REISVERSLAG ZEIST - VENETIË 2006
7 juni 2006 – Zeist – Tilburg – 97km
Zoals gewoonlijk gestart vanaf ons huis in Zeist. Lekkere temperatuur met een zonnetje. Goede start van deze eerste etappe. Dit keer geen eerste stop zoals altijd in de fantastische B & B in Son bij welbekende familieleden. Helaas waren de vogels gevlogen en wij waren direct vanaf het begin op ons zelf aangewezen.
Heerlijk om weer op de fiets te zitten. Ik moet (Ella) eerlijk bekennen dat er weinig voorbereiding heeft plaats gevonden. Helaas niets aan te doen. Harry natuurlijk wel want hij was net een week terug uit de Pyreneeën en had dus nog super benen! Maar de 1e dag bijna 100km gereden en die vielen niet eens tegen.
Het was een start van een reis met gemixte gevoelens. Na een heftige periode waarin mijn moeder eind vorig jaar na een ziekbed is overleden, de afwikkeling van de verkoop van haar huis en de nodige emoties, was het deze keer toch anders vertrekken. Voor het eerst weer op reis en dit keer ook zonder afscheid te nemen van mijn moeder zoals anders. Maar we namen haar uiteraard in ons hart mee. We zagen deze reis ook echt als afleiding en dan neem je het niet echt daarvoor trainen maar op de koop toe. We gaan er weer voor!
8 juni 2006 – Tilburg – Diest – 104km
Mooie rustige routes door België. Een mooie manier om ons op te warmen voor de komende weken. Lekker fietsen en ook nog mooi weer. Vandaag een lange dag. Om 0.8.45 uur vertrokken en om pas 18.00 uur ploften we op bed van ons hotel. Altijd lekker om dan onder een hete douche te staan, even luieren op bed en dan een leuk restaurant te zoeken om lekker te eten en de dag door te nemen.
9 juni 2006 – Diest – Huy – 80km
Elke dag wordt het langzaam heter, heter en heter. Niet te geloven. Zelfs de avonden en nachten waren warm. Vandaag hadden we weer een fantastische dag met als afsluiting de beroemde muur van Huy, welbekend bij de wielerliefhebbers. Gelukkig kwamen wij van de goede kant en denderden naar beneden toe de stad in. Al snel een hotel gevonden met uitzicht op het water en een camperplaats waar het bomvol was met campers. Aangezien wij druk aan het onderzoeken zijn om een camper te kopen sprak dat ons wel aan. Gelukkig vandaag niet zo’n lange dag dus we konden nog een beetje rondwandelen. Morgen een nog fietsdag en daarna een welverdiende rustdag. We kijken er na uit!
10 juni 2006 – Huy – Durbuy – 37km
Een heerlijke korte etappe vandaag. Na 4 lange fietsdagen en ruim 300 km afgelegd te hebben waren wij wel toe aan een rustdag hier in Durbuy - België. Een superklein stadje aan de Ourthe. Echt gezellig!! Heel veel terrassen, culinaire hoogstandjes en je kan hier heel veel outdoor sporten beoefenen. En......het was hier bomvol met motorrijders. Dus.....voor de echte liefhebbers een aanrader. Nooit geweten dat het hier zo leuk is.
11 juni 2006 – Durbuy - rustdag
Wij hebben de rustdag benut met....nietsdoen. Heerlijk aan het water gelegen onder een dikke vette boom ....schaduw!!!!! Onze billen kregen eindelijk eens even rust. Ik heb nergens last van maar mijn mannetje heeft een nieuwe fiets met een super zadel Brooks....nou volgens mij moet hij deze eerst 2000km inrijden want echt lekker zit hij nog niet!!! Excuus voor een dagelijkse massage? De rustdag was heerlijk! Tussendoor heeft Harry nog een EK voetbalwedstrijd NL - ?? gekeken. Morgen is het uit met de pret.....de Ardennen in!
12 juni 2006 – Durbuy – Bastogne – 70km
Door de hitte en de kenmerkende korte en hevige klimmen van de Ardennen, was dit voor mij (Ella) echt wel de slechtste dag tot nu toe. Bloedheet en elke keer weer steil omhoog. Gek werd ik ervan. Ja, dan kom je iets te kort aan conditie. Maar na ruim 75km dag en 1100 hoogtemeters was daar eindelijk een heerlijk hotel in Bastogne! Dan is een douche en een bed om te rusten toch wel heerlijk! Vandaag veel mentale support van Harry. Maar over de route niets te klagen. Echt weer door schitterende natuur en vaak langs autovrije wegen of over fietspaden waar vroeger een oude spoorlijn lag. Wij boffen natuurlijk ook met het weer al mag het wel een paar graadjes lager!!!! Ik wist niet dat er uit dat kleine lijf zoveel vocht kon komen. Harry begint al te druppen zodra hij de tassen al aan de fietsen hangt!!
13 juni 2006 – Bastogne – Ettelbrück – 61km
Drinken, drinken, drinken .....overdag water....en elke avond....jawel hoor....wijn!!!!!!!!! Het was weer puffen en zweten vandaag! Toen wij vertrokken kwam ik er pas achter – dom dom – dat Bastogne een andere naam voor Bastenaken was. Daar had ik wel van gehoord! Nooit die link gelegd. Vandaag reden we door het mooie Luxemburg. Maar minder zwaar? Echt niet! Gelukkig maakt de omgeving ook veel goed en afgewisseld met de broodnodige pauzes voor koffie en lunch is het weer helemaal goed gekomen.
14 juni 2006 – Ettelbrück – Luxemburg – 47km
Een relatief korte etappe. De bedoeling was dat wij in Luxemburg stad weer een rustdag zouden nemen. Maar dat hebben wij maar niet gedaan. Het was al bloedheet toen wij aankwamen en al die drukte kwam zo op ons af dat wij direct besloten om de volgende dag te vluchten!!!! Je rijdt zoveel door kleine dorpjes en gehuchten en de stille natuur dat we hier even gek werden! De stad lag wel mooi en......shit....heel hoog dus weer klimmen. Rondom vestingmuren maar wij gingen er snel vandoor. In ieder geval eind van de middag toch nog wat rondgelopen en lekker gegeten en een indruk gekregen van de grote hoofdstad.
15 juni 2006 – Luxemburg – Kedange-sur-Canner – 76km
Gelukkig heeft het vannacht flink geregend inclusief onweer. Dus toen wij opstapten was het echt super heerlijk na al die hitte. Lekker bewolkt, droog en zo'n 23grd. Wat een verademing!!! Weer voldoende zuurstof in de lucht. Ook konden wij de Ardennen verlaten en fietsten wij Frankrijk in. Zo even minder steil!! In dit deel van Frankrijk (Lotharingen) was het vroeger (op onze reis naar Rome 4 jaar geleden) veel armoediger dan nu. Je ziet steeds meer nieuwbouw bij de dorpjes en de wegen zijn ook iets beter geworden.
Hier is het land veel meer heuvelachtig. Geweldig. Kan ik eindelijk eens gewoon in een normaal cadans naar boven fietsen en naar beneden is het niet meer remmen voor de bochten maar lekker laten gaan. Hier hou ik toch even wat meer van!!!! Je wordt tenslotte toch een paar jaar ouder of wordt ik gewoon sterker? Harry vindt dat het ook steeds beter gaat. Een heerlijke dag!
16 juni 2006 – Kedange-sur-Canner – Manoncourt – 76km
Alle hotels waren tot nu toe goed en netjes maar waar wij vannacht waren.....dat was echt super. Een aanrader voor iedereen. Gisterenmiddag na ruim 70km konden wij in Nomeny geen hotel meer vinden. Pech dachten wij...dan nog maar 15km verder rijden tot de volgende plaats. Maar we kregen een tip van een dorpsbewoner dat 3km verder in een dorp van 110 inwoners een chambre d'hotes moest zijn. Dus op hoop van zegen er maar naar toe gereden. Nou, je had onze koppies moeten zien! Het was een klein chateau waar ze 3 suites hadden gemaakt in voormalige paardenstallen. En niet zomaar suites. Nee, hoor.....geheel in Oosterse stijl. Nou, dat sprak ons direct wel aan. Heel modern en rustgevend. Wat een super locatie! Alles was tot in de puntjes verzorgd. Wij waren de enige gasten. Helaas zat het de volgende avond wel vol anders waren wij nog een dag langer gebleven. Rondom een schitterende aangelegde tuin en voor onze kamer ligstoelen en een zitje.
Na het opfrissen (was wel even nodig) kregen wij in de tuin onder een grote boom een fles champagne aangeboden. Zaten wij daar even decadent te doen!!!!! Helaas zat er geen restaurant bij maar dat was helemaal geen probleem. Onze gastheer bood aan ons naar het een goed restaurant in het volgende dorp te brengen en na het eten weer op te halen. Dus wij in de auto.....een gewone cabrio BMW 650.....naar het restaurant. Wij hebben al veel meegemaakt en hebben in veel hotels gezeten overal en nergens, maar dit is echt een aanrader. Binnenkort komt er ook nog een Spa bij! Ook de prijs van de overnachting viel reuze mee!
Zoals gewoonlijk gestart vanaf ons huis in Zeist. Lekkere temperatuur met een zonnetje. Goede start van deze eerste etappe. Dit keer geen eerste stop zoals altijd in de fantastische B & B in Son bij welbekende familieleden. Helaas waren de vogels gevlogen en wij waren direct vanaf het begin op ons zelf aangewezen.
Heerlijk om weer op de fiets te zitten. Ik moet (Ella) eerlijk bekennen dat er weinig voorbereiding heeft plaats gevonden. Helaas niets aan te doen. Harry natuurlijk wel want hij was net een week terug uit de Pyreneeën en had dus nog super benen! Maar de 1e dag bijna 100km gereden en die vielen niet eens tegen.
Het was een start van een reis met gemixte gevoelens. Na een heftige periode waarin mijn moeder eind vorig jaar na een ziekbed is overleden, de afwikkeling van de verkoop van haar huis en de nodige emoties, was het deze keer toch anders vertrekken. Voor het eerst weer op reis en dit keer ook zonder afscheid te nemen van mijn moeder zoals anders. Maar we namen haar uiteraard in ons hart mee. We zagen deze reis ook echt als afleiding en dan neem je het niet echt daarvoor trainen maar op de koop toe. We gaan er weer voor!
8 juni 2006 – Tilburg – Diest – 104km
Mooie rustige routes door België. Een mooie manier om ons op te warmen voor de komende weken. Lekker fietsen en ook nog mooi weer. Vandaag een lange dag. Om 0.8.45 uur vertrokken en om pas 18.00 uur ploften we op bed van ons hotel. Altijd lekker om dan onder een hete douche te staan, even luieren op bed en dan een leuk restaurant te zoeken om lekker te eten en de dag door te nemen.
9 juni 2006 – Diest – Huy – 80km
Elke dag wordt het langzaam heter, heter en heter. Niet te geloven. Zelfs de avonden en nachten waren warm. Vandaag hadden we weer een fantastische dag met als afsluiting de beroemde muur van Huy, welbekend bij de wielerliefhebbers. Gelukkig kwamen wij van de goede kant en denderden naar beneden toe de stad in. Al snel een hotel gevonden met uitzicht op het water en een camperplaats waar het bomvol was met campers. Aangezien wij druk aan het onderzoeken zijn om een camper te kopen sprak dat ons wel aan. Gelukkig vandaag niet zo’n lange dag dus we konden nog een beetje rondwandelen. Morgen een nog fietsdag en daarna een welverdiende rustdag. We kijken er na uit!
10 juni 2006 – Huy – Durbuy – 37km
Een heerlijke korte etappe vandaag. Na 4 lange fietsdagen en ruim 300 km afgelegd te hebben waren wij wel toe aan een rustdag hier in Durbuy - België. Een superklein stadje aan de Ourthe. Echt gezellig!! Heel veel terrassen, culinaire hoogstandjes en je kan hier heel veel outdoor sporten beoefenen. En......het was hier bomvol met motorrijders. Dus.....voor de echte liefhebbers een aanrader. Nooit geweten dat het hier zo leuk is.
11 juni 2006 – Durbuy - rustdag
Wij hebben de rustdag benut met....nietsdoen. Heerlijk aan het water gelegen onder een dikke vette boom ....schaduw!!!!! Onze billen kregen eindelijk eens even rust. Ik heb nergens last van maar mijn mannetje heeft een nieuwe fiets met een super zadel Brooks....nou volgens mij moet hij deze eerst 2000km inrijden want echt lekker zit hij nog niet!!! Excuus voor een dagelijkse massage? De rustdag was heerlijk! Tussendoor heeft Harry nog een EK voetbalwedstrijd NL - ?? gekeken. Morgen is het uit met de pret.....de Ardennen in!
12 juni 2006 – Durbuy – Bastogne – 70km
Door de hitte en de kenmerkende korte en hevige klimmen van de Ardennen, was dit voor mij (Ella) echt wel de slechtste dag tot nu toe. Bloedheet en elke keer weer steil omhoog. Gek werd ik ervan. Ja, dan kom je iets te kort aan conditie. Maar na ruim 75km dag en 1100 hoogtemeters was daar eindelijk een heerlijk hotel in Bastogne! Dan is een douche en een bed om te rusten toch wel heerlijk! Vandaag veel mentale support van Harry. Maar over de route niets te klagen. Echt weer door schitterende natuur en vaak langs autovrije wegen of over fietspaden waar vroeger een oude spoorlijn lag. Wij boffen natuurlijk ook met het weer al mag het wel een paar graadjes lager!!!! Ik wist niet dat er uit dat kleine lijf zoveel vocht kon komen. Harry begint al te druppen zodra hij de tassen al aan de fietsen hangt!!
13 juni 2006 – Bastogne – Ettelbrück – 61km
Drinken, drinken, drinken .....overdag water....en elke avond....jawel hoor....wijn!!!!!!!!! Het was weer puffen en zweten vandaag! Toen wij vertrokken kwam ik er pas achter – dom dom – dat Bastogne een andere naam voor Bastenaken was. Daar had ik wel van gehoord! Nooit die link gelegd. Vandaag reden we door het mooie Luxemburg. Maar minder zwaar? Echt niet! Gelukkig maakt de omgeving ook veel goed en afgewisseld met de broodnodige pauzes voor koffie en lunch is het weer helemaal goed gekomen.
14 juni 2006 – Ettelbrück – Luxemburg – 47km
Een relatief korte etappe. De bedoeling was dat wij in Luxemburg stad weer een rustdag zouden nemen. Maar dat hebben wij maar niet gedaan. Het was al bloedheet toen wij aankwamen en al die drukte kwam zo op ons af dat wij direct besloten om de volgende dag te vluchten!!!! Je rijdt zoveel door kleine dorpjes en gehuchten en de stille natuur dat we hier even gek werden! De stad lag wel mooi en......shit....heel hoog dus weer klimmen. Rondom vestingmuren maar wij gingen er snel vandoor. In ieder geval eind van de middag toch nog wat rondgelopen en lekker gegeten en een indruk gekregen van de grote hoofdstad.
15 juni 2006 – Luxemburg – Kedange-sur-Canner – 76km
Gelukkig heeft het vannacht flink geregend inclusief onweer. Dus toen wij opstapten was het echt super heerlijk na al die hitte. Lekker bewolkt, droog en zo'n 23grd. Wat een verademing!!! Weer voldoende zuurstof in de lucht. Ook konden wij de Ardennen verlaten en fietsten wij Frankrijk in. Zo even minder steil!! In dit deel van Frankrijk (Lotharingen) was het vroeger (op onze reis naar Rome 4 jaar geleden) veel armoediger dan nu. Je ziet steeds meer nieuwbouw bij de dorpjes en de wegen zijn ook iets beter geworden.
Hier is het land veel meer heuvelachtig. Geweldig. Kan ik eindelijk eens gewoon in een normaal cadans naar boven fietsen en naar beneden is het niet meer remmen voor de bochten maar lekker laten gaan. Hier hou ik toch even wat meer van!!!! Je wordt tenslotte toch een paar jaar ouder of wordt ik gewoon sterker? Harry vindt dat het ook steeds beter gaat. Een heerlijke dag!
16 juni 2006 – Kedange-sur-Canner – Manoncourt – 76km
Alle hotels waren tot nu toe goed en netjes maar waar wij vannacht waren.....dat was echt super. Een aanrader voor iedereen. Gisterenmiddag na ruim 70km konden wij in Nomeny geen hotel meer vinden. Pech dachten wij...dan nog maar 15km verder rijden tot de volgende plaats. Maar we kregen een tip van een dorpsbewoner dat 3km verder in een dorp van 110 inwoners een chambre d'hotes moest zijn. Dus op hoop van zegen er maar naar toe gereden. Nou, je had onze koppies moeten zien! Het was een klein chateau waar ze 3 suites hadden gemaakt in voormalige paardenstallen. En niet zomaar suites. Nee, hoor.....geheel in Oosterse stijl. Nou, dat sprak ons direct wel aan. Heel modern en rustgevend. Wat een super locatie! Alles was tot in de puntjes verzorgd. Wij waren de enige gasten. Helaas zat het de volgende avond wel vol anders waren wij nog een dag langer gebleven. Rondom een schitterende aangelegde tuin en voor onze kamer ligstoelen en een zitje.
Na het opfrissen (was wel even nodig) kregen wij in de tuin onder een grote boom een fles champagne aangeboden. Zaten wij daar even decadent te doen!!!!! Helaas zat er geen restaurant bij maar dat was helemaal geen probleem. Onze gastheer bood aan ons naar het een goed restaurant in het volgende dorp te brengen en na het eten weer op te halen. Dus wij in de auto.....een gewone cabrio BMW 650.....naar het restaurant. Wij hebben al veel meegemaakt en hebben in veel hotels gezeten overal en nergens, maar dit is echt een aanrader. Binnenkort komt er ook nog een Spa bij! Ook de prijs van de overnachting viel reuze mee!
17 juni 2006 – Manoncourt – Nancy – 31km
Dus vandaag nog een kippestukje naar Nancy waar wij ook weer onze ogen uitkijken. Echt een schitterende stad met oude cultuur. Morgen op onze rustdag gaan wij het uitgebreid bekijken. Het weer is nog steeds schitterend en alle terrassen zitten vol. Dit is toch wel genieten hoor! Het is echt weer lekker om er tussenuit te zijn. Even alleen bezig zijn met de rit van de dag...het verplaatsen, inpakken en zweten en nog eens zweten.... Even de gedachten op wat anders zetten. Het doet ons allebei goed. Ja, we hebben het nog steeds reuze gezellig met elkaar. 's Avonds lekker uit eten met....hoe bestaat het....elke keer weer een fles wijn erbij. En niet alleen voor mij maar ook Harry doet vrolijk mee. We hebben veel lol samen. Het fietsen blijft leuk om te doen. Nou......de echte bergen moeten natuurlijk nog komen en dan weet ik niet of ik het dan nog steeds leuk vind. Harry zijn billen krijgen nu weer 2 dagen rust want het zitten is ook nog niet echt lekker. Helaas kan je niet staan want fietsen is toch zitten.
18 juni 2006 – Nancy –rustdag
In Nancy een rustdag om heerlijk de stad te verkennen en ook om uit te rusten. Het is dus niet alleen sporten! Geweldige mooie bouwwerken met pleinen. En niet geheel onbelangrijk .........veel terrassen. Omdat de temperatuur nog steeds snikheet was hebben wij de middag besteed in een groot park bij ons hotel om de hoek. Handdoek gespreid, boek erbij en liggen maar.......heerlijk. Dan is zo'n vrije dag toch wel lekker. 's Avonds was de stad bijna uitgestorven want Frankrijk speelde een voetbalwedstrijd.
19 juni 2006 – Nancy – Charmes – 60km
De volgende dag moesten wij weer in de benen. 's Nachts hevig onweer en bij vertrek regende het nog een beetje. Dus eerst maar een uurtje een terras gepakt (onder de arcade) om te schuilen. Toen was het weer droog en warm en vertrokken wij weer op de fiets. Schitterende route door mooie natuur. Vandaag ook veel op een zgn jaagpad langs het Canal gefietst. Onze benen (die van mij - Ella) worden steeds sterker. Ook de afstanden zijn goed te doen. Charmes klein stadje aan de Canal des Vogdes met een gigantische camperplaats.
20 juni 2006 – Charmes – Remiremont – 79km
Niet koud maar wel wat druilerig....en we moesten zelfs 3 kilometer lang ons regenpak aan hebben. Toen begon het ook nog eens flink te plenzen en hebben we ons heil gezocht in een bushokje waar we ruim 1,5 uur hebben staan schuilen. Daarna brak de zon door en was het weer stralend weer. Een lange dag maar we blijven genieten van de schitterende omgeving. Ook vandaag weer rustig kunnen fietsen langs het Canal. Je komt hier veel sluizen tegen en dat is altijd leuk om te zien vooral als er wat bootjes doorheen moeten. We zitten nu echt in de Vogezen en dat merk je ook wel weer aan het klimwerk!
21 juni 2006 – Remiremont – Than – 67km
Wij hebben nu de Vogezen achter ons gelaten via onze 1e col - col D'Odereren van 875m. Geen enkel probleem .....als jonge veulens vlogen wij de berg op. Of was het een beetje kruipen???? Het is hier ontzettend groen en de temperatuur is nog steeds warm. Soms een beetje te....
Inmiddels hebben we ruim 800km afgelegd en zitten nu in de Elzas. Deze streek doet veel meer Duits dan Frans aan. Gisteren vielen wij binnen hier in Than tijdens een muziekfestival ter gelegenheid van de langste dag 21 juni. Veel muziek op straat, veel mensen en heel gezellig. Tot nu toe eten wij elke avond in de buitenlucht. Gisterenavond was het nog tot laat 25grd. Genieten dus. Het was even zoeken naar een onderkomen door del drukte. Maar uiteindelijk lukte het in een prachtig pand.
22 juni 2005 – Than – rustdag
Aangezien wij best een beetje moe zijn hebben wij hier een extra rustdag hier genomen. Mooi hotel in oud monumentaal pand met zwembad!!!! Niet verkeerd! Morgen gaan wij weer op pad richting Zwitserland waar wij over 2 dagen zullen zijn. Met de gezondheid van ons allebei gaat het goed. Harry kan weer lekker zitten (zadel nu pas ingereden) en Ella.....geen enkel probleem behalve soms de warmte. Die komt er 's nachts vaak uit en dan ligt de handdoek bij de hand.
Dus vandaag nog een kippestukje naar Nancy waar wij ook weer onze ogen uitkijken. Echt een schitterende stad met oude cultuur. Morgen op onze rustdag gaan wij het uitgebreid bekijken. Het weer is nog steeds schitterend en alle terrassen zitten vol. Dit is toch wel genieten hoor! Het is echt weer lekker om er tussenuit te zijn. Even alleen bezig zijn met de rit van de dag...het verplaatsen, inpakken en zweten en nog eens zweten.... Even de gedachten op wat anders zetten. Het doet ons allebei goed. Ja, we hebben het nog steeds reuze gezellig met elkaar. 's Avonds lekker uit eten met....hoe bestaat het....elke keer weer een fles wijn erbij. En niet alleen voor mij maar ook Harry doet vrolijk mee. We hebben veel lol samen. Het fietsen blijft leuk om te doen. Nou......de echte bergen moeten natuurlijk nog komen en dan weet ik niet of ik het dan nog steeds leuk vind. Harry zijn billen krijgen nu weer 2 dagen rust want het zitten is ook nog niet echt lekker. Helaas kan je niet staan want fietsen is toch zitten.
18 juni 2006 – Nancy –rustdag
In Nancy een rustdag om heerlijk de stad te verkennen en ook om uit te rusten. Het is dus niet alleen sporten! Geweldige mooie bouwwerken met pleinen. En niet geheel onbelangrijk .........veel terrassen. Omdat de temperatuur nog steeds snikheet was hebben wij de middag besteed in een groot park bij ons hotel om de hoek. Handdoek gespreid, boek erbij en liggen maar.......heerlijk. Dan is zo'n vrije dag toch wel lekker. 's Avonds was de stad bijna uitgestorven want Frankrijk speelde een voetbalwedstrijd.
19 juni 2006 – Nancy – Charmes – 60km
De volgende dag moesten wij weer in de benen. 's Nachts hevig onweer en bij vertrek regende het nog een beetje. Dus eerst maar een uurtje een terras gepakt (onder de arcade) om te schuilen. Toen was het weer droog en warm en vertrokken wij weer op de fiets. Schitterende route door mooie natuur. Vandaag ook veel op een zgn jaagpad langs het Canal gefietst. Onze benen (die van mij - Ella) worden steeds sterker. Ook de afstanden zijn goed te doen. Charmes klein stadje aan de Canal des Vogdes met een gigantische camperplaats.
20 juni 2006 – Charmes – Remiremont – 79km
Niet koud maar wel wat druilerig....en we moesten zelfs 3 kilometer lang ons regenpak aan hebben. Toen begon het ook nog eens flink te plenzen en hebben we ons heil gezocht in een bushokje waar we ruim 1,5 uur hebben staan schuilen. Daarna brak de zon door en was het weer stralend weer. Een lange dag maar we blijven genieten van de schitterende omgeving. Ook vandaag weer rustig kunnen fietsen langs het Canal. Je komt hier veel sluizen tegen en dat is altijd leuk om te zien vooral als er wat bootjes doorheen moeten. We zitten nu echt in de Vogezen en dat merk je ook wel weer aan het klimwerk!
21 juni 2006 – Remiremont – Than – 67km
Wij hebben nu de Vogezen achter ons gelaten via onze 1e col - col D'Odereren van 875m. Geen enkel probleem .....als jonge veulens vlogen wij de berg op. Of was het een beetje kruipen???? Het is hier ontzettend groen en de temperatuur is nog steeds warm. Soms een beetje te....
Inmiddels hebben we ruim 800km afgelegd en zitten nu in de Elzas. Deze streek doet veel meer Duits dan Frans aan. Gisteren vielen wij binnen hier in Than tijdens een muziekfestival ter gelegenheid van de langste dag 21 juni. Veel muziek op straat, veel mensen en heel gezellig. Tot nu toe eten wij elke avond in de buitenlucht. Gisterenavond was het nog tot laat 25grd. Genieten dus. Het was even zoeken naar een onderkomen door del drukte. Maar uiteindelijk lukte het in een prachtig pand.
22 juni 2005 – Than – rustdag
Aangezien wij best een beetje moe zijn hebben wij hier een extra rustdag hier genomen. Mooi hotel in oud monumentaal pand met zwembad!!!! Niet verkeerd! Morgen gaan wij weer op pad richting Zwitserland waar wij over 2 dagen zullen zijn. Met de gezondheid van ons allebei gaat het goed. Harry kan weer lekker zitten (zadel nu pas ingereden) en Ella.....geen enkel probleem behalve soms de warmte. Die komt er 's nachts vaak uit en dan ligt de handdoek bij de hand.
23 juni 2006 – Than – Courtenay – 74km
Na onze heerlijke rustdag hadden wij weer zin om te vertrekken. Nog een paar dagen Frankrijk! We kunnen merken dat we langzaam richting Zwitserland fietsen want de “bergen” worden al wat hoger. We fietsen nu door de Jura. Een super mooie omgeving al kunnen de kleine klimmetjes nog best venijnig zijn. Het weer blijft steeds geweldig. Vandaag ook weer een super zonnige dag. Wat is het dan heerlijk om onze lunch lekker in de schaduw te gebruiken. We hadden vandaag ook overstekend “wild” Heel op zijn of haar gemak stak een ooievaar de weg voor ons over.
24 juni 2006 – Courtenay – Biel – 54km
Onze laatste etappe door Frankrijk! Toch een gek gevoel. Ondanks de relatief korte etappe was deze best wel pittig. Er zat zelfs een klimmetje La Caquerelle van 834m in. Maar weer en prachtige omgeving en voordat we het wisten waren we de grens overgestoken en reden we Zwitserland in. In Biel een hotel gezocht. Dat is soms best lastig vooral als er juist teveel keus is. Je merkt ook direct dat de prijzen hier een stukje hoger liggen dan de afgelopen weken. Biel ligt trouwens prachtig aan Bielersee. Je krijgt direct een soort vakantiegevoel.
25 juni 2006 – Biel – Bern – 42km
Een korte dagtrip naar Bern waar eindelijk weer een rustdag hadden. Een hotel gevonden midden in het oude gedeelte van de stad. De korte route naar Bern was de moeite waard. Niet al te zwaar maar wel warm. Binnen de kortste keer gutste het zweet al weer van je hoofd. Maar het vooruitzicht om een extra dag te blijven is dan wel heerlijk. Enorme grote kamer, de fietsen in een soort kelder kunnen zetten, bagage naar boven met een super kleine lift. Na het opfrissen direct lekker de stad ingegaan! Maar oh jee, in dit oude gedeelte van de stad zitten heel veel restaurants en cafés. Door het mooie weer allemaal bomvol maar gezellig. Vanavond was er weer een voetbalwedstrijd en speelde Italië. Nooit geweten dat er hier zoveel Italianen wonen! Na de winst was het hier een gekkenhuis! Toeteren, schreeuwen, gillen, juichen, met vlaggen zwaaien en dat allemaal op het plein waar ons hotel aan ligt. Dat ging tot in de late uurtjes door......zucht! Gelukkig een uitslaap dag!
26 juni 2006 – Bern – rustdag
Na deze rustdag konden we rustig gaan slapen omdat Zwitserland verloren had met voetbal! We zagen de bui al hangen. De stad liep vol met rode shirts en door de zwoele avond zat echt iedereen buiten. Overal hingen schermen en kon je bijna over de hoofden lopen. Een gekkenhuis dus. Je kan wel nagaan wat voor herrie het was geworden als ze wel hadden gewonnen. Vanuit onze kamer hadden wij een schitterend overzicht over alles. Het leek wel of je live in het stadion zat want bij elke spannend moment hoorde je de hele stad gillen. De dag zelf gebruikt om wat rond te slenteren. Langs het water, uiteraard terrasje maken en ook de beroemde “berenkuil” hier net om de hoek mocht niet ontbreken. Nou, daar wordt je niet vrolijk van. In een relatief kleine betonnen kuil zaten hier 2 echte beren. Zo zielig!
Na onze heerlijke rustdag hadden wij weer zin om te vertrekken. Nog een paar dagen Frankrijk! We kunnen merken dat we langzaam richting Zwitserland fietsen want de “bergen” worden al wat hoger. We fietsen nu door de Jura. Een super mooie omgeving al kunnen de kleine klimmetjes nog best venijnig zijn. Het weer blijft steeds geweldig. Vandaag ook weer een super zonnige dag. Wat is het dan heerlijk om onze lunch lekker in de schaduw te gebruiken. We hadden vandaag ook overstekend “wild” Heel op zijn of haar gemak stak een ooievaar de weg voor ons over.
24 juni 2006 – Courtenay – Biel – 54km
Onze laatste etappe door Frankrijk! Toch een gek gevoel. Ondanks de relatief korte etappe was deze best wel pittig. Er zat zelfs een klimmetje La Caquerelle van 834m in. Maar weer en prachtige omgeving en voordat we het wisten waren we de grens overgestoken en reden we Zwitserland in. In Biel een hotel gezocht. Dat is soms best lastig vooral als er juist teveel keus is. Je merkt ook direct dat de prijzen hier een stukje hoger liggen dan de afgelopen weken. Biel ligt trouwens prachtig aan Bielersee. Je krijgt direct een soort vakantiegevoel.
25 juni 2006 – Biel – Bern – 42km
Een korte dagtrip naar Bern waar eindelijk weer een rustdag hadden. Een hotel gevonden midden in het oude gedeelte van de stad. De korte route naar Bern was de moeite waard. Niet al te zwaar maar wel warm. Binnen de kortste keer gutste het zweet al weer van je hoofd. Maar het vooruitzicht om een extra dag te blijven is dan wel heerlijk. Enorme grote kamer, de fietsen in een soort kelder kunnen zetten, bagage naar boven met een super kleine lift. Na het opfrissen direct lekker de stad ingegaan! Maar oh jee, in dit oude gedeelte van de stad zitten heel veel restaurants en cafés. Door het mooie weer allemaal bomvol maar gezellig. Vanavond was er weer een voetbalwedstrijd en speelde Italië. Nooit geweten dat er hier zoveel Italianen wonen! Na de winst was het hier een gekkenhuis! Toeteren, schreeuwen, gillen, juichen, met vlaggen zwaaien en dat allemaal op het plein waar ons hotel aan ligt. Dat ging tot in de late uurtjes door......zucht! Gelukkig een uitslaap dag!
26 juni 2006 – Bern – rustdag
Na deze rustdag konden we rustig gaan slapen omdat Zwitserland verloren had met voetbal! We zagen de bui al hangen. De stad liep vol met rode shirts en door de zwoele avond zat echt iedereen buiten. Overal hingen schermen en kon je bijna over de hoofden lopen. Een gekkenhuis dus. Je kan wel nagaan wat voor herrie het was geworden als ze wel hadden gewonnen. Vanuit onze kamer hadden wij een schitterend overzicht over alles. Het leek wel of je live in het stadion zat want bij elke spannend moment hoorde je de hele stad gillen. De dag zelf gebruikt om wat rond te slenteren. Langs het water, uiteraard terrasje maken en ook de beroemde “berenkuil” hier net om de hoek mocht niet ontbreken. Nou, daar wordt je niet vrolijk van. In een relatief kleine betonnen kuil zaten hier 2 echte beren. Zo zielig!
27 juni 2006 – Bern – Wimmes – 48km
Deze nacht flink wat regen gevallen maar toen wij vertrokken was het heerlijk zwaar bewolkt weer. Een verademing! Een schitterende route door een dal dat steeds nauwer werd. Vaak reden we alleen maar over (soms onverharde) fietspaden. Ook wij gingen langzaam steeds meer meters de hoogte in al was het redelijk geleidelijk. Door mooie kleine dorpjes met soms schitterende pleinen met terrassen voor heerlijke cappuccino. Wat wil een mens nog meer. Maar ook de zon wilde wel weer schijnen dus langzaam rolden de druppels al weer onze nek in. Niet echt een lange etappe maar heel mooi. De hoge bergen met witte toppen kwamen steeds dichterbij....ja daar moesten wij toch doorheen....later.
In Wimmes vlakbij Spiez aan de Thunersee een hotelletje gezocht omdat ik de volgende dag een "aanloop" wilde hebben van ca. 15km voordat wij echt moesten gaan klimmen Nou, de nacht was weer donderen!!!! Wat een regen en onweer. Je snapt niet dat het zo snel kan komen opzetten. 's Avonds is het nog warm en zit je buiten en dan ineens is daar de regen weer. Weer heerlijk gegeten en ik ging voor de zekerheid maar voor de PASTA.
28 juni 2006 – Wimmes – Brig – 65km
Na de regen was het opstarten heerlijk. Wij vertrokken met 17grd. en zwaar bewolkt. Beter kon het niet. Het was een superdag voor ons. Harry gaat natuurlijk fluitend de berg op maar ik bleef toch in zijn spoor.... soms moet je even overdrijven....maar hij wacht steeds netjes op mij.... Door de lange aanloop ging het prima. Langzaam omhoog en vanaf Frutigen naar Kandersteg op 1190m ging het zelfs met haarspeldbochten. Doordat je ook om je heen keek omdat het zo geweldig mooi was had je bijna niet in de gaten dat je zelf ook behoorlijk bezig was. Puf puf maar we kwamen goed omhoog. Net zoals de zon die doorkwam toen wij boven waren. Was dat niet prima geregeld!!!! Daarna als beloning heerlijk genieten op terras in de zon. Hier in Kandersteg met de autotrein door de tunnel gegaan. Dit kan niet anders want er is gewoon geen weg door de hoge bergen van ruim 3000m. We hadden dit nog nooit gedaan dus het was best wel leuk. Een kwartiertje later en je stond aan de andere kant van het gebergte in Goppenstein (Wallis)
Vandaar was het lekker afdalen via de oude weg waar alleen voetgangers en fietsers mogen komen. Nou, dat is super. Helemaal geen verkeer en een schitterende afdaling. De weg was wat hobbelig dus rem, rem, rem....ik tenminste want Harry heeft toch wel iets meer snelheid...brrrrrr.
Met de lunch een mooie stop midden in de natuur tussen de bergen en naast een waterval. Wat wil je nog meer. Daarna weer verder dalen en beneden in het brede dal kom je bij de rivier de Rhône uit. Daarna nog “maar” 40km redelijk vlak, waardoor we de snelheid lekker konden opvoeren, naar Brig. Vlak gaat mij veel beter af want dan kan ik Harry lekker laten puffen achter mij......ik moet mij toch wat verbeelden als het op de klim niet kan!!!!! Die avond buiten op het terras onder het eten besloten dat ik toch met Harry samen de Simplonpas over wilde gaan. Vandaag ging het fietsen en klimmen zo goed dat ik het wel aandurfde. Geweldig om dit toch samen te gaan doen. Harry vond het super dat ik het toch ging doen ondanks de matige voorbereiding op deze fietsreis. Veel pasta gegeten (je weet het nooit) maar toch ook maar weer een wijntje achterover geslagen. Je moet ook genieten tenslotte. Op tijd naar bed...voorbereiden....en weer regen en onweer.
29 juni 2006 – Brig – Domodossola – 69km
Voordat ik ga beginnen met ons verslag wil ik eerst vertellen dat......jawel.....dit ex-kantoorjuffie het weer gedaan heeft ......jawel.... ZIJ HEEFT ALWEER EEN ECHTE COL BEDWONGEN..... Om ca. 14.00 uur na 25km klimmen naar de top op 2005m van de Simplonpas en totaal 1400 gemaakte hoogtemeters. Kicken hoor!!!! Eerst was ik het niet van plan maar gisteren de knoop doorgehakt.
DE GROTE DAG was aangebroken! De etappe van Brig (Zwitserland naar Domodossola (Italië) Na de regen van van gisterenavond en vannacht, was het vanmorgen bewolkt en 17grd. Heerlijk, heerlijk, heerlijk. Dat voelt echt even anders dan direct te starten in de brandende zon. Ik had dan ook niet geweten of ik het dan wel gedaan zou hebben omdat het dan echt te zwaar zou zijn. Om 8.30 uur zaten wij op de fiets voorzien van veel eten en drinken. Niets aan het toeval overgelaten. Direct spannend omdat je vanuit Brig direct begint met de klim. Eerst langzaam, maar na 4 km wordt het echt heel pittig. Deze col staat voor fietsers te boek als zijnde redelijk zwaar. Nou, dat was hij ook wel. Vergeet niet dat wij ook veel bagage aan de fietsen hebben hangen. Elke keer als wij die weer bij een hotel naar boven of beneden sjouwen, dan til je je een bult. Kan je nagaan wat ook die berg op moet. Dus als wij wielrenners zien gaan dan lachen wij!!!! En zij ook naar ons met een opgestoken duim. Dat geeft een mens moed!!! Het eerste deel van de klim reden wij nog over de oude weg die later uitkomt op de nieuwe weg waar al het drukke verkeer over heen gaat. De oude weg is weliswaar een stuk rustiger maar ook een stuk steiler. Tjonge, wat komt er een vocht uit zo'n lichaam. Vooral Harry kan er wat van. Ook de zon begon weer mee te doen. Maar de inspanning, zwaarte, hitte zijn het allemaal waard als je om je heen kijkt! Langzaam zie je het dorp verder in de diepte onder ons verdwijnen. Te gek dat je daar zelf net vandaan komt....op de fiets! Je kan het zelf vaak niet geloven. Zelfs Harry zat van mijn inspanningen te genieten en zei elke keer toch wel dat hij trots op mij was. Natuurlijk kan hij wel wat sneller de berg op maar hij vond het belangrijker dit samen te doen. Dat je dit toch zo samen doet en geniet dat maakt het leven toch wel heel bijzonder!!!! Maar wat een drukke pas is dit. Ook al het vrachtverkeer gaat hier over heen. Ook zijn er grote delen van die half overdekte tunnels. Niet echt lekker om daar te rijden. Maar om 14.00 uur stonden wij boven aan de top. YESSSSSS!!!! Natuurlijk niet in 1 x doorgereden vanuit Brig maar tussendoor de tijd genomen voor koffie-/lunchstop inclusief de nodige foto’s! Totaal waren het 3,5 uur effectieve fietsuren. “Gewoon” 25 kilometer klimmen, klimmen en nog eens klimmen. Voetje voor voetje omhoog......te gek....ik kan het nog bijna niet geloven. Maar boven was het prachtig.....wat een gevoel.....
Maar daar was ook de beloning!!!!! 40km afdalen.....nou, dat was niet mis. Mooie weg met vaak goed overzicht in de bochten. Nou, dat was wat voor Harry......hij haalde nog neeeeet....niet de 80km...brrrr.
Ik moest af en toe stoppen om mijn handen rust te geven....remmen en remmen, dan gaan de handen pijn doen, maar het was geweldig. Door een nauwe, hoge kloof - Gondoschlucht - steeds verder naar beneden. Ook werd het steeds heter en heter door de felle zon. Gelukkig bij de beklimming niet!!!
Dus al dalend Italië, Domodossola binnengereden. Direct over de grens merk je al dat je in een ander land bent. Totaal anders! Rommeliger, gezelliger en drukke Italiaantjes.
Deze nacht flink wat regen gevallen maar toen wij vertrokken was het heerlijk zwaar bewolkt weer. Een verademing! Een schitterende route door een dal dat steeds nauwer werd. Vaak reden we alleen maar over (soms onverharde) fietspaden. Ook wij gingen langzaam steeds meer meters de hoogte in al was het redelijk geleidelijk. Door mooie kleine dorpjes met soms schitterende pleinen met terrassen voor heerlijke cappuccino. Wat wil een mens nog meer. Maar ook de zon wilde wel weer schijnen dus langzaam rolden de druppels al weer onze nek in. Niet echt een lange etappe maar heel mooi. De hoge bergen met witte toppen kwamen steeds dichterbij....ja daar moesten wij toch doorheen....later.
In Wimmes vlakbij Spiez aan de Thunersee een hotelletje gezocht omdat ik de volgende dag een "aanloop" wilde hebben van ca. 15km voordat wij echt moesten gaan klimmen Nou, de nacht was weer donderen!!!! Wat een regen en onweer. Je snapt niet dat het zo snel kan komen opzetten. 's Avonds is het nog warm en zit je buiten en dan ineens is daar de regen weer. Weer heerlijk gegeten en ik ging voor de zekerheid maar voor de PASTA.
28 juni 2006 – Wimmes – Brig – 65km
Na de regen was het opstarten heerlijk. Wij vertrokken met 17grd. en zwaar bewolkt. Beter kon het niet. Het was een superdag voor ons. Harry gaat natuurlijk fluitend de berg op maar ik bleef toch in zijn spoor.... soms moet je even overdrijven....maar hij wacht steeds netjes op mij.... Door de lange aanloop ging het prima. Langzaam omhoog en vanaf Frutigen naar Kandersteg op 1190m ging het zelfs met haarspeldbochten. Doordat je ook om je heen keek omdat het zo geweldig mooi was had je bijna niet in de gaten dat je zelf ook behoorlijk bezig was. Puf puf maar we kwamen goed omhoog. Net zoals de zon die doorkwam toen wij boven waren. Was dat niet prima geregeld!!!! Daarna als beloning heerlijk genieten op terras in de zon. Hier in Kandersteg met de autotrein door de tunnel gegaan. Dit kan niet anders want er is gewoon geen weg door de hoge bergen van ruim 3000m. We hadden dit nog nooit gedaan dus het was best wel leuk. Een kwartiertje later en je stond aan de andere kant van het gebergte in Goppenstein (Wallis)
Vandaar was het lekker afdalen via de oude weg waar alleen voetgangers en fietsers mogen komen. Nou, dat is super. Helemaal geen verkeer en een schitterende afdaling. De weg was wat hobbelig dus rem, rem, rem....ik tenminste want Harry heeft toch wel iets meer snelheid...brrrrrr.
Met de lunch een mooie stop midden in de natuur tussen de bergen en naast een waterval. Wat wil je nog meer. Daarna weer verder dalen en beneden in het brede dal kom je bij de rivier de Rhône uit. Daarna nog “maar” 40km redelijk vlak, waardoor we de snelheid lekker konden opvoeren, naar Brig. Vlak gaat mij veel beter af want dan kan ik Harry lekker laten puffen achter mij......ik moet mij toch wat verbeelden als het op de klim niet kan!!!!! Die avond buiten op het terras onder het eten besloten dat ik toch met Harry samen de Simplonpas over wilde gaan. Vandaag ging het fietsen en klimmen zo goed dat ik het wel aandurfde. Geweldig om dit toch samen te gaan doen. Harry vond het super dat ik het toch ging doen ondanks de matige voorbereiding op deze fietsreis. Veel pasta gegeten (je weet het nooit) maar toch ook maar weer een wijntje achterover geslagen. Je moet ook genieten tenslotte. Op tijd naar bed...voorbereiden....en weer regen en onweer.
29 juni 2006 – Brig – Domodossola – 69km
Voordat ik ga beginnen met ons verslag wil ik eerst vertellen dat......jawel.....dit ex-kantoorjuffie het weer gedaan heeft ......jawel.... ZIJ HEEFT ALWEER EEN ECHTE COL BEDWONGEN..... Om ca. 14.00 uur na 25km klimmen naar de top op 2005m van de Simplonpas en totaal 1400 gemaakte hoogtemeters. Kicken hoor!!!! Eerst was ik het niet van plan maar gisteren de knoop doorgehakt.
DE GROTE DAG was aangebroken! De etappe van Brig (Zwitserland naar Domodossola (Italië) Na de regen van van gisterenavond en vannacht, was het vanmorgen bewolkt en 17grd. Heerlijk, heerlijk, heerlijk. Dat voelt echt even anders dan direct te starten in de brandende zon. Ik had dan ook niet geweten of ik het dan wel gedaan zou hebben omdat het dan echt te zwaar zou zijn. Om 8.30 uur zaten wij op de fiets voorzien van veel eten en drinken. Niets aan het toeval overgelaten. Direct spannend omdat je vanuit Brig direct begint met de klim. Eerst langzaam, maar na 4 km wordt het echt heel pittig. Deze col staat voor fietsers te boek als zijnde redelijk zwaar. Nou, dat was hij ook wel. Vergeet niet dat wij ook veel bagage aan de fietsen hebben hangen. Elke keer als wij die weer bij een hotel naar boven of beneden sjouwen, dan til je je een bult. Kan je nagaan wat ook die berg op moet. Dus als wij wielrenners zien gaan dan lachen wij!!!! En zij ook naar ons met een opgestoken duim. Dat geeft een mens moed!!! Het eerste deel van de klim reden wij nog over de oude weg die later uitkomt op de nieuwe weg waar al het drukke verkeer over heen gaat. De oude weg is weliswaar een stuk rustiger maar ook een stuk steiler. Tjonge, wat komt er een vocht uit zo'n lichaam. Vooral Harry kan er wat van. Ook de zon begon weer mee te doen. Maar de inspanning, zwaarte, hitte zijn het allemaal waard als je om je heen kijkt! Langzaam zie je het dorp verder in de diepte onder ons verdwijnen. Te gek dat je daar zelf net vandaan komt....op de fiets! Je kan het zelf vaak niet geloven. Zelfs Harry zat van mijn inspanningen te genieten en zei elke keer toch wel dat hij trots op mij was. Natuurlijk kan hij wel wat sneller de berg op maar hij vond het belangrijker dit samen te doen. Dat je dit toch zo samen doet en geniet dat maakt het leven toch wel heel bijzonder!!!! Maar wat een drukke pas is dit. Ook al het vrachtverkeer gaat hier over heen. Ook zijn er grote delen van die half overdekte tunnels. Niet echt lekker om daar te rijden. Maar om 14.00 uur stonden wij boven aan de top. YESSSSSS!!!! Natuurlijk niet in 1 x doorgereden vanuit Brig maar tussendoor de tijd genomen voor koffie-/lunchstop inclusief de nodige foto’s! Totaal waren het 3,5 uur effectieve fietsuren. “Gewoon” 25 kilometer klimmen, klimmen en nog eens klimmen. Voetje voor voetje omhoog......te gek....ik kan het nog bijna niet geloven. Maar boven was het prachtig.....wat een gevoel.....
Maar daar was ook de beloning!!!!! 40km afdalen.....nou, dat was niet mis. Mooie weg met vaak goed overzicht in de bochten. Nou, dat was wat voor Harry......hij haalde nog neeeeet....niet de 80km...brrrr.
Ik moest af en toe stoppen om mijn handen rust te geven....remmen en remmen, dan gaan de handen pijn doen, maar het was geweldig. Door een nauwe, hoge kloof - Gondoschlucht - steeds verder naar beneden. Ook werd het steeds heter en heter door de felle zon. Gelukkig bij de beklimming niet!!!
Dus al dalend Italië, Domodossola binnengereden. Direct over de grens merk je al dat je in een ander land bent. Totaal anders! Rommeliger, gezelliger en drukke Italiaantjes.
30 juni 2006 – Domodossola – rustdag
Nog helemaal blij vanmorgen met onze overwinning van de Simplonpas gisteren. Niet eens heel erg uitgewoond. Dus nagenieten in deze leuke plaats waar wij vandaag een lekkere rustdag houden. Vanaf nu zitten de hoge bergen er weer op! Gisterenavond heerlijk gegeten en getoast op onze overwinning. Het is nu echt weer bloedheet (ruim 32grd) en morgen vertrekken wij naar het Lago Maggiore. Dan nemen wij lekker een paar dagen rust samen met onze vrienden Gert en Tiny. Wij gaan proberen een rustige avond te hebben maar ik ben bang dat het moeilijk gaat worden. Vanavond speelt Italië tegen......weet ik veel. Dat gaat waarschijnlijk een bak herrie worden dat wil je niet weten. ach, ja morgen nog ca. 65km fietsen en dan gooien we ze even aan de kant voor een paar dagen. Nu eerst nog een heerlijk Italiaans ijsje eten....hebben wij verdiend!
1 juli 2006 – Domodossola – Brezzo – 54km
Na het genieten van onze vrije dag in Domodossala vandaag nog maar een korte etappe naar het huis aan het Lago Maggiore dat wij samen met Gert en Tiny hebben gehuurd. Lekker vlak en dat was een heerlijk gevoel. Voor mij (Ella) zeker want die krijgt altijd op de vlakke stukken iets meer vleugels dan de heuvels op. Dus Harry hing er achter......
Om 12.00 uur stonden wij al op de boot bij het Lago Maggiore voor de oversteek van Intra naar Laveno aan de andere kant van het meer. Daarna nog 20 kilometer fietsen tot het punt waar Gert en Tiny op ons stonden te wachten. Een geweldig weerzien! Daar hadden we naar uit gekeken! Zij hadden wel verwacht dat wij tempo zouden gaan maken. Toen nog even klimmen.. met de auto steil omhoog de berg op waar "ons" huis stond. Nou, dat was een echte verrassing. Helemaal te gek. Via een automatisch hek reden wij onze oprit op en daar stond het. Met een schitterend uitzicht over het Lago Maggiore en de bossen rondom ons. Er was een ruime garage voor alle fietsen en auto onder het huis. Helemaal top ingericht met 2 slaapkamers met ieder onze eigen badkamer, ruime keuken met vaatwasser. Grote kamer (7m hoog) met vide en over de hele breedte een balkon en ook nog rondom tuin. Vanuit de woonkamer keek je door de openslaande deuren uit over het meer. Nou, niet echt verkeerd natuurlijk. Geen straf om hier een kleine week te blijven. Ook Gert en Tiny hadden een leuke fietsvakantie langs de Bodensee gehad. Dus genoeg verhalen te vertellen onder het genot van .......veel glaasjes wijn.
2 – 6 juli 2006 – Brezzo – rustdagen
Fantastische dagen met geweldige vrienden. Nog 2x een dagtrip gemaakt in de omgeving en voor de rest alleen maar rusten, luieren, kwekken en nietsdoen. Heerlijk. Genoten van het mooie huis, de mooie omgeving en het lekkere eten en drinken samen! Super weer maar gelukkig hadden we rondkom het huis en op ons terras heerlijke schaduwplekken. Natuurlijk werd de BBQ ook veelvuldig aangestoken. Het is altijd weer een heerlijke onderbreking van onze fietsreis. We leven daar altijd naar toe. De eerste keer was op onze fietsreis naar Rome en de tweede keer op onze fietsreis naar Sevilla. Maar aan alles komt een eind en voordat je het weet zit het er al weer bijna op. Waren we eerst van plan 6 juli weer op de fiets te stappen maar dat hebben we een dag uitgesteld. Nee, met mij niets aan de hand...maar woensdagavond om 22.00 uur ging het te onweren en regenen en dat heeft maar....24 uur geduurd. Het ging maar door. Donder en bliksem....bah. Dus besloten wij om toch nog maar een extra dag te blijven. Geen straf in ieder geval. Ondertussen alles weer schoon gewassen in de tassen en klaar voor vertrek!
Nog helemaal blij vanmorgen met onze overwinning van de Simplonpas gisteren. Niet eens heel erg uitgewoond. Dus nagenieten in deze leuke plaats waar wij vandaag een lekkere rustdag houden. Vanaf nu zitten de hoge bergen er weer op! Gisterenavond heerlijk gegeten en getoast op onze overwinning. Het is nu echt weer bloedheet (ruim 32grd) en morgen vertrekken wij naar het Lago Maggiore. Dan nemen wij lekker een paar dagen rust samen met onze vrienden Gert en Tiny. Wij gaan proberen een rustige avond te hebben maar ik ben bang dat het moeilijk gaat worden. Vanavond speelt Italië tegen......weet ik veel. Dat gaat waarschijnlijk een bak herrie worden dat wil je niet weten. ach, ja morgen nog ca. 65km fietsen en dan gooien we ze even aan de kant voor een paar dagen. Nu eerst nog een heerlijk Italiaans ijsje eten....hebben wij verdiend!
1 juli 2006 – Domodossola – Brezzo – 54km
Na het genieten van onze vrije dag in Domodossala vandaag nog maar een korte etappe naar het huis aan het Lago Maggiore dat wij samen met Gert en Tiny hebben gehuurd. Lekker vlak en dat was een heerlijk gevoel. Voor mij (Ella) zeker want die krijgt altijd op de vlakke stukken iets meer vleugels dan de heuvels op. Dus Harry hing er achter......
Om 12.00 uur stonden wij al op de boot bij het Lago Maggiore voor de oversteek van Intra naar Laveno aan de andere kant van het meer. Daarna nog 20 kilometer fietsen tot het punt waar Gert en Tiny op ons stonden te wachten. Een geweldig weerzien! Daar hadden we naar uit gekeken! Zij hadden wel verwacht dat wij tempo zouden gaan maken. Toen nog even klimmen.. met de auto steil omhoog de berg op waar "ons" huis stond. Nou, dat was een echte verrassing. Helemaal te gek. Via een automatisch hek reden wij onze oprit op en daar stond het. Met een schitterend uitzicht over het Lago Maggiore en de bossen rondom ons. Er was een ruime garage voor alle fietsen en auto onder het huis. Helemaal top ingericht met 2 slaapkamers met ieder onze eigen badkamer, ruime keuken met vaatwasser. Grote kamer (7m hoog) met vide en over de hele breedte een balkon en ook nog rondom tuin. Vanuit de woonkamer keek je door de openslaande deuren uit over het meer. Nou, niet echt verkeerd natuurlijk. Geen straf om hier een kleine week te blijven. Ook Gert en Tiny hadden een leuke fietsvakantie langs de Bodensee gehad. Dus genoeg verhalen te vertellen onder het genot van .......veel glaasjes wijn.
2 – 6 juli 2006 – Brezzo – rustdagen
Fantastische dagen met geweldige vrienden. Nog 2x een dagtrip gemaakt in de omgeving en voor de rest alleen maar rusten, luieren, kwekken en nietsdoen. Heerlijk. Genoten van het mooie huis, de mooie omgeving en het lekkere eten en drinken samen! Super weer maar gelukkig hadden we rondkom het huis en op ons terras heerlijke schaduwplekken. Natuurlijk werd de BBQ ook veelvuldig aangestoken. Het is altijd weer een heerlijke onderbreking van onze fietsreis. We leven daar altijd naar toe. De eerste keer was op onze fietsreis naar Rome en de tweede keer op onze fietsreis naar Sevilla. Maar aan alles komt een eind en voordat je het weet zit het er al weer bijna op. Waren we eerst van plan 6 juli weer op de fiets te stappen maar dat hebben we een dag uitgesteld. Nee, met mij niets aan de hand...maar woensdagavond om 22.00 uur ging het te onweren en regenen en dat heeft maar....24 uur geduurd. Het ging maar door. Donder en bliksem....bah. Dus besloten wij om toch nog maar een extra dag te blijven. Geen straf in ieder geval. Ondertussen alles weer schoon gewassen in de tassen en klaar voor vertrek!
7 juli 2006 - Brezzo – Como – 65km
Vanmorgen vertrokken met bewolkt weer met een paar kleine spatjes regen waar je niet eens nat van werd. Maar eerst natuurlijk afscheid genomen van onze lieve vrienden. Toch altijd weer even moeilijk. Na 14km werd het al weer warmer en warmer en reden wij al weer in ons T-shirt. Heerlijk! Gelukkig een makkelijke etappe om er weer in te komen na een paar dagen nietsdoen. We zijn nu in de plaats Como aan het Comomeer. Wat een schitterende omgeving weer. Ruim 15 km hebben wij vandaag langs het Comomeer gefietst. Je merkt dat het een populair gebied is waardoor het behoorlijk druk en toeristisch is. Maar een leuk hotel midden in het oude centrum (geen verkeer) aan een leuk pleintje gevonden. Gelukkig genoeg internetcafés dus geen probleem om weer eens te mailen. Eerst maar even bedanken voor al die leuke mailtjes van jullie. Wij hebben ons hier in het café in Como zitten bescheuren en wij zijn toch ook wel blij dat jullie zo trots op onze "dwaze" prestaties zijn.
Wij gaan hier in de stad nog lekker rondlopen om daarna weer lekker buiten op een terrasje eten. Het ging vandaag weer lekker al moesten wij even wennen om weer op de fiets te zitten. Vooral de korte, venijnige klimmetjes.....maar later als je weer lekker onder de douche hebt gestaan dan heb je weer een heerlijk gevoel.
8 juli 2006 – Como – Bergamo – 74km
Het gevoel om vanuit ons bed direct al lekker te moeten klimmen! Nou, binnen het kwartier waren wij al weer zeiknat!!! Drinken dus. En dat ging de hele dag door. Op en neer, op en neer ......maar in een schitterende omgeving. Jammer dat al die stadjes altijd op een berg liggen. Mooi uitzicht en daarna heerlijk afdalen maar het beklimmen van de Simplonpas in iets minder warm weer ging stukken beter!!!! Als toetje nog een pittig stuk voordat wij de stad Bergamo inreden. Wij hadden een route die ons naar de oude HOGE binnenstad bracht. Eerst slingerend om zoveel mogelijk drukke wegen te vermijden en toen een heftige klim van een paar kilometer om de hoge bovenstad te bereiken. Echt een schitterende route maar aan het eind van de dag valt het niet mee. De laatste kilometer langs een bergwand en zo reden wij de oude stad in die ruim 200m hoger ligt dan de grote nieuwe stad. Snel hotel gevonden in de oude stad aan de buitenrand met een uitzicht over de benedenstad. Behoorlijk moe en wat waren we blij dat we morgen een rustdag gingen houden!
9 juli 2006 – Bergamo – rustdag
Hotel in de bovenstad was een goede beslissing! Vandaag speelt Italië in de finale. Wij hoorden later dat in de benedenstad het feest tot 6.00 uur in de morgen geduurd heeft en dat er toen nog duizenden mensen op straat waren. Wat een geluk voor ons want wij moesten slapen omdat wij de volgende dag weer doorgingen. Maar het was een leuk gebeuren want iedereen was die dag al zenuwachtig. Natuurlijk een hoop lawaai en vuurwerk toen ze gewonnen hadden. Bergamo is een leuke stad met veel kleine smalle straatjes waar het heerlijk vertoeven is. Geen gebrek aan restaurants en cafeetjes.
Op onze rustdag had je ook een Vespa treffen. Honderden scooters reden door de smalle straatjes. In alle soorten, kleuren en maten. Geweldig. Zelfs met zijspan!!
10 juli 2006 - Bergamo - Paderno - 69km
Dachten we eindelijk de vlakke Po-vlakte in te gaan, maar mis hoor!!!! Wat een dag!!!
Vanmorgen eerst begonnen aan een lekkere afdaling naar de benedenstad. Daarna een hoop geklooi om de route te volgen. Maar uiteindelijk hadden wij hem weer. De route was mooi maar het was tevens een fietsroute die al uitgezet was. Er zat geen enkel recht stuk bij. Steeds links, rechts, omhoog en omlaag. Nou, dat was echt stevig fietsen. En dan die hitte weer. Het gaat echt steeds zwaarder worden, vooral voor Ella. Soms ook nog onverharde stukken! Met grote kiezels!!!! Nou, ik moet even kwijt dat mensen die dit echt leuk vinden (mountainbikers) niet helemaal wijs zijn. Nou, die hebben ze echt niet op een rijtje. Wie vindt dit nu leuk!!!! Ik niet hoor!!! De geplande route iets ingekort want dit meisje was er helemaal aan. De hitte gaat nu weer zijn tol eisen. Dus in een klein plaatsje een B & B gezocht. Nou dat was ook weer eens wat anders. Heel leuk. Nadat wij lekker in het dorp hadden gegeten kwamen wij terug en kregen nog lekker zelfgemaakt ijs van onze hospita. Maar dat was niet alles. Tijdens ons gesprek bleek dat zij een soort dierenhospitaal aan huis had. En geen gewone!!!!
Eerst kregen wij te horen dat ze een stuk of ................7 uiltjes had. Ja, hoor die wilden wij wel zien. Hele kleintjes. Die hebben wij ook nog even vastgehouden. Dat zou wat voor Gerard geweest zijn!!! En....daarna kregen wij nog wat zieke vogeltjes te zien en.....hou je vast....vleermuisjes..... Niet eens eng......ze zijn echt heel klein...wist niet eens dat er zulke kleine waren....ca. 4 cm groot. Zij voedde ze 3 x per dag met een heel klein slangetje met eten. Wij hadden daarna het idee dat er achter elke deur dieren zaten.
Maar het was een leuke ervaring en ze waren heel erg hartelijk. Jammer, geen airco dus het was weer zweten geblazen. Zelfs ‘s nachts koel je bijna niet af en daardoor slaapt je ook slecht.
11 juli 2006 - Paderno - Desenzano - 57km
Aan de kilometers ligt het niet meer maar de benen worden moe. De route is nog steeds prachtig. Wij rijden onderlangs de bergen en de meren die wij aan onze linkerkant zien en de Po vlakte ligt rechts van ons. Veel wijngaarden, landbouw met mooie kleine dorpjes met altijd wel een cafeetje waar al de oudjes gezellig de wereldproblemen oplossen en bespreken. Dat zie je niet bij ons niet zo gauw.
Na weer een inspannende dag, vooral de kilometers na 12.00 uur, kwamen we uiteindelijk bij het Gardameer aan. Heel toeristisch met een heel hoog Nederlands gehalte!!! Dat is even wennen. Dan kan je merken dat je veel rust gewend bent tijdens het fietsen en dat de drukte je dan even overvalt. Het liefst wil je dan vluchten!!!!! Maar een lekker hotel gevonden aan de boulevard aan het water. Ach, als je dan weer onder de douche staat en weer even hebt bijgetankt dan kan je er weer tegen. Langs de boulevard gelopen....wij hadden nu echt het gevoel bij de toeristen te horen!. Ook zijn de prijzen direct anders. In het "binnenland" betaal je voor een heerlijke cappuccino ca. 1.20 en hier aan het meer gewoon 2,70. Ook dat hoort erbij.
12 juli 2006 - Desenzano - Verona - 59km
Zwaar, zwaar, zwaar. Mensenkinderen......het valt niet mee. Het is heel mooi maar ook heeeeeeel heet. Het gaat mij echt opbreken. Soms weet ik niet waar ik het zoeken moet. En die lieverd van mij maar water aandragen. Vooral in het begin nog steeds gemene klimmetjes. Nou, dan loopt het water je boordje in.
Gelukkig het laatste stuk iets vlakker en doordat er in de bergen een onweersbui hing ging de zon even weg. Hieperdepiep. Het laatste stuk van 20 kilometer was heel makkelijk en snel gedaan.
Begin middag al in Verona. Je wil niet weten hoeveel hotels er hier zijn. In de binnenstad hebben wij een romantisch hotel gevonden. Romeo en Julia!!! En wij verblijven in de Shakespeare Room. En ....Harry was weer helemaal in zijn element....onderhandelen over de prijs. Je blijft een verkoper of niet!!! Wij zitten op nog geen 50m van de Arena van Verona. Prachtig.
Vanmorgen vertrokken met bewolkt weer met een paar kleine spatjes regen waar je niet eens nat van werd. Maar eerst natuurlijk afscheid genomen van onze lieve vrienden. Toch altijd weer even moeilijk. Na 14km werd het al weer warmer en warmer en reden wij al weer in ons T-shirt. Heerlijk! Gelukkig een makkelijke etappe om er weer in te komen na een paar dagen nietsdoen. We zijn nu in de plaats Como aan het Comomeer. Wat een schitterende omgeving weer. Ruim 15 km hebben wij vandaag langs het Comomeer gefietst. Je merkt dat het een populair gebied is waardoor het behoorlijk druk en toeristisch is. Maar een leuk hotel midden in het oude centrum (geen verkeer) aan een leuk pleintje gevonden. Gelukkig genoeg internetcafés dus geen probleem om weer eens te mailen. Eerst maar even bedanken voor al die leuke mailtjes van jullie. Wij hebben ons hier in het café in Como zitten bescheuren en wij zijn toch ook wel blij dat jullie zo trots op onze "dwaze" prestaties zijn.
Wij gaan hier in de stad nog lekker rondlopen om daarna weer lekker buiten op een terrasje eten. Het ging vandaag weer lekker al moesten wij even wennen om weer op de fiets te zitten. Vooral de korte, venijnige klimmetjes.....maar later als je weer lekker onder de douche hebt gestaan dan heb je weer een heerlijk gevoel.
8 juli 2006 – Como – Bergamo – 74km
Het gevoel om vanuit ons bed direct al lekker te moeten klimmen! Nou, binnen het kwartier waren wij al weer zeiknat!!! Drinken dus. En dat ging de hele dag door. Op en neer, op en neer ......maar in een schitterende omgeving. Jammer dat al die stadjes altijd op een berg liggen. Mooi uitzicht en daarna heerlijk afdalen maar het beklimmen van de Simplonpas in iets minder warm weer ging stukken beter!!!! Als toetje nog een pittig stuk voordat wij de stad Bergamo inreden. Wij hadden een route die ons naar de oude HOGE binnenstad bracht. Eerst slingerend om zoveel mogelijk drukke wegen te vermijden en toen een heftige klim van een paar kilometer om de hoge bovenstad te bereiken. Echt een schitterende route maar aan het eind van de dag valt het niet mee. De laatste kilometer langs een bergwand en zo reden wij de oude stad in die ruim 200m hoger ligt dan de grote nieuwe stad. Snel hotel gevonden in de oude stad aan de buitenrand met een uitzicht over de benedenstad. Behoorlijk moe en wat waren we blij dat we morgen een rustdag gingen houden!
9 juli 2006 – Bergamo – rustdag
Hotel in de bovenstad was een goede beslissing! Vandaag speelt Italië in de finale. Wij hoorden later dat in de benedenstad het feest tot 6.00 uur in de morgen geduurd heeft en dat er toen nog duizenden mensen op straat waren. Wat een geluk voor ons want wij moesten slapen omdat wij de volgende dag weer doorgingen. Maar het was een leuk gebeuren want iedereen was die dag al zenuwachtig. Natuurlijk een hoop lawaai en vuurwerk toen ze gewonnen hadden. Bergamo is een leuke stad met veel kleine smalle straatjes waar het heerlijk vertoeven is. Geen gebrek aan restaurants en cafeetjes.
Op onze rustdag had je ook een Vespa treffen. Honderden scooters reden door de smalle straatjes. In alle soorten, kleuren en maten. Geweldig. Zelfs met zijspan!!
10 juli 2006 - Bergamo - Paderno - 69km
Dachten we eindelijk de vlakke Po-vlakte in te gaan, maar mis hoor!!!! Wat een dag!!!
Vanmorgen eerst begonnen aan een lekkere afdaling naar de benedenstad. Daarna een hoop geklooi om de route te volgen. Maar uiteindelijk hadden wij hem weer. De route was mooi maar het was tevens een fietsroute die al uitgezet was. Er zat geen enkel recht stuk bij. Steeds links, rechts, omhoog en omlaag. Nou, dat was echt stevig fietsen. En dan die hitte weer. Het gaat echt steeds zwaarder worden, vooral voor Ella. Soms ook nog onverharde stukken! Met grote kiezels!!!! Nou, ik moet even kwijt dat mensen die dit echt leuk vinden (mountainbikers) niet helemaal wijs zijn. Nou, die hebben ze echt niet op een rijtje. Wie vindt dit nu leuk!!!! Ik niet hoor!!! De geplande route iets ingekort want dit meisje was er helemaal aan. De hitte gaat nu weer zijn tol eisen. Dus in een klein plaatsje een B & B gezocht. Nou dat was ook weer eens wat anders. Heel leuk. Nadat wij lekker in het dorp hadden gegeten kwamen wij terug en kregen nog lekker zelfgemaakt ijs van onze hospita. Maar dat was niet alles. Tijdens ons gesprek bleek dat zij een soort dierenhospitaal aan huis had. En geen gewone!!!!
Eerst kregen wij te horen dat ze een stuk of ................7 uiltjes had. Ja, hoor die wilden wij wel zien. Hele kleintjes. Die hebben wij ook nog even vastgehouden. Dat zou wat voor Gerard geweest zijn!!! En....daarna kregen wij nog wat zieke vogeltjes te zien en.....hou je vast....vleermuisjes..... Niet eens eng......ze zijn echt heel klein...wist niet eens dat er zulke kleine waren....ca. 4 cm groot. Zij voedde ze 3 x per dag met een heel klein slangetje met eten. Wij hadden daarna het idee dat er achter elke deur dieren zaten.
Maar het was een leuke ervaring en ze waren heel erg hartelijk. Jammer, geen airco dus het was weer zweten geblazen. Zelfs ‘s nachts koel je bijna niet af en daardoor slaapt je ook slecht.
11 juli 2006 - Paderno - Desenzano - 57km
Aan de kilometers ligt het niet meer maar de benen worden moe. De route is nog steeds prachtig. Wij rijden onderlangs de bergen en de meren die wij aan onze linkerkant zien en de Po vlakte ligt rechts van ons. Veel wijngaarden, landbouw met mooie kleine dorpjes met altijd wel een cafeetje waar al de oudjes gezellig de wereldproblemen oplossen en bespreken. Dat zie je niet bij ons niet zo gauw.
Na weer een inspannende dag, vooral de kilometers na 12.00 uur, kwamen we uiteindelijk bij het Gardameer aan. Heel toeristisch met een heel hoog Nederlands gehalte!!! Dat is even wennen. Dan kan je merken dat je veel rust gewend bent tijdens het fietsen en dat de drukte je dan even overvalt. Het liefst wil je dan vluchten!!!!! Maar een lekker hotel gevonden aan de boulevard aan het water. Ach, als je dan weer onder de douche staat en weer even hebt bijgetankt dan kan je er weer tegen. Langs de boulevard gelopen....wij hadden nu echt het gevoel bij de toeristen te horen!. Ook zijn de prijzen direct anders. In het "binnenland" betaal je voor een heerlijke cappuccino ca. 1.20 en hier aan het meer gewoon 2,70. Ook dat hoort erbij.
12 juli 2006 - Desenzano - Verona - 59km
Zwaar, zwaar, zwaar. Mensenkinderen......het valt niet mee. Het is heel mooi maar ook heeeeeeel heet. Het gaat mij echt opbreken. Soms weet ik niet waar ik het zoeken moet. En die lieverd van mij maar water aandragen. Vooral in het begin nog steeds gemene klimmetjes. Nou, dan loopt het water je boordje in.
Gelukkig het laatste stuk iets vlakker en doordat er in de bergen een onweersbui hing ging de zon even weg. Hieperdepiep. Het laatste stuk van 20 kilometer was heel makkelijk en snel gedaan.
Begin middag al in Verona. Je wil niet weten hoeveel hotels er hier zijn. In de binnenstad hebben wij een romantisch hotel gevonden. Romeo en Julia!!! En wij verblijven in de Shakespeare Room. En ....Harry was weer helemaal in zijn element....onderhandelen over de prijs. Je blijft een verkoper of niet!!! Wij zitten op nog geen 50m van de Arena van Verona. Prachtig.
13 juli 2006 – Verona – rustdag
Vandaag een rustdag! Hebben we weer even nodig! We zitten nu heerlijk binnen in een airco ruimte want buiten loopt het met straaltjes van onze rug.. Nou, het zijn echt de laatste loodjes. En ik mag wel zeggen zeer zware en dat komt voornamelijk door het hete weer. Gisteren was het heerlijk "koel" in de schaduw....maar 35grd. Kan je nagaan als je gewoon in het zonnetjes fietst dan is het maar over de 40 grd. Denkt daarbij nog aan een leuk aantal stevige maar kleine klimmetjes, zware bagage op de fiets....en dan snappen jullie het wel. Ik weet het, wij doen het zelf, maar het mag ook iets minder warm hoor. Het is eigenlijk te heet voor de tijd van het jaar zegt iedereen. Tja, dat horen we onze hele reis al.
Gisterenavond over het beroemde plein gelopen met veel terrassen. Heel veel sfeer maar ook hier heel veel.....toeristen. Het barst er van. Het was om 23.00 uur nog “maar” 30grd. Maar het is een indrukwekkende stad...maar ik zou hem echt in het voorjaar of najaar bezoeken. Veel te heet nu. Helaas is er geen voorstelling tijdens ons verblijf dus dat is wel even balen. Maar wij komen nog wel een keer terug om dat mee te maken. Lijkt ons echt geweldig. Ook de prijzen zijn hier weer even aangepast....je betaalt gewoon 4.00 euro voor een koffie.
We hebben nog 2 fietsdagen te gaan. Ik zie er wel een beetje tegenop omdat het nog steeds zo warm is. Maar we proberen op tijd 's morgens weg te gaan. Ik moet wel even zeggen dat zonder Harry deze fietstocht niet gelukt zou zijn. Hij sleept mij er soms echt doorheen en ik hoef niet anders te doen dan gewoon (nou ja) te fietsen. Hij doet boodschappen, de hotels gaat hij in om de kamers te bekijken....en ik kan dan zo neerploffen.
Maar.......doordat ik niet zo snel ben (Harry alleen zou veel sneller zijn) komt hij elke dag bijna fris aan zonder uitgewoond te zijn en daardoor heeft hij veel meer energie en kan hij meer genieten van het lekkere eten en niet vergeten.....de dagelijkse wijn. Dus dan ben ik toch nog ergens goed voor. Grapje......samen hebben wij het heerlijk. Harry heeft nu nagenoeg geen klachten en geniet daardoor voor de volle 100%. Dit moeten wij doorzetten. Kan hij thuis ook lekker af en toe een wijntje drinken. We hebben veel plezier en proberen echt even alles achter ons te laten. Volgende week zitten wij er weer middenin en dat is vroeg genoeg.
Vandaag ook nog de Arena bezocht. Helaas geen voorstelling tijdens deze dagen. Maar wel binnen een indruk gekregen van de grootte en de akoestiek. Het lijkt ons wel geweldig hier een keer een voorstelling mee te maken. Gaat zeker nog een keer gebeuren.
14 juli 2006 – Verona – Este – 85km
Ik zag behoorlijk op tegen de laatste 2 etappes omdat het zo ontzettend heet was. Maar....heel verstandig van ons zijn wij vroeg gestart......het was om 09.00 uur na een uur fietsen pas.....33grd in de schaduw.......dus wij konden voor 12.00 uur de meeste kilometers maken. En dat moet je echt doen want de kilometers daarna gaan echt aantikken en veel langzamer! Eten, drinken en rusten onderweg.
Gelukkig zijn de laatste fietsdagen vrijwel helemaal vlak en kwam de turbo bij Ella gelukkig weer te voorschijn. Harry kon er alleen maar om lachen dat hij mij weer eens als een speer over de weg zag flitsen.
Vooral vandaag was het weer super heet! Na de middag liep de temperatuur op tot meer dan 40 grd. in het zon. Nou die konden wij missen als kiespijn. Maar het ging heerlijk en ook de route was lekker rustig door de weilanden, olijfgaarden en wijngaarden. We kwamen zelfs af en toe kiwi plantages tegen. Nooit geweten dat die hier ook vandaan kwamen. Wij dachten alleen maar Nieuw Zeeland. Heel erg mooi en wij genoten echt hoor"!!!! Wij klagen wel over de hitte maar wij genieten toch ook heel erg veel. Vandaag toch nog maar even 85km weggetikt. dat doen wij toch maar. Toen wij eind van de dag een etappe van de Tour zagen hebben wij wel even gelachen. Die mannen hebben een makkie!!! Zij rijden alleen maar na de middag en helemaal zonder bagage!! Lichte fietsen en daarna hoeven ze niets meer te doen. Douche pikken, gaan liggen voor de massage, hun eten wordt verzorgd en.........ze hoeven zelf niet eens een hotel te zoeken. Wie is er nu gek!!!!! Dus let vooral volgend jaar op de nieuwe Tour deelnemers. Je kan nooit weten.
15 juli 2006 – Este – Venetië (Mestre) – 80km
YESSSSSSS...... onze laatste etappe! Ja, wij hebben het gehaald!!!!!!!!!!!!!! Wij zijn er.........gelukkig......en met een heerlijk en echt fantastisch gevoel. Het zit er weer op!!!!
Op naar Venetië (Mestre) Dit waren onze laatste 80 kilometers. Wij hebben bijna 1800km gereden in vrijwel alleen zonnig en heet weer. Dat hadden wij vooraf niet kunnen bedenken. Heet overdag en warm in de nacht.
Ook deze fietsreis opnieuw geen enkele lekke band en andere pech. Als wij naar al onze fietstochten kijken hebben wij slechts 1 lekke band (Thailand) op 10.000km. Fantastisch toch!!!
Maar ik moet wel zeggen dat Harry voordat wij vertrekken zorgt dat de fietsen top in orde zijn en voorzien zijn van nieuwe banden en niet te vergeten.....REMMEN.
Wij zitten in een plaats net voor Venetië stad - Mestre. Vanuit ons hotel (bus voor de deur) slechts 10 minuten naar Venetië. Een heerlijk luxe hotel genomen. Het vriendelijke personeel heeft rondgebeld om een zaak te zoeken die bubbel folie verkocht om onze fietsen in te pakken voor het vervoer in het vliegtuig. Harry hoefde alleen maar naar het adres toe te rijden. Super. Ook hadden ze hier een lekkere koele garage waar wij de fietsen rustig konden inpakken. Het was trouwens wel een komisch gezicht toen wij de lobby inkwamen een om kamer te boeken. Helemaal nat en bezweet, onder het stof, want de laatste etappe was heel stoffig (veel onverhard). Dan staan daar ook nog een aantal fietstassen onder het stof bij en het spul is compleet. Dan zie je in de lobby alleen maar koele, mooi aangeklede mensen en dan moet je echt lachen om hoe wij er dan uitzien. Maar na een heerlijke douche en een beetje rusten zijn wij ook weer schoon.
Vandaag een rustdag! Hebben we weer even nodig! We zitten nu heerlijk binnen in een airco ruimte want buiten loopt het met straaltjes van onze rug.. Nou, het zijn echt de laatste loodjes. En ik mag wel zeggen zeer zware en dat komt voornamelijk door het hete weer. Gisteren was het heerlijk "koel" in de schaduw....maar 35grd. Kan je nagaan als je gewoon in het zonnetjes fietst dan is het maar over de 40 grd. Denkt daarbij nog aan een leuk aantal stevige maar kleine klimmetjes, zware bagage op de fiets....en dan snappen jullie het wel. Ik weet het, wij doen het zelf, maar het mag ook iets minder warm hoor. Het is eigenlijk te heet voor de tijd van het jaar zegt iedereen. Tja, dat horen we onze hele reis al.
Gisterenavond over het beroemde plein gelopen met veel terrassen. Heel veel sfeer maar ook hier heel veel.....toeristen. Het barst er van. Het was om 23.00 uur nog “maar” 30grd. Maar het is een indrukwekkende stad...maar ik zou hem echt in het voorjaar of najaar bezoeken. Veel te heet nu. Helaas is er geen voorstelling tijdens ons verblijf dus dat is wel even balen. Maar wij komen nog wel een keer terug om dat mee te maken. Lijkt ons echt geweldig. Ook de prijzen zijn hier weer even aangepast....je betaalt gewoon 4.00 euro voor een koffie.
We hebben nog 2 fietsdagen te gaan. Ik zie er wel een beetje tegenop omdat het nog steeds zo warm is. Maar we proberen op tijd 's morgens weg te gaan. Ik moet wel even zeggen dat zonder Harry deze fietstocht niet gelukt zou zijn. Hij sleept mij er soms echt doorheen en ik hoef niet anders te doen dan gewoon (nou ja) te fietsen. Hij doet boodschappen, de hotels gaat hij in om de kamers te bekijken....en ik kan dan zo neerploffen.
Maar.......doordat ik niet zo snel ben (Harry alleen zou veel sneller zijn) komt hij elke dag bijna fris aan zonder uitgewoond te zijn en daardoor heeft hij veel meer energie en kan hij meer genieten van het lekkere eten en niet vergeten.....de dagelijkse wijn. Dus dan ben ik toch nog ergens goed voor. Grapje......samen hebben wij het heerlijk. Harry heeft nu nagenoeg geen klachten en geniet daardoor voor de volle 100%. Dit moeten wij doorzetten. Kan hij thuis ook lekker af en toe een wijntje drinken. We hebben veel plezier en proberen echt even alles achter ons te laten. Volgende week zitten wij er weer middenin en dat is vroeg genoeg.
Vandaag ook nog de Arena bezocht. Helaas geen voorstelling tijdens deze dagen. Maar wel binnen een indruk gekregen van de grootte en de akoestiek. Het lijkt ons wel geweldig hier een keer een voorstelling mee te maken. Gaat zeker nog een keer gebeuren.
14 juli 2006 – Verona – Este – 85km
Ik zag behoorlijk op tegen de laatste 2 etappes omdat het zo ontzettend heet was. Maar....heel verstandig van ons zijn wij vroeg gestart......het was om 09.00 uur na een uur fietsen pas.....33grd in de schaduw.......dus wij konden voor 12.00 uur de meeste kilometers maken. En dat moet je echt doen want de kilometers daarna gaan echt aantikken en veel langzamer! Eten, drinken en rusten onderweg.
Gelukkig zijn de laatste fietsdagen vrijwel helemaal vlak en kwam de turbo bij Ella gelukkig weer te voorschijn. Harry kon er alleen maar om lachen dat hij mij weer eens als een speer over de weg zag flitsen.
Vooral vandaag was het weer super heet! Na de middag liep de temperatuur op tot meer dan 40 grd. in het zon. Nou die konden wij missen als kiespijn. Maar het ging heerlijk en ook de route was lekker rustig door de weilanden, olijfgaarden en wijngaarden. We kwamen zelfs af en toe kiwi plantages tegen. Nooit geweten dat die hier ook vandaan kwamen. Wij dachten alleen maar Nieuw Zeeland. Heel erg mooi en wij genoten echt hoor"!!!! Wij klagen wel over de hitte maar wij genieten toch ook heel erg veel. Vandaag toch nog maar even 85km weggetikt. dat doen wij toch maar. Toen wij eind van de dag een etappe van de Tour zagen hebben wij wel even gelachen. Die mannen hebben een makkie!!! Zij rijden alleen maar na de middag en helemaal zonder bagage!! Lichte fietsen en daarna hoeven ze niets meer te doen. Douche pikken, gaan liggen voor de massage, hun eten wordt verzorgd en.........ze hoeven zelf niet eens een hotel te zoeken. Wie is er nu gek!!!!! Dus let vooral volgend jaar op de nieuwe Tour deelnemers. Je kan nooit weten.
15 juli 2006 – Este – Venetië (Mestre) – 80km
YESSSSSSS...... onze laatste etappe! Ja, wij hebben het gehaald!!!!!!!!!!!!!! Wij zijn er.........gelukkig......en met een heerlijk en echt fantastisch gevoel. Het zit er weer op!!!!
Op naar Venetië (Mestre) Dit waren onze laatste 80 kilometers. Wij hebben bijna 1800km gereden in vrijwel alleen zonnig en heet weer. Dat hadden wij vooraf niet kunnen bedenken. Heet overdag en warm in de nacht.
Ook deze fietsreis opnieuw geen enkele lekke band en andere pech. Als wij naar al onze fietstochten kijken hebben wij slechts 1 lekke band (Thailand) op 10.000km. Fantastisch toch!!!
Maar ik moet wel zeggen dat Harry voordat wij vertrekken zorgt dat de fietsen top in orde zijn en voorzien zijn van nieuwe banden en niet te vergeten.....REMMEN.
Wij zitten in een plaats net voor Venetië stad - Mestre. Vanuit ons hotel (bus voor de deur) slechts 10 minuten naar Venetië. Een heerlijk luxe hotel genomen. Het vriendelijke personeel heeft rondgebeld om een zaak te zoeken die bubbel folie verkocht om onze fietsen in te pakken voor het vervoer in het vliegtuig. Harry hoefde alleen maar naar het adres toe te rijden. Super. Ook hadden ze hier een lekkere koele garage waar wij de fietsen rustig konden inpakken. Het was trouwens wel een komisch gezicht toen wij de lobby inkwamen een om kamer te boeken. Helemaal nat en bezweet, onder het stof, want de laatste etappe was heel stoffig (veel onverhard). Dan staan daar ook nog een aantal fietstassen onder het stof bij en het spul is compleet. Dan zie je in de lobby alleen maar koele, mooi aangeklede mensen en dan moet je echt lachen om hoe wij er dan uitzien. Maar na een heerlijke douche en een beetje rusten zijn wij ook weer schoon.
16 – 17 juli 2006 - Venetië (Mestre) – rustdagen
Twee heerlijke rustdagen in Venetië gehad. Steeds heerlijk uitgeslapen, ontbeten en daarna op de bus bestapt om binnen 10 minuten door de smalle straatjes in de stad Venetië te slenteren. Net als iedereen de toerist uitgehangen. Alle bezienswaardigheden zoals de Rialto Brug, St. Marco Plein, enz. Uiteraard op veel terrassen gezeten........en je kon bijna over de hoofden van de toeristen lopen. Niet echt een goede tijd om Venetië te bezoeken. Maar wel een heel aparte plaats met veel water, boten, gondels enz. We doen heerlijk alles rustig aan en niet alles tegelijkertijd. Ook de tijd genomen om de fietsen in te pakken. Ook nog een mooie boottocht gemaakt naar een ander eiland Lido. Daarvandaan heb je dan weer een prachtig uitzicht op de stad. Mooie afsluitende dagen na een fantastische reis. Nog even dit.........wij moeten toch wel zeggen dat hier in Italië....waar je ook komt.....gehucht of stad.....de cappuccino overal geweldig is. Het land krijgt hiervoor van ons een dikke 10!!!! Zouden ze het hier soms uitgevonden hebben???????????????????? 18 juli 2006 – Venetië (Mestre) – Charlerois (België) Vroeg opgestaan want een taxi zou ons inclusief de fietsen naar het vliegveld brengen. Onze snelle terugreis is begonnen! In No-time weer gewoon in België...... Daar stonden Jolanda en Ronald ons al op te wachten om ons verder naar huis te brengen. Een emotioneel weerzien..... Nu naar huis waar we rustig gaan nagenieten van deze reis en blij dat we weer gezond thuis zijn om alle vrienden en familie weer te kunnen zien. |
ga verder naar: