ga verder naar:
REISVERSLAG ZEIST - SEVILLA 2003
Wij hebben de zomer benut om onze fietsvakantie naar Spanje - Sevilla voor te bereiden. Routes samengesteld en uitgezocht in welke leuke steden we iets langer willen blijven. En dan gaat langzaam de dag nadern van vertrek. Alles gepakt en afscheid genomen van familie en vrienden. Wij blijven natuurlijk heel lang weg - ca. 10 weken dus dat was voor een aantal mensen wel wat traantjes wegpinken. (Ella inclusief).
10 september 2003 – Zeist – Son - 86km
Om 9.30 uur vertrokken. Maandenlang DROOG!!!! En vandaag - motregen, beetje regen, veel regen en stortregen!!!! DE HELE DAG DOOR tot onze eerste overnachtingsstop waar wij om ca. 17.00 uur aankwamen.
Dit was in Son in een zeer exclusief 5-sterrenhotel/restaurant: De Vurige Vlinder. Dit is een aanbeveling voor een ieder. Alles met een zeer persoonlijk touch!!!! Hier verblijven wij VOLPENSION! Morgenochtend, na waarschijnlijk een zeer uitgebreid ontbijtbuffet, vertrekken wij naar onze volgende stop in België. Duimen dat het dit keer een droge dag gaat worden. Wat een regen vandaag! Alles aangehad! Regenjas, regenbroek en overschoenen! Lekker als je wat uit moet trekken. Maar toch hebben wij veel plezier gehad en gelachen. Wij hebben nu al meer water op ons hoofd gehad dan vorig jaar de hele fietsreis naar Rome!!!! Maar wij gaan toch lekker genieten. De eerste afstand was 86km dus een leuk stukkie!!! Nu zitten we onderuit bij de eigenaren in hun persoonlijk onderkomen aan de koffie en gebak. De mannen zitten voetbal te kijken. Natuurlijk sjacherijnig want ze staan achter. Wie???? Geen idee!!!!
11 - 17 september 2003 – Son – Diest – Dinant – Paliseur – Montmedy – Verdun - 380km
Zoals we eerder schreven was onze eerste dag direct de beroerdste! Wat een pokkeweer. 100% regen. Maar het spreekwoord: na regen komt zonneschijn, klopt. Na de fantastische stop in Son het superhotel all-incl. vertrokken wij de volgende dag met een strakblauwe lucht. Eerst nog fris want het is toch al wat later in het seizoen. Heerlijke dag na de regen van de 1e dag, wisselend bewolkt toen we ons 1e land introkken - België. Dat merk je direct! Andere bouwstijl, zwart zand te koop met een bord: wit zand te koop. Je kan huizen kopen waar bij staat: instapklare woning. Ga zo maar door.
Onze stop in België was in Diest na 82km fietsen. Nog 1 lange dag te gaan naar Dinant. Dit was helaas een zeer zwaar bewolkte en regenachtige dag. Gelukkig wel een hele mooie route langs de Maas over bijna alleen maar fietspaden. Die dag 100km in de kuiten en dat was dan ook wel genoeg voor een welverdiend dagje rust in Dinant. Tot nu toe nergens last van: geen zadelpijn behalve wat zware benen en beetje vermoeid. We moeten er even inkomen. Daar is de rustdag dan ook voor: herstellen met veel koffie, gebak en ijs. Vanaf Dinant tot nu (Verdun) is het super weer. Alleen maar strakblauwe lucht en lekker warm! Het lijkt onze tocht naar Rome wel! Na Dinant waren de makkelijke kilometers afgelopen! De Ardennen door en die zijn niet echt makkelijk. Niet hoog maar wel hele korte en zzzzeeeeeerrrr venijnige klimmetjes van 10-12%. Daar gaan wij zoals Harry zegt: staalkabels van krijgen!!! De afstanden zijn wat korter (70km per dag) maar het is wel peentjes zweten. Hijg hijg en daar is Ella weer boven!!! Omdat het 's morgens nog fris is doe je veel aan. En daarna begint de striptease. Elk uur gaat er wat uit ........maar er blijft wel wat over hoor! Ook de zweetdruppels vloeien al behoorlijk. Maar we genieten ontzettend van de omgeving en natuur. Tot nu toe komen wij op deze route nagenoeg geen auto's tegen op de wegen. Heel veel kleine binnendoor weggetjes. De remmen van Ella zijn wel versleten aan het einde van de reis! Vooral de afdalingen!!!! Brrrrrr, even wennen aan de snelheid. Harry gaat hier als een speer. Tot nu toe leuke hotelletjes gevonden. De speciale routeboekjes werken super. In Montmedy - overnacht in een groot kasteelachtig huis van een Duits stel. Hij had in de tuin om het huis een echt smalspoor aangelegd. Vanaf Dinant weer 3 dagen gefietst en zijn gisteren in Verdun aangekomen. Leuke stad aan de Maas met veel historie. Natuurlijk volop terassen en eettentjes - niet verkeerd!!!! Hotel midden in de binnenstad. Vandaag heerlijk uitgeslapen en neergestreken op terras aan het water voor de Café Creme. Ja, dit is ook vakantie!!!!
18 – 24 september 2003 – Verdun – Pagny sur Meuse – Grand – Langres – Talmay - Baune – 406km
Daar zijn wij dan eindelijk weer! Het valt gewoon niet mee een internetcafé te vinden! Rustdag in Verdun heeft ons goed gedaan. De volgende dag hadden wij superbenen. Of kwam dat van de wijn (rosé) die WIJ die avond ervoor gedronken hadden? Ja, jullie lezen het goed WIJ WIJ!!! Harry is ook helemaal om!!!! Wel 1 glas PER AVOND en de rest is voor het meisje!!! Nergens last van dus heerlijk genieten! Meteen vanuit Verdun een heeeeellllee lange route. Meer dan 100km. Kwam ook omdat wij voor het eerst een beetje verkeerd waren gereden. Bergje op en lekkere lange afdaling tot een dorp dat niet op de route stond!!!! Foutje!!! Niet terug maar andere route genomen......weer bergje op en neer enz. Toen nog een lekker stuk voor Ella, ca. 10km onverhard dus bonk bonk - Ella gaat niet mountain-biken!!!!! Maar ook dat overleefd en onder een strakblauwe lucht is het niet echt verkeerd!! De spieren worden goed getraind. Je merkt heel goed dat we er al veel fietswerk op hebben zitten en je veel sterker bent geworden. Veel eten tussendoor en dan lekker niet aankomen, dat is eens wat anders. Ella gaat als een tierelier! Zelfs de bergen op hoeft zij niet meer in het lichtste verzet te rijden. Vaak in het zwaarste verzet als het vlak is.
Het weer was nog steeds uitstekend tot aan Langres. Het routeschema kunnen wij nog steeds uitstekend volgen. Het zijn soms best lange afstanden maar goed te doen: Na 40 of 50 km zeggen we nu gewoon: o, nog maar 30km te gaan!!! Heerlijk. De dag van Grand naar Langres was heel warm en vermoeiend!!!!! Tot slot zagen wij de plaats vanaf een lager deel de lucht in steken!! Daar moesten wij nog helemaal naar toe klimmen! Nog een stijging van 150-200m steil omhoog. Dat was nog even behoorlijk afzien. Maar we werden beloond met een hele mooie stad waar wij 2 nachten zijn gebleven. Hotel midden in het oude centrum. Temperatuur 's avonds nog 24grd. Vervelend hoor! Dus weer veel gerust, gelopen, terrasjes gepakt, gegeten en gedronken. Dit hoort er ook bij!!
Vanuit Langres opnieuw een warme en zonnige dag (alleen nog maar strakblauwe lucht gehad vanaf Dinant). Dit is toch weer een lange vermoeiende dag geworden want er stond heeeeel veeeel wind: TEGENWIND. De hele dag door! En dan schiet je niet echt op zeker over de vele hoogtvlaktes die wij moesten hebben. Ook zagen wij aan het einde van de dag zware buien aankomen. Het mooie weer was over!!!!!!! Nog niet koud, maar juist die dag konden wij niet snel een hotel vinden! In de derde plaats was pas raak na 20km extra rijden (Talmay). Gelukkig wel net voor de bui binnen!!! Een hotelkamertje waar Harry op zijn knieën onder de deur door moest zo laag was de deur. De volgende dag (gisteren) niet met zon maar met lichte regen vertrokken. De ochtend nog ons regenpak aangehad - ook daar moet je dan maar de lol van inzien. Volgens de krant zou het beter worden. Dat klopt!!! Voordat wij gisterenmiddag in Beaune waren scheen de zon alweer en vandaag is het weer strakkkkiiiie blauw: Nog wel wat wind dus iets frisser. Hier in Beaune blijven wij nog een extra dag. Leuke stad met heel veel terrassen, restaurants en wijnproeverijen (bekend wijngebied). Helaas is het een beetje moeilijk om ook nog flessen mee te nemen voor onderweg.
10 september 2003 – Zeist – Son - 86km
Om 9.30 uur vertrokken. Maandenlang DROOG!!!! En vandaag - motregen, beetje regen, veel regen en stortregen!!!! DE HELE DAG DOOR tot onze eerste overnachtingsstop waar wij om ca. 17.00 uur aankwamen.
Dit was in Son in een zeer exclusief 5-sterrenhotel/restaurant: De Vurige Vlinder. Dit is een aanbeveling voor een ieder. Alles met een zeer persoonlijk touch!!!! Hier verblijven wij VOLPENSION! Morgenochtend, na waarschijnlijk een zeer uitgebreid ontbijtbuffet, vertrekken wij naar onze volgende stop in België. Duimen dat het dit keer een droge dag gaat worden. Wat een regen vandaag! Alles aangehad! Regenjas, regenbroek en overschoenen! Lekker als je wat uit moet trekken. Maar toch hebben wij veel plezier gehad en gelachen. Wij hebben nu al meer water op ons hoofd gehad dan vorig jaar de hele fietsreis naar Rome!!!! Maar wij gaan toch lekker genieten. De eerste afstand was 86km dus een leuk stukkie!!! Nu zitten we onderuit bij de eigenaren in hun persoonlijk onderkomen aan de koffie en gebak. De mannen zitten voetbal te kijken. Natuurlijk sjacherijnig want ze staan achter. Wie???? Geen idee!!!!
11 - 17 september 2003 – Son – Diest – Dinant – Paliseur – Montmedy – Verdun - 380km
Zoals we eerder schreven was onze eerste dag direct de beroerdste! Wat een pokkeweer. 100% regen. Maar het spreekwoord: na regen komt zonneschijn, klopt. Na de fantastische stop in Son het superhotel all-incl. vertrokken wij de volgende dag met een strakblauwe lucht. Eerst nog fris want het is toch al wat later in het seizoen. Heerlijke dag na de regen van de 1e dag, wisselend bewolkt toen we ons 1e land introkken - België. Dat merk je direct! Andere bouwstijl, zwart zand te koop met een bord: wit zand te koop. Je kan huizen kopen waar bij staat: instapklare woning. Ga zo maar door.
Onze stop in België was in Diest na 82km fietsen. Nog 1 lange dag te gaan naar Dinant. Dit was helaas een zeer zwaar bewolkte en regenachtige dag. Gelukkig wel een hele mooie route langs de Maas over bijna alleen maar fietspaden. Die dag 100km in de kuiten en dat was dan ook wel genoeg voor een welverdiend dagje rust in Dinant. Tot nu toe nergens last van: geen zadelpijn behalve wat zware benen en beetje vermoeid. We moeten er even inkomen. Daar is de rustdag dan ook voor: herstellen met veel koffie, gebak en ijs. Vanaf Dinant tot nu (Verdun) is het super weer. Alleen maar strakblauwe lucht en lekker warm! Het lijkt onze tocht naar Rome wel! Na Dinant waren de makkelijke kilometers afgelopen! De Ardennen door en die zijn niet echt makkelijk. Niet hoog maar wel hele korte en zzzzeeeeeerrrr venijnige klimmetjes van 10-12%. Daar gaan wij zoals Harry zegt: staalkabels van krijgen!!! De afstanden zijn wat korter (70km per dag) maar het is wel peentjes zweten. Hijg hijg en daar is Ella weer boven!!! Omdat het 's morgens nog fris is doe je veel aan. En daarna begint de striptease. Elk uur gaat er wat uit ........maar er blijft wel wat over hoor! Ook de zweetdruppels vloeien al behoorlijk. Maar we genieten ontzettend van de omgeving en natuur. Tot nu toe komen wij op deze route nagenoeg geen auto's tegen op de wegen. Heel veel kleine binnendoor weggetjes. De remmen van Ella zijn wel versleten aan het einde van de reis! Vooral de afdalingen!!!! Brrrrrr, even wennen aan de snelheid. Harry gaat hier als een speer. Tot nu toe leuke hotelletjes gevonden. De speciale routeboekjes werken super. In Montmedy - overnacht in een groot kasteelachtig huis van een Duits stel. Hij had in de tuin om het huis een echt smalspoor aangelegd. Vanaf Dinant weer 3 dagen gefietst en zijn gisteren in Verdun aangekomen. Leuke stad aan de Maas met veel historie. Natuurlijk volop terassen en eettentjes - niet verkeerd!!!! Hotel midden in de binnenstad. Vandaag heerlijk uitgeslapen en neergestreken op terras aan het water voor de Café Creme. Ja, dit is ook vakantie!!!!
18 – 24 september 2003 – Verdun – Pagny sur Meuse – Grand – Langres – Talmay - Baune – 406km
Daar zijn wij dan eindelijk weer! Het valt gewoon niet mee een internetcafé te vinden! Rustdag in Verdun heeft ons goed gedaan. De volgende dag hadden wij superbenen. Of kwam dat van de wijn (rosé) die WIJ die avond ervoor gedronken hadden? Ja, jullie lezen het goed WIJ WIJ!!! Harry is ook helemaal om!!!! Wel 1 glas PER AVOND en de rest is voor het meisje!!! Nergens last van dus heerlijk genieten! Meteen vanuit Verdun een heeeeellllee lange route. Meer dan 100km. Kwam ook omdat wij voor het eerst een beetje verkeerd waren gereden. Bergje op en lekkere lange afdaling tot een dorp dat niet op de route stond!!!! Foutje!!! Niet terug maar andere route genomen......weer bergje op en neer enz. Toen nog een lekker stuk voor Ella, ca. 10km onverhard dus bonk bonk - Ella gaat niet mountain-biken!!!!! Maar ook dat overleefd en onder een strakblauwe lucht is het niet echt verkeerd!! De spieren worden goed getraind. Je merkt heel goed dat we er al veel fietswerk op hebben zitten en je veel sterker bent geworden. Veel eten tussendoor en dan lekker niet aankomen, dat is eens wat anders. Ella gaat als een tierelier! Zelfs de bergen op hoeft zij niet meer in het lichtste verzet te rijden. Vaak in het zwaarste verzet als het vlak is.
Het weer was nog steeds uitstekend tot aan Langres. Het routeschema kunnen wij nog steeds uitstekend volgen. Het zijn soms best lange afstanden maar goed te doen: Na 40 of 50 km zeggen we nu gewoon: o, nog maar 30km te gaan!!! Heerlijk. De dag van Grand naar Langres was heel warm en vermoeiend!!!!! Tot slot zagen wij de plaats vanaf een lager deel de lucht in steken!! Daar moesten wij nog helemaal naar toe klimmen! Nog een stijging van 150-200m steil omhoog. Dat was nog even behoorlijk afzien. Maar we werden beloond met een hele mooie stad waar wij 2 nachten zijn gebleven. Hotel midden in het oude centrum. Temperatuur 's avonds nog 24grd. Vervelend hoor! Dus weer veel gerust, gelopen, terrasjes gepakt, gegeten en gedronken. Dit hoort er ook bij!!
Vanuit Langres opnieuw een warme en zonnige dag (alleen nog maar strakblauwe lucht gehad vanaf Dinant). Dit is toch weer een lange vermoeiende dag geworden want er stond heeeeel veeeel wind: TEGENWIND. De hele dag door! En dan schiet je niet echt op zeker over de vele hoogtvlaktes die wij moesten hebben. Ook zagen wij aan het einde van de dag zware buien aankomen. Het mooie weer was over!!!!!!! Nog niet koud, maar juist die dag konden wij niet snel een hotel vinden! In de derde plaats was pas raak na 20km extra rijden (Talmay). Gelukkig wel net voor de bui binnen!!! Een hotelkamertje waar Harry op zijn knieën onder de deur door moest zo laag was de deur. De volgende dag (gisteren) niet met zon maar met lichte regen vertrokken. De ochtend nog ons regenpak aangehad - ook daar moet je dan maar de lol van inzien. Volgens de krant zou het beter worden. Dat klopt!!! Voordat wij gisterenmiddag in Beaune waren scheen de zon alweer en vandaag is het weer strakkkkiiiie blauw: Nog wel wat wind dus iets frisser. Hier in Beaune blijven wij nog een extra dag. Leuke stad met heel veel terrassen, restaurants en wijnproeverijen (bekend wijngebied). Helaas is het een beetje moeilijk om ook nog flessen mee te nemen voor onderweg.
Weer een week voorbij en komen we toe aan een kort verslag. We zitten op dit moment (rustdag) in Le Puy met inmiddels ruim 1200km in de benen. Niet slecht voor beginnelingen!! Elke na een verslag schiet ons weer wat te binnen om te vertellen. Daarom houden we nu een klein dagboekje bij om per dag te vertellen wat wij beleven. Ook voor ons om later weer eens door te lezen. We genieten in elk geval enorm van dit avontuur en het gaat ook steeds beter en ook sneller.
25 september 2003 - Beaune - Cluny - 82km
Een schitterende dag met alleen maar zon. We reden door het beroemde wijngebied van de Bourgogne. Heel veel bekende wijnen komen hier vandaan. Voor de wijnliefhebbers een echte aanrader! Een deel van de route ging over een fietspad van 40km lang. Voorheen een oude spoorlijn en nu helemaal geasfalteerd. Hier zoefden wij overheen met behoorlijke snelheden! Gemiddeld zijn wij zeker wel 5-6 uur aan het sporten per dag. Volgens Harry krijg ik al een smal bekkie en Harry zijn broek wordt ook steeds ruimer! Wij moeten dus elke keer veel eten! Trouwens drinken doen we ook erg veel!! Dit was weer een speciale dag want Ella was weer eens aan het rollen over het asfalt. Moet er toch weer een keer van komen. Maar gelukkig viel het allemaal wel mee. Bijna uit stilstand op haar platte bek!! Voet knikte dubbel dus kon zij de (zware) fiets niet meer houden en lag zij er ineens onder!!!! Niets aan de hand alleen erg geschrokken!!
Een aantal dagen terug hebben wij overnacht in een chambre d'hotes (=privé). In een klein gehucht (Grand) waar helemaal niets was (restaurant was ook dicht) hebben wij bij familie Roth overnacht en mee gegeten. Een ware belevenis. Ontzettend gastvrije mensen en ook goed voor onze Franse taal. Eerst kregen wij een pastis te drinken - Harry ook - en daarna aan de wijn. Elke keer als Harry een andere kant op keek was zijn glas weer vol! Een 4-gangen menu, daarna nog koffie/thee met koek. Ze wilden ons maar volproppen. We gingen tonnetje rond naar bed!!! De volgende morgen kregen we echt geen Frans ontbijt!!! Uitgebreid met gebakken ei, lekkere broodjes en veel soorten drank (non-alcoholisch). Voor onderweg nog een grote plak chocolade mee. Voor het diner moesten we 10 euro p.p.betalen incl. drank!!!! Dat is ons daarna niet meer gelukt. Geweldige gastvrije mensen en een super adres (zeeeer grote kamer).
26 september 2003 Cluny - Charlieu - 68 km
Vandaag ons eerste kleine colletje gepakt van wel.........600m. Weer een schitterende route met 100% zon. Wat een gehuchten kom je toch tegen. Koffie is hier trouwens overal behoorlijk prijzig, ca. 2.50 euro per kopje, en vaak niet te drinken! In deze streek heb je bekende witte vleeskoeien Charolais. prachtige lobbussen die je overal in de wei ziet grazen. En als Harry langs fietst dan doet hij ze zodanig na (loeien) dat ze zelfs massaal omkijken en soms ook nog antwoord geven ook. Bij mij lukt dat niet!!!! Ontbijt doen we altijd zelf op de kamer. Want wij zijn zunnig!!!!! Grapje!!!!! Wij hebben 's morgens namelijk iets meer nodig dan een stukje stokbrood-jam-thee voor 7-8 euro p.p. Dus zorgen we dat we altijd wat eten op de kamer hebben voordat we vertrekken. Ook rosé gaat er steeds meer door! Was het eerst een slokje, later een glas maar nu bijna een fles (SAMEN). Ook niet te veel want anders hebben wij de volgende dag geen benen meer!! Helaas is Harry zijn fietscomputer voor een deel kapot en kunnen wij het stijgingpercentage niet meer registreren. Ach, willen wij dat weten???
27 september 2003 - Charlieu - Montbrison - 97km
Wat een dag!!!!! Vroeg opgestaan voor een lange rit. Helemaal bewolkt! Gelukkig kwam in de middag de zon weer te voorschijn! Vanaf hier voor een groot deel de Loire gevolgd. Deze lag hier in een diepe kloof beneden ons. Dus ging het op en neer met prachtige uitzichten en soms langs schitterende kastelen. Goed voor de beenspieren!!! Wisten wij veel dat er in Frankrijk vaak op zaterdag getrouwd wordt!!! Alle hotels dus bomvol!!! En dit na een zeer lange dag. Balen!!!! 2 uur aan het zoeken, rondfietsen en bellen geweest om uiteindelijk een kamer te vinden net buiten de stad.
28 september 2003 - Montbrison - Retournac - 79km
Opstaan........het giet!!!!!!!! Niets aan te doen. Regenkleding aan en vertrekken. Ook hier de lol van inzien. Hoort er ook bij. Boven op een col van 633m was het weer droog. Lekker bakkie gedaan en regenkleding uitgetrokken. Harry wilde graag mijn voorbeeld volgen maar dan met iets meer spectakel. Op een druk marktplein voor een café met terras bleef hij haken aan zijn pendaal. Ik keek achterom en daar lag hij en public onderuit!!!! Gelukkig stond hij bijna stil maar iedereen stond erbij en keek erna!!!! En dat voor wat bananen die hij op de markt wilde gaan kopen! Het was weer een zware etappe met zware benen. Als klap op de vuurpijl konden we opnieuw niet snel een hotel vinden!!! Gewoon dicht, op zondag gesloten enz. Pech!!!! Ook nog een keer behoorlijk afgedaald - hotel dicht!!! Weer met veel moeite omhoog!!!! En dat aan het einde van een dag!! Doodmoe!!!!! Uiteindelijk toch gelukt! Wat voelt dan een bed en douche lekker aan.
29 september 2003 - Retournac - Le Puy - 36km
Een makkie vandaag. Hoewel, na 5 zware fietsdagen ga je de vermoeiheid echt wel voelen. Tussen de middag al in Le Puy aangekomen en direct een leuk hotel gevonden midden in het centrum. Deze plaats ligt op 600m hoogte. Lekker zonnig maar de avonden zijn al een stuk frisser. Lekker rondgelopen, op terrasjes gezeten en uitgerust!! Dat is even nodig. In deze plaats staat een hele grote, mooie kathedraal op een hoge heuvel inclusief een gigantisch Mariabeeld. Ook beklommen. Kan er nog even een masseur overkomen voordat wij woensdag de echte bergen in gaan!!!! Dat zou effe lekker zijn!!!
30 september 2003 - Le Puy - rustdag
Wat doe je dan? Juist, lekker uitslapen, rondwandelen, in de zon op terrasjes zitten, lekker eten en rusten rusten rusten rusten rusten!!! Morgen gaan we over 2 x 1000m en 1 x 1242m bergen heen!!!!!! Een zware etappe met een afstand van ca. 70km.
25 september 2003 - Beaune - Cluny - 82km
Een schitterende dag met alleen maar zon. We reden door het beroemde wijngebied van de Bourgogne. Heel veel bekende wijnen komen hier vandaan. Voor de wijnliefhebbers een echte aanrader! Een deel van de route ging over een fietspad van 40km lang. Voorheen een oude spoorlijn en nu helemaal geasfalteerd. Hier zoefden wij overheen met behoorlijke snelheden! Gemiddeld zijn wij zeker wel 5-6 uur aan het sporten per dag. Volgens Harry krijg ik al een smal bekkie en Harry zijn broek wordt ook steeds ruimer! Wij moeten dus elke keer veel eten! Trouwens drinken doen we ook erg veel!! Dit was weer een speciale dag want Ella was weer eens aan het rollen over het asfalt. Moet er toch weer een keer van komen. Maar gelukkig viel het allemaal wel mee. Bijna uit stilstand op haar platte bek!! Voet knikte dubbel dus kon zij de (zware) fiets niet meer houden en lag zij er ineens onder!!!! Niets aan de hand alleen erg geschrokken!!
Een aantal dagen terug hebben wij overnacht in een chambre d'hotes (=privé). In een klein gehucht (Grand) waar helemaal niets was (restaurant was ook dicht) hebben wij bij familie Roth overnacht en mee gegeten. Een ware belevenis. Ontzettend gastvrije mensen en ook goed voor onze Franse taal. Eerst kregen wij een pastis te drinken - Harry ook - en daarna aan de wijn. Elke keer als Harry een andere kant op keek was zijn glas weer vol! Een 4-gangen menu, daarna nog koffie/thee met koek. Ze wilden ons maar volproppen. We gingen tonnetje rond naar bed!!! De volgende morgen kregen we echt geen Frans ontbijt!!! Uitgebreid met gebakken ei, lekkere broodjes en veel soorten drank (non-alcoholisch). Voor onderweg nog een grote plak chocolade mee. Voor het diner moesten we 10 euro p.p.betalen incl. drank!!!! Dat is ons daarna niet meer gelukt. Geweldige gastvrije mensen en een super adres (zeeeer grote kamer).
26 september 2003 Cluny - Charlieu - 68 km
Vandaag ons eerste kleine colletje gepakt van wel.........600m. Weer een schitterende route met 100% zon. Wat een gehuchten kom je toch tegen. Koffie is hier trouwens overal behoorlijk prijzig, ca. 2.50 euro per kopje, en vaak niet te drinken! In deze streek heb je bekende witte vleeskoeien Charolais. prachtige lobbussen die je overal in de wei ziet grazen. En als Harry langs fietst dan doet hij ze zodanig na (loeien) dat ze zelfs massaal omkijken en soms ook nog antwoord geven ook. Bij mij lukt dat niet!!!! Ontbijt doen we altijd zelf op de kamer. Want wij zijn zunnig!!!!! Grapje!!!!! Wij hebben 's morgens namelijk iets meer nodig dan een stukje stokbrood-jam-thee voor 7-8 euro p.p. Dus zorgen we dat we altijd wat eten op de kamer hebben voordat we vertrekken. Ook rosé gaat er steeds meer door! Was het eerst een slokje, later een glas maar nu bijna een fles (SAMEN). Ook niet te veel want anders hebben wij de volgende dag geen benen meer!! Helaas is Harry zijn fietscomputer voor een deel kapot en kunnen wij het stijgingpercentage niet meer registreren. Ach, willen wij dat weten???
27 september 2003 - Charlieu - Montbrison - 97km
Wat een dag!!!!! Vroeg opgestaan voor een lange rit. Helemaal bewolkt! Gelukkig kwam in de middag de zon weer te voorschijn! Vanaf hier voor een groot deel de Loire gevolgd. Deze lag hier in een diepe kloof beneden ons. Dus ging het op en neer met prachtige uitzichten en soms langs schitterende kastelen. Goed voor de beenspieren!!! Wisten wij veel dat er in Frankrijk vaak op zaterdag getrouwd wordt!!! Alle hotels dus bomvol!!! En dit na een zeer lange dag. Balen!!!! 2 uur aan het zoeken, rondfietsen en bellen geweest om uiteindelijk een kamer te vinden net buiten de stad.
28 september 2003 - Montbrison - Retournac - 79km
Opstaan........het giet!!!!!!!! Niets aan te doen. Regenkleding aan en vertrekken. Ook hier de lol van inzien. Hoort er ook bij. Boven op een col van 633m was het weer droog. Lekker bakkie gedaan en regenkleding uitgetrokken. Harry wilde graag mijn voorbeeld volgen maar dan met iets meer spectakel. Op een druk marktplein voor een café met terras bleef hij haken aan zijn pendaal. Ik keek achterom en daar lag hij en public onderuit!!!! Gelukkig stond hij bijna stil maar iedereen stond erbij en keek erna!!!! En dat voor wat bananen die hij op de markt wilde gaan kopen! Het was weer een zware etappe met zware benen. Als klap op de vuurpijl konden we opnieuw niet snel een hotel vinden!!! Gewoon dicht, op zondag gesloten enz. Pech!!!! Ook nog een keer behoorlijk afgedaald - hotel dicht!!! Weer met veel moeite omhoog!!!! En dat aan het einde van een dag!! Doodmoe!!!!! Uiteindelijk toch gelukt! Wat voelt dan een bed en douche lekker aan.
29 september 2003 - Retournac - Le Puy - 36km
Een makkie vandaag. Hoewel, na 5 zware fietsdagen ga je de vermoeiheid echt wel voelen. Tussen de middag al in Le Puy aangekomen en direct een leuk hotel gevonden midden in het centrum. Deze plaats ligt op 600m hoogte. Lekker zonnig maar de avonden zijn al een stuk frisser. Lekker rondgelopen, op terrasjes gezeten en uitgerust!! Dat is even nodig. In deze plaats staat een hele grote, mooie kathedraal op een hoge heuvel inclusief een gigantisch Mariabeeld. Ook beklommen. Kan er nog even een masseur overkomen voordat wij woensdag de echte bergen in gaan!!!! Dat zou effe lekker zijn!!!
30 september 2003 - Le Puy - rustdag
Wat doe je dan? Juist, lekker uitslapen, rondwandelen, in de zon op terrasjes zitten, lekker eten en rusten rusten rusten rusten rusten!!! Morgen gaan we over 2 x 1000m en 1 x 1242m bergen heen!!!!!! Een zware etappe met een afstand van ca. 70km.
1 oktober 2003 - Le Puy – Langogne - 64km
Deze dag zou onze zwaarste dag in Frankrijk gaan worden wat betreft klimwerk. Toen wij opstonden was het regenachtig. Zon en regen in de ochtend maar daarna slechter en alleen maar sterke wind en heel veel regen vooral bergopwaarts!!! Snertweer dus!!!! Maar ook daar moeten we om lachen al zouden jullie soms om het hoekje moeten kijken!!!!Het waren stevige, maar lange klimmen en als je goed in het ritme zit gaat het prima!!! Ook die dag de eindstreep weer gehaald maar het was best pittig met die harde wind tegenwind!! Maar 64 kilometers maar met veel hoogtemeters met als hoogste punt 1245m.
2 oktober 2003 - Langogne - St. Ambroix - 96km
Pittig!!!!!! Eerst nog flink wat klimmetjes op een hoogte van ca. 1000m om daarna , eerst in de wolken en de regen, een heeeeellllle lange afdaling van 45km te maken naar ca. 200m door een schitterend dal en gebied langs bergwanden zonder reling!! Ook de weg was niet vlak dus erg snel ging het niet. Zeker in al die scherpe bochten niet! Hoe meer we naar beneden kwamen hoe droger en zonniger het werd!!! Wat een natuur! MOOI MOOI MOOI. Het laatste stuk was weer even flink klimmen maar de benen zijn het nu wel gewend!! Harry zegt steeds "de staalkabels worden steeds beter"!! Helaas was er geen behoorlijk hotel te vinden. Het werd een soort "garage" helemaal buiten de stad. Dus brood en rosé op bed als diner!!! Toch heel gezellig.
3 oktober 2003 - St. Ambroix - Hypolyte du Fort - 62km
Weer op de fiets en gelukkig weer lekker de zon erbij. Eerst nog een pokke stuk met heel veel venijnige kl...... klimmetjes (een soort Ardennen). En dat meteen vanuit je bed!!! Daarna werd het gelukkig veel vlakker. Heerlijk hotel gevonden met een groot dakterras dus konden we lekker in de zon zitten en uitrusten. Heel warm vandaag!!!
We gaan langzaam verlangen naar onze week “vakantie” die er morgen aan gaat komen. Gert en Tiny zijn al in “ons” buitenhuis gearriveerd.
4 oktober 2003 - Hypolyte du Fort - Cap d' Agde - 110km
Wat een geweldige rit weer vandaag. Eerst door de schitterende kloof van de Herault. Eerst flink klimmen naar 360m en even een mooie wandeling gemaakt door het gerestaureerde plaatje Guilhem-le-Desert , om daarna een hele mooie afdaling naar zeenivo. Veel snelle kilometers gemaakt. Zelfs 20km in 35min. Lekker!!!!! Nog even een koffiestop in Pezenas met Gert en Tiny gebeld en In Agde afgesproken. Wat een geweldig weerzien!
5 – 10 oktober 2003 – Cap d’ Agde – vakantiedagen!
Super leuke onderbreking van onze fietsreis en wij kijken er altijd enorm naar uit. Daarna met ons viertjes naar ons huis voor een week gegaan voor onze Meet & Greet. Mooi huis in villawijk in een echt badplaats. Heerlijk uitrusten en uitslapen, uitstapjes maken, lekker drinken (veel rosé) en BBQ. Rusten rusten rusten. Veel van de omgeving gezien en heerlijk veel gelachen met elkaar!!!!! Morgen de laatste dag samen en dan stappen wij vrijdag weer op de fiets richting Spanje.
Deze dag zou onze zwaarste dag in Frankrijk gaan worden wat betreft klimwerk. Toen wij opstonden was het regenachtig. Zon en regen in de ochtend maar daarna slechter en alleen maar sterke wind en heel veel regen vooral bergopwaarts!!! Snertweer dus!!!! Maar ook daar moeten we om lachen al zouden jullie soms om het hoekje moeten kijken!!!!Het waren stevige, maar lange klimmen en als je goed in het ritme zit gaat het prima!!! Ook die dag de eindstreep weer gehaald maar het was best pittig met die harde wind tegenwind!! Maar 64 kilometers maar met veel hoogtemeters met als hoogste punt 1245m.
2 oktober 2003 - Langogne - St. Ambroix - 96km
Pittig!!!!!! Eerst nog flink wat klimmetjes op een hoogte van ca. 1000m om daarna , eerst in de wolken en de regen, een heeeeellllle lange afdaling van 45km te maken naar ca. 200m door een schitterend dal en gebied langs bergwanden zonder reling!! Ook de weg was niet vlak dus erg snel ging het niet. Zeker in al die scherpe bochten niet! Hoe meer we naar beneden kwamen hoe droger en zonniger het werd!!! Wat een natuur! MOOI MOOI MOOI. Het laatste stuk was weer even flink klimmen maar de benen zijn het nu wel gewend!! Harry zegt steeds "de staalkabels worden steeds beter"!! Helaas was er geen behoorlijk hotel te vinden. Het werd een soort "garage" helemaal buiten de stad. Dus brood en rosé op bed als diner!!! Toch heel gezellig.
3 oktober 2003 - St. Ambroix - Hypolyte du Fort - 62km
Weer op de fiets en gelukkig weer lekker de zon erbij. Eerst nog een pokke stuk met heel veel venijnige kl...... klimmetjes (een soort Ardennen). En dat meteen vanuit je bed!!! Daarna werd het gelukkig veel vlakker. Heerlijk hotel gevonden met een groot dakterras dus konden we lekker in de zon zitten en uitrusten. Heel warm vandaag!!!
We gaan langzaam verlangen naar onze week “vakantie” die er morgen aan gaat komen. Gert en Tiny zijn al in “ons” buitenhuis gearriveerd.
4 oktober 2003 - Hypolyte du Fort - Cap d' Agde - 110km
Wat een geweldige rit weer vandaag. Eerst door de schitterende kloof van de Herault. Eerst flink klimmen naar 360m en even een mooie wandeling gemaakt door het gerestaureerde plaatje Guilhem-le-Desert , om daarna een hele mooie afdaling naar zeenivo. Veel snelle kilometers gemaakt. Zelfs 20km in 35min. Lekker!!!!! Nog even een koffiestop in Pezenas met Gert en Tiny gebeld en In Agde afgesproken. Wat een geweldig weerzien!
5 – 10 oktober 2003 – Cap d’ Agde – vakantiedagen!
Super leuke onderbreking van onze fietsreis en wij kijken er altijd enorm naar uit. Daarna met ons viertjes naar ons huis voor een week gegaan voor onze Meet & Greet. Mooi huis in villawijk in een echt badplaats. Heerlijk uitrusten en uitslapen, uitstapjes maken, lekker drinken (veel rosé) en BBQ. Rusten rusten rusten. Veel van de omgeving gezien en heerlijk veel gelachen met elkaar!!!!! Morgen de laatste dag samen en dan stappen wij vrijdag weer op de fiets richting Spanje.
11 oktober 2003 - Cap d’Agde – Capestang – 48km
Omdat het met Gert en Tiny zo ontzettend gezellig was hebben wij er nog een dag aan vastgeknoopt. Wij hebben van elkaars gezelschap genoten, veel plaatsen bezocht - Beziers, Pezenas, Canal du Midi Agde enz. De jongens hebben ook nog een knipbeurt bij de kapper gehad. Superkort! Snelle coupe dan kan Harry weer lekker snel de berg af rijden. Vertrokken onder een strakblauwe lucht met een lekkere temperatuur. Korte afstand om er weer even in te komen na een week nietsdoen. Mooie route langs het Canal du Midi, door heeeeel veel wijngaarden, licht heuvelachtig dus niet meteen een aanslag op onze kuiten. In het leuke kleine plaatsje Capestang onderkomen gevonden.
12 oktober 2003 - Capestang – Durban-Corbieres – 53km
Zwaar bewolkt bij 20grd. Prima fietsweer. Houden wij het droog???? YES! Ook weer een mooie etappe door glooiend landschap door ontzettend veel wijngaarden. Nog nooit zo veel gezien. Je ziet ook langzaam het landschap anders gaan worden. Spanje , wij komen eraan!!!!! Gisteren het hotel al besproken omdat dit een gehucht is en het enige hotel in de hele omgeving. Het zal je gebeuren!!! Ook nu weer korte etappe.
13 oktober 2003 - Durban-Corbieres - Mauriellas – 87km
Hele lange zware lange etappe naar onze laatste plaats in Frankrijk, Mauriellas tegen de bergen van de Pyreneeën aan. Vandaag ook weer zwaar bewolkt maar behoorlijk warm om te fietsen. Weer heel wat liters vocht kwijtgeraakt. Vooral Harry druipt aan alle kanten. Behoorlijk wat hoogtemeters (3 klimmetjes) gereden. Goed voor de benen want die wennen al goed. Net buiten de plaats een leuke Chambre D'Hotes gevonden. Giga-groot met een bed van 2.40m breed. Dat was dus behoorlijk zoeken! Waar was mijn schatje????? Fantastisch uitzicht en 's avonds voor het eerst in het donker op de fiets naar het dorp gereden voor een hapje eten! Ook dat was een belevenis maar leuk nee, niet echt. Je zag bijna niets toen wij terugreden door het pikke donker en onverharde weggetjes. Je ziet hier wel geweldige huizen staan. Veel meer welvaart dan in het noorden. Door de wijnstreken heeft men het hier veel beter. Ook veel buitenlanders hebben hier een (tweede) huis.
14 oktober 2003 – Mariellas (Frankrijk) – Figueres (Spanje) - 50km
Wat een dag!!! ZWAAR!!!! Meteen uit het dorp begon de klim naar de grens via de Col de Manrell op 715m. Wij zaten op 100m . Niet echt hoog maar wel pittig. Het laatste stuk waren er zelfs haarspeldbochten en die waren niet mis. De laatste kilometer was het asfalt er ook niet meer. Balen en lastig fietsen maar dat wisten we vooraf. Heel erg rustig. We voelden ons net een paar smokkelaars die stiekem over de grens slopen. Ook het weer zat weer mee. Bewolkt ca. 21grd. dus heeeeel veeel liters vocht verloren. Hijg hijg hijg. Je ziet de mensen denken die langskomen. Die zijn gek!!!! Precies op de top waren wij in Spanje. Je ziet daar dus niets van. Nou, ja, hier begon meteen een heel goed stuk asfalt tot helemaal in het dal. 11km lang dalen dalen, remmen, remmen. Harry gaat binnenkort mijn achterremmen vernieuwen, zijn bijna op.!!!! Maar........achter de bergen......daar scheen de zon!!!! Heerlijk 23grd. en wij waren in Spanje. Zware dag maar morgen een dag vrij. Leuk hotel gevonden in deze gezellige plaats met mooie pleinen en terrassen. Wij zitten op 5 minuten van de Ramblas. Heel anders dan in Frankrijk. Het Spaanse boekje zit alweer in onze tas voor de vertaling. Ook lijkt het hier toch een stuk goedkoper te zijn. De koffie, eten en hotel zijn een stuk voordeliger. Afwachten maar. Gisterenavond ZELFS BUITEN GEGEGETEN!! 20grd om 20.30 uur. Vandaag lekker rusten, mailen en ook wat cultuur opsnuiven. Wij gaan het Dali museum bezoeken. Vanaf morgen de echte bergen. Tot nu toe ca. 1800km gereden en 12.000 hoogtemeters achter de wielen en in de kuiten.
Volgens Harry doet dit "kantoorjuffie" het zo slecht nog niet op de fiets. Dat moet ik heel wat keren horen en hij is heel erg trots op mij dat ik toch maar al die bergen bedwing!!!
15 oktober 2003 - Figueras - rustdag
Na het laatste verslag zijn wij direct door gegaan naar terras voor koffie met .....lekkers!!! En toen regen. Koud was het niet alleen een beetje nattig!!! Gelukkig hadden wij onze cultuurmiddag ingepland dus dat kwam heel goed uit. Wij hebben uren doorgebracht in het Dali museum. Prachtig!!!! Omdat wij nu zelf ook "ras schilder artiesten" zijn begrijp je meer van zijn werk en zie je hoe goed en knap alles geschilderd is. Daar moeten wij zelf nog wel wat aan doen. Salvador Dali is 85 jaar geworden dus wij hebben nog voldoende tijd om te oefenen. Maar het was echt geweldig. Wat kon die man goed schilderen. Ook al zou je er niet van houden als je naar de techniek en de variatie in de verschillende periodes van zijn leven kijkt, dan krijg je daar veel meer bewondering voor. Super dag!
16 oktober 2003 - Figueras - Gerona - 48km
Maar een klein stukje fietsen naar Gerona. Na een hele nacht zware regen was het de volgende dag gewoon droog met zelfs een lekker zonnetje af en toe. Soms zit het mee soms zit het tegen. De korte rit van was snel verreden en daardoor lekker de tijd om een goed hotel te vinden voor 2 nachten. Wat een verrassend leuk plaats. Het oude en nieuwe centrum gescheiden door de rivier de Onyar met leuke bruggen. Het doet een beetje denken aan Florence in Italië. Met al die gekleurde huizen aan de rand van de rivier, de smalle straatjes met keitjes, smalle trappetjes, oude kerken enz, enz. Ook hier weer ontzettend veel luxe winkels met kleding en schoenen en niet eens zo duur. Daar wordt je wel erg hebberig van maar ja........een beetje lastig meenemen achter op de fiets. De rest van de middag rondgewandeld en natuurlijk hier ook weer heel veel terrassen en cafeetjes enz. enz. Vervelend hoor! Alles een stuk goedkoper dan in Frankrijk. Een heerlijk kopje koffie (met melk) kost hier 1,15 en in Frankrijk 2,50. Genieten genieten genieten. Toen wij 's avonds een hapje gingen eten begon het te druppelen en het heeft daarna de hele nacht flink gehoosd!!!! Zelfs de rivier stroomt nu als een gek!!!
17 oktober 2003 - Gerona - rustdag
Lekker rondgewandeld want er valt genoeg te zien. Helaas druppelt en regent het nog steeds maar koud is het niet. Wat vandaag valt, valt in ieder geval morgen niet want dat is veel erger!!! Morgen gaat het weer beginnen. Het valt ons op dat het hier nog steeds behoorlijk groen . Ook de mensen zijn tot nu toe erg vriendelijk en behulpzaam. Het Spaans is niet te volgen dus elke keer het boekje erbij. Alles gaat door elkaar: Frans, Spaans, Engels. Genoten van onze vrije dag en toch ook weer uitkijken naar ons fietsavontuur door Spanje.
Omdat het met Gert en Tiny zo ontzettend gezellig was hebben wij er nog een dag aan vastgeknoopt. Wij hebben van elkaars gezelschap genoten, veel plaatsen bezocht - Beziers, Pezenas, Canal du Midi Agde enz. De jongens hebben ook nog een knipbeurt bij de kapper gehad. Superkort! Snelle coupe dan kan Harry weer lekker snel de berg af rijden. Vertrokken onder een strakblauwe lucht met een lekkere temperatuur. Korte afstand om er weer even in te komen na een week nietsdoen. Mooie route langs het Canal du Midi, door heeeeel veel wijngaarden, licht heuvelachtig dus niet meteen een aanslag op onze kuiten. In het leuke kleine plaatsje Capestang onderkomen gevonden.
12 oktober 2003 - Capestang – Durban-Corbieres – 53km
Zwaar bewolkt bij 20grd. Prima fietsweer. Houden wij het droog???? YES! Ook weer een mooie etappe door glooiend landschap door ontzettend veel wijngaarden. Nog nooit zo veel gezien. Je ziet ook langzaam het landschap anders gaan worden. Spanje , wij komen eraan!!!!! Gisteren het hotel al besproken omdat dit een gehucht is en het enige hotel in de hele omgeving. Het zal je gebeuren!!! Ook nu weer korte etappe.
13 oktober 2003 - Durban-Corbieres - Mauriellas – 87km
Hele lange zware lange etappe naar onze laatste plaats in Frankrijk, Mauriellas tegen de bergen van de Pyreneeën aan. Vandaag ook weer zwaar bewolkt maar behoorlijk warm om te fietsen. Weer heel wat liters vocht kwijtgeraakt. Vooral Harry druipt aan alle kanten. Behoorlijk wat hoogtemeters (3 klimmetjes) gereden. Goed voor de benen want die wennen al goed. Net buiten de plaats een leuke Chambre D'Hotes gevonden. Giga-groot met een bed van 2.40m breed. Dat was dus behoorlijk zoeken! Waar was mijn schatje????? Fantastisch uitzicht en 's avonds voor het eerst in het donker op de fiets naar het dorp gereden voor een hapje eten! Ook dat was een belevenis maar leuk nee, niet echt. Je zag bijna niets toen wij terugreden door het pikke donker en onverharde weggetjes. Je ziet hier wel geweldige huizen staan. Veel meer welvaart dan in het noorden. Door de wijnstreken heeft men het hier veel beter. Ook veel buitenlanders hebben hier een (tweede) huis.
14 oktober 2003 – Mariellas (Frankrijk) – Figueres (Spanje) - 50km
Wat een dag!!! ZWAAR!!!! Meteen uit het dorp begon de klim naar de grens via de Col de Manrell op 715m. Wij zaten op 100m . Niet echt hoog maar wel pittig. Het laatste stuk waren er zelfs haarspeldbochten en die waren niet mis. De laatste kilometer was het asfalt er ook niet meer. Balen en lastig fietsen maar dat wisten we vooraf. Heel erg rustig. We voelden ons net een paar smokkelaars die stiekem over de grens slopen. Ook het weer zat weer mee. Bewolkt ca. 21grd. dus heeeeel veeel liters vocht verloren. Hijg hijg hijg. Je ziet de mensen denken die langskomen. Die zijn gek!!!! Precies op de top waren wij in Spanje. Je ziet daar dus niets van. Nou, ja, hier begon meteen een heel goed stuk asfalt tot helemaal in het dal. 11km lang dalen dalen, remmen, remmen. Harry gaat binnenkort mijn achterremmen vernieuwen, zijn bijna op.!!!! Maar........achter de bergen......daar scheen de zon!!!! Heerlijk 23grd. en wij waren in Spanje. Zware dag maar morgen een dag vrij. Leuk hotel gevonden in deze gezellige plaats met mooie pleinen en terrassen. Wij zitten op 5 minuten van de Ramblas. Heel anders dan in Frankrijk. Het Spaanse boekje zit alweer in onze tas voor de vertaling. Ook lijkt het hier toch een stuk goedkoper te zijn. De koffie, eten en hotel zijn een stuk voordeliger. Afwachten maar. Gisterenavond ZELFS BUITEN GEGEGETEN!! 20grd om 20.30 uur. Vandaag lekker rusten, mailen en ook wat cultuur opsnuiven. Wij gaan het Dali museum bezoeken. Vanaf morgen de echte bergen. Tot nu toe ca. 1800km gereden en 12.000 hoogtemeters achter de wielen en in de kuiten.
Volgens Harry doet dit "kantoorjuffie" het zo slecht nog niet op de fiets. Dat moet ik heel wat keren horen en hij is heel erg trots op mij dat ik toch maar al die bergen bedwing!!!
15 oktober 2003 - Figueras - rustdag
Na het laatste verslag zijn wij direct door gegaan naar terras voor koffie met .....lekkers!!! En toen regen. Koud was het niet alleen een beetje nattig!!! Gelukkig hadden wij onze cultuurmiddag ingepland dus dat kwam heel goed uit. Wij hebben uren doorgebracht in het Dali museum. Prachtig!!!! Omdat wij nu zelf ook "ras schilder artiesten" zijn begrijp je meer van zijn werk en zie je hoe goed en knap alles geschilderd is. Daar moeten wij zelf nog wel wat aan doen. Salvador Dali is 85 jaar geworden dus wij hebben nog voldoende tijd om te oefenen. Maar het was echt geweldig. Wat kon die man goed schilderen. Ook al zou je er niet van houden als je naar de techniek en de variatie in de verschillende periodes van zijn leven kijkt, dan krijg je daar veel meer bewondering voor. Super dag!
16 oktober 2003 - Figueras - Gerona - 48km
Maar een klein stukje fietsen naar Gerona. Na een hele nacht zware regen was het de volgende dag gewoon droog met zelfs een lekker zonnetje af en toe. Soms zit het mee soms zit het tegen. De korte rit van was snel verreden en daardoor lekker de tijd om een goed hotel te vinden voor 2 nachten. Wat een verrassend leuk plaats. Het oude en nieuwe centrum gescheiden door de rivier de Onyar met leuke bruggen. Het doet een beetje denken aan Florence in Italië. Met al die gekleurde huizen aan de rand van de rivier, de smalle straatjes met keitjes, smalle trappetjes, oude kerken enz, enz. Ook hier weer ontzettend veel luxe winkels met kleding en schoenen en niet eens zo duur. Daar wordt je wel erg hebberig van maar ja........een beetje lastig meenemen achter op de fiets. De rest van de middag rondgewandeld en natuurlijk hier ook weer heel veel terrassen en cafeetjes enz. enz. Vervelend hoor! Alles een stuk goedkoper dan in Frankrijk. Een heerlijk kopje koffie (met melk) kost hier 1,15 en in Frankrijk 2,50. Genieten genieten genieten. Toen wij 's avonds een hapje gingen eten begon het te druppelen en het heeft daarna de hele nacht flink gehoosd!!!! Zelfs de rivier stroomt nu als een gek!!!
17 oktober 2003 - Gerona - rustdag
Lekker rondgewandeld want er valt genoeg te zien. Helaas druppelt en regent het nog steeds maar koud is het niet. Wat vandaag valt, valt in ieder geval morgen niet want dat is veel erger!!! Morgen gaat het weer beginnen. Het valt ons op dat het hier nog steeds behoorlijk groen . Ook de mensen zijn tot nu toe erg vriendelijk en behulpzaam. Het Spaans is niet te volgen dus elke keer het boekje erbij. Alles gaat door elkaar: Frans, Spaans, Engels. Genoten van onze vrije dag en toch ook weer uitkijken naar ons fietsavontuur door Spanje.
18 oktober 2003 – Gerona –Tona – 82km
Vertrokken uit Gerona en toen het feest. Eerst nog een heel klein beetje vlak en daarna begonnen de heuvels cq bergen. Nog niet erg hoog maar al met al best wel pittig als je heel veel kilometers achters elkaar de berg op moet klimmen. En er zijn stukjes bij waar je echt scheel van gaat zien!!!! Maar je wordt wel beloond met schitterende uitzichten. In het begin veel door bossen gefietst. Door de regen de dag ervoor waren de rivieren heel erg opgezwollen. Wat een water geweld zie je dan. Kan je nagaan als het echt super slecht is en het dagen met bakken naar beneden komt. Gelukkig voor ons een droge dag want ikke (Ella) had een off-day. Eerst een bergje van 982m (geklommen vanaf 35m) en alleen maar klimmen klimmen klimmen!!! Ook ging de temperatuur behoorlijk dalen. Dus zodra wij stijgen gaat temperatuur naar beneden naar zelfs 7 grd. Koud hoor! Maar gelukkig hebben wij goede kleding aan. Dus als jullie denken die 2 fietsen lekker in de zon (klopt) maar het is hier wel siberisch koud op dit (S) Iberisch schiereiland. Maar schitterende uitzichten waar je dan ook weer mee beloond wordt. Na 82km viel Ella zowat van haar fiets (niet echt hoor!) Gelukkig lekker hotel en onder de hete warme douche weer lekker bijkomen voor het eten met het wijntje!!
Trouwens over Europese eenwording gesproken - de benzine kost hier gewoon 0,80 eurocent. Heel veel nieuwe wegen worden aangelegd met Europees geld. Je komt soms nauwelijks auto's tegen wat voor ons heel prettig is, dus er is bijna geen verkeer wat hiervan gebruikt maakt. Ook veel dorpjes in het binnenland worden met Europese subsidies gerenoveerd.
De etappes/dagen hierna werden eigenlijk steeds mooier. Als je niet zelf in de binnenlanden (dus achter de zee) geweest bent dan heb je eigenlijk geen voorstelling wat je te wachten staat en hoe Spanje er hier uitziet. Prachtig!!!! Maar daar moet je wel wat voor over hebben. Hoe zijn de etappes????? Nou gewoon: een beetje zwaar, zwaar, behoorlijk zwaar, zeeeeeeer zwaar en verrrrsssccchhrrikkelijk zwaar. Stoppen? Nee, want alles is echt de moeite waard. Een fantastische natuur waar wij doorheen rijden. Soms zeggen wij tegen elkaar met tranen in de ogen (ook een beetje door de snelle afdalingen) dat je gewoon niet kan geloven wat je ziet. Het dan lijkt net niet echt of we in een film fietsen. Wat ben je dan nietig en bevoorrecht in zo'n overweldigende natuur. Wij hebben soms lange etappes gehad met heeel veel wind en bergen. Gelukkig hebben wij steeds ontzettend veel mazzel en valt de regen bijna nooit op de plekken waar wij fietsen. Zon, veel bewolking (maar veel prachtige luchten) maar soms ook koud!!! Het landschap: in het begin niet zo hoog maar wel pittig. Zeker voor de afstanden. Naar Montblanc een afstand van 96km waarvan 50km klimmen met ca. 1400 hoogtemeters. Maar alles is de moeite waard!!! Prachtige, gerenoveerde stadjes uit de middeleeuwen. Ook boerendorpen waar helemaal niets te vinden is, maar indrukwekkend gelegen. De Spanjaarden, terughoudend, erg sociaal naar elkaar toe, vandaar de vele barretjes, waar ze om 10.00 uur 's morgens al met elkaar aan de wijn zitten als wij voor de koffie binnenkomen. Vriendelijk om e.e.a. uit te leggen als je erom vraagt, geen WOORD Engels sprekend en ze zijn niet eens nieuwsgierig en als er een stel gekken op de fiets aan komen, kijken ze nauwelijks op.
Gemiddeld zitten wij toch al gauw zo'n 5-6 uur op de fiets, buiten onze broodnodige koffie- en ruststops. Ook zijn wij (volgens Harry nog te weinig) 2 rijdende kliko's. Als je ziet hoeveel boterhammen er elk uur naar binnengestopt worden. Tel daarbij nog de bananen, chocolade, lekkere koeken van de warme bakker en al de drank!!!! En dan toch niet echt aankomen.
19 – 25 oktober 2003 – Tona – Manresa – Montblanc – Margalef – Gandesa – Valderrobres – Morella – 336km
De laatste dagen zitten wij steeds ver boven de 1000m. Aangezien het hier voor de tijd van het jaar te koud is, loopt iedereen hier te bibberen. Wij dus ook. Dus even niet de korte broek aan! De natuur wordt nu wij meer naar het zuid(westen) gaan, steeds indrukwekkender. Gigantische rotspartijen, diepe kloven en ravijnen, uitgestrekte hoogvlaktes, diversiteit aan kleuren gesteente. Je raakt niet uitgekeken. Soms rijd je heel erg verlaten door de bergen over prachtige rotskammen en aan weerskanten diepe kloven maar telkens weer die verscheidenheid. Dan ben je echt maar in klein stipje in het geheel. Wij kwamen ook nog een Amerikaan op de fiets tegen. Hij zei ook dat dit gedeelte (tussen Montblanc en Margalef) een beetje op Colorado leek want daar kwam hij vandaan. Manresa was een wat grotere stad waar we overnacht hebben voordat wij in het mooie restaureerde dorpje Montblanc aankwamen na een lange dag van 96km.
Na de overnachting in Margalef (dagroute van 55km) en naar Gandesa (dagroute van 49km) was er weer een bijzondere route tussen Gandesa en Villarobres ( 41km). Wij hebben een groot stuk over een oude spoorlijn gereden die omgebouwd was tot een fietspad want over bielsen rijden is moeilijk!!! Wat een prachtige weg!!! Hoge viaducten en door 7 tunnels! Deze zouden verlicht moeten zijn maar.........helaas! Gelukkig hadden wij een zaklampje bij ons want alleen de verlichting op de fiets was te weinig en als je stilstond had je ook geen licht meer!!! Als je in de tunnel rijdt dan ben je meteen je oriëntatiegevoel kwijt. BAH! Zelfs 1 tunnel was speciaal voor Ella onverhard. Lekker hoor! Maar de natuur om ons heen maakte heel veel goed.! Heel veel zon en prachtige rotsgebergtes. Wij hebben al een aantal keren in een Fonda geslapen. Prachtig gerestaureerde panden uit de middeleeuwen waar ze een soort herberg in Spaanse stijl van gemaakt hebben. 's Avonds kan je hier ook vaak eten. Ook in Valderrobres vonden we weer een pareltje.
Een korte dag (50km) met een stevige klim op de route naar Morella. Onze eerste echte Spaanse col Pico de Miro van 1259m. De laatste 10km alleen maar klimmen!!! Gemiddeld 8%. Bijna op de top ontzettend veel wind dus ook erg koud (6grd). Je moest je fiets heel goed vasthouden vooral bij het afdalen. Naar beneden toe bevroor je bijna. Maar het uitzicht was weer te gek! Gelukkig hoefden wij niet ver naar beneden af te dalen. Morella, een vestingstad ligt op ca. 1000m. Prachtig! Hier gelukkig na 7 dagen fietsen een rustdag! Daar waren wij zeker aan toe. Soms valt het allemaal niet mee want het is best zwaar voor ons beiden!! Maar wij genieten nog steeds enorm.
Genoten van onze rustdag in Morella. Het was even zoeken naar een hotel want net als in Frankrijk zijn er op zaterdag veel bruiloften en dan is het erg druk en zitten de hotels altijd overvol. Morella echt de moeite waard al is het wel wat toeristich.
26 oktober 2003 - Morella - Fortanete – 64km
Vandaag naar Fortanete. We begonnen op 1000m. Eerst lekker afdalen ondertussen denkend: oh jee, elke 100m naar beneden moet dus ook weer omhoog!!!! Toen we afgedaald waren naar 650m begon het feest echt! In de verte op 6km afstand zagen wij ineens boven ons op een enorme rotskam, bijna in de wolken, het stadje Cantavienja liggen. Daar moesten wij heen! Een steile rotswand recht omhoog van wel 350m!!! Dus eerst naar 900m geklommen en daarna tegen de rotswand aan over smalle weggetjes met haarspeldbochten naar 1400m. Hijg hijg!!!!! Heftig hoor! Maar een uitzicht!!!! Vaak zeggen we tegen elkaar als wij omhoog kijken en wij zien een weg lopen: Oh, dat is een weg naar een huis toe, niet voor ons!!!! Fout!!! Even later rijden wij er dan zelf over heen en kijken we de diepte in en zien de weg beneden ons liggen waar wij juist vandaan kwamen. Dan is het echt wel even kicken!!!! Vanaf 1400m (Catavienja) na een lunchstop even een stukje dalen (pech) om daarna verder te klimmen naar de echte top puerto de Cuarto Pelado die op 1657m lag. Veel wind, koud, guur maar met een schitterend uitzicht op het dorpje waar wij net vandaan kwamen. Hele valleien met verschillende rotsformaties. Bijna niet te beschrijven.
Gelukkig gaan wij elke dag op tijd weg anders komen wij natuurlijk in de spits te zitten. Want het is best lastig als je in de spits hier op de wegen fiets. Dan kom je wel 10 auto's ipv 5 stuks op een ochtend tegen en dan kunnen wij soms niet naast elkaar rijden!!!! Deze dag was heel erg pittig. Ook de afdalingen waren spectaculair. Harry laat zich gewoon naar beneden "vallen" en Ella doet het een beetje rustiger aan maar het gaat al wat beter!!! Goed stuur vasthouden en gaaaaaannnnnn!!! Ook deze dag weer hellingen van wel 8-10%. Maar wel weer een dag om in te lijsten.
De route iets ingekort want met dat klimmen gaat er behoorlijk wat tijd inzitten en anders hadden wij nog een berg moeten doen tot het volgende dorp (15km verder). Dus in Fortanete gebleven. Wat een gat! Maar weer met mooie herrinneringen. In de plaatselijke bar naar de Auberge gevraagd (in het beetje Spaans wat Harry nu ook al spreekt). Daar hebben ze met iemand gebeld die ons bij de kerk op zou wachten om ons naar de Auberge te brengen. Toen we daar aankwamen leek het wel een soort schuur. Dat was het dan! Maar surprise!! Binnen waren uitstekende slaapplaatsen. Het was een soort herberg met 21 stapelbedden waar wij met z'n 2 waren. Prima! Heerlijke douche en wij waren weer fris en fruitig. Nou ja, bijna dan na zo’n zware dag. In het plaatselijke restaurant gegeten!!! Ook weer een verhaal apart. Harry was 's middags nog even rond gaan vragen of we ergens konden eten. Het kleine restaurant wat al dicht maar voor ons hebben ze het ’s avonds open gedaan en voor ons alleen gekookt. Een uitgebreid 3-gangen menu met water, wijn en brood erbij voor 9 euro p.p. Ook de kachel werd speciaal voor ons aangemaakt. Waar kom je dat nog tegen!
27 oktober 2003 – Fortanete – Teruel – 74km
Onze laatste etappe voor de rustdag! Zwaar zwaar en nog eens zwaar!!!!Een tocht naar Teruel met maar liefst 4 cols van 1507m (puerto de Sollavientos), 1700m (puerto de Villaroya), 1468m en 1600m (puerto de Cabigordo). Kapot waren we! Natuurlijk daal je niet helemaal diep af maar toch is het steeds maar weer klimmen geblazen. Van die lekkere puisten die best wel pittig en steil zijn!!! Soms vraag je je wel eens af: is dit nu echt leuk?????? Ja, natuurlijk maar je mag er best even doorheen zitten en op dat moment ben je even niet aanspreekbaar!! Maar het geeft je ook een fantastisch gevoel dat je dit allemaal maar mee mag maken! Dit gebied van de laatste dagen is kaal, woest en kleurrijk (diverse bruintinten) maar helemaal onze smaak (zou Dali hier wat vanaf gekeken hebben????) Zo mooi!! Dat maakt het ook de moeite waard en wij proberen ook tijdens het naar boven klimmen als wij zitten te puffen en te hijgen, veel van de omgeving te genieten. Maar als je dan op je hotelkamer in bed ligt en de dag bespreekt en de foto's bekijkt dan maakt het weer veel goed.
Het vinden en van een hotel is ook een soort ritueel geworden. Ella blijft bij de fietsen, Harry gaat naar binnen en gaat de kamers bekijken. Soms meerdere hotelletjes. Als we wat leuks gevonden hebben dan .......alle tassen afladen (8 stuks) vaak 2 of 3 hoog met die zware kleredingen trappen op!!! Fietsen opbergen (soms zelfs in een kelder) en dan zijn wij echt op de kamer om.................wij noemen het altijd BOMMETJE MAKEN. Binnen 5 minuten is het altijd een KL......zooi. Tassen open, andere kleren pakken enz. enz. Maar dat is ook al weer een gewoonte geworden. Eigenlijk is het net werken!
28 oktober 2003 – Teruel - rustdag
Genieten van onze vrije dag na deze zware klim dagen. We hebben al behoorlijk wat kilometers achter onze kiezen. Tot nu toe ca. 2400 km gereden. Wat een prestatie. Ik (Ella) had nooit kunnen bedenken dat ik dat nog eens zou doen en met zoveel plezier. Natuurlijk hebben wij beide enorm veel lol met elkaar en genieten wij van alles om ons heen. Gelukkig gaat het met Harry ook heel goed ondanks dat het toch wel wat kouder is dan wij hadden gedacht. Maar hij houdt heel optimistisch zijn korte broek bovenin zijn fietstas! Even afkloppen, maar ook de fietsen doen het heel goed.! Nog helemaal geen pech en de remblokjes nog niet vervangen. Harry heeft veel plezier van zijn nieuwe fiets met de schijfremmen en vooral de vering!!! Hij vliegt op en neer!! We kijken toch ook al weer uit naar de komende weken.
Vertrokken uit Gerona en toen het feest. Eerst nog een heel klein beetje vlak en daarna begonnen de heuvels cq bergen. Nog niet erg hoog maar al met al best wel pittig als je heel veel kilometers achters elkaar de berg op moet klimmen. En er zijn stukjes bij waar je echt scheel van gaat zien!!!! Maar je wordt wel beloond met schitterende uitzichten. In het begin veel door bossen gefietst. Door de regen de dag ervoor waren de rivieren heel erg opgezwollen. Wat een water geweld zie je dan. Kan je nagaan als het echt super slecht is en het dagen met bakken naar beneden komt. Gelukkig voor ons een droge dag want ikke (Ella) had een off-day. Eerst een bergje van 982m (geklommen vanaf 35m) en alleen maar klimmen klimmen klimmen!!! Ook ging de temperatuur behoorlijk dalen. Dus zodra wij stijgen gaat temperatuur naar beneden naar zelfs 7 grd. Koud hoor! Maar gelukkig hebben wij goede kleding aan. Dus als jullie denken die 2 fietsen lekker in de zon (klopt) maar het is hier wel siberisch koud op dit (S) Iberisch schiereiland. Maar schitterende uitzichten waar je dan ook weer mee beloond wordt. Na 82km viel Ella zowat van haar fiets (niet echt hoor!) Gelukkig lekker hotel en onder de hete warme douche weer lekker bijkomen voor het eten met het wijntje!!
Trouwens over Europese eenwording gesproken - de benzine kost hier gewoon 0,80 eurocent. Heel veel nieuwe wegen worden aangelegd met Europees geld. Je komt soms nauwelijks auto's tegen wat voor ons heel prettig is, dus er is bijna geen verkeer wat hiervan gebruikt maakt. Ook veel dorpjes in het binnenland worden met Europese subsidies gerenoveerd.
De etappes/dagen hierna werden eigenlijk steeds mooier. Als je niet zelf in de binnenlanden (dus achter de zee) geweest bent dan heb je eigenlijk geen voorstelling wat je te wachten staat en hoe Spanje er hier uitziet. Prachtig!!!! Maar daar moet je wel wat voor over hebben. Hoe zijn de etappes????? Nou gewoon: een beetje zwaar, zwaar, behoorlijk zwaar, zeeeeeeer zwaar en verrrrsssccchhrrikkelijk zwaar. Stoppen? Nee, want alles is echt de moeite waard. Een fantastische natuur waar wij doorheen rijden. Soms zeggen wij tegen elkaar met tranen in de ogen (ook een beetje door de snelle afdalingen) dat je gewoon niet kan geloven wat je ziet. Het dan lijkt net niet echt of we in een film fietsen. Wat ben je dan nietig en bevoorrecht in zo'n overweldigende natuur. Wij hebben soms lange etappes gehad met heeel veel wind en bergen. Gelukkig hebben wij steeds ontzettend veel mazzel en valt de regen bijna nooit op de plekken waar wij fietsen. Zon, veel bewolking (maar veel prachtige luchten) maar soms ook koud!!! Het landschap: in het begin niet zo hoog maar wel pittig. Zeker voor de afstanden. Naar Montblanc een afstand van 96km waarvan 50km klimmen met ca. 1400 hoogtemeters. Maar alles is de moeite waard!!! Prachtige, gerenoveerde stadjes uit de middeleeuwen. Ook boerendorpen waar helemaal niets te vinden is, maar indrukwekkend gelegen. De Spanjaarden, terughoudend, erg sociaal naar elkaar toe, vandaar de vele barretjes, waar ze om 10.00 uur 's morgens al met elkaar aan de wijn zitten als wij voor de koffie binnenkomen. Vriendelijk om e.e.a. uit te leggen als je erom vraagt, geen WOORD Engels sprekend en ze zijn niet eens nieuwsgierig en als er een stel gekken op de fiets aan komen, kijken ze nauwelijks op.
Gemiddeld zitten wij toch al gauw zo'n 5-6 uur op de fiets, buiten onze broodnodige koffie- en ruststops. Ook zijn wij (volgens Harry nog te weinig) 2 rijdende kliko's. Als je ziet hoeveel boterhammen er elk uur naar binnengestopt worden. Tel daarbij nog de bananen, chocolade, lekkere koeken van de warme bakker en al de drank!!!! En dan toch niet echt aankomen.
19 – 25 oktober 2003 – Tona – Manresa – Montblanc – Margalef – Gandesa – Valderrobres – Morella – 336km
De laatste dagen zitten wij steeds ver boven de 1000m. Aangezien het hier voor de tijd van het jaar te koud is, loopt iedereen hier te bibberen. Wij dus ook. Dus even niet de korte broek aan! De natuur wordt nu wij meer naar het zuid(westen) gaan, steeds indrukwekkender. Gigantische rotspartijen, diepe kloven en ravijnen, uitgestrekte hoogvlaktes, diversiteit aan kleuren gesteente. Je raakt niet uitgekeken. Soms rijd je heel erg verlaten door de bergen over prachtige rotskammen en aan weerskanten diepe kloven maar telkens weer die verscheidenheid. Dan ben je echt maar in klein stipje in het geheel. Wij kwamen ook nog een Amerikaan op de fiets tegen. Hij zei ook dat dit gedeelte (tussen Montblanc en Margalef) een beetje op Colorado leek want daar kwam hij vandaan. Manresa was een wat grotere stad waar we overnacht hebben voordat wij in het mooie restaureerde dorpje Montblanc aankwamen na een lange dag van 96km.
Na de overnachting in Margalef (dagroute van 55km) en naar Gandesa (dagroute van 49km) was er weer een bijzondere route tussen Gandesa en Villarobres ( 41km). Wij hebben een groot stuk over een oude spoorlijn gereden die omgebouwd was tot een fietspad want over bielsen rijden is moeilijk!!! Wat een prachtige weg!!! Hoge viaducten en door 7 tunnels! Deze zouden verlicht moeten zijn maar.........helaas! Gelukkig hadden wij een zaklampje bij ons want alleen de verlichting op de fiets was te weinig en als je stilstond had je ook geen licht meer!!! Als je in de tunnel rijdt dan ben je meteen je oriëntatiegevoel kwijt. BAH! Zelfs 1 tunnel was speciaal voor Ella onverhard. Lekker hoor! Maar de natuur om ons heen maakte heel veel goed.! Heel veel zon en prachtige rotsgebergtes. Wij hebben al een aantal keren in een Fonda geslapen. Prachtig gerestaureerde panden uit de middeleeuwen waar ze een soort herberg in Spaanse stijl van gemaakt hebben. 's Avonds kan je hier ook vaak eten. Ook in Valderrobres vonden we weer een pareltje.
Een korte dag (50km) met een stevige klim op de route naar Morella. Onze eerste echte Spaanse col Pico de Miro van 1259m. De laatste 10km alleen maar klimmen!!! Gemiddeld 8%. Bijna op de top ontzettend veel wind dus ook erg koud (6grd). Je moest je fiets heel goed vasthouden vooral bij het afdalen. Naar beneden toe bevroor je bijna. Maar het uitzicht was weer te gek! Gelukkig hoefden wij niet ver naar beneden af te dalen. Morella, een vestingstad ligt op ca. 1000m. Prachtig! Hier gelukkig na 7 dagen fietsen een rustdag! Daar waren wij zeker aan toe. Soms valt het allemaal niet mee want het is best zwaar voor ons beiden!! Maar wij genieten nog steeds enorm.
Genoten van onze rustdag in Morella. Het was even zoeken naar een hotel want net als in Frankrijk zijn er op zaterdag veel bruiloften en dan is het erg druk en zitten de hotels altijd overvol. Morella echt de moeite waard al is het wel wat toeristich.
26 oktober 2003 - Morella - Fortanete – 64km
Vandaag naar Fortanete. We begonnen op 1000m. Eerst lekker afdalen ondertussen denkend: oh jee, elke 100m naar beneden moet dus ook weer omhoog!!!! Toen we afgedaald waren naar 650m begon het feest echt! In de verte op 6km afstand zagen wij ineens boven ons op een enorme rotskam, bijna in de wolken, het stadje Cantavienja liggen. Daar moesten wij heen! Een steile rotswand recht omhoog van wel 350m!!! Dus eerst naar 900m geklommen en daarna tegen de rotswand aan over smalle weggetjes met haarspeldbochten naar 1400m. Hijg hijg!!!!! Heftig hoor! Maar een uitzicht!!!! Vaak zeggen we tegen elkaar als wij omhoog kijken en wij zien een weg lopen: Oh, dat is een weg naar een huis toe, niet voor ons!!!! Fout!!! Even later rijden wij er dan zelf over heen en kijken we de diepte in en zien de weg beneden ons liggen waar wij juist vandaan kwamen. Dan is het echt wel even kicken!!!! Vanaf 1400m (Catavienja) na een lunchstop even een stukje dalen (pech) om daarna verder te klimmen naar de echte top puerto de Cuarto Pelado die op 1657m lag. Veel wind, koud, guur maar met een schitterend uitzicht op het dorpje waar wij net vandaan kwamen. Hele valleien met verschillende rotsformaties. Bijna niet te beschrijven.
Gelukkig gaan wij elke dag op tijd weg anders komen wij natuurlijk in de spits te zitten. Want het is best lastig als je in de spits hier op de wegen fiets. Dan kom je wel 10 auto's ipv 5 stuks op een ochtend tegen en dan kunnen wij soms niet naast elkaar rijden!!!! Deze dag was heel erg pittig. Ook de afdalingen waren spectaculair. Harry laat zich gewoon naar beneden "vallen" en Ella doet het een beetje rustiger aan maar het gaat al wat beter!!! Goed stuur vasthouden en gaaaaaannnnnn!!! Ook deze dag weer hellingen van wel 8-10%. Maar wel weer een dag om in te lijsten.
De route iets ingekort want met dat klimmen gaat er behoorlijk wat tijd inzitten en anders hadden wij nog een berg moeten doen tot het volgende dorp (15km verder). Dus in Fortanete gebleven. Wat een gat! Maar weer met mooie herrinneringen. In de plaatselijke bar naar de Auberge gevraagd (in het beetje Spaans wat Harry nu ook al spreekt). Daar hebben ze met iemand gebeld die ons bij de kerk op zou wachten om ons naar de Auberge te brengen. Toen we daar aankwamen leek het wel een soort schuur. Dat was het dan! Maar surprise!! Binnen waren uitstekende slaapplaatsen. Het was een soort herberg met 21 stapelbedden waar wij met z'n 2 waren. Prima! Heerlijke douche en wij waren weer fris en fruitig. Nou ja, bijna dan na zo’n zware dag. In het plaatselijke restaurant gegeten!!! Ook weer een verhaal apart. Harry was 's middags nog even rond gaan vragen of we ergens konden eten. Het kleine restaurant wat al dicht maar voor ons hebben ze het ’s avonds open gedaan en voor ons alleen gekookt. Een uitgebreid 3-gangen menu met water, wijn en brood erbij voor 9 euro p.p. Ook de kachel werd speciaal voor ons aangemaakt. Waar kom je dat nog tegen!
27 oktober 2003 – Fortanete – Teruel – 74km
Onze laatste etappe voor de rustdag! Zwaar zwaar en nog eens zwaar!!!!Een tocht naar Teruel met maar liefst 4 cols van 1507m (puerto de Sollavientos), 1700m (puerto de Villaroya), 1468m en 1600m (puerto de Cabigordo). Kapot waren we! Natuurlijk daal je niet helemaal diep af maar toch is het steeds maar weer klimmen geblazen. Van die lekkere puisten die best wel pittig en steil zijn!!! Soms vraag je je wel eens af: is dit nu echt leuk?????? Ja, natuurlijk maar je mag er best even doorheen zitten en op dat moment ben je even niet aanspreekbaar!! Maar het geeft je ook een fantastisch gevoel dat je dit allemaal maar mee mag maken! Dit gebied van de laatste dagen is kaal, woest en kleurrijk (diverse bruintinten) maar helemaal onze smaak (zou Dali hier wat vanaf gekeken hebben????) Zo mooi!! Dat maakt het ook de moeite waard en wij proberen ook tijdens het naar boven klimmen als wij zitten te puffen en te hijgen, veel van de omgeving te genieten. Maar als je dan op je hotelkamer in bed ligt en de dag bespreekt en de foto's bekijkt dan maakt het weer veel goed.
Het vinden en van een hotel is ook een soort ritueel geworden. Ella blijft bij de fietsen, Harry gaat naar binnen en gaat de kamers bekijken. Soms meerdere hotelletjes. Als we wat leuks gevonden hebben dan .......alle tassen afladen (8 stuks) vaak 2 of 3 hoog met die zware kleredingen trappen op!!! Fietsen opbergen (soms zelfs in een kelder) en dan zijn wij echt op de kamer om.................wij noemen het altijd BOMMETJE MAKEN. Binnen 5 minuten is het altijd een KL......zooi. Tassen open, andere kleren pakken enz. enz. Maar dat is ook al weer een gewoonte geworden. Eigenlijk is het net werken!
28 oktober 2003 – Teruel - rustdag
Genieten van onze vrije dag na deze zware klim dagen. We hebben al behoorlijk wat kilometers achter onze kiezen. Tot nu toe ca. 2400 km gereden. Wat een prestatie. Ik (Ella) had nooit kunnen bedenken dat ik dat nog eens zou doen en met zoveel plezier. Natuurlijk hebben wij beide enorm veel lol met elkaar en genieten wij van alles om ons heen. Gelukkig gaat het met Harry ook heel goed ondanks dat het toch wel wat kouder is dan wij hadden gedacht. Maar hij houdt heel optimistisch zijn korte broek bovenin zijn fietstas! Even afkloppen, maar ook de fietsen doen het heel goed.! Nog helemaal geen pech en de remblokjes nog niet vervangen. Harry heeft veel plezier van zijn nieuwe fiets met de schijfremmen en vooral de vering!!! Hij vliegt op en neer!! We kijken toch ook al weer uit naar de komende weken.
29 oktober – 3 november 2003 – Teruel - Albarracin – Una – Cuenca – Montilla de Palancar – Alarcon – 272km
Surprise!!! In deze kleine plaats Alarcon een biblotheek gevonden waar een computer stond. Wij kregen een half uur de tijd om snel ons verslag typen. Kort en in een superkleine vorm:
Veel te veel te vertellen maar te kort de tijd. Wij rijden steeds maar door een super indrukwekkend landschap in zoveel kleurenschakeringen. We komen door hele mooie dorpjes en stadjes (vaak op een hele hoge berg). Deze zijn vaak omgeven door vestingsmuren en liggen hoog op een bergkam waar het dus ook heel hard waait en koud is omdat wij de laatste week vaak boven de 1000m waren. Allbararcin (1160m)was een juweel van een stadje!! Tot nu toe de meest indrukwekkende. Hoog in de bergen in een nauwe kloof hangen de huizen strak tegen elkaar tegen de bergwand op. Ook de kleuren van de huizen zijn aangepast aan de kleuren van de bergenwanden. In diverse gradaties rood. Super mooi om te zien. Je ziet geen toerist lopen en wij liepen daar bijna alleen rond.
De volgende dag een lange etappe (77km) met “maar” 3 bergen van boven de 1600m!!! Heel erg koud 5grd. en een ontzettende zware TEGENWIND!!! Dus over de echte gevoelstemperatuur zullen wij het maar even niet hebben. Maar het blijft de moeite waard al zullen jullie je wel eens afvragen of wij wel helemaal lekker zijn en alles wel op een rijtje hebben.
Bijna geen regen.....en dan opeens een dag in Una, worden we wakker en dan stormt, regent en waait het als een gek!!! Dus wij ook niet gek......en nemen een extra vrije dag en duiken ons bedje weer in!!!! Daar hebben wij dus de ”reserve” dagen voor. Voor Spanje was het ook erg extreem weer, want het was uitgebreid op de TV!!! Pech voor ons.
De volgende dag droog en konden wij onze route vervolgen naar Cuenca. Gelukkig korte etappe (38km) en het werd in de loop van de middag zelfs zonnig!!! Ook weer ravijnen, kloven (Ventano de Diablo) rotsen en hele lange afdalingen (daarna komt de klim dus weer). In de middag lekker rondgewandeld in de oude bovenstad waar wij een hotel hadden. Schitterend!!! In de oude bovenstad boven op een rots hangen de huizen op een rand boven de kloof! Nog wel wat frisjes! De volgende dag met strakblauwe lucht vertrokken bij ......2grd!!!! Dus goed ingepakt en handschoenen aan!!!! Vooral de afdaling was koud!!!! Daarna werd het steeds warmer en reden wij een heel ander landschap in. Het landschap van Don Quichot - La Mancha!!! Heel anders met diverse roodtinten grond en ook wat glooiender. Via Montilla (98km) nu dus in Alarcon (17km). Gisteren zaten alle hotels in Alarcon vol waardoor we 15km verderop pas een hotel konden vinden. Vandaag lukte dat wel en omdat het de moeite waard was om hier een dagje te blijven. Dat hadden wij wel verdiend. Inmiddels dag 55, etappe 39 en 2680km achter de wielen. Hoogtemeters 24.600m.
4 november 2003 - Alarcon - Barrax - 74km
Een heerlijke koude morgen maar met een......strakblauwe lucht. Onszelf nog even goed inpakken voor de kou maar in de zon wordt het al steeds wat warmer. Nog een paar kleine klimmetjes en toen waren wij toch echt in het land van Don Quichot - La Mancha. De windmolens draaiden vrolijk rond. Een heel ander landschap dan de hoge bergen en rotsenpartijen waar wij uit kwamen. Dit is eigenlijk een grote hoogvlakte op 700-800m met kaaaaarrrssssrechte wegen die je kilometers ver weg kan zien lopen. Deze waren licht heuvelend dus eindelijk een iets makkelijker stuk voor ons. Dat hadden wij nu wel weer eens verdiend.Wij reden door prachtige olijf- en wijngaarden. Totaal anders. Natuurlijk gaat onze voorkeur wel uit naar de bergen maar dit was ook wel even lekker hoor - behalve de wind, die zat ons ook weer eens een beetje tegen. Behoorlijk tempo kunnen maken en nu gaan we echt zuidwaarts. Wat is het dan lekker als je in een hotel komt waar je languit in bad kan liggen en je stijve benen kan laten rusten!!!! Wat wel jammer is en waar je niet echt aan kan wennen is het late tijdstip om te gaan eten. Als we boffen dan kan het om 20.30 uur maar meestal pas vanaf 21.00 uur. Dus met een volle buik naar bed toe. Ook zitten we vaak “gezellig” samen in de eetzaal/restaurant. Iedereen eet meestal ´s middags uitgebreid en wij pas in de avond. Maar lekker is het wel altijd.
5 november 2003 - Barrax - Paterna - 83km
Zwaar zwaar zwaar!!!! Wat een dag!!! Maar wat mooi ook weer! Alles de moeite waard als je na een etappe lekker onder de hete douche staat. De eerste kilometers waren nog licht stijgend maar in de verte zagen we ze alweer aankomen........DE BERGEN!!! Steeds dichterbij en toen was ineens het vlakke landschap afgelopen en werd er weer een aanslag op onze klimspieren gepleegd. Dat was weer effe wennen hoor!! Behoorlijke bergen moesten wij ook weer meteen op!!! Ook weer veel wind en wij kwamen nu in de Sierra Alcaraz. Hier lijkt alles echt uitgestorven. Soms kom je dorpjes tegen die kompleet verlaten zijn. Wel mooie wegen om te rijden en je komt ook weinig verkeer tegen. Het is werkelijk een schitterende uitgezette route door dit Spaanse land. De klimmen waren ook niet mis. Deze dag wel 3 topjes van boven de 1400m moeten nemen. Maar ook wel lekker weer naar beneden toe. Bij de laatste klim zaten wij zelfs in de wolken!!!! Dicht bij elkaar blijven anders zag je helemaal niets. Kleine wereld ineens en ook meteen koud. Ella nog haar overhandschoenen aangetrokken. Ook verkrampte handen van het konstant remmen. Haar remblokken waren gelukkig al vernieuwd onderweg!!!! Op laatste klim naar Paterna tot 1300m was zelfs de laatste kilometer een stijgingspercentage van 11% Hoe ga je nu goed een berg op???? Gewoon doortrappen zegt Harry. Nou Ella moet er eerst altijd even inkomen. In het begin is het nog een gehijg maar dan langzaam komt ze in het ritme en dan gewoon verstand op nul (dat is het makkelijkste van de berg opgaan) en dit dan kilometers lang volhouden. Helaas (nou ja) moet er ook wel eens gestopt worden voor een foto of een broodje of een plasje!!! Dan weer in het ritme komen en weer gaan. Maar als je bovenaan komt dan wordt je direct beloond! Natuurlijk door eerst een dikke knuffel van mijn mannetje en ook door het prachtige uitzicht. Niet vergeten tijdens de klim hier ook van te genieten. Eind van de dag heeft Ella zelfs zere duimen van het schakelen van de versnellingen!!! Gelukkig zijn het er wel genoeg!!!
Vandaag 6-11 Paterna - Siles 70km
Direct vanuit bed.......de berg op. Eerst de 11% klim verder afmaken en daarna de rest van de 5 kilometer tot de top. Helaas het rustig intrappen was er niet bij!!!! Dat doet pijn aan de spieren hoor!!!! Niet echt lekker! Maar volgens Harry heb ik turbo-dijen gekregen met staalkabels dus dat moet dan wel kunnen. Ook was het vandaag schitterend weer. Strakblauwe lucht en warm. Smeren dus! ´s middag liep het zelfs op tot 19grd. en dat in de hoge bergen!!! Voor het eerst weer in een shirt met korte mouwen gereden sinds een aantal weken. Heerlijk. De route was ook vandaag weer super pittig!!!! Weer 3 “bergjes” van 1500m over en het afdalen was ook heerlijk. Het gaat steeds beter met Ella. Haar topsnelheid ligt al op 55km (afdalen zullen jullie wel begrijpen) Harry vliegt mij dan wel nog even voorbij maar die laat ik dan wel gaan ....ik ben gekke henkie niet!!
Vandaag zijn wij in Andalusië aangekomen. Weer een heel ander landschap. Weer veel hoge bergen maar met erg veel groene sparren en heeeeeel veel olijfgaarden die hoog de bergen op lopen. Hoe die er afgehaald worden op die steile hellingen zijn wij nog niet achter. Wat een schitterende dag maar ook zwaar. Je kan wel merken dat het weer aan gaat tikken. Wij worden weer een beetje smaller in het gezicht dus wij moeten maar weer flink eten!!! Als je zware dagen achter elkaar fietst dan merk je dat goed. Je moet eens zien wat we toch overdag allemaal naar binnen werken!!!! Niet te geloven. Wij blijven gewoon een stelletje kliko´s. Maar in deze plaats weer een leuk pension gevonden met werkelijk een schitterend uitzicht vanuit ons bedje over de vallei!!!! Soms ziet het er aan de buitenkant niet uit maar dan sta je er versteld van hoe het er binnen uitziet!!! Harry gaat altijd wel eerst de kamer bekijken!!!! Ook heel schoon en niet eens erg duur!!!
Nog 2 dagen fietsen (ook met veel klimmen) en dan hebben wij een extra rustdag voordat wij in Granada zijn. Want in Carzola blijven wij een dag extra. Dan wordt Ella de hele dag door speciaal verwend door haar lieverdje!!! Want dat mens wordt dan een dagje ouder!!!! Ondanks dat het voor jullie lijkt dat het een loodzware "vakantie" is (dat klopt) hadden wij dit voor geen goud willen missen. Natuurlijk zit je er wel eens vreselijk doorheen maar als je dan lekker een bad-douche genomen hebt en je bent de foto´s weer aan het bekijken van die dag dan heb je toch wel een superfijn gevoel dat je dit samen mag en kan meemaken. Wat een natuur en ook samen dit kunnen doen. Wij lachen wat af al zitten we eigenlijk 24 uur per dag op elkaars lip (maar dat waren wij al gewend). Wij hadden dit niet willen missen!!!!!! Gelukkig gaat het qua gezondheid ook goed en dat waarderen wij ook zeer!!! Als wij tot nu toe terugkijken hebben wij wel veel wind en kou gehad maar (even afkloppen) de regen viel toch wel heel erg mee. Gelukkig maar - dat zal wel hebben gelegen aan de schelpen die wij van Gert en Tiny hebben gekregen als mascotte. Nu al bijna 2900 km erop zitten en wachten er nog maar 700km. met een paar bulten.
Surprise!!! In deze kleine plaats Alarcon een biblotheek gevonden waar een computer stond. Wij kregen een half uur de tijd om snel ons verslag typen. Kort en in een superkleine vorm:
Veel te veel te vertellen maar te kort de tijd. Wij rijden steeds maar door een super indrukwekkend landschap in zoveel kleurenschakeringen. We komen door hele mooie dorpjes en stadjes (vaak op een hele hoge berg). Deze zijn vaak omgeven door vestingsmuren en liggen hoog op een bergkam waar het dus ook heel hard waait en koud is omdat wij de laatste week vaak boven de 1000m waren. Allbararcin (1160m)was een juweel van een stadje!! Tot nu toe de meest indrukwekkende. Hoog in de bergen in een nauwe kloof hangen de huizen strak tegen elkaar tegen de bergwand op. Ook de kleuren van de huizen zijn aangepast aan de kleuren van de bergenwanden. In diverse gradaties rood. Super mooi om te zien. Je ziet geen toerist lopen en wij liepen daar bijna alleen rond.
De volgende dag een lange etappe (77km) met “maar” 3 bergen van boven de 1600m!!! Heel erg koud 5grd. en een ontzettende zware TEGENWIND!!! Dus over de echte gevoelstemperatuur zullen wij het maar even niet hebben. Maar het blijft de moeite waard al zullen jullie je wel eens afvragen of wij wel helemaal lekker zijn en alles wel op een rijtje hebben.
Bijna geen regen.....en dan opeens een dag in Una, worden we wakker en dan stormt, regent en waait het als een gek!!! Dus wij ook niet gek......en nemen een extra vrije dag en duiken ons bedje weer in!!!! Daar hebben wij dus de ”reserve” dagen voor. Voor Spanje was het ook erg extreem weer, want het was uitgebreid op de TV!!! Pech voor ons.
De volgende dag droog en konden wij onze route vervolgen naar Cuenca. Gelukkig korte etappe (38km) en het werd in de loop van de middag zelfs zonnig!!! Ook weer ravijnen, kloven (Ventano de Diablo) rotsen en hele lange afdalingen (daarna komt de klim dus weer). In de middag lekker rondgewandeld in de oude bovenstad waar wij een hotel hadden. Schitterend!!! In de oude bovenstad boven op een rots hangen de huizen op een rand boven de kloof! Nog wel wat frisjes! De volgende dag met strakblauwe lucht vertrokken bij ......2grd!!!! Dus goed ingepakt en handschoenen aan!!!! Vooral de afdaling was koud!!!! Daarna werd het steeds warmer en reden wij een heel ander landschap in. Het landschap van Don Quichot - La Mancha!!! Heel anders met diverse roodtinten grond en ook wat glooiender. Via Montilla (98km) nu dus in Alarcon (17km). Gisteren zaten alle hotels in Alarcon vol waardoor we 15km verderop pas een hotel konden vinden. Vandaag lukte dat wel en omdat het de moeite waard was om hier een dagje te blijven. Dat hadden wij wel verdiend. Inmiddels dag 55, etappe 39 en 2680km achter de wielen. Hoogtemeters 24.600m.
4 november 2003 - Alarcon - Barrax - 74km
Een heerlijke koude morgen maar met een......strakblauwe lucht. Onszelf nog even goed inpakken voor de kou maar in de zon wordt het al steeds wat warmer. Nog een paar kleine klimmetjes en toen waren wij toch echt in het land van Don Quichot - La Mancha. De windmolens draaiden vrolijk rond. Een heel ander landschap dan de hoge bergen en rotsenpartijen waar wij uit kwamen. Dit is eigenlijk een grote hoogvlakte op 700-800m met kaaaaarrrssssrechte wegen die je kilometers ver weg kan zien lopen. Deze waren licht heuvelend dus eindelijk een iets makkelijker stuk voor ons. Dat hadden wij nu wel weer eens verdiend.Wij reden door prachtige olijf- en wijngaarden. Totaal anders. Natuurlijk gaat onze voorkeur wel uit naar de bergen maar dit was ook wel even lekker hoor - behalve de wind, die zat ons ook weer eens een beetje tegen. Behoorlijk tempo kunnen maken en nu gaan we echt zuidwaarts. Wat is het dan lekker als je in een hotel komt waar je languit in bad kan liggen en je stijve benen kan laten rusten!!!! Wat wel jammer is en waar je niet echt aan kan wennen is het late tijdstip om te gaan eten. Als we boffen dan kan het om 20.30 uur maar meestal pas vanaf 21.00 uur. Dus met een volle buik naar bed toe. Ook zitten we vaak “gezellig” samen in de eetzaal/restaurant. Iedereen eet meestal ´s middags uitgebreid en wij pas in de avond. Maar lekker is het wel altijd.
5 november 2003 - Barrax - Paterna - 83km
Zwaar zwaar zwaar!!!! Wat een dag!!! Maar wat mooi ook weer! Alles de moeite waard als je na een etappe lekker onder de hete douche staat. De eerste kilometers waren nog licht stijgend maar in de verte zagen we ze alweer aankomen........DE BERGEN!!! Steeds dichterbij en toen was ineens het vlakke landschap afgelopen en werd er weer een aanslag op onze klimspieren gepleegd. Dat was weer effe wennen hoor!! Behoorlijke bergen moesten wij ook weer meteen op!!! Ook weer veel wind en wij kwamen nu in de Sierra Alcaraz. Hier lijkt alles echt uitgestorven. Soms kom je dorpjes tegen die kompleet verlaten zijn. Wel mooie wegen om te rijden en je komt ook weinig verkeer tegen. Het is werkelijk een schitterende uitgezette route door dit Spaanse land. De klimmen waren ook niet mis. Deze dag wel 3 topjes van boven de 1400m moeten nemen. Maar ook wel lekker weer naar beneden toe. Bij de laatste klim zaten wij zelfs in de wolken!!!! Dicht bij elkaar blijven anders zag je helemaal niets. Kleine wereld ineens en ook meteen koud. Ella nog haar overhandschoenen aangetrokken. Ook verkrampte handen van het konstant remmen. Haar remblokken waren gelukkig al vernieuwd onderweg!!!! Op laatste klim naar Paterna tot 1300m was zelfs de laatste kilometer een stijgingspercentage van 11% Hoe ga je nu goed een berg op???? Gewoon doortrappen zegt Harry. Nou Ella moet er eerst altijd even inkomen. In het begin is het nog een gehijg maar dan langzaam komt ze in het ritme en dan gewoon verstand op nul (dat is het makkelijkste van de berg opgaan) en dit dan kilometers lang volhouden. Helaas (nou ja) moet er ook wel eens gestopt worden voor een foto of een broodje of een plasje!!! Dan weer in het ritme komen en weer gaan. Maar als je bovenaan komt dan wordt je direct beloond! Natuurlijk door eerst een dikke knuffel van mijn mannetje en ook door het prachtige uitzicht. Niet vergeten tijdens de klim hier ook van te genieten. Eind van de dag heeft Ella zelfs zere duimen van het schakelen van de versnellingen!!! Gelukkig zijn het er wel genoeg!!!
Vandaag 6-11 Paterna - Siles 70km
Direct vanuit bed.......de berg op. Eerst de 11% klim verder afmaken en daarna de rest van de 5 kilometer tot de top. Helaas het rustig intrappen was er niet bij!!!! Dat doet pijn aan de spieren hoor!!!! Niet echt lekker! Maar volgens Harry heb ik turbo-dijen gekregen met staalkabels dus dat moet dan wel kunnen. Ook was het vandaag schitterend weer. Strakblauwe lucht en warm. Smeren dus! ´s middag liep het zelfs op tot 19grd. en dat in de hoge bergen!!! Voor het eerst weer in een shirt met korte mouwen gereden sinds een aantal weken. Heerlijk. De route was ook vandaag weer super pittig!!!! Weer 3 “bergjes” van 1500m over en het afdalen was ook heerlijk. Het gaat steeds beter met Ella. Haar topsnelheid ligt al op 55km (afdalen zullen jullie wel begrijpen) Harry vliegt mij dan wel nog even voorbij maar die laat ik dan wel gaan ....ik ben gekke henkie niet!!
Vandaag zijn wij in Andalusië aangekomen. Weer een heel ander landschap. Weer veel hoge bergen maar met erg veel groene sparren en heeeeeel veel olijfgaarden die hoog de bergen op lopen. Hoe die er afgehaald worden op die steile hellingen zijn wij nog niet achter. Wat een schitterende dag maar ook zwaar. Je kan wel merken dat het weer aan gaat tikken. Wij worden weer een beetje smaller in het gezicht dus wij moeten maar weer flink eten!!! Als je zware dagen achter elkaar fietst dan merk je dat goed. Je moet eens zien wat we toch overdag allemaal naar binnen werken!!!! Niet te geloven. Wij blijven gewoon een stelletje kliko´s. Maar in deze plaats weer een leuk pension gevonden met werkelijk een schitterend uitzicht vanuit ons bedje over de vallei!!!! Soms ziet het er aan de buitenkant niet uit maar dan sta je er versteld van hoe het er binnen uitziet!!! Harry gaat altijd wel eerst de kamer bekijken!!!! Ook heel schoon en niet eens erg duur!!!
Nog 2 dagen fietsen (ook met veel klimmen) en dan hebben wij een extra rustdag voordat wij in Granada zijn. Want in Carzola blijven wij een dag extra. Dan wordt Ella de hele dag door speciaal verwend door haar lieverdje!!! Want dat mens wordt dan een dagje ouder!!!! Ondanks dat het voor jullie lijkt dat het een loodzware "vakantie" is (dat klopt) hadden wij dit voor geen goud willen missen. Natuurlijk zit je er wel eens vreselijk doorheen maar als je dan lekker een bad-douche genomen hebt en je bent de foto´s weer aan het bekijken van die dag dan heb je toch wel een superfijn gevoel dat je dit samen mag en kan meemaken. Wat een natuur en ook samen dit kunnen doen. Wij lachen wat af al zitten we eigenlijk 24 uur per dag op elkaars lip (maar dat waren wij al gewend). Wij hadden dit niet willen missen!!!!!! Gelukkig gaat het qua gezondheid ook goed en dat waarderen wij ook zeer!!! Als wij tot nu toe terugkijken hebben wij wel veel wind en kou gehad maar (even afkloppen) de regen viel toch wel heel erg mee. Gelukkig maar - dat zal wel hebben gelegen aan de schelpen die wij van Gert en Tiny hebben gekregen als mascotte. Nu al bijna 2900 km erop zitten en wachten er nog maar 700km. met een paar bulten.
7 november 2003 - Siles - Coto Rios - 67km
Opgestaan met stralend). Weer een schitterende route met weinig autoverkeer (eigenlijk bijna niets). Eerst reden wij (klimmen dus) langs een hoge bergkam met hele verre uitzichten over kilometers lange olijfgaarden in schitterende kleuren. Rondom bergen om ons heen met hier en daar een wit dorpje ertegenaan geplakt. De witte dorpen van Andalusië. Hier moeten alle mensen sterke beenspieren hebben om elke keer de steile straatjes op te lopen. Ook vandaag ging het weer stevig op en neer. En.......ook goed smeren tegen de zon!!! Zelfs in de middag in ons T-shirt kunnen rijden want toen was de temperatuur gestegen naar 20grd. ´s Morgens is het nog frisjes met 7grd. als wij starten!!!! BRRRR. Een hele tijd langs het stuwmeer in het National Park Cazorla gereden wat deel uitmaakt van de Sierra Segura. Wat een verbluffende natuur ook hier weer. Blauw-groen water, heel veel bossen - het lijkt hier nu een beetje op de fjorden van Noorwegen en Nieuw Zeeland. Wat een afwisseling elke keer. Nog steeds op en neer tussen de 700-800m. In dit grootste park van Spanje zit ook heel veel wild en vogels. Wij kwamen ook nog een aantal herten tegen langs de weg. Mooi hoor. Ook ´s avonds bij ons hotel hoorden en zagen wij de wilde zwijnen om ons heen. Trouwens, weten jullie met wie ik aan het fietsen ben?????? Ja, ja.........met de burgemeester van Zeist!!!!! Hadden jullie niet gedacht hè? Want iedere keer als ze bij een hotel zelf de gegevens invullen op een kaart, zetten ze bij het beroep van Harry dit neer. Lachen hoor! De eerste keer toen we dit lazen lagen we zowat in een stuip!!!
8 november 2003 - Coto Rios - Cazorla - 37km
Een stukkie zullen jullie maar zeggen: Makkie!!! Ja, de afstand was het niet!!! Iets langer blijven liggen maar toen stevig in de benen. Ook nu weer stralend weer. Eerste 15km langzaam inkomen (op en nee)r en toen stond ons weer een stevige klim van 700m naar 1300m te wachten!!!! De eerste 6km hiervan waren echt heel stevig. Puf Puf ....maar niet stoppen! Daarna ietsjes minder steil tot de top (nog eens 4 km) . Als beloning hadden wij hier weer schitterende uitzichten op het dal beneden ons waar we uit kwamen en de hoge bergen om ons heen. Direct over de top een geheel ander landschap. Zo ver je kijken kon zag je kilometers ver heuvels vol olijfgaarden. Ook weer mooi. Toen heerlijk lang afdalen het echte Andalusië in!! Leuk hotel midden in het oude centrum waar het bijna niet te fietsen is zo steil tegen de bergwand aan. Vanavond "oudjaar" gevierd in passende dronkenschap!!
9 november 2003 - Cazorla RUSTDAG EN VERJAARDAG!!!
Natuurlijk wil ik iedereen bedanken voor de lieve telefoontjes, mailtjes en SMS voor mijn (Ella) verjaardag!!! Zo had ik toch een heel erg feestelijk gevoel, zeker op onze rustdag in Cazorla!!!Het was eerst feest omdat wij na 5 dagen stevig doorfietsen een rustdag hadden waar we heerlijk konden uitslapen. En toen het cadeau van mijn lieve schat! Ik moest hardop een heel mooi gedicht voorlezen die hij onderweg speciaal voor mij gemaakt had. En jullie kunnen je natuurlijk wel voorstellen hoe dat ging. Na de eerste regel was het al tranen met tuiten!!! Met veel horten en stoten alles gelezen over zijn BEWONDERING voor deze kleine (oude) meid!!! Wat heb ik toch een zeer speciale man!!! Hele fijne dag gehad met heeeel veeel zon dus veel op terrasjes gezeten, rondgewandeld en vooral genoten samen in dit mooie plaatsje tussen de bergen in. Een dag om nooit te vergeten!
10 november 2003 - Cazorla - Huelma - 74km
Feest weer voorbij dus rustdag ook. Onze "werkdag" maandag begon ook weer om 07.00 uur als de wekker afloopt!!! Eerst nog even zonnig met een lange afdaling van 20km maar toen begonnen de bergen weer te komen gelijk met dikke bewolking!!!! Het dieptepunt van onze dag hebben wij ook gehad..................dalen naar maar 400m!!!! En dat betekent ook ......weer klimmen geblazen naar 1000m!!! Oh, Oh die benen toch, die hebben toch heel wat te lijden. Wij werden hierboven weer beloond met super uitzichten over het bergketen de Sierra Magina. Weer heel anders gevormd. Het leek een beetje op de Rocky Mountains in Canada: Schitterend met de zon erop. Hiervoor hadden wij ca. 1,5 uur in de regen gefietst. Niet koud maar wel nat.!!!! Maar wij klagen niet want de laatste keer dat wij echt GEFIETST hebben in de regen was op 22 oktober en dat was ook maar een uurtje.
Trouwens als wij tussendoor in een bar/café komen voor een lekkere koffie, heen ze hier in Spanje de eigenaardige gewoonte om gewoon alles van je af de gooien. Hup, alles op de grond!!! Dus overal waar je kijkt is het een grote klerezooi!!! Peuken, papier, pindaschillen enz. ligt hier op de grond. Kan je nagaan wat het aan het eind van de dag is!! Dus doen wij gewoon mee, je staat er net niet tot je knieën in. Wel wennen hoor maar je moet je tenslotte wel aanpassen. Maar dat doen wij niet met alles. ROKEN!!! Hier wordt wat afgerookt! Niet te filmen. Iedereen rookt bijna. Ook de vrouwen heel veel. Zelfs volop op straat!!! Dat is gelukkig bij ons wel anders! Het is ook vaak overal blauw van de rook. Gezellig uit eten????? Ja, maar dan niet zonder de TV met de volumeknop op 10!!! Overal dus!!!!
11 november 2003 - Huelma - Granada - 88km
Wat een dag!!!! Wij vonden het alvast een mijlpaal om Granada te bereiken. Maar het begon al goed. Het weer was weer schitterend, strakblauwe lucht en een heerlijke temperatuur later op de dag. Na eerst (meteen uit je bed) 3km stevig klimmen........verrassing!!!! De weg was een groot deel weggespoeld waardoor wij hier niet door konden! Dus.......afdalen en opnieuw beginnen via een andere route. Dus na 6km stonden wij weer voor ons hotel!!! Ook vandaag weer een prachtige route....eerst stevig klimmen naar 1300m door olijfgaarden maar de beloning was er dan ook naar. Toen wij een bocht omkwamen hadden wij daar ineens een indrukwekkend uitzicht op de besneeuwde toppen van de Sierra Nevada. Beschenen door de volle zon lag ze daar met toppen van meer dan 3000m hoog. Kippenvel! We zijn wel tot de conclusie gekomen dat dit toch wel een van de meest indrukwekkende reizen tot nu toe is. De combinatie van reizen op de fiets, de natuur, cultuur, het vreselijk afzien maar dan ook weer de geweldige voldoening en de kick als je boven de top bereikt hebt, de verscheidenheid aan landschappen. Je "proeft, ruikt en voelt" als het ware de totale omgeving. Dan voel je je wel klein als je zo rondfietst. Soms lijkt het ook net of alles om je heen niet echt is. Dat je eigenlijk in een film fietst. Het gevoel dat je alles op eigen kracht volbrengt geeft ook heel veel voldoening. Wij geloven ook dat je zo’n reis op de fiets veel intenser beleefd omdat je veel langer over de indrukken doet dan snel met de auto erlangs. Dus met alle kleine minpuntjes (kou) hebben wij het tot nu toe zo subliem!!! Wat een enorme belevenis. En Spanje moet je echt op deze manier beleven. Dus iedereen............trainen maar!! Als dit kantoorjuffie het kan kunnen jullie het ook!!
Mooie rit via leuke witte dorpjes (hoog op de heuvels) in de zon, hebben wij Granada bereikt. Wat een drukte zeg!!! Maar een gezellige stad!!! Hotels voldoende, meer dan 100! Dus zoek maar uit! Wij wilden midden in het oude centrum zitten dus daar meteen naar toe gereden. De prijzen varieren van 25 tot 200 euro per nacht. Een leuk hotel gevonden en omdat het laag seizoen is en wij 3 nachten hier zouden blijven, kwam bij Harry natuurlijk zijn handels-geest naar boven!!!! Hij had de dag van zijn leven. Eerst wat van de kamerprijs af, toen ontbijtje er gratis bij en toen voor 3 nachten....dus het werd steeds goedkoper. Dat was leuk voor mijn jongen!!! Toch een soort inkoop!! Even belangrijk om te melden.....het hotel midden in het centrum op 100m van..............jullie mogen 3x raden.......Grote stad.......ijs.......dus.......Haagen Dasz!!!!!!! Dat wordt smullen!! Heerlijk terrasweer, genieten de komende dagen.
12 november 2003 - rustdag Granada
Na eerst heerlijk uitslapen te hebben en ontbijt, lekker de stad ingegaan en direct allebei naar de.....KAPPER. Dat was wel nodig. Harry zelfs al voor de 2e keer anders had het voor zijn ogen gehangen! Daarna in de zon op het terras koffie gedronken en nu even achter een computer. Hier heb je voldoende internet mogelijkheden. Wij zitten hier in een ruimte met wel 50 computers! Ook veel goedkoper 1,50 per uur. Vandaag lekker rondlopen en morgen willen wij het Alhambra gaan bezoeken.
Opgestaan met stralend). Weer een schitterende route met weinig autoverkeer (eigenlijk bijna niets). Eerst reden wij (klimmen dus) langs een hoge bergkam met hele verre uitzichten over kilometers lange olijfgaarden in schitterende kleuren. Rondom bergen om ons heen met hier en daar een wit dorpje ertegenaan geplakt. De witte dorpen van Andalusië. Hier moeten alle mensen sterke beenspieren hebben om elke keer de steile straatjes op te lopen. Ook vandaag ging het weer stevig op en neer. En.......ook goed smeren tegen de zon!!! Zelfs in de middag in ons T-shirt kunnen rijden want toen was de temperatuur gestegen naar 20grd. ´s Morgens is het nog frisjes met 7grd. als wij starten!!!! BRRRR. Een hele tijd langs het stuwmeer in het National Park Cazorla gereden wat deel uitmaakt van de Sierra Segura. Wat een verbluffende natuur ook hier weer. Blauw-groen water, heel veel bossen - het lijkt hier nu een beetje op de fjorden van Noorwegen en Nieuw Zeeland. Wat een afwisseling elke keer. Nog steeds op en neer tussen de 700-800m. In dit grootste park van Spanje zit ook heel veel wild en vogels. Wij kwamen ook nog een aantal herten tegen langs de weg. Mooi hoor. Ook ´s avonds bij ons hotel hoorden en zagen wij de wilde zwijnen om ons heen. Trouwens, weten jullie met wie ik aan het fietsen ben?????? Ja, ja.........met de burgemeester van Zeist!!!!! Hadden jullie niet gedacht hè? Want iedere keer als ze bij een hotel zelf de gegevens invullen op een kaart, zetten ze bij het beroep van Harry dit neer. Lachen hoor! De eerste keer toen we dit lazen lagen we zowat in een stuip!!!
8 november 2003 - Coto Rios - Cazorla - 37km
Een stukkie zullen jullie maar zeggen: Makkie!!! Ja, de afstand was het niet!!! Iets langer blijven liggen maar toen stevig in de benen. Ook nu weer stralend weer. Eerste 15km langzaam inkomen (op en nee)r en toen stond ons weer een stevige klim van 700m naar 1300m te wachten!!!! De eerste 6km hiervan waren echt heel stevig. Puf Puf ....maar niet stoppen! Daarna ietsjes minder steil tot de top (nog eens 4 km) . Als beloning hadden wij hier weer schitterende uitzichten op het dal beneden ons waar we uit kwamen en de hoge bergen om ons heen. Direct over de top een geheel ander landschap. Zo ver je kijken kon zag je kilometers ver heuvels vol olijfgaarden. Ook weer mooi. Toen heerlijk lang afdalen het echte Andalusië in!! Leuk hotel midden in het oude centrum waar het bijna niet te fietsen is zo steil tegen de bergwand aan. Vanavond "oudjaar" gevierd in passende dronkenschap!!
9 november 2003 - Cazorla RUSTDAG EN VERJAARDAG!!!
Natuurlijk wil ik iedereen bedanken voor de lieve telefoontjes, mailtjes en SMS voor mijn (Ella) verjaardag!!! Zo had ik toch een heel erg feestelijk gevoel, zeker op onze rustdag in Cazorla!!!Het was eerst feest omdat wij na 5 dagen stevig doorfietsen een rustdag hadden waar we heerlijk konden uitslapen. En toen het cadeau van mijn lieve schat! Ik moest hardop een heel mooi gedicht voorlezen die hij onderweg speciaal voor mij gemaakt had. En jullie kunnen je natuurlijk wel voorstellen hoe dat ging. Na de eerste regel was het al tranen met tuiten!!! Met veel horten en stoten alles gelezen over zijn BEWONDERING voor deze kleine (oude) meid!!! Wat heb ik toch een zeer speciale man!!! Hele fijne dag gehad met heeeel veeel zon dus veel op terrasjes gezeten, rondgewandeld en vooral genoten samen in dit mooie plaatsje tussen de bergen in. Een dag om nooit te vergeten!
10 november 2003 - Cazorla - Huelma - 74km
Feest weer voorbij dus rustdag ook. Onze "werkdag" maandag begon ook weer om 07.00 uur als de wekker afloopt!!! Eerst nog even zonnig met een lange afdaling van 20km maar toen begonnen de bergen weer te komen gelijk met dikke bewolking!!!! Het dieptepunt van onze dag hebben wij ook gehad..................dalen naar maar 400m!!!! En dat betekent ook ......weer klimmen geblazen naar 1000m!!! Oh, Oh die benen toch, die hebben toch heel wat te lijden. Wij werden hierboven weer beloond met super uitzichten over het bergketen de Sierra Magina. Weer heel anders gevormd. Het leek een beetje op de Rocky Mountains in Canada: Schitterend met de zon erop. Hiervoor hadden wij ca. 1,5 uur in de regen gefietst. Niet koud maar wel nat.!!!! Maar wij klagen niet want de laatste keer dat wij echt GEFIETST hebben in de regen was op 22 oktober en dat was ook maar een uurtje.
Trouwens als wij tussendoor in een bar/café komen voor een lekkere koffie, heen ze hier in Spanje de eigenaardige gewoonte om gewoon alles van je af de gooien. Hup, alles op de grond!!! Dus overal waar je kijkt is het een grote klerezooi!!! Peuken, papier, pindaschillen enz. ligt hier op de grond. Kan je nagaan wat het aan het eind van de dag is!! Dus doen wij gewoon mee, je staat er net niet tot je knieën in. Wel wennen hoor maar je moet je tenslotte wel aanpassen. Maar dat doen wij niet met alles. ROKEN!!! Hier wordt wat afgerookt! Niet te filmen. Iedereen rookt bijna. Ook de vrouwen heel veel. Zelfs volop op straat!!! Dat is gelukkig bij ons wel anders! Het is ook vaak overal blauw van de rook. Gezellig uit eten????? Ja, maar dan niet zonder de TV met de volumeknop op 10!!! Overal dus!!!!
11 november 2003 - Huelma - Granada - 88km
Wat een dag!!!! Wij vonden het alvast een mijlpaal om Granada te bereiken. Maar het begon al goed. Het weer was weer schitterend, strakblauwe lucht en een heerlijke temperatuur later op de dag. Na eerst (meteen uit je bed) 3km stevig klimmen........verrassing!!!! De weg was een groot deel weggespoeld waardoor wij hier niet door konden! Dus.......afdalen en opnieuw beginnen via een andere route. Dus na 6km stonden wij weer voor ons hotel!!! Ook vandaag weer een prachtige route....eerst stevig klimmen naar 1300m door olijfgaarden maar de beloning was er dan ook naar. Toen wij een bocht omkwamen hadden wij daar ineens een indrukwekkend uitzicht op de besneeuwde toppen van de Sierra Nevada. Beschenen door de volle zon lag ze daar met toppen van meer dan 3000m hoog. Kippenvel! We zijn wel tot de conclusie gekomen dat dit toch wel een van de meest indrukwekkende reizen tot nu toe is. De combinatie van reizen op de fiets, de natuur, cultuur, het vreselijk afzien maar dan ook weer de geweldige voldoening en de kick als je boven de top bereikt hebt, de verscheidenheid aan landschappen. Je "proeft, ruikt en voelt" als het ware de totale omgeving. Dan voel je je wel klein als je zo rondfietst. Soms lijkt het ook net of alles om je heen niet echt is. Dat je eigenlijk in een film fietst. Het gevoel dat je alles op eigen kracht volbrengt geeft ook heel veel voldoening. Wij geloven ook dat je zo’n reis op de fiets veel intenser beleefd omdat je veel langer over de indrukken doet dan snel met de auto erlangs. Dus met alle kleine minpuntjes (kou) hebben wij het tot nu toe zo subliem!!! Wat een enorme belevenis. En Spanje moet je echt op deze manier beleven. Dus iedereen............trainen maar!! Als dit kantoorjuffie het kan kunnen jullie het ook!!
Mooie rit via leuke witte dorpjes (hoog op de heuvels) in de zon, hebben wij Granada bereikt. Wat een drukte zeg!!! Maar een gezellige stad!!! Hotels voldoende, meer dan 100! Dus zoek maar uit! Wij wilden midden in het oude centrum zitten dus daar meteen naar toe gereden. De prijzen varieren van 25 tot 200 euro per nacht. Een leuk hotel gevonden en omdat het laag seizoen is en wij 3 nachten hier zouden blijven, kwam bij Harry natuurlijk zijn handels-geest naar boven!!!! Hij had de dag van zijn leven. Eerst wat van de kamerprijs af, toen ontbijtje er gratis bij en toen voor 3 nachten....dus het werd steeds goedkoper. Dat was leuk voor mijn jongen!!! Toch een soort inkoop!! Even belangrijk om te melden.....het hotel midden in het centrum op 100m van..............jullie mogen 3x raden.......Grote stad.......ijs.......dus.......Haagen Dasz!!!!!!! Dat wordt smullen!! Heerlijk terrasweer, genieten de komende dagen.
12 november 2003 - rustdag Granada
Na eerst heerlijk uitslapen te hebben en ontbijt, lekker de stad ingegaan en direct allebei naar de.....KAPPER. Dat was wel nodig. Harry zelfs al voor de 2e keer anders had het voor zijn ogen gehangen! Daarna in de zon op het terras koffie gedronken en nu even achter een computer. Hier heb je voldoende internet mogelijkheden. Wij zitten hier in een ruimte met wel 50 computers! Ook veel goedkoper 1,50 per uur. Vandaag lekker rondlopen en morgen willen wij het Alhambra gaan bezoeken.
13 november 2003 - Granada – rustdag
Rustdag????? Gewoon vroeg opstaan om met het busje naar het Alhambra te gaan waar we al om 9.30 uur waren. En........opnieuw schitterend weer, strakblauwe lucht ca. 20grd. Niet verkeerd. Hier hebben we uren rondgelopen in de paleizen, tuinen - een kleine stad die tussen 1200 en 1400 gebouwd en bewoond was door de Moorse vorsten. Wat een complex! Hier moet je echt geweest zijn en dan uiteraard ook de ligging!!!! Je kijkt de hele stad over en ook nog naar de bergen. Veel foto’s gemaakt en genoten. Veel voetenwerk verricht dus.........in de middag de terrassen onveilig gemaakt. En.......Haagen Dazs geplunderd!!! Heerlijk.
14 november 2003 - Granada - Alhama de Granada - 51km
Dat is weer even inkomen na al die rustdagen!!! Het weer is weer prima, strakblauwe lucht. Maar volgens de weerberichten gaat dat vanaf morgen veranderen. En.......ze hebben meestal gelijk, dus nu nog maar even genieten. Binnen 15minuten waren wij de stad uit en reden weer naar de bergen toe. En dat was meteen weer flink klimmen in weer een heel ander gebergte met andere kleuren. En als wij dan achterom keken (vooral als wij weer een bergje hadden bedwongen) dan had je nog een schitterend uitzicht op de bergen (Serra Nevada) met sneeuw achter ons. Wat een natuur!!! Nog heerlijk rijden in de zon. Het waren weer flinke afdalingen maar dan ook hele pittige klimmen!! En zeker in de middag was het behoorlijk warm. Dan trek je wat uit zodat wij weer eens in ons hemdje konden rijden. In het dorpje Alhama nog even een terrasje gepakt want je weet nooit wanneer het weer kan!!!
15 november 2003 - Alhama - Colmenar - 65km
Geheel bewolkt. Direct klimmen (7km) en we reden vandaag veel met ons hoofd in de wolken!!! Een heeeeel stuk kouder want we klommen naar 1200m!!! Eerst bovenop nog een soort vallei met teelt van koolsoorten en tomaten. Daarna......een heerlijke lange afdaling van wel 12km lang. Goed asfalt en mooie bochten met mooie vergezichten tussen de wolken door. Heel ver beneden zag je waar je uit zou komen. Dus goed in de remmen knijpen en dan kom je er wel. Harry genoot hier super van!!! Maar dan heb je wel 800m gedaald en dan...............begint het feest weer opnieuw!!! Nou feest???? Weer omhoog en niet zo misselijk ook. Of worden wij gewoon moe????? Het weer werd in de bergen steeds donkerder en dreigender!!! Halen wij het wel of niet zonder regen???? Nee, dus.....eerst in een dorpje verkeerd gereden. Helaas ook veel moeten klimmen - soms wel 10-15% .....maar ook verkeerd! Bah, wat een kl.......dag!!! Eindelijk via een omweg op de goede weg naar Colmenar gekomen.....en regen regen regen. Ook koud. Gelukkig maar een uurtje en vonden we snel een hotel. Daar heeft Harry voor zijn meisje het ligbad lekker vol laten lopen. Dat is dan genieten. Nou, net op tijd binnen want daarna was het echt inktzwart met onweer en heeel veel wind!!! Wij zaten gelukkig droog maar later op de avond ook geen stroom meer tijdens de voetbalwedstrijd (Spanje-Noorwegen). Toen werd het dus stil!
16 november 2003 - Colmenar - Villanueva de Gauche - 15km!!!!!!!
Zo'n kort etappe? Maar het leken er wel 100km!!! Wat een dag!!! Na het noodweer van gisterenavond en nacht, was het droog dus besloten we ondanks de donkere lucht maar te vertrekken voor een "korte etappe" naar Antaquera. Maar nee hoor. Toen wij buiten kwamen was het wel droog maar een hele stevige wind. Na 500m en de berg over werd de wind steeds harder,harder en stormachtiger. En wij moesten ook nog behoorlijk klimmen!!!! Soms stonden wij door de storm gewoon stil of werden we de berm ingeblazen (letterlijk dan ook). Het was gewoon heel erg eng!! Veel gelopen omdat het onverantwoord was om te fietsen. Vooral de rukwinden elke keer als je een bocht omging was doodeng. Ook de berg af was niet te doen. Je stond gewoon stil!!!!!! Heel langzaam en schuifelend naar beneden toe. Toen besloten om niet verder te gaan en gelukkig was er beneden in het dal een hotel waar wij een kamer hebben genomen. Goede beslissing want de rest van de dag was het superslecht weer. Regen en heeeel veel wind (storm).
17 november 2003 - Villanueva - Antequera - 29km
Wat gaat de tijd snel. De laatste loodjes!!! Nou, laat het verkleinwoord er maar af!!! Wat een super super super zware dagen en zeker vandaag! Harry zit mij nu onder het typen bij te voeren met chocolade!!! Wij zitten nu in Antequera en hebben het zwaar gehad!! Maar na een lekker ligbad en even rusten toch maar een computer opgezocht. De rest van de onderbroken etappe van gisteren afgemaakt. Dachten we dat we alles gehad hadden!!! Nou nee dus! Dit was de zwaarste etappe die wij tot nu toe gemaakt hebben!!! Bij het begin beginnen. Toen wij opstonden was het schitterend weer met een strakblauwe lucht. Niet te geloven na zo’n dag als gisteren!!! Je ziet dus dat in de bergen het echt heel snel kan omslaan. Bijna direct vanuit ons bed een berg op!!! En wat voor een!!! Hup, steil omhoog. Wat een aanslag op ons gestel. Vooral Ella heeft dat geweten zo zonder in te trappen!!! Hele stukken niet te fietsen!!!! Lopen dus. Hierna een lang stuk afdaling met uitzicht op de "overkant" van de vallei waar wij weer omhoog moesten of mochten???? Geweldig om te zien maar heeeeel heftig. Wat een gevecht vandaag!!! Maar uiteindelijk toch gewonnen! Maar vraag niet hoe!!!! Kapot elke keer! Het landschap was weer totaal anders. Hier had je krijtrotsen die geërodeerd zijn door 150 miljoen jaren heen. Kaal, ruig maar prachtig. En dan ook nog de zon erop! Wij hebben dus een geweldig uitzicht gehad over het landschap rond de Torcal (1300m) die wij beklommen hebben. Stukken van 10-15% met hele korte steile bochten!!!! Ella kon soms wel janken!!! Maar met veel tussenpauzes gehaald!!! En Harry ook nog in zijn lichtste versnelling had er soms moeite mee!!! Vergeet ook niet wat wij allemaal meezeulen aan bagage!! Ook dat moet de berg op en dat merk je telkens weer als je alles de trap op draagt van beneden naar boven in een hotel. Maar we zijn er weer!!!! Ligbad, liggen en daarna koffiedrinken in deze leuke plaats. Helaas nu geen rustdag maar nog 2 dagen buffelen en dan in Ronda even uitpuffen. We genieten maar na deze 2 heleeeeeele zware dagen is soms het kaarsje wel even uit. We kunnen nog net over de wallen onder onze ogen heen kijken (grapje????).
18 november 2003 - Antequera - El Burgo 62km
De afstanden worden steeds korter en dat is maar goed ook. Wij worden toch ook wel steeds vermoeider. Maar mag dat ook na al die kilometers. Ook is het eind in zicht dus dat zal ook wel meespelen. Maar wij blijven genieten van de omgeving en wat we aan het doen zijn. Ook vandaag weer zon, bergen en bergen en bergen!!!! Direct al weer klimmen met veel afwisselend landschap. Soms ook best heftige hellinktjes ertussen om ons even lekker af te peigeren!!! Maar lekker in ons T-shirt (´s middags) na al het klimmen en hele heftige afdaling (goed voor de remmen) naar een dieptepunt van wel 200m!!!! Dat was een tijd geleden! Je zag ook de temperatuur meteen oplopen omdat je een stuk lager zat. Hier beneden kwamen wij in een kloof met wanden om ons heen van wel 400m hoog. Ook hing er hoog bovenin nog een oude houten bruggetje. Wie durft???? Harry in ieder geval niet. Een mooie omgeving om te mountainbiken, kanoën en raften. Voor ieder wat!!! Het was een spectaculair gezicht. Natuurlijk konden wij hier niet blijven staan want anders kom je er niet uit!!! Dus.........weer klimmen geblazen!!! Vanaf 200m ruim 10km geklommen om deze kloof de Gargantar El Chorro waar de Rio Guadalhorce doorheen stroomt, te verlaten. Via schitterende rotformaties verlieten wij dit gebied weer en via het witte plaatsje Ardales een mooie route door weer geheel ander landschap naar El Burgo gereden. Eerst flink klimmen en daarna op en neer! Behoorlijk zweten want het was ´s middags goed heet geworden. Leuke Posada gevonden en even lekker uitgerust!!!
19 november 2003 - El Burgo - Ronda 29km
Een stukkie!!!!! Maar dan wel heftig!!!! Strakblauwe lucht en lekker warm (hebben wij toch ook wel eens verdiend). Direct vanuit het dorp ging het meteen de berg op. Het dorp lag op ca. 650m en er moest geklommen worden naar 1190m. Niet supersteil en over een afstand van maaaar 13km. Na 2 km gingen de jasjes al uit!!! Wat een hitte zo vroeg op de morgen. Dat is wel eens anders geweest. Een prachtige beklimming met uitzichten waar je alleen maar van kan dromen. In de verte zag je al snel het witte dorp liggen waar wij uit kwamen!!!! Omdat dit onze laatste echte klim zou zijn hebben wij er extra van genoten (jullie zullen ons wel voor gek slijten) en ondanks de inspanning hadden wij toch een heel weemoedig gevoel. Gek hoor!!! Na een aantal kilometers en een bocht om was er weer een kaal, ruig, woest landschap te zien. Allemachtig prachtig. Bovenop nog even een broodje weggewerkt, foto´s gemaakt en daar zagen wij beneden Ronda al liggen. Heerlijke lange afdaling, niet te steil dus je kon je lekker laten gaan en lang genieten. Vooral Harry ging zich te buiten. Hard, harder en nog harder!!!! Nou ik liet hem maar gaan. Maar hij had gelukkig de vorige dag nog even zijn remmen vervangen!!! Ook dat was nodig. Dus ik ben niet de enige die haar remmen heeft versleten!!!! Ronda is een leuke stad maar (helaas) makkelijk bereikbaar voor de toeristen van de Costa´s. Nou, dat is te zien. Veel (te) korte broeken en wit gympen gehalte. Ja, daar zijn ze dus weer. Hebben wij helemaal niet gemist. We horen nu af en toe zelfs Nederlanders praten - dus opletten wat je zegt. Wij zijn toch liever gewoon onder de Spanjaarden zonder die toeristen. Een soort cultuurshock. Maar Ronda is de moeite zeker waard. Wit, oud met veel cultuur en ook prachtig in de natuur. Het ligt geweldig op een hoge rotskam met een smalle kloof die dwars door de oude en nieuwe stad loopt. Deze is verbonden met een brug van 160m hoog. Dus als je op het randje staat........lekker zeg. Lekker hotel in het centrum met een heerlijke lounge met wegzakbanken. Maar heel belangrijk.....ze verkopen hier........ijs ijs ijs ijs Haagen Dasz!!! Alleen daarom zou je dit hotel hebben genomen.
20 november 2003 - Ronda - rustdag
Uitgeslapen en Harry werd bijna verblind door de zon in de blauwe lucht toen hij de luiken en gordijnen voor de ramen wegtrok. Dat belooft wat!!!! Rondwandelen, terrasjes in t-shirts en koffie met gebak. Dat weten ze hier wel. Heerlijke pastellerias met een giga keuze!!! Wat wil je nog meer. Dus genieten van deze dag en lekker veel mensen kijken op de leuke gezellige Plaza´s met vaak heel veel sinasappelboomtjes erom heen. Ook hier heb je weer mooie uitzichten op de Serriana de Ronda (bergketen). Morgen gaan de echte laatste fietsdagen in. Wij hebben besloten om onze laatste reservedag (je weet maar nooit) te gebruiken om van de laatste 200km 3 fietsdagen te maken. Dan is het minder zwaar en komen we vroeg in de middag in Sevilla aan en zijn wij niet zo uitgewoond om een hotel te zoeken. Morgen in ieder geval nog wat kleine "pukkeltjes" over en nog wat kleine witte dorpjes van Andalusië door en dan zijn wij er!!!! We zullen onze gevoelens van deze laatste dagen nog wel proberen onder woorden te brengen in het laatste verslag.
De afstanden worden steeds korter en dat is maar goed ook. Wij worden toch ook wel steeds vermoeider. Maar mag dat ook na al die kilometers. Ook is het eind in zicht dus dat zal ook wel meespelen. Maar wij blijven genieten van de omgeving en wat we aan het doen zijn. Ook vandaag weer zon, bergen en bergen en bergen!!!! Direct al weer klimmen met veel afwisselend landschap. Soms ook best heftige hellinktjes ertussen om ons even lekker af te peigeren!!! Maar lekker in ons T-shirt (´s middags) na al het klimmen en hele heftige afdaling (goed voor de remmen) naar een dieptepunt van wel 200m!!!! Dat was een tijd geleden! Je zag ook de temperatuur meteen oplopen omdat je een stuk lager zat. Hier beneden kwamen wij in een kloof met wanden om ons heen van wel 400m hoog. Ook hing er hoog bovenin nog een oude houten bruggetje. Wie durft???? Harry in ieder geval niet. Een mooie omgeving om te mountainbiken, kanoën en raften. Voor ieder wat!!! Het was een spectaculair gezicht. Natuurlijk konden wij hier niet blijven staan want anders kom je er niet uit!!! Dus.........weer klimmen geblazen!!! Vanaf 200m ruim 10km geklommen om deze kloof de Gargantar El Chorro waar de Rio Guadalhorce doorheen stroomt, te verlaten. Via schitterende rotformaties verlieten wij dit gebied weer en via het witte plaatsje Ardales een mooie route door weer geheel ander landschap naar El Burgo gereden. Eerst flink klimmen en daarna op en neer! Behoorlijk zweten want het was ´s middags goed heet geworden. Leuke Posada gevonden en even lekker uitgerust!!!
19 november 2003 - El Burgo - Ronda 29km
Een stukkie!!!!! Maar dan wel heftig!!!! Strakblauwe lucht en lekker warm (hebben wij toch ook wel eens verdiend). Direct vanuit het dorp ging het meteen de berg op. Het dorp lag op ca. 650m en er moest geklommen worden naar 1190m. Niet supersteil en over een afstand van maaaar 13km. Na 2 km gingen de jasjes al uit!!! Wat een hitte zo vroeg op de morgen. Dat is wel eens anders geweest. Een prachtige beklimming met uitzichten waar je alleen maar van kan dromen. In de verte zag je al snel het witte dorp liggen waar wij uit kwamen!!!! Omdat dit onze laatste echte klim zou zijn hebben wij er extra van genoten (jullie zullen ons wel voor gek slijten) en ondanks de inspanning hadden wij toch een heel weemoedig gevoel. Gek hoor!!! Na een aantal kilometers en een bocht om was er weer een kaal, ruig, woest landschap te zien. Allemachtig prachtig. Bovenop nog even een broodje weggewerkt, foto´s gemaakt en daar zagen wij beneden Ronda al liggen. Heerlijke lange afdaling, niet te steil dus je kon je lekker laten gaan en lang genieten. Vooral Harry ging zich te buiten. Hard, harder en nog harder!!!! Nou ik liet hem maar gaan. Maar hij had gelukkig de vorige dag nog even zijn remmen vervangen!!! Ook dat was nodig. Dus ik ben niet de enige die haar remmen heeft versleten!!!! Ronda is een leuke stad maar (helaas) makkelijk bereikbaar voor de toeristen van de Costa´s. Nou, dat is te zien. Veel (te) korte broeken en wit gympen gehalte. Ja, daar zijn ze dus weer. Hebben wij helemaal niet gemist. We horen nu af en toe zelfs Nederlanders praten - dus opletten wat je zegt. Wij zijn toch liever gewoon onder de Spanjaarden zonder die toeristen. Een soort cultuurshock. Maar Ronda is de moeite zeker waard. Wit, oud met veel cultuur en ook prachtig in de natuur. Het ligt geweldig op een hoge rotskam met een smalle kloof die dwars door de oude en nieuwe stad loopt. Deze is verbonden met een brug van 160m hoog. Dus als je op het randje staat........lekker zeg. Lekker hotel in het centrum met een heerlijke lounge met wegzakbanken. Maar heel belangrijk.....ze verkopen hier........ijs ijs ijs ijs Haagen Dasz!!! Alleen daarom zou je dit hotel hebben genomen.
20 november 2003 - Ronda - rustdag
Uitgeslapen en Harry werd bijna verblind door de zon in de blauwe lucht toen hij de luiken en gordijnen voor de ramen wegtrok. Dat belooft wat!!!! Rondwandelen, terrasjes in t-shirts en koffie met gebak. Dat weten ze hier wel. Heerlijke pastellerias met een giga keuze!!! Wat wil je nog meer. Dus genieten van deze dag en lekker veel mensen kijken op de leuke gezellige Plaza´s met vaak heel veel sinasappelboomtjes erom heen. Ook hier heb je weer mooie uitzichten op de Serriana de Ronda (bergketen). Morgen gaan de echte laatste fietsdagen in. Wij hebben besloten om onze laatste reservedag (je weet maar nooit) te gebruiken om van de laatste 200km 3 fietsdagen te maken. Dan is het minder zwaar en komen we vroeg in de middag in Sevilla aan en zijn wij niet zo uitgewoond om een hotel te zoeken. Morgen in ieder geval nog wat kleine "pukkeltjes" over en nog wat kleine witte dorpjes van Andalusië door en dan zijn wij er!!!! We zullen onze gevoelens van deze laatste dagen nog wel proberen onder woorden te brengen in het laatste verslag.
21 november 2003 - Ronda - Moron de la Frontera- 80km
Alweer schitterend weer al zijn de weersverwachtingen voor de komende dagen vrij pessimistisch. Nog steeds "heuvels" maar met heeeele vieze, venijnige klimmetjes van "maar" 2-3km maar voldoende steil om hiervoor de lichtste versnelling te moeten gebruiken. Daar hadden wij geen rekening meer mee gehouden. Dat viel effe tegen!!! Want de hoogte van de bergen zegt dus echt niet alles over de zwaarte. Wel hadden wij hierdoor mooie uitzichten (vanaf de topjes) over de laatste witte dorpen van Andalusië. Mooi afscheid. Ook hebben wij dwars door de bergen over een speciaal fietspad gereden wat vroeger een oude spoorbaan is geweest. Onverhard en door maar 20 tunnels varierend van 60-700m lang. Maar mooie omgeving en even niet zwaar en dit lekker 21km lang!!!Heerlijke temperatuur van ca. 20grd en zonnig. Dit waren dus echt de laatste bergen!
22 november 2003 - Moron - Los Palacios - 55km
Heel erg zwaar bewolkt!!!! Voorspelling...............regen. Dus doorrijden maar. Vanaf hier geen enkele berg meer. Heel vlak met rechte wegen. Niet echt spectaculair meer, maar je schiet wel lekker op in die donkere lucht. Niet koud meer. Pech, want na de koffiestop gingen wij rijden toen het ineens met bakken naar beneden kwam. Dus op z´n Nederlands.....zeikweer. Ach, moeten we toch ook nog even hebben en wij waren echt doornat en maar we hadden de grootste lol. Regen en wind!!!Gelukkig duurde dit maar een uurtje en kwamen wij vroeg in een hotel aan.
Heerlijk warm en alles maar weer drogen. Wat voel je je dan vies. Ook al die natte tassen en zo naar boven. Het lijkt dan wel een komplete chaos!!!!
23 november 2003 - Los Palacios - SEVILLA - 48km
WIJ ZIJN ER!!!!!! Eindelijk in Sevilla aangekomen. Vanaf nu noemen wij het geen fietsVAKANTIE meer maar gewoon een fietsREIS. Maar spijt???? Nou echt niet hoor!!!! Wij zijn ontzettend blij en moe dat het er op zit maar wij hebben ook verschrikkelijk genoten van elk moment van deze reis. Zondagmiddag om 12.30 uur reden wij het plein van de grote kathedraal van Sevilla op!!! Er speelde ook een orkest maar waarschijnlijk was dat bedoeld voor de processie die er achteraan liep!!! Maar het was ontzettend kicken dat wij deze hele reis op eigen kracht hebben afgelegd. Soms is het nog steeds heel onwerkelijk en lijkt elk moment weer heel lang geleden. Als wij thuis zijn dan kunnen wij het pas echt gaan verwerken.
Onze laatste fietsdag willen wij toch nog kort even vertellen.
Zwaar bewolkt maar droog. Vroeg opgestaan en als een speer de fiets op om de regen voor te blijven. We werden soms begeleid door de regenboog. Een mooie afsluiting van deze bijzondere fietsreis. Drukte viel mee omdat het zondag was. Even zoeken om via de juiste weg Sevilla in te fietsen. Maar uiteindelijk gevonden en met een heel speciaal gevoel deze laatste etappe richting eindpunt gereden. Wat een sensationeel gevoel. Al die kilometers achter de wielen. Fantastisch. Bijna niet te beschrijven. Komt nog wel.
Lang gezocht naar hotel want er is hier voldoende maar wij wilden voor deze laatste dagen een leuk speciaal plekje vinden midden in de binnenstad. En........Harry vond een superhotelletje Amadeus. De naam zegt het al. Heel oud pand met overdekte binnenplaats en maar 13 kamers genoemd naar een groot aantal componisten. Ook de inrichting en de muziek is aangepast. Je kan hier zelf spelen....als je het kan natuurlijk want er staat een pracht vleugel in de overdekte binnenplaats. Harry zijn handen jeukte al maar........de inspiratie ontbrak.
24 november 2003 - Sevilla rustdag
Hele dag regen!!!!! Niet droog geweest. Met bakken kwam het uit de lucht. Na uitgeslapen te hebben toch de stad met plu ingegaan maar leuk was het niet. Veel gezien en halverwege de middag lekker onze kamer ingedoken om onze voeten even te laten rusten. En........van de jacuzzi midden in onze kamer samen te genieten met Haagen Dazs ijs erbij (eigenlijk een deftig woord voor een gewoon bubblebad) Maar lekker was het wel!!!!! Dit is WEL vakantie!!! Begin van de avond nog een privé concert gehad van iemand die op de vleugel kwam spelen. Geweldig! Lekker UIT ETEN!!!!
25 november 2003 - Sevilla rustdag
Weer...................strakblauwe lucht en lekker warm. Dus......op de fiets gestapt om een snel rondje (ca. 10km) Sevilla te doen naar een aantal bekende plekken die de moeite waard zijn. Heerlijk op de fiets zonder bagage. Je weet niet wat je dan voelt. Wat zeul je dan normaal de hele dag met je mee!!!! Berg op en berg af!!! Nu dus even niet. Ook verpakkingsmateriaal gekocht en vanavond gaan wij de fietsen inpakken. Vanmiddag genoten op hele zonnige terassen aan de waterkant midden in de stad. Veel zon, wel 30gr en veel drankjes en hapjes. Even lekker bijkomen want morgen vertrekken wij weer naar huis. Uiteraard rakenn we niet uitgepraat over onze belevenissen van de afgelopen weken. Emoties in allerlei soorten en gradaties. Soms niet te vatten. En dan vliegenn we morgen binnenn 2 uur weer naar huis..... al die kilometers terug die wij op de fiets hierheen hebben afgelegd. Hoe bijzonder is dat.
Wij hopen dat iedereen van onze verslagen genoten hebben, vooral van al die positieve geluiden die wij hebben laten horen. Om jullie niet al te bezorgd te maken, hebben wij niet alles verteld. Dat kunnen wij nu wel doen nu het erop zit.
Gelukkig heeft Harry fantastisch goed kunnen fietsen mede dankzij de medicijnen die hij dit jaar gebruikt en die goed aanslaan. Maar toch heeft hij omdat hij vaak tegen zijn limiet aan zat wat extra bij moeten slikken. Maar dat heeft de pret niet mogen drukken. Hij heeft dit toch maar kunnen doen en dat heeft hij zich een aantal jaren geleden niet kunnen voorstellen. Dit pakt niemand hem meer af en daar staan wij nog steeds goed bij stil als wij daar rondfietsen. Toch een positieve instelling hebben en veel doorzetten. Ook natuurlijk op tijd je rust nemen en daar wordt hij steeds verstandiger in.
En dan Ella met haar verhaal!!!! Weten jullie nog dat wij een extra dag in Zuid Frankrijk gebleven zijn bij Gert en Tiny? Natuurlijk was het super gezellig maar de extra dag was er niet voor de lol. Wij zijn vrijdag ´s morgens vroeg vertrokken na een afscheid met een lach en een traan na lekker 5 dagen rust. Maar na 3km was het al afgelopen. Na een klein klimmetje en een stop om te kijken of wij op de goede weg zaten zei ik (Ella) dat ik mij niet lekker voelde en misselijk werd. Voordat Harry de fiets over kon nemen zag hij mij als een zandzak neervallen en met mijn hoofd op het asfalt kwakken!!! Ook de fiets kwam er nog eens overheen. En daar lag ik stil. Jullie kunnen je wel voorstellen hoe Harry zich op dat moment voelde. Machteloos!!!!!! Daar lag ik dan. Hij liet zijn fiets vallen om mij op te rapen. Eerst heeft hij de fiets van mij afgehaald en merkte dat ik een hoofdwond had en er bloed uitkwam. Na enige tijd machteloos bij mij gezeten en geroepen te hebben (wat voor je gevoel heel lang was) kwam ik weer bij kennis. Ik wist nergens meer van en wilde weer opstaan toen ik zag dat ik onder de smeer van de fiets en ook onder het bloed zat. Toen schrok ik heel erg. Pijn voelde ik toen nog niet. Harry zag helemaal bleek. Die had alles zien gebeuren en wist niet wat er aan de hand was want dit was nog nooit met mij gebeurd. Dan sta je wel even stil bij het feit dat het toch zo met je afgelopen kan zijn!!!! Direct Gert en Tiny gebeld en die kwamen direct. Dus binnen een half uur waren wij weer terug in het huis. Gekeken naar de hoofdwond maar die viel gelukkig mee. Hoefde niet gehecht te worden. Ook veel blauwe plekken met een giga bloeduitstorting op het bovenbeen. Pimpelpaars later geworden. Goed dat het geen korte broekenweer was want je reed voor schut!!! Besloten om deze dag en nacht te blijven om te kijken of ik geen hersenschudding had. Alles viel achteraf wel mee - de pijn en schrik kwam even later!!!!! Moeilijk liggen op het hoofd maar dat namen we op de koop toe. Het had veel erger kunnen zijn. Voor mij was het alleen de lichamelijke pijn maar de pijn voor Harry was veel erger!!!! Hij heeft het vooral de eerste week heel moeilijk mee gehad wat hij meegemaakt heeft. Kon er bijna niet over praten want dan zag hij precies alles weer voor zich!!! Maar alles is goed gekomen en we zijn extra blij met elkaar dat we dit hebben kunnen delen.
Het was even een moeilijke beslissing om te nemen of wij door zouden gaan met onze fietsreis of terug zouden reizen met Gert en Tiny. We wilden toch niet opgeven en besloten door te gaan. Stoppen kon altijd nog. De opstart was heel moeilijk vooral de eerste dagen omdat je de oorzaak niet echt wist. Later werd het weer wat makkelijker.
Geen spijt van onze beslissing om door te gaan en ook om jullie nu pas achteraf dit te vertellen.
Nog wat leuke reisconclusies om mee af te sluiten:
26 november 2003 - Sevilla - Amsterdam (Zeist)
Het is zover! De fietsen ingepakt en klaar voor vertrek met het vliegtuig naar Schiphol. Een reis om nooit te vergeten!
Alweer schitterend weer al zijn de weersverwachtingen voor de komende dagen vrij pessimistisch. Nog steeds "heuvels" maar met heeeele vieze, venijnige klimmetjes van "maar" 2-3km maar voldoende steil om hiervoor de lichtste versnelling te moeten gebruiken. Daar hadden wij geen rekening meer mee gehouden. Dat viel effe tegen!!! Want de hoogte van de bergen zegt dus echt niet alles over de zwaarte. Wel hadden wij hierdoor mooie uitzichten (vanaf de topjes) over de laatste witte dorpen van Andalusië. Mooi afscheid. Ook hebben wij dwars door de bergen over een speciaal fietspad gereden wat vroeger een oude spoorbaan is geweest. Onverhard en door maar 20 tunnels varierend van 60-700m lang. Maar mooie omgeving en even niet zwaar en dit lekker 21km lang!!!Heerlijke temperatuur van ca. 20grd en zonnig. Dit waren dus echt de laatste bergen!
22 november 2003 - Moron - Los Palacios - 55km
Heel erg zwaar bewolkt!!!! Voorspelling...............regen. Dus doorrijden maar. Vanaf hier geen enkele berg meer. Heel vlak met rechte wegen. Niet echt spectaculair meer, maar je schiet wel lekker op in die donkere lucht. Niet koud meer. Pech, want na de koffiestop gingen wij rijden toen het ineens met bakken naar beneden kwam. Dus op z´n Nederlands.....zeikweer. Ach, moeten we toch ook nog even hebben en wij waren echt doornat en maar we hadden de grootste lol. Regen en wind!!!Gelukkig duurde dit maar een uurtje en kwamen wij vroeg in een hotel aan.
Heerlijk warm en alles maar weer drogen. Wat voel je je dan vies. Ook al die natte tassen en zo naar boven. Het lijkt dan wel een komplete chaos!!!!
23 november 2003 - Los Palacios - SEVILLA - 48km
WIJ ZIJN ER!!!!!! Eindelijk in Sevilla aangekomen. Vanaf nu noemen wij het geen fietsVAKANTIE meer maar gewoon een fietsREIS. Maar spijt???? Nou echt niet hoor!!!! Wij zijn ontzettend blij en moe dat het er op zit maar wij hebben ook verschrikkelijk genoten van elk moment van deze reis. Zondagmiddag om 12.30 uur reden wij het plein van de grote kathedraal van Sevilla op!!! Er speelde ook een orkest maar waarschijnlijk was dat bedoeld voor de processie die er achteraan liep!!! Maar het was ontzettend kicken dat wij deze hele reis op eigen kracht hebben afgelegd. Soms is het nog steeds heel onwerkelijk en lijkt elk moment weer heel lang geleden. Als wij thuis zijn dan kunnen wij het pas echt gaan verwerken.
Onze laatste fietsdag willen wij toch nog kort even vertellen.
Zwaar bewolkt maar droog. Vroeg opgestaan en als een speer de fiets op om de regen voor te blijven. We werden soms begeleid door de regenboog. Een mooie afsluiting van deze bijzondere fietsreis. Drukte viel mee omdat het zondag was. Even zoeken om via de juiste weg Sevilla in te fietsen. Maar uiteindelijk gevonden en met een heel speciaal gevoel deze laatste etappe richting eindpunt gereden. Wat een sensationeel gevoel. Al die kilometers achter de wielen. Fantastisch. Bijna niet te beschrijven. Komt nog wel.
Lang gezocht naar hotel want er is hier voldoende maar wij wilden voor deze laatste dagen een leuk speciaal plekje vinden midden in de binnenstad. En........Harry vond een superhotelletje Amadeus. De naam zegt het al. Heel oud pand met overdekte binnenplaats en maar 13 kamers genoemd naar een groot aantal componisten. Ook de inrichting en de muziek is aangepast. Je kan hier zelf spelen....als je het kan natuurlijk want er staat een pracht vleugel in de overdekte binnenplaats. Harry zijn handen jeukte al maar........de inspiratie ontbrak.
24 november 2003 - Sevilla rustdag
Hele dag regen!!!!! Niet droog geweest. Met bakken kwam het uit de lucht. Na uitgeslapen te hebben toch de stad met plu ingegaan maar leuk was het niet. Veel gezien en halverwege de middag lekker onze kamer ingedoken om onze voeten even te laten rusten. En........van de jacuzzi midden in onze kamer samen te genieten met Haagen Dazs ijs erbij (eigenlijk een deftig woord voor een gewoon bubblebad) Maar lekker was het wel!!!!! Dit is WEL vakantie!!! Begin van de avond nog een privé concert gehad van iemand die op de vleugel kwam spelen. Geweldig! Lekker UIT ETEN!!!!
25 november 2003 - Sevilla rustdag
Weer...................strakblauwe lucht en lekker warm. Dus......op de fiets gestapt om een snel rondje (ca. 10km) Sevilla te doen naar een aantal bekende plekken die de moeite waard zijn. Heerlijk op de fiets zonder bagage. Je weet niet wat je dan voelt. Wat zeul je dan normaal de hele dag met je mee!!!! Berg op en berg af!!! Nu dus even niet. Ook verpakkingsmateriaal gekocht en vanavond gaan wij de fietsen inpakken. Vanmiddag genoten op hele zonnige terassen aan de waterkant midden in de stad. Veel zon, wel 30gr en veel drankjes en hapjes. Even lekker bijkomen want morgen vertrekken wij weer naar huis. Uiteraard rakenn we niet uitgepraat over onze belevenissen van de afgelopen weken. Emoties in allerlei soorten en gradaties. Soms niet te vatten. En dan vliegenn we morgen binnenn 2 uur weer naar huis..... al die kilometers terug die wij op de fiets hierheen hebben afgelegd. Hoe bijzonder is dat.
Wij hopen dat iedereen van onze verslagen genoten hebben, vooral van al die positieve geluiden die wij hebben laten horen. Om jullie niet al te bezorgd te maken, hebben wij niet alles verteld. Dat kunnen wij nu wel doen nu het erop zit.
Gelukkig heeft Harry fantastisch goed kunnen fietsen mede dankzij de medicijnen die hij dit jaar gebruikt en die goed aanslaan. Maar toch heeft hij omdat hij vaak tegen zijn limiet aan zat wat extra bij moeten slikken. Maar dat heeft de pret niet mogen drukken. Hij heeft dit toch maar kunnen doen en dat heeft hij zich een aantal jaren geleden niet kunnen voorstellen. Dit pakt niemand hem meer af en daar staan wij nog steeds goed bij stil als wij daar rondfietsen. Toch een positieve instelling hebben en veel doorzetten. Ook natuurlijk op tijd je rust nemen en daar wordt hij steeds verstandiger in.
En dan Ella met haar verhaal!!!! Weten jullie nog dat wij een extra dag in Zuid Frankrijk gebleven zijn bij Gert en Tiny? Natuurlijk was het super gezellig maar de extra dag was er niet voor de lol. Wij zijn vrijdag ´s morgens vroeg vertrokken na een afscheid met een lach en een traan na lekker 5 dagen rust. Maar na 3km was het al afgelopen. Na een klein klimmetje en een stop om te kijken of wij op de goede weg zaten zei ik (Ella) dat ik mij niet lekker voelde en misselijk werd. Voordat Harry de fiets over kon nemen zag hij mij als een zandzak neervallen en met mijn hoofd op het asfalt kwakken!!! Ook de fiets kwam er nog eens overheen. En daar lag ik stil. Jullie kunnen je wel voorstellen hoe Harry zich op dat moment voelde. Machteloos!!!!!! Daar lag ik dan. Hij liet zijn fiets vallen om mij op te rapen. Eerst heeft hij de fiets van mij afgehaald en merkte dat ik een hoofdwond had en er bloed uitkwam. Na enige tijd machteloos bij mij gezeten en geroepen te hebben (wat voor je gevoel heel lang was) kwam ik weer bij kennis. Ik wist nergens meer van en wilde weer opstaan toen ik zag dat ik onder de smeer van de fiets en ook onder het bloed zat. Toen schrok ik heel erg. Pijn voelde ik toen nog niet. Harry zag helemaal bleek. Die had alles zien gebeuren en wist niet wat er aan de hand was want dit was nog nooit met mij gebeurd. Dan sta je wel even stil bij het feit dat het toch zo met je afgelopen kan zijn!!!! Direct Gert en Tiny gebeld en die kwamen direct. Dus binnen een half uur waren wij weer terug in het huis. Gekeken naar de hoofdwond maar die viel gelukkig mee. Hoefde niet gehecht te worden. Ook veel blauwe plekken met een giga bloeduitstorting op het bovenbeen. Pimpelpaars later geworden. Goed dat het geen korte broekenweer was want je reed voor schut!!! Besloten om deze dag en nacht te blijven om te kijken of ik geen hersenschudding had. Alles viel achteraf wel mee - de pijn en schrik kwam even later!!!!! Moeilijk liggen op het hoofd maar dat namen we op de koop toe. Het had veel erger kunnen zijn. Voor mij was het alleen de lichamelijke pijn maar de pijn voor Harry was veel erger!!!! Hij heeft het vooral de eerste week heel moeilijk mee gehad wat hij meegemaakt heeft. Kon er bijna niet over praten want dan zag hij precies alles weer voor zich!!! Maar alles is goed gekomen en we zijn extra blij met elkaar dat we dit hebben kunnen delen.
Het was even een moeilijke beslissing om te nemen of wij door zouden gaan met onze fietsreis of terug zouden reizen met Gert en Tiny. We wilden toch niet opgeven en besloten door te gaan. Stoppen kon altijd nog. De opstart was heel moeilijk vooral de eerste dagen omdat je de oorzaak niet echt wist. Later werd het weer wat makkelijker.
Geen spijt van onze beslissing om door te gaan en ook om jullie nu pas achteraf dit te vertellen.
Nog wat leuke reisconclusies om mee af te sluiten:
- geen spijt, maar overdoen.....al was het voor niets!!!!! NEEEEEE gedaan is gedaan
- wij hebben 3596km gereden
- wij hebben 36.565 hoogtemeters overwonnen (36 km de lucht in)
- wij hebben dit gedaan in 55 etappes dus ook zoveel hotels!!
- totaal aantal dagen uit/thuis 78dagen
- 252 fietsuren!!!! dat is 4,5 uur fietsen per dag zonder dus de stops voor het eten, plassen en foto´s maken
- hiervan maar 9% regenuren waarvan de eerste dag het meeste!!!!! = totaal
- 22 regenuren
- koudste temp. was 2grd.
- ekke banden: 0000000000
- pech: geen
26 november 2003 - Sevilla - Amsterdam (Zeist)
Het is zover! De fietsen ingepakt en klaar voor vertrek met het vliegtuig naar Schiphol. Een reis om nooit te vergeten!
ga verder naar: