ga verder naar:
REISVERSLAG OMAN 2010
5 februari 2010 - Amsterdam - Muscat
Na een prima vlucht aan gekomen in Muscat de hoofdstad van Oman. Je bent vanaf het moment dat je uit het vliegtuig stapt direct in een totaal andere wereld. En dan niet alleen het weer!!! Bijna alle mannen lopen hier met witte gewaden en mutsjes op, en de vrouwen voornamelijk in het zwart met onbedekt, half onbedekt (alleen de ogen zichtbaar) gezicht of helemaal een doek erover heen! Dat is wel wennen hoor. Maar je wordt door iedereen heel vriendelijk begroet en ze kijken je ook steeds lachend aan. Ze zien er allemaal heel open uit en geven je direct een geruststellend gevoel. Je ziet hier trouwens ook veel Indiase mensen. Die wonen hier ook veel. Die zijn natuurlijk weer helemaal anders gekleed!
6 februari 2010 – Muscat – rustdag
De eerste dag even rustig aan gedaan om te wennen aan vooral de warmte en het jetlag gevoel. Maar zo konden wij mooi een indruk krijgen van de omgeving. Alle gebouwen zijn wit of heel licht van kleur. In dit gebied waar de meeste mensen wonen is het ook nog eens behoorlijk druk. Veel auto’s (vooral wit) en heel groot. Ze zijn hier trouwens voor echt een koopje te koop. En Landrover V6 2009 met weinig km koop je hier al voor minder dan 30.000 euro. Maakt het uit dat het dan zo’n slurpbak is? Nee hoor, want een liter brandstof heb je al voor 0,24 eurocent!! Gooi de tank maar vol. Wij lachen steeds als wij de tank van onze huurauto weer volgooien. Ook hebben ze hier rotondes in overvloed. Heel groot met altijd wel een monument of een ander bouwsel (kunstwerk) in het midden. Ook de flitskasten zijn hier aanwezig en niet te vergeten de drempels!!!
Maar wat een natuur! Je kijkt echt je ogen uit. Overal om je heen zie je bergen. Geen gewone bergen maar kale rotsen in diverse kleurschakeringen. Het ziet er ook super droog uit maar als ze met water aan de gang gaan….en dat doen ze volop….dan zie je palmen, bloemperken met allerlei soorten en kleuren bloemen. Wij blijven maar roepen….hoe bestaat het, niet normaal, ongelofelijk….wat een contrasten in de natuur. En in combinatie met de cultuur van het Midden Oosten is het hier echt geweldig.
Ook is het wennen aan de geldsoort Rial. Na ons eerste kopje koffie inclusief liter water moesten wij (dachten wij) RO 3.00 afrekenen. Zo, knap betaald ca. 5,50 euro….zeker omdat wij toeristen zijn dachten wij nog. Hoezo…bevooroordeeld???? Maar, het bleek RO 0,300 te zijn…Dus 0,55 eurocent! Dat was leuker. Trouwens, in hotels en ook in goede koffieshops kan je heerlijke cappuccino’s drinken. Of dat zo blijft moeten wij nog ervaren. Maar lekker is het wel hoor!
7 februari 2010 – Muscat – Muscat (Extra Divers Lodge)
Zondagmorgen werd de huurauto bij ons gebracht. Een 4WD Nissan Patrol voor 7 personen. Dus wij zitten lekker ruim. Wat een bak zeg! Eerst nog even uitchecken uit het hotel want we hebben een ander hotel op het oog aan het strand. Direct een rondtoer in de omgeving gaan maken. Eerst op naar het bekende Al Bustan Palace Hotel. Een prachtig groot hotel wat eerst bedoeld zou zijn als paleis voor de sultan. Nu gebruikt hij het alleen als hij gasten ontvangt. De hele bovenste verdieping is wel van hem. Alleen al de lobby is een genot om naar te kijken. Heel hoog bewerkt plafond met veel kroonluchters . Je kan er een Boeing 747 rechtop in zetten. Echt geweldig. Toen wij naar buiten kwamen…....jawel…......ook hier in Oman is het niet altijd rozengeur en ZONNESCHIJN!!! Nee, het kwam met bakken uit de lucht…de regen dan wel te verstaan. Daar hadden we niet op gerekend. Onze auto stond iets verderop op de parkeerplaats van het hotel. Te ver om droog over te komen. Gelukkig kon Harry een paraplu lenen van de vriendelijke portier met de afspraak dat als hij deze niet terug zou brengen hij dat als een ruil zou zien en mij zou houden!!! Zo zie je maar.......…ik ben zo verkocht…voor een paraplu! Door de regen ontstonden er direct ook files omdat alles blank ging staan. Het water kwam echt van alle kanten de bergen af. Dat was direct onze eerste waterdoop met de auto. Het was wel leuk om mee te maken want het duurde gelukkig maar een paar uurtjes Je zag de mensen allemaal door het hoge water waden op de straten, zo hard regende het. Daarna gelukkig weer volop zon!
Na een prima vlucht aan gekomen in Muscat de hoofdstad van Oman. Je bent vanaf het moment dat je uit het vliegtuig stapt direct in een totaal andere wereld. En dan niet alleen het weer!!! Bijna alle mannen lopen hier met witte gewaden en mutsjes op, en de vrouwen voornamelijk in het zwart met onbedekt, half onbedekt (alleen de ogen zichtbaar) gezicht of helemaal een doek erover heen! Dat is wel wennen hoor. Maar je wordt door iedereen heel vriendelijk begroet en ze kijken je ook steeds lachend aan. Ze zien er allemaal heel open uit en geven je direct een geruststellend gevoel. Je ziet hier trouwens ook veel Indiase mensen. Die wonen hier ook veel. Die zijn natuurlijk weer helemaal anders gekleed!
6 februari 2010 – Muscat – rustdag
De eerste dag even rustig aan gedaan om te wennen aan vooral de warmte en het jetlag gevoel. Maar zo konden wij mooi een indruk krijgen van de omgeving. Alle gebouwen zijn wit of heel licht van kleur. In dit gebied waar de meeste mensen wonen is het ook nog eens behoorlijk druk. Veel auto’s (vooral wit) en heel groot. Ze zijn hier trouwens voor echt een koopje te koop. En Landrover V6 2009 met weinig km koop je hier al voor minder dan 30.000 euro. Maakt het uit dat het dan zo’n slurpbak is? Nee hoor, want een liter brandstof heb je al voor 0,24 eurocent!! Gooi de tank maar vol. Wij lachen steeds als wij de tank van onze huurauto weer volgooien. Ook hebben ze hier rotondes in overvloed. Heel groot met altijd wel een monument of een ander bouwsel (kunstwerk) in het midden. Ook de flitskasten zijn hier aanwezig en niet te vergeten de drempels!!!
Maar wat een natuur! Je kijkt echt je ogen uit. Overal om je heen zie je bergen. Geen gewone bergen maar kale rotsen in diverse kleurschakeringen. Het ziet er ook super droog uit maar als ze met water aan de gang gaan….en dat doen ze volop….dan zie je palmen, bloemperken met allerlei soorten en kleuren bloemen. Wij blijven maar roepen….hoe bestaat het, niet normaal, ongelofelijk….wat een contrasten in de natuur. En in combinatie met de cultuur van het Midden Oosten is het hier echt geweldig.
Ook is het wennen aan de geldsoort Rial. Na ons eerste kopje koffie inclusief liter water moesten wij (dachten wij) RO 3.00 afrekenen. Zo, knap betaald ca. 5,50 euro….zeker omdat wij toeristen zijn dachten wij nog. Hoezo…bevooroordeeld???? Maar, het bleek RO 0,300 te zijn…Dus 0,55 eurocent! Dat was leuker. Trouwens, in hotels en ook in goede koffieshops kan je heerlijke cappuccino’s drinken. Of dat zo blijft moeten wij nog ervaren. Maar lekker is het wel hoor!
7 februari 2010 – Muscat – Muscat (Extra Divers Lodge)
Zondagmorgen werd de huurauto bij ons gebracht. Een 4WD Nissan Patrol voor 7 personen. Dus wij zitten lekker ruim. Wat een bak zeg! Eerst nog even uitchecken uit het hotel want we hebben een ander hotel op het oog aan het strand. Direct een rondtoer in de omgeving gaan maken. Eerst op naar het bekende Al Bustan Palace Hotel. Een prachtig groot hotel wat eerst bedoeld zou zijn als paleis voor de sultan. Nu gebruikt hij het alleen als hij gasten ontvangt. De hele bovenste verdieping is wel van hem. Alleen al de lobby is een genot om naar te kijken. Heel hoog bewerkt plafond met veel kroonluchters . Je kan er een Boeing 747 rechtop in zetten. Echt geweldig. Toen wij naar buiten kwamen…....jawel…......ook hier in Oman is het niet altijd rozengeur en ZONNESCHIJN!!! Nee, het kwam met bakken uit de lucht…de regen dan wel te verstaan. Daar hadden we niet op gerekend. Onze auto stond iets verderop op de parkeerplaats van het hotel. Te ver om droog over te komen. Gelukkig kon Harry een paraplu lenen van de vriendelijke portier met de afspraak dat als hij deze niet terug zou brengen hij dat als een ruil zou zien en mij zou houden!!! Zo zie je maar.......…ik ben zo verkocht…voor een paraplu! Door de regen ontstonden er direct ook files omdat alles blank ging staan. Het water kwam echt van alle kanten de bergen af. Dat was direct onze eerste waterdoop met de auto. Het was wel leuk om mee te maken want het duurde gelukkig maar een paar uurtjes Je zag de mensen allemaal door het hoge water waden op de straten, zo hard regende het. Daarna gelukkig weer volop zon!
8 februari 2010 – Muscat – Yiti
Vandaag uitgecheckt hotel en zijn wij eerst naar de beroemde Sultan Qaboos Grand Mosque in Muscat gereden. Dit is trouwens de enige moskee in dit land waar ook vrouwen mogen komen. Het is een gebouw met een unieke architectuur. Je kijkt echt je ogen uit. Het is vrij nieuw. Er is 6 jaar aan werkt en in 2001 geopend. Natuurlijk moet je hier wel behoorlijk bedekt gekleed gaan. Dus….hoofddoek om!
Wij blijven ons steeds meer verbazen als wij hier rondrijden. Wat een luxe, aardige mensen (de meesten spreken Engels), de natuur, supermarkten zooooo groot dat AH er wel 10x inpast, groente en fruit….wat wil je hebben??? En schoon is het hier ook ......…iedereen loopt steeds te ruimen en te vegen.
Daarna naar een mooi duikresort een 10km van Muscat. Bijna letterlijk een bungalow in het water want wij moeten vanuit onze Beach bungalow wel 20 stappen zetten om de zee in te lopen. Hoe erg kan het zijn? Een super locatie aan het strand in een mooie baai. Hier werd trouwens ook alcohol geschonken en dat gaat er dan ook wel in. De bungalows waren in traditionele Omaanse stijl gebouwd met een echte buiten badkamer. Gaaf hoor om onder het douchen naar de golven te luisteren die het strand oprollen. En het uitzicht vanaf ons terras….schitterend! Blauwe zee, kale rotsen in diverse kleurschakeringen en veel zon! Dus met een boek op het ligbed was ook een luxe. Het eten hier is trouwen uitstekend. Je kan van alles eten en alles smaakt geweldig. Ook is het eten niet echt duur. De hotels zijn in verhouding wat prijziger maar de rest niet. Wij genieten vooral van het afwisselende landschap. Het off-road rijden is behoorlijk wennen. Je weet nog niet precies wat de auto nu wel of niet kan! Maar al doende leert men.
9 februari 2010 – Yiti – rustdag
Dat is lekker wakker worden met het geluid van de golven! Opnieuw een strakblauwe lucht en uiteraard een heerlijk ontbijt buiten op het terras.
Vandaag staat er weer een mooie trip in de omgeving gepland waarvan een groot deel onverhard. Maar de middag hadden wij “vrij” genomen om lekker te luieren op ons bedje aan de het strand. Ook hier zijn de avonden heerlijk om buiten te zijn dus ook de warme hap ging er wel in onder de hemel met sterren!
10 februari 2010 – Yiti – rustdag
Wat is het toch heerlijk om over je eigen vervoer in dit land te beschikken! En er is hier zoveel moois te zien. Vandaag in de stad Muscat moesten wij natuurlijk ook even het presidentiële paleis bezoeken. Pracht en praal. Alles glimt je tegenmoet. Bij elke rotonde liggen we in een deuk! Je weet echt niet wat een kunstwerken ze hier van maken. Vandaag weer een mooi exemplaar. Enorm groot, volop bloemen in allerlei kleuren en in het midden....jawel...heel logisch....een echt zeilschip. Eind van de middag nog genoten op ons bedje aan zee en de dag doorgenomen. Tot nu toe is het een feest om hier te zien.
11 februari 2010 – Yiti – rustdag
Een echte rustdag zullen we maar zeggen! Luieren, lezen, zwemmen, internetten, drinken en wat slapen..... kortom.....topdag!
12 februari 2010 -Yiti – Sur
Vandaag naar Sur gereden en onderweg een stuk het Salmah plateau op gereden. Het was de bedoeling helemaal rond te gaan maar je legt niet zomaar een stuk onverharde weg af. Vooral als het dan ook nog eens heeeeel steil omhoog en omlaag gaat. Dan gaat het echt met een slakkengang. In het begin is het wennen. Je hebt echt low gear nodig voor deze bergen. Maar wat een machtige bergen en hoog! Wij zijn niet helemaal van zeeniveau tot 1500m gegaan. Dat haalden wij niet qua tijd. Maar het is wel gaaf om hier te rijden. Soms hang je met je neus van de auto in de lucht….en dan weer naar beneden…brrrr…..wat een stenen. Veel meer losse stenen door het noodweer van afgelopen zondag. Ook in de bergen is het behoorlijk te keer gegaan en dat kan je dan ook wel zien.
Vandaag ook weer een mooie tocht gemaakt. Eerst Wadi Tiwi ingegaan. Dit konden wij met de auto doen. Door het vele water zo af en toe door de Wadi heen met de auto. Is wel eng de eerste keer, maar ja, als andere auto’s het doen dan kunnen wij het ook. Toen een uurtje wachten totdat ze de weg weer gerepareerd hadden omdat deze weggespoeld was door het water. Met iedereen praten en lachen. Daarna was het zover dat wij over wat grind en water naar de overkant konden rijden. Wij konden maar 6 kilometer de Wadi inrijden en hij werd dan ook nog eens een keer steeds smaller en je ging hoger en hoger, weer naar beneden door het water en weer hoger en hoger. Het leek wel of je door de jungle reed. Veel palm- en bananenbomen en soms door een klein dorpje met wat huizen steil tegen een berghelling opgebouwd. Behoorlijk smalle weg maar gelukkig geen tegenliggers. De auto moest er behoorlijk aan trekken. Maar je wordt weer beloond met een prachtige natuur. De Wadi loopt helemaal door een kloof met steile rotswanden. In de Wadi is het groen (soort oase) en een geweldig contrast met de kale rotsen. Wat een rit! Je moet wel wat avontuurlijk aangelegd zijn....of gewoon wennen?
Na deze Wadi wilden wij nu wel eens een makkelijker wadi. Dus….een wandeltocht. Je kon hier trouwens niet met de auto in. In deze wadi liggen rotsblokken zo groot als huizen! Hier kan je inwandelen en dan kom je langs de mooiste plekken en turkooizen waterplassen waar je ook nog kan zwemmen. Hoge rotswanden, water waar je doorheen moet lopen enz. het was weer een prachtig plaatje! Echt, dit is een landschap zo ontzettend mooi! Echt een aanrader als je van dit soort landschap houd. Wij wel in ieder geval. Na 1 week hier zijn wij nog steeds elke keer weer onder de indruk van de natuur maar ook de vriendelijke mensen.
Verder gaat het met ons goed. Harry zijn duim is een stuk beter maar ziet er niet uit! Pimpelpaars. Wij zitten tot nu toe in heerlijke hotels dus na een “drukke” dag kunnen wij lekker bijkomen in onze airco kamer. Ook het afdingen gaat Harry nog steeds goed af. Zelfs hier in het hotel voor de kamerprijs heeft hij zijn best weer gedaan.
8 februari 2010 – Muscat – Yiti
Vandaag uitgecheckt hotel en zijn wij eerst naar de beroemde Sultan Qaboos Grand Mosque in Muscat gereden. Dit is trouwens de enige moskee in dit land waar ook vrouwen mogen komen. Het is een gebouw met een unieke architectuur. Je kijkt echt je ogen uit. Het is vrij nieuw. Er is 6 jaar aan werkt en in 2001 geopend. Natuurlijk moet je hier wel behoorlijk bedekt gekleed gaan. Dus….hoofddoek om!
Wij blijven ons steeds meer verbazen als wij hier rondrijden. Wat een luxe, aardige mensen (de meesten spreken Engels), de natuur, supermarkten zooooo groot dat AH er wel 10x inpast, groente en fruit….wat wil je hebben??? En schoon is het hier ook ......…iedereen loopt steeds te ruimen en te vegen.
Daarna naar een mooi duikresort een 10km van Muscat. Bijna letterlijk een bungalow in het water want wij moeten vanuit onze Beach bungalow wel 20 stappen zetten om de zee in te lopen. Hoe erg kan het zijn? Een super locatie aan het strand in een mooie baai. Hier werd trouwens ook alcohol geschonken en dat gaat er dan ook wel in. De bungalows waren in traditionele Omaanse stijl gebouwd met een echte buiten badkamer. Gaaf hoor om onder het douchen naar de golven te luisteren die het strand oprollen. En het uitzicht vanaf ons terras….schitterend! Blauwe zee, kale rotsen in diverse kleurschakeringen en veel zon! Dus met een boek op het ligbed was ook een luxe. Het eten hier is trouwen uitstekend. Je kan van alles eten en alles smaakt geweldig. Ook is het eten niet echt duur. De hotels zijn in verhouding wat prijziger maar de rest niet. Wij genieten vooral van het afwisselende landschap. Het off-road rijden is behoorlijk wennen. Je weet nog niet precies wat de auto nu wel of niet kan! Maar al doende leert men.
9 februari 2010 – Yiti – rustdag
Dat is lekker wakker worden met het geluid van de golven! Opnieuw een strakblauwe lucht en uiteraard een heerlijk ontbijt buiten op het terras.
Vandaag staat er weer een mooie trip in de omgeving gepland waarvan een groot deel onverhard. Maar de middag hadden wij “vrij” genomen om lekker te luieren op ons bedje aan de het strand. Ook hier zijn de avonden heerlijk om buiten te zijn dus ook de warme hap ging er wel in onder de hemel met sterren!
10 februari 2010 – Yiti – rustdag
Wat is het toch heerlijk om over je eigen vervoer in dit land te beschikken! En er is hier zoveel moois te zien. Vandaag in de stad Muscat moesten wij natuurlijk ook even het presidentiële paleis bezoeken. Pracht en praal. Alles glimt je tegenmoet. Bij elke rotonde liggen we in een deuk! Je weet echt niet wat een kunstwerken ze hier van maken. Vandaag weer een mooi exemplaar. Enorm groot, volop bloemen in allerlei kleuren en in het midden....jawel...heel logisch....een echt zeilschip. Eind van de middag nog genoten op ons bedje aan zee en de dag doorgenomen. Tot nu toe is het een feest om hier te zien.
11 februari 2010 – Yiti – rustdag
Een echte rustdag zullen we maar zeggen! Luieren, lezen, zwemmen, internetten, drinken en wat slapen..... kortom.....topdag!
12 februari 2010 -Yiti – Sur
Vandaag naar Sur gereden en onderweg een stuk het Salmah plateau op gereden. Het was de bedoeling helemaal rond te gaan maar je legt niet zomaar een stuk onverharde weg af. Vooral als het dan ook nog eens heeeeel steil omhoog en omlaag gaat. Dan gaat het echt met een slakkengang. In het begin is het wennen. Je hebt echt low gear nodig voor deze bergen. Maar wat een machtige bergen en hoog! Wij zijn niet helemaal van zeeniveau tot 1500m gegaan. Dat haalden wij niet qua tijd. Maar het is wel gaaf om hier te rijden. Soms hang je met je neus van de auto in de lucht….en dan weer naar beneden…brrrr…..wat een stenen. Veel meer losse stenen door het noodweer van afgelopen zondag. Ook in de bergen is het behoorlijk te keer gegaan en dat kan je dan ook wel zien.
Vandaag ook weer een mooie tocht gemaakt. Eerst Wadi Tiwi ingegaan. Dit konden wij met de auto doen. Door het vele water zo af en toe door de Wadi heen met de auto. Is wel eng de eerste keer, maar ja, als andere auto’s het doen dan kunnen wij het ook. Toen een uurtje wachten totdat ze de weg weer gerepareerd hadden omdat deze weggespoeld was door het water. Met iedereen praten en lachen. Daarna was het zover dat wij over wat grind en water naar de overkant konden rijden. Wij konden maar 6 kilometer de Wadi inrijden en hij werd dan ook nog eens een keer steeds smaller en je ging hoger en hoger, weer naar beneden door het water en weer hoger en hoger. Het leek wel of je door de jungle reed. Veel palm- en bananenbomen en soms door een klein dorpje met wat huizen steil tegen een berghelling opgebouwd. Behoorlijk smalle weg maar gelukkig geen tegenliggers. De auto moest er behoorlijk aan trekken. Maar je wordt weer beloond met een prachtige natuur. De Wadi loopt helemaal door een kloof met steile rotswanden. In de Wadi is het groen (soort oase) en een geweldig contrast met de kale rotsen. Wat een rit! Je moet wel wat avontuurlijk aangelegd zijn....of gewoon wennen?
Na deze Wadi wilden wij nu wel eens een makkelijker wadi. Dus….een wandeltocht. Je kon hier trouwens niet met de auto in. In deze wadi liggen rotsblokken zo groot als huizen! Hier kan je inwandelen en dan kom je langs de mooiste plekken en turkooizen waterplassen waar je ook nog kan zwemmen. Hoge rotswanden, water waar je doorheen moet lopen enz. het was weer een prachtig plaatje! Echt, dit is een landschap zo ontzettend mooi! Echt een aanrader als je van dit soort landschap houd. Wij wel in ieder geval. Na 1 week hier zijn wij nog steeds elke keer weer onder de indruk van de natuur maar ook de vriendelijke mensen.
Verder gaat het met ons goed. Harry zijn duim is een stuk beter maar ziet er niet uit! Pimpelpaars. Wij zitten tot nu toe in heerlijke hotels dus na een “drukke” dag kunnen wij lekker bijkomen in onze airco kamer. Ook het afdingen gaat Harry nog steeds goed af. Zelfs hier in het hotel voor de kamerprijs heeft hij zijn best weer gedaan.
13 februari 2010 – Sur - Ras Al Jinz
Wij kunnen bijna geen woorden vinden om dit bijzondere land te beschrijven! Wat een natuur! Zo enorm afwisselend dat wij ons elke keer verbazen dat wij in hetzelfde land rondrijden. Ook de vriendelijke en behulpzame mensen zijn een verademing. Altijd groeten en je vaak welkom heten in Oman en ons bedanken dat wij hun land willen bezoeken!!!! Soms krijg je spontaan een hand van iemand en nog gemeend ook. Dat zijn wij toch niet meer gewend? De meeste mensen spreken (goed) Engels dus ze kunnen je altijd wel wat vertellen. Het blijft trouwens wel echt een mannenwereld hier. Je ziet in verhouding bijna geen vrouwen op straat. Maar het is niet zo dat ze mij (als vrouw) dan ook negeren. Nee, hoor ik krijg ook altijd een vriendelijk woord of een vrolijke lach te zien (ook wel logisch toch???) Maar (dit alleen voor de vrouwen) de mannen hier zien er ook niet echt verkeerd uit! Het lijken vaak net snelle Italiaanse playboys maar dan met een lange witte jurk aan en een tulband om. Echt niet vervelend om naar te kijken!!!!
Omdat het een echte havenstad geweest is en er in het verleden veel schepen gebouwd zijn heeft het nog steeds een rijke historie. Nu is van de scheepsbouw niet meer veel over. Nog hier en daar worden er traditionele schepen (Dhows) gebouwd. Helemaal met de hand en van hout. Onder het lopen kom je dan ook weer iemand tegen die ruim een kwartier een verhaal over de stad gaat vertellen en wat wij nog allemaal moeten gaan zien. Zulke leuke ontmoetingen heb je dan ineens.
Vandaag op weg naar zeker een hoogtepunt! Een strand waar de reuze zeeschildpadden komen om hun eieren te leggen. Hier hadden we thuis al naar uit gekeken.
Vanuit ons hotel (10 minuten van het strand) zijn wij ’s avonds en ’s morgens (04.00 uur!!!!) onder begeleiding naar het strand gegaan.
14 februari 2010 – Ras Al Jinz – Al Wafi
Eerst gisteravond laat al naar het strand om zeeschildpadden te spotten. Niet te geloven als je dat dan ziet. Jammer dat het niet het hoogseizoen was maar wij hebben er toch een aantal gezien. ’s Avonds kan je helaas geen foto’s maken (mag niet geflitst worden) maar ’s morgens als het wat lichter wordt (zonsopgang) wel. We hebben volwassen schildpadden een nest zien graven, daarna de eieren erin en dan nest weer dichtgooien om dan na 2 uur noeste arbeid weer naar zee te gaan. De schildpadden die wij gezien hebben waren ca. 1.00 meter lang, 80kg zwaar en ca. 55 jaar oud. Ook hebben wij kleintjes die net uitgekomen waren naar zee zien lopen. Die zijn dan ca. 5cm groot. Wat een belevenis om dit mee te maken. Geweldig. Onder een gigantische sterrenhemel, de zee ruisend naast je en dan dit schouwspel. Helemaal te gek. Trouwens, alle schildpadden die op dit strand geboren worden komen later ook weer terug om daar zelf hun eieren te leggen. Hoe bestaat het. We hebben zooooo genoten.
Even over dieren….elke dag heb je wel te maken met loslopende geiten en schapen. Dat vinden wij al gewoon worden als je ze tegenkomt. In de echte grote stad (Muscat en omgeving) daar zijn ze niet, maar verder loopt dat spul overal rond. Dus uitkijken geblazen. Dan staat er vaak heel zielig kijkend op een stuk grond waar volgens mij nog geen spriet op groeit ook vaak wat ezels (ja, gek hé). De laatste dagen ook al kamelen die je tegenkomt. Soms maar een paar maar soms ook hele kuddes. Ja, zo zie je nog eens wat dieren. Honden kom je hier eigenlijk bijna niet tegen. Wel zo lekker….vooral als ze loslopen vinden wij dat maar niets.
Na de geweldige belevenis met de zeeschildpadden was het weer tijd om verder te gaan. Eerst wat verder langs de kust afgezakt. Schitterende rotsformaties, blauwe zee en witte stranden. Verder zeg ik niets. Zodra wij het binnenland dan weer ingaan veranderd langzaam het landschap weer in andere kleurenvariaties en gaan er weer roodachtige bergen komen met zandduinen in geel/bruine kleuren. Een verlaten landschap wat wel surrealistisch aandoet. Prachtig met hoofdletters!!! Wat is het toch machtig om hiertussen te rijden. Dan opeens….jawel…afgewisseld met groene oases vol met palmen en soms ook bananenbomen. In sommige plaatsjes wanen wij ons in het Verre Oosten en niet in Oman! Met de auto weer hoog de bergen in om weer een Wadi te bezoeken. Wadi Bani Khalid. De weg door de bergen dit keer gelukkig (of niet) verhard maar in het laatste stuk zitten weer delen waarbij wij even met de auto door het water moeten. Gaaf hoor. Als je niet verder kunt dan nog een stukje lopen en dan kom je aan het eind waar weer enorm grote rotsblokken liggen en waar prachtige pools zijn waar je kan zwemmen. Gewoon een paradijsje midden in de bergen.
Wij kunnen bijna geen woorden vinden om dit bijzondere land te beschrijven! Wat een natuur! Zo enorm afwisselend dat wij ons elke keer verbazen dat wij in hetzelfde land rondrijden. Ook de vriendelijke en behulpzame mensen zijn een verademing. Altijd groeten en je vaak welkom heten in Oman en ons bedanken dat wij hun land willen bezoeken!!!! Soms krijg je spontaan een hand van iemand en nog gemeend ook. Dat zijn wij toch niet meer gewend? De meeste mensen spreken (goed) Engels dus ze kunnen je altijd wel wat vertellen. Het blijft trouwens wel echt een mannenwereld hier. Je ziet in verhouding bijna geen vrouwen op straat. Maar het is niet zo dat ze mij (als vrouw) dan ook negeren. Nee, hoor ik krijg ook altijd een vriendelijk woord of een vrolijke lach te zien (ook wel logisch toch???) Maar (dit alleen voor de vrouwen) de mannen hier zien er ook niet echt verkeerd uit! Het lijken vaak net snelle Italiaanse playboys maar dan met een lange witte jurk aan en een tulband om. Echt niet vervelend om naar te kijken!!!!
Omdat het een echte havenstad geweest is en er in het verleden veel schepen gebouwd zijn heeft het nog steeds een rijke historie. Nu is van de scheepsbouw niet meer veel over. Nog hier en daar worden er traditionele schepen (Dhows) gebouwd. Helemaal met de hand en van hout. Onder het lopen kom je dan ook weer iemand tegen die ruim een kwartier een verhaal over de stad gaat vertellen en wat wij nog allemaal moeten gaan zien. Zulke leuke ontmoetingen heb je dan ineens.
Vandaag op weg naar zeker een hoogtepunt! Een strand waar de reuze zeeschildpadden komen om hun eieren te leggen. Hier hadden we thuis al naar uit gekeken.
Vanuit ons hotel (10 minuten van het strand) zijn wij ’s avonds en ’s morgens (04.00 uur!!!!) onder begeleiding naar het strand gegaan.
14 februari 2010 – Ras Al Jinz – Al Wafi
Eerst gisteravond laat al naar het strand om zeeschildpadden te spotten. Niet te geloven als je dat dan ziet. Jammer dat het niet het hoogseizoen was maar wij hebben er toch een aantal gezien. ’s Avonds kan je helaas geen foto’s maken (mag niet geflitst worden) maar ’s morgens als het wat lichter wordt (zonsopgang) wel. We hebben volwassen schildpadden een nest zien graven, daarna de eieren erin en dan nest weer dichtgooien om dan na 2 uur noeste arbeid weer naar zee te gaan. De schildpadden die wij gezien hebben waren ca. 1.00 meter lang, 80kg zwaar en ca. 55 jaar oud. Ook hebben wij kleintjes die net uitgekomen waren naar zee zien lopen. Die zijn dan ca. 5cm groot. Wat een belevenis om dit mee te maken. Geweldig. Onder een gigantische sterrenhemel, de zee ruisend naast je en dan dit schouwspel. Helemaal te gek. Trouwens, alle schildpadden die op dit strand geboren worden komen later ook weer terug om daar zelf hun eieren te leggen. Hoe bestaat het. We hebben zooooo genoten.
Even over dieren….elke dag heb je wel te maken met loslopende geiten en schapen. Dat vinden wij al gewoon worden als je ze tegenkomt. In de echte grote stad (Muscat en omgeving) daar zijn ze niet, maar verder loopt dat spul overal rond. Dus uitkijken geblazen. Dan staat er vaak heel zielig kijkend op een stuk grond waar volgens mij nog geen spriet op groeit ook vaak wat ezels (ja, gek hé). De laatste dagen ook al kamelen die je tegenkomt. Soms maar een paar maar soms ook hele kuddes. Ja, zo zie je nog eens wat dieren. Honden kom je hier eigenlijk bijna niet tegen. Wel zo lekker….vooral als ze loslopen vinden wij dat maar niets.
Na de geweldige belevenis met de zeeschildpadden was het weer tijd om verder te gaan. Eerst wat verder langs de kust afgezakt. Schitterende rotsformaties, blauwe zee en witte stranden. Verder zeg ik niets. Zodra wij het binnenland dan weer ingaan veranderd langzaam het landschap weer in andere kleurenvariaties en gaan er weer roodachtige bergen komen met zandduinen in geel/bruine kleuren. Een verlaten landschap wat wel surrealistisch aandoet. Prachtig met hoofdletters!!! Wat is het toch machtig om hiertussen te rijden. Dan opeens….jawel…afgewisseld met groene oases vol met palmen en soms ook bananenbomen. In sommige plaatsjes wanen wij ons in het Verre Oosten en niet in Oman! Met de auto weer hoog de bergen in om weer een Wadi te bezoeken. Wadi Bani Khalid. De weg door de bergen dit keer gelukkig (of niet) verhard maar in het laatste stuk zitten weer delen waarbij wij even met de auto door het water moeten. Gaaf hoor. Als je niet verder kunt dan nog een stukje lopen en dan kom je aan het eind waar weer enorm grote rotsblokken liggen en waar prachtige pools zijn waar je kan zwemmen. Gewoon een paradijsje midden in de bergen.
15 februari 2010 – Al Wafi – Al Quabil
Aangezien dit land ontzettend veel forten heeft ontkom je er niet aan om er zo af en toe ook een te gaan bezoeken. In Bali Bu Hassan staat er een die helemaal gerestaureerd is en een plaatje om te zien. Je kan er zo in en er kwam zelf iemand naar ons toe die ons ook nog heel veel brochures van Oman meegaf. Zo zie je maar weer hoe vriendelijk iedereen is. Inmiddels aangekomen aan de rand van de woestijn. Het rode zand lonkt al!
Aan de rand van de woestijn leven ook kleine bedoeïen families. Uiteraard veel kinderen die direct onze kant opkomen. Wij nog met een groot aantal kinderen buiten staan spelen. Ik had stickers van beestjes en bloemen meegenomen en dat vonden ze prachtig. Ze wilden zelf ook graag op de foto dus dat kwam goed uit. De moeders vonden het ook geen probleem. Kwamen ons wel een handje geven maar helaas wilden zij zelf niet op de foto.
Hier aan de rand van de woestijn is er een groot contrast tussen de bedoeïen in de tenten en ook de grote vrijstaande huizen die hier overal staan. Tussendoor lopen ook nog wat kamelen rond. Je kijkt je ogen uit.
16 februari 2010 – Al Quabil – Wahibah Sands Desert
En dan nu onze belevenissen in de woestijn. Wat een hoogtepunt was dat weer. Het houdt niet op!!!! Eerst een bedoeïenfamilie aan de rand van de Wahibah Sands Desert bezocht (wij werden uitgenodigd) om daar koffie te drinken en dadels te eten. Natuurlijk wilden zij ons ook wat verkopen wat zij zelf hebben gemaakt hebben. Dus na de koffie kwam al gauw de koopwaar te voorschijn. Uiteraard koop je dan ook wel iets. Dit is een deel van hun inkomen. Logisch want als je ziet hoe zij daar met hun gezin gewoon in de woestijn leven. Zo’n andere wereld dan de onze! Dat doen ze al eeuwenlang. Rondtrekken in de woestijn. Wat leven. Zodra de vrouw getrouwd is moet ze ook nog eens een masker gaan dragen….kijk maar naar mij op de foto want van haar mocht ik geen foto nemen. Wel leuk om dat mee te maken.
En toen….de woestijn in! Wij hadden een kamp besproken 1001 Night Camp en dat klopte ook wel. 40 kilometer de rode woestijn inrijden. Op de heenweg zijn wij achter een gids aangereden die ook andere toeristen naar datzelfde kamp ging brengen. Met een vaart van 60-80km per uur door het zachte zand. Vooraf even veel lucht uit de banden en gaan!!! Wel heel spannend hoor wat je hebt echt geen flauw idee of je het wel leuk zal vinden. Maar vooral de hoge rode zandduinen waar je tussendoor rijdt, hier en daar wat kamelen, is gewoon een geweldige ervaring. Het is gewoon niet te geloven dat je daarin rondrijdt. Zoooooo enorm kicken!!! Wat een geweldige natuur weer! En weer total anders. Je kijkt om je heen en je krijgt er geen genoeg van. Het “kamp” was gewoon een hotel met bedoeïententen inclusief douche en toilet. Jawel, hoe luxe kan je het hebben!!! Alles helemaal in stijl. Rondom ons de hoge rode zandduinen en uiteraard ontbraken hier ook de kamelen niet.
De 1e avond met de ’s zonsondergang zijn wij met de auto naar boven gereden. Weer achter een gids aan (maar goed ook). Wij in het spoor blijven op en neer en steeds hoger om een goed uitzicht te hebben. Nou, als je dit voor de eerste keer doet dan zit het hart je wel in de keel hoor! Maar Harry deed het super!!!! De gids stond ervan te kijken want dat had hij echt niet gedacht. De laatste keer dat iemand hem gevolgd had was die wel 5 keer vast komen te zitten in het zand! Wat was ik trots om mijn mannetje! Hij vond het ook helemaal te gek. Na een prachtige zonsondergang (helaas wel ontzettend veel wind) weer naar beneden. Help!!!!! Deze keer 2 hele steile afdalingen om Harry eens goed te testen. Steil en lang…..je schoof bijna naar beneden…het leek de Dakar Rally wel. Ik was wel blij dat ik weer beneden stond!!!!! Toen was het tijd voor een heerlijk diner onder de sterren. En dan de stilte.......Maar snel een extra nacht bijgeboekt....
17 februari 2010 – Wahibah Sands Desert
Een heerlijke rustdag in een geweldige omgeving! Het slapen in de tent was prima! Je hebt dan wel een aparte douche/toiletruimte aan de tent gebouwd maar zonder dak. Sta je daar in de woestijn te douchen onder de sterren of onder de blauwe lucht in de zon. Dit kan je toch geen kamperen noemen!
In de ochtend zijn wij sportief de hoge duinen opgeklommen waarbij je dan een schitterend uitzicht hebt over ons “tentenkamp”! Je moet in de zandduinen niet te veel gaan lopen want je bent echt heel snel je oriëntatie gevoel kwijt. Het is dat je dan je eigen voetstappen nog kan zien maar ik snap dat je een kamp voorbij kan lopen op nog geen 20 meter als je het niet ziet. Na de inspanning trakteerden wij ons op....een luie ligstoel aan...jawel, het zwembad. Ja, die had je hier in het zand ook nog! Hoe voel je je dan? Je ligt daar op een lekker bedje naast het water midden in de woestijn!!!! Komen er ook nog SMSjes van Jolanda binnen met de uitslagen van het schaatsen tijdens de Olympische Spelen. Hoezo decadent?
Begin van de avond weer van een mooie zonsondergang genoten. Dit keer de auto laten staan en opnieuw de hoge zandduinen opgeklommen. Prachtig weer om te zien.
Daarna weer een heerlijke maaltijd inclusief een optreden van de plaatselijke band! Topavond.
Aangezien dit land ontzettend veel forten heeft ontkom je er niet aan om er zo af en toe ook een te gaan bezoeken. In Bali Bu Hassan staat er een die helemaal gerestaureerd is en een plaatje om te zien. Je kan er zo in en er kwam zelf iemand naar ons toe die ons ook nog heel veel brochures van Oman meegaf. Zo zie je maar weer hoe vriendelijk iedereen is. Inmiddels aangekomen aan de rand van de woestijn. Het rode zand lonkt al!
Aan de rand van de woestijn leven ook kleine bedoeïen families. Uiteraard veel kinderen die direct onze kant opkomen. Wij nog met een groot aantal kinderen buiten staan spelen. Ik had stickers van beestjes en bloemen meegenomen en dat vonden ze prachtig. Ze wilden zelf ook graag op de foto dus dat kwam goed uit. De moeders vonden het ook geen probleem. Kwamen ons wel een handje geven maar helaas wilden zij zelf niet op de foto.
Hier aan de rand van de woestijn is er een groot contrast tussen de bedoeïen in de tenten en ook de grote vrijstaande huizen die hier overal staan. Tussendoor lopen ook nog wat kamelen rond. Je kijkt je ogen uit.
16 februari 2010 – Al Quabil – Wahibah Sands Desert
En dan nu onze belevenissen in de woestijn. Wat een hoogtepunt was dat weer. Het houdt niet op!!!! Eerst een bedoeïenfamilie aan de rand van de Wahibah Sands Desert bezocht (wij werden uitgenodigd) om daar koffie te drinken en dadels te eten. Natuurlijk wilden zij ons ook wat verkopen wat zij zelf hebben gemaakt hebben. Dus na de koffie kwam al gauw de koopwaar te voorschijn. Uiteraard koop je dan ook wel iets. Dit is een deel van hun inkomen. Logisch want als je ziet hoe zij daar met hun gezin gewoon in de woestijn leven. Zo’n andere wereld dan de onze! Dat doen ze al eeuwenlang. Rondtrekken in de woestijn. Wat leven. Zodra de vrouw getrouwd is moet ze ook nog eens een masker gaan dragen….kijk maar naar mij op de foto want van haar mocht ik geen foto nemen. Wel leuk om dat mee te maken.
En toen….de woestijn in! Wij hadden een kamp besproken 1001 Night Camp en dat klopte ook wel. 40 kilometer de rode woestijn inrijden. Op de heenweg zijn wij achter een gids aangereden die ook andere toeristen naar datzelfde kamp ging brengen. Met een vaart van 60-80km per uur door het zachte zand. Vooraf even veel lucht uit de banden en gaan!!! Wel heel spannend hoor wat je hebt echt geen flauw idee of je het wel leuk zal vinden. Maar vooral de hoge rode zandduinen waar je tussendoor rijdt, hier en daar wat kamelen, is gewoon een geweldige ervaring. Het is gewoon niet te geloven dat je daarin rondrijdt. Zoooooo enorm kicken!!! Wat een geweldige natuur weer! En weer total anders. Je kijkt om je heen en je krijgt er geen genoeg van. Het “kamp” was gewoon een hotel met bedoeïententen inclusief douche en toilet. Jawel, hoe luxe kan je het hebben!!! Alles helemaal in stijl. Rondom ons de hoge rode zandduinen en uiteraard ontbraken hier ook de kamelen niet.
De 1e avond met de ’s zonsondergang zijn wij met de auto naar boven gereden. Weer achter een gids aan (maar goed ook). Wij in het spoor blijven op en neer en steeds hoger om een goed uitzicht te hebben. Nou, als je dit voor de eerste keer doet dan zit het hart je wel in de keel hoor! Maar Harry deed het super!!!! De gids stond ervan te kijken want dat had hij echt niet gedacht. De laatste keer dat iemand hem gevolgd had was die wel 5 keer vast komen te zitten in het zand! Wat was ik trots om mijn mannetje! Hij vond het ook helemaal te gek. Na een prachtige zonsondergang (helaas wel ontzettend veel wind) weer naar beneden. Help!!!!! Deze keer 2 hele steile afdalingen om Harry eens goed te testen. Steil en lang…..je schoof bijna naar beneden…het leek de Dakar Rally wel. Ik was wel blij dat ik weer beneden stond!!!!! Toen was het tijd voor een heerlijk diner onder de sterren. En dan de stilte.......Maar snel een extra nacht bijgeboekt....
17 februari 2010 – Wahibah Sands Desert
Een heerlijke rustdag in een geweldige omgeving! Het slapen in de tent was prima! Je hebt dan wel een aparte douche/toiletruimte aan de tent gebouwd maar zonder dak. Sta je daar in de woestijn te douchen onder de sterren of onder de blauwe lucht in de zon. Dit kan je toch geen kamperen noemen!
In de ochtend zijn wij sportief de hoge duinen opgeklommen waarbij je dan een schitterend uitzicht hebt over ons “tentenkamp”! Je moet in de zandduinen niet te veel gaan lopen want je bent echt heel snel je oriëntatie gevoel kwijt. Het is dat je dan je eigen voetstappen nog kan zien maar ik snap dat je een kamp voorbij kan lopen op nog geen 20 meter als je het niet ziet. Na de inspanning trakteerden wij ons op....een luie ligstoel aan...jawel, het zwembad. Ja, die had je hier in het zand ook nog! Hoe voel je je dan? Je ligt daar op een lekker bedje naast het water midden in de woestijn!!!! Komen er ook nog SMSjes van Jolanda binnen met de uitslagen van het schaatsen tijdens de Olympische Spelen. Hoezo decadent?
Begin van de avond weer van een mooie zonsondergang genoten. Dit keer de auto laten staan en opnieuw de hoge zandduinen opgeklommen. Prachtig weer om te zien.
Daarna weer een heerlijke maaltijd inclusief een optreden van de plaatselijke band! Topavond.
18 februari 2010 – Wahibah Sands Desert - Muscat
Onze mooie dagen in de woestijn zitten er weer op en we gaan weer verder! Het scheuren door de woestijn was echt een belevenis. Zo gaaf. Op de terugweg zijn wij niet achter een gids aangereden. Nu konden we rustig aan doen en stil staan op mooie punten om te genieten. Aangezien het weekend begon was het best wel “druk” de woestijn in. Heel veel mensen gaan een weekend uit naar de woestijn. Ook vinden ze het leuk om gewoon in de woestijn met hun eigen auto “te spelen”. Wij hebben andere ook nog geholpen met een auto die vast was komen te zitten. Met een aantal andere mensen – je krijgt altijd hulp – en jawel, hij kwam er weer uit. Maar wat een belevenis deze 2 dagen in de woestijn. Tot nu toe kunnen wij ieder dit land aanbevelen hoor.
Weer terug op de asfaltweg moesten we eerst zorgen dat er weer voldoende lucht in de banden zat om goed te rijden. Via een schitterende route door de bergen reden we weer richting kust naar de hoofdstad voor een lekker onderkomen.
19 februari 2010 - Muscat – Al Rustaq
Vandaag weer een relaxte zondag! Mooie route gereden en oude gerestaureerde forten bezocht die midden in palmplantages liggen. Vandaag veel dagjes mensen aan de picknick aan een riviertje. Prachtig weer maar de lokale bevolking gaat gewoon gekleed het water in! In en uit de Wadi Mistral gereden. Prachtig. Helaas wel het minste onderkomen tot nu toe op deze reis in Al Rustaq. Ach, je moet wat als er verder geen hotels voorhanden zijn. Maar weer een afwisselende dag. Van het strandleven naar de bergen. ’s Avonds heerlijk gegeten op een “buitenterras” langs de weg.
20 februari 2010 – Al Rustaq – Nakhal
Hoe vaak wij tegen elkaar zeggen…wat een natuur, niet normaal!!! Elke dag is het weer anders. De bergen hebben andere kleuren, andere vormen en ga zo maar door. Zo rijden wij door wadi’s en tussen de palmbomen en daar weer hoog in de bergen op onverharde paden met stijgingspercentages van wel 30%. De uitzichten op de bergen en kloven zijn echt fantastisch. En tussen al die woeste natuur kom je kleine dorpjes tegen die dan in een oase liggen en waar dus gewoon mensen wonen. Vooral het rijden door de onherbergzaamheid is volop genieten. Daar moet je dus echt wel een 4WD voor hebben anders kom je echt nergens. Tussendoor altijd vriendelijke mensen ontmoeten en kleine kinderen die naar je zwaaien of een handje komen geven. Toevallig ook nog een Engelsman die alleen door Oman aan het rijden was. En…ja, je zult het geloven of niet…een beetje jaloers op Harry was!!! Waarom? Nou, gewoon omdat hij samen met zijn eigen vrouw ook lekker door de woeste natuur wil trekken, maar die bleef thuis. Dus nu is Harry extra blij met mij!!! Je kan je bijna geen voorstelling van maken hoe het er hier uitziet. Nou ja, de foto’s spreken voor zich! Soms moet je gewoon denken dat je een handvol kiezelstenen pakt en die dan in een nauwe straat rondstrooit. Denk dan dat die kiezels zo groot zijn als een huis en de straat een kloof met wanden van wel 200-400m hoog. Daar rijden wij dan gewoon tussen!! Helemaal te gek. Vandaag dus echt een super route door de bergen. Om al dat stof een beetje van ons af te spoelen hebben wij ook nog lekker 2 dagen geboekt in een luxe hotel. Even bijkomen en met een boek bij het zwembad zitten. Het was zo groot dat je met je bagage in een golfkar bij je bungalow werd afgezet. Voor de hotelgasten waren er fietsen beschikbaar om je over het terrein (voormalige mango plantage) te verplaatsen. Kon Harry zich toch nog uitleven op de fiets! Dat was wel even lekker, maar het avontuur om lekker onderweg te zijn ging toch weer snel kriebelen!!!
Onze mooie dagen in de woestijn zitten er weer op en we gaan weer verder! Het scheuren door de woestijn was echt een belevenis. Zo gaaf. Op de terugweg zijn wij niet achter een gids aangereden. Nu konden we rustig aan doen en stil staan op mooie punten om te genieten. Aangezien het weekend begon was het best wel “druk” de woestijn in. Heel veel mensen gaan een weekend uit naar de woestijn. Ook vinden ze het leuk om gewoon in de woestijn met hun eigen auto “te spelen”. Wij hebben andere ook nog geholpen met een auto die vast was komen te zitten. Met een aantal andere mensen – je krijgt altijd hulp – en jawel, hij kwam er weer uit. Maar wat een belevenis deze 2 dagen in de woestijn. Tot nu toe kunnen wij ieder dit land aanbevelen hoor.
Weer terug op de asfaltweg moesten we eerst zorgen dat er weer voldoende lucht in de banden zat om goed te rijden. Via een schitterende route door de bergen reden we weer richting kust naar de hoofdstad voor een lekker onderkomen.
19 februari 2010 - Muscat – Al Rustaq
Vandaag weer een relaxte zondag! Mooie route gereden en oude gerestaureerde forten bezocht die midden in palmplantages liggen. Vandaag veel dagjes mensen aan de picknick aan een riviertje. Prachtig weer maar de lokale bevolking gaat gewoon gekleed het water in! In en uit de Wadi Mistral gereden. Prachtig. Helaas wel het minste onderkomen tot nu toe op deze reis in Al Rustaq. Ach, je moet wat als er verder geen hotels voorhanden zijn. Maar weer een afwisselende dag. Van het strandleven naar de bergen. ’s Avonds heerlijk gegeten op een “buitenterras” langs de weg.
20 februari 2010 – Al Rustaq – Nakhal
Hoe vaak wij tegen elkaar zeggen…wat een natuur, niet normaal!!! Elke dag is het weer anders. De bergen hebben andere kleuren, andere vormen en ga zo maar door. Zo rijden wij door wadi’s en tussen de palmbomen en daar weer hoog in de bergen op onverharde paden met stijgingspercentages van wel 30%. De uitzichten op de bergen en kloven zijn echt fantastisch. En tussen al die woeste natuur kom je kleine dorpjes tegen die dan in een oase liggen en waar dus gewoon mensen wonen. Vooral het rijden door de onherbergzaamheid is volop genieten. Daar moet je dus echt wel een 4WD voor hebben anders kom je echt nergens. Tussendoor altijd vriendelijke mensen ontmoeten en kleine kinderen die naar je zwaaien of een handje komen geven. Toevallig ook nog een Engelsman die alleen door Oman aan het rijden was. En…ja, je zult het geloven of niet…een beetje jaloers op Harry was!!! Waarom? Nou, gewoon omdat hij samen met zijn eigen vrouw ook lekker door de woeste natuur wil trekken, maar die bleef thuis. Dus nu is Harry extra blij met mij!!! Je kan je bijna geen voorstelling van maken hoe het er hier uitziet. Nou ja, de foto’s spreken voor zich! Soms moet je gewoon denken dat je een handvol kiezelstenen pakt en die dan in een nauwe straat rondstrooit. Denk dan dat die kiezels zo groot zijn als een huis en de straat een kloof met wanden van wel 200-400m hoog. Daar rijden wij dan gewoon tussen!! Helemaal te gek. Vandaag dus echt een super route door de bergen. Om al dat stof een beetje van ons af te spoelen hebben wij ook nog lekker 2 dagen geboekt in een luxe hotel. Even bijkomen en met een boek bij het zwembad zitten. Het was zo groot dat je met je bagage in een golfkar bij je bungalow werd afgezet. Voor de hotelgasten waren er fietsen beschikbaar om je over het terrein (voormalige mango plantage) te verplaatsen. Kon Harry zich toch nog uitleven op de fiets! Dat was wel even lekker, maar het avontuur om lekker onderweg te zijn ging toch weer snel kriebelen!!!
21 februari 2010 – Nakhal – rustdag
Nog even vermelden dat Harry gisteren met het boeken van dit luxe hotel voor 2 nachten zich weer kon uitleven in het onderhandelen. Een fikse korting op de prijs en ook nog eens diner erbij gekregen. Hotel zat toch niet vol dus ze waren blij met wat gasten!
Lekker luier dag! Uitgebreid ontbijten, bij het zwembad met een boek, wandelen, genieten van een expositie die daar werd gehouden en ’s avonds een heerlijk diner. Wat wil je nog meer.
22 – 24 februari 2010 – Nakhal – Al Hamra - SayQ
Het blijft hier toch wel echt een mannenwereld! De mannen zijn heel vriendelijk en maken toch wel een praatje met ons beide maar de vrouwen leven hier hoofdzakelijk binnenshuis. Denk nu niet dat het een klein zielig hutje is! Je ziet hier…zowel in de steden als ook op het platteland huizen zo groot en luxe! Altijd met een muur erom heen met een versierd hek. Wel een beetje kitscherig allemaal maar gigantisch groot. Op de gekste en meest afgelegen plekken kom je ze tegen. Maar er blijken wel vaak hele families in te wonen. Opa en oma, kinderen en kleinkinderen. Trouwens rijk zijn is ook niet alles hoor! Je mag dan met maximaal 4 vrouwen trouwen (ja, mannen hou dat maar eens bij) en als er dan bij iedere vrouw nog een aantal kinderen komen. Tel uit je winst.
Het leven is hier niet echt duur. Behalve de hotels (behoorlijk aan de prijs) is hier alles goedkoop. Het eten en vooral natuurlijk de brandstof. Het blijft elke keer lachen als je hier je tank weer even volgooit. Dat zal thuis wel weer tegenvallen. Oh, ja…als je hebt gegeten en je wilt niets meer hebben dan heb je (zonder te vragen) ook direct de rekening op tafel liggen. Hup, ophoepelen dan maar! Nee, hoor gekheid…dat is hier normaal.
Een aantal dagen geleden hebben wij bij een grote supermarkt boodschappen gedaan. Groot is dan ook echt super groot! En daar loopt dan ook nog eens een vracht personeel rond. Wij staat te kijken bij de jam….wat zullen wij kiezen….komt er iemand naar ons toe om te vragen of hij ons kon helpen. Vervolgens…hou je vast….loopt hij samen met ons het hele boodschappenlijstje door…van het ene vak naar het andere vak. Toen ons mandje te klein bleek te zijn ging hij maar een karretje halen. Wij kregen bijna de slappe lach!!! Bij elke artikel dat wij stonden te bekijken…nemen wij de ene of de andere, gaf hij commentaar en wees op de prijzen. Bij de kassa…zette hij alles voor ons op de band. Wij moesten zelf nog wel afrekenen maar een ander deed alles netjes in zakken. Toen kwam er ook nog iemand anders bij staan en die zei alleen maar…CAN I HELP YOU???? Wij werden inmiddels al door 3 personen geholpen en hij blijf maar herhalen…CAN I HELP YOU? Wij bleven er zowat in! Snapte echt niet wat hij bedoelde…waarmee dan???? Vervolgens liep onze andere vriend mee naar de auto…die er niet stond omdat wij waren komen lopen (zaten in een hotel aan de overkant) maar konden hem dat niet duidelijk maken omdat zijn Engels niet echt goed was. Dus maar bedankt voor alle moeite en hebben later zoooooo ontzettend veel schik gehad om het hele gebeuren. Dit is dus maar om aan te geven hoe vriendelijk iedereen voor je is.
25 februari 2010 - Sayq plateau – rustdag
Nu hoog in de bergen in een hotel op ca. 2000m hoogte. Wel zo lekker omdat in het dal de temperatuur opliep tot ca. 36grd. Wel een beetje teveel van het goede. Op dit zgn. Sayq plateau is het weer geweldig. Alleen de route omhoog is al super spectaculair. Aan de voet van het plateau is er controle door militairen omdat je alleen met een 4wd naar boven mag. Steil omhoog wel 10 km lang. Dus gemiddeld 20% en dat is heftig hoor. Maar wat een uitzichten. Mooie uitstapjes gemaakt naar kleine dorpjes op verharde en onverharde wegen. Koffie gedronken bij mensen thuis en gewoon onderweg bij mensen langs de kant. Voetbal is populair en de kinderen beginnen direct van Nistelrooy te roepen als je verteld dat je uit Nederland komt. Je hebt hier uitzichten over gigantische ravijnen – lijkt een beetje Grand Canyon achtig. Je krijgt er niet genoeg van. Super.. Ik kan dit land iedereen aanraden. Het is trouwens ook wel wennen dat je niet zoals wij wel eens gewend waren op reis om rekening te houden met overstekende kangoeroes maar nu met kamelen!
26 februari 2010 – Sayq plateau – Nizwa
Vandaag weer een geweldige maar reuze vermoeiende dag gehad. Wij begonnen eerst met de spectaculaire afdaling naar het dal. Maar wat verbaasd ons? Voor het eerst in bijna 3 weken zien wij beneden ons wolken hangen. Wat zal dat betekenen? Nou, niets hoor….... toen wij door de wolken heen kwamen werd het gewoon warmer en warmer en het bleek gewoon wat witte wolken in de strakblauwe lucht te zijn. Ach, wat witte wolken doet het ook goed op de foto’s. Al vroeg de souq in Nizwa bezocht. Hier is vooral de dierenmarkt bijzonder. Je kijkt echt je ogen uit. En…jawel…ook hier bijna alleen maar mannen. Daar liep ik dan tussen met vooral de telelens in de aanslag om mooie koppen te fotograferen. Na nog wat rondgekeken te hebben op de vis-, groente- en fruitmarkt ook nog het fort van deze stad bezocht voordat wij een super spectaculaire route naar een klein plaatsje hoog in de bergen gingen maken. Niet het dorpje was bijzonder (3 huizen, geiten, schapen en wat mensen, maar juist de route en de overweldigende uitzichten. Een klim naar 2200m over smalle paden met kiezels, keien en zand. Stijgingen van soms wel 35% is hier heel normaal. Wat een geschud en soms enorm stofhappen. Uitzichten op bergen en kloven. Gelukkig heeft de auto er geen enkele moeite mee. Langzaam trekt hij ons naar boven en steeds is het dan weer een verrassing wat er over het randje verschijnt want ja, de neus gaat eerst en dan wij pas. Uren ben je bezig om heen en terug te komen. Doodmoe maar het is zo geweldig mooi. De kleurschakeringen zijn telkens weer anders. Vaak hang ik met de filmcamera buiten boord om opnames te maken. Echt helemaal te gek. Vanavond overnachten wij in Nizwa waar we een leuk hotel gevonden hadden.
Nog even vermelden dat Harry gisteren met het boeken van dit luxe hotel voor 2 nachten zich weer kon uitleven in het onderhandelen. Een fikse korting op de prijs en ook nog eens diner erbij gekregen. Hotel zat toch niet vol dus ze waren blij met wat gasten!
Lekker luier dag! Uitgebreid ontbijten, bij het zwembad met een boek, wandelen, genieten van een expositie die daar werd gehouden en ’s avonds een heerlijk diner. Wat wil je nog meer.
22 – 24 februari 2010 – Nakhal – Al Hamra - SayQ
Het blijft hier toch wel echt een mannenwereld! De mannen zijn heel vriendelijk en maken toch wel een praatje met ons beide maar de vrouwen leven hier hoofdzakelijk binnenshuis. Denk nu niet dat het een klein zielig hutje is! Je ziet hier…zowel in de steden als ook op het platteland huizen zo groot en luxe! Altijd met een muur erom heen met een versierd hek. Wel een beetje kitscherig allemaal maar gigantisch groot. Op de gekste en meest afgelegen plekken kom je ze tegen. Maar er blijken wel vaak hele families in te wonen. Opa en oma, kinderen en kleinkinderen. Trouwens rijk zijn is ook niet alles hoor! Je mag dan met maximaal 4 vrouwen trouwen (ja, mannen hou dat maar eens bij) en als er dan bij iedere vrouw nog een aantal kinderen komen. Tel uit je winst.
Het leven is hier niet echt duur. Behalve de hotels (behoorlijk aan de prijs) is hier alles goedkoop. Het eten en vooral natuurlijk de brandstof. Het blijft elke keer lachen als je hier je tank weer even volgooit. Dat zal thuis wel weer tegenvallen. Oh, ja…als je hebt gegeten en je wilt niets meer hebben dan heb je (zonder te vragen) ook direct de rekening op tafel liggen. Hup, ophoepelen dan maar! Nee, hoor gekheid…dat is hier normaal.
Een aantal dagen geleden hebben wij bij een grote supermarkt boodschappen gedaan. Groot is dan ook echt super groot! En daar loopt dan ook nog eens een vracht personeel rond. Wij staat te kijken bij de jam….wat zullen wij kiezen….komt er iemand naar ons toe om te vragen of hij ons kon helpen. Vervolgens…hou je vast….loopt hij samen met ons het hele boodschappenlijstje door…van het ene vak naar het andere vak. Toen ons mandje te klein bleek te zijn ging hij maar een karretje halen. Wij kregen bijna de slappe lach!!! Bij elke artikel dat wij stonden te bekijken…nemen wij de ene of de andere, gaf hij commentaar en wees op de prijzen. Bij de kassa…zette hij alles voor ons op de band. Wij moesten zelf nog wel afrekenen maar een ander deed alles netjes in zakken. Toen kwam er ook nog iemand anders bij staan en die zei alleen maar…CAN I HELP YOU???? Wij werden inmiddels al door 3 personen geholpen en hij blijf maar herhalen…CAN I HELP YOU? Wij bleven er zowat in! Snapte echt niet wat hij bedoelde…waarmee dan???? Vervolgens liep onze andere vriend mee naar de auto…die er niet stond omdat wij waren komen lopen (zaten in een hotel aan de overkant) maar konden hem dat niet duidelijk maken omdat zijn Engels niet echt goed was. Dus maar bedankt voor alle moeite en hebben later zoooooo ontzettend veel schik gehad om het hele gebeuren. Dit is dus maar om aan te geven hoe vriendelijk iedereen voor je is.
25 februari 2010 - Sayq plateau – rustdag
Nu hoog in de bergen in een hotel op ca. 2000m hoogte. Wel zo lekker omdat in het dal de temperatuur opliep tot ca. 36grd. Wel een beetje teveel van het goede. Op dit zgn. Sayq plateau is het weer geweldig. Alleen de route omhoog is al super spectaculair. Aan de voet van het plateau is er controle door militairen omdat je alleen met een 4wd naar boven mag. Steil omhoog wel 10 km lang. Dus gemiddeld 20% en dat is heftig hoor. Maar wat een uitzichten. Mooie uitstapjes gemaakt naar kleine dorpjes op verharde en onverharde wegen. Koffie gedronken bij mensen thuis en gewoon onderweg bij mensen langs de kant. Voetbal is populair en de kinderen beginnen direct van Nistelrooy te roepen als je verteld dat je uit Nederland komt. Je hebt hier uitzichten over gigantische ravijnen – lijkt een beetje Grand Canyon achtig. Je krijgt er niet genoeg van. Super.. Ik kan dit land iedereen aanraden. Het is trouwens ook wel wennen dat je niet zoals wij wel eens gewend waren op reis om rekening te houden met overstekende kangoeroes maar nu met kamelen!
26 februari 2010 – Sayq plateau – Nizwa
Vandaag weer een geweldige maar reuze vermoeiende dag gehad. Wij begonnen eerst met de spectaculaire afdaling naar het dal. Maar wat verbaasd ons? Voor het eerst in bijna 3 weken zien wij beneden ons wolken hangen. Wat zal dat betekenen? Nou, niets hoor….... toen wij door de wolken heen kwamen werd het gewoon warmer en warmer en het bleek gewoon wat witte wolken in de strakblauwe lucht te zijn. Ach, wat witte wolken doet het ook goed op de foto’s. Al vroeg de souq in Nizwa bezocht. Hier is vooral de dierenmarkt bijzonder. Je kijkt echt je ogen uit. En…jawel…ook hier bijna alleen maar mannen. Daar liep ik dan tussen met vooral de telelens in de aanslag om mooie koppen te fotograferen. Na nog wat rondgekeken te hebben op de vis-, groente- en fruitmarkt ook nog het fort van deze stad bezocht voordat wij een super spectaculaire route naar een klein plaatsje hoog in de bergen gingen maken. Niet het dorpje was bijzonder (3 huizen, geiten, schapen en wat mensen, maar juist de route en de overweldigende uitzichten. Een klim naar 2200m over smalle paden met kiezels, keien en zand. Stijgingen van soms wel 35% is hier heel normaal. Wat een geschud en soms enorm stofhappen. Uitzichten op bergen en kloven. Gelukkig heeft de auto er geen enkele moeite mee. Langzaam trekt hij ons naar boven en steeds is het dan weer een verrassing wat er over het randje verschijnt want ja, de neus gaat eerst en dan wij pas. Uren ben je bezig om heen en terug te komen. Doodmoe maar het is zo geweldig mooi. De kleurschakeringen zijn telkens weer anders. Vaak hang ik met de filmcamera buiten boord om opnames te maken. Echt helemaal te gek. Vanavond overnachten wij in Nizwa waar we een leuk hotel gevonden hadden.
27 februari 2010 – Nizwa – Jebel Sham
Vandaag weer hoog de bergen in waar de temperaturen een stukje aangenamer zijn dan hier. Dat vinden ze hier niet hoor! Boven in de bergen lopen ze gewoon met een jas aan en een muts op omdat zij het zo koud vinden. Staan wij daar dan in een T-shirt!
Een oud en zeer mooi plaatsje Misfat in de bergen bezocht. Door een ingenieus watersysteem kan er tegen de bergwanden op goed bevloeid worden. Je waant je hier in het Verre Oosten tussen de palmen en de bananenbomen. Voor de palmbomen (ze hebben hier in Oman trouwens 8 miloen dadelpalmen) is dit een unieke plaats omdat er nergens in dit land om deze hoogte palmbomen groeien. De ligging in een canyon is echt prachtig. Daarna verder gereden naar de zgn. Grand Canyon van het Midden Oosten bij de Jabal Sham de hoogste berg van Oman 3009m hoog. Wat gaaf zeg! Maar veel makkelijker om daar te komen. Valt er ook eens iets mee. Geweldige dag weer vandaag!
28 februari 2010 – Jebel Sham - Muscat
Wij blijven ook verbazen over de contrasten. Jawel, wij zijn hier ook even bij de plaatselijke ijsbaan gaan kijken. Ze waren net de baan aan het vegen maar er kon geschaatst worden hoor! Uiteraard wel binnen. Kom je dus vanuit 30grd buiten in een ijskoude binnenhal! Ook vandaag naar een grote shopping mall geweest. Ruim 180 winkels inclusief heerlijke koffieshops. Hier zie je trouwens wel veel vrouwen (bijna allemaal in het zwart incl. sluier) maar afgeladen met tassen uit allerlei dure zaken. Dus voldoende geld te besteden!!! Toen wij de parkeergarage inreden met onze vieze auto kwamen er direct mensen naar ons toe. Wij dachten dat het bewaking was maar nee, voor omgerekend 2 euro werd in de tijd dat wij aan het shoppen waren onze auto gewassen. Moeten ze bij ons uitvinden!
De rijkdom vindt je ook terug in de grote huizen die je hier ziet. En er wordt nog steeds ontzettend veel bijgebouwd. Zelf in de afgelegen berg en worden nieuwe huizen voor de mensen neergezet. Trouwens je ziet ook (groot en klein) iedereen met een mobiel rondlopen en maar bellen. Komt mij bekend voor!!! Maar wat is iedereen toch altijd vriendelijk!!! Maar dan ook echt gemeend en niet omdat je een toerist bent die voor wat inkomen zorgt. Nee, daar hoeven zij zich geen zorgen om te maken. Behalve de hotels (Europese prijzen) is het hier wel goedkoper. Wij lachen ons nog steeds een breuk als wij tanken. Gooi maar vol!!!!! 24 euroCENT de liter is echt leuk!!! Trouwens er is een nieuwe Nissan patrol geïntroduceerd die hier omgerekend 54.000 euro moet gaan kosten. Een superdeluxe 4WD 5,6ltr en 8 cilinder. Wat kopen wij daar voor???? Ook een knipbeurt (Harry zijn haar was weer veeeel te lang) is redelijk betaalbaar. Jawel voor een knipbeurt van ca. 20 minuten leg je toch al snel 2,00 euro op tafel.
Nu verbleven wij nog een nachtje in een hotel die helaas geen WIMMENWOEL had. Eerst snapte wij er niets van….toen viel het kwartje….geen zwembad!!! Later lagen wij nog in een deuk.
Vandaag weer hoog de bergen in waar de temperaturen een stukje aangenamer zijn dan hier. Dat vinden ze hier niet hoor! Boven in de bergen lopen ze gewoon met een jas aan en een muts op omdat zij het zo koud vinden. Staan wij daar dan in een T-shirt!
Een oud en zeer mooi plaatsje Misfat in de bergen bezocht. Door een ingenieus watersysteem kan er tegen de bergwanden op goed bevloeid worden. Je waant je hier in het Verre Oosten tussen de palmen en de bananenbomen. Voor de palmbomen (ze hebben hier in Oman trouwens 8 miloen dadelpalmen) is dit een unieke plaats omdat er nergens in dit land om deze hoogte palmbomen groeien. De ligging in een canyon is echt prachtig. Daarna verder gereden naar de zgn. Grand Canyon van het Midden Oosten bij de Jabal Sham de hoogste berg van Oman 3009m hoog. Wat gaaf zeg! Maar veel makkelijker om daar te komen. Valt er ook eens iets mee. Geweldige dag weer vandaag!
28 februari 2010 – Jebel Sham - Muscat
Wij blijven ook verbazen over de contrasten. Jawel, wij zijn hier ook even bij de plaatselijke ijsbaan gaan kijken. Ze waren net de baan aan het vegen maar er kon geschaatst worden hoor! Uiteraard wel binnen. Kom je dus vanuit 30grd buiten in een ijskoude binnenhal! Ook vandaag naar een grote shopping mall geweest. Ruim 180 winkels inclusief heerlijke koffieshops. Hier zie je trouwens wel veel vrouwen (bijna allemaal in het zwart incl. sluier) maar afgeladen met tassen uit allerlei dure zaken. Dus voldoende geld te besteden!!! Toen wij de parkeergarage inreden met onze vieze auto kwamen er direct mensen naar ons toe. Wij dachten dat het bewaking was maar nee, voor omgerekend 2 euro werd in de tijd dat wij aan het shoppen waren onze auto gewassen. Moeten ze bij ons uitvinden!
De rijkdom vindt je ook terug in de grote huizen die je hier ziet. En er wordt nog steeds ontzettend veel bijgebouwd. Zelf in de afgelegen berg en worden nieuwe huizen voor de mensen neergezet. Trouwens je ziet ook (groot en klein) iedereen met een mobiel rondlopen en maar bellen. Komt mij bekend voor!!! Maar wat is iedereen toch altijd vriendelijk!!! Maar dan ook echt gemeend en niet omdat je een toerist bent die voor wat inkomen zorgt. Nee, daar hoeven zij zich geen zorgen om te maken. Behalve de hotels (Europese prijzen) is het hier wel goedkoper. Wij lachen ons nog steeds een breuk als wij tanken. Gooi maar vol!!!!! 24 euroCENT de liter is echt leuk!!! Trouwens er is een nieuwe Nissan patrol geïntroduceerd die hier omgerekend 54.000 euro moet gaan kosten. Een superdeluxe 4WD 5,6ltr en 8 cilinder. Wat kopen wij daar voor???? Ook een knipbeurt (Harry zijn haar was weer veeeel te lang) is redelijk betaalbaar. Jawel voor een knipbeurt van ca. 20 minuten leg je toch al snel 2,00 euro op tafel.
Nu verbleven wij nog een nachtje in een hotel die helaas geen WIMMENWOEL had. Eerst snapte wij er niets van….toen viel het kwartje….geen zwembad!!! Later lagen wij nog in een deuk.
1 – 3 maart 2010 Muscat – rustdagen
Aangezien we de heerlijke bungalows aan het water bij het Divers Resort fantastisch vonden hadden we besloten om daar onze laatste dagen door te brengen. Hiervandaan nog mooie ritten maken en ook nog wat luieren.
De laatste 2 dagen hebben wij prachtige onverharde ritten gemaakt. Vooral de 1e rit van 56km lang was pittig. Nee, niet een beetje maar heel erg!!! Niet normaal. Vanaf zeeniveau klimmen naar 2000m langs paden die zooooo steil zijn en soms zooooo slecht begaanbaar dat wij wel eens dachten….komen wij echt hier wel omhoog. Soms was het net een grote keien weg. Maar je werd wel beloond met ongelofelijke uitzichten op berglandschappen die telkens zo verschillend zijn en dan weer de beloning waren voor de inspanning. Op het Salmah plateau had je ook nog een groot gat in de grond (2 x 3 boeings groot en 130m diep….een Cave. Er schijnen soms mensen daar naar beneden te springen met parachute …..... hoe gek kan je zijn. Ook de afdaling was echt heftig. In sommige bochten hadden ze asfalt neergegooid anders zou het niet lukken. Puf puf….Ook waren er wat wolken gekomen die je beneden je zag liggen en in de verte de zee….daar moest je dus weer naar toe. Maar wat een natuur!!!! Zo imponerend.
Ook onze laatste dagen stonden weer (of nog steeds) in het teken van het grote genieten. Nog steeds vallen wij van de ene verbazing in de andere. Tjonge, wat moet dit land toch bulken van het geld. Niet normaal, zeggen wij echt zooooo vaak tegen elkaar. Als je hier alleen al ziet hoeveel mensen er aan de infrastructuur, nieuwe gebouwen en vooral niet te vergeten….de groenvoorziening werken! Zodra er ook maar water aan te pas komt dan zie in dit droge landschap bomen, grasvelden (zo groen als een biljartlaken) en vooral BLOEMEN. Gelukkig kunnen ze hele blikken gastarbeiders uit India opentrekken. Alleen al in de “plantsoenendienst” werken er volgens ons wel tienduizenden als het niet meer is. Als er bij ons in een straat of perkje wat ambtenaren van de plantsoenendienst staan vinden wij 5 al te veel. Hier zijn het er dan wel 100 bij elkaar. Je moet het gewoon zien!!!! En hoe alles er dan ook uitziet! Echt geweldig om te zien. En voor de bouw geldt hetzelfde verhaal. Wat ze hier wel geleerd hebben (van andere landen) is dat deze mensen voor 2 jaar (met nog een optie voor 2 jaar) een werkvergunning krijgen (zonder familie) en dan ook echt weer terug moeten naar hun thuisland. Zonder uitzondering!!!! Alleen de mensen uit India die hier al heel lang waren hebben een aantal jaren geleden een permanente verblijfsvergunning gekregen.
Oman wordt ook wel eens het Zwitserland van het Midden Oosten genoemd. Niet alleen omdat het een welvarend land is maar vooral omdat het tijdens oorlogen in dit gebied altijd neutraal is gebleven (nog steeds) en er dus niets aan de hand is. Vandaar dat het zo’n veilig land is waar je zonder problemen kan rondreizen. Echt een aanrader.
Aangezien we de heerlijke bungalows aan het water bij het Divers Resort fantastisch vonden hadden we besloten om daar onze laatste dagen door te brengen. Hiervandaan nog mooie ritten maken en ook nog wat luieren.
De laatste 2 dagen hebben wij prachtige onverharde ritten gemaakt. Vooral de 1e rit van 56km lang was pittig. Nee, niet een beetje maar heel erg!!! Niet normaal. Vanaf zeeniveau klimmen naar 2000m langs paden die zooooo steil zijn en soms zooooo slecht begaanbaar dat wij wel eens dachten….komen wij echt hier wel omhoog. Soms was het net een grote keien weg. Maar je werd wel beloond met ongelofelijke uitzichten op berglandschappen die telkens zo verschillend zijn en dan weer de beloning waren voor de inspanning. Op het Salmah plateau had je ook nog een groot gat in de grond (2 x 3 boeings groot en 130m diep….een Cave. Er schijnen soms mensen daar naar beneden te springen met parachute …..... hoe gek kan je zijn. Ook de afdaling was echt heftig. In sommige bochten hadden ze asfalt neergegooid anders zou het niet lukken. Puf puf….Ook waren er wat wolken gekomen die je beneden je zag liggen en in de verte de zee….daar moest je dus weer naar toe. Maar wat een natuur!!!! Zo imponerend.
Ook onze laatste dagen stonden weer (of nog steeds) in het teken van het grote genieten. Nog steeds vallen wij van de ene verbazing in de andere. Tjonge, wat moet dit land toch bulken van het geld. Niet normaal, zeggen wij echt zooooo vaak tegen elkaar. Als je hier alleen al ziet hoeveel mensen er aan de infrastructuur, nieuwe gebouwen en vooral niet te vergeten….de groenvoorziening werken! Zodra er ook maar water aan te pas komt dan zie in dit droge landschap bomen, grasvelden (zo groen als een biljartlaken) en vooral BLOEMEN. Gelukkig kunnen ze hele blikken gastarbeiders uit India opentrekken. Alleen al in de “plantsoenendienst” werken er volgens ons wel tienduizenden als het niet meer is. Als er bij ons in een straat of perkje wat ambtenaren van de plantsoenendienst staan vinden wij 5 al te veel. Hier zijn het er dan wel 100 bij elkaar. Je moet het gewoon zien!!!! En hoe alles er dan ook uitziet! Echt geweldig om te zien. En voor de bouw geldt hetzelfde verhaal. Wat ze hier wel geleerd hebben (van andere landen) is dat deze mensen voor 2 jaar (met nog een optie voor 2 jaar) een werkvergunning krijgen (zonder familie) en dan ook echt weer terug moeten naar hun thuisland. Zonder uitzondering!!!! Alleen de mensen uit India die hier al heel lang waren hebben een aantal jaren geleden een permanente verblijfsvergunning gekregen.
Oman wordt ook wel eens het Zwitserland van het Midden Oosten genoemd. Niet alleen omdat het een welvarend land is maar vooral omdat het tijdens oorlogen in dit gebied altijd neutraal is gebleven (nog steeds) en er dus niets aan de hand is. Vandaar dat het zo’n veilig land is waar je zonder problemen kan rondreizen. Echt een aanrader.
4 maart 2010 – Muscat – rustdag
De laatste paar dagen zijn nog behoorlijk pittig geweest. Veel kilometers gereden waarvan veel onverhard en in de bergen. Vandaag onze laatste dag. Al vroeg vertrokken want wij wilden een doorsteek maken vanaf de kust door de bergen via Wadi Bani Awf. Door de regen in de bergen (wij dus niet) stond er dus wel wat water in de Wadi. Maar dat was ook wel weer een aparte belevenis. Halen wij het wel of niet? Het zou jammer zijn als wij om zouden moeten draaien. Maar even gevraagd en gelukkig zagen wij ook andere die kant op gaan. Als dat gaat dan kunnen wij het ook. Gaaf hoor om telkens weer de Wadi te doorkruisen door het water. Ook voor deze rit door de bergen moeten wij weer een hoogte overbruggen van 2000m! Hier weer totaal andere soorten bergen dan in de rit ervoor. Na de wadi werd het menens! Ineens ging de weg = smal pad steil omhoog langs de bergwand met zeer korte haarspeldbochten vol grote keien. Nou, dan moet die auto van ons eraan trekken hoor. Soms kan je voor je niet eens zien wat eraan komt. Je moet toch wat doen om hoogte te winnen. Aan de andere kant van de kloof zagen wij als een stipje tegen de berghelling ook een auto rijden….daar moesten wij ook nog naar toe!!! Soms was het wel even slikken maar zooooo gaaf dat je daar dan rondrijdt. Vooral de uitzichten op de omringende bergen die er telkens qua kleur en grilligheid er anders uitzien. Je krijgt er niet genoeg van. Halverwege de rit kwamen wij achter wat andere auto’s te zitten. Dat was wel leuk want die zag je dan in de verte hoger en hoger tegen de steile bergwand op klimmen. Dan wist je tenminste wat je te wachten stond. De stijgingspercentage zijn soms moeilijk te meten maar als je soms even ging lopen dat merkte je wel dat het geweldig heftig was. Maar zo’n 4WD klimt er heel langzaam en beheerst tegenop. Langzaam over de grote keien en trekken maar. De zeer smalle “weg”’ was iets beter berijdbaar als de dag ervoor maar toch….spannend was het wel. Eind van de dag ben je echt helemaal total loss. Maar je krijgt er toch wel een kick van. Ik hing regelmatig uit het raam om filmpjes te maken van dit avontuur. Wat een land! Wat een natuur. En tussen deze kale bergen liggen dan opeens weer kleine oase-plaatsen met palmbomen. Wat een bofkonten zijn wij toch weer dat wij dit allemaal weer hebben mogen beleven. En dat blijven wij ook echt waarderen.
5 - 6 maart 2010 – Muscat – Amsterdam
Op dit moment zitten wij lekker op een terras onder de parasol op onze laatste dag hier in Oman….en op Harry zijn verjaardag! Helaas was het hotel helemaal vol dus wij konden niet in onze bungalow blijven. Dus vanmorgen (nog een beetje koel) lekker op een bedje aan het strand gelegen. Daarna alle tassen gepakt en nu lekker de schaduw opgezocht. Om de tijd dus nuttig te gebruiken ben ik maar aan ons laatste verslag begonnen. Eerst nog wat foto’s op de laptop zetten om zo uit te zoeken…weer veel te veel. Maar zodra je ze weer ziet beleef je ook direct alle mooie momenten weer!
En nu opmaken voor de thuisreis. Alles staat al in de auto. Wij kunnen hier nog lekker een douche nemen voordat wij ons omkleden. Op dit moment is er ook een Beach Volleybal tournooi . Gezellige drukte…maar die pokke muziek. Nee, daar zijn wij toch een paar jaartjes te oud voor. Maar, ja…het zitten op het strand met uitzicht op zee….dat is geen straf.
Een geweldige reis! Vanavond naar het vliegveld en dan de nachtvlucht terug naar Nederland.
De laatste paar dagen zijn nog behoorlijk pittig geweest. Veel kilometers gereden waarvan veel onverhard en in de bergen. Vandaag onze laatste dag. Al vroeg vertrokken want wij wilden een doorsteek maken vanaf de kust door de bergen via Wadi Bani Awf. Door de regen in de bergen (wij dus niet) stond er dus wel wat water in de Wadi. Maar dat was ook wel weer een aparte belevenis. Halen wij het wel of niet? Het zou jammer zijn als wij om zouden moeten draaien. Maar even gevraagd en gelukkig zagen wij ook andere die kant op gaan. Als dat gaat dan kunnen wij het ook. Gaaf hoor om telkens weer de Wadi te doorkruisen door het water. Ook voor deze rit door de bergen moeten wij weer een hoogte overbruggen van 2000m! Hier weer totaal andere soorten bergen dan in de rit ervoor. Na de wadi werd het menens! Ineens ging de weg = smal pad steil omhoog langs de bergwand met zeer korte haarspeldbochten vol grote keien. Nou, dan moet die auto van ons eraan trekken hoor. Soms kan je voor je niet eens zien wat eraan komt. Je moet toch wat doen om hoogte te winnen. Aan de andere kant van de kloof zagen wij als een stipje tegen de berghelling ook een auto rijden….daar moesten wij ook nog naar toe!!! Soms was het wel even slikken maar zooooo gaaf dat je daar dan rondrijdt. Vooral de uitzichten op de omringende bergen die er telkens qua kleur en grilligheid er anders uitzien. Je krijgt er niet genoeg van. Halverwege de rit kwamen wij achter wat andere auto’s te zitten. Dat was wel leuk want die zag je dan in de verte hoger en hoger tegen de steile bergwand op klimmen. Dan wist je tenminste wat je te wachten stond. De stijgingspercentage zijn soms moeilijk te meten maar als je soms even ging lopen dat merkte je wel dat het geweldig heftig was. Maar zo’n 4WD klimt er heel langzaam en beheerst tegenop. Langzaam over de grote keien en trekken maar. De zeer smalle “weg”’ was iets beter berijdbaar als de dag ervoor maar toch….spannend was het wel. Eind van de dag ben je echt helemaal total loss. Maar je krijgt er toch wel een kick van. Ik hing regelmatig uit het raam om filmpjes te maken van dit avontuur. Wat een land! Wat een natuur. En tussen deze kale bergen liggen dan opeens weer kleine oase-plaatsen met palmbomen. Wat een bofkonten zijn wij toch weer dat wij dit allemaal weer hebben mogen beleven. En dat blijven wij ook echt waarderen.
5 - 6 maart 2010 – Muscat – Amsterdam
Op dit moment zitten wij lekker op een terras onder de parasol op onze laatste dag hier in Oman….en op Harry zijn verjaardag! Helaas was het hotel helemaal vol dus wij konden niet in onze bungalow blijven. Dus vanmorgen (nog een beetje koel) lekker op een bedje aan het strand gelegen. Daarna alle tassen gepakt en nu lekker de schaduw opgezocht. Om de tijd dus nuttig te gebruiken ben ik maar aan ons laatste verslag begonnen. Eerst nog wat foto’s op de laptop zetten om zo uit te zoeken…weer veel te veel. Maar zodra je ze weer ziet beleef je ook direct alle mooie momenten weer!
En nu opmaken voor de thuisreis. Alles staat al in de auto. Wij kunnen hier nog lekker een douche nemen voordat wij ons omkleden. Op dit moment is er ook een Beach Volleybal tournooi . Gezellige drukte…maar die pokke muziek. Nee, daar zijn wij toch een paar jaartjes te oud voor. Maar, ja…het zitten op het strand met uitzicht op zee….dat is geen straf.
Een geweldige reis! Vanavond naar het vliegveld en dan de nachtvlucht terug naar Nederland.