruiken. Dus aan 1 kant hing er een volle tas, achterop topzwaar 2 tassen en achterrek ook helemaal volgepakt. Fiets was niet te tillen!!!! En als klapper op de vuurpijl….we hebben er zelfs foto’s van…..hij rijdt op zijn….SLIPPERS!!!!!
Email adressen uitgewisseld en beloofd hem de foto’s door te sturen. De berg op om bij hotel/camping weg te komen was al te steil….lopen dus.
Toen waren wij aan de beurt. De eerste 20km waren nog even verhard maar toen begon ons feestje!!! Van de B4 afgeslagen naar de als scenic route beschreven D364 dwars door het landschap waar wij dol op zijn. Langs de westkant van de Fish River Canyon door naar de C13 (verharde weg tussen Aus en Rosh Pinah). Ruim 200km onverhard, bijna zonder verkeer – misschien wel 2 auto’s en heel af en toe een boerderij. Maar wat een uitzichten op de bergen. Soms spits, soms als een tafelberg en prachtige kleurschakeringen van bruin, rood en groentinten en dat allemaal tegen een strakblauwe lucht. Doordat je lekker in een airco auto zit merk je de hitte gelukkig niet zo erg! Aangezien we niks onderweg tegenkomen was Harry zoals gewoonlijk de klos. Na het vinden van een mooie boom op een mooie plek was het cappuccino tijd. Dan wordt je vanzelf stil dat je hier zo kan zitten. Wat een geweldige natuur. Gewoon niet te beschrijven. Vaak volgden we rivierbeddingen. Hier stonden dan nog wat groene bomen maar water….echt niet. Geen idee hoe lang het hier al niet geregend heeft. Aangezien we vaak over het land van boeren reden was het ook nog zo dat we regelmatig een hek moesten openen en dichtdoen om onze weg te vervolgen. Dat was mijn taak!
Het was de bedoeling om in Rosh Pinah te overnachten op de aangegeven camping. Maar helaas……. Sinds een jaar gesloten. Jammer van het omrijden maar over het asfalt ging het snel en ook deze route was schitterend. Rosh Pinah ligt aan de rand van het grootste mijnbouw gebied van Namibië. Daar is het stadje door groot geworden. Nou ja, wat is groot. Alle voorzieningen zijn er en het ziet er strak en schoon uit. Helaas was het zondag en alles was gesloten dus een dooie boel! Het lijkt wel een soort woestijnstad….zodra je er uit bent dan rij je weer tussen de kale bergen! Nadat wij toch ToyLa maar weer volgetankt nadat we hadden besloten om naar Aus door te rijden. Helemaal verhard dus we hebben ook maar weer wat lucht in de banden laten lopen. Een schitterende route op en neer met fantastische uitzichten. Hier en daar al wat rode zandduinen. Yesss….genieten. Bij picknickplaats met enorme rotsblokken nog een fotostop gemaakt. Ongelofelijk wat een keien!
Een behoorlijk lange dag kilometers maken! In Aus waren wij niet onbekend want daar waren we begin dit jaar ook al geweest. In Aus in het Bahnhof Hotel een lekker visje gegeten en daarna naar onze favoriete camping Klein Aus Vista midden tussen het zand en de rode rotsblokken. Prachtig gelegen en grote plekken!
Een lekker avond met een aangename temperatuur. Zelfs een blouse kunnen aantrekken. Lekker onder het genot van een wijntje nagenoten van deze fantastische dag!
28 november 2016 – Aus – Helmeringhausen – 190 km
Was de dag van gisteren een feestje, vandaag was hij niet minder! Moest er gisteren lucht in de banden (verharde wegen), vandaag mocht er weer wat uit! Toch nog maar even wat brandstof erbij in zowel de Toyla als onze inwendige mens. Cappuccino, chatten en mail ophalen. Klaar om te gaan. Gelukkig maar 4km verhard en toen sloegen we noordwaarts af de C13 (onverhard) op. Warm en strakblauw en alleen maar weer genieten van de landschappen om je heen. Zo droog dat we mooie witte stofwolken achter ons aan lieten stuiven wat ook de auto weer een wit kleurtje opleverde! Hier en daar stonden wat koeien in de ….tja, wei kan je niet zeggen geen idee wat er te eten valt. Volgens ons staat er echt niets eetbaars op het land. Af en toe nog een kleine kudde geitjes en zelfs wat gemsbokken. Die zullen later wel op een bord belanden denk ik zo.
Aangezien we tijd genoeg hadden besloten weer een doorsteek te maken om via de D425 op de C14 uit te komen.
Geen verkeerde beslissing want wat was dit weer een mooie route!!!! Al slingerend op en neer en van links naar rechts. Bijna geen stuk rechte weg. Maar 50km maar daar hebben we als we de foto- en koffie/lunchstops niet meetellen wel 2 uur over gedaan. Dan reed je weer langs of door rivierbeddingen, dan weer steil omhoog om op het ‘blad” van een tafelberg te komen waarbij het dan even leek of je op een grote vlakte reed. Dan weer afdalen en had je het gevoel dat je tussen een canyon doorreed. We hebben weer heel wat mooie filmpjes en plaatjes geschoten. En wat een stilte als je buiten de auto staat! Heel af en toe zag je een boerderij staan…..echt in de middle of nowhere! Moet je echt wel willen!!!
Uiteindelijk op de C14 (onverhard) uitgekomen die ook noordwaarts naar Helminghausen gaat. Het begint nu echt wel wat meer semi woestijnlandschap te worden. Hier en daar al wat duinen maar vooral kale bergen in allerlei soorten en maten en kleuren. Geweldig om te zien. We zijn vandaag wel 3 auto’s tegen gekomen op onze route!!! Wat is het hier toch ontzettend mooi.
Hier op de camping bij hotel Helmeringhausen staan we nu en dit keer strakblauwe lucht en 38grd. Vorige keer toen we hier waren hadden we onweer en regen!!! Gauw plekje in de schaduw opgezocht en ook weer nagenoten van de dag. Helaas was het zwembad alleen voor hotelgasten en wij – enige op de camping – mochten daar dus geen gebruik van maken. Nou, dus ook besloten niet hun kas extra te spekken om daar te gaan eten. Zelf in de keuken gestaan! Soep en pannenkoeken. Alles moet een keer op!
De rest van de avond lekker onderuit, lekker windje erbij om beetje af te koelen en een koude – was dat maar waar – douche om af te koelen.
Beetje uitslapen, ontbijt, bij restaurant op buitenterras aan de cappuccino en verder lekker lui op ligbed tussen zwembad en waterhole in. Hoe zwaar kan je het hebben. Boekje erbij en uiteraard lekker onder de palmboom in de schaduw. Erg zwaar leven! Bijna vergeten…..Harry wilde toch nog wat doen en is eerst ToyLa nog maar even gaan wassen. Het ergste vuil is er in ieder geval weer af en hij ziet er weer mooi glimmend zwart uit.
Omdat het onze laatste avond hier was zijn wij nog maar weer eens uit eten gegaan! Tijdens ondergaande zon weer genoten van de dieren die kwamen drinken. Wat een geweldige plek om hier een paar dagen te zijn. Geweldig aardig personeel en dat is ook niet altijd vanzelfsprekend.
Onder het genot van een fles wijn de avond afgesloten……een hele zwoele, mooie avond…..
26 november 2016 – Mariental – Seeheim - 303 km
Een beetje op tijd opgestaan. Wat is dat toch lekker om buiten te ontbijten. De winter is bij ons nog ver weg!!
Alles voor vertrek klaargemaakt na 4 nachten op deze plek! Na het afrekenen kregen wij voor onderweg nog wat snoep en 2 flesjes gekoeld water mee met een bedankje voor het bezoek. Zo attent!!!
Eerst in Mariental nog even de Super Spar opgezocht om alles weer bij te vullen. Gaat sneller dan je denkt terwijl we niet eens zelf voor het eten gezorgd hebben.
Tja, bij Wimpy nog even een cappuccino en daarna zuidwaarts vertrokken op de B1 richting Keetmanshoop. Voor vandaag voornamelijk het zwarte asfalt maar daar hopen we komende dagen verandering in te brengen.
Niet echt spectaculair landschap. Veel boerenland. Rondom Keetmanshoop zie je het landschap langzaam veranderen. Meer kaler, meer bergen, meer canyons! Nog even tanken en zelf een lekkere frisse muesli-fruit-yogurt maaltijd gegeten. Met de hitte van bijna 40grd wil je alleen maar koel eten!!!
Dan verlaten we de B1 en verruilen deze voor de B4 richting Lüderitz (waar we niet naar toe gaan). Na 50km was daar dan het gehucht Seeheim met een hotel annex camping met dezelfde naam. Het ligt mooi aan de rivier Fish waar de Fish River Canyon zo’n beetje begint. Midden tussen de kale rotsen is er een enorm hotel neergezet. Helaas was er ook een groep feestvierders met eigen MUZIEK. Gr………..iets minder leuk als je lekker in de schaduw ligt te lezen. Maar ja, iets anders is er hier in de omgeving niet dus we doen het er maar mee.
We hadden allebei geen zin in een warme hap want vandaag was het echt erg heet! Geen zuchtje wind en je bleef constant een droog gevoel in je mond houden. De rest van de middag en avond echt weinig gedaan. Gewoon met een boek onderuit en vooral weinig bewegen.
Nog een leuk gesprek gehad met een Japanner die al 6 maanden onderweg was met de fiets. Je wil niet weten hoeveel kilo hij wel niet bij zich had. Hier en daar was wat kapot en had hij met wat touw eea vastgezet. Liters water hingen aan de achter bagage drager. Hij leek wel een pakezel!
Hij was in de Centraal Afrikaanse Republiek begonnen en einddoel is Kaapstad. 3 jaar geleden was hij vanuit Cassablanca (Marokko) daar opgehouden. Hij rijdt helemaal in zijn eentje. Heeft een tent bij zich en soms staat hij op een camping maar als de afstand te groot is dan gewoon in het wild.
Hij zei dat hij ook een beetje lui was dus niet altijd vroeg op stond. Nou lekker…..in die hitte rijden…..
Ondanks de wind die vanavond een beetje opstak bleef het ontzettend warm. Voelde om 22.00 uur nog steeds als een föhn. Toch maar langzaam bedje in. Alles zoveel mogelijk open en elk briesje te kunnen vangen. Dan nog voelde je de druppels in je nek lopen. Nou, ben benieuwd naar de nacht….
27 november 2016 – Seeheim – Aus – 440 km
Een dag om weer in te lijsten!!!! Wat een mooie route en wat hebben we weer genoten. Het was vanmorgen al weer vroeg erg warm! Dat beloofd wat voor vandaag. “Onze” Japanner is inderdaad niet zo snel en vertrok pas net voor ons om aan zijn fietstocht van ca. 90km te beginnen. Nou, in zijn plaats hadden we er al minstens 2 of 3 uur op zitten in plaats van 8 uur! We keken onze ogen uit hoe hij helemaal volgepakt aan zijn dag begon. Aangezien er een rek van zijn voortassen was afgebroken kon hij die niet meer gebruiken. Dus aan 1 kant hing er een volle tas, achterop topzwaar 2 tassen en achterrek ook helemaal volgepakt. Fiets was niet te tillen!!!! En als klapper op de vuurpijl….we hebben er zelfs foto’s van…..hij rijdt op zijn….SLIPPERS!!!!!
Email adressen uitgewisseld en beloofd hem de foto’s door te sturen. De berg op om bij hotel/camping weg te komen was al te steil….lopen dus.
Toen waren wij aan de beurt. De eerste 20km waren nog even verhard maar toen begon ons feestje!!! Van de B4 afgeslagen naar de als scenic route beschreven D364 dwars door het landschap waar wij dol op zijn. Langs de westkant van de Fish River Canyon door naar de C13 (verharde weg tussen Aus en Rosh Pinah). Ruim 200km onverhard, bijna zonder verkeer – misschien wel 2 auto’s en heel af en toe een boerderij. Maar wat een uitzichten op de bergen. Soms spits, soms als een tafelberg en prachtige kleurschakeringen van bruin, rood en groentinten en dat allemaal tegen een strakblauwe lucht. Doordat je lekker in een airco auto zit merk je de hitte gelukkig niet zo erg! Aangezien we niks onderweg tegenkomen was Harry zoals gewoonlijk de klos. Na het vinden van een mooie boom op een mooie plek was het cappuccino tijd. Dan wordt je vanzelf stil dat je hier zo kan zitten. Wat een geweldige natuur. Gewoon niet te beschrijven. Vaak volgden we rivierbeddingen. Hier stonden dan nog wat groene bomen maar water….echt niet. Geen idee hoe lang het hier al niet geregend heeft. Aangezien we vaak over het land van boeren reden was het ook nog zo dat we regelmatig een hek moesten openen en dichtdoen om onze weg te vervolgen. Dat was mijn taak!
Het was de bedoeling om in Rosh Pinah te overnachten op de aangegeven camping. Maar helaas……. Sinds een jaar gesloten. Jammer van het omrijden maar over het asfalt ging het snel en ook deze route was schitterend. Rosh Pinah ligt aan de rand van het grootste mijnbouw gebied van Namibië. Daar is het stadje door groot geworden. Nou ja, wat is groot. Alle voorzieningen zijn er en het ziet er strak en schoon uit. Helaas was het zondag en alles was gesloten dus een dooie boel! Het lijkt wel een soort woestijnstad….zodra je er uit bent dan rij je weer tussen de kale bergen! Nadat wij toch ToyLa maar weer volgetankt nadat we hadden besloten om naar Aus door te rijden. Helemaal verhard dus we hebben ook maar weer wat lucht in de banden laten lopen. Een schitterende route op en neer met fantastische uitzichten. Hier en daar al wat rode zandduinen. Yesss….genieten. Bij picknickplaats met enorme rotsblokken nog een fotostop gemaakt. Ongelofelijk wat een keien!
Een behoorlijk lange dag kilometers maken! In Aus waren wij niet onbekend want daar waren we begin dit jaar ook al geweest. In Aus in het Bahnhof Hotel een lekker visje gegeten en daarna naar onze favoriete camping Klein Aus Vista midden tussen het zand en de rode rotsblokken. Prachtig gelegen en grote plekken!
Een lekker avond met een aangename temperatuur. Zelfs een blouse kunnen aantrekken. Lekker onder het genot van een wijntje nagenoten van deze fantastische dag!
28 november 2016 – Aus – Helmeringhausen – 190 km
Was de dag van gisteren een feestje, vandaag was hij niet minder! Moest er gisteren lucht in de banden (verharde wegen), vandaag mocht er weer wat uit! Toch nog maar even wat brandstof erbij in zowel de Toyla als onze inwendige mens. Cappuccino, chatten en mail ophalen. Klaar om te gaan. Gelukkig maar 4km verhard en toen sloegen we noordwaarts af de C13 (onverhard) op. Warm en strakblauw en alleen maar weer genieten van de landschappen om je heen. Zo droog dat we mooie witte stofwolken achter ons aan lieten stuiven wat ook de auto weer een wit kleurtje opleverde! Hier en daar stonden wat koeien in de ….tja, wei kan je niet zeggen geen idee wat er te eten valt. Volgens ons staat er echt niets eetbaars op het land. Af en toe nog een kleine kudde geitjes en zelfs wat gemsbokken. Die zullen later wel op een bord belanden denk ik zo.
Aangezien we tijd genoeg hadden besloten weer een doorsteek te maken om via de D425 op de C14 uit te komen.
Geen verkeerde beslissing want wat was dit weer een mooie route!!!! Al slingerend op en neer en van links naar rechts. Bijna geen stuk rechte weg. Maar 50km maar daar hebben we als we de foto- en koffie/lunchstops niet meetellen wel 2 uur over gedaan. Dan reed je weer langs of door rivierbeddingen, dan weer steil omhoog om op het ‘blad” van een tafelberg te komen waarbij het dan even leek of je op een grote vlakte reed. Dan weer afdalen en had je het gevoel dat je tussen een canyon doorreed. We hebben weer heel wat mooie filmpjes en plaatjes geschoten. En wat een stilte als je buiten de auto staat! Heel af en toe zag je een boerderij staan…..echt in de middle of nowhere! Moet je echt wel willen!!!
Uiteindelijk op de C14 (onverhard) uitgekomen die ook noordwaarts naar Helminghausen gaat. Het begint nu echt wel wat meer semi woestijnlandschap te worden. Hier en daar al wat duinen maar vooral kale bergen in allerlei soorten en maten en kleuren. Geweldig om te zien. We zijn vandaag wel 3 auto’s tegen gekomen op onze route!!! Wat is het hier toch ontzettend mooi.
Hier op de camping bij hotel Helmeringhausen staan we nu en dit keer strakblauwe lucht en 38grd. Vorige keer toen we hier waren hadden we onweer en regen!!! Gauw plekje in de schaduw opgezocht en ook weer nagenoten van de dag. Helaas was het zwembad alleen voor hotelgasten en wij – enige op de camping – mochten daar dus geen gebruik van maken. Nou, dus ook besloten niet hun kas extra te spekken om daar te gaan eten. Zelf in de keuken gestaan! Soep en pannenkoeken. Alles moet een keer op!
De rest van de avond lekker onderuit, lekker windje erbij om beetje af te koelen en een koude – was dat maar waar – douche om af te koelen.
29 november 2016 – Helmeringhausen – Duwisib – 209 km
Waren het de afgelopen dagen al fantastisch om door dit landschap te rijden, vandaag was het in de overtreffende trap. Kan dat dan nog zou je zeggen!!!
Vanmorgen beetje uitgeslapen maar om 8 uur echt eruit omdat het al te warm werd. Onder een boom ons ontbijtje opgegeten, nog maar eens een douche genomen en toen was het tijd om te vertrekken. De tank ook nog maar even volgegooid en in de winkel waar ze van alles verkopen nog wat boodschapjes gedaan. Vooral drank drank drank….frisdrank en water wel te verstaan want er gaat wat door zeg!!!
Het was weer strakblauw en om 10 uur was het al 32 graden! Eerst de C13 richting Aus genomen en ons verwonderd bij grote bergen stenen die wel leken te zijn neergegooid . Enorme grote keien die door het landschap verspreid lagen. Soms zag je ook spitse bergen die alleen leken te bestaan uit grote stenen. Bizar om te zien.
Na 50km afgeslagen naar een route die om het Tiras gebergte heen loopt van ca. 132km lang (D707). Wat hebben wij weer genoten!!! Aan de ene kant (rechts of oostelijk) de roodbruin gekleurde bergen en aan de andere kant een groot deel langs de Namib Desert. We hebben zo genoten van al dat zand! Hier en daar een boom maar verder kregen wij hier weer een echt woestijngevoel. Wat een schoonheid hier de natuur.
De temperatuur liep ook al behoorlijk snel op en op het heetst van de dag was het zelfs 44 graden. Je had het idee dat je soms luchtweerspiegelingen zag. Harry helemaal……zag daar ineens twee auto’s voor ons staan in de verte…… oh nee….het waren de borden links en rechts van een omheining waar we precies tussendoor moesten rijden. Ja, ja …..je gaat echt hallucineren. Zodra je de auto uitgaat om een foto te maken dan slaat de hitte direct toe! Wat een uitkomst om dan lekker weer in de airco auto te kunnen gaan zitten.
Maar hoe vaak we wel niet tegen elkaar gezegd hebben dat het zo onwerkelijk was om hier te rijden. Zo overweldigend mooi. Toch weer heel anders dan de andere dagen. Dit was echt veel meer woestijngevoel. Dit is echt ons ding!!!!
Halverwege vonden we eindelijk een boom die gelukkig wat schaduw had. Precies op tijd want we hadden inmiddels wel zin in een lekkere cappuccino. Daar zit je dan…….wat een uitzicht, wat een plaatje! Op deze route was het iets drukker….misschien wel 5 auto’s tegengekomen.
Uiteindelijk kwamen we weer op de C27 uit richting Betta waar we een lekkere frisse cola gedronken hebben voordat wij 20 kilometer verderop bij een heus kasteel – Castle Duwisib – zijn neergestreken.
Je kan je niet voorstellen dat hier in deze omgeving in 1906 een kasteel gebouwd is door een Duitser Von Wolf en hij hier met zijn vrouw maar 5 jaar gewoond heeft!!! Het past hier totaal niet!!!! De man is overleden tussen de oorlogen in en zijn vrouw is nooit meer hier naar toe gegaan. Eerst is het nog van een andere particulier geweest maar de laatste jaren is het nationaal bezit en helemaal gerestaureerd. We hebben een rondtoer gemaakt (zou groot is het nu ook weer niet) en meteen afgesproken dat we hier vanavond in het restaurant een hapje zouden komen eten. Je kan hier ook een kamer huren om te overnachten. Maar wij nemen natuurlijk de bijbehorende camping op 5 minuten lopen. Hier staan we weer helemaal alleen. Lekker rustig en mooie grote plaatsen in het zand.
Vanavond bleek ook nog dat ze wifi hadden in het kasteel! Dus na het eten (eenvoudig maar lekker) even nog de nodige berichten de wereld ingegooid.
Harry vond trouwens de prijs van de camping wel aan de hoge kant! Zoveel luxe is het nu ook weer niet. De prijs van 300 ZAR hebben wij wel betaald maar de entree van 140 ZAR kwam te vervallen. Tja, als je niks vraagt!!!
Inmiddels net voor het donker weer terug bij onze ToyLa! Nu lekker buiten van de sterrenhemel aan het genieten. Wat te drinken erbij en voor je het weet is de avond al weer om. Nagenieten van deze geweldige dag!
30 november 2016 – Duwisib – Hammerstein - 174km
Na een gelukkig niet al te warme nacht een buitenontbijt. Hoe kan het ook anders. Wat een stilte hier! Door de extreme hitte van de afgelopen dagen is Harry zijn lichaam van slag. Je moet erg veel drinken ivm uitdroging maar ja, al dat vocht komt er dan ook weer uit in de vorm van diarree. Dus zowel zijn ontlasting als plasgedrag laten te wensen over. Tel daarbij dan ook behoorlijk onderbroken nachten bij op dan begint hij toch wel in te storten. Natuurlijk staat er heel erg veel tegenover en dat beseffen we goed maar ja, als je je dan zo voelt dan is het even niet echt leuk meer. Besloten om niet te lang te rijden en een leuk onderkomen te zoeken met een zwembad om af te koelen. Bij het kasteel vanmorgen eerst nog even mail opgehaald en daarna naar Maltahöhe gereden om wat inkopen te doen en weer bij te tanken. ToyLa met brandstof en wij met een cappuccino. Nou dan, dat dachten we en kregen een expresso. Ach, doen we deze keer ook niet moeilijk over.
Deze route ging een beetje over een hoogvlakte en was niet echt spectaculair. Alleen warm…..om 10 uur was het al 34 grd!!!!
Vanaf Maltahöhe de C19 via de Zarishoogte Pass en daar reden we ineens weer in een soort canyon landschap. Prachtig om hier weer doorheen te rijden. Al die kleurtinten! Zo afwisselend! En dan te weten dat niet eens hier zover vandaan de prachtige duinen liggen van de Namib Desert!
Tussendoor nog een grote boom gevonden voor onze lunchstop voordat wij uiteindelijk rond een uur of half 3 een kilometerlange oprit opreden om bij deze geweldige Hammerstein Lodge & Camping uit te komen. Er waren maar 2 campingplekken en yes……voor ons nog plaats.
We voelen ons direct welkom. Handje schudden, rondleiding en als privé sanitair kregen wij de badkamer van een lodge. Super geregeld!!! We staan onder een grote boom met picknickbank, water en stroom! Hier houden we het wel vol want we hadden al direct besloten om er zeker nog een dag aan vast te plakken. Eerst weer wat energie in de lijf van Harry krijgen. Ook proberen voldoende zout en zoet binnen te krijgen want je raakt wat kwijt. Ook begonnen om wat meer immodium te gaan slikken. ’s Middags is Harry lekker bedje op gaan zoeken en ik ben lekker onderuit met een boek in de schaduw neergestreken. Die warmte is uitputtend hoor! Ondertussen krijg ik berichten dat het in NL zoooooo koud is! Toch zijn we blij dat we in een land wonen met verschillende seizoenen. Alleen maar deze warmte is ook weer niet ons ding. Dus nu neem ik voor om niet te klagen als we weer thuis in de kou en regen lopen. Hou ik dat vol????
Voor het eten een heerlijke douche genomen in onze eigen luxe badkamer! Eindelijk lekker weer eens haren wassen en drogen en föhnen!!!! Ja, en wat doe je dan als je weer gebruik kan maken van een lekker buffet in het restaurant?? Dan ga je uiteraard gebruik van maken!!!! Echt heerlijk gegeten!
Daarna nog heerlijk buiten bij ToyLa genoten van de prachtige sterrenhemel en…….het koelde lekker af! Zelf een blouse met lange mouwen aan getrokken. Dat beloofd wat voor de nacht. Morgen uitslapen, relaxen enz enz…….nu voor Harry hopelijk een goede nacht maken……
1 december 2016 – Hammerstein – rustdag
Yessss……Harry een zeer goede nacht gehad! Geen één keer eruit! Wat een verschil!!!! Nu zorgen dat het beetje energie er ook in blijft en niet opgebruikt gaat worden. Even last van een stijve hand! Ja, je moet toch wat hebben. Kon een uurtje zijn rechterhand niet gebruiken maar gelukkig ging dat in ieder geval weer over.
De rest van de dag was het een wasje doen, koffie drinken, lezen, zwemmen……kortom een heerlijke relaxdag.
Als gast mag je de hele dag gebruik maken van koffie/thee tafel (zonder gebak hoor) en bij het zwembad liggen zelfs grote badlakens voor de gasten. De springbokjes lopen hier ook gezellig in het rond. Een prachtplek om te zijn. Uiteraard waren wij weer in het restaurant te vinden vanavond voordat wij weer van een koele nacht konden gaan genieten. Waarschijnlijk blijven we morgen nog een dag……opladen!!!! De wifi hier wel gratis maar helaas niet echt sterk genoeg om website bij te werken. Je kan niet alles hebben.
2 december 2016 – Hammerstein – rustdag
Zoals het er nu uitziet gaat deze dag een soort kopie van de dag van gisteren worden. Is dat erg????? Nou echt niet!!!! Tijdens zo’n lange trip als wij doen heb je gewoon de behoefte aan een paar dagen niksen zullen we maar zeggen. Een soort vakantie of weekend houden.
Gelukkig heeft Harry voor de 2e keer weer een goede nacht gehad. Hopelijk nu door meer medicijnen, eet- en drinkgewoonte iets meer aangepast de juiste dosering gevonden.
We proberen altijd wel positief te blijven en te denken dat het glas half vol zit maar er zijn van die dagen dat het bij vooral Harry niet altijd het geval is. Natuurlijk staat er ontzettend veel tegenover, heeft hij geluk gehad dat hij dit allemaal weer kan doen, maar het valt niet altijd mee te leven met de beperkingen die er zeker wel zijn. Dus….pluk de dag!
Na onze laatste buffetdiner in het restaurant was er nog een optreden – dans en zang – van het personeel. Nog een wijntje op het terras buiten en daarna lekker bedje in. Omdat we hier toch wel rond de 1450m zitten koelt het gelukkig lekker af ’s avonds zodat zelfs het dekbed in de loop van de nacht een genot is. Totdat…..de zon ons het bed uit haalt!
Waren het de afgelopen dagen al fantastisch om door dit landschap te rijden, vandaag was het in de overtreffende trap. Kan dat dan nog zou je zeggen!!!
Vanmorgen beetje uitgeslapen maar om 8 uur echt eruit omdat het al te warm werd. Onder een boom ons ontbijtje opgegeten, nog maar eens een douche genomen en toen was het tijd om te vertrekken. De tank ook nog maar even volgegooid en in de winkel waar ze van alles verkopen nog wat boodschapjes gedaan. Vooral drank drank drank….frisdrank en water wel te verstaan want er gaat wat door zeg!!!
Het was weer strakblauw en om 10 uur was het al 32 graden! Eerst de C13 richting Aus genomen en ons verwonderd bij grote bergen stenen die wel leken te zijn neergegooid . Enorme grote keien die door het landschap verspreid lagen. Soms zag je ook spitse bergen die alleen leken te bestaan uit grote stenen. Bizar om te zien.
Na 50km afgeslagen naar een route die om het Tiras gebergte heen loopt van ca. 132km lang (D707). Wat hebben wij weer genoten!!! Aan de ene kant (rechts of oostelijk) de roodbruin gekleurde bergen en aan de andere kant een groot deel langs de Namib Desert. We hebben zo genoten van al dat zand! Hier en daar een boom maar verder kregen wij hier weer een echt woestijngevoel. Wat een schoonheid hier de natuur.
De temperatuur liep ook al behoorlijk snel op en op het heetst van de dag was het zelfs 44 graden. Je had het idee dat je soms luchtweerspiegelingen zag. Harry helemaal……zag daar ineens twee auto’s voor ons staan in de verte…… oh nee….het waren de borden links en rechts van een omheining waar we precies tussendoor moesten rijden. Ja, ja …..je gaat echt hallucineren. Zodra je de auto uitgaat om een foto te maken dan slaat de hitte direct toe! Wat een uitkomst om dan lekker weer in de airco auto te kunnen gaan zitten.
Maar hoe vaak we wel niet tegen elkaar gezegd hebben dat het zo onwerkelijk was om hier te rijden. Zo overweldigend mooi. Toch weer heel anders dan de andere dagen. Dit was echt veel meer woestijngevoel. Dit is echt ons ding!!!!
Halverwege vonden we eindelijk een boom die gelukkig wat schaduw had. Precies op tijd want we hadden inmiddels wel zin in een lekkere cappuccino. Daar zit je dan…….wat een uitzicht, wat een plaatje! Op deze route was het iets drukker….misschien wel 5 auto’s tegengekomen.
Uiteindelijk kwamen we weer op de C27 uit richting Betta waar we een lekkere frisse cola gedronken hebben voordat wij 20 kilometer verderop bij een heus kasteel – Castle Duwisib – zijn neergestreken.
Je kan je niet voorstellen dat hier in deze omgeving in 1906 een kasteel gebouwd is door een Duitser Von Wolf en hij hier met zijn vrouw maar 5 jaar gewoond heeft!!! Het past hier totaal niet!!!! De man is overleden tussen de oorlogen in en zijn vrouw is nooit meer hier naar toe gegaan. Eerst is het nog van een andere particulier geweest maar de laatste jaren is het nationaal bezit en helemaal gerestaureerd. We hebben een rondtoer gemaakt (zou groot is het nu ook weer niet) en meteen afgesproken dat we hier vanavond in het restaurant een hapje zouden komen eten. Je kan hier ook een kamer huren om te overnachten. Maar wij nemen natuurlijk de bijbehorende camping op 5 minuten lopen. Hier staan we weer helemaal alleen. Lekker rustig en mooie grote plaatsen in het zand.
Vanavond bleek ook nog dat ze wifi hadden in het kasteel! Dus na het eten (eenvoudig maar lekker) even nog de nodige berichten de wereld ingegooid.
Harry vond trouwens de prijs van de camping wel aan de hoge kant! Zoveel luxe is het nu ook weer niet. De prijs van 300 ZAR hebben wij wel betaald maar de entree van 140 ZAR kwam te vervallen. Tja, als je niks vraagt!!!
Inmiddels net voor het donker weer terug bij onze ToyLa! Nu lekker buiten van de sterrenhemel aan het genieten. Wat te drinken erbij en voor je het weet is de avond al weer om. Nagenieten van deze geweldige dag!
30 november 2016 – Duwisib – Hammerstein - 174km
Na een gelukkig niet al te warme nacht een buitenontbijt. Hoe kan het ook anders. Wat een stilte hier! Door de extreme hitte van de afgelopen dagen is Harry zijn lichaam van slag. Je moet erg veel drinken ivm uitdroging maar ja, al dat vocht komt er dan ook weer uit in de vorm van diarree. Dus zowel zijn ontlasting als plasgedrag laten te wensen over. Tel daarbij dan ook behoorlijk onderbroken nachten bij op dan begint hij toch wel in te storten. Natuurlijk staat er heel erg veel tegenover en dat beseffen we goed maar ja, als je je dan zo voelt dan is het even niet echt leuk meer. Besloten om niet te lang te rijden en een leuk onderkomen te zoeken met een zwembad om af te koelen. Bij het kasteel vanmorgen eerst nog even mail opgehaald en daarna naar Maltahöhe gereden om wat inkopen te doen en weer bij te tanken. ToyLa met brandstof en wij met een cappuccino. Nou dan, dat dachten we en kregen een expresso. Ach, doen we deze keer ook niet moeilijk over.
Deze route ging een beetje over een hoogvlakte en was niet echt spectaculair. Alleen warm…..om 10 uur was het al 34 grd!!!!
Vanaf Maltahöhe de C19 via de Zarishoogte Pass en daar reden we ineens weer in een soort canyon landschap. Prachtig om hier weer doorheen te rijden. Al die kleurtinten! Zo afwisselend! En dan te weten dat niet eens hier zover vandaan de prachtige duinen liggen van de Namib Desert!
Tussendoor nog een grote boom gevonden voor onze lunchstop voordat wij uiteindelijk rond een uur of half 3 een kilometerlange oprit opreden om bij deze geweldige Hammerstein Lodge & Camping uit te komen. Er waren maar 2 campingplekken en yes……voor ons nog plaats.
We voelen ons direct welkom. Handje schudden, rondleiding en als privé sanitair kregen wij de badkamer van een lodge. Super geregeld!!! We staan onder een grote boom met picknickbank, water en stroom! Hier houden we het wel vol want we hadden al direct besloten om er zeker nog een dag aan vast te plakken. Eerst weer wat energie in de lijf van Harry krijgen. Ook proberen voldoende zout en zoet binnen te krijgen want je raakt wat kwijt. Ook begonnen om wat meer immodium te gaan slikken. ’s Middags is Harry lekker bedje op gaan zoeken en ik ben lekker onderuit met een boek in de schaduw neergestreken. Die warmte is uitputtend hoor! Ondertussen krijg ik berichten dat het in NL zoooooo koud is! Toch zijn we blij dat we in een land wonen met verschillende seizoenen. Alleen maar deze warmte is ook weer niet ons ding. Dus nu neem ik voor om niet te klagen als we weer thuis in de kou en regen lopen. Hou ik dat vol????
Voor het eten een heerlijke douche genomen in onze eigen luxe badkamer! Eindelijk lekker weer eens haren wassen en drogen en föhnen!!!! Ja, en wat doe je dan als je weer gebruik kan maken van een lekker buffet in het restaurant?? Dan ga je uiteraard gebruik van maken!!!! Echt heerlijk gegeten!
Daarna nog heerlijk buiten bij ToyLa genoten van de prachtige sterrenhemel en…….het koelde lekker af! Zelf een blouse met lange mouwen aan getrokken. Dat beloofd wat voor de nacht. Morgen uitslapen, relaxen enz enz…….nu voor Harry hopelijk een goede nacht maken……
1 december 2016 – Hammerstein – rustdag
Yessss……Harry een zeer goede nacht gehad! Geen één keer eruit! Wat een verschil!!!! Nu zorgen dat het beetje energie er ook in blijft en niet opgebruikt gaat worden. Even last van een stijve hand! Ja, je moet toch wat hebben. Kon een uurtje zijn rechterhand niet gebruiken maar gelukkig ging dat in ieder geval weer over.
De rest van de dag was het een wasje doen, koffie drinken, lezen, zwemmen……kortom een heerlijke relaxdag.
Als gast mag je de hele dag gebruik maken van koffie/thee tafel (zonder gebak hoor) en bij het zwembad liggen zelfs grote badlakens voor de gasten. De springbokjes lopen hier ook gezellig in het rond. Een prachtplek om te zijn. Uiteraard waren wij weer in het restaurant te vinden vanavond voordat wij weer van een koele nacht konden gaan genieten. Waarschijnlijk blijven we morgen nog een dag……opladen!!!! De wifi hier wel gratis maar helaas niet echt sterk genoeg om website bij te werken. Je kan niet alles hebben.
2 december 2016 – Hammerstein – rustdag
Zoals het er nu uitziet gaat deze dag een soort kopie van de dag van gisteren worden. Is dat erg????? Nou echt niet!!!! Tijdens zo’n lange trip als wij doen heb je gewoon de behoefte aan een paar dagen niksen zullen we maar zeggen. Een soort vakantie of weekend houden.
Gelukkig heeft Harry voor de 2e keer weer een goede nacht gehad. Hopelijk nu door meer medicijnen, eet- en drinkgewoonte iets meer aangepast de juiste dosering gevonden.
We proberen altijd wel positief te blijven en te denken dat het glas half vol zit maar er zijn van die dagen dat het bij vooral Harry niet altijd het geval is. Natuurlijk staat er ontzettend veel tegenover, heeft hij geluk gehad dat hij dit allemaal weer kan doen, maar het valt niet altijd mee te leven met de beperkingen die er zeker wel zijn. Dus….pluk de dag!
Na onze laatste buffetdiner in het restaurant was er nog een optreden – dans en zang – van het personeel. Nog een wijntje op het terras buiten en daarna lekker bedje in. Omdat we hier toch wel rond de 1450m zitten koelt het gelukkig lekker af ’s avonds zodat zelfs het dekbed in de loop van de nacht een genot is. Totdat…..de zon ons het bed uit haalt!
3 december 2016 – Hammerstein – Nauchas - 340km
Gelukkig weer een goede nacht voor Harry maar het blijf mentaal een gevecht. Toch proberen de knop om te zetten al valt het niet altijd mee. Lekker rustig aan gedaan en we reden pas om 10 uur weg. Afscheid genomen en hier komen we zeker nog een keer terug. Alles klopte hier! Hier begrijpen ze hoe het moet.
Een mooie route uitgezocht al was de route D-854 er wel één behoorlijk wasbord en erg stenig. Maar daar tegenover stond weer de mooie natuur. Wat een landschappen – doen zelfs surrealistisch aan!
Wat een bergen bestaande uit steen, steen en nog eens steen. In alle soorten en maten en kleurenschakeringen. Een deel van onze route ging langs Naukluft Mount Zebra Park – een nog hoger gelegen berggebied wat bekend staat om de wandelingen die je er kan maken.
Gelukkig kwam er na 60km een einde aan die rotstenen en gingen we op de C14 weer als een turbo!!! Gaaaaaan……met een witte zandwolk achter aan ons! Vandaag de tel kwijtgeraakt hoeveel rivierbeddingen we wel niet overgestoken zijn….. DROGE dan wel te verstaan. Het is ook hier super droog. Soms wat groene bomen en dan weet je ook direct dat het een rivier is waar diep in de grond nog wat te halen valt.
Net toen we een koffie/lunch stof wilde maken zagen we dat we niet eens zover van Solitaire afzaten. Normaal gesproken zouden we direct afslaan de C24 maar ach, 20km verderop kan je lekkere cappuccino drinken met de wereldberoemde appeltaart!!!!! Die stukken zijn daar zo groot dat het ook meteen onze lunch was!
We hebben daar ruim een uur gezeten en herinneringen opgehaald. Begin dit jaar zijn we hier zelfs 2 x geweest. De eerste keer uiteraard om deze bekende plek te zien (lees het boek Solitaire – van der Lee) en de 2e keer om te tanken en er achter te komen dat we een probleem hadden met onze ToyLa. (zie verslag Namibië 2015-16). Het is hier gezellig zitten want het is een komen en gaan van toeristen in allerlei soorten vervoer.
Iedereen loopt rond en is druk foto’s aan het maken. Alles is hier bijzonder om te zien en met name al die oude verroeste auto’s die in het woestijnzand liggen. De plaats ligt strategisch op een kruispunt van allerlei (onverharde) wegen die naar allerlei toeristische plaatsen gaan. Was het vroeger alleen een tankstation, nu is er een café, bakkerij, winkel, garage, camping en lodges.
Na deze lekkere stop weer stukje terug op de route om vanaf de C14 de C24 op te gaan richting Nauchas via de Remhoogte Pass van 1550m. Ook hier weer een prachtige route. Soms tussen kloven door en dan ineens reed je weer op een kleine hoogvlakte. Met een temperatuur van 36graden buiten was het binnen in de auto goed uit te houden. Oh jee als je even voor een foto naar buiten ging…..wat een hitte!
Net voordat we morgen dit plateau weer verlaten via een zeer steile afdaling – 7km geleden werd er al gewaarschuwd dat het verboden is voor bussen, aanhangers en caravans – hebben we weer een geweldige camping gevonden. NamibGrens Guestfarm. Over een groot gebied liggen campingplekken en villa’s tussen 4WD routes verspreid. Helemaal in de natuur tussen enorme rotsblokken hebben we een gigantische eigen plek met een aparte toilet en douche tussen de rotsen gebouwd. Enne……zonder dak! Je staat te douchen onder de sterren!!! Behalve stroom hebben we hier alles. Soort tent voor de wind/zon, aanrecht/spoelbak met water, ronde zithoek van natuursteen met braai enz enz. Er is zelfs verderop een klein zwembadje voor de 6 campingplekken.
Echt weer een aanrader!
Na 3 dagen buffet = te veel eten waren we vanavond toe aan……gewoon een lekkere boterham! Harry nog een soepje en klaar waren we.
Aangezien we hier op ruim 1700m zitten werd het aangenaam koel zodra de zon onder ging. We zitten hier nu zelfs met een trui aan buiten!!!! Nou, dat had ik de afgelopen dagen niet kunnen bedenken!!! Kijk nu al uit om vanavond lekker diep onder de wol te kunnen kruipen. Dat moet toch lekker slapen zijn!!!
4 december 2016 – Nauchas – Naukluft - 89km
En of dat lekker slapen was! Wat een verademing…..gewoon onder de dekens! Helaas was de nacht voor Harry wat minder. Toch meer last van de darmen. Onbegrijpelijk……waarom gaat het soms nachten heel goed en soms dus helemaal niet. Soms wordt je er wel een beetje erg moedeloos van.
Dan is het ontwaken op deze mooie plek een cadeau! Gewoon niet te geloven dat je hier zo echt midden in de natuur staat maar wel van alle gemakken voorzien….oh ja, behalve electra! Nou dat hebben we met 5 zonnepanelen op het dak van ToyLa zelf genoeg!
Rustig aan gedaan want de route vandaag was niet zo heel erg lang maar er zat wel een spectaculair stuk tussen. Na 10 minuten rijden waren we op het uitzichtpunt van de Spreetshoogte Pass en waar je ook direct de afdaling naar het beneden gelegen dal begint. In amper 3 kilometer daal je ruim 300m en er zitten stukken tussen van 20-25%! Niet voor niets is deze steile helling met stenen bestraat.
Maar wat een uitzicht heb je vanaf de top over het “laagland” dat toch ook nog steeds op ca. 1000m ligt. Wat een kleuren, wat een bergen, wat een zand en ga zo maar door. Hier wordt je stil van. Het lijkt alsof je kijkt naar een andere planeet! Gewoon onwerkelijk.
Dat gevoel bleven wij houden ook nadat wij de afdaling achter ons hadden gelaten. Dit landschap bezorgd je gewoon kippenvel. Bij ons dan want iemand anders kan helemaal lyrisch worden van een bos met bomen of de golven aan het strand. Helemaal niks mis mee maar dit is het voor ons! Soms hadden we zelfs een beetje Algerije gevoel….ver zuid in de Sahara……ook zo ongrijpbaar mooi!
Hoe bestaat het! Komen we op onze route vandaag rond koffietijd toch weer langs Solitaire???? Altijd leuk om op het terras te zitten en mensen te bekijken. In allerlei soorten en maten en vooral UITRUSTINGEN komen voorbij. Maar wat iedereen zeker gaat doen is, wat ze ook drinken, aan het appelgebak. Ben eigenlijk wel benieuwd hoeveel kilo’s appels hier per dag doorheen gaan. De stukken taart zijn gewoon niet aan te slepen. Ja, als je zelf dan ook zo lekker zit dan neem je er ook maar weer een stukje bij de koffie. Voor mij was direct de lunch.
Hier ook nog maar even de tank van ToyLa volgegooid en hadden hier meteen een déjà vu! Op onze vorige reis kwamen we er hier achter dat er olie lekte en we terug moesten gaan naar Windhoek. Maar het positieve was ook weer dat we hier Giorgio en Graziella ontmoet hebben die ons te hulp schoten en met elkaar (2 Toyota’s 100 – hoe kan het ook anders) naar Windhoek zijn opgereden.
Na nog eens een half uurtje rijden aangekomen bij Guestfarm Weltevrede waar we eerder een nachtje gestaan hebben. Hier ook weer een plek met grandioos uitzicht naar 3 kanten van de Naukluft NP op de hoge omliggende bergen en 1 kant naar het zand van de Namib Desert. En wat werden wij getrakteerd op een fantastische zonsondergang doordat er veel bewolking hing. Wij zouden dan denken….regen!!!! Maar nee, hier hopen ze dat juist! Maar er komt nauwelijks een druppel naar beneden. Hoe donker en dreigend het er vaak ook uitziet. De halve middag doorgebracht bij en in het zwembad. Het was vandaag weer bloedheet!!!! Niet normaal. Je droogt helemaal uit met de wind erbij en je kan gewoon niet in de zon blijven.
Wat een verademing als je dan lekker in het water dobbert!!!! We waren maar met z’n tweetjes! Heerlijk. Wat lezen en we zijn de middag weer doorgekomen.
Helaas was het restaurant niet open door familie omstandigheden maar we waren hier wel zo lief in de keuken wat voor ons klaar te maken en dat kwamen ze begin van de avond brengen. Hier erg hartelijk en aardige mensen. Lekker ons eten opgegeten – veel te veel – en de rest van de avond buiten gezeten. Nou, niks geen afkoeling…wat een verschil om 700m hoger te zitten. Het bleef erg warm…….en net voordat we nu naar bed gaan gaat de wind ook nog liggen…….
5 december 2016 – Naukluft – Sesriem - 50km
Inderdaad een warme nacht! Tijd geleden dat je er niet echt lekker door kon slapen. Wat doe je dan ’s morgens…..gewoon wat langer op je bed blijven liggen omdat het gelukkig aardig bewolkt was. Vandaag toch maar een korte route. Daarna lekker aan de koffie, wat lezen enz. Natuurlijk verheugen om onze Meet & Greet met Gert en Tiny! Ook zij hadden vandaag maar korte route dus we dachten elkaar begin van de middag wel te zien. Net toen wij rond half 12 dachten om maar eens te gaan opbreken om te vertrekken…….verrassing!!!!! Wie komen de camping op rijden…….in een grote witte Toyota Hillux…..Gert en Tiny. Ze wisten dat wij op deze plek zouden overnachten en gokte erop om hier even op te rijden om te kijken of we hier misschien nog waren! Yesss…….knuffel knuffel knuffel! Te gek om elkaar hier te zien. Hebben al op heel veel mooie plekken Meet & Greets gehad maar hier in de woestijn is wel heel bijzonder.
Hup, eerst even rustig wat drinken en verhalen uitwisselen. De tijd vliegt voorbij. Daarna echt alles inpakken en achter elkaar de laatste 40km naar Sesriem. Daar zaten Gert en Tiny aan de overkant van de weg tegenover ons in de Sossusvlei Lodge en wij op de Oasis Camping met onze eigen sanitaire voorzieningen. Top weer.
Ons even geïnstalleerd en daarna lekker in het zwembad bij de lodge met z’n viertjes genoten van ons weerzien. De zon was inmiddels behoorlijk doorgekomen en we waren verplicht om af en toe een duik in het zwembad te nemen. Wat een straf!!! Wat super mooie ligging ook hier weer van de lodge. Vanaf ons ligbed en zwembad keek je zo de woestijn waar de springbokken en gemsbokken rondliepen.
Hier was morgen ook nog eens de start van de Namib Desert hardloopwedstrijd over 5 dagen en 100 kilometer. Wie gaat er nu met deze temperaturen door het zand hard lopen????? Verschillende afstanden en op verschillende tijden……ben benieuwd.
Na ons allemaal lekker opgefrist te hebben – wij in onze eigen buitendouche – was het tijd om met elkaar lekker te gaan eten. Wij hebben ons aangesloten bij het buffet met met Gert en Tiny. Heerlijk op het buiten terras was ook dit weer een ideale plek om samen te zijn.
Nu dachten wij dat wij qua buffet eten wel wat gewend waren maar dit hier in deze Sossusvlei Lodge sloeg wel alles. Niet alleen de ambiance, het vriendelijke personeel maar het eten was uit de kunst! Je zou alleen aan het “vooraf” buffet al voldoende hebben!!! Echt niet normaal! Daarna was het hoofdgerecht aan de beurt. Buiten stonden de koks achter hun “afdeling” het vlees (10 soorten), vis (2 soorten) en de groentes (tel kwijt) klaar te maken. Ik zal het maar even niet over de toetjes hebben……… Gelukkig konden we alles doorspoelen met voldoende water en…..wijn! Een mooie en gezellige avond op deze geweldige plek…..
En nu naar bed! Morgen niet al te vroeg maar samen de Sossuvlei in! Nieuwe avonturen….
Gelukkig weer een goede nacht voor Harry maar het blijf mentaal een gevecht. Toch proberen de knop om te zetten al valt het niet altijd mee. Lekker rustig aan gedaan en we reden pas om 10 uur weg. Afscheid genomen en hier komen we zeker nog een keer terug. Alles klopte hier! Hier begrijpen ze hoe het moet.
Een mooie route uitgezocht al was de route D-854 er wel één behoorlijk wasbord en erg stenig. Maar daar tegenover stond weer de mooie natuur. Wat een landschappen – doen zelfs surrealistisch aan!
Wat een bergen bestaande uit steen, steen en nog eens steen. In alle soorten en maten en kleurenschakeringen. Een deel van onze route ging langs Naukluft Mount Zebra Park – een nog hoger gelegen berggebied wat bekend staat om de wandelingen die je er kan maken.
Gelukkig kwam er na 60km een einde aan die rotstenen en gingen we op de C14 weer als een turbo!!! Gaaaaaan……met een witte zandwolk achter aan ons! Vandaag de tel kwijtgeraakt hoeveel rivierbeddingen we wel niet overgestoken zijn….. DROGE dan wel te verstaan. Het is ook hier super droog. Soms wat groene bomen en dan weet je ook direct dat het een rivier is waar diep in de grond nog wat te halen valt.
Net toen we een koffie/lunch stof wilde maken zagen we dat we niet eens zover van Solitaire afzaten. Normaal gesproken zouden we direct afslaan de C24 maar ach, 20km verderop kan je lekkere cappuccino drinken met de wereldberoemde appeltaart!!!!! Die stukken zijn daar zo groot dat het ook meteen onze lunch was!
We hebben daar ruim een uur gezeten en herinneringen opgehaald. Begin dit jaar zijn we hier zelfs 2 x geweest. De eerste keer uiteraard om deze bekende plek te zien (lees het boek Solitaire – van der Lee) en de 2e keer om te tanken en er achter te komen dat we een probleem hadden met onze ToyLa. (zie verslag Namibië 2015-16). Het is hier gezellig zitten want het is een komen en gaan van toeristen in allerlei soorten vervoer.
Iedereen loopt rond en is druk foto’s aan het maken. Alles is hier bijzonder om te zien en met name al die oude verroeste auto’s die in het woestijnzand liggen. De plaats ligt strategisch op een kruispunt van allerlei (onverharde) wegen die naar allerlei toeristische plaatsen gaan. Was het vroeger alleen een tankstation, nu is er een café, bakkerij, winkel, garage, camping en lodges.
Na deze lekkere stop weer stukje terug op de route om vanaf de C14 de C24 op te gaan richting Nauchas via de Remhoogte Pass van 1550m. Ook hier weer een prachtige route. Soms tussen kloven door en dan ineens reed je weer op een kleine hoogvlakte. Met een temperatuur van 36graden buiten was het binnen in de auto goed uit te houden. Oh jee als je even voor een foto naar buiten ging…..wat een hitte!
Net voordat we morgen dit plateau weer verlaten via een zeer steile afdaling – 7km geleden werd er al gewaarschuwd dat het verboden is voor bussen, aanhangers en caravans – hebben we weer een geweldige camping gevonden. NamibGrens Guestfarm. Over een groot gebied liggen campingplekken en villa’s tussen 4WD routes verspreid. Helemaal in de natuur tussen enorme rotsblokken hebben we een gigantische eigen plek met een aparte toilet en douche tussen de rotsen gebouwd. Enne……zonder dak! Je staat te douchen onder de sterren!!! Behalve stroom hebben we hier alles. Soort tent voor de wind/zon, aanrecht/spoelbak met water, ronde zithoek van natuursteen met braai enz enz. Er is zelfs verderop een klein zwembadje voor de 6 campingplekken.
Echt weer een aanrader!
Na 3 dagen buffet = te veel eten waren we vanavond toe aan……gewoon een lekkere boterham! Harry nog een soepje en klaar waren we.
Aangezien we hier op ruim 1700m zitten werd het aangenaam koel zodra de zon onder ging. We zitten hier nu zelfs met een trui aan buiten!!!! Nou, dat had ik de afgelopen dagen niet kunnen bedenken!!! Kijk nu al uit om vanavond lekker diep onder de wol te kunnen kruipen. Dat moet toch lekker slapen zijn!!!
4 december 2016 – Nauchas – Naukluft - 89km
En of dat lekker slapen was! Wat een verademing…..gewoon onder de dekens! Helaas was de nacht voor Harry wat minder. Toch meer last van de darmen. Onbegrijpelijk……waarom gaat het soms nachten heel goed en soms dus helemaal niet. Soms wordt je er wel een beetje erg moedeloos van.
Dan is het ontwaken op deze mooie plek een cadeau! Gewoon niet te geloven dat je hier zo echt midden in de natuur staat maar wel van alle gemakken voorzien….oh ja, behalve electra! Nou dat hebben we met 5 zonnepanelen op het dak van ToyLa zelf genoeg!
Rustig aan gedaan want de route vandaag was niet zo heel erg lang maar er zat wel een spectaculair stuk tussen. Na 10 minuten rijden waren we op het uitzichtpunt van de Spreetshoogte Pass en waar je ook direct de afdaling naar het beneden gelegen dal begint. In amper 3 kilometer daal je ruim 300m en er zitten stukken tussen van 20-25%! Niet voor niets is deze steile helling met stenen bestraat.
Maar wat een uitzicht heb je vanaf de top over het “laagland” dat toch ook nog steeds op ca. 1000m ligt. Wat een kleuren, wat een bergen, wat een zand en ga zo maar door. Hier wordt je stil van. Het lijkt alsof je kijkt naar een andere planeet! Gewoon onwerkelijk.
Dat gevoel bleven wij houden ook nadat wij de afdaling achter ons hadden gelaten. Dit landschap bezorgd je gewoon kippenvel. Bij ons dan want iemand anders kan helemaal lyrisch worden van een bos met bomen of de golven aan het strand. Helemaal niks mis mee maar dit is het voor ons! Soms hadden we zelfs een beetje Algerije gevoel….ver zuid in de Sahara……ook zo ongrijpbaar mooi!
Hoe bestaat het! Komen we op onze route vandaag rond koffietijd toch weer langs Solitaire???? Altijd leuk om op het terras te zitten en mensen te bekijken. In allerlei soorten en maten en vooral UITRUSTINGEN komen voorbij. Maar wat iedereen zeker gaat doen is, wat ze ook drinken, aan het appelgebak. Ben eigenlijk wel benieuwd hoeveel kilo’s appels hier per dag doorheen gaan. De stukken taart zijn gewoon niet aan te slepen. Ja, als je zelf dan ook zo lekker zit dan neem je er ook maar weer een stukje bij de koffie. Voor mij was direct de lunch.
Hier ook nog maar even de tank van ToyLa volgegooid en hadden hier meteen een déjà vu! Op onze vorige reis kwamen we er hier achter dat er olie lekte en we terug moesten gaan naar Windhoek. Maar het positieve was ook weer dat we hier Giorgio en Graziella ontmoet hebben die ons te hulp schoten en met elkaar (2 Toyota’s 100 – hoe kan het ook anders) naar Windhoek zijn opgereden.
Na nog eens een half uurtje rijden aangekomen bij Guestfarm Weltevrede waar we eerder een nachtje gestaan hebben. Hier ook weer een plek met grandioos uitzicht naar 3 kanten van de Naukluft NP op de hoge omliggende bergen en 1 kant naar het zand van de Namib Desert. En wat werden wij getrakteerd op een fantastische zonsondergang doordat er veel bewolking hing. Wij zouden dan denken….regen!!!! Maar nee, hier hopen ze dat juist! Maar er komt nauwelijks een druppel naar beneden. Hoe donker en dreigend het er vaak ook uitziet. De halve middag doorgebracht bij en in het zwembad. Het was vandaag weer bloedheet!!!! Niet normaal. Je droogt helemaal uit met de wind erbij en je kan gewoon niet in de zon blijven.
Wat een verademing als je dan lekker in het water dobbert!!!! We waren maar met z’n tweetjes! Heerlijk. Wat lezen en we zijn de middag weer doorgekomen.
Helaas was het restaurant niet open door familie omstandigheden maar we waren hier wel zo lief in de keuken wat voor ons klaar te maken en dat kwamen ze begin van de avond brengen. Hier erg hartelijk en aardige mensen. Lekker ons eten opgegeten – veel te veel – en de rest van de avond buiten gezeten. Nou, niks geen afkoeling…wat een verschil om 700m hoger te zitten. Het bleef erg warm…….en net voordat we nu naar bed gaan gaat de wind ook nog liggen…….
5 december 2016 – Naukluft – Sesriem - 50km
Inderdaad een warme nacht! Tijd geleden dat je er niet echt lekker door kon slapen. Wat doe je dan ’s morgens…..gewoon wat langer op je bed blijven liggen omdat het gelukkig aardig bewolkt was. Vandaag toch maar een korte route. Daarna lekker aan de koffie, wat lezen enz. Natuurlijk verheugen om onze Meet & Greet met Gert en Tiny! Ook zij hadden vandaag maar korte route dus we dachten elkaar begin van de middag wel te zien. Net toen wij rond half 12 dachten om maar eens te gaan opbreken om te vertrekken…….verrassing!!!!! Wie komen de camping op rijden…….in een grote witte Toyota Hillux…..Gert en Tiny. Ze wisten dat wij op deze plek zouden overnachten en gokte erop om hier even op te rijden om te kijken of we hier misschien nog waren! Yesss…….knuffel knuffel knuffel! Te gek om elkaar hier te zien. Hebben al op heel veel mooie plekken Meet & Greets gehad maar hier in de woestijn is wel heel bijzonder.
Hup, eerst even rustig wat drinken en verhalen uitwisselen. De tijd vliegt voorbij. Daarna echt alles inpakken en achter elkaar de laatste 40km naar Sesriem. Daar zaten Gert en Tiny aan de overkant van de weg tegenover ons in de Sossusvlei Lodge en wij op de Oasis Camping met onze eigen sanitaire voorzieningen. Top weer.
Ons even geïnstalleerd en daarna lekker in het zwembad bij de lodge met z’n viertjes genoten van ons weerzien. De zon was inmiddels behoorlijk doorgekomen en we waren verplicht om af en toe een duik in het zwembad te nemen. Wat een straf!!! Wat super mooie ligging ook hier weer van de lodge. Vanaf ons ligbed en zwembad keek je zo de woestijn waar de springbokken en gemsbokken rondliepen.
Hier was morgen ook nog eens de start van de Namib Desert hardloopwedstrijd over 5 dagen en 100 kilometer. Wie gaat er nu met deze temperaturen door het zand hard lopen????? Verschillende afstanden en op verschillende tijden……ben benieuwd.
Na ons allemaal lekker opgefrist te hebben – wij in onze eigen buitendouche – was het tijd om met elkaar lekker te gaan eten. Wij hebben ons aangesloten bij het buffet met met Gert en Tiny. Heerlijk op het buiten terras was ook dit weer een ideale plek om samen te zijn.
Nu dachten wij dat wij qua buffet eten wel wat gewend waren maar dit hier in deze Sossusvlei Lodge sloeg wel alles. Niet alleen de ambiance, het vriendelijke personeel maar het eten was uit de kunst! Je zou alleen aan het “vooraf” buffet al voldoende hebben!!! Echt niet normaal! Daarna was het hoofdgerecht aan de beurt. Buiten stonden de koks achter hun “afdeling” het vlees (10 soorten), vis (2 soorten) en de groentes (tel kwijt) klaar te maken. Ik zal het maar even niet over de toetjes hebben……… Gelukkig konden we alles doorspoelen met voldoende water en…..wijn! Een mooie en gezellige avond op deze geweldige plek…..
En nu naar bed! Morgen niet al te vroeg maar samen de Sossuvlei in! Nieuwe avonturen….
6 december 2016 – Sesriem – Sossusvlei v.v. - 129km
Beetje vroeg opgestaan, ieder voor zich ontbeten en om 7 uur in de morgen met 2 auto’s de Sossusvlei in. Gelukkig wat verkoelende bewolking want het beloofd weer een warme dag te worden.
Vooral door de lage vochtigheidsgraad heb je een soort permanent droge mond gevoel en wil je maar drinken!!!!
Het zijn makkelijke kilometers over glad asfalt. Eigenlijk jammer in deze fantastische omgeving van rode, hoge zandduinen. Ondanks dat het voor ons de 2e keer is dat we hier zijn, is het nog steeds een natuur om stil van te worden. Zoooooo ontzettend mooi! Na de nodige fotostops kwamen we aan bij de beroemde duin 45 die beklommen wordt in de vroege ochtend om de zonsopgang mooi te kunnen zien. Wij dus niet maar er waren toch wolken……
De boys waren heel sportief en die zijn helemaal naar de top geklommen van Dune 45! De dames waren voor de foto’s!!! Petje af hoor……die “oudjes” hebben het toch maar geflikt. Gelukkig met zo af en toe een wolkje wat dan een verademing is. Naar beneden ging heel wat sneller!!!
Daarna nog 10km verder tot einde van het asfalt. Hier kunnen de NIET 4WD auto’s overstappen in speciale busjes die je 5km verderop brengt naar een parkeerplaats waarvan je naar Death Valley (1,1km) kunt lopen.
Wij dus echt niet!!!! Zelf rijden in het zand is juist super. Daarbij komt nog bij dat je voor je gevoel midden tussen hoge zandduinen in rijdt. Af en toe een foto- en filmstop! Leuk om ook elkaar nu te kunnen fotograferen en filmen.
Vanaf de parkeerplaats was het weer een sportieve prestatie leveren voor ons alle vier. Niet de afstand maar de warmte speelt hier een grote rol. En dan is het nu nog vroeg op de dag!!!! Het kan hier echt bloedheet zijn.
Ploeterend door het zand, heuvel op en af en ja hoor, eindelijk zagen we beneden ons Death Valley liggen. Een opgedroogd, wit zoutmeer met alleen nog dode bomen omgeven door het rode zand van de duin en de strakblauwe lucht. Voor iedereen HET bekendste plaatje van Namibië waarschijnlijk. Ook hier zou je nog een hogere duin kunnen beklimmen – Big Daddy. Misschien voor een volgende keer! Voor vandaag vonden we het genoeg. Lekker wat rondgewandeld en heel veel foto’s gemaakt! Je toestel blijft maar klikken!!!
Daarna terug en was het de hoogste tijd voor een lekkere cappuccino. Een stukje verder langs de route door het zand hadden we begin dit jaar ook gestaan. Gelukkig konden we dit mooie plekje onder een boom terugvinden en was het tijd om de auto’s aan de kant te zetten, stoelen te installeren en Harry de keuken in sturen voor het maken van een overheerlijke cappuccino. Daar zaten we dan met elkaar…..een uitzicht als een ansichtkaart en 4 bijzondere mensen/vrienden bij elkaar hier in de woestijn. Hoe bijzonder is dit toch en zeker niet zomaar vanzelfsprekend. Dat beseffen we ons echt wel dus elke dag is het genieten!
Na deze heerlijke “zandstop” op ons gemak weer teruggereden naar Sesriem en hebben op onze campingplek samen een broodje gegeten. Afgesproken elkaar bij het zwembed weer te treffen voor de broodnodige rust! Het was zo warm (38grd) dat het water een heerlijke verkoeling bood.
Ook op onze laatste avond samen was het eten weer uitmuntend! Lekker buiten aan een ronde tafel genoten van elkaar gezelschap. We hebben zoveel plezier met elkaar gehad!!! Ondertussen konden we ook nog de finish in de gaten houden van de eerste etappe van de Desertrace. Om 18,15 uur gestart voor 15km lopen in he zand. Maar wat een deelnemersveld……hahahahaha….welgeteld 27 mannen/vrouwen. Zal toch wel een heel bijzonder gebeuren zijn.
De avond vloog weer om en besloten om morgenochtend als afscheid toch nog maar samen te gaan ontbijten.
Op de camping nog een verfrissende douche voordat wij lekker ons bedje induiken!
7 december 2016 – Sesriem - Swakupmund - 333km
Om 7 uur stonden we gepakt en al weer voor de lodge om lekker buiten een ontbijtje te nuttigen!!! Heerlijke nog een uurtje samen en daarna met heel veel knuffels afscheid van elkaar genomen.
We waren het er allemaal over eens dat dit één van de meest bijzondere plekken geweest is om bij elkaar te zijn. Gert en Tiny vonden Namibië ook een geweldig mooi land en hebben ook een super reis gehad. Natuurlijk op een andere manier dan onze reis met ToyLa maar niet minder enthousiast. Zij vertrokken richting Mariental voor hun laatste paar dagen vakantie en wij naar Swakopmund aan de kust.
Een reis door geweldig mooi woestijnlandschap, berggebied en passen. Bij Solitaire toch nog maar een cappuccino stop (ZONDER appelgebak) en daarna verder de onverharde wegen vervolgd. Wat een witte stof zie je dan achter de auto hangen!!!! Toyla ziet er ook niet meer uit!!!! Hoognodig aan een wasbeurt toe.
Via de Guab en de Kuiseb Pass (C14) reden we uiteindelijk steeds meer richting zee en steeds meer lager en lager en kouder en kouder. Gekheid want naar wat meer verkoeling keken we juist uit! Hitte van zo’n 44 grd is echt wel slopend. Met nog wat tussenstops waren we begin van de middag al in Swakopmund. Dat ging lekker vlot al die kilometers! Vooral het laatste stuk was super wegdek! Even geen wasbord. Wat een verschil. En dan de temperatuur! Vandaag het hoogste in de morgen 33 graden maar zodra de kust in Walvisbaai bereikt was gaf de thermometer 22 graden aan!!!! Wat een genot!!!! Blauwe zee, witte golven en het woestijnzand tot aan het strand! Het blijft een apart gezicht. De laatste 30km naar Swakopmund waren weer verhard en de mooie weg langs zee was even wat anders dan waar we vandaan kwamen.
We waren best wel moe en hadden geen zin om boodschappen te doen want onze koelkast was er niet best aan toe. Ons geïnstalleerd op de bekende camping Alte Brücke (eerder dit jaar ook geweest) vlak aan zee. Loopafstand stad, jetty enz enz. Prima plek met eigen sanitair! We hadden vanaf morgen al 3 nachten geboekt maar een extra nacht was gelukkig geen probleem.
Eigenlijk zijn we hier speciaal omdat onze vriend Ali die in Windhoek woont en die wij begin dit jaar ontmoet hebben met een team collega’s deelneemt aan de DesertDash mtb race. In max. 24 uur van Windhoek naar Swakopmund door de woestijn op een mountainbike……369km! Je mag dit solo doen of met team van 2 of 4 personen. Ali maakt deel uit van team van 4 personen. De start is a.s. vrijdag om 15.00 uur en uiterlijk zaterdag om 15.00 uur moet je binnen zijn anders wordt je gediskwalificeerd. En wij……staan uiteraard bij de finish om het binnen te halen. Hoe bijzonder is dit. We hebben Ali al gesproken maar hij zegt dat hij het nog spannender vind om ons te zien dan de race te rijden. Die lieverd!!! Een heel bijzondere man. Leuk om hem zo weer te zien.
Eind van de middag lekker nog wat gerelaxt, tukje gedaan en tja, ons favoriete restaurant zit hier om de hoek!
Wat denk je……vanavond een lange broek aan moeten trekken want nadat de zon ondergaat daalt de temperatuur nog verder!!!! Da’s echt een groot verschil!!! Maar we verheugen ons nu al op de nacht! Diep onder een dik dekbed slapen!
Het eten was weer uitstekend – lekker visgerecht genomen – en de daarbij behorende wijn was prima! Toch wel moe na zulke drukke dagen met elkaar en een lange rit hier naar toe. Dus vroeg bedje in gedoken.
8 december 2016 – Swakopmund - rustdag
Lekker beetje uitgeslapen want het was zo lekker vertoeven onder de wol! Een beetje rommelen – zelf een wasje, een was naar de laundry brengen enz enz en voor je het weet is de ochtend bijna om. Met ToyLa naar nieuwe winkelcentrum gereden om boodschappen te doen en van een heerlijke cappuccino te genieten bij Mug & Beans. We hadden er ieder ook een stukje taart bij genomen. Fout!!! Enorm groot en dus veel te veel. De helft maar in een doggie bag laten stoppen om mee te nemen. Winkelcentrum net 3 weken open en ligt prachtig direct aan zee! Wat is het genieten van de temperatuur! Niks geen zweetdruppels die met stralen van je rug af lopen! Niks geen dorstig gevoel en ja, gewoon ’s avonds wat warms aan trekken.
Om 3 uur waren we in het Sea Aquarium om voor de pensionada prijs naar oa het voederen van de haaien te kijken. Leuk om hier een half uurtje rond te lopen en wat meer te weten te komen over de vissen die hier in de zee rondzwemmen. Nog even bij het strand gaan kijken waar er een enorme tent is opgebouwd net na de finish van de mountainbike Desertrace. Er komt wel wat bij kijken!
Daarna weer neergestreken op de camping! Heerlijk.
Kregen ook bijzonder bericht want de familie is weer uitgebreid met een kleine meid – Lotte. Dochtertje van Neef Rick en vriendin Marjolein. Na zoveel jaren en zo gewenst! Hoe bijzonder is dat dan!
Vanavond was het weer etenstijd in “ons” restaurant voordat wij de koele ToyLa indoken in weer een lekker schoon bedje! Gek dat het nu voor ons gevoel weer gaat opschieten om naar huis te gaan.
9 december 2016 – Swakopmund – rustdag
Opgestaan met direct al een strakblauwe lucht! Dan denk je….ach, toch bijna altijd??? Maar nee, dat is hier aan de kust zeker niet normaal. Vaak hangt er begin van de ochtend of begin avond al een soort bewolking of zeemist. Dan is de temperatuur zelfs wat aan de frisse kant. Maar dan ineens kan het opentrekken en dan brandt de zon direct heftig op de huid!!! Vandaag dus begonnen met een lekkere blauwe lucht en dus ook meteen maar korte broek aan. Vandaag gaat het gebeuren……eerst even verslagen bijwerken en verder onderuit lekker lezen. Harry hield dat niet helemaal vol en is nog een flink stukje gaan lopen. Het blijft een aparte stad! Doet een beetje tropisch aan door de vele palmbomen, witte strand en blauwe zee aan de westkant. Verder wordt de stad aan 3 zijden omgeven door de zandduinen van de woestijn. Bizar hoor!
Nog even chat contact met Ali. Is er helemaal klaar voor met zijn team en starten om 15.00 uur in Windhoek. Verwachte aankomsttijd morgen tussen 12.00 en 13.00 uur. Zal behoorlijk pittig zijn vooral om in de nacht te rijden.
Ook vanavond weer naar “ons” restaurant geweest (Anchor)! Top. Hier weten ze wat klantvriendelijkheid is. En nu klaar om vroeg ons bed in te duiken want we willen morgenochtend toch ook de eerste fietsers binnen zien komen…..en dat zal na 05.00 uur zijn. Dus wekker op 4 uur gezet! Nu slapen!!!
10 december 2016 – Swakopmund – rustdag
Zoooooo……wekker!!!!! 04.00 uur!!! Even goed schudden om wakker te worden!!! Brrrrr…..ook nog behoorlijk fris. Na ontbijt maar de lange broek aangetrokken met een trui. Gelukkig 400m lopen en we zijn er al. Toch al behoorlijk wat mensen op de been en de immense tent staat vol met tafels en stoelen, eet- en drinktentjes. Een gezellig boel. Er wordt nog volop gewerkt om alles klaar te krijgen.
Het is nog helemaal donker dus we houden de lampjes in de gaten die moeten aangeven dat de fietsers er aan komen. Helaas geen live streaming! Wel was er contact dat de eersten op ca. 8 km van de finish zaten. Dat was een solo rijder en een mix team (3 mannen en 1 vrouw) die dicht bij elkaar lagen.
Uiteindelijk wist na 14 uur en 37 minuten de Zwitser Konny Looser te winnen. Petje af hoor! Kort daarop finishte het mix-team en de 2e solo rijder zat er toch ca 20 minuten achter. Dat was wel leuk want dat was de 2-voudige winnaar Andreas Seewald van de Salzkammergut 211km mountainbike wedstrijd in Ooostenrijk. Harry heeft nog even met hem staan praten. Hij vond het een goede training aan het begin van het seizoen!!!
Tot een uurtje of 6 nog even staan kijken en gelukkig werd het al snel lichter. Is een stuk prettiger rijden. Daarna maar weer terug naar de camping want voorlopig is het wachten geblazen. Ondertussen druk bezig geweest om allemaal oranje ballonnen op te blazen die we meenemen voor Ali! Het bleef een beetje half bewolkt maar er stond helaas wel een stevige wind die de rijders tegen hadden.
Rond half 11 zijn wij weer gaan kijken. Inmiddels een gezellige drukte en er blijven maar supporters komen en mountainbikers finishen. Wat een geweldige happening! Zo leuk om hier bij te kunnen zijn. Toch niet normaal om 369km binnen 24 uur te moeten rijden door de woestijn!!
Om 12.30 uur uur kwam Ali en zijn team binnen! Juichen natuurlijk! Hij was zo blij ons te zien!!! Maar natuurlijk ook behoorlijk moe! Afzien.
Op het strand binnen komen kan ook zo z’n nadelen hebben. Waarschijnlijk combinatie wind en vloed, kwamen de golven dit keer extra ver het strand op rollen. Na 11 uur was het af en toe een waterballet! Het laatste stuk voor en na de finish ging door het water! Iedereen langs de kant had natte voeten! Wij hadden de mazzel dat we op een bank waren gaan staan. Lekker droog dus.
Later op de middag nadat Ali met zijn team naar hotel gegaan was om te douchen en om te kleden , zijn wij nog met z’n drietjes even wat gaan drinken en hebben we even bij kunnen kletsen. Direct afgesproken dat wij vanaf donderdag tot ons vertrek zaterdag bij hem zouden komen logeren. Kunnen we rustig ToyLa schoonmaken en klaar voor de stalling. Kijken we weer naar uit.
Een beetje op tijd en uiteraard in ons restaurant even gaan eten. Doodmoe na zo’n lange dag ook meteen besloten om een dagje langer hier te blijven. Helaas moeten we dan wel van plaats wisselen maar dat is ook weer niet zo’n groot probleem. Morgen nog even relaxen!
Beetje vroeg opgestaan, ieder voor zich ontbeten en om 7 uur in de morgen met 2 auto’s de Sossusvlei in. Gelukkig wat verkoelende bewolking want het beloofd weer een warme dag te worden.
Vooral door de lage vochtigheidsgraad heb je een soort permanent droge mond gevoel en wil je maar drinken!!!!
Het zijn makkelijke kilometers over glad asfalt. Eigenlijk jammer in deze fantastische omgeving van rode, hoge zandduinen. Ondanks dat het voor ons de 2e keer is dat we hier zijn, is het nog steeds een natuur om stil van te worden. Zoooooo ontzettend mooi! Na de nodige fotostops kwamen we aan bij de beroemde duin 45 die beklommen wordt in de vroege ochtend om de zonsopgang mooi te kunnen zien. Wij dus niet maar er waren toch wolken……
De boys waren heel sportief en die zijn helemaal naar de top geklommen van Dune 45! De dames waren voor de foto’s!!! Petje af hoor……die “oudjes” hebben het toch maar geflikt. Gelukkig met zo af en toe een wolkje wat dan een verademing is. Naar beneden ging heel wat sneller!!!
Daarna nog 10km verder tot einde van het asfalt. Hier kunnen de NIET 4WD auto’s overstappen in speciale busjes die je 5km verderop brengt naar een parkeerplaats waarvan je naar Death Valley (1,1km) kunt lopen.
Wij dus echt niet!!!! Zelf rijden in het zand is juist super. Daarbij komt nog bij dat je voor je gevoel midden tussen hoge zandduinen in rijdt. Af en toe een foto- en filmstop! Leuk om ook elkaar nu te kunnen fotograferen en filmen.
Vanaf de parkeerplaats was het weer een sportieve prestatie leveren voor ons alle vier. Niet de afstand maar de warmte speelt hier een grote rol. En dan is het nu nog vroeg op de dag!!!! Het kan hier echt bloedheet zijn.
Ploeterend door het zand, heuvel op en af en ja hoor, eindelijk zagen we beneden ons Death Valley liggen. Een opgedroogd, wit zoutmeer met alleen nog dode bomen omgeven door het rode zand van de duin en de strakblauwe lucht. Voor iedereen HET bekendste plaatje van Namibië waarschijnlijk. Ook hier zou je nog een hogere duin kunnen beklimmen – Big Daddy. Misschien voor een volgende keer! Voor vandaag vonden we het genoeg. Lekker wat rondgewandeld en heel veel foto’s gemaakt! Je toestel blijft maar klikken!!!
Daarna terug en was het de hoogste tijd voor een lekkere cappuccino. Een stukje verder langs de route door het zand hadden we begin dit jaar ook gestaan. Gelukkig konden we dit mooie plekje onder een boom terugvinden en was het tijd om de auto’s aan de kant te zetten, stoelen te installeren en Harry de keuken in sturen voor het maken van een overheerlijke cappuccino. Daar zaten we dan met elkaar…..een uitzicht als een ansichtkaart en 4 bijzondere mensen/vrienden bij elkaar hier in de woestijn. Hoe bijzonder is dit toch en zeker niet zomaar vanzelfsprekend. Dat beseffen we ons echt wel dus elke dag is het genieten!
Na deze heerlijke “zandstop” op ons gemak weer teruggereden naar Sesriem en hebben op onze campingplek samen een broodje gegeten. Afgesproken elkaar bij het zwembed weer te treffen voor de broodnodige rust! Het was zo warm (38grd) dat het water een heerlijke verkoeling bood.
Ook op onze laatste avond samen was het eten weer uitmuntend! Lekker buiten aan een ronde tafel genoten van elkaar gezelschap. We hebben zoveel plezier met elkaar gehad!!! Ondertussen konden we ook nog de finish in de gaten houden van de eerste etappe van de Desertrace. Om 18,15 uur gestart voor 15km lopen in he zand. Maar wat een deelnemersveld……hahahahaha….welgeteld 27 mannen/vrouwen. Zal toch wel een heel bijzonder gebeuren zijn.
De avond vloog weer om en besloten om morgenochtend als afscheid toch nog maar samen te gaan ontbijten.
Op de camping nog een verfrissende douche voordat wij lekker ons bedje induiken!
7 december 2016 – Sesriem - Swakupmund - 333km
Om 7 uur stonden we gepakt en al weer voor de lodge om lekker buiten een ontbijtje te nuttigen!!! Heerlijke nog een uurtje samen en daarna met heel veel knuffels afscheid van elkaar genomen.
We waren het er allemaal over eens dat dit één van de meest bijzondere plekken geweest is om bij elkaar te zijn. Gert en Tiny vonden Namibië ook een geweldig mooi land en hebben ook een super reis gehad. Natuurlijk op een andere manier dan onze reis met ToyLa maar niet minder enthousiast. Zij vertrokken richting Mariental voor hun laatste paar dagen vakantie en wij naar Swakopmund aan de kust.
Een reis door geweldig mooi woestijnlandschap, berggebied en passen. Bij Solitaire toch nog maar een cappuccino stop (ZONDER appelgebak) en daarna verder de onverharde wegen vervolgd. Wat een witte stof zie je dan achter de auto hangen!!!! Toyla ziet er ook niet meer uit!!!! Hoognodig aan een wasbeurt toe.
Via de Guab en de Kuiseb Pass (C14) reden we uiteindelijk steeds meer richting zee en steeds meer lager en lager en kouder en kouder. Gekheid want naar wat meer verkoeling keken we juist uit! Hitte van zo’n 44 grd is echt wel slopend. Met nog wat tussenstops waren we begin van de middag al in Swakopmund. Dat ging lekker vlot al die kilometers! Vooral het laatste stuk was super wegdek! Even geen wasbord. Wat een verschil. En dan de temperatuur! Vandaag het hoogste in de morgen 33 graden maar zodra de kust in Walvisbaai bereikt was gaf de thermometer 22 graden aan!!!! Wat een genot!!!! Blauwe zee, witte golven en het woestijnzand tot aan het strand! Het blijft een apart gezicht. De laatste 30km naar Swakopmund waren weer verhard en de mooie weg langs zee was even wat anders dan waar we vandaan kwamen.
We waren best wel moe en hadden geen zin om boodschappen te doen want onze koelkast was er niet best aan toe. Ons geïnstalleerd op de bekende camping Alte Brücke (eerder dit jaar ook geweest) vlak aan zee. Loopafstand stad, jetty enz enz. Prima plek met eigen sanitair! We hadden vanaf morgen al 3 nachten geboekt maar een extra nacht was gelukkig geen probleem.
Eigenlijk zijn we hier speciaal omdat onze vriend Ali die in Windhoek woont en die wij begin dit jaar ontmoet hebben met een team collega’s deelneemt aan de DesertDash mtb race. In max. 24 uur van Windhoek naar Swakopmund door de woestijn op een mountainbike……369km! Je mag dit solo doen of met team van 2 of 4 personen. Ali maakt deel uit van team van 4 personen. De start is a.s. vrijdag om 15.00 uur en uiterlijk zaterdag om 15.00 uur moet je binnen zijn anders wordt je gediskwalificeerd. En wij……staan uiteraard bij de finish om het binnen te halen. Hoe bijzonder is dit. We hebben Ali al gesproken maar hij zegt dat hij het nog spannender vind om ons te zien dan de race te rijden. Die lieverd!!! Een heel bijzondere man. Leuk om hem zo weer te zien.
Eind van de middag lekker nog wat gerelaxt, tukje gedaan en tja, ons favoriete restaurant zit hier om de hoek!
Wat denk je……vanavond een lange broek aan moeten trekken want nadat de zon ondergaat daalt de temperatuur nog verder!!!! Da’s echt een groot verschil!!! Maar we verheugen ons nu al op de nacht! Diep onder een dik dekbed slapen!
Het eten was weer uitstekend – lekker visgerecht genomen – en de daarbij behorende wijn was prima! Toch wel moe na zulke drukke dagen met elkaar en een lange rit hier naar toe. Dus vroeg bedje in gedoken.
8 december 2016 – Swakopmund - rustdag
Lekker beetje uitgeslapen want het was zo lekker vertoeven onder de wol! Een beetje rommelen – zelf een wasje, een was naar de laundry brengen enz enz en voor je het weet is de ochtend bijna om. Met ToyLa naar nieuwe winkelcentrum gereden om boodschappen te doen en van een heerlijke cappuccino te genieten bij Mug & Beans. We hadden er ieder ook een stukje taart bij genomen. Fout!!! Enorm groot en dus veel te veel. De helft maar in een doggie bag laten stoppen om mee te nemen. Winkelcentrum net 3 weken open en ligt prachtig direct aan zee! Wat is het genieten van de temperatuur! Niks geen zweetdruppels die met stralen van je rug af lopen! Niks geen dorstig gevoel en ja, gewoon ’s avonds wat warms aan trekken.
Om 3 uur waren we in het Sea Aquarium om voor de pensionada prijs naar oa het voederen van de haaien te kijken. Leuk om hier een half uurtje rond te lopen en wat meer te weten te komen over de vissen die hier in de zee rondzwemmen. Nog even bij het strand gaan kijken waar er een enorme tent is opgebouwd net na de finish van de mountainbike Desertrace. Er komt wel wat bij kijken!
Daarna weer neergestreken op de camping! Heerlijk.
Kregen ook bijzonder bericht want de familie is weer uitgebreid met een kleine meid – Lotte. Dochtertje van Neef Rick en vriendin Marjolein. Na zoveel jaren en zo gewenst! Hoe bijzonder is dat dan!
Vanavond was het weer etenstijd in “ons” restaurant voordat wij de koele ToyLa indoken in weer een lekker schoon bedje! Gek dat het nu voor ons gevoel weer gaat opschieten om naar huis te gaan.
9 december 2016 – Swakopmund – rustdag
Opgestaan met direct al een strakblauwe lucht! Dan denk je….ach, toch bijna altijd??? Maar nee, dat is hier aan de kust zeker niet normaal. Vaak hangt er begin van de ochtend of begin avond al een soort bewolking of zeemist. Dan is de temperatuur zelfs wat aan de frisse kant. Maar dan ineens kan het opentrekken en dan brandt de zon direct heftig op de huid!!! Vandaag dus begonnen met een lekkere blauwe lucht en dus ook meteen maar korte broek aan. Vandaag gaat het gebeuren……eerst even verslagen bijwerken en verder onderuit lekker lezen. Harry hield dat niet helemaal vol en is nog een flink stukje gaan lopen. Het blijft een aparte stad! Doet een beetje tropisch aan door de vele palmbomen, witte strand en blauwe zee aan de westkant. Verder wordt de stad aan 3 zijden omgeven door de zandduinen van de woestijn. Bizar hoor!
Nog even chat contact met Ali. Is er helemaal klaar voor met zijn team en starten om 15.00 uur in Windhoek. Verwachte aankomsttijd morgen tussen 12.00 en 13.00 uur. Zal behoorlijk pittig zijn vooral om in de nacht te rijden.
Ook vanavond weer naar “ons” restaurant geweest (Anchor)! Top. Hier weten ze wat klantvriendelijkheid is. En nu klaar om vroeg ons bed in te duiken want we willen morgenochtend toch ook de eerste fietsers binnen zien komen…..en dat zal na 05.00 uur zijn. Dus wekker op 4 uur gezet! Nu slapen!!!
10 december 2016 – Swakopmund – rustdag
Zoooooo……wekker!!!!! 04.00 uur!!! Even goed schudden om wakker te worden!!! Brrrrr…..ook nog behoorlijk fris. Na ontbijt maar de lange broek aangetrokken met een trui. Gelukkig 400m lopen en we zijn er al. Toch al behoorlijk wat mensen op de been en de immense tent staat vol met tafels en stoelen, eet- en drinktentjes. Een gezellig boel. Er wordt nog volop gewerkt om alles klaar te krijgen.
Het is nog helemaal donker dus we houden de lampjes in de gaten die moeten aangeven dat de fietsers er aan komen. Helaas geen live streaming! Wel was er contact dat de eersten op ca. 8 km van de finish zaten. Dat was een solo rijder en een mix team (3 mannen en 1 vrouw) die dicht bij elkaar lagen.
Uiteindelijk wist na 14 uur en 37 minuten de Zwitser Konny Looser te winnen. Petje af hoor! Kort daarop finishte het mix-team en de 2e solo rijder zat er toch ca 20 minuten achter. Dat was wel leuk want dat was de 2-voudige winnaar Andreas Seewald van de Salzkammergut 211km mountainbike wedstrijd in Ooostenrijk. Harry heeft nog even met hem staan praten. Hij vond het een goede training aan het begin van het seizoen!!!
Tot een uurtje of 6 nog even staan kijken en gelukkig werd het al snel lichter. Is een stuk prettiger rijden. Daarna maar weer terug naar de camping want voorlopig is het wachten geblazen. Ondertussen druk bezig geweest om allemaal oranje ballonnen op te blazen die we meenemen voor Ali! Het bleef een beetje half bewolkt maar er stond helaas wel een stevige wind die de rijders tegen hadden.
Rond half 11 zijn wij weer gaan kijken. Inmiddels een gezellige drukte en er blijven maar supporters komen en mountainbikers finishen. Wat een geweldige happening! Zo leuk om hier bij te kunnen zijn. Toch niet normaal om 369km binnen 24 uur te moeten rijden door de woestijn!!
Om 12.30 uur uur kwam Ali en zijn team binnen! Juichen natuurlijk! Hij was zo blij ons te zien!!! Maar natuurlijk ook behoorlijk moe! Afzien.
Op het strand binnen komen kan ook zo z’n nadelen hebben. Waarschijnlijk combinatie wind en vloed, kwamen de golven dit keer extra ver het strand op rollen. Na 11 uur was het af en toe een waterballet! Het laatste stuk voor en na de finish ging door het water! Iedereen langs de kant had natte voeten! Wij hadden de mazzel dat we op een bank waren gaan staan. Lekker droog dus.
Later op de middag nadat Ali met zijn team naar hotel gegaan was om te douchen en om te kleden , zijn wij nog met z’n drietjes even wat gaan drinken en hebben we even bij kunnen kletsen. Direct afgesproken dat wij vanaf donderdag tot ons vertrek zaterdag bij hem zouden komen logeren. Kunnen we rustig ToyLa schoonmaken en klaar voor de stalling. Kijken we weer naar uit.
Een beetje op tijd en uiteraard in ons restaurant even gaan eten. Doodmoe na zo’n lange dag ook meteen besloten om een dagje langer hier te blijven. Helaas moeten we dan wel van plaats wisselen maar dat is ook weer niet zo’n groot probleem. Morgen nog even relaxen!
11 december 2016 – Swakupmund – rustdag
Heerlijk uitgeslapen! Een aangename koele nacht. Na het ontbijt naar onze andere plek gegaan en ons geïnstalleerd. Daarna op ons gemak naar de boulevard gewandeld waar we neergestreken zijn op een terras met uitzicht op zee. Super comfortabele stoelen en heerlijke cappuccino….enne….wifi! Nog goed ook waardoor we even met de “andere” wereld konden bijkletsen.
Na ruim 2,5 uur was het wel weer tijd om te gaan!!! Echt een relaxed gevoel vandaag. Wuivende palmen, blauwe zee en strakblauwe lucht!
Toen we terug waren op de camping nog een uur met een stel Nederlanders gesproken die met een huurauto en daktent door Namibië aan het rijden waren. Ook erg enthousiast over dit mooie land. Waren helemaal verliefd op onze ToyLa! Als wij haar zouden verkopen moesten we het beslist laten weten. Voorlopig is dat niet het geval want we vinden het nog steeds harstikke leuk.
Eind van de middag verdween de zon en het was direct een stuk frisser. Hup, warme douche en lange broek dan maar weer aan.
Nu echt voor de laatste keer naar onze favoriete restaurant. Iedereen kent ons al en we krijgen nu zelfs steeds een handje als we binnen komen. Lydia (duty manager) had zelfs een afscheidscadeau voor mij gekocht! Een hele mooie omslagdoek met Afrikaanse afbeeldingen. Zo ontzettend lief! Dat heb ik nog nooit meegemaakt. Het was niet echt druk in het restaurant en later heeft Lydia nog een tijd bij ons gezeten en we hebben een gezellig gesprek met elkaar gehad. Heel bijzonder!!! Hier gaan we beslist nog een keer terugkomen!
En voor je het weet is het weer…..bedtijd!!!!
12 december 2016 – Swakopmund – Elisenheim - 366km
Na het ontbijt “opgebroken” om te vertrekken. Gelukkig gaat dat bij ons altijd als een speer. Ieder zijn “ding” en voor je het weet rijden we al weer weg! Eerst nog een “rondje” Swakopmund. Harry moest hoognodig naar de kapper want het stond alle kanten op na zijn laatste knipbeurt met de botte mesjes! Nu weer prima! Daarna bakker, supermarkt en als afsluiting nog even een cappuccino gedronken. Daarna ToyLa ook maar volgegooid en ja hoor, we konden gaan rijden!!!! Zodra je de stad uit rijdt dan zit je ook direct in de woestijn! We hebben gekozen om de verharde weg te nemen. Harry had wat last van zijn handen en dit is dan iets comfortabeler.
Was het vanmorgen een beetje bewolkt en 18 graden, zodat je oostwaarts de kust verlaat en weer de hoogte ingaat, gaat ook de temperatuur weer langzaam maar gestaag omhoog. Zo zaten we tussen de middag al weer buiten met een temperatuur van 36 graden! Maar dat is nog niet alles! Begonnen eerst de witte wolkjes te komen in de blauwe lucht, later in de middag zagen we de donkere buien ineens hangen! Oh jee…….daar kwamen zelfs bliksemflitsen uit!!! De camping die we hadden uitgezocht was gesloten en de andere had geen water. Lekker zeg! Besloten om dan maar zuidwaarts richting Windhoek te rijden naar deze camping waar we ook al vaker geweest zijn. Hier komen altijd al veel overlanders die ook hun auto hier achter kunnen laten in de stalling. Onderweg een gigantische regen/onweersbui. Temperatuur zakte direct naar de 18 graden! Maar na de regen……..hup weer omhoog en binnen no-time was het weer 33 graden! Gek land hoor! Als je nu denkt dat de auto ook direct schoon spoelt…..echt niet!!! Zodra de zon weer doorkomt dan is de auto droog en net zo vies of nog viezer! Morgen eens kijken of we een carwash kunnen vinden.
Na al de dagen uit eten hebben we voor vanavond gekozen voor een……lekkere bruine boterham. Helaas binnen want ook vanavond kwam er weer een flinke onweersbui over! Wat zitten we dan gezellig binnen!!!
Onderweg dit keer geen wild behalve grote groepen bavianen die langs de weg rondliepen! Weer eens wat anders.
Inmiddels is het weer droog, donker en stil! Dat zal wel geen latertje worden!
13 december 2016 – Elisenheim – Windhoek – 50km
Vandaag maar een klein stukje gereden! Opstaan – strakblauwe lucht! Wel in de vroege morgen behoorlijk wat herrie want er liep een grote groep met apen hier rond op de camping. Ach, toch wel leuk om te zien als je vanuit je bed naar buiten kijkt! Op ons gemak naar Windhoek gereden waar we eerst Super Tires opgezocht hebben. Even de groeten aan André doen van Gerard van Vliet uit Nederland. Leuke ontmoeting en natuurlijk wist hij direct (of door de foto) wie Gerard was al was het 10 jaar geleden. Iets ouder maar ook iets meer kilo’s! Ongelofelijk….zou hij de 200kg plus halen??? We kregen nog een cadeau van hem – 2 sterke oplaadbare LED lampen. Altijd handig. Daarna waren we echt wel een aan cappuccino toe. Bij Arrebusch een stop gemaakt en ook maar direct van een heerlijke lunchsalade genoten.
Toen op weg naar Kalahari Inn/Bobo Campers - 25km buiten Windhoek – waar wij ook onze ToyLa willen gaan stallen. Mooie plek met uitzicht uitgezocht en besloten om hier nog een dag te blijven. Zwembad zag er wel heel aanlokkend uit en het weer was heerlijk op deze hoogte. Ongemerkt waren we toch weer wat geklommen en we zaten zowaar bijna op 2000mm hoogte.
Begin van de avond wat donder en bliksem maar de regen bleef uit. In deze regio nu echt laagseizoen want behalve een stel in de lodge waren wij de enige op de camping. Hapje in het restaurant en niet al te laat ons bedje weer opgezocht.
14 december 2016 – Windhoek – rustdag
Eerst even zingen voor onze jarige…..hahahaha….pleeghond Sjors! 3 jaar en we beginnen hem al te missen! Zondag is het knuffeltijd!
Aangezien ze hier lekker internet hebben besloten om maar aan het “werk” te gaan. Harry heeft een controle check gedaan rondom en onder de motorkap van ToyLa en tevens eea schoongemaakt. Dan kom je altijd wel wat tegen! Van de richtingaanwijzer unit voor waren wat ophangbeugels afgebroken. Kan geen kwaad want er zit een beschermkap voor maar er moet wel een nieuwe unit besteld worden. Dus lekker aan het rommelen en ondertussen was ik in de lounge/restaurant gaan zitten om de website weer te voorzien van verslagen en foto’s van onze Namibië trip! Werd ook wel tijd. Maar…….teksten waren het probleem niet maar het uploaden van de foto’s was een lijdensweg!!!! Zooooooooo traag! Nou ja, ondertussen wat anders doen en telkens maar weer een ram op de knop om verder te gaan. Uiteindelijk tot halverwege (75 stuks) gekomen en toen maar gestopt. Morgen bij Ali zal het hopelijk wel wat sneller gaan!
Met Johan en zijn vrouw leuke gesprekken gehad. Zij zijn sinds een half jaar beheerder van de lodge/camping/stalling, na 33 jaar in Swakopmund gewoond te hebben. Een totaal andere richting van het onderwijs naar deze functie! Even doorgenomen hoe het hier gaat met het stallen van auto’s. We hebben een goed gevoel ook hier weer. Wel een gek idee om over paar dagen afscheid te nemen van ToyLa!
Nog even genoten van een prachtige zonsondergang, daarna hapje gegeten en…….klaar voor onze laatste nacht ToyLa!
15 december 2016 – Windhoek – Windhoek – 21km
Echt maar een klein stukje rijden!!! Vanmorgen ons voorlopig laatste ontbijtje buiten voor onze ToyLa! Toch wel genieten en bedenken……dat we dit over een paar dagen in Nederland niet doen! Buiten zitten dan wel!!!
Daarna even afrekenen, stalling alvast vooraf betalen en toen was het tijd om te vertrekken naar Ali! Net verhuisd naar nieuwe woning boven op een heuvel! Nog niet helemaal op orde want hij was net terug uit Nigeria en daarna direct de DesertDash mountainbike race. Maar hij vond het geweldig dat wij een paar dagen bij hem wilden zijn. Moest tussendoor wel wat werken maar dat vonden wij niet erg. Voor ons was het ook ToyLa leeghalen, schoonmaken en wassen draaien. Lekker om alles schoon te hebben voordat je haar op stal zet.
Voor we bij hem waren hadden we net even de verkeerde afslag genomen. Hier zijn allemaal kleine wijken, straten die afgesloten zijn dmv een elektronisch hek. Nou dit hek stond open en we dachten dat we via deze wijk de heuvel op moesten rijden. We kwamen er al gauw achter dat dit niet zo was. Inderdaad…..verkeerde afslag. Terug naar hek…..euhhhh…..nu zat het dicht en niemand te zien!!!! Hier en daar aanbellen maar als er al iemand was dan was het de schoonmaakdame en die had geen zender voor het hek!!! Oh jee….daar stonden we dan….. Dan is het enige wat je kan doen geduld hebben en kijken of er iemand in- of uitgaat. Gelukkig….na 10 minuten wachten was daar gelukkig een auto. Snel eruit en snel verder heuvel op rijden. Yesss……het goede adres en daar was Ali ook meteen zodat we direct door konden rijden naar onze plek!!!
Ali moest om 12 uur al weer terug op zijn werk zijn dus na rondleiding huis en aanwijzingen hoe alles werkt en waar alles ligt hadden wij het huis voor onszelf. Hilarisch want een logeerbed was er nog niet. Hij bood heel lief zijn bed aan maar we hebben gewoon ons matras, dekbedden en kussens uit de ToyLa gehaald en zo hadden we een prima slaapplaats en zelfs nog een beetje ToyLa gevoel met wat meer ruimte om ons heen. Niet erg om op de grond te slapen zei Ali want in Afganistan doet iedereen dat!!
Eerst even een cappuccino gedronken op het overdekte terras met een grandioos uitzicht op de omringende bergen, maar daarna was het werktijd!!!! Leegruimen, wassen draaien, schoonmaken, inruimen enz enz. Wat komt er dan weer veel uit als je de bakken leeg gaat halen!!!
Lekker alles in de garage en auto schuin op de oprit. Prima te doen zo. Eind van de middag waren we al een heel eind op weg. Morgen de rest! Toen Ali weer thuiskwam gezellig zitten bijkletsen en ’s avonds – uiteraard – een hapje gaan eten bij de Grove Mall – seafood! Zijn “baas” kolonel was ook van de partij. Vroeg ook nog of wij tijd hadden om bij hem thuis nog een cappu te komen drinken de komende dagen. Wie weet. Hij was ook één van de leden van het mtb team afgelopen weekend dus we hadden al kennis gemaakt. Een heerlijke avond, prima temperatuur om buiten te zitten en leuke en interessante gesprekken te voeren.
Om half 11 gingen we weer op pad maar niet voordat Ali even een toer door de stad gemaakt heeft om ons wat carwash en Toyota dealers te laten zien waar ze zaten. Alles ingevoerd in Maps Me en morgen maar even langs gaan.
Nu eindelijk moe ons bedje in!!!
16 december 2016 – Windhoek – rustdag
Was Harry de laatste nachten er toch steeds een paar keer uit…..vannacht dus niet!!! Misschien door de Sushi die hij gisterenavond heeft gegeten???? Maar dan sta je echt wel heel wat fitter naast je bed!!
Ali was om 7 uur al vertrokken om te gaan fietsen. Is gewoon werk hoor! Wij om 9 uur al de deur uit om rondje Windhoek te doen. Tja……bij de carwash mogelijkheden……dikke rijen auto’s!!!! Nee hé???? Daar gaan we echt geen uren staan! Dan maar naar een Toyota garage om naar prijzen van onderdelen te informeren. Nu niet op voorraad. Dan tijd genoeg om even met de NL prijzen te vergelijken en pas te bestellen als we de volgende keer weer terugkomen in Namibië. Toen zag ik nog een stoere Toyota Landcruiser rugzak! Yess……die was voor mij! Tenslotte ging ik nu alleen maar mee om te navigeren!!!
Teruggekomen nog even flink binnen alles uitgesopt en begin van de middag klaar!!!!! Morgenochtend de rest erin en tassen inpakken voor vertrek.
De rest van de middag wat relaxen. Harry nog even op bed gelegen, Ali thuisgekomen en nu zijn de boys met ToyLa nog een poging aan het wagen om ergens een carwash te vinden. Wat een gedoe. Voor mij even de gelegenheid om de website klaar te maken. Heerlijk zo lekker rustig met wat onweer en regen! Even maar hoor want de weg wordt niet eens nat!!
Uiteraard zullen we op onze laatste avond nog eens gezellig met elkaar uit eten gaan. Voordeel van thuis zijn is dat je weer veel meer kan gaan bewegen! Hardlopen en fietsen…..nooit gedacht dat ik het zou gaan missen!!!
17 en 18 december 2016 - Windhoek - Amsterdam
De laatste dag . Natuurlijk een fijn gevoel dat we weer naar huis gaan. Je mist toch je familie en vrienden. Maar ook afscheid nemen van ToyLa en het fijne leven hier en van Ali. Wat een bijzondere man is dat toch. Vanmorgen eerst nog de laatste was erin gestopt. Al het beddengoed! Binnen een uur alles weer droog en konden de laatste spullen de auto weer in. Ondertussen de reistassen gepakt en klaargezet. Niet al te hard werken want dan loopt het al weer met straaltjes van onze ruggen.
Tussendoor zorgde onze cappuccino maker voor de nodige caffeine. Dat was voor mij helemaal leuk! Ali stond de afwas te doen en Harry was met de koffie bezig. Vooral Ali zag daar de humor wel van in. "kijk mij nou! - Een moslim aan het werk in de keuken en in Duitsland ben ik opeens weer de vluchteling" De afgelopen dagen hebben we regelmatig gesprekken gevoerd over het vluchtelingen probleem, de aanpak in Europa en de reacties hierop. Voelde hij zich eigenlijk altijd Duitser en diende zijn land ook vele jaren in Afghanistan, nu voelt hij ineens dat hij in Duitsland weer aangekeken wordt als een buitenlander, moslim en vlucheling. Dat maakt het boos en verdrietig om de kortzichtigheid van de mensen. Hij voelt zich gewoon MENS! Maar ja, problemen zullen niet op korte termijn opgelost worden. Nu is het blij dat hij in ieder geval nog 2 jaar lang hier in Namibie aan het werk is.
Daarna was het al weer lunchtijd! We zitten altijd zo te kwekken dat de tijd voorbij vliegt. We hadden afgesproken dat we bij de baas (kolonel) van Ali vanmiddag nog wat zouden komen drinken. Ook dat was gezellig. Lekker buiten op het terras met een prachtig uitzicht over deel van Windhoek want ook zijn huis ligt hoog op een heuvel.
Om 15.00 uur weer thuis op even lekker nog een douche te nemen voordat wij naar Kalahari Inn/Bobo Campers rijden om ToyLa achter te gaan laten. Toch wel weer vreemd hoor. Maar met een goed gevoel op stal en tot volgend jaar. Ali was met onze bagage achter ons aangereden en de laatste 20km tot het vliegveld weer gezellig met elkaar. Snel kunnen inchecken en daarna nog een tijd met elkaar zitten kletsen. We hadden het alledrie moeilijk om afscheid te nemen. We zijn niet lang bij hem geweest maar het was wel intens. Hij vertelde nog hoe bijzonder hij het heeft gevonden dat wij bij de finish hadden gestaan met al die oranje balonnen...... speciaal voor hem. Met veel kussen en knuffels afscheid genomen en op het vliegtuig gestapt. Eerst naar Frankfurt, daar overstappen en om 08.15 uur waren we weer op Nederlandse bodem. De vliegreis naar Frankfurt bijna geheel slapend doorgebracht en ach, dat laatste uurtje vloog ook voorbij!
En op Schiphol was het weer knuffeltijd!!!! Jolanda, Ronald en uiteraard Sjors kwamen ons ophalen! Heerlijk weerzien want weggaan is leuk maar terugkomen niet minder. Altijd fijn dat het alles weer goed gegaan is. Niet ziek geweest, geen ongelukken, geen autopech en weer gezond weer thuis. Nu lekker gaan nagenieten van deze fantastische reis.
Echt maar een klein stukje rijden!!! Vanmorgen ons voorlopig laatste ontbijtje buiten voor onze ToyLa! Toch wel genieten en bedenken……dat we dit over een paar dagen in Nederland niet doen! Buiten zitten dan wel!!!
Daarna even afrekenen, stalling alvast vooraf betalen en toen was het tijd om te vertrekken naar Ali! Net verhuisd naar nieuwe woning boven op een heuvel! Nog niet helemaal op orde want hij was net terug uit Nigeria en daarna direct de DesertDash mountainbike race. Maar hij vond het geweldig dat wij een paar dagen bij hem wilden zijn. Moest tussendoor wel wat werken maar dat vonden wij niet erg. Voor ons was het ook ToyLa leeghalen, schoonmaken en wassen draaien. Lekker om alles schoon te hebben voordat je haar op stal zet.
Voor we bij hem waren hadden we net even de verkeerde afslag genomen. Hier zijn allemaal kleine wijken, straten die afgesloten zijn dmv een elektronisch hek. Nou dit hek stond open en we dachten dat we via deze wijk de heuvel op moesten rijden. We kwamen er al gauw achter dat dit niet zo was. Inderdaad…..verkeerde afslag. Terug naar hek…..euhhhh…..nu zat het dicht en niemand te zien!!!! Hier en daar aanbellen maar als er al iemand was dan was het de schoonmaakdame en die had geen zender voor het hek!!! Oh jee….daar stonden we dan….. Dan is het enige wat je kan doen geduld hebben en kijken of er iemand in- of uitgaat. Gelukkig….na 10 minuten wachten was daar gelukkig een auto. Snel eruit en snel verder heuvel op rijden. Yesss……het goede adres en daar was Ali ook meteen zodat we direct door konden rijden naar onze plek!!!
Ali moest om 12 uur al weer terug op zijn werk zijn dus na rondleiding huis en aanwijzingen hoe alles werkt en waar alles ligt hadden wij het huis voor onszelf. Hilarisch want een logeerbed was er nog niet. Hij bood heel lief zijn bed aan maar we hebben gewoon ons matras, dekbedden en kussens uit de ToyLa gehaald en zo hadden we een prima slaapplaats en zelfs nog een beetje ToyLa gevoel met wat meer ruimte om ons heen. Niet erg om op de grond te slapen zei Ali want in Afganistan doet iedereen dat!!
Eerst even een cappuccino gedronken op het overdekte terras met een grandioos uitzicht op de omringende bergen, maar daarna was het werktijd!!!! Leegruimen, wassen draaien, schoonmaken, inruimen enz enz. Wat komt er dan weer veel uit als je de bakken leeg gaat halen!!!
Lekker alles in de garage en auto schuin op de oprit. Prima te doen zo. Eind van de middag waren we al een heel eind op weg. Morgen de rest! Toen Ali weer thuiskwam gezellig zitten bijkletsen en ’s avonds – uiteraard – een hapje gaan eten bij de Grove Mall – seafood! Zijn “baas” kolonel was ook van de partij. Vroeg ook nog of wij tijd hadden om bij hem thuis nog een cappu te komen drinken de komende dagen. Wie weet. Hij was ook één van de leden van het mtb team afgelopen weekend dus we hadden al kennis gemaakt. Een heerlijke avond, prima temperatuur om buiten te zitten en leuke en interessante gesprekken te voeren.
Om half 11 gingen we weer op pad maar niet voordat Ali even een toer door de stad gemaakt heeft om ons wat carwash en Toyota dealers te laten zien waar ze zaten. Alles ingevoerd in Maps Me en morgen maar even langs gaan.
Nu eindelijk moe ons bedje in!!!
16 december 2016 – Windhoek – rustdag
Was Harry de laatste nachten er toch steeds een paar keer uit…..vannacht dus niet!!! Misschien door de Sushi die hij gisterenavond heeft gegeten???? Maar dan sta je echt wel heel wat fitter naast je bed!!
Ali was om 7 uur al vertrokken om te gaan fietsen. Is gewoon werk hoor! Wij om 9 uur al de deur uit om rondje Windhoek te doen. Tja……bij de carwash mogelijkheden……dikke rijen auto’s!!!! Nee hé???? Daar gaan we echt geen uren staan! Dan maar naar een Toyota garage om naar prijzen van onderdelen te informeren. Nu niet op voorraad. Dan tijd genoeg om even met de NL prijzen te vergelijken en pas te bestellen als we de volgende keer weer terugkomen in Namibië. Toen zag ik nog een stoere Toyota Landcruiser rugzak! Yess……die was voor mij! Tenslotte ging ik nu alleen maar mee om te navigeren!!!
Teruggekomen nog even flink binnen alles uitgesopt en begin van de middag klaar!!!!! Morgenochtend de rest erin en tassen inpakken voor vertrek.
De rest van de middag wat relaxen. Harry nog even op bed gelegen, Ali thuisgekomen en nu zijn de boys met ToyLa nog een poging aan het wagen om ergens een carwash te vinden. Wat een gedoe. Voor mij even de gelegenheid om de website klaar te maken. Heerlijk zo lekker rustig met wat onweer en regen! Even maar hoor want de weg wordt niet eens nat!!
Uiteraard zullen we op onze laatste avond nog eens gezellig met elkaar uit eten gaan. Voordeel van thuis zijn is dat je weer veel meer kan gaan bewegen! Hardlopen en fietsen…..nooit gedacht dat ik het zou gaan missen!!!
17 en 18 december 2016 - Windhoek - Amsterdam
De laatste dag . Natuurlijk een fijn gevoel dat we weer naar huis gaan. Je mist toch je familie en vrienden. Maar ook afscheid nemen van ToyLa en het fijne leven hier en van Ali. Wat een bijzondere man is dat toch. Vanmorgen eerst nog de laatste was erin gestopt. Al het beddengoed! Binnen een uur alles weer droog en konden de laatste spullen de auto weer in. Ondertussen de reistassen gepakt en klaargezet. Niet al te hard werken want dan loopt het al weer met straaltjes van onze ruggen.
Tussendoor zorgde onze cappuccino maker voor de nodige caffeine. Dat was voor mij helemaal leuk! Ali stond de afwas te doen en Harry was met de koffie bezig. Vooral Ali zag daar de humor wel van in. "kijk mij nou! - Een moslim aan het werk in de keuken en in Duitsland ben ik opeens weer de vluchteling" De afgelopen dagen hebben we regelmatig gesprekken gevoerd over het vluchtelingen probleem, de aanpak in Europa en de reacties hierop. Voelde hij zich eigenlijk altijd Duitser en diende zijn land ook vele jaren in Afghanistan, nu voelt hij ineens dat hij in Duitsland weer aangekeken wordt als een buitenlander, moslim en vlucheling. Dat maakt het boos en verdrietig om de kortzichtigheid van de mensen. Hij voelt zich gewoon MENS! Maar ja, problemen zullen niet op korte termijn opgelost worden. Nu is het blij dat hij in ieder geval nog 2 jaar lang hier in Namibie aan het werk is.
Daarna was het al weer lunchtijd! We zitten altijd zo te kwekken dat de tijd voorbij vliegt. We hadden afgesproken dat we bij de baas (kolonel) van Ali vanmiddag nog wat zouden komen drinken. Ook dat was gezellig. Lekker buiten op het terras met een prachtig uitzicht over deel van Windhoek want ook zijn huis ligt hoog op een heuvel.
Om 15.00 uur weer thuis op even lekker nog een douche te nemen voordat wij naar Kalahari Inn/Bobo Campers rijden om ToyLa achter te gaan laten. Toch wel weer vreemd hoor. Maar met een goed gevoel op stal en tot volgend jaar. Ali was met onze bagage achter ons aangereden en de laatste 20km tot het vliegveld weer gezellig met elkaar. Snel kunnen inchecken en daarna nog een tijd met elkaar zitten kletsen. We hadden het alledrie moeilijk om afscheid te nemen. We zijn niet lang bij hem geweest maar het was wel intens. Hij vertelde nog hoe bijzonder hij het heeft gevonden dat wij bij de finish hadden gestaan met al die oranje balonnen...... speciaal voor hem. Met veel kussen en knuffels afscheid genomen en op het vliegtuig gestapt. Eerst naar Frankfurt, daar overstappen en om 08.15 uur waren we weer op Nederlandse bodem. De vliegreis naar Frankfurt bijna geheel slapend doorgebracht en ach, dat laatste uurtje vloog ook voorbij!
En op Schiphol was het weer knuffeltijd!!!! Jolanda, Ronald en uiteraard Sjors kwamen ons ophalen! Heerlijk weerzien want weggaan is leuk maar terugkomen niet minder. Altijd fijn dat het alles weer goed gegaan is. Niet ziek geweest, geen ongelukken, geen autopech en weer gezond weer thuis. Nu lekker gaan nagenieten van deze fantastische reis.
