ga verder naar:
REISVERSLAG AUSTRALIË 2006/2007
15 - 18 november 2006 - AMSTERDAM – BRISBANE - CAIRNS
Op 15 november vertrokken. Bijna 3 maanden te gaan. Wat lijkt dat enorm lang. Ach, dat is het ook wel.
Onze lieve vrienden Gert en Tiny hadden zich weer spontaan gemeld om ons naar Schiphol te brengen, wat tegenwoordig gewoon bijna een werkdag is met de drukte op de weg. Dus vroeg uit de veren want om 07.00 uur stonden ze al op de stoep. Wij wisten dat wij heel veel (lees maar gewoon te veel) bij ons hadden maar zo veel!!!! Dus op Schiphol bij het inchecken ging het dus voor het eerst mis. Veeeeel strenger! Niet alleen over vloeistoffen maar ook het gewicht is tegenwoordig door de dure brandstof een groot probleem. Dus……betalen!!!! Inclusief fiets hadden wij toch ruim 11 kg te veel. Dat zou eerst 800,00 euro gaan kosten!!!! Nou, toen maar weer de rij uit een fietsdoos en koffers open gemaakt. Ja, hoor Gert en Tiny gingen niet met lege handen naar huis. Wij hebben het overgewicht terug kunnen brengen naar een kleine 4kg. Toch nog wel wat moeten betalen maar lang niet zoveel. Wel balen natuurlijk. Maar wij wilden hierdoor niet de vakantie meteen laten verpesten.
Maar alles van ons afgezet en op naar Australië. Door al dat tijdrovende gedoe hadden wij nog net tijd om samen een kopje koffie te drinken en toen afscheid nemen. Lange rijen voor de douane en ook voor het toestel stevige controle op alle vloeistoffen. Blij dat wij uiteindelijk in het toestel zaten.
Goede vlucht van ruim 11 uur (waarvan weer 7 uur geslapen). Een lekkere stop in Kuala Lumpur van 2,5 uur en daarna het vliegtuig weer in voor nog eens 7,5 uur naar Brisbane. Vechten om nu niet weer te gaan slapen want anders gaat het ’s avonds niet meer lukken. Op het vliegveld liep alles lekker vlot (geen problemen meer) en snel met taxi naar ons hotel. Drankje en klein hapje en toen snel doodmoe ons mandje ingegaan. Heerlijk.
De volgende dag een rustdag. Het weer……blauwe lucht, 24grd en lekker windje……sorry hoor!
In T-shirt de stad in. Ons hotel ligt bijna aan de oever van de Brisbane River. Mooie wandelpaden, palmbomen, uitzicht op de skyline aan de overkant, parken, tropische zwembaden (gewoon voor een ieder beschikbaar) en schoon schoon schoon. Het is weer een heerlijk gevoel hier rond te lopen. Of je niet weg bent geweest. Uit het boek der boeken (Lonely Planet) een mooie wandeling gemaakt om een indruk van deze stad te krijgen. Super moderne gebouwen en daartussenin koloniale panden, oude kerken, veel restaurants, cafés met terrassen. Prima om zo’n 1e dag mee te beginnen.
Wel ben ik nog steeds behoorlijk verkouden…..
’s avonds lekker aan de oever van de rivier gegeten…..BUITEN….
De volgende dag vlogen wij van Brisbane naar Cairns. Weer met al die bagage naar vliegveld. Binnenlandse vlucht hadden wij al geboekt en wij wisten dat wij voor de fiets ter plekke…afhankelijk van het gewicht moesten betalen. Heel relaxed allemaal…inchecken…..en…niets betalen dus. Nou, viel er nu gewoon weer wat mee. Na 2 uur vliegen…over de Oostkust naar boven…witte stranden, blauwe zee…wat een vooruitzichten…kwamen wij aan in Cairns. Warm en vochtig…tropisch dus. De regentijd gaat eraan komen dus klammig warm. Weer even wennen. Veel wind, 30grd.
Nou, de jetlag is nog niet voorbij. Overdag kan je wel slapen en ’s nachts liggen wij soms een paar uur wakker. Nog het juiste ritme zien te krijgen. Maar het weer lekker buiten zijn is heerlijk. Weg dikke truien en jassen.
Vandaag de stad in geweest. Heerlijk buiten op een terras zitten ontbijten, rondgelopen, haven bezocht en veel terraswerk gedaan. Hier veel toeristen die vanuit deze plaats vele kanten op kunnen. Great Barrière Rif, tropische achterland en ga zo maar door. Wij zullen hier nog over berichten als wij dit zelf gaan doen. Nu even dit verslag maken en mail checken.
Morgen gaat het echt gebeuren!!!! Dan gaan wij eindelijk ons onderkomen ophalen. Kunnen wij eindelijk op weg gaan.
Op 15 november vertrokken. Bijna 3 maanden te gaan. Wat lijkt dat enorm lang. Ach, dat is het ook wel.
Onze lieve vrienden Gert en Tiny hadden zich weer spontaan gemeld om ons naar Schiphol te brengen, wat tegenwoordig gewoon bijna een werkdag is met de drukte op de weg. Dus vroeg uit de veren want om 07.00 uur stonden ze al op de stoep. Wij wisten dat wij heel veel (lees maar gewoon te veel) bij ons hadden maar zo veel!!!! Dus op Schiphol bij het inchecken ging het dus voor het eerst mis. Veeeeel strenger! Niet alleen over vloeistoffen maar ook het gewicht is tegenwoordig door de dure brandstof een groot probleem. Dus……betalen!!!! Inclusief fiets hadden wij toch ruim 11 kg te veel. Dat zou eerst 800,00 euro gaan kosten!!!! Nou, toen maar weer de rij uit een fietsdoos en koffers open gemaakt. Ja, hoor Gert en Tiny gingen niet met lege handen naar huis. Wij hebben het overgewicht terug kunnen brengen naar een kleine 4kg. Toch nog wel wat moeten betalen maar lang niet zoveel. Wel balen natuurlijk. Maar wij wilden hierdoor niet de vakantie meteen laten verpesten.
Maar alles van ons afgezet en op naar Australië. Door al dat tijdrovende gedoe hadden wij nog net tijd om samen een kopje koffie te drinken en toen afscheid nemen. Lange rijen voor de douane en ook voor het toestel stevige controle op alle vloeistoffen. Blij dat wij uiteindelijk in het toestel zaten.
Goede vlucht van ruim 11 uur (waarvan weer 7 uur geslapen). Een lekkere stop in Kuala Lumpur van 2,5 uur en daarna het vliegtuig weer in voor nog eens 7,5 uur naar Brisbane. Vechten om nu niet weer te gaan slapen want anders gaat het ’s avonds niet meer lukken. Op het vliegveld liep alles lekker vlot (geen problemen meer) en snel met taxi naar ons hotel. Drankje en klein hapje en toen snel doodmoe ons mandje ingegaan. Heerlijk.
De volgende dag een rustdag. Het weer……blauwe lucht, 24grd en lekker windje……sorry hoor!
In T-shirt de stad in. Ons hotel ligt bijna aan de oever van de Brisbane River. Mooie wandelpaden, palmbomen, uitzicht op de skyline aan de overkant, parken, tropische zwembaden (gewoon voor een ieder beschikbaar) en schoon schoon schoon. Het is weer een heerlijk gevoel hier rond te lopen. Of je niet weg bent geweest. Uit het boek der boeken (Lonely Planet) een mooie wandeling gemaakt om een indruk van deze stad te krijgen. Super moderne gebouwen en daartussenin koloniale panden, oude kerken, veel restaurants, cafés met terrassen. Prima om zo’n 1e dag mee te beginnen.
Wel ben ik nog steeds behoorlijk verkouden…..
’s avonds lekker aan de oever van de rivier gegeten…..BUITEN….
De volgende dag vlogen wij van Brisbane naar Cairns. Weer met al die bagage naar vliegveld. Binnenlandse vlucht hadden wij al geboekt en wij wisten dat wij voor de fiets ter plekke…afhankelijk van het gewicht moesten betalen. Heel relaxed allemaal…inchecken…..en…niets betalen dus. Nou, viel er nu gewoon weer wat mee. Na 2 uur vliegen…over de Oostkust naar boven…witte stranden, blauwe zee…wat een vooruitzichten…kwamen wij aan in Cairns. Warm en vochtig…tropisch dus. De regentijd gaat eraan komen dus klammig warm. Weer even wennen. Veel wind, 30grd.
Nou, de jetlag is nog niet voorbij. Overdag kan je wel slapen en ’s nachts liggen wij soms een paar uur wakker. Nog het juiste ritme zien te krijgen. Maar het weer lekker buiten zijn is heerlijk. Weg dikke truien en jassen.
Vandaag de stad in geweest. Heerlijk buiten op een terras zitten ontbijten, rondgelopen, haven bezocht en veel terraswerk gedaan. Hier veel toeristen die vanuit deze plaats vele kanten op kunnen. Great Barrière Rif, tropische achterland en ga zo maar door. Wij zullen hier nog over berichten als wij dit zelf gaan doen. Nu even dit verslag maken en mail checken.
Morgen gaat het echt gebeuren!!!! Dan gaan wij eindelijk ons onderkomen ophalen. Kunnen wij eindelijk op weg gaan.
19 - 26 november 2007 - Cairns – Port Douglas – Wonga Beach
Eindelijk onze camperreis opgepakt. Maar dat ging niet zomaar! Maandagmorgen taxi genomen en daar stond ons huis voor de komende 3 maanden al klaar. Wij hadden dezelfde als vorige keer gehuurd maar wat bleek……Wij kregen het nieuwste (en groter) model en ook waren wij de 1e huurders! Alles gloednieuw. Niet alleen de camper zelf maar ook alle spullen binnen. Ruime en zeer praktische indeling en van alle gemakken voorzien. Wij zullen nog wel wat foto’s jullie kan op sturen….
Maar jullie kunnen ook op de Kea website kijken naar het model 5berth. Je begrijpt het al….er kunnen 5 personen in. Wij beschikken over 4-pits kookstel, oven, magnetron, CD speler in bestuurderscabine, DVD speler in zitruimte met…..jawel…flatscreen….ook als TV te gebruiken! En niet geheel onbelangrijk in dit barre jaargetijde…een airco!!! Decadent hoor! Ook nog een achteruitrijdcamera, vouwgordijnen enz. enz. Prima voor elkaar. De lengte van 6.80m is een goede oefenlengte hahhahahah. Tenslotte heb ik mijn groot rijbewijs nog niet en Harry wel.
Direct maar onze koffers uitgepakt en ook het speeltje van Harry heeft weer zijn plaats in het bovenbed gekregen…..
Na flink wat boodschappen inslaan – de inwendige mens kan nog steeds niet zonder – nog maar een korte afstand gereden naar onze eerste stop. Even wennen, links rijden is toch weer anders, maar dan krijg je de kriebels weer. Wij zijn op weg!!!! Langs een schitterende kustweg omhoog gereden naar Port Douglas. Het regenwoud komt hier zelfs tot aan de kust. Schijnt uniek te zijn maar dat zoeken wij nog verder uit.
Het is hier nu een rustige tijd want de winter (lees regentijd) komt eraan. Nou, aan de temperatuur ligt het niet. Met zo’n 30 grd. Maar wel een lekker windje is het goed vertoeven.
Dachten wij……..
Einde middag voelde ik mij niet helemaal lekker en het werd steeds erger. Beroert, misselijk enz. enz.
Nou, het duurde niet lang of alles kwam er uit. Dat heeft gewoon de hele nacht en ook de volgende dag geduurd. Nou, die lieve schat van mij is er maar druk mee geweest. Dus de volgende dag lag ik uitgeteld na een vreselijke nacht de hele dag op mijn bed. Wat is het dan heerlijk om van alle gemakken te zijn voorzien. Inclusief een toilet heeeel in ons huisje. Jammer hoor, de omgeving waar wij stonden was echt schitterend. Een soort tropisch paradijsje.
Gelukkig ging het vandaag (woensdag 22 november 2006) een stuk beter. Weg maagpijn en misselijkheid. Wij weer op weg. Wel wat rustig aan gedaan en nog weinig gegeten. Ik haal het wel weer in. Eerst nog even rondgelopen in de plaats zelfs waar opnamen gemaakt werden voor een Amerikaanse film. Auto’s, figuranten, motoren hadden ze zelfs uit de VS gehaald. Alles moest kloppen. Wat een werk voor een paar minuten film. Hele straten afgezet want er moest ook rechts gereden worden. Er was zelfs een yellow cab! Wij kwamen er niet achter wat voor een film het was....
Harry liep nog wat rond….wie weet….een 2e George C??????
Van de mooie omgeving genoten na weer een stukje noordelijk te zijn gereden weer een campground opgezocht bij Wonga Beach. Uitzicht op zee en heerlijk rustig! Wat wil een mens nog meer. Ik was nog wel moe dus heerlijk buiten onderuit en Harry heeft toen maar zijn speeltje in elkaar gezet. Ja, en als die dan elkaar staat….dan moet er wel even gefietst worden!!! Nog lekker een uurtje uit kunnen leven en zweten! Nu genieten wij voor het eerst vanavond van een avondje in de camper (ik achter de laptop en Harry met de gebruiksaanwijzing van onze nieuwe camera). Gelukkig weer bijna kiplekker en plannen aan het maken voor de dag van morgen. Nu gaan we maar eens bekijken wat de omgeving ons allemaal voor moois gaat brengen!!!
Donderdag 23 november 2006: Wonga Beach – Cape Tribulation
Ja, het gaat toch iets meer dagboek vorm worden. Voor jullie misschien te lang maar voor ons toch wel lekker nalezen als wij als een paar oudjes op de bank zitten en mooie herinneringen ophalen over het leven hier in Australië.
Op weg naar het hoogste punt van de Oostkust van Queensland waar wij met onze 2WD mogen komen – Cape Tribulation. Na de Daintree River over gestoken te zijn met een ferry, rij je zo het tropische regenwoud weer in. Uiteraard vinden wij hier de o, zo vertrouwde waarschuwingsborden voor de krokodillen. Dat je hier maar even niet gaat zwemmen. Ook niet in zee waar de rivier uitkomt. Nou, het viel ons wel op dat wij in Cairns zoveel mensen in een rolstoel zagen zitten. Toeval????
Het regenwoud is hier echt schitterend!!!! Zoveel kleuren groen. De ene boom nog hoger en groter dan de ander. En dan al die geluiden. Een woud van ruim 100 miljoen jaar oud. Ja, daar wordt je wel stil van. Een soort canopywalk gemaakt door een stuk woud. Hierbij kregen wij tekst en uitleg over de dieren en planten. Alles heeft zijn eigen plek. Reusachtige varens met bladen van wel 5m lang.
Helaas de zeldzame Casuary vogel niet in het wild gezien.
Tijdens ons koffiestop liet Harry gelukkig toch nog even zien dat hij nog een echt DE BREE is.
Zet een MOK met cappuccino op tafel en krijgt het voor elkaar om er met zijn vinger achter te blijven haken…..mok om, helemaal leeg, tafel en 3 stoelen onder de koffie, op de grond kon je bijna badderen in het bruine water…….en ikke….de slappe lach…..
Harry heeft zelfs staan helpen met zwabberen.
Daarna onze schitterende route weer vervolgd tot Cape Tribulation. Hier kijk je uit over de regenwouden, witte zandstranden en blauwe zee….moet ik nog meer zeggen???? En het weer…..tropisch warm. Ja, trouwens wel elke dag regen…..maar dan ’s nachts.
Dus het is niet gek dat het zo ontzettend groen is. Ook de bergen rondom ons geven een machtig oer gevoel. In dit National Park blijven overnachten. Net voor onze campground moesten wij op de weg nog even stilstaan om voorrang te verlenen aan een grote leguaan. Heel groot en imposant stapte hij de weg over. Als een speer uitgestapt en nog getracht een foto te maken. Ben wel blij dat ik in het donker niet meer uit de camper hoeft te komen. Je weet het maar nooit.
Vrijdag 24 november 2006: Cape Tribulation – Cairns
Na de route weer een stukje terug te hebben gereden – tropisch nat – en de rivier weer overgestoken te zijn – weer geen krokodillen – zijn wij via een andere route weer richting Cairns gereden. Typisch hoor, zodra wij de rivier over waren werd het droog, het had hier aan deze kan gewoon niet geregend. Ja, daarom is het ook het tropische regenwoud. Hier wordt het zelfs Wet Tropic genoemd. Dus dubbelop. Vanaf nu gaan wij langzaam van het noorden naar het zuiden.
Het landschap is binnen een uur veranderd van een tropisch groen regenwoud naar een wat droger en minder groen landschap. Totaal anders. Ook valt hier veel minder regen. Hier schijnt de zon 300 dagen per jaar. Hier zijn weer veel koffieplantages en wijngaarden. Hier zitten wij weer net achter een bergketen die tussen de kust en dit binnenland ligt. Zodra wij de bergen weer in gaan rijden wij weer een ander tropisch regenwoud in. Echt, binnen 20km is het weer heel anders. Helemaal te gek. In Kuranda – hoog in de bergen – een lekkere stop gehouden en veel vogels bekeken. Allerlei soorten, maten en kleuren. Parkieten, kaketoes en lorries. Helemaal te gek. Ook een Casuary gezien. Wel in een soort dierentuin maar het is een geweldig beest! Wat groot en mooi. Familie van de emoe en struisvogel. Kan wel bijna 1.80m groot worden en 75kg zwaar. Nou, dan loop je wel een straatje om hoor. Morgen komen wij hier ook weer even terug maar dan op een bijzondere manier.
Wij gaan morgenochtend met de train vanuit Cairns (1,5 uur) helemaal slingerend door het oerwoud en langs rivieren en watervallen naar boven toe. En naar beneden……nou gewoon met een kabelbaan van 7,5 km lang.
Zaterdag 25 november 2006: Cairns – Atherton
Vandaag voor de verandering eens vroeg uit de veren. Dat viel tot nu toe niet mee maar nu hadden wij een trip geboekt dus om 8 uur vertrekken. Wij zijn de hoogte in gegaan.!!! Met een trein helemaal van zeeniveau langzaam klimmend het tropische regenwoud in. Langs steile afgronden, schitterende vergezichten, kloven, tunnels, rivieren (Barron River), rotspartijen en gigantische watervallen. Nou ja, normaal gesproken ietsjes meer maar ook Australië is dit jaar veel droger dan normaal geweest. Maar ook nu was het een mooi gezicht. Na ruim anderhalf uur (34km) kwamen wij (weer) in Kuranda aan. Leuk stadje maar heel erg toeristisch. Iedereen lijkt wel hier naar toe te komen. Als de laatste trein om 4 uur weer naar beneden gaat dan gaat ook alles echt dicht. Alle winkels, terrassen, cafés. Lekker op ons gemak rondgelopen, zitten loungen in een coffeeshop en toen met de Skyrail weer naar beneden gegaan. Wij samen in een gondel (max. 6 personen) die hoog boven het regenwoud langzaam naar beneden naar het dal toe gaat. (de ramen heb ik voor Harry niet hoeven af te plakken al moest hij wel even wennen!!!!!) Overal om je heen zag de wel 100 kleuren groen. Soms wat witte kaketoes in de lucht en uitzichten op de watervallen ver beneden ons. Echt geweldig. Een afstand van 7,5 km waar wij bijna een uur over hebben gedaan. Omdat het vaak veel wind staat hebben ze de gondels voorzien van allerlei luchtgaten waardoor ze niet zo schommelen. Slim of niet??? Toen wij over de laatste bergtop naar beneden gingen zagen wij de blauwe zee en het Great Barrière Reef weer liggen. Dat staat ons ook nog te wachten. Shuttlebus bracht ons weer naar het treinstation waar de camper stond en wij konden weer op pad.
Omdat het nog vroeg was toch maar besloten om nog een stuk te gaan rijden. Kunnen wij morgen een rustdag houden. Voor mij dan want Harry zijn lijf schreeuwt om beweging. Of hoor ik juist de fiets gillen???
Een stuk Bruce Highway zuidwaarts tot Gordonvale gereden en toen weer afgeslagen het binnenland in. Via een dikke armen weg……naar Atherton gereden. Harry heeft echt zijn armen getraind. Wij moesten klimmen klimmen klimmen. Naar ruim 800m en steeds super korte draaien. Amper 30km kon je hier rijden en maar schakelen. Lang leven onze toekomstig automaatje!!!! Gert en Tiny….hele goede beslissing. Maar de uitzichten waren prachtig. Uiteindelijk kwamen wij na ca. 30km op het Atherton Tableland aan. Dit gebied kenmerkt zich door de hoge ligging (ca. 650m) bergen, rivieren, watervallen en nog veel meer. Dat gaan wij morgen uitzoeken. Bij Tourist Information brochure genoeg gehaald die Harry nu zit te bestuderen om een mooie route voor morgen op de fiets uit te zoeken.
Nu nog een vraag voor de slimme computerfanaten???!!!!! Wie werpt zich op!!! Op het vliegveld van Kuala Lumpur had je draadloos internet. Dus ikke…laptop aan….ja hoor…verbinding…en gaan. Direct kunnen internetten, mail ophalen…alles.
Nu heb ik het hier al twee keer geprobeerd…einde middag aan het zwembad nog….maar nee, niets hier. Computer geeft duidelijk aan dat ik een uitstekende draadloze verbinding heb. (nu niet omdat ik te ver weg zit).Maar ik zelf krijg geen verbinding met het internet. Iemand anders zat het ook te doen en die had geen probleem. Rara wat doe ik niet goed???? Blokkeert mijn laptop soms het e.e.a.?
Nu ga ik nog even wat leuke foto’s opzoeken……alles toch maar op de USB en CD zetten en morgen naar een internetcafé gaan. Ja, ik heb er wel wat voor over hoor.
Eindelijk onze camperreis opgepakt. Maar dat ging niet zomaar! Maandagmorgen taxi genomen en daar stond ons huis voor de komende 3 maanden al klaar. Wij hadden dezelfde als vorige keer gehuurd maar wat bleek……Wij kregen het nieuwste (en groter) model en ook waren wij de 1e huurders! Alles gloednieuw. Niet alleen de camper zelf maar ook alle spullen binnen. Ruime en zeer praktische indeling en van alle gemakken voorzien. Wij zullen nog wel wat foto’s jullie kan op sturen….
Maar jullie kunnen ook op de Kea website kijken naar het model 5berth. Je begrijpt het al….er kunnen 5 personen in. Wij beschikken over 4-pits kookstel, oven, magnetron, CD speler in bestuurderscabine, DVD speler in zitruimte met…..jawel…flatscreen….ook als TV te gebruiken! En niet geheel onbelangrijk in dit barre jaargetijde…een airco!!! Decadent hoor! Ook nog een achteruitrijdcamera, vouwgordijnen enz. enz. Prima voor elkaar. De lengte van 6.80m is een goede oefenlengte hahhahahah. Tenslotte heb ik mijn groot rijbewijs nog niet en Harry wel.
Direct maar onze koffers uitgepakt en ook het speeltje van Harry heeft weer zijn plaats in het bovenbed gekregen…..
Na flink wat boodschappen inslaan – de inwendige mens kan nog steeds niet zonder – nog maar een korte afstand gereden naar onze eerste stop. Even wennen, links rijden is toch weer anders, maar dan krijg je de kriebels weer. Wij zijn op weg!!!! Langs een schitterende kustweg omhoog gereden naar Port Douglas. Het regenwoud komt hier zelfs tot aan de kust. Schijnt uniek te zijn maar dat zoeken wij nog verder uit.
Het is hier nu een rustige tijd want de winter (lees regentijd) komt eraan. Nou, aan de temperatuur ligt het niet. Met zo’n 30 grd. Maar wel een lekker windje is het goed vertoeven.
Dachten wij……..
Einde middag voelde ik mij niet helemaal lekker en het werd steeds erger. Beroert, misselijk enz. enz.
Nou, het duurde niet lang of alles kwam er uit. Dat heeft gewoon de hele nacht en ook de volgende dag geduurd. Nou, die lieve schat van mij is er maar druk mee geweest. Dus de volgende dag lag ik uitgeteld na een vreselijke nacht de hele dag op mijn bed. Wat is het dan heerlijk om van alle gemakken te zijn voorzien. Inclusief een toilet heeeel in ons huisje. Jammer hoor, de omgeving waar wij stonden was echt schitterend. Een soort tropisch paradijsje.
Gelukkig ging het vandaag (woensdag 22 november 2006) een stuk beter. Weg maagpijn en misselijkheid. Wij weer op weg. Wel wat rustig aan gedaan en nog weinig gegeten. Ik haal het wel weer in. Eerst nog even rondgelopen in de plaats zelfs waar opnamen gemaakt werden voor een Amerikaanse film. Auto’s, figuranten, motoren hadden ze zelfs uit de VS gehaald. Alles moest kloppen. Wat een werk voor een paar minuten film. Hele straten afgezet want er moest ook rechts gereden worden. Er was zelfs een yellow cab! Wij kwamen er niet achter wat voor een film het was....
Harry liep nog wat rond….wie weet….een 2e George C??????
Van de mooie omgeving genoten na weer een stukje noordelijk te zijn gereden weer een campground opgezocht bij Wonga Beach. Uitzicht op zee en heerlijk rustig! Wat wil een mens nog meer. Ik was nog wel moe dus heerlijk buiten onderuit en Harry heeft toen maar zijn speeltje in elkaar gezet. Ja, en als die dan elkaar staat….dan moet er wel even gefietst worden!!! Nog lekker een uurtje uit kunnen leven en zweten! Nu genieten wij voor het eerst vanavond van een avondje in de camper (ik achter de laptop en Harry met de gebruiksaanwijzing van onze nieuwe camera). Gelukkig weer bijna kiplekker en plannen aan het maken voor de dag van morgen. Nu gaan we maar eens bekijken wat de omgeving ons allemaal voor moois gaat brengen!!!
Donderdag 23 november 2006: Wonga Beach – Cape Tribulation
Ja, het gaat toch iets meer dagboek vorm worden. Voor jullie misschien te lang maar voor ons toch wel lekker nalezen als wij als een paar oudjes op de bank zitten en mooie herinneringen ophalen over het leven hier in Australië.
Op weg naar het hoogste punt van de Oostkust van Queensland waar wij met onze 2WD mogen komen – Cape Tribulation. Na de Daintree River over gestoken te zijn met een ferry, rij je zo het tropische regenwoud weer in. Uiteraard vinden wij hier de o, zo vertrouwde waarschuwingsborden voor de krokodillen. Dat je hier maar even niet gaat zwemmen. Ook niet in zee waar de rivier uitkomt. Nou, het viel ons wel op dat wij in Cairns zoveel mensen in een rolstoel zagen zitten. Toeval????
Het regenwoud is hier echt schitterend!!!! Zoveel kleuren groen. De ene boom nog hoger en groter dan de ander. En dan al die geluiden. Een woud van ruim 100 miljoen jaar oud. Ja, daar wordt je wel stil van. Een soort canopywalk gemaakt door een stuk woud. Hierbij kregen wij tekst en uitleg over de dieren en planten. Alles heeft zijn eigen plek. Reusachtige varens met bladen van wel 5m lang.
Helaas de zeldzame Casuary vogel niet in het wild gezien.
Tijdens ons koffiestop liet Harry gelukkig toch nog even zien dat hij nog een echt DE BREE is.
Zet een MOK met cappuccino op tafel en krijgt het voor elkaar om er met zijn vinger achter te blijven haken…..mok om, helemaal leeg, tafel en 3 stoelen onder de koffie, op de grond kon je bijna badderen in het bruine water…….en ikke….de slappe lach…..
Harry heeft zelfs staan helpen met zwabberen.
Daarna onze schitterende route weer vervolgd tot Cape Tribulation. Hier kijk je uit over de regenwouden, witte zandstranden en blauwe zee….moet ik nog meer zeggen???? En het weer…..tropisch warm. Ja, trouwens wel elke dag regen…..maar dan ’s nachts.
Dus het is niet gek dat het zo ontzettend groen is. Ook de bergen rondom ons geven een machtig oer gevoel. In dit National Park blijven overnachten. Net voor onze campground moesten wij op de weg nog even stilstaan om voorrang te verlenen aan een grote leguaan. Heel groot en imposant stapte hij de weg over. Als een speer uitgestapt en nog getracht een foto te maken. Ben wel blij dat ik in het donker niet meer uit de camper hoeft te komen. Je weet het maar nooit.
Vrijdag 24 november 2006: Cape Tribulation – Cairns
Na de route weer een stukje terug te hebben gereden – tropisch nat – en de rivier weer overgestoken te zijn – weer geen krokodillen – zijn wij via een andere route weer richting Cairns gereden. Typisch hoor, zodra wij de rivier over waren werd het droog, het had hier aan deze kan gewoon niet geregend. Ja, daarom is het ook het tropische regenwoud. Hier wordt het zelfs Wet Tropic genoemd. Dus dubbelop. Vanaf nu gaan wij langzaam van het noorden naar het zuiden.
Het landschap is binnen een uur veranderd van een tropisch groen regenwoud naar een wat droger en minder groen landschap. Totaal anders. Ook valt hier veel minder regen. Hier schijnt de zon 300 dagen per jaar. Hier zijn weer veel koffieplantages en wijngaarden. Hier zitten wij weer net achter een bergketen die tussen de kust en dit binnenland ligt. Zodra wij de bergen weer in gaan rijden wij weer een ander tropisch regenwoud in. Echt, binnen 20km is het weer heel anders. Helemaal te gek. In Kuranda – hoog in de bergen – een lekkere stop gehouden en veel vogels bekeken. Allerlei soorten, maten en kleuren. Parkieten, kaketoes en lorries. Helemaal te gek. Ook een Casuary gezien. Wel in een soort dierentuin maar het is een geweldig beest! Wat groot en mooi. Familie van de emoe en struisvogel. Kan wel bijna 1.80m groot worden en 75kg zwaar. Nou, dan loop je wel een straatje om hoor. Morgen komen wij hier ook weer even terug maar dan op een bijzondere manier.
Wij gaan morgenochtend met de train vanuit Cairns (1,5 uur) helemaal slingerend door het oerwoud en langs rivieren en watervallen naar boven toe. En naar beneden……nou gewoon met een kabelbaan van 7,5 km lang.
Zaterdag 25 november 2006: Cairns – Atherton
Vandaag voor de verandering eens vroeg uit de veren. Dat viel tot nu toe niet mee maar nu hadden wij een trip geboekt dus om 8 uur vertrekken. Wij zijn de hoogte in gegaan.!!! Met een trein helemaal van zeeniveau langzaam klimmend het tropische regenwoud in. Langs steile afgronden, schitterende vergezichten, kloven, tunnels, rivieren (Barron River), rotspartijen en gigantische watervallen. Nou ja, normaal gesproken ietsjes meer maar ook Australië is dit jaar veel droger dan normaal geweest. Maar ook nu was het een mooi gezicht. Na ruim anderhalf uur (34km) kwamen wij (weer) in Kuranda aan. Leuk stadje maar heel erg toeristisch. Iedereen lijkt wel hier naar toe te komen. Als de laatste trein om 4 uur weer naar beneden gaat dan gaat ook alles echt dicht. Alle winkels, terrassen, cafés. Lekker op ons gemak rondgelopen, zitten loungen in een coffeeshop en toen met de Skyrail weer naar beneden gegaan. Wij samen in een gondel (max. 6 personen) die hoog boven het regenwoud langzaam naar beneden naar het dal toe gaat. (de ramen heb ik voor Harry niet hoeven af te plakken al moest hij wel even wennen!!!!!) Overal om je heen zag de wel 100 kleuren groen. Soms wat witte kaketoes in de lucht en uitzichten op de watervallen ver beneden ons. Echt geweldig. Een afstand van 7,5 km waar wij bijna een uur over hebben gedaan. Omdat het vaak veel wind staat hebben ze de gondels voorzien van allerlei luchtgaten waardoor ze niet zo schommelen. Slim of niet??? Toen wij over de laatste bergtop naar beneden gingen zagen wij de blauwe zee en het Great Barrière Reef weer liggen. Dat staat ons ook nog te wachten. Shuttlebus bracht ons weer naar het treinstation waar de camper stond en wij konden weer op pad.
Omdat het nog vroeg was toch maar besloten om nog een stuk te gaan rijden. Kunnen wij morgen een rustdag houden. Voor mij dan want Harry zijn lijf schreeuwt om beweging. Of hoor ik juist de fiets gillen???
Een stuk Bruce Highway zuidwaarts tot Gordonvale gereden en toen weer afgeslagen het binnenland in. Via een dikke armen weg……naar Atherton gereden. Harry heeft echt zijn armen getraind. Wij moesten klimmen klimmen klimmen. Naar ruim 800m en steeds super korte draaien. Amper 30km kon je hier rijden en maar schakelen. Lang leven onze toekomstig automaatje!!!! Gert en Tiny….hele goede beslissing. Maar de uitzichten waren prachtig. Uiteindelijk kwamen wij na ca. 30km op het Atherton Tableland aan. Dit gebied kenmerkt zich door de hoge ligging (ca. 650m) bergen, rivieren, watervallen en nog veel meer. Dat gaan wij morgen uitzoeken. Bij Tourist Information brochure genoeg gehaald die Harry nu zit te bestuderen om een mooie route voor morgen op de fiets uit te zoeken.
Nu nog een vraag voor de slimme computerfanaten???!!!!! Wie werpt zich op!!! Op het vliegveld van Kuala Lumpur had je draadloos internet. Dus ikke…laptop aan….ja hoor…verbinding…en gaan. Direct kunnen internetten, mail ophalen…alles.
Nu heb ik het hier al twee keer geprobeerd…einde middag aan het zwembad nog….maar nee, niets hier. Computer geeft duidelijk aan dat ik een uitstekende draadloze verbinding heb. (nu niet omdat ik te ver weg zit).Maar ik zelf krijg geen verbinding met het internet. Iemand anders zat het ook te doen en die had geen probleem. Rara wat doe ik niet goed???? Blokkeert mijn laptop soms het e.e.a.?
Nu ga ik nog even wat leuke foto’s opzoeken……alles toch maar op de USB en CD zetten en morgen naar een internetcafé gaan. Ja, ik heb er wel wat voor over hoor.
Zondag 26 november 2006: Atherton - rustdag
En nu….even helemaal niets. Uiteraard alleen voor mij want Harry staat al vroeg in de startblokken om de fiets uit bed te halen en samen op weg te gaan. Volgeladen met water, eten en van top tot tenen ingesmeerd met factor 30 gaat hij dan eindelijk op pad. Telefoons aan….je weet maar nooit.
Na ruim 80km gereden te hebben en heel veel hoogtemeters gemaakt kwam hij halverwege de middag nat en bezweet weer terug. Een schitterende maar pittige route door het heuvellandschap in de omgeving van Atherton. Hij was weer helemaal in zijn element. Eindelijk de broodnodige beweging. Ja, hij wil toch niet achterblijven bij de jongens thuis. Anders moet hij al dat trainingswerk weer inhalen.
En ik????? Nou, gewoon voor de camper met een boek op schoot in de zon. Uiteraard ook volledig ingesmeerd met factor 30. Gelukkig af en toe een wit wolkje aan de lucht want de zon brand echt heel fel hier. Omdat wij op behoorlijk hoogte zitten (wat heet – 650m) koelt het eind van de middag als de zon weg is lekker af. ’s Avonds is het zelfs buiten gewoon frisjes. Heerlijk. Dus eindelijk niet alleen onder een enkel lakentje maar gewoon het dekbed over ons heen.
Doordat alles gesloten was hebben wij weer niet onze mail en website kunnen sturen.
Maandag 27 november 2006: Atherton – Mission Beach
Vroeg uit de veren want wij gaan weer verkassen. Strak blauwe lucht en al behoorlijk warm. Door het lekkere maar verraderlijke windje is het echt oppassen geblazen. Eerst nog even Atherton in om een internetcafé te zoeken om aan jullie behoefte te voldoen. Nou, na een uurtje knippen en plakken en jullie gezellige mails lezen zijn wij echt op pad gegaan. Ja, ook die noodkreten van jullie waarom wij zo langzaam zijn snappen wij wel. Maar wij hopen dat de leuke foto’s het weer helemaal goed maken.
Het landschap van Atherton Tableland is een soort Ardennen met een tropische verrassing. Haal de palmbomen en varens weg dan krijg je toch een beetje een idee van deze omgeving. Hele korte steile hellingen omhoog en weer omlaag. Ik kreeg al weer visioenen van onze fietsreis naar Venetië toe. Wat heb ik toen zitten schelden op die rotbulten. Nu zoeven wij over deze heuvels of het niets is. Lui onderuit, airco aan en muziekje op. Ach, zonder gekheid…..naderhand geeft het toch een kick om die heuvels bedwongen te hebben…..
Het is een heel afwisselende omgeving. Veel landbouw en dan vooral suikerriet. Hier verbouwen ze….50 miljoen ton per jaar! Door het hele landschap lopen smalle treinrails om het suikerriet te vervoeren. Geen idee hoeveel km het wel zal zijn maar dat het veel is weet ik zeker. Mooie ver gezichten op o.a.de hoogste berg van Queensland 1622m. En dan ineens zit je weer midden in een tropisch regenwoud met al zijn geluiden. Voor je het weet sta je weer bij een kloof en kijk je ver naar beneden naar een stromende rivier. Wij hebben nog een wandeling door het regenwoud gemaakt van ca. 3km. Nou, dan moet er weer flink wat gedronken worden want je loopt echt leeg.
Hier vliegen de witte kaketoes en ontelbare grote vlinders je om de oren. Ze laten je zien hoe mooi ze wel zijn maar dat ze nu even de moeite nemen om te poseren voor een mooie fotoshot? Nou niet echt.
Ik krijg steeds meer bewondering voor natuurfotografen. Die moeten echt eindeloos geduld hebben om de juiste foto te kunnen maken. En wat dachten jullie van een film maken in de natuur? Dan moet er wel een steekje los zitten hoor! Volgens mij moet je dan weken bivakkeren in het oerwoud of wat dan ook en kilometers film schieten voor misschien wel 5 minuten film. Knap hoor! Ik krijg niet eens een vlinder fatsoenlijk op een foto.
Ook hebben wij weer de rode aarde gezien die ons toch het echte Australië gevoel geeft. Gek hoor maar die associatie blijft bij mij hangen. Geweldig als je die kleuren weer ziet.
Dan maar weer op pad. Het Paronella Park een bezoek gebracht. In een mooi heuvellandschap heb je daar ineens een groot stuk regenwoud met een klaterende waterval. Dit park is opgericht door een Spanjaard die een droom had en het ook werkelijkheid heeft laten worden. In het begin van de vorige eeuw kwam hij hier naar toe. Zag deze plek en heeft hier zijn kasteel gebouwd, tuinen aangelegd, picknickplekken bij de waterval gemaakt, zelf elektriciteit opgewekt en ga zo maar door. Hij kreeg echt alles voor elkaar en overal zag hij wel handel in…..komt mij bekend voor.
Door een Aboriginal gids rondgeleid die ons over de flora en fauna alles kon vertellen. Heel interessant. Kan je nagaan dat er hier vroeger mensen omkwamen van de dorst terwijl ze bij wijze van spreken tegen een boom aanzaten die vocht in zich had om te drinken!!!! En….allemaal planten die geneeskrachtige kruiden hebben voor allerlei kwaaltjes. En niet alleen planten. Ook beesten!!!
Stel je bent behoorlijk verkouden, grieperig, holtes zitten dicht of erger. Dan neem je gewoon een lekker…..””miertje””. Je zoekt op de grond…..pakt hem voorzichtig beet…..hapt alleen zijn lijfje eraf…nee, niet de kriebelende pootjes….en dan voel je een prikkelende, mentholachtige smaak op je tong die heel lang blijft hangen.
Ik heb geen idee….ik heb het van horen zeggen…van Harry…..die deed het gewoon!!!!!!!!! Zie de foto op de website.
Hierna nog wat dansen en muziek door ook weer Aboriginals en daarna nog een toer met een gids die ons alles vertelde over de geschiedenis van dit Park. Tjonge, wat heeft die Spanjaard een drive gehad. Alles wilde hij doen….en deed het ook.
Het was al behoorlijk laat maar toch maar een uurtje doorgereden naar de kust. Hier staan wij dan 2 dagen bijna aan het witte strand. Morgen houden wij weer een rustdag. Trouwens, je kan goed merken dat wij weer helemaal op zeeniveau zitten. De temperaturen vlogen omhoog. Zelfs nu….bijna 21.00 uur zit ik hier nog achter mijn laptop…….buiten…..in korte broek en t-shirt aan. Geen dekbed vanavond dat is wel zeker……
Bijna vergeten….stom stom stom…..bijna op plaats van bestemming en wat komen wij als overstekend wild tegen……een zeer zeldzame kasuaris. Ineens stak hij langzaam de weg over. Ik als een gek uit de camper gestapt. Nog net een foto kunnen maken voordat hij weer het bos in verdween. In deze streek schijnen ze wel voor te komen….je ziet steeds waarschuwingsborden staan. Maar zien is natuurlijk een 2e. Helemaal te gek. In het wild. Wat een enorme beesten. En zo statig lopen ze daar. Nou, die hebben we zitten. En….ook onze eerste kangoeroes gezien. Merlin vroeg het al maar vandaag was het zover. Wel in de verte op een heuvel maar er waren er heel veel. Er zullen nog wel wat gaan volgen de komende maanden. Als ik ze van dichtbij zie Merlin dan ga ik een mooie foto voor je maken.
Zo, nu nog even lekker relaxen en dan gaan wij weer lekker ons bedje induiken. Harry ligt trouwens languit in zijn stoel van zijn muziek te genieten.
dinsdag 28 november 2006: Mission Beach - rustdag
Ja, ik zit weer lekker buiten voor de camper. Kaarsjes aan en in korte broek want het is nog steeds erg warm. Ca. 26grd. Lekker hoor. Vandaag een heerlijke relaxte dag gehad. Vanmorgen werd het al snel weer warm in ons huisje. Snel bed uit (warme nacht) en ons ontbijt maar lekker buiten opgegeten want om nu al direct de airco aan te zetten is ook wat.
Omdat het strand op ruim 50m lopen vanaf onze plek is dachten wij ons eerst maar in beweging te zetten voordat wij de verdere dag horizontaal zouden gaan liggen. Dus eerst een ruim uur gelopen langs het praktisch verlaten goudgele strand met zijn wuivende palmen (behoorlijk windje en blauwe zee. Ja, ook wij hebben dan ook zo ons dagelijkse problemen. Willen wij om lekker af te koelen met onze voeten lekker in de koele zee….nee, hoor….die is gewoon lauw. Het is gewoon fantastisch dat je hier zo lekker rondloopt. Aan de overkant op ca. 5km afstand ligt Dunk Island. Eerst zouden wij daar nog naar toe gaan maar er zijn alleen mooie stranden (hier ook) en veel wandelingen mogelijk door het regenwoud. Nou, die hebben wij al behoorlijk gedaan…dus nu maar lekker rusten.
In dat hebben wij gedaan aan het tropische zwembad. Lekker op een ligbed gestrekt met een spannend boek. Af en toe even de verkoeling opzoeken van het water….het is tenslotte snikheet.
Maar na een uurtje of wat….keek ik af en toe even naar die man van mij. Hij werd al wat onrustig. Ik voelde het al aankomen. Ik plaagde hem nog om te zeggen: lekker he? Zo genieten van een rustige middag op een bedje. Wilde je toch???? Ik dacht al….dat houdt hij niet vol!!!!!!!!! Hij wil weer op de fiets. En ja hoor, al lachend kwam het eruit…ik wil toch nog maar even een rondje gaan doen!!!!!
Natuurlijk….het is hier ook mooi en waarom niet. Ik verveel mij toch niet. Dus hij heeft nog maar weer een stuk gereden in de omgeving. Nu ligt de fiets weer lekker in het bovenbed….te wachten op de volgende keer.
Einde middag kregen wij weer gezelschap van een behoorlijk aantal rainbow lorikeets. Wat een geschreeuw en gekrijs in de bomen boven ons hoofd. Een prachtig gezicht om te zien. Wat een kleuren hebben die vogels. Het regenwoud zit hier net 10m achter ons dus je kunt wel nagaan hoeveel geluiden wij hier horen.
woensdag 29 november 2006: Mission Beach - Townsville
We zijn weer onderweg. Tjonge, weer een stralende en zeer hete dag! We trekken weer zuidwaarts. Na ca. 100km komt er een eind aan de tropische regenwouden. Het gaan nu gewoon…bossen worden. Ook het groen maakt langzaam plaats voor een wat bruinere en drogere omgeving. Volgens mij schreeuwen ze hier om water. Op deze doorgaande weg naar het zuiden kom je niet veel verkeer tegen. Het meeste wat je nog tegenkomt zijn Harry collega’s. Medetruckers. Het zijn nog net niet de echt roadtrains maar het begint er wel aardig op te lijken. Wat een beesten!!!
En heet dat het vandaag is! Het lijkt wel of ze een warme föhn – in de hoogste stand – op je richten. En de zon doet ook lekker mee. Puf puf….wat een hitte. Nou, dan maar de camper in met de airco hoog aan. Het tropische noorden van Queensland hebben wij nu wel definitief achter ons gelaten. Op naar een nieuwe uitdaging. De weg is niet echt opzienbarend. Kleine steden (af en toe) en veel landbouw. Soms rij je even langs de blauwe oceaan en dan klim je weer even een heuvelrug over. Ook hier wordt weer veel suikerriet verbouwd. Je kunt je bijna niet voorstellen dat over een kleine afstand het landschap zo kan wisselen. Als je nagaat dat in zee het Great Barrière Reef ligt, dan heb je de witte stranden, dan het groen en de bergen en dan landinwaarts op nog geen 100km begint de Outback al weer. Geweldig.
Townsville is na Brisbane de grootste stad van Queensland. Morgen gaan wij de stad in. Nu zitten wij op een campground net buiten de stad. Einde middag komt er altijd wel wat leven in de brouwerij. De vogels komen weet ik waar vandaan en dan zie je weer allerlei kleuren van de regenboog voorbij vliegen inclusief een hoop kabaal. Wat kunnen die beesten tekeer gaan. Ook grote zwermen witte kaketoes zie je hier nu regelmatig vliegen. Elke avond zitten wij lekker buiten. Nu ook weer achter de laptop. Nog een SMS van Jolanda gehad die ons op de hoogte heeft gehouden hoe het met de verkiezingen is verlopen. Leuk om te horen! Ja, zij is nu degene die alle dagen aan het afstrepen is in plaats van mijn moeder. Het blijft toch een vreemd gevoel…..een gemis.
Vanavond hoorden wij een hoop kabaal in de palmbomen boven ons. Grote beesten zagen wij maar eerst niet precies wat het waren. Bleken het grote vliegende honden te zijn die lekker in de palmen gingen hangen voor de nacht. Ach, weer eens wat anders.
Voordat het jullie op gaat vallen dat wij nog helemaal niets geschreven hebben over ons drinkgedrag……nou, de eerste liters wijn zijn eindelijk gekocht. Vanavond meteen een begin gemaakt. Heerlijk voor het slapen gaan…..en nu maar afwachten….
donderdag 30 november 2006: Townsville rustdag
Zal ik nu maar gewoon melden als het weer anders is geworden…anders is het zo vervelend om te horen. Al vroeg naar de stad gereden. Wij wilden graag naar het HQ Reef toe. Dit is een soort super groot aquarium waar ze een deel van het Great Barrière Reef hebben nagemaakt. Inclusief alle soorten vissen en koraal. Heel veel informatie over het hele gebied. Om het halve uur kon je wel een bijeenkomst bijwonen over verschillende aspecten van het Reef. Wat een kleurenpracht onder water. Wisten wij al maar nu konden wij alles nog een keer op ons gemak bekijken. En dan die vissen. In alle soorten en maten en vooral alle kleuren. Heel veel foto’s gemaakt die wij zo gaan bekijken of die een beetje gelukt zijn en goed overkomen. Over een paar dagen hopen wij alles in het echt te zien maar dan zijn foto’s maken een beetje moeilijk als je aan het snorkelen bent. De natuur onder water is zo fascinerend maar ook heel erg broos. Alles is op elkaar afgestemd en er hoeft maar iets te gebeuren of het evenwicht is weg. Dan blijft er niet veel meer van het koraal over.
Ook hebben wij in het bijbehorende Imax theater een film over de wereld onder water gezien. Dan zwem je er echt helemaal tussen. Nu moet ik hier maar niet te veel aan denken als ik aan het snorkelen ben want dan durf je het water niet meer in.
Na uren kwamen wij er weer uit en zijn toen lekker langs de boulevard gewandeld wat ze hier STRAND noemen. Witte stranden, blauwe zee, parken met BBQ plaatsen, waterspeelplaatsen voor kinderen, koffietenten en ga zo maar door. En vooral schoon!!!!!! Om aan onze broodnodige rust te komen hebben wij ons maar in het gras onder een palmboom neergelegd. Even een kleine break.
Wij wilden eerst nog naar Magnetics Island aan de overkant van deze plaats gaan. Een oversteek van ca. 8km. Maar wij hadden daar te weinig tijd voor en het was niet echt opzienbarend hebben wij ons laten vertellen omdat wij al veel regenwoud hebben gezien. Ook de standen waar wij de komende dagen naar toe gaan schijnen veel mooier te zijn. Dus dat hebben wij maar gelaten. Nu zitten wij weer lekker buiten om 21.30 uur……wat kan een mens toch genieten.
vrijdag 1 december 2006: Townsville – Airlie Beach
Het 1e wat wij vandaag gedaan hebben is mijn lieve schone zus bellen want die is vandaag jarig. Even lekker kunnen bijkletsen (voor haar was het nog oudejaarsavond). Wij stonden buiten bij een telefoon ons peentjes te zweten. Al snikheet en Harry liep al helemaal leeg. Ondertussen vlogen de vogels weer vrolijk rond. Het lijkt net of ze stiekem een volière hebben open gezet en dat alle vogels ontsnapt zijn. Ik blijf mij steeds verwonderen over de kleurenpracht (en herrie). Na als dat geklets ons weer met de camper in beweging gezet. Bijna 280km gereden over de grote Highway nr. 1. Nou, gewoon een 2-baans weg en overdag rustiger dan bij ons de snelwegen om middernacht! Het was weer behoorlijk heet ook al was er ’s morgens wel wat bewolking met ook nog een behoorlijke vochtigheidsgraad. Zelfs bij mij loopt het mijn rug af! De bewolking blijft wel hangen boven de bergen in de verte maar bij ons brandt de zon weer fel op ons bolletje.
Voor de tijd van het jaar is het hier ook bijzonder droog. Iedereen klaagt en wil graag regen zien. Je kunt het ook wel zien aan de omgeving waar wij doorheen rijden. Heel dor allemaal. Bijna alle rivieren en kreekjes waar wij overheen rijden staan droog. Alleen de suikerrietplantage (irrigatie) zijn groen. Ook hier zie je ze nog steeds veel. Ook vallen de vele mango plantage op. Waarschijnlijk een ideaal klimaat. De bomen hangen vol van de vruchten.
Vroeg in de middag een mooie campground opgezocht. Hier blijven wij de komende dagen staan omdat het hier gezellig en mooi moet zijn. En vooral de Whitsunday Islands en het Great Barrière Reef liggen hier voor de kust mooi te wezen en ons te roepen. Dus wij gaan ons nu maar even verdiepen in alle bergen brochures om een keuze te maken wat wij willen gaan doen. Even nog geprobeerd Harry in een heli te krijgen….helaas….zijn voorkeur is toch een boot. Nou, daar is ook niets mis mee hoor!
De rest van de middag lekker geluierd aan het grote zwembad. Wij waren ook niet meer vooruit te branden. Ja…..het leven is zo slecht nog niet.
zaterdag 2 december 2006: Airlie Beach – rustdag
Echt een rustige relaxdag gehouden. Op ons gemak het plaatsje doorgelopen. Voor onze begrippen behoorlijk druk. Vooral veel backpakkers. Dus veel jong grut. Ja, dat heb je als je zelf al op leeftijd bent hihihihi. Nou, Seriana ik zie je hier al rondlopen hoor. Net wat voor jou. Maar wel een gezellige drukte. Met de blauw/groene zee met wat eilanden op de achtergrond, zeilboten als witte stipjes op het water……moet ik nog meer zeggen.
Genieten van een lekkere flat white = koffie (Maud/Carel) onder een grote parasol. Ook nog even naar een andere haven gereden Shut Harbour. Bovenop een heuvel had je vanuit een café een schitterend uitzicht over de kleurrijke baai. Net niet echt als je het ziet. Wat kan de natuur toch ontzettend mooi zijn. Harry wilde eerst ’s middags nog op de fiets stappen maar de fut was er even uit. Het is hier warm en de bergen zijn heel pittig om te beklimmen. Verstandig man hoor! Zou zonde zijn als hij morgen uitgeteld zou zijn want wij hebben een prachtige tour geboekt. Het verslag komt morgen wel weer. Ook nu weer, halverwege de middag, uitstrekt met een boek bij het zwembad gaan liggen. Natuurlijk dik ingesmeerd (factor 30) en onder een parasol. Net heb ik mijn lieve zus nog even gebeld en nu zit ik achter de laptop in de camper met de airco hoog aan. Buiten is het nog ruim 25grd. Harry stond net nog als een muppet voor het raam. Had zijn snorkel op zijn hoofd en mondstuk al in!!!! Oefenen voor de grote duik morgen.
Zondag 3 december 2006: Airlie Beach – rustdag
Dit was weer zo’n dag met een goud randje! Kan weer helemaal ingelijst worden!!!! Wij hadden een excursie geboekt met een grote speedboot. Weliswaar wat aan de toeristische kant maar dat hadden wij er wel voor over. Al om 8.00 uur opgehaald en naar de haven gebracht. Er was zowaar wat bewolking…balen voor deze dag…maar die trok in de loop van de ochtend gelukkig voor een groot deel weg. Na een uur varen tussen de eilanden van de Whitsunday Islands, met verlaten strandjes, hoge bergen en diverse keuren blauwe zee door kwamen wij aan bij onze 1e stop. Met een rubberboot naar een klein strandje gevaren en toen een bergje op geklommen (10 min) naar een uitkijkpunt Hill Loukout. En wat je dan ziet!!!!! Niet te geloven….de foto’s spreken voor zich. Echt bekijken hoor.
Uitzichten op de beroemdste stranden van Australië. Nog nooit een witter strand gezien dan dit. Dan de aparte kleur zee erbij en je hebt een plaatje waarvan je ogen bijna uit hun kassen rollen. Wat een schoonheid om te zien. Helaas was het geen eb anders had je nog meer wit strand gezien. Wat is dan een digitale camera een uitkomst. Je blijft maar aanklikken.
Daarna weer terug de boot in en naar dit mooie witte strand gevaren…Whitsunday Beach. Kan het nog toepasselijker op zondag??? Net voor het strand de boot af naar het strand waden in het lauwwarme water. Maar…..let op….wel met een kompleet pak aan voor de stingers die er in deze tijd zijn. Stingers zijn een soort kwallen die heel erg vervelend kunnen zijn en waar je behoorlijk ziek van kunt worden. Dus iedereen hees zich in een zwart strak pak.
Het strand (7km lang) was echt heel bijzonder. Het leek wel een soort fijne poeder! Doordat het zo ontzettend wit was weerkaatste het zand het zonlicht waardoor het zand niet eens warm was aan de voeten. Nog nooit meegemaakt. Meestal heb je blaren onder je voeten als je niets aantrekt. Heeft Harry mazzel want die leeft echt op grote voet. (of is dat een probleem voor elke De Bree).
Heerlijk bijna anderhalf uur op het strand geweest. Trouwens het kan ook nog decadente dan met een motorjacht. Je kunt je ook hier af laten zetten met een watervliegtuig of gewoon met een helikopter landen op het strand. Terug op het schip een genoten van een heerlijke lunch.
Na een half uurtje varen aangekomen bij een mooie lagune. Nou, hier moesten wij ons weer in een strakke “”latex” pak hijsen, snorkel op en jumpen in het water. Nou, daar hebben wij een heel lange tijd in gelegen. Tja, hoe moet je deze pracht nu omschrijven. Alles is schitterend in kwadraat. Het koraal natuurlijk maar vooral toch ook al die vissen in alle maten en kleuren. Vissen in de meest uiteenlopende kleuren, met strepen, stippen, kleurcombinatie waar je alleen van kan dromen. Van vissen van een paar centimeter tot vissen van wel een halve meter groot. En die zwemmen dan gewoon onder je door of zitten te smikkelen bij het koraal. Dan voel je je wel klein in deze grote onder water wereld. Soms weet je niet waar je kijken moet. Wat een belevenis. En dat alleen maar met een snorkel en een paar flippers aan. Onze dag kon niet meer stuk.
Nou, je kunt wel zeggen dat wij genoten hebben. Nu zitten wij (half 11) nog lekker buiten na te genieten van deze mooie, maar ook vermoeiende dag. En wij zitten al te kijken of wij overmorgen niet nog een mooie trip naar het buitenrif kunnen maken en dan alleen maar snorkelen.
Morgen gaan wij proberen jullie helemaal lekker te maken met onze verhalen en vooral de foto’s die wij zo gaan uitzoeken om jullie blij mee te maken. Jullie waren zo enthousiast over onze andere foto’s. Morgen wil Harry lekker gaan fietsen….in de bergen….hij wel….dus voor mij verplicht relaxen aan het zwembad….je zal er maar mee gestraft worden.
En nu….even helemaal niets. Uiteraard alleen voor mij want Harry staat al vroeg in de startblokken om de fiets uit bed te halen en samen op weg te gaan. Volgeladen met water, eten en van top tot tenen ingesmeerd met factor 30 gaat hij dan eindelijk op pad. Telefoons aan….je weet maar nooit.
Na ruim 80km gereden te hebben en heel veel hoogtemeters gemaakt kwam hij halverwege de middag nat en bezweet weer terug. Een schitterende maar pittige route door het heuvellandschap in de omgeving van Atherton. Hij was weer helemaal in zijn element. Eindelijk de broodnodige beweging. Ja, hij wil toch niet achterblijven bij de jongens thuis. Anders moet hij al dat trainingswerk weer inhalen.
En ik????? Nou, gewoon voor de camper met een boek op schoot in de zon. Uiteraard ook volledig ingesmeerd met factor 30. Gelukkig af en toe een wit wolkje aan de lucht want de zon brand echt heel fel hier. Omdat wij op behoorlijk hoogte zitten (wat heet – 650m) koelt het eind van de middag als de zon weg is lekker af. ’s Avonds is het zelfs buiten gewoon frisjes. Heerlijk. Dus eindelijk niet alleen onder een enkel lakentje maar gewoon het dekbed over ons heen.
Doordat alles gesloten was hebben wij weer niet onze mail en website kunnen sturen.
Maandag 27 november 2006: Atherton – Mission Beach
Vroeg uit de veren want wij gaan weer verkassen. Strak blauwe lucht en al behoorlijk warm. Door het lekkere maar verraderlijke windje is het echt oppassen geblazen. Eerst nog even Atherton in om een internetcafé te zoeken om aan jullie behoefte te voldoen. Nou, na een uurtje knippen en plakken en jullie gezellige mails lezen zijn wij echt op pad gegaan. Ja, ook die noodkreten van jullie waarom wij zo langzaam zijn snappen wij wel. Maar wij hopen dat de leuke foto’s het weer helemaal goed maken.
Het landschap van Atherton Tableland is een soort Ardennen met een tropische verrassing. Haal de palmbomen en varens weg dan krijg je toch een beetje een idee van deze omgeving. Hele korte steile hellingen omhoog en weer omlaag. Ik kreeg al weer visioenen van onze fietsreis naar Venetië toe. Wat heb ik toen zitten schelden op die rotbulten. Nu zoeven wij over deze heuvels of het niets is. Lui onderuit, airco aan en muziekje op. Ach, zonder gekheid…..naderhand geeft het toch een kick om die heuvels bedwongen te hebben…..
Het is een heel afwisselende omgeving. Veel landbouw en dan vooral suikerriet. Hier verbouwen ze….50 miljoen ton per jaar! Door het hele landschap lopen smalle treinrails om het suikerriet te vervoeren. Geen idee hoeveel km het wel zal zijn maar dat het veel is weet ik zeker. Mooie ver gezichten op o.a.de hoogste berg van Queensland 1622m. En dan ineens zit je weer midden in een tropisch regenwoud met al zijn geluiden. Voor je het weet sta je weer bij een kloof en kijk je ver naar beneden naar een stromende rivier. Wij hebben nog een wandeling door het regenwoud gemaakt van ca. 3km. Nou, dan moet er weer flink wat gedronken worden want je loopt echt leeg.
Hier vliegen de witte kaketoes en ontelbare grote vlinders je om de oren. Ze laten je zien hoe mooi ze wel zijn maar dat ze nu even de moeite nemen om te poseren voor een mooie fotoshot? Nou niet echt.
Ik krijg steeds meer bewondering voor natuurfotografen. Die moeten echt eindeloos geduld hebben om de juiste foto te kunnen maken. En wat dachten jullie van een film maken in de natuur? Dan moet er wel een steekje los zitten hoor! Volgens mij moet je dan weken bivakkeren in het oerwoud of wat dan ook en kilometers film schieten voor misschien wel 5 minuten film. Knap hoor! Ik krijg niet eens een vlinder fatsoenlijk op een foto.
Ook hebben wij weer de rode aarde gezien die ons toch het echte Australië gevoel geeft. Gek hoor maar die associatie blijft bij mij hangen. Geweldig als je die kleuren weer ziet.
Dan maar weer op pad. Het Paronella Park een bezoek gebracht. In een mooi heuvellandschap heb je daar ineens een groot stuk regenwoud met een klaterende waterval. Dit park is opgericht door een Spanjaard die een droom had en het ook werkelijkheid heeft laten worden. In het begin van de vorige eeuw kwam hij hier naar toe. Zag deze plek en heeft hier zijn kasteel gebouwd, tuinen aangelegd, picknickplekken bij de waterval gemaakt, zelf elektriciteit opgewekt en ga zo maar door. Hij kreeg echt alles voor elkaar en overal zag hij wel handel in…..komt mij bekend voor.
Door een Aboriginal gids rondgeleid die ons over de flora en fauna alles kon vertellen. Heel interessant. Kan je nagaan dat er hier vroeger mensen omkwamen van de dorst terwijl ze bij wijze van spreken tegen een boom aanzaten die vocht in zich had om te drinken!!!! En….allemaal planten die geneeskrachtige kruiden hebben voor allerlei kwaaltjes. En niet alleen planten. Ook beesten!!!
Stel je bent behoorlijk verkouden, grieperig, holtes zitten dicht of erger. Dan neem je gewoon een lekker…..””miertje””. Je zoekt op de grond…..pakt hem voorzichtig beet…..hapt alleen zijn lijfje eraf…nee, niet de kriebelende pootjes….en dan voel je een prikkelende, mentholachtige smaak op je tong die heel lang blijft hangen.
Ik heb geen idee….ik heb het van horen zeggen…van Harry…..die deed het gewoon!!!!!!!!! Zie de foto op de website.
Hierna nog wat dansen en muziek door ook weer Aboriginals en daarna nog een toer met een gids die ons alles vertelde over de geschiedenis van dit Park. Tjonge, wat heeft die Spanjaard een drive gehad. Alles wilde hij doen….en deed het ook.
Het was al behoorlijk laat maar toch maar een uurtje doorgereden naar de kust. Hier staan wij dan 2 dagen bijna aan het witte strand. Morgen houden wij weer een rustdag. Trouwens, je kan goed merken dat wij weer helemaal op zeeniveau zitten. De temperaturen vlogen omhoog. Zelfs nu….bijna 21.00 uur zit ik hier nog achter mijn laptop…….buiten…..in korte broek en t-shirt aan. Geen dekbed vanavond dat is wel zeker……
Bijna vergeten….stom stom stom…..bijna op plaats van bestemming en wat komen wij als overstekend wild tegen……een zeer zeldzame kasuaris. Ineens stak hij langzaam de weg over. Ik als een gek uit de camper gestapt. Nog net een foto kunnen maken voordat hij weer het bos in verdween. In deze streek schijnen ze wel voor te komen….je ziet steeds waarschuwingsborden staan. Maar zien is natuurlijk een 2e. Helemaal te gek. In het wild. Wat een enorme beesten. En zo statig lopen ze daar. Nou, die hebben we zitten. En….ook onze eerste kangoeroes gezien. Merlin vroeg het al maar vandaag was het zover. Wel in de verte op een heuvel maar er waren er heel veel. Er zullen nog wel wat gaan volgen de komende maanden. Als ik ze van dichtbij zie Merlin dan ga ik een mooie foto voor je maken.
Zo, nu nog even lekker relaxen en dan gaan wij weer lekker ons bedje induiken. Harry ligt trouwens languit in zijn stoel van zijn muziek te genieten.
dinsdag 28 november 2006: Mission Beach - rustdag
Ja, ik zit weer lekker buiten voor de camper. Kaarsjes aan en in korte broek want het is nog steeds erg warm. Ca. 26grd. Lekker hoor. Vandaag een heerlijke relaxte dag gehad. Vanmorgen werd het al snel weer warm in ons huisje. Snel bed uit (warme nacht) en ons ontbijt maar lekker buiten opgegeten want om nu al direct de airco aan te zetten is ook wat.
Omdat het strand op ruim 50m lopen vanaf onze plek is dachten wij ons eerst maar in beweging te zetten voordat wij de verdere dag horizontaal zouden gaan liggen. Dus eerst een ruim uur gelopen langs het praktisch verlaten goudgele strand met zijn wuivende palmen (behoorlijk windje en blauwe zee. Ja, ook wij hebben dan ook zo ons dagelijkse problemen. Willen wij om lekker af te koelen met onze voeten lekker in de koele zee….nee, hoor….die is gewoon lauw. Het is gewoon fantastisch dat je hier zo lekker rondloopt. Aan de overkant op ca. 5km afstand ligt Dunk Island. Eerst zouden wij daar nog naar toe gaan maar er zijn alleen mooie stranden (hier ook) en veel wandelingen mogelijk door het regenwoud. Nou, die hebben wij al behoorlijk gedaan…dus nu maar lekker rusten.
In dat hebben wij gedaan aan het tropische zwembad. Lekker op een ligbed gestrekt met een spannend boek. Af en toe even de verkoeling opzoeken van het water….het is tenslotte snikheet.
Maar na een uurtje of wat….keek ik af en toe even naar die man van mij. Hij werd al wat onrustig. Ik voelde het al aankomen. Ik plaagde hem nog om te zeggen: lekker he? Zo genieten van een rustige middag op een bedje. Wilde je toch???? Ik dacht al….dat houdt hij niet vol!!!!!!!!! Hij wil weer op de fiets. En ja hoor, al lachend kwam het eruit…ik wil toch nog maar even een rondje gaan doen!!!!!
Natuurlijk….het is hier ook mooi en waarom niet. Ik verveel mij toch niet. Dus hij heeft nog maar weer een stuk gereden in de omgeving. Nu ligt de fiets weer lekker in het bovenbed….te wachten op de volgende keer.
Einde middag kregen wij weer gezelschap van een behoorlijk aantal rainbow lorikeets. Wat een geschreeuw en gekrijs in de bomen boven ons hoofd. Een prachtig gezicht om te zien. Wat een kleuren hebben die vogels. Het regenwoud zit hier net 10m achter ons dus je kunt wel nagaan hoeveel geluiden wij hier horen.
woensdag 29 november 2006: Mission Beach - Townsville
We zijn weer onderweg. Tjonge, weer een stralende en zeer hete dag! We trekken weer zuidwaarts. Na ca. 100km komt er een eind aan de tropische regenwouden. Het gaan nu gewoon…bossen worden. Ook het groen maakt langzaam plaats voor een wat bruinere en drogere omgeving. Volgens mij schreeuwen ze hier om water. Op deze doorgaande weg naar het zuiden kom je niet veel verkeer tegen. Het meeste wat je nog tegenkomt zijn Harry collega’s. Medetruckers. Het zijn nog net niet de echt roadtrains maar het begint er wel aardig op te lijken. Wat een beesten!!!
En heet dat het vandaag is! Het lijkt wel of ze een warme föhn – in de hoogste stand – op je richten. En de zon doet ook lekker mee. Puf puf….wat een hitte. Nou, dan maar de camper in met de airco hoog aan. Het tropische noorden van Queensland hebben wij nu wel definitief achter ons gelaten. Op naar een nieuwe uitdaging. De weg is niet echt opzienbarend. Kleine steden (af en toe) en veel landbouw. Soms rij je even langs de blauwe oceaan en dan klim je weer even een heuvelrug over. Ook hier wordt weer veel suikerriet verbouwd. Je kunt je bijna niet voorstellen dat over een kleine afstand het landschap zo kan wisselen. Als je nagaat dat in zee het Great Barrière Reef ligt, dan heb je de witte stranden, dan het groen en de bergen en dan landinwaarts op nog geen 100km begint de Outback al weer. Geweldig.
Townsville is na Brisbane de grootste stad van Queensland. Morgen gaan wij de stad in. Nu zitten wij op een campground net buiten de stad. Einde middag komt er altijd wel wat leven in de brouwerij. De vogels komen weet ik waar vandaan en dan zie je weer allerlei kleuren van de regenboog voorbij vliegen inclusief een hoop kabaal. Wat kunnen die beesten tekeer gaan. Ook grote zwermen witte kaketoes zie je hier nu regelmatig vliegen. Elke avond zitten wij lekker buiten. Nu ook weer achter de laptop. Nog een SMS van Jolanda gehad die ons op de hoogte heeft gehouden hoe het met de verkiezingen is verlopen. Leuk om te horen! Ja, zij is nu degene die alle dagen aan het afstrepen is in plaats van mijn moeder. Het blijft toch een vreemd gevoel…..een gemis.
Vanavond hoorden wij een hoop kabaal in de palmbomen boven ons. Grote beesten zagen wij maar eerst niet precies wat het waren. Bleken het grote vliegende honden te zijn die lekker in de palmen gingen hangen voor de nacht. Ach, weer eens wat anders.
Voordat het jullie op gaat vallen dat wij nog helemaal niets geschreven hebben over ons drinkgedrag……nou, de eerste liters wijn zijn eindelijk gekocht. Vanavond meteen een begin gemaakt. Heerlijk voor het slapen gaan…..en nu maar afwachten….
donderdag 30 november 2006: Townsville rustdag
Zal ik nu maar gewoon melden als het weer anders is geworden…anders is het zo vervelend om te horen. Al vroeg naar de stad gereden. Wij wilden graag naar het HQ Reef toe. Dit is een soort super groot aquarium waar ze een deel van het Great Barrière Reef hebben nagemaakt. Inclusief alle soorten vissen en koraal. Heel veel informatie over het hele gebied. Om het halve uur kon je wel een bijeenkomst bijwonen over verschillende aspecten van het Reef. Wat een kleurenpracht onder water. Wisten wij al maar nu konden wij alles nog een keer op ons gemak bekijken. En dan die vissen. In alle soorten en maten en vooral alle kleuren. Heel veel foto’s gemaakt die wij zo gaan bekijken of die een beetje gelukt zijn en goed overkomen. Over een paar dagen hopen wij alles in het echt te zien maar dan zijn foto’s maken een beetje moeilijk als je aan het snorkelen bent. De natuur onder water is zo fascinerend maar ook heel erg broos. Alles is op elkaar afgestemd en er hoeft maar iets te gebeuren of het evenwicht is weg. Dan blijft er niet veel meer van het koraal over.
Ook hebben wij in het bijbehorende Imax theater een film over de wereld onder water gezien. Dan zwem je er echt helemaal tussen. Nu moet ik hier maar niet te veel aan denken als ik aan het snorkelen ben want dan durf je het water niet meer in.
Na uren kwamen wij er weer uit en zijn toen lekker langs de boulevard gewandeld wat ze hier STRAND noemen. Witte stranden, blauwe zee, parken met BBQ plaatsen, waterspeelplaatsen voor kinderen, koffietenten en ga zo maar door. En vooral schoon!!!!!! Om aan onze broodnodige rust te komen hebben wij ons maar in het gras onder een palmboom neergelegd. Even een kleine break.
Wij wilden eerst nog naar Magnetics Island aan de overkant van deze plaats gaan. Een oversteek van ca. 8km. Maar wij hadden daar te weinig tijd voor en het was niet echt opzienbarend hebben wij ons laten vertellen omdat wij al veel regenwoud hebben gezien. Ook de standen waar wij de komende dagen naar toe gaan schijnen veel mooier te zijn. Dus dat hebben wij maar gelaten. Nu zitten wij weer lekker buiten om 21.30 uur……wat kan een mens toch genieten.
vrijdag 1 december 2006: Townsville – Airlie Beach
Het 1e wat wij vandaag gedaan hebben is mijn lieve schone zus bellen want die is vandaag jarig. Even lekker kunnen bijkletsen (voor haar was het nog oudejaarsavond). Wij stonden buiten bij een telefoon ons peentjes te zweten. Al snikheet en Harry liep al helemaal leeg. Ondertussen vlogen de vogels weer vrolijk rond. Het lijkt net of ze stiekem een volière hebben open gezet en dat alle vogels ontsnapt zijn. Ik blijf mij steeds verwonderen over de kleurenpracht (en herrie). Na als dat geklets ons weer met de camper in beweging gezet. Bijna 280km gereden over de grote Highway nr. 1. Nou, gewoon een 2-baans weg en overdag rustiger dan bij ons de snelwegen om middernacht! Het was weer behoorlijk heet ook al was er ’s morgens wel wat bewolking met ook nog een behoorlijke vochtigheidsgraad. Zelfs bij mij loopt het mijn rug af! De bewolking blijft wel hangen boven de bergen in de verte maar bij ons brandt de zon weer fel op ons bolletje.
Voor de tijd van het jaar is het hier ook bijzonder droog. Iedereen klaagt en wil graag regen zien. Je kunt het ook wel zien aan de omgeving waar wij doorheen rijden. Heel dor allemaal. Bijna alle rivieren en kreekjes waar wij overheen rijden staan droog. Alleen de suikerrietplantage (irrigatie) zijn groen. Ook hier zie je ze nog steeds veel. Ook vallen de vele mango plantage op. Waarschijnlijk een ideaal klimaat. De bomen hangen vol van de vruchten.
Vroeg in de middag een mooie campground opgezocht. Hier blijven wij de komende dagen staan omdat het hier gezellig en mooi moet zijn. En vooral de Whitsunday Islands en het Great Barrière Reef liggen hier voor de kust mooi te wezen en ons te roepen. Dus wij gaan ons nu maar even verdiepen in alle bergen brochures om een keuze te maken wat wij willen gaan doen. Even nog geprobeerd Harry in een heli te krijgen….helaas….zijn voorkeur is toch een boot. Nou, daar is ook niets mis mee hoor!
De rest van de middag lekker geluierd aan het grote zwembad. Wij waren ook niet meer vooruit te branden. Ja…..het leven is zo slecht nog niet.
zaterdag 2 december 2006: Airlie Beach – rustdag
Echt een rustige relaxdag gehouden. Op ons gemak het plaatsje doorgelopen. Voor onze begrippen behoorlijk druk. Vooral veel backpakkers. Dus veel jong grut. Ja, dat heb je als je zelf al op leeftijd bent hihihihi. Nou, Seriana ik zie je hier al rondlopen hoor. Net wat voor jou. Maar wel een gezellige drukte. Met de blauw/groene zee met wat eilanden op de achtergrond, zeilboten als witte stipjes op het water……moet ik nog meer zeggen.
Genieten van een lekkere flat white = koffie (Maud/Carel) onder een grote parasol. Ook nog even naar een andere haven gereden Shut Harbour. Bovenop een heuvel had je vanuit een café een schitterend uitzicht over de kleurrijke baai. Net niet echt als je het ziet. Wat kan de natuur toch ontzettend mooi zijn. Harry wilde eerst ’s middags nog op de fiets stappen maar de fut was er even uit. Het is hier warm en de bergen zijn heel pittig om te beklimmen. Verstandig man hoor! Zou zonde zijn als hij morgen uitgeteld zou zijn want wij hebben een prachtige tour geboekt. Het verslag komt morgen wel weer. Ook nu weer, halverwege de middag, uitstrekt met een boek bij het zwembad gaan liggen. Natuurlijk dik ingesmeerd (factor 30) en onder een parasol. Net heb ik mijn lieve zus nog even gebeld en nu zit ik achter de laptop in de camper met de airco hoog aan. Buiten is het nog ruim 25grd. Harry stond net nog als een muppet voor het raam. Had zijn snorkel op zijn hoofd en mondstuk al in!!!! Oefenen voor de grote duik morgen.
Zondag 3 december 2006: Airlie Beach – rustdag
Dit was weer zo’n dag met een goud randje! Kan weer helemaal ingelijst worden!!!! Wij hadden een excursie geboekt met een grote speedboot. Weliswaar wat aan de toeristische kant maar dat hadden wij er wel voor over. Al om 8.00 uur opgehaald en naar de haven gebracht. Er was zowaar wat bewolking…balen voor deze dag…maar die trok in de loop van de ochtend gelukkig voor een groot deel weg. Na een uur varen tussen de eilanden van de Whitsunday Islands, met verlaten strandjes, hoge bergen en diverse keuren blauwe zee door kwamen wij aan bij onze 1e stop. Met een rubberboot naar een klein strandje gevaren en toen een bergje op geklommen (10 min) naar een uitkijkpunt Hill Loukout. En wat je dan ziet!!!!! Niet te geloven….de foto’s spreken voor zich. Echt bekijken hoor.
Uitzichten op de beroemdste stranden van Australië. Nog nooit een witter strand gezien dan dit. Dan de aparte kleur zee erbij en je hebt een plaatje waarvan je ogen bijna uit hun kassen rollen. Wat een schoonheid om te zien. Helaas was het geen eb anders had je nog meer wit strand gezien. Wat is dan een digitale camera een uitkomst. Je blijft maar aanklikken.
Daarna weer terug de boot in en naar dit mooie witte strand gevaren…Whitsunday Beach. Kan het nog toepasselijker op zondag??? Net voor het strand de boot af naar het strand waden in het lauwwarme water. Maar…..let op….wel met een kompleet pak aan voor de stingers die er in deze tijd zijn. Stingers zijn een soort kwallen die heel erg vervelend kunnen zijn en waar je behoorlijk ziek van kunt worden. Dus iedereen hees zich in een zwart strak pak.
Het strand (7km lang) was echt heel bijzonder. Het leek wel een soort fijne poeder! Doordat het zo ontzettend wit was weerkaatste het zand het zonlicht waardoor het zand niet eens warm was aan de voeten. Nog nooit meegemaakt. Meestal heb je blaren onder je voeten als je niets aantrekt. Heeft Harry mazzel want die leeft echt op grote voet. (of is dat een probleem voor elke De Bree).
Heerlijk bijna anderhalf uur op het strand geweest. Trouwens het kan ook nog decadente dan met een motorjacht. Je kunt je ook hier af laten zetten met een watervliegtuig of gewoon met een helikopter landen op het strand. Terug op het schip een genoten van een heerlijke lunch.
Na een half uurtje varen aangekomen bij een mooie lagune. Nou, hier moesten wij ons weer in een strakke “”latex” pak hijsen, snorkel op en jumpen in het water. Nou, daar hebben wij een heel lange tijd in gelegen. Tja, hoe moet je deze pracht nu omschrijven. Alles is schitterend in kwadraat. Het koraal natuurlijk maar vooral toch ook al die vissen in alle maten en kleuren. Vissen in de meest uiteenlopende kleuren, met strepen, stippen, kleurcombinatie waar je alleen van kan dromen. Van vissen van een paar centimeter tot vissen van wel een halve meter groot. En die zwemmen dan gewoon onder je door of zitten te smikkelen bij het koraal. Dan voel je je wel klein in deze grote onder water wereld. Soms weet je niet waar je kijken moet. Wat een belevenis. En dat alleen maar met een snorkel en een paar flippers aan. Onze dag kon niet meer stuk.
Nou, je kunt wel zeggen dat wij genoten hebben. Nu zitten wij (half 11) nog lekker buiten na te genieten van deze mooie, maar ook vermoeiende dag. En wij zitten al te kijken of wij overmorgen niet nog een mooie trip naar het buitenrif kunnen maken en dan alleen maar snorkelen.
Morgen gaan wij proberen jullie helemaal lekker te maken met onze verhalen en vooral de foto’s die wij zo gaan uitzoeken om jullie blij mee te maken. Jullie waren zo enthousiast over onze andere foto’s. Morgen wil Harry lekker gaan fietsen….in de bergen….hij wel….dus voor mij verplicht relaxen aan het zwembad….je zal er maar mee gestraft worden.
Maandag 4 december 2006: Airlie Beach – rustdag
Jullie zullen wel denken….weer een rustdag! Natuurlijk gisterenavond nagenoten van ons uitstapje naar de eilanden. Top!!!!
Al vroeg wakker door……een aantal parkieten die een boom uitgekozen hadden bij ons raam! En die gaan toch tekeer! Nou, ik weet zeker dat een aantal mensen dat geluid wel herkennen. Maar ach, het is toch ook wel weer heel bijzonder om juist door deze buiten geluiden wakker te worden. Beter zo dan van verkeer. Harry dus fietsen en ik….naar het grote tropische zwembad. Na 90km was hij weer terug met een grote smile op zijn gezicht. Nou, die heeft wel genoten zo te zien. Daarna samen nog lekker liggen spartelen in het zwembad en….voor de volgende dag nog maar een excursie geboekt naar het Great Barrier Reef. Wij kunnen er geen genoeg van krijgen van die mooie onderwater wereld.
Dinsdag 5 december 2006: Airlie Beach – rustdag
Weer vrolijk gewekt door allerlei vogelgeluiden. Zodra het licht gaat worden of juist de schemering gaat vallen dan worden alles vogels hyper. Ze vliegen aan en af en gaan toch te keer. Zitten wij voor de camper en dan zeggen we: Kijk daar heb je weer een aantal rainbow lorikeets of he, daar vliegen weer een aantal witte kaketoes. Heel bijzonder.
Maar om 7 uur stonden wij al klaar om opgehaald te worden voor onze snorkeldag. Met een hele grote snelle catamaran vlogen wij over het water richting het Reef. Eerst nog wat donkere wolken…..en in de verte zagen wij zelfs……liquid sun…..(gewoon regen). Maar dat ging aan ons voorbij en voordat wij er waren scheen de zon ook weer. Ja, aan de temperatuur ligt het niet. Nog steeds snikkie heet dat je er soms niet goed van wordt. Het mag ook iets minder hoor.
Een 1e klas verzorging op de boot door de 25 koppige bemanning. Je werd echt in de watten gelegd. Bij het rif ligt een groot ponton waar vandaan alle activiteiten plaatsvinden. Wij hebben het gewoon bij het snorkelen gehouden.
Ja, daar ga ik weer…….tussen duizenden vissen lig je weer te spartelen. Je komt ogen te kort. En de vissen waarschijnlijk ook. Soms blijven ze voor mijn bril hangen en kijken mij aan. Allerlei soorten en maten. En het koraal is hier ook weer prachtig. We hebben uren in het water gelegen. Alleen er even uit om de inwendige mens te versterken. Een heerlijk buffet met allerlei pasta’s, zeevruchten en salades. En daarna….hup ons pak weer aan en het water in. Over het pak ook nog een zwemvest….niet voor het verzuipen hoor…maar je drijft dan lekker en dan kost het iets minder energie dan wanneer je ook nog moet zwemmen om je drijvend te houden. Ook hier waren de pakken weer nodig voor de eventuele stingers. En….vissen gezien en mee gezwommen….zo groot. Vissen van wel een halve meter of meer. En dan die speciale vis. Die schijnt kind aan huis te zijn bij het ponton. Een vis van wel 1,8 meter lang en 75cm hoog. Bijna mijn lengte dus…..en daar zwommen wij mee. Wij konden hem zelfs aanraken!!!! Geweldig. Wij konden natuurlijk in het water niet tegen elkaar praten….zo lastig als je mond dan vol loopt….maar wij knepen elkaar steeds in de handen….zo ongelofelijk mooi en bijzonder vonden wij het steeds. Echt geen woorden voor. Harry zal jullie nog wel uitgebreid over deze speciale ontmoeting schrijven…..op zijn manier.
Wij waren pas om 18.00 uur weer terug bij onze camper. Helemaal gesloopt. Ach, je wordt wat ouder en dan gaat het kaarsje wel eens even uit. Maar wel met een voldaan gevoel.
Vroeg naar bed….het was tenslotte sinterklaasavond….kadootjes toch???
Woensdag 6 december 2006: Airlie Beach – Rockhampton
Dat was een lekkere start vandaag. Ik was al vroeg wakker en kotsmisselijk en duizelig zodra ik mij bewoog. Geen idee hoe het kwam…wel wat last van mijn hoofd en nek. Heel rustig vanaf 6.30 uur opgestart. Zat ik al vroeg buiten als een zombie met een bak bij mij. Of ik nu teveel zon op mijn hoofd gehad heb of misschien dat schommelen de hele dag op de golven…geen idee…..
Heel langzaam trok het weg…..en wij om half 9 op pad. Wij zijn weer op weg na 5 nachten in Airlie Beach. Vandaag een behoorlijke afstand afgelegd. Bijna 500km hebben wij gereden. Eerst wilden wij dat in 2 etappes doen maar het ging best vlot en de omgeving was niet echt inspirerend genoeg om hier wat vroeger aan te komen. En….ik heb het altijd over het mooie weer….wij hebben toch wel wat regen gehad. Of moet ik zeggen …..wat lauwwarm water uit de lucht dat niet eens de grond helemaal nat kon maken. Maar toch….het is dus niet altijd zonneschijn en ik wel later niet horen dat wij niet eerlijk over het weer zijn geweest. De temperatuur blijft nog steeds rond de 30grd hangen. Heet dus.
Voor de mensen hier had de regen wel met bakken uit de lucht mogen vallen. Wat een droogte!!!! Het landschap is gewoon geel/bruin met af en toe een groen toefje. Vooral het gebied tussen Mackay en Rockhampton is niet veel bijzonders. Je ziet veel koeien grazen…..ik zou niet weten wat ze zoeken. Er zal toch wel af en toe een lekker mals sprietje tussen zitten anders liggen ze echt met 4 poten omhoog. Je kunt de ribbetjes tellen. Verder zijn er wat lichte heuvels en soms een wat bochtig traject. Wel een aardige lunchstop gemaakt aan zee. 10m van het strand aan de blauwe zee. Inmiddels scheen de zon ook weer volop……maar ze waarschuwden wel om maar niet te gaan pootje baden. Wellicht kom je dan met een been minder het water uit…..er zaten hier nl. nogal wat krokodillen. Dus ons even maar niet aan het strand gewaagd. De helden!!!!!
Voordat wij de campground opgingen weer flink wat boodschappen ingeslagen. Ja, de inwendige mens moet toch wel verzorgd worden. Toen wij de campground opreden en tussen de bomen gingen staan werden wij verwelkomd door wel honderden kleurrijke vogels in allerlei soorten en maten. En een gekrijs!!!!!! Wat een herrie maken die beesten. Ze vlogen af en aan. Niet normaal. Zodra het donker is zijn ze weer stil….nu morgenochtend maar afwachten……dan zijn wij in ieder geval vroeg wakker als ze weer beginnen zodra het licht wordt. En dat begint hier al om 5 uur.
Deze plaats waar wij nu zijn ligt op de Steenbokskeerkring (weet je nog wel van school????) Officieel verlaten wij hier morgen dus de tropen en gaan wij het subtropische deel van Queensland in.
Dan gaan er ook meer plaatsjes komen en zal het wel wat drukker gaan worden. Vandaag kwam je soms door gehuchten.,……1 keer met je ogen knipperen en je was er doorheen. Je zult er toch maar wonen.
Harry heeft nu net lekker voor een heerlijke cappuccino gezorgd…wat een verwennerij. Ik ben weer helemaal de oude. Nergens last meer van. Geen idee wat het nu geweest is. Even morgen afwachten of het niet weer gebeurd.
Donderdag 7 december 2006: Rockhampton – Hervey Bay
Vroeg op pad want ook vandaag weer een flinke afstand af te leggen. Een beetje half bewolkt. Nou, je gaat wel merken dat je toch een stuk zuidelijker zit dan de afgelopen dagen. De temperatuur ’s nachts is een stuk aangenamer. Eindelijk weer eens weer om lekker tegen elkaar aan te liggen. Geen geplak meer en gewoon gebruik maken van het dekbed. Ook de vogels deden weer heerlijk hun best.
Vandaag weer de Bruce Highway nr. 1 opgegaan. Het 1e stuk lekker doorgereden. Het landschap was niet echt super. Wel zag je steeds meer groene grassprietjes komen tussen het dorre bruin. Dus….er zal wel zo af en toe een buitje vallen. Bij het gehucht Miriam Vale de highway verlaten om een binnendoor route te nemen. Veel groener, veel meer bochten en veel meer heuvels. Niet echt saai maar ook weer niet om veel over te schrijven. Dus ik bespaar het jullie.
Wel een leuke ontmoeting in dit plaatsje tijdens koffiestop. Een Nederlands stel dat 4 maanden aan het rondtrekken is. Een half uur met elkaar aan tafel gezeten en veel gegevens uitgewisseld. Leuk hoor die spontane ontmoetingen. Daarna weer op weg gegaan (via Bundaberg) naar Hervey Bay. Heerlijke temperatuur. Wij staan nu op een campground aan zee. Terwijl ik nu zitten te typen kijk ik zo op het water uit. Hier blijven wij een paar nachten omdat wij ook nog naar het tegenover liggende eiland willen gaan. Fraser Island. Moet heel bijzonder zijn.
En….wat denk je….daar komen die Nederlanders ook aan die wij onderweg tegengekomen zijn. Kan je nagaan…wel 8 campgrounds hier en dan kom je elkaar zo weer tegen. Natuurlijk gezellig met zijn viertjes aan de wijn en hapjes. Dat hebben wij de hele avond volgehouden. Heel gezellig. Kregen wij nog bezoek van een possum. Wat een schattig kopje heeft dat beest. Ik ga morgen proberen er een foto van te maken als hij tenminste blijft zitten. Ook zagen wij in de verte in zee dolfijnen zwemmen. Maar een beetje te ver weg voor een goede foto.
Daarna moe maar voldaan ons bedje weer ingedoken.
Vrijdag 8 december 2006: Hervey Bay – rustdag
De hele nacht bijna geregend!!!!! Wel gezellig geluid zo op ons dakje. Maar ’s morgens was het zwaar bewolkt…….. Ook nu maar weer wat huishoudelijke taken uitgevoerd. Stoffen, zuigen en de was doen. Ja, jongens….ook in de vakantie gaat dat gewoon door. Vanmorgen een rustig de boulevard over gelopen. Veel terrasjes, winkeltjes en restaurants. En……veel regenbuien. Voor het eerst dat wij overdag gewoon veel regen hebben. Ja, de temperaturen zijn goed.
Dus maar lekker op een terras aan de cappuccino gegaan. Later kwamen onze buurtjes ook nog koffie drinken op hetzelfde terras. Weer zitten kletsen. Zij komen uit Friesland en zijn ook gestopt met werken. (57 en 45 jaar). Zijn soms ook maanden onderweg, werken ook soms op een camping in Kroatië en hebben thuis hun huis verhuurd zodat ze dan zelf in een caravan wonen. Leuk stel.
Door de regen zitten wij nu gewoon overdag binnen!!!!! Harry ligt lekker onderuit op onze bank de lezen en ik zit nu lekker achter de laptop. Voor morgen gaan wij nog een toer boeken naar Fraser Island. Duimen dat het weer toch iets droger is.
Ook nog even emails nagekeken. Helaas hier geen draadloos dus maar even het café ingegaan. Tjonge, wat een commentaar op onze website. Ja, het kleurtje is echt…..ja, het badpak…ik wilden geen aanstootgevende foto’s erop zetten…jullie moeten toch nog kunnen slapen. En sorry, die witte stranden zijn echt. Maar wel leuk om te lezen dat jullie het in ieder geval waarderen dat wij jullie lastigvallen met die verschrikkelijke foto’s.
HMMMMM….Harry is zich al weer aan het voorbereiden op zijn volgende verhaaltje.
Zaterdag 9 december 2006: Hervey Bay – rustdag
Gisteren einde middag begon het bij Harry toch nog even te kriebelen. Hij heeft zijn schoenen aangetrokken en heeft op het strand hard gelopen. 5 minuten dribbelen en 5 minuten rust. Big smile want het luie zweet was er weer uit. Niet echt goed voor de gewrichten maar je moet toch wat.
’s Avonds zijn onze buurtjes nog een lekker wijntje komen drinken. Wat leuke tips uitgewisseld en toen naar bed want om 8 uur werden wij al weer opgehaald voor onze excursie naar Fraser Island.
Dit is een heel speciaal eiland. Het is het grootste zandeiland ter wereld. Nergens op dit aardbolletje kom je dit tegen. Denk nou niet dat je alleen maar zand ziet!!! In de loop van miljoenen jaren is het helemaal begroeid met planten en bomen die zich aangepast hebben aan dit zand. Tot wel 600m diep kan je blijven graven maar je vind niet anders dan zand zand en nog eens zand. De begroeiing bestaat uit wilde bloemen, zelfs een stukje regenwoud, gekleurde zandklippen, witte stranden, zoetwatermeren en veel vogels, slangen en dingo’s.
Nou, op dit eiland zijn wij de hele dag geweest. Eerst met een soort pont een uur gevaren en op het strand afgezet. Daar stond een speciale 4WD bus op ons te wachten. Dwars het eiland overgestoken. Het eiland is 124km lang en tussen de 5 en 21km breed. Tjonge, wat een rit. Alleen maar zeer smalle zandpaden van heeeeel mul zand. De auto’s en bussen passen net op het pad strak tussen de bomen en struiken door. En dat gaat als een speer. Strak in de riemen dender je door de kuilen. Heuvel op en af, steeds maar bochten, bochten………Wel gaaf hoor. Veel afwisselende vegetatie. Ineens lijkt het of er een streep is getrokken want dan bevind je je in het tropische regenwoud, Bomen (soms kaarsrecht) van wel 40-50m hoog. Geweldige varens maken het een ondoordringbaar geheel. Ach, en dan zie je daar gewoon een HANDGROTE spin hangen…….
Aan de andere kant over het strand bereden. Door de branding, langs duinen, scheepswrak en zoetwaterbeekjes. Die stromen gewoon naar zee toe. En super helder en drinkbaar. Toen weer ergens in het midden van het eiland naar een zoetwatermeer. Witte zandstranden omringd door alleen maar bomen. Het zand in combinatie met het water was goed voor je huid. Dus iedereen stond daar een partij de scrubben…….dus iedereen ging weg met een zacht huidje.
Toen weer onze bus ingestapt die ons eind van de dag weer naar de andere kant van het eiland bracht waar de boot al weer op het witte strand op ons lag te wachten. Uitgezwaaid door een aantal dolfijnen vertrokken wij weer naar Hervey Bay. Helemaal op!!!!! Je kan het volgens mij vergelijken met een dag op een trilplaat staan. De hele dag wordt je door elkaar gehusseld. Op en neer, links naar rechts. Nou, de echte 4WD fanaten kunnen hier hun hart ophalen. Door de droogte was het zand zo zacht dat het wel water leek. Maar weer genoten want het was toch weer een hele belevenis.
’s Avonds mijn lieve zus nog gebeld. Nou, die kan er ook wat van. Ze is mij aan het na-apen geweest. Dacht ook maar: laat ik ook maar eens goed van de keldertrap afdenderen. Wat Ella kan kan ik nog beter!!!! Ze is helemaal bont en blauw, gekneusde ribben, 3 gescheurde nagels en ga maar door. Na 2 treden kwamen er nog 10 maar die heeft ze op een andere manier gedaan. Maar gelukkig net zo ongelukkig gevallen als Gert. Die is nog veel verder van huis met zijn gebroken elleboog.
Maar verder weer lekker bijgeklets…en er nu toch wel om gelachen.
Toen moe maar voldaan lekker ons bedje opgezocht….morgen gaan wij weer op pad.
Zondag 10 december 2006: Hervey Bay – Imbil
Mooie toeristische route gereden. Eerst even naar Tin Can Bay waar dolfijnen zouden zitten. Maar die kwamen alleen maar ’s morgens. Aangezien het niet echt een gezellig plaatsje was om te blijven – wij waren er vroeg – zijn wij toch maar weer doorgereden. Even de kust tijdelijk verlaten en bij Gympie (wat een naam) de mooie route door de Mary River Valley gevolgd. Maar stevig heuvel op en af. Maar behoorlijk groen en veel ananasplantages. Ook de koeien zien er hier ten minste goed doorvoed uit. Of zullen ze rijp zijn voor de slacht??? Begin van de morgen nog een kleine regenbui op ons dak…van de camper…..maar daarna heeft half bewolkt….goed uit te houden.
Wij zitten nu in een gat……op een campground langs de Yarra Creek. Ja, nu eens niet zoveel te vertellen.
Maandag 11 december 2006: Imbil – Forest Glen
Vroeg op pad…..door weer een schitterend gebied. Heuvels van ca. 400m hoog. Maar behoorlijk pittig klimmen en dalen. Een toeristische route gevolgd door kleine gehuchten. Dwars door de Blackall range gereden. Trouwens, het had bijna de hele nacht geregend. Vandaar dat het hier zo groen is. Maar toen wij vertrokken deed de zon al weer zijn best om ons een goed gevoel te geven. Puf puf….wat fijn die airco. Op naar de Sunshine Coast. Nou, en daar ben je dan niet alleen!!!!!! In het noordelijkste puntje begonnen bij Noosa Heads. Een soort Wassenaar aan de zee. Kompleet met binnenwateren die uitkomen in de oceaan. Met privé-stranden voor deur en uiteraard ontbreekt een “klein” bootje ook niet. Ja, je wilt toch wel behoorlijk voor de dag komen. Wij keken echt ons ogen uit. Mooie strak uitziende, supermoderne huizen….helemaal onze stijl. Moeten wij toch nog verhuizen????? Ja, maar dan kan je de knip hier wel opentrekken. Je ziet het al aan de auto’s die hier rondrijden. Uiteraard wordt deze plaats druk bezocht door allerlei vakantiegangers. Gek wordt je van al die mensen. Maar snel afgezakt langs de kust met de ene Beach naar de andere Beach. En druk!!!!! Waren wij nog helemaal niet gewend….al die mensen, winkels, hotels en ga zo maar door. Drukke wegen, grote winkelcentra. De kust met het strand is hier ook echt prachtig maar na een lekkere cappuccino stop hadden wij het hier wel even gehad. Gewoon even 20km het binnenland in en dan naar een camping toe waar je gewoon weer in een soort tropisch woud zit en waar de vogels weer gewoon rond de camper vliegen. Rust….tja….misschien een dagje ouder!!! Wat een ouwe lullen zijn wij ook. En dan zien hier de vakanties nog niet eens echt begonnen.
Dinsdag 12 december 2006: Forest Glen - rustdag
Ja, jullie hebben wel in de gaten dat wij regelmatig op ons kont zitten. Zelfs Jolanda viel het op dat wij toch wel heel rustig aan deden. Ja, wij leren het om op tijd onze rust te nemen. Hihihihi
Dus…..uitgeslapen…voor zover je dat hier kan. Harry was veel wakker geweest dus niet echt fit om de fiets te nemen….verstandig dus. Terwijl het toch een heerlijke koele nacht was van maar 19grd. Dat was in het noorden wel anders met temperaturen van rond de 24-26grd.
Dus heerlijk het dekbed over het laken getrokken. Dat slaapt toch wel wat fijner.
De zon scheen ook weer flink dus met factor 30 was het net uit te houden. Bijna steeds in de schaduw gebleven…want anders krijgen wij toch steeds commentaar op onze bruine velletje.
Vanmiddag nog even bij wat vogels gaan kijken die van eten voorzien werden. Het lijkt wel of ze het weten. Klokslag 3 uur komen ze uit de bossen en ja hoor, daar is het eten. Vooral de felgroene parkieten en de rainbow lorries waren volop aanwezig. Ja, het lijkt wel of de rainbow ons volgt Jolan, misschien toch een betekenis. Weer behoorlijk wat foto’s gemaakt.
Verder heerlijk allebei rustig zitten lezen, kletsen en vooral genoten……
Morgen gaan wij een route iets meer het binnenland in nemen. Daar proberen wij jullie dan weer wat toe te sturen. En kijken of jullie ook nog eens aan ons gedacht hebben.
Hihihihi…..Harry ligt nu met boek en al op schoot te slapen….zo is het echt een schatje….
Ja, en dan voor je het weet staat Kerst voor de deur. Wij hebben er nog geen gevoel bij. Langzaam zie je in de winkels steeds meer versiering komen. Maar binnen wordt hier niet echt een kerstboom gezet. Wel zie je hier aan de huizen heel veel lampjes hangen….heeeeel veeeel….lekker fout….
Sorry hoor…als ik iemand voor het hoofd stoot. Maar de Kermis is er niets bij. Gek hoor, over 2 weken is het al zover.
Jullie zullen wel denken….weer een rustdag! Natuurlijk gisterenavond nagenoten van ons uitstapje naar de eilanden. Top!!!!
Al vroeg wakker door……een aantal parkieten die een boom uitgekozen hadden bij ons raam! En die gaan toch tekeer! Nou, ik weet zeker dat een aantal mensen dat geluid wel herkennen. Maar ach, het is toch ook wel weer heel bijzonder om juist door deze buiten geluiden wakker te worden. Beter zo dan van verkeer. Harry dus fietsen en ik….naar het grote tropische zwembad. Na 90km was hij weer terug met een grote smile op zijn gezicht. Nou, die heeft wel genoten zo te zien. Daarna samen nog lekker liggen spartelen in het zwembad en….voor de volgende dag nog maar een excursie geboekt naar het Great Barrier Reef. Wij kunnen er geen genoeg van krijgen van die mooie onderwater wereld.
Dinsdag 5 december 2006: Airlie Beach – rustdag
Weer vrolijk gewekt door allerlei vogelgeluiden. Zodra het licht gaat worden of juist de schemering gaat vallen dan worden alles vogels hyper. Ze vliegen aan en af en gaan toch te keer. Zitten wij voor de camper en dan zeggen we: Kijk daar heb je weer een aantal rainbow lorikeets of he, daar vliegen weer een aantal witte kaketoes. Heel bijzonder.
Maar om 7 uur stonden wij al klaar om opgehaald te worden voor onze snorkeldag. Met een hele grote snelle catamaran vlogen wij over het water richting het Reef. Eerst nog wat donkere wolken…..en in de verte zagen wij zelfs……liquid sun…..(gewoon regen). Maar dat ging aan ons voorbij en voordat wij er waren scheen de zon ook weer. Ja, aan de temperatuur ligt het niet. Nog steeds snikkie heet dat je er soms niet goed van wordt. Het mag ook iets minder hoor.
Een 1e klas verzorging op de boot door de 25 koppige bemanning. Je werd echt in de watten gelegd. Bij het rif ligt een groot ponton waar vandaan alle activiteiten plaatsvinden. Wij hebben het gewoon bij het snorkelen gehouden.
Ja, daar ga ik weer…….tussen duizenden vissen lig je weer te spartelen. Je komt ogen te kort. En de vissen waarschijnlijk ook. Soms blijven ze voor mijn bril hangen en kijken mij aan. Allerlei soorten en maten. En het koraal is hier ook weer prachtig. We hebben uren in het water gelegen. Alleen er even uit om de inwendige mens te versterken. Een heerlijk buffet met allerlei pasta’s, zeevruchten en salades. En daarna….hup ons pak weer aan en het water in. Over het pak ook nog een zwemvest….niet voor het verzuipen hoor…maar je drijft dan lekker en dan kost het iets minder energie dan wanneer je ook nog moet zwemmen om je drijvend te houden. Ook hier waren de pakken weer nodig voor de eventuele stingers. En….vissen gezien en mee gezwommen….zo groot. Vissen van wel een halve meter of meer. En dan die speciale vis. Die schijnt kind aan huis te zijn bij het ponton. Een vis van wel 1,8 meter lang en 75cm hoog. Bijna mijn lengte dus…..en daar zwommen wij mee. Wij konden hem zelfs aanraken!!!! Geweldig. Wij konden natuurlijk in het water niet tegen elkaar praten….zo lastig als je mond dan vol loopt….maar wij knepen elkaar steeds in de handen….zo ongelofelijk mooi en bijzonder vonden wij het steeds. Echt geen woorden voor. Harry zal jullie nog wel uitgebreid over deze speciale ontmoeting schrijven…..op zijn manier.
Wij waren pas om 18.00 uur weer terug bij onze camper. Helemaal gesloopt. Ach, je wordt wat ouder en dan gaat het kaarsje wel eens even uit. Maar wel met een voldaan gevoel.
Vroeg naar bed….het was tenslotte sinterklaasavond….kadootjes toch???
Woensdag 6 december 2006: Airlie Beach – Rockhampton
Dat was een lekkere start vandaag. Ik was al vroeg wakker en kotsmisselijk en duizelig zodra ik mij bewoog. Geen idee hoe het kwam…wel wat last van mijn hoofd en nek. Heel rustig vanaf 6.30 uur opgestart. Zat ik al vroeg buiten als een zombie met een bak bij mij. Of ik nu teveel zon op mijn hoofd gehad heb of misschien dat schommelen de hele dag op de golven…geen idee…..
Heel langzaam trok het weg…..en wij om half 9 op pad. Wij zijn weer op weg na 5 nachten in Airlie Beach. Vandaag een behoorlijke afstand afgelegd. Bijna 500km hebben wij gereden. Eerst wilden wij dat in 2 etappes doen maar het ging best vlot en de omgeving was niet echt inspirerend genoeg om hier wat vroeger aan te komen. En….ik heb het altijd over het mooie weer….wij hebben toch wel wat regen gehad. Of moet ik zeggen …..wat lauwwarm water uit de lucht dat niet eens de grond helemaal nat kon maken. Maar toch….het is dus niet altijd zonneschijn en ik wel later niet horen dat wij niet eerlijk over het weer zijn geweest. De temperatuur blijft nog steeds rond de 30grd hangen. Heet dus.
Voor de mensen hier had de regen wel met bakken uit de lucht mogen vallen. Wat een droogte!!!! Het landschap is gewoon geel/bruin met af en toe een groen toefje. Vooral het gebied tussen Mackay en Rockhampton is niet veel bijzonders. Je ziet veel koeien grazen…..ik zou niet weten wat ze zoeken. Er zal toch wel af en toe een lekker mals sprietje tussen zitten anders liggen ze echt met 4 poten omhoog. Je kunt de ribbetjes tellen. Verder zijn er wat lichte heuvels en soms een wat bochtig traject. Wel een aardige lunchstop gemaakt aan zee. 10m van het strand aan de blauwe zee. Inmiddels scheen de zon ook weer volop……maar ze waarschuwden wel om maar niet te gaan pootje baden. Wellicht kom je dan met een been minder het water uit…..er zaten hier nl. nogal wat krokodillen. Dus ons even maar niet aan het strand gewaagd. De helden!!!!!
Voordat wij de campground opgingen weer flink wat boodschappen ingeslagen. Ja, de inwendige mens moet toch wel verzorgd worden. Toen wij de campground opreden en tussen de bomen gingen staan werden wij verwelkomd door wel honderden kleurrijke vogels in allerlei soorten en maten. En een gekrijs!!!!!! Wat een herrie maken die beesten. Ze vlogen af en aan. Niet normaal. Zodra het donker is zijn ze weer stil….nu morgenochtend maar afwachten……dan zijn wij in ieder geval vroeg wakker als ze weer beginnen zodra het licht wordt. En dat begint hier al om 5 uur.
Deze plaats waar wij nu zijn ligt op de Steenbokskeerkring (weet je nog wel van school????) Officieel verlaten wij hier morgen dus de tropen en gaan wij het subtropische deel van Queensland in.
Dan gaan er ook meer plaatsjes komen en zal het wel wat drukker gaan worden. Vandaag kwam je soms door gehuchten.,……1 keer met je ogen knipperen en je was er doorheen. Je zult er toch maar wonen.
Harry heeft nu net lekker voor een heerlijke cappuccino gezorgd…wat een verwennerij. Ik ben weer helemaal de oude. Nergens last meer van. Geen idee wat het nu geweest is. Even morgen afwachten of het niet weer gebeurd.
Donderdag 7 december 2006: Rockhampton – Hervey Bay
Vroeg op pad want ook vandaag weer een flinke afstand af te leggen. Een beetje half bewolkt. Nou, je gaat wel merken dat je toch een stuk zuidelijker zit dan de afgelopen dagen. De temperatuur ’s nachts is een stuk aangenamer. Eindelijk weer eens weer om lekker tegen elkaar aan te liggen. Geen geplak meer en gewoon gebruik maken van het dekbed. Ook de vogels deden weer heerlijk hun best.
Vandaag weer de Bruce Highway nr. 1 opgegaan. Het 1e stuk lekker doorgereden. Het landschap was niet echt super. Wel zag je steeds meer groene grassprietjes komen tussen het dorre bruin. Dus….er zal wel zo af en toe een buitje vallen. Bij het gehucht Miriam Vale de highway verlaten om een binnendoor route te nemen. Veel groener, veel meer bochten en veel meer heuvels. Niet echt saai maar ook weer niet om veel over te schrijven. Dus ik bespaar het jullie.
Wel een leuke ontmoeting in dit plaatsje tijdens koffiestop. Een Nederlands stel dat 4 maanden aan het rondtrekken is. Een half uur met elkaar aan tafel gezeten en veel gegevens uitgewisseld. Leuk hoor die spontane ontmoetingen. Daarna weer op weg gegaan (via Bundaberg) naar Hervey Bay. Heerlijke temperatuur. Wij staan nu op een campground aan zee. Terwijl ik nu zitten te typen kijk ik zo op het water uit. Hier blijven wij een paar nachten omdat wij ook nog naar het tegenover liggende eiland willen gaan. Fraser Island. Moet heel bijzonder zijn.
En….wat denk je….daar komen die Nederlanders ook aan die wij onderweg tegengekomen zijn. Kan je nagaan…wel 8 campgrounds hier en dan kom je elkaar zo weer tegen. Natuurlijk gezellig met zijn viertjes aan de wijn en hapjes. Dat hebben wij de hele avond volgehouden. Heel gezellig. Kregen wij nog bezoek van een possum. Wat een schattig kopje heeft dat beest. Ik ga morgen proberen er een foto van te maken als hij tenminste blijft zitten. Ook zagen wij in de verte in zee dolfijnen zwemmen. Maar een beetje te ver weg voor een goede foto.
Daarna moe maar voldaan ons bedje weer ingedoken.
Vrijdag 8 december 2006: Hervey Bay – rustdag
De hele nacht bijna geregend!!!!! Wel gezellig geluid zo op ons dakje. Maar ’s morgens was het zwaar bewolkt…….. Ook nu maar weer wat huishoudelijke taken uitgevoerd. Stoffen, zuigen en de was doen. Ja, jongens….ook in de vakantie gaat dat gewoon door. Vanmorgen een rustig de boulevard over gelopen. Veel terrasjes, winkeltjes en restaurants. En……veel regenbuien. Voor het eerst dat wij overdag gewoon veel regen hebben. Ja, de temperaturen zijn goed.
Dus maar lekker op een terras aan de cappuccino gegaan. Later kwamen onze buurtjes ook nog koffie drinken op hetzelfde terras. Weer zitten kletsen. Zij komen uit Friesland en zijn ook gestopt met werken. (57 en 45 jaar). Zijn soms ook maanden onderweg, werken ook soms op een camping in Kroatië en hebben thuis hun huis verhuurd zodat ze dan zelf in een caravan wonen. Leuk stel.
Door de regen zitten wij nu gewoon overdag binnen!!!!! Harry ligt lekker onderuit op onze bank de lezen en ik zit nu lekker achter de laptop. Voor morgen gaan wij nog een toer boeken naar Fraser Island. Duimen dat het weer toch iets droger is.
Ook nog even emails nagekeken. Helaas hier geen draadloos dus maar even het café ingegaan. Tjonge, wat een commentaar op onze website. Ja, het kleurtje is echt…..ja, het badpak…ik wilden geen aanstootgevende foto’s erop zetten…jullie moeten toch nog kunnen slapen. En sorry, die witte stranden zijn echt. Maar wel leuk om te lezen dat jullie het in ieder geval waarderen dat wij jullie lastigvallen met die verschrikkelijke foto’s.
HMMMMM….Harry is zich al weer aan het voorbereiden op zijn volgende verhaaltje.
Zaterdag 9 december 2006: Hervey Bay – rustdag
Gisteren einde middag begon het bij Harry toch nog even te kriebelen. Hij heeft zijn schoenen aangetrokken en heeft op het strand hard gelopen. 5 minuten dribbelen en 5 minuten rust. Big smile want het luie zweet was er weer uit. Niet echt goed voor de gewrichten maar je moet toch wat.
’s Avonds zijn onze buurtjes nog een lekker wijntje komen drinken. Wat leuke tips uitgewisseld en toen naar bed want om 8 uur werden wij al weer opgehaald voor onze excursie naar Fraser Island.
Dit is een heel speciaal eiland. Het is het grootste zandeiland ter wereld. Nergens op dit aardbolletje kom je dit tegen. Denk nou niet dat je alleen maar zand ziet!!! In de loop van miljoenen jaren is het helemaal begroeid met planten en bomen die zich aangepast hebben aan dit zand. Tot wel 600m diep kan je blijven graven maar je vind niet anders dan zand zand en nog eens zand. De begroeiing bestaat uit wilde bloemen, zelfs een stukje regenwoud, gekleurde zandklippen, witte stranden, zoetwatermeren en veel vogels, slangen en dingo’s.
Nou, op dit eiland zijn wij de hele dag geweest. Eerst met een soort pont een uur gevaren en op het strand afgezet. Daar stond een speciale 4WD bus op ons te wachten. Dwars het eiland overgestoken. Het eiland is 124km lang en tussen de 5 en 21km breed. Tjonge, wat een rit. Alleen maar zeer smalle zandpaden van heeeeel mul zand. De auto’s en bussen passen net op het pad strak tussen de bomen en struiken door. En dat gaat als een speer. Strak in de riemen dender je door de kuilen. Heuvel op en af, steeds maar bochten, bochten………Wel gaaf hoor. Veel afwisselende vegetatie. Ineens lijkt het of er een streep is getrokken want dan bevind je je in het tropische regenwoud, Bomen (soms kaarsrecht) van wel 40-50m hoog. Geweldige varens maken het een ondoordringbaar geheel. Ach, en dan zie je daar gewoon een HANDGROTE spin hangen…….
Aan de andere kant over het strand bereden. Door de branding, langs duinen, scheepswrak en zoetwaterbeekjes. Die stromen gewoon naar zee toe. En super helder en drinkbaar. Toen weer ergens in het midden van het eiland naar een zoetwatermeer. Witte zandstranden omringd door alleen maar bomen. Het zand in combinatie met het water was goed voor je huid. Dus iedereen stond daar een partij de scrubben…….dus iedereen ging weg met een zacht huidje.
Toen weer onze bus ingestapt die ons eind van de dag weer naar de andere kant van het eiland bracht waar de boot al weer op het witte strand op ons lag te wachten. Uitgezwaaid door een aantal dolfijnen vertrokken wij weer naar Hervey Bay. Helemaal op!!!!! Je kan het volgens mij vergelijken met een dag op een trilplaat staan. De hele dag wordt je door elkaar gehusseld. Op en neer, links naar rechts. Nou, de echte 4WD fanaten kunnen hier hun hart ophalen. Door de droogte was het zand zo zacht dat het wel water leek. Maar weer genoten want het was toch weer een hele belevenis.
’s Avonds mijn lieve zus nog gebeld. Nou, die kan er ook wat van. Ze is mij aan het na-apen geweest. Dacht ook maar: laat ik ook maar eens goed van de keldertrap afdenderen. Wat Ella kan kan ik nog beter!!!! Ze is helemaal bont en blauw, gekneusde ribben, 3 gescheurde nagels en ga maar door. Na 2 treden kwamen er nog 10 maar die heeft ze op een andere manier gedaan. Maar gelukkig net zo ongelukkig gevallen als Gert. Die is nog veel verder van huis met zijn gebroken elleboog.
Maar verder weer lekker bijgeklets…en er nu toch wel om gelachen.
Toen moe maar voldaan lekker ons bedje opgezocht….morgen gaan wij weer op pad.
Zondag 10 december 2006: Hervey Bay – Imbil
Mooie toeristische route gereden. Eerst even naar Tin Can Bay waar dolfijnen zouden zitten. Maar die kwamen alleen maar ’s morgens. Aangezien het niet echt een gezellig plaatsje was om te blijven – wij waren er vroeg – zijn wij toch maar weer doorgereden. Even de kust tijdelijk verlaten en bij Gympie (wat een naam) de mooie route door de Mary River Valley gevolgd. Maar stevig heuvel op en af. Maar behoorlijk groen en veel ananasplantages. Ook de koeien zien er hier ten minste goed doorvoed uit. Of zullen ze rijp zijn voor de slacht??? Begin van de morgen nog een kleine regenbui op ons dak…van de camper…..maar daarna heeft half bewolkt….goed uit te houden.
Wij zitten nu in een gat……op een campground langs de Yarra Creek. Ja, nu eens niet zoveel te vertellen.
Maandag 11 december 2006: Imbil – Forest Glen
Vroeg op pad…..door weer een schitterend gebied. Heuvels van ca. 400m hoog. Maar behoorlijk pittig klimmen en dalen. Een toeristische route gevolgd door kleine gehuchten. Dwars door de Blackall range gereden. Trouwens, het had bijna de hele nacht geregend. Vandaar dat het hier zo groen is. Maar toen wij vertrokken deed de zon al weer zijn best om ons een goed gevoel te geven. Puf puf….wat fijn die airco. Op naar de Sunshine Coast. Nou, en daar ben je dan niet alleen!!!!!! In het noordelijkste puntje begonnen bij Noosa Heads. Een soort Wassenaar aan de zee. Kompleet met binnenwateren die uitkomen in de oceaan. Met privé-stranden voor deur en uiteraard ontbreekt een “klein” bootje ook niet. Ja, je wilt toch wel behoorlijk voor de dag komen. Wij keken echt ons ogen uit. Mooie strak uitziende, supermoderne huizen….helemaal onze stijl. Moeten wij toch nog verhuizen????? Ja, maar dan kan je de knip hier wel opentrekken. Je ziet het al aan de auto’s die hier rondrijden. Uiteraard wordt deze plaats druk bezocht door allerlei vakantiegangers. Gek wordt je van al die mensen. Maar snel afgezakt langs de kust met de ene Beach naar de andere Beach. En druk!!!!! Waren wij nog helemaal niet gewend….al die mensen, winkels, hotels en ga zo maar door. Drukke wegen, grote winkelcentra. De kust met het strand is hier ook echt prachtig maar na een lekkere cappuccino stop hadden wij het hier wel even gehad. Gewoon even 20km het binnenland in en dan naar een camping toe waar je gewoon weer in een soort tropisch woud zit en waar de vogels weer gewoon rond de camper vliegen. Rust….tja….misschien een dagje ouder!!! Wat een ouwe lullen zijn wij ook. En dan zien hier de vakanties nog niet eens echt begonnen.
Dinsdag 12 december 2006: Forest Glen - rustdag
Ja, jullie hebben wel in de gaten dat wij regelmatig op ons kont zitten. Zelfs Jolanda viel het op dat wij toch wel heel rustig aan deden. Ja, wij leren het om op tijd onze rust te nemen. Hihihihi
Dus…..uitgeslapen…voor zover je dat hier kan. Harry was veel wakker geweest dus niet echt fit om de fiets te nemen….verstandig dus. Terwijl het toch een heerlijke koele nacht was van maar 19grd. Dat was in het noorden wel anders met temperaturen van rond de 24-26grd.
Dus heerlijk het dekbed over het laken getrokken. Dat slaapt toch wel wat fijner.
De zon scheen ook weer flink dus met factor 30 was het net uit te houden. Bijna steeds in de schaduw gebleven…want anders krijgen wij toch steeds commentaar op onze bruine velletje.
Vanmiddag nog even bij wat vogels gaan kijken die van eten voorzien werden. Het lijkt wel of ze het weten. Klokslag 3 uur komen ze uit de bossen en ja hoor, daar is het eten. Vooral de felgroene parkieten en de rainbow lorries waren volop aanwezig. Ja, het lijkt wel of de rainbow ons volgt Jolan, misschien toch een betekenis. Weer behoorlijk wat foto’s gemaakt.
Verder heerlijk allebei rustig zitten lezen, kletsen en vooral genoten……
Morgen gaan wij een route iets meer het binnenland in nemen. Daar proberen wij jullie dan weer wat toe te sturen. En kijken of jullie ook nog eens aan ons gedacht hebben.
Hihihihi…..Harry ligt nu met boek en al op schoot te slapen….zo is het echt een schatje….
Ja, en dan voor je het weet staat Kerst voor de deur. Wij hebben er nog geen gevoel bij. Langzaam zie je in de winkels steeds meer versiering komen. Maar binnen wordt hier niet echt een kerstboom gezet. Wel zie je hier aan de huizen heel veel lampjes hangen….heeeeel veeeel….lekker fout….
Sorry hoor…als ik iemand voor het hoofd stoot. Maar de Kermis is er niets bij. Gek hoor, over 2 weken is het al zover.
Woensdag 13 december 2006: Forest Glen - Brisbane
Ik zit alweer een nieuwe serie verslagen te schrijven terwijl de andere nog niets eens verzonden zijn. Gisterenavond op de USB stick gezet maar nog geen mogelijkheid gevonden om ze te versturen. Balen hoor. Bijna elke campground heeft internetmogelijkheden via een muntautomaat. Kan je wel internetten maar je kunt er niets in stoppen. Lekker handig als je alles op een stick of CD hebt staan. Ook steeds meer draadloos…..ook weer op deze campground. Alles gaat goed….verbinding zo gevonden met eigen laptop maar dan……dan maakt hij geen contact met de server. Pas 2 x wel gelukt en de andere keren niet. Veel makkelijker….gewoon versturen vanuit je luie stoel.
Maar eerst maar even onze dag. Een superdag! Voordat wij gingen afzakken naar het zuiden eerst in het binnenland (Hinterland) een toeristisch rondje gedaan door de Blackall Range. Dit is een route niet door de dalen maar juist over de hoge kammen van de bergen. Een dan heb je steeds aan beide kanten spectaculaire uitzichten over de omgeving. Je ziet dan beneden je de spitse groene heuvels met af en toe een uitschieter….en zelfs in de verte (ca. 25km hemelsbreed) de blauwe oceaan en de kustplaatsen langs de Gold Coast. Wat een wereld van verschil. Hier de rust en daar de drukte. En over de toppen rijden is pittig hoor! Klimmen en dalen van wel 10-12%......dus Piet en Noortje…dit zijn even wat andere kilometers!!!! En dan die leuke dorpjes zoals Mapleton, Maleny en Montville. Schilderachtige plaatsen met een 19-eeuwse sfeer. Verstilde enclaves (mooie woorden – hihihi – gepikt uit een reisboek) ambtelijke huizen, tearooms, art galeries, antiekwinkeltjes en veeeeeel terrasjes met uitzichten om van te smullen. Nou, en dat is wat anders dan op een Kerstmarkt lopen!!!!! Alhoewel….de Kerstman stond ook in de straat….echt geen gezicht in deze hitte. Vanuit een uitkijkpunt hadden wij ook een geweldig uitzicht op de Glasshouse Montains. Als je een beetje fantasie gebruikt….die heb ik wel….en de bergpunten een beetje rood inkleurd….dan waan je jezelf in beetje in Monument Valley (Amerika). Ik hoop dat de foto’s dat ook een beetje laten zien. Geweldig gezicht. Super genoten van onze dag.
Bijna vergeten…..om toch een beetje broodnodige beweging te krijgen ook nog een wandeling gemaakt door Mapleton Falls National Park. Nou….die waterval van 122m was ver te zoeken…ja er viel wel een piepklein straaltje 122m naar beneden…..maar dat was ook alles. Maar wel lekker een rondje gelopen….en alleen maar kalkoenen tegengekomen. Echt waar…die zullen ook wel op de vlucht zijn voor de Kerst.
Het laatste uur de gang erin gezet om door Brisbane te rijden. Wij zitten nu ca. 16km onder het centrum. Omdat wij de stad al gezien hebben gaan we hier gewoon doorheen. Morgen LANGS de Gold Coast. Schijnt verschrikkelijk toeristisch en druk te zijn….maar wij willen het toch even zien. De surfstranden schijnen super te zijn….alleen dan maar even kijken en dan vlug iets verder afzakken om een leuke plek voor een aantal dagen te vinden.
Harry zegt nu tegen mij (vanuit zijn lig positie op de bank met zijn ipod in zijn oor) : ben je nu nog aan het schrijven????? Alleen van vandaag????? Iedereen raakt overstuur en heeft toch geen tijd om te lezen. Wat schrijf je toch steeds??? En hoe verzin je het???? Maar, ja….mijn vingers gaan gewoon over het toetsenbord en ik tik maar een eind weg….
Maar nu is het even genoeg….afsluiten en dan ons bedje spreiden……heerlijk duiken…..tot morgen
Donderdag 14 december 2006: Brisbane – Byron Bay
Weer een geweldige dag – ondanks de drukke Gold Coast. Wat hebben wij het toch weer bijzonder. Eerst even een stukje grote weg (Pacific Highway nr. 1) gevolgd om daarna af te slaan naar de Gold Coast. De borden met de advertenties van de grote pretparken kan je echt niet over het hoofd zien anders moet je heel gauw naar de opticien. Seaworld, Warner Bross Movie World, Wet ’n wet (wat dat ook is)….ga zo maar door. Brrrrrrr…..
Maar dat mag de pret niet drukken. Nog 1 bocht te gaan en ja hoor….het beroemde strand van Surfers Paradise……en dan schiet je ook direct in een stuip want dan rij de over de boulevard langs het strand maar tevens door een soort Manhattan aan zee. Op elke vierkante meter staat wel een toren…de een nog luxer, hoger, moderner dan de ander. Echt niet te geloven. Met open mond bekijk je dit spektakel. Down town….waar dan ook….maar dus gewoon een vakantiedorp aan zee. Allerlei soorten shoppingcentra, terrassen en restaurants. En toch…..je gelooft het of niet…wel een relaxte sfeer. Dit moet je toch echt wel meemaken….
Uiteraard onze camper langs de boulevard gezet om naar het surfen te kijken. Heel veel wind, witte schuimkoppen, witte stranden…..ja, ik snap waarom ze dit de beste surfstranden van dit land noemen.
Daarna heel langzaam via allerlei verschillende boulevards afgezakt maar het zuidelijkste punt van de Gold Coast. Het is eigenlijk doorlopende bebouwing langs dit hele strandgedeelte. Maar Surfers Paradise slaat wel alles met zijn hoogbouw. Waar je later ook langs het strand staat…overal kijk je uit naar de bijzondere skyline van deze plaats. Daarna wordt alles veel lager, ruimer en vooral veel rustiger. Stranden waar bijna niemand op zit!!!!! Moet je bij ons Scheveningen op een mooi dag zien!!!
Het was prachtig weer, de zee lonkte naar ons. Maar daar moet je wel wat voor doen. Vanaf de camper direct het strand op…….300m spierwit zandstrand…..en dan heb je pas de zee!!!!!! Daarna kan je pas het lauwwarme water over je voeten laten stromen. Behelpen of niet?????
Het is zo wit dat het gewoon pijn aan je ogen doet. Wat voel je je dan klein of dat grote lege strand (voor mij niet zo moeilijk want dat heb toch al snel met mijn lengte). Uiteraard hebben wij ook de nodige koffiestops gehad met prachtige uitzichten. Vandaag echt een heel relaxt gevoel. Goh, dit hadden wij toch niet willen missen. Wij vonden dit strook kust veel mooier en minder hectisch dan wij gedacht hadden. Ten opzichte van de Sunshine Coast (boven Brisbane) is dit veel aantrekkelijker. Niet dat wij hier op een camping zouden willen neerstrijken maar hier moet je toch echt wel langsrijden om zelf tot een oordeel te komen. En….ik blijf het herhalen….het is overal super schoon. Overal parken, openbare toiletten (incl. papier), gas BBQ, speelterreinen voor kleine kinderen. Niet te geloven. Als wij dat zouden hebben zou het allemaal geld moeten kosten of het was al gesloopt voor de bouw.
Daarna nog een kleine 70km gereden tot Byron Bay. Deze plaats is de meest oostelijke punt van Australië. En…..een plaats waar de klok een uur vooruit is gegaan – wij zijn nl. de grens van Queensland naar New South Wales gepasseerd – maar de tijd blijven stilstaan in de jaren 60-70.
Wij hebben al veel oude hippies zien lopen – inclusief allerlei “lijken” van auto’s die volgens mij ook nog uit die tijd stammen. Een heel aparte sfeer. Hier blijven wij nog een extra dag – dus morgen lekker rondbanjeren.
Ook eindelijk gelukt (wel tig mogelijkheden om mails te versturen) om jullie onze verslagen te sturen.
Voor het eerst zitten wij op ca. 200m van de stad….het spoor oversteken…waar volgens mij nooit meer een trein rijdt….en ja, hoor midden in het bruisende leven.
Vrijdag 15 december 2006: Byron Bay - rustdag
Lekker een beetje uitgeslapen…..Harry gaat vandaag niet fietsen. Hij heeft de laatste tijd wat meer last van zijn gewrichten…vooral zijn handen en polsen doen pijn. Door de ontstekingen is hij toch wat meer vermoeider….dus heel verstandig om dan die fiets maar even in zijn bedje te laten liggen. Dus langzaam opgestart, spoorbaan over en ons in het drukke dagleven van Byron Bay gestort. Een plaats met een gezellige hippiesfeer. Veel backpackers (jong spul) afgewisseld met echte oude hippies. Met uiteraard de daarbij behorende kleding, haardracht en ga zo maar door. Je kijkt echt je ogen uit. Niks geen luxe, gewoon op blote pootjes over straat, lange grijze staarten zijn vooral bij de zeer oude mannen erg in. Nou, dit is weer een hele andere plaats dan waar wij enkele dagen geleden waren in de bergen. Harry gaat jullie er meer over vertellen….die heeft echt zitten smullen op de terrassen (letterlijk en figuurlijk). De dag is dan ook zo weer voorbij. Maar….niet voordat wij lekker van chocolade gekocht hadden. Ja wat wil je….er zit hier een soort chocoladefabriekje om de hoek waar ze zelf allerlei soorten en smaken maken….daar loop je niet zo maar langs.
Vanavond gaan wij lekker uit eten. Ons tussen de hippies begeven…..en luisteren naar muziek uit onze jonge jaren….hihihihihi
Oh ja….Harry kan niet echt meedoen…die heeft vandaag zijn lange lokken laten knippen…..bij een hippie kapper. Bij hem kwam het grijze haar echt tot ver over zijn schouders!!!!!
Zaterdag 16 december 2006: Byron Bay – Coffs Harbour
Nog even over gisterenavond. Heerlijk samen uit eten geweest in een Indiaas restaurant. Daarna zouden wij nog lekker een kroeg opzoeken waar live muziek werd gespeeld. Maar het begon al vreselijk te rommelen (onweer) en lichten. Iets later begonnen zelfs de regendruppels te vallen. Om nu gewoon maar ergens binnen te gaan zitten (live muziek was deels buiten) daar hadden wij geen zin in. Snikheet met al die mensen binnen. Dus toch maar besloten ons huisje weer op te zoeken. Langzaam werden de druppels meer en meer. Het laatste stuk op een hol naar de camper. Toch nog behoorlijk nat!!!! Net op tijd want daarna barstte het echt los. Een herrie op ons dak! Niet normaal. Je kon elkaar niet eens verstaan. Het bliksemde achter elkaar door. Eng hoor…ik heb het er niet zo erg op. Gelukkig belde Jolanda pas toen de regen over was anders hadden wij niet eens met elkaar kunnen praten. Even een half uurtje zitten kletsen…..dat mis ik wel hoor!!!! Gelukkig doen wij dat elke week dus daar kijk ik dan ook wel naar uit. Leuk om toch alles te horen………..al zit je ver weg. Toen ons bedje opgezocht en….heel gezellig….de hele nacht wel wat regenbuien op ons dak.
Ook de volgende dag kwam de regen met bakken uit de lucht. Helemaal grijs!!!! Nog niet meegemaakt. Maar ach….koud is het niet…en je smelt er niet van. De mensen hier zijn superblij met de regen. Is zo hard nodig dat iedereen er om lacht! Dus wij….niet zeiken!!!! Hihihi
Eerst nog even een bezoek gebracht aan het echte oostelijke puntje van Australië – de vuurtoren van Byron Bay. En regenen!!!!! Maar daar had ik wat op gevonden. Ik had van Carla nog een regenjas meegekregen in een heel klein pakje. Nou, toen ik het aanhad leek ik wel het spook van de opera. Een witte jas….met daarin een klein vrouwtje…..maar droog bleef ik wel!!!
Dus op de vroege morgen al een flinke wandeling gemaakt want je moest daar toch nog wel een stuk lopen.
Toen maar weg op weg gegaan. Het is dan wel direct een somber gezicht als het zo donker en regenachtig is. Soms even een stop bij een stuk strand…..eindeloze, witte stranden….nou, die zijn hier wel. En het lijkt wel of iedereen met een surfbord geboren is. Het hoort hier bij de mensen zoals bij ons een fiets geloof ik.
De route ging veel door bossen, langs stranden, heuvel op en af……en op sommige grote open velden zie je de kangoeroes weer lopen……..leuk hoor.
Het heeft echt de hele dag geregend. Met bakken kwam het naar beneden toe. Op de campground niet buiten geweest. Voor het eerst kwamen de stoelen en tafel niet naar buiten toe. Dus gewoon gezellig in ons huisje gebleven.
Zondag 17 december 2006: Coffs Harbour – North Haven
Vanmorgen hadden wij nog wat motregen toen wij opstonden. Harry keek helemaal vreemd op toen hij naar de toilet wilde gaan. Hij stond daar ineens samen met een aantal kangoeroes in het gras. Direct terug om fototoestel te halen natuurlijk. Toen waren ze al niet meer zo dichtbij. Maar wat mooie foto’s kunnen maken. Ik lag nog lekker te slapen dus het ging helaas aan mij helemaal voorbij.
Eerst een koffiestop gemaakt in het plaatsje Bellingen. Veel kunstenaars, communies en oude historische panden. En….zowaar…de zon begon ook weer zijn best te doen. De omgeving is ook weer prachtig. Veel groen…hiep hiep hoera voor de regen….heuvels en verder het achterland een hoog berglandschap die door vulkanen gevormd zijn. Maar toch besloten om de kustlijn te volgen en af en toe een uitstapje te maken het achterland in. Zo blijft het afwisselend. Ook proberen zoveel mogelijk Scenic of Tourist routes te volgen – die veel mooier en minder druk zijn dan de Highway.
Dit is weer een dierendag. Heel veel kangoeroes langs de route. Leuk hoor…hele velden vol…zelfs op de golfbaan liepen ze te stappen. Je komt steeds meer waarschuwingsborden tegen dat je koala’s, herten, kangoeroes tegen kan komen. Daar gaat maar door. En wie wij ook tegenkwamen…..de kerstman!!!! Toeteren naar ons in de auto. Wat zal die man zweten in zijn pak!!!!! Dan heeft onze sinterklaas het met de wintertijd veel beter.
Over Kerst gesproken……sorry als ik iemand op zijn tenen trap….maar ook hier zijn “foute” huizen. Je kent ze wel….helemaal van top tot teen buiten versierd met gekleurde lampjes, heeeeel veel kerstmannen in een slee, kerstbomen en sterren van lampjes…..en om het geheel nu echt kompleet te maken……in plaats van een groen gazonnetje…..nee….daar leg je gewoon een heeel groot wit kleed overeen….dan heb je toch een sneeuwgevoel….
En dat allemaal rondom een huis met allemaal palmbomen, bloeiende bomen, stralend blauwe lucht, felle zon en zo’ graad of 30. Wat wil je nog meer. Heb je dan geen KERSTGEVOEL?????
In Port MacQuarie nog even in een Koala kliniek geweest. Hier vangen ze zieke koala’s op die niet (voorlopig) voor zichzelf kunnen zorgen door o.a. aanrijdingen, brandwonden, ziektes. Het blijven toch schattige diertjes met die prachtige koppies. Wij hopen ze ook nog in het wild te zien. Deze worden trouwens als ze weer beter zijn wel weer vrijgelaten.
Vanavond veel vogels gezien. Weer onze vertrouwde roze kaketoes (rosella’s), een nieuwe soort gekleurde grote lorikeet en grote pelikanen. Nou, deze mogen trouwens wel witte was beurt hebben. Tjonge, wat zien deze er grauw uit. Zonde, wij hebben ze aan de westkust vorig jaar wel mooier gezien. Maar het blijven reusachtige vogels, vooral als ze gaan vliegen. Wat een spanwijdte hebben die vleugels dan.
Ja, wij voelen ons nog steeds heel bijzonder dat wij dit toch weer mee maken. Na het eten (genoten van mum’s night in een soort bowlingclub) lekker een lange wandeling gemaakt. Ja, wij hebben natuurlijk wel de broodnodige beweging nodig. Als je ziet hoe groot de portie zijn die je kreeg dan is het niet verwonderlijk dat de mensen hier toch wel “ ietsjes “ aan de stevige kant zijn. En dan zeg ik het wel heeeel voorzichtig.
Het is hier nog steeds rustig omdat in New South Wales (waar wij nu zitten) de schoolvakanties pas eind volgende week beginnen. Dus….nog even genieten…Volgende week om deze tijd zitten wij bij Greg en Andrea in Ocean Grove (bij Melbourne aan de kust). Dus wij hebben nog wel wat kilometers te gaan……..
Maandag 18 december 2006: North Haven – Lemon Tree Passage (Port Stephens)
Vandaag veel gereden. Vooral binnendoor en dat gaat niet echt snel. Maar dat geeft niet want wij hebben de hele dag natuurlijk de tijd. Weer mooie toeristische route gevolgd langs diverse binnenmeren die door een smalle doorgang met de zee verbonden zijn. Myall Lakes zijn wel de bekendste. Vooral blauw….heel blauw. We genieten in ieder geval volop van dit mooie landschap wat soms wel een beetje op Canada lijkt….zonder sneeuw natuurlijk. Bossen en meren.
Daarna een soort landtong opgereden Port Stephens. Allerlei mooie baaien, kleine plaatsjes, Nationale Parken en ga zo maar door. Wij zijn neergestreken op een campground aan de binnenzee. Wij staan pal aan het water…niet echt verkeerd….Om toch nog de nodige beweging te krijgen hebben wij een flinke wandeling gemaakt door een gebied waar behoorlijk wat koala’s moesten zitten. Nou, geen 1 liet zich zien!!!! Wel weer mooie papegaaien gezien die lekker zaten te eten in het gras. Je krijgt er niet genoeg van. Foto foto foto.
Dinsdag 19 december 2006: Lemon Tree Passage (Port Stephens) – Anna Bay (Port Stephens)
De hele landtong vandaag verkent. Tjonge, over verlaten stranden gesproken. Die kan je hier wel vinden hoor. De 1 nog mooier dan de ander. En huizen….om je vingers bij af te likken. Maar schrik niet…wij komen wel terug hoor. Doordat wij rond hebben gereden konden wij ook direct een plek uitzoeken waar wij een paar dagen willen blijven staan. Nou, die hebben wij gevonden. Weer behoorlijk afgelegen…maar een strand!!!! Deze keer aan de Oceaan kant. Super golven…speciaal voor de surfers. Maar het strand en de duinen!!!!!!! Bijna wit en er liggen duinen achter waar je alleen met een quad, 4WD of speciale bussen doorheen mag rijden. Ja, lopen kan natuurlijk ook maar dan heb je echt wel een woestijngevoel. Oh, ja…kamelen en paarden lopen ook een beetje rond met wat toeristen op hun ruggen. Het is een duinenrij van wel 32km lang. Echt geweldig om te zien. Weer totaal anders dan de afgelopen dagen. Dat verwacht je hier niet. Hier gaan wij ons wel vermaken. Ik probeer Harry al op de fiets door het zand te sturen maar zo gek krijg ik hem niet.
Het witte zand doet gewoon pijn aan de ogen!!!! Maar daar heb ik geen last van. Ik had een paar dagen geleden nog een hippe zonnebril gekocht. Speciaal met grote glazen….een soort anti-rimpel bril! En….voorzien…van ….let op Arie en Marga…..pooierfolie. Harry ligt elke keer in een deuk als ik hem op heb….een soort PC-Hooftbril….hihihihi
Oh, ja wij zitten nu om een campgroud met uiteraard met als anders power (stroom, water, afvoer)
Maar deze keer ensuite. Dat is een klein huisje met een grote badkamer (douche, wc en wastafel) helemaal voor jezelf. Die staat gewoon naast de camper. Dus wij hebben nu alles gewoon dubbel. En voor een prijs…..omgerekend…16,-- euro!!!! Heerlijk hoor.
Overmorgen barst echt de vakantie hier los!!! De prijzen zullen wel verdubbelen maar de vakantiegangers wel vertiendubbelen of meer. Nou, wij gaan dan via het binnenland de kerstdagen bij Greg en Andrea vieren. Dus vluchten maar……
nee…wij hebben geen kerstversiering in de camper. Nu zie je veel mensen op de camping komen die wel alles versieren. Hele huisjes hangen vol met slingers en vooral LAMPJES. Veel lampjes en vooral gekleurd en vooral knipperend!!!!!! Het lijkt wel of het hele huis een grote knipperboom is. En dat zie je hier heel veel. Ja, je moet het maar mooi vinden.
Het laatste deel van de dag lekker nog aan het strand doorgebracht. Gewoon…..handdoek, liggen. Ja, dit is ook vakantie…..nietsdoen…niet rijden….rusten….
Woensdag 20 december 2006: Anna Bay (Port Stephens) - rustdag
Gewoon een beetje uitslapen, terras aan het strand, op handdoek liggen aan zee, zwemmen, naar surfers kijken in de metershoge golven......
Maar….daar moet wel wat tegenover staan….’s Middags kwam de fiets uit bed en heeft Harry nog lekker 2 uurtjes op zijn fiets gereden
Donderdag 21 december 2006: Anna Bay (Port Stephens) - rustdag
Een beetje hetzelfde als gisteren!!!!! Ja, hoor wij worden gewoon lui!!!! Maar Harry heeft de laatste dagen weer behoorlijk last van zijn blaas. Het bekende probleem….lijkt het alleen maar erg op vakantie te hebben. Toch maar naar de dokter geweest. Antibioticum gekregen en advies veel cranberry sap te drinken….afwachten maar.
Er stond vandaag heel veel wind…dus heel gevaarlijk voor de verbranding!!! Dus vaak factor 30 uit de jerrycan gehaald. Het zand is hier zo fijn dat je gewoon soms gezandstraald werd. Na het dokterbezoek (’s middags) heeft Harry toch nog maar even zijn fiets gepakt om een klein tochtje te maken.
Stond hij daar te kijken naar een stel skateboarderts. Zien ze Harry staan met zijn fiets. Blijven ineens heel verbaasd staan….What’s the hell????? (roepend en kijkend naar zijn fiets) Where is the other one??? (kijkend naar de voorvork van zijn fiets)…Oh, (zie Harry) I’have lost it!!!! hihihihihi
Harry heeft nl. een fiets met maar 1 voorvork erop…..dat vonden ze echt gek!!!! Je maakt wat mee!
Nou, de komende dagen gaan wij kilometers maken om zondag in Ocean Grove te zijn aan de zuidkust van Australië (net onder Melbourne). Dus….morgen vroeg op en gaan maar weer.
Wij gaan ook proberen deze verslagen weer ergens op een computer achter te laten .
Het zijn gekke dagen. Je staat er wel bij stil dat het feestdagen zijn maar je hebt er hier niet zo erg in. Gelukkig moet ik haast zeggen. Ik denk in deze tijd toch veel aan mijn moeder. Natuurlijk lezen jullie positieve verhalen en wij hebben het ook geweldig naar ons zin maar soms overvalt je ineens als een heftige golf het verdriet om wat er niet meer is. Dan zou ik zo graag haar nog even willen zien en vastpakken. Dan is het even stevig uithuilen en dan weer verder gaan. Gelukkig lucht dat dan weer op en reist ze weer vrolijk met ons mee. Maar er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan haar denk. Ze genoot zo van onze verhalen al miste ze ons al vanaf de 1e dag dat wij weg waren.
Eergisteren zaten wijn op een terras waar een oude dame met haar moeder zat die volgens ons dik in de 90 was. Heel gezellig bij elkaar. Nou dan ben ik heel blij met mijn grote antirimpel zonnebril want dan hou ik het niet droog. Wat een gek mens ben ik toch!!!!
Dus….lieve mensen…..geniet maar van elkaar en al de kleine en grote dingen die je nu kan doen. Het leven is te kort dus geniet van elk moment. Stel niet te veel uit tot later want later is nu.
Wij beseffen hoe goed wij het hebben en vooral hoe gelukkig wij met elkaar zijn. Wij zijn rijk omdat wij gezond zijn, elkaar hebben en van elke minuut genieten. Gelukkig hebben wij daar ook heel veel vrienden en familie bij die daar een steentje aan bij dragen.
Wij hopen dat jullie geweldige feestdagen hebben en weer een goed jaar tegemoet zullen gaan. Veel plezier met elkaar en vooral….heel veel goede gezondheid…want daar gaat het toch allemaal weer om.
Helaas dit jaar geen kerstkaarten van ons…….dus voor iedereen
HELE FIJNE KERSTDAGEN EN EEN SUPER 2007
Ik zit alweer een nieuwe serie verslagen te schrijven terwijl de andere nog niets eens verzonden zijn. Gisterenavond op de USB stick gezet maar nog geen mogelijkheid gevonden om ze te versturen. Balen hoor. Bijna elke campground heeft internetmogelijkheden via een muntautomaat. Kan je wel internetten maar je kunt er niets in stoppen. Lekker handig als je alles op een stick of CD hebt staan. Ook steeds meer draadloos…..ook weer op deze campground. Alles gaat goed….verbinding zo gevonden met eigen laptop maar dan……dan maakt hij geen contact met de server. Pas 2 x wel gelukt en de andere keren niet. Veel makkelijker….gewoon versturen vanuit je luie stoel.
Maar eerst maar even onze dag. Een superdag! Voordat wij gingen afzakken naar het zuiden eerst in het binnenland (Hinterland) een toeristisch rondje gedaan door de Blackall Range. Dit is een route niet door de dalen maar juist over de hoge kammen van de bergen. Een dan heb je steeds aan beide kanten spectaculaire uitzichten over de omgeving. Je ziet dan beneden je de spitse groene heuvels met af en toe een uitschieter….en zelfs in de verte (ca. 25km hemelsbreed) de blauwe oceaan en de kustplaatsen langs de Gold Coast. Wat een wereld van verschil. Hier de rust en daar de drukte. En over de toppen rijden is pittig hoor! Klimmen en dalen van wel 10-12%......dus Piet en Noortje…dit zijn even wat andere kilometers!!!! En dan die leuke dorpjes zoals Mapleton, Maleny en Montville. Schilderachtige plaatsen met een 19-eeuwse sfeer. Verstilde enclaves (mooie woorden – hihihi – gepikt uit een reisboek) ambtelijke huizen, tearooms, art galeries, antiekwinkeltjes en veeeeeel terrasjes met uitzichten om van te smullen. Nou, en dat is wat anders dan op een Kerstmarkt lopen!!!!! Alhoewel….de Kerstman stond ook in de straat….echt geen gezicht in deze hitte. Vanuit een uitkijkpunt hadden wij ook een geweldig uitzicht op de Glasshouse Montains. Als je een beetje fantasie gebruikt….die heb ik wel….en de bergpunten een beetje rood inkleurd….dan waan je jezelf in beetje in Monument Valley (Amerika). Ik hoop dat de foto’s dat ook een beetje laten zien. Geweldig gezicht. Super genoten van onze dag.
Bijna vergeten…..om toch een beetje broodnodige beweging te krijgen ook nog een wandeling gemaakt door Mapleton Falls National Park. Nou….die waterval van 122m was ver te zoeken…ja er viel wel een piepklein straaltje 122m naar beneden…..maar dat was ook alles. Maar wel lekker een rondje gelopen….en alleen maar kalkoenen tegengekomen. Echt waar…die zullen ook wel op de vlucht zijn voor de Kerst.
Het laatste uur de gang erin gezet om door Brisbane te rijden. Wij zitten nu ca. 16km onder het centrum. Omdat wij de stad al gezien hebben gaan we hier gewoon doorheen. Morgen LANGS de Gold Coast. Schijnt verschrikkelijk toeristisch en druk te zijn….maar wij willen het toch even zien. De surfstranden schijnen super te zijn….alleen dan maar even kijken en dan vlug iets verder afzakken om een leuke plek voor een aantal dagen te vinden.
Harry zegt nu tegen mij (vanuit zijn lig positie op de bank met zijn ipod in zijn oor) : ben je nu nog aan het schrijven????? Alleen van vandaag????? Iedereen raakt overstuur en heeft toch geen tijd om te lezen. Wat schrijf je toch steeds??? En hoe verzin je het???? Maar, ja….mijn vingers gaan gewoon over het toetsenbord en ik tik maar een eind weg….
Maar nu is het even genoeg….afsluiten en dan ons bedje spreiden……heerlijk duiken…..tot morgen
Donderdag 14 december 2006: Brisbane – Byron Bay
Weer een geweldige dag – ondanks de drukke Gold Coast. Wat hebben wij het toch weer bijzonder. Eerst even een stukje grote weg (Pacific Highway nr. 1) gevolgd om daarna af te slaan naar de Gold Coast. De borden met de advertenties van de grote pretparken kan je echt niet over het hoofd zien anders moet je heel gauw naar de opticien. Seaworld, Warner Bross Movie World, Wet ’n wet (wat dat ook is)….ga zo maar door. Brrrrrrr…..
Maar dat mag de pret niet drukken. Nog 1 bocht te gaan en ja hoor….het beroemde strand van Surfers Paradise……en dan schiet je ook direct in een stuip want dan rij de over de boulevard langs het strand maar tevens door een soort Manhattan aan zee. Op elke vierkante meter staat wel een toren…de een nog luxer, hoger, moderner dan de ander. Echt niet te geloven. Met open mond bekijk je dit spektakel. Down town….waar dan ook….maar dus gewoon een vakantiedorp aan zee. Allerlei soorten shoppingcentra, terrassen en restaurants. En toch…..je gelooft het of niet…wel een relaxte sfeer. Dit moet je toch echt wel meemaken….
Uiteraard onze camper langs de boulevard gezet om naar het surfen te kijken. Heel veel wind, witte schuimkoppen, witte stranden…..ja, ik snap waarom ze dit de beste surfstranden van dit land noemen.
Daarna heel langzaam via allerlei verschillende boulevards afgezakt maar het zuidelijkste punt van de Gold Coast. Het is eigenlijk doorlopende bebouwing langs dit hele strandgedeelte. Maar Surfers Paradise slaat wel alles met zijn hoogbouw. Waar je later ook langs het strand staat…overal kijk je uit naar de bijzondere skyline van deze plaats. Daarna wordt alles veel lager, ruimer en vooral veel rustiger. Stranden waar bijna niemand op zit!!!!! Moet je bij ons Scheveningen op een mooi dag zien!!!
Het was prachtig weer, de zee lonkte naar ons. Maar daar moet je wel wat voor doen. Vanaf de camper direct het strand op…….300m spierwit zandstrand…..en dan heb je pas de zee!!!!!! Daarna kan je pas het lauwwarme water over je voeten laten stromen. Behelpen of niet?????
Het is zo wit dat het gewoon pijn aan je ogen doet. Wat voel je je dan klein of dat grote lege strand (voor mij niet zo moeilijk want dat heb toch al snel met mijn lengte). Uiteraard hebben wij ook de nodige koffiestops gehad met prachtige uitzichten. Vandaag echt een heel relaxt gevoel. Goh, dit hadden wij toch niet willen missen. Wij vonden dit strook kust veel mooier en minder hectisch dan wij gedacht hadden. Ten opzichte van de Sunshine Coast (boven Brisbane) is dit veel aantrekkelijker. Niet dat wij hier op een camping zouden willen neerstrijken maar hier moet je toch echt wel langsrijden om zelf tot een oordeel te komen. En….ik blijf het herhalen….het is overal super schoon. Overal parken, openbare toiletten (incl. papier), gas BBQ, speelterreinen voor kleine kinderen. Niet te geloven. Als wij dat zouden hebben zou het allemaal geld moeten kosten of het was al gesloopt voor de bouw.
Daarna nog een kleine 70km gereden tot Byron Bay. Deze plaats is de meest oostelijke punt van Australië. En…..een plaats waar de klok een uur vooruit is gegaan – wij zijn nl. de grens van Queensland naar New South Wales gepasseerd – maar de tijd blijven stilstaan in de jaren 60-70.
Wij hebben al veel oude hippies zien lopen – inclusief allerlei “lijken” van auto’s die volgens mij ook nog uit die tijd stammen. Een heel aparte sfeer. Hier blijven wij nog een extra dag – dus morgen lekker rondbanjeren.
Ook eindelijk gelukt (wel tig mogelijkheden om mails te versturen) om jullie onze verslagen te sturen.
Voor het eerst zitten wij op ca. 200m van de stad….het spoor oversteken…waar volgens mij nooit meer een trein rijdt….en ja, hoor midden in het bruisende leven.
Vrijdag 15 december 2006: Byron Bay - rustdag
Lekker een beetje uitgeslapen…..Harry gaat vandaag niet fietsen. Hij heeft de laatste tijd wat meer last van zijn gewrichten…vooral zijn handen en polsen doen pijn. Door de ontstekingen is hij toch wat meer vermoeider….dus heel verstandig om dan die fiets maar even in zijn bedje te laten liggen. Dus langzaam opgestart, spoorbaan over en ons in het drukke dagleven van Byron Bay gestort. Een plaats met een gezellige hippiesfeer. Veel backpackers (jong spul) afgewisseld met echte oude hippies. Met uiteraard de daarbij behorende kleding, haardracht en ga zo maar door. Je kijkt echt je ogen uit. Niks geen luxe, gewoon op blote pootjes over straat, lange grijze staarten zijn vooral bij de zeer oude mannen erg in. Nou, dit is weer een hele andere plaats dan waar wij enkele dagen geleden waren in de bergen. Harry gaat jullie er meer over vertellen….die heeft echt zitten smullen op de terrassen (letterlijk en figuurlijk). De dag is dan ook zo weer voorbij. Maar….niet voordat wij lekker van chocolade gekocht hadden. Ja wat wil je….er zit hier een soort chocoladefabriekje om de hoek waar ze zelf allerlei soorten en smaken maken….daar loop je niet zo maar langs.
Vanavond gaan wij lekker uit eten. Ons tussen de hippies begeven…..en luisteren naar muziek uit onze jonge jaren….hihihihihi
Oh ja….Harry kan niet echt meedoen…die heeft vandaag zijn lange lokken laten knippen…..bij een hippie kapper. Bij hem kwam het grijze haar echt tot ver over zijn schouders!!!!!
Zaterdag 16 december 2006: Byron Bay – Coffs Harbour
Nog even over gisterenavond. Heerlijk samen uit eten geweest in een Indiaas restaurant. Daarna zouden wij nog lekker een kroeg opzoeken waar live muziek werd gespeeld. Maar het begon al vreselijk te rommelen (onweer) en lichten. Iets later begonnen zelfs de regendruppels te vallen. Om nu gewoon maar ergens binnen te gaan zitten (live muziek was deels buiten) daar hadden wij geen zin in. Snikheet met al die mensen binnen. Dus toch maar besloten ons huisje weer op te zoeken. Langzaam werden de druppels meer en meer. Het laatste stuk op een hol naar de camper. Toch nog behoorlijk nat!!!! Net op tijd want daarna barstte het echt los. Een herrie op ons dak! Niet normaal. Je kon elkaar niet eens verstaan. Het bliksemde achter elkaar door. Eng hoor…ik heb het er niet zo erg op. Gelukkig belde Jolanda pas toen de regen over was anders hadden wij niet eens met elkaar kunnen praten. Even een half uurtje zitten kletsen…..dat mis ik wel hoor!!!! Gelukkig doen wij dat elke week dus daar kijk ik dan ook wel naar uit. Leuk om toch alles te horen………..al zit je ver weg. Toen ons bedje opgezocht en….heel gezellig….de hele nacht wel wat regenbuien op ons dak.
Ook de volgende dag kwam de regen met bakken uit de lucht. Helemaal grijs!!!! Nog niet meegemaakt. Maar ach….koud is het niet…en je smelt er niet van. De mensen hier zijn superblij met de regen. Is zo hard nodig dat iedereen er om lacht! Dus wij….niet zeiken!!!! Hihihi
Eerst nog even een bezoek gebracht aan het echte oostelijke puntje van Australië – de vuurtoren van Byron Bay. En regenen!!!!! Maar daar had ik wat op gevonden. Ik had van Carla nog een regenjas meegekregen in een heel klein pakje. Nou, toen ik het aanhad leek ik wel het spook van de opera. Een witte jas….met daarin een klein vrouwtje…..maar droog bleef ik wel!!!
Dus op de vroege morgen al een flinke wandeling gemaakt want je moest daar toch nog wel een stuk lopen.
Toen maar weg op weg gegaan. Het is dan wel direct een somber gezicht als het zo donker en regenachtig is. Soms even een stop bij een stuk strand…..eindeloze, witte stranden….nou, die zijn hier wel. En het lijkt wel of iedereen met een surfbord geboren is. Het hoort hier bij de mensen zoals bij ons een fiets geloof ik.
De route ging veel door bossen, langs stranden, heuvel op en af……en op sommige grote open velden zie je de kangoeroes weer lopen……..leuk hoor.
Het heeft echt de hele dag geregend. Met bakken kwam het naar beneden toe. Op de campground niet buiten geweest. Voor het eerst kwamen de stoelen en tafel niet naar buiten toe. Dus gewoon gezellig in ons huisje gebleven.
Zondag 17 december 2006: Coffs Harbour – North Haven
Vanmorgen hadden wij nog wat motregen toen wij opstonden. Harry keek helemaal vreemd op toen hij naar de toilet wilde gaan. Hij stond daar ineens samen met een aantal kangoeroes in het gras. Direct terug om fototoestel te halen natuurlijk. Toen waren ze al niet meer zo dichtbij. Maar wat mooie foto’s kunnen maken. Ik lag nog lekker te slapen dus het ging helaas aan mij helemaal voorbij.
Eerst een koffiestop gemaakt in het plaatsje Bellingen. Veel kunstenaars, communies en oude historische panden. En….zowaar…de zon begon ook weer zijn best te doen. De omgeving is ook weer prachtig. Veel groen…hiep hiep hoera voor de regen….heuvels en verder het achterland een hoog berglandschap die door vulkanen gevormd zijn. Maar toch besloten om de kustlijn te volgen en af en toe een uitstapje te maken het achterland in. Zo blijft het afwisselend. Ook proberen zoveel mogelijk Scenic of Tourist routes te volgen – die veel mooier en minder druk zijn dan de Highway.
Dit is weer een dierendag. Heel veel kangoeroes langs de route. Leuk hoor…hele velden vol…zelfs op de golfbaan liepen ze te stappen. Je komt steeds meer waarschuwingsborden tegen dat je koala’s, herten, kangoeroes tegen kan komen. Daar gaat maar door. En wie wij ook tegenkwamen…..de kerstman!!!! Toeteren naar ons in de auto. Wat zal die man zweten in zijn pak!!!!! Dan heeft onze sinterklaas het met de wintertijd veel beter.
Over Kerst gesproken……sorry als ik iemand op zijn tenen trap….maar ook hier zijn “foute” huizen. Je kent ze wel….helemaal van top tot teen buiten versierd met gekleurde lampjes, heeeeel veel kerstmannen in een slee, kerstbomen en sterren van lampjes…..en om het geheel nu echt kompleet te maken……in plaats van een groen gazonnetje…..nee….daar leg je gewoon een heeel groot wit kleed overeen….dan heb je toch een sneeuwgevoel….
En dat allemaal rondom een huis met allemaal palmbomen, bloeiende bomen, stralend blauwe lucht, felle zon en zo’ graad of 30. Wat wil je nog meer. Heb je dan geen KERSTGEVOEL?????
In Port MacQuarie nog even in een Koala kliniek geweest. Hier vangen ze zieke koala’s op die niet (voorlopig) voor zichzelf kunnen zorgen door o.a. aanrijdingen, brandwonden, ziektes. Het blijven toch schattige diertjes met die prachtige koppies. Wij hopen ze ook nog in het wild te zien. Deze worden trouwens als ze weer beter zijn wel weer vrijgelaten.
Vanavond veel vogels gezien. Weer onze vertrouwde roze kaketoes (rosella’s), een nieuwe soort gekleurde grote lorikeet en grote pelikanen. Nou, deze mogen trouwens wel witte was beurt hebben. Tjonge, wat zien deze er grauw uit. Zonde, wij hebben ze aan de westkust vorig jaar wel mooier gezien. Maar het blijven reusachtige vogels, vooral als ze gaan vliegen. Wat een spanwijdte hebben die vleugels dan.
Ja, wij voelen ons nog steeds heel bijzonder dat wij dit toch weer mee maken. Na het eten (genoten van mum’s night in een soort bowlingclub) lekker een lange wandeling gemaakt. Ja, wij hebben natuurlijk wel de broodnodige beweging nodig. Als je ziet hoe groot de portie zijn die je kreeg dan is het niet verwonderlijk dat de mensen hier toch wel “ ietsjes “ aan de stevige kant zijn. En dan zeg ik het wel heeeel voorzichtig.
Het is hier nog steeds rustig omdat in New South Wales (waar wij nu zitten) de schoolvakanties pas eind volgende week beginnen. Dus….nog even genieten…Volgende week om deze tijd zitten wij bij Greg en Andrea in Ocean Grove (bij Melbourne aan de kust). Dus wij hebben nog wel wat kilometers te gaan……..
Maandag 18 december 2006: North Haven – Lemon Tree Passage (Port Stephens)
Vandaag veel gereden. Vooral binnendoor en dat gaat niet echt snel. Maar dat geeft niet want wij hebben de hele dag natuurlijk de tijd. Weer mooie toeristische route gevolgd langs diverse binnenmeren die door een smalle doorgang met de zee verbonden zijn. Myall Lakes zijn wel de bekendste. Vooral blauw….heel blauw. We genieten in ieder geval volop van dit mooie landschap wat soms wel een beetje op Canada lijkt….zonder sneeuw natuurlijk. Bossen en meren.
Daarna een soort landtong opgereden Port Stephens. Allerlei mooie baaien, kleine plaatsjes, Nationale Parken en ga zo maar door. Wij zijn neergestreken op een campground aan de binnenzee. Wij staan pal aan het water…niet echt verkeerd….Om toch nog de nodige beweging te krijgen hebben wij een flinke wandeling gemaakt door een gebied waar behoorlijk wat koala’s moesten zitten. Nou, geen 1 liet zich zien!!!! Wel weer mooie papegaaien gezien die lekker zaten te eten in het gras. Je krijgt er niet genoeg van. Foto foto foto.
Dinsdag 19 december 2006: Lemon Tree Passage (Port Stephens) – Anna Bay (Port Stephens)
De hele landtong vandaag verkent. Tjonge, over verlaten stranden gesproken. Die kan je hier wel vinden hoor. De 1 nog mooier dan de ander. En huizen….om je vingers bij af te likken. Maar schrik niet…wij komen wel terug hoor. Doordat wij rond hebben gereden konden wij ook direct een plek uitzoeken waar wij een paar dagen willen blijven staan. Nou, die hebben wij gevonden. Weer behoorlijk afgelegen…maar een strand!!!! Deze keer aan de Oceaan kant. Super golven…speciaal voor de surfers. Maar het strand en de duinen!!!!!!! Bijna wit en er liggen duinen achter waar je alleen met een quad, 4WD of speciale bussen doorheen mag rijden. Ja, lopen kan natuurlijk ook maar dan heb je echt wel een woestijngevoel. Oh, ja…kamelen en paarden lopen ook een beetje rond met wat toeristen op hun ruggen. Het is een duinenrij van wel 32km lang. Echt geweldig om te zien. Weer totaal anders dan de afgelopen dagen. Dat verwacht je hier niet. Hier gaan wij ons wel vermaken. Ik probeer Harry al op de fiets door het zand te sturen maar zo gek krijg ik hem niet.
Het witte zand doet gewoon pijn aan de ogen!!!! Maar daar heb ik geen last van. Ik had een paar dagen geleden nog een hippe zonnebril gekocht. Speciaal met grote glazen….een soort anti-rimpel bril! En….voorzien…van ….let op Arie en Marga…..pooierfolie. Harry ligt elke keer in een deuk als ik hem op heb….een soort PC-Hooftbril….hihihihi
Oh, ja wij zitten nu om een campgroud met uiteraard met als anders power (stroom, water, afvoer)
Maar deze keer ensuite. Dat is een klein huisje met een grote badkamer (douche, wc en wastafel) helemaal voor jezelf. Die staat gewoon naast de camper. Dus wij hebben nu alles gewoon dubbel. En voor een prijs…..omgerekend…16,-- euro!!!! Heerlijk hoor.
Overmorgen barst echt de vakantie hier los!!! De prijzen zullen wel verdubbelen maar de vakantiegangers wel vertiendubbelen of meer. Nou, wij gaan dan via het binnenland de kerstdagen bij Greg en Andrea vieren. Dus vluchten maar……
nee…wij hebben geen kerstversiering in de camper. Nu zie je veel mensen op de camping komen die wel alles versieren. Hele huisjes hangen vol met slingers en vooral LAMPJES. Veel lampjes en vooral gekleurd en vooral knipperend!!!!!! Het lijkt wel of het hele huis een grote knipperboom is. En dat zie je hier heel veel. Ja, je moet het maar mooi vinden.
Het laatste deel van de dag lekker nog aan het strand doorgebracht. Gewoon…..handdoek, liggen. Ja, dit is ook vakantie…..nietsdoen…niet rijden….rusten….
Woensdag 20 december 2006: Anna Bay (Port Stephens) - rustdag
Gewoon een beetje uitslapen, terras aan het strand, op handdoek liggen aan zee, zwemmen, naar surfers kijken in de metershoge golven......
Maar….daar moet wel wat tegenover staan….’s Middags kwam de fiets uit bed en heeft Harry nog lekker 2 uurtjes op zijn fiets gereden
Donderdag 21 december 2006: Anna Bay (Port Stephens) - rustdag
Een beetje hetzelfde als gisteren!!!!! Ja, hoor wij worden gewoon lui!!!! Maar Harry heeft de laatste dagen weer behoorlijk last van zijn blaas. Het bekende probleem….lijkt het alleen maar erg op vakantie te hebben. Toch maar naar de dokter geweest. Antibioticum gekregen en advies veel cranberry sap te drinken….afwachten maar.
Er stond vandaag heel veel wind…dus heel gevaarlijk voor de verbranding!!! Dus vaak factor 30 uit de jerrycan gehaald. Het zand is hier zo fijn dat je gewoon soms gezandstraald werd. Na het dokterbezoek (’s middags) heeft Harry toch nog maar even zijn fiets gepakt om een klein tochtje te maken.
Stond hij daar te kijken naar een stel skateboarderts. Zien ze Harry staan met zijn fiets. Blijven ineens heel verbaasd staan….What’s the hell????? (roepend en kijkend naar zijn fiets) Where is the other one??? (kijkend naar de voorvork van zijn fiets)…Oh, (zie Harry) I’have lost it!!!! hihihihihi
Harry heeft nl. een fiets met maar 1 voorvork erop…..dat vonden ze echt gek!!!! Je maakt wat mee!
Nou, de komende dagen gaan wij kilometers maken om zondag in Ocean Grove te zijn aan de zuidkust van Australië (net onder Melbourne). Dus….morgen vroeg op en gaan maar weer.
Wij gaan ook proberen deze verslagen weer ergens op een computer achter te laten .
Het zijn gekke dagen. Je staat er wel bij stil dat het feestdagen zijn maar je hebt er hier niet zo erg in. Gelukkig moet ik haast zeggen. Ik denk in deze tijd toch veel aan mijn moeder. Natuurlijk lezen jullie positieve verhalen en wij hebben het ook geweldig naar ons zin maar soms overvalt je ineens als een heftige golf het verdriet om wat er niet meer is. Dan zou ik zo graag haar nog even willen zien en vastpakken. Dan is het even stevig uithuilen en dan weer verder gaan. Gelukkig lucht dat dan weer op en reist ze weer vrolijk met ons mee. Maar er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan haar denk. Ze genoot zo van onze verhalen al miste ze ons al vanaf de 1e dag dat wij weg waren.
Eergisteren zaten wijn op een terras waar een oude dame met haar moeder zat die volgens ons dik in de 90 was. Heel gezellig bij elkaar. Nou dan ben ik heel blij met mijn grote antirimpel zonnebril want dan hou ik het niet droog. Wat een gek mens ben ik toch!!!!
Dus….lieve mensen…..geniet maar van elkaar en al de kleine en grote dingen die je nu kan doen. Het leven is te kort dus geniet van elk moment. Stel niet te veel uit tot later want later is nu.
Wij beseffen hoe goed wij het hebben en vooral hoe gelukkig wij met elkaar zijn. Wij zijn rijk omdat wij gezond zijn, elkaar hebben en van elke minuut genieten. Gelukkig hebben wij daar ook heel veel vrienden en familie bij die daar een steentje aan bij dragen.
Wij hopen dat jullie geweldige feestdagen hebben en weer een goed jaar tegemoet zullen gaan. Veel plezier met elkaar en vooral….heel veel goede gezondheid…want daar gaat het toch allemaal weer om.
Helaas dit jaar geen kerstkaarten van ons…….dus voor iedereen
HELE FIJNE KERSTDAGEN EN EEN SUPER 2007
22 december 2006 - 4 januari 2007 - KERSTDAGEN – OUD EN NIEUW EN TASMANIË
Allereerst natuurlijk een fantastisch 2007!!! Veel geluk en gezondheid en veel reisplezier!
Ik zal jullie niet opschrikken door een lang verslag. Ja, het gaat een samenvatting worden van de laatste 2 weken. Jammer….maar niet heus zullen jullie wel denken. Ja…even de laatste tijd geen dagboek bijgehouden. Maar het waren wel heel speciale dagen.
Natuurlijk wil ik toch wel wat vertellen over deze weken. Misschien niet helemaal chronologisch maar wel met wat leuke voorvallen en belevenissen.
Na een paar lekkere luie dagen aan het strand aan de Oostkust, via een druk Sydney schuin afgezakt naar Melbourne om de Kerstdagen bij onze Australische vrienden in Ocean Grove door te brengen.
Flink de sloffen erin want er moesten heel wat kilometers worden overbrugd. En ja….daar waren wij dan eindelijk (na elkaar 1,5 jaar niet gezien te hebben) op zondag 24 december (begin middag). Nou, wij hebben echt een fantastische tijd gehad. Vanaf het begin was daar weer die speciale click en wij hebben zo ontzettend veel plezier met elkaar gehad. Een geweldige plek om te wonen!!! En 3 verdieping hoog huis (strak en modern) en vanaf elke verdieping (ook onze slaapkamer) keek je uit over de oceaan. Tjonge, wat hadden wij ons verheugd op een kerst in de zon buiten op het terras met voor ons een blauwe zee en lucht. Neeeeeee…..dus……
Na ruim 4 maanden geen druppie regen…..kwam echt op kerstavond de regen met bakken uit de hemel!!!!! En koud…….brrrrrr…truien aan……maar 14grd. Nou, alle mensen hier waren in ieder geval zo blij als een kind met de regen…..ze stonden nog net niet te juichen. Zelfs de kranten stonden er vol van. Ja….dan is dan even anders. Dus…..hebben wij ons binnenhuis ook prima vermaakt.
Uiteraard ook een kerstboom met de nodige kado’s. Wij kregen o.a. een excursie om samen met hun met de dolfijnen en zeehonden te zwemmen. Helemaal te gek!!!!!
Uiteraard ontbrak de kerstkalkoen ook niet in dit huis. ’s Middags nog een lange strandwandeling gemaakt….heel veel wind, net geen regen…maar donker en fris. Zo kan het dus ook zijn.
De rest van de dagen samen leuke plekken bezocht, uitgebreid coffeeshops bezocht (niet zoals bij ons hoor) en veel aan het strand geweest. Na de kerstdagen werd het steeds warmer en weer droger en liep de temperatuur ook weer lekker op naar de 21 grd. Zij wonen aan 1 van de beste surfstranden van Australië – dus hoge golven…..en heel veel surfers. Ook heeft Harry nog in de omgeving gefietst. Alleen maar ook samen met Greg en Jacob. Hij kon net blijven zitten anders viel hij eraf omdat het een iets ander tempo was…hihihihihi
Nou, ze hebben het wel moeten horen…..dat lekkere weer met kerst!!!
Wat hebben wij genoten van het zwemmen met de dolfijnen en zeehonden. Ons gehesen in een strak zittend wetsuit waren wij klaar om het water in te gaan. Hier is de zee altijd behoorlijk fris (door de Antarctische stroming) 18grd….niets vergeleken bij de zee in Queensland (26grd). In het water – uiteraard met snorkel anders zie je niets – gesprongen…en daar zwom je dan gewoon tussen de sierlijke zeehonden. Echt super gaaf!!!! Wat een koppies hebben die beesten en wat bewegen ze elegant door het water. Als je ze soms zo log en lui ziet liggen dan kan je het je bijna niet voorstellen.
Daarna naar een baai om met de dolfijnen te zwemmen. Zodra ze in zicht waren….hup het water in….je aan een touw vasthouden…..boot ging langzaam door….en ja hoor….dan kwamen de dolfijnen gewoon met je mee zwemmen. Naast je, onder je……super super super. Wij hebben echt zo genoten. Ook met elkaar….telkens lieten Greg, Andrea en Jacob ons weten dat ze het echt geweldig vonden dat wij bij hun thuis waren. Wij voelden ons ook echt thuis. Wij moesten het ook echt als ons huis beschouwen….een geweldige tijd!!!
De laatste avond uit eten geweest. Jacob (8 jaar oud) werd al verdrietig en moest al huilen omdat wij de volgende dag weg zouden gaan.
Vrijdag 29 december al vroeg vertrokken (6 uur) omdat wij om 9.00 uur de overtocht vanuit Melbourne naar Devonport (Tasmanie) geboekt hadden (inclusief onze camper). Het afscheid nemen was moeilijk!!! Jacob dikke tranen en wij stonden ook met tranen in onze ogen. Wat zijn wij gastvrij ontvangen en wat hebben wij al die dagen plezier met elkaar gehad. Heel veel foto’s gemaakt!!!!
Dat was weer even wennen om weer samen te zijn na bijna 5 dagen met elkaar. Ook weer de camper in was even vreemd.
De overtocht verliep prima. Schitterend weer, spiegelgladde zee (is vaak niet zo). Na 10 uur varen direct campground opgezocht. Nou, wij zijn niet meer alleen op vakantie! Nu is de vakantie echt aangebroken. Tot nu toe helemaal geen last gehad maar wij proberen nu vooraf campings te bellen omdat wij al een paar keer nergens meer konden staan. Gelukkig kunnen wij unpowered staan maar toch…..wat een drukte!!!!!
Hier op Tasmanië kan je echt van alles doen. Maar als je van wandelen in de bergen houdt dan kan je je gang gaan. Schitterende berggebieden, veel meren (vissen) en glooiend landschap Ook hier is het op veel plaatsen veel te droog geweest.
Nog een leuke ontmoeting gehad ’s morgens vroeg in een klein plaatje Latrop. Even benen strekken en door de straat….meer was er niet….lopen. Staat daar een man met iets in zijn armen. Was dat een hondje? Neeee……Was het dan een biggetje?????? Ook niet….
Het was een Wombat!!!!!!! Het is familie van de beren….het lijkt ook wel een kruising tussen een beer en een koalabeertje. Een snoepie!!!!! Natuurlijk direct een foto en ja hoor….wij mochten hem ook in ons armen houden. De moeder was aangereden toen dit kleintje een maand oud was. Nog maar 1 kilo zwaar en heel klein is ze door deze mensen in huis genomen. Nu….een half jaar later…..10 kilo zwaar….is het een schitterend lief beest. Ze blijft nog een half jaar en dan kon ze zelfstandig gaan leven in de bossen. Ze kunnen ruim 40kg wegen als ze volwassen zijn en zo groot worden als een grote herdershond. Ze loopt je overal achterna,……maar ze slaapt bijna de hele dag omdat het een nachtdier is. Een tijdje staan praten…..en toen werden wij bij hun thuis uitgenodigd (5 minuten rijden) om nog meer dieren die ze tijdelijk in huis hadden te bekijken. Nou, dat waren er behoorlijk wat. Hele kleine Walibies (moeder aangereden) die nog de fles krijgen, possums die ziek geweest zijn, grotere kangoeroes, kaketoes enz. enz. Alles stond in het teken van het weer beter maken van de beesten. Daarna weer terug in hun natuurlijke omgeving. Hele hartelijke mensen. Wij konden zelfs blijven staan met onze camper. Misschien gaan wij ze op de terugweg nog een bezoek brengen voordat wij weer overvaren. Een hele bijzondere ontmoeting met bijzondere mensen.
Via mooie routes door het binnenland leuke plaatsen aangedaan. Naast de kilometerafstand tussen de plaatsen staat er vaak ook de rijtijd bij. Lachen hoor!!!!! Dan gaan ze er vanuit dan je buiten de bebouwde kom 100km per uur mag rijden. Nou, dan moet je een formule 1 auto hebben of zo……. Hier is bijna geen stuk weg recht. Allemaal bochten, omhoog en omlaag…….
En dan….als het winter is!!!! Hoger in de bergen zie je ineens borden met waarschuwingen voor slipgevaar door ijs of sneeuw. Gek hoor…..dit is ook Australië. De natuur is hier ook weer schitterend. Tasmanië is iets groter dan 2 x Nederland met maar 450.000 inwoners…heb je hier wel de ruimte. Als je dan bedenkt dat daarvan een derde in de hoofdstad Hobart woont….dan kom je niet veel plaatsen in het binnen land tegen. Kan ook haast niet…heel veel bergen, nationale parken…geen telefoonbereik…..
Oud en Nieuw in Strahan “ gevierd” Nou, niet echt een wereldschokkende belevenis!!!! 1 vuurpijl!!!!!! En voor de rest….bijna iedereen in diepe slaap op de camping!!! Het had gewoon een normale dag kunnen zijn. Ja, je staat er zelf wel bij stil……je mist op dat moment wel een aantal mensen om je heen. Natuurlijk onze tijd……met Nederland gebeld…..maar niet iedereen was thuis!!!!!!!! Daarna weer verder gegaan….geen bereik meer……dus een aantal mensen houden nog een telefoontje tegoed!!!
Gisteren in de Cradle Mountains – Lake Clair nog een fikse wandeling van een paar uur gemaakt. Onze camper stond aan het meer op een mooie plek! De kangoeroes liepen rond de camper toen het schemerig werd. Gek idee hoor!!!!
Vandaag aangekomen in Hobart waar wij een aantal dagen blijven. Omgeving verkennen, Harry fietsen en veel terraswerk!
De temperatuur is ook weer flink omhoog geklommen (gisteren zaten wij nog op 700m) dus het zweet staat ons weer op de rug……..en smeren maar weer…..
Ja, wij genieten nog steeds van dit mooie afwisselende land. De mensen zijn echt heel vriendelijk en de tijd vliegt voorbij. Helaas is het nu wel veel drukker dan die 6 weken ervoor. We zien wel…..
Allereerst natuurlijk een fantastisch 2007!!! Veel geluk en gezondheid en veel reisplezier!
Ik zal jullie niet opschrikken door een lang verslag. Ja, het gaat een samenvatting worden van de laatste 2 weken. Jammer….maar niet heus zullen jullie wel denken. Ja…even de laatste tijd geen dagboek bijgehouden. Maar het waren wel heel speciale dagen.
Natuurlijk wil ik toch wel wat vertellen over deze weken. Misschien niet helemaal chronologisch maar wel met wat leuke voorvallen en belevenissen.
Na een paar lekkere luie dagen aan het strand aan de Oostkust, via een druk Sydney schuin afgezakt naar Melbourne om de Kerstdagen bij onze Australische vrienden in Ocean Grove door te brengen.
Flink de sloffen erin want er moesten heel wat kilometers worden overbrugd. En ja….daar waren wij dan eindelijk (na elkaar 1,5 jaar niet gezien te hebben) op zondag 24 december (begin middag). Nou, wij hebben echt een fantastische tijd gehad. Vanaf het begin was daar weer die speciale click en wij hebben zo ontzettend veel plezier met elkaar gehad. Een geweldige plek om te wonen!!! En 3 verdieping hoog huis (strak en modern) en vanaf elke verdieping (ook onze slaapkamer) keek je uit over de oceaan. Tjonge, wat hadden wij ons verheugd op een kerst in de zon buiten op het terras met voor ons een blauwe zee en lucht. Neeeeeee…..dus……
Na ruim 4 maanden geen druppie regen…..kwam echt op kerstavond de regen met bakken uit de hemel!!!!! En koud…….brrrrrr…truien aan……maar 14grd. Nou, alle mensen hier waren in ieder geval zo blij als een kind met de regen…..ze stonden nog net niet te juichen. Zelfs de kranten stonden er vol van. Ja….dan is dan even anders. Dus…..hebben wij ons binnenhuis ook prima vermaakt.
Uiteraard ook een kerstboom met de nodige kado’s. Wij kregen o.a. een excursie om samen met hun met de dolfijnen en zeehonden te zwemmen. Helemaal te gek!!!!!
Uiteraard ontbrak de kerstkalkoen ook niet in dit huis. ’s Middags nog een lange strandwandeling gemaakt….heel veel wind, net geen regen…maar donker en fris. Zo kan het dus ook zijn.
De rest van de dagen samen leuke plekken bezocht, uitgebreid coffeeshops bezocht (niet zoals bij ons hoor) en veel aan het strand geweest. Na de kerstdagen werd het steeds warmer en weer droger en liep de temperatuur ook weer lekker op naar de 21 grd. Zij wonen aan 1 van de beste surfstranden van Australië – dus hoge golven…..en heel veel surfers. Ook heeft Harry nog in de omgeving gefietst. Alleen maar ook samen met Greg en Jacob. Hij kon net blijven zitten anders viel hij eraf omdat het een iets ander tempo was…hihihihihi
Nou, ze hebben het wel moeten horen…..dat lekkere weer met kerst!!!
Wat hebben wij genoten van het zwemmen met de dolfijnen en zeehonden. Ons gehesen in een strak zittend wetsuit waren wij klaar om het water in te gaan. Hier is de zee altijd behoorlijk fris (door de Antarctische stroming) 18grd….niets vergeleken bij de zee in Queensland (26grd). In het water – uiteraard met snorkel anders zie je niets – gesprongen…en daar zwom je dan gewoon tussen de sierlijke zeehonden. Echt super gaaf!!!! Wat een koppies hebben die beesten en wat bewegen ze elegant door het water. Als je ze soms zo log en lui ziet liggen dan kan je het je bijna niet voorstellen.
Daarna naar een baai om met de dolfijnen te zwemmen. Zodra ze in zicht waren….hup het water in….je aan een touw vasthouden…..boot ging langzaam door….en ja hoor….dan kwamen de dolfijnen gewoon met je mee zwemmen. Naast je, onder je……super super super. Wij hebben echt zo genoten. Ook met elkaar….telkens lieten Greg, Andrea en Jacob ons weten dat ze het echt geweldig vonden dat wij bij hun thuis waren. Wij voelden ons ook echt thuis. Wij moesten het ook echt als ons huis beschouwen….een geweldige tijd!!!
De laatste avond uit eten geweest. Jacob (8 jaar oud) werd al verdrietig en moest al huilen omdat wij de volgende dag weg zouden gaan.
Vrijdag 29 december al vroeg vertrokken (6 uur) omdat wij om 9.00 uur de overtocht vanuit Melbourne naar Devonport (Tasmanie) geboekt hadden (inclusief onze camper). Het afscheid nemen was moeilijk!!! Jacob dikke tranen en wij stonden ook met tranen in onze ogen. Wat zijn wij gastvrij ontvangen en wat hebben wij al die dagen plezier met elkaar gehad. Heel veel foto’s gemaakt!!!!
Dat was weer even wennen om weer samen te zijn na bijna 5 dagen met elkaar. Ook weer de camper in was even vreemd.
De overtocht verliep prima. Schitterend weer, spiegelgladde zee (is vaak niet zo). Na 10 uur varen direct campground opgezocht. Nou, wij zijn niet meer alleen op vakantie! Nu is de vakantie echt aangebroken. Tot nu toe helemaal geen last gehad maar wij proberen nu vooraf campings te bellen omdat wij al een paar keer nergens meer konden staan. Gelukkig kunnen wij unpowered staan maar toch…..wat een drukte!!!!!
Hier op Tasmanië kan je echt van alles doen. Maar als je van wandelen in de bergen houdt dan kan je je gang gaan. Schitterende berggebieden, veel meren (vissen) en glooiend landschap Ook hier is het op veel plaatsen veel te droog geweest.
Nog een leuke ontmoeting gehad ’s morgens vroeg in een klein plaatje Latrop. Even benen strekken en door de straat….meer was er niet….lopen. Staat daar een man met iets in zijn armen. Was dat een hondje? Neeee……Was het dan een biggetje?????? Ook niet….
Het was een Wombat!!!!!!! Het is familie van de beren….het lijkt ook wel een kruising tussen een beer en een koalabeertje. Een snoepie!!!!! Natuurlijk direct een foto en ja hoor….wij mochten hem ook in ons armen houden. De moeder was aangereden toen dit kleintje een maand oud was. Nog maar 1 kilo zwaar en heel klein is ze door deze mensen in huis genomen. Nu….een half jaar later…..10 kilo zwaar….is het een schitterend lief beest. Ze blijft nog een half jaar en dan kon ze zelfstandig gaan leven in de bossen. Ze kunnen ruim 40kg wegen als ze volwassen zijn en zo groot worden als een grote herdershond. Ze loopt je overal achterna,……maar ze slaapt bijna de hele dag omdat het een nachtdier is. Een tijdje staan praten…..en toen werden wij bij hun thuis uitgenodigd (5 minuten rijden) om nog meer dieren die ze tijdelijk in huis hadden te bekijken. Nou, dat waren er behoorlijk wat. Hele kleine Walibies (moeder aangereden) die nog de fles krijgen, possums die ziek geweest zijn, grotere kangoeroes, kaketoes enz. enz. Alles stond in het teken van het weer beter maken van de beesten. Daarna weer terug in hun natuurlijke omgeving. Hele hartelijke mensen. Wij konden zelfs blijven staan met onze camper. Misschien gaan wij ze op de terugweg nog een bezoek brengen voordat wij weer overvaren. Een hele bijzondere ontmoeting met bijzondere mensen.
Via mooie routes door het binnenland leuke plaatsen aangedaan. Naast de kilometerafstand tussen de plaatsen staat er vaak ook de rijtijd bij. Lachen hoor!!!!! Dan gaan ze er vanuit dan je buiten de bebouwde kom 100km per uur mag rijden. Nou, dan moet je een formule 1 auto hebben of zo……. Hier is bijna geen stuk weg recht. Allemaal bochten, omhoog en omlaag…….
En dan….als het winter is!!!! Hoger in de bergen zie je ineens borden met waarschuwingen voor slipgevaar door ijs of sneeuw. Gek hoor…..dit is ook Australië. De natuur is hier ook weer schitterend. Tasmanië is iets groter dan 2 x Nederland met maar 450.000 inwoners…heb je hier wel de ruimte. Als je dan bedenkt dat daarvan een derde in de hoofdstad Hobart woont….dan kom je niet veel plaatsen in het binnen land tegen. Kan ook haast niet…heel veel bergen, nationale parken…geen telefoonbereik…..
Oud en Nieuw in Strahan “ gevierd” Nou, niet echt een wereldschokkende belevenis!!!! 1 vuurpijl!!!!!! En voor de rest….bijna iedereen in diepe slaap op de camping!!! Het had gewoon een normale dag kunnen zijn. Ja, je staat er zelf wel bij stil……je mist op dat moment wel een aantal mensen om je heen. Natuurlijk onze tijd……met Nederland gebeld…..maar niet iedereen was thuis!!!!!!!! Daarna weer verder gegaan….geen bereik meer……dus een aantal mensen houden nog een telefoontje tegoed!!!
Gisteren in de Cradle Mountains – Lake Clair nog een fikse wandeling van een paar uur gemaakt. Onze camper stond aan het meer op een mooie plek! De kangoeroes liepen rond de camper toen het schemerig werd. Gek idee hoor!!!!
Vandaag aangekomen in Hobart waar wij een aantal dagen blijven. Omgeving verkennen, Harry fietsen en veel terraswerk!
De temperatuur is ook weer flink omhoog geklommen (gisteren zaten wij nog op 700m) dus het zweet staat ons weer op de rug……..en smeren maar weer…..
Ja, wij genieten nog steeds van dit mooie afwisselende land. De mensen zijn echt heel vriendelijk en de tijd vliegt voorbij. Helaas is het nu wel veel drukker dan die 6 weken ervoor. We zien wel…..
TASMANIE
4 t0t 8 januari 2007 - TASMANIË -Hobart – Port Arthur- Sorel – Coles Bay
Jullie hebben het al in de gaten!!! Nieuwe jaar….nieuwe lay-out! Het is dit jaar niet meer moeten….maar mogen en zin hebben. Dus niet elke dag achter de laptop om mijn dagboek bij te houden.
De avonden vliegen door ons handen – laat eten, napraten en soms lekker lezen, DVD kijken (die wij hebben gekregen) of gewoon niets. Maar om nu helemaal niets op papier te zetten is ook wat. Voor jullie en ook voor ons….als wij LATER oud zijn.
Tasmanië blijft ons verbazen. Is het niet de natuur dan is het wel het weer. Niets is zo veranderlijk als het weer en zeer zeker hier! De ene dag lig je onderuit op het strand en de andere dag komt de regen met bakken uit de lucht en is het gewoon koud!!!
Onze eerste rustdag in Hobart was er een met een strakblauwe lucht, 30grd en geen zuchtje wind. Na het weer vullen van de kasten en koelkast (helaas tegen betaling) de camper net niet op het strand gezet. Ik ging vergezeld met jerrycan factor 30, badlakens, zonnebril, boek, veel water en grote strandparasol mij neerstrijken op het witte strand aan de blauwe zee. Harry????? Nee, die niet. Die zag een andere uitdaging liggen. Een grote berg – Mount Wellington 1270m hoog die hij vanaf startpunt strand wilde gaan bedwingen. Achter Hobart is het DE blikvanger in de omgeving. Stijl omhoog en vaak ook met sneeuw bedekt. Nu even niet. Maar….hij heeft er weer van genoten! Ruim 1500 hoogtemeters en een totale afstand van 70km. Gelukkig kreeg ik toen hij op de top stond een SMSje anders had ik niet geweten waar hij zo lang bleef!
De volgende dag – eerst even rondje lopen in Hobart zelf – zijn wij met de camper omhoog geklommen. Nou, dat was niet mis. Helaas werd het weer een stuk slechter dus wij hadden niet het mooie uitzicht op de stad beneden ons en de omliggende baaien en bergen. Maar Harry gisteren wel dus die heeft het goede uitzicht live gezien.
Boven werd het weer steeds slechter. Harde wind en zelfs hagelstenen. Dat bedoel ik nu met verschillende weertypes………
De volgende dag vertrokken in de regen nadat het echt de hele nacht gezeken heeft van de regen mag ik wel zeggen. Maar…..je gelooft het of niet….iedereen loopt hier met een big smile op zijn gezicht. Juist door die regen! Het is overal zoooooo ontzettend droog dat ze liepen te gillen om regen. Ja, voor ons had het ook een weekje later gemogen….maar ja….
Trouwens….in de plaats Strahan, waar wij het jaar hadden uitgeluid met een spetterend vuurwerk van wel 1 lichtkogel…..is ook een behoorlijke bosbrand geweest. Een andere camping op een paar kilometer van de onze moest zelfs evacueren……
Port Arthur is weer een heel apart verhaal. Helaas was het paraplu weer en wat frisjes maar het bezoek was echt de moeite waard. Deze plaats ligt op een schiereiland die aan het vaste land vastzit door een hele smalle strook land van 75m (Eaglehawk Neck). Daardoor was dit een perfecte plaats waar gevangenen naar toe gebracht werden die veroordeeld waren tot celstraffen.
Dat ging als volgt te werk. Als je in Engeland voor een misdaad werd gestraft (vanaf de leeftijd van 9 jaar) dan werd je ingescheept voor een overtocht naar Australië om daar dan je straf uit te zitten. Maar beging je tijdens je straf nog iets strafbaars dan werd je echt heel zwaar gestraft en werd je overgeplaatst naar Port Arthur. Daar zat je dan soms een straf uit van 5-7 jaar. Ondertussen werd je wel een vak geleerd, soms onderwijs genoten en veel gelezen. Je kwam er soms wijzer uit dan je erin ging. Maar…..als deze straf erop zat….dan ging je weer terug naar je oude gevangenis om dan verder te gaan met de straf waarvoor je naar dit land was gekomen.
Had je uiteindelijk na soms jaren…….al je straf erop zitten…..dan was je een vrij man. Dan had je een vak geleerd en kon je ook een stuk land krijgen. Hier is toch genoeg!!!!!! Ja, en wilde je terug naar je vaderland….dan had je echt een probleem. Ten 1ste moest je daar een speciaal document voor hebben en dat gaven ze je zelden. Ten 2de moest je ook je overtocht zelf betalen. Conclusie…..in Engeland werd het lekker stil zonder de criminelen en dus 3 x raden waar deze aussies van af stammen??????
Maar……..de strafmaatregelen waren niet eens zo gek!!!! Misschien opnieuw invoeren en alle criminelen uit Nederland het land uit zetten en NOOIT meer terug laten komen.
Ik kan wel vertellen dat het niet echt plezierig vertoeven was hier in die tijd. Nu is het een historische plaats geworden met nog veel oude gebouwen uit die tijd (1838 – 1870) en heeeeel veel verhalen.
Ontsnappen was er niet bij. Ze wisten amper waar ze waren, allemaal bergen en dichte bossen, rondom de woeste zee en maar een zeer nauwe verbinden naar het vaste land dat goed bewaakt werd. Maar het werkte wel!!!!
Nu zitten wij in Coles Bay. Vanmorgen was het nog zwaar bewolkt (veel regen vannacht) maar eerst wat blauwe plekjes en ’s middags weer strakblauwe lucht. Wij zitten nu aan de Oostkust van Tasmanie. Morgen gaan wij het Freycinet National Park in. Hier kan je mooie (berg)wandelingen maken, langs mooie witte zandstranden lopen….maar allemaal te voet! Hoge bergpieken en rondom water want het is weer een schiereiland. Harry heeft vanmiddag nog heerlijk een toertje op de fiets gemaakt. Hij is hier helemaal in zijn element. Je kunt je hier goed uitleven hoor! Geen weg is gelijk! Allemaal bochten, heuvel op en neer…..er komt soms geen einde aan. Ja, om hier nu een fietsvakantie te gaan doen….nee, ik denk het niet…..
Omdat wij de foto’s nog niet uitgezocht hadden hebben wij het mailen maar iets opgeschoven. Dan maar even vertellen dat wij vandaag een hele sportieve dag hebben gehad. Fantastisch weer….en het gaat de komende dagen warmer en warmer worden. Naar het Freycinet National Park gereden. Dat ligt echt fantastisch. Harry was daar gisteren al geweest maar nu hebben wij daar gewandeld. Nou, gewoon….niet echt…behoorlijk geklommen naar een Outlook over de wereldberoemde Wineglass Bay. Wat een uitzicht. Groenblauwe zee, hoge bergen en super witte stranden. Daarna afgedaald naar het strand….zweet zweet….even lekker een boterhammetje gegeten….en daarna weer klimmen en afdalen. Je moet soms wat doen om al die calorieën kwijt te raken. De baaien zijn hier werkelijk schitterend. Dat zullen jullie op de foto’s wel zien.
4 t0t 8 januari 2007 - TASMANIË -Hobart – Port Arthur- Sorel – Coles Bay
Jullie hebben het al in de gaten!!! Nieuwe jaar….nieuwe lay-out! Het is dit jaar niet meer moeten….maar mogen en zin hebben. Dus niet elke dag achter de laptop om mijn dagboek bij te houden.
De avonden vliegen door ons handen – laat eten, napraten en soms lekker lezen, DVD kijken (die wij hebben gekregen) of gewoon niets. Maar om nu helemaal niets op papier te zetten is ook wat. Voor jullie en ook voor ons….als wij LATER oud zijn.
Tasmanië blijft ons verbazen. Is het niet de natuur dan is het wel het weer. Niets is zo veranderlijk als het weer en zeer zeker hier! De ene dag lig je onderuit op het strand en de andere dag komt de regen met bakken uit de lucht en is het gewoon koud!!!
Onze eerste rustdag in Hobart was er een met een strakblauwe lucht, 30grd en geen zuchtje wind. Na het weer vullen van de kasten en koelkast (helaas tegen betaling) de camper net niet op het strand gezet. Ik ging vergezeld met jerrycan factor 30, badlakens, zonnebril, boek, veel water en grote strandparasol mij neerstrijken op het witte strand aan de blauwe zee. Harry????? Nee, die niet. Die zag een andere uitdaging liggen. Een grote berg – Mount Wellington 1270m hoog die hij vanaf startpunt strand wilde gaan bedwingen. Achter Hobart is het DE blikvanger in de omgeving. Stijl omhoog en vaak ook met sneeuw bedekt. Nu even niet. Maar….hij heeft er weer van genoten! Ruim 1500 hoogtemeters en een totale afstand van 70km. Gelukkig kreeg ik toen hij op de top stond een SMSje anders had ik niet geweten waar hij zo lang bleef!
De volgende dag – eerst even rondje lopen in Hobart zelf – zijn wij met de camper omhoog geklommen. Nou, dat was niet mis. Helaas werd het weer een stuk slechter dus wij hadden niet het mooie uitzicht op de stad beneden ons en de omliggende baaien en bergen. Maar Harry gisteren wel dus die heeft het goede uitzicht live gezien.
Boven werd het weer steeds slechter. Harde wind en zelfs hagelstenen. Dat bedoel ik nu met verschillende weertypes………
De volgende dag vertrokken in de regen nadat het echt de hele nacht gezeken heeft van de regen mag ik wel zeggen. Maar…..je gelooft het of niet….iedereen loopt hier met een big smile op zijn gezicht. Juist door die regen! Het is overal zoooooo ontzettend droog dat ze liepen te gillen om regen. Ja, voor ons had het ook een weekje later gemogen….maar ja….
Trouwens….in de plaats Strahan, waar wij het jaar hadden uitgeluid met een spetterend vuurwerk van wel 1 lichtkogel…..is ook een behoorlijke bosbrand geweest. Een andere camping op een paar kilometer van de onze moest zelfs evacueren……
Port Arthur is weer een heel apart verhaal. Helaas was het paraplu weer en wat frisjes maar het bezoek was echt de moeite waard. Deze plaats ligt op een schiereiland die aan het vaste land vastzit door een hele smalle strook land van 75m (Eaglehawk Neck). Daardoor was dit een perfecte plaats waar gevangenen naar toe gebracht werden die veroordeeld waren tot celstraffen.
Dat ging als volgt te werk. Als je in Engeland voor een misdaad werd gestraft (vanaf de leeftijd van 9 jaar) dan werd je ingescheept voor een overtocht naar Australië om daar dan je straf uit te zitten. Maar beging je tijdens je straf nog iets strafbaars dan werd je echt heel zwaar gestraft en werd je overgeplaatst naar Port Arthur. Daar zat je dan soms een straf uit van 5-7 jaar. Ondertussen werd je wel een vak geleerd, soms onderwijs genoten en veel gelezen. Je kwam er soms wijzer uit dan je erin ging. Maar…..als deze straf erop zat….dan ging je weer terug naar je oude gevangenis om dan verder te gaan met de straf waarvoor je naar dit land was gekomen.
Had je uiteindelijk na soms jaren…….al je straf erop zitten…..dan was je een vrij man. Dan had je een vak geleerd en kon je ook een stuk land krijgen. Hier is toch genoeg!!!!!! Ja, en wilde je terug naar je vaderland….dan had je echt een probleem. Ten 1ste moest je daar een speciaal document voor hebben en dat gaven ze je zelden. Ten 2de moest je ook je overtocht zelf betalen. Conclusie…..in Engeland werd het lekker stil zonder de criminelen en dus 3 x raden waar deze aussies van af stammen??????
Maar……..de strafmaatregelen waren niet eens zo gek!!!! Misschien opnieuw invoeren en alle criminelen uit Nederland het land uit zetten en NOOIT meer terug laten komen.
Ik kan wel vertellen dat het niet echt plezierig vertoeven was hier in die tijd. Nu is het een historische plaats geworden met nog veel oude gebouwen uit die tijd (1838 – 1870) en heeeeel veel verhalen.
Ontsnappen was er niet bij. Ze wisten amper waar ze waren, allemaal bergen en dichte bossen, rondom de woeste zee en maar een zeer nauwe verbinden naar het vaste land dat goed bewaakt werd. Maar het werkte wel!!!!
Nu zitten wij in Coles Bay. Vanmorgen was het nog zwaar bewolkt (veel regen vannacht) maar eerst wat blauwe plekjes en ’s middags weer strakblauwe lucht. Wij zitten nu aan de Oostkust van Tasmanie. Morgen gaan wij het Freycinet National Park in. Hier kan je mooie (berg)wandelingen maken, langs mooie witte zandstranden lopen….maar allemaal te voet! Hoge bergpieken en rondom water want het is weer een schiereiland. Harry heeft vanmiddag nog heerlijk een toertje op de fiets gemaakt. Hij is hier helemaal in zijn element. Je kunt je hier goed uitleven hoor! Geen weg is gelijk! Allemaal bochten, heuvel op en neer…..er komt soms geen einde aan. Ja, om hier nu een fietsvakantie te gaan doen….nee, ik denk het niet…..
Omdat wij de foto’s nog niet uitgezocht hadden hebben wij het mailen maar iets opgeschoven. Dan maar even vertellen dat wij vandaag een hele sportieve dag hebben gehad. Fantastisch weer….en het gaat de komende dagen warmer en warmer worden. Naar het Freycinet National Park gereden. Dat ligt echt fantastisch. Harry was daar gisteren al geweest maar nu hebben wij daar gewandeld. Nou, gewoon….niet echt…behoorlijk geklommen naar een Outlook over de wereldberoemde Wineglass Bay. Wat een uitzicht. Groenblauwe zee, hoge bergen en super witte stranden. Daarna afgedaald naar het strand….zweet zweet….even lekker een boterhammetje gegeten….en daarna weer klimmen en afdalen. Je moet soms wat doen om al die calorieën kwijt te raken. De baaien zijn hier werkelijk schitterend. Dat zullen jullie op de foto’s wel zien.
TASMANË - VICTORIA
10 - 20 januari 2007 - St. Helens – Launceston – Devonport – Melbourne – Philip Island – Lake Entrance
Zo, wij zijn nu aan de laatste dagen op Tasmanië begonnen. Het weer is de laatste tijd uitstekend. Op dit eiland kan het inderdaad per uur veranderen. En dan kunnen er wel temperatuurverschillen zijn van soms 10 grd. Op dit moment zitten wij in Longford, een klein plaatsje dicht bij Launceston. Na een mooie route – eerst nog langs de kustlijn – met prachtige baaien – het binnenland doorgestoken. Wij zijn ook nog het gebied doorgekomen waar 3 weken geleden een hevige bosbrand is geweest. Nou, je kan je ogen niet geloven. Wat een schade is er aangericht. Tijdens deze brand (een van de heftigste sinds vele jaren) zijn er ook behoorlijk wat huizen in rook opgegaan. Een enorm gebied!!!!!
Ik kan het niet vaak genoeg zeggen. De natuur en de omgeving blijven ons verbazen. Groen tinten, bruin tinten (omdat het nog steeds dor en droog is) en al die bergen, heuvels. Gewone bossen wisselen ineens af met regenwoud!!!!!! Het landschap doet soms Engels maar soms ook ineens Oostenrijks aan. Even de huizen wegdenken!!!! Ook is hier al gauw een dorpje HISTORISCH. Ja, als je niet echt een stuk oude geschiedenis hebt dan is het al snel oud. Moeten ze eens in Europa komen.
Maar de mooie panden – soms helemaal gerestaureerd in koloniale of Engelse stijl doet wel heel landelijk aan.
Tussen de bedrijven door (het rijden dan) heeft Harry ook nog lekker op de fiets gezeten. Maar de pittige heuvels zijn echt niet mis!!!! Je klimt je echt een bult. Nou, geen fietsland voor mij hoor. In de tijd dat wij op Tasmanie zitten – en wij hebben toch al bijna het hele eiland gehad – zijn wij nog geen enkel vlak stuk tegengekomen. De borden 100km per uur slaan echt nergens op. Ja, dat mag je buiten de bebouwde kom maar dan vlieg je wel uit elke bocht!!!!
Gisteren nog een grote lavendelfarm bezocht. Nou, net of wij in Frankrijk waren. Waar je ook keek, heuvel op en af….overal zag je lavendel staan. Nu was het echt op zijn mooist want het oogsten ging beginnen. Het meeste wordt gebruikt om te drogen en de rest als olie voor diverse toepassingen.
Geweldig mooi om te zien. Oh…..en voordat wij daar aankwamen….net voor ons op de weg…nog net niet platgereden….stak een lange, donkere slang de weg over. Brrrrrr……maar niet naar buiten gegaan voor een foto. Trouwens, dat ding is echt snel…voordat je het weet is hij al weer in het gras.
Vandaag een spannende en enerverende dag geweest. Vooral voor mijn lieve schat. In Launceston komt de Catarac Gorge in de Tamar River uit. Dit is een diepe, smalle kloof waarvan het water uitkomt in de brede Tamar Rivier die uiteindelijk weer de oceaan instroomt. Rondom deze kloof liggen hoog in de bergen schitterende tuinen, een natuurlijk Basin (die weer deel uitmaakt van de Gorge) en een aantal mooie wandeling langs de wand van de kloof. Ook…..en daar komt het……was er een stoeltjeslift van de ene naar de andere kant. Over de kloof, over het basin en over wat bomen. Je zat , misschien 50m boven het water…..maar volgens Harry was het wel meer dan honderd!!!! Tenminste zo voelde het voor hem. Nou, hij heeft genoten…ik foto’s maken en Harry….de hele tocht met zijn ogen dicht. Hij vond het dus helemaal niets! Nu heeft hij wel hoogtevrees…maar ik dacht….dit moet toch kunnen….tijdens de wintersport zit je soms weel hoger. Nou, het duurde wel een uur voordat hij weer wat kleur kreeg. Toen nog even over een lange brug over de kloof (swingbridge) maar die hing niet zo hoog. Vlug erover heen ….en klaar was hij!!!
Maar de wandeling langs de muren van de kloof waren goed te doen……heeeeel ruim pad. Hihihihi
Vandaag ook nog naar de kapper geweest. Allebei. Het hing bijna voor onze ogen. Gekheid. Maar 3 maanden is te lang. Dus nu is het kort!!!!! Even wennen…..
Ook van de laatste dag op Tasmanië hebben wij weer enorm genoten. Warm en droog! In dit deel hadden ze helemaal geen regen gehad toen het bij ons regende. Een laatste keer door het mooie landschap gereden. Een soort Engels platteland…zeggen ze…want ik ben daar nog nooit geweest. Het lijkt wel of hier soms de tijd heeft stilgestaan.
Ons laatste overnachting was bij John en Diana die wij op de 1e dag ontmoet hadden. Jullie weten wel met al die dieren die zij verzorgen. Kamperen in hun tuin en aanschuiven voor het diner. Veel te gek hoor! Wat een hartelijke mensen. Al waren wij een week bij hun gebleven…dat hadden ze prachtig gevonden. Ik heb ook nog even voor moeder gespeeld. 2 x de baby wallibies de fles gegeven. Heel klein en schattig. Je blijft ze echt knuffelen. Je krijgt er geen genoeg van. Ook Amanda de wombat was weer van de partij. Nog weer zwaarder en groter dan 2 weken geleden. Toen het schemerig ging worden kwamen er allemaal dieren uit het bos hun tuin inlopen. Veel verschillende soorten wallibies. Dit zijn een soort kleinere kangoeroes. Ook de possums worden ’s avonds weer actief. Ze staan voor het raam om aandacht te trekken. Wij hebben heerlijk op de veranda aan de wijn gezeten. Echt geweldig om hier met al die dieren te zijn. Het is dat wij de dagboot hadden anders hadden wij zondags met hun mee mogen gaan naar vrienden die ergens diep in het bos wonen. Schijnt heel bijzonder te zijn. Maar helaas…..dus misschien toch nog een keertje Australië doen???? Ja, want ook de zuidkust vanaf Perth tot Adelaide……die moet eigenlijk ook nog.
Maar wij hebben geen moment spijt gehad dat wij Tasmanië gedaan hebben. Wij hadden het echt niet willen missen. Zo anders weer…..maar het staat wel bekend om zijn 4 seizoenen op 1 dag….daar weten wij alles van!!!!!!
Zondags hoefden wij maar 10 minuten te rijden voor de boot van Devonport naar Melbourne. Gelukkige weer een zeeeeer rustige overtocht met blauwe lucht en hoera…..spiegelgladde oceaan.
Weer het vasteland!!!! Nou, ja het blijft toch weer een eiland al is het ietsjes groter!!!!
Nu blijven wij eerst een paar dagen op Philip Island. (ja, waar ook de F1 gereden werd). Nog een paar uurtjes strand waar lekker konden relaxen. En….heel bijzonder…een ook heel gevaarlijk….een bezoek van een stingray vlak bij het strand. Een vis van wel anderhalve meter groot met een puntige scherpe staart die gevaarlijk kan steken. Door die vis is de bekende krokodillenman Steve Irwin om het leven gekomen…..
Harry toch het water in om foto’s te maken…..wat een held….
Nou, hier kan je wel zien dat het vakantietijd is. Druk, druk….en nog eens druk. Even moeten zoeken naar een campground. Het weer is zeer veranderlijk. Van lekker 23 graden was het de volgende dag ineens heet! En niet zo’n beetje ook. Gedurende de dag werd het alsmaar warmer. En de zon…tjonge, het leek wel een oven. Om 18.00 uur was het nog….40grd buiten in de schaduw. Het liep van onze rug af. En of het niet erg genoeg was….de stroom viel toen ook nog uit. Geen airco dus tijdens het koken. Door de branden in het zuidoosten van Victoria was er een stroomstoring ontstaan. Samen met het zeer hete weer (veel airco’s e.d.) was de vraag hoger dan het aanbod van de stroom. Gevolg…..bijna 3 uur geen stroom in een groot deel van Victoria. Schade: 10 miljoen dollar!!!
Het is wel heel erg hoor Het is hier kurkdroog en ze zijn doodsbang voor het ontstaan van nog meer branden. Vooral als er een onweersbui op komst is.
De branden die er nu zijn, zijn de ergste die deze staat ooit gehad heeft. Er is ruim 1 MILJOEN HECTARE grond verbrand. Even een vergelijking: bijna 2,5 keer Nederland! En de branden zijn er nog steeds. Al 50 dagen achtereen brandt het al. Blussen is haast onmogelijk. Elke keer ontstaat er weer een nieuwe brandhaard. Echt verschrikkelijk. Wij moeten ook nog langs dat gebied…..dus oppassen hoe en waar en welke richting de wind gaat waaien.
Gisteren het hele eiland over gereden. Kleine plaatsen, baaien en stranden bezocht. En….ja, het kind in ons kwam boven….een amazing World bezocht. Puzzelen, doolhof en ruimten waar alles een illusie lijkt. Soms snap je er niets meer van. Je weet dat je in de maling genomen wordt maar je kan het gewoon niet zien.
En als klapper van die dag…..’s avonds de pinguïn parade. Ontzettend commercieel….maar toch echt de moeite waard. Net na zonsondergang bij de schemering komen honderden kleine pinguïns vanuit de zee het strand op. Dit is het kleinste soort dat er bestaat. Maar 33cm groot! Echt een geweldig gezicht. Ineens komen ze zo het water uit…in groepjes tussen de 10 en 30 stuks tegelijk. Even wachten op elkaar en dan marcheren ze het strand over de duinen in naar hun nesten toe. Soms zijn ze een beetje bang en dan duiken ze eerst weer met z’n allen de zee weer in. Even wachten…en ja…daar komen ze dan weer. Dat gaat wel een uur achter elkaar door. Heel parmantig stappen ze over het strand. Ze zijn nog snel ook. Soms even een break om op adem te komen.
Wij hadden geen betere tijd kunnen treffen. Al de pinguïns hadden jonkies die groot genoeg waren om het nest uit te komen maar nog niet naar zee gaan. Ze blijven dan de hele dag in hun nest en zodra de ouders uit zee komen staan ze ze op te wachten. Ook honderden. En maar roepen!!!!! Daarna zie je al de pinguïns de duinen door lopen naar hun jonkies toe. Soms lopen ze een halve meter naast je!!! Wij (en nog heel veel anderen) lopen dan op een soort boardwalk tussen de duinen door. Zodra een ouder bij de jongen komt krijgen ze direct te eten. En dat vlak onder onze neus!!!! Wat is de natuur dan prachtig. Het zijn echt schatjes om te zien.
Toen wij gingen slapen…donker, licht uit….en toen….trip trip trip…..op het dak van de camper. Een vogel????? Midden in de nacht???? Nee, het klonk toch niet echt als een vogel. Zelfs niet als een grote vogel. HET maakte niet echt een geluid. Maar toch steeds rondlopen boven op het dak. Ja, wij stonden wel net naast een boom???!!!!! Dan maar een bons geven tegen het dak….meer geluid, hard rennen over het dak….brrrrrrr. Wat is dat!!!!!!! Stilte….zaklantaarn gepakt en door het raam naar buiten en naar boven geschenen op de dikke takken net boven ons raam…..
En….jawel….twee ogen keken ons nieuwsgierig aan……een lief koppie van een possum. Elkaar een tijdje aangekeken…toen maar licht uit en gaan slapen…..niets meer aan de hand.
Nu zitten wij na weer een schitterende route helemaal in het zuiden van Australië aan de kust bij Lake Entrance. Ik blijf het zeggen….het landschap is zo verschillend en afwisselend. Nu even niet echt groen maar het blijft boeien. Zo rij je door het land van de boerderijen (Gipssland) en dan ineens binnen 10km rij je in het regenwoud tussen de superhoge bomen en grote groene varens. Af en toe kom je een dorpje (lees: gehuchtje) tegen. Dan zeggen wij….niet met je ogen knipperen want dan ben je er al doorheen!!! Zo rij je op zeeniveau en dan ineens weer ruim 600m hoog. Fantastisch. Je moet het echt niet gewoon gaan vinden!!! En dan al die dieren. Je zou er gewoon aan gaan wennen. Dan zie je weer witte kaketoes vliegen, dan weer felgekleurde kleinere papegaaien, kangoeroes langs de weg en ga zo maar door. Volgens mij ga je ze pas missen als je ze niet meer ziet…in Nederland dus. Ook al de geluiden van de vogels. Je hoort ze de hele dag.
Bij een toeristenbureau wel geïnformeerd of wij onze voorgenomen route konden gaan nemen in verband met de branden. Gelukkig geen probleem. Op zo’n 30km de zuidelijkste branden gepasseerd. Je rook het wel en zag in de verte dat er veel rook hing. Brrrrr…nu moet niet de wind gaan draaien of dat er nog meer brandhaarden ontstaan. Tot zondag blijft het spannend. Zeer hoge temperaturen en onweersbuien (met bliksem!!!!!) voorspelt. Als het alleen bij regen blijft dan is het niet zo erg.
Morgen blijven wij ook nog hier…..gaan proberen weer eens een verslag jullie kant op te sturen…..en daarna in 1 keer naar de Oostkust. Daar is niets aan de hand. Vanaf het zuidoosten gaan wij dan langzaam weer naar boven richting Sydney waar wij ca. 6/7 februari zullen aankomen. Dus nog even genieten.
Ik moet nog even zeggen dat alle Australiërs echt hartelijke mensen zijn. Ze knopen al snel een praatje met je aan. Maar…….ze zijn na de Amerikanen……de dikste mensen ter wereld. Nou, dat is niet zo vreemd ook. Waar je ook bent….dorpje, stad ect…..eten is er altijd. En niet de meest gezonde snacks. Hier vallen al onze stevige, gezette mensen uit Nederland echt in het niet. Je kunt het soms echt niet laten om achterom te kijken!!!!! En niet alleen ouderen hoor….zelf de kinderen lopen al met dikke buikjes rond!!!! Maar….dan moet ik ze toch nageven….ze doen wel gewoon met de laatste mode mee. Mooie, strakke t-shirts, heupbroeken en minijurkjes……zelfs de leggings zijn hier weer helemaal in. Een enkeling wil niets te maken hebben met de laatste trends. Die heeft gewoon haar bloemetjestent nog aan!!
VICTORIA – NEW SOUTH WALES
21 tot 29 januari 2007 - Lakes Entrance – Pambula – Bermagui – Narooma – Moruya Heads
Wij zijn weer terug in New South Wales. Na een paar lekkere relax dagen in Lakes Entrance (strand, lekker eten, wijntje en overheerlijke cappuccino’s) zijn wij aan de Oostkust aangekomen.
Maar niet voordat Harry gisteren nog even bijna 100km achter zich heeft gelaten....op de fiets wel te verstaan. Met behoorlijk wat wind en heeeel veel stevige klimmetjes (voor de kenners: en 1000 hoogtemeters) kwam hij moe maar voldaan weer terug in ons huisje. Na een zeer warme dag....38grd en een wind die zo lauw is dat je niet weet of het echt is....nou dan wil je het strand wel opzoeken. Maar wij klagen niet hoor! Wit strand en blauwe zee.....blauwe lucht.
Maar........door de droogte blijft het brandgevaar nog steeds een heel groot risico. Elke dag komen er nieuwe brandhaarden bij....in bekende gebieden waar wij vorige keer en ook deze keer zijn geweest. Als je soms de TV beelden ziet.....erg hoor.
Ook deze week weer een hoge staat van alarm. De hoge temperaturen en de hevige wind....de nachtmerrie voor iedereen. Tot a.s. vrijdag is het extra oppassen.
Nu 3 dagen in Pambula Beach. Een (helaas drukke campground) vlak aan de zee. Nog even doorbijten en dan zijn de vakanties voor de Australiërs weer voorbij. Hoera!!! Maar het weer en de omgeving zijn hier schitterend dus dat maakt veel goed. De 1e dag konden wij helaas niet aan het strand zitten…nou, ja…kon wel…maar wij werden bijna volautomatisch gescrubd!!!! Soms is dat wel lekker maar nu even niet. Door de harde maar warme wind zat het fijne zand echt overal! Gek werd ik ervan. Maar als je dan in je camper staat en je ziet de mooie blauwe zee….hoor je mij niet klagen.
De volgende dag gelukkig geen probleem….dus in gezelschap van een grote parasol…op naar het strand. Rustdag! De zon brand echt heel erg op je huid. Samen een duik in zee genomen! Lekkere surfgolven. Nu even rustig aan gedaan. De laatste keer dat ik de zee inging…om even mijn voeten nat te maken….spoelde ik als een spartelende walrus het strand op! Harry snapte even niet dat ik helemaal nat uit het water kwam…voetje baden toch????? Mazzel dat hij mij niet op het strand heeft zien kwakken. Had hij helemaal in een deuk gelegen.
Dit is weer een camping met draadloos internet! Heerlijk hoor! In de camper achter je laptop alle mails ophalen, website bijwerken en foto’s aanvullen! Super. De techniek staat voor niets!!!!
Heerlijk veel mails! Alles even naar de laptop gekopieerd dus wij kunnen alles rustig op ons gemak nalezen.
Zo, en nu weer terug naar onze vakantie!!! Het zou heel gezellig zijn om eens gezelschap te hebben tijdens een kopje heerlijke cappuccino. Jullie zitten veel te ver weg…..dus doen wij het maar….met kangoeroes! Ze zijn hier kind aan huis op de camping. Gisteren zag ik vanuit mijn ooghoeken iets bewegen. Dan schrik ik toch altijd even….je weet het maar nooit….maar het waren moeder en dochter (kan ook zoon zijn) die naast de camper wat schaarse plukjes gras stonden te eten. Lekker in de schaduw. Daarna…volle buik….plof….lagen ze plat op hun zij lekker uit te rusten. Wij op nog geen meter van ze vandaan. Maar in dit kleine dorpje aan zee wonen mensen en….veeeeel kangoeroes. Op de grasvelden tussen de huizen staan ze in groepjes bij elkaar. Klein en groot! Een genot om naar te kijken. Vooral al ze gaan rennen. Nou ,het is gewoon springen! En hup….een hek van 1,50 meter…geen probleem voor een groot exemplaar. De kleinere gaan er tussendoor. Je krijgt er gewoon geen genoeg van als je ze zo ziet springen. Wij hebben er vandaag wel tientallen gezien. Geweldig. Dat kan je je gewoon niet voorstellen dat dit gewoon zo in het wild rondloopt. Zo tussen de mensen en de huizen. Zie je het bij ons in de straat al voortbewegen? Hihihihi
Harry heeft ook nog even zijn best gedaan. Het kriebelde weer….dus…op de fiets. 100km en een beetje. Nu hij weet dat er weer een zware fietsweek in de Dolomieten aan zit te komen…ja, dan moet hij er wel wat voor doen. Maar als ik dan dat glunderende gezicht (na afloop en na het even bijkomen zie) dan moet ik steeds lachen!!!!
Na weer een korte route langs de kust…..het zijn niet meer lange afstanden, weer in een schitterend, klein, gezellig plaatsje neergestreken (Bermagui). Hier even geen drukte…..wel veel stranden om ons heen. En….heeeel veel 4WD met boten erachter. Volgens mij is hier iedereen aan het vissen. Wij hadden een stranddag willen nemen maar het was de hele dag bewolkt. Niet koud….24grd…maar niet echt strandweer. Dus lekker wandelen in de omgeving….voor de broodnodige beweging is ook zo slecht nog niet.
De route langs de kust die wij volgen….een soort afzakken naar Sydney….maar dan noordelijk. Is dat afzakken of stijgen….dat zeg je toch niet????? Via mooie, toeristische routes genieten wij van de omgeving.
Al weer 3 dagen onderweg geweest – dus even dagboek bijwerken voordat wij morgen een poging wagen op deze weer jullie kant op te sturen. Helaas op deze campgroud wel internet maar wij krijgen deze keer geen verbinding.
Ik moet zeggen dat de route hier langs de kust de laatste tijd even wat groener is dan wij gewend waren. Waarschijnlijk ligt deze streek iets gunstiger en hebben ze iets meer regen gehad. De omgeving…uiteraard met ruige rotsachtige kusten afgewisseld met verlaten witte stranden is hier een plaatje! Wij kijken elke keer onze ogen uit. Ook het binnenland….nou, ja….3km uit de kust….is weer groen, stevig heuvelend met prachtige kleine dorpjes met “historische gebouwen” zoals ze dat hier noemen. Uit de tijd dat hier goud te halen viel dateren de houten victoriaanse pandjes. Nu gevuld met allerlei hippe galeries en antiekzaakjes. Wij zouden dat gewoon ouwe zooi zaken noemen….maar hier vinden ze het prachtig.
De vakantie van de Australiërs is nu afgelopen en het wordt een stuk rustiger. Nou moet ik zeggen dat je hier opvallend weinig toeristen ziet. Wij komen hier aan de Oostkust onder Sydney bijna geen camper of wat dan ook tegen. Ik denk dat als je niet zoveel tijd hebt als wij (3mnd) dan pak je niet gauw dit deel. Jammer hoor want wij vinden het veel mooier, minder toeristisch en rustiger dan Queensland. Daar heb je natuurlijk wel warmere temperaturen, Great Barrier Reef….
Maar wij bofkonten kunnen gewoon alles zien.
Gisteren stonden wij echt op een superplek. Op een heuvel boven aan zee. Een schitterend uitzicht. Niet te geloven. En…voor de golfliefhebbers….rondom ons heen de golfbaan. Hoog boven de kliffen sla je dan gewoon een balletje. Maar er stond ontzettend veel wind…..dus niet naar het strand want dan werd je gezandstraald. Tjonge, wat is het toch genieten. Ondanks dat wij veel zee zien gaat het helemaal niet vervelen. Het is toch elke keer weer anders.
Ja, en dan natuurlijk ook mijn wekelijkse telefoontje met mijn zus Jolanda gehad! Heerlijk om haar toch elke weet een tijdje te spreken. Ja, ze is echt aan het aftellen want ze gaat ons nu toch wel ontzettend missen.
Wij gaan nog heerlijk van onze laatste weken genieten….heel relax naar Sydney toe.
21 tot 29 januari 2007 - Lakes Entrance – Pambula – Bermagui – Narooma – Moruya Heads
Wij zijn weer terug in New South Wales. Na een paar lekkere relax dagen in Lakes Entrance (strand, lekker eten, wijntje en overheerlijke cappuccino’s) zijn wij aan de Oostkust aangekomen.
Maar niet voordat Harry gisteren nog even bijna 100km achter zich heeft gelaten....op de fiets wel te verstaan. Met behoorlijk wat wind en heeeel veel stevige klimmetjes (voor de kenners: en 1000 hoogtemeters) kwam hij moe maar voldaan weer terug in ons huisje. Na een zeer warme dag....38grd en een wind die zo lauw is dat je niet weet of het echt is....nou dan wil je het strand wel opzoeken. Maar wij klagen niet hoor! Wit strand en blauwe zee.....blauwe lucht.
Maar........door de droogte blijft het brandgevaar nog steeds een heel groot risico. Elke dag komen er nieuwe brandhaarden bij....in bekende gebieden waar wij vorige keer en ook deze keer zijn geweest. Als je soms de TV beelden ziet.....erg hoor.
Ook deze week weer een hoge staat van alarm. De hoge temperaturen en de hevige wind....de nachtmerrie voor iedereen. Tot a.s. vrijdag is het extra oppassen.
Nu 3 dagen in Pambula Beach. Een (helaas drukke campground) vlak aan de zee. Nog even doorbijten en dan zijn de vakanties voor de Australiërs weer voorbij. Hoera!!! Maar het weer en de omgeving zijn hier schitterend dus dat maakt veel goed. De 1e dag konden wij helaas niet aan het strand zitten…nou, ja…kon wel…maar wij werden bijna volautomatisch gescrubd!!!! Soms is dat wel lekker maar nu even niet. Door de harde maar warme wind zat het fijne zand echt overal! Gek werd ik ervan. Maar als je dan in je camper staat en je ziet de mooie blauwe zee….hoor je mij niet klagen.
De volgende dag gelukkig geen probleem….dus in gezelschap van een grote parasol…op naar het strand. Rustdag! De zon brand echt heel erg op je huid. Samen een duik in zee genomen! Lekkere surfgolven. Nu even rustig aan gedaan. De laatste keer dat ik de zee inging…om even mijn voeten nat te maken….spoelde ik als een spartelende walrus het strand op! Harry snapte even niet dat ik helemaal nat uit het water kwam…voetje baden toch????? Mazzel dat hij mij niet op het strand heeft zien kwakken. Had hij helemaal in een deuk gelegen.
Dit is weer een camping met draadloos internet! Heerlijk hoor! In de camper achter je laptop alle mails ophalen, website bijwerken en foto’s aanvullen! Super. De techniek staat voor niets!!!!
Heerlijk veel mails! Alles even naar de laptop gekopieerd dus wij kunnen alles rustig op ons gemak nalezen.
Zo, en nu weer terug naar onze vakantie!!! Het zou heel gezellig zijn om eens gezelschap te hebben tijdens een kopje heerlijke cappuccino. Jullie zitten veel te ver weg…..dus doen wij het maar….met kangoeroes! Ze zijn hier kind aan huis op de camping. Gisteren zag ik vanuit mijn ooghoeken iets bewegen. Dan schrik ik toch altijd even….je weet het maar nooit….maar het waren moeder en dochter (kan ook zoon zijn) die naast de camper wat schaarse plukjes gras stonden te eten. Lekker in de schaduw. Daarna…volle buik….plof….lagen ze plat op hun zij lekker uit te rusten. Wij op nog geen meter van ze vandaan. Maar in dit kleine dorpje aan zee wonen mensen en….veeeeel kangoeroes. Op de grasvelden tussen de huizen staan ze in groepjes bij elkaar. Klein en groot! Een genot om naar te kijken. Vooral al ze gaan rennen. Nou ,het is gewoon springen! En hup….een hek van 1,50 meter…geen probleem voor een groot exemplaar. De kleinere gaan er tussendoor. Je krijgt er gewoon geen genoeg van als je ze zo ziet springen. Wij hebben er vandaag wel tientallen gezien. Geweldig. Dat kan je je gewoon niet voorstellen dat dit gewoon zo in het wild rondloopt. Zo tussen de mensen en de huizen. Zie je het bij ons in de straat al voortbewegen? Hihihihi
Harry heeft ook nog even zijn best gedaan. Het kriebelde weer….dus…op de fiets. 100km en een beetje. Nu hij weet dat er weer een zware fietsweek in de Dolomieten aan zit te komen…ja, dan moet hij er wel wat voor doen. Maar als ik dan dat glunderende gezicht (na afloop en na het even bijkomen zie) dan moet ik steeds lachen!!!!
Na weer een korte route langs de kust…..het zijn niet meer lange afstanden, weer in een schitterend, klein, gezellig plaatsje neergestreken (Bermagui). Hier even geen drukte…..wel veel stranden om ons heen. En….heeeel veel 4WD met boten erachter. Volgens mij is hier iedereen aan het vissen. Wij hadden een stranddag willen nemen maar het was de hele dag bewolkt. Niet koud….24grd…maar niet echt strandweer. Dus lekker wandelen in de omgeving….voor de broodnodige beweging is ook zo slecht nog niet.
De route langs de kust die wij volgen….een soort afzakken naar Sydney….maar dan noordelijk. Is dat afzakken of stijgen….dat zeg je toch niet????? Via mooie, toeristische routes genieten wij van de omgeving.
Al weer 3 dagen onderweg geweest – dus even dagboek bijwerken voordat wij morgen een poging wagen op deze weer jullie kant op te sturen. Helaas op deze campgroud wel internet maar wij krijgen deze keer geen verbinding.
Ik moet zeggen dat de route hier langs de kust de laatste tijd even wat groener is dan wij gewend waren. Waarschijnlijk ligt deze streek iets gunstiger en hebben ze iets meer regen gehad. De omgeving…uiteraard met ruige rotsachtige kusten afgewisseld met verlaten witte stranden is hier een plaatje! Wij kijken elke keer onze ogen uit. Ook het binnenland….nou, ja….3km uit de kust….is weer groen, stevig heuvelend met prachtige kleine dorpjes met “historische gebouwen” zoals ze dat hier noemen. Uit de tijd dat hier goud te halen viel dateren de houten victoriaanse pandjes. Nu gevuld met allerlei hippe galeries en antiekzaakjes. Wij zouden dat gewoon ouwe zooi zaken noemen….maar hier vinden ze het prachtig.
De vakantie van de Australiërs is nu afgelopen en het wordt een stuk rustiger. Nou moet ik zeggen dat je hier opvallend weinig toeristen ziet. Wij komen hier aan de Oostkust onder Sydney bijna geen camper of wat dan ook tegen. Ik denk dat als je niet zoveel tijd hebt als wij (3mnd) dan pak je niet gauw dit deel. Jammer hoor want wij vinden het veel mooier, minder toeristisch en rustiger dan Queensland. Daar heb je natuurlijk wel warmere temperaturen, Great Barrier Reef….
Maar wij bofkonten kunnen gewoon alles zien.
Gisteren stonden wij echt op een superplek. Op een heuvel boven aan zee. Een schitterend uitzicht. Niet te geloven. En…voor de golfliefhebbers….rondom ons heen de golfbaan. Hoog boven de kliffen sla je dan gewoon een balletje. Maar er stond ontzettend veel wind…..dus niet naar het strand want dan werd je gezandstraald. Tjonge, wat is het toch genieten. Ondanks dat wij veel zee zien gaat het helemaal niet vervelen. Het is toch elke keer weer anders.
Ja, en dan natuurlijk ook mijn wekelijkse telefoontje met mijn zus Jolanda gehad! Heerlijk om haar toch elke weet een tijdje te spreken. Ja, ze is echt aan het aftellen want ze gaat ons nu toch wel ontzettend missen.
Wij gaan nog heerlijk van onze laatste weken genieten….heel relax naar Sydney toe.
NEW SOUTH WALES
30 januari - 8 februari 2007 - Batemans Bay – Huskisson (Jervis Bay) – Shoalhaven Heads – Kiama – Shellharbour – Sydney
Zo, na een aantal dagen even niet achter de laptop te hebben gezeten maar weer even een korte update geven.
Eerst even een hoeraatje voor de leegloop van de campgrounds van Australiërs met kids. Heeeeerlijk…
Maar nu…..de grijze golf komt op gang……lachen hoor…wij horen daar ook bij maar ook weer net niet. Deze grijze massa is toch wat jaartjes ouder!
Heel langzaam komt Sydney toch echt in zicht. Maar wij doen rustig aan. Het weer is heel wisselend. Niet koud…maar de ene dag zonnig, 23grd, de volgende dag heet 32grd en dan weer bewolkt 21grd. Echt….het is altijd wel weer anders. Maar wij genieten nog steeds van de prachtige baaien hier langs de kust. Een 3-tal dagen in Batemans Bay gezeten. Bijna op het strand op een 4,5 ster campground. Net nieuw en van alle gemakken en luxe voorzien. Ook gratis draadloos internet….maar helaas….ik kon geen verbinding krijgen. Bij de ene doet hij het wel en de ander niet. Balen!!!!! Dus maar een internetcafé opgezocht om jullie toch van wat verslagen te voorzien. De meeste mails van jullie hebben wij maar op de USB stick gezet….
Maar……de hoofdlijn is toch wel….veel uit eten met lekkere wijn erbij…hahahahaha. Daar in Zuid Afrika is het zo gek nog niet. En als ik die prijzen hoor (lees) dan is het daar behoorlijk goedkoper dan bij ons in Nederland! Ja….daar kan je niet voor koken hoor! Maar jullie genieten van het mooie land.
Hier op de campground vliegen de verschillende kaketoes weer af en aan. Witte, zwarte en de roze! En een herrie dat die beesten maken. Vooral eind van de dag en de ochtend. De ene krijst nog harder dan de ander. Maar ik kan er geen genoeg van krijgen! Ik blijf het heel bijzonder vinden. Het is toch een prachtig gezicht al die vogels om je heen. Ik zit er gewoon van te genieten. Jammer dat ze nog niet hebben geleerd om netjes voor de camera te poseren. Ze zitten bijna geen moment stil! Ja, dan is een digitale camera wel een uitkomst. Klikken maar….en wat niet goed is er af maar weer.
Harry heeft nog een korte broek gekocht. Nee, niet een gewone hoor. Een echte Billabong broek. Dit is een surfmerk die hier iedereen draagt. Dit is een model waar onderaan wat rafels hangen….gek hoor…daar betaal je dan ook nog flink voor. Maar het is een supergave broek…heel hip…en dat voor een bijna 55-plusser!!!!!
Waar wij nu zitten aan de Jervis Bay is het werkelijk weer schitterend. Wij kijken vanuit ons raam zo naar de zee toe. Hier is het water weer turkooizen en zeer helder met echte witte stranden. Lekker relaxed plaatsje waar je wel terecht kunt voor je natje en je droogje. En dat gewoon op loopafstand!
Bijna een hele dag op Hyams Beach gezeten. Nou, daar heb je weer echt een zonnebril voor nodig! Wat is dat strand ontzettend wit!!!! En dan al die mensen – want het was een weekenddag – nou, misschien lagen er wel 10 op het hele strand!
Via een mooie binnenland route naar Kangeroo Valley (bergen en dus weer klimmen en dalen) waar de koeien en paarden weer vrolijk in de wei staan….weer de kust opgezocht. Je bent echt binnen 5 minuten uit de kust zo weer en bergland in. Het blijft ons maar verbazen dat de verschillende soorten natuur hier zo dicht bij elkaar liggen.
Maar Sydney komt steeds dichterbij!!!!! Wij proberen zoveel mogelijk de kust met de toeristische route te volgen. Klimmen, bochten, dalen, rotsformaties, verlaten stranden, mooie uitkijkpunten….
Hier zijn nu wel de witte stranden vervangen door de goudgele stranden. Ook niet verkeerd hoor. Maar daar moet je wel rekening mee houden. Liep je gewoon rustig op je blote voeten in het witte KOELE zand, maar in het goudgele zand lijk je ineens wel een soort kangoeroe! Alleen spring je niet met beide benen de lucht in maar hop je van de ene op het andere been! Achhhhh….even ietsjes heter dit zand! Maar net zo rustig hoor!
Harry heeft vandaag (dinsdag 6 februari 2007) nog even zijn laatste fietsrondje gemaakt. Nu, kan hij een dezer dagen vanuit het bed de doos in. DE FIETS.
De omgeving wordt nu ook wat drukker en meer bewoond. Ja, de echte rust hebben wij nu achter ons gelaten. Jammer hoor. Morgen nog een kleine 100km en dan zijn wij in Sydney. Nog een dag de stad in….ja, want het blijft een schitterende stad…..de koffers pakken en dan vrijdag de camper inleveren. Om 15.40 uur vertrekken wij met het vliegtuig en zaterdag heeeeeel vroeg staan wij weer op Schiphol.
Hier is het weer absurd! In Queensland (waar wij begonnen zijn) is zoveel regen gevallen in een week tijd dat er hele steden afgesloten zijn geweest. Ook waar wij zijn geweest. Het is daar nu wel regentijd maar dit keer valt er gewoon in sommige gebieden wel 10 keer zoveel! Records worden gebroken.
Maar in andere delen…..daar is het zooooo droog (o.a. Western Australia) en heet. In het plaatsje Marble Bar is het al 30 dagen achter elkaar minimaal 40grd. (schaduw hoor!) Wat een tegenstellingen. Branden, droogte, hitte en regen…..de kranten staan er vol van. Met name de klimaatveranderingen hebben hier nog grotere gevolgen dan elders in de wereld. Er staat hier heel wat te gebeuren de komende jaren.
Nu nog proberen een internetcafé te vinden waar wij dit kunnen versturen en dan zit het er weer op.
Zodra wij weer thuis zijn…..dan kunnen wij weer lekker afspraken met elkaar gaan maken….kom maar op hoor! Wij kijken er wel weer naar uit. Iedereen te zien en te spreken. Maar nu de laatste dagen komen er ook wel verdrietige momenten naar voren. De laatste keer dat wij uit Australië kwamen stond mijn moeder ons thuis op te wachten. Nu helaas niet meer. 10 dagen na onze thuiskomst is ze ziek geworden en daarna stond de wereld op zijn kop en is niets hetzelfde meer.
Wij gaan nog even van de laatste dagen genieten, dan nog een lange reis en het weekend zijn wij weer gewoon in Zeist te vinden. Deze 3 maanden (en 8036km )zijn echt omgevlogen! Wat hebben wij weer veel gezien en beleefd. Een fantastische reis en wij hebben weer intens genoten. Misschien juist door alle verdrietige gebeurtenissen de afgelopen jaren, proberen wij samen van onze tijd op dit aardbolletje te genieten. Het is toch allemaal zo betrekkelijk….voor je het weet is het voorbij….dus leef je leven….ieder op zijn eigen manier…maar wel als een gelukkig en tevreden persoon. Elke dag zeggen wij tegen elkaar dat wij toch maar bofkonten zijn en zo’n heerlijk leven hebben. Ondanks dat je een aantal mensen zijn die je verschrikkelijk mist omdat ze er niet meer zijn.
30 januari - 8 februari 2007 - Batemans Bay – Huskisson (Jervis Bay) – Shoalhaven Heads – Kiama – Shellharbour – Sydney
Zo, na een aantal dagen even niet achter de laptop te hebben gezeten maar weer even een korte update geven.
Eerst even een hoeraatje voor de leegloop van de campgrounds van Australiërs met kids. Heeeeerlijk…
Maar nu…..de grijze golf komt op gang……lachen hoor…wij horen daar ook bij maar ook weer net niet. Deze grijze massa is toch wat jaartjes ouder!
Heel langzaam komt Sydney toch echt in zicht. Maar wij doen rustig aan. Het weer is heel wisselend. Niet koud…maar de ene dag zonnig, 23grd, de volgende dag heet 32grd en dan weer bewolkt 21grd. Echt….het is altijd wel weer anders. Maar wij genieten nog steeds van de prachtige baaien hier langs de kust. Een 3-tal dagen in Batemans Bay gezeten. Bijna op het strand op een 4,5 ster campground. Net nieuw en van alle gemakken en luxe voorzien. Ook gratis draadloos internet….maar helaas….ik kon geen verbinding krijgen. Bij de ene doet hij het wel en de ander niet. Balen!!!!! Dus maar een internetcafé opgezocht om jullie toch van wat verslagen te voorzien. De meeste mails van jullie hebben wij maar op de USB stick gezet….
Maar……de hoofdlijn is toch wel….veel uit eten met lekkere wijn erbij…hahahahaha. Daar in Zuid Afrika is het zo gek nog niet. En als ik die prijzen hoor (lees) dan is het daar behoorlijk goedkoper dan bij ons in Nederland! Ja….daar kan je niet voor koken hoor! Maar jullie genieten van het mooie land.
Hier op de campground vliegen de verschillende kaketoes weer af en aan. Witte, zwarte en de roze! En een herrie dat die beesten maken. Vooral eind van de dag en de ochtend. De ene krijst nog harder dan de ander. Maar ik kan er geen genoeg van krijgen! Ik blijf het heel bijzonder vinden. Het is toch een prachtig gezicht al die vogels om je heen. Ik zit er gewoon van te genieten. Jammer dat ze nog niet hebben geleerd om netjes voor de camera te poseren. Ze zitten bijna geen moment stil! Ja, dan is een digitale camera wel een uitkomst. Klikken maar….en wat niet goed is er af maar weer.
Harry heeft nog een korte broek gekocht. Nee, niet een gewone hoor. Een echte Billabong broek. Dit is een surfmerk die hier iedereen draagt. Dit is een model waar onderaan wat rafels hangen….gek hoor…daar betaal je dan ook nog flink voor. Maar het is een supergave broek…heel hip…en dat voor een bijna 55-plusser!!!!!
Waar wij nu zitten aan de Jervis Bay is het werkelijk weer schitterend. Wij kijken vanuit ons raam zo naar de zee toe. Hier is het water weer turkooizen en zeer helder met echte witte stranden. Lekker relaxed plaatsje waar je wel terecht kunt voor je natje en je droogje. En dat gewoon op loopafstand!
Bijna een hele dag op Hyams Beach gezeten. Nou, daar heb je weer echt een zonnebril voor nodig! Wat is dat strand ontzettend wit!!!! En dan al die mensen – want het was een weekenddag – nou, misschien lagen er wel 10 op het hele strand!
Via een mooie binnenland route naar Kangeroo Valley (bergen en dus weer klimmen en dalen) waar de koeien en paarden weer vrolijk in de wei staan….weer de kust opgezocht. Je bent echt binnen 5 minuten uit de kust zo weer en bergland in. Het blijft ons maar verbazen dat de verschillende soorten natuur hier zo dicht bij elkaar liggen.
Maar Sydney komt steeds dichterbij!!!!! Wij proberen zoveel mogelijk de kust met de toeristische route te volgen. Klimmen, bochten, dalen, rotsformaties, verlaten stranden, mooie uitkijkpunten….
Hier zijn nu wel de witte stranden vervangen door de goudgele stranden. Ook niet verkeerd hoor. Maar daar moet je wel rekening mee houden. Liep je gewoon rustig op je blote voeten in het witte KOELE zand, maar in het goudgele zand lijk je ineens wel een soort kangoeroe! Alleen spring je niet met beide benen de lucht in maar hop je van de ene op het andere been! Achhhhh….even ietsjes heter dit zand! Maar net zo rustig hoor!
Harry heeft vandaag (dinsdag 6 februari 2007) nog even zijn laatste fietsrondje gemaakt. Nu, kan hij een dezer dagen vanuit het bed de doos in. DE FIETS.
De omgeving wordt nu ook wat drukker en meer bewoond. Ja, de echte rust hebben wij nu achter ons gelaten. Jammer hoor. Morgen nog een kleine 100km en dan zijn wij in Sydney. Nog een dag de stad in….ja, want het blijft een schitterende stad…..de koffers pakken en dan vrijdag de camper inleveren. Om 15.40 uur vertrekken wij met het vliegtuig en zaterdag heeeeeel vroeg staan wij weer op Schiphol.
Hier is het weer absurd! In Queensland (waar wij begonnen zijn) is zoveel regen gevallen in een week tijd dat er hele steden afgesloten zijn geweest. Ook waar wij zijn geweest. Het is daar nu wel regentijd maar dit keer valt er gewoon in sommige gebieden wel 10 keer zoveel! Records worden gebroken.
Maar in andere delen…..daar is het zooooo droog (o.a. Western Australia) en heet. In het plaatsje Marble Bar is het al 30 dagen achter elkaar minimaal 40grd. (schaduw hoor!) Wat een tegenstellingen. Branden, droogte, hitte en regen…..de kranten staan er vol van. Met name de klimaatveranderingen hebben hier nog grotere gevolgen dan elders in de wereld. Er staat hier heel wat te gebeuren de komende jaren.
Nu nog proberen een internetcafé te vinden waar wij dit kunnen versturen en dan zit het er weer op.
Zodra wij weer thuis zijn…..dan kunnen wij weer lekker afspraken met elkaar gaan maken….kom maar op hoor! Wij kijken er wel weer naar uit. Iedereen te zien en te spreken. Maar nu de laatste dagen komen er ook wel verdrietige momenten naar voren. De laatste keer dat wij uit Australië kwamen stond mijn moeder ons thuis op te wachten. Nu helaas niet meer. 10 dagen na onze thuiskomst is ze ziek geworden en daarna stond de wereld op zijn kop en is niets hetzelfde meer.
Wij gaan nog even van de laatste dagen genieten, dan nog een lange reis en het weekend zijn wij weer gewoon in Zeist te vinden. Deze 3 maanden (en 8036km )zijn echt omgevlogen! Wat hebben wij weer veel gezien en beleefd. Een fantastische reis en wij hebben weer intens genoten. Misschien juist door alle verdrietige gebeurtenissen de afgelopen jaren, proberen wij samen van onze tijd op dit aardbolletje te genieten. Het is toch allemaal zo betrekkelijk….voor je het weet is het voorbij….dus leef je leven….ieder op zijn eigen manier…maar wel als een gelukkig en tevreden persoon. Elke dag zeggen wij tegen elkaar dat wij toch maar bofkonten zijn en zo’n heerlijk leven hebben. Ondanks dat je een aantal mensen zijn die je verschrikkelijk mist omdat ze er niet meer zijn.
ga verder naar: