ga verder naar:
REISVERSLAGEN:
FOTO'S
REISVERSLAGEN:
FOTO'S
REISVERSLAG NAMIBIË 2015/16
7 januari 2016 - Boschenmeer (Paarl) - Vanrhynsdorp - 290km
Het was weer zo ver! Na een heerlijke “vakantie” vertrokken wij vanmorgen vroeg met onze ToyLa richting Namibië. Afscheid genomen van Hester, de Zuid-Afrikaanse hulp in de huishouding, en gaan! Alles weer vol! Koelkast gezellig, watertank tot aan zijn nek vol en natuurlijk ook de brandstoftanks. Volop water mee want het zullen wel warme dagen gaan worden.
Via de N7 de Cape-Namibië route waar wij vanaf Malsbury ????? op rijden was het gas geven richting het noorden. Een rustige en afwisselende route waarbij we heerlijk van het landschap konden genieten. Vooral het deel met de Cederberg Mountains aan onze rechterkant (Oostkant) was weer super om te zien. Omhoog en omlaag en groen zodra er een rivier door het dal slingert. Veel citrusbouw en natuurlijk ten noorden van Clanwilliam de beroemde Rooibos thee.
Al meteen een lekker vertrouwd gevoel om onderweg te zijn. Alles weer zijn plekje en ieder zijn eigen taak. Wat een samenwerking. Uiteraard de nodige cappu stop en op een mooie plek met uitzicht op het Glen Williams stuwmeer de lunchstop. Konden we toch nog een paar km onverhard rijden!
De laatste 20km op onze route werd het steeds droger en stoffiger! Er stond veel wind dus we zagen zelfs niet meer scherp! De natuur veranderd merkbaar. Ineens is daar dan een dorpje in het niks! Camping opgezocht waar wij de enige kampeerders zijn. Lekker rustig en ook maar weer eens zelf voor het eten gezorgd. Inmiddels half 9 en al stikdonker! We zullen nu wel weer vroeger ons bedje induiken. Gelukkig vandaag niet zo’n erg warme dag om te beginnen. Hopelijk de avond en nacht ook niet te warm waardoor er weer lekker geslapen kan worden.
8 januari 2016 - Vanrynsdorp - Springbok - 262km
Het was weer een mooie dag! Qua temperatuur een prima nacht gehad. Halverwege de nacht zelfs lekker onder het dekbed gekropen tot de zon weer voor wat opwarming ging zorgen. Het was weer heerlijk om gisterenavond lekker het ToyLa bed in te duiken. Weer even wennen aan onze rituelen inclusief de volgorde. Tja, dat moet wel als je maar een paar vierkante centimeters tot je beschikking hebt. Na het ontbijt begonnen aan onze verdere tocht noordwaarts over de N7. Super rustig en het landschap is prachtig. Soms alleen wat glooiend maar vaak toch ook weer een behoorlijke klim naar 800m door de kale rotsachtige bergen. Weinig vegetatie en weinig dieren op wat verdwaalde schapen na. Niet gek want vind maar eens wat te eten hier! Dor en droog, enorm veel stenen…..maar ontzettend mooi! Helemaal ons ding. Zo af en toe is er dan ineens een klein dorpje met soms….niks! Gelukkig in Klipfontein was er een oude lege kerk omgebouwd tot een allegaartje! “antieke” spullen, nieuwe spullen, zelfgemaakte jams en koekjes en….niet geheel onbelangrijk….er was koffie! Helaas geen cappuccino maar wel lekker vers gezette filterkoffie. Die hebben we samen met een reusachtige scone lekker laten smaken. Ondertussen een leuk gesprek gehad met de eigenaresse die 9 maanden geleden dit winkeltje annex restaurant begonnen was.
Ook onze eerste politiecontrole gehad! Dit schijnt regelmatig gedaan te worden. Alle auto’s worden aangehouden en het rijbewijs gecontroleerd. Er stonden wel 5 politieauto’s en 10 agenten. De helft van de tijd staan de meeste niks te doen want tja, erg druk is het op deze route niet. Je merkt wel dat er veel vakantieverkeer terugkomt vooral uit Namibië. Allemaal offroad auto’s vaak met een offroad aanhanger erachter.
Springbok was ons eindpunt voor vandaag. Hiervandaan is het nog ca. 100km naar de grens. Dat avontuur gaan we morgen aan. In de “grote” hoofdstad van de Nothern Cape provincie, Springbok, alvast de brandstof tanks helemaal vol gegooid. Nooit tot de laatste wachten! In een restaurant alvast een warme hap gegeten rond half 3 (late lunch) en daarna hup naar de camping. Mooie plek op het gras in de schaduw. Grote camping met zelfs een klein zwembad maar nauwelijks bezetting. Lekker rustig. De rest van de middag ons ingelezen in de route voor morgen met als uitgangspunt Ai-Ais om te overnachten. Het was weer een zonnige en warme dag maar onderweg in de airco auto is het goed te doen. Bij 30 graden zeggen we tegenwoordig, oh valt wel mee…..
9 januari 2016 - Springbok - Ai-Ais (Namibië) - 231km
Het is zover…..voorlopig de laatste kilometers maken in Zuid Afrika! De laatste 100km tot de grens hadden we al een semi woestijn gevoel. Steeds droger, steeds meer stenen en zo af en toe nog een mini dorpje in de middle of nowhere. Maar het landschap was desondanks prachtig om te zien. Echt ons ding. Uiteindelijk door de bergen een laatste afdaling toen wij bij de Oranje Rivier uitkwamen - de grens tussen Zuid Afrika en Namibië. Voor de rivier de douane van Zuid Afrika en over de brug met zelfs wat water in de rivier - de douane van Namibië. Door dit water was het een prachtige groene strook in het dorre, kale landschap. Vooral aan de Afrikaanse kant liep het als een speer. Loket immigration voor de uitstempel paspoort, loket douane (customs) voor stempel carnet de passage. Klaar. Toen brug over de Oranje River over om Namibië binnen te komen. Dat duurde iets langer maar verder geen probleem. Moesten bij loket Road Tax wat langer wachten omdat je hier geld moet betalen om op de weg te rijden. Logisch toch?!? De nodige stempels in paspoort en carnet en hup, rijden maar. Gelukkig was er na 2km al een benzinepomp en restaurant. Toch nog maar aftanken want je weet maar nooit. Daarna in restaurant aan de koffie. Je kan hier gelukkig gewoon met de Zuid-Afrikaanse rand betalen. Al was het geen cappu, toch genoten van ons eerste kopje koffie op Namibische bodem. Ondertussen was de temperatuur al aardig gestegen. Het is zomer en dat zullen we weten ook. Eerst nog maar een stuk van de N7 (verhard) gevolgd om daarna westwaarts af te slaan richting Ai-Ais, onverhard. Dus was het weer de hoogste tijd om de banden leeg te laten lopen…..tot een aanvaardbare 2,3/1,7 bar (voor de kenners). Nou, het leek wel een verharde snelweg! Zo, dat ging lekker, net zoals de temperatuur. Bij een lange eindeloze klim was het zelfs zo erg dat de airco er even geen zin meer in had want bij een temperatuur van 42grd. en klimmen kon onze arme ToyLa gewoon niet meer genoeg koelen en voor de zekerheid slaat dan de airco af. Gelukkig was dat van korte duur! Maar wat was het genieten om hier nu te rijden. We hadden soms het gevoel dat we in een soort film reden. Zo onwerkelijk. Wat een ontzettend mooi landschap. Uiteraard super droog met af en toe een dor struikje maar met de bergen en ravijnen om ons heen, bergen die eruit zagen of ze gewoon duizenden keien van formaat GIGANTISCH neergegooid hadden, was het een feest om hier doorheen te rijden. Maar als je toevallig even buiten kwam voor een foto…..dan was het of er een hele warme föhn heel kortbij op je stond te blowen! Niet normaal! Zo heet hebben we het nog niet gehad. We drinken ons helemaal gek! Water water water! Gelukkig genoeg bij ons maar je blijft alsmaar een dorstig gevoel hebben.
Alles was zo vlot verlopen dat we begin van de middag al bij Ai-Ais Hotsprings aankwamen. De lunch door gebrek aan een boom voor de schaduw maar even overgeslagen waardoor het nog vlotter ging. De laatste 10km is het afdalen de kloof in van de Fish River Canyon waar alles opeens “relatief” groen is en HEET! Het loopt echt met straaltjes van ons af! Gevoel sauna zullen we maar zeggen maar dan met kleding aan! Gelukkig een restaurant waar we even vlug een lunch hebben genomen voordat wij een campingplek onder de bomen opzochten. De rest van de middag niet veel gedaan! Je moet er ook niet aan denken met deze hitte ook nog eens in hotsprints van 65grd te gaan zitten! Maar verder wat relaxen, lezen en eens kijken wat de dag van morgen ons brengt. Je moet er toch ook niet aan denken met dit weer te koken!!! Dus maar weer vrolijk gebruikt gemaakt van het restaurant. Zelfs buiten om 8 uur was het nog behoorlijk warm! Maar het is wel genieten van het feit dat we weer aan het avonturen zijn in Nambië! En nu de nacht in……
10 januari 2016 - Ai-Ais - Canyon Roadhouse - 112km
Zo de knetters….dat was en warme nacht! Echt alles open wat maar open kon staan…..maar het was toch erg zweten geblazen. Hopelijk gaat dit snel wennen anders is het wel lastig en komt er weinig van goed slapen. Afwachten maar! Zelfs als je onder de KOUDE douche zou willen staan heb je een probleem. Het koude water zit in grote vaten….maar door de zon wordt dat zo warm dat als je de warme of de koude kraan open draait je geen verschil voelt! Alles is gewoon warm….heet! Dus geen koude, koele douche!Na het ontbijt was het weer tijd om te gaan. Ook hier was weer een benzinepomp dus hup, volgooien
maar en op weg naar een ander punt van de Fisch River Canyon. Nu niet erin maar van bovenaf dit natuurverschijnsel bekijken. Alleen de weg er naar toe was al een feestje! Wat een schitterende omgeving en helemaal ons ding. Echt semi desert en dan al die kleurtinten. We kijken elkaar aan en dan is het genieten met een grote hoofdletter. Iets minder is soms het wasbord! Links rijden, rechts rijden, de kanten opzoeken…..tja, soms is het echt verschrikkelijk. Maar ook dat hoort erbij!
En dan halverwege…..verrassing……IETS IN HET NIETS! Zien we daar ineens in een prachtig landschap met rondom bergen om ons heen een afslag…..2km verderop Canyon Village. Hotel en restaurant. Ja, ja……dat kennen we….meestal is het niks, dicht of wat dan ook. Maar ach, toch de gok maar wagen. Hoe bestaat het! In een landschap waar echt helemaal NIKS is vinden we dit pareltje! Een prachtige hotel bestaande uit verschillende lodges, restaurant, winkeltjes enz. Alles was gebouwd in een zgn. Duch Style. En dat is…..in ieder geval rieten daken! Super aardig personeel en ja, uiteraard hadden ze hier cappuccino. Nou, die wilde wij wel hebben! Een rondleiding door het hoofdgebouw waar een restaurant, bar, koffiehuis en winkeltjes in zaten. Tijdens de bouw hadden ze de (giga) keien van de omgeving gewoon laten zitten en die zag je binnen overal. Zelden zo’n hotel gezien die precies in het landschap paste. Na een heerlijke cappuccino (15 rand = 0,90 euro pp) en free wifi was het weer tijd om verder te gaan. Op naar een fantastisch uitzichtpunt op de Fish River Canyon. Daar zijn we wel 2 uur geweest! Ook nog een mooie route bovenlangs gereden en van onze lunch op het uitkijkpunt genoten. Wat een natuur! Deze Canyon is wel 160 km lang! Ver beneden ons zagen we de rivier slingeren. Geweldig om dit mee te maken. Het was daar wel druk met wat politieagenten en zelfs een helicopter. Wat bleek nu, sinds afgelopen donderdag waren er 2 Nederlandse dames zoek. De dagrugzakken stonden er gewoon maar verder geen spoor! Heel bizar. Hopelijk loopt het goed af maar bij deze temperaturen en niks bij zich vragen wij ons dat af. Ook vanmiddag steeds de temperatuur weer naar behoorlijke hoogte! Maar met de airco in de auto en veel water drinken komen we de dag wel door. Ook voor het eerst het WILD van Namibië gezien! Een kleine kudde springbokken en een zielige gemsbok heel alleen! Maar het begin is er!
Bij het Canyon Roadhouse besloten om hier om de camping te blijven. Prachtige grote plaatsen onder bomen, water en stroom en uitstekend sanitair. Niet geheel onbelangrijk was het heerlijke zwembad dat ’s middags voor de nodige verkoeling heeft gezorgd. Maar het roadhouse is een verhaal apart. Hier kan je niet omheen. Alles is auto auto auto! Zodra je binnenkomt zie je allemaal oude auto’s staan. Ertussen in is een winkel, bar en restaurant. Echt geweldig om te zien. Dit is echt een aanrader. Na het badderen in het zwembad (heerlijke afkoeling) was het nog steeds te warm om zelf te koken (excuus?) dus was het vanzelfsprekend dat wij het restaurant maar een bezoek gingen brengen. Naast een witte ziekenwagen mercedes genoten wij van onze vismaaltijd inclusief een heerlijke witte wijn. Jawel…..binnen omdat het veel te leuk was en buiten te veel wind en te warm. Nu zitten we nog lekker buiten en laten we de iets koelere wind om “huisje” lekker verkoelen. Bedtijd!!! Vandaag onverwachts veel wifi mogelijkheden gehad zodat wij het thuisfront op vele manieren konden laten weten hoe het ons hier vergaat! Jaloersmakende foto’s denk ik zo! Wat is het hier mooi en dan hebben we nog maar 2 dagen hier rond gereden. Maar wel het meeste onverhard! Gaaf!
Het was weer zo ver! Na een heerlijke “vakantie” vertrokken wij vanmorgen vroeg met onze ToyLa richting Namibië. Afscheid genomen van Hester, de Zuid-Afrikaanse hulp in de huishouding, en gaan! Alles weer vol! Koelkast gezellig, watertank tot aan zijn nek vol en natuurlijk ook de brandstoftanks. Volop water mee want het zullen wel warme dagen gaan worden.
Via de N7 de Cape-Namibië route waar wij vanaf Malsbury ????? op rijden was het gas geven richting het noorden. Een rustige en afwisselende route waarbij we heerlijk van het landschap konden genieten. Vooral het deel met de Cederberg Mountains aan onze rechterkant (Oostkant) was weer super om te zien. Omhoog en omlaag en groen zodra er een rivier door het dal slingert. Veel citrusbouw en natuurlijk ten noorden van Clanwilliam de beroemde Rooibos thee.
Al meteen een lekker vertrouwd gevoel om onderweg te zijn. Alles weer zijn plekje en ieder zijn eigen taak. Wat een samenwerking. Uiteraard de nodige cappu stop en op een mooie plek met uitzicht op het Glen Williams stuwmeer de lunchstop. Konden we toch nog een paar km onverhard rijden!
De laatste 20km op onze route werd het steeds droger en stoffiger! Er stond veel wind dus we zagen zelfs niet meer scherp! De natuur veranderd merkbaar. Ineens is daar dan een dorpje in het niks! Camping opgezocht waar wij de enige kampeerders zijn. Lekker rustig en ook maar weer eens zelf voor het eten gezorgd. Inmiddels half 9 en al stikdonker! We zullen nu wel weer vroeger ons bedje induiken. Gelukkig vandaag niet zo’n erg warme dag om te beginnen. Hopelijk de avond en nacht ook niet te warm waardoor er weer lekker geslapen kan worden.
8 januari 2016 - Vanrynsdorp - Springbok - 262km
Het was weer een mooie dag! Qua temperatuur een prima nacht gehad. Halverwege de nacht zelfs lekker onder het dekbed gekropen tot de zon weer voor wat opwarming ging zorgen. Het was weer heerlijk om gisterenavond lekker het ToyLa bed in te duiken. Weer even wennen aan onze rituelen inclusief de volgorde. Tja, dat moet wel als je maar een paar vierkante centimeters tot je beschikking hebt. Na het ontbijt begonnen aan onze verdere tocht noordwaarts over de N7. Super rustig en het landschap is prachtig. Soms alleen wat glooiend maar vaak toch ook weer een behoorlijke klim naar 800m door de kale rotsachtige bergen. Weinig vegetatie en weinig dieren op wat verdwaalde schapen na. Niet gek want vind maar eens wat te eten hier! Dor en droog, enorm veel stenen…..maar ontzettend mooi! Helemaal ons ding. Zo af en toe is er dan ineens een klein dorpje met soms….niks! Gelukkig in Klipfontein was er een oude lege kerk omgebouwd tot een allegaartje! “antieke” spullen, nieuwe spullen, zelfgemaakte jams en koekjes en….niet geheel onbelangrijk….er was koffie! Helaas geen cappuccino maar wel lekker vers gezette filterkoffie. Die hebben we samen met een reusachtige scone lekker laten smaken. Ondertussen een leuk gesprek gehad met de eigenaresse die 9 maanden geleden dit winkeltje annex restaurant begonnen was.
Ook onze eerste politiecontrole gehad! Dit schijnt regelmatig gedaan te worden. Alle auto’s worden aangehouden en het rijbewijs gecontroleerd. Er stonden wel 5 politieauto’s en 10 agenten. De helft van de tijd staan de meeste niks te doen want tja, erg druk is het op deze route niet. Je merkt wel dat er veel vakantieverkeer terugkomt vooral uit Namibië. Allemaal offroad auto’s vaak met een offroad aanhanger erachter.
Springbok was ons eindpunt voor vandaag. Hiervandaan is het nog ca. 100km naar de grens. Dat avontuur gaan we morgen aan. In de “grote” hoofdstad van de Nothern Cape provincie, Springbok, alvast de brandstof tanks helemaal vol gegooid. Nooit tot de laatste wachten! In een restaurant alvast een warme hap gegeten rond half 3 (late lunch) en daarna hup naar de camping. Mooie plek op het gras in de schaduw. Grote camping met zelfs een klein zwembad maar nauwelijks bezetting. Lekker rustig. De rest van de middag ons ingelezen in de route voor morgen met als uitgangspunt Ai-Ais om te overnachten. Het was weer een zonnige en warme dag maar onderweg in de airco auto is het goed te doen. Bij 30 graden zeggen we tegenwoordig, oh valt wel mee…..
9 januari 2016 - Springbok - Ai-Ais (Namibië) - 231km
Het is zover…..voorlopig de laatste kilometers maken in Zuid Afrika! De laatste 100km tot de grens hadden we al een semi woestijn gevoel. Steeds droger, steeds meer stenen en zo af en toe nog een mini dorpje in de middle of nowhere. Maar het landschap was desondanks prachtig om te zien. Echt ons ding. Uiteindelijk door de bergen een laatste afdaling toen wij bij de Oranje Rivier uitkwamen - de grens tussen Zuid Afrika en Namibië. Voor de rivier de douane van Zuid Afrika en over de brug met zelfs wat water in de rivier - de douane van Namibië. Door dit water was het een prachtige groene strook in het dorre, kale landschap. Vooral aan de Afrikaanse kant liep het als een speer. Loket immigration voor de uitstempel paspoort, loket douane (customs) voor stempel carnet de passage. Klaar. Toen brug over de Oranje River over om Namibië binnen te komen. Dat duurde iets langer maar verder geen probleem. Moesten bij loket Road Tax wat langer wachten omdat je hier geld moet betalen om op de weg te rijden. Logisch toch?!? De nodige stempels in paspoort en carnet en hup, rijden maar. Gelukkig was er na 2km al een benzinepomp en restaurant. Toch nog maar aftanken want je weet maar nooit. Daarna in restaurant aan de koffie. Je kan hier gelukkig gewoon met de Zuid-Afrikaanse rand betalen. Al was het geen cappu, toch genoten van ons eerste kopje koffie op Namibische bodem. Ondertussen was de temperatuur al aardig gestegen. Het is zomer en dat zullen we weten ook. Eerst nog maar een stuk van de N7 (verhard) gevolgd om daarna westwaarts af te slaan richting Ai-Ais, onverhard. Dus was het weer de hoogste tijd om de banden leeg te laten lopen…..tot een aanvaardbare 2,3/1,7 bar (voor de kenners). Nou, het leek wel een verharde snelweg! Zo, dat ging lekker, net zoals de temperatuur. Bij een lange eindeloze klim was het zelfs zo erg dat de airco er even geen zin meer in had want bij een temperatuur van 42grd. en klimmen kon onze arme ToyLa gewoon niet meer genoeg koelen en voor de zekerheid slaat dan de airco af. Gelukkig was dat van korte duur! Maar wat was het genieten om hier nu te rijden. We hadden soms het gevoel dat we in een soort film reden. Zo onwerkelijk. Wat een ontzettend mooi landschap. Uiteraard super droog met af en toe een dor struikje maar met de bergen en ravijnen om ons heen, bergen die eruit zagen of ze gewoon duizenden keien van formaat GIGANTISCH neergegooid hadden, was het een feest om hier doorheen te rijden. Maar als je toevallig even buiten kwam voor een foto…..dan was het of er een hele warme föhn heel kortbij op je stond te blowen! Niet normaal! Zo heet hebben we het nog niet gehad. We drinken ons helemaal gek! Water water water! Gelukkig genoeg bij ons maar je blijft alsmaar een dorstig gevoel hebben.
Alles was zo vlot verlopen dat we begin van de middag al bij Ai-Ais Hotsprings aankwamen. De lunch door gebrek aan een boom voor de schaduw maar even overgeslagen waardoor het nog vlotter ging. De laatste 10km is het afdalen de kloof in van de Fish River Canyon waar alles opeens “relatief” groen is en HEET! Het loopt echt met straaltjes van ons af! Gevoel sauna zullen we maar zeggen maar dan met kleding aan! Gelukkig een restaurant waar we even vlug een lunch hebben genomen voordat wij een campingplek onder de bomen opzochten. De rest van de middag niet veel gedaan! Je moet er ook niet aan denken met deze hitte ook nog eens in hotsprints van 65grd te gaan zitten! Maar verder wat relaxen, lezen en eens kijken wat de dag van morgen ons brengt. Je moet er toch ook niet aan denken met dit weer te koken!!! Dus maar weer vrolijk gebruikt gemaakt van het restaurant. Zelfs buiten om 8 uur was het nog behoorlijk warm! Maar het is wel genieten van het feit dat we weer aan het avonturen zijn in Nambië! En nu de nacht in……
10 januari 2016 - Ai-Ais - Canyon Roadhouse - 112km
Zo de knetters….dat was en warme nacht! Echt alles open wat maar open kon staan…..maar het was toch erg zweten geblazen. Hopelijk gaat dit snel wennen anders is het wel lastig en komt er weinig van goed slapen. Afwachten maar! Zelfs als je onder de KOUDE douche zou willen staan heb je een probleem. Het koude water zit in grote vaten….maar door de zon wordt dat zo warm dat als je de warme of de koude kraan open draait je geen verschil voelt! Alles is gewoon warm….heet! Dus geen koude, koele douche!Na het ontbijt was het weer tijd om te gaan. Ook hier was weer een benzinepomp dus hup, volgooien
maar en op weg naar een ander punt van de Fisch River Canyon. Nu niet erin maar van bovenaf dit natuurverschijnsel bekijken. Alleen de weg er naar toe was al een feestje! Wat een schitterende omgeving en helemaal ons ding. Echt semi desert en dan al die kleurtinten. We kijken elkaar aan en dan is het genieten met een grote hoofdletter. Iets minder is soms het wasbord! Links rijden, rechts rijden, de kanten opzoeken…..tja, soms is het echt verschrikkelijk. Maar ook dat hoort erbij!
En dan halverwege…..verrassing……IETS IN HET NIETS! Zien we daar ineens in een prachtig landschap met rondom bergen om ons heen een afslag…..2km verderop Canyon Village. Hotel en restaurant. Ja, ja……dat kennen we….meestal is het niks, dicht of wat dan ook. Maar ach, toch de gok maar wagen. Hoe bestaat het! In een landschap waar echt helemaal NIKS is vinden we dit pareltje! Een prachtige hotel bestaande uit verschillende lodges, restaurant, winkeltjes enz. Alles was gebouwd in een zgn. Duch Style. En dat is…..in ieder geval rieten daken! Super aardig personeel en ja, uiteraard hadden ze hier cappuccino. Nou, die wilde wij wel hebben! Een rondleiding door het hoofdgebouw waar een restaurant, bar, koffiehuis en winkeltjes in zaten. Tijdens de bouw hadden ze de (giga) keien van de omgeving gewoon laten zitten en die zag je binnen overal. Zelden zo’n hotel gezien die precies in het landschap paste. Na een heerlijke cappuccino (15 rand = 0,90 euro pp) en free wifi was het weer tijd om verder te gaan. Op naar een fantastisch uitzichtpunt op de Fish River Canyon. Daar zijn we wel 2 uur geweest! Ook nog een mooie route bovenlangs gereden en van onze lunch op het uitkijkpunt genoten. Wat een natuur! Deze Canyon is wel 160 km lang! Ver beneden ons zagen we de rivier slingeren. Geweldig om dit mee te maken. Het was daar wel druk met wat politieagenten en zelfs een helicopter. Wat bleek nu, sinds afgelopen donderdag waren er 2 Nederlandse dames zoek. De dagrugzakken stonden er gewoon maar verder geen spoor! Heel bizar. Hopelijk loopt het goed af maar bij deze temperaturen en niks bij zich vragen wij ons dat af. Ook vanmiddag steeds de temperatuur weer naar behoorlijke hoogte! Maar met de airco in de auto en veel water drinken komen we de dag wel door. Ook voor het eerst het WILD van Namibië gezien! Een kleine kudde springbokken en een zielige gemsbok heel alleen! Maar het begin is er!
Bij het Canyon Roadhouse besloten om hier om de camping te blijven. Prachtige grote plaatsen onder bomen, water en stroom en uitstekend sanitair. Niet geheel onbelangrijk was het heerlijke zwembad dat ’s middags voor de nodige verkoeling heeft gezorgd. Maar het roadhouse is een verhaal apart. Hier kan je niet omheen. Alles is auto auto auto! Zodra je binnenkomt zie je allemaal oude auto’s staan. Ertussen in is een winkel, bar en restaurant. Echt geweldig om te zien. Dit is echt een aanrader. Na het badderen in het zwembad (heerlijke afkoeling) was het nog steeds te warm om zelf te koken (excuus?) dus was het vanzelfsprekend dat wij het restaurant maar een bezoek gingen brengen. Naast een witte ziekenwagen mercedes genoten wij van onze vismaaltijd inclusief een heerlijke witte wijn. Jawel…..binnen omdat het veel te leuk was en buiten te veel wind en te warm. Nu zitten we nog lekker buiten en laten we de iets koelere wind om “huisje” lekker verkoelen. Bedtijd!!! Vandaag onverwachts veel wifi mogelijkheden gehad zodat wij het thuisfront op vele manieren konden laten weten hoe het ons hier vergaat! Jaloersmakende foto’s denk ik zo! Wat is het hier mooi en dan hebben we nog maar 2 dagen hier rond gereden. Maar wel het meeste onverhard! Gaaf!
11 januari 2016 - Canyon Roadhouse - Aus - 263km
We rijden nu echt wel in de Namib Desert! Wat een land! De eerste 80km waren nog lekker onverhard. Lekker zoevend over de de gladde gravelweg….tot de laatste 25km! Toen lagen onze tanden en kiezen er nog net niet uit! Alles geprobeerd om het juiste spoor en de snelheid te zoeken maar het was afzien hoor! Gelukkig zag we zo af en toe wat wild lopen. Zelfs een kleine kudde zebra’s. Nou, zoek het eten zou ik zeggen want het is hier echt gortdroog! Onze nacht was trouwens top! Niet te warm dus het slapen ging heel wat beter dan de nacht ervoor. Super rustig. In Seeheim kwamen we op de verharde weg aan de B4 richting het westen naar Luderitz. Maar niet voordat we even in het enige hotel een cappu hebben gedronken. Altijd lekker zo’n broodnodige cafeïne stop. Nu hebben we alles wel bij ons maar bij een oplopende temperatuur al boven de 32grd. is dat niet echt lekker en een boom is vaak ver te zoeken. Het was weer een warme dag! Maar we hebben ook een goede daad verricht. ca. 50km na Seeheim stond er een huurauto (Britz) met pech langs de weg. Iets verderop omgedraaid en te hulp geschoten. Problemen met de 4x4 aandrijving met veel olie lekkage. Het waren Duitsers die helaas geen Engels spraken. Dus hoe leg je uit bij Britz wat het probleem is, waar je bent en wat er moet gaan gebeuren. Harry heeft dit allemaal gedaan en iedereen blij. Al met al een uur oponthoud. Zij zijn terug gereden (langzaam) naar het hotel in Seeheim waar de auto vanavond omgeruild zou gaan worden. Ze waren allebei helemaal de weg kwijt! Zij blij en wij ook blij. Ach, als je zelf een keer pech zou hebben ben je ook blij met wat hulp. Ondertussen was de temperatuur al aardig opgelopen naar de 40grd. Poeh……. Gelukkig gaan we richting zee en dan is het wat minder. Maar we hebben Luderitz niet gehaald. Zijn in Aus blijven steken op een super mooie camping met 360grd uitzicht! Waar je ook kijkt…..genieten. Toen we de camping opreden schoten de bavianen al alle kanten op. Naar het restaurant is het 20 minuten lopen maar dat hebben we er wel voor over! Helemaal tegen de rotsen aan gebouwd met een prachtig uitzicht op de omgeving. We kunnen zelfs van het zwembad gebruik maken. Heel misschien plakken we hier nog wel een nacht aan vast. Net onder de douche vandaan….zelfs alleen koud gebruiken is nog lauw! Maar de temperatuur is hier op ca. 1500m hoogte toch al een stuk aangenamer. Rond de 30grd met een lekker windje. We staan heerlijk in de schaduw onder een grote boom. Wat wil je nog meer…..Dit is wel genieten met een hele grote hoofdletter hoor! Soms kunnen we gewoon niet geloven dat we hier zijn! Dat je dit aan het beleven bent! Vorige jaar om deze tijd stonden we het begin van een heftig jaar. Toen begon Harry op de 12e januari aan zijn eerst bestraling en een week later stond de operatie gepland. En kijk nu eens……
12 januari 2016 - Aus - rustdag
Gewoon omdat het kan! We zijn hier op deze plek blijven staan! Gisteren lekker gaan eten in het restaurant hier verderop. Hoe gaaf is het dan wanneer je daar naar toe wandelt dat er gewoon net voor je een kudde kudu’s oversteekt? Het blijft ons verbazen! Daarna lekker op het “balkon” van het restaurant genoten van een lekkere hap tijdens de ondergaande zon! This is Africa! Gelukkig konden we een lift terug krijgen naar de camping anders was het echt een wandeling in het pikkedonker met een zaklantaarn geworden. Het was een aangename nacht waarbij we lekker weer eens onder het dekbed konden kruipen. Toen we wakker werden en vanuit ons bed om ons heen keken wisten we het al…..hier blijven we nog een dag! Lekker relaxen, beetje lezen, kletsen met wat andere campinggasten en gewoon om je heen kijken want het was een superplek! Ach, dan zit je lekker onderuit te lezen en dan komen er wat struisvogels langs…..later in de middag een hele familie bavianen die je aankijken en denken…wat moet zij daar nou? De dinsdag is ook vaak een vervelende dag voor Harry na zijn wekelijkse spuit op maandagavond. Dus gewoon hier blijven was een fijne optie. Zelf maar eens gekookt en lekker op tijd ons bedje opgezocht. Morgen echt weer verder.
We rijden nu echt wel in de Namib Desert! Wat een land! De eerste 80km waren nog lekker onverhard. Lekker zoevend over de de gladde gravelweg….tot de laatste 25km! Toen lagen onze tanden en kiezen er nog net niet uit! Alles geprobeerd om het juiste spoor en de snelheid te zoeken maar het was afzien hoor! Gelukkig zag we zo af en toe wat wild lopen. Zelfs een kleine kudde zebra’s. Nou, zoek het eten zou ik zeggen want het is hier echt gortdroog! Onze nacht was trouwens top! Niet te warm dus het slapen ging heel wat beter dan de nacht ervoor. Super rustig. In Seeheim kwamen we op de verharde weg aan de B4 richting het westen naar Luderitz. Maar niet voordat we even in het enige hotel een cappu hebben gedronken. Altijd lekker zo’n broodnodige cafeïne stop. Nu hebben we alles wel bij ons maar bij een oplopende temperatuur al boven de 32grd. is dat niet echt lekker en een boom is vaak ver te zoeken. Het was weer een warme dag! Maar we hebben ook een goede daad verricht. ca. 50km na Seeheim stond er een huurauto (Britz) met pech langs de weg. Iets verderop omgedraaid en te hulp geschoten. Problemen met de 4x4 aandrijving met veel olie lekkage. Het waren Duitsers die helaas geen Engels spraken. Dus hoe leg je uit bij Britz wat het probleem is, waar je bent en wat er moet gaan gebeuren. Harry heeft dit allemaal gedaan en iedereen blij. Al met al een uur oponthoud. Zij zijn terug gereden (langzaam) naar het hotel in Seeheim waar de auto vanavond omgeruild zou gaan worden. Ze waren allebei helemaal de weg kwijt! Zij blij en wij ook blij. Ach, als je zelf een keer pech zou hebben ben je ook blij met wat hulp. Ondertussen was de temperatuur al aardig opgelopen naar de 40grd. Poeh……. Gelukkig gaan we richting zee en dan is het wat minder. Maar we hebben Luderitz niet gehaald. Zijn in Aus blijven steken op een super mooie camping met 360grd uitzicht! Waar je ook kijkt…..genieten. Toen we de camping opreden schoten de bavianen al alle kanten op. Naar het restaurant is het 20 minuten lopen maar dat hebben we er wel voor over! Helemaal tegen de rotsen aan gebouwd met een prachtig uitzicht op de omgeving. We kunnen zelfs van het zwembad gebruik maken. Heel misschien plakken we hier nog wel een nacht aan vast. Net onder de douche vandaan….zelfs alleen koud gebruiken is nog lauw! Maar de temperatuur is hier op ca. 1500m hoogte toch al een stuk aangenamer. Rond de 30grd met een lekker windje. We staan heerlijk in de schaduw onder een grote boom. Wat wil je nog meer…..Dit is wel genieten met een hele grote hoofdletter hoor! Soms kunnen we gewoon niet geloven dat we hier zijn! Dat je dit aan het beleven bent! Vorige jaar om deze tijd stonden we het begin van een heftig jaar. Toen begon Harry op de 12e januari aan zijn eerst bestraling en een week later stond de operatie gepland. En kijk nu eens……
12 januari 2016 - Aus - rustdag
Gewoon omdat het kan! We zijn hier op deze plek blijven staan! Gisteren lekker gaan eten in het restaurant hier verderop. Hoe gaaf is het dan wanneer je daar naar toe wandelt dat er gewoon net voor je een kudde kudu’s oversteekt? Het blijft ons verbazen! Daarna lekker op het “balkon” van het restaurant genoten van een lekkere hap tijdens de ondergaande zon! This is Africa! Gelukkig konden we een lift terug krijgen naar de camping anders was het echt een wandeling in het pikkedonker met een zaklantaarn geworden. Het was een aangename nacht waarbij we lekker weer eens onder het dekbed konden kruipen. Toen we wakker werden en vanuit ons bed om ons heen keken wisten we het al…..hier blijven we nog een dag! Lekker relaxen, beetje lezen, kletsen met wat andere campinggasten en gewoon om je heen kijken want het was een superplek! Ach, dan zit je lekker onderuit te lezen en dan komen er wat struisvogels langs…..later in de middag een hele familie bavianen die je aankijken en denken…wat moet zij daar nou? De dinsdag is ook vaak een vervelende dag voor Harry na zijn wekelijkse spuit op maandagavond. Dus gewoon hier blijven was een fijne optie. Zelf maar eens gekookt en lekker op tijd ons bedje opgezocht. Morgen echt weer verder.
13 januari 2016 - Aus - Lüderitz - 126km
Weer een prachtige morgen en na het ontbijt met wel 40 musjes was het weer tijd om dit mooie plekje te verlaten. Rustig aan gedaan want het was vandaag niet zo’n grote afstand en zelfs helemaal verhard! Makkie. Na 20km toch nog even een afslag genomen naar een uitzichtpunt waar normaal gesproken veel wilde paarden te zien zouden zijn. Maar nee hoor…..alleen een aantal gemsbokken die uit een waterput stonden te drinken. Ook leuk. Waar ze verder het voedsel vandaan halen is ons een raadsel hier in de woestijn. Want dat het nu de echte Namib Woestijn is dat is wel zeker! Wat een geweldig mooi landschap. Zand, afgewisseld met granieten rotsen en vaak ook allerlei schakeringen oranje/rood. En daar rijden wij dan gewoon doorheen op een zwart lint van glad asfalt. Als we op de namen afgaan die we tegenkomen dan zou je soms denken dat we in Duitsland rijden. Seeheim, Lüderitz, Helminghausen, Grünau en ga zo maar door. We dronken zelf een keer koffie in het Bahnhof Hotel waar ze EISBEIN op de menukaart hadden staan! Hieraan merk je goed dat in het verleden Namibië Deutsch Sud Africa geweest is. De weg ging langzaam van bijna 1400m hoogte naar zeeniveau. De laatste 20km reden wij echt door de zandwoestijn. Waarschuwingen voor harde wind en zand op de weg! Maar wat een landschap! Lüderitz is een havenstad aan zee waar we een mooie camping hebben opgezocht op een punt met aan weerskanten de zee. Gelukkig een plek kunnen vinden uit de wind want anders was het niet te doen geweest. Om het laatste “klapperen” van het tentdoek helemaal niet meer te horen hebben we nog wat toiletrollen moeten gebruiken. Zo zie je maar….multifunctioneel. In het stadje zelf eerst aan de Waterfront een lekkere cappuccino gedronken want we hadden inmiddels al een zwaar hoofd gekregen. De temperatuur met de wind is aangenaam na die 40grd die we gehad hebben. Hier vinden ze het zelfs koud want onze “parkeerwachter” stond met een dikke jas aan en capuchon op naast ons in korte broek en T-shirt. Je ziet hier ook al veel meer zwarte Afrikanen terwijl in Zuid Afrika veel meer kleurlingen zijn. Nadat wij de koelkast ook weer gezellig hadden gemaakt op naar de camping. Vanmiddag nog een leuk gesprek gehad met een van oorsprong Afghaan die vanaf zijn 6e jaar al in Duitsland heeft gewoond. Is een Duits militair geworden en heeft 3 jaar in Afghanistan gediend. Nu zit hij met 6 andere militaire collega’s in Windhoek voor 3 jaar als technisch adviseur Namibische leger. Hij had nu vakantie en is 4 weken aan het rondtoeren door diverse landen in Zuidelijke Africa. Leuk om te horen en ook zijn geschiedenis. Een vrolijke vent! Hij valt onder de Duitse Ambassade. Hij zou het super leuk vinden als wij Windhoek bezoeken om bij hem langs te komen. Heeft een groot huis voor hem alleen dus geen probleem voor ons om daar te slapen. Gaan we zeker doen! Inmiddels net gegeten….zelf gekookt…macaroni met veel verse groente! Het is nu een stuk frisser dus de truien zijn zelfs aangetrokken. Vanuit de Toyla kijken we op zee waar een groot verlicht schip voor de kust voor anker ligt. Weer een plek met geweldig uitzicht.
14 januari 2016 - Lüderitz - rustdag
Ondanks de wind een lekkere nacht gehad omdat we beschut stonden. Opstaan met een stralend blauwe lucht en ontbijtje buiten voor de ToyLa blijft een feestje! Rustig aangedaan en in de loop van de morgen naar het dorp gelopen op ca. 1,5 km afstand. Jawel….sportieve bezigheid. Eindelijk een simkaart voor de iPad kunnen kopen zodat wij weer online kunnen zijn in Namibië. De provider met de beste dekking schijnt MTC te zijn dus we zullen zien. Daarna was het echt tijd voor koffie. Achter een deur met een groot bord OPEN café zijn wij naar binnengegaan. Wat een aangename verrassing. Een super gezellig tentje met zowel leuke zitjes binnen als zitjes in een grote buitentuin. Maar nog veel belangrijker was dat ze hier weer echte super lekkere cappuccino’s hadden. Daarna om ons gemak door het dorp geslenterd. De beroemde Felskirche bezocht. Nou, de buitenkant want hij ging pas om 5 uur open. Toen stonden er nog 2 musea op het programma maar die waren dicht! Hebben wij weer. Willen we een beetje cultureel doen zijn wij er op de verkeerde tijden. Ondertussen was de stevige wind bijna tot stormkracht toegenomen. We werden nog net niet van de straat geblazen. Inmiddels knarste het zand ook al tussen onze tanden. Tijd om gauw een lekker broodje te gaan eten! Lüderitz is een rustig vissershaven stadje waar je zo af en toe wat toeristen ziet. De soms grote oude huizen doen je hier in Duitsland wanen. Halverwege de middag hielden we het wel voor gezien. In stevige pas tegen de wind in weer naar de camping. Wat een bof dat wij helemaal naast een gebouw zijn gaan staan anders was het niet te doen geweest voor onze ToyLa! Ook nu blijkt weer dat toiletrollen multifunctioneel zijn. Om klapperen te voorkomen nog wat rollen tussen het tentzeil en de horren geplaatst. Rust in de tent. Eind van de middag kwamen er nog Zwitsers de camping oprijden maar er was geen plek meer zonder wind. Zij hadden ook hun eigen auto Toyota verscheept en hadden al behoorlijk wat Afrikaanse landen bezocht. Leuk om wat gegevens uit te wisselen en zij hadden ook weer leuke tips over super campings.
Net weer lekker gegeten en weer zelf gekookt! Inmiddels is het door de wind toch iets te fris om buiten te zitten en hebben we het nu lekker knus binnen maar met uitzicht op de zee met de witte schuimkoppen. Morgen gaan we weer verder!
15 januari 2016 - Lüderitz - Helmingerhausen - 232km
Een dag met een verrassend einde! Maar wat een nacht! Dachten we toch redelijk beschut te staan maar toch nog behoorlijk last van de wind. Na een uurtje slapen begon het tentzeil toch weer wat te klapperen en wij eruit. Auto nog meer naar de muur gezet en toen konden we eindelijk weer in slaap komen. Bijtijds opgestaan want we wilde vroeg vertrekken. Eerst nog even bij een garage langs want Harry wilde onze nummerplaat wat lager zetten zodat de motor tijdens het rijden in de hitte en bergop nog meer koeling zou krijgen. Ach, ze bedoelen het goed maar wat een gereedschap hebben ze toch ook. Wel 10 minuten gezocht om 2 parkers te vinden om de nummerplaat weer vast te schroeven. Na een kwartier en met behulp van Harry waren ze klaar. Betalen….ze wilden er zelfs niets voor hebben. Uiteraard toch wat betaald! Ondertussen was ik even aan de overkant de Spar binnengewipt voor nog wat laatste boodschappen. Daarna pinnen en tank volgooien en konden we eindelijk vertrekken. Eerst nog even langs het Spookstadje Kolmanskop. Vroeger was deze plaats het middelpunt van de diamanthandel maar sinds 1956 helemaal verlaten. Verlaten niet want de mensen hebben plaatsgemaakt voor het woestijnzand dat de huizen deels bedolven heeft. Gigantische grote huizen staan daar midden in woestijn. Bizar! Daarna gas geven richting Aus. Nog even gekeken of er nu wel wilde paarden te zien waren bij Garup, maar nee, alleen magere gemsbokken die daar stonden te drinken. Inmiddels schreeuwde ons lichaam om een cafeïne shot! Dus bij Klein Aus Vista, waar de koffie lekker is en de wifi een prettige bijkomstigheid, even de B4 asfaltweg verlaten. Ondanks dit zwarte streepje door de woestijn was het toch weer een super rit door dit landschap. Tijdens de koffie even chatten, mails ophalen enz enz. Klaar! In Aus nog even weer wat diesel erbij laten gooien. Vol is vol! Tja, inmiddels lunchtijd en wat doe je dan als je weer voor het Bahnhof Hotel staat???? Inderdaad….lekker lunchen. Tussendoor had Harry nog een paar sleutelhangers gescoord van palmnoten die een aardige jongen helemaal met de hand bewerkt had met dieren uit dit land. En speciaal voor ons zette hij onze namen er ook nog bij.
Na Aus was het eindelijk de banden weer leger laten lopen bij het verlaten van het asfalt. Heerlijk! Lekkere stofwolken hingen al snel weer achter de auto. Een prima gravelweg waar we goed opschoten. Ook de omgeving met de vlaktes en de rotsachtige bergen waren weer een lust voor het oog. Maar…… wat zagen we daar….witte wolken die langzaam overgingen in donkere wolken en dat bij een temperatuur van 38grd! Een vreemde gewaarwording! Het zag er wel indrukwekkend uit. Zouden we toch regen krijgen? Daar hadden we helemaal niet op gerekend. Maar inderdaad….10 minuten voordat wij bij onze camping aankwamen vielen er al dikke druppels en de bliksemflitsen volgden elkaar snel op. Zoooooo……
Riepen we eerst nog dat het wel Australië leek met die rode zandwegen, binnen no-time zagen we bijna niets meer en daalde de temperatuur van 38 naar 17 grd. Aangekomen bij hotel/restaurant/camping/benzinepomp/receptie zijn we eerst nog maar even binnen blijven zitten voordat we daarna op een holletje met de paraplu (in stijl - zebra en tijgerprint) naar binnen konden rennen. Wat een bui zeg! Na ruim een half uur iets minder en toen snel onze ToyLa de camping op om daarna knus binnen te gaan zitten. Opnieuw zelf gekookt….jaja…..Harry heeft het blijkbaar op….. Maar begin van de avond was daar toch de zon weer even! Nu is het weer heerlijk en rustig omdat hier gelukkig geen zuchtje wind staat! Wat een rust!
16 januari 2016 - Helmingerhausen - Sesriem - 252km
Opstaan met een strakblauwe lucht en hier en daar een plasje water om ons eraan te herinneren dat het gisteren toch echt geregend heeft. Dat zullen we de komende tijd nog wel eens gaan krijgen want tenslotte is het wel regentijd! Het was weer een route om onze vingers bij af te likken! Alleen maar over onverharde wegen, soms zo glad als een biljartbal bij wijze van spreken en soms ook met wat ribbels. Ook het landschap was enorm afwisselend. We reden tussen de 600 en 1300m hoogte. Doordat hier geen haarspeldbochten zijn en je eigenlijk langzaam stijgt en daalt heb je daar niet eens veel erg in. Je komt hier toch nog behoorlijk wat boerderijen tegen met veeteelt. Echt veel te eten hebben ze volgens mij niet wat soms kan je de ribben van de koeien tellen! Hoge kale bergen om allerlei kleurschakeringen afgewisseld met voor het oog uit de losse pols neergegooide stenen formaat kleine mini auto! Hier en daar nog een tafelberg maar ook de valleien met een vleugje groen. Aangezien we nergens een gezellig café konden verwachten waren we blij dat we toch nog een mooie boom tegenkwamen voor onze cappu top! Plek met super uitzicht. In Betta, halverwege onze route, nog maar weer een stop gemaakt. Wij niet alleen want er was een groep van wel 15 motorrijders bij het roodhouse annex tankstation annex camping neergestreken. Uiteraard vonden ze onze ToyLa te gek en krijgen we weer leuke tips door voor campings verder naar het noorden toe. Leuk dit soort uitwisselingen. Na een lekkere koele cola en een sandwich weer verder gegaan met inmiddels weer een aangename temperatuur van 38grd. Lang leve de airco! De Namib Desert kwam steeds dichterbij! Soms zagen we in de verte al de rode zandduinen! Ook de eindeloze gravelvlaktes met hier en daar een eenzame berg waren de moeite waard. Ook vandaag onderweg kwamen we af en toe kuddes springbokjes en gemsbokken tegen. Als je dan ineens borden zie: pas op voor overstekende zebra’s en giraffe…..dan ben je extra alert. Helaas…… Gelukkig vonden we een mooie plek onder een grote boom op de camping in Sestriem, direct in het Namib Desert Park. Even lekker bijkomen, met wat mede-camperaars kletsen, rondleiding ToyLa enz. Altijd gezellig. Na het eten in het restaurant met mooie ondergaande zon op tijd naar bed want de wekker staat op half 5! Tenslotte willen we de zonsopkomst op de beroemde Duin 45 zien!
Weer een prachtige morgen en na het ontbijt met wel 40 musjes was het weer tijd om dit mooie plekje te verlaten. Rustig aan gedaan want het was vandaag niet zo’n grote afstand en zelfs helemaal verhard! Makkie. Na 20km toch nog even een afslag genomen naar een uitzichtpunt waar normaal gesproken veel wilde paarden te zien zouden zijn. Maar nee hoor…..alleen een aantal gemsbokken die uit een waterput stonden te drinken. Ook leuk. Waar ze verder het voedsel vandaan halen is ons een raadsel hier in de woestijn. Want dat het nu de echte Namib Woestijn is dat is wel zeker! Wat een geweldig mooi landschap. Zand, afgewisseld met granieten rotsen en vaak ook allerlei schakeringen oranje/rood. En daar rijden wij dan gewoon doorheen op een zwart lint van glad asfalt. Als we op de namen afgaan die we tegenkomen dan zou je soms denken dat we in Duitsland rijden. Seeheim, Lüderitz, Helminghausen, Grünau en ga zo maar door. We dronken zelf een keer koffie in het Bahnhof Hotel waar ze EISBEIN op de menukaart hadden staan! Hieraan merk je goed dat in het verleden Namibië Deutsch Sud Africa geweest is. De weg ging langzaam van bijna 1400m hoogte naar zeeniveau. De laatste 20km reden wij echt door de zandwoestijn. Waarschuwingen voor harde wind en zand op de weg! Maar wat een landschap! Lüderitz is een havenstad aan zee waar we een mooie camping hebben opgezocht op een punt met aan weerskanten de zee. Gelukkig een plek kunnen vinden uit de wind want anders was het niet te doen geweest. Om het laatste “klapperen” van het tentdoek helemaal niet meer te horen hebben we nog wat toiletrollen moeten gebruiken. Zo zie je maar….multifunctioneel. In het stadje zelf eerst aan de Waterfront een lekkere cappuccino gedronken want we hadden inmiddels al een zwaar hoofd gekregen. De temperatuur met de wind is aangenaam na die 40grd die we gehad hebben. Hier vinden ze het zelfs koud want onze “parkeerwachter” stond met een dikke jas aan en capuchon op naast ons in korte broek en T-shirt. Je ziet hier ook al veel meer zwarte Afrikanen terwijl in Zuid Afrika veel meer kleurlingen zijn. Nadat wij de koelkast ook weer gezellig hadden gemaakt op naar de camping. Vanmiddag nog een leuk gesprek gehad met een van oorsprong Afghaan die vanaf zijn 6e jaar al in Duitsland heeft gewoond. Is een Duits militair geworden en heeft 3 jaar in Afghanistan gediend. Nu zit hij met 6 andere militaire collega’s in Windhoek voor 3 jaar als technisch adviseur Namibische leger. Hij had nu vakantie en is 4 weken aan het rondtoeren door diverse landen in Zuidelijke Africa. Leuk om te horen en ook zijn geschiedenis. Een vrolijke vent! Hij valt onder de Duitse Ambassade. Hij zou het super leuk vinden als wij Windhoek bezoeken om bij hem langs te komen. Heeft een groot huis voor hem alleen dus geen probleem voor ons om daar te slapen. Gaan we zeker doen! Inmiddels net gegeten….zelf gekookt…macaroni met veel verse groente! Het is nu een stuk frisser dus de truien zijn zelfs aangetrokken. Vanuit de Toyla kijken we op zee waar een groot verlicht schip voor de kust voor anker ligt. Weer een plek met geweldig uitzicht.
14 januari 2016 - Lüderitz - rustdag
Ondanks de wind een lekkere nacht gehad omdat we beschut stonden. Opstaan met een stralend blauwe lucht en ontbijtje buiten voor de ToyLa blijft een feestje! Rustig aangedaan en in de loop van de morgen naar het dorp gelopen op ca. 1,5 km afstand. Jawel….sportieve bezigheid. Eindelijk een simkaart voor de iPad kunnen kopen zodat wij weer online kunnen zijn in Namibië. De provider met de beste dekking schijnt MTC te zijn dus we zullen zien. Daarna was het echt tijd voor koffie. Achter een deur met een groot bord OPEN café zijn wij naar binnengegaan. Wat een aangename verrassing. Een super gezellig tentje met zowel leuke zitjes binnen als zitjes in een grote buitentuin. Maar nog veel belangrijker was dat ze hier weer echte super lekkere cappuccino’s hadden. Daarna om ons gemak door het dorp geslenterd. De beroemde Felskirche bezocht. Nou, de buitenkant want hij ging pas om 5 uur open. Toen stonden er nog 2 musea op het programma maar die waren dicht! Hebben wij weer. Willen we een beetje cultureel doen zijn wij er op de verkeerde tijden. Ondertussen was de stevige wind bijna tot stormkracht toegenomen. We werden nog net niet van de straat geblazen. Inmiddels knarste het zand ook al tussen onze tanden. Tijd om gauw een lekker broodje te gaan eten! Lüderitz is een rustig vissershaven stadje waar je zo af en toe wat toeristen ziet. De soms grote oude huizen doen je hier in Duitsland wanen. Halverwege de middag hielden we het wel voor gezien. In stevige pas tegen de wind in weer naar de camping. Wat een bof dat wij helemaal naast een gebouw zijn gaan staan anders was het niet te doen geweest voor onze ToyLa! Ook nu blijkt weer dat toiletrollen multifunctioneel zijn. Om klapperen te voorkomen nog wat rollen tussen het tentzeil en de horren geplaatst. Rust in de tent. Eind van de middag kwamen er nog Zwitsers de camping oprijden maar er was geen plek meer zonder wind. Zij hadden ook hun eigen auto Toyota verscheept en hadden al behoorlijk wat Afrikaanse landen bezocht. Leuk om wat gegevens uit te wisselen en zij hadden ook weer leuke tips over super campings.
Net weer lekker gegeten en weer zelf gekookt! Inmiddels is het door de wind toch iets te fris om buiten te zitten en hebben we het nu lekker knus binnen maar met uitzicht op de zee met de witte schuimkoppen. Morgen gaan we weer verder!
15 januari 2016 - Lüderitz - Helmingerhausen - 232km
Een dag met een verrassend einde! Maar wat een nacht! Dachten we toch redelijk beschut te staan maar toch nog behoorlijk last van de wind. Na een uurtje slapen begon het tentzeil toch weer wat te klapperen en wij eruit. Auto nog meer naar de muur gezet en toen konden we eindelijk weer in slaap komen. Bijtijds opgestaan want we wilde vroeg vertrekken. Eerst nog even bij een garage langs want Harry wilde onze nummerplaat wat lager zetten zodat de motor tijdens het rijden in de hitte en bergop nog meer koeling zou krijgen. Ach, ze bedoelen het goed maar wat een gereedschap hebben ze toch ook. Wel 10 minuten gezocht om 2 parkers te vinden om de nummerplaat weer vast te schroeven. Na een kwartier en met behulp van Harry waren ze klaar. Betalen….ze wilden er zelfs niets voor hebben. Uiteraard toch wat betaald! Ondertussen was ik even aan de overkant de Spar binnengewipt voor nog wat laatste boodschappen. Daarna pinnen en tank volgooien en konden we eindelijk vertrekken. Eerst nog even langs het Spookstadje Kolmanskop. Vroeger was deze plaats het middelpunt van de diamanthandel maar sinds 1956 helemaal verlaten. Verlaten niet want de mensen hebben plaatsgemaakt voor het woestijnzand dat de huizen deels bedolven heeft. Gigantische grote huizen staan daar midden in woestijn. Bizar! Daarna gas geven richting Aus. Nog even gekeken of er nu wel wilde paarden te zien waren bij Garup, maar nee, alleen magere gemsbokken die daar stonden te drinken. Inmiddels schreeuwde ons lichaam om een cafeïne shot! Dus bij Klein Aus Vista, waar de koffie lekker is en de wifi een prettige bijkomstigheid, even de B4 asfaltweg verlaten. Ondanks dit zwarte streepje door de woestijn was het toch weer een super rit door dit landschap. Tijdens de koffie even chatten, mails ophalen enz enz. Klaar! In Aus nog even weer wat diesel erbij laten gooien. Vol is vol! Tja, inmiddels lunchtijd en wat doe je dan als je weer voor het Bahnhof Hotel staat???? Inderdaad….lekker lunchen. Tussendoor had Harry nog een paar sleutelhangers gescoord van palmnoten die een aardige jongen helemaal met de hand bewerkt had met dieren uit dit land. En speciaal voor ons zette hij onze namen er ook nog bij.
Na Aus was het eindelijk de banden weer leger laten lopen bij het verlaten van het asfalt. Heerlijk! Lekkere stofwolken hingen al snel weer achter de auto. Een prima gravelweg waar we goed opschoten. Ook de omgeving met de vlaktes en de rotsachtige bergen waren weer een lust voor het oog. Maar…… wat zagen we daar….witte wolken die langzaam overgingen in donkere wolken en dat bij een temperatuur van 38grd! Een vreemde gewaarwording! Het zag er wel indrukwekkend uit. Zouden we toch regen krijgen? Daar hadden we helemaal niet op gerekend. Maar inderdaad….10 minuten voordat wij bij onze camping aankwamen vielen er al dikke druppels en de bliksemflitsen volgden elkaar snel op. Zoooooo……
Riepen we eerst nog dat het wel Australië leek met die rode zandwegen, binnen no-time zagen we bijna niets meer en daalde de temperatuur van 38 naar 17 grd. Aangekomen bij hotel/restaurant/camping/benzinepomp/receptie zijn we eerst nog maar even binnen blijven zitten voordat we daarna op een holletje met de paraplu (in stijl - zebra en tijgerprint) naar binnen konden rennen. Wat een bui zeg! Na ruim een half uur iets minder en toen snel onze ToyLa de camping op om daarna knus binnen te gaan zitten. Opnieuw zelf gekookt….jaja…..Harry heeft het blijkbaar op….. Maar begin van de avond was daar toch de zon weer even! Nu is het weer heerlijk en rustig omdat hier gelukkig geen zuchtje wind staat! Wat een rust!
16 januari 2016 - Helmingerhausen - Sesriem - 252km
Opstaan met een strakblauwe lucht en hier en daar een plasje water om ons eraan te herinneren dat het gisteren toch echt geregend heeft. Dat zullen we de komende tijd nog wel eens gaan krijgen want tenslotte is het wel regentijd! Het was weer een route om onze vingers bij af te likken! Alleen maar over onverharde wegen, soms zo glad als een biljartbal bij wijze van spreken en soms ook met wat ribbels. Ook het landschap was enorm afwisselend. We reden tussen de 600 en 1300m hoogte. Doordat hier geen haarspeldbochten zijn en je eigenlijk langzaam stijgt en daalt heb je daar niet eens veel erg in. Je komt hier toch nog behoorlijk wat boerderijen tegen met veeteelt. Echt veel te eten hebben ze volgens mij niet wat soms kan je de ribben van de koeien tellen! Hoge kale bergen om allerlei kleurschakeringen afgewisseld met voor het oog uit de losse pols neergegooide stenen formaat kleine mini auto! Hier en daar nog een tafelberg maar ook de valleien met een vleugje groen. Aangezien we nergens een gezellig café konden verwachten waren we blij dat we toch nog een mooie boom tegenkwamen voor onze cappu top! Plek met super uitzicht. In Betta, halverwege onze route, nog maar weer een stop gemaakt. Wij niet alleen want er was een groep van wel 15 motorrijders bij het roodhouse annex tankstation annex camping neergestreken. Uiteraard vonden ze onze ToyLa te gek en krijgen we weer leuke tips door voor campings verder naar het noorden toe. Leuk dit soort uitwisselingen. Na een lekkere koele cola en een sandwich weer verder gegaan met inmiddels weer een aangename temperatuur van 38grd. Lang leve de airco! De Namib Desert kwam steeds dichterbij! Soms zagen we in de verte al de rode zandduinen! Ook de eindeloze gravelvlaktes met hier en daar een eenzame berg waren de moeite waard. Ook vandaag onderweg kwamen we af en toe kuddes springbokjes en gemsbokken tegen. Als je dan ineens borden zie: pas op voor overstekende zebra’s en giraffe…..dan ben je extra alert. Helaas…… Gelukkig vonden we een mooie plek onder een grote boom op de camping in Sestriem, direct in het Namib Desert Park. Even lekker bijkomen, met wat mede-camperaars kletsen, rondleiding ToyLa enz. Altijd gezellig. Na het eten in het restaurant met mooie ondergaande zon op tijd naar bed want de wekker staat op half 5! Tenslotte willen we de zonsopkomst op de beroemde Duin 45 zien!
17 januari 2016 - Sesriem (Sossusvlei) - rustdag - 105km
WAT EEN GEWELDIGE DAG! Onze grote liefde - de zandwoestijn! Iets minder natuurlijk om fris en fruitig op te staan want Harry had ook nog niet zo’n beste nacht gehad. Voor het eerst in het donker op pad. Om bij duin 45 te komen was het toch nog wel 45km rijden door de Sossusvlei, een reusachtige kleipan omringd door rode zandduinen. Maar we waren niet alleen! Net voor de ochtendschemering stonden wij aan de voet van de duin. Wat een omgeving!!!! Overal om ons heen rode zandduinen, die de hoogste zijn van de Namibwoestijn. “Snel” de scherpe duinrand omhoog geklommen om het spektakel van de zonsopkomst te zien. Super…..zittend op de rand kwam daar de zon achter een andere duin vandaag en scheen op “onze” duin die direct oranje-rood kleurde! Kippenvel! Langzaam zag je ook de omgeving in het ochtendlicht te voorschijn komen. Gewoon onwerkelijk om te zien. Daarna was het afdalen geblazen want wij wilde nog eens 15km verderop echt zelf tussen de zandduinen rijden om de beroemde “Dode vlei” te zien. Was de weg tot km 60 nog een lang zwart asfalt lint, de laatste 5km was het 4x4 rijden. Tot nu toe de meest geweldige rit die wij gedaan hebben. Het zag er eerst zelfs uit dat het misschien zou gaan regenen want er hingen donkere wolken boven de rode zandduinen. Dat zou helemaal gaaf zijn want dat gebeurd maar eens in de 10 jaar. Nee, hoor…..ze trokken weer weg maar het leverde wel mooie fotogenieke plaatsjes op. Overal om ons heen rode zandduinen met wat groene bomen hier en daar. Ook liepen hier weer wat spring- en gemsbokken rond. Vanaf de parkeerplaats was het nog een flinke tippel naar de bekendste Vlei met de dode bomen! Die kom je echt overal in brochures en reisboeken tegen. Wat een natuur! De kale bomen in de grijs/witte kleigrond en rondom de rode zandduinen. Je besefte amper dat je hier rondliep en nog gekker….dat we hier zelf met de auto gekomen waren. Inmiddels begon het al aardig warmer te worden en begon het vroege opstaan aan te tikken. Nadat we weer in de auto gestapt waren hebben we een prachtige plek onder een boom uitgezocht met een fantastisch uitzicht op de zandduinen. Het leek gewoon onwerkelijk om hier zelf te staan. Hier zijn we aan aantal uren gebleven gewoon om van het moment te genieten. Komen we nog mooiere plekken tegen???? Dit is HET landschap waar ons hart ligt! De woestijn maar met name de ZANDDUINEN! We krijgen er geen genoeg van. Na de koffie en de lunch besloten om toch nog maar een nacht op de camping te blijven. We waren best wel moe. Op de terugweg genoten van de route die wij heen, in het stikdonker, niet hebben gezien. Wat een duinen. Nog een keer een stop gemaakt bij Duin 45. Nu was het licht er al weer heel anders op dan vanmorgen. Maar wel even lekker de ToyLa ervoor kunnen zetten voor een mooi fotomomentje! Yeahhhhh….
Op de camping lui in een stoel en Harry is zelfs even bed in gedoken. Moe! Maar we genieten vooral ook na van wat we allemaal gezien hebben. Hoe bijzonder is het om met onze eigen auto door het zand te rijden! Heeeeel veel foto’s en wat filmpjes gemaakt. Vanavond maar vroeg ons bedje opzoeken en morgen weer op pad. Eens kijken wat de Namib Desert ons verder nog gaat brengen!
WAT EEN GEWELDIGE DAG! Onze grote liefde - de zandwoestijn! Iets minder natuurlijk om fris en fruitig op te staan want Harry had ook nog niet zo’n beste nacht gehad. Voor het eerst in het donker op pad. Om bij duin 45 te komen was het toch nog wel 45km rijden door de Sossusvlei, een reusachtige kleipan omringd door rode zandduinen. Maar we waren niet alleen! Net voor de ochtendschemering stonden wij aan de voet van de duin. Wat een omgeving!!!! Overal om ons heen rode zandduinen, die de hoogste zijn van de Namibwoestijn. “Snel” de scherpe duinrand omhoog geklommen om het spektakel van de zonsopkomst te zien. Super…..zittend op de rand kwam daar de zon achter een andere duin vandaag en scheen op “onze” duin die direct oranje-rood kleurde! Kippenvel! Langzaam zag je ook de omgeving in het ochtendlicht te voorschijn komen. Gewoon onwerkelijk om te zien. Daarna was het afdalen geblazen want wij wilde nog eens 15km verderop echt zelf tussen de zandduinen rijden om de beroemde “Dode vlei” te zien. Was de weg tot km 60 nog een lang zwart asfalt lint, de laatste 5km was het 4x4 rijden. Tot nu toe de meest geweldige rit die wij gedaan hebben. Het zag er eerst zelfs uit dat het misschien zou gaan regenen want er hingen donkere wolken boven de rode zandduinen. Dat zou helemaal gaaf zijn want dat gebeurd maar eens in de 10 jaar. Nee, hoor…..ze trokken weer weg maar het leverde wel mooie fotogenieke plaatsjes op. Overal om ons heen rode zandduinen met wat groene bomen hier en daar. Ook liepen hier weer wat spring- en gemsbokken rond. Vanaf de parkeerplaats was het nog een flinke tippel naar de bekendste Vlei met de dode bomen! Die kom je echt overal in brochures en reisboeken tegen. Wat een natuur! De kale bomen in de grijs/witte kleigrond en rondom de rode zandduinen. Je besefte amper dat je hier rondliep en nog gekker….dat we hier zelf met de auto gekomen waren. Inmiddels begon het al aardig warmer te worden en begon het vroege opstaan aan te tikken. Nadat we weer in de auto gestapt waren hebben we een prachtige plek onder een boom uitgezocht met een fantastisch uitzicht op de zandduinen. Het leek gewoon onwerkelijk om hier zelf te staan. Hier zijn we aan aantal uren gebleven gewoon om van het moment te genieten. Komen we nog mooiere plekken tegen???? Dit is HET landschap waar ons hart ligt! De woestijn maar met name de ZANDDUINEN! We krijgen er geen genoeg van. Na de koffie en de lunch besloten om toch nog maar een nacht op de camping te blijven. We waren best wel moe. Op de terugweg genoten van de route die wij heen, in het stikdonker, niet hebben gezien. Wat een duinen. Nog een keer een stop gemaakt bij Duin 45. Nu was het licht er al weer heel anders op dan vanmorgen. Maar wel even lekker de ToyLa ervoor kunnen zetten voor een mooi fotomomentje! Yeahhhhh….
Op de camping lui in een stoel en Harry is zelfs even bed in gedoken. Moe! Maar we genieten vooral ook na van wat we allemaal gezien hebben. Hoe bijzonder is het om met onze eigen auto door het zand te rijden! Heeeeel veel foto’s en wat filmpjes gemaakt. Vanavond maar vroeg ons bedje opzoeken en morgen weer op pad. Eens kijken wat de Namib Desert ons verder nog gaat brengen!
18 januari 2016 - Sesriem (Sossusvlei) - Naukluft - 205km
Aangezien het hier een schitterende omgeving is hadden we voor vandaag besloten een mooie route in de omgeving te rijden en dan neer te strijken op een mooie camping voor 2 dagen. Een beetje het plan om lekker een extra dagje te luieren aan een zwembad. Vanaf Sesriem een ruim rondje rond het Naukluft Mountain Zebra Park gereden. Spectaculair landschap! Wat een bergen en hier ook weer veel mooi gekleurde tafelbergen in tinten rood en groen. Bij een prachtige lodge een kopje koffie gedronken. Helaas geen cappuccino maar omdat we om een folder vroegen voor vrienden van ons die volgend jaar een reis met hun familie door Namibië willen maken, was de koffie wel gratis! Super dag en heerlijk genoten van het landschap met uiteraard ook de nodige dieren zoals zebra’s, gemsbokken en kudu’s. Een kleine omweg van 10km gemaakt om in het beroemde Solitaire de lekkerste appeltaart van Namibië te eten. Doordat wij het boek over Solitaire van de Nederlander Ton van der Lee gelezen hadden was het helemaal bijzonder om hier te zijn midden in de woestijn. Volgens mij stopt iedereen hier! Een komen en gaan van auto’s!
Na deze heerlijke middagstop hadden we een camping op het oog bij een luxe lodge met zwembad en restaurant. Maar……niet wetende dat deze 5 kilometer uit elkaar lagen. Een prachtige locatie maar net even te ver om te lopen! Dus een paar kilometer verderop op een andere mooie camping neergestreken maar niet om daar nog een extra dag te blijven. Wel lekker van een 4-gangen maaltijd in het restaurant genoten.
19 januari 2016 - Naukluft - Elisenheim - 272km
Geluk of ongeluk??? Bij het opstaan staan we eerst stil bij het feit dat wij hier zo ontzettend aan het genieten zijn. Precies een jaar geleden ging Harry voor zijn eerste operatie onder het mes! Een zeer heftig jaar en dan nu hier zijn! Wat is dan pech hebben??? Gewoon iets waar een oplossing voor gevonden moet worden en peanuts ten opzichte van gezondheid.
Maar eerst maar bij het begin beginnen! We hadden weer een mooie route uitgestippeld die niet ver van Solitaire begon. Tja, en als het dan bijna koffietijd is dan maak je toch gewoon een klein ommetje? Daar aangekomen bedacht Harry dat hij direct de brandstoftank ook maar weer vol moest gooien. Principe hier…..vol is vol! Ondertussen was het weer een komen en gaan van 4x4 auto’s en overlanders waaronder een leuk Italiaans stel in hun eigen Toyota Landcruiser 100 (net zoals wij) maar dan met een daktent. Hij direct foto’s maken van onze ToyLa. Maar……na het tanken kwamen we erachter dat er onder de auto een klein plasje olie lag. Grrrrrr……wat is dat nu??? Gelukkig zit er ook een kleine “garage” naast de benzinepomp en die kwamen direct in actie om te kijken wat het probleem was en of zij dat zelf konden verhelpen. Nee dus! Er lekte olie uit het dif-huis (voor de kenners). Dit moest in Windhoek gerepareerd worden en offroad “maar” 220km vanaf Solitaire. Shit shit…..konden we wel doorrijden???? Gelukkig wel maar er moest wel olie bijgevuld worden. Helaas had de garage de juiste olie (nog) niet op voorraad maar de Italianen gelukkig wel. Hoezo geluk??? Dus olie bijgevuld, 1 liter, en na de koffie en heel wat zweetdruppels armer en telefonische contact met onze super backup Gerard, konden wij gaan. Aangezien de Italianen (Graziella en Gorgio) ook naar Windhoek moesten, zijn wij samen opgereden als extra ondersteuning voor het geval dat! Inmiddels van hem ook een adres doorgekregen waar hij zelf ook geweest was met een technisch probleem. Het was een schitterende route met zelfs de op een na hoogste, steile pas in Namibië, maar daar hebben wij niet echt van kunnen genieten. Af en toe een zelfs een flinke regenbui maar we konden goed doorrijden.
Om 4 uur waren wij bij de garage en kon de ToyLa direct op de brug en hadden ze het probleem redelijk snel getraceerd. Bleek dat er een bout ooit ergens vandaan naar beneden gevallen was precies tegen het dif-huis aan en klem gaan zitten. Wie weet al heel lang. Maar omdat wij nu bijna alleen offroad rijden heeft hij zitten schuren net zolang dat er een gaatje is ontstaan waar de olie uit is gaan lekken. Helaas zit de garage stampvol met afspraken! Maar wij willen verder!!!! Afgesproken dat wij morgenochtend terugkomen om naar een oplossing te zoeken. Voordat wij naar de camping in Elisenheim vertrokken hebben ze in de garage nog wat olie bijgevuld zodat wij zonder problemen konden gaan rijden.
Op de camping waren de Italianen ook. Er is daar ook een stalling en daar laten zij hun auto weer achter en vertrekken morgen weer naar huis. ’s avonds hebben we gezellig met elkaar in het restaurant gegeten en verhalen uitgewisseld. Op deze camping staan bijna alleen maar overlanders. Dan hoor je ook dat als je door dit soort landen reist je altijd wel technische problemen krijgt maar dat ze altijd wel goed opgelost worden. Het hoort er ook bij. Maar wat we vandaag wel hebben ervaren is dat overlanders elkaar altijd helpen. Voor de Italianen was het niet meer dan vanzelfsprekend dat hij zijn olie aan ons gaf en op ons wachtte om samen naar Windhoek te rijden. Ook ons motto….als je een ander helpt dan hoop je zelf ook hulp te krijgen. Een aantal dagen geleden kwamen wij andere mensen met pech te hulp en nu krijg je daar wat voor terug.
Ongeluk……is de pech met de auto….maar geluk…..in veelvoud eigenlijk! Het feit dat we geen camping konden vinden waar wij 2 dagen zouden blijven en ons uiteindelijk in Solitaire deed belanden waar Harry eerst even wilde tanken voordat hij aan de koffie ging. Op hetzelfde moment de olie lekkage ontdekte en met de Italianen in gesprek kwamen. Er bij de garage geen juiste olie was maar dat Giorgio deze wel bij zich had en gezamenlijk naar Windhoek wilde rijden. Toeval…..nee, bestaat niet! Daar krijg je ondanks de pech toch een warm gevoel van. Nu maar hopen dat we snel geholpen kunnen worden en weer snel verder kunnen gaan met ons reisavontuur. Als we alleen maar melden dat het mooi en prachtig is dan is het verslag ook zo saai om te lezen. Een beetje spanning en sensatie moet er ook bij zitten. Morgen een nieuwe dag!
20 januari 2016 - Elisenheim - Windhoek - 30km
Inderdaad….wat een dag! Gelukkig wel de hele nacht droog gebleven want gisterenavond heeft het behoorlijk geplensd! Voor vertrek afscheid genomen van Graziella en Giorgio. Wat een lief en bijzonder stel. Wij kregen nog wat Italiaanse lekkernijen mee zodat wij aan ze zouden denken. Graziella was zelfs in tranen! Toen op naar de garage. De oplossing om snel ons probleem op te lossen was om ons naar een bevriende garage net om de hoek te sturen. Beide garages zijn van oorsprong van Duitsers. Dus het is een gesprek in zowel Engels als Duits met zelfs af en toe een Afrikaanse noot! Hij kon ons gelukkig snel helpen maar het kon wel een dag duren de reparatie. Tja……wat doe je dan! Alles zit in de ToyLa en het weer was ook behoorlijk buiig. Om nu als een blind paard in Windhoek te gaan lopen trok ons niet echt aan. Ook wilde Harry tussendoor vinger aan de pols houden en dat doe je niet van een terras in de stad. Dus op 2 km afstand van de garage in Arebbusch Lodges ingecheckt om 10 uur! Het zou Harry niet zijn als hij toch nog even om korting zou vragen…hij is tenslotte een SENIOR! Oke, er kon 10% korting af. Snel verdiend. Wij de auto bij de lodge gereden en kleding, toiletartikelen enz. uit de ToyLa gehaald. Als de auto eind van de dag klaar zou zijn dan hoeven we niet meer naar een camping toe en als hij niet klaar is dan hebben we tenminste een lekker bed! Na het uitladen heeft Harry de auto weer naar de garage gebracht en de eigenaar heeft hem een lift hierheen gegeven. Wij ons vermaakt met een traag internet, koffie drinken, eten en wat rusten. Harry tussendoor telefonisch contact gehouden en een keer wezen kijken en foto’s gemaakt om alles te controleren. Jawel….hij gaat er steeds meer verstand van krijgen! Geeft wel een gerust gevoel. Uiteraard met de backup in Utrecht tussendoor overleg! Eind van de dag was de ToyLa weer klaar! Maar….. omdat hij op de brug stond had Harry zelf nog wat anders geconstateerd. Een gaatje in het rubber van de aandrijfas van het linker voorwiel. Kan je wel verder mee maar geeft toch niet echt een lekker gevoel. Dus voor de volgende dag toch maar weer een afspraak gemaakt voor deze klus. Maar…….met het terugrijden hier naar het hotel hoorde Harry ook een geluid en voelde iets wat er eerder niet was. Grrrrr……..wat nu weer. Ook morgen maar laten horen. Jawel….rustig blijven en gewoon lekker een douche pikken en uit eten gaan in het restaurant. Overleg wat we zelf morgen zouden doen. Om nu om 8 uur met weer de ingepakte ToyLa bij de garage te staan en te wachten daar hadden we geen zin in. We moesten ook de lodge om 10 uur uit. Dus wat doe je dan…..dan maar een nacht extra erbij boeken. Na het eten meteen naar de receptie gelopen en alles geregeld. Tja….dan vraagt Harry wel of de 2e nacht niet goedkoper is!!!! Zo….snel verdiend hoor…..er ging weer 15 euro af van de Seniorprijs! Aangezien de ZA Rand en de Nam.Dollar gelijk zijn en sinds het begin van onze reis behoorlijk in waarde is gezakt is het nu een stuk goedkoper geworden. Het is hier toch niet echt prijzig hoor! Hier bij het restaurant betaal je voor een overheerlijke cappuccino 80 eurocent!
Je kan hier bijna overal pinnen! In ieder geval tot nu toe. Super makkelijk. In de winkels, campings, restaurants enz. Je kan hier zowel met de Afrikaanse Rand als de Namibische Rand door elkaar heen betalen. Soms is zelfs zo dat als je bij de flappentap geld uit de muur haalt je beide soorten biljetten krijgt.
Maar ja, morgen verder met de auto, wij inmiddels buikje vol en wijntje gepakt en duiken moe ons bedje in. Gek hoor om niet onze het vertrouwde bed van onze ToyLa te liggen. Het lijkt hier op de kamer ook wel een soort bommetje! Doet ons denken aan de fietsvakantie door Europa! Ook altijd een bom zodra wij op de kamer waren. Dit in tegenstelling van de ToyLa….die kleine ruimte wil ik gewoon opgeruimd houden!
Aangezien het hier een schitterende omgeving is hadden we voor vandaag besloten een mooie route in de omgeving te rijden en dan neer te strijken op een mooie camping voor 2 dagen. Een beetje het plan om lekker een extra dagje te luieren aan een zwembad. Vanaf Sesriem een ruim rondje rond het Naukluft Mountain Zebra Park gereden. Spectaculair landschap! Wat een bergen en hier ook weer veel mooi gekleurde tafelbergen in tinten rood en groen. Bij een prachtige lodge een kopje koffie gedronken. Helaas geen cappuccino maar omdat we om een folder vroegen voor vrienden van ons die volgend jaar een reis met hun familie door Namibië willen maken, was de koffie wel gratis! Super dag en heerlijk genoten van het landschap met uiteraard ook de nodige dieren zoals zebra’s, gemsbokken en kudu’s. Een kleine omweg van 10km gemaakt om in het beroemde Solitaire de lekkerste appeltaart van Namibië te eten. Doordat wij het boek over Solitaire van de Nederlander Ton van der Lee gelezen hadden was het helemaal bijzonder om hier te zijn midden in de woestijn. Volgens mij stopt iedereen hier! Een komen en gaan van auto’s!
Na deze heerlijke middagstop hadden we een camping op het oog bij een luxe lodge met zwembad en restaurant. Maar……niet wetende dat deze 5 kilometer uit elkaar lagen. Een prachtige locatie maar net even te ver om te lopen! Dus een paar kilometer verderop op een andere mooie camping neergestreken maar niet om daar nog een extra dag te blijven. Wel lekker van een 4-gangen maaltijd in het restaurant genoten.
19 januari 2016 - Naukluft - Elisenheim - 272km
Geluk of ongeluk??? Bij het opstaan staan we eerst stil bij het feit dat wij hier zo ontzettend aan het genieten zijn. Precies een jaar geleden ging Harry voor zijn eerste operatie onder het mes! Een zeer heftig jaar en dan nu hier zijn! Wat is dan pech hebben??? Gewoon iets waar een oplossing voor gevonden moet worden en peanuts ten opzichte van gezondheid.
Maar eerst maar bij het begin beginnen! We hadden weer een mooie route uitgestippeld die niet ver van Solitaire begon. Tja, en als het dan bijna koffietijd is dan maak je toch gewoon een klein ommetje? Daar aangekomen bedacht Harry dat hij direct de brandstoftank ook maar weer vol moest gooien. Principe hier…..vol is vol! Ondertussen was het weer een komen en gaan van 4x4 auto’s en overlanders waaronder een leuk Italiaans stel in hun eigen Toyota Landcruiser 100 (net zoals wij) maar dan met een daktent. Hij direct foto’s maken van onze ToyLa. Maar……na het tanken kwamen we erachter dat er onder de auto een klein plasje olie lag. Grrrrrr……wat is dat nu??? Gelukkig zit er ook een kleine “garage” naast de benzinepomp en die kwamen direct in actie om te kijken wat het probleem was en of zij dat zelf konden verhelpen. Nee dus! Er lekte olie uit het dif-huis (voor de kenners). Dit moest in Windhoek gerepareerd worden en offroad “maar” 220km vanaf Solitaire. Shit shit…..konden we wel doorrijden???? Gelukkig wel maar er moest wel olie bijgevuld worden. Helaas had de garage de juiste olie (nog) niet op voorraad maar de Italianen gelukkig wel. Hoezo geluk??? Dus olie bijgevuld, 1 liter, en na de koffie en heel wat zweetdruppels armer en telefonische contact met onze super backup Gerard, konden wij gaan. Aangezien de Italianen (Graziella en Gorgio) ook naar Windhoek moesten, zijn wij samen opgereden als extra ondersteuning voor het geval dat! Inmiddels van hem ook een adres doorgekregen waar hij zelf ook geweest was met een technisch probleem. Het was een schitterende route met zelfs de op een na hoogste, steile pas in Namibië, maar daar hebben wij niet echt van kunnen genieten. Af en toe een zelfs een flinke regenbui maar we konden goed doorrijden.
Om 4 uur waren wij bij de garage en kon de ToyLa direct op de brug en hadden ze het probleem redelijk snel getraceerd. Bleek dat er een bout ooit ergens vandaan naar beneden gevallen was precies tegen het dif-huis aan en klem gaan zitten. Wie weet al heel lang. Maar omdat wij nu bijna alleen offroad rijden heeft hij zitten schuren net zolang dat er een gaatje is ontstaan waar de olie uit is gaan lekken. Helaas zit de garage stampvol met afspraken! Maar wij willen verder!!!! Afgesproken dat wij morgenochtend terugkomen om naar een oplossing te zoeken. Voordat wij naar de camping in Elisenheim vertrokken hebben ze in de garage nog wat olie bijgevuld zodat wij zonder problemen konden gaan rijden.
Op de camping waren de Italianen ook. Er is daar ook een stalling en daar laten zij hun auto weer achter en vertrekken morgen weer naar huis. ’s avonds hebben we gezellig met elkaar in het restaurant gegeten en verhalen uitgewisseld. Op deze camping staan bijna alleen maar overlanders. Dan hoor je ook dat als je door dit soort landen reist je altijd wel technische problemen krijgt maar dat ze altijd wel goed opgelost worden. Het hoort er ook bij. Maar wat we vandaag wel hebben ervaren is dat overlanders elkaar altijd helpen. Voor de Italianen was het niet meer dan vanzelfsprekend dat hij zijn olie aan ons gaf en op ons wachtte om samen naar Windhoek te rijden. Ook ons motto….als je een ander helpt dan hoop je zelf ook hulp te krijgen. Een aantal dagen geleden kwamen wij andere mensen met pech te hulp en nu krijg je daar wat voor terug.
Ongeluk……is de pech met de auto….maar geluk…..in veelvoud eigenlijk! Het feit dat we geen camping konden vinden waar wij 2 dagen zouden blijven en ons uiteindelijk in Solitaire deed belanden waar Harry eerst even wilde tanken voordat hij aan de koffie ging. Op hetzelfde moment de olie lekkage ontdekte en met de Italianen in gesprek kwamen. Er bij de garage geen juiste olie was maar dat Giorgio deze wel bij zich had en gezamenlijk naar Windhoek wilde rijden. Toeval…..nee, bestaat niet! Daar krijg je ondanks de pech toch een warm gevoel van. Nu maar hopen dat we snel geholpen kunnen worden en weer snel verder kunnen gaan met ons reisavontuur. Als we alleen maar melden dat het mooi en prachtig is dan is het verslag ook zo saai om te lezen. Een beetje spanning en sensatie moet er ook bij zitten. Morgen een nieuwe dag!
20 januari 2016 - Elisenheim - Windhoek - 30km
Inderdaad….wat een dag! Gelukkig wel de hele nacht droog gebleven want gisterenavond heeft het behoorlijk geplensd! Voor vertrek afscheid genomen van Graziella en Giorgio. Wat een lief en bijzonder stel. Wij kregen nog wat Italiaanse lekkernijen mee zodat wij aan ze zouden denken. Graziella was zelfs in tranen! Toen op naar de garage. De oplossing om snel ons probleem op te lossen was om ons naar een bevriende garage net om de hoek te sturen. Beide garages zijn van oorsprong van Duitsers. Dus het is een gesprek in zowel Engels als Duits met zelfs af en toe een Afrikaanse noot! Hij kon ons gelukkig snel helpen maar het kon wel een dag duren de reparatie. Tja……wat doe je dan! Alles zit in de ToyLa en het weer was ook behoorlijk buiig. Om nu als een blind paard in Windhoek te gaan lopen trok ons niet echt aan. Ook wilde Harry tussendoor vinger aan de pols houden en dat doe je niet van een terras in de stad. Dus op 2 km afstand van de garage in Arebbusch Lodges ingecheckt om 10 uur! Het zou Harry niet zijn als hij toch nog even om korting zou vragen…hij is tenslotte een SENIOR! Oke, er kon 10% korting af. Snel verdiend. Wij de auto bij de lodge gereden en kleding, toiletartikelen enz. uit de ToyLa gehaald. Als de auto eind van de dag klaar zou zijn dan hoeven we niet meer naar een camping toe en als hij niet klaar is dan hebben we tenminste een lekker bed! Na het uitladen heeft Harry de auto weer naar de garage gebracht en de eigenaar heeft hem een lift hierheen gegeven. Wij ons vermaakt met een traag internet, koffie drinken, eten en wat rusten. Harry tussendoor telefonisch contact gehouden en een keer wezen kijken en foto’s gemaakt om alles te controleren. Jawel….hij gaat er steeds meer verstand van krijgen! Geeft wel een gerust gevoel. Uiteraard met de backup in Utrecht tussendoor overleg! Eind van de dag was de ToyLa weer klaar! Maar….. omdat hij op de brug stond had Harry zelf nog wat anders geconstateerd. Een gaatje in het rubber van de aandrijfas van het linker voorwiel. Kan je wel verder mee maar geeft toch niet echt een lekker gevoel. Dus voor de volgende dag toch maar weer een afspraak gemaakt voor deze klus. Maar…….met het terugrijden hier naar het hotel hoorde Harry ook een geluid en voelde iets wat er eerder niet was. Grrrrr……..wat nu weer. Ook morgen maar laten horen. Jawel….rustig blijven en gewoon lekker een douche pikken en uit eten gaan in het restaurant. Overleg wat we zelf morgen zouden doen. Om nu om 8 uur met weer de ingepakte ToyLa bij de garage te staan en te wachten daar hadden we geen zin in. We moesten ook de lodge om 10 uur uit. Dus wat doe je dan…..dan maar een nacht extra erbij boeken. Na het eten meteen naar de receptie gelopen en alles geregeld. Tja….dan vraagt Harry wel of de 2e nacht niet goedkoper is!!!! Zo….snel verdiend hoor…..er ging weer 15 euro af van de Seniorprijs! Aangezien de ZA Rand en de Nam.Dollar gelijk zijn en sinds het begin van onze reis behoorlijk in waarde is gezakt is het nu een stuk goedkoper geworden. Het is hier toch niet echt prijzig hoor! Hier bij het restaurant betaal je voor een overheerlijke cappuccino 80 eurocent!
Je kan hier bijna overal pinnen! In ieder geval tot nu toe. Super makkelijk. In de winkels, campings, restaurants enz. Je kan hier zowel met de Afrikaanse Rand als de Namibische Rand door elkaar heen betalen. Soms is zelfs zo dat als je bij de flappentap geld uit de muur haalt je beide soorten biljetten krijgt.
Maar ja, morgen verder met de auto, wij inmiddels buikje vol en wijntje gepakt en duiken moe ons bedje in. Gek hoor om niet onze het vertrouwde bed van onze ToyLa te liggen. Het lijkt hier op de kamer ook wel een soort bommetje! Doet ons denken aan de fietsvakantie door Europa! Ook altijd een bom zodra wij op de kamer waren. Dit in tegenstelling van de ToyLa….die kleine ruimte wil ik gewoon opgeruimd houden!
21 januari 2016 - Windhoek - rustdag
Voor Harry vanmorgen vroeg opstaan om ToyLa weer naar de garage te brengen en voor mij lekker even blijven liggen in een heerlijk bed. Vannacht heeft het gehoosd! Als je denkt het kan niet harder dan lijkt het wel of de kraan nog een slag wordt rondgedraaid! Maar ja, tenslotte is het regentijd. Maar bij het opstaan scheen de zon al weer vrolijk tussen de wolken door. Harry was rond 10 uur weer terug en had eerst met de monteur een testrit gemaakt. Ondertussen zelf al uitgevonden wat het probleem was. Euhhhh……opvulrubber vergeten tussen de ophanging van het carter te zetten. Dan is het toch wel erg handig dat je zelf ter plaatse bent en tussendoor foto’s maakt van ervoor een erna! Toppie die man van mij! Ondertussen samen naar het restaurant voor een cappuccino en daarna maar meteen een lichte lunch. Tussendoor hebben we Ali gebeld die wij in Lüderitz ontmoet hadden. Hij vond het super leuk dat wij in Windhoek waren en uiteraard wilde hij graag met ons afspreken. Waarom wij in een lodge waren gaan zitten? Hadden gewoon bij hem kunnen slapen! Maar ach, het was al zo hectisch met de auto dat het zo het beste uitkwam. Harry is einde middag de auto gaan halen en hij was weer helemaal tiptop. We kunnen weer verder gaan avonturen.
Om 5 uur kwam Ali ons ophalen en zijn we eerst naar zijn huis geweest. Hij woont in de mooie wijk Olympia, uiteraard alleen voor de blanke bevolking. Onderscheid is hier groot! Een prachtig huis dat hij voor de komende 4 jaar gehuurd heeft omdat hij hier in Namibië werkt als Duits militair. Voordat wij uit eten gingen hebben we nog wat foto’s bekeken van de reis van 32 dagen die hij net gemaakt heeft met zijn VWBus T3 (16.200km!!!) toen wij elkaar ontmoette. Hierdoor kregen wij wel een indruk van de omliggende landen. Vooral Lesotho sprak ons enorm aan! Ook voor hem had dit land speciale herinneringen omdat het erg leek op zijn vaderland Afghanistan. In Windhoek bij het bekendste en beroemdste restaurant van de stad gaan eten. Joes Beerhouse! Een pub in Duitse stijl waar een gemengd publiek komt maar uiteraard ook veel toeristen. Heerlijk gegeten maar vooral heel erg veel met elkaar gekletst. Erg boeiend om de geschiedenis van Ali te horen vanaf zijn vertrek (vlucht) uit Afghanistan met zijn ouders en zijn broers en zusters, de integratie in Duitsland, opvoeding, verantwoordelijkheid nadat zijn vader op zijn 13e uit huis vertrok en waardoor hij als oudste de verantwoording voor het gezin kreeg. Hoe hij als moslim in het leven staat, zijn schooltijd, zijn werk als militair bij het Duitse leger, 3 jaar in Afghanistan een belangrijke baan als coördinator tussen verschillende partijen en nu hier in Namibië voor de komende 4 jaar. Hij is zeer sociaal en heeft een bijzonder kijk op het leven. Hoe hij ook hier weer met de arme zwarte bevolking omgaat is ook weer bijzonder. Kunnen we wat van leren!
Na de gezellig avond en een rondje stad langs bezienswaardigheden heeft hij ons “thuis” afgezet bij de lodge maar niet voordat wij voor a.s. zaterdag weer een afspraak met elkaar hebben gemaakt. Na deze drukke en intensieve dag was het de hoogste tijd om ons bedje op te zoeken. We kijken al weer uit om morgen weer lekker in ons eigen bedje te slapen!
22 januari 2016 - Windhoek - Elisenheim - 33km
Beetje uitgeslapen en na het ontbijt konden we onze spullen weer de ToyLa insjouwen! Wat heb je dan een hoop bij je. Nog wat adressen uitgewisseld (garages, stalling Windhoek voor overlanders) met Duitsers die al 7 jaar hun auto hier in Afrika hebben en al heel veel landen hebben gezien . Altijd handig. Daarna zijn wij onze schreeuwende koelkast blij gaan maken! Om de hoek was een nieuwe grote Mall met alles erop en eraan. In een enorme grote Superspar konden wij weer een grote boodschappenwagen volladen. Je ziet hier af en toe wel wat donkere mensen lopen maar het merendeel is hier toch wel blank. Voor je gevoel loop je in Duitsland. Alles is Duits wat de klok slaat! Je hebt hier zelfs de Oktoberfesten! Mmmmm……integratie is nog steeds ver te zoeken heb ik zo het idee. Bij Mug & Bean de nodige cafeïne naar binnen gewerkt en daarna zijn wij begin van de middag weer naar de camping Guestfarm Elisenheim gegaan. Vandaag was de lucht weer strakblauw en de temperatuur een aangename 27grd. Ook de komende tijd zou het zo blijven. Ons lekker geïnstalleerd en alvast wat aan de website gewerkt. Wifi is hier wel beschikbaar maar om foto’s te uploaden was het een drama! Nou ja, het begin is er in elk geval. Harry was inmiddels al weer in gesprek met wat andere overlanders. Gelukkig is het normaal dat je hier regelmatig de reizigers zelf onder hun auto ziet liggen om weer alles na te kijken en/of te repareren. Het schijnt er gewoon bij te horen. Da’s voor ons natuurlijk even wennen. Maar je komt wel weer veel te horen en je krijgt de nodige reistips.
Harry had weer lekker voor het eten gezorgd en in het restaurant leken alleen maar Duitse families te zitten. Hallo Africa! Een beetje op tijd naar bed want morgenochtend zouden we om 11 uur bij Ali zijn. Om ’s avonds niet helemaal terug naar Elisenheim te moeten rijden hadden we op de voorhand maar een campingplek bij de Arebbusch Lodges afgesproken, 5 minuten bij Ali zijn huis vandaan.
23 januari 2016 - Elisenheim - Windhoek - 31km
Lekker buiten genoten van het ontbijt en weer op weg naar Windhoek. Eerst thuis bij Ali nog gezellig zitten kletsen en ondertussen een poging gedaan om nu wel foto’s voor de website te uploaden. Deels gelukt want er moeten er nog een aantal bijkomen. Maar het ging gelukkig wel een stuk sneller dan 1 foto per uur! Daarna eerst ToyLa naar de camping gebracht en zijn wij met de auto van Ali de stad in gegaan. Voor zijn werk rijdt hij een andere auto (diplomaten kenteken) maar privé een oudere, witte volkswagenbus waarmee hij ook op reis gaat en als camper gebruikt. Hij is daar helemaal wijs mee.
Natuurlijk waren wij al weer door ons gekletst aan de late kant en was het Art Craft Center al gesloten. Dus Ali heeft ons verder wat van Windhoek laten zien, we hebben rondgewandeld, koffie gedronken en wat gegeten. Het is bijzonder om te zien hoe hij hier de mensen aanspreekt, ruziënde mensen uit elkaar haalt en zich boos maakt dat de arme zwarte het nog steeds niet goed hebben. Hij probeert zelf een steentje bij te dragen door in de zwarte wijk Katutura regelmatig te gaan helpen om voedsel uit te delen(wat hij zelf koopt) bij een speciale instantie waar honderden kleine kindjes naar toe komen. Harry had helaas de pech rond te kijken en niet naar de grond waar toevallig een groot gat in de weg zat. Oei…….pijn pijn…..en schrikken natuurlijk. De verdere dag was het lopen moeizaam maar gelukkig niet dik of blauw. Afwachten maar.
’s middags hebben wij in de auto ook nog een rondtoer door dit deel van de stad gemaakt waar ca. 40.000 mensen wonen maar wel alles op straat gebeurd. ’s avonds moet je hier als blanke niet komen want dat is te gevaarlijk. Nadat wij ’s avonds nog lekker uit eten zijn geweest heeft Ali ons weer teruggebracht naar de camping waar we tot 12 uur ’s nachts nog buiten hebben zitten kletsen. Een bijzonder mens en hij vond het ook bijzonder dat hij zo’n klik met ons had. Het was dus geen afscheid maar een tot ziens!
24 januari 2016 - Windhoek - Hako Mountains (Gamsberg Pass) - 138km
Een beetje lawaaiigere nacht want het was tenslotte zaterdagavond. Maar ja, ontbijt, lekkere douche en we gingen eindelijk weer verder. Even letterlijk en figuurlijk tanken…..wij en ToyLa en toen konden we eindelijk Windhoek verlaten en ons via de C26 weer langzaam in Westelijke richting verplaatsen richting Walvisbaai en/of Swakopmund. Het was weer stralend weer en een deel van de route hadden we in regenbuien gereden toen wij op weg waren naar Windhoek. Dan ziet het er nu toch een stuk vrolijker uit! En wat groen! De onverharde weg slingerde op en neer en we hadden weer mooie uitzichten op het groene landschap met zo af en toe een bavianenfamilie langs de weg of overstekende wilde zwijntjes. Ondertussen zaten we nog steeds om zo’n 1800m hoogte dus we zullen nog wel behoorlijk wat gaan afdalen naar zeeniveau!
Op de Gamsberg Pass hadden we ineens een geweldig zicht op de Hako Mountains. Ineens een totaal ander landschap met zelfs weer een echte tafelberg! Top….dit was een prachtige lunchstop. We doen toch rustig aan. Het rijden gaat gelukkig goed met Harry zijn voet maar het lopen erop gaat bijna niet. Vandaag niet echt lekker in zijn vel. Last van zijn darmen, blaas…..alles is een beetje te veel. Het was hier zo mooi dat we besloten niet verder te gaan en een stukje terug te rijden naar de afslag van een camping die ons wel wat leek. Nog 7km over een smal pad het binnenland in en daar stonden we op een top van een berg waar 4 bijzonder mooie plekken waren met een geweldig uitzicht. Wat wil je dan nog meer. Installeren en lekker relaxen gewoon omdat je daar zin in hebt. Morgen is er weer een dag.
Zelf maar weer eens gekookt en daarna van een schitterende zonsondergang genoten. Zodra de zon onder was ook direct wat kouder! tja, je zit hier toch wel behoorlijk hoog. Maar de sterrenhemel is hier super. Geen vals licht en echt super donker alleen hebben wij net de “pech” dat het volle maan is. Je hoort hier alleen de krekels maar verder helemaal niets en wij staan hier helemaal alleen. Nu nog een wijntje en dan zo meteen lekker ons bedje opzoeken.
25 januari 2016 - Hako Mountains (Gamsberg Pass) - Swakopmund- 282km
Opstaan met een uitzicht om je vingers bij af te likken! Op 1800m hoogte was het lekker slapen omdat het koel was en we dus ons dekbed lekker konden gebruiken. Harry zijn voet was vanmorgen gelukkig al een stukje beter. Maar wat een mooie rit was het weer vandaag. Vanaf de Gamsberg Pass was het afdalen met behoorlijk wat slingers. “Doorwadingen” van droge rivierbeddingen waren er genoeg. Was het landschap eerst nog behoorlijk groen met hoge bergen, kloven en ravijnen en de nodige koeien die heerlijk stonden te grazen, algauw zaten we een stuk lager in een semi woestijn zodra wij de Gamberg en de Hako Mountains achter ons lieten. Alsmaar droger en droger en alsmaar…..mooier en mooier! De bergen in diverse groenschakeringen hebben plaatsgemaakt voor kale bergen in diverse bruin/rood tinten. Het was genieten! Ook dit landschap verdween langzaam om uiteindelijk weer plaats te maken voor de echte woestijn…….bergen en zand! Veel zand! Zodra wij de C26 verlieten en de C14 op draaide richting Walvisbaai was het een landschap van de Kuiseb Canyon inclusief de Pas die wij over moesten. Waar je ook keek….het was overal zo ontzettend mooi. Diepe dalen en ravijnen, een zebra die voor onze auto draafde, kuddes gemsbokken, uitgestrekte vlaktes, tafelbergen en uiteindelijk ook weer de zandduinen. De koffiestop op een plek waarvan je alleen van kan dromen zo mooi en de lunchstop bij Duin 17 net voordat wij in Walvisbaai aankwamen. Deze havenplaats is tevens na Windhoek de grootste plaats van Namibië met ca. 70.000 inwoners. Er wordt enorm gebouwd en de luxe huizen langs de kust worden hier uit de grond gestampt. Alles is ruim opgezet en ziet er niet onvriendelijk uit. Mooie boulevard en in de lagune hebben we ook nog genoten van de honderden flamingo’s die hier zijn. Als je hier je huis neerzet kijk je voor uit op zee en in je achtertuin heb je de zandduinen die honderden kilometers doorlopen! Na een lekkere koffiestop zijn wij doorgereden naar Swakopmund 30 km verderop. Halverwege deze kustweg staan ook weer hele grote huizen en appartementen direct aan zee. Kleine dorpjes zijn het aan het worden. Aan de andere kant van de weg weer de eindeloze woestijn! Je kijkt je ogen uit. Hier in Swakopmund neergestreken op een luxe camping bijna aan zee met een eigen sanitairblok. Heerlijk. Morgen maar weer eens mijn grijze landingsbaan wegwerken en de vuile was afgeven! Hoognodig….allebei. We blijven hier in ieder geval 2 dagen en gaan ook eens kijken hoe onze route nu verder gaat lopen. We hebben hier wifi maar snel is hij niet! Nu lekker een douche genomen en lekker onderuit! Temperatuur hier aan zee is aangenaam en hopelijk met het geluid van de golven gaan we een lekkere nacht tegemoet.
26 januari 2016 - Swakopmund - rustdag
Een wat onrustige nacht want Harry had wat meer last van zijn blaas dan normaal. Ook het ontlastingsprobleem blijft soms mentaal lastig om mee om te gaan. Dus rustig opgestaan en op ons gemak naar de stad gewandeld. Een soort Duitsland in Afrika! Het blijft toch bizar om hier gewoon Duits te kunnen praten. Trouwens….dat doen ze hier ook het liefst. Zeker de blanke bevolking die voor de meerderheid uit (voormalig) Duitsers bestaat. Onder de palmbomen aan het Duitse bier en de Bratwurst. De ene konditorei naar de ander en door de typisch Duitse bouwstijl van de huizen die hier vanaf 1892 gebouwd zijn waan je je hier zeker niet in Afrika. Maar kom je aan de rand van de stad dan rij je pardoes de woestijn in. Er is ook veel nieuwbouw maar qua stijl weer het tegenovergestelde. Strakke, moderne huizen! Maar een lekkere mix van leuke terrassen in de stad en aan zee, veel leuke winkeltjes en een gemoedelijke sfeer. Uiteraard zie je hier weer wat meer toeristen. Af en toe wordt er een blik Aziaten open getrokken en die volgen dan braaf de vlag van de reisleider! Door de ligging zie je hier ook steeds meer overlanders. Wij zijn zeker niet de enige buitenlanders die hier rondrijden. Ook nog een beetje gekeken wat de komende weken onze globale route gaat worden. Aangezien we tussen de middag al een lekkere lunch hadden genomen bestond ons diner uit een lekkere bruine boterham. Smikkelen maar! Hopelijk vannacht een iets betere nacht.
27 januari 2016 - Swakopmund - rustdag - 12km
Helaas….een baal nacht! Harry krijgt steeds meer last met plassen en ook het katheteriseren doet steeds meer pijn. Toch maar langs het ziekenhuis gaan. Wat een dag! In ziekenhuis urine inleveren en er werd gelukkig meteen een eerste test gedaan. Kwam uit dat het waarschijnlijk een urineweg infectie is. In overleg met een arts nog meer urine inleveren voor nog wat meer onderzoek en die test zou dan paar dagen duren. Wel doorgestuurd naar een arts op een ander adres. Met hem overleg gehad om toch maar direct met een antibiotica kuur te starten en over paar dagen wanneer uitslag van de andere urinetest er was kijken of er gewisseld zou moeten worden van het soort antibiotica. Ook beter om toch meer te gaan katheteriseren. Probleem…..te weinig bij ons! Naar apotheek om opties te onderzoeken maar het soort wat Harry gebruikt was er niet en een ander was zelfs in Windhoek niet voorradig en zou 14 dagen duren. Wat dan???? Gelukkig waren Gert en Tiny weer thuis in Paarl waar wij nog genoeg dozen hadden staan. Optie om morgen een paar dozen met DHL onze kant op te sturen. Duurt paar dagen maar in deze “toestand” is het voor Harry beter om even rust te nemen. Geen straf om hier te blijven want we hebben een super camping en op loopafstand van de stad. Daarna nog even naar de Toyota garage omdat we nog wat extra reserve onderdelen bij ons wilde hebben. Moesten besteld worden. Geen probleem want we blijven toch nog paar dagen hier. We bedachten toen dat de garage ze dan er maar even onder moest zetten. Klein uurtje werk en dan zitten ze er maar op. Maar wat een dag…… om half 11 met ToyLa weggegaan en half 6 reden we weer doodmoe de camping op. Morgen een echte rustdag houden! Kom de stoel niet meer uit!!!!!
Vanavond maar lekker een hapje gaan eten in het hotel hier net om de hoek en kunnen genieten van een mooie zonsondergang. Daarna nog even contact met Gert en Tiny en zij gaan morgen een pakket afleveren bij DHL Paarl…..blij met zulke lieve vrienden!! Moe bedje in…..
28 januari 2016 - Swakopmund - rustdag
Echt een rustdag gehouden! Pijn bij Harry iets minder gelukkig en plassen gaat beter. Vandaag lekker onderuit, wat lezen, internetten enz. Fijn dat je dan zo’n lekkere plek hebt. Met Harry zijn voet gaat het in ieder geval ook wat beter. Lopen is niet zo pijnlijk meer zodat hij ’s middags nog een stuk langs het strand is gaan lopen en mij verrast heeft met een mooie foto die hij mij stuurde! IK HOU VAN JOU stond er in het zand geschreven! Wat is het ook een lieverd! Moest wel erg lachen want pas na de 4e poging kon hij een foto maken. De andere keren waren de golven hem voor…… weg tekst en moest hij opnieuw beginnen! Ik zie het al voor mij! We maken het ons maar extra makkelijk om weer buiten de deur te eten. Het eten in het hotel hier om de hoek is uitstekend en een uitgebreide kaart en vooral super aardig personeel. Aangezien zowel ons pakket uit Paarl onderweg is (ca. 48 uur) en de Toyota onderdelen uit Kaapstad hebben we besloten pas a.s. dinsdag hier weg te gaan. Even rust te nemen, een toertje in de omgeving te maken en maandag hopelijk alles binnen en gedaan. Dan de boodschappen doen en dan weer gaan! Nu lekker gaan slapen!
29 januari 2016 - Swakopmund - rustdag
Vandaag bleef de bewolking de hele dag een beetje hangen. Zeker niet koud dus gewoon in korte broek de stad in. Rondwandelen, koffie drinken, lunchen enz enz. Even bij DHL langs om te vragen of ze extra aandacht aan ons pakketje wilde geven omdat wij deze dringend nodig hebben. Alles onder controle. Van de apotheker in het ziekenhuis had Harry het adres van zijn kapper gekregen en die zat bijna naast DHL. Dus…..snel…..naar de kapper! Eind van de middag contact met het laboratorium dat uitslag uitgebreide urine onderzoek doorgestuurd was naar de arts. Ook met hem weer telefonisch onderleg en helaas….. toch een andere antibiotica nodig. Waren we net weer op de camping….weer naar de apotheek! Dus stoppen met deze en aan een nieuwe 10-daagse kuur beginnen. Nou ja, als het maar helpt.
Bij de Bäckerei lekker brood gekocht voor ons avondmaal want na een lekkere vismaaltijd als lunch hebben niet veel meer nodig. Nu weer onderuit en klaar voor vandaag! Harry staat al weer te kletsen met een super grote MAN overlander die hier net op kwam rijden. Gisteren stonden hier ook nog Fransen die in SA wonen en die nu 1,5 jaar gaan rondtrekken door Zuidelijk Afrika en Zuid Amerika. Niet gewoon samen….maar met 4 hele kleine kinderen (1, 2, 4 en 6 jaar) er ook nog bij! Ongelofelijk.
Een beetje lawaaiigere nacht want het was tenslotte zaterdagavond. Maar ja, ontbijt, lekkere douche en we gingen eindelijk weer verder. Even letterlijk en figuurlijk tanken…..wij en ToyLa en toen konden we eindelijk Windhoek verlaten en ons via de C26 weer langzaam in Westelijke richting verplaatsen richting Walvisbaai en/of Swakopmund. Het was weer stralend weer en een deel van de route hadden we in regenbuien gereden toen wij op weg waren naar Windhoek. Dan ziet het er nu toch een stuk vrolijker uit! En wat groen! De onverharde weg slingerde op en neer en we hadden weer mooie uitzichten op het groene landschap met zo af en toe een bavianenfamilie langs de weg of overstekende wilde zwijntjes. Ondertussen zaten we nog steeds om zo’n 1800m hoogte dus we zullen nog wel behoorlijk wat gaan afdalen naar zeeniveau!
Op de Gamsberg Pass hadden we ineens een geweldig zicht op de Hako Mountains. Ineens een totaal ander landschap met zelfs weer een echte tafelberg! Top….dit was een prachtige lunchstop. We doen toch rustig aan. Het rijden gaat gelukkig goed met Harry zijn voet maar het lopen erop gaat bijna niet. Vandaag niet echt lekker in zijn vel. Last van zijn darmen, blaas…..alles is een beetje te veel. Het was hier zo mooi dat we besloten niet verder te gaan en een stukje terug te rijden naar de afslag van een camping die ons wel wat leek. Nog 7km over een smal pad het binnenland in en daar stonden we op een top van een berg waar 4 bijzonder mooie plekken waren met een geweldig uitzicht. Wat wil je dan nog meer. Installeren en lekker relaxen gewoon omdat je daar zin in hebt. Morgen is er weer een dag.
Zelf maar weer eens gekookt en daarna van een schitterende zonsondergang genoten. Zodra de zon onder was ook direct wat kouder! tja, je zit hier toch wel behoorlijk hoog. Maar de sterrenhemel is hier super. Geen vals licht en echt super donker alleen hebben wij net de “pech” dat het volle maan is. Je hoort hier alleen de krekels maar verder helemaal niets en wij staan hier helemaal alleen. Nu nog een wijntje en dan zo meteen lekker ons bedje opzoeken.
25 januari 2016 - Hako Mountains (Gamsberg Pass) - Swakopmund- 282km
Opstaan met een uitzicht om je vingers bij af te likken! Op 1800m hoogte was het lekker slapen omdat het koel was en we dus ons dekbed lekker konden gebruiken. Harry zijn voet was vanmorgen gelukkig al een stukje beter. Maar wat een mooie rit was het weer vandaag. Vanaf de Gamsberg Pass was het afdalen met behoorlijk wat slingers. “Doorwadingen” van droge rivierbeddingen waren er genoeg. Was het landschap eerst nog behoorlijk groen met hoge bergen, kloven en ravijnen en de nodige koeien die heerlijk stonden te grazen, algauw zaten we een stuk lager in een semi woestijn zodra wij de Gamberg en de Hako Mountains achter ons lieten. Alsmaar droger en droger en alsmaar…..mooier en mooier! De bergen in diverse groenschakeringen hebben plaatsgemaakt voor kale bergen in diverse bruin/rood tinten. Het was genieten! Ook dit landschap verdween langzaam om uiteindelijk weer plaats te maken voor de echte woestijn…….bergen en zand! Veel zand! Zodra wij de C26 verlieten en de C14 op draaide richting Walvisbaai was het een landschap van de Kuiseb Canyon inclusief de Pas die wij over moesten. Waar je ook keek….het was overal zo ontzettend mooi. Diepe dalen en ravijnen, een zebra die voor onze auto draafde, kuddes gemsbokken, uitgestrekte vlaktes, tafelbergen en uiteindelijk ook weer de zandduinen. De koffiestop op een plek waarvan je alleen van kan dromen zo mooi en de lunchstop bij Duin 17 net voordat wij in Walvisbaai aankwamen. Deze havenplaats is tevens na Windhoek de grootste plaats van Namibië met ca. 70.000 inwoners. Er wordt enorm gebouwd en de luxe huizen langs de kust worden hier uit de grond gestampt. Alles is ruim opgezet en ziet er niet onvriendelijk uit. Mooie boulevard en in de lagune hebben we ook nog genoten van de honderden flamingo’s die hier zijn. Als je hier je huis neerzet kijk je voor uit op zee en in je achtertuin heb je de zandduinen die honderden kilometers doorlopen! Na een lekkere koffiestop zijn wij doorgereden naar Swakopmund 30 km verderop. Halverwege deze kustweg staan ook weer hele grote huizen en appartementen direct aan zee. Kleine dorpjes zijn het aan het worden. Aan de andere kant van de weg weer de eindeloze woestijn! Je kijkt je ogen uit. Hier in Swakopmund neergestreken op een luxe camping bijna aan zee met een eigen sanitairblok. Heerlijk. Morgen maar weer eens mijn grijze landingsbaan wegwerken en de vuile was afgeven! Hoognodig….allebei. We blijven hier in ieder geval 2 dagen en gaan ook eens kijken hoe onze route nu verder gaat lopen. We hebben hier wifi maar snel is hij niet! Nu lekker een douche genomen en lekker onderuit! Temperatuur hier aan zee is aangenaam en hopelijk met het geluid van de golven gaan we een lekkere nacht tegemoet.
26 januari 2016 - Swakopmund - rustdag
Een wat onrustige nacht want Harry had wat meer last van zijn blaas dan normaal. Ook het ontlastingsprobleem blijft soms mentaal lastig om mee om te gaan. Dus rustig opgestaan en op ons gemak naar de stad gewandeld. Een soort Duitsland in Afrika! Het blijft toch bizar om hier gewoon Duits te kunnen praten. Trouwens….dat doen ze hier ook het liefst. Zeker de blanke bevolking die voor de meerderheid uit (voormalig) Duitsers bestaat. Onder de palmbomen aan het Duitse bier en de Bratwurst. De ene konditorei naar de ander en door de typisch Duitse bouwstijl van de huizen die hier vanaf 1892 gebouwd zijn waan je je hier zeker niet in Afrika. Maar kom je aan de rand van de stad dan rij je pardoes de woestijn in. Er is ook veel nieuwbouw maar qua stijl weer het tegenovergestelde. Strakke, moderne huizen! Maar een lekkere mix van leuke terrassen in de stad en aan zee, veel leuke winkeltjes en een gemoedelijke sfeer. Uiteraard zie je hier weer wat meer toeristen. Af en toe wordt er een blik Aziaten open getrokken en die volgen dan braaf de vlag van de reisleider! Door de ligging zie je hier ook steeds meer overlanders. Wij zijn zeker niet de enige buitenlanders die hier rondrijden. Ook nog een beetje gekeken wat de komende weken onze globale route gaat worden. Aangezien we tussen de middag al een lekkere lunch hadden genomen bestond ons diner uit een lekkere bruine boterham. Smikkelen maar! Hopelijk vannacht een iets betere nacht.
27 januari 2016 - Swakopmund - rustdag - 12km
Helaas….een baal nacht! Harry krijgt steeds meer last met plassen en ook het katheteriseren doet steeds meer pijn. Toch maar langs het ziekenhuis gaan. Wat een dag! In ziekenhuis urine inleveren en er werd gelukkig meteen een eerste test gedaan. Kwam uit dat het waarschijnlijk een urineweg infectie is. In overleg met een arts nog meer urine inleveren voor nog wat meer onderzoek en die test zou dan paar dagen duren. Wel doorgestuurd naar een arts op een ander adres. Met hem overleg gehad om toch maar direct met een antibiotica kuur te starten en over paar dagen wanneer uitslag van de andere urinetest er was kijken of er gewisseld zou moeten worden van het soort antibiotica. Ook beter om toch meer te gaan katheteriseren. Probleem…..te weinig bij ons! Naar apotheek om opties te onderzoeken maar het soort wat Harry gebruikt was er niet en een ander was zelfs in Windhoek niet voorradig en zou 14 dagen duren. Wat dan???? Gelukkig waren Gert en Tiny weer thuis in Paarl waar wij nog genoeg dozen hadden staan. Optie om morgen een paar dozen met DHL onze kant op te sturen. Duurt paar dagen maar in deze “toestand” is het voor Harry beter om even rust te nemen. Geen straf om hier te blijven want we hebben een super camping en op loopafstand van de stad. Daarna nog even naar de Toyota garage omdat we nog wat extra reserve onderdelen bij ons wilde hebben. Moesten besteld worden. Geen probleem want we blijven toch nog paar dagen hier. We bedachten toen dat de garage ze dan er maar even onder moest zetten. Klein uurtje werk en dan zitten ze er maar op. Maar wat een dag…… om half 11 met ToyLa weggegaan en half 6 reden we weer doodmoe de camping op. Morgen een echte rustdag houden! Kom de stoel niet meer uit!!!!!
Vanavond maar lekker een hapje gaan eten in het hotel hier net om de hoek en kunnen genieten van een mooie zonsondergang. Daarna nog even contact met Gert en Tiny en zij gaan morgen een pakket afleveren bij DHL Paarl…..blij met zulke lieve vrienden!! Moe bedje in…..
28 januari 2016 - Swakopmund - rustdag
Echt een rustdag gehouden! Pijn bij Harry iets minder gelukkig en plassen gaat beter. Vandaag lekker onderuit, wat lezen, internetten enz. Fijn dat je dan zo’n lekkere plek hebt. Met Harry zijn voet gaat het in ieder geval ook wat beter. Lopen is niet zo pijnlijk meer zodat hij ’s middags nog een stuk langs het strand is gaan lopen en mij verrast heeft met een mooie foto die hij mij stuurde! IK HOU VAN JOU stond er in het zand geschreven! Wat is het ook een lieverd! Moest wel erg lachen want pas na de 4e poging kon hij een foto maken. De andere keren waren de golven hem voor…… weg tekst en moest hij opnieuw beginnen! Ik zie het al voor mij! We maken het ons maar extra makkelijk om weer buiten de deur te eten. Het eten in het hotel hier om de hoek is uitstekend en een uitgebreide kaart en vooral super aardig personeel. Aangezien zowel ons pakket uit Paarl onderweg is (ca. 48 uur) en de Toyota onderdelen uit Kaapstad hebben we besloten pas a.s. dinsdag hier weg te gaan. Even rust te nemen, een toertje in de omgeving te maken en maandag hopelijk alles binnen en gedaan. Dan de boodschappen doen en dan weer gaan! Nu lekker gaan slapen!
29 januari 2016 - Swakopmund - rustdag
Vandaag bleef de bewolking de hele dag een beetje hangen. Zeker niet koud dus gewoon in korte broek de stad in. Rondwandelen, koffie drinken, lunchen enz enz. Even bij DHL langs om te vragen of ze extra aandacht aan ons pakketje wilde geven omdat wij deze dringend nodig hebben. Alles onder controle. Van de apotheker in het ziekenhuis had Harry het adres van zijn kapper gekregen en die zat bijna naast DHL. Dus…..snel…..naar de kapper! Eind van de middag contact met het laboratorium dat uitslag uitgebreide urine onderzoek doorgestuurd was naar de arts. Ook met hem weer telefonisch onderleg en helaas….. toch een andere antibiotica nodig. Waren we net weer op de camping….weer naar de apotheek! Dus stoppen met deze en aan een nieuwe 10-daagse kuur beginnen. Nou ja, als het maar helpt.
Bij de Bäckerei lekker brood gekocht voor ons avondmaal want na een lekkere vismaaltijd als lunch hebben niet veel meer nodig. Nu weer onderuit en klaar voor vandaag! Harry staat al weer te kletsen met een super grote MAN overlander die hier net op kwam rijden. Gisteren stonden hier ook nog Fransen die in SA wonen en die nu 1,5 jaar gaan rondtrekken door Zuidelijk Afrika en Zuid Amerika. Niet gewoon samen….maar met 4 hele kleine kinderen (1, 2, 4 en 6 jaar) er ook nog bij! Ongelofelijk.
30 januari 2016 - Swakopmund - rustdag
Je zou bijna denken dat we alleen maar rusten en niks doen! Nee hoor, vandaag een uitstapje naar Walvisbaai gemaakt. Bij het opstaan hadden we weer de ochtendmist van zee. Niet koud en maar even totdat de zon sterk genoeg is om erdoorheen te breken. Je merkt wel dat het hier aan zee veel vochtiger is. Een wasje doen en snel drogen er is niet bij. De verharde weg naar Walvisbaai is best wel druk of omdat het zaterdag was? Veel vissers houden hun hengeltje uitgegooid in zee. Auto strand op gereden en vissen maar. Heeft toch wel iets mysterieus….in de lichte mist rijden met aan één kant de duinen die ver het land inlopen en aan de andere kant de zee met aan de overkant Zuid Amerika!
Na eerst een cappu aan de boulevard gedronken te hebben zijn wij de lagune van Walvisbaai bezocht. Deze lagune geldt als een van de belangrijkste wetlands in Zuidelijk Afrika. Honderden, nee duizenden flamingo’s zie je daar staan eten, slapen en vliegen. Zoveel hebben we nog nooit gezien. Het was eb dus ze stonden op ca.20m bij ons vandaan. Geweldig om te zien. Daartussen door zagen we ook nog wat pelikanen zwemmen maar die waren echt ruim in de minderheid! Uiteraard is het een paradijs voor nog veel meer vogelsoorten.
Met Harry gaat het iets beter….. afwachten maar.
Later kwamen in Swakopmund nog de verpleegster tegen die Harry bij de 1e hulp geholpen heeft. Echt een aardig mens! Herkende ons meteen en we kregen zelfs een hug op straat. Dat zie ik in NL niet zo snel gebeuren. Leuk open en fris gezicht.
De een en de ander verschilt nog wel eens! We gingen ook nog even naar ons favoriete hotel café Anton. Auto geparkeerd en aan de koffie. Op de trap zat een mannetje met wat steentjes en ander klein koopwaar. Ja, je moet toch iets doen voor de kost. Na de koffie komen wij weer langs en hij zegt…..ik heb op de auto gepast…..natuurlijk….. Maar wij niet kinderachtig en geven hem was losse muntjes. Hij kijkt in zijn hand….zegt: more…..more….! Je had Harry moeten zien…. oh, wat meer…….nik bedoel je! voordat die man er erg in had, had Harry alles weer uit zijn hand gepakt en hup weg! Dan niks! Toen wij bij de auto waren, 100m verderop riep hij ineens….het is al goed. Helaas….te laat. Nou, dat was wel een hele snelle reactie van mijn mannetje! Er zijn hier waarschijnlijk teveel toeristen en dan zijn de mensen teveel verwend.
Ali zou zeggen als ze om geld vragen omdat ze 6 kinderen hebben dat ze eerst maar eens condooms moeten gaan kopen voor het geld in plaats van opdrinken! Vanavond zijn wij maar weer bij ons favoriete restaurant hier om te hoek gaan eten.
31 januari 2016 - Swakopmund - rustdag
Jawel, een soort rustdag. Voor het eerst wakker worden met een strak blauwe lucht. Ziet er meteen wel wat vriendelijker uit. Vandaag geïnstalleerd met laptop, iPad en iPhone om de laatste teksten en foto’s te uploaden naar de website. Opdracht geven…..en wachten maar! Heeeeel soms gaat hij even 5 minuten als een speer maar verder….traag traag traag. Gelukkig in Windhoek al heel wat foto’s geplaatst maar hier wordt je niet vrolijk van. Harry was even het dorp ingelopen om een lekker brood te scoren en verder is het gewoon een luie, relaxte dag geworden. Soms even lekker wegdommelen onder de palmbomen, soms even een gezellig gesprekje met mede-camperaars. Vandaag kregen we ook nog een compliment over onze mooie website van andere reizigers. Die zien de website op de auto staan en zijn meteen gaan kijken hier met wifi. Later in de middag komt er ook nog een camper met 4x4 onderstel (Mercedes Sprinter)) aanrijden. Draait al lachend raampje open en zegt: Heyyyyyy…..are you also cheeting! Hoezo???? Ohhhh….jawel overgescheept naar Kaapstad en hij naar Port Elisabeth is niet overland hier naar toe rijden. Blijken Australiërs te zijn die in Duitsland deze camper gekocht hebben en 2 jaar door Europa hebben gereisd. Nu nog een half jaar door Zuidelijk Afrika en dan verder verschepen naar Brisbane Australië waar hij woont.
Het offroad rijden gaat goed behalve dat de camper zelf hiervoor niet echt gebouwd is. Ik zou het niet graag doen met een 4x4 Carthago!!
Ondertussen houden we angstvallig het track-and-tracenummer van ons pakket in de gaten. Vandaag in Windhoek aangekomen maar wordt bij douane aangegeven als DELAY!! Oh jee……morgen maar naar DHL kantoor hier in stad.
Harry begint toch de bijwerkingen antibiotica wel te merken. Beetje lamlendig…..dus niksdoen komt goed uit. Hopelijk morgen alles geregeld in de garage en komt het DHL pakket binnen. Vandaag geen trek in warme maaltijd dus doen we het maar met een lekkere bruine boterham en zoeken bijtijds ons bedje op.
1 februari 2016 - Swakopmund - rustdag
Bijtijds bedje uit na redelijk nacht voor Harry. Aangezien gisteren de laatste foto’s niet meer op de website geplaatst konden worden heb ik mij weer geïnstalleerd hier op het terras op onze plek en is Harry zowel naar DHL als naar de garage gegaan.
This is Africa!!!!!
DHL- even zoeken en ja, inderdaad een delay omdat er invoer tax betaald moet worden voor het pakket. Ok, geen probleem maar wanneer hadden wij dat komen te weten? Huh…….nou ja, laat maar. Kosten 80 rand (4,50 euro). Zo, nu kan het verder doorgezet worden. Oh, komt het nu als een speer deze kant op? Neeeee, want de zending gaat vannacht pas hier naar toe en is dan in de loop van morgen bij DHL in Swakopmund. Nou zeg, dat is toch de afspraak niet!!!! We zitten te wachten!! Oke….dan ga ik even bellen zegt ze, want ik heb een vriendje bij de douane enz enz….heel vreemd en ingewikkeld verhaal….. Kortom….om 2 uur vanmiddag “vertrekt” het pakket nu uit Windhoek en komt dan 4 uur later hier aan (ruim 300km hiervandaan). Probleem is dat kantoor om 5 uur dicht is maar dat wij het pakket wel morgenochtend om 8 uur op kunnen halen voordat wij gaan rijden! Hiephiephoera! Paar uur later weer gekeken op track-en-trace en zowaar, er staat dat pakket om 13.31 uur uit Windhoek vertrokken is. Nu is het eerst zien en dan geloven natuurlijk. Tot dusver deel 1 van vandaag!
Deel 2 is ToyLa! Nadat Harry om 9 uur op de stoep stond bleek dat de onderdelen er bijna waren maar nog niet helemaal……onderweg! Met pijn en moeite (druk in garage) afspraak naar 2 uur verzet.
Ondertussen maar in de stad aan de koffie met apfelstrudel gegaan bij café Anton waar het internet snel is en ik dus mijn laptop ook maar mee naar toe genomen hebt. Daar gelukt om de website helemaal te updaten en iedereen te berichten. Wat een bevalling!
Op de camping een broodje gegeten en Harry weer naar de garage. Na half uur terug…. ehhhhh…beetje te snel toch???? Er kwam lichtelijk rook uit zijn oren! Communicatie is ver te zoeken in deze garage. Leek het vorige week nog ergens op, nu dus niet. ToyLa stond al bijna op de brug en toen Harry ging vragen of alles ook daadwerkelijk binnen was kwamen ze erachter dat het maar de helft was! Help!!!! En nu????? Wij zijn hier speciaal paar dagen extra voor gebleven! (nou ja, voor pakket dan wel). Dan krijg je gewoon te horen dat het nu niet meer in hun handen ligt en dat de rest van de bestelling WAARSCHIJNLIJK met de zending van woensdag meekomt. Niet zeker weten en gewoon even bellen? Schouder ophalen en met andere klant verder gaan. Eerste instantie besloten om de boel de boel te laten maar toen Harry weer hier was vond hij toch dat dit niet kon. Dus…..is hij uurtje geleden weer terug gegaan en is nog steeds weg! Tot zover onze dag! We proberen er maar om te lachen en ach, een dag langer hier kan er ook nog wel bij. Maar we willen nu eigenlijk wel weer verder. Wordt vervolgd……
17.15 uur…..daar is Harry en kijkt helemaal niet blij! Neeee……moet even stoom afblazen. Bij garage afgesproken dat ze even de auto zouden controleren of hij inderdaad zonder de reserve onderdelen op pad kon gaan. Nee, geen probleem. zodra brug vrij was zouden ze dat even doen als coulance. Wachten, wachten, vragen, vragen…..nee, bijna aan de beurt. Wat een puinhoop…..om half 5 (na bijna anderhalf uur wachten) was Harry zo kwaad geworden dat ze uiteindelijk begonnen. Wat denk je…..maar kwartiertje werk en alles zag er prima in orde uit zodat we zonder problemen verder kunnen gaan. Nou, moest dat zo lang duren???? En niemand die zich ook maar verantwoordelijk voelde.
Maar morgen gelukkig weer op pad….mits natuurlijk de doos met katheters morgen om 8 uur bij DHL op de stoep staat.
Dus wij om 6 uur naar de Super Spar met de boodschappen in te slaan zodat we weer een gezellige koelkast hebben en een ruime voorraad water. Morgen DHL, bakker en tanken en gaan!
Vanavond voor de laatste keer gegeten bij ons favoriete restaurant Anchor. Allebei een lekker visbordje! Jammie! Een aantal dagen geleden had ik aan de gastvrouw van het hotel gevraagd waar ze die leuke Afrikaanse jurk die ze aanhad gekocht had. Ze had mij wat winkeltjes doorgegeven maar die hadden niet de juiste die ik zo leuk vond. Via wat mailwisseling met haar wist ze dat wij vandaag nog zouden komen eten. Wat had die lieve schat nu gedaan? Had bij een winkel bij haar in de buurt 2 jurken meegenomen. Als ik ze mooi vond kon ik kiezen uit 2 kleuren of natuurlijk helemaal niet nemen. Wat denk je…..allebei gekocht. Afrikaanse kaftans! Altijd lekker om te dragen.
Maar wat een dag……..wachten, ergernis, stressen, ga zo maar door……maar this is Africa….en doodmoe duiken we zo ons bedje in.
2 februari 2016 - Swakopmund - rustdag
Inderdaad……rustdag!!!! Maar wel een verplichte! Na een onrustige nacht met ook nog eens een regen en onweer was het vanmorgen vroeg opstaan omdat we om 8 uur bij DHL wilde zijn. Alles ingepakt, auto weer klaar en uitgecheckt en gaan……..yesss……..we HADDEN er zin in.
Ik wacht even in de auto….zo klaar toch….wachten wachten wachten….oh jee….zag langzaam de bui hangen en groter worden! Echt, ze snapten het bij DHL niet wat er verkeerd was gegaan in Windhoek. Pakket was dus gisteren niet verstuurd. Ze wilde ons net een mailtje sturen. Oh wat toevallig????? Maar ze kon ons wel vertellen dat het pakket nu om 9 uur uit Windhoek vertrokken was en hier in de middag zou zijn. Konden we daar op wachten???? Het stoomde al weer aardig uit Harry zijn oren! Eerst werd er gezegd 3 uur maar later werd dat 1 uur. Hadden we daar nog vertrouwen in???? Echt niet….eerst zien en dan geloven. Direct maar besloten om dan maar nog een dag langer hier te blijven. Een beetje rondhangen zagen we niet zitten en dan is het nog maar de vraag of het wel gaat lukken.
Dus binnen het uur stonden we weer op onze “eigen” plek op de camping en hebben ons maar geïnstalleerd voor een relaxdag. Had gisteren (te laat) ontdekt dat er mooie ogen in de muur zaten waar mijn hangmat perfect tussen zou passen. Dus voor vandaag wel!!!! Lekker aan een boek begonnen.
Vanmiddag eerst maar naar DHL gebeld voordat je daar weer voor Jan met de korte achternaam naar toe rijdt. YESSSSSS……binnen! Niet te geloven!!!! Opgehaald, getankt en ook ToyLa een lekkere wasbeurt laten geven. Ook dat gaat op zijn Afrikaans! Je moet er met je neus op blijven staan anders spuiten ze hem nat….ja dan ziet hij er schoon uit totdat hij opdroogt. Dus nat maken, schoonsponzen, afspuiten en geen plekje overslaan. Nou ja, hij ziet er weer een stuk beter uit maar dat is ook alles. We lachen er maar om want het zal wel aan het warme land liggen dat ze het niet zien en de vaart er ook niet in zit!
Maar we kunnen morgen nu echt op pad! Vanavond hier op de camping maar een maaltijd koken want we hebben zoveel boodschappen gedaan dat er wel een begin gemaakt moet worden om leeg te geraken.
Harry heeft helaas wel bijwerkingen van de antibiotica. Positieve is dat het plassen goed gaat en bijna niet pijnlijk meer maar als bijwerking….diarree…..dat is nu net het enige wat hij zeker niet kan gebruiken. Dan is het wel heel lekker dat wij hier een eigen privé toilet hebben. Ontzettend sneu voor hem en hij wordt er soms helemaal moedeloos van. Hopelijk als wij onderweg zijn weer wat broodnodige afleiding.
Vroeg bedje opzoeken en morgen dan maar weer bijtijds op voor een mooie rit.
Je zou bijna denken dat we alleen maar rusten en niks doen! Nee hoor, vandaag een uitstapje naar Walvisbaai gemaakt. Bij het opstaan hadden we weer de ochtendmist van zee. Niet koud en maar even totdat de zon sterk genoeg is om erdoorheen te breken. Je merkt wel dat het hier aan zee veel vochtiger is. Een wasje doen en snel drogen er is niet bij. De verharde weg naar Walvisbaai is best wel druk of omdat het zaterdag was? Veel vissers houden hun hengeltje uitgegooid in zee. Auto strand op gereden en vissen maar. Heeft toch wel iets mysterieus….in de lichte mist rijden met aan één kant de duinen die ver het land inlopen en aan de andere kant de zee met aan de overkant Zuid Amerika!
Na eerst een cappu aan de boulevard gedronken te hebben zijn wij de lagune van Walvisbaai bezocht. Deze lagune geldt als een van de belangrijkste wetlands in Zuidelijk Afrika. Honderden, nee duizenden flamingo’s zie je daar staan eten, slapen en vliegen. Zoveel hebben we nog nooit gezien. Het was eb dus ze stonden op ca.20m bij ons vandaan. Geweldig om te zien. Daartussen door zagen we ook nog wat pelikanen zwemmen maar die waren echt ruim in de minderheid! Uiteraard is het een paradijs voor nog veel meer vogelsoorten.
Met Harry gaat het iets beter….. afwachten maar.
Later kwamen in Swakopmund nog de verpleegster tegen die Harry bij de 1e hulp geholpen heeft. Echt een aardig mens! Herkende ons meteen en we kregen zelfs een hug op straat. Dat zie ik in NL niet zo snel gebeuren. Leuk open en fris gezicht.
De een en de ander verschilt nog wel eens! We gingen ook nog even naar ons favoriete hotel café Anton. Auto geparkeerd en aan de koffie. Op de trap zat een mannetje met wat steentjes en ander klein koopwaar. Ja, je moet toch iets doen voor de kost. Na de koffie komen wij weer langs en hij zegt…..ik heb op de auto gepast…..natuurlijk….. Maar wij niet kinderachtig en geven hem was losse muntjes. Hij kijkt in zijn hand….zegt: more…..more….! Je had Harry moeten zien…. oh, wat meer…….nik bedoel je! voordat die man er erg in had, had Harry alles weer uit zijn hand gepakt en hup weg! Dan niks! Toen wij bij de auto waren, 100m verderop riep hij ineens….het is al goed. Helaas….te laat. Nou, dat was wel een hele snelle reactie van mijn mannetje! Er zijn hier waarschijnlijk teveel toeristen en dan zijn de mensen teveel verwend.
Ali zou zeggen als ze om geld vragen omdat ze 6 kinderen hebben dat ze eerst maar eens condooms moeten gaan kopen voor het geld in plaats van opdrinken! Vanavond zijn wij maar weer bij ons favoriete restaurant hier om te hoek gaan eten.
31 januari 2016 - Swakopmund - rustdag
Jawel, een soort rustdag. Voor het eerst wakker worden met een strak blauwe lucht. Ziet er meteen wel wat vriendelijker uit. Vandaag geïnstalleerd met laptop, iPad en iPhone om de laatste teksten en foto’s te uploaden naar de website. Opdracht geven…..en wachten maar! Heeeeel soms gaat hij even 5 minuten als een speer maar verder….traag traag traag. Gelukkig in Windhoek al heel wat foto’s geplaatst maar hier wordt je niet vrolijk van. Harry was even het dorp ingelopen om een lekker brood te scoren en verder is het gewoon een luie, relaxte dag geworden. Soms even lekker wegdommelen onder de palmbomen, soms even een gezellig gesprekje met mede-camperaars. Vandaag kregen we ook nog een compliment over onze mooie website van andere reizigers. Die zien de website op de auto staan en zijn meteen gaan kijken hier met wifi. Later in de middag komt er ook nog een camper met 4x4 onderstel (Mercedes Sprinter)) aanrijden. Draait al lachend raampje open en zegt: Heyyyyyy…..are you also cheeting! Hoezo???? Ohhhh….jawel overgescheept naar Kaapstad en hij naar Port Elisabeth is niet overland hier naar toe rijden. Blijken Australiërs te zijn die in Duitsland deze camper gekocht hebben en 2 jaar door Europa hebben gereisd. Nu nog een half jaar door Zuidelijk Afrika en dan verder verschepen naar Brisbane Australië waar hij woont.
Het offroad rijden gaat goed behalve dat de camper zelf hiervoor niet echt gebouwd is. Ik zou het niet graag doen met een 4x4 Carthago!!
Ondertussen houden we angstvallig het track-and-tracenummer van ons pakket in de gaten. Vandaag in Windhoek aangekomen maar wordt bij douane aangegeven als DELAY!! Oh jee……morgen maar naar DHL kantoor hier in stad.
Harry begint toch de bijwerkingen antibiotica wel te merken. Beetje lamlendig…..dus niksdoen komt goed uit. Hopelijk morgen alles geregeld in de garage en komt het DHL pakket binnen. Vandaag geen trek in warme maaltijd dus doen we het maar met een lekkere bruine boterham en zoeken bijtijds ons bedje op.
1 februari 2016 - Swakopmund - rustdag
Bijtijds bedje uit na redelijk nacht voor Harry. Aangezien gisteren de laatste foto’s niet meer op de website geplaatst konden worden heb ik mij weer geïnstalleerd hier op het terras op onze plek en is Harry zowel naar DHL als naar de garage gegaan.
This is Africa!!!!!
DHL- even zoeken en ja, inderdaad een delay omdat er invoer tax betaald moet worden voor het pakket. Ok, geen probleem maar wanneer hadden wij dat komen te weten? Huh…….nou ja, laat maar. Kosten 80 rand (4,50 euro). Zo, nu kan het verder doorgezet worden. Oh, komt het nu als een speer deze kant op? Neeeee, want de zending gaat vannacht pas hier naar toe en is dan in de loop van morgen bij DHL in Swakopmund. Nou zeg, dat is toch de afspraak niet!!!! We zitten te wachten!! Oke….dan ga ik even bellen zegt ze, want ik heb een vriendje bij de douane enz enz….heel vreemd en ingewikkeld verhaal….. Kortom….om 2 uur vanmiddag “vertrekt” het pakket nu uit Windhoek en komt dan 4 uur later hier aan (ruim 300km hiervandaan). Probleem is dat kantoor om 5 uur dicht is maar dat wij het pakket wel morgenochtend om 8 uur op kunnen halen voordat wij gaan rijden! Hiephiephoera! Paar uur later weer gekeken op track-en-trace en zowaar, er staat dat pakket om 13.31 uur uit Windhoek vertrokken is. Nu is het eerst zien en dan geloven natuurlijk. Tot dusver deel 1 van vandaag!
Deel 2 is ToyLa! Nadat Harry om 9 uur op de stoep stond bleek dat de onderdelen er bijna waren maar nog niet helemaal……onderweg! Met pijn en moeite (druk in garage) afspraak naar 2 uur verzet.
Ondertussen maar in de stad aan de koffie met apfelstrudel gegaan bij café Anton waar het internet snel is en ik dus mijn laptop ook maar mee naar toe genomen hebt. Daar gelukt om de website helemaal te updaten en iedereen te berichten. Wat een bevalling!
Op de camping een broodje gegeten en Harry weer naar de garage. Na half uur terug…. ehhhhh…beetje te snel toch???? Er kwam lichtelijk rook uit zijn oren! Communicatie is ver te zoeken in deze garage. Leek het vorige week nog ergens op, nu dus niet. ToyLa stond al bijna op de brug en toen Harry ging vragen of alles ook daadwerkelijk binnen was kwamen ze erachter dat het maar de helft was! Help!!!! En nu????? Wij zijn hier speciaal paar dagen extra voor gebleven! (nou ja, voor pakket dan wel). Dan krijg je gewoon te horen dat het nu niet meer in hun handen ligt en dat de rest van de bestelling WAARSCHIJNLIJK met de zending van woensdag meekomt. Niet zeker weten en gewoon even bellen? Schouder ophalen en met andere klant verder gaan. Eerste instantie besloten om de boel de boel te laten maar toen Harry weer hier was vond hij toch dat dit niet kon. Dus…..is hij uurtje geleden weer terug gegaan en is nog steeds weg! Tot zover onze dag! We proberen er maar om te lachen en ach, een dag langer hier kan er ook nog wel bij. Maar we willen nu eigenlijk wel weer verder. Wordt vervolgd……
17.15 uur…..daar is Harry en kijkt helemaal niet blij! Neeee……moet even stoom afblazen. Bij garage afgesproken dat ze even de auto zouden controleren of hij inderdaad zonder de reserve onderdelen op pad kon gaan. Nee, geen probleem. zodra brug vrij was zouden ze dat even doen als coulance. Wachten, wachten, vragen, vragen…..nee, bijna aan de beurt. Wat een puinhoop…..om half 5 (na bijna anderhalf uur wachten) was Harry zo kwaad geworden dat ze uiteindelijk begonnen. Wat denk je…..maar kwartiertje werk en alles zag er prima in orde uit zodat we zonder problemen verder kunnen gaan. Nou, moest dat zo lang duren???? En niemand die zich ook maar verantwoordelijk voelde.
Maar morgen gelukkig weer op pad….mits natuurlijk de doos met katheters morgen om 8 uur bij DHL op de stoep staat.
Dus wij om 6 uur naar de Super Spar met de boodschappen in te slaan zodat we weer een gezellige koelkast hebben en een ruime voorraad water. Morgen DHL, bakker en tanken en gaan!
Vanavond voor de laatste keer gegeten bij ons favoriete restaurant Anchor. Allebei een lekker visbordje! Jammie! Een aantal dagen geleden had ik aan de gastvrouw van het hotel gevraagd waar ze die leuke Afrikaanse jurk die ze aanhad gekocht had. Ze had mij wat winkeltjes doorgegeven maar die hadden niet de juiste die ik zo leuk vond. Via wat mailwisseling met haar wist ze dat wij vandaag nog zouden komen eten. Wat had die lieve schat nu gedaan? Had bij een winkel bij haar in de buurt 2 jurken meegenomen. Als ik ze mooi vond kon ik kiezen uit 2 kleuren of natuurlijk helemaal niet nemen. Wat denk je…..allebei gekocht. Afrikaanse kaftans! Altijd lekker om te dragen.
Maar wat een dag……..wachten, ergernis, stressen, ga zo maar door……maar this is Africa….en doodmoe duiken we zo ons bedje in.
2 februari 2016 - Swakopmund - rustdag
Inderdaad……rustdag!!!! Maar wel een verplichte! Na een onrustige nacht met ook nog eens een regen en onweer was het vanmorgen vroeg opstaan omdat we om 8 uur bij DHL wilde zijn. Alles ingepakt, auto weer klaar en uitgecheckt en gaan……..yesss……..we HADDEN er zin in.
Ik wacht even in de auto….zo klaar toch….wachten wachten wachten….oh jee….zag langzaam de bui hangen en groter worden! Echt, ze snapten het bij DHL niet wat er verkeerd was gegaan in Windhoek. Pakket was dus gisteren niet verstuurd. Ze wilde ons net een mailtje sturen. Oh wat toevallig????? Maar ze kon ons wel vertellen dat het pakket nu om 9 uur uit Windhoek vertrokken was en hier in de middag zou zijn. Konden we daar op wachten???? Het stoomde al weer aardig uit Harry zijn oren! Eerst werd er gezegd 3 uur maar later werd dat 1 uur. Hadden we daar nog vertrouwen in???? Echt niet….eerst zien en dan geloven. Direct maar besloten om dan maar nog een dag langer hier te blijven. Een beetje rondhangen zagen we niet zitten en dan is het nog maar de vraag of het wel gaat lukken.
Dus binnen het uur stonden we weer op onze “eigen” plek op de camping en hebben ons maar geïnstalleerd voor een relaxdag. Had gisteren (te laat) ontdekt dat er mooie ogen in de muur zaten waar mijn hangmat perfect tussen zou passen. Dus voor vandaag wel!!!! Lekker aan een boek begonnen.
Vanmiddag eerst maar naar DHL gebeld voordat je daar weer voor Jan met de korte achternaam naar toe rijdt. YESSSSSS……binnen! Niet te geloven!!!! Opgehaald, getankt en ook ToyLa een lekkere wasbeurt laten geven. Ook dat gaat op zijn Afrikaans! Je moet er met je neus op blijven staan anders spuiten ze hem nat….ja dan ziet hij er schoon uit totdat hij opdroogt. Dus nat maken, schoonsponzen, afspuiten en geen plekje overslaan. Nou ja, hij ziet er weer een stuk beter uit maar dat is ook alles. We lachen er maar om want het zal wel aan het warme land liggen dat ze het niet zien en de vaart er ook niet in zit!
Maar we kunnen morgen nu echt op pad! Vanavond hier op de camping maar een maaltijd koken want we hebben zoveel boodschappen gedaan dat er wel een begin gemaakt moet worden om leeg te geraken.
Harry heeft helaas wel bijwerkingen van de antibiotica. Positieve is dat het plassen goed gaat en bijna niet pijnlijk meer maar als bijwerking….diarree…..dat is nu net het enige wat hij zeker niet kan gebruiken. Dan is het wel heel lekker dat wij hier een eigen privé toilet hebben. Ontzettend sneu voor hem en hij wordt er soms helemaal moedeloos van. Hopelijk als wij onderweg zijn weer wat broodnodige afleiding.
Vroeg bedje opzoeken en morgen dan maar weer bijtijds op voor een mooie rit.
3 februari 2016 - Swakopmund - Brandberg White Lady Lodge-camping - 330km
Wat een fantastische dag en wat een mooie rit! Vermoeiend was het wel maar de moeite waard. Na ontbijt op tijd vertrokken maar niet voordat wij een lekker brood hadden gekocht bij onze favoriete bakker! Een strakblauwe lucht en nog een lekkere temperatuur. Tot Henties Bay was het landschap niet echt spectaculair. Zand maar zonder duinen rechts en de zee links! In Henties Bay nog maar wat liters brandstof aangevuld. Ons motto….vol is vol! Uiteraard geldt dit ook voor de cappuccino! Hier krijg je ze nog! De weg leek op asfalt en zo voelde het ook aan maar hier noemen ze het salt paved….in ieder geval beter dan gravel met wasbord. Het schoot lekker op. Onderweg afslagen naar bekende visstekken want vissen zijn ze hier dol op. Hier schijnen ook de beste van zuidelijk Afrika te zijn. Auto’s vol met metershoge hengels rijden af en aan. Aangezien hier ook zout gewonnen wordt hebben ze voor de toeristen langs de weg plateaus gemaakt waar zoutkristallen op staan in diverse grootte en verschillende prijzen. Geld stop je in het doorvoor bestemde potje. Voordat wij het binnenland oostwaarts weer in zouden slaan zijn wij eerst Cape Cross gereden met zijn inwoners. Een stuk of 150.000-200.000 Kaapse pelsrobben!!!! Ongelofelijk……wat een aantal en wat een….stank en geluid! Niet normaal. In december zijn de jongen geboren (schatting 60.000 per jaar) en die zijn zwart en dat ziet er als een enorme krioelende hoop uit! Je weet niet waar je kijken moet…..zoveel hebben wij nog nooit gezien. Ze spelen in het water, rollebollen in het zand, slapen en maken ruzie. Via een afgeschermd houten wandelpad kan je er dichtbij komen. De robben zoeken de schaduw op en ze gaan gewoon strak naast elkaar gewoon onder de vlonder liggen waar je overheen loopt. Cape Cross heeft ook een historische betekenis. In 1486 zette de eerste Europeaan voet aan wal. De Portugese zeevaarder Diego Cao.
De herrie en stank achter ons gelaten om nog een klein stukje noordwaarts te rijden langs de zee voordat het weer zover was om af te slaan binnenland in. Waren we al helemaal gewend aan de aangename temperaturen aan zee, dat was binnen no-time wel afgelopen. Hoe verder landinwaarts hoe droger het werd en hoe hoger de temperaturen. Het was weer echt woestijnweer! Heet en droog! Een zinderende hitte en soms leek het wel of wij fata morgana’s zagen! Maar wat een fantastische route! Uiteraard helemaal offroad en wel hadden al snel weer wat springbokjes in het vizier. He he…eindelijk weer wat wild. Via de D2303 en 2342 rijden wij langzaam af op de Brandberg Massief met als hoogste top de 2579m hoge Königstein. Genoten van het steeds wisselende landschap in deze woestijn en het uitzicht op het ovaal vormig massief dat hoog boven de ogenschijnlijke vlakte uit torent. Maar de weg was behoorlijk wasbord! Het schoot niet op. Eerst dachten dat we onze eerste wildbivak zouden moeten houden maar uiteindelijk viel het mee. De laatste 25km op een 4x4track gereden en die was nog beter te doen dan de andere weg!
De laatste etappe was even spannend want op onze kaart stonden 3 routes naar de lodge/camping waar wij heen wilde gaan…..euhhh…..volg de meest linkse dan maar zei ik……oh jee…..net de droge rivier bedding! Op het heetst van de dag (41grd) is het zand het zachtst! Gassen maar door de brede rivierbedding en ik op de iPad het spoor in de gaten houden. Vooral NIET stil gaan staan! Dat was hard werken voor ToyLa en Harry! Maar we zijn er gekomen. Helaas door de droogte waren de woestijnolifanten naar het noorden vertrokken om daar op zoek te gaan naar wat meer water. Hier op de prachtig gelegen camping neergestreken! Wat een heerlijke dag! Het sanitair hier is eenvoudig maar schoon…..en zonder dak! Op de toilet met een mooie sterrenhemel! Wat wil je nog meer.
We hebben maar eens lekker voor ons zelf gekookt……en nu genieten we lekker na van deze bijzondere dag.
4 februari 2016 - Brandberg - Twyfelfontein - 197km
Vroeg naar bed maar ook vroeg opgestaan! We hoorden ineens geluiden bij ons sanitairgebouw….oh jee….beesten??? Geen idee! Na ontbijt maar even een lekkere douche gaan nemen. Oh…..nu snappen we het! Het vuur onder onze waterketel bij de douches was aangestoken zodat wij zelfs een warme douche konden nemen! Hoe heerlijk kan dat zijn!
De route terug naar de “grote” weg C35 hebben wij maar niet door het zand van de rivierbedding gedaan. Eerst nog een klein stukje teruggereden naar Uis voor nog wat extra brandstof voor de auto en voor ons! Koffie……tja, geen cappu helaas! Je merkt ook dat in inmiddels door het Damaraland rijden waar je een mengeling van zowel Himba’s als Herero’s ziet. Soms gezellig samen aan de kant van de weg met eens stalletje met koopwaar. Uiteraard is het de bedoeling dat je stopt en wat gaat kopen. In het noorden willen we de Himba’s in hun eigen dorpen nog gaan bezoeken dus we hebben later een Herero vrouw alleen een bezoek gebracht en heb ik daar een ketting gekocht. Doordat we ook foto’s van haar mochten maken heb ik maar de volle prijs betaald voor de ketting!
Zo langzamerhand wordt het landschap meer semi woestijn en zie je groene slingers met bomen door de dalen lopen waar normaal gesproken af en toe water door de rivier stroomt. Ook veel kleine dorpjes waar oorspronkelijke Damara bewoners wonen. In kleine hutten, huisjes met wat koeien of geiten kunnen ze blijkbaar toch in hun eigen levensbehoefte voorzien. Nu ligt deze wel even anders dan bij ons. Maar…..een mobiel in de hand, schotel op het dak kom je een eind. Maar ze zijn over het algemeen heel erg vriendelijk en heel erg zwart…..echt mooi zwart!
In de middag al bij Twyfelfontein aangekomen maar voordat wij in onze luie stoel konden neerploffen nog even naar de “plaatselijke” attracties. Natuurlijk op het heetst van de dag en ook niet het meest fotogenieke moment. Maar je kan niet alles hebben. Eerst naar de Burnt Moutain…..verbrande berg! De naam zegt het al. Daar onder een boom onze niet verbrande lunch gegeten en daarna naar de beroemde Organ Pipes (orgelpijpen), een formatie van doloriet kolommen die door erosie zijn blootgelegd en ca. 130-150 miljoen jaar oud zijn. Ach, het was wel bijzonder maar dat wij nu uit ons dak gingen…..We hadden het ook bijna over het hoofd gezien want wij dachten dat het veel groter zou zijn. In een droge rivierbedding afgedaald en aan de zijkanten stonden de orgelpijpen. In een bijzonder mooie lodge verderop zijn wij neerstreken om even bij te komen en aan de hitte te ontsnappen. Je moet er weer even aan wennen hoor! Deze lodge was weer helemaal geïntegreerd in de omgeving tussen gigantische rotsblokken waar ook hier weer rotstekeningen te zien waren. Deze omgeving is daar beroemd naar en is daarom de eerste plek in Namibië die op de Unesco Werelderfgoedlijst is gekomen. Je kan hier met een gids uitgebreide tochten maken om deze tekeningen te bewonderen. Wij geloven dat wel……
Na de koffie (nee nee…zelfs geen cappu hier) zijn wij naar de camping gereden en hebben een mooie schaduwplek uitgezocht iets vanaf de Aba Huab rivier waar normaal gesproken ook vaak woestijn olifanten zitten. Tja…..maar nu even niet. Wat ons eigenlijk een beetje tegenvalt is dat je hier nagenoeg geen wild ziet. Ja een stokstaartje…..dat is leuk maar spannend is wat anders.
Nog even het vermelden waard is dat Harry afgelopen nacht er NIET uit is geweest en goed heeft geslapen….duim duim…..nog een paar dagen antibiotica en dan heeft hij dat ook weer achter de rug. Nu een heerlijke temperatuur onder een volle sterrenhemel….samen genieten!
5 februari 2016 - Twyfelfontein - Khowarib - 176km
Yesss……weer een goede nacht voor Harry! Blij!!!! Lekker ontbijten en gaan dan maar weer! Ons doel….Sesfontein maar dan zonder verplichting. Ook vandaag is het landschap weer om je vingers bij af te likken. Begonnen we vandaag op ca 400m hoogte, algauw begon het klimmen weer en nu zitten we al weer op …….hoogte. Het semi woestijn landschap wisselde van bergen in diverse kleurtinten tot bergen met scherpe punten, ronde punten en tafelbergen. Aan sommige bergen zag je al dat als het puntje er niet meer op zou zitten het een tafelberg ging worden net als zijn zusje (of broertje) naast hem (of haar). Gewoon nog een paar miljoen jaar wachten en dan is het een tafel! Ons leven is dan eigenlijk maar een milliseconde in het geheel….zelfs minder. Onderweg weer prachtige rotsformaties afgewisseld met af en toe een zandduin. Als we op de kaart een rechte weg zagen dan dachten we…oh saai stuk misschien? Niks is minder waar….. lekker stoffig offroad en dan behoorlijk op en neer en steeds hoger en hoger door dalen van droge rivierbeddingen……maar dan wel in rechte lijn! Gelukkig veel droge rivierbeddingen en dan heb je ook groen in de omgeving. We konden gelukkig dus een boom vinden voor onze koffiestop want verder was er niets. Maar nog geen 2 minuten nadat wij weer gingen rijden…..STOPPPPPPP ……yessssss…..giraffen in het wild!!!! We zaten gewoon te stuiteren als kleine kinderen. Iets van de weg af stonden er 3 zich vol te proppen met groenvoer uit de bomen. Ondertussen liep er voor ons ook nog een grote hagedis van wel een meter lang. Natuurlijk zullen we nog wel veel meer giraffen zien maar in het Etosha…..is toch een wildpark en dit niet! Later zagen we er nog 2 in de verte lekker staan te eten. Vandaag ontzettend veel springbokken gezien. Is toch wel leuk als je hier zo rondrijdt.
In Palmwag bij een lodge een lekkere saladelunch gegeten. Een prachtige plek met ook een camping maar helaas toch nog iets te vroeg voor ons om hier al neer te strijken. Er zouden hier olifanten, rhino’s, zebra’s, leeuwen moeten zitten….of je die dan ziet vanaf je balkon….dat is maar de vraag. Doorgereden en ons verbaasd dat we steeds meer plassen water tegenkwamen. Het moet hier onlangs toch geregend hebben zo te zien. Ook was het behoorlijk groen en dat vormde een mooi contrast met de rode aarde en de bergen rondom. Een super mooie rit was het weer en je merkt dat je iets meer auto’s tegenkomt omdat deze route toch wel veel gereden wordt door toeristen op weg naar het noorden. Maar wat een verlatenheid in deze streek! Ondertussen zijn wij bij Palmwag ook de meeste noordwestelijke provincie van Namibië ingereden….Kaokoland, het meest desolate deel. We zullen zien! Omdat na 3 dagen koken we het wel even voor gezien houden, vonden we nog voor Sesfontein een mooie lodge met camping aan de rivier Okongoro die zelf met een beetje water staat! Minimaal stroompje maar toch! Op een mooie plek (nr 5) met uitzicht op de kloof met de rivier en tot nu toe alleen. Ook hier weer “buiten” sanitair! Ziet er prima uit maar wat nog belangrijker is….een bar en restaurant waar we vanavond en hapje gaan eten uiteraard. Ook vandaag weer bloedheet! Wat is het dan heerlijk om in de schaduw te zitten met een lekker windje.
6 februari 2016 - Khowarib - Opuwo - 185km
Gisteravond was het avondeten een gevecht! Eerst genoten van een prachtige zonsondergang in de gorge vanaf het terras en toen aan tafel. Maar wij niet alleen….. Zodra het begon te schemeren kwamen er grote motten af op onze glazen wijn!!!! Afgedekt maar je werd er helemaal gek van. Zaten niet echt rustig te eten! Naar binnen gaan had geen zin want er was geen binnen! Alles open hier….mooi zeker maar wel heel erg lastig. Toetje in sneltreinvaart naar binnen gewerkt want dat was ook zoet waar ze dus op afkwamen. Van de glazen water bleven ze af! Nou voorkeur hadden ze wel.
Met nog een halve fles wijn naar de camping gelopen met een zaklantaarn want inmiddels was het al weer stikdonker geworden. Nog even een poging gewaagd om buiten te zitten want het was klammig, bloedheet nog. De stroom was weer aangesloten maar bij de eerste poging om het stopcontact te proberen knalde in het hele complex de stoppen door. Gelukkig hadden we onze eigen stroombron!
Om 10 uur lagen we al in ons bed met alles open zover dat mogelijk was. Het leek wel een sauna. Maar we zijn toch de nacht behoorlijk door gekomen en stonden vanmorgen met een bewolkte lucht op. Oh, da’s even lekker!!! Maar nu maar hopen dat die wolken geen regenwolken blijken te zijn omdat er voor vandaag wel weer wat verwacht werd. We hadden al gehoord dat de “doorgaande gravelweg” naar Opuwo afgesloten was door werkzaamheden en er een omweg gemaakt was. Dit is pas anderhalf jaar hoor! Wij de borden volgen en de eerste kilometers waren verschrikkelijk stenig en hobbelig en we schoten geen meter op! Nou als dat de voorbode is voor de rest van de bijna 200km dan is dat niet leuk en gaat het een lange, vermoeiende dag worden. Maar we oordeelden te snel! De weg slingerde eerst flink op en neer door de kloof en steeg ook langzaam naar bijna 1200m. Ook werd het snel verrassend groener en groener. Weg woestijn gevoel……heel veel bomen met een frisse groen kleur. Een totaal ander landschap. Aangezien het een paar dagen geleden behoorlijk geregend heeft kwamen we behoorlijk wat plassen tegen en stukken weggespoelde weg. Niet veel maar je zag wel wat water kan doen. Na de smallere kloof wisselende het landschap zich af met vlaktes en bergen. Op die vlaktes kwamen we regelmatig dorpjes tegen van Himba’s en Herero’s. Wijd verspreid en met hun kuddes van koeien en geitjes. Altijd vriendelijk zwaaiend als wij langskomen. Deze route die eigenlijk voor het grootste deel als 4x4route op de kaart stond hadden ze helemaal geprepareerd om als “gewone” gravelweg gebruikt te worden. Maar wat een gave rit was het toch vandaag. Totaal ander landschap hier in het Kakoaland. Wat ons wel opvalt dat we hier weinig echt wild zien. Vandaag helemaal niks op een eenzame struisvogel na. We denken dat het meest voorkomende verkeersbord hier is dat je een water crossing zou kunnen hebben. De tel kwijt geraakt hoeveel keer wij door een droge rivierbedding of stroompje zijn gereden.
Uiteraard een lekkere zelfgemaakte cappu stop en daarna door gereden naar Opuwo waar we net voor 2 uur in kwamen rijden. Wat een drukte!!!! Een rommelige en stoffige stad waar je in ieder geval proviand in kan slaan en hier is voorlopig ook de laatste tankstop. Een mix van Himba’s en Herrero’s die hier in de omliggende dorpen wonen lopen hier op straat. De Herero’s helemaal ingepakt in hun traditionele kleding. Volgens mij zoveel mogelijk aan. De Himba’s daarentegen met zo weinig mogelijk aan! De vrouwen lopen met blote borsten op straat ook helemaal in traditionele stijl. Wij hadden pech want de winkels gingen net dicht! Konden bij de bakker nog net brood kopen voor de lunch. We hadden helemaal niet gedacht dat het zaterdag was. Maar gelukkig morgenochtend zijn de winkels weer op 8 uur open zodat wij nog even wat voorraad in kunnen slaan.
Omdat wij vandaag geen zin meer hadden om nog 180km door te rijden naar de Epupa Falls zijn wij op een mooie camping bij een lodge neergestreken boven op een berg met geweldig uitzicht. Hier een late lunch, wasje gedaan en verder een beetje gerelaxt. Nu na onze hap macaroni….ja ja…we hebben gekookt….zitten we nog lekker buiten na te genieten van deze dag. We hadden trouwens de donkere wolken en regen achter ons kunnen laten want die ging juist westwaarts. Eind van de dag werd het hier in de verte donkerde en het rommelde zelfs een beetje maar uiteindelijk dreef de regen over…..droog gebleven. Nu maar hopen dat onze weg morgen naar Epupa niet helemaal ondergeregend is en begaanbaar is. Spannend dus wel weer. Nou, in ieder geval niet zo’n klamme avond als gisteren dus het slapen zal iets minder sauna-achtig zijn!
Yesss……weer een goede nacht voor Harry! Blij!!!! Lekker ontbijten en gaan dan maar weer! Ons doel….Sesfontein maar dan zonder verplichting. Ook vandaag is het landschap weer om je vingers bij af te likken. Begonnen we vandaag op ca 400m hoogte, algauw begon het klimmen weer en nu zitten we al weer op …….hoogte. Het semi woestijn landschap wisselde van bergen in diverse kleurtinten tot bergen met scherpe punten, ronde punten en tafelbergen. Aan sommige bergen zag je al dat als het puntje er niet meer op zou zitten het een tafelberg ging worden net als zijn zusje (of broertje) naast hem (of haar). Gewoon nog een paar miljoen jaar wachten en dan is het een tafel! Ons leven is dan eigenlijk maar een milliseconde in het geheel….zelfs minder. Onderweg weer prachtige rotsformaties afgewisseld met af en toe een zandduin. Als we op de kaart een rechte weg zagen dan dachten we…oh saai stuk misschien? Niks is minder waar….. lekker stoffig offroad en dan behoorlijk op en neer en steeds hoger en hoger door dalen van droge rivierbeddingen……maar dan wel in rechte lijn! Gelukkig veel droge rivierbeddingen en dan heb je ook groen in de omgeving. We konden gelukkig dus een boom vinden voor onze koffiestop want verder was er niets. Maar nog geen 2 minuten nadat wij weer gingen rijden…..STOPPPPPPP ……yessssss…..giraffen in het wild!!!! We zaten gewoon te stuiteren als kleine kinderen. Iets van de weg af stonden er 3 zich vol te proppen met groenvoer uit de bomen. Ondertussen liep er voor ons ook nog een grote hagedis van wel een meter lang. Natuurlijk zullen we nog wel veel meer giraffen zien maar in het Etosha…..is toch een wildpark en dit niet! Later zagen we er nog 2 in de verte lekker staan te eten. Vandaag ontzettend veel springbokken gezien. Is toch wel leuk als je hier zo rondrijdt.
In Palmwag bij een lodge een lekkere saladelunch gegeten. Een prachtige plek met ook een camping maar helaas toch nog iets te vroeg voor ons om hier al neer te strijken. Er zouden hier olifanten, rhino’s, zebra’s, leeuwen moeten zitten….of je die dan ziet vanaf je balkon….dat is maar de vraag. Doorgereden en ons verbaasd dat we steeds meer plassen water tegenkwamen. Het moet hier onlangs toch geregend hebben zo te zien. Ook was het behoorlijk groen en dat vormde een mooi contrast met de rode aarde en de bergen rondom. Een super mooie rit was het weer en je merkt dat je iets meer auto’s tegenkomt omdat deze route toch wel veel gereden wordt door toeristen op weg naar het noorden. Maar wat een verlatenheid in deze streek! Ondertussen zijn wij bij Palmwag ook de meeste noordwestelijke provincie van Namibië ingereden….Kaokoland, het meest desolate deel. We zullen zien! Omdat na 3 dagen koken we het wel even voor gezien houden, vonden we nog voor Sesfontein een mooie lodge met camping aan de rivier Okongoro die zelf met een beetje water staat! Minimaal stroompje maar toch! Op een mooie plek (nr 5) met uitzicht op de kloof met de rivier en tot nu toe alleen. Ook hier weer “buiten” sanitair! Ziet er prima uit maar wat nog belangrijker is….een bar en restaurant waar we vanavond en hapje gaan eten uiteraard. Ook vandaag weer bloedheet! Wat is het dan heerlijk om in de schaduw te zitten met een lekker windje.
6 februari 2016 - Khowarib - Opuwo - 185km
Gisteravond was het avondeten een gevecht! Eerst genoten van een prachtige zonsondergang in de gorge vanaf het terras en toen aan tafel. Maar wij niet alleen….. Zodra het begon te schemeren kwamen er grote motten af op onze glazen wijn!!!! Afgedekt maar je werd er helemaal gek van. Zaten niet echt rustig te eten! Naar binnen gaan had geen zin want er was geen binnen! Alles open hier….mooi zeker maar wel heel erg lastig. Toetje in sneltreinvaart naar binnen gewerkt want dat was ook zoet waar ze dus op afkwamen. Van de glazen water bleven ze af! Nou voorkeur hadden ze wel.
Met nog een halve fles wijn naar de camping gelopen met een zaklantaarn want inmiddels was het al weer stikdonker geworden. Nog even een poging gewaagd om buiten te zitten want het was klammig, bloedheet nog. De stroom was weer aangesloten maar bij de eerste poging om het stopcontact te proberen knalde in het hele complex de stoppen door. Gelukkig hadden we onze eigen stroombron!
Om 10 uur lagen we al in ons bed met alles open zover dat mogelijk was. Het leek wel een sauna. Maar we zijn toch de nacht behoorlijk door gekomen en stonden vanmorgen met een bewolkte lucht op. Oh, da’s even lekker!!! Maar nu maar hopen dat die wolken geen regenwolken blijken te zijn omdat er voor vandaag wel weer wat verwacht werd. We hadden al gehoord dat de “doorgaande gravelweg” naar Opuwo afgesloten was door werkzaamheden en er een omweg gemaakt was. Dit is pas anderhalf jaar hoor! Wij de borden volgen en de eerste kilometers waren verschrikkelijk stenig en hobbelig en we schoten geen meter op! Nou als dat de voorbode is voor de rest van de bijna 200km dan is dat niet leuk en gaat het een lange, vermoeiende dag worden. Maar we oordeelden te snel! De weg slingerde eerst flink op en neer door de kloof en steeg ook langzaam naar bijna 1200m. Ook werd het snel verrassend groener en groener. Weg woestijn gevoel……heel veel bomen met een frisse groen kleur. Een totaal ander landschap. Aangezien het een paar dagen geleden behoorlijk geregend heeft kwamen we behoorlijk wat plassen tegen en stukken weggespoelde weg. Niet veel maar je zag wel wat water kan doen. Na de smallere kloof wisselende het landschap zich af met vlaktes en bergen. Op die vlaktes kwamen we regelmatig dorpjes tegen van Himba’s en Herero’s. Wijd verspreid en met hun kuddes van koeien en geitjes. Altijd vriendelijk zwaaiend als wij langskomen. Deze route die eigenlijk voor het grootste deel als 4x4route op de kaart stond hadden ze helemaal geprepareerd om als “gewone” gravelweg gebruikt te worden. Maar wat een gave rit was het toch vandaag. Totaal ander landschap hier in het Kakoaland. Wat ons wel opvalt dat we hier weinig echt wild zien. Vandaag helemaal niks op een eenzame struisvogel na. We denken dat het meest voorkomende verkeersbord hier is dat je een water crossing zou kunnen hebben. De tel kwijt geraakt hoeveel keer wij door een droge rivierbedding of stroompje zijn gereden.
Uiteraard een lekkere zelfgemaakte cappu stop en daarna door gereden naar Opuwo waar we net voor 2 uur in kwamen rijden. Wat een drukte!!!! Een rommelige en stoffige stad waar je in ieder geval proviand in kan slaan en hier is voorlopig ook de laatste tankstop. Een mix van Himba’s en Herrero’s die hier in de omliggende dorpen wonen lopen hier op straat. De Herero’s helemaal ingepakt in hun traditionele kleding. Volgens mij zoveel mogelijk aan. De Himba’s daarentegen met zo weinig mogelijk aan! De vrouwen lopen met blote borsten op straat ook helemaal in traditionele stijl. Wij hadden pech want de winkels gingen net dicht! Konden bij de bakker nog net brood kopen voor de lunch. We hadden helemaal niet gedacht dat het zaterdag was. Maar gelukkig morgenochtend zijn de winkels weer op 8 uur open zodat wij nog even wat voorraad in kunnen slaan.
Omdat wij vandaag geen zin meer hadden om nog 180km door te rijden naar de Epupa Falls zijn wij op een mooie camping bij een lodge neergestreken boven op een berg met geweldig uitzicht. Hier een late lunch, wasje gedaan en verder een beetje gerelaxt. Nu na onze hap macaroni….ja ja…we hebben gekookt….zitten we nog lekker buiten na te genieten van deze dag. We hadden trouwens de donkere wolken en regen achter ons kunnen laten want die ging juist westwaarts. Eind van de dag werd het hier in de verte donkerde en het rommelde zelfs een beetje maar uiteindelijk dreef de regen over…..droog gebleven. Nu maar hopen dat onze weg morgen naar Epupa niet helemaal ondergeregend is en begaanbaar is. Spannend dus wel weer. Nou, in ieder geval niet zo’n klamme avond als gisteren dus het slapen zal iets minder sauna-achtig zijn!
7 februari 2016 - Opuwo - Epupa Falls - 176km
Hadden we het gisteren nog even over de wilde dieren die we NIET gezien hebben….nou gisterenavond na het eten waren ze er wel en in de gedaante van….een slang en een schorpioen! En dan bedoel ik niet mijzelf maar een hele echte! Bah……. Daarna liepen we angstvallig met een zaklantaarn rond maar ze lieten zich gelukkig niet meer zien. Wel genoten van weer een schitterende Afrikaanse ondergaande zon. Met wolken erbij is het helemaal een plaatje.
Heerlijk geslapen en om half 9 stonden we al in de supermarkt om inkopen te doen. Weer voldoende ingeslagen….vooral water….en toen konden we weer op pad. Al behoorlijk wat mensen op straat in allerlei outfits! Het was zondag dus ook heel veel mensen onderweg naar de kerk helemaal op z’n paasbest. Juist de verschillen hier in deze plaats zijn kenmerkend. Naast een dame in strakke westerse kleding op torenhoge hakken in het zand loopt het het gemak een Himba en haar traditionele kleding. Weinig dus….en met blote borsten. Een mix van verschillende culturen door elkaar. Wat ons wel opvalt dat het hier overal schoon is. Weinig of geen vuil op straat ten opzichte van bv het Verre Oosten. Het was weer een prachtige route en de eerste 80km konden we goed doorrijden. Dachten we dat het een rustige route zou zijn….nee, hoor…..zondag en dan gaat iedereen een dagje naar de grote stad. Auto’s en vrachtwagens vol mensen gepropt die op pad gingen. Onderweg kwamen we aardig wat Himba dorpjes tegen en de kuddes geiten en koeien die we tegenkwamen waren niet te tellen. Bergen afgewisseld met groene vlaktes. Tijdens onze koffiestop kwamen uit het niets ook nog 2 kinderen te voorschijn. Leuk gesprek, foto’s gemaakt en biscuits gegeven. Wat een schattige koppies.
Daarna was het hard werken de laatste 100km. Wat wij niet wisten dat het hier 2 dagen geleden enorm geregend heeft maar dat zagen we wel aan de weg. Enorme waterplassen en bij elke droge rivierdoorwading zag je wel dat er onlangs behoorlijk wat water doorheen gestroomd was. We zijn de tel kwijtgeraakt hoeveel stroompjes en rivieren (droog) we wel niet doorheen zijn gegaan. Optrekken, remmen, rijden, enz enz. Echt je schiet niet op. Maar de route was weer ontzettend mooi en alleen maar een groen landschap.
Om half 4 waren wij uiteindelijk in Epupa waar ook de bekende watervallen zijn. We vonden het opmerkelijk rustig maar dat komt omdat hier ook 2 dagen geleden de grensrivier Kunene (Namibië-Angola) buiten haar oever getreden is en hier zware regenval geweest is. Dit was ruim 5 jaar geleden voor het laatst geweest en over een week verwachten ze nog veel meer. Vooral in Angola waar de rivier ontspring verwachten ze heel veel regen en dat komt dan hier naar toe. Alle campings en lodges waren ondergelopen en ze waren nu alles weer aan het herstellen. Een plek direct aan het water was niet mogelijk vanwege de modder maar we hebben toch op een fantastische plek kunnen staan 10m van de oever af onder de palmbomen en uitzicht op Angola en het geluid van de watervallen hier nog geen 5 minuten vandaan. Het restaurant hier op de camping was helaas gesloten maar een prachtig zwembad hadden ze wel weer. Eind van de middag rustig naar de watervallen gelopen want het was hier weer behoorlijk “Humid”. Het liep gewoon in straaljes van je af al deed je helemaal niets. De warmte (30grd) in combinatie met al het vocht in de grond en van het water en geen zuchtje wind! Het voordeel van al het water was wel weer dat we geen betere tijd hadden kunnen komen voor de watervallen. Over 1,5km stort het water zich soms 5 maar ook wel 30m naar beneden. Van alle kanten perst het zich door nauwe rots openingen naar beneden. Geweldig om te zien.
Besloten om nog maar een extra dag hier te blijven voor de broodnodige ontspanning want het is hier een mooie plek. Na een lekkere omelet en douche lekker onderuit aan de wijn om te genieten van het ZIJN!
8 februari 2016 - Epupa Falls - rustdag
Zo, ondanks de hitte gisteravond toch een lekkere nacht gehad. Alles wagenwijd open en onder een lakentje ging het prima. Zelfs een beetje uitgeslapen. Na het ontbijt heeft Harry de hangmat tussen 2 palmbomen gehangen en was het voor mij een echte leesdag. Heerlijk….aan het water, de klaterende watervallen en briesje wind en de schaduw van de bomen…… zelfs af en toe een lekkere cappuccino. Wat wil een mens nog meer. Harry kon natuurlijk niet zo lang stilzitten en ging hier in het “dorp” rondlopen en praatjes maken met de Himba’s en andere bevolkingsgroepen. Ook met een Toyota monteur die eens in de paar maanden hier naar toe komt met een auto vol onderdelen en die dan een paar dagen blijft om auto’s te onderhouden/repareren. Doet dit door het hele land….uiteraard zijn gegevens gekregen. Je weet maar nooit.
Alles wat hier op de camping, lodge en restaurant gebruikt wordt moet aangevoerd worden uit Opuwo hier 180km vandaan. Vooral in het hoogseizoen gaan ze daar wel 2 x per week naar toe. Ook de brandstof (diesel voor de auto’s en aggregaat wordt in Opuwo opgehaald in tanks van 200 liter. Wat een organisatie zeg! Wat een ander leven hebben wij dan. De snelstromende rivier staat nu wel 2 meter hoger dan normaal en soms zie je hele bomen langs drijven. We hadden een route gepland om verderop langs de rivier richting Ruacana te rijden maar zoals het er nu uit ziet is dat door de regenval niet mogelijk. Dus willen we morgenochtend vroeg opstaan…..jawel….en dan een behoorlijk ruk maken terug naar Opuwo (boodschappen/tanken) en dan door naar de westelijke ingang van het Etosha NP. Nu net lekker gegeten (zelf gekookt) en weer van onze laatste avond hier genieten. Harry zijn laatste antibiotica dag!!!! Alles voelt weer normaal. Wel heel leuk want hij kreeg vandaag toevallig nog een mailtje van de arts die hij bezocht heeft in Swakopmund om te vragen hoe het met hem ging. Heel attent!
Hadden we het gisteren nog even over de wilde dieren die we NIET gezien hebben….nou gisterenavond na het eten waren ze er wel en in de gedaante van….een slang en een schorpioen! En dan bedoel ik niet mijzelf maar een hele echte! Bah……. Daarna liepen we angstvallig met een zaklantaarn rond maar ze lieten zich gelukkig niet meer zien. Wel genoten van weer een schitterende Afrikaanse ondergaande zon. Met wolken erbij is het helemaal een plaatje.
Heerlijk geslapen en om half 9 stonden we al in de supermarkt om inkopen te doen. Weer voldoende ingeslagen….vooral water….en toen konden we weer op pad. Al behoorlijk wat mensen op straat in allerlei outfits! Het was zondag dus ook heel veel mensen onderweg naar de kerk helemaal op z’n paasbest. Juist de verschillen hier in deze plaats zijn kenmerkend. Naast een dame in strakke westerse kleding op torenhoge hakken in het zand loopt het het gemak een Himba en haar traditionele kleding. Weinig dus….en met blote borsten. Een mix van verschillende culturen door elkaar. Wat ons wel opvalt dat het hier overal schoon is. Weinig of geen vuil op straat ten opzichte van bv het Verre Oosten. Het was weer een prachtige route en de eerste 80km konden we goed doorrijden. Dachten we dat het een rustige route zou zijn….nee, hoor…..zondag en dan gaat iedereen een dagje naar de grote stad. Auto’s en vrachtwagens vol mensen gepropt die op pad gingen. Onderweg kwamen we aardig wat Himba dorpjes tegen en de kuddes geiten en koeien die we tegenkwamen waren niet te tellen. Bergen afgewisseld met groene vlaktes. Tijdens onze koffiestop kwamen uit het niets ook nog 2 kinderen te voorschijn. Leuk gesprek, foto’s gemaakt en biscuits gegeven. Wat een schattige koppies.
Daarna was het hard werken de laatste 100km. Wat wij niet wisten dat het hier 2 dagen geleden enorm geregend heeft maar dat zagen we wel aan de weg. Enorme waterplassen en bij elke droge rivierdoorwading zag je wel dat er onlangs behoorlijk wat water doorheen gestroomd was. We zijn de tel kwijtgeraakt hoeveel stroompjes en rivieren (droog) we wel niet doorheen zijn gegaan. Optrekken, remmen, rijden, enz enz. Echt je schiet niet op. Maar de route was weer ontzettend mooi en alleen maar een groen landschap.
Om half 4 waren wij uiteindelijk in Epupa waar ook de bekende watervallen zijn. We vonden het opmerkelijk rustig maar dat komt omdat hier ook 2 dagen geleden de grensrivier Kunene (Namibië-Angola) buiten haar oever getreden is en hier zware regenval geweest is. Dit was ruim 5 jaar geleden voor het laatst geweest en over een week verwachten ze nog veel meer. Vooral in Angola waar de rivier ontspring verwachten ze heel veel regen en dat komt dan hier naar toe. Alle campings en lodges waren ondergelopen en ze waren nu alles weer aan het herstellen. Een plek direct aan het water was niet mogelijk vanwege de modder maar we hebben toch op een fantastische plek kunnen staan 10m van de oever af onder de palmbomen en uitzicht op Angola en het geluid van de watervallen hier nog geen 5 minuten vandaan. Het restaurant hier op de camping was helaas gesloten maar een prachtig zwembad hadden ze wel weer. Eind van de middag rustig naar de watervallen gelopen want het was hier weer behoorlijk “Humid”. Het liep gewoon in straaljes van je af al deed je helemaal niets. De warmte (30grd) in combinatie met al het vocht in de grond en van het water en geen zuchtje wind! Het voordeel van al het water was wel weer dat we geen betere tijd hadden kunnen komen voor de watervallen. Over 1,5km stort het water zich soms 5 maar ook wel 30m naar beneden. Van alle kanten perst het zich door nauwe rots openingen naar beneden. Geweldig om te zien.
Besloten om nog maar een extra dag hier te blijven voor de broodnodige ontspanning want het is hier een mooie plek. Na een lekkere omelet en douche lekker onderuit aan de wijn om te genieten van het ZIJN!
8 februari 2016 - Epupa Falls - rustdag
Zo, ondanks de hitte gisteravond toch een lekkere nacht gehad. Alles wagenwijd open en onder een lakentje ging het prima. Zelfs een beetje uitgeslapen. Na het ontbijt heeft Harry de hangmat tussen 2 palmbomen gehangen en was het voor mij een echte leesdag. Heerlijk….aan het water, de klaterende watervallen en briesje wind en de schaduw van de bomen…… zelfs af en toe een lekkere cappuccino. Wat wil een mens nog meer. Harry kon natuurlijk niet zo lang stilzitten en ging hier in het “dorp” rondlopen en praatjes maken met de Himba’s en andere bevolkingsgroepen. Ook met een Toyota monteur die eens in de paar maanden hier naar toe komt met een auto vol onderdelen en die dan een paar dagen blijft om auto’s te onderhouden/repareren. Doet dit door het hele land….uiteraard zijn gegevens gekregen. Je weet maar nooit.
Alles wat hier op de camping, lodge en restaurant gebruikt wordt moet aangevoerd worden uit Opuwo hier 180km vandaan. Vooral in het hoogseizoen gaan ze daar wel 2 x per week naar toe. Ook de brandstof (diesel voor de auto’s en aggregaat wordt in Opuwo opgehaald in tanks van 200 liter. Wat een organisatie zeg! Wat een ander leven hebben wij dan. De snelstromende rivier staat nu wel 2 meter hoger dan normaal en soms zie je hele bomen langs drijven. We hadden een route gepland om verderop langs de rivier richting Ruacana te rijden maar zoals het er nu uit ziet is dat door de regenval niet mogelijk. Dus willen we morgenochtend vroeg opstaan…..jawel….en dan een behoorlijk ruk maken terug naar Opuwo (boodschappen/tanken) en dan door naar de westelijke ingang van het Etosha NP. Nu net lekker gegeten (zelf gekookt) en weer van onze laatste avond hier genieten. Harry zijn laatste antibiotica dag!!!! Alles voelt weer normaal. Wel heel leuk want hij kreeg vandaag toevallig nog een mailtje van de arts die hij bezocht heeft in Swakopmund om te vragen hoe het met hem ging. Heel attent!
9 februari 2016 - Epupa Falls - Westgate Etosha NP - 374km
De wekker om kwart voor 6 gezet omdat we om 7 uur wilde vertrekken, niet wetende dat het dan nog stikdonker zou zijn! Dan nog maar een half uurtje in bed blijven en opgestaan toen het langzaam licht begon te worden. Uiteindelijk reden we om half 8 van onze mooie camping af. Na nog geen 10km hadden we al onze eerste pech! Door al het water van de laatste dagen hadden zich wat diepere droge doorwadingen gevormd. Soms heb je dan gewoon pech dat de oeverkant iets te steil of dat je net het verkeerde spoor pak. Bonkkkkkk……even stoppen en ja hoor…..onze opstaptree van de ToyLa lag er helemaal af. Helemaal afgebroken. Gelukkig kwamen we door Opuwo en daar konden we hem direct laten lassen zodat we weer makkelijk ons huisje in kunnen stappen.
De temperatuur liep vandaag ook weer flink op! Maar ons hoogtepunt was toch wel de ontmoeting met de Himba’s onderweg in Otjivize. Wat hebben wij een plezier gehad met elkaar. Er zaten wel 15 vrouwen van jong tot oud bij elkaar en uiteraard de kleine ukkies waren er ook bij. Allemaal in hun traditionele kleding….of bijna geen kleding maar wel behangen met aparte sieraden en hun huid helemaal ingesmeerd met een oker vermengd met dierlijk vet. En het haar……daar gaat een soort klei in en dat komt er nooit meer uit. Wassen doen ze het dan ook niet. Een hoofdkussen hebben ze niet want daar gebruiken ze een steen voor. Hup, liggen op de grond, haar omhoog, hoofd op een baksteen en slapen maar. Wordt het ook geen vieze toestand want ze geven behoorlijk af. Harry had één van de vrouwen bij ons achter het stuur gezet. Ze wilde wel met ons mee. Daarna eerst de stoel even van de rode smurrie ontdaan. Doordat er een meisje bij zat die wel Himba was maar ook gewoon westerse kleiding droeg en vooral goed Engels sprak konden wij via haar over en weer veel vragen stellen. Lekker ongedwongen en erg leuk. De biscuitjes gingen er wel in. We hadden ook een paar zakken met maismeel gekocht en ook daar waren ze erg blij mee. Ik heb nog een paar armbandjes gekocht. We konden uitgebreid foto’s maken en ze vonden dat zelf ook geweldig. Of we volgend jaar weer langs wilde komen!!!! De oudere mensjes zaten trouwens al wel lekker aan het bier! Met tanden bierdop eraf en drinken maar! Bij het afscheid werden we uitgezwaaid en konden we weer verder gaan!
Wat een geweldige belevenis en wat een totaal ander leven hebben zij in vergelijking met ons. Een hutje, man en kinderen, geitjes en koeien en dat is het dan wel.
Aangezien we onze koffiestop gemist hadden en nog een lange weg te gaan hadden zijn wij eerst maar even in de Opuwo Lodge gaan lunchen (lekker aan de vis met uitzicht op het dal). Daarna tanken, boodschappen doen en de treeplank laten lassen. Ondertussen was het 38grd en bloedheet geworden. En wat een drukte in de stad! Je ziet hier ook van alles lopen! Een mengelmoes van alles. Toch geeft deze stad niet echt een prettig gevoel. Iedereen wil wat van je en lopen ook constant om je heen. Dus toch gekozen om verder te rijden omdat we wisten dat er een camping net voor de westelijke ingang van het Etosha NP moest zitten. Gelukkig was het allemaal verharde weg dus we gingen dan ook als een speer. Wat groen allemaal! Ook hier weer veel koeien en geiten langs de weg. Borden met waarschuwingen voor overstekende koeien….ja hoor…. en dan ook een bord voor overstekende olifanten. Natuurlijk! Nou de koeien zagen we eindeloos voorbij komen maar de rest???? Yesss…….langs de kant van de weg zag Harry ineens 2 olifanten staan die lekker stonden te peuzelen van een boom. Omdraaien en er nog een keer langs rijden voor de foto! Hoe bestaat het…..zijn wij al zolang onderweg en dan verwacht je niet hier langs een verharde weg deze beesten te zien!
Ondertussen reden we het laatste stuk langs het hek van het Etosha NP en wat zien wij daar…..zebra’s en ook een prachtige giraffe! Nou, wij kijken nu al uit naar de komende dagen in het park. Hopelijk genoeg te zien.
Neergestreken op één van de mooiere campings tot nu toe. Midden in de natuur en helemaal één met de natuur. Prachtig gelegen tussen gigantische rotsblokken met geweldig sanitair allemaal in de buitenlucht. We staan hier helemaal alleen. Er is zelfs een klein zwembadje en een view deck om over de omgeving uit te kijken en eventueel wilde dieren te spotten die hier ook rondlopen. Er ontsnappen wel eens dieren uit het Etosha en die gaan hier leven. Nou, de olifanten hebben we al gezien! We hebben ook al een kleine kudde impala’s gezien maar we verder door de campingbeheerder wel gewaarschuwd om ’s nachts niet buiten te gaan lopen. Er lopen ook leeuwen rond.
Na een lekkere douche om op te frissen na zo’n lange vermoeiende, warme dag zaten we dan ook lekker buiten met ons lampje hoog in de boom. Foto’s kijken, chatten zowaar en de dag doornemen. Maar wat hoorde wij????? Behoorlijk heftige geluiden van wat???? Dichtbij??? We kijken elkaar aan….en hup, spullen opgepakt en naar binnen maar. Stelletjes bangeriken!!!!! Nu nog een klein afzakkertje en dan gaan we lekker ons bedje opzoeken.
De wekker om kwart voor 6 gezet omdat we om 7 uur wilde vertrekken, niet wetende dat het dan nog stikdonker zou zijn! Dan nog maar een half uurtje in bed blijven en opgestaan toen het langzaam licht begon te worden. Uiteindelijk reden we om half 8 van onze mooie camping af. Na nog geen 10km hadden we al onze eerste pech! Door al het water van de laatste dagen hadden zich wat diepere droge doorwadingen gevormd. Soms heb je dan gewoon pech dat de oeverkant iets te steil of dat je net het verkeerde spoor pak. Bonkkkkkk……even stoppen en ja hoor…..onze opstaptree van de ToyLa lag er helemaal af. Helemaal afgebroken. Gelukkig kwamen we door Opuwo en daar konden we hem direct laten lassen zodat we weer makkelijk ons huisje in kunnen stappen.
De temperatuur liep vandaag ook weer flink op! Maar ons hoogtepunt was toch wel de ontmoeting met de Himba’s onderweg in Otjivize. Wat hebben wij een plezier gehad met elkaar. Er zaten wel 15 vrouwen van jong tot oud bij elkaar en uiteraard de kleine ukkies waren er ook bij. Allemaal in hun traditionele kleding….of bijna geen kleding maar wel behangen met aparte sieraden en hun huid helemaal ingesmeerd met een oker vermengd met dierlijk vet. En het haar……daar gaat een soort klei in en dat komt er nooit meer uit. Wassen doen ze het dan ook niet. Een hoofdkussen hebben ze niet want daar gebruiken ze een steen voor. Hup, liggen op de grond, haar omhoog, hoofd op een baksteen en slapen maar. Wordt het ook geen vieze toestand want ze geven behoorlijk af. Harry had één van de vrouwen bij ons achter het stuur gezet. Ze wilde wel met ons mee. Daarna eerst de stoel even van de rode smurrie ontdaan. Doordat er een meisje bij zat die wel Himba was maar ook gewoon westerse kleiding droeg en vooral goed Engels sprak konden wij via haar over en weer veel vragen stellen. Lekker ongedwongen en erg leuk. De biscuitjes gingen er wel in. We hadden ook een paar zakken met maismeel gekocht en ook daar waren ze erg blij mee. Ik heb nog een paar armbandjes gekocht. We konden uitgebreid foto’s maken en ze vonden dat zelf ook geweldig. Of we volgend jaar weer langs wilde komen!!!! De oudere mensjes zaten trouwens al wel lekker aan het bier! Met tanden bierdop eraf en drinken maar! Bij het afscheid werden we uitgezwaaid en konden we weer verder gaan!
Wat een geweldige belevenis en wat een totaal ander leven hebben zij in vergelijking met ons. Een hutje, man en kinderen, geitjes en koeien en dat is het dan wel.
Aangezien we onze koffiestop gemist hadden en nog een lange weg te gaan hadden zijn wij eerst maar even in de Opuwo Lodge gaan lunchen (lekker aan de vis met uitzicht op het dal). Daarna tanken, boodschappen doen en de treeplank laten lassen. Ondertussen was het 38grd en bloedheet geworden. En wat een drukte in de stad! Je ziet hier ook van alles lopen! Een mengelmoes van alles. Toch geeft deze stad niet echt een prettig gevoel. Iedereen wil wat van je en lopen ook constant om je heen. Dus toch gekozen om verder te rijden omdat we wisten dat er een camping net voor de westelijke ingang van het Etosha NP moest zitten. Gelukkig was het allemaal verharde weg dus we gingen dan ook als een speer. Wat groen allemaal! Ook hier weer veel koeien en geiten langs de weg. Borden met waarschuwingen voor overstekende koeien….ja hoor…. en dan ook een bord voor overstekende olifanten. Natuurlijk! Nou de koeien zagen we eindeloos voorbij komen maar de rest???? Yesss…….langs de kant van de weg zag Harry ineens 2 olifanten staan die lekker stonden te peuzelen van een boom. Omdraaien en er nog een keer langs rijden voor de foto! Hoe bestaat het…..zijn wij al zolang onderweg en dan verwacht je niet hier langs een verharde weg deze beesten te zien!
Ondertussen reden we het laatste stuk langs het hek van het Etosha NP en wat zien wij daar…..zebra’s en ook een prachtige giraffe! Nou, wij kijken nu al uit naar de komende dagen in het park. Hopelijk genoeg te zien.
Neergestreken op één van de mooiere campings tot nu toe. Midden in de natuur en helemaal één met de natuur. Prachtig gelegen tussen gigantische rotsblokken met geweldig sanitair allemaal in de buitenlucht. We staan hier helemaal alleen. Er is zelfs een klein zwembadje en een view deck om over de omgeving uit te kijken en eventueel wilde dieren te spotten die hier ook rondlopen. Er ontsnappen wel eens dieren uit het Etosha en die gaan hier leven. Nou, de olifanten hebben we al gezien! We hebben ook al een kleine kudde impala’s gezien maar we verder door de campingbeheerder wel gewaarschuwd om ’s nachts niet buiten te gaan lopen. Er lopen ook leeuwen rond.
Na een lekkere douche om op te frissen na zo’n lange vermoeiende, warme dag zaten we dan ook lekker buiten met ons lampje hoog in de boom. Foto’s kijken, chatten zowaar en de dag doornemen. Maar wat hoorde wij????? Behoorlijk heftige geluiden van wat???? Dichtbij??? We kijken elkaar aan….en hup, spullen opgepakt en naar binnen maar. Stelletjes bangeriken!!!!! Nu nog een klein afzakkertje en dan gaan we lekker ons bedje opzoeken.
10 februari 2016 - Westgate Etosha NP - Olifantsrus (Etosha NP) - 99km
Gelukkig koelde het lekker af en konden we tot 3 uur heerlijk slapen maar toen…..LEEUWENGEBRUL! Even rechtop in ons bed! Klonk dichtbij maar ja…..wat nu? Toch maar omdraaien en verder slapen. Tussendoor af en toe even wakker van nog meer gebrul maar wat wil je…je ligt in de natuur en je wilt dieren om je heen. Het was heerlijk wakker worden op deze geweldige plek! Net voordat we hier vertrokken spraken we nog even met de Zuid-Afrikaanse eigenaars van deze camping die bijna klaar is na 2 jaar renovatie. Dit jaar gaat er iets verderop ook nog een lodge komen. Leuk gesprek en ja inderdaad…..gekozen om hier geen hek omheen te zetten en er loopt van alles rond inclusief leeuwen. ’s nachts binnenblijven maar verder doen ze niks. We hebben ook nog een adres gekregen van een andere camping die ook van hun is in de Caprivi.
Daarna werd het tijd om eindelijk het Etosha in te gaan. En dat gaat snel….nee hoor! Eerst bij de slagboom gegevens invullen. Daarna auto parkeren en naar het kantoor voor de permit. Weer alles invullen en dan moet er betaald worden. Nee, niet hier……in het volgende kantoor aan de overkant van de weg. Hij gaat mee, computer opstarten en jawel…..er kon betaald worden. Wel contant want het pin apparaat deed het even niet. Klaar? Nee…… in de “shop” nog even een uitgebreide kaart van het park kopen. Na ruim een kwartier waren we zowaar klaar. We vroegen nog….is het druk? Ja hoor, er is al 1 auto door de poort gekomen (was inmiddels half 11) en het gaat wel drukker worden hoor! Jawel….natuurlijk. Nou onze route kon beginnen! We hadden inmiddels al besloten dat we hier in Olifantenrus zouden gaan overnachten dus niet echt een lange route maar met voldoende stops om hopelijk wild te spotten. Binnen een minuut was het raak! Yes……direct al een paar giraffes! Zo gaaf, op een kleine afstand van ons.
We waren al wel een beetje gewaarschuwd dat in de regentijd er niet zoveel dieren te zien zijn omdat er voldoende water in het park was en dan zijn de dieren niet alleen afhankelijk van de waterputten. Maar daar hebben we helemaal niks van gemerkt. We bleven maar dieren zien! Kuddes olifanten, honderden zebra’s, kudu’s, springbokken, gemsbokken, nog meer giraffen, grote kuddes gnoes. Het was gewoon een feest! Vooral bij de waterputten waren veel dieren te zien. Op een gegeven moment stonden er een paar olifanten in het water, de giraffen stonden netjes op hun beurt te wachten en de zebra’s probeerde voor te kruipen. En wij…..stonden er bij en keken er naar. Gewoon te gek dat we dit meemaken! Rijden we hier rond tussen al die wilde dieren! Halverwege onze tocht hadden we de mazzel dat we toevallig langs een mooie lodge kwamen een restaurant Dolomite Camp. Hoog gelegen tegen een berg op met een uitzicht op het landschap en een waterput. Geweldig. Onze Australische “buren” David en Carole die in Swakopmund naast ons stonden kwamen daar ook lunchen net als wij. Gezellig bijgekletst. Ook nu staan ze weer hier op de camping.
Een geweldige mooie route door dit westelijke deel van het park wat pas 2 jaar officieel toegankelijk is via de Galton Entrance. Schijnt anders te zijn dan de rest van het park maar dat zullen we dan wel zien.
Maar als afsluiting en klapper van de middag op ca. 6km voor de camping……EEN LEEUW(IN)! We zagen haar zelfs bijna over het hoofd terwijl ze bijna op de weg lag! Ik zag een aangevreten zebra liggen aan de kant. Toen ik dat tegen Harry zei keek hij nog even naar links en daar lag net om de hoek naast de zebra…..de leeuw! Waarschijnlijk volgevreten aan deze lekkere hap en doodmoe ook van de hitte lag ze onder een boom lekker te slapen. Durfde we eerst alleen achter het raam vandaan een foto maken algauw ging het raam langzaam naar beneden. Tenslotte bijna helemaal maar toch een beetje eng. Ze lag maar een paar meter bij ons raam vandaan! Maar wat gaaf zeg! We hebben alleen vandaag al heel wat groot wild gezien. Gelukkig in de auto met airco want de temperatuur liep op tot wel 40grd. in de schaduw. Echt snikheet en wel een droge warmte met behoorlijk wat wind. Dus veel drinken geblazen!!!
De camping hier is gelukkig wel helemaal voorzien van een hek om de dieren buiten te houden. Ze hebben hier wel een prachtig hoge loopbrug gemaakt die het hek over gaat en eindigt bij een rond gebouw in een waterput waar dieren komen drinken. Boven zit je dan boven de dieren en onder sta je op het water niveau achter een raam. Dus begin van de avond hier naar toe gelopen maar helaas……geen olifant, geen rhino…helemaal niks. Morgenochtend nog maar eens kijken. We hoorde van de buren hiernaast dat afgelopen nacht hier wel 2 leeuwen bij het hek waren……ben benieuwd naar de geluiden vannacht. Ondanks de weinige kilometers is het toch een vermoeiende dag geweest. Warmte en het spotten van de dieren valt niet mee……we hebben het maar zwaar! Nu nog buiten onderuit en maar weer eens nagenieten, uiteraard met een wijntje erbij.
Gelukkig koelde het lekker af en konden we tot 3 uur heerlijk slapen maar toen…..LEEUWENGEBRUL! Even rechtop in ons bed! Klonk dichtbij maar ja…..wat nu? Toch maar omdraaien en verder slapen. Tussendoor af en toe even wakker van nog meer gebrul maar wat wil je…je ligt in de natuur en je wilt dieren om je heen. Het was heerlijk wakker worden op deze geweldige plek! Net voordat we hier vertrokken spraken we nog even met de Zuid-Afrikaanse eigenaars van deze camping die bijna klaar is na 2 jaar renovatie. Dit jaar gaat er iets verderop ook nog een lodge komen. Leuk gesprek en ja inderdaad…..gekozen om hier geen hek omheen te zetten en er loopt van alles rond inclusief leeuwen. ’s nachts binnenblijven maar verder doen ze niks. We hebben ook nog een adres gekregen van een andere camping die ook van hun is in de Caprivi.
Daarna werd het tijd om eindelijk het Etosha in te gaan. En dat gaat snel….nee hoor! Eerst bij de slagboom gegevens invullen. Daarna auto parkeren en naar het kantoor voor de permit. Weer alles invullen en dan moet er betaald worden. Nee, niet hier……in het volgende kantoor aan de overkant van de weg. Hij gaat mee, computer opstarten en jawel…..er kon betaald worden. Wel contant want het pin apparaat deed het even niet. Klaar? Nee…… in de “shop” nog even een uitgebreide kaart van het park kopen. Na ruim een kwartier waren we zowaar klaar. We vroegen nog….is het druk? Ja hoor, er is al 1 auto door de poort gekomen (was inmiddels half 11) en het gaat wel drukker worden hoor! Jawel….natuurlijk. Nou onze route kon beginnen! We hadden inmiddels al besloten dat we hier in Olifantenrus zouden gaan overnachten dus niet echt een lange route maar met voldoende stops om hopelijk wild te spotten. Binnen een minuut was het raak! Yes……direct al een paar giraffes! Zo gaaf, op een kleine afstand van ons.
We waren al wel een beetje gewaarschuwd dat in de regentijd er niet zoveel dieren te zien zijn omdat er voldoende water in het park was en dan zijn de dieren niet alleen afhankelijk van de waterputten. Maar daar hebben we helemaal niks van gemerkt. We bleven maar dieren zien! Kuddes olifanten, honderden zebra’s, kudu’s, springbokken, gemsbokken, nog meer giraffen, grote kuddes gnoes. Het was gewoon een feest! Vooral bij de waterputten waren veel dieren te zien. Op een gegeven moment stonden er een paar olifanten in het water, de giraffen stonden netjes op hun beurt te wachten en de zebra’s probeerde voor te kruipen. En wij…..stonden er bij en keken er naar. Gewoon te gek dat we dit meemaken! Rijden we hier rond tussen al die wilde dieren! Halverwege onze tocht hadden we de mazzel dat we toevallig langs een mooie lodge kwamen een restaurant Dolomite Camp. Hoog gelegen tegen een berg op met een uitzicht op het landschap en een waterput. Geweldig. Onze Australische “buren” David en Carole die in Swakopmund naast ons stonden kwamen daar ook lunchen net als wij. Gezellig bijgekletst. Ook nu staan ze weer hier op de camping.
Een geweldige mooie route door dit westelijke deel van het park wat pas 2 jaar officieel toegankelijk is via de Galton Entrance. Schijnt anders te zijn dan de rest van het park maar dat zullen we dan wel zien.
Maar als afsluiting en klapper van de middag op ca. 6km voor de camping……EEN LEEUW(IN)! We zagen haar zelfs bijna over het hoofd terwijl ze bijna op de weg lag! Ik zag een aangevreten zebra liggen aan de kant. Toen ik dat tegen Harry zei keek hij nog even naar links en daar lag net om de hoek naast de zebra…..de leeuw! Waarschijnlijk volgevreten aan deze lekkere hap en doodmoe ook van de hitte lag ze onder een boom lekker te slapen. Durfde we eerst alleen achter het raam vandaan een foto maken algauw ging het raam langzaam naar beneden. Tenslotte bijna helemaal maar toch een beetje eng. Ze lag maar een paar meter bij ons raam vandaan! Maar wat gaaf zeg! We hebben alleen vandaag al heel wat groot wild gezien. Gelukkig in de auto met airco want de temperatuur liep op tot wel 40grd. in de schaduw. Echt snikheet en wel een droge warmte met behoorlijk wat wind. Dus veel drinken geblazen!!!
De camping hier is gelukkig wel helemaal voorzien van een hek om de dieren buiten te houden. Ze hebben hier wel een prachtig hoge loopbrug gemaakt die het hek over gaat en eindigt bij een rond gebouw in een waterput waar dieren komen drinken. Boven zit je dan boven de dieren en onder sta je op het water niveau achter een raam. Dus begin van de avond hier naar toe gelopen maar helaas……geen olifant, geen rhino…helemaal niks. Morgenochtend nog maar eens kijken. We hoorde van de buren hiernaast dat afgelopen nacht hier wel 2 leeuwen bij het hek waren……ben benieuwd naar de geluiden vannacht. Ondanks de weinige kilometers is het toch een vermoeiende dag geweest. Warmte en het spotten van de dieren valt niet mee……we hebben het maar zwaar! Nu nog buiten onderuit en maar weer eens nagenieten, uiteraard met een wijntje erbij.
11 februari 2016 - Olifantsrus (Etosha NP) - Okaukuejo (Etosha NP) - 127km
Je hoeft hier geen wekker te zetten want echt iedereen is vroeg uit de veren! Voor vertrek nog even naar de drinkende en etende kudu’s gaan kijken die bij de waterhole bij de camping stonden. Daarna weer op pad en begon het speurwerk al gauw weer. Maar al gauw kwamen we een grote kudde olifanten tegen. Yes….wat een machtig gezicht. Verder was het de hele dag genieten van al het wild wat we weer tegenkwamen. Dan weer kuddes zebra’s, dan weer hollende gnoes. De springbokken zijn hier volgens ons het meest aanwezig. Ook de gemsbokken, hartenbeesten lieten zich weer zien. Tot nu toe zien wij nog de meeste beesten als het erg warm is en zij dorstig zijn. Gaan dan in grote getallen op het water af. Ook weer volop giraffes gezien. Bij een waterplaats stonden op een gegeven moment olifanten, zebra’s, gemsbokken en giraffen die in spagaat moesten om van het water te drinken. Wat is het dan enorm genieten als je daar bij staat te kijken. Zo onwerkelijk!!! Vandaag lieten de leeuwen zich niet zien! Morgen in de herkansing. Aan het eind van de dag ben je echt doodmoe! De hele dag hobbel je over onverharde en soms slechte paden en maar links en rechts kijken. We wisselen soms af anders krijg je gewoon een stijve nek! Dan gaat Harry naar rechts kijken en ik neem de linkerkant voor mijn rekening. Op een gegeven moment zie je elke struik of boom voor een beest aan!
Nu neergestreken in een restcamp in de buurt van de zuidelijke gate van Etosha. Je merkt direct dat het hier veel drukker is. Dit afgesloten camp heeft van alles. Lodges, camping, shop, restaurant, zwembad, tankstation en ook nog een waterhole waar je vanaf een stoel dieren kan spotten. Om het ons gemakkelijk te maken heeft Harry weer voor het eten gezorgd! Vandaag liep de temperatuur ook weer hoog op naar een graad of 38grd. Onder het rijden merk je het niet zo maar als je stopt bij een waterhole, raampje naar beneden draait en motor uitzet…..tjonge…..mag het iets minder?????? Vroeg ons bedje opgezocht en verheugen op de laatste dag in het park morgen!
Je hoeft hier geen wekker te zetten want echt iedereen is vroeg uit de veren! Voor vertrek nog even naar de drinkende en etende kudu’s gaan kijken die bij de waterhole bij de camping stonden. Daarna weer op pad en begon het speurwerk al gauw weer. Maar al gauw kwamen we een grote kudde olifanten tegen. Yes….wat een machtig gezicht. Verder was het de hele dag genieten van al het wild wat we weer tegenkwamen. Dan weer kuddes zebra’s, dan weer hollende gnoes. De springbokken zijn hier volgens ons het meest aanwezig. Ook de gemsbokken, hartenbeesten lieten zich weer zien. Tot nu toe zien wij nog de meeste beesten als het erg warm is en zij dorstig zijn. Gaan dan in grote getallen op het water af. Ook weer volop giraffes gezien. Bij een waterplaats stonden op een gegeven moment olifanten, zebra’s, gemsbokken en giraffen die in spagaat moesten om van het water te drinken. Wat is het dan enorm genieten als je daar bij staat te kijken. Zo onwerkelijk!!! Vandaag lieten de leeuwen zich niet zien! Morgen in de herkansing. Aan het eind van de dag ben je echt doodmoe! De hele dag hobbel je over onverharde en soms slechte paden en maar links en rechts kijken. We wisselen soms af anders krijg je gewoon een stijve nek! Dan gaat Harry naar rechts kijken en ik neem de linkerkant voor mijn rekening. Op een gegeven moment zie je elke struik of boom voor een beest aan!
Nu neergestreken in een restcamp in de buurt van de zuidelijke gate van Etosha. Je merkt direct dat het hier veel drukker is. Dit afgesloten camp heeft van alles. Lodges, camping, shop, restaurant, zwembad, tankstation en ook nog een waterhole waar je vanaf een stoel dieren kan spotten. Om het ons gemakkelijk te maken heeft Harry weer voor het eten gezorgd! Vandaag liep de temperatuur ook weer hoog op naar een graad of 38grd. Onder het rijden merk je het niet zo maar als je stopt bij een waterhole, raampje naar beneden draait en motor uitzet…..tjonge…..mag het iets minder?????? Vroeg ons bedje opgezocht en verheugen op de laatste dag in het park morgen!
12 februari 2016 - Okaukuejo (Etosha NP) - Namutoni (Etosha NP) - 160km
Weer de nodige kilometers gemaakt! Wat is dit park enorm groot! Qua grootte is het vergelijkbaar met het Kruger Park in Zuid Afrika. In het midden van het park is een zoutpan van ca. 110 X 60km groot en vooral aan de zuidkant van deze zoutpan komen de meeste wilde dieren voor omdat daar ook de meeste natuurlijke en aangelegde waterholes zijn. Vandaar dat wij nu al bijna 400km door het park gereden hebben! Maar het was vandaag weer volop dierendag! Weer heel veel dieren zoals de afgelopen dagen. Maar……jawel…..deze keer zelfs 4 leeuwen!!!! Yesss…..te gek! 2 vrouwtjes en 2 mannetjes. Eerst op een behoorlijke afstand. Maar toch al blij! Maar soms wordt het wachten beloont want ook zij hadden blijkbaar last van de hitte. Lagen ze eerst in de brandende zon in het open veld….ze zochten schaduw. Even geen boom in de buurt behalve dan die ene grote aan de overkant van de weg. Daar moesten ze als ze in rechte lijn wilden lopen wel langs onze auto komen!!! En ja hoor…..eerst het ene vrouwtje……achter ons langs. Toch wel een beetje eng zo dichtbij. Wachten, wachten….en daar kwamen de mannen samen aan. Wat imposant als die er aan komen lopen met die grote koppen met hun “wilde haren”. Dan voel je je wel klein hoor! We zaten gewoon te stuiteren in de auto….zo geweldig was dit om mee te maken.
Nog wat langer wachten in een auto die in de felle zon stond…..het zweet gutste alle kanten op. Maar ja, eindelijk kwam ook het laatste vrouwtje in beweging. Nou, onze dag kon niet meer stuk!!!
Daarna was het weer de hele dag genieten van de vele beesten. Olifanten, giraffes en ook de zeldzame zwartkop impala’s hebben we heel veel gezien. Eind van de dag wilden we nog 1 waterhole zien en dan zouden we het voor gezien houden. Maar wat een verrassing…..op weg en bij de poel hebben wij wel 30 giraffes gezien. Wat zijn die beesten lang!!!!! Lastig om ook nog wat te drinken hoor! Daar stonden we dan….super super! Wat een superdag was het weer. Doodmoe neerstreken op een camping bij de oostelijke ingang van het park. Morgen gaan wij eruit. Dit samen beleven is toch wel heel bijzonder en ook om dit met onze eigen ToyLa te doen. Je ziet dat een georganiseerde gamedrive maar beperkt tijd heeft en wij alle tijd van de wereld om op ons gemak te genieten van dit park. Met Harry gaat het ook steeds beter. Afkloppen! Al bijna een week er ’s nachts niet uit geweest. Darmen houden zich aardig rustig….. Nu lekker gaan slapen want de nachten koelen gelukkig nog steeds lekker af!
13 februari 2016 - Namutoni (Etosha NP) - Tsumeb - 159km
Uiteraard bijtijds op want iedereen begint zodra het licht wordt al op te staan en het park in te gaan. Maar wij zijn juist vertrokken….nou ja, nog een klein rondje in de buurt bij de uitgang. Maar toch nog behoorlijk wat dieren gezien en als klapper op de al verharde weg naar de uitgang een grote kudde olifanten en nog een paar overstekende giraffes waarop we moesten wachten. Maar het is mooi geweest en we gaan nu even bijkomen! het lijkt wel hard werken!!!
Hier in Tsumeb iets zuidoostelijk van het Etosha NP zijn wij op een mooie camping neergestreken met alles erop en eraan! Winkeltje, restaurant, zwembad van olympische afmetingen, veel groen gras en heel veel hoge bomen voor de schaduw. Iets minder is dat ze verderop aan het bijbouwen zijn wat voor wat herrie op zijn tijd zorgt. Maar ja…….we eten even een broodje in de schaduw van de boom, rijden nog even het dorp in en doen een paar boodschappen. David en Carole komen hier ook nog een nachtje staan en gaan dan door naar Windhoek omdat hij problemen heeft met zijn camper. Ook wifi op het hele complex….nou ja….redelijk…..dus de nodige chats vliegen over en weer inclusief wat sfeer foto’s van de afgelopen dagen. Vanavond het restaurant maar even uitproberen en dan hopelijk een beetje uitslapen!
Weer de nodige kilometers gemaakt! Wat is dit park enorm groot! Qua grootte is het vergelijkbaar met het Kruger Park in Zuid Afrika. In het midden van het park is een zoutpan van ca. 110 X 60km groot en vooral aan de zuidkant van deze zoutpan komen de meeste wilde dieren voor omdat daar ook de meeste natuurlijke en aangelegde waterholes zijn. Vandaar dat wij nu al bijna 400km door het park gereden hebben! Maar het was vandaag weer volop dierendag! Weer heel veel dieren zoals de afgelopen dagen. Maar……jawel…..deze keer zelfs 4 leeuwen!!!! Yesss…..te gek! 2 vrouwtjes en 2 mannetjes. Eerst op een behoorlijke afstand. Maar toch al blij! Maar soms wordt het wachten beloont want ook zij hadden blijkbaar last van de hitte. Lagen ze eerst in de brandende zon in het open veld….ze zochten schaduw. Even geen boom in de buurt behalve dan die ene grote aan de overkant van de weg. Daar moesten ze als ze in rechte lijn wilden lopen wel langs onze auto komen!!! En ja hoor…..eerst het ene vrouwtje……achter ons langs. Toch wel een beetje eng zo dichtbij. Wachten, wachten….en daar kwamen de mannen samen aan. Wat imposant als die er aan komen lopen met die grote koppen met hun “wilde haren”. Dan voel je je wel klein hoor! We zaten gewoon te stuiteren in de auto….zo geweldig was dit om mee te maken.
Nog wat langer wachten in een auto die in de felle zon stond…..het zweet gutste alle kanten op. Maar ja, eindelijk kwam ook het laatste vrouwtje in beweging. Nou, onze dag kon niet meer stuk!!!
Daarna was het weer de hele dag genieten van de vele beesten. Olifanten, giraffes en ook de zeldzame zwartkop impala’s hebben we heel veel gezien. Eind van de dag wilden we nog 1 waterhole zien en dan zouden we het voor gezien houden. Maar wat een verrassing…..op weg en bij de poel hebben wij wel 30 giraffes gezien. Wat zijn die beesten lang!!!!! Lastig om ook nog wat te drinken hoor! Daar stonden we dan….super super! Wat een superdag was het weer. Doodmoe neerstreken op een camping bij de oostelijke ingang van het park. Morgen gaan wij eruit. Dit samen beleven is toch wel heel bijzonder en ook om dit met onze eigen ToyLa te doen. Je ziet dat een georganiseerde gamedrive maar beperkt tijd heeft en wij alle tijd van de wereld om op ons gemak te genieten van dit park. Met Harry gaat het ook steeds beter. Afkloppen! Al bijna een week er ’s nachts niet uit geweest. Darmen houden zich aardig rustig….. Nu lekker gaan slapen want de nachten koelen gelukkig nog steeds lekker af!
13 februari 2016 - Namutoni (Etosha NP) - Tsumeb - 159km
Uiteraard bijtijds op want iedereen begint zodra het licht wordt al op te staan en het park in te gaan. Maar wij zijn juist vertrokken….nou ja, nog een klein rondje in de buurt bij de uitgang. Maar toch nog behoorlijk wat dieren gezien en als klapper op de al verharde weg naar de uitgang een grote kudde olifanten en nog een paar overstekende giraffes waarop we moesten wachten. Maar het is mooi geweest en we gaan nu even bijkomen! het lijkt wel hard werken!!!
Hier in Tsumeb iets zuidoostelijk van het Etosha NP zijn wij op een mooie camping neergestreken met alles erop en eraan! Winkeltje, restaurant, zwembad van olympische afmetingen, veel groen gras en heel veel hoge bomen voor de schaduw. Iets minder is dat ze verderop aan het bijbouwen zijn wat voor wat herrie op zijn tijd zorgt. Maar ja…….we eten even een broodje in de schaduw van de boom, rijden nog even het dorp in en doen een paar boodschappen. David en Carole komen hier ook nog een nachtje staan en gaan dan door naar Windhoek omdat hij problemen heeft met zijn camper. Ook wifi op het hele complex….nou ja….redelijk…..dus de nodige chats vliegen over en weer inclusief wat sfeer foto’s van de afgelopen dagen. Vanavond het restaurant maar even uitproberen en dan hopelijk een beetje uitslapen!
14 februari 2016 - Tsumeb - rustdag
Maar een klein beetje kunnen uitslapen want we stonden net in de zon en die werd al wat warm. Maar een heerlijke rustige dag. Hier een laundry dus hup, alles in de wasmachine. Het droogt hier geweldig dus daar heb je geen droger voor nodig. Beetje muziek luisteren, mails beantwoorden en de nodige chats met elkaar. Wifi was te sloom om fatsoenlijk te kunnen skypen of Facetimen. Helaas. Je kan er maar druk mee zijn! Beetje poetsvrouwtje gespeeld want dat was ook wel weer even nodig en gaan zo eens kijken wat de komende dagen op de planning staat. Hier nog een dag blijven of verder gaan???? Onder de boom met een beetje wind is het heerlijk vertoeven. Las net dat er sneeuw gevallen is in Nederland. Nou, een ver weg gevoel hoor! Heerlijk zo’n relaxte dag. Eind van de dag kwam er nog een Zwitsers stel de camping oprijden die wij 4 weken geleden ook al gesproken hebben bij de Fish River Canyon. Wat leuk om elkaar dan weer te zien en vooral te spreken. Uiteraard worden de nodige tips uitgewisseld omdat zij uit het gebied komen waar wij juist naar toe gaan. Harry nog even gebruik gemaakt van het olympische zwembad terwijl ik lui ben gaan doen. ’s avonds van een lekkere maaltijdsalade en pizza genoten….in het restaurant.
15 februari 2016 - Tsumeb - Grootfontein - 115km
Toch besloten om maar een stukje verder te gaan. Aangezien we hier van de wifi niet vrolijk worden en we gepland hadden om de website bij te werken, hoefden we hier niet te blijven. Even de koelkast weer gezellig maken en bij Wimpy overheerlijke cappuccino’s scoren, en we konden gaan voor deze korte rit over perfect asfalt. Net voor Grootfontein nog bezoek gebracht aan ’s werelds grootste meteoriet - de Hoba, een 60 ton wegend gevaarte van ijzer en nikkel die ca. 60,000 jaar geleden met een grote plof op deze aardbol is gekwakt. Niet echt een superattracties maar als je bedenkt dat zo’n ding gewoon uit de lucht is komen vallen dan is het wel bijzonder.
Grootfontein vonden wij een beetje rommeliger in vergelijking met Tsumeb. Ook hier veel groen en ligt ook op ca. 1500m hoogte. Na een late lunch en een steeds donker wordende lucht bedachten we dat we nu toch maar een camping op moesten gaan zoeken. Net even buiten de stad vonden we er een met nog een restaurant ook. Ondertussen was het net begonnen te hozen en te donderen! Toen ik het dak van onze ToyLa omhoog deed en even een blik op het bed wierp dacht ik……opklappen en …..wij neerklappen en een tukje doen terwijl de regen lekker op ons dakje tikt? Ja hoor…..ruim een uur heerlijk liggen slapen. Hoezo een beetje moe??? Voor het gemak toch maar van het restaurant gebruik gemaakt. Meestal staat er op de menukaart dat je bij het vlees een keuze kan maken uit de hoeveelheid. Het begint bij 200gram en vaak kan je ook nog kiezen uit 300 of 500 gram vlees. Wil je meer dan moet je even overleggen! Ik heb het wel over per persoon! Toch niet normaal???? Naast de flessen wijn die hier op de kaart stonden, kon je ook per glas bestellen. Voor het eerst hadden we hierin ook een keuze….klein= 175ml en groot=350ml. Nou, dat leek wel een soepkom! En dat voor 1,75 euro
Voor het eerst dus een beetje gevoel dat we nu in het regenseizoen zitten. In ieder geval niet koud maar het is nu wel iets vochtiger en minder lekker voor Harry. We gaan het in het noorden wel zien wat het gaat worden. Nu lekker bedje induiken en laat het maar regenen…..we liggen droog.
16 februari 2016 - Grootfontein - Rundu - 249km
Bij het opstaan nog wat donkere wolken maar het blijft droog. Op weg naar het noorden begint langzaam de zon weer door te komen en op het asfalt van de B8 vliegen de kilometers voorbij. Stonden de afgelopen dagen in het teken van grote commerciële veebedrijven (blanken) in de omgeving, na het passeren van de “rode lijn” beginnen de gemeenschappelijke weidegronden en kleine boerderijen. Hier beginnen we ook het echte Afrika gevoel te krijgen met kleine gehuchtjes met hutjes en lapjes grond met mais en gierst. Vaak een grote waterput centraal gelegen waar de mensen lopend of met een kar heen gaan om water te halen. Vaak vriendelijk zwaaiend naar ons.
We genieten van de groene omgeving, de mensen en van het samenzijn. Ondertussen draaien we Theuns Jordaans en sturen we even een paar foto’s door die we onder het rijden nemen naar het koude Nederland.
Rundu ligt aan de Okavango Rivier en is een drukke stad waar je weer van alles kan inslaan. Voldoende lodges en campings uiteraard aan de rivier zijn, voor het uitkiezen. Wij strijken neer op een camping met plekken met eigen sanitaire voorzieningen en op een steenworp afstand van de rivier. Het ziet er in ieder geval gezellig uit. Eind van de middag werd het weer donker en hoorde we het al weer zachtjes donderen. Ja hoor…..een onweersbui! Regen…..maar gelukkig hebben we hier een overkapping en konden we ondanks de regen lekker buiten blijven zitten. We zijn nu al ruim 3 maanden op reis en dan merk je wel dat het niet alleen vakantie is! Door al die indrukken die je opdoet, het (offroad) rijden, de hitte en emoties die er soms uitkomen ervaren we wel dat het reizen soms behoorlijk vermoeiend kan zijn. Hard werken hoor! Maar het besef dat we dit kunnen doen en dat we nog een maand te gaan hebben is wel fantastisch.
Natuurlijk kijken we ook wel weer uit om iedereen weer te zien maar met het internet is de wereld een stuk kleiner geworden en is iedereen veel dichterbij tegenwoordig.
Ondertussen is de eerste regenbui al weer een tijdje voorbij en komt de volgende er al weer aan! Het koelt wel heerlijk af en slapen gaat dan ook niet verkeerd.
Vanavond….eens kijken wie voor het eten zorgt……
17 februari 2016 - Rundu - Divundu - 210km
Door de regentijd is het hier warm maar ook behoorlijk plakkerig! Da’s even wennen na al die weken. Gelukkig ging het slapen behoorlijk maar zodra je wat gaat doen dan loopt het zweet al weer van je rug. Maar niet klagen want de zon schijnt al weer vrolijk. Na het tanken en wat boodschappen doen en heeeeel lang zoeken om ergens koffie te kunnen drinken (uiteindelijk bij een benzinestation) gingen we op pad voor een relatief korte asfalt route door de Caprivi. Dit deel van Namibië is echt totaal anders dan de rest. Geen hete droge woestijnen, maar een soort tropische strook waar de meeste regen valt, in het noorden van het land die als een steelpan uitsteekt van ca.450km lang en op zijn smalste punt nog geen32km breed is en op het breedste meer dan 100km, gelegen op 900m hoogte. Weelderig groen maar hier lopen ook de meeste rivieren van dit land. Ondanks het asfalt was het fantastisch rijden met al die kleine Afrikaanse dorpjes langs de weg. Denk dat het 100 jaar geleden niet anders was behalve dat je nu zo af en toe een schooltje tegenkomt en kinderen in hun schooluniform.
Vaak staan er een aantal hutjes bij elkaar. De meeste zijn van riet met soms wat klei. Af en toe staat er een golfplaten hut tussen. Hieromheen vaak een afscheiding van houten palen en met een beetje geluk een grote boom waar de hele familie onder zit of hangt. Op een stukje grond wordt dan weer wat verbouwd en lopen er soms wat geitjes of koeien rond. Hier is volgens mij geen stress te vinden. We hebben genoten van de rit en zijn toen neergestreken op weer een superplek. Door diverse reizigers onderweg waren wij hier al over getipt om vooral deze camping niet over te slaan. Nou, ze hebben helemaal gelijk! Een paar kilometer van Divundu en van de Popa Falls ligt deze plek aan de Okavango River waar hij iets zuidelijker Botswana instroomt en waar hij uiteindelijk de beroemde Okavango Delta vormt.
De vriendelijke eigenaar Cameron heeft ons direct een rondleiding gegeven en we staan nu op een ruime, prachtige schaduwplek op een steenworp afstand van de rivier. Een prachtig dakterras over het water bij de bar en restaurant, een zwembad met ligstoelen en….wifi…..wat wil je nog meer! Besloten dat dit de plek is waar we zeker een aantal dagen willen blijven omdat je vanuit hier ook uitstapjes kan maken naar parken waar weer heel veel dieren zitten die je weer in de rest van Namibië niet ziet. Nadat we ons lekker geïnstalleerd hadden op onze plek was het uiteraard tijd voor een heerlijke eigen cappuccino! Oh jee….wat horen we daar brullen?????? Nee, geen koeien….. blijken nijlpaarden te zijn! Even gaan vragen of ze niet toevallig hier de camping op komen lopen samen met de krokodillen die hier ook heel veel zitten. Volgens Cameron niet…..nu maar geloven dat dit klopt!
Eind van de dag op het terras een heerlijke “sundowner” genomen en genoten van het “gespeel” van een 5-tal nijlpaarden aan de overkant van het water. Toch niet te geloven dat we hier zo zitten! Wat een enorme contrasten hier in Namibie….. De woestijnen, de Himba’s en nu weer dit tropische landschap en een heel ander Afrika gevoel. Morgen eens proberen de website bij te werken als het internet hier snel genoeg is. Er is hier een lekkere buiten lounche ruimte aan het water……geen straf! Na het aperitief genoten van een heerlijke 3-gangenmaaltijd in het restaurant. Kudu steak ……mmmmm…….
Nog wat informatie uitgewisseld met andere reizigers en toen was het weer bedtijd!
Maar een klein beetje kunnen uitslapen want we stonden net in de zon en die werd al wat warm. Maar een heerlijke rustige dag. Hier een laundry dus hup, alles in de wasmachine. Het droogt hier geweldig dus daar heb je geen droger voor nodig. Beetje muziek luisteren, mails beantwoorden en de nodige chats met elkaar. Wifi was te sloom om fatsoenlijk te kunnen skypen of Facetimen. Helaas. Je kan er maar druk mee zijn! Beetje poetsvrouwtje gespeeld want dat was ook wel weer even nodig en gaan zo eens kijken wat de komende dagen op de planning staat. Hier nog een dag blijven of verder gaan???? Onder de boom met een beetje wind is het heerlijk vertoeven. Las net dat er sneeuw gevallen is in Nederland. Nou, een ver weg gevoel hoor! Heerlijk zo’n relaxte dag. Eind van de dag kwam er nog een Zwitsers stel de camping oprijden die wij 4 weken geleden ook al gesproken hebben bij de Fish River Canyon. Wat leuk om elkaar dan weer te zien en vooral te spreken. Uiteraard worden de nodige tips uitgewisseld omdat zij uit het gebied komen waar wij juist naar toe gaan. Harry nog even gebruik gemaakt van het olympische zwembad terwijl ik lui ben gaan doen. ’s avonds van een lekkere maaltijdsalade en pizza genoten….in het restaurant.
15 februari 2016 - Tsumeb - Grootfontein - 115km
Toch besloten om maar een stukje verder te gaan. Aangezien we hier van de wifi niet vrolijk worden en we gepland hadden om de website bij te werken, hoefden we hier niet te blijven. Even de koelkast weer gezellig maken en bij Wimpy overheerlijke cappuccino’s scoren, en we konden gaan voor deze korte rit over perfect asfalt. Net voor Grootfontein nog bezoek gebracht aan ’s werelds grootste meteoriet - de Hoba, een 60 ton wegend gevaarte van ijzer en nikkel die ca. 60,000 jaar geleden met een grote plof op deze aardbol is gekwakt. Niet echt een superattracties maar als je bedenkt dat zo’n ding gewoon uit de lucht is komen vallen dan is het wel bijzonder.
Grootfontein vonden wij een beetje rommeliger in vergelijking met Tsumeb. Ook hier veel groen en ligt ook op ca. 1500m hoogte. Na een late lunch en een steeds donker wordende lucht bedachten we dat we nu toch maar een camping op moesten gaan zoeken. Net even buiten de stad vonden we er een met nog een restaurant ook. Ondertussen was het net begonnen te hozen en te donderen! Toen ik het dak van onze ToyLa omhoog deed en even een blik op het bed wierp dacht ik……opklappen en …..wij neerklappen en een tukje doen terwijl de regen lekker op ons dakje tikt? Ja hoor…..ruim een uur heerlijk liggen slapen. Hoezo een beetje moe??? Voor het gemak toch maar van het restaurant gebruik gemaakt. Meestal staat er op de menukaart dat je bij het vlees een keuze kan maken uit de hoeveelheid. Het begint bij 200gram en vaak kan je ook nog kiezen uit 300 of 500 gram vlees. Wil je meer dan moet je even overleggen! Ik heb het wel over per persoon! Toch niet normaal???? Naast de flessen wijn die hier op de kaart stonden, kon je ook per glas bestellen. Voor het eerst hadden we hierin ook een keuze….klein= 175ml en groot=350ml. Nou, dat leek wel een soepkom! En dat voor 1,75 euro
Voor het eerst dus een beetje gevoel dat we nu in het regenseizoen zitten. In ieder geval niet koud maar het is nu wel iets vochtiger en minder lekker voor Harry. We gaan het in het noorden wel zien wat het gaat worden. Nu lekker bedje induiken en laat het maar regenen…..we liggen droog.
16 februari 2016 - Grootfontein - Rundu - 249km
Bij het opstaan nog wat donkere wolken maar het blijft droog. Op weg naar het noorden begint langzaam de zon weer door te komen en op het asfalt van de B8 vliegen de kilometers voorbij. Stonden de afgelopen dagen in het teken van grote commerciële veebedrijven (blanken) in de omgeving, na het passeren van de “rode lijn” beginnen de gemeenschappelijke weidegronden en kleine boerderijen. Hier beginnen we ook het echte Afrika gevoel te krijgen met kleine gehuchtjes met hutjes en lapjes grond met mais en gierst. Vaak een grote waterput centraal gelegen waar de mensen lopend of met een kar heen gaan om water te halen. Vaak vriendelijk zwaaiend naar ons.
We genieten van de groene omgeving, de mensen en van het samenzijn. Ondertussen draaien we Theuns Jordaans en sturen we even een paar foto’s door die we onder het rijden nemen naar het koude Nederland.
Rundu ligt aan de Okavango Rivier en is een drukke stad waar je weer van alles kan inslaan. Voldoende lodges en campings uiteraard aan de rivier zijn, voor het uitkiezen. Wij strijken neer op een camping met plekken met eigen sanitaire voorzieningen en op een steenworp afstand van de rivier. Het ziet er in ieder geval gezellig uit. Eind van de middag werd het weer donker en hoorde we het al weer zachtjes donderen. Ja hoor…..een onweersbui! Regen…..maar gelukkig hebben we hier een overkapping en konden we ondanks de regen lekker buiten blijven zitten. We zijn nu al ruim 3 maanden op reis en dan merk je wel dat het niet alleen vakantie is! Door al die indrukken die je opdoet, het (offroad) rijden, de hitte en emoties die er soms uitkomen ervaren we wel dat het reizen soms behoorlijk vermoeiend kan zijn. Hard werken hoor! Maar het besef dat we dit kunnen doen en dat we nog een maand te gaan hebben is wel fantastisch.
Natuurlijk kijken we ook wel weer uit om iedereen weer te zien maar met het internet is de wereld een stuk kleiner geworden en is iedereen veel dichterbij tegenwoordig.
Ondertussen is de eerste regenbui al weer een tijdje voorbij en komt de volgende er al weer aan! Het koelt wel heerlijk af en slapen gaat dan ook niet verkeerd.
Vanavond….eens kijken wie voor het eten zorgt……
17 februari 2016 - Rundu - Divundu - 210km
Door de regentijd is het hier warm maar ook behoorlijk plakkerig! Da’s even wennen na al die weken. Gelukkig ging het slapen behoorlijk maar zodra je wat gaat doen dan loopt het zweet al weer van je rug. Maar niet klagen want de zon schijnt al weer vrolijk. Na het tanken en wat boodschappen doen en heeeeel lang zoeken om ergens koffie te kunnen drinken (uiteindelijk bij een benzinestation) gingen we op pad voor een relatief korte asfalt route door de Caprivi. Dit deel van Namibië is echt totaal anders dan de rest. Geen hete droge woestijnen, maar een soort tropische strook waar de meeste regen valt, in het noorden van het land die als een steelpan uitsteekt van ca.450km lang en op zijn smalste punt nog geen32km breed is en op het breedste meer dan 100km, gelegen op 900m hoogte. Weelderig groen maar hier lopen ook de meeste rivieren van dit land. Ondanks het asfalt was het fantastisch rijden met al die kleine Afrikaanse dorpjes langs de weg. Denk dat het 100 jaar geleden niet anders was behalve dat je nu zo af en toe een schooltje tegenkomt en kinderen in hun schooluniform.
Vaak staan er een aantal hutjes bij elkaar. De meeste zijn van riet met soms wat klei. Af en toe staat er een golfplaten hut tussen. Hieromheen vaak een afscheiding van houten palen en met een beetje geluk een grote boom waar de hele familie onder zit of hangt. Op een stukje grond wordt dan weer wat verbouwd en lopen er soms wat geitjes of koeien rond. Hier is volgens mij geen stress te vinden. We hebben genoten van de rit en zijn toen neergestreken op weer een superplek. Door diverse reizigers onderweg waren wij hier al over getipt om vooral deze camping niet over te slaan. Nou, ze hebben helemaal gelijk! Een paar kilometer van Divundu en van de Popa Falls ligt deze plek aan de Okavango River waar hij iets zuidelijker Botswana instroomt en waar hij uiteindelijk de beroemde Okavango Delta vormt.
De vriendelijke eigenaar Cameron heeft ons direct een rondleiding gegeven en we staan nu op een ruime, prachtige schaduwplek op een steenworp afstand van de rivier. Een prachtig dakterras over het water bij de bar en restaurant, een zwembad met ligstoelen en….wifi…..wat wil je nog meer! Besloten dat dit de plek is waar we zeker een aantal dagen willen blijven omdat je vanuit hier ook uitstapjes kan maken naar parken waar weer heel veel dieren zitten die je weer in de rest van Namibië niet ziet. Nadat we ons lekker geïnstalleerd hadden op onze plek was het uiteraard tijd voor een heerlijke eigen cappuccino! Oh jee….wat horen we daar brullen?????? Nee, geen koeien….. blijken nijlpaarden te zijn! Even gaan vragen of ze niet toevallig hier de camping op komen lopen samen met de krokodillen die hier ook heel veel zitten. Volgens Cameron niet…..nu maar geloven dat dit klopt!
Eind van de dag op het terras een heerlijke “sundowner” genomen en genoten van het “gespeel” van een 5-tal nijlpaarden aan de overkant van het water. Toch niet te geloven dat we hier zo zitten! Wat een enorme contrasten hier in Namibie….. De woestijnen, de Himba’s en nu weer dit tropische landschap en een heel ander Afrika gevoel. Morgen eens proberen de website bij te werken als het internet hier snel genoeg is. Er is hier een lekkere buiten lounche ruimte aan het water……geen straf! Na het aperitief genoten van een heerlijke 3-gangenmaaltijd in het restaurant. Kudu steak ……mmmmm…….
Nog wat informatie uitgewisseld met andere reizigers en toen was het weer bedtijd!
18 februari 2016 - Divundi - rustdag
We hebben vandaag een heerlijke dag gehad! Beetje uitslapen en daarna even onze huishoudelijke klusjes gedaan. Jawel, dat hoort er ook bij. Daarna een poging gewaagd om de website te updaten. De tekst staat er in ieder geval op maar de foto’s plaatsen zal wel een ramp gaan worden. Erg traag de wifi hier. Het is wel vreemd om ’s nachts het gebrul van de nijlpaarden te horen! Als we hier lekker buiten zitten kijken we naar de overkant en dan zien we ze lekker bij elkaar liggen. Dat je dit meemaakt! Toch net niet echt. We zeggen dat wel tig keer tegen elkaar.
’s middags nog lekker in de tropische tuin bij het zwembad gelegen voordat wij op excursie gingen met de boot van de lodge over de rivier de Okavango. Eerst even stukje stroomafwaarts met een mooi uitzicht over de oevers van de rivier waar je dus NIET in moet gaan zwemmen. Een hele tijd genoten van een stuk of 8 gigantische nijlpaarden die in het ondiepe water liggen en ondertussen met de oogjes net boven water ons in de gaten houden. Soms hebben ze een beetje ruzie en dan komt er een enorme kop boven water en laat hij even zijn tanden zien…..dan gaat die bek toch een eind open! Daar moet je niet tussen komen! Dus opletten dat je op het goede moment een foto maakt! Maar wat een belevenis. Overdag liggen ze lekker in het water maar ’s nachts gaan ze het land op. Dan schijnen ze ook nog eens heeeeeel hard te kunnen lopen. Zou je niet zeggen met zo’n lichaam! Wel fijn om te weten dat ze deze kant van de rivier te druk vinden en dus wel aan de andere kant het land oplopen! Ook hebben we een aantal krokodillen in het water en op het land gezien. Een aantal kleine maar er lag ook een gigantisch groot beest in het zand in de zon. Brrrrr……. En dan kom je later ook nog wat volwassenen en kinderen tegen die weliswaar op een andere plek aan het badderen zijn in deze rivier!!!! Weer terug stroomopwaarts naar de Popa Falls gevaren. Eigenlijk moet je deze Rapids (stroomversnellingen) noemen want watervallen zijn het niet. Maar over de gehele breedte van de rivier valt het water ca. 2,5 naar beneden wat wel een heel mooi gezicht is. Na bijna 2 uur op het water was het al weer bijna tijd om aan ons aperitiefje te beginnen gevolgd door……jawel…..heerlijk eten! Je zit hier zo gezellig aan het water en het eten is hier geweldig. Dus waarom zou je koken?????
19 februari 2016 - Divundi - rustdag - 75km
Weer een prima nacht met alles wagenwijd open! Hier is het echt een tropisch klimaat met hoge temperaturen en helaas ook een hoge vochtigheidsgraad. We lopen de hele dag te “lekken” Met Harry gaat het nog steeds fantastisch! Geen onderbroken nachten geeft zoveel meer energie voor de dag! Het is hier nog steeds geweldig! Super plek, aardige mensen en alle voorzieningen die we maar kunnen wensen. Dus……we houden het hier nog wel even uit. Om de hoek zit het Mahango NP en daar zijn wij vandaag geweest. GEWELDIG weer! Wij hebben het deel langs de oever van de Okavango gedaan waar het meeste wild zou zitten. Nou dat hebben we wel weer gezien. Olifanten, buffels, zebra’s, kudu’s, antilopen, apen, gnoes en nog veel meer. Maar de klapper was toch wel weer 2 mannetjes leeuwen zo voor ons op het pad. Wat een enorme beesten zijn dat ook. Zo indrukwekkend als ze langzaam over de weg stappen, tussen de struiken door en dan een plek in de schaduw zoeken om lekker te gaan liggen. Echt mazzel want als ze onder een struik liggen dan zie je ze echt niet meer!!! Het was weer echt kicken!!!!
In de middag weer terug na even getankt te hebben en wat boodschappen gehaald te hebben. Daarna was het heerlijk om in het zwembad een duik te nemen en lekker te relaxen op de ligstoelen. Even een soort vakantiegevoel. Na ruim 3 maanden reizen merk je toch ook wel dat het vermoeiend gaat worden. Het lijkt soms wel of je het allemaal niet meer kan opnemen. Vooral ik (Ella) heb dat wat meer dan Harry. Denk dat voor een volgende trip het er ook maximaal 3 maanden zullen gaan worden. Ach, alles moet je eerst ervaren en het is een luxe probleem dat beseffen we ook wel. Maar daarnaast ook wel het besef hoe bijzonder het is dat we dit kunnen doen en dat we niks voor ons moeten uitschuiven. Nu…… en genieten! We kijken elkaar dan aan en weten hoe waardevol het is om samen te zijn. Waar dan ook, na zo’n verschrikkelijk jaar. Als we dan samen van de ondergaande zon genieten met een wijntje en een hapje dan zijn wij rijk! Besloten om hier nog een dag er tegen aan te gooien. Hopelijk wat foto’s plaatsen, de globale route voor de komende 3 weken bekijken en verder een beetje relaxen.
We hebben vandaag een heerlijke dag gehad! Beetje uitslapen en daarna even onze huishoudelijke klusjes gedaan. Jawel, dat hoort er ook bij. Daarna een poging gewaagd om de website te updaten. De tekst staat er in ieder geval op maar de foto’s plaatsen zal wel een ramp gaan worden. Erg traag de wifi hier. Het is wel vreemd om ’s nachts het gebrul van de nijlpaarden te horen! Als we hier lekker buiten zitten kijken we naar de overkant en dan zien we ze lekker bij elkaar liggen. Dat je dit meemaakt! Toch net niet echt. We zeggen dat wel tig keer tegen elkaar.
’s middags nog lekker in de tropische tuin bij het zwembad gelegen voordat wij op excursie gingen met de boot van de lodge over de rivier de Okavango. Eerst even stukje stroomafwaarts met een mooi uitzicht over de oevers van de rivier waar je dus NIET in moet gaan zwemmen. Een hele tijd genoten van een stuk of 8 gigantische nijlpaarden die in het ondiepe water liggen en ondertussen met de oogjes net boven water ons in de gaten houden. Soms hebben ze een beetje ruzie en dan komt er een enorme kop boven water en laat hij even zijn tanden zien…..dan gaat die bek toch een eind open! Daar moet je niet tussen komen! Dus opletten dat je op het goede moment een foto maakt! Maar wat een belevenis. Overdag liggen ze lekker in het water maar ’s nachts gaan ze het land op. Dan schijnen ze ook nog eens heeeeeel hard te kunnen lopen. Zou je niet zeggen met zo’n lichaam! Wel fijn om te weten dat ze deze kant van de rivier te druk vinden en dus wel aan de andere kant het land oplopen! Ook hebben we een aantal krokodillen in het water en op het land gezien. Een aantal kleine maar er lag ook een gigantisch groot beest in het zand in de zon. Brrrrr……. En dan kom je later ook nog wat volwassenen en kinderen tegen die weliswaar op een andere plek aan het badderen zijn in deze rivier!!!! Weer terug stroomopwaarts naar de Popa Falls gevaren. Eigenlijk moet je deze Rapids (stroomversnellingen) noemen want watervallen zijn het niet. Maar over de gehele breedte van de rivier valt het water ca. 2,5 naar beneden wat wel een heel mooi gezicht is. Na bijna 2 uur op het water was het al weer bijna tijd om aan ons aperitiefje te beginnen gevolgd door……jawel…..heerlijk eten! Je zit hier zo gezellig aan het water en het eten is hier geweldig. Dus waarom zou je koken?????
19 februari 2016 - Divundi - rustdag - 75km
Weer een prima nacht met alles wagenwijd open! Hier is het echt een tropisch klimaat met hoge temperaturen en helaas ook een hoge vochtigheidsgraad. We lopen de hele dag te “lekken” Met Harry gaat het nog steeds fantastisch! Geen onderbroken nachten geeft zoveel meer energie voor de dag! Het is hier nog steeds geweldig! Super plek, aardige mensen en alle voorzieningen die we maar kunnen wensen. Dus……we houden het hier nog wel even uit. Om de hoek zit het Mahango NP en daar zijn wij vandaag geweest. GEWELDIG weer! Wij hebben het deel langs de oever van de Okavango gedaan waar het meeste wild zou zitten. Nou dat hebben we wel weer gezien. Olifanten, buffels, zebra’s, kudu’s, antilopen, apen, gnoes en nog veel meer. Maar de klapper was toch wel weer 2 mannetjes leeuwen zo voor ons op het pad. Wat een enorme beesten zijn dat ook. Zo indrukwekkend als ze langzaam over de weg stappen, tussen de struiken door en dan een plek in de schaduw zoeken om lekker te gaan liggen. Echt mazzel want als ze onder een struik liggen dan zie je ze echt niet meer!!! Het was weer echt kicken!!!!
In de middag weer terug na even getankt te hebben en wat boodschappen gehaald te hebben. Daarna was het heerlijk om in het zwembad een duik te nemen en lekker te relaxen op de ligstoelen. Even een soort vakantiegevoel. Na ruim 3 maanden reizen merk je toch ook wel dat het vermoeiend gaat worden. Het lijkt soms wel of je het allemaal niet meer kan opnemen. Vooral ik (Ella) heb dat wat meer dan Harry. Denk dat voor een volgende trip het er ook maximaal 3 maanden zullen gaan worden. Ach, alles moet je eerst ervaren en het is een luxe probleem dat beseffen we ook wel. Maar daarnaast ook wel het besef hoe bijzonder het is dat we dit kunnen doen en dat we niks voor ons moeten uitschuiven. Nu…… en genieten! We kijken elkaar dan aan en weten hoe waardevol het is om samen te zijn. Waar dan ook, na zo’n verschrikkelijk jaar. Als we dan samen van de ondergaande zon genieten met een wijntje en een hapje dan zijn wij rijk! Besloten om hier nog een dag er tegen aan te gooien. Hopelijk wat foto’s plaatsen, de globale route voor de komende 3 weken bekijken en verder een beetje relaxen.
20 februari 2016 - Divundu - rustdag
We gooien er nog een extra dag tegenaan hier op deze mooie plek! Lekker rustig aan gedaan en ’s morgens poging gedaan om foto’s te uploaden voor de website. Tekst was al gelukt met een paar foto’s maar de rest was een ramp door het trage internet. Per foto een uur wachten…..daar hadden wij geen zin in. We zien wel wanneer er weer wat sneller internet op ons pad komt. Na de lunch zijn wij met een boek bij het zwembad op een lekkere ligstoel gaan liggen! De temperatuur was weer tot een hoogte gestegen (36grd) waarbij je meer in het zwembad als op het ligbed te vinden was. Maar wat een genot om in deze tropische tuin te liggen met uitzicht op water en water! Jawel…..zelfs op de rivier met de nijlpaarden hadden we zicht! Een heerlijke relaxdag! Na een verfrissende douche net voor ons laatste diner (braai) aan de waterkant was het daarna tijd om lekker ons bedje in te duiken.
21 februari 2016 - Divundu - Kongola - 226km
Helaas van deze mooie plek afscheid moeten nemen want we gaan onze reis weer voortzetten! Na het ontbijt nog een laatste cappuccino gedronken in de lounge bij het water. Inmiddels en onder Harry zijn leiding had het personeel nu helemaal door hoe je een echte heerlijke cappuccino moest zetten. Lachen hoor….ze hadden een Jura net als wij dus Harry kon ze wel vertellen hoe je daar mee om moest gaan. Ook een hartelijk afscheid van Cameron die echt een perfecte gastheer is geweest. We gaan reclame voor hem maken bij reizigers onderweg!
Daarna nog even bij de supermarkt wat boodschappen gedaan en bij het tankstation voor de verandering alleen lucht tot ons genomen….tenminste de banden van ToyLa dan wel. En wie zien we daar…..David en Carole met hun camper! Blijkt dat ze 2 dagen op een camping vlakbij gestaan hadden. Even bijgekletst en gezegd waar wij naar toe zouden gaan. Nou zij ook naar deze plaats en uiteindelijk staan ze nu ook hier op dezelfde camping! Een mooie groene route met voldoende waarschuwingsborden voor overstekende olifanten…..maar niks hoor! Geen enkele gezien. Wel wat kleine Afrikaanse dorpjes zo af en toe want het is ook weer een NP waar we doorheen rijden nl het ……….NP….. Ondanks de regentijd heeft het nog nauwelijks geregend sinds november. In Kongola maar weer even de tank volgegooid en daarna afgeslagen naar het zuiden om na 22km op weer een mooie camping met zelfs eigen sanitaire voorzieningen aan te komen. Een mooie lodge erbij met restaurant en zwembad. Aangezien we lekker bijtijds waren lagen we deze middag weer lekker onder de parasol met een boek. De Okavango rivier hebben we ingeruild voor de Kwando rivier die hier maar een zielig stroompje is doordat er weinig neerslag is gevallen. We kijken uit over de wetlands en zien al meteen een nijlpaard aan de overkant staan en zo af en toe horen we hem brullen. Heerlijk stil is het hier ook. Tja……voor het eten heeft Harry toch maar weer gezorgd! Nu zitten we nog lekker buiten na te genieten en vooral niet te veel te bewegen want de temperatuur is nog niet echt gedaald. Ook vandaag weer zonnig en vooral….heet! Hoezo regentijd??????
22 februari 2016 - Kongola - Sangwali - 58km
Nooit zeggen…..regentijd???? Hoezo???? We werden direct afgestraft! Na een verschrikkelijke warme nacht waar geen enkel briesje verkoeling bracht ondanks dat wij bijna buiten lagen ze slapen, begon het om een uur of 6 ’s morgens behoorlijk te regenen inclusief onweer! Zoooooo……..wat een verademing! Rustig aan gedaan en zowaar binnen ons ontbijt naar binnen gewerkt. Besloten toch weer verder te gaan. In de lodge nog even een cappuccino gedronken en met een bewolkte lucht en een aangename 25grd gingen wij weer op pad. Een leuke route die bij ons nog als gravel geboekt stond maar inmiddels van een laagje asfalt was voorzien. Nog steeds erg groen landschap met soms even een kudde zebra’s die oversteken, gnoes die aan de kant stonden te eten en heeeeel veel kuddes….koeien en geiten. Die laatsten zijn van de mensen hier in de Afrikaanse dorpjes die wie regelmatig passeren. Alles ziet er keurig en schoon uit!
Van andere reizigers hadden we een tip gehad om naar het Livingstone Camp te gaan. Nu was het pas in de middag dat we er langs kwamen maar besloten toch om ieder geval even te gaan kijken. Wie weet voor een volgende keer. Ruim 8 km van de weg af en je kan er ook alleen maar komen als je een 4x4 auto hebt. Door de regen stonden er af en toe behoorlijke diepe plassen in de geulen maar ja, met zo’n bak als onze ToyLa is dat natuurlijk een lachertje. Aan de rand van het Mamili NP lag deze prachtige camping met maar 5 plekken met ieder zijn eigen luxe sanitair. En wat een uitzicht! Leuk gesprek eerst met de Duitse eigenaar Adolf (mmmm….wie wordt nu zo genoemd????) die helemaal idolaat is van de ontdekkingsreiziger….hoe kan het ook anders….Livingstone! Hij wist er veel over te vertellen. Eigenlijk wilde we verder gaan maar we keken elkaar aan en dachten hetzelfde…..waarom???? Dit is een fantastische plek om lekker vroeg neer te strijken en dan met Adolf een privé gamedrive te gaan doen van 3 uur. Voor Harry ook wel eens prettig om nu eens niet meer op de weg te letten dan om dieren te spotten. Te gek….wat hebben we weer genoten. Dit park loopt helemaal door tot de grens van Botswana en we hebben weer veel dieren gezien. Zebra’s, impala’s, kudu’s, grote kudde buffels, nijlpaarden, andere soorten hertachtigen, de grappige wrattenzwijntjes in grote getalen, hele mooie grote en kleine vogels ook in allerlei kleuren maar……de klapper was opnieuw…..2 leeuwen! Harry zag haar het eerste liggen! Helemaal uitgestrekt onder een struik….ziek???? moe?????? Ze bewoog amper toen wij bijna naast haar stonden! Wat bleek…..om de hoek van een grote boom lag de man met z’n grote manen! Ook lui languit…. Wat bleek nou, er lag ook een kleine buffel bij die al aardig opgegeten was. Die hadden ze natuurlijk gevangen en zich helemaal volgevreten en nu lagen ze helemaal voor pampus na te genieten!!! Nou wij hebben ook genoten maar het was ook wel een beetje eng. Deze keer zaten wij BUITEN in een open auto en Adolf reed ons er voor ons gevoel wel heel dichtbij. Hij verzekerde ons dat de leeuwen zich zo machtig voelen dat ze weten dat niemand ze kwaad doet. Nou ja, dat hebben we maar geloofd. Maar weer te gek dat je daar zo naar 2 leeuwen zit te kijken op een paar meter afstand. Gewoon weer een kippenvel moment! Een prachtige afwisselende omgeving. Struiken, bomen en ook veel open grasland waar je de grote kuddes op ziet staan. Dan weer een grote natuurlijke waterplas waar je allemaal oogjes en oortjes van heel veel nijlpaarden boven het water ziet! Brrrr…..daar moet je niet invallen! Om half 7 weer terug…..een vermoeide maar intensieve rit! Maar wat gaaf!
Daarna lekker zelf gekookt….de voorraadbak zal toch een keer leeg moeten! Nog een poging gedaan om een vuurtje te maken maar het hout was een beetje te vochtig. Nog heerlijk met een wijntje zitten napraten en toen was het weer bedtijd!
We gooien er nog een extra dag tegenaan hier op deze mooie plek! Lekker rustig aan gedaan en ’s morgens poging gedaan om foto’s te uploaden voor de website. Tekst was al gelukt met een paar foto’s maar de rest was een ramp door het trage internet. Per foto een uur wachten…..daar hadden wij geen zin in. We zien wel wanneer er weer wat sneller internet op ons pad komt. Na de lunch zijn wij met een boek bij het zwembad op een lekkere ligstoel gaan liggen! De temperatuur was weer tot een hoogte gestegen (36grd) waarbij je meer in het zwembad als op het ligbed te vinden was. Maar wat een genot om in deze tropische tuin te liggen met uitzicht op water en water! Jawel…..zelfs op de rivier met de nijlpaarden hadden we zicht! Een heerlijke relaxdag! Na een verfrissende douche net voor ons laatste diner (braai) aan de waterkant was het daarna tijd om lekker ons bedje in te duiken.
21 februari 2016 - Divundu - Kongola - 226km
Helaas van deze mooie plek afscheid moeten nemen want we gaan onze reis weer voortzetten! Na het ontbijt nog een laatste cappuccino gedronken in de lounge bij het water. Inmiddels en onder Harry zijn leiding had het personeel nu helemaal door hoe je een echte heerlijke cappuccino moest zetten. Lachen hoor….ze hadden een Jura net als wij dus Harry kon ze wel vertellen hoe je daar mee om moest gaan. Ook een hartelijk afscheid van Cameron die echt een perfecte gastheer is geweest. We gaan reclame voor hem maken bij reizigers onderweg!
Daarna nog even bij de supermarkt wat boodschappen gedaan en bij het tankstation voor de verandering alleen lucht tot ons genomen….tenminste de banden van ToyLa dan wel. En wie zien we daar…..David en Carole met hun camper! Blijkt dat ze 2 dagen op een camping vlakbij gestaan hadden. Even bijgekletst en gezegd waar wij naar toe zouden gaan. Nou zij ook naar deze plaats en uiteindelijk staan ze nu ook hier op dezelfde camping! Een mooie groene route met voldoende waarschuwingsborden voor overstekende olifanten…..maar niks hoor! Geen enkele gezien. Wel wat kleine Afrikaanse dorpjes zo af en toe want het is ook weer een NP waar we doorheen rijden nl het ……….NP….. Ondanks de regentijd heeft het nog nauwelijks geregend sinds november. In Kongola maar weer even de tank volgegooid en daarna afgeslagen naar het zuiden om na 22km op weer een mooie camping met zelfs eigen sanitaire voorzieningen aan te komen. Een mooie lodge erbij met restaurant en zwembad. Aangezien we lekker bijtijds waren lagen we deze middag weer lekker onder de parasol met een boek. De Okavango rivier hebben we ingeruild voor de Kwando rivier die hier maar een zielig stroompje is doordat er weinig neerslag is gevallen. We kijken uit over de wetlands en zien al meteen een nijlpaard aan de overkant staan en zo af en toe horen we hem brullen. Heerlijk stil is het hier ook. Tja……voor het eten heeft Harry toch maar weer gezorgd! Nu zitten we nog lekker buiten na te genieten en vooral niet te veel te bewegen want de temperatuur is nog niet echt gedaald. Ook vandaag weer zonnig en vooral….heet! Hoezo regentijd??????
22 februari 2016 - Kongola - Sangwali - 58km
Nooit zeggen…..regentijd???? Hoezo???? We werden direct afgestraft! Na een verschrikkelijke warme nacht waar geen enkel briesje verkoeling bracht ondanks dat wij bijna buiten lagen ze slapen, begon het om een uur of 6 ’s morgens behoorlijk te regenen inclusief onweer! Zoooooo……..wat een verademing! Rustig aan gedaan en zowaar binnen ons ontbijt naar binnen gewerkt. Besloten toch weer verder te gaan. In de lodge nog even een cappuccino gedronken en met een bewolkte lucht en een aangename 25grd gingen wij weer op pad. Een leuke route die bij ons nog als gravel geboekt stond maar inmiddels van een laagje asfalt was voorzien. Nog steeds erg groen landschap met soms even een kudde zebra’s die oversteken, gnoes die aan de kant stonden te eten en heeeeel veel kuddes….koeien en geiten. Die laatsten zijn van de mensen hier in de Afrikaanse dorpjes die wie regelmatig passeren. Alles ziet er keurig en schoon uit!
Van andere reizigers hadden we een tip gehad om naar het Livingstone Camp te gaan. Nu was het pas in de middag dat we er langs kwamen maar besloten toch om ieder geval even te gaan kijken. Wie weet voor een volgende keer. Ruim 8 km van de weg af en je kan er ook alleen maar komen als je een 4x4 auto hebt. Door de regen stonden er af en toe behoorlijke diepe plassen in de geulen maar ja, met zo’n bak als onze ToyLa is dat natuurlijk een lachertje. Aan de rand van het Mamili NP lag deze prachtige camping met maar 5 plekken met ieder zijn eigen luxe sanitair. En wat een uitzicht! Leuk gesprek eerst met de Duitse eigenaar Adolf (mmmm….wie wordt nu zo genoemd????) die helemaal idolaat is van de ontdekkingsreiziger….hoe kan het ook anders….Livingstone! Hij wist er veel over te vertellen. Eigenlijk wilde we verder gaan maar we keken elkaar aan en dachten hetzelfde…..waarom???? Dit is een fantastische plek om lekker vroeg neer te strijken en dan met Adolf een privé gamedrive te gaan doen van 3 uur. Voor Harry ook wel eens prettig om nu eens niet meer op de weg te letten dan om dieren te spotten. Te gek….wat hebben we weer genoten. Dit park loopt helemaal door tot de grens van Botswana en we hebben weer veel dieren gezien. Zebra’s, impala’s, kudu’s, grote kudde buffels, nijlpaarden, andere soorten hertachtigen, de grappige wrattenzwijntjes in grote getalen, hele mooie grote en kleine vogels ook in allerlei kleuren maar……de klapper was opnieuw…..2 leeuwen! Harry zag haar het eerste liggen! Helemaal uitgestrekt onder een struik….ziek???? moe?????? Ze bewoog amper toen wij bijna naast haar stonden! Wat bleek…..om de hoek van een grote boom lag de man met z’n grote manen! Ook lui languit…. Wat bleek nou, er lag ook een kleine buffel bij die al aardig opgegeten was. Die hadden ze natuurlijk gevangen en zich helemaal volgevreten en nu lagen ze helemaal voor pampus na te genieten!!! Nou wij hebben ook genoten maar het was ook wel een beetje eng. Deze keer zaten wij BUITEN in een open auto en Adolf reed ons er voor ons gevoel wel heel dichtbij. Hij verzekerde ons dat de leeuwen zich zo machtig voelen dat ze weten dat niemand ze kwaad doet. Nou ja, dat hebben we maar geloofd. Maar weer te gek dat je daar zo naar 2 leeuwen zit te kijken op een paar meter afstand. Gewoon weer een kippenvel moment! Een prachtige afwisselende omgeving. Struiken, bomen en ook veel open grasland waar je de grote kuddes op ziet staan. Dan weer een grote natuurlijke waterplas waar je allemaal oogjes en oortjes van heel veel nijlpaarden boven het water ziet! Brrrr…..daar moet je niet invallen! Om half 7 weer terug…..een vermoeide maar intensieve rit! Maar wat gaaf!
Daarna lekker zelf gekookt….de voorraadbak zal toch een keer leeg moeten! Nog een poging gedaan om een vuurtje te maken maar het hout was een beetje te vochtig. Nog heerlijk met een wijntje zitten napraten en toen was het weer bedtijd!
23 februari 2016 - Sangwali - Katima Mulilo - 138km
Zo, gelukkig een wat mindere warme nacht geweest! Hier en daar een brul van een nijlpaard en Harry dacht ook nog wat leeuw geluiden gehoord te hebben. Blijft gek hoor dat je hier in je bed ligt en dat allemaal kan horen. Is weer wat anders dan hondengeblaf!
Het begon zowaar nog even te druppelen maar dat stelde niet veel voor. Even douchen, ontbijten en afscheid nemen en we konden weer op pad nadat Harry zelf nog even gezorgd had voor de inname van de nodige cafeïne. Ondertussen maakte de wolken al weer plaatsen voor wat stukken blauwe lucht en we zagen de temperatuur langzaam oplopen…..richting 30 graden. Bleef het maar daarbij…….vandaag werd het weer een hete dag! Een mooie route naar Katima Mulilo, de enige grotere plaats in de omgeving waar weer van alles te koop is en waar je via een brug over de rivier de Zambezi, Zambia in kan rijden. Nog even in de supermarkt wat verse melk, fruit en brood gehaald en net buiten de stad op een mooie camping aan de rivier de Zambezi neergestreken. Camping maakt deel uit van een hotel….komt dat weer goed uit!!!! Hopen dat misschien de wifi hier wel snel is voor het uploaden van foto’s voor de website.
Na de lunch lekker lui gedaan want inmiddels was het 38grd en te warm om ook maar in beweging te komen. Zwemmen in de rivier totaal geen optie met borden langs de kant dat er opgepast moet worden voor de krokodillen en de nijlpaarden. Het zwembad werd helaas gerenoveerd dus er zat geen druppel water in. Eind van de middag zag het er naar uit dat er regen en onweer zou komen. Donkere wolken dreven over en wij hoopten op een verkoelend buitje. Niks……wat rommelen in de verte en weg was hij weer.
Dan maar een verkoelende douche genomen, snel aangekleed anders loopt het al weer van je rug af en snel naar het hotel gelopen voor een warme hap! Morgen blijven we hier nog een dagje!
24 februari 2016 - Katima Mulilo - rustdag
Rustdag???? Gewoon een werkdag! Maar het belangrijkste is dat het uploaden van de foto’s voor de website gelukt is. Beetje uitgeslapen, koffie gedronken en toen zijn wij neergestreken in de lobby van het hotel waar het wifi signaal het sterkste was! De laatste verslagen er ook meteen maar bij gezet en jawel, eind van de middag stonden alle foto’s op de website. Wat een bevalling!!! Gelukkig stond in de lobby alles open en waaide er een relatief “koel” briesje doorheen want buiten was de temperatuur niet om uit te houden. Ruim 38grd en vochtig warm! Eind van de middag werd het donker en donkerder en jawel, de eerste druppels en wat gedonder om ons heen. Even een flinke regenbui maar het allermooiste cadeau waren toch wel 2 prachtige regenbogen over de Zambezi River terwijl wij nog even op het overdekte buitenterras aan het nagenieten waren van het slagen van de update met een lekker wijntje!
Aangezien we ’s middags tussendoor van een grote clubsandwich genoten hadden bleef het vanavond gewoon bij een bruine boterham. Mmmmmmm…..echt lekker! Wat ik steeds vergeet te vertellen is dat wel 80% van de vrouwen hier een pruik dragen of extenstions in hun haar hebben. Van zichzelf hebben ze natuurlijk heel erg kroeshaar en dat vinden ze waarschijnlijk niet leuk. Dus wat doe je dan…..pruik met steil haar of extensions als vlechtjes of krullen ed. Blijft soms een erg onnatuurlijk gezicht! In de supermarkten vanaf Opuwo tot nu toe is het zo dat als je boodschappen gedaan hebt, de bon en de boodschappen bij de uitgang gecontroleerd worden. Waarschijnlijk is dat nodig omdat er veel mensen zijn die wat “extra” bij zich hebben.
Zo, gelukkig een wat mindere warme nacht geweest! Hier en daar een brul van een nijlpaard en Harry dacht ook nog wat leeuw geluiden gehoord te hebben. Blijft gek hoor dat je hier in je bed ligt en dat allemaal kan horen. Is weer wat anders dan hondengeblaf!
Het begon zowaar nog even te druppelen maar dat stelde niet veel voor. Even douchen, ontbijten en afscheid nemen en we konden weer op pad nadat Harry zelf nog even gezorgd had voor de inname van de nodige cafeïne. Ondertussen maakte de wolken al weer plaatsen voor wat stukken blauwe lucht en we zagen de temperatuur langzaam oplopen…..richting 30 graden. Bleef het maar daarbij…….vandaag werd het weer een hete dag! Een mooie route naar Katima Mulilo, de enige grotere plaats in de omgeving waar weer van alles te koop is en waar je via een brug over de rivier de Zambezi, Zambia in kan rijden. Nog even in de supermarkt wat verse melk, fruit en brood gehaald en net buiten de stad op een mooie camping aan de rivier de Zambezi neergestreken. Camping maakt deel uit van een hotel….komt dat weer goed uit!!!! Hopen dat misschien de wifi hier wel snel is voor het uploaden van foto’s voor de website.
Na de lunch lekker lui gedaan want inmiddels was het 38grd en te warm om ook maar in beweging te komen. Zwemmen in de rivier totaal geen optie met borden langs de kant dat er opgepast moet worden voor de krokodillen en de nijlpaarden. Het zwembad werd helaas gerenoveerd dus er zat geen druppel water in. Eind van de middag zag het er naar uit dat er regen en onweer zou komen. Donkere wolken dreven over en wij hoopten op een verkoelend buitje. Niks……wat rommelen in de verte en weg was hij weer.
Dan maar een verkoelende douche genomen, snel aangekleed anders loopt het al weer van je rug af en snel naar het hotel gelopen voor een warme hap! Morgen blijven we hier nog een dagje!
24 februari 2016 - Katima Mulilo - rustdag
Rustdag???? Gewoon een werkdag! Maar het belangrijkste is dat het uploaden van de foto’s voor de website gelukt is. Beetje uitgeslapen, koffie gedronken en toen zijn wij neergestreken in de lobby van het hotel waar het wifi signaal het sterkste was! De laatste verslagen er ook meteen maar bij gezet en jawel, eind van de middag stonden alle foto’s op de website. Wat een bevalling!!! Gelukkig stond in de lobby alles open en waaide er een relatief “koel” briesje doorheen want buiten was de temperatuur niet om uit te houden. Ruim 38grd en vochtig warm! Eind van de middag werd het donker en donkerder en jawel, de eerste druppels en wat gedonder om ons heen. Even een flinke regenbui maar het allermooiste cadeau waren toch wel 2 prachtige regenbogen over de Zambezi River terwijl wij nog even op het overdekte buitenterras aan het nagenieten waren van het slagen van de update met een lekker wijntje!
Aangezien we ’s middags tussendoor van een grote clubsandwich genoten hadden bleef het vanavond gewoon bij een bruine boterham. Mmmmmmm…..echt lekker! Wat ik steeds vergeet te vertellen is dat wel 80% van de vrouwen hier een pruik dragen of extenstions in hun haar hebben. Van zichzelf hebben ze natuurlijk heel erg kroeshaar en dat vinden ze waarschijnlijk niet leuk. Dus wat doe je dan…..pruik met steil haar of extensions als vlechtjes of krullen ed. Blijft soms een erg onnatuurlijk gezicht! In de supermarkten vanaf Opuwo tot nu toe is het zo dat als je boodschappen gedaan hebt, de bon en de boodschappen bij de uitgang gecontroleerd worden. Waarschijnlijk is dat nodig omdat er veel mensen zijn die wat “extra” bij zich hebben.
25 februari 2016 - Katima Mulilo - Kasane (Botswana) - 125km
Weer een warme en zweterige nacht! Ik word er langzaam gek van! Een soort permanente staat van een in opvlieger zitten, dat gevoel heb ik vooral in de nacht. Nog maar weer eens een koude douche! We liggen allebei met een handdoek in bed om ons tussendoor af te drogen. Alles staat open! Aan drie kanten hebben wij het tentdoek naar beneden gehaald zodat er alleen nog maar gaas overblijft. Maar als er geen zuchtje wind staat blijft de temperatuur hoog. Vanmorgen eerst nog even naar de supermarkt, getankt en toen konden we de laatste 70km afleggen tot de grens met Botswana. De zon scheen weer vrolijk en we genoten van de mooie dorpjes langs de kant.
De grensformaliteiten aan beide kanten gingen als een speer. Binnen een uur waren we erdoorheen. Immigration, Custom, Police…….. inschrijven hier, daar wat stempels enz enz. Bij de slagboom om daadwerkelijk de grens over te gaan weer even wat inschrijven….wat doen ze er mee????? Maar ja, vriendelijk blijven lachen, zwaaien en daar gaan we dan. Een mini kantoor en bloedheet bij de Botswaanse grens maar gelukkig ging het allemaal snel. Auto door een badje met desinfecterende vloeistof en wij later bij de slagboom met onze schoenen even op een natte doek stappen. Zijn dit uw enige schoenen…..ja hoor…….natuurlijk. Weer vriendelijk lachen en zwaaien en daar reden wij ons volgende land in.
Hadden in Katima M nog geprobeerd Pula’s (Botwaans geld) te krijgen maar dat lukte niet. We konden aan de grens gelukkig met Rand betalen. (Pula 170 entry fee, dit betaal je ieder keer bij binnenkomst in Botswana. Pula 50 voor roadtax voor één jaar en Pula 50 voor 3 maanden thirth party verzekering). Om in Kasane te komen moet je al door het Chobe NP rijden maar er is een transit road door het park zonder dat je al entree hoeft te betalen. En wat zien we daar meteen…..OLIFANTEN!!! gaaf hoor! Later zagen we er nog een 20-tal oversteken maar we waren eigenlijk net een beetje te laat. Konden nog net de laatste dichtbij zien oversteken.
Neergestreken op een camping bij een grote lodge aan de rivier de Lyanti die voorheen de Kwando River heette. Gelukkig een plek onder de bomen want het was opnieuw vochtig en bloedheet. Je wordt hier trouwens ook gek van de muggen! We smeren ons helemaal in en ’s avonds lange broek en blouse lange mouwen maar toch krijgen die krengen het voor elkaar om er doorheen te breken!!! grrrrrrr……
De warmte begint ons behoorlijk uit te putten en ook het vocht daarbij is niet erg lekker voor Harry zijn reuma. De weersvoorspellingen laten veel regen zien de komende week. We gaan morgen in ieder geval het Chobe NP in en daarna wat sneller zuidwaarts…..de zon en de drogere warmte opzoeken. Eind van de middag zaten we lekker rustig bij de ToyLa….een hoop lawaai in de bomen en ja hoor, heel veel apen die ons brutaal aan zaten te gapen…..nee, we hadden geen lekkere hapjes!!! Om het ons makkelijk te maken zijn wij vanavond maar in de lodge gaan eten.
26 februari 2016 - Kasane - rustdag - 36km
Wat een nacht……opnieuw bloedheet en om 7 uur ging het onweren en regenen…..alles dus dicht….nog warmer! Door de regen zijn wij maar wat langer op bed blijven liggen. Ach, niet eens verkeerd. Als je dan naar buiten kijkt ziet het er wel veel somberder uit….dat dan wel weer. Vannacht hebben we wel heel veel geluiden gehoort….brullen, krijsen, loeien en wat dan ook…..kan niet alles thuisbrengen maar ben blij dat ik dan lekker in de ToyLa lig. Gelukkig om 10 uur weer droog maar alles drijfnat! Toch besloten om vandaag het Chobe NP in te gaan ondanks dat er nog wel wat regen/onweer voorspeld was. Eerst maar eens proberen Pula’s te pinnen. Oh oh….grote schrik….bij alle ATM apparaten hier in Kasana dikke rijen…… hoezo???? Zaterdag, einde van de maand en gisteren lag alles plat…… Nou daar hadden wij even geen zin in. Bij de receptie wat Rand voor wat Pula’s kunnen wisselen en verder alles even met creditcard betaald. Pinnen hebben ze hier nog niet uitgevonden! Eerst even van een heerlijke cappuccino genoten en begin van de middag het park ingegaan. Prachtige route langs de rivier waar we tientallen nijlpaarden hebben gezien en deze keer niet in het water maar op het land! Gaaf gezicht hoor! Ook weer olifanten, impala's en zelfs een hele grote kudde Kaapse buffels. Die liepen ook voor ons op het pad en dan denk je wel even….ze gaan toch wel aan de kant want ze zijn echt groot!!!!! Een mooie 4x4route door een deel van het park want het werd donkerder en donkerder……..en ja hoor, bliksem en donder…..en even later kwam het met bakken uit de lucht. Voor je het weet lopen alle sporen onder water en dan is het soms een groot waterballet. De verkleinde route afgemaakt want dieren spotten is zo wel een stuk lastiger. We vonden het ook wel mooi zo…..waren best wel moe.
Uit het park nog even volgetankt….ToyLa hoor, brood gekocht en gekeken of de rij bij het pinapparaat al wat korter geworden was. Nee dus! Morgen nieuwe poging anders wisselen we wel Rand voor Pula’s bij een wisselkantoor. Onderweg tanken kan altijd wel met creditcard en dan pakken we de volgende plaats wel met een ATM.
Ondertussen is het weer droog, wij zitten weer op de camping en gaan zo gewoon een lekkere boterham eten! Besloten om de rest van het Chobe NP een volgende keer te doen en zeker niet in de regentijd!
Weer een warme en zweterige nacht! Ik word er langzaam gek van! Een soort permanente staat van een in opvlieger zitten, dat gevoel heb ik vooral in de nacht. Nog maar weer eens een koude douche! We liggen allebei met een handdoek in bed om ons tussendoor af te drogen. Alles staat open! Aan drie kanten hebben wij het tentdoek naar beneden gehaald zodat er alleen nog maar gaas overblijft. Maar als er geen zuchtje wind staat blijft de temperatuur hoog. Vanmorgen eerst nog even naar de supermarkt, getankt en toen konden we de laatste 70km afleggen tot de grens met Botswana. De zon scheen weer vrolijk en we genoten van de mooie dorpjes langs de kant.
De grensformaliteiten aan beide kanten gingen als een speer. Binnen een uur waren we erdoorheen. Immigration, Custom, Police…….. inschrijven hier, daar wat stempels enz enz. Bij de slagboom om daadwerkelijk de grens over te gaan weer even wat inschrijven….wat doen ze er mee????? Maar ja, vriendelijk blijven lachen, zwaaien en daar gaan we dan. Een mini kantoor en bloedheet bij de Botswaanse grens maar gelukkig ging het allemaal snel. Auto door een badje met desinfecterende vloeistof en wij later bij de slagboom met onze schoenen even op een natte doek stappen. Zijn dit uw enige schoenen…..ja hoor…….natuurlijk. Weer vriendelijk lachen en zwaaien en daar reden wij ons volgende land in.
Hadden in Katima M nog geprobeerd Pula’s (Botwaans geld) te krijgen maar dat lukte niet. We konden aan de grens gelukkig met Rand betalen. (Pula 170 entry fee, dit betaal je ieder keer bij binnenkomst in Botswana. Pula 50 voor roadtax voor één jaar en Pula 50 voor 3 maanden thirth party verzekering). Om in Kasane te komen moet je al door het Chobe NP rijden maar er is een transit road door het park zonder dat je al entree hoeft te betalen. En wat zien we daar meteen…..OLIFANTEN!!! gaaf hoor! Later zagen we er nog een 20-tal oversteken maar we waren eigenlijk net een beetje te laat. Konden nog net de laatste dichtbij zien oversteken.
Neergestreken op een camping bij een grote lodge aan de rivier de Lyanti die voorheen de Kwando River heette. Gelukkig een plek onder de bomen want het was opnieuw vochtig en bloedheet. Je wordt hier trouwens ook gek van de muggen! We smeren ons helemaal in en ’s avonds lange broek en blouse lange mouwen maar toch krijgen die krengen het voor elkaar om er doorheen te breken!!! grrrrrrr……
De warmte begint ons behoorlijk uit te putten en ook het vocht daarbij is niet erg lekker voor Harry zijn reuma. De weersvoorspellingen laten veel regen zien de komende week. We gaan morgen in ieder geval het Chobe NP in en daarna wat sneller zuidwaarts…..de zon en de drogere warmte opzoeken. Eind van de middag zaten we lekker rustig bij de ToyLa….een hoop lawaai in de bomen en ja hoor, heel veel apen die ons brutaal aan zaten te gapen…..nee, we hadden geen lekkere hapjes!!! Om het ons makkelijk te maken zijn wij vanavond maar in de lodge gaan eten.
26 februari 2016 - Kasane - rustdag - 36km
Wat een nacht……opnieuw bloedheet en om 7 uur ging het onweren en regenen…..alles dus dicht….nog warmer! Door de regen zijn wij maar wat langer op bed blijven liggen. Ach, niet eens verkeerd. Als je dan naar buiten kijkt ziet het er wel veel somberder uit….dat dan wel weer. Vannacht hebben we wel heel veel geluiden gehoort….brullen, krijsen, loeien en wat dan ook…..kan niet alles thuisbrengen maar ben blij dat ik dan lekker in de ToyLa lig. Gelukkig om 10 uur weer droog maar alles drijfnat! Toch besloten om vandaag het Chobe NP in te gaan ondanks dat er nog wel wat regen/onweer voorspeld was. Eerst maar eens proberen Pula’s te pinnen. Oh oh….grote schrik….bij alle ATM apparaten hier in Kasana dikke rijen…… hoezo???? Zaterdag, einde van de maand en gisteren lag alles plat…… Nou daar hadden wij even geen zin in. Bij de receptie wat Rand voor wat Pula’s kunnen wisselen en verder alles even met creditcard betaald. Pinnen hebben ze hier nog niet uitgevonden! Eerst even van een heerlijke cappuccino genoten en begin van de middag het park ingegaan. Prachtige route langs de rivier waar we tientallen nijlpaarden hebben gezien en deze keer niet in het water maar op het land! Gaaf gezicht hoor! Ook weer olifanten, impala's en zelfs een hele grote kudde Kaapse buffels. Die liepen ook voor ons op het pad en dan denk je wel even….ze gaan toch wel aan de kant want ze zijn echt groot!!!!! Een mooie 4x4route door een deel van het park want het werd donkerder en donkerder……..en ja hoor, bliksem en donder…..en even later kwam het met bakken uit de lucht. Voor je het weet lopen alle sporen onder water en dan is het soms een groot waterballet. De verkleinde route afgemaakt want dieren spotten is zo wel een stuk lastiger. We vonden het ook wel mooi zo…..waren best wel moe.
Uit het park nog even volgetankt….ToyLa hoor, brood gekocht en gekeken of de rij bij het pinapparaat al wat korter geworden was. Nee dus! Morgen nieuwe poging anders wisselen we wel Rand voor Pula’s bij een wisselkantoor. Onderweg tanken kan altijd wel met creditcard en dan pakken we de volgende plaats wel met een ATM.
Ondertussen is het weer droog, wij zitten weer op de camping en gaan zo gewoon een lekkere boterham eten! Besloten om de rest van het Chobe NP een volgende keer te doen en zeker niet in de regentijd!
27 februari 2016 - Kasane - Nata - 309km
Op naar het zuiden! Vannacht iets minder heet maar toch alles klam! In ieder geval geen regen meer gehad. Na het ontbijt het opgedroogde zweet van ons lichaam gespoeld en we waren weer klaar om te vertrekken. Behoorlijk bewolkt….dat beloofd nog wat. Eerst maar even naar de ATM…..op de vroege morgen al een behoorlijke rij wachtenden. Tja…waarop….er kwam nog geen cent uit de automaat. Dus voor een iets ongunstigere koers bij het wisselkantoor Namibische Dollars omgewisseld voor Botswaanse Pula’s. Ook weer geregeld en een fijn gevoel. Beetje lucht in de banden voor het asfalt en we konden gaan!
We rijden zuidwaarts, verhard op de A3 ongeveer parallel aan de grens Botswana/Zimbabwe. Heeeeel veel bossen, heel veel groen en zo af en toe een stuk grasland met wat boompjes. Maar niet saai want het was een feestje om langs de kant van de weg heel veel olifanten te zien! We zijn de tel kwijt geraakt. Het is echt geweldig….. gewoon in het wild! Ook nog een kudde zebra’s en wat drinkende giraffes. Het is toch wel gaaf om dit mee te maken. Uiteraard maken we dan even een stop want druk is het toch niet op de weg. Zodra je stopt dan kijken de olifanten pas op en voelen ze zich iets bedreigd. Dan klapperen ze met hun grote oren en met de slurf zwaaien ze heen en weer en tetteren er soms ook nog bij. En mijn fototoestel zegt dat dan gewoon klik klik klik! Onderweg heb je ook nog picknickplaatsen maar….waarschuwingsbord erbij dat het wel op eigen risico is. Het weer was wisselend…. de meeste tijd reden wij met een mooi bewolkte lucht waar af en toe een korte maar flinke plensbui uit kwam. Koud????? Nee hoor….de temperatuur liep al gauw op tot 30 graden. Maar we hebben weer heerlijk genoten van de route en met de airco aan is het goed vertoeven in de auto. Omdat we morgen in Maun willen neerstrijken hebben we gekozen voor een mooie camping halverwege de route. Hier is het weer super rustig. Wij zullen wel de enige kampeerders blijven. Maar lekker rustig en ook hier weer ons eigen sanitair blok. We stonden net toen ze al met de rol toiletpapier aan kwamen hollen! Die vind je echt in 99% van de toiletten op de campings. Dat is in Europa wel anders. We zitten weer bij een Lodge met restaurant….ja ja!
Onderweg kwamen we nog een fietser tegen met een Oostenrijkse auto met aanhanger erachter. Even langzaam naast die auto gaan rijden en we krijgen direct een kaartje aangereikt. Wat bleek….deze fietser was van Cairo naar Kaapstad aan het rijden. 11.500km en in minder dan 38 dagen voor een goed doel. Zodra we wifi hebben zullen we even naar zijn website gaan om er wat over te lezen.
Heel af en toe komen we wat fietsers tegen. Niet echt veel want het zijn behoorlijke afstanden en dan moet je vaak in het wild kamperen. Neem dat dan ook maar letterlijk want er is veel wild om je heen!
Nu eind van de middag werd het heeeeeel donker, onweer en bliksem….maar we dachten oh, alles drijft over maar nu net begint het toch weer zachtjes te regenen. Maar ondertussen is de temperatuur zeer aangenaam geworden. Zou het lekker slapen zijn vannacht?????
28 februari 2016 -Nata - Ghantzi - 579km
Het was inderdaad heerlijk slapen! Wat een verademing om gewoon onder laken en dekbed te liggen. In het restaurant klein hapje gegeten. Heerlijk maar het was niet echt gezellig want wij zaten daar helemaal alleen. Op tijd op bedje ingedoken en vanmorgen al bijtijds op pad gegaan om een behoorlijke afstand af te leggen. Het was weer lekker rustig op de weg want de grote vrachtwagens gingen zuidwaarts en wij westwaarts. Prima rijden. Weer door het groene, vlakke landschap. Soms wat hoge struiken en bomen afgewisseld met soms enorme vlaktes waar mais op verbouwd word. Tot Maun zagen we nog behoorlijk wat olifanten en giraffen langs de kant van de weg. Het blijft gek hoor…..Wij natuurlijk stoppen om foto’s te maken. De temperatuur was heerlijk! Lekker warm (rond de 30grd) maar lang niet meer zo vochtig. Wat een verschil. In Maun bij de Spar nog wat boodschappen gedaan. Wat een drukte op zondag! Na de rust op de weg is het daar een gekkenhuis. Ook de tank weer volgegooid en wij weer lekker verder. Ondertussen waren de dieren ineens veranderd in “gewoon” wat koeien, ezels, paarden en geiten langs de weg. Niks geen hek langs de weg. Alles loopt gewoon in de berm lekker te grazen.
Eind van de dag waren we het behoorlijk zat en hier in Ghantzi een camping opgezocht. Laat daar toevallig ook nog een restaurant bij zitten! Vanaf de weg ca. 4km een zandpad in en daar was ineens een verrassend leuke camping! Wij ons lekker geïnstalleerd, wasje gedaan want dat droogt nu weer als een tierelier en dan genieten van de mooie stille plek. Ineens kwamen daar bekenden aanrijden! Christine en Bernd (Duits stel) die wij de 1e keer in Swakopmund gezien hebben en later in Opuwa en Epupa Falls. Zij reizen ook met hun eigen auto (Landrover) en laten die in Namibië staan. Uiteraard was er veel te vertellen. Zoveel dat we besloten met elkaar in het restaurant te gaan eten. Heerlijk buiten op het terras en een verrassende uitgebreide kaart met veel wild erop. Daarna ons bedje opgezocht en genoten van de stilte om ons heen. Super.
29 februari 2016 - Ghantzi - Gobabis (Namibië) - 301km
Onze trip door Botswana zat er vandaag al weer op! Vanmorgen dachten we er nog even aan om hier op deze camping te blijven maar het begon een beetje te miezeren en dat vonden we ook weer jammer. Dan hadden we lekker van het mooie weer willen genieten en het zwembad en het heerlijke restaurant. Eerst afscheid genomen van Christine en Bernd met uitwisseling van mailadressen en wij rustig aan gedaan omdat wij vandaag niet zo’n lange afstand wilde afleggen. Eerst nog even aan de koffie, mails afgehandeld en om half 12 reden wij pas weg! Het eerste uur was het nog wat bewolkt met af en toe een spatje. Maar langzaam zagen we steeds meer blauw verschijnen en de temperatuur weer lekker oplopen. Het landschap was niet echt super. Een beetje saai….veel van hetzelfde. De uitdaging om wild te spotten was er niet meer of je moet de koeien die veel langs de weg stonden leuk vinden. Onderweg lekker even rustig een boterham gegeten op een picknick plek en om half 2 waren wij bij de grens Buitepos. Nou dat was een makkie….. Binnen en half uur hadden we alle loketten van Botswana en Namibië gehad. Alle formulieren ingevuld, stempels op het carnet, roadtax betaald en daar reden we weer in Namibië over de Trans Kalahari Highway. Weg al die speciale Afrikaanse dorpjes! Plaatsgemaakt voor de grote veelteelt bedrijven.
Weer neer gestreken op een camping aan een stuwmeer net buiten het dorp. Het bijbehorende restaurant zit in een oude gevangenis, vandaar al die tralies! Weer genoten van een mooie ondergaande zon. Nu nog even lekker buiten alles aan het bijwerken en morgen gaan we weer naar Windhoek.
Op naar het zuiden! Vannacht iets minder heet maar toch alles klam! In ieder geval geen regen meer gehad. Na het ontbijt het opgedroogde zweet van ons lichaam gespoeld en we waren weer klaar om te vertrekken. Behoorlijk bewolkt….dat beloofd nog wat. Eerst maar even naar de ATM…..op de vroege morgen al een behoorlijke rij wachtenden. Tja…waarop….er kwam nog geen cent uit de automaat. Dus voor een iets ongunstigere koers bij het wisselkantoor Namibische Dollars omgewisseld voor Botswaanse Pula’s. Ook weer geregeld en een fijn gevoel. Beetje lucht in de banden voor het asfalt en we konden gaan!
We rijden zuidwaarts, verhard op de A3 ongeveer parallel aan de grens Botswana/Zimbabwe. Heeeeel veel bossen, heel veel groen en zo af en toe een stuk grasland met wat boompjes. Maar niet saai want het was een feestje om langs de kant van de weg heel veel olifanten te zien! We zijn de tel kwijt geraakt. Het is echt geweldig….. gewoon in het wild! Ook nog een kudde zebra’s en wat drinkende giraffes. Het is toch wel gaaf om dit mee te maken. Uiteraard maken we dan even een stop want druk is het toch niet op de weg. Zodra je stopt dan kijken de olifanten pas op en voelen ze zich iets bedreigd. Dan klapperen ze met hun grote oren en met de slurf zwaaien ze heen en weer en tetteren er soms ook nog bij. En mijn fototoestel zegt dat dan gewoon klik klik klik! Onderweg heb je ook nog picknickplaatsen maar….waarschuwingsbord erbij dat het wel op eigen risico is. Het weer was wisselend…. de meeste tijd reden wij met een mooi bewolkte lucht waar af en toe een korte maar flinke plensbui uit kwam. Koud????? Nee hoor….de temperatuur liep al gauw op tot 30 graden. Maar we hebben weer heerlijk genoten van de route en met de airco aan is het goed vertoeven in de auto. Omdat we morgen in Maun willen neerstrijken hebben we gekozen voor een mooie camping halverwege de route. Hier is het weer super rustig. Wij zullen wel de enige kampeerders blijven. Maar lekker rustig en ook hier weer ons eigen sanitair blok. We stonden net toen ze al met de rol toiletpapier aan kwamen hollen! Die vind je echt in 99% van de toiletten op de campings. Dat is in Europa wel anders. We zitten weer bij een Lodge met restaurant….ja ja!
Onderweg kwamen we nog een fietser tegen met een Oostenrijkse auto met aanhanger erachter. Even langzaam naast die auto gaan rijden en we krijgen direct een kaartje aangereikt. Wat bleek….deze fietser was van Cairo naar Kaapstad aan het rijden. 11.500km en in minder dan 38 dagen voor een goed doel. Zodra we wifi hebben zullen we even naar zijn website gaan om er wat over te lezen.
Heel af en toe komen we wat fietsers tegen. Niet echt veel want het zijn behoorlijke afstanden en dan moet je vaak in het wild kamperen. Neem dat dan ook maar letterlijk want er is veel wild om je heen!
Nu eind van de middag werd het heeeeeel donker, onweer en bliksem….maar we dachten oh, alles drijft over maar nu net begint het toch weer zachtjes te regenen. Maar ondertussen is de temperatuur zeer aangenaam geworden. Zou het lekker slapen zijn vannacht?????
28 februari 2016 -Nata - Ghantzi - 579km
Het was inderdaad heerlijk slapen! Wat een verademing om gewoon onder laken en dekbed te liggen. In het restaurant klein hapje gegeten. Heerlijk maar het was niet echt gezellig want wij zaten daar helemaal alleen. Op tijd op bedje ingedoken en vanmorgen al bijtijds op pad gegaan om een behoorlijke afstand af te leggen. Het was weer lekker rustig op de weg want de grote vrachtwagens gingen zuidwaarts en wij westwaarts. Prima rijden. Weer door het groene, vlakke landschap. Soms wat hoge struiken en bomen afgewisseld met soms enorme vlaktes waar mais op verbouwd word. Tot Maun zagen we nog behoorlijk wat olifanten en giraffen langs de kant van de weg. Het blijft gek hoor…..Wij natuurlijk stoppen om foto’s te maken. De temperatuur was heerlijk! Lekker warm (rond de 30grd) maar lang niet meer zo vochtig. Wat een verschil. In Maun bij de Spar nog wat boodschappen gedaan. Wat een drukte op zondag! Na de rust op de weg is het daar een gekkenhuis. Ook de tank weer volgegooid en wij weer lekker verder. Ondertussen waren de dieren ineens veranderd in “gewoon” wat koeien, ezels, paarden en geiten langs de weg. Niks geen hek langs de weg. Alles loopt gewoon in de berm lekker te grazen.
Eind van de dag waren we het behoorlijk zat en hier in Ghantzi een camping opgezocht. Laat daar toevallig ook nog een restaurant bij zitten! Vanaf de weg ca. 4km een zandpad in en daar was ineens een verrassend leuke camping! Wij ons lekker geïnstalleerd, wasje gedaan want dat droogt nu weer als een tierelier en dan genieten van de mooie stille plek. Ineens kwamen daar bekenden aanrijden! Christine en Bernd (Duits stel) die wij de 1e keer in Swakopmund gezien hebben en later in Opuwa en Epupa Falls. Zij reizen ook met hun eigen auto (Landrover) en laten die in Namibië staan. Uiteraard was er veel te vertellen. Zoveel dat we besloten met elkaar in het restaurant te gaan eten. Heerlijk buiten op het terras en een verrassende uitgebreide kaart met veel wild erop. Daarna ons bedje opgezocht en genoten van de stilte om ons heen. Super.
29 februari 2016 - Ghantzi - Gobabis (Namibië) - 301km
Onze trip door Botswana zat er vandaag al weer op! Vanmorgen dachten we er nog even aan om hier op deze camping te blijven maar het begon een beetje te miezeren en dat vonden we ook weer jammer. Dan hadden we lekker van het mooie weer willen genieten en het zwembad en het heerlijke restaurant. Eerst afscheid genomen van Christine en Bernd met uitwisseling van mailadressen en wij rustig aan gedaan omdat wij vandaag niet zo’n lange afstand wilde afleggen. Eerst nog even aan de koffie, mails afgehandeld en om half 12 reden wij pas weg! Het eerste uur was het nog wat bewolkt met af en toe een spatje. Maar langzaam zagen we steeds meer blauw verschijnen en de temperatuur weer lekker oplopen. Het landschap was niet echt super. Een beetje saai….veel van hetzelfde. De uitdaging om wild te spotten was er niet meer of je moet de koeien die veel langs de weg stonden leuk vinden. Onderweg lekker even rustig een boterham gegeten op een picknick plek en om half 2 waren wij bij de grens Buitepos. Nou dat was een makkie….. Binnen en half uur hadden we alle loketten van Botswana en Namibië gehad. Alle formulieren ingevuld, stempels op het carnet, roadtax betaald en daar reden we weer in Namibië over de Trans Kalahari Highway. Weg al die speciale Afrikaanse dorpjes! Plaatsgemaakt voor de grote veelteelt bedrijven.
Weer neer gestreken op een camping aan een stuwmeer net buiten het dorp. Het bijbehorende restaurant zit in een oude gevangenis, vandaar al die tralies! Weer genoten van een mooie ondergaande zon. Nu nog even lekker buiten alles aan het bijwerken en morgen gaan we weer naar Windhoek.
1 maart 2016 - Gobabis - Windhoek - 216km
Wat een genot om onder een dekbed te kunnen slapen en niet amechtig strak tegen het gaas te liggen om een zuchtje wind te vangen die er niet is. Dat is pas lekker slapen!
Beetje rustig aan gedaan want Windhoek was niet ver voor vandaag. Heel langzaam zag je in de verte weer wat bergen aankomen en inmiddels waren we ongemerkt de laatste dagen gestegen naar ca. 1500m.
Hoe dichter bij de stad hoe drukker het langzamer op de weg werd. Onderweg nog 2 stops gemaakt omdat we wisten dat ze daar ook overlander stalling hadden. Alles bekeken en informatie meegenomen. Voor een volgende trip denken we er toch aan om onze ToyLa in de buurt Johannesburg of Windhoek achter te laten omdat wij dan de bovenliggende Afrikaanse landen willen bezoeken. We zullen zien. Eerst nog een keer in Zuid Afrika stallen. Begin van de middag waren we op onze camping Arrebbusch met onze eigen luxe badkamer en keuken. We hadden Ali gisteren laten weten dat we eerder zouden komen. We zaten nog even lekker te lunchen en wie stond daar op de stoep…..Ali! Wat een leuke verrassing en wat een heerlijk weerzien. Helaas had hij het heel druk omdat er een belangrijke delegatie uit Duitsland over was in de ambassade. Hij had de nodige afspraken dus vanavond samen eten zat er niet in. Hij moest nu ook direct weer terug maar was er speciaal voor ons even tussenuit geknepen. Afgesproken dat we toch nog een extra dag blijven. Hij komt vanavond na 9 uur nog even langs en morgenmiddag en/of avond zijn wij samen. Uiteraard bood hij nogmaals ons zijn huis aan want dat is voor hem zo normaal. Maar het is goed zo. Alles uithuizen is ook een gedoe! Gaan wij morgen nog een keer de koelkast gezellig maken, Harry wil de kapper nog eens opzoeken en verder een beetje relaxen en wat mooie plekjes uitzoeken voor de komende dagen.
Net kwam er nog een Poolse overlander de camping oprijden. Een zelfgemaakte opbouw op een Hillux Toyota. Echt prachtig om te zien. Zij zijn echte wereldreizigers want ze hebben al de hele wereld over gereden. Nu zijn ze in 3 maanden tijd vanuit Marokko via de westkant hier naar toe gereden en verschepen hem in Kaapstad weer naar huis. Een waterval aan informatie……maar wel heeeeel erg eenrichtingsverkeer!
Nu lekker onderuit op ons “terras” in de schaduw genieten van een heerlijke temperatuur, lekker windje erbij en niet vochtig. Alles droogt weer als een tierelier.
Vandaag toch een verdrietige dag. Al weer 18 jaar geleden dat mijn lieve vader plotseling overleden is. Wat zou hij dit ook leuk hebben gevonden want reizen vonden mijn ouders ook geweldig. Het lijkt wel of je nu nog meer beseft, zeker na het afgelopen jaar waarin Harry zou ontzettend ziek is geweest, hoe jong hij eigenlijk was en dat het leven ineens eindig is. Dan beseffen wij ook weer hoe blij en gelukkig we moeten zijn dat wij nog samen zijn en het leven leiden waarin we gelukkig zijn, ondanks de ongemakken die er uiteraard nog zijn al gaat het veel beter. Pluk de dag!
2 maart 2016 - Windhoek - rustdag
Gisteren eind van de middag maar eens een keer NIET uit eten geweest! Gewoon zelf gekookt! En zeer toepassing……beetje Duits…..Kaiserschmarren! Yummie…..lekker en makkelijk. Iets na 9 uur kwam Ali nog langs en we konden lekker de hele avond buiten zitten en bijkletsen. Het was wel lachen want hij als moslim en geen druppel drinkend, bracht een fles wijn voor ons mee! Hij was uit eten geweest met zijn collega’s en de hoge piefen en heeft daar een fles wijn voor ons gekocht tot grote hilariteit van zijn collega’s. Ze waren hem direct aan het plagen dat hij toch een stiekeme drinker was! Hij kon daar in ieder geval wel de lol van in zien. Om middernacht klapte onze ogen dicht en hebben afscheid genomen.
Vandaag had Ali ook de middag vrij genomen om de rest van de dag samen met ons te zijn. Wij een beetje uitgeslapen en wat wasgoed afgegeven. Hebben we vanavond weer een lekker schoon bedje. Daarna naar de grote shoppingmall Grove hier om de hoek om de koelkast weer gezellig te maken en om Harry zijn wilde haren kwijt te raken! Een chique kapsalon met allemaal aparte hokjes van witte gordijnen. Het lijkt wel of je in een soort ruim pashokje zit maar dan opengelaten. Zoiets heb ik nog nooit gezien!
Daarna uiteraard onszelf volgetankt, ToyLa volgetankt en terug naar de camping. Om half 2 stond Ali weer op de stoep en gingen we Windhoek onveilig maken. Ali had een mountainbike gekocht en die was binnen gekomen en moest helemaal afgesteld worden zodat hij vrijdag zijn eerste rit met zijn collega’s kon gaan rijden. Als militair heb je het maar zwaar…..trainen….dat doe je toch niet in je eigen vrije tijd???? Sport staat ook op je takenlijst! Ali had geen idee dat Harry zoveel van een fiets afwist. We hadden wel verteld dat Harry ook een mountainbike had maar hij stond helemaal met zijn oren te klapperen wat voor vragen Harry stelde aan de verkoper. Jammer dat ze niet samen een tochtje konden gaan maken. Maar wie weet….een volgende keer.
Daarna naar het Craft Art Centre geweest. Allemaal Afrikaanse kunst in verschillende winkelpandjes. Leuk om te zien en doorheen te wandelen. De mannen hebben zich ook nog uitgebreid laten informeren over diamanten, de waarde, goede investering? enz enz. Lachen hoor.
Daarna naar een leuk restaurant gegaan waar we lekker buiten konden zitten en genoten van een goed gesprek. Het is bijzonder dat je iemand nog maar zo kort kent en er toch een heel bijzondere band mee hebt. Zo voelen we het alledrie. “Thuis” op de camping ook nog tot bijna 12 uur zitten napraten en toen was het tijd om afscheid te nemen. Een dikke knuffel en een tot ziens….. wij ons bedje weer in….moe!
3 maart 2016 - Windhoek - Mariental - 315km
Tik tik tik…..het regent nog steeds……Wel lagen gisteravond nog niet koud op bed of de druppels kwamen al naar beneden. En niet zo’n beetje ook. Afgewisseld met wat flitsen en gedonder sliepen we toch snel in. De hele nacht doorgeregend en bij het opstaan kwam het nog steeds met bakken naar beneden! Je zag iedereen met een big smile! Yesssss….regen….blij! Ok…..als het dan maar even is! Voor vertrek nog snel een cappuccino in het restaurant en gaan! Zuidwaarts…..de zon weer opzoeken zoals weeronline voorspelde! Ja ja….nou niks hoor! De hele dag regen regen regen…. in al die weken (maanden) hebben nog geen 1 keer zo’n slechte dag gehad. Nu hadden we gedacht gisteren de auto te wassen maar dat lukte niet meer. Oh oh, wat zijn wij daar blij mee. Was het vandaag grotendeels een asfaltweg, de laatste 35km waren dat niet. Een mooie rode weg als het droog is….nog steeds rood…..maar als het nat is dan is het een grote modderpoel met grote plassen, diepe sporen en afwisselend harde en zachtere ondergrond. ToyLa heeft daar totaal geen moeite mee maar of je daar mooier van wordt is een ander verhaal. Wat een bagger!!!! Eerst maar even lekker op laten drogen. Op de treeplanken zit een dikke laag modder.
Maar we werden beloond met een fantastische plek op de grens van de Kalahari. Een prachtige lodge met alles erop en eraan en 4 prachtige campingplekken met weer ons eigen sanitair. Onder een boom en in het gras! Wat wil je nog meer. We kunnen gebruik maken van een zwembad, bij de waterhole komen dieren wat drinken maar vanavond nog niks gezien! Waarschijnlijk plassen water genoeg nu in het park! Maar het ziet er hier geweldig uit en we gaan het hier wel 2 dagen volhouden. Vakantie houden en Harry zijn verjaardag vieren. De weersvoorspellingen geven aan dat de zon weer lekker gaat schijnen de komende dagen dus daar gaan wij van genieten.
We hebben….jawel….weer eens zelf gekookt ondanks het aanlokkende restaurant. Maar we zijn nog niet weg! Ik denk dat het vanavond niet laat gaat worden….eens een keer op tijd bedje opzoeken want je merkt aan Harry dat hij moe is. Zijn toch veel rijdagen geweest achter elkaar, intensieve gesprekken voeren niet in je eigen taal en “te laat” naar bed. Morgen niks!!!! Boek lezen en relaxen maar!
Wat een genot om onder een dekbed te kunnen slapen en niet amechtig strak tegen het gaas te liggen om een zuchtje wind te vangen die er niet is. Dat is pas lekker slapen!
Beetje rustig aan gedaan want Windhoek was niet ver voor vandaag. Heel langzaam zag je in de verte weer wat bergen aankomen en inmiddels waren we ongemerkt de laatste dagen gestegen naar ca. 1500m.
Hoe dichter bij de stad hoe drukker het langzamer op de weg werd. Onderweg nog 2 stops gemaakt omdat we wisten dat ze daar ook overlander stalling hadden. Alles bekeken en informatie meegenomen. Voor een volgende trip denken we er toch aan om onze ToyLa in de buurt Johannesburg of Windhoek achter te laten omdat wij dan de bovenliggende Afrikaanse landen willen bezoeken. We zullen zien. Eerst nog een keer in Zuid Afrika stallen. Begin van de middag waren we op onze camping Arrebbusch met onze eigen luxe badkamer en keuken. We hadden Ali gisteren laten weten dat we eerder zouden komen. We zaten nog even lekker te lunchen en wie stond daar op de stoep…..Ali! Wat een leuke verrassing en wat een heerlijk weerzien. Helaas had hij het heel druk omdat er een belangrijke delegatie uit Duitsland over was in de ambassade. Hij had de nodige afspraken dus vanavond samen eten zat er niet in. Hij moest nu ook direct weer terug maar was er speciaal voor ons even tussenuit geknepen. Afgesproken dat we toch nog een extra dag blijven. Hij komt vanavond na 9 uur nog even langs en morgenmiddag en/of avond zijn wij samen. Uiteraard bood hij nogmaals ons zijn huis aan want dat is voor hem zo normaal. Maar het is goed zo. Alles uithuizen is ook een gedoe! Gaan wij morgen nog een keer de koelkast gezellig maken, Harry wil de kapper nog eens opzoeken en verder een beetje relaxen en wat mooie plekjes uitzoeken voor de komende dagen.
Net kwam er nog een Poolse overlander de camping oprijden. Een zelfgemaakte opbouw op een Hillux Toyota. Echt prachtig om te zien. Zij zijn echte wereldreizigers want ze hebben al de hele wereld over gereden. Nu zijn ze in 3 maanden tijd vanuit Marokko via de westkant hier naar toe gereden en verschepen hem in Kaapstad weer naar huis. Een waterval aan informatie……maar wel heeeeel erg eenrichtingsverkeer!
Nu lekker onderuit op ons “terras” in de schaduw genieten van een heerlijke temperatuur, lekker windje erbij en niet vochtig. Alles droogt weer als een tierelier.
Vandaag toch een verdrietige dag. Al weer 18 jaar geleden dat mijn lieve vader plotseling overleden is. Wat zou hij dit ook leuk hebben gevonden want reizen vonden mijn ouders ook geweldig. Het lijkt wel of je nu nog meer beseft, zeker na het afgelopen jaar waarin Harry zou ontzettend ziek is geweest, hoe jong hij eigenlijk was en dat het leven ineens eindig is. Dan beseffen wij ook weer hoe blij en gelukkig we moeten zijn dat wij nog samen zijn en het leven leiden waarin we gelukkig zijn, ondanks de ongemakken die er uiteraard nog zijn al gaat het veel beter. Pluk de dag!
2 maart 2016 - Windhoek - rustdag
Gisteren eind van de middag maar eens een keer NIET uit eten geweest! Gewoon zelf gekookt! En zeer toepassing……beetje Duits…..Kaiserschmarren! Yummie…..lekker en makkelijk. Iets na 9 uur kwam Ali nog langs en we konden lekker de hele avond buiten zitten en bijkletsen. Het was wel lachen want hij als moslim en geen druppel drinkend, bracht een fles wijn voor ons mee! Hij was uit eten geweest met zijn collega’s en de hoge piefen en heeft daar een fles wijn voor ons gekocht tot grote hilariteit van zijn collega’s. Ze waren hem direct aan het plagen dat hij toch een stiekeme drinker was! Hij kon daar in ieder geval wel de lol van in zien. Om middernacht klapte onze ogen dicht en hebben afscheid genomen.
Vandaag had Ali ook de middag vrij genomen om de rest van de dag samen met ons te zijn. Wij een beetje uitgeslapen en wat wasgoed afgegeven. Hebben we vanavond weer een lekker schoon bedje. Daarna naar de grote shoppingmall Grove hier om de hoek om de koelkast weer gezellig te maken en om Harry zijn wilde haren kwijt te raken! Een chique kapsalon met allemaal aparte hokjes van witte gordijnen. Het lijkt wel of je in een soort ruim pashokje zit maar dan opengelaten. Zoiets heb ik nog nooit gezien!
Daarna uiteraard onszelf volgetankt, ToyLa volgetankt en terug naar de camping. Om half 2 stond Ali weer op de stoep en gingen we Windhoek onveilig maken. Ali had een mountainbike gekocht en die was binnen gekomen en moest helemaal afgesteld worden zodat hij vrijdag zijn eerste rit met zijn collega’s kon gaan rijden. Als militair heb je het maar zwaar…..trainen….dat doe je toch niet in je eigen vrije tijd???? Sport staat ook op je takenlijst! Ali had geen idee dat Harry zoveel van een fiets afwist. We hadden wel verteld dat Harry ook een mountainbike had maar hij stond helemaal met zijn oren te klapperen wat voor vragen Harry stelde aan de verkoper. Jammer dat ze niet samen een tochtje konden gaan maken. Maar wie weet….een volgende keer.
Daarna naar het Craft Art Centre geweest. Allemaal Afrikaanse kunst in verschillende winkelpandjes. Leuk om te zien en doorheen te wandelen. De mannen hebben zich ook nog uitgebreid laten informeren over diamanten, de waarde, goede investering? enz enz. Lachen hoor.
Daarna naar een leuk restaurant gegaan waar we lekker buiten konden zitten en genoten van een goed gesprek. Het is bijzonder dat je iemand nog maar zo kort kent en er toch een heel bijzondere band mee hebt. Zo voelen we het alledrie. “Thuis” op de camping ook nog tot bijna 12 uur zitten napraten en toen was het tijd om afscheid te nemen. Een dikke knuffel en een tot ziens….. wij ons bedje weer in….moe!
3 maart 2016 - Windhoek - Mariental - 315km
Tik tik tik…..het regent nog steeds……Wel lagen gisteravond nog niet koud op bed of de druppels kwamen al naar beneden. En niet zo’n beetje ook. Afgewisseld met wat flitsen en gedonder sliepen we toch snel in. De hele nacht doorgeregend en bij het opstaan kwam het nog steeds met bakken naar beneden! Je zag iedereen met een big smile! Yesssss….regen….blij! Ok…..als het dan maar even is! Voor vertrek nog snel een cappuccino in het restaurant en gaan! Zuidwaarts…..de zon weer opzoeken zoals weeronline voorspelde! Ja ja….nou niks hoor! De hele dag regen regen regen…. in al die weken (maanden) hebben nog geen 1 keer zo’n slechte dag gehad. Nu hadden we gedacht gisteren de auto te wassen maar dat lukte niet meer. Oh oh, wat zijn wij daar blij mee. Was het vandaag grotendeels een asfaltweg, de laatste 35km waren dat niet. Een mooie rode weg als het droog is….nog steeds rood…..maar als het nat is dan is het een grote modderpoel met grote plassen, diepe sporen en afwisselend harde en zachtere ondergrond. ToyLa heeft daar totaal geen moeite mee maar of je daar mooier van wordt is een ander verhaal. Wat een bagger!!!! Eerst maar even lekker op laten drogen. Op de treeplanken zit een dikke laag modder.
Maar we werden beloond met een fantastische plek op de grens van de Kalahari. Een prachtige lodge met alles erop en eraan en 4 prachtige campingplekken met weer ons eigen sanitair. Onder een boom en in het gras! Wat wil je nog meer. We kunnen gebruik maken van een zwembad, bij de waterhole komen dieren wat drinken maar vanavond nog niks gezien! Waarschijnlijk plassen water genoeg nu in het park! Maar het ziet er hier geweldig uit en we gaan het hier wel 2 dagen volhouden. Vakantie houden en Harry zijn verjaardag vieren. De weersvoorspellingen geven aan dat de zon weer lekker gaat schijnen de komende dagen dus daar gaan wij van genieten.
We hebben….jawel….weer eens zelf gekookt ondanks het aanlokkende restaurant. Maar we zijn nog niet weg! Ik denk dat het vanavond niet laat gaat worden….eens een keer op tijd bedje opzoeken want je merkt aan Harry dat hij moe is. Zijn toch veel rijdagen geweest achter elkaar, intensieve gesprekken voeren niet in je eigen taal en “te laat” naar bed. Morgen niks!!!! Boek lezen en relaxen maar!
4 maart 2016 - Mariental - rustdag
Balen….Harry een zeer slechte nacht want hij had veel pijn aan zijn schouder. Nauwelijks geslapen en dat heeft direct gevolg dat hij een zware dag heeft, ondanks dat hij niets hoeft te doen. Een echte “oude” jaarsdag. Algehele lamlendigheid….. nou ja, beetje relaxen, mails beantwoorden en ’s middags in een ligstoel bij het zwembad gelegen met uitzicht op de waterhole. Aan de ambiance ligt het niet. ’s avonds in het restaurant gegeten en op tijd ons bedje opgezocht. Hopelijk morgen…..feest….verjaardag….een betere dag!
5 maart 2016 - Mariental - rustdag en feestdag
Hieperdepiep…..mijn lieve schat een jaartje ouder! Nog nooit was het zo belangrijk als dit jaar! Er was een moment vorig jaar dat dit ver weg leek. Maar kijk nu eens….op een fantastische plek samen een mijlpaal bereiken. Uiteraard blik je terug, maak je plannen voor de komende jaren, maar genieten volop van het NU! Dit pakt niemand je in ieder geval af. Een prachtige dag! Na gelukkig een prima nacht en nagenoeg geen pijn meer in de schouder, genoten we eerst van een heerlijk ontbijt buiten met als gezelschap (net als gisteren trouwens) een schattig hertje die rustig kwam kijken wat wij aan het doen waren. Zo eentje met van die lieve Bambi oogjes.
Aangezien we op een schitterende plek zitten maar ook afgelegen hebben we zowel op de telefoon als via het simkaartje in iPad geen bereik. Dus helemaal afhankelijk van wifi die weer alleen te ontvangen is in de lobby/bar/restaurant/lounge…… Zodra we daar kwamen begonnen onze apparaten al te pingen en piepen. De ene mail, whatsapp, FB bericht na de ander met allemaal lieve felicitaties. Via wifi nog wat persoonlijke wensen via telefoon en dat bij elkaar gaf deze dag toch nog een feestelijk gevoel.
We hadden natuurlijk geen zin om de hele dag daar te blijven hangen! Na de lunch wilde Harry even bewegen en ging een stukje lopen en ik…. als ik naar onze ToyLa keek dan schoten de tranen mij in de ogen….hahaha….. ze zag er echt verschrikkelijk uit. Dus wat is lekkerker dan bij een temperatuur van 34grd, half in de schaduw, lekker de auto afsoppen????? Ben de tel kwijtgeraakt hoeveel emmertjes water ik gevuld hebt maar het resultaat mocht er wezen. Zij was weer helemaal stralend zwart! Ben benieuwd voor hoe lang!!!!! Zelf kleddernat was er maar 1 oplossing! Harry was inmiddels weer terug en wij zijn lekker naar het zwembad gegaan waar de ligbedden stonden te lonken.
Eind van de dag was er opeens wat beweging bij het water (nee, niet het zwembad). Harry dacht een olifant te zien….tja, jaartje ouder hé? Maar het waren wel 2 gigantisch grote neushoorns die daar liepen. Echt kicken hoor om die daar te zien! Ik kon er gelukkig weer een mooie fotoshot van maken.
Na ons heerlijk opgefrist te hebben was het weer etenstijd. Een prachtige zwoele avond en de tafel buiten helemaal feestelijk gedekt speciaal voor Harry zijn verjaardag. Onder een fonkelende sterrenhemel inclusief vallende ster, zicht op inmiddels veel drinkende dieren bij de waterhole, hebben wij samen een speciale toost uitgebracht op het LEVEN! Een emotioneel moment kan ik wel zeggen.
Maar daarna hebben we genoten van een geweldige 4-gangenmenu met een heerlijke wijn erbij. Een verrukkelijke avond……Hiervan hopen we er nog veel te krijgen!
Deze dag kan niet meer stuk….. voor het naar bed gaan nog een keer alle berichten opgehaald en konden we met een tevreden gevoel gaan slapen…..morgen weer verder!
Balen….Harry een zeer slechte nacht want hij had veel pijn aan zijn schouder. Nauwelijks geslapen en dat heeft direct gevolg dat hij een zware dag heeft, ondanks dat hij niets hoeft te doen. Een echte “oude” jaarsdag. Algehele lamlendigheid….. nou ja, beetje relaxen, mails beantwoorden en ’s middags in een ligstoel bij het zwembad gelegen met uitzicht op de waterhole. Aan de ambiance ligt het niet. ’s avonds in het restaurant gegeten en op tijd ons bedje opgezocht. Hopelijk morgen…..feest….verjaardag….een betere dag!
5 maart 2016 - Mariental - rustdag en feestdag
Hieperdepiep…..mijn lieve schat een jaartje ouder! Nog nooit was het zo belangrijk als dit jaar! Er was een moment vorig jaar dat dit ver weg leek. Maar kijk nu eens….op een fantastische plek samen een mijlpaal bereiken. Uiteraard blik je terug, maak je plannen voor de komende jaren, maar genieten volop van het NU! Dit pakt niemand je in ieder geval af. Een prachtige dag! Na gelukkig een prima nacht en nagenoeg geen pijn meer in de schouder, genoten we eerst van een heerlijk ontbijt buiten met als gezelschap (net als gisteren trouwens) een schattig hertje die rustig kwam kijken wat wij aan het doen waren. Zo eentje met van die lieve Bambi oogjes.
Aangezien we op een schitterende plek zitten maar ook afgelegen hebben we zowel op de telefoon als via het simkaartje in iPad geen bereik. Dus helemaal afhankelijk van wifi die weer alleen te ontvangen is in de lobby/bar/restaurant/lounge…… Zodra we daar kwamen begonnen onze apparaten al te pingen en piepen. De ene mail, whatsapp, FB bericht na de ander met allemaal lieve felicitaties. Via wifi nog wat persoonlijke wensen via telefoon en dat bij elkaar gaf deze dag toch nog een feestelijk gevoel.
We hadden natuurlijk geen zin om de hele dag daar te blijven hangen! Na de lunch wilde Harry even bewegen en ging een stukje lopen en ik…. als ik naar onze ToyLa keek dan schoten de tranen mij in de ogen….hahaha….. ze zag er echt verschrikkelijk uit. Dus wat is lekkerker dan bij een temperatuur van 34grd, half in de schaduw, lekker de auto afsoppen????? Ben de tel kwijtgeraakt hoeveel emmertjes water ik gevuld hebt maar het resultaat mocht er wezen. Zij was weer helemaal stralend zwart! Ben benieuwd voor hoe lang!!!!! Zelf kleddernat was er maar 1 oplossing! Harry was inmiddels weer terug en wij zijn lekker naar het zwembad gegaan waar de ligbedden stonden te lonken.
Eind van de dag was er opeens wat beweging bij het water (nee, niet het zwembad). Harry dacht een olifant te zien….tja, jaartje ouder hé? Maar het waren wel 2 gigantisch grote neushoorns die daar liepen. Echt kicken hoor om die daar te zien! Ik kon er gelukkig weer een mooie fotoshot van maken.
Na ons heerlijk opgefrist te hebben was het weer etenstijd. Een prachtige zwoele avond en de tafel buiten helemaal feestelijk gedekt speciaal voor Harry zijn verjaardag. Onder een fonkelende sterrenhemel inclusief vallende ster, zicht op inmiddels veel drinkende dieren bij de waterhole, hebben wij samen een speciale toost uitgebracht op het LEVEN! Een emotioneel moment kan ik wel zeggen.
Maar daarna hebben we genoten van een geweldige 4-gangenmenu met een heerlijke wijn erbij. Een verrukkelijke avond……Hiervan hopen we er nog veel te krijgen!
Deze dag kan niet meer stuk….. voor het naar bed gaan nog een keer alle berichten opgehaald en konden we met een tevreden gevoel gaan slapen…..morgen weer verder!
6 maart 2016 - Mariental - Keetmanshoop - 224km
Prima geslapen na al die wijn of door al die wijn???? Ontbijten, nog even mailverkeer checken, en een cappuccino drinken en afrekenen maar! Tijd om deze mooie plek te verlaten. Zon schijnt weer uitbundig en voordat je het weet staat de buitentemperatuur al weer snel op 30grd. We hebben besloten om toch maar weer voor het offroad rijden te gaan. Tenslotte kan het nu nog. Beetje lucht uit de banden en gaan……. Via de M29 helemaal richting Keetmanshoop rijden we eigenlijk over een hoogvlakte van ca. 1200m het zgn Kalkplateau. Zagen we eerst nog wat bomen, al snel waren die weer verdwenen en werd het landschap droger en meer laag struikgewas. Beetje semi desert gevoel hadden we al snel. Af en toe een boerderij met wat koeien is alles wat we zagen….oh ja, wel 3 auto’s tegengekomen! Lekker druk zullen we maar zeggen. Zelf nog even een cappu stop gemaakt. Onder de klep van ToyLa voor schaduw want zonder bomen is het een beetje erg warm. De temperatuur was al weer stiekem richting 34grd geklommen maar met een lekker stevig windje erbij was het wel uit te houden.
Een kilometer of 20 zuidoost voor Keetmanshoop op een camping neergestreken wat tevens een kokerboomwoud (Quiver Tree Forest) is waar je rond kan wandelen. Een speciaal soort boom die maar op weinig plaatsen groeit en wel 7m hoog kan worden. Heel apart om te zien. Hier op de camping zijn ook Cheetah’s die om 5 uur gevoerd werden. Tja……je kan er helemaal bij komen - maar je houdt toch een soort dierentuin gevoel. Iedereen staat eromheen en de fototoestellen maar klikken….. ach, doe ik ook maar mee.
De hele middag zagen we al donkere wolken hangen en zo af en toe viel er een drup. Maar nog steeds warm dus lekker buiten. Maar……we waren net weg bij de cheeta’s en toen begon het toch te hozen!!! Hier zijn ze er blij mee maar voor ons was het net even te vroeg! Bij het restaurant zeker een half uur zitten wachten tot het weer droog was. Maar het was daarna wel een prachtig gezicht. De lucht was aan de ene kant nog pikzwart en aan de andere kant al blauw met een felle zon. En met deze combinatie werden we weer getrakteerd op 2 schitterende felle regenbogen. Deze in combinatie met de aparte kokerbomen was weer een fotogeniek momentje waard! Maar na de regen is het overal een echte baggerzooi! Niet normaal wat er even in korte tijd gevallen is. Maar gelukkig droogt alles ook weer snel op. Nu gaan we lekker een eigen hapje koken en dan na de feestavond van gisteren een rustige avond houden!
7 maart 2016 - Keetmanshoop - Canyon Roadhouse - 189km
Gelukkig heerlijk geslapen omdat het lekker afgekoeld was na de regen van gisteren. Na ontbijt zijn weer eerst naar de Giants’ Playground gereden een paar kilometer verderop. Het landschap ligt hier bezaaid met rotsformaties die doen denken aan blokkentoren van een reuze kind! Het zijn eigenlijk geërodeerde resten van lava die….180 miljoen jaar geleden uitgevloeid en gestold zijn. Hier een wandeling tussendoor gemaakt. Ook hier staan weer prachtige kokerbomen tussen wat het plaatje kompleet maakt! Een deze heerlijke ochtendwandeling zijn wij doorgereden naar Keetmanshoop om de koelkast weer aan te vullen en onszelf te trakteren op een heerlijke cappuccino bij Wimpy (incl. wifi).
We hadden ondertussen besloten om niet verder naar het zuiden over het asfalt te gaan maar na de break al snel af te slaan de Scenic route 608 te gaan volgen zuidwaarts. Nou, daar hebben we geen spijt van gehad. Integendeel. Wat hebben wij genoten! Wat een landschap….helemaal ons ding! Bergen, canyons, uiteraard offroad maar zo glad als een biljartlaken, rotsformaties, tafelbergen, doorwading, zand enz. Bovenop een top van helling onze lunchstop gehouden en dat was zooooooo genieten!!!! In de verte zag je de weg al lopen……en druk????? Op ruim 100km kwamen we wel 1 auto tegen! Tjonge, wat was het weer genieten! Wij hadden geen zin om in 1 x naar de Oranjerivier te rijden dus besloten we een tussenstop te maken. Inmiddels was de scenic route op bekend terrein voor ons uitgekomen. De weg naar Canyon Roadhouse in de buurt van de Fish River Canyon die we bijna 2 maanden geleden bezocht hadden. Geen straf om op deze leuke camping nog een nacht neer te strijken. Harry ’s middags nog een duik genomen en ik ben maar wat foto’s uit gaan zoeken voor de website. Uiteraard ’s avonds binnen in het restaurant een leuke auto uitgezocht om naast te zitten tijdens het eten. Er stond vandaag de hele dag al een stevige wind die na het eten zelfs aan de frisse kant werd. Maar we hebben toch nog even buiten “gelegen” in onze stoel om ons verwonderen over de heldere sterrenhemel. Niet te geloven hier in de woestijn……je ziet er meer en meer!
En nu…..verheugen op een lekkere nacht onder ons dekbed!
8 maart 2016 - Canyon Roadhouse - Aussenkehr - 125km
Vandaag opnieuw een cadeautje!!! Wat een landschap ook weer! Dit gebied waar we nu weer doorheen gereden hebben hadden we op de heenweg al een deel gedaan maar als je de andere kant op rijdt lijkt het soms wel of je er nog nooit geweest bent!
Wat is het hier mooi!!!! Bijna niet te beschrijven. Dit is het landschap waar we het meest van houden. Kale bergen, zand, canyons…..soms lijkt het een beetje op de Algerijnse Sahara!!! Slingerend over goede offroad pistes is het zo genieten…dan kijken we elkaar aan en dan is het net of we in een filmdecor aan het rijden zijn. Zo onwerkelijk! En al die kleurtinten……zo mooi! Zo af en toe komen we een auto tegen met een daktent die Ai-Ais of de Fish River Canyon bezoeken. Wij dit keer niet en hebben alleen maar van het rijden genoten. Misschien nu meer omdat het op de heenweg de eerste dag in Namibië een stuk spannender was en…..een heel stuk heter! Nu rond de 25grd en toen….42grd. Wat een verschil!
Onderweg nog even Canyon Village gezocht voor een heerlijke cappu en hup….weer verder. Vandaag een niet al te lange route naar de Oranjerivier. Dit is ook tevens de grens tussen Namibië en Zuid Afrika. 25km voor Aussenkehr waar we nu zitten hebben we nog een lunchstop gehouden. We konden het niet laten om hier onze stoelen buiten te zetten, muziek aan en genieten van dit ongelofelijke landschap. Wij…..rijden hier dus gewoon met onze eigen ToyLa doorheen!!!! Nou dan komen er heel wat emoties los! Deze laatste dagen door “ons” landschap hier in Namibië voelt als een groot feest. De reismoeheid hebben we even aan de kant gezet om hier van te genieten. Nee, dat gaat eigenlijk gewoon vanzelf! Daar zitten we dan…..kijken om ons heen en beseffen hoe kostbaar het leven is. Hier ZIJN…..de mooie Afrikaanse muziek…..elkaar nog hebben…..dan rollen even de tranen bij ons over de wangen. Het afgelopen zware jaar zit nog diep…..komt soms even boven…..lekker even janken maar daarna lachen en schreeuwen van geluk! Op deze bijzondere plek voel je je even gelukkig tot in je tenen! Vergeet niet….niks is vanzelfsprekend…zeker gezondheid niet! Maar na een lange stop zijn wij weer verdergegaan…..verwonderd en bewonderd…wat een landschap.
Ineens is daar een dunne strook groen die alsmaar breder en breder gaat worden. De Oranjerivier. Een dal dat enorm groen is en waar hoofdzakelijk druiven verbouwd worden. Niet om in een fles te stoppen maar in de mond in zijn oorspronkelijke vorm!!!! Eens wat anders! Wat een contrast! Aan beide kanten van de rivier hoge, kale bergen in allerlei kleurschakeringen en daartussen in een uitgesproken groen landschap. Hier deze plaats ook een enorm groot Afrikaans dorp met rieten hutjes, vierkant of rond, die door seizoen arbeiders gebruikt worden als er geplukt gaat worden. Zeer primitief en waarschijnlijk erg warm om te wonen. Wat doen wij? Iets verderop aan de rivier rijden wij naar een resort & camping toe waar wij neerstrijken. Een groter verschil kan je niet hebben. This is Africa!
Hier blijven we nog 1 of 2 extra dagen voordat wij weer de oversteek naar Zuid Afrika maken. Het weer is fantastisch! Lekkere koele nachten dus goed slapen en overdag maximaal 30grd. Dat we nog eens zouden zeggen dat dit een fijne temperatuur zou zijn! Neeeee, als het tegen de 40grd gaat lopen is het niet lekker meer. Vanavond maar eens kijken of het restaurant nog wat lekkers op de kaart heeft staan! Die laatste week maakt ook niet meer uit volgens Harry…..thuis kunnen we heerlijk zelf de keuken in!
Prima geslapen na al die wijn of door al die wijn???? Ontbijten, nog even mailverkeer checken, en een cappuccino drinken en afrekenen maar! Tijd om deze mooie plek te verlaten. Zon schijnt weer uitbundig en voordat je het weet staat de buitentemperatuur al weer snel op 30grd. We hebben besloten om toch maar weer voor het offroad rijden te gaan. Tenslotte kan het nu nog. Beetje lucht uit de banden en gaan……. Via de M29 helemaal richting Keetmanshoop rijden we eigenlijk over een hoogvlakte van ca. 1200m het zgn Kalkplateau. Zagen we eerst nog wat bomen, al snel waren die weer verdwenen en werd het landschap droger en meer laag struikgewas. Beetje semi desert gevoel hadden we al snel. Af en toe een boerderij met wat koeien is alles wat we zagen….oh ja, wel 3 auto’s tegengekomen! Lekker druk zullen we maar zeggen. Zelf nog even een cappu stop gemaakt. Onder de klep van ToyLa voor schaduw want zonder bomen is het een beetje erg warm. De temperatuur was al weer stiekem richting 34grd geklommen maar met een lekker stevig windje erbij was het wel uit te houden.
Een kilometer of 20 zuidoost voor Keetmanshoop op een camping neergestreken wat tevens een kokerboomwoud (Quiver Tree Forest) is waar je rond kan wandelen. Een speciaal soort boom die maar op weinig plaatsen groeit en wel 7m hoog kan worden. Heel apart om te zien. Hier op de camping zijn ook Cheetah’s die om 5 uur gevoerd werden. Tja……je kan er helemaal bij komen - maar je houdt toch een soort dierentuin gevoel. Iedereen staat eromheen en de fototoestellen maar klikken….. ach, doe ik ook maar mee.
De hele middag zagen we al donkere wolken hangen en zo af en toe viel er een drup. Maar nog steeds warm dus lekker buiten. Maar……we waren net weg bij de cheeta’s en toen begon het toch te hozen!!! Hier zijn ze er blij mee maar voor ons was het net even te vroeg! Bij het restaurant zeker een half uur zitten wachten tot het weer droog was. Maar het was daarna wel een prachtig gezicht. De lucht was aan de ene kant nog pikzwart en aan de andere kant al blauw met een felle zon. En met deze combinatie werden we weer getrakteerd op 2 schitterende felle regenbogen. Deze in combinatie met de aparte kokerbomen was weer een fotogeniek momentje waard! Maar na de regen is het overal een echte baggerzooi! Niet normaal wat er even in korte tijd gevallen is. Maar gelukkig droogt alles ook weer snel op. Nu gaan we lekker een eigen hapje koken en dan na de feestavond van gisteren een rustige avond houden!
7 maart 2016 - Keetmanshoop - Canyon Roadhouse - 189km
Gelukkig heerlijk geslapen omdat het lekker afgekoeld was na de regen van gisteren. Na ontbijt zijn weer eerst naar de Giants’ Playground gereden een paar kilometer verderop. Het landschap ligt hier bezaaid met rotsformaties die doen denken aan blokkentoren van een reuze kind! Het zijn eigenlijk geërodeerde resten van lava die….180 miljoen jaar geleden uitgevloeid en gestold zijn. Hier een wandeling tussendoor gemaakt. Ook hier staan weer prachtige kokerbomen tussen wat het plaatje kompleet maakt! Een deze heerlijke ochtendwandeling zijn wij doorgereden naar Keetmanshoop om de koelkast weer aan te vullen en onszelf te trakteren op een heerlijke cappuccino bij Wimpy (incl. wifi).
We hadden ondertussen besloten om niet verder naar het zuiden over het asfalt te gaan maar na de break al snel af te slaan de Scenic route 608 te gaan volgen zuidwaarts. Nou, daar hebben we geen spijt van gehad. Integendeel. Wat hebben wij genoten! Wat een landschap….helemaal ons ding! Bergen, canyons, uiteraard offroad maar zo glad als een biljartlaken, rotsformaties, tafelbergen, doorwading, zand enz. Bovenop een top van helling onze lunchstop gehouden en dat was zooooooo genieten!!!! In de verte zag je de weg al lopen……en druk????? Op ruim 100km kwamen we wel 1 auto tegen! Tjonge, wat was het weer genieten! Wij hadden geen zin om in 1 x naar de Oranjerivier te rijden dus besloten we een tussenstop te maken. Inmiddels was de scenic route op bekend terrein voor ons uitgekomen. De weg naar Canyon Roadhouse in de buurt van de Fish River Canyon die we bijna 2 maanden geleden bezocht hadden. Geen straf om op deze leuke camping nog een nacht neer te strijken. Harry ’s middags nog een duik genomen en ik ben maar wat foto’s uit gaan zoeken voor de website. Uiteraard ’s avonds binnen in het restaurant een leuke auto uitgezocht om naast te zitten tijdens het eten. Er stond vandaag de hele dag al een stevige wind die na het eten zelfs aan de frisse kant werd. Maar we hebben toch nog even buiten “gelegen” in onze stoel om ons verwonderen over de heldere sterrenhemel. Niet te geloven hier in de woestijn……je ziet er meer en meer!
En nu…..verheugen op een lekkere nacht onder ons dekbed!
8 maart 2016 - Canyon Roadhouse - Aussenkehr - 125km
Vandaag opnieuw een cadeautje!!! Wat een landschap ook weer! Dit gebied waar we nu weer doorheen gereden hebben hadden we op de heenweg al een deel gedaan maar als je de andere kant op rijdt lijkt het soms wel of je er nog nooit geweest bent!
Wat is het hier mooi!!!! Bijna niet te beschrijven. Dit is het landschap waar we het meest van houden. Kale bergen, zand, canyons…..soms lijkt het een beetje op de Algerijnse Sahara!!! Slingerend over goede offroad pistes is het zo genieten…dan kijken we elkaar aan en dan is het net of we in een filmdecor aan het rijden zijn. Zo onwerkelijk! En al die kleurtinten……zo mooi! Zo af en toe komen we een auto tegen met een daktent die Ai-Ais of de Fish River Canyon bezoeken. Wij dit keer niet en hebben alleen maar van het rijden genoten. Misschien nu meer omdat het op de heenweg de eerste dag in Namibië een stuk spannender was en…..een heel stuk heter! Nu rond de 25grd en toen….42grd. Wat een verschil!
Onderweg nog even Canyon Village gezocht voor een heerlijke cappu en hup….weer verder. Vandaag een niet al te lange route naar de Oranjerivier. Dit is ook tevens de grens tussen Namibië en Zuid Afrika. 25km voor Aussenkehr waar we nu zitten hebben we nog een lunchstop gehouden. We konden het niet laten om hier onze stoelen buiten te zetten, muziek aan en genieten van dit ongelofelijke landschap. Wij…..rijden hier dus gewoon met onze eigen ToyLa doorheen!!!! Nou dan komen er heel wat emoties los! Deze laatste dagen door “ons” landschap hier in Namibië voelt als een groot feest. De reismoeheid hebben we even aan de kant gezet om hier van te genieten. Nee, dat gaat eigenlijk gewoon vanzelf! Daar zitten we dan…..kijken om ons heen en beseffen hoe kostbaar het leven is. Hier ZIJN…..de mooie Afrikaanse muziek…..elkaar nog hebben…..dan rollen even de tranen bij ons over de wangen. Het afgelopen zware jaar zit nog diep…..komt soms even boven…..lekker even janken maar daarna lachen en schreeuwen van geluk! Op deze bijzondere plek voel je je even gelukkig tot in je tenen! Vergeet niet….niks is vanzelfsprekend…zeker gezondheid niet! Maar na een lange stop zijn wij weer verdergegaan…..verwonderd en bewonderd…wat een landschap.
Ineens is daar een dunne strook groen die alsmaar breder en breder gaat worden. De Oranjerivier. Een dal dat enorm groen is en waar hoofdzakelijk druiven verbouwd worden. Niet om in een fles te stoppen maar in de mond in zijn oorspronkelijke vorm!!!! Eens wat anders! Wat een contrast! Aan beide kanten van de rivier hoge, kale bergen in allerlei kleurschakeringen en daartussen in een uitgesproken groen landschap. Hier deze plaats ook een enorm groot Afrikaans dorp met rieten hutjes, vierkant of rond, die door seizoen arbeiders gebruikt worden als er geplukt gaat worden. Zeer primitief en waarschijnlijk erg warm om te wonen. Wat doen wij? Iets verderop aan de rivier rijden wij naar een resort & camping toe waar wij neerstrijken. Een groter verschil kan je niet hebben. This is Africa!
Hier blijven we nog 1 of 2 extra dagen voordat wij weer de oversteek naar Zuid Afrika maken. Het weer is fantastisch! Lekkere koele nachten dus goed slapen en overdag maximaal 30grd. Dat we nog eens zouden zeggen dat dit een fijne temperatuur zou zijn! Neeeee, als het tegen de 40grd gaat lopen is het niet lekker meer. Vanavond maar eens kijken of het restaurant nog wat lekkers op de kaart heeft staan! Die laatste week maakt ook niet meer uit volgens Harry…..thuis kunnen we heerlijk zelf de keuken in!
9 maart 2016 - Aussenkehr - rustdag
Wat een lekkere dag had moeten worden viel een beetje tegen! Harry niet zo’n beste nacht en ook een soort “verlate” lamlendigheid die hij meestal de dag na zijn wekelijkse injectie heeft. Was gisteren hier het internet super snel vandaag alleen maar met Kb’tjes up- en downloaden. Nou, daar kan je amper wat mail mee binnenhalen, laat staan je website updaten!!! Dus eerst samen maar alvast een selectie van de foto’s gemaakt voor als we ergens wel een snelle verbinding hebben. De rest van de dag vooral lekker onderuit gehangen in onze ligstoel in de schaduw.
Een behoorlijk warme dag was het weer. Zo warm dat in de keuken staan geen optie was en we allebei trek hadden in een heerlijke kipsalade met een koud glaasje wijn op het buitenterras van het restaurant aan de rivier. We hadden al geklaagd over het trage internet - ja ja….er komt misschien vandaag iemand kijken …… Maar de receptioniste kwam toch even melden dat het nu opgelost was. Nieuw wachtwoord en wij direct na het eten aan de gang. Nou ja, de computer uiteraard. De update van de verslagen ging als een speer maar uiteraard de foto’s duurde even wat langer. Dat lukte niet helemaal voordat wij ons bedje opzochten. Morgen nieuwe dag. Misschien voordat wij vertrekken de rest????
10 maart 2016 - Aussenkehr - Rondeberg Winery Resort (Zuid Afrika) - 464km
Vandaag behoorlijk wat kilometers gemaakt! Om half 7 liep de wekker al af! Maar wat een verrukkelijke temperatuur is het op dat tijdstip. Ook vannacht was het prima slaapweer. Direct de computer opdracht gegeven de rest van de foto’s te uploaden naar de website en ondertussen genoten wij buiten van ons ontbijt. Daarna begon ons vaste ritueel met ieder zijn taken om weer op te breken! We zijn echt helemaal op elkaar ingespeeld. Helaas lukte het niet meer om teksten bij de foto’s te plaatsen dus dat doen we een andere keer wel weer. Toen was het nog 50km genieten van het prachtige landschap van Namibië voordat wij de grens en de Oranjerivier overstaken naar Zuid Afrika. Nou, ro liep echt als een trein. Ook hier weten we precies hoe het gaat. Aan beide grensposten hetzelfde: loket Immigration (paspoort in/uit stempelen), loket Customs (invullen en stempelen Carnet de Passage voor de auto) en als laatste loket Police (nakijken paspoorten - beetje vaag). Maar vooral veel groeten, lachen en binnen een half uur hadden we alles achter de rug en reden we al weer in Zuid Afrika.
Vorig jaar zijn er in Zuid Afrika veel regels veranderd met betrekking tot het visum. Gelukkig had ik vooraf met Immigration gebeld hoe het nu precies zat voordat wij de tickets hadden geboekt. Duidelijk allemaal. Voor ons geen problemen als we na het verlopen van het Afrika visum tijdens ons verblijf in Namibië opnieuw Zuid Afrika in zouden komen. Dan krijgen we gewoon opnieuw een visum van max. 3 maanden of voor de tijd die je daadwerkelijk nog in ZA bent. Toch hadden veel andere reizigers, vaak van horen zeggen maar het niet zeker wisten, andere verhalen over het wel of niet verkrijgen van het visum of dat er aan de grens erg moeilijk gedaan zou worden. Nou, niks van dit alles hebben wij meegemaakt. De douane beambte vroeg vriendelijk hoelang we nog in Zuid Afrika zouden blijven. Wij verteld tot 18 maart en later bleek dat ze een visum tot 30 maart had verstrekt. Klaar.
Daarna was het alleen maar volop genieten van de fantastische rit op de N7 zuidwaarts richting Kaapstad. Wat een natuur. Hoewel we deze route op de heenweg ook al hadden gereden leek het vandaag wel een nieuwe route! De andere kant op zie je het waarschijnlijk toch even anders! Vooral het stuk tot Van Rhynsdorp is geweldig. Kaal, bergen, canyons, stevig klimmen en dalen. Maar wat een enorme leegte! Niet normaal. Dat zal volgende week thuis wel even anders zijn. Aan de weg wordt druk gewerkt om hem iets breder te maken. Ik weet niet hoeveel blikken mensen ze hebben opengetrokken maar we zijn de tel kwijtgeraakt. Al tientallen mensen staan gewoon de hele dag met een vlag te zwaaien. Nou ja, ze hebben in ieder geval een baan!
Omdat we morgen in Kaapstad willen zijn hebben we vandaag maar even de vaart erin gezet. In Springbok even een cappu gedronken en een broodje gegeten en via wifi iedereen even op de hoogte gesteld dat we veilig ZA ingekomen zijn….hahahaha.
Na Van Rhynsdorp werd het ineens wat groener want we reden langs de Olifants Rivier en dan zijn de druiven er ineens weer. Via een ingenieus watersysteem worden er grote lappen grond vochtig gehouden. Een prachtig gezicht tussen de kale (tafel)bergen.
Eind van de middag neerstreken op alweer een mooie groene camping aan de rivier. Blij dat we weer in ZA zijn en blij dat we ook bijna weer thuis zijn.
Wat een lekkere dag had moeten worden viel een beetje tegen! Harry niet zo’n beste nacht en ook een soort “verlate” lamlendigheid die hij meestal de dag na zijn wekelijkse injectie heeft. Was gisteren hier het internet super snel vandaag alleen maar met Kb’tjes up- en downloaden. Nou, daar kan je amper wat mail mee binnenhalen, laat staan je website updaten!!! Dus eerst samen maar alvast een selectie van de foto’s gemaakt voor als we ergens wel een snelle verbinding hebben. De rest van de dag vooral lekker onderuit gehangen in onze ligstoel in de schaduw.
Een behoorlijk warme dag was het weer. Zo warm dat in de keuken staan geen optie was en we allebei trek hadden in een heerlijke kipsalade met een koud glaasje wijn op het buitenterras van het restaurant aan de rivier. We hadden al geklaagd over het trage internet - ja ja….er komt misschien vandaag iemand kijken …… Maar de receptioniste kwam toch even melden dat het nu opgelost was. Nieuw wachtwoord en wij direct na het eten aan de gang. Nou ja, de computer uiteraard. De update van de verslagen ging als een speer maar uiteraard de foto’s duurde even wat langer. Dat lukte niet helemaal voordat wij ons bedje opzochten. Morgen nieuwe dag. Misschien voordat wij vertrekken de rest????
10 maart 2016 - Aussenkehr - Rondeberg Winery Resort (Zuid Afrika) - 464km
Vandaag behoorlijk wat kilometers gemaakt! Om half 7 liep de wekker al af! Maar wat een verrukkelijke temperatuur is het op dat tijdstip. Ook vannacht was het prima slaapweer. Direct de computer opdracht gegeven de rest van de foto’s te uploaden naar de website en ondertussen genoten wij buiten van ons ontbijt. Daarna begon ons vaste ritueel met ieder zijn taken om weer op te breken! We zijn echt helemaal op elkaar ingespeeld. Helaas lukte het niet meer om teksten bij de foto’s te plaatsen dus dat doen we een andere keer wel weer. Toen was het nog 50km genieten van het prachtige landschap van Namibië voordat wij de grens en de Oranjerivier overstaken naar Zuid Afrika. Nou, ro liep echt als een trein. Ook hier weten we precies hoe het gaat. Aan beide grensposten hetzelfde: loket Immigration (paspoort in/uit stempelen), loket Customs (invullen en stempelen Carnet de Passage voor de auto) en als laatste loket Police (nakijken paspoorten - beetje vaag). Maar vooral veel groeten, lachen en binnen een half uur hadden we alles achter de rug en reden we al weer in Zuid Afrika.
Vorig jaar zijn er in Zuid Afrika veel regels veranderd met betrekking tot het visum. Gelukkig had ik vooraf met Immigration gebeld hoe het nu precies zat voordat wij de tickets hadden geboekt. Duidelijk allemaal. Voor ons geen problemen als we na het verlopen van het Afrika visum tijdens ons verblijf in Namibië opnieuw Zuid Afrika in zouden komen. Dan krijgen we gewoon opnieuw een visum van max. 3 maanden of voor de tijd die je daadwerkelijk nog in ZA bent. Toch hadden veel andere reizigers, vaak van horen zeggen maar het niet zeker wisten, andere verhalen over het wel of niet verkrijgen van het visum of dat er aan de grens erg moeilijk gedaan zou worden. Nou, niks van dit alles hebben wij meegemaakt. De douane beambte vroeg vriendelijk hoelang we nog in Zuid Afrika zouden blijven. Wij verteld tot 18 maart en later bleek dat ze een visum tot 30 maart had verstrekt. Klaar.
Daarna was het alleen maar volop genieten van de fantastische rit op de N7 zuidwaarts richting Kaapstad. Wat een natuur. Hoewel we deze route op de heenweg ook al hadden gereden leek het vandaag wel een nieuwe route! De andere kant op zie je het waarschijnlijk toch even anders! Vooral het stuk tot Van Rhynsdorp is geweldig. Kaal, bergen, canyons, stevig klimmen en dalen. Maar wat een enorme leegte! Niet normaal. Dat zal volgende week thuis wel even anders zijn. Aan de weg wordt druk gewerkt om hem iets breder te maken. Ik weet niet hoeveel blikken mensen ze hebben opengetrokken maar we zijn de tel kwijtgeraakt. Al tientallen mensen staan gewoon de hele dag met een vlag te zwaaien. Nou ja, ze hebben in ieder geval een baan!
Omdat we morgen in Kaapstad willen zijn hebben we vandaag maar even de vaart erin gezet. In Springbok even een cappu gedronken en een broodje gegeten en via wifi iedereen even op de hoogte gesteld dat we veilig ZA ingekomen zijn….hahahaha.
Na Van Rhynsdorp werd het ineens wat groener want we reden langs de Olifants Rivier en dan zijn de druiven er ineens weer. Via een ingenieus watersysteem worden er grote lappen grond vochtig gehouden. Een prachtig gezicht tussen de kale (tafel)bergen.
Eind van de middag neerstreken op alweer een mooie groene camping aan de rivier. Blij dat we weer in ZA zijn en blij dat we ook bijna weer thuis zijn.
11 maart 2016 - Rondeberg Winery Resort - Stellenbosch 301km
Heerlijke koele nacht! Yesss….dekbed en slapen maar! Na ontbijt reden wij om half 9 weg richting Kaapstad. Ik moet toch zeggen met een beetje weemoedig gevoel dat er aan onze reis bijna een eind is gekomen al verlangen we wel naar huis. Nog even genieten van het Afrika gevoel al wordt het nu steeds drukker op de weg en gaan de landbouwlandschappen langzaam plaatsmaken voor steeds meer bebouwing inclusief luxe wineries richting Kaapstad. Ook op het laatste traject van de N7 nog steeds veel wegwerkzaamheden wat de gemiddelde snelheid wel wat naar beneden brengt. Weer verbazen we ons over de taakverdeling. Nog steeds tientallen vlaggenwaaiers om naast alle borden op de weg nog eens extra duidelijk aan te geven dat er aan de weg gewerkt wordt met voor ons gevoel duizenden mensen. De vlaggenwaaiers staan helemaal ingepakt tegen de zon met in hun ene hand een ronde vlag een beetje te zwaaien en in hun andere hand regelmatig een mobieltje. Je moet toch wat op zo’n dag???? Voor de overige werkzaamheden staan groepen werkers bij elkaar waarvan dan de helft aan het werk is, de rest staat er bij en kijkt er naar. Een soort aflossing om het kwartier of zo????? Of we komen grote groepen mensen tegen die langs de kant staan te overleggen. Maar er wordt hier nog heel veel handwerkzaamheden verricht. Een nieuwe vangrail???? Met de hand gaten graven voor de palen en dan kan de vangrail bevestigd worden. Maar, dat moet wel gezegd worden, zo hebben in ieder geval veel mensen een baan.
Ver voordat je Kaapstad binnenkomt zie je de beroemde tafelberg al weer liggen! Maar wat een drukte! Dat is wel weer even wennen. Omdat we besloten hadden bij Alu-Cap langs te gaan waren we maar wat blij met onze app Maps-Me op de ipad. Handig bracht “Miep” ons naar het juiste adres. Alu-cap is een bedrijf dat gespecialiseerd is in op-inbouw van campers op verschillende soorten auto’s. Wij wilden weten wat voor mogelijkheden er waren om nog een extra reservewiel mee te nemen boven op het dak van onze ToyLa en het plaatsen van eventueel losse jerrycans voor diesel. Leuk gesprek gehad en ze hebben wat mogelijkheden aangegeven. Gaan wij thuis eens rustig over denken. Willen wij wat dan kan dat als wij de volgende keer weer hier naar toe gaan. Ook nog een rondleiding gehad door de werkplaats. Er werken 100 mensen! Een zeer professioneel bedrijf!
Daarna nog even naar Sommerset West gereden om nog wat outdoor zaken te bezoeken en toen was het eind van de middag de hoogste tijd om neer te strijken op een mooie boomrijke camping vlakbij Stellenbosch. Na zo’n lange dag waren we het behoorlijk zat. Lekker onderuit en toen hebben wij ons toch maar even opgepept om aan de overkant bij restaurant Espana te gaan eten. Gelukkig nog net een plaatsje voor ons want op vrijdagavond lijkt het wel of hier iedereen uit eten gaat! Lekker buiten in de tuin heerlijk Kingklip (vis) gegeten met een lekker koud wit wijntje erbij. Super aardige bediening en zeker een aanrader. Terug op de camping nog maar een wijntje en toen was het al weer bedtijd!
12 maart 2016 - Stellenbosch - rustdag
Heerlijk beetje uitgeslapen na een lekkere nacht! Het zou de bedoeling zijn om naar Stellenbosch en/of Franschhoek te rijden om daar een beetje rond te wandelen, koffie te drinken enz enz. Maar dan is het half 11 en dan denk je…..willen we dat eigenlijk wel???? Het is heerlijk weer, een laatste rustdag is toch ook wel lekker???? Dus…..gewoon hier blijven en lekker genieten. Beetje kletsen, koffie drinken, lezen, zwemmen enz enz. Vanavond voor de verandering maar eens zelf gekookt! Nou ja, gewoon pannenkoeken gegeten….maar wel uit eigen keuken!
Morgen is het niet zo ver meer naar Gert en Tiny. We kijken er weer naar uit om lekker bij te kletsen en om nog een paar dagen samen te zijn voordat wij a.s. woensdag weer naar huis vertrekken. Maar er zal nog flink gepoetst moeten worden om ToyLa weer lekker schoon weg te zetten. Nu een rustige avond buiten……..voorlopig onze laatste nacht in ons huisje op wielen. Niet gedacht dat we er zo van zouden genieten waardoor we helemaal geen behoefte gehad hebben om tussendoor in een lodge of hotel te gaan slapen. Echt super geweest!
13 maart 2016 - Stellenbosch - Boschenmeer (Paarl) - 60km
Wat een heerlijk weerzien met Gert en Tiny! Na onze voorlopig laatste nacht in de ToyLa genoten van de mooie route van Stellenbosch naar Franschhoek waar we nog even rondgewandeld hebben en uiteraard een heerlijke cappuccino gedronken op een leuk terras. Nog even de Zuid Afrika sfeer proeven…..alhoewel…. deze plaats is het Wassenaar of Bloemendaal van ZA dus een behoorlijk welvarend deel. De laatste kilometers naar Boschenmeer waren, ondanks dat wij weer graag naar huis wilden, toch wel emotioneel. Wat een prachtige reis hebben we kunnen maken en wat hebben wij enorm veel gezien. Ik denk dat het echte besef thuis pas gaat komen als we ook nog eens de foto’s rustig gaan terugzien. We hadden dit voor geen goud willen missen al viel het soms niet altijd mee door de gezondheid van Harry. Maar geen moment spijt en al weer druk met het plannen van onze volgende ToyLa trip.
Heerlijk was het ook weer om “thuis” te komen bij Gert en Tiny. Genoeg te vertellen over en weer en uiteraard onder het genot van een hapje en drankje. ’s avonds werd de braai te voorschijn gehaald en buiten op het terras werd het een latertje. Super gezellig avond! Toen was het tijd om ons grote bed in te duiken! Morgen drukke schoonmaakdag en……verjaardag!
14 maart 2016 - Boschenmeer (Paarl) - rustdag
Hieperdepiep hoera..….Gert is een jaartje ouder geworden! Feest! Nou ja, het was ook een werkdag voor iedereen!
Wij gingen de ToyLa super goed schoonmaken na al die maanden door het stof te hebben gereden. Wassen gedraaid, uitruimen en weer inruimen in de kasten in “onze kamer”. Toyla zo leeg mogelijk op stal zetten.
Ondertussen scheen de zon vrolijk op ons bolletje en liepen de zweetdruppels in straaltjes van ons hoofd, rug en wat dan nog meer. Tussendoor gelukkig onderbreking voor de koffie met het zelfgemaakte appelgebak! Mmmmmmm…. echt lekker!
Eind van de middag was de klus gelukkig weer geklaard en besloot Harry dan ook maar direct te buitenkant te LATEN wassen. Voor nog geen 7 euro ga je dat echt niet zelf doen. Ook direct nog maar bij de garage het bestelde onderdeel voor de auto van Gerard opgehaald. Ook hier weer een stuk goedkoper dan in Nederland. Tiny en ik waren inmiddels al een heerlijke frisse duik in het zwembad gaan nemen. Daar waren we wel aan toe!
Voor de avond een lekker restaurant in Paarl besproken waar we met z’n viertjes zijn gaan eten, maar niet voordat wij vooraf met wat vrienden die binnen kwamen vallen nog wat gedronken te hebben.
Ondanks dat wij vooraf zeiden we gaan nu maar iets vroeger ons bedje opzoeken, werd het zelfs nog later. Om 2 uur lagen we eindelijk op bed! Maar wat een genot om nog zo lang buiten te kunnen zitten en hier te genieten. Top!
15 maart 2016 - Boschenmeer (Paarl) - rustdag - 82km
Na het ontbijt moest het boodschappenlijstje nog afgewerkt worden. Wij met zijn viertjes naar de Paarl Mall hier om de hoek. Belangrijkste waren de reistassen die we gekocht hebben. Veel inhoud en je kan ze in kleine pakjes vouwen zodat ze in de Toyla makkelijk mee te nemen zijn omdat we de volgende reis hoogstwaarschijnlijk vanuit een andere stad terugvliegen. Dan hebben we ze maar alvast. Nog wat sportkleding voor Harry gekocht, boodschappen gedaan voor het avondeten en voordat je het weet is het al weer begin van de middag. Thuis een “snelle” lunch en toen zijn wij ons huisje op wielen naar de stalling gaan brengen in Atlantis. Na al die maanden trouwe dienst voorlopig even afscheid nemen. Dat doet je toch wel wat hoor! Thuis begonnen met de koffers te pakken want morgen is het zover. We vliegen weer naar huis. ’s avonds maar weer een heerlijke braai buiten op het terras! Dit keer is het eindelijk gelukt om voor 12 uur op bed te liggen!
16 maart 2016 - Boschenmeer (Paarl) - Kaapstad
Ons laatste ontbijt hier buiten op het terras met Gert en Tiny. Wat super gezellig is dat toch en wat ontzettend fijn dat wij de laatste dagen hier zo samen zijn. Alles in de kasten wat achterblijft en de rest zit in de koffers! Een lekkere relaxte morgen met elkaar voordat wij lekker gingen picknicken. Ook dat gaat hier natuurlijk op zijn Afrikaans! Je komt eerst de oprijlaan van een mooie winery oprijden. Onder hoge schaduwrijke bomen staat er dan een gedekte tafel voor ons klaar. Gelukkig hoeven we niet op een kleed te zitten want daar hebben we het lichaam niet meer voor! hahahaha!!!
Daarna kwam (uiteraard) de wijn en 2 kistjes met allerlei lekkere hapjes! Broodjes, salades, stukjes kaas enz enz. Een feestmaal! Dat was genieten zo lekker buiten met ook nog eens een prachtig uitzicht op de bergen om ons heen. Na het dessert waren onze buikjes meer dan voldoende gevuld. Geen avondeten meer!
Nog een paar uur nagenieten buiten op het terras bij Gert en Tiny, beetje afkoelen in het zwembad en tja, voordat je het weet is het tijd om naar het vliegveld te gaan. Om 21.15 uur was het tijd om dit heerlijke huis te verlaten waar we voor-, tussen- en na onze reis super hebben genoten.
Op het vliegveld ging alles lekker vlot. Samen nog een cappuccino gedronken en daarna met een dikke knuffel afscheid genomen van onze lieve vrienden Gert en Tiny. Nogmaals bedankt, lieverds. Tot gauw in Nederland.
Na het ontbijt moest het boodschappenlijstje nog afgewerkt worden. Wij met zijn viertjes naar de Paarl Mall hier om de hoek. Belangrijkste waren de reistassen die we gekocht hebben. Veel inhoud en je kan ze in kleine pakjes vouwen zodat ze in de Toyla makkelijk mee te nemen zijn omdat we de volgende reis hoogstwaarschijnlijk vanuit een andere stad terugvliegen. Dan hebben we ze maar alvast. Nog wat sportkleding voor Harry gekocht, boodschappen gedaan voor het avondeten en voordat je het weet is het al weer begin van de middag. Thuis een “snelle” lunch en toen zijn wij ons huisje op wielen naar de stalling gaan brengen in Atlantis. Na al die maanden trouwe dienst voorlopig even afscheid nemen. Dat doet je toch wel wat hoor! Thuis begonnen met de koffers te pakken want morgen is het zover. We vliegen weer naar huis. ’s avonds maar weer een heerlijke braai buiten op het terras! Dit keer is het eindelijk gelukt om voor 12 uur op bed te liggen!
16 maart 2016 - Boschenmeer (Paarl) - Kaapstad
Ons laatste ontbijt hier buiten op het terras met Gert en Tiny. Wat super gezellig is dat toch en wat ontzettend fijn dat wij de laatste dagen hier zo samen zijn. Alles in de kasten wat achterblijft en de rest zit in de koffers! Een lekkere relaxte morgen met elkaar voordat wij lekker gingen picknicken. Ook dat gaat hier natuurlijk op zijn Afrikaans! Je komt eerst de oprijlaan van een mooie winery oprijden. Onder hoge schaduwrijke bomen staat er dan een gedekte tafel voor ons klaar. Gelukkig hoeven we niet op een kleed te zitten want daar hebben we het lichaam niet meer voor! hahahaha!!!
Daarna kwam (uiteraard) de wijn en 2 kistjes met allerlei lekkere hapjes! Broodjes, salades, stukjes kaas enz enz. Een feestmaal! Dat was genieten zo lekker buiten met ook nog eens een prachtig uitzicht op de bergen om ons heen. Na het dessert waren onze buikjes meer dan voldoende gevuld. Geen avondeten meer!
Nog een paar uur nagenieten buiten op het terras bij Gert en Tiny, beetje afkoelen in het zwembad en tja, voordat je het weet is het tijd om naar het vliegveld te gaan. Om 21.15 uur was het tijd om dit heerlijke huis te verlaten waar we voor-, tussen- en na onze reis super hebben genoten.
Op het vliegveld ging alles lekker vlot. Samen nog een cappuccino gedronken en daarna met een dikke knuffel afscheid genomen van onze lieve vrienden Gert en Tiny. Nogmaals bedankt, lieverds. Tot gauw in Nederland.
17 maart 2016 - Kaapstad (ZA) - Amsterdam (NL)
Thuis!!!!!
Een super snelle vlucht! Nou ja, zo leek het dan want we hebben allebei heerlijk geslapen. We hadden comfortstoelen die net wat ruimer zitten. Om 2 uur s’ nachts ben ik gaan slapen tot half 11 en toen was het nog maar een uurtje vliegen! Maar ook Harry had gelukkig ook behoorlijk wat uurtjes te pakken. Toch wel fijner zo’n nachtvlucht. Moe van een lange dag en met behulp van een slaappilletje ben je weer op Schiphol voordat je het weet! We waren snel door de douane en ook de bagage liet niet lang op zicht wachten. De bestelde taxi stond klaar voor ons en om 1 uur waren we weer thuis. Ook nog eens een mooie stralende dag! Strakblauwe lucht maar oh oh oh….wat koud.
Zus Jolanda en hond Sjors stonden ons thuis al op te wachten. Uiteraard de nodige tranen van blijdschap! Het is toch wel een hele lange periode om van huis weg te zijn! Toen was het tijd voor een cappuccino uit eigen keuken met wat lekkers erbij….en praten….heel veel praten maar vooral heeeeeeel veel knuffelen met mijn lieve zus! Ook zij hadden weer genoten van een lang verblijf in ons huis in Zeist.
Nu vooral nagenieten………….
Thuis!!!!!
Een super snelle vlucht! Nou ja, zo leek het dan want we hebben allebei heerlijk geslapen. We hadden comfortstoelen die net wat ruimer zitten. Om 2 uur s’ nachts ben ik gaan slapen tot half 11 en toen was het nog maar een uurtje vliegen! Maar ook Harry had gelukkig ook behoorlijk wat uurtjes te pakken. Toch wel fijner zo’n nachtvlucht. Moe van een lange dag en met behulp van een slaappilletje ben je weer op Schiphol voordat je het weet! We waren snel door de douane en ook de bagage liet niet lang op zicht wachten. De bestelde taxi stond klaar voor ons en om 1 uur waren we weer thuis. Ook nog eens een mooie stralende dag! Strakblauwe lucht maar oh oh oh….wat koud.
Zus Jolanda en hond Sjors stonden ons thuis al op te wachten. Uiteraard de nodige tranen van blijdschap! Het is toch wel een hele lange periode om van huis weg te zijn! Toen was het tijd voor een cappuccino uit eigen keuken met wat lekkers erbij….en praten….heel veel praten maar vooral heeeeeeel veel knuffelen met mijn lieve zus! Ook zij hadden weer genoten van een lang verblijf in ons huis in Zeist.
Nu vooral nagenieten………….
ga verder naar:
REISVERSLAGEN:
FOTO'S
REISVERSLAGEN:
FOTO'S