ga verder naar:
REISVERSLAG NAMIBIË & ZUID AFRIKA 2018
13-14 februari 2018 – Vertrek Schiphol (NL) – aankomst Windhoek (Namibië)
Vandaag was het dan eindelijk zover! Deze keer waren we gewoon aan vakantie toe! Mooi weer, lekker relaxen en het vooruitzicht onze vrienden in zowel Windhoek als Paarl weer te zien. Na 5 weken verbouwing badkamer waren we daar wel aan toe.
Wat is een nachtvlucht dan heerlijk. Overdag op ons gemak nog wat zgn “laatste dingetjes” voordat we om 19.00 uur door de taxi werden opgehaald om ons naar Schiphol te brengen. Voordeel is dan ook dat het op het vliegveld lekker rustig is. Boarding Passen hadden we al dus alleen bagage afgeven, door de security check en binnen een half uur zaten we al in de ABN Amro lounge lekker onderuit van een hapje en drankje te genieten. Dan slaat ook de vermoeidheid toe.
Om 23.00 uur gingen we de lucht in. Na de late maaltijd met een wijntje erbij en een slaappil waren we al snel in dromenland. De tussenstop in Luanda (Angola) niet eens meegemaakt. Je komt dat wel een stuk meer uitgerust aan eind van de morgen!
Door Kalahari Inn/Bobo campers waar we ToyLa hadden achter gelaten werden we opgehaald en ja hoor, daar stond zij al buiten, gewassen te blinken in de zon. Yesss……wat een lekker vertrouwd gevoel is dat toch weer. Dit keer geen accu problemen maar een lege voorband die ze voor nu hadden opgepompt. Klopt want tijdens onze laatste trip kregen we ook in de gaten dat hij heel langzaam leegliep. Gaan we oplossen!
Na nog wat papierwerk afhandelen en kleine lunch was het zover om te vertrekken naar Ali. Inmiddels laten weten dat we in aantocht waren. Op weg naar Windhoek was het of we niet weg geweest waren! Een geweldig weerzien met onze vriend Ali waar we eerst de komende dagen blijven. Makkelijk dit keer want we hadden al onze spullen bij hem in huis laten staan. Bedje opmaken, tassen uitpakken en klaar is kees! Nou ja, ik dan.
Natuurlijk wel even omkleden want het mooie weer vroeg om een T-shirt en korte broek! Wat een verademing na het koude Nederland.
Ali ging nog even werken en wij streken neer op het terras met uitzicht op de bergen. Toch wel even een “thuisgevoel” en lekker bijkomen. Eind van de middag ging Harry samen met Ali nog wat boodschappen doen voor de komende dagen en ’s avonds aten we een lekkere salade op het terras. We hadden geen van allen zin om uit eten te gaan. Ook lastig want Ali was streng aan het diëten! Er moeten heel veel kilo’s af!
Eind van de middag kwam er nog een fikse onweerbui voorbij maar daarna was het weer heerlijk om buiten op het terras te zitten. Toen de vermoeidheid toesloeg vertrokken we vroeg ons mandje in. Morgen heeft ToyLa een afspraak in de garage!
15 februari 2018 - Windhoek – rustdag
Een beetje onrustig geslapen en door het zonnetje gewekt. Nou ja, met behulp wekker want Harry had om 07.00 uur afgesproken om ToyLa voor onderhoudsbeurt naar garage te brengen. Dus de mannen gingen allebei al iets over half 7 de deur uit. Ali naar zijn werk en Harry naar de garage. Tegen 8 uur werd hij al weer teruggebracht door een monteur die hem eind van de dag ook weer kwam ophalen. Prima service door garage Etzholt. Wij hebben deze dag als een echte relaxdag doorgebracht met als hoogtepunt (nou ja, dieptepunt) de 10km schaatsen Olympische Spelen.
Helaas konden we nergens zelf kijken. TV kijken via diverse apps in het buitenland was niet mogelijk. Tja, radio beluisteren dan maar. Maar toch een prima oplossing bedacht! Thuis voor de buis had zus Jolanda (die altijd in ons huis woont als wij er niet zijn) haar laptop voor de televisie gezet en via FaceTime konden wij de ritten allemaal volgen. Tjonge, was spannend! Met zweet in onze handen zitten kijken. Jammer voor Sven dat hij ook deze keer geen gouden medaille kon pakken.
Verder een relaxte dag met elkaar. Ali was ook bijtijds thuis en nadat Harry was opgehaald en weer thuis was gebracht (inclusief ToyLa) door de garage gezellig bij elkaar zitten kletsen. Komen nooit gesprekstof te kort en het fijne is ook dat we allemaal lekker onze eigen gang gaan.
’s Avonds zijn wij een hapje gaan eten. Ali aan de drank – water!!! En wij voor de pizza en vis. Buiten op het terras van het restaurant onder de sterrenhemel. Wat een heerlijk weer! De nachten koelen redelijk af (15 grd) dus het slapen lukt zo wel.
De garage heeft zelfs het probleem van de al die brandende lampjes opgelost van onze vorige reis. In één van de draden bij de dynamo zat een kleine breuk. Ze wisten direct wat het was. Ook weer opgelost. Verder nieuwe filters, olie , remblokken achter enz enz. Beter om dit hier te doen dan wanneer ToyLa terug is in Nederland.
Dit keer gingen we niet zo vroeg ons bed in. De avond vliegt voorbij……..
16 februari 2018 – Windhoek – rustdag
Opstaan en ontbijten buiten op het terras. Dat is toch wel zoooooo heerlijk en ook zo vertrouwd. Ali was de deur al uit en de “cleaning lady” was al druk bezig. Dus…..hup de deur uit anders lopen we toch alleen maar in de weg.
Eerst maar even langs een bandengarage (die heb je hier genoeg) om naar de langzaam leeglopende band te laten kijken en te laten repareren natuurlijk.
Tjonge, ze weten hier de prijzen wel! Hahahaha…… half uurtje en ca. 7 euro armer was het probleem weer opgelost. Tijdens onze eerste trip hadden we al redelijk snel een lekke band die we zelf hebben gemaakt dmv een plug die je erin stopt. Al die jaren is dat prima geweest maar nu bleek dat er net naast de plug een mini gaatje zat waardoor we steeds iets bij moesten pompen. Band eraf, binnenkant geplakt en klaar. Op naar de Grove Mall om inkopen te doen om de koelkast gezellig te maken. Maar eerst waren we echt wel aan een cappuccino toe!!!! Wat is het toch heerlijk om zonder kaart door Windhoek te rijden omdat alles al zo bekend is! We zullen het wel gaan missen. We staan er wel bij stil dat we hier voor het laatst zullen zijn.
Morgen gaan we weer op pad om via mooie plekken een soort afscheidstour door Namibië te maken. Tenslotte hebben we maar 5 weken waarvan we de laatste bij Gert en Tiny doorbrengen. Ook een leuk vooruitzicht.
Begin van de middag weer thuis en Ali er inmiddels ook weer. Vrijdag is maar een halve dag werken voor hem. Nou ja, sporten en uitgebreid ontbijten met zijn team. Maar…..hij nog altijd aan het water….en soep! Hij is wel een bijzondere man en we lachen heel wat af met elkaar afgewisseld met serieuze gesprekken.
Na een late lunch en even een powernap, beginnen we aan het langzaam “inhuizen” van ToyLa. Dit keer moet echt alles mee omdat we hier niet meer terugkomen en we vanaf Kaapstad naar huis vliegen. Je snapt niet dat alles er in kan en dat je het nauwelijks ziet staan. Maar weer gelukt. Morgen de rest…..
We hebben trouwens steeds de slappe lach omdat Ali ons op YouTube een filmpje heeft laten zien van een speech van Zuma (sinds gisteren geen president ZA meer). Hierin begint hij of wil beginnen met: In the beginning…… maar hij komt er niet uit!!! Je moet het zelf zien wat hij er steeds van maakt! We hadden dit filmpje nog nooit gezien en we hadden echt de slappe lach!!! Of het nu echt of fake is….maakt niet uit. We merkten later zelf als we elkaar iets vertelden dat we best vaak zelf ook IN HET BEGIN gebruiken. Dus je snapt het al…….dat gingen we ook steeds op de Zuma manier doen!
Onze laatste avond zijn we naar Sicilia gegaan. Een uitstekend Italiaans restaurant waar ze niet alleen pizza’s hebben maar ook overheerlijk vis- en vlees gerechten inclusief een super leuke bediening. Daarna nog even een blik vanuit de hoogte op Windhoek geworpen vanuit de skybar van het Hilton. Een zee van lichtjes om ons heen. Een mooie afsluiting van de avond. Thuis op het terras nog even lekker nagepraat voordat wij ons bedje opzochten….. onze laatste nacht…..
Vandaag was het dan eindelijk zover! Deze keer waren we gewoon aan vakantie toe! Mooi weer, lekker relaxen en het vooruitzicht onze vrienden in zowel Windhoek als Paarl weer te zien. Na 5 weken verbouwing badkamer waren we daar wel aan toe.
Wat is een nachtvlucht dan heerlijk. Overdag op ons gemak nog wat zgn “laatste dingetjes” voordat we om 19.00 uur door de taxi werden opgehaald om ons naar Schiphol te brengen. Voordeel is dan ook dat het op het vliegveld lekker rustig is. Boarding Passen hadden we al dus alleen bagage afgeven, door de security check en binnen een half uur zaten we al in de ABN Amro lounge lekker onderuit van een hapje en drankje te genieten. Dan slaat ook de vermoeidheid toe.
Om 23.00 uur gingen we de lucht in. Na de late maaltijd met een wijntje erbij en een slaappil waren we al snel in dromenland. De tussenstop in Luanda (Angola) niet eens meegemaakt. Je komt dat wel een stuk meer uitgerust aan eind van de morgen!
Door Kalahari Inn/Bobo campers waar we ToyLa hadden achter gelaten werden we opgehaald en ja hoor, daar stond zij al buiten, gewassen te blinken in de zon. Yesss……wat een lekker vertrouwd gevoel is dat toch weer. Dit keer geen accu problemen maar een lege voorband die ze voor nu hadden opgepompt. Klopt want tijdens onze laatste trip kregen we ook in de gaten dat hij heel langzaam leegliep. Gaan we oplossen!
Na nog wat papierwerk afhandelen en kleine lunch was het zover om te vertrekken naar Ali. Inmiddels laten weten dat we in aantocht waren. Op weg naar Windhoek was het of we niet weg geweest waren! Een geweldig weerzien met onze vriend Ali waar we eerst de komende dagen blijven. Makkelijk dit keer want we hadden al onze spullen bij hem in huis laten staan. Bedje opmaken, tassen uitpakken en klaar is kees! Nou ja, ik dan.
Natuurlijk wel even omkleden want het mooie weer vroeg om een T-shirt en korte broek! Wat een verademing na het koude Nederland.
Ali ging nog even werken en wij streken neer op het terras met uitzicht op de bergen. Toch wel even een “thuisgevoel” en lekker bijkomen. Eind van de middag ging Harry samen met Ali nog wat boodschappen doen voor de komende dagen en ’s avonds aten we een lekkere salade op het terras. We hadden geen van allen zin om uit eten te gaan. Ook lastig want Ali was streng aan het diëten! Er moeten heel veel kilo’s af!
Eind van de middag kwam er nog een fikse onweerbui voorbij maar daarna was het weer heerlijk om buiten op het terras te zitten. Toen de vermoeidheid toesloeg vertrokken we vroeg ons mandje in. Morgen heeft ToyLa een afspraak in de garage!
15 februari 2018 - Windhoek – rustdag
Een beetje onrustig geslapen en door het zonnetje gewekt. Nou ja, met behulp wekker want Harry had om 07.00 uur afgesproken om ToyLa voor onderhoudsbeurt naar garage te brengen. Dus de mannen gingen allebei al iets over half 7 de deur uit. Ali naar zijn werk en Harry naar de garage. Tegen 8 uur werd hij al weer teruggebracht door een monteur die hem eind van de dag ook weer kwam ophalen. Prima service door garage Etzholt. Wij hebben deze dag als een echte relaxdag doorgebracht met als hoogtepunt (nou ja, dieptepunt) de 10km schaatsen Olympische Spelen.
Helaas konden we nergens zelf kijken. TV kijken via diverse apps in het buitenland was niet mogelijk. Tja, radio beluisteren dan maar. Maar toch een prima oplossing bedacht! Thuis voor de buis had zus Jolanda (die altijd in ons huis woont als wij er niet zijn) haar laptop voor de televisie gezet en via FaceTime konden wij de ritten allemaal volgen. Tjonge, was spannend! Met zweet in onze handen zitten kijken. Jammer voor Sven dat hij ook deze keer geen gouden medaille kon pakken.
Verder een relaxte dag met elkaar. Ali was ook bijtijds thuis en nadat Harry was opgehaald en weer thuis was gebracht (inclusief ToyLa) door de garage gezellig bij elkaar zitten kletsen. Komen nooit gesprekstof te kort en het fijne is ook dat we allemaal lekker onze eigen gang gaan.
’s Avonds zijn wij een hapje gaan eten. Ali aan de drank – water!!! En wij voor de pizza en vis. Buiten op het terras van het restaurant onder de sterrenhemel. Wat een heerlijk weer! De nachten koelen redelijk af (15 grd) dus het slapen lukt zo wel.
De garage heeft zelfs het probleem van de al die brandende lampjes opgelost van onze vorige reis. In één van de draden bij de dynamo zat een kleine breuk. Ze wisten direct wat het was. Ook weer opgelost. Verder nieuwe filters, olie , remblokken achter enz enz. Beter om dit hier te doen dan wanneer ToyLa terug is in Nederland.
Dit keer gingen we niet zo vroeg ons bed in. De avond vliegt voorbij……..
16 februari 2018 – Windhoek – rustdag
Opstaan en ontbijten buiten op het terras. Dat is toch wel zoooooo heerlijk en ook zo vertrouwd. Ali was de deur al uit en de “cleaning lady” was al druk bezig. Dus…..hup de deur uit anders lopen we toch alleen maar in de weg.
Eerst maar even langs een bandengarage (die heb je hier genoeg) om naar de langzaam leeglopende band te laten kijken en te laten repareren natuurlijk.
Tjonge, ze weten hier de prijzen wel! Hahahaha…… half uurtje en ca. 7 euro armer was het probleem weer opgelost. Tijdens onze eerste trip hadden we al redelijk snel een lekke band die we zelf hebben gemaakt dmv een plug die je erin stopt. Al die jaren is dat prima geweest maar nu bleek dat er net naast de plug een mini gaatje zat waardoor we steeds iets bij moesten pompen. Band eraf, binnenkant geplakt en klaar. Op naar de Grove Mall om inkopen te doen om de koelkast gezellig te maken. Maar eerst waren we echt wel aan een cappuccino toe!!!! Wat is het toch heerlijk om zonder kaart door Windhoek te rijden omdat alles al zo bekend is! We zullen het wel gaan missen. We staan er wel bij stil dat we hier voor het laatst zullen zijn.
Morgen gaan we weer op pad om via mooie plekken een soort afscheidstour door Namibië te maken. Tenslotte hebben we maar 5 weken waarvan we de laatste bij Gert en Tiny doorbrengen. Ook een leuk vooruitzicht.
Begin van de middag weer thuis en Ali er inmiddels ook weer. Vrijdag is maar een halve dag werken voor hem. Nou ja, sporten en uitgebreid ontbijten met zijn team. Maar…..hij nog altijd aan het water….en soep! Hij is wel een bijzondere man en we lachen heel wat af met elkaar afgewisseld met serieuze gesprekken.
Na een late lunch en even een powernap, beginnen we aan het langzaam “inhuizen” van ToyLa. Dit keer moet echt alles mee omdat we hier niet meer terugkomen en we vanaf Kaapstad naar huis vliegen. Je snapt niet dat alles er in kan en dat je het nauwelijks ziet staan. Maar weer gelukt. Morgen de rest…..
We hebben trouwens steeds de slappe lach omdat Ali ons op YouTube een filmpje heeft laten zien van een speech van Zuma (sinds gisteren geen president ZA meer). Hierin begint hij of wil beginnen met: In the beginning…… maar hij komt er niet uit!!! Je moet het zelf zien wat hij er steeds van maakt! We hadden dit filmpje nog nooit gezien en we hadden echt de slappe lach!!! Of het nu echt of fake is….maakt niet uit. We merkten later zelf als we elkaar iets vertelden dat we best vaak zelf ook IN HET BEGIN gebruiken. Dus je snapt het al…….dat gingen we ook steeds op de Zuma manier doen!
Onze laatste avond zijn we naar Sicilia gegaan. Een uitstekend Italiaans restaurant waar ze niet alleen pizza’s hebben maar ook overheerlijk vis- en vlees gerechten inclusief een super leuke bediening. Daarna nog even een blik vanuit de hoogte op Windhoek geworpen vanuit de skybar van het Hilton. Een zee van lichtjes om ons heen. Een mooie afsluiting van de avond. Thuis op het terras nog even lekker nagepraat voordat wij ons bedje opzochten….. onze laatste nacht…..
17 februari 2018 - Windhoek – Nauchas – 180km
Vandaag is het zover! We zijn er klaar voor om te gaan rijden. We doen lekker rustig aan want het is niet zover waar we naar toe willen gaan. We ontbijten rustig met elkaar en dan is het ToyLa verder inruimen. Bed weer over huizen. Inmiddels al een natte rug! De laatste spullen gaan erin en tussendoor genieten we nog even van een door Harry gemaakte cappuccino. Eind van de ochtend zijn we dan eindelijk klaar. Ali stelt voor om in de Grove Mall nog wat te gaan drinken en misschien eten voordat we gaan. Prima idee! We nemen voor de laatste keer afscheid van deze mooie plek en rijden achter elkaar aan naar de Mall. Na de cappuccino is het dan eindelijk tijd om afscheid te nemen. Gelukkig niet voor zo lang omdat Ali in maart/april nog 3 weken naar Duitsland gaat en dan ook nog even bij ons langs komt. Dus het was niet zo moeilijk om afscheid te nemen. Dikke knuffels en zwaai zwaai…….. onze reis gaat beginnen.
Voor we Windhoek verlaten tanken we nog even vol om vervolgens de C26 op te draaien om de weg naar de Kupferberg Pass (2022m) te nemen richting Nauchas/Namib Grens waar we willen overnachten.
Een prachtige (onverharde) route over de hoogvlakte van Namibië. Golvend op en neer en al slingerend door het landschap. Eerst nog behoorlijk groen, later wat minder en droger. Een heerlijke temperatuur van ca. 30 graden met een stevige wind. Prima!
Als de hoge bergen met ontelbare rotsen opduiken weten we dat we er bijna zijn. 2 jaar geleden hebben wij hier ook op de camping gestaan en vonden het toen al zo mooi! Nog steeds dus!
Ver van de weg tussen de rotsen gelegen zijn er maar 12 campingplekken verdeeld over 2 sectoren van 6 met een eigen klein zwembadje. Maar de ligging is om je vingers bij af te likken. Ver uit elkaar gelegen plekken lijkt het wel of we hier helemaal alleen tussen de rotsen staan. Grote plekken met eigen sanitair onder de sterrenhemel. Grote open tent voor de schaduw en wind, eigen keukenblok en zithoek met vuurplaats. Maar het uitzicht……zooooo mooi! Wel stromend water maar geen elektriciteit. Voor ons geen probleem met een dak vol zonnepanelen.
Aangezien er geen restaurant in de buurt is zit er niks anders op dan zelf te koken. Nou ja, makkelijk doen na al die avonden dat we al uit eten zijn geweest. We hebben lekkere broodjes bij ons en we bakken een stukje kipfilet erbij. Genieten op deze plek.
We komen erachter dat wanneer de zon langzaam achter de bergen verdwijnt de temperatuur direct aan een duikvlucht begint!!! Oh jee…..nu weten we het weer van de vorige keer. Het gaat een stuk kouder worden omdat we hier ook nog eens op ruim 1800m zitten. Maar…..voor de nacht veelbelovend.
Langzaam komen er steeds meer laagjes bij! Eerst een fleecejas, daarna toch maar een lange broek, sokken……oh we hebben toevallig ook nog een fleece deken….
Daar zitten we dan ingepakt buiten onder een fantastische sterrenhemel maar met een fantastisch gevoel weer onderweg te zijn. Harry heeft ons buitenlampje al weer in een boom gehangen. We hebben het gevoel dat we amper weg zijn geweest. Alles weer op zijn vertrouwde plaats is het of we niet anders gewend zijn.
Toch wel moe van deze dag duiken we al vroeg ons bed in. Enne…..gewoon onder het dekbed. Dat voelt wel heel erg lekker! En wat een rust……je hoort echt helemaal niks.
18 februari 2018 – Nauchas – Namib Grens – rustdag
Na bijna 12 uur in ons bed gelegen te hebben en een heerlijke nacht slapen besluiten we hier gewoon nog een dagje te blijven en wat te relaxen. Tenslotte……we moeten niks en we houden soort vakantie.
Zodra de zon wat sterker wordt stijgt de temperatuur weer behoorlijk. We ontbijten nog lekker in de zon maar daarna is het toch de schaduw opzoeken omdat het te heet wordt.
Wat een prima plek om de reis te beginnen.
De rest van de dag vermaken we ons uitstekend. Beetje lezen, kletsen, cappuccino drinken, wandelen en verder niks. Wat is het trouwens heerlijk om onder de douche te staan tussen de grote rotsblokken in de buitenlucht! Zon of sterren…..maakt niet uit!
Vanavond is er zelfs weer gekookt! Rissotto met kip en verse groente. Yummie……
Daarna verdween de zon achter de bergen en ja hoor, weer koelt het sterk af. Dus geen laagjes uittrekken maar laagjes aantrekken. We houden het nog vol tot bijna 9 uur en dan zoeken we lekker ons bedje op. Een heerlijke dag vandaag! Morgen weer verder!
Vandaag is het zover! We zijn er klaar voor om te gaan rijden. We doen lekker rustig aan want het is niet zover waar we naar toe willen gaan. We ontbijten rustig met elkaar en dan is het ToyLa verder inruimen. Bed weer over huizen. Inmiddels al een natte rug! De laatste spullen gaan erin en tussendoor genieten we nog even van een door Harry gemaakte cappuccino. Eind van de ochtend zijn we dan eindelijk klaar. Ali stelt voor om in de Grove Mall nog wat te gaan drinken en misschien eten voordat we gaan. Prima idee! We nemen voor de laatste keer afscheid van deze mooie plek en rijden achter elkaar aan naar de Mall. Na de cappuccino is het dan eindelijk tijd om afscheid te nemen. Gelukkig niet voor zo lang omdat Ali in maart/april nog 3 weken naar Duitsland gaat en dan ook nog even bij ons langs komt. Dus het was niet zo moeilijk om afscheid te nemen. Dikke knuffels en zwaai zwaai…….. onze reis gaat beginnen.
Voor we Windhoek verlaten tanken we nog even vol om vervolgens de C26 op te draaien om de weg naar de Kupferberg Pass (2022m) te nemen richting Nauchas/Namib Grens waar we willen overnachten.
Een prachtige (onverharde) route over de hoogvlakte van Namibië. Golvend op en neer en al slingerend door het landschap. Eerst nog behoorlijk groen, later wat minder en droger. Een heerlijke temperatuur van ca. 30 graden met een stevige wind. Prima!
Als de hoge bergen met ontelbare rotsen opduiken weten we dat we er bijna zijn. 2 jaar geleden hebben wij hier ook op de camping gestaan en vonden het toen al zo mooi! Nog steeds dus!
Ver van de weg tussen de rotsen gelegen zijn er maar 12 campingplekken verdeeld over 2 sectoren van 6 met een eigen klein zwembadje. Maar de ligging is om je vingers bij af te likken. Ver uit elkaar gelegen plekken lijkt het wel of we hier helemaal alleen tussen de rotsen staan. Grote plekken met eigen sanitair onder de sterrenhemel. Grote open tent voor de schaduw en wind, eigen keukenblok en zithoek met vuurplaats. Maar het uitzicht……zooooo mooi! Wel stromend water maar geen elektriciteit. Voor ons geen probleem met een dak vol zonnepanelen.
Aangezien er geen restaurant in de buurt is zit er niks anders op dan zelf te koken. Nou ja, makkelijk doen na al die avonden dat we al uit eten zijn geweest. We hebben lekkere broodjes bij ons en we bakken een stukje kipfilet erbij. Genieten op deze plek.
We komen erachter dat wanneer de zon langzaam achter de bergen verdwijnt de temperatuur direct aan een duikvlucht begint!!! Oh jee…..nu weten we het weer van de vorige keer. Het gaat een stuk kouder worden omdat we hier ook nog eens op ruim 1800m zitten. Maar…..voor de nacht veelbelovend.
Langzaam komen er steeds meer laagjes bij! Eerst een fleecejas, daarna toch maar een lange broek, sokken……oh we hebben toevallig ook nog een fleece deken….
Daar zitten we dan ingepakt buiten onder een fantastische sterrenhemel maar met een fantastisch gevoel weer onderweg te zijn. Harry heeft ons buitenlampje al weer in een boom gehangen. We hebben het gevoel dat we amper weg zijn geweest. Alles weer op zijn vertrouwde plaats is het of we niet anders gewend zijn.
Toch wel moe van deze dag duiken we al vroeg ons bed in. Enne…..gewoon onder het dekbed. Dat voelt wel heel erg lekker! En wat een rust……je hoort echt helemaal niks.
18 februari 2018 – Nauchas – Namib Grens – rustdag
Na bijna 12 uur in ons bed gelegen te hebben en een heerlijke nacht slapen besluiten we hier gewoon nog een dagje te blijven en wat te relaxen. Tenslotte……we moeten niks en we houden soort vakantie.
Zodra de zon wat sterker wordt stijgt de temperatuur weer behoorlijk. We ontbijten nog lekker in de zon maar daarna is het toch de schaduw opzoeken omdat het te heet wordt.
Wat een prima plek om de reis te beginnen.
De rest van de dag vermaken we ons uitstekend. Beetje lezen, kletsen, cappuccino drinken, wandelen en verder niks. Wat is het trouwens heerlijk om onder de douche te staan tussen de grote rotsblokken in de buitenlucht! Zon of sterren…..maakt niet uit!
Vanavond is er zelfs weer gekookt! Rissotto met kip en verse groente. Yummie……
Daarna verdween de zon achter de bergen en ja hoor, weer koelt het sterk af. Dus geen laagjes uittrekken maar laagjes aantrekken. We houden het nog vol tot bijna 9 uur en dan zoeken we lekker ons bedje op. Een heerlijke dag vandaag! Morgen weer verder!
19 februari 2018 – Nauchas (Namib Grens) – Sesriem – 233km
We worden rond een uur of 8 weer gewekt door de stralende zon! Meteen voel je de warmte weer toenemen. In de zon kunnen we nog lekker ontbijten want daarna is de schaduw alleen nog maar onze vriend. Als alles weer een plekje heeft, ToyLa klaar voor vertrek verlaten we toch een beetje met weemoed deze mooie campingplek. Hier komen we dus nooit meer terug. Blijft een vreemd gevoel.
Na 5 kilometer door de bergen rijden bereiken we de Spreethoogte Pass die we al 2 keer gereden hebben. Al een keer bergopwaarts met Giorgio en Graziella toen we pech hadden met ToyLa en we naar Windhoek moesten (1x keer in Namibië) en zij ons hulp hadden geboden, en een keer bergafwaarts gewoon omdat het leuk is, net als nu.
Bij het uitzichtpunt besef je ineens dat je al die tijd op een hoogvlakte hebt doorgebracht. Beneden ons ligt het Namib Naukluft NP en tevens het woestijngedeelte van Namibië. Wat een uitzicht en wat een kleuren! We krijgen hier niet genoeg van. Natuurlijk weer de nodige foto’s gemaakt voordat we aan de afdalen beginnen. Een zeer pittige afdaling want grote vrachtwagens en aanhangers mogen hier niet komen. Een groot deel van de afdaling is zelfs bestraat op doorslippen te voorkomen. In een korte tijd dalen we ruim 900m en stijgt de temperatuur van 24 naar 28 graden! En dat om half 11 in de morgen!
Maar wat is het toch weer een mooie route. Uiteraard houden we een cappuccino stop in Solitaire. Hier stoppen volgens mij alle auto’s en bussen die onderweg zijn naar het noorden, zuiden of oosten! Beroemd is de appeltaart die wij uiteraard ook erbij nemen. Helaas is de kwaliteit en de vriendelijkheid van het personeel aan het succes ten onder gegaan. Echt alleen maar commercie! Je betaald veel voor de matige cappuccino, de appeltaart is lekker maar niet meer zo top en de stukjes kleiner. Tja…….als ondanks dat de business goed loopt waarom zou je dan????
Nog een ruim uur verder rijden en dan komen we weer in Sesriem waarvan je hier de Sossusvlei in kan rijden. Hier en in de omgeving barst het van de lodges, hotels, campings in allerlei sterren! De route naar Sesriem blijft prachtig. Door afwisselend landschap met hier en daar wat zebra’s en gemsbokken. De onverharde weg is niet echt geweldig om te rijden. Daar mag wel weer eens wat aan gedaan worden.
Het is hier ook kurkdroog! Eigenlijk nergens wat groen te bekennen. We checken in op de camping. Helaas waren de plaatsen met eigen sanitair bezet dus deden we het maar gedeeld. Ook prima met zelfs een lekker zwembadje om af te koelen. Dat mag ook wel bij 34 graden.
Bij de Sossusvlei Lodge al vast een tafel voor vanavond gereserveerd. 14 maanden geleden waren we hier met onze vrienden Gert en Tiny voor een Meet & Greet die hier overnachten en wij in op de camping ertegenover. Het buffetdiner was toen super dus voor ons een reden om hier weer naar toe te gaan.
Aangezien wij inmiddels al 2 x de Sossusvlei bezocht hebben inclusief de beroemde duin 45 en Dead Valley hebben wij dit deze keer niet gedaan. De rest van de middag lekker aan het relaxen geweest in de schaduw van een grote boom, een verfrissende duik in het zwembad genomen om af te koelen om daarna na een lekkere lauw warme douche ons op te tutten om uit eten te gaan. Langzaam zakte de zon en dan zijn de kleuren echt op zijn mooist. Daar zitten we dan aan de rand van de woestijn in het zand. Wat een plek!
Na een kwartiertje lopen, nog even internetten met NL konden we buiten aan tafel gaan. Voor zekerheid toch maar een trui meegenomen na onze ervaring de laatste 2 nachten, maar gelukkig helemaal niet nodig. Buiten op het terras aan de rand van de woestijn genoten van het overheerlijke eten! Wel 10 soorten vlees, 2 soorten vis en alles vers gemaakt waar je bijstond. En dan heb ik het nog niet eens over het uitgebreide voorgerechten – en toetjes buffet. Samen met een heerlijke koele fles rosé kon onze avond niet meer stuk.
Met hoofdlamp op de weg weer terug naar de camping om lekker het eten te laten zakken. Dit keer niet vroeg bed in maar pas om 23.00 uur. Een geweldige dag en route!
20 februari 2018 – Sesriem – Helmeringhausen – 222km
Heerlijk geslapen! Door de zon al iets vroeger gewekt want hier wordt het toch wel wat sneller warmer. De nacht was prima doorkomen. We begonnen met een laken en halverwege de nacht was zelfs het dekbed nodig.
Nu wel in de schaduw ontbijten! Daarna nog even bij de supermarkt/tankstation melk en brood gekocht, ToyLa volgegooid en klaar om te gaan! Inmiddels was de temperatuur al behoorlijk gestegen naar 30 graden!
Maar vandaag was het weer genieten met HOOFDLETTERS! Via de C27 via Betta naar onze eindbestemming van vandaag. Zo afwisselend! Door het Namib Brand NR, door de bergen, alles was even mooi! De kleuren wisselde elkaar af van oranje, rood, bruin, groen, zwart en alles waar daar als schakeringen tussenin zat. Stenen, zand, rotsen, af en toe wat groen…….we kregen er niet genoeg van! Echt één van de mooiste routes die we weer gereden hebben.
In Betta even een tussenstop gemaakt voor wat eten en drinken om vervolgens op een zeer kleine camping bij een boerderij met maar 2 plaatsen terecht te komen. Echt een heerlijke plek! Ons eigen sanitair, super rustig maar wel veel wind. Eens kijken of dat ook zo gaat blijven!
We eten nog wat kliekjes, nemen een heerlijk warme douche (donkey was voor ons aangestoken om warm water te hebben) en genieten lekker na (inclusief lekker wijntje) van deze bijzondere dag. We zitten hier weer op ca. 1500m hoogte dus benieuwd hoe “koud” het hier gaat worden.
We worden rond een uur of 8 weer gewekt door de stralende zon! Meteen voel je de warmte weer toenemen. In de zon kunnen we nog lekker ontbijten want daarna is de schaduw alleen nog maar onze vriend. Als alles weer een plekje heeft, ToyLa klaar voor vertrek verlaten we toch een beetje met weemoed deze mooie campingplek. Hier komen we dus nooit meer terug. Blijft een vreemd gevoel.
Na 5 kilometer door de bergen rijden bereiken we de Spreethoogte Pass die we al 2 keer gereden hebben. Al een keer bergopwaarts met Giorgio en Graziella toen we pech hadden met ToyLa en we naar Windhoek moesten (1x keer in Namibië) en zij ons hulp hadden geboden, en een keer bergafwaarts gewoon omdat het leuk is, net als nu.
Bij het uitzichtpunt besef je ineens dat je al die tijd op een hoogvlakte hebt doorgebracht. Beneden ons ligt het Namib Naukluft NP en tevens het woestijngedeelte van Namibië. Wat een uitzicht en wat een kleuren! We krijgen hier niet genoeg van. Natuurlijk weer de nodige foto’s gemaakt voordat we aan de afdalen beginnen. Een zeer pittige afdaling want grote vrachtwagens en aanhangers mogen hier niet komen. Een groot deel van de afdaling is zelfs bestraat op doorslippen te voorkomen. In een korte tijd dalen we ruim 900m en stijgt de temperatuur van 24 naar 28 graden! En dat om half 11 in de morgen!
Maar wat is het toch weer een mooie route. Uiteraard houden we een cappuccino stop in Solitaire. Hier stoppen volgens mij alle auto’s en bussen die onderweg zijn naar het noorden, zuiden of oosten! Beroemd is de appeltaart die wij uiteraard ook erbij nemen. Helaas is de kwaliteit en de vriendelijkheid van het personeel aan het succes ten onder gegaan. Echt alleen maar commercie! Je betaald veel voor de matige cappuccino, de appeltaart is lekker maar niet meer zo top en de stukjes kleiner. Tja…….als ondanks dat de business goed loopt waarom zou je dan????
Nog een ruim uur verder rijden en dan komen we weer in Sesriem waarvan je hier de Sossusvlei in kan rijden. Hier en in de omgeving barst het van de lodges, hotels, campings in allerlei sterren! De route naar Sesriem blijft prachtig. Door afwisselend landschap met hier en daar wat zebra’s en gemsbokken. De onverharde weg is niet echt geweldig om te rijden. Daar mag wel weer eens wat aan gedaan worden.
Het is hier ook kurkdroog! Eigenlijk nergens wat groen te bekennen. We checken in op de camping. Helaas waren de plaatsen met eigen sanitair bezet dus deden we het maar gedeeld. Ook prima met zelfs een lekker zwembadje om af te koelen. Dat mag ook wel bij 34 graden.
Bij de Sossusvlei Lodge al vast een tafel voor vanavond gereserveerd. 14 maanden geleden waren we hier met onze vrienden Gert en Tiny voor een Meet & Greet die hier overnachten en wij in op de camping ertegenover. Het buffetdiner was toen super dus voor ons een reden om hier weer naar toe te gaan.
Aangezien wij inmiddels al 2 x de Sossusvlei bezocht hebben inclusief de beroemde duin 45 en Dead Valley hebben wij dit deze keer niet gedaan. De rest van de middag lekker aan het relaxen geweest in de schaduw van een grote boom, een verfrissende duik in het zwembad genomen om af te koelen om daarna na een lekkere lauw warme douche ons op te tutten om uit eten te gaan. Langzaam zakte de zon en dan zijn de kleuren echt op zijn mooist. Daar zitten we dan aan de rand van de woestijn in het zand. Wat een plek!
Na een kwartiertje lopen, nog even internetten met NL konden we buiten aan tafel gaan. Voor zekerheid toch maar een trui meegenomen na onze ervaring de laatste 2 nachten, maar gelukkig helemaal niet nodig. Buiten op het terras aan de rand van de woestijn genoten van het overheerlijke eten! Wel 10 soorten vlees, 2 soorten vis en alles vers gemaakt waar je bijstond. En dan heb ik het nog niet eens over het uitgebreide voorgerechten – en toetjes buffet. Samen met een heerlijke koele fles rosé kon onze avond niet meer stuk.
Met hoofdlamp op de weg weer terug naar de camping om lekker het eten te laten zakken. Dit keer niet vroeg bed in maar pas om 23.00 uur. Een geweldige dag en route!
20 februari 2018 – Sesriem – Helmeringhausen – 222km
Heerlijk geslapen! Door de zon al iets vroeger gewekt want hier wordt het toch wel wat sneller warmer. De nacht was prima doorkomen. We begonnen met een laken en halverwege de nacht was zelfs het dekbed nodig.
Nu wel in de schaduw ontbijten! Daarna nog even bij de supermarkt/tankstation melk en brood gekocht, ToyLa volgegooid en klaar om te gaan! Inmiddels was de temperatuur al behoorlijk gestegen naar 30 graden!
Maar vandaag was het weer genieten met HOOFDLETTERS! Via de C27 via Betta naar onze eindbestemming van vandaag. Zo afwisselend! Door het Namib Brand NR, door de bergen, alles was even mooi! De kleuren wisselde elkaar af van oranje, rood, bruin, groen, zwart en alles waar daar als schakeringen tussenin zat. Stenen, zand, rotsen, af en toe wat groen…….we kregen er niet genoeg van! Echt één van de mooiste routes die we weer gereden hebben.
In Betta even een tussenstop gemaakt voor wat eten en drinken om vervolgens op een zeer kleine camping bij een boerderij met maar 2 plaatsen terecht te komen. Echt een heerlijke plek! Ons eigen sanitair, super rustig maar wel veel wind. Eens kijken of dat ook zo gaat blijven!
We eten nog wat kliekjes, nemen een heerlijk warme douche (donkey was voor ons aangestoken om warm water te hebben) en genieten lekker na (inclusief lekker wijntje) van deze bijzondere dag. We zitten hier weer op ca. 1500m hoogte dus benieuwd hoe “koud” het hier gaat worden.
21 februari 2018 – Helmeringhausen – Cañon Roadhouse – 314km
Wat lekker…..zelfs een behoorlijk frisse nacht waardoor het dekbed weer goed van pas kwam. Zo halverwege de nacht of vroege ochtend is het op z’n “koudst” hahahaha…. Hoe betrekkelijk is dat nu we weten dat het in NL behoorlijk vriest in de nachten.
Over het algemeen zijn de nachten voor Harry ook oke! Er zijn zelfs nachten bij waarbij hij er helemaal er niet uit hoeft en dat komt zeker ten gunste van de nachtrust….en niet te vergeten….humeur vs humor??!!
Na op ons gemak ons ontbijt – yoghurt en muesli - naar binnen gewerkt te hebben, nemen we voordat we gaan nog even een cappuccino. Hebben we dat ook zitten. We nemen afscheid van een geweldige overnachtingplek. Op de haan na (af en toe een geluid) was het zeer rustig.
De route was ook vandaag weer geweldig net als het weer! Om Namibië te verlaten hebben we gekozen voor een route die wij het mooiste deel van dit land vinden. Elke dag is het dus enorm genieten van het woestijngevoel, kale bergen en zand! Ook nu weer.
De onverharde wegen vandaag voelen aan als asfalt zo glad! Zodra we de auto verlaten dan slaat de hitte toe! Pffff……..elke dag stijgen de temperaturen verder omhoog. Vandaag zelfs even 41graden en een zeer lage vochtigheidsgraad. We drinken ons vol….met water! In Bethanie kopen we nog wat melk voor onze cappuccino’s en een paar jerrycans water. Hier begint ook het asfalt weer even……. We merken nauwelijks verschil. Wat ons wel opvalt is dat er in hier en daar een grote waterplas staat. Van de regen????? Zou kunnen, maar wij hebben niks gehad! Maar wie weet loopt het vanuit de omliggende bergen wel naar beneden. Vooral ten Oosten van ons bevinden zich enorme tafelbergen! Wat een landschap. Verder behoorlijk dor en droog.
We pakken even de B4 richting Keetmanshoop voordat we afslaan richting Cañon Roadhouse. Heel langzaam merken we dat we meer en meer afdalen. Bij de Naute Dam en stuwmeer houden we een lunchstop. Gelukkig vinden we nog net een plek met een groot schaduwdoek want het is bloedheet. Er staat wind maar dat lijkt meer op een warme föhn. We eten snel, maken wat foto’s en verbazen ons wat WATER met de omgeving kan doen. Als we rondom ons heen kijken is het GROEN! Uitgestrekte velden met palmbomen (palmolie) en natuurlijk……..enorme percelen met druivenranken. Midden in een woestijn kom je dit tegen. Aan zon natuurlijk geen gebrek. Na de verbazing en een mini-doorwading vervolgen we onze weg weer door het fantastische landschap. Zo af en toe en schrale boom waar een gemsbok of zebra onder staat. Als we uiteindelijk onze eindbestemming voor vandaag bereiken, gooien we de dieseltank alvast weer vol, checken in, installeren ons en gaan als een speer het zwembad opzoeken. Het beetje wind zorgt in de schaduw voor wat afkoeling. Vanaf het ligbed geniet ik van het gezelschap van een gemsbok die hier het verse groene gras rondom het zwembad op komt peuzelen. Geef hem hier in deze zandbak eens ongelijk!!!
De rest van de middag doen we lekker lui en koelen we af in het water. Wifi is hier zwak dus de berichten komen haperend binnen. Maar we melden ons weer!
Voor het eten (in het restaurant) trachten we een “verkoelende” douche te nemen, maar zelfs het koude water is eigenlijk te lauw.
Harry had al kennis gemaakt met de kokkin en had het personeel “in vertrouwen” verteld: Never trust a skinny cook! Nou binnen no time wist zij het ook maar moest er hartelijk om lachen. Onze kokkin was huge!!!!!!! Maar, koken kon ze goed!
In het roadhouse – we waren hier inmiddels al voor de 3e keer – gingen we voor een visje en een stukje game vergezeld van een frisse sparkling water en jawel…een frisse fles rosé! Yummie. We zaten hier net als toen tussen allemaal oude auto’s, fietsen, onderdelen enz. alles wat je bij auto’s kunt bedenken uit vervlogen tijden.
Na het eten met de fles erbij buiten nog nagenieten van deze dag. Heerlijk in het donker met de temperatuur die vele malen beter was dan overdag.
22 februari 2018 – Cañon Roadhouse – Aussenkehr – 170km
Opnieuw een heerlijke koele nacht geweest. Even tijdens ontbijt nog genieten van de betrekkelijke “koele” ochtenduren. Daarna stijgt het kwik altijd in rap tempo! Ook vandaag weer. Opnieuw strakkie blauw en een zinderende hitte. Zodra we de auto verlaten lijkt het wel of je een klap in je gezicht krijgt! Al gauw zitten we op ruim 30 graden als we in de ochtenduren op onze route zuidwaarts nog een keer de Fish River Canyon gaan bezoeken waar we 2 jaar geleden ook geweest zijn. Bekend als de Grand Canyon van Afrika! Het blijft indrukwekkend om te zien en dan maken we het nog niet eens mee met zonsondergang. We betalen de entree van het park (170 rand – ca. 12 euro) en rijden over een verschrikkelijk wasbord, 10km naar de rand van de canyon. Rondkijken, foto’s maken maar vooral genieten van het landschap! Indrukwekkend.
Met een natte rug duiken we al snel onze airco huisje in! Verderop weten we dat er een prima lodge met restaurant in de bergen staat waar prima cappuccino’s verkrijgbaar zijn.
Omdat we weten dat de rest van de route prachtig is maar met weinig schaduwplekken voor een lunchstop doen we dat daar ook meteen maar. 2 vliegen in een klap.
Als we begin van de middag weer verder rijden is de temperatuur inmiddels gestegen naar een ruime 40plus met ook nog eens een behoorlijke wind erbij. Droog droog droog! Dus we drinken ons suf! Maar het landschap waar we doorheen rijden bezorgt ons ondanks de hitte kippenvel. Zo mooi! Zo rijden we door ogenschijnlijk vlakker landschap maar dan ineens lijkt het weer een canyonachtig landschap, met diep uitgesleten dalen door het water. Voor ons gevoel ligt die tijd echter ver achter ons! Nu alleen maar droogte en stof. Dan rijden we weer door een stuk berglandschap waar we op en neer en slingerend doorheen rijden.
Hier en daar even een stopje maar de hitte zorgt ervoor dat we al snel weer naar binnen willen. De koelte in! Het was zelfs even 44 graden! Pfffffff………
Ook dalen we langzaam af naar bijna zeeniveau….nou ja….120m. Aangekomen van de Oranje Rivier is het landschap ineens totaal anders! De vorige keer dat we hier waren viel onze mond open van verbazing maar nu wisten we wat ons te wachten stond. Een grotere tegenstelling kan er niet zijn. Als we op de weg langs de rivier rijden kijken we links naar hoge bergen met zand….woestijn en rechts……grote lappen groene wijngaarden! Dit is het gebied van de wijn! Zodra er voldoende water is en goede temperaturen dan kan het dus zomaar dat in een woestijngebied druiven worden verbouwd. Ook meteen de grens met Zuid Afrika waar we over overmorgen naar toe gaan want we willen morgen hier nog een dagje blijven.
Voor de werkers op de plantage en wijngaarden is er een enorm groot dorp gebouwd van rieten huisjes. Net als vorige keer kijken we onze ogen uit! Hoezo warm in de hitte?
Wij installeren ons op de camping die aan de rivier ligt, zwembad en restaurant heeft. Prima plek!
Harry ziet tot zijn plezier op een brochure allerlei activiteiten staan die hier gedaan kunnen worden. Yesss…..beweging denkt hij.
Dus hoppa…..naar de receptie om een mountainbike te reserveren want die staat er niet voor niets op!
Ah sir, yessss…….we have a brochure with mountainbiking and yes we do a lot of advertising and yes a lot of people asking for it……but, sorry, we don’t have.
Helaas, morgen dus echt een vrije dag nemen.
Tot we gaan eten blijven we in de schaduw en bewegen ons amper! Het is vandaag echt bloedheet en de sterke wind lijkt nog steeds op een warme föhn!!! Hopelijk vannacht koeler!!! Helaas is de wifi hier opnieuw erg zwak! Maar ja, lukt nog net om wat berichten te sturen.
Voor het eten ga ik voor een lekkere koele salade en Harry voor een kip gordon blue. Veeeel te veel! We sluiten af met een lekkere Don Pedro en de rest van de avond brengen we nog lekker buiten bij onze ToyLa door vergezeld van een glaasje wijn. Het wordt zowaar iets minder warm. Morgen een “vrije” dag. Uitslapen en niks moeten!!!
23 februari 2018 – Aussenkehr – rustdag
Uitgeslapen en zowaar een koele nacht! Wat is koel???? Nou ja, beginnen met een laken en eindigen met het dekbed. Prima toch!
Na het ontbijt is het tijd om beetje te poetsen (zo klaar), klein wasje te doen, cappuccino te drinken, ons steeds verplaatsen om de zon te ontvluchten, lunch, lezen, route Zuid Afrika bekijken enz enz. Kortom een heerlijke dag. Gelukkig veel minder warm dan gisteren dus prima toe doen. In de loop van de middag verplaatsen we ons ook nog eens naar het zwembad waar heerlijke ligbedden met matras staan, uiteraard in de schaduw. We koelen af in het water en genieten van het uitzicht op de bergen van het Richtersveld NP aan de overkant van de rivier in ZA! Het leven is zo slecht nog niet. Soms een beetje een weemoedig gevoel dat alles wat we nu doen en zien we achter ons gaan laten als we ToyLa weer gaan verschepen naar Nederland en waar we gaan kiezen voor nieuwe bestemmingen. Maar……we beseffen ook wel dat we super gelukkig zijn dat wij bij elkaar ruim een jaar met ToyLa door zuidelijk Afrika hebben gereden. Dit alles heeft diepe indruk op ons gemaakt. Zeker omdat ons leven totaal op zijn kop stond toen ToyLa hier in Zuid Afrika aankwam en wij onze reis moesten annuleren om gezondheids-redenen van Harry. Alles is toch goed gekomen. Al valt het niet altijd mee dat zijn darmen niet meer zo goed functioneren als bij andere mensen, we doen het er maar mee en kunnen ondanks dat nog veel doen. Tja……soms is het glas half vol en soms is het even half leeg……
We genieten van onze dag en besluiten om er nog een luie dag aan vast te knopen. Niks moet en alles mag. Opnieuw besluiten we maar om van het restaurant gebruik te maken. De koelkast moet hoognodig aangevuld worden dus we doen zuinig…..hahahaha….
Het is vanavond een stuk koeler dan gisterenavond. We trekken zelfs een dunne trui aan. Dat beloofd wat voor vanavond…..
Nog even wat rechtzetten met betrekking tot de wijngaarden…..wij als wijnliefhebbers gingen er natuurlijk helemaal van uit dat er hier alleen maar wijn wordt verbouwd. Neeeeeee, er zijn natuurlijk zat andere producten waar ook druiven in zitten!!! Denk maar eens aan onze lekkere krentenbol! Het is maar dat je het weet.
24 februari 2018 – Aussenkehr – rustdag
Wel een lekkere koel nacht maar Harry moest er zelfs 2 x uit! Balen. Dus het komt wel goed uit dat we hier nog een dagje blijven relaxen.
Dus opnieuw lekker onderuit lezen, verslagen bijwerken, cappuccino’s drinken en verder weinig doen. Vanmiddag even bij de bar geweest waar een grote TV hangt. We mochten het op de sportzender zetten zodat we even de finale van de massastart konden zien. Daar zitten we dan……kijken over een geweldig landschap naar de ijsbaan op TV waar NL toch maar weer 2 bronzen medailles binnen heeft gehaald.
Daarna weer relaxen, Harry ging een stuk lopen en heeft net een lekkere douche genomen wat ik nu ook ga doen. Dan ons klaarmaken voor een hapje eten….jawel…..koken doen we niet zoveel! Het restaurant dan maar opzoeken!
Morgen gaan we in ieder geval wel verder. De grens over Zuid Afrika in!
Wat lekker…..zelfs een behoorlijk frisse nacht waardoor het dekbed weer goed van pas kwam. Zo halverwege de nacht of vroege ochtend is het op z’n “koudst” hahahaha…. Hoe betrekkelijk is dat nu we weten dat het in NL behoorlijk vriest in de nachten.
Over het algemeen zijn de nachten voor Harry ook oke! Er zijn zelfs nachten bij waarbij hij er helemaal er niet uit hoeft en dat komt zeker ten gunste van de nachtrust….en niet te vergeten….humeur vs humor??!!
Na op ons gemak ons ontbijt – yoghurt en muesli - naar binnen gewerkt te hebben, nemen we voordat we gaan nog even een cappuccino. Hebben we dat ook zitten. We nemen afscheid van een geweldige overnachtingplek. Op de haan na (af en toe een geluid) was het zeer rustig.
De route was ook vandaag weer geweldig net als het weer! Om Namibië te verlaten hebben we gekozen voor een route die wij het mooiste deel van dit land vinden. Elke dag is het dus enorm genieten van het woestijngevoel, kale bergen en zand! Ook nu weer.
De onverharde wegen vandaag voelen aan als asfalt zo glad! Zodra we de auto verlaten dan slaat de hitte toe! Pffff……..elke dag stijgen de temperaturen verder omhoog. Vandaag zelfs even 41graden en een zeer lage vochtigheidsgraad. We drinken ons vol….met water! In Bethanie kopen we nog wat melk voor onze cappuccino’s en een paar jerrycans water. Hier begint ook het asfalt weer even……. We merken nauwelijks verschil. Wat ons wel opvalt is dat er in hier en daar een grote waterplas staat. Van de regen????? Zou kunnen, maar wij hebben niks gehad! Maar wie weet loopt het vanuit de omliggende bergen wel naar beneden. Vooral ten Oosten van ons bevinden zich enorme tafelbergen! Wat een landschap. Verder behoorlijk dor en droog.
We pakken even de B4 richting Keetmanshoop voordat we afslaan richting Cañon Roadhouse. Heel langzaam merken we dat we meer en meer afdalen. Bij de Naute Dam en stuwmeer houden we een lunchstop. Gelukkig vinden we nog net een plek met een groot schaduwdoek want het is bloedheet. Er staat wind maar dat lijkt meer op een warme föhn. We eten snel, maken wat foto’s en verbazen ons wat WATER met de omgeving kan doen. Als we rondom ons heen kijken is het GROEN! Uitgestrekte velden met palmbomen (palmolie) en natuurlijk……..enorme percelen met druivenranken. Midden in een woestijn kom je dit tegen. Aan zon natuurlijk geen gebrek. Na de verbazing en een mini-doorwading vervolgen we onze weg weer door het fantastische landschap. Zo af en toe en schrale boom waar een gemsbok of zebra onder staat. Als we uiteindelijk onze eindbestemming voor vandaag bereiken, gooien we de dieseltank alvast weer vol, checken in, installeren ons en gaan als een speer het zwembad opzoeken. Het beetje wind zorgt in de schaduw voor wat afkoeling. Vanaf het ligbed geniet ik van het gezelschap van een gemsbok die hier het verse groene gras rondom het zwembad op komt peuzelen. Geef hem hier in deze zandbak eens ongelijk!!!
De rest van de middag doen we lekker lui en koelen we af in het water. Wifi is hier zwak dus de berichten komen haperend binnen. Maar we melden ons weer!
Voor het eten (in het restaurant) trachten we een “verkoelende” douche te nemen, maar zelfs het koude water is eigenlijk te lauw.
Harry had al kennis gemaakt met de kokkin en had het personeel “in vertrouwen” verteld: Never trust a skinny cook! Nou binnen no time wist zij het ook maar moest er hartelijk om lachen. Onze kokkin was huge!!!!!!! Maar, koken kon ze goed!
In het roadhouse – we waren hier inmiddels al voor de 3e keer – gingen we voor een visje en een stukje game vergezeld van een frisse sparkling water en jawel…een frisse fles rosé! Yummie. We zaten hier net als toen tussen allemaal oude auto’s, fietsen, onderdelen enz. alles wat je bij auto’s kunt bedenken uit vervlogen tijden.
Na het eten met de fles erbij buiten nog nagenieten van deze dag. Heerlijk in het donker met de temperatuur die vele malen beter was dan overdag.
22 februari 2018 – Cañon Roadhouse – Aussenkehr – 170km
Opnieuw een heerlijke koele nacht geweest. Even tijdens ontbijt nog genieten van de betrekkelijke “koele” ochtenduren. Daarna stijgt het kwik altijd in rap tempo! Ook vandaag weer. Opnieuw strakkie blauw en een zinderende hitte. Zodra we de auto verlaten lijkt het wel of je een klap in je gezicht krijgt! Al gauw zitten we op ruim 30 graden als we in de ochtenduren op onze route zuidwaarts nog een keer de Fish River Canyon gaan bezoeken waar we 2 jaar geleden ook geweest zijn. Bekend als de Grand Canyon van Afrika! Het blijft indrukwekkend om te zien en dan maken we het nog niet eens mee met zonsondergang. We betalen de entree van het park (170 rand – ca. 12 euro) en rijden over een verschrikkelijk wasbord, 10km naar de rand van de canyon. Rondkijken, foto’s maken maar vooral genieten van het landschap! Indrukwekkend.
Met een natte rug duiken we al snel onze airco huisje in! Verderop weten we dat er een prima lodge met restaurant in de bergen staat waar prima cappuccino’s verkrijgbaar zijn.
Omdat we weten dat de rest van de route prachtig is maar met weinig schaduwplekken voor een lunchstop doen we dat daar ook meteen maar. 2 vliegen in een klap.
Als we begin van de middag weer verder rijden is de temperatuur inmiddels gestegen naar een ruime 40plus met ook nog eens een behoorlijke wind erbij. Droog droog droog! Dus we drinken ons suf! Maar het landschap waar we doorheen rijden bezorgt ons ondanks de hitte kippenvel. Zo mooi! Zo rijden we door ogenschijnlijk vlakker landschap maar dan ineens lijkt het weer een canyonachtig landschap, met diep uitgesleten dalen door het water. Voor ons gevoel ligt die tijd echter ver achter ons! Nu alleen maar droogte en stof. Dan rijden we weer door een stuk berglandschap waar we op en neer en slingerend doorheen rijden.
Hier en daar even een stopje maar de hitte zorgt ervoor dat we al snel weer naar binnen willen. De koelte in! Het was zelfs even 44 graden! Pfffffff………
Ook dalen we langzaam af naar bijna zeeniveau….nou ja….120m. Aangekomen van de Oranje Rivier is het landschap ineens totaal anders! De vorige keer dat we hier waren viel onze mond open van verbazing maar nu wisten we wat ons te wachten stond. Een grotere tegenstelling kan er niet zijn. Als we op de weg langs de rivier rijden kijken we links naar hoge bergen met zand….woestijn en rechts……grote lappen groene wijngaarden! Dit is het gebied van de wijn! Zodra er voldoende water is en goede temperaturen dan kan het dus zomaar dat in een woestijngebied druiven worden verbouwd. Ook meteen de grens met Zuid Afrika waar we over overmorgen naar toe gaan want we willen morgen hier nog een dagje blijven.
Voor de werkers op de plantage en wijngaarden is er een enorm groot dorp gebouwd van rieten huisjes. Net als vorige keer kijken we onze ogen uit! Hoezo warm in de hitte?
Wij installeren ons op de camping die aan de rivier ligt, zwembad en restaurant heeft. Prima plek!
Harry ziet tot zijn plezier op een brochure allerlei activiteiten staan die hier gedaan kunnen worden. Yesss…..beweging denkt hij.
Dus hoppa…..naar de receptie om een mountainbike te reserveren want die staat er niet voor niets op!
Ah sir, yessss…….we have a brochure with mountainbiking and yes we do a lot of advertising and yes a lot of people asking for it……but, sorry, we don’t have.
Helaas, morgen dus echt een vrije dag nemen.
Tot we gaan eten blijven we in de schaduw en bewegen ons amper! Het is vandaag echt bloedheet en de sterke wind lijkt nog steeds op een warme föhn!!! Hopelijk vannacht koeler!!! Helaas is de wifi hier opnieuw erg zwak! Maar ja, lukt nog net om wat berichten te sturen.
Voor het eten ga ik voor een lekkere koele salade en Harry voor een kip gordon blue. Veeeel te veel! We sluiten af met een lekkere Don Pedro en de rest van de avond brengen we nog lekker buiten bij onze ToyLa door vergezeld van een glaasje wijn. Het wordt zowaar iets minder warm. Morgen een “vrije” dag. Uitslapen en niks moeten!!!
23 februari 2018 – Aussenkehr – rustdag
Uitgeslapen en zowaar een koele nacht! Wat is koel???? Nou ja, beginnen met een laken en eindigen met het dekbed. Prima toch!
Na het ontbijt is het tijd om beetje te poetsen (zo klaar), klein wasje te doen, cappuccino te drinken, ons steeds verplaatsen om de zon te ontvluchten, lunch, lezen, route Zuid Afrika bekijken enz enz. Kortom een heerlijke dag. Gelukkig veel minder warm dan gisteren dus prima toe doen. In de loop van de middag verplaatsen we ons ook nog eens naar het zwembad waar heerlijke ligbedden met matras staan, uiteraard in de schaduw. We koelen af in het water en genieten van het uitzicht op de bergen van het Richtersveld NP aan de overkant van de rivier in ZA! Het leven is zo slecht nog niet. Soms een beetje een weemoedig gevoel dat alles wat we nu doen en zien we achter ons gaan laten als we ToyLa weer gaan verschepen naar Nederland en waar we gaan kiezen voor nieuwe bestemmingen. Maar……we beseffen ook wel dat we super gelukkig zijn dat wij bij elkaar ruim een jaar met ToyLa door zuidelijk Afrika hebben gereden. Dit alles heeft diepe indruk op ons gemaakt. Zeker omdat ons leven totaal op zijn kop stond toen ToyLa hier in Zuid Afrika aankwam en wij onze reis moesten annuleren om gezondheids-redenen van Harry. Alles is toch goed gekomen. Al valt het niet altijd mee dat zijn darmen niet meer zo goed functioneren als bij andere mensen, we doen het er maar mee en kunnen ondanks dat nog veel doen. Tja……soms is het glas half vol en soms is het even half leeg……
We genieten van onze dag en besluiten om er nog een luie dag aan vast te knopen. Niks moet en alles mag. Opnieuw besluiten we maar om van het restaurant gebruik te maken. De koelkast moet hoognodig aangevuld worden dus we doen zuinig…..hahahaha….
Het is vanavond een stuk koeler dan gisterenavond. We trekken zelfs een dunne trui aan. Dat beloofd wat voor vanavond…..
Nog even wat rechtzetten met betrekking tot de wijngaarden…..wij als wijnliefhebbers gingen er natuurlijk helemaal van uit dat er hier alleen maar wijn wordt verbouwd. Neeeeeee, er zijn natuurlijk zat andere producten waar ook druiven in zitten!!! Denk maar eens aan onze lekkere krentenbol! Het is maar dat je het weet.
24 februari 2018 – Aussenkehr – rustdag
Wel een lekkere koel nacht maar Harry moest er zelfs 2 x uit! Balen. Dus het komt wel goed uit dat we hier nog een dagje blijven relaxen.
Dus opnieuw lekker onderuit lezen, verslagen bijwerken, cappuccino’s drinken en verder weinig doen. Vanmiddag even bij de bar geweest waar een grote TV hangt. We mochten het op de sportzender zetten zodat we even de finale van de massastart konden zien. Daar zitten we dan……kijken over een geweldig landschap naar de ijsbaan op TV waar NL toch maar weer 2 bronzen medailles binnen heeft gehaald.
Daarna weer relaxen, Harry ging een stuk lopen en heeft net een lekkere douche genomen wat ik nu ook ga doen. Dan ons klaarmaken voor een hapje eten….jawel…..koken doen we niet zoveel! Het restaurant dan maar opzoeken!
Morgen gaan we in ieder geval wel verder. De grens over Zuid Afrika in!
25 februari 2018 – Aussenkehr (Namibië) – Vredendal (Zuid Afrika) – 461km
Niet al te laat opgestaan want vandaag wachtte ons een lange rit! Het is zowaar nog wat frisjes buiten tijdens het ontbijt. Rond 9 uur rijden we weg en beginnen aan onze laatste kilometers door Namibië. Toch vreemd…… maar we genieten volop van de prachtige omgeving langs de Oranje Rivier. Vanuit het “groen” ineens weer een woestijngevoel. Zand en kale bergen….prachtig in de vroege morgen. Net voor de grens nog even bij Wimpy een cappuccino scoren en via wifi houden we het thuisfront op de hoogte dat we zo de grens overgaan.
En de grens…..dat ging als een sneltrein. Super rustig en we konden van het ene naar het andere loket in zonder te wachten. Zowel aan de Namibische grens als de Zuid Afrikaanse grens. Binnen 20 minuten reden we al weer in Zuid Afrika. Er zat alleen een beetje oponthoud bij want een politieman bij de grens van Namibië vond het leuk zijn kennis van de landen te laten zien. Vooral omdat wij de wereldkaart op onze ToyLa hebben staan! Maar eerlijk is eerlijk…..hij wist alle landen te benoemen!
Vandaag zelfs een “koele” dag! Iedereen is daar blij mee. Het duurde inderdaad tot de middag tot de temperatuur rond de 27 graden was!
De omgeving naar Springbok was weer geweldig om doorheen te rijden. Erg bergachtig en een slingerende, rustige weg er door heen. In Springbok, een grotere stad konden we eindelijk weer eens inkopen doen. De koelkast schreeuwde om gevuld te worden.
Flink ingeslagen voor de komende dagen! Je weet nooit waar je komt of blijft hangen.
Daarna meteen de tank volgegooid en in de naastgelegen Wimpy een heerlijk stokbroodje gegeten en daarna een cappuccino gedronken. Klaar voor de rest van de route zonder dat we al weer meteen een lunchpauze moeten gaan inlassen. Wat er vandaag wel behoorlijk was, was WIND! Heel veel wind!!!
Maar ondanks dat we op asfalt reden was de route over de N7 vanaf de grens zuidelijk richting Kaapstad weer van ongekende schoonheid. Wat hebben we weer genoten van de uitzichten, de kleuren en het semi-woestijn gevoel. Echt ons landschap. Daarboven alleen maar blauwe lucht! Tot nu toe eigenlijk amper wolken gezien. Wel gelezen dat het deze week in NL echt koud gaat worden met gevoelstemperaturen rond de -18 graden. Nou, dan maar wat hitte hier! Wil even niet ruilen.
Bij Van Rhijnsdorp verlaten we de N7 om richting Vredendal te rijden waar we bij Overhoek Farm en kleine camping hebben uitgezocht. We staan daar alleen! Prachtig in het gras tussen de avocado en mango bomen in. Om ons heen alleen maar wijngaarden. De eigenaren zijn super aardig en we krijgen al gauw een grote schaal met witte, zoete druiven en later ook nog een zakje gedroogde druiven, ofwel…..rozijnen.
Door de wind is het eigenlijk al behoorlijk snel koud! Dus trui aan tijdens het eten. We doen het vanavond met een lekkere boterham want het stokbroodje met warm vis en vlees was genoeg voor vandaag.
We krijgen gezelschap van de 2 honden van de boerderij. Bordercollies en zo lief! Wilden maar met je spelen! Ook poes Abraham kwam ons opzoeken. De hele nacht lagen ze onder de auto ons te bewaken!!! Al vroeg ons bedje opgezocht want in die kou buiten zitten vonden we geen optie. Maar na zo’n lange reisdag was dat geen straf. Lekker onder ons dekbed……… Zoals voorspeld ging in ieder geval gelijk met de zonsondergang ook de harde wind liggen…. Wat een stilte en rust nu! Huppa…..slapen!!
26 februari 2018 – Vredendal – Sandberg – 159km
Wat is het toch heerlijk opstaan bij een strakblauwe lucht en dus een lekker zonnetje! Buiten ontbijt en genieten met elkaar! Wat een heerlijk leven zo!
Vandaag wilde we een route rijden langs de kust. Aan deze kant nog nooit geweest dus een mooie gelegenheid om dat de komende dagen te gaan bekijken. Vinden we het te saai dan zijn we zo weer de bergen in want het achterland hier bestaat uit de Cederberg Mountains.
Na ontbijt even een lekkere douche en Harry wil toch even het stof van ToyLa wassen. In plaats van een zwarte auto lijkt het wel een grijze. Zo vies geworden. We vragen vriendelijk of we wat water mogen gebruiken want er is een groot watertekort in ZA. Vooral rondom Kaapstad is het afgepast per persoon/huishouden. Maar gelukkig mag het en we doen uiteraard zuinig aan. Geen idee of we de autowasserettes nog open zijn in Paarl.
Voor vertrek krijgen we nog uitgebreide informatie van de omgeving van de eigenaren. Zij hebben trouwens roots in NL liggen! 6 generaties geleden kwamen hun voorvaderen uit Midden Beemster en Ootmarssum. Goede tips waar wat te zien is en waar leuke campings zijn. En op één van die campings staan wij nu!
Eerst richting kust gereden! De streek rondom Vredendal bestaat voor een groot deel uit wijngaarden omdat Olifant River hierdoorheen stroomt. Via een irrigatie kanalen worden de wijngaarden van water voorzien en jawel hoor, grote groene lappen grond waar de druiven op verbouwd worden. Hier en daar een wijnproeverij, maar die laten we aan ons voorbijgaan. Rijden en drank is geen goede combinatie.
Even later zien we ineens de oceaan! Blauw met witte schuimkoppen en een prachtig wit zandstrand! We rijden zuidwaarts en doen wat kleine kustplaatsen aan zoals Strandfontein, Doring Bay, Lamberts Bay. In die laatste plaats lunchen we op een picknickplaats aan het strand onder de palmen. Echt super wit zand!!!!
Grotendeels rijden we verhard al zit er een stukje het binnenland in wel nog een onverhard stuk wat gelukkig prima te rijden is. Onderweg zien we in de verte nog een trein rijden. Niet zomaar een trein maar een goederen trein die zowel aan de voorkant, midden en achteraan locomotieven heeft om de 5 kilometer aan wagons te kunnen transporteren van en naar de haven met erts uit de mijnen in het binnenland. Niet normaal!!!!
Halverwege de middag komen we op onze bestemming aan. Weer een geweldige stek om te staan. Vanaf de verharde weg R365 loopt er een onverhard pad de bergen in naar een Private Game Reserve met Lodge en Camping. Wij zijn hier alleen met een prachtig uitzicht. Er is een zwembad waar we vanmiddag heerlijk hebben kunnen afkoelen want het was weer warm weer vandaag. Max. 36 graden! De lodges zijn deels in de rotsen gebouwd en het zwembad ook. Uitkijkend op het dal voor ons met een prachtige zonsondergang tijdens ons avondeten…….yesss…….. super!
De sanitaire voorzieningen zijn super de luxe! Zelfs rainshowers. Er ligt zelfs hout voor een kampvuur! En wat een rust hier boven ver weg van alles! Super keuze om hier naar toe te gaan.
Niet al te laat opgestaan want vandaag wachtte ons een lange rit! Het is zowaar nog wat frisjes buiten tijdens het ontbijt. Rond 9 uur rijden we weg en beginnen aan onze laatste kilometers door Namibië. Toch vreemd…… maar we genieten volop van de prachtige omgeving langs de Oranje Rivier. Vanuit het “groen” ineens weer een woestijngevoel. Zand en kale bergen….prachtig in de vroege morgen. Net voor de grens nog even bij Wimpy een cappuccino scoren en via wifi houden we het thuisfront op de hoogte dat we zo de grens overgaan.
En de grens…..dat ging als een sneltrein. Super rustig en we konden van het ene naar het andere loket in zonder te wachten. Zowel aan de Namibische grens als de Zuid Afrikaanse grens. Binnen 20 minuten reden we al weer in Zuid Afrika. Er zat alleen een beetje oponthoud bij want een politieman bij de grens van Namibië vond het leuk zijn kennis van de landen te laten zien. Vooral omdat wij de wereldkaart op onze ToyLa hebben staan! Maar eerlijk is eerlijk…..hij wist alle landen te benoemen!
Vandaag zelfs een “koele” dag! Iedereen is daar blij mee. Het duurde inderdaad tot de middag tot de temperatuur rond de 27 graden was!
De omgeving naar Springbok was weer geweldig om doorheen te rijden. Erg bergachtig en een slingerende, rustige weg er door heen. In Springbok, een grotere stad konden we eindelijk weer eens inkopen doen. De koelkast schreeuwde om gevuld te worden.
Flink ingeslagen voor de komende dagen! Je weet nooit waar je komt of blijft hangen.
Daarna meteen de tank volgegooid en in de naastgelegen Wimpy een heerlijk stokbroodje gegeten en daarna een cappuccino gedronken. Klaar voor de rest van de route zonder dat we al weer meteen een lunchpauze moeten gaan inlassen. Wat er vandaag wel behoorlijk was, was WIND! Heel veel wind!!!
Maar ondanks dat we op asfalt reden was de route over de N7 vanaf de grens zuidelijk richting Kaapstad weer van ongekende schoonheid. Wat hebben we weer genoten van de uitzichten, de kleuren en het semi-woestijn gevoel. Echt ons landschap. Daarboven alleen maar blauwe lucht! Tot nu toe eigenlijk amper wolken gezien. Wel gelezen dat het deze week in NL echt koud gaat worden met gevoelstemperaturen rond de -18 graden. Nou, dan maar wat hitte hier! Wil even niet ruilen.
Bij Van Rhijnsdorp verlaten we de N7 om richting Vredendal te rijden waar we bij Overhoek Farm en kleine camping hebben uitgezocht. We staan daar alleen! Prachtig in het gras tussen de avocado en mango bomen in. Om ons heen alleen maar wijngaarden. De eigenaren zijn super aardig en we krijgen al gauw een grote schaal met witte, zoete druiven en later ook nog een zakje gedroogde druiven, ofwel…..rozijnen.
Door de wind is het eigenlijk al behoorlijk snel koud! Dus trui aan tijdens het eten. We doen het vanavond met een lekkere boterham want het stokbroodje met warm vis en vlees was genoeg voor vandaag.
We krijgen gezelschap van de 2 honden van de boerderij. Bordercollies en zo lief! Wilden maar met je spelen! Ook poes Abraham kwam ons opzoeken. De hele nacht lagen ze onder de auto ons te bewaken!!! Al vroeg ons bedje opgezocht want in die kou buiten zitten vonden we geen optie. Maar na zo’n lange reisdag was dat geen straf. Lekker onder ons dekbed……… Zoals voorspeld ging in ieder geval gelijk met de zonsondergang ook de harde wind liggen…. Wat een stilte en rust nu! Huppa…..slapen!!
26 februari 2018 – Vredendal – Sandberg – 159km
Wat is het toch heerlijk opstaan bij een strakblauwe lucht en dus een lekker zonnetje! Buiten ontbijt en genieten met elkaar! Wat een heerlijk leven zo!
Vandaag wilde we een route rijden langs de kust. Aan deze kant nog nooit geweest dus een mooie gelegenheid om dat de komende dagen te gaan bekijken. Vinden we het te saai dan zijn we zo weer de bergen in want het achterland hier bestaat uit de Cederberg Mountains.
Na ontbijt even een lekkere douche en Harry wil toch even het stof van ToyLa wassen. In plaats van een zwarte auto lijkt het wel een grijze. Zo vies geworden. We vragen vriendelijk of we wat water mogen gebruiken want er is een groot watertekort in ZA. Vooral rondom Kaapstad is het afgepast per persoon/huishouden. Maar gelukkig mag het en we doen uiteraard zuinig aan. Geen idee of we de autowasserettes nog open zijn in Paarl.
Voor vertrek krijgen we nog uitgebreide informatie van de omgeving van de eigenaren. Zij hebben trouwens roots in NL liggen! 6 generaties geleden kwamen hun voorvaderen uit Midden Beemster en Ootmarssum. Goede tips waar wat te zien is en waar leuke campings zijn. En op één van die campings staan wij nu!
Eerst richting kust gereden! De streek rondom Vredendal bestaat voor een groot deel uit wijngaarden omdat Olifant River hierdoorheen stroomt. Via een irrigatie kanalen worden de wijngaarden van water voorzien en jawel hoor, grote groene lappen grond waar de druiven op verbouwd worden. Hier en daar een wijnproeverij, maar die laten we aan ons voorbijgaan. Rijden en drank is geen goede combinatie.
Even later zien we ineens de oceaan! Blauw met witte schuimkoppen en een prachtig wit zandstrand! We rijden zuidwaarts en doen wat kleine kustplaatsen aan zoals Strandfontein, Doring Bay, Lamberts Bay. In die laatste plaats lunchen we op een picknickplaats aan het strand onder de palmen. Echt super wit zand!!!!
Grotendeels rijden we verhard al zit er een stukje het binnenland in wel nog een onverhard stuk wat gelukkig prima te rijden is. Onderweg zien we in de verte nog een trein rijden. Niet zomaar een trein maar een goederen trein die zowel aan de voorkant, midden en achteraan locomotieven heeft om de 5 kilometer aan wagons te kunnen transporteren van en naar de haven met erts uit de mijnen in het binnenland. Niet normaal!!!!
Halverwege de middag komen we op onze bestemming aan. Weer een geweldige stek om te staan. Vanaf de verharde weg R365 loopt er een onverhard pad de bergen in naar een Private Game Reserve met Lodge en Camping. Wij zijn hier alleen met een prachtig uitzicht. Er is een zwembad waar we vanmiddag heerlijk hebben kunnen afkoelen want het was weer warm weer vandaag. Max. 36 graden! De lodges zijn deels in de rotsen gebouwd en het zwembad ook. Uitkijkend op het dal voor ons met een prachtige zonsondergang tijdens ons avondeten…….yesss…….. super!
De sanitaire voorzieningen zijn super de luxe! Zelfs rainshowers. Er ligt zelfs hout voor een kampvuur! En wat een rust hier boven ver weg van alles! Super keuze om hier naar toe te gaan.
27 februari 2018 – Sandberg – Cederberg – 100km
Opnieuw een heerlijke koele nacht en zo rustig!!!! Genieten van het ontbijt en daarna weer lekker onder de douche! We doen op ons gemak en voor vertrek drinken we nog even een cappuccino. Eerst nog even onverhard afdalen naar de weg om verhard verder te rijden, oostwaarts richting Clanwilliam en richting Ceder Gebergte. We zien al snel de indrukwekkende kale roodbruine bergen voor ons verschijnen! Gaaf!!!
We tanken en we krijgen spontaan van de Total een glas en een bidon. Zomaar. Daarna naar de supermarkt en drankwinkel. Naar drankwinkels hoef je nooit lang te zoeken. Die kom je zelfs in de meest afgelegen gehuchten wel tegen. Daarna in een tearoom waar ze ook cappuccino’s hadden wat gedronken met een lekkere muffin erbij en we waren weer klaar om verder te gaan. Stad uit en onverhard……dus even wat lucht uit de banden laten lopen. Het is een triest gezicht als we langs het stuwmeer van Clanwilliam rijden. Nauwelijks water! Hoe meer zuidelijker we komen des te groter is het gebrek aan water. Zelfs in NL is het watertekort in Kaapstad en omgeving in het nieuws.
Ondanks dat we hier 2 jaar geleden ook al zijn geweest is het landschap weer adembenemend. Hoge bergen die half op zijn kant gegooid zijn lijkt het, wisselen af met mooie, soms groene dalen. Op en neer en slingerend door de bergen genieten we volop. De laatste 10km kan je zien dat alles in brand gestaan heeft! Heftig….. boomgaarden die half verbrand zijn, zwartgeblakerde rotsen, grassen die er niet meer zijn op wat verbrande stompjes na! De enkele huizen die we nog zien staan zijn waarschijnlijk door het nat houden bespaard gebleven.
Bij de receptie van de camping krijgen we te horen dat het pas 3 weken geleden is gebeurd. Het heeft de camping net niet bereikt! Was toen erg spannend vooral door de harde wind.
We strijken dus neer op een camping die deel uitmaakt van een Nature Reserve. Een klein nationaal park waar je uiteraard ook voor betaald.
Niet druk dus we zoeken lekker onze eigen stek uit onder hoge bomen (voor de schaduw) en aan het natuurlijke zwembad in de rotsen gevormd door een dam in de rivier. Omgeven rondom door hoge bergen is het weer een plek om te genieten. Vooral met zonsopkomst en –ondergang zijn de kleuren op de bergen spectaculair.
Om op onze plek te komen moeten we over de dam die klein beetje onder water staat! Personeel loopt hier weer in grote getallen rond maar wat ze doen behalve kletsen (vergaderen), druk met telefoon zijn of gewoon zitten……geen idee!
Rondom receptie wel wifi maar ja, de vouchers waren op! Aangezien hier geen restaurant is komt er weer allemaal lekkers vanuit eigen keuken! We hebben nog wat rissotto wat heerlijk smaakt.
Zodra de zon onder gaat koelt het weer goed af. Zelfs zo dat we iets warms moeten aantrekken. Maar met een wijntje erbij, lampje aan is het prima te doen. Goede reden om weer lekker ons warme bedje in te duiken.
28 februari 2018 – Cederberg (Algeria) – rustdag
Hoe lekker is dat na een lekkere nacht opstaan en dan gewoon besluiten…..we blijven hier vandaag ook nog maar! Gelukkig een gevulde koelkast dus geen probleem voor de inwendige mens. Een drukke dag……vooral het verplaatsen van de tafels en stoelen om steeds maar weer de schaduw op te zoeken anders is het echt veel te heet!
Beetje op de computer verslagen bijwerken (nergens goed internet voor het bijwerken website), lezen, cappu drinken, relaxen, zwemmen, wandelen, wasje doen enz enz.
Bij de receptie hebben ze weer vouchers en we laten thuisfront even weten waar we uithangen.
Kortom…..een heerlijke relaxte dag! Als we ’s avonds weer ons bedje induiken zijn we het daar helemaal over eens.
1 maart 2018 – Cederberg (Algeria) – Cederberg (Oasis) – 44km
Jawel…….een hele kort rit! Een vreemde dag, een mooie dag en een dag met veel emoties.
Vandaag al weer 20 jaar geleden dat mijn lieve papa er ineens niet meer was. Pats, boem en over was het leven hier op 62-jarige leeftijd. Nu Harry inmiddels (volgende week) bijna 66 is en ik ook al weer 60 jaar besef je des te meer hoe jong dat destijds was. Wat zou hij genoten hebben van onze reizen maar wat had hij zelf nog veel kunnen doen! Maar we nemen ze altijd allebei mee op onze reizen….papa en mama…..
Door wat je daarna zelf ook nog allemaal meegemaakt hebt besef je des te meer hoe belangrijk het is om te genieten van alles wat je doet. Werken, sporten, reizen of wat dan ook. Keuzes maken en nergens spijt van hebben want alles is een leerproces. Als we hier door deze omgeving rijden of voor onze ToyLa zitten en rondkijken dan moeten we onszelf soms gewoon even laten beseffen hoe mooi het hier wel niet is. Soms onwerkelijk.
Vandaag was toevallig (of niet) ook weer zo’n keuzemoment. Na al een kort, mooie rit waren we toe aan…..jawel….koffie. We wisten dat er op camping Oasis een restaurant was want hier hadden we 2 jaar geleden ook gestaan. Dus al vroeg een stop!
Helaas geen cappu maar wel wifi! Tjonge, wat een mooie plek ook weer met een grandioos uitzicht op de bergen en de weg die als een slang omhoog slingert de pass op. En wat een rust!!!! We keken elkaar aan…….. neeeeee, niet verder rijden! Installeren en relaxen en genieten! Alles bij de hand.
Dus na een uurtje stonden we weer op “ons” plekje met 1e-rangs uitzicht. Boek erbij en genieten maar. Hoe heerlijk kan dit zijn.
De mountainbikes die ze hier hadden staan waren echt bagger! Ik had Harry er al een hoopvolle blik op zien werpen. Dus ging hij ’s middags even aan de wandel en ik kon mij lekker verdiepen in een boek in de schaduw want de temperaturen liepen al weer op tot rond de 30 graden.
Voor het eten een lekkere verfrissende douche en voordat we het wisten lag er al weer een heerlijke rumpsteak op ons bord. Tja, wanneer er een restaurant bij zit dan ga je niet koken toch???? Hier op de camping reken je ook pas af als je vertrekt. Bij aankomst krijg je mapje met lijsten van eten en drinken. Je pakt alles zelf, zet dat op de lijst en bij vertrek reken je af. Nog nooit meegemaakt.
De wifi is hier redelijk goed dus we kunnen zelfs wat telefoontjes plegen. Even wat stemmen horen en het logische geklaag over de extreme kou die NL in zijn ban heeft. Wat zijn wij blij om hier te zijn! Gevoelstemperaturen van -18 graden…..brrrrrrr.
Na nog een wijntje in gezelschap van de volle maan houden we het voor gezien en duiken lekker ons mandje weer in.
2 maart 2018 – Cederberg (Oasis) – Mount Ceder – 20km
Kunnen er nog kortere ritten gemaakt worden????? Jazeker!!! Zoals vandaag….hahahaha
We stonden vanochtend al een beetje te twijfelen….. maar het gaat weekend worden dus er werden veel weekendbezoekers op de camping verwacht en dan is het niet rustig meer.
Dus verder!!! De slingerweg ophoog de berg op waar we gisteren al tegenaan gekeken hadden. Fotostop bovenaan en dan meteen weer een volgend dal voor je zien met een eindeloos klimmende weg weer voor je door de Cederbergen zuidwaarts. Het dal groen en vol olijfgaarden dit keer. We dalen af en zien tot onze verbazing een restaurant met mooi terras………yesssss…..cappu denken we. Na zo’n lange rit al aan toe!!!! Eerst maar vragen of ze dit inderdaad hebben.
Ze hebben niet alleen een restaurant maar ook lodges verdeeld over hun land en…….3 campingplekken met eigen sanitaire voorzieningen op 1,5 km van het restaurant. Maar oke…..leuk….dat gaf niet de doorslag. Wat dan wel?????? De mountainbikes die Harry zag staan en in redelijke staat waren zodat er op gereden kon worden. Vergelijk ze nu niet met die in NL maar toch, het kon er mee door.
Voor zekerheid even naar de campingplek gegaan en ja hoor, we waren verkocht. Ver uit elkaar lagen deze 3 plekken en behalve stroom waren we van alles voorzien. Grote badkamer, aparte toilet, keukenblok met gasstel en een elektra op zonnecellen. Grote grasplaats met schaduwdoek en bomen en opnieuw een grandioos uitzicht!
Dus binnen no-time waren we hier geïnstalleerd, had Harry fiets en helm uitgezocht en restaurant besproken.
Na de lunch was het voor mij weer zwaar…....... luie stoel en boek en mooie plek….. tja……
Voor Harry veel zwaarder!!!! Big smile want hij ging fietsen! Gelukkig voor het eerst op deze trip wat bewolking. Prima weer dus om te gaan klimmen. Helemaal in stijl…oranje fiets, oranje outfit…..geen fietsschoenen, geen zeem in broek en tja…..fiets die niet echt lekker mee veert…..maar leuk was het wel! Vanuit het dal waar we zitten eerst de ene berg op (waar we vandaan kwamen) en toen weer naar beneden en andere kant op omhoog. Hij durfde niet de bergen af te dalen aan de andere kant want hij vertrouwde de banden niet helemaal en had niks te plakken bij zich. Dus als er wat zou gebeuren hoefde hij alleen nog maar af te dalen!!! Slimme man.
Omdat we niet in het stikkie donker terug wilden lopen vanaf het restaurant zijn wij met ToyLa er naar toe gereden. Nou ja, ik rijden en Harry op de fiets om hem weer terug te brengen. Wat een heerlijke dag met en heerlijke afsluiting. 3-gangen menu met een lekker wijntje erbij buiten op het terras. Dat was zo genieten dat we elkaar aankeken en dachten…..waarom blijven we hier morgen ook niet????? Tenslotte hebben we toch een soort vakantie en we hebben tijd genoeg.
Geen probleem……onze campingplek was morgen ook nog beschikbaar! Dus meteen maar fiets en restaurant weer besproken. Toen terug in het donker! Gelukkig maar klein stukje…….. ToyLa installeren en binnen 10 minuten zaten we al weer lekker aan een wijntje de dag door te nemen. Morgen uitslapen!!!!
3 maart 2018 – Cederberg (Mount Ceder) – rustdag
Wat een stilte en wat een rust hier op deze plek! Beetje uitgeslapen en lekker op ons gemak komen we de ochtend wel door.
Eind van de morgen lopen we naar het restaurant om even te gaan lunchen. We nemen allebei een lekkere frisse kipsalade en sluiten af met een cappu!
Vandaag een stuk warmer dan gisteren. Nu strakblauwe lucht en ruim boven de 35 graden. Maar gelukkig is het onder een boom goed uit te houden.
Harry neemt op de terugweg “zijn” mountainbike maar even mee want hij heeft ondanks de hitte toch wel zin om de steile berg op te klimmen. Nou, hij liever dan ik.
Ik zwaai hem uit en duik lekker met een boek in mijn luie stoel onder onze boom. Tussendoor tuur ik in de verte maar het is te ver om Harry misschien te zien fietsen.
Na bijna 2 uur komt hij bezweet terug. De hitte was niet normaal…..tja, op het heetst van de dag fietsen is natuurlijk niet de beste tijd. Maar ondanks dat was het enorm genieten en kijkt hij uit naar het aankomende fietsseizoen….en natuurlijk zijn nieuwe mountainbike die om hem staat te wachten!
De rest van de middag lekkere lummelen en verfrissende douche voordat we het dak inklappen om naar het restaurant te rijden. Ik in ToyLa en Harry op de fiets. Op het pad steken nog even een aantal hertachtigen over…..zo leuk.
We genieten weer van een overheerlijk 3-gangen menu met een wijntje erbij buiten op het terras. De temperatuur is nu heerlijk!
Op de terugweg steken er nog 2 schorpioenen over voor de auto! Ben ik blij dat we niet zijn gaan lopen!
Terug op onze campingplek genieten we nog lekker met een wijntje erbij en we worden bijgelicht door de vol schijnende maan.
Morgen gaan we echt weer verder…….
Opnieuw een heerlijke koele nacht en zo rustig!!!! Genieten van het ontbijt en daarna weer lekker onder de douche! We doen op ons gemak en voor vertrek drinken we nog even een cappuccino. Eerst nog even onverhard afdalen naar de weg om verhard verder te rijden, oostwaarts richting Clanwilliam en richting Ceder Gebergte. We zien al snel de indrukwekkende kale roodbruine bergen voor ons verschijnen! Gaaf!!!
We tanken en we krijgen spontaan van de Total een glas en een bidon. Zomaar. Daarna naar de supermarkt en drankwinkel. Naar drankwinkels hoef je nooit lang te zoeken. Die kom je zelfs in de meest afgelegen gehuchten wel tegen. Daarna in een tearoom waar ze ook cappuccino’s hadden wat gedronken met een lekkere muffin erbij en we waren weer klaar om verder te gaan. Stad uit en onverhard……dus even wat lucht uit de banden laten lopen. Het is een triest gezicht als we langs het stuwmeer van Clanwilliam rijden. Nauwelijks water! Hoe meer zuidelijker we komen des te groter is het gebrek aan water. Zelfs in NL is het watertekort in Kaapstad en omgeving in het nieuws.
Ondanks dat we hier 2 jaar geleden ook al zijn geweest is het landschap weer adembenemend. Hoge bergen die half op zijn kant gegooid zijn lijkt het, wisselen af met mooie, soms groene dalen. Op en neer en slingerend door de bergen genieten we volop. De laatste 10km kan je zien dat alles in brand gestaan heeft! Heftig….. boomgaarden die half verbrand zijn, zwartgeblakerde rotsen, grassen die er niet meer zijn op wat verbrande stompjes na! De enkele huizen die we nog zien staan zijn waarschijnlijk door het nat houden bespaard gebleven.
Bij de receptie van de camping krijgen we te horen dat het pas 3 weken geleden is gebeurd. Het heeft de camping net niet bereikt! Was toen erg spannend vooral door de harde wind.
We strijken dus neer op een camping die deel uitmaakt van een Nature Reserve. Een klein nationaal park waar je uiteraard ook voor betaald.
Niet druk dus we zoeken lekker onze eigen stek uit onder hoge bomen (voor de schaduw) en aan het natuurlijke zwembad in de rotsen gevormd door een dam in de rivier. Omgeven rondom door hoge bergen is het weer een plek om te genieten. Vooral met zonsopkomst en –ondergang zijn de kleuren op de bergen spectaculair.
Om op onze plek te komen moeten we over de dam die klein beetje onder water staat! Personeel loopt hier weer in grote getallen rond maar wat ze doen behalve kletsen (vergaderen), druk met telefoon zijn of gewoon zitten……geen idee!
Rondom receptie wel wifi maar ja, de vouchers waren op! Aangezien hier geen restaurant is komt er weer allemaal lekkers vanuit eigen keuken! We hebben nog wat rissotto wat heerlijk smaakt.
Zodra de zon onder gaat koelt het weer goed af. Zelfs zo dat we iets warms moeten aantrekken. Maar met een wijntje erbij, lampje aan is het prima te doen. Goede reden om weer lekker ons warme bedje in te duiken.
28 februari 2018 – Cederberg (Algeria) – rustdag
Hoe lekker is dat na een lekkere nacht opstaan en dan gewoon besluiten…..we blijven hier vandaag ook nog maar! Gelukkig een gevulde koelkast dus geen probleem voor de inwendige mens. Een drukke dag……vooral het verplaatsen van de tafels en stoelen om steeds maar weer de schaduw op te zoeken anders is het echt veel te heet!
Beetje op de computer verslagen bijwerken (nergens goed internet voor het bijwerken website), lezen, cappu drinken, relaxen, zwemmen, wandelen, wasje doen enz enz.
Bij de receptie hebben ze weer vouchers en we laten thuisfront even weten waar we uithangen.
Kortom…..een heerlijke relaxte dag! Als we ’s avonds weer ons bedje induiken zijn we het daar helemaal over eens.
1 maart 2018 – Cederberg (Algeria) – Cederberg (Oasis) – 44km
Jawel…….een hele kort rit! Een vreemde dag, een mooie dag en een dag met veel emoties.
Vandaag al weer 20 jaar geleden dat mijn lieve papa er ineens niet meer was. Pats, boem en over was het leven hier op 62-jarige leeftijd. Nu Harry inmiddels (volgende week) bijna 66 is en ik ook al weer 60 jaar besef je des te meer hoe jong dat destijds was. Wat zou hij genoten hebben van onze reizen maar wat had hij zelf nog veel kunnen doen! Maar we nemen ze altijd allebei mee op onze reizen….papa en mama…..
Door wat je daarna zelf ook nog allemaal meegemaakt hebt besef je des te meer hoe belangrijk het is om te genieten van alles wat je doet. Werken, sporten, reizen of wat dan ook. Keuzes maken en nergens spijt van hebben want alles is een leerproces. Als we hier door deze omgeving rijden of voor onze ToyLa zitten en rondkijken dan moeten we onszelf soms gewoon even laten beseffen hoe mooi het hier wel niet is. Soms onwerkelijk.
Vandaag was toevallig (of niet) ook weer zo’n keuzemoment. Na al een kort, mooie rit waren we toe aan…..jawel….koffie. We wisten dat er op camping Oasis een restaurant was want hier hadden we 2 jaar geleden ook gestaan. Dus al vroeg een stop!
Helaas geen cappu maar wel wifi! Tjonge, wat een mooie plek ook weer met een grandioos uitzicht op de bergen en de weg die als een slang omhoog slingert de pass op. En wat een rust!!!! We keken elkaar aan…….. neeeeee, niet verder rijden! Installeren en relaxen en genieten! Alles bij de hand.
Dus na een uurtje stonden we weer op “ons” plekje met 1e-rangs uitzicht. Boek erbij en genieten maar. Hoe heerlijk kan dit zijn.
De mountainbikes die ze hier hadden staan waren echt bagger! Ik had Harry er al een hoopvolle blik op zien werpen. Dus ging hij ’s middags even aan de wandel en ik kon mij lekker verdiepen in een boek in de schaduw want de temperaturen liepen al weer op tot rond de 30 graden.
Voor het eten een lekkere verfrissende douche en voordat we het wisten lag er al weer een heerlijke rumpsteak op ons bord. Tja, wanneer er een restaurant bij zit dan ga je niet koken toch???? Hier op de camping reken je ook pas af als je vertrekt. Bij aankomst krijg je mapje met lijsten van eten en drinken. Je pakt alles zelf, zet dat op de lijst en bij vertrek reken je af. Nog nooit meegemaakt.
De wifi is hier redelijk goed dus we kunnen zelfs wat telefoontjes plegen. Even wat stemmen horen en het logische geklaag over de extreme kou die NL in zijn ban heeft. Wat zijn wij blij om hier te zijn! Gevoelstemperaturen van -18 graden…..brrrrrrr.
Na nog een wijntje in gezelschap van de volle maan houden we het voor gezien en duiken lekker ons mandje weer in.
2 maart 2018 – Cederberg (Oasis) – Mount Ceder – 20km
Kunnen er nog kortere ritten gemaakt worden????? Jazeker!!! Zoals vandaag….hahahaha
We stonden vanochtend al een beetje te twijfelen….. maar het gaat weekend worden dus er werden veel weekendbezoekers op de camping verwacht en dan is het niet rustig meer.
Dus verder!!! De slingerweg ophoog de berg op waar we gisteren al tegenaan gekeken hadden. Fotostop bovenaan en dan meteen weer een volgend dal voor je zien met een eindeloos klimmende weg weer voor je door de Cederbergen zuidwaarts. Het dal groen en vol olijfgaarden dit keer. We dalen af en zien tot onze verbazing een restaurant met mooi terras………yesssss…..cappu denken we. Na zo’n lange rit al aan toe!!!! Eerst maar vragen of ze dit inderdaad hebben.
Ze hebben niet alleen een restaurant maar ook lodges verdeeld over hun land en…….3 campingplekken met eigen sanitaire voorzieningen op 1,5 km van het restaurant. Maar oke…..leuk….dat gaf niet de doorslag. Wat dan wel?????? De mountainbikes die Harry zag staan en in redelijke staat waren zodat er op gereden kon worden. Vergelijk ze nu niet met die in NL maar toch, het kon er mee door.
Voor zekerheid even naar de campingplek gegaan en ja hoor, we waren verkocht. Ver uit elkaar lagen deze 3 plekken en behalve stroom waren we van alles voorzien. Grote badkamer, aparte toilet, keukenblok met gasstel en een elektra op zonnecellen. Grote grasplaats met schaduwdoek en bomen en opnieuw een grandioos uitzicht!
Dus binnen no-time waren we hier geïnstalleerd, had Harry fiets en helm uitgezocht en restaurant besproken.
Na de lunch was het voor mij weer zwaar…....... luie stoel en boek en mooie plek….. tja……
Voor Harry veel zwaarder!!!! Big smile want hij ging fietsen! Gelukkig voor het eerst op deze trip wat bewolking. Prima weer dus om te gaan klimmen. Helemaal in stijl…oranje fiets, oranje outfit…..geen fietsschoenen, geen zeem in broek en tja…..fiets die niet echt lekker mee veert…..maar leuk was het wel! Vanuit het dal waar we zitten eerst de ene berg op (waar we vandaan kwamen) en toen weer naar beneden en andere kant op omhoog. Hij durfde niet de bergen af te dalen aan de andere kant want hij vertrouwde de banden niet helemaal en had niks te plakken bij zich. Dus als er wat zou gebeuren hoefde hij alleen nog maar af te dalen!!! Slimme man.
Omdat we niet in het stikkie donker terug wilden lopen vanaf het restaurant zijn wij met ToyLa er naar toe gereden. Nou ja, ik rijden en Harry op de fiets om hem weer terug te brengen. Wat een heerlijke dag met en heerlijke afsluiting. 3-gangen menu met een lekker wijntje erbij buiten op het terras. Dat was zo genieten dat we elkaar aankeken en dachten…..waarom blijven we hier morgen ook niet????? Tenslotte hebben we toch een soort vakantie en we hebben tijd genoeg.
Geen probleem……onze campingplek was morgen ook nog beschikbaar! Dus meteen maar fiets en restaurant weer besproken. Toen terug in het donker! Gelukkig maar klein stukje…….. ToyLa installeren en binnen 10 minuten zaten we al weer lekker aan een wijntje de dag door te nemen. Morgen uitslapen!!!!
3 maart 2018 – Cederberg (Mount Ceder) – rustdag
Wat een stilte en wat een rust hier op deze plek! Beetje uitgeslapen en lekker op ons gemak komen we de ochtend wel door.
Eind van de morgen lopen we naar het restaurant om even te gaan lunchen. We nemen allebei een lekkere frisse kipsalade en sluiten af met een cappu!
Vandaag een stuk warmer dan gisteren. Nu strakblauwe lucht en ruim boven de 35 graden. Maar gelukkig is het onder een boom goed uit te houden.
Harry neemt op de terugweg “zijn” mountainbike maar even mee want hij heeft ondanks de hitte toch wel zin om de steile berg op te klimmen. Nou, hij liever dan ik.
Ik zwaai hem uit en duik lekker met een boek in mijn luie stoel onder onze boom. Tussendoor tuur ik in de verte maar het is te ver om Harry misschien te zien fietsen.
Na bijna 2 uur komt hij bezweet terug. De hitte was niet normaal…..tja, op het heetst van de dag fietsen is natuurlijk niet de beste tijd. Maar ondanks dat was het enorm genieten en kijkt hij uit naar het aankomende fietsseizoen….en natuurlijk zijn nieuwe mountainbike die om hem staat te wachten!
De rest van de middag lekkere lummelen en verfrissende douche voordat we het dak inklappen om naar het restaurant te rijden. Ik in ToyLa en Harry op de fiets. Op het pad steken nog even een aantal hertachtigen over…..zo leuk.
We genieten weer van een overheerlijk 3-gangen menu met een wijntje erbij buiten op het terras. De temperatuur is nu heerlijk!
Op de terugweg steken er nog 2 schorpioenen over voor de auto! Ben ik blij dat we niet zijn gaan lopen!
Terug op onze campingplek genieten we nog lekker met een wijntje erbij en we worden bijgelicht door de vol schijnende maan.
Morgen gaan we echt weer verder…….
4 maart 2018 – Mount Ceder (Cederberg) – Montagu – 265km
Beetje op tijd opgestaan om heerlijk rustig uiteraard weer buiten te ontbijten. Ik maak nog even wat foto’s van onze badkamer om aan Willem te laten zien dat we onze badkamer ook een stuk sneller hadden kunnen maken. Gewoon op z’n Afrikaans. Alle leidingen gewoon OVER de tegels laten lopen. Niks tijdrovend wegwerken. Maar er komt in ieder geval een lekker veel water uit de douchekop!
Bij de receptie sleutels inleveren, gedag zeggen en uiteraard betalen. Rond een uur of 9 waren we klaar om te vertrekken. Hoef niet te vertellen dat het weer een stralende dag was.
Wat is het Cedergebergte toch ontzettend mooi! Je krijgt er niet genoeg van. Goed besluit geweest om de westkust te verlaten om toch hier door de bergen te rijden en op mooie campings te staan. Naarmate we zuidelijker komen worden de dalen breder en zien we meer en meer grote citrusplantages liggen. Mooie groene lappen in het omringende kale berglandschap. Na een paar mooie hoge steile passen rijden we dan ineens weer op verharde wegen op weg naar Ceres waar we boodschappen willen doen want we hebben niet echt veel meer op voorraad.
In een klein plaatsjes net voor Ceres zien we een Spar. Hoppa…..ToyLa parkeren en shoppen maar. Lijst afwerken en binnen no-time is de winkelwagen weer gezellig gevuld. Ceres is het centrum van deze streek waar fruit bij elkaar komt en verwerkt wordt. O.a. de bekende sapjes in de supermarkt met de logische naam Ceres…..hahaha…
Vandaag zondag dus het is lekker rustig overal. Op sportvelden wordt gesport en hier en daar zitten groepjes mensen onder de bomen te picknicken.
Na de boodschappen was het tijd voor de inwendige mens……cappu!!!! Een gezellig tentje net buiten de stad, terras erbij en zelfgemaakte taarten…. Tja,….voor het geval morgen niks te krijgen is op Harry zijn verjaardag, nemen we maar alvast een voorschot.
Hier ook wifi dus we zijn weer van alles op de hoogte.
Daarna weer rijden richting Montagut. Wat een schitterend gebied is het hier toch weer! Overal waar je kijkt zie je hoge bergen om je heen. Geen vlak stukje land. In de dalen zie je de lappen groen liggen en we merken dat we meer in de “bewoonde” wereld gaan komen. We komen veel meer kleine plaatsjes tegen, bebouwing, boerderijen, veel meer guesthouses enz enz. Ook de mensen zijn weer een mix tussen blank en zwart. Helaas zien we ook weer meer kleine townships aan de rand van steden. De werkers op de land als ze tenminste een baan hebben. De verschillen blijven groot.
Halverwege de middag zijn we al bij de camping. We zoeken een plekje op, installeren ons en genieten na van onze mooie reisdag. We voelen nog steeds allebei dat het een soort afscheid rondje is.
Zodra de zon hier onder gaat wordt het aanmerkelijk frisser. Begin van de avond zelfs een trui aangetrokken. Voor de verandering wordt er vanavond zelf gekookt. Niet voor niets verse groente en kip gehaald voor de paella.
Na het eten steekt Harry de fik in onze houtblokken om een warm en gezellig vuurtje te maken. Wijntje erbij (ik alleen want Harry heeft net zijn spuit gezet) en we vieren oudejaarsavond en kijken terug op een bijzonder jaar. Nog geen jaar geleden kwamen we met de familie terug uit Nepal en nu zitten we weer hier. Prachtige reizen met zowel ToyLa als met de Carthago gemaakt…..kunnen fietsen, kunnen leven…..wat wil je nog meer!
’s Avonds kruipen we lekker onder de wol! Heerlijk die frisse temperatuur…..lekker slapen dus……
5 maart 2018 – Montagu – rustdag
FEEEEEEST!!!! Hieperdepiep want mijn lieve schat is vandaag jarig en heeft de mooie leeftijd van 66 jaar bereikt. Gewoon een paar cijfers wat helemaal niks zegt over hoe je het leven zelf ervaart en hoe je erin staat. Blij dat er weer een jaar bijgekomen is. Niks is vanzelfsprekend dus we proberen alle valse energie overboord te gooien.
Ik blaas even wat oranje ballonnen op om toch een beetje feestgevoel te krijgen. Helaas hier op camping geen wifi dus het blijft stil…….
De ochtend besteden we aan het lekker relaxen, wasmachine vol gegooid en wat lezen voordat we het dorp inlopen om uitgebreid te gaan lunchen. In Rambling Rose vinden we heerlijke plek in de schaduw met….WIFI!
We genieten van een heerlijke vers gegrilde Kingklip (vis) met groente en frietjes. Wijntje en water erbij en we hebben super lekker gegeten.
Wat een berichten kregen we binnen. Felicitaties via mail, whatsapp, FB enz. enz. Toch een behoorlijk feestelijk gevoel. Er werd zelfs via whatsapp vanuit Argentinië naar ons gebeld.
We hebben heerlijk de tijd genomen voor onze lunch en sloten af met een cappu en samen een stuk taart. Anders was het echt te veel!!!!
De rest van de felicitaties zullen we morgen proberen binnen te halen!!!
Vandaag weer behoorlijk warm toen we terugliepen naar de camping. Onderuit lekker uitbuiken in de schaduw. Even gekeken welke route we morgen gaan rijden maar daar zijn we nog niet helemaal uit.
De was inmiddels droog alleen het bed nog “even” opmaken. Altijd een gedoe daar bovenin. Maar wel lekker een schoon bedje in vanavond.
De houtblokken liggen al weer klaar voor het kampvuur en Harry eet nog even een paar boterhammen. Ik heb genoeg aan de uitgebreide lunch.
De zon is net weer onder en het koelt al weer af……dat beloofd wat!
Beetje op tijd opgestaan om heerlijk rustig uiteraard weer buiten te ontbijten. Ik maak nog even wat foto’s van onze badkamer om aan Willem te laten zien dat we onze badkamer ook een stuk sneller hadden kunnen maken. Gewoon op z’n Afrikaans. Alle leidingen gewoon OVER de tegels laten lopen. Niks tijdrovend wegwerken. Maar er komt in ieder geval een lekker veel water uit de douchekop!
Bij de receptie sleutels inleveren, gedag zeggen en uiteraard betalen. Rond een uur of 9 waren we klaar om te vertrekken. Hoef niet te vertellen dat het weer een stralende dag was.
Wat is het Cedergebergte toch ontzettend mooi! Je krijgt er niet genoeg van. Goed besluit geweest om de westkust te verlaten om toch hier door de bergen te rijden en op mooie campings te staan. Naarmate we zuidelijker komen worden de dalen breder en zien we meer en meer grote citrusplantages liggen. Mooie groene lappen in het omringende kale berglandschap. Na een paar mooie hoge steile passen rijden we dan ineens weer op verharde wegen op weg naar Ceres waar we boodschappen willen doen want we hebben niet echt veel meer op voorraad.
In een klein plaatsjes net voor Ceres zien we een Spar. Hoppa…..ToyLa parkeren en shoppen maar. Lijst afwerken en binnen no-time is de winkelwagen weer gezellig gevuld. Ceres is het centrum van deze streek waar fruit bij elkaar komt en verwerkt wordt. O.a. de bekende sapjes in de supermarkt met de logische naam Ceres…..hahaha…
Vandaag zondag dus het is lekker rustig overal. Op sportvelden wordt gesport en hier en daar zitten groepjes mensen onder de bomen te picknicken.
Na de boodschappen was het tijd voor de inwendige mens……cappu!!!! Een gezellig tentje net buiten de stad, terras erbij en zelfgemaakte taarten…. Tja,….voor het geval morgen niks te krijgen is op Harry zijn verjaardag, nemen we maar alvast een voorschot.
Hier ook wifi dus we zijn weer van alles op de hoogte.
Daarna weer rijden richting Montagut. Wat een schitterend gebied is het hier toch weer! Overal waar je kijkt zie je hoge bergen om je heen. Geen vlak stukje land. In de dalen zie je de lappen groen liggen en we merken dat we meer in de “bewoonde” wereld gaan komen. We komen veel meer kleine plaatsjes tegen, bebouwing, boerderijen, veel meer guesthouses enz enz. Ook de mensen zijn weer een mix tussen blank en zwart. Helaas zien we ook weer meer kleine townships aan de rand van steden. De werkers op de land als ze tenminste een baan hebben. De verschillen blijven groot.
Halverwege de middag zijn we al bij de camping. We zoeken een plekje op, installeren ons en genieten na van onze mooie reisdag. We voelen nog steeds allebei dat het een soort afscheid rondje is.
Zodra de zon hier onder gaat wordt het aanmerkelijk frisser. Begin van de avond zelfs een trui aangetrokken. Voor de verandering wordt er vanavond zelf gekookt. Niet voor niets verse groente en kip gehaald voor de paella.
Na het eten steekt Harry de fik in onze houtblokken om een warm en gezellig vuurtje te maken. Wijntje erbij (ik alleen want Harry heeft net zijn spuit gezet) en we vieren oudejaarsavond en kijken terug op een bijzonder jaar. Nog geen jaar geleden kwamen we met de familie terug uit Nepal en nu zitten we weer hier. Prachtige reizen met zowel ToyLa als met de Carthago gemaakt…..kunnen fietsen, kunnen leven…..wat wil je nog meer!
’s Avonds kruipen we lekker onder de wol! Heerlijk die frisse temperatuur…..lekker slapen dus……
5 maart 2018 – Montagu – rustdag
FEEEEEEST!!!! Hieperdepiep want mijn lieve schat is vandaag jarig en heeft de mooie leeftijd van 66 jaar bereikt. Gewoon een paar cijfers wat helemaal niks zegt over hoe je het leven zelf ervaart en hoe je erin staat. Blij dat er weer een jaar bijgekomen is. Niks is vanzelfsprekend dus we proberen alle valse energie overboord te gooien.
Ik blaas even wat oranje ballonnen op om toch een beetje feestgevoel te krijgen. Helaas hier op camping geen wifi dus het blijft stil…….
De ochtend besteden we aan het lekker relaxen, wasmachine vol gegooid en wat lezen voordat we het dorp inlopen om uitgebreid te gaan lunchen. In Rambling Rose vinden we heerlijke plek in de schaduw met….WIFI!
We genieten van een heerlijke vers gegrilde Kingklip (vis) met groente en frietjes. Wijntje en water erbij en we hebben super lekker gegeten.
Wat een berichten kregen we binnen. Felicitaties via mail, whatsapp, FB enz. enz. Toch een behoorlijk feestelijk gevoel. Er werd zelfs via whatsapp vanuit Argentinië naar ons gebeld.
We hebben heerlijk de tijd genomen voor onze lunch en sloten af met een cappu en samen een stuk taart. Anders was het echt te veel!!!!
De rest van de felicitaties zullen we morgen proberen binnen te halen!!!
Vandaag weer behoorlijk warm toen we terugliepen naar de camping. Onderuit lekker uitbuiken in de schaduw. Even gekeken welke route we morgen gaan rijden maar daar zijn we nog niet helemaal uit.
De was inmiddels droog alleen het bed nog “even” opmaken. Altijd een gedoe daar bovenin. Maar wel lekker een schoon bedje in vanavond.
De houtblokken liggen al weer klaar voor het kampvuur en Harry eet nog even een paar boterhammen. Ik heb genoeg aan de uitgebreide lunch.
De zon is net weer onder en het koelt al weer af……dat beloofd wat!
6 maart 2018 – Montagu – Glentana – 252km
Gisterenavond nog een gezellig avond bij het kampvuur! De tijd vliegt hier voorbij. Vanmorgen rustig aan gedaan en genoten van het heerlijke buiten ontbijt. Wat zullen we dat gaan missen als we weer thuis zijn.
Daarna ons gebruikelijke ritueel en voordat we het weten zijn we weer klaar voor vertrek. Vóór het restaurant van gisteren (vandaag gesloten) lukt het nog wel om verbinding met het wifi netwerk te krijgen en Harry krijgt nog veel felicitatie berichten binnen. Iets verderop zit wel nog een café waar we nog een lekkere cappuccino scoren voordat we echt op pad gaan!
We nemen de Route 62 – bekend om zijn schoonheid – tot Barrydale. Inderdaad prachtig om hier te rijden. Zuid Afrika is toch wel het land van bergen. In alle soorten, maten en kleuren. Soms krijgen we zelf een Dolomieten gevoel.
Ook in Barrydale doen we een koffiestop. Zelf onderweg aan de slag met koffie en melk opkloppen is er niet meer bij. Bij Diesel & Cream is het druk dus betekent dat ook dat het er goed vertoeven is! We kijken ons ogen uit……. Gewoon wat “oude zooi” neerzetten en je hebt een gezellig café/restaurant. Een soort Cañon Roadhouse/Joe Beerhouse mix.
We nemen er nog een lekkere scone bij en dan gaan we weer verder. Prima weertje en de zon schijnt weer uitbundig. We verlaten hier de 62 en via de Tradouws Pass rijden we richting Heidelberg wat weer deels onverhard is. Op de N2 aangekomen doorrijden naar Glentana waar we al 2 keer eerder op de camping gestaan hebben. Het doet ons nog steeds aan kustplaatsen in Australië denken. Voor een groot deel zijn het 2e huizen want er staan er veel leeg of alles zit dicht.
Ondertussen is het wat bewolkt geworden en staat er een fris windje hier aan zee. Na ons geïnstalleerd te hebben en geschrokken van de hoge prijs per nacht in vergelijking met voorgaande jaren, gaan we in het restaurant met uitzicht op zee nog even wat drinken. Helaas ziet de weersvoorspelling er voor morgen niet zo geweldig uit dus laten we het idee schieten om hier nog een dag langer te blijven. We maken voor het avondeten de restjes uit de koelkast op en met een wijntje en een kampvuurtje genieten we van de avond voordat we ons bed induiken.
7 maart 2018 – Glentana – Oudtshoorn – 90km
Oh jee……wakker worden door getik op het dak? Dat was voor het eerst! Het ziet er dan ook meteen wat triest uit. Dus een binnen ontbijtje en onder de paraplu naar de wasgelegenheid. Weer eens wat anders!
Inpakken en wegwezen….binnenland in waar de zee wel schijnt te schijnen.
In George (drukke stad) nemen we nog even een cappuccino en vergeten we ook ToyLa niet van vloeistof te voorzien! Ieder zijn buikje vol en gaan maar weer. Helaas te bewolkt en te miezerig om de Montagu Pass te rijden. Je ziet echt helemaal niks dus daar beginnen we dan maar niet aan. Over het asfalt dan maar. Zodra je de stad uitrijdt dan ben je ook echt wel weer midden in de natuur! Noordwaarts via de Outenqua Pass rijden we naar Oudshoorn. Prachtige route maar bij de uitzicht punten hoefden we te stoppen want je zag door de wolken helemaal niks. Halverwege de Pass nog heftig ongeluk gebeurd. De complete voorkant van een auto was er af! Veel politie en ambulances. Bah……gauw er langs en rustig verder.
Tegelijk met de afdalen hield de regen op en zagen we zelfs af en toe een stukje blauw tussen de wolken door! De temperatuur was al lekker…..nu de zon er nog bij!
Begin van de middag waren we al in Oudshoorn en bedachten dat we ons wel op een lekkere lunch konden trakteren voordat we de camping op zouden gaan. Heerlijk buiten op het terras van een uitstekend restaurant genoten van een super lekkere salade gevolgd door een overheerlijke……cappuccino! Echt, we zijn er aan verslaafd zullen we maar zeggen!
Net voordat we weer zouden gaan komt er een man het terras op lopen en vraagt aan ons (zat ook niemand anders) of die zwarte overlander van ons is. Jawel……hoezo??? Hij kwam langsrijden, ziet onze auto staan en stopt omdat hij hem herkent van zijn eigen reis door Zuid Amerika en daar precies zo’n auto heeft gezien en met die mensen (niet wij dus) een dag heeft opgetrokken. Wat blijkt…..dat was inderdaad deze auto maar dan met de vorige eigenaren! Wat een toeval!!! Even gezellig staan kletsen en kaartjes uitgewisseld. Zou misschien ook nog wel even op camping bij ons langskomen. Niet dus.
Na nog even wat boodschappen gedaan te hebben, neergestreken op alweer een bekende camping. Prima plek met zelfs wifi op eigen stek! Het sanitair waren ze druk aan het vernieuwen bij de vrouwen was het al klaar. Nou het was echt een luxe geheel geworden. Prachtige badkamers met douche of zelfs ligbad. Zo hebben velen het thuis nog niet…..wij intussen wel….hahahaha…..al lijkt het wel lang geleden…… maar ik hoor geen geklaag van de huidige bewoners!!!
Harry gaat nog wat baantjes zwemmen en ik ga in de relaxstand! We zitten nog vol van de late lunch dus eten we lekker een boterham.
Naast ons komt een groep met een overland truck staan met wel 6 tenten! Oh jee…… na wat “rondleidingen” ToyLa gaan ze gelukkig vroeg naar bed maar ook vroeg op hoor ik ze zeggen…..we zullen zien! De avond koelt lekker af en voor we het weten zoeken we ons bedje al weer op.
8 maart 2018 – Oudtshoorn – Robertson – 296km
Om 4 uur een beetje lawaai omdat de groep naast ons de tenten gingen opbreken en vertrekken…… maar gelukkig konden we ons nog eens lekker omdraaien om verder te slapen. Rustig aan gedaan en na ontbijt ons weer klaarmaken voor vertrek.
We gaan nog even bij Toyota langs omdat Harry nog wat technische aanpassingen wil laten doen voordat wij haar gaan verschepen en wil hierover met zoveel mogelijk ‘specialisten’ over van gedachten wisselen. In dit land zijn ze iets meer gespecialiseerd mbt Landcruisers dan in NL. Daarna bij ons favoriete tentje nog even een cappuccino en toen konden we eindelijk op pad gaan! Via opnieuw de Route 62 maar dan van west naar oost via Calitzdorp en Ladismith (koffiestop met carrotcake), Montagu naar Robertson. Wat een geweldige dag….wat een geweldig mooie route. Je blijft je verwonderen over het fantastische landschap hier! De bergen rondom zijn zo mooi en ongelofelijk afwisselend qua vormen. Soms wanen we ons zelfs een beetje in de Dolomieten! Geen stukje vlakke weg en we zoeven omhoog en omlaag. Het is heerlijk rijden. Af en toe een fotostop maar verder gewoon genieten!!!! We komen door streken waar veel fruit wordt verbouwd in de dalen en natuurlijk komen dan zo langzamerhand ook de vele wijngaarden met bijbehorende “wine taste” soms met een restaurant erbij. De een nog luxer dan de ander!
We hebben geen zin om te koken maar geen één van de 3 campings bij Robertson in de buurt heeft een restaurant. Dus besloten om dan maar een zeer late lunch of vroeg diner te gaan eten en wel bij Rooiberg Winery en Restaurant. Daar waren we toch in de buurt en hadden daar al een keer eerder gegeten. Inderdaad….bij die enorme grote rode stoel!!! Lekker buiten in de tuin genoten van een heerlijke curry met rijst en een verfrissend glas rosé! Het leven is goed! Daarna naar de camping aan de BREEde rivier. Prima plek aan het water! De weg in de verte was wel te horen maar gelukkig ’s nachts rustig. ’s Avonds nog een lekker kampvuurtje gemaakt. Zelfs wel en beetje nodig want het koelde toch behoorlijk af. Dan is zo’n warm vuurtje wel zo lekker voor buiten. Voor binnen heb ik mijn eigen vuurtje bij mij liggen……
9 maart 2018 – Robertson – Stellenbosch – 210km
Opnieuw weer lekker geslapen omdat het zo lekker koel is en dan onder het dekbed wegkruipen wel zo lekker is.
We moeten bij het ontbijt zelfs nog even een trui aantrekken omdat de zon ons nog niet bereikt heeft! Maar als hij dan op volle sterkte komt……poeh poeh……
We gaan verder richting het mooie gebied rondom Franschhoek/Paarl/Stellenbosch. Je merkt ook wel dat het hier weer een stuk luxer is dan het overige Zuid Afrika. Omdat we hier natuurlijk al een aantal keren geweest zijn voelt het ook wel weer als een soort thuiskomen. Hoe bijzonder is dat weer! Maar tegelijkertijd beseffen we ook dat het een soort afscheid nemen is. Dubbel gevoel. Maar daar gaan in de toekomst weer andere geweldige reizen voor in de plaats komen.
Net voor Worcester verlaten we de route 62 om zuidelijk via Villiersdorp naar Franschhoek te rijden. We komen langs een aantal stuwmeren. Nou dat is teveel gezegd….. wat een schrik! We wisten dat er een water tekort is in vooral dit deel van Zuid Afrika maar het is echt verschrikkelijk. We zien ook overal borden hangen om zo zuinig mogelijk met water om te gaan. Elke druppel telt….dus geen verspilling. De watervoorraad in de stuwmeren is inderdaad bijna op. Op korte termijn aanvulling door regen zit er niet in. Elk jaar lijkt het wel droger te worden. Alleen waar wel gesproeid wordt (wineries) is het groen. Die bedrijven hebben vaak een eigen bron dus geen waterprobleem zeggen ze….. maar ja…..ergens diep uit de grond wordt water gehaald….
In Villiersdorp maken we een (uiteraard) koffiestop om vervolgens via de Franschhoek Pass door Franschhoek naar Paarl te rijden. Nee, nog niet naar onze vrienden Gert en Tiny maar om een brief af te geven van een vriendin aan Nederlandse vrienden (Daan en Yvonne) van haar die daar een hotel (De Leeuwenhof) hebben. Was een leuke ontmoeting en we hebben daar wel 2 uur zitten kletsen.
Daarna naar onze vrienden van de Toyota garage in Paarl! Na 1,5 jaar een hartelijk welkom terug met een dikke knuffel van Russell ons aanspreekpunt! Even voor de zekerheid checken of al onze bestelde onderdelen binnen zijn en met “onze” monteur Michael nog even wat technische details doorgenomen en ook de eventuele aanpassing die Harry nog wil laten doen. Hij geeft ons nog de tip om maandag bij een specialist hier ook in de buurt langs te gaan. De afspraak voor volgende week woensdag staat gepland en dan zitten we al weer bijna aan het eind van de middag! We gaan nu als een speer naar Stellenbosch en gaan voordat we naar de camping gaan eerst nog wat eten. Tenslotte en door de file rondom Stellenbosch (lijkt wel even Nederland) is het steeds later geworden.
Bij Le Pommier eten we onze warme hap…..yummie…..een heerlijk stuk mals vlees voor mij en Harry gaat voor de tong! Al met al een drukke dag met al dat rijden en praten!
Als we dan om half 6 eindelijk bij onze camping aankomen is het een aangenaam verrassende super mooie locatie! Terecht een 4 sterren Lodge & Guesthouse met de ligging en al die voorzieningen. Om het compleet te maken hebben de Duitse eigenaren Steffi en Hardy ook nog een stuk gras voor overlanders (max. 5). Helemaal top! Prachtige sanitaire voorziening, Wi-Fi op de plek, 2 zwembaden met ligstoelen, optioneel ontbijt met gratis super uitzicht! Wat willen we nog meer! Een echte aanrader. Maar we staan niet alleen. Een Belgisch echtpaar staat er al een paar dagen en gaat morgen weer vertrekken. Zodra we geïnstalleerd zijn raken we aan de praat en we houden niet meer op! We zetten onze stoelen bij elkaar, wijn en wat lekkers op tafel en pas als het koud en donker is gaan we ons bedje opzoeken.
Dirk en Lieve (www.worldtravellers.be) zijn echte overlanders! Met hun (uiteraard) Toyota maar met daktent reizen ze al 10 jaar de wereld rond. Steeds 6 maanden. Ze zijn al bijna overal geweest. En dan te bedenken….74 en 77 jaar oud. Dus we hebben nog wel wat jaren te gaan. Leuke verhalen over en weer. Petje af voor ze want ik zou niet willen ruilen voor een slaapplek op het dak. Dan ben ik zooooo blij met onze ToyLa!
Gisterenavond nog een gezellig avond bij het kampvuur! De tijd vliegt hier voorbij. Vanmorgen rustig aan gedaan en genoten van het heerlijke buiten ontbijt. Wat zullen we dat gaan missen als we weer thuis zijn.
Daarna ons gebruikelijke ritueel en voordat we het weten zijn we weer klaar voor vertrek. Vóór het restaurant van gisteren (vandaag gesloten) lukt het nog wel om verbinding met het wifi netwerk te krijgen en Harry krijgt nog veel felicitatie berichten binnen. Iets verderop zit wel nog een café waar we nog een lekkere cappuccino scoren voordat we echt op pad gaan!
We nemen de Route 62 – bekend om zijn schoonheid – tot Barrydale. Inderdaad prachtig om hier te rijden. Zuid Afrika is toch wel het land van bergen. In alle soorten, maten en kleuren. Soms krijgen we zelf een Dolomieten gevoel.
Ook in Barrydale doen we een koffiestop. Zelf onderweg aan de slag met koffie en melk opkloppen is er niet meer bij. Bij Diesel & Cream is het druk dus betekent dat ook dat het er goed vertoeven is! We kijken ons ogen uit……. Gewoon wat “oude zooi” neerzetten en je hebt een gezellig café/restaurant. Een soort Cañon Roadhouse/Joe Beerhouse mix.
We nemen er nog een lekkere scone bij en dan gaan we weer verder. Prima weertje en de zon schijnt weer uitbundig. We verlaten hier de 62 en via de Tradouws Pass rijden we richting Heidelberg wat weer deels onverhard is. Op de N2 aangekomen doorrijden naar Glentana waar we al 2 keer eerder op de camping gestaan hebben. Het doet ons nog steeds aan kustplaatsen in Australië denken. Voor een groot deel zijn het 2e huizen want er staan er veel leeg of alles zit dicht.
Ondertussen is het wat bewolkt geworden en staat er een fris windje hier aan zee. Na ons geïnstalleerd te hebben en geschrokken van de hoge prijs per nacht in vergelijking met voorgaande jaren, gaan we in het restaurant met uitzicht op zee nog even wat drinken. Helaas ziet de weersvoorspelling er voor morgen niet zo geweldig uit dus laten we het idee schieten om hier nog een dag langer te blijven. We maken voor het avondeten de restjes uit de koelkast op en met een wijntje en een kampvuurtje genieten we van de avond voordat we ons bed induiken.
7 maart 2018 – Glentana – Oudtshoorn – 90km
Oh jee……wakker worden door getik op het dak? Dat was voor het eerst! Het ziet er dan ook meteen wat triest uit. Dus een binnen ontbijtje en onder de paraplu naar de wasgelegenheid. Weer eens wat anders!
Inpakken en wegwezen….binnenland in waar de zee wel schijnt te schijnen.
In George (drukke stad) nemen we nog even een cappuccino en vergeten we ook ToyLa niet van vloeistof te voorzien! Ieder zijn buikje vol en gaan maar weer. Helaas te bewolkt en te miezerig om de Montagu Pass te rijden. Je ziet echt helemaal niks dus daar beginnen we dan maar niet aan. Over het asfalt dan maar. Zodra je de stad uitrijdt dan ben je ook echt wel weer midden in de natuur! Noordwaarts via de Outenqua Pass rijden we naar Oudshoorn. Prachtige route maar bij de uitzicht punten hoefden we te stoppen want je zag door de wolken helemaal niks. Halverwege de Pass nog heftig ongeluk gebeurd. De complete voorkant van een auto was er af! Veel politie en ambulances. Bah……gauw er langs en rustig verder.
Tegelijk met de afdalen hield de regen op en zagen we zelfs af en toe een stukje blauw tussen de wolken door! De temperatuur was al lekker…..nu de zon er nog bij!
Begin van de middag waren we al in Oudshoorn en bedachten dat we ons wel op een lekkere lunch konden trakteren voordat we de camping op zouden gaan. Heerlijk buiten op het terras van een uitstekend restaurant genoten van een super lekkere salade gevolgd door een overheerlijke……cappuccino! Echt, we zijn er aan verslaafd zullen we maar zeggen!
Net voordat we weer zouden gaan komt er een man het terras op lopen en vraagt aan ons (zat ook niemand anders) of die zwarte overlander van ons is. Jawel……hoezo??? Hij kwam langsrijden, ziet onze auto staan en stopt omdat hij hem herkent van zijn eigen reis door Zuid Amerika en daar precies zo’n auto heeft gezien en met die mensen (niet wij dus) een dag heeft opgetrokken. Wat blijkt…..dat was inderdaad deze auto maar dan met de vorige eigenaren! Wat een toeval!!! Even gezellig staan kletsen en kaartjes uitgewisseld. Zou misschien ook nog wel even op camping bij ons langskomen. Niet dus.
Na nog even wat boodschappen gedaan te hebben, neergestreken op alweer een bekende camping. Prima plek met zelfs wifi op eigen stek! Het sanitair waren ze druk aan het vernieuwen bij de vrouwen was het al klaar. Nou het was echt een luxe geheel geworden. Prachtige badkamers met douche of zelfs ligbad. Zo hebben velen het thuis nog niet…..wij intussen wel….hahahaha…..al lijkt het wel lang geleden…… maar ik hoor geen geklaag van de huidige bewoners!!!
Harry gaat nog wat baantjes zwemmen en ik ga in de relaxstand! We zitten nog vol van de late lunch dus eten we lekker een boterham.
Naast ons komt een groep met een overland truck staan met wel 6 tenten! Oh jee…… na wat “rondleidingen” ToyLa gaan ze gelukkig vroeg naar bed maar ook vroeg op hoor ik ze zeggen…..we zullen zien! De avond koelt lekker af en voor we het weten zoeken we ons bedje al weer op.
8 maart 2018 – Oudtshoorn – Robertson – 296km
Om 4 uur een beetje lawaai omdat de groep naast ons de tenten gingen opbreken en vertrekken…… maar gelukkig konden we ons nog eens lekker omdraaien om verder te slapen. Rustig aan gedaan en na ontbijt ons weer klaarmaken voor vertrek.
We gaan nog even bij Toyota langs omdat Harry nog wat technische aanpassingen wil laten doen voordat wij haar gaan verschepen en wil hierover met zoveel mogelijk ‘specialisten’ over van gedachten wisselen. In dit land zijn ze iets meer gespecialiseerd mbt Landcruisers dan in NL. Daarna bij ons favoriete tentje nog even een cappuccino en toen konden we eindelijk op pad gaan! Via opnieuw de Route 62 maar dan van west naar oost via Calitzdorp en Ladismith (koffiestop met carrotcake), Montagu naar Robertson. Wat een geweldige dag….wat een geweldig mooie route. Je blijft je verwonderen over het fantastische landschap hier! De bergen rondom zijn zo mooi en ongelofelijk afwisselend qua vormen. Soms wanen we ons zelfs een beetje in de Dolomieten! Geen stukje vlakke weg en we zoeven omhoog en omlaag. Het is heerlijk rijden. Af en toe een fotostop maar verder gewoon genieten!!!! We komen door streken waar veel fruit wordt verbouwd in de dalen en natuurlijk komen dan zo langzamerhand ook de vele wijngaarden met bijbehorende “wine taste” soms met een restaurant erbij. De een nog luxer dan de ander!
We hebben geen zin om te koken maar geen één van de 3 campings bij Robertson in de buurt heeft een restaurant. Dus besloten om dan maar een zeer late lunch of vroeg diner te gaan eten en wel bij Rooiberg Winery en Restaurant. Daar waren we toch in de buurt en hadden daar al een keer eerder gegeten. Inderdaad….bij die enorme grote rode stoel!!! Lekker buiten in de tuin genoten van een heerlijke curry met rijst en een verfrissend glas rosé! Het leven is goed! Daarna naar de camping aan de BREEde rivier. Prima plek aan het water! De weg in de verte was wel te horen maar gelukkig ’s nachts rustig. ’s Avonds nog een lekker kampvuurtje gemaakt. Zelfs wel en beetje nodig want het koelde toch behoorlijk af. Dan is zo’n warm vuurtje wel zo lekker voor buiten. Voor binnen heb ik mijn eigen vuurtje bij mij liggen……
9 maart 2018 – Robertson – Stellenbosch – 210km
Opnieuw weer lekker geslapen omdat het zo lekker koel is en dan onder het dekbed wegkruipen wel zo lekker is.
We moeten bij het ontbijt zelfs nog even een trui aantrekken omdat de zon ons nog niet bereikt heeft! Maar als hij dan op volle sterkte komt……poeh poeh……
We gaan verder richting het mooie gebied rondom Franschhoek/Paarl/Stellenbosch. Je merkt ook wel dat het hier weer een stuk luxer is dan het overige Zuid Afrika. Omdat we hier natuurlijk al een aantal keren geweest zijn voelt het ook wel weer als een soort thuiskomen. Hoe bijzonder is dat weer! Maar tegelijkertijd beseffen we ook dat het een soort afscheid nemen is. Dubbel gevoel. Maar daar gaan in de toekomst weer andere geweldige reizen voor in de plaats komen.
Net voor Worcester verlaten we de route 62 om zuidelijk via Villiersdorp naar Franschhoek te rijden. We komen langs een aantal stuwmeren. Nou dat is teveel gezegd….. wat een schrik! We wisten dat er een water tekort is in vooral dit deel van Zuid Afrika maar het is echt verschrikkelijk. We zien ook overal borden hangen om zo zuinig mogelijk met water om te gaan. Elke druppel telt….dus geen verspilling. De watervoorraad in de stuwmeren is inderdaad bijna op. Op korte termijn aanvulling door regen zit er niet in. Elk jaar lijkt het wel droger te worden. Alleen waar wel gesproeid wordt (wineries) is het groen. Die bedrijven hebben vaak een eigen bron dus geen waterprobleem zeggen ze….. maar ja…..ergens diep uit de grond wordt water gehaald….
In Villiersdorp maken we een (uiteraard) koffiestop om vervolgens via de Franschhoek Pass door Franschhoek naar Paarl te rijden. Nee, nog niet naar onze vrienden Gert en Tiny maar om een brief af te geven van een vriendin aan Nederlandse vrienden (Daan en Yvonne) van haar die daar een hotel (De Leeuwenhof) hebben. Was een leuke ontmoeting en we hebben daar wel 2 uur zitten kletsen.
Daarna naar onze vrienden van de Toyota garage in Paarl! Na 1,5 jaar een hartelijk welkom terug met een dikke knuffel van Russell ons aanspreekpunt! Even voor de zekerheid checken of al onze bestelde onderdelen binnen zijn en met “onze” monteur Michael nog even wat technische details doorgenomen en ook de eventuele aanpassing die Harry nog wil laten doen. Hij geeft ons nog de tip om maandag bij een specialist hier ook in de buurt langs te gaan. De afspraak voor volgende week woensdag staat gepland en dan zitten we al weer bijna aan het eind van de middag! We gaan nu als een speer naar Stellenbosch en gaan voordat we naar de camping gaan eerst nog wat eten. Tenslotte en door de file rondom Stellenbosch (lijkt wel even Nederland) is het steeds later geworden.
Bij Le Pommier eten we onze warme hap…..yummie…..een heerlijk stuk mals vlees voor mij en Harry gaat voor de tong! Al met al een drukke dag met al dat rijden en praten!
Als we dan om half 6 eindelijk bij onze camping aankomen is het een aangenaam verrassende super mooie locatie! Terecht een 4 sterren Lodge & Guesthouse met de ligging en al die voorzieningen. Om het compleet te maken hebben de Duitse eigenaren Steffi en Hardy ook nog een stuk gras voor overlanders (max. 5). Helemaal top! Prachtige sanitaire voorziening, Wi-Fi op de plek, 2 zwembaden met ligstoelen, optioneel ontbijt met gratis super uitzicht! Wat willen we nog meer! Een echte aanrader. Maar we staan niet alleen. Een Belgisch echtpaar staat er al een paar dagen en gaat morgen weer vertrekken. Zodra we geïnstalleerd zijn raken we aan de praat en we houden niet meer op! We zetten onze stoelen bij elkaar, wijn en wat lekkers op tafel en pas als het koud en donker is gaan we ons bedje opzoeken.
Dirk en Lieve (www.worldtravellers.be) zijn echte overlanders! Met hun (uiteraard) Toyota maar met daktent reizen ze al 10 jaar de wereld rond. Steeds 6 maanden. Ze zijn al bijna overal geweest. En dan te bedenken….74 en 77 jaar oud. Dus we hebben nog wel wat jaren te gaan. Leuke verhalen over en weer. Petje af voor ze want ik zou niet willen ruilen voor een slaapplek op het dak. Dan ben ik zooooo blij met onze ToyLa!
10 maart 2018 – Stellenbosch – rustdag
Nou ja….rustdag….! geniet dag dan maar!
Beetje uitgeslapen want het was toch laat geworden en we waren buiten toch behoorlijk afgekoeld. Dus het opwarmen kostte toch wat tijd!
De weervoorspelling was gelukkig wat beter dan voorspeld omdat vandaag de mountainbike wordcup Stellenbosch op het programma stond. Geen regen en minder koud! Dus konden we ook lekker buiten ontbijten om daarna afscheid te nemen van Dirk en Lieve. Gegevens uitgewisseld en wie weet vinden we nog leuke tips voor onze reis naar Zuid Amerika of andere landen. Hoe meer info des te beter.
Daarna op ons gemak lekker een douche genomen en rustig aan gedaan voordat we naar de wedstrijd zouden gaan kijken. We wilden niet de hele dag dus we hadden alle tijd.
Begin van de middag zijn we er pas naar toe gegaan. Op ca. 10km hier vandaan op het universiteitsterrein van Stellenbosch. Een prachtig maar zwaar parcours met rondjes van 4,1km hadden ze hier uitgezet.
Alles perfect aangegeven en we konden op een groot terrein langs het circuit parkeren. Echt gaaf om een keer mee te maken. We hadden zelfs gratis Wi-Fi rond het parcours om alles bij te houden. Overal toiletten, drinkstalletjes en banken en TV schermen opgesteld. Je hoefde niks te missen. Het weer was voor de rijders ook geweldig. Bewolkt en niet al te warm. Tijdens het rijden van de mannen begon het zelfs een beetje te miezeren.
Bij de vrouwen elite heeft de NL Anna een 3e plaats behaald en bij de mannen de voor het eerst meerijdende Matthieu van der Poel is 4e geworden. (overgestapt van veldrijden naar mbt). Een super leuke happening en gaaf om dit een keer mee te maken, zeker hier in dit land waar de 1e werd gehouden. Een klein deel van de mbt deelnemers gaat zelfs volgende week aan één van de zwaarste meerdaagse mountainbike events ter wereld meedoen – Cape Epic. 6 dagen lang samen met een partner als team dit proberen te volbrengen. Een uitdaging voor elke mountainbiker ter wereld maar niet voor iedereen weggelegd! Waldo heeft Harry al uitgedaagd……
Eind van de middag waren ze klaar en wij ook. In restaurant Espańa nog een lekkere baby Kingklip (visje) gegeten voordat wij weer naar de camping terug reden. Een heerlijke dag! Morgen gaan we echt niks doen…..relaxen!
We duiken op tijd ons bedje weer in maar niet voordat we doorgegeven hebben dat we morgenochtend komen ontbijten in het guesthouse. Even gewoon lekker aanschuiven…..
We laten ook Gert en Tiny weten dat we maandag eind van de middag op de stoep zullen staan en “onze” kamer weer komen bezetten. We kijken er enorm naar uit weer tijd met elkaar door te brengen. Als we in Nederland zijn zien we elkaar veel te weinig en de laatste keren als we beide met onze campers in Europa onderweg zijn dan lukt een Meet & Greet ook niet meer! Dus veel quality time in te halen.
11 maart 2018 – Stellenbosch – rustdag
Zo….wat een uurtjes hebben wij gemaakt in ons bedje! Vanavond ons laatste nacht…..vreemd hoor! Hopelijk koud genoeg om als excuus te hebben dat we er vroeg in gaan en een lange nacht te kunnen maken….hahahahaha….
We kleden ons netjes aan voor het ontbijt want dat is toch even anders dan in onze nachtkleding bij onze ToyLa zitten.
Het terras zit vol met andere gasten in de huisjes. Ze hebben hier 8 verschillende soorten onderkomens. Er zijn zelfs “overwintergasten” die wel 8 weken hier blijven. Je zit hier natuurlijk super centraal en met een auto kan je veel uitstapjes maken.
We genieten van een uitgebreid ontbijt en super uitzicht. Het lijkt wel een ansichtkaart. Voor de prijs (5 euro pp) hoef je het niet te laten!
Daarna strijken we weer neer in onze luie stoel en zitten achter de computer (website bijwerken lukt niet), chatten en lezen wat. Zo af en toe een zelfgemaakte cappuccino en vanmiddag ga ik zelfs een poging doen mijn “landingsbaan” weg te werken.
Prima dag zo met elkaar! We hebben het over de keuzes die we kunnen gaan maken, de reizen met ToyLa maar ook het vooruitzicht om door Europa te gaan met onze andere camper inclusief…..heel belangrijk….de fietsen!!!
De eekhoorntjes spelen om ons heen, eikels knallen af en toe op het dak van het sanitair gebouwtje en de wind waait door de bomen…… blauwe lucht, korte broek….tja….lazy sunday…..........
Inmiddels avond en is het inderdaad gelukt mijn landingsbaan weg te werken. Geen grijze haar meer te ontdekken. Ik doe in ieder geval een poging om teksten op de website te krijgen en verder gaan we een rustige avond houden......
12 maart tot 21 maart 2018 - Paarl Boschenmeer
Dat was dus onze laatste nacht in ToyLa in Afrika! Voelt toch een beetje als afscheid nemen ondanks dat wij nog een ruime week hier in Zuid Afrika zijn. We doen rustig aan want we hebben pas in de middag bij Gert en Tiny afgesproken. Alle op ons gemak.
We doen wat kleine boodschappen in de shopping Mall in Paarl, Harry gaat naar de kapper en ik shop nog een lange broek en trui. Hier hangt de "winterkleding" al weer in de rekken en die kunnen wij voorlopig thuis nog gebruiken.
Als we Boschenmeer inrijden - jawel mijn vingerafdruk werkt nog steeds - voelt het toch weer een beetje als thuiskomen. Na een aantal keren onze thuishaven geweest te zijn geweest rijden wij in oktober 2016 hier weg om nu pas weer terug te komen.
Het voelt meteen weer vertrouwd en we worden direct herkent en begroet door de guards bij de poorten.......of herkennen ze onze Black Beauty?
Wie weet maar Gert had onze komst ook al aangekondigd.
We zien hier ook dat het super droog is! Alleen de greens op de golfbaan zijn groen! Gert en Tiny zijn bijna klaar met hun golfrondje en het is weer een geweldig weerzien. We ploffen eerst het zwembad in en dan hebben we genoeg om bij te kletsen onder het genot van een hapje en drankje.
We betrekken onze eigen kamer weer en slapen weer in een groot bed! Even zoeken naar elkaar.
De volgende dag is het heerlijk relaxen, wasjes draaien en ToyLa deels leeghalen omdat we toch ook zelf wat mee naar huis nemen. Tussendoor uiteraard de nodige cappuccino's, lunch enz enz. Super!
's avonds vieren we oudejaarsavond want Gert is de volgende dag jarig!
Nou ja….rustdag….! geniet dag dan maar!
Beetje uitgeslapen want het was toch laat geworden en we waren buiten toch behoorlijk afgekoeld. Dus het opwarmen kostte toch wat tijd!
De weervoorspelling was gelukkig wat beter dan voorspeld omdat vandaag de mountainbike wordcup Stellenbosch op het programma stond. Geen regen en minder koud! Dus konden we ook lekker buiten ontbijten om daarna afscheid te nemen van Dirk en Lieve. Gegevens uitgewisseld en wie weet vinden we nog leuke tips voor onze reis naar Zuid Amerika of andere landen. Hoe meer info des te beter.
Daarna op ons gemak lekker een douche genomen en rustig aan gedaan voordat we naar de wedstrijd zouden gaan kijken. We wilden niet de hele dag dus we hadden alle tijd.
Begin van de middag zijn we er pas naar toe gegaan. Op ca. 10km hier vandaan op het universiteitsterrein van Stellenbosch. Een prachtig maar zwaar parcours met rondjes van 4,1km hadden ze hier uitgezet.
Alles perfect aangegeven en we konden op een groot terrein langs het circuit parkeren. Echt gaaf om een keer mee te maken. We hadden zelfs gratis Wi-Fi rond het parcours om alles bij te houden. Overal toiletten, drinkstalletjes en banken en TV schermen opgesteld. Je hoefde niks te missen. Het weer was voor de rijders ook geweldig. Bewolkt en niet al te warm. Tijdens het rijden van de mannen begon het zelfs een beetje te miezeren.
Bij de vrouwen elite heeft de NL Anna een 3e plaats behaald en bij de mannen de voor het eerst meerijdende Matthieu van der Poel is 4e geworden. (overgestapt van veldrijden naar mbt). Een super leuke happening en gaaf om dit een keer mee te maken, zeker hier in dit land waar de 1e werd gehouden. Een klein deel van de mbt deelnemers gaat zelfs volgende week aan één van de zwaarste meerdaagse mountainbike events ter wereld meedoen – Cape Epic. 6 dagen lang samen met een partner als team dit proberen te volbrengen. Een uitdaging voor elke mountainbiker ter wereld maar niet voor iedereen weggelegd! Waldo heeft Harry al uitgedaagd……
Eind van de middag waren ze klaar en wij ook. In restaurant Espańa nog een lekkere baby Kingklip (visje) gegeten voordat wij weer naar de camping terug reden. Een heerlijke dag! Morgen gaan we echt niks doen…..relaxen!
We duiken op tijd ons bedje weer in maar niet voordat we doorgegeven hebben dat we morgenochtend komen ontbijten in het guesthouse. Even gewoon lekker aanschuiven…..
We laten ook Gert en Tiny weten dat we maandag eind van de middag op de stoep zullen staan en “onze” kamer weer komen bezetten. We kijken er enorm naar uit weer tijd met elkaar door te brengen. Als we in Nederland zijn zien we elkaar veel te weinig en de laatste keren als we beide met onze campers in Europa onderweg zijn dan lukt een Meet & Greet ook niet meer! Dus veel quality time in te halen.
11 maart 2018 – Stellenbosch – rustdag
Zo….wat een uurtjes hebben wij gemaakt in ons bedje! Vanavond ons laatste nacht…..vreemd hoor! Hopelijk koud genoeg om als excuus te hebben dat we er vroeg in gaan en een lange nacht te kunnen maken….hahahahaha….
We kleden ons netjes aan voor het ontbijt want dat is toch even anders dan in onze nachtkleding bij onze ToyLa zitten.
Het terras zit vol met andere gasten in de huisjes. Ze hebben hier 8 verschillende soorten onderkomens. Er zijn zelfs “overwintergasten” die wel 8 weken hier blijven. Je zit hier natuurlijk super centraal en met een auto kan je veel uitstapjes maken.
We genieten van een uitgebreid ontbijt en super uitzicht. Het lijkt wel een ansichtkaart. Voor de prijs (5 euro pp) hoef je het niet te laten!
Daarna strijken we weer neer in onze luie stoel en zitten achter de computer (website bijwerken lukt niet), chatten en lezen wat. Zo af en toe een zelfgemaakte cappuccino en vanmiddag ga ik zelfs een poging doen mijn “landingsbaan” weg te werken.
Prima dag zo met elkaar! We hebben het over de keuzes die we kunnen gaan maken, de reizen met ToyLa maar ook het vooruitzicht om door Europa te gaan met onze andere camper inclusief…..heel belangrijk….de fietsen!!!
De eekhoorntjes spelen om ons heen, eikels knallen af en toe op het dak van het sanitair gebouwtje en de wind waait door de bomen…… blauwe lucht, korte broek….tja….lazy sunday…..........
Inmiddels avond en is het inderdaad gelukt mijn landingsbaan weg te werken. Geen grijze haar meer te ontdekken. Ik doe in ieder geval een poging om teksten op de website te krijgen en verder gaan we een rustige avond houden......
12 maart tot 21 maart 2018 - Paarl Boschenmeer
Dat was dus onze laatste nacht in ToyLa in Afrika! Voelt toch een beetje als afscheid nemen ondanks dat wij nog een ruime week hier in Zuid Afrika zijn. We doen rustig aan want we hebben pas in de middag bij Gert en Tiny afgesproken. Alle op ons gemak.
We doen wat kleine boodschappen in de shopping Mall in Paarl, Harry gaat naar de kapper en ik shop nog een lange broek en trui. Hier hangt de "winterkleding" al weer in de rekken en die kunnen wij voorlopig thuis nog gebruiken.
Als we Boschenmeer inrijden - jawel mijn vingerafdruk werkt nog steeds - voelt het toch weer een beetje als thuiskomen. Na een aantal keren onze thuishaven geweest te zijn geweest rijden wij in oktober 2016 hier weg om nu pas weer terug te komen.
Het voelt meteen weer vertrouwd en we worden direct herkent en begroet door de guards bij de poorten.......of herkennen ze onze Black Beauty?
Wie weet maar Gert had onze komst ook al aangekondigd.
We zien hier ook dat het super droog is! Alleen de greens op de golfbaan zijn groen! Gert en Tiny zijn bijna klaar met hun golfrondje en het is weer een geweldig weerzien. We ploffen eerst het zwembad in en dan hebben we genoeg om bij te kletsen onder het genot van een hapje en drankje.
We betrekken onze eigen kamer weer en slapen weer in een groot bed! Even zoeken naar elkaar.
De volgende dag is het heerlijk relaxen, wasjes draaien en ToyLa deels leeghalen omdat we toch ook zelf wat mee naar huis nemen. Tussendoor uiteraard de nodige cappuccino's, lunch enz enz. Super!
's avonds vieren we oudejaarsavond want Gert is de volgende dag jarig!
ga verder naar: