klik op onderstaande links om naar de reisverslagen en/of foto's te gaan
REISVERSLAGEN:
FOTO'S:
ALGEMEEN:
REISVERSLAGEN:
- Deel 1 - Uruguay
- Deel 1 - Chili en Argentinië
- Deel 2 - Chili en Argentinië
- Deel 3 - Chili en Argentinië
- Deel 2 - Uruguay
FOTO'S:
- Deel 1 - Uruguay
- Deel 1 - Chili en Argentinië
- Deel 2 - Chili en Argentinië
- Deel 3 - Chili en Argentinië
- Deel 2 - Uruguay
ALGEMEEN:
REISVERSLAG
CHILI & ARGENTINIË - 2018-19
DEEL 3
CHILI & ARGENTINIË - 2018-19
DEEL 3
1 februari 2019 – Trevelin (ARG) – La Junta (CHI) – 202km (61m)
Strakblauwe lucht als we opstaan maar nog wel fris! Maar we weten dat de temperatuur vandaag in een snel tempo hoger gaat worden net zoals de komende dagen!
Na het ontbijt gaat we bij Sergio betalen en vertellen hem dat dit echt de beste camping in Argentinië is! Alles klopt! We hebben al een speciale overlander prijs voor een overnachting maar normaal gesproken is de 4e nachts zelfs gratis. Maar ja, na 3 nachten willen we verder dus laten we die schieten. Wat denk je dat hij zegt? Mochten jullie toch nog een keer hier terugkomen dan houden jullie die 4e gratis nacht tegoed! Ook biedt hij overlanders de gelegenheid om hun auto GRATIS te stallen (niet overdekt). Vanuit Buenos Aires is er elke dag een vlucht naar Esquel hier ca. 40km vandaan. We krijgen nog een lekker luchtje mee en nemen hartelijk afscheid van elkaar.
Echt de moeite waard om hier een paar dagen te staan!
Om half 10 rijden we dan echt weg om naar de 25km verderop gelegen grens te gaan. Wat is het hier toch mooi! Hoge bergpieken met sneeuw, landbouw op vlakkere delen en koeien in de wei. Heerlijk onverhard geeft nog en avontuurlijke gevoel!
Gelukkig een wat minder populaire grensovergang en alleen maar kleine kantoortjes. Eerst de douane Argentinië (15 minuten) en een paar 100m verder de douane Chili. Precies ertussen in de grens paso Futaleufú (336m). Ook hier alles vlot maar door de controle in de auto op groente en fruit duurde het hier 5 minuten langer.
Terug in Chili!
Ook hier nog onverhard al waren ze op een delen van de route al bezig om voorbereidingen te treffen voor een stukje zwart asfalt. Maar deze route 231 richting ruta 7 – de befaamde Carretera Austral is van ongekende schoonheid! We hadden natuurlijk ook wel super goed weer maar wat een natuur. Overweldigend weer.
Eerst in Futaleufú koffie gedronken in een te chique restaurant dus een te chique prijs! Nou ja, we zaten lekker en hadden in ieder geval wifi. Een poging om boodschappen te doen mislukte! Nergens vers fruit en groente. Balen! Je mag het niet over de grens meenemen maar dan zou het handig zijn dat je het hier wel zou kunnen kopen. In ieder geval vers brood en wat kaas voor Harry. Volgende dorp nieuwe poging.
112km onverhard, op en neer en soms behoorlijk hobbelen met ware stofwolken achter ons of bij een voor- of tegenliggers voor ons!
Maar zo afwisselend! Prachtige snelstromende rivieren diepgroen door het smeltwater, hoge rotswanden van honderden meters steil omhoog, veel bossen en veel meren. Bergenpieken met sneeuw en/of gletsjers, we krijgen er niet genoeg van! Hier doen we het voor! We zoeken een mooi plekje aan een snelstromende rivier voor de lunch. Je zou bijna blijven staan om hier te overnachten! Zo mooi! Na de lunch zet Harry nog maar een echte cappuccino en we genieten in stilte van de natuur.
In Villa St. Lucia zijn de gevolgen van een landsliding van een jaar geleden nog steeds te zien. We dachten dat ze aan de weg bezig waren! Een groot deel van het dorpje is er niet meer en de supermarkt waarvan wij dachten om daar wat inkopen te doen was er ook niet meer. Triest allemaal.
Maar……na al die km hobbelen was er opeens een glad wegdek! Asfalt!!! Wij pakken de ruta 7 op om zuidwaarts te gaan. We gaan net als 8 jaar geleden hier maar een deel van rijden want totaal is hij zelf 1100km lang. Ik zeg nu vroeger toen hij nog helemaal onverhard was, was het voor vele mensen – vooral motorrijders en fietsers – een geweldige uitdaging om deze hele route te fietsen. Nu met dit gladde asfalt is het toch anders. Tot waar wij nu zitten was het helemaal glad!
De natuur is ook hier weer magistraal! Wat een bergen rondom ons en opnieuw met sneeuw en gletsjers. Ontzettend groen is het hier ook want bij de uitdaging hoort ook dat er hier in dit gebied meer regen- dan droge dagen zijn! Ook hier weer snelstromende rivieren, soms kleine valleien met dieren. Niet alleen in de wei maar je moet ook opletten voor overstekend wild! Ook hier zien we veel meer mogelijkheden om overnachtingsplekken te vinden dan toen.
In La Junta hebben we beet! Eerst even tanken bij Copec en dan vinden we een supermarkt die toevallig net bevoorraad wordt. Harry trekt de verse groente alvast uit de kratten! Kunnen we in ieder geval vanavond eten! Nog een klein stukje rijden we verder. Inmiddels veranderd de vegetatie in meer dat van een tropisch soort. Reusachtige varens, veel bamboe en een soort bladplant met bladeren van een meter doorsnee. Geen idee wel naam daar bij hoort!
We strijken neer op een kleine camping met ook van cabańas. Je ziet ze niet over het hoofd met de fel roden daken in dit groene landschap. Wel aan een rivier waar je kan vissen en waar veel zalm in schijnt te zitten. Tja, zonder hengel kom je niet zo ver.
Er zijn hier zelfs 4 plaatsen met een soort shelter en picknicktafel. Niet gek als je bedenkt dat het hier ook heel erg veel kan regenen. Dat weten we nog van vorige keer.
We eten geroerbakte groente met brood. Smaakt prima en we werken dit naar binnen met een heerlijke rosé! Tot de zon om 20,00 uur ondergaat is het nog heerlijk buiten. De temperatuur is al een stuk hoger dan gisteravond. We zitten nog na te genieten van deze fantastische dag en mooie route. Maar……we zijn het erover eens dat de route vandaag NAAR de ruta 7 (Carretera) eigenlijk mooier en avontuurlijk was dan ruta 7 zelf. Hij rijdt natuurlijk heerlijk, zoevend over het asfalt en de natuur waar we doorheen gaan blijft grandioos maar we zijn stiekem toch wel een beetje teleurgesteld…….afzien???? Euh……niet echt meer zoals vroeger maar het blijft zeker voor fietsers met wind en regen zeker een prestatie van formaat.
Strakblauwe lucht als we opstaan maar nog wel fris! Maar we weten dat de temperatuur vandaag in een snel tempo hoger gaat worden net zoals de komende dagen!
Na het ontbijt gaat we bij Sergio betalen en vertellen hem dat dit echt de beste camping in Argentinië is! Alles klopt! We hebben al een speciale overlander prijs voor een overnachting maar normaal gesproken is de 4e nachts zelfs gratis. Maar ja, na 3 nachten willen we verder dus laten we die schieten. Wat denk je dat hij zegt? Mochten jullie toch nog een keer hier terugkomen dan houden jullie die 4e gratis nacht tegoed! Ook biedt hij overlanders de gelegenheid om hun auto GRATIS te stallen (niet overdekt). Vanuit Buenos Aires is er elke dag een vlucht naar Esquel hier ca. 40km vandaan. We krijgen nog een lekker luchtje mee en nemen hartelijk afscheid van elkaar.
Echt de moeite waard om hier een paar dagen te staan!
Om half 10 rijden we dan echt weg om naar de 25km verderop gelegen grens te gaan. Wat is het hier toch mooi! Hoge bergpieken met sneeuw, landbouw op vlakkere delen en koeien in de wei. Heerlijk onverhard geeft nog en avontuurlijke gevoel!
Gelukkig een wat minder populaire grensovergang en alleen maar kleine kantoortjes. Eerst de douane Argentinië (15 minuten) en een paar 100m verder de douane Chili. Precies ertussen in de grens paso Futaleufú (336m). Ook hier alles vlot maar door de controle in de auto op groente en fruit duurde het hier 5 minuten langer.
Terug in Chili!
Ook hier nog onverhard al waren ze op een delen van de route al bezig om voorbereidingen te treffen voor een stukje zwart asfalt. Maar deze route 231 richting ruta 7 – de befaamde Carretera Austral is van ongekende schoonheid! We hadden natuurlijk ook wel super goed weer maar wat een natuur. Overweldigend weer.
Eerst in Futaleufú koffie gedronken in een te chique restaurant dus een te chique prijs! Nou ja, we zaten lekker en hadden in ieder geval wifi. Een poging om boodschappen te doen mislukte! Nergens vers fruit en groente. Balen! Je mag het niet over de grens meenemen maar dan zou het handig zijn dat je het hier wel zou kunnen kopen. In ieder geval vers brood en wat kaas voor Harry. Volgende dorp nieuwe poging.
112km onverhard, op en neer en soms behoorlijk hobbelen met ware stofwolken achter ons of bij een voor- of tegenliggers voor ons!
Maar zo afwisselend! Prachtige snelstromende rivieren diepgroen door het smeltwater, hoge rotswanden van honderden meters steil omhoog, veel bossen en veel meren. Bergenpieken met sneeuw en/of gletsjers, we krijgen er niet genoeg van! Hier doen we het voor! We zoeken een mooi plekje aan een snelstromende rivier voor de lunch. Je zou bijna blijven staan om hier te overnachten! Zo mooi! Na de lunch zet Harry nog maar een echte cappuccino en we genieten in stilte van de natuur.
In Villa St. Lucia zijn de gevolgen van een landsliding van een jaar geleden nog steeds te zien. We dachten dat ze aan de weg bezig waren! Een groot deel van het dorpje is er niet meer en de supermarkt waarvan wij dachten om daar wat inkopen te doen was er ook niet meer. Triest allemaal.
Maar……na al die km hobbelen was er opeens een glad wegdek! Asfalt!!! Wij pakken de ruta 7 op om zuidwaarts te gaan. We gaan net als 8 jaar geleden hier maar een deel van rijden want totaal is hij zelf 1100km lang. Ik zeg nu vroeger toen hij nog helemaal onverhard was, was het voor vele mensen – vooral motorrijders en fietsers – een geweldige uitdaging om deze hele route te fietsen. Nu met dit gladde asfalt is het toch anders. Tot waar wij nu zitten was het helemaal glad!
De natuur is ook hier weer magistraal! Wat een bergen rondom ons en opnieuw met sneeuw en gletsjers. Ontzettend groen is het hier ook want bij de uitdaging hoort ook dat er hier in dit gebied meer regen- dan droge dagen zijn! Ook hier weer snelstromende rivieren, soms kleine valleien met dieren. Niet alleen in de wei maar je moet ook opletten voor overstekend wild! Ook hier zien we veel meer mogelijkheden om overnachtingsplekken te vinden dan toen.
In La Junta hebben we beet! Eerst even tanken bij Copec en dan vinden we een supermarkt die toevallig net bevoorraad wordt. Harry trekt de verse groente alvast uit de kratten! Kunnen we in ieder geval vanavond eten! Nog een klein stukje rijden we verder. Inmiddels veranderd de vegetatie in meer dat van een tropisch soort. Reusachtige varens, veel bamboe en een soort bladplant met bladeren van een meter doorsnee. Geen idee wel naam daar bij hoort!
We strijken neer op een kleine camping met ook van cabańas. Je ziet ze niet over het hoofd met de fel roden daken in dit groene landschap. Wel aan een rivier waar je kan vissen en waar veel zalm in schijnt te zitten. Tja, zonder hengel kom je niet zo ver.
Er zijn hier zelfs 4 plaatsen met een soort shelter en picknicktafel. Niet gek als je bedenkt dat het hier ook heel erg veel kan regenen. Dat weten we nog van vorige keer.
We eten geroerbakte groente met brood. Smaakt prima en we werken dit naar binnen met een heerlijke rosé! Tot de zon om 20,00 uur ondergaat is het nog heerlijk buiten. De temperatuur is al een stuk hoger dan gisteravond. We zitten nog na te genieten van deze fantastische dag en mooie route. Maar……we zijn het erover eens dat de route vandaag NAAR de ruta 7 (Carretera) eigenlijk mooier en avontuurlijk was dan ruta 7 zelf. Hij rijdt natuurlijk heerlijk, zoevend over het asfalt en de natuur waar we doorheen gaan blijft grandioos maar we zijn stiekem toch wel een beetje teleurgesteld…….afzien???? Euh……niet echt meer zoals vroeger maar het blijft zeker voor fietsers met wind en regen zeker een prestatie van formaat.
2 februari 2019 – La Junta – Coihaique – 273km (285m)
Een prima nacht maar wel behoorlijk fris en het is behoorlijk vochtig als we opstaan! De zon staat al aan de strakblauwe lucht maar hij bereikt ons nog niet. Dus wel ontbijten voor het gemak lekker binnen. Brrr…… het is nog maar 10 graden als we om half 10 weer wegrijden. Om lekker snel op temperatuur te komen warm ik mijzelf dmv de stoelverwarming even op! Heerlijk. Maar algauw stijgt de temperatuur in rap tempo! We rijden nog steeds op asfalt als we Puyuhuapi bereiken en waar we even doorheen rijden en genieten aan het meer van een zelfgemaakte cappuccino. Onvoorstelbaar mooi! Geen beweging van het water en met de omringende bergen is het gewoon niet echt waar je naar kijkt! We zien hier ook dat er weer veel backpackers neergestreken zijn en……overlanders! Op deze route kom je ze nu veel meer tegen.
Eigenlijk is het niet een echt meer maar een soort fjord want uiteindelijk staat dit water in verbinding met de Grote Oceaan!
Het weer is fantastisch! Beter kan je het gewoon niet hebben. Zodra wij verder rijden krijgen we het echte overland gevoel……. Onverhard! Het lijkt allemaal veel meer avontuur ondanks dat je in hetzelfde landschap rijdt. Ook de begroeiing wordt steeds meer sub-tropisch! Hoge rotswanden vol varens, bamboe en mossen. Het water hoog uit de bergen druipt naar beneden zodat het altijd vochtig is en het voor een groene oase zorgt.
De rit vandaag is weer adembenemend. Langs meren, hoge rotswanden, door dichte bossen, snelstromende rivieren soms gevormd door het smeltwater van de vele gletsjers die we passeren. Zo af en toe is er weer een groot stuk geasfalteerd…….jammer!
We komen vandaag weer enorm veel fietsers tegen! Wel meer dan 30 in beide richtingen. Zijn de asfaltstukken wat makkelijker, de onverharde stukken zijn soms behoorlijk pittig. Vooral de stukken met grote kiezels is niet prettig fietsen. Steeds maar in overwicht blijven en opletten. Vraag mij af of ze rond kunnen kijken en genieten van het landschap.
Als we het water verlaten klimmen we omhoog via een steile, onverharde weg met korte scherpe bochten vol behoorlijke stenen! Lijkt wel of we in een oerwoud rijden. Zo af en toe zien we tussendoor de hoge bergen met sneeuw en gletsjers. Na 5km klimmen en op 572m (jawel….) gaat het wat rustiger……maar wat een uitzichten! Het is gewoon niet te bevatten dat we hier rondrijden. Als we een stop maken moeten we nog steeds vaak tekst en uitleg geven hoe we hier komen met onze auto, ze willen “rondleiding” en maken foto’s.
De weg slingert verder weer omlaag en door de droogte is het overal dikke wolken stof. Misschien door weekend maar het is behoorlijk druk op de weg! Inmiddels was de temperatuur ook naar tropische hoogte gestegen. 30 graden! Nou dan is een airco auto wel een uitkomst! Dat ik vanmorgen nog even stoelverwarming aanhad!!
We schieten vandaag weer de mooiste plaatjes. Je krijgt er gewoon geen genoeg van. Het blijft elke dag anders en zo afwisselend.
Als we richting Coihaique rijden veranderd het landschap van bossen naar grote weilanden met koeien! Vetgemest. Het geelachtige gras contrasteert mooi met het groen. Hier zien we ook soms enorme hoge rotswanden verschijnen en rijden we af en toe door een kloof. Net voor Cohaique zijn ze nog druk met de weg bezig en moeten we ruim een kwartier wachten voordat we verder kunnen. Ook hier is de omgeving weer prachtig. De plaats is ook weer omgeven door…..jawel bergen! Het houdt niet op. In alle soorten en maten.
Aangezien we een super super ongezellige koelkast vinden we hier weer een grote supermarkt waar alles te krijgen is!!! Maar zaterdagmiddag om half 5 dacht waarschijnlijk iedereen om boodschappen te gaan doen! Wat een drukte!!!
Ruim een uur bezig geweest en na zo’n lange dag rijden en warmte, waren we het best zat! Voor het eerst zagen we hier in een supermarkt een soort beveiliging op vlees. Als je ziet wat wij kopen en wat de Chilenen aan vlees kopen!!! Niet normaal. Bij slagerij van de supermarkt wordt dan vlees besteld en dat gaat dan in een groot net met een beveiliging erop. Die kan er alleen bij de kassa afgehaald worden. Net zoals bij ons op bv. Kleding. Loop je weg dan gaat de zender piepen en sta je voor schut.
Om half 6 waren wij eindelijk op de camping. Hangt er een bord aan het hek…..VOL!
NEEEEEE……. We willen niet verder!!! Harry met de camping eigenaar gesproken, beetje zielig gedaan en ja hoor, er was nog wel een plek voor ons. Het stond stampend vol tenten van backpackers en fietsers op het grote grasveld maar op het grind aan de bosrand was nog wel plek voor ons. Het probleem waren eigenlijk de sanitaire voorzieningen. Die zijn dan niet voldoende voor het aantal mensen. Maar alles was prima, schoon en wifi op de plaats!
Na zo’n lange dag hadden we geen zin meer om te koken. Gelukkig was hier op loopafstand een restaurant/bierbrouwerij. Daar hadden we 10 minuten lopen wel voor over. Nog live muziek ook dit gelukkig maar tot 21.00 uur duurde dus de rest van de avond was heerlijk stil. Ook op de camping! Hadden we niet gedacht met al die jongelui. Later op de avond moet je al weer wat meer aantrekken omdat de temperatuur als een gek naar beneden gaat. Huppa… extra aankleden maar weer tot het uitkleden als we naar bed gaan. Zo blijf je lekker bezig. Nagenoten van onze dag met een heerlijk wijntje! Wat een geweldige dag!!!!! Bofkonten met dit mooie weer!!!
3 februari 2019 – Coihaique – Puerto Rio Tranquilo – 219km
Hadden wij gisteren eigenlijk besloten om hier een extra dag te blijven……vanmorgen besloten we om door te gaan. Tja, als je moe bent denkt je altijd….ik blijf een dagje relaxen. Maar we vonden het eigenlijk zonde om met dit mooie weer in een stad te lopen of op de camping te blijven waar het lekker is maar niet een geweldige plek is.
Dus rustig aan gedaan en om 11 uur reden we pas weg na alvast voor wat cafeïne gezorgd te hebben.
Nog even voltanken – vol is vol – want je weet maar nooit, en daar gaan we weer. Oh oh oh……meteen al genieten van de fantastische natuur. Altijd is er wel een hoge berg met sneeuw die ertussen door piept, snelstromende rivieren, en in het begin veel veeteelt al moest je de beesten vaak zoeken!!
En…..waar wij zo gek op zijn…..de kale hoge gekleurde bergen komen ook weer in zicht. Hoe zuidelijker wij komen hoe lager ook de boomgrens wordt.
Ook vandaag weer iets fris begonnen maar prima om buiten te ontbijten. Korte broek meteen aan want het gaat weer meer dan 30 graden worden. Strakblauwe lucht en zon! Wat een verschil met 8 jaar geleden! Toen kwam het met bakken uit de lucht. We zien dus deze reis van dit traject veel meer van de omgeving.
De eerste 120km waren allemaal verhard. Dat ging dus lekker vlot. Wat een uitzichten weer. Lago Verde deed zijn naam eer aan. De rivieren van het smeltwater van de gletsjers in de dalen zijn een plaatje om te zien. We passeren kleine gehuchten waar steevast weer groepen backpackers een lift proberen te krijgen. Ook vandaag weer tientallen zwoegende fietsers.
Na het asfalt was het serieus ripioooooooo……tjongejonge……er zaten best heftige stukken tussen. Vooral met de grote grove stenen is het stevig hobbelen. En dan al dat stof. Ook vandaag weer behoorlijk druk op de weg. Maar dit landschap op de Carretera Austral is zoooooo bijzonder! Vooral toen we Lago General Argentina bereikten…..daar wordt je stil van…..en dat zijn we nog steeds want we zitten nu op een camping aan het water! Nu ik dit zit te tikken kijk ik op het water uit en de bergen met witte sneeuwtoppen hier en daar. Ongelofelijk…….
Harry is eind van de dag nog even het koude water ingegaan….echt koud zodra je er iets verder inloopt dan alleen je voeten! Daarna was het de keuken in! Harry voor het snijwerk en ik achter het fornuis. Lekker genoten van onze nasi goreng inclusief gratis uitzicht.
Maar een genot om hier nu te zitten! Inmiddels zon bijna onder en……warmere kleding aan want het koelt alweer af. De weersvoorspelling voor morgen is opnieuw warm en zonnig! Genieten met hoofdletters.
Een prima nacht maar wel behoorlijk fris en het is behoorlijk vochtig als we opstaan! De zon staat al aan de strakblauwe lucht maar hij bereikt ons nog niet. Dus wel ontbijten voor het gemak lekker binnen. Brrr…… het is nog maar 10 graden als we om half 10 weer wegrijden. Om lekker snel op temperatuur te komen warm ik mijzelf dmv de stoelverwarming even op! Heerlijk. Maar algauw stijgt de temperatuur in rap tempo! We rijden nog steeds op asfalt als we Puyuhuapi bereiken en waar we even doorheen rijden en genieten aan het meer van een zelfgemaakte cappuccino. Onvoorstelbaar mooi! Geen beweging van het water en met de omringende bergen is het gewoon niet echt waar je naar kijkt! We zien hier ook dat er weer veel backpackers neergestreken zijn en……overlanders! Op deze route kom je ze nu veel meer tegen.
Eigenlijk is het niet een echt meer maar een soort fjord want uiteindelijk staat dit water in verbinding met de Grote Oceaan!
Het weer is fantastisch! Beter kan je het gewoon niet hebben. Zodra wij verder rijden krijgen we het echte overland gevoel……. Onverhard! Het lijkt allemaal veel meer avontuur ondanks dat je in hetzelfde landschap rijdt. Ook de begroeiing wordt steeds meer sub-tropisch! Hoge rotswanden vol varens, bamboe en mossen. Het water hoog uit de bergen druipt naar beneden zodat het altijd vochtig is en het voor een groene oase zorgt.
De rit vandaag is weer adembenemend. Langs meren, hoge rotswanden, door dichte bossen, snelstromende rivieren soms gevormd door het smeltwater van de vele gletsjers die we passeren. Zo af en toe is er weer een groot stuk geasfalteerd…….jammer!
We komen vandaag weer enorm veel fietsers tegen! Wel meer dan 30 in beide richtingen. Zijn de asfaltstukken wat makkelijker, de onverharde stukken zijn soms behoorlijk pittig. Vooral de stukken met grote kiezels is niet prettig fietsen. Steeds maar in overwicht blijven en opletten. Vraag mij af of ze rond kunnen kijken en genieten van het landschap.
Als we het water verlaten klimmen we omhoog via een steile, onverharde weg met korte scherpe bochten vol behoorlijke stenen! Lijkt wel of we in een oerwoud rijden. Zo af en toe zien we tussendoor de hoge bergen met sneeuw en gletsjers. Na 5km klimmen en op 572m (jawel….) gaat het wat rustiger……maar wat een uitzichten! Het is gewoon niet te bevatten dat we hier rondrijden. Als we een stop maken moeten we nog steeds vaak tekst en uitleg geven hoe we hier komen met onze auto, ze willen “rondleiding” en maken foto’s.
De weg slingert verder weer omlaag en door de droogte is het overal dikke wolken stof. Misschien door weekend maar het is behoorlijk druk op de weg! Inmiddels was de temperatuur ook naar tropische hoogte gestegen. 30 graden! Nou dan is een airco auto wel een uitkomst! Dat ik vanmorgen nog even stoelverwarming aanhad!!
We schieten vandaag weer de mooiste plaatjes. Je krijgt er gewoon geen genoeg van. Het blijft elke dag anders en zo afwisselend.
Als we richting Coihaique rijden veranderd het landschap van bossen naar grote weilanden met koeien! Vetgemest. Het geelachtige gras contrasteert mooi met het groen. Hier zien we ook soms enorme hoge rotswanden verschijnen en rijden we af en toe door een kloof. Net voor Cohaique zijn ze nog druk met de weg bezig en moeten we ruim een kwartier wachten voordat we verder kunnen. Ook hier is de omgeving weer prachtig. De plaats is ook weer omgeven door…..jawel bergen! Het houdt niet op. In alle soorten en maten.
Aangezien we een super super ongezellige koelkast vinden we hier weer een grote supermarkt waar alles te krijgen is!!! Maar zaterdagmiddag om half 5 dacht waarschijnlijk iedereen om boodschappen te gaan doen! Wat een drukte!!!
Ruim een uur bezig geweest en na zo’n lange dag rijden en warmte, waren we het best zat! Voor het eerst zagen we hier in een supermarkt een soort beveiliging op vlees. Als je ziet wat wij kopen en wat de Chilenen aan vlees kopen!!! Niet normaal. Bij slagerij van de supermarkt wordt dan vlees besteld en dat gaat dan in een groot net met een beveiliging erop. Die kan er alleen bij de kassa afgehaald worden. Net zoals bij ons op bv. Kleding. Loop je weg dan gaat de zender piepen en sta je voor schut.
Om half 6 waren wij eindelijk op de camping. Hangt er een bord aan het hek…..VOL!
NEEEEEE……. We willen niet verder!!! Harry met de camping eigenaar gesproken, beetje zielig gedaan en ja hoor, er was nog wel een plek voor ons. Het stond stampend vol tenten van backpackers en fietsers op het grote grasveld maar op het grind aan de bosrand was nog wel plek voor ons. Het probleem waren eigenlijk de sanitaire voorzieningen. Die zijn dan niet voldoende voor het aantal mensen. Maar alles was prima, schoon en wifi op de plaats!
Na zo’n lange dag hadden we geen zin meer om te koken. Gelukkig was hier op loopafstand een restaurant/bierbrouwerij. Daar hadden we 10 minuten lopen wel voor over. Nog live muziek ook dit gelukkig maar tot 21.00 uur duurde dus de rest van de avond was heerlijk stil. Ook op de camping! Hadden we niet gedacht met al die jongelui. Later op de avond moet je al weer wat meer aantrekken omdat de temperatuur als een gek naar beneden gaat. Huppa… extra aankleden maar weer tot het uitkleden als we naar bed gaan. Zo blijf je lekker bezig. Nagenoten van onze dag met een heerlijk wijntje! Wat een geweldige dag!!!!! Bofkonten met dit mooie weer!!!
3 februari 2019 – Coihaique – Puerto Rio Tranquilo – 219km
Hadden wij gisteren eigenlijk besloten om hier een extra dag te blijven……vanmorgen besloten we om door te gaan. Tja, als je moe bent denkt je altijd….ik blijf een dagje relaxen. Maar we vonden het eigenlijk zonde om met dit mooie weer in een stad te lopen of op de camping te blijven waar het lekker is maar niet een geweldige plek is.
Dus rustig aan gedaan en om 11 uur reden we pas weg na alvast voor wat cafeïne gezorgd te hebben.
Nog even voltanken – vol is vol – want je weet maar nooit, en daar gaan we weer. Oh oh oh……meteen al genieten van de fantastische natuur. Altijd is er wel een hoge berg met sneeuw die ertussen door piept, snelstromende rivieren, en in het begin veel veeteelt al moest je de beesten vaak zoeken!!
En…..waar wij zo gek op zijn…..de kale hoge gekleurde bergen komen ook weer in zicht. Hoe zuidelijker wij komen hoe lager ook de boomgrens wordt.
Ook vandaag weer iets fris begonnen maar prima om buiten te ontbijten. Korte broek meteen aan want het gaat weer meer dan 30 graden worden. Strakblauwe lucht en zon! Wat een verschil met 8 jaar geleden! Toen kwam het met bakken uit de lucht. We zien dus deze reis van dit traject veel meer van de omgeving.
De eerste 120km waren allemaal verhard. Dat ging dus lekker vlot. Wat een uitzichten weer. Lago Verde deed zijn naam eer aan. De rivieren van het smeltwater van de gletsjers in de dalen zijn een plaatje om te zien. We passeren kleine gehuchten waar steevast weer groepen backpackers een lift proberen te krijgen. Ook vandaag weer tientallen zwoegende fietsers.
Na het asfalt was het serieus ripioooooooo……tjongejonge……er zaten best heftige stukken tussen. Vooral met de grote grove stenen is het stevig hobbelen. En dan al dat stof. Ook vandaag weer behoorlijk druk op de weg. Maar dit landschap op de Carretera Austral is zoooooo bijzonder! Vooral toen we Lago General Argentina bereikten…..daar wordt je stil van…..en dat zijn we nog steeds want we zitten nu op een camping aan het water! Nu ik dit zit te tikken kijk ik op het water uit en de bergen met witte sneeuwtoppen hier en daar. Ongelofelijk…….
Harry is eind van de dag nog even het koude water ingegaan….echt koud zodra je er iets verder inloopt dan alleen je voeten! Daarna was het de keuken in! Harry voor het snijwerk en ik achter het fornuis. Lekker genoten van onze nasi goreng inclusief gratis uitzicht.
Maar een genot om hier nu te zitten! Inmiddels zon bijna onder en……warmere kleding aan want het koelt alweer af. De weersvoorspelling voor morgen is opnieuw warm en zonnig! Genieten met hoofdletters.
4 februari 2019 – Puerto Rio Tranquilo – Puerto Guadal – 65km (252m)
Vandaag maar een relatief korte rit en dat kwam goed uit! Wat een nacht! Het begon gisteravond al een beetje……Harry kreeg pijn in zijn rechterhand en pols. Deze werd dikker en dikker en ging steeds meer pijn doen. Bewegen kon niet meer. Meteen 2 paracetamols genomen en ontstekingsremmende zalf erop maar dat hielp nog niet echt. Naar bed gegaan en hopen dat door het slapen en rust beter zou gaan. Nee hoor, tot half 3 wakker gebleven…..allebei. Nog maar weer 2 paracetamols en ook nog een ontstekingsremmer. Hij verging van de pijn…..verschrikkelijk. Zo erg is het al lang niet meer geweest. Meestal trekt het redelijk snel weg maar nu niet. Uiteindelijk toch nog een aantal uren wat kunnen slapen.
Rustig ontbeten……met een grandioos uitzicht waar je helaas niet optimaal van kunt genieten als je zoveel last van je gewrichten/hand hebt.
Besloten toch nog een stukje verder te gaan omdat we in Puerto Guandal een extra nacht wilden blijven. Heel rustig gereden……lang leve de automaat……en van de mooie rit langs het meer toch wel een beetje kunnen genieten.
Dit meer is trouwens het op 1 na grootste meer van Zuid Amerika! Alleen het Titicacameer tussen Bolivia en Peru en op 3800m hoogte is nog groter.
Aan Puerto Guandal hebben we leuke herinneringen. Daar hebben we 8 jaar geleden voor het eerst Pablo en Lola ontmoet op een camping en daar hebben ze voor het eerst muziek voor ons gespeeld. Het gevolg was een speciale vriendschap! Zij hebben ons in Nederland bezocht en wij zijn aan het begin van deze trip bij hun in Buenos Aires geweest.
Eerst in het dorp even een café opgezocht met wifi! Was weer even geleden en de berichten en mails stroomden binnen! Zo, weer op de hoogte. Van onze vrienden Eric en Ortansa kregen wij een tip om bij een lodge/restaurant te El Mirador gaan kijken omdat deze prachtig aan het meer lag en ook een leuke bijkomstigheid, van een Nederlander Stefan en zijn Chileense vrouw Carolien was.
Dus daar zaten wij lui onderuit buiten om 2 uur al aan de lunch. Ik met een koud glas witte wijn en Harry aan een alcoholvrij biertje. Zolang hij zijn arm stil hield was het net uit te houden. Maar wat een prachtige ligging!!! We keken uit over het meer en zo tegen de hoge bergen met gigantische gletsjers aan. De bergen rondom het meer zijn niet eens zo hoog maar door de zuidelijke ligging wel veel sneeuw op de toppen.
We blijven ons verbazen over het uitzicht! Er staan hier op het terrein 8 grote houten, luxe lodges en dit zijn bijna het hele seizoen (7 maanden) bezet.
Op naar een camping voor ons! Uit nostalgie wilden wij op dezelfde camping staan als 8 jaar geleden maar die viel nu eigenlijk erg tegen. Bijna geen fatsoenlijke plaats om ToyLa recht te zetten en het sanitair……mmmmmm……niks dus!
Van Stefan hadden we de tip gekregen om naar een vrij nieuwe camping te gaan er net tegenover de berg op. De eco-camping van Christiaan, een ontzettend gedreven en zeer vriendelijke jongeman! Een Chileen, al zo je dat aan de naam niet zeggen maar 4 generaties terug is zijn familie naar Chili gekomen.
De meeste plekken zijn voor tenten maar gelukkig was er nog een plaatsje voor ons. Er stond al een overlander, Helena, Johan en zoontje Hannes van 2 jaar. Zij trekken een half jaar door Zuid Amerika met hun VW camperbusje.
Nadat wij ons geïnstalleerd hadden zakte Harry echt door zijn hoeven! Onderuit buiten in de ligstoel rusten en ogen dicht! Nou ja, allebei. De temperaturen vandaag waren ook weer opgelopen tot ruim 30 graden en zelfs de avonden waren voor hun aangenaam. Dit weer is hier ook wel uitzonderlijk hoor! Maar wat hebben we een prachtige plek met uitzicht over het meer en de omringende bergen. Niet normaal…….hoe mooi is dit wereldbolletje! Dat denkt Christiaan ook en wil zijn steentje ook bijdrage aan een schonere wereld. Dat is hard werken hoor! 3 jaar geleden was dit nog een “gewone” berg en nu staat hier een camping, een grote groentetuin, een groot gebouw waar de keuken is en waar je lekker binnen kan zitten of buiten op het grote terras en kan genieten van de uitzichten. Vooral de avond en de lichtjes van Guadal hier 1,5km vandaan is prachtig om te zien.
Enne…..allemaal eco hoor! Sanitairgebouw: toiletten zonder water – grote boodschap afdekken met zaagsel en kleine boodschap in een ander “gaatje” met wat spoelwater uit fles. Douchen: warm water door zonneboiler en alleen de shampoo en zeep uit de dispenser gebruiken want die zijn biologisch afbreekbaar.
Pfffff….en dan het scheiden van afval. Je mag er wel een studie van maken. Niet alleen zoals bij ons maar ook klein en groot, diverse kleuren enz. worden gescheiden. Zelfs het afval plastic moet je eerst afwassen!
Omdat hier in de buurt geen juist afval depot is wordt het ook nog eens naar Coihaigue, ruim 350km verderop gebracht. Dat zal dan wel op een route meegenomen worden want anders is het niet echt ECO denken zou ik zeggen.
Maar het is hier geweldig en Christiaan is een leuke vent. We worden direct uitgenodigd voor het verjaardagsfeest van zijn zus later op de middag/avond maar Harry voelt zich daar echt niet lekker genoeg voor. We bekijken alles op een afstand.
We leren Laura kennen die in de gaten heeft dat er een Nederlands auto staat. Wat blijkt…..zij is weer de dochter van Stefan van El Mirador! Zij is hier1,5 geleden ook komen wonen met haar Indiase vriend en proberen hier nu iets van de grond te gaan krijgen. We maken ook kennis met een broer van Christiaan, zijn ouders en zijn zus, die weer een Nederlandse vriend blijkt te hebben. Een vrolijke boel waarbij een geslacht lam op de grill wordt geroosterd als verjaardag maaltijd! Uiteraard is er een grote taart en wordt er gezongen. Zo lief, ze komen ons ook nog een groot stuk taart brengen. Nou, die is voor morgen want we blijven hier zeker nog een dag.
Niet al te laat zoeken we ons bed op. Er zit gelukkig iets verbetering en beweging in de hand van Harry. Hopelijk gaat het de goede kant op. Vanavond maar weer wat pillen inclusief slaappil. Eens kijken of deze nacht beter gaat worden dan gisternacht.
5 februari 2019 – Puerto Guadal – rustdag
Gelukkig een betere nacht voor Harry dan afgelopen nacht! Goed geslapen en lekker uitgeslapen! We houden echt een relaxdag. Voor het eerst deze trip maken we gebruik van onze luifel. Nergens geen echte schaduwplek dus we maken dat zelf bij deze temperatuur! We genieten van het uitzicht, lezen wat en kletsen hier en daar met wat mensen. Langzaam begint de hand/pols van Harry minder opgezet te worden en neemt de pijn ook af. Pffffff……dit moet je niet te vaak meemaken.
Begin van de avond lopen we op ons gemak naar El Mirador waar we lekker gaan eten. Een wandeling van ca. 20 minuten met een stevige klim er ook nog bij.
We genieten van een heerlijke BBQ met uitzicht op het meer. Ongelofelijk plek hebben Stefan en zijn vrouw hier. Naast een groep van ca. 20 Chilenen die hier met een groepsreis zijn, zijn wij de enige andere gasten. Stefan en zijn vrouw zijn hier helemaal in hun element. We genieten van het eten met een verrukkelijke fles rode wijn erbij. Het is inmiddels al weer donker als we rustig teruglopen naar de camping.
Er is trouwens afgelopen nacht aan de overkant van het meer een brand ontstaan die al de hele dag aan het doorbranden is. Door de wind erbij krijgen ze hem nog steeds niet geblust. In het donker zien we vanaf onze kant de rode vlammen goed! Heftig hoor. Hopelijk lukt het snel. Je zou zeggen water genoeg!
Vandaag maar een relatief korte rit en dat kwam goed uit! Wat een nacht! Het begon gisteravond al een beetje……Harry kreeg pijn in zijn rechterhand en pols. Deze werd dikker en dikker en ging steeds meer pijn doen. Bewegen kon niet meer. Meteen 2 paracetamols genomen en ontstekingsremmende zalf erop maar dat hielp nog niet echt. Naar bed gegaan en hopen dat door het slapen en rust beter zou gaan. Nee hoor, tot half 3 wakker gebleven…..allebei. Nog maar weer 2 paracetamols en ook nog een ontstekingsremmer. Hij verging van de pijn…..verschrikkelijk. Zo erg is het al lang niet meer geweest. Meestal trekt het redelijk snel weg maar nu niet. Uiteindelijk toch nog een aantal uren wat kunnen slapen.
Rustig ontbeten……met een grandioos uitzicht waar je helaas niet optimaal van kunt genieten als je zoveel last van je gewrichten/hand hebt.
Besloten toch nog een stukje verder te gaan omdat we in Puerto Guandal een extra nacht wilden blijven. Heel rustig gereden……lang leve de automaat……en van de mooie rit langs het meer toch wel een beetje kunnen genieten.
Dit meer is trouwens het op 1 na grootste meer van Zuid Amerika! Alleen het Titicacameer tussen Bolivia en Peru en op 3800m hoogte is nog groter.
Aan Puerto Guandal hebben we leuke herinneringen. Daar hebben we 8 jaar geleden voor het eerst Pablo en Lola ontmoet op een camping en daar hebben ze voor het eerst muziek voor ons gespeeld. Het gevolg was een speciale vriendschap! Zij hebben ons in Nederland bezocht en wij zijn aan het begin van deze trip bij hun in Buenos Aires geweest.
Eerst in het dorp even een café opgezocht met wifi! Was weer even geleden en de berichten en mails stroomden binnen! Zo, weer op de hoogte. Van onze vrienden Eric en Ortansa kregen wij een tip om bij een lodge/restaurant te El Mirador gaan kijken omdat deze prachtig aan het meer lag en ook een leuke bijkomstigheid, van een Nederlander Stefan en zijn Chileense vrouw Carolien was.
Dus daar zaten wij lui onderuit buiten om 2 uur al aan de lunch. Ik met een koud glas witte wijn en Harry aan een alcoholvrij biertje. Zolang hij zijn arm stil hield was het net uit te houden. Maar wat een prachtige ligging!!! We keken uit over het meer en zo tegen de hoge bergen met gigantische gletsjers aan. De bergen rondom het meer zijn niet eens zo hoog maar door de zuidelijke ligging wel veel sneeuw op de toppen.
We blijven ons verbazen over het uitzicht! Er staan hier op het terrein 8 grote houten, luxe lodges en dit zijn bijna het hele seizoen (7 maanden) bezet.
Op naar een camping voor ons! Uit nostalgie wilden wij op dezelfde camping staan als 8 jaar geleden maar die viel nu eigenlijk erg tegen. Bijna geen fatsoenlijke plaats om ToyLa recht te zetten en het sanitair……mmmmmm……niks dus!
Van Stefan hadden we de tip gekregen om naar een vrij nieuwe camping te gaan er net tegenover de berg op. De eco-camping van Christiaan, een ontzettend gedreven en zeer vriendelijke jongeman! Een Chileen, al zo je dat aan de naam niet zeggen maar 4 generaties terug is zijn familie naar Chili gekomen.
De meeste plekken zijn voor tenten maar gelukkig was er nog een plaatsje voor ons. Er stond al een overlander, Helena, Johan en zoontje Hannes van 2 jaar. Zij trekken een half jaar door Zuid Amerika met hun VW camperbusje.
Nadat wij ons geïnstalleerd hadden zakte Harry echt door zijn hoeven! Onderuit buiten in de ligstoel rusten en ogen dicht! Nou ja, allebei. De temperaturen vandaag waren ook weer opgelopen tot ruim 30 graden en zelfs de avonden waren voor hun aangenaam. Dit weer is hier ook wel uitzonderlijk hoor! Maar wat hebben we een prachtige plek met uitzicht over het meer en de omringende bergen. Niet normaal…….hoe mooi is dit wereldbolletje! Dat denkt Christiaan ook en wil zijn steentje ook bijdrage aan een schonere wereld. Dat is hard werken hoor! 3 jaar geleden was dit nog een “gewone” berg en nu staat hier een camping, een grote groentetuin, een groot gebouw waar de keuken is en waar je lekker binnen kan zitten of buiten op het grote terras en kan genieten van de uitzichten. Vooral de avond en de lichtjes van Guadal hier 1,5km vandaan is prachtig om te zien.
Enne…..allemaal eco hoor! Sanitairgebouw: toiletten zonder water – grote boodschap afdekken met zaagsel en kleine boodschap in een ander “gaatje” met wat spoelwater uit fles. Douchen: warm water door zonneboiler en alleen de shampoo en zeep uit de dispenser gebruiken want die zijn biologisch afbreekbaar.
Pfffff….en dan het scheiden van afval. Je mag er wel een studie van maken. Niet alleen zoals bij ons maar ook klein en groot, diverse kleuren enz. worden gescheiden. Zelfs het afval plastic moet je eerst afwassen!
Omdat hier in de buurt geen juist afval depot is wordt het ook nog eens naar Coihaigue, ruim 350km verderop gebracht. Dat zal dan wel op een route meegenomen worden want anders is het niet echt ECO denken zou ik zeggen.
Maar het is hier geweldig en Christiaan is een leuke vent. We worden direct uitgenodigd voor het verjaardagsfeest van zijn zus later op de middag/avond maar Harry voelt zich daar echt niet lekker genoeg voor. We bekijken alles op een afstand.
We leren Laura kennen die in de gaten heeft dat er een Nederlands auto staat. Wat blijkt…..zij is weer de dochter van Stefan van El Mirador! Zij is hier1,5 geleden ook komen wonen met haar Indiase vriend en proberen hier nu iets van de grond te gaan krijgen. We maken ook kennis met een broer van Christiaan, zijn ouders en zijn zus, die weer een Nederlandse vriend blijkt te hebben. Een vrolijke boel waarbij een geslacht lam op de grill wordt geroosterd als verjaardag maaltijd! Uiteraard is er een grote taart en wordt er gezongen. Zo lief, ze komen ons ook nog een groot stuk taart brengen. Nou, die is voor morgen want we blijven hier zeker nog een dag.
Niet al te laat zoeken we ons bed op. Er zit gelukkig iets verbetering en beweging in de hand van Harry. Hopelijk gaat het de goede kant op. Vanavond maar weer wat pillen inclusief slaappil. Eens kijken of deze nacht beter gaat worden dan gisternacht.
5 februari 2019 – Puerto Guadal – rustdag
Gelukkig een betere nacht voor Harry dan afgelopen nacht! Goed geslapen en lekker uitgeslapen! We houden echt een relaxdag. Voor het eerst deze trip maken we gebruik van onze luifel. Nergens geen echte schaduwplek dus we maken dat zelf bij deze temperatuur! We genieten van het uitzicht, lezen wat en kletsen hier en daar met wat mensen. Langzaam begint de hand/pols van Harry minder opgezet te worden en neemt de pijn ook af. Pffffff……dit moet je niet te vaak meemaken.
Begin van de avond lopen we op ons gemak naar El Mirador waar we lekker gaan eten. Een wandeling van ca. 20 minuten met een stevige klim er ook nog bij.
We genieten van een heerlijke BBQ met uitzicht op het meer. Ongelofelijk plek hebben Stefan en zijn vrouw hier. Naast een groep van ca. 20 Chilenen die hier met een groepsreis zijn, zijn wij de enige andere gasten. Stefan en zijn vrouw zijn hier helemaal in hun element. We genieten van het eten met een verrukkelijke fles rode wijn erbij. Het is inmiddels al weer donker als we rustig teruglopen naar de camping.
Er is trouwens afgelopen nacht aan de overkant van het meer een brand ontstaan die al de hele dag aan het doorbranden is. Door de wind erbij krijgen ze hem nog steeds niet geblust. In het donker zien we vanaf onze kant de rode vlammen goed! Heftig hoor. Hopelijk lukt het snel. Je zou zeggen water genoeg!
6 februari 2019 – Puerto Guadal (Chili) – Los Antiquos (Argentinië) – 127km (216m)
Vandaag een niet al te lange route maar wel weer een bordercrossing! We staan niet al te laat op want we willen in het dorp nog even brood kopen en een cappuccino drinken. Harry was gisteren zelf de klos om melk te kloppen dus doen we het nu even buiten de deur!
We nemen hartelijk afscheid van Christiaan (eigenaar camping) en onze Duitse buren. Die blijven nog een extra dagje want Hannes, de kleine is niet zo lekker.
De zon schijnt weer uitbundig maar het is wat minder warm dan de afgelopen dagen en er staat behoorlijk wat wind.
Ook de brand aan de overkant is nog niet onder controle en Christaan vertelt dat de weg (ruta 7 Carretera Austral) vanaf Puerto Los Tranquilos verder zuidwaarts is afgesloten. We zien inderdaad nog steeds dikke rookwolken het uitzicht op de omliggende bergen wegnemen. Jammer.
In het dorp gaan we bij een net geopend café binnen. Een groot, glimmend apparaat staat te schreeuwen om voor ons een lekkere cappuccino te maken. Nog leuker is dat we herkend worden door de serveerster die hier is gaan werken. Was eergisteren ook op het feest van zus Christiaan. Wat blijkt…..zij is weer de vriendin van zijn broer en komt uit Amerika! Internationaal gezelschap hoor!
Toen op weg langs opnieuw een fantastische route langs de zuidkant van het grote meer! Enorm afwisselend net zoals het wegdek! Goed en slecht ripiooooooo……. En op en neer en slingeren maar! Soms door een stuk bos, dan weer ravijnen en kloven, riviertjes die zorgen dat het meer gevuld blijft! Dan weer een stuk vanaf het meer en dan ineens langs steile rotswanden hoog boven het water te rijden! En om ons heen altijd weer die bergtoppen met sneeuw. Het blijft enorm afwisselend! Ook op dit stuk komen we weer een aantal zwoegende fietsers tegen. Zelfs één op een vouwfiets helemaal volgepakt! Moet niet gekker worden! Dit is toch wel het mooiste meer van Chili!
We verlaten Chili bij Paso de Chile Chico om Argentinië in te gaan. We tanken eerst nog even ToyLa vol en zorgen dat we bijna door onze Chileense peso’s heen zijn. Die hebben we deze reis niet meer nodig. Douane aan beide kanten ging lekker vlot. Niet druk dus we waren bij beide douane posten amper 10 minuten bezig. Stempelen, papieren (TIP) en klaar!
We waaiden inmiddels bijna uit ons hemd zoveel wind stond er vandaag. Gauw een camping opgezocht (genoeg hier) en zoveel mogelijk uit de wind een plek gezocht en gevonden. Dat scheelt! We genieten uit de wind nog even van het zonnetje om daarna lekker onze nasi die we nog in de koelkast hadden op te warmen. Dat smaakt uitstekend en lekker snel klaar! We genieten van de avond met een wijntje erbij en gaan niet te laat naar bed want we willen morgen op tijd opstaan. Mmmmm…..zelfs de wekker gezet!!!
7 februari 2019 – Los Antiquos – Baja Caracoles – 229km (616m)
Heftig……om 7 uur loopt de wekker al af omdat we er een lange dag van willen maken! Het waait nog steeds flink maar we stonden zo goed dat we er geen last van hebben gehad. Nog behoorlijk fris zo vroeg op de ochtend. Ontbijten doen we dus lekker binnen.
We wilden eerst nog even boodschappen doen en dan nog cappuccino drinken met goede wifi! Nou dat lukte niet helemaal meteen! Even vergeten dat de supermarkten hier pas om 10.00 uur opengaan. Stonden we daar om kwart voor 9! Dan maar eerst de bank om geld te pinnen en om 9 uur konden we in ieder geval in een bar/restaurant naar binnen voor koffie en snelle wifi! Eindelijk weer even mail enz opgehaald en lang met zus kunnen bellen. Of we naast elkaar stonden! Heerlijk. Gaat nu toch wel lang duren vond ze…..
Bijna een uur daar gezeten voordat we bij de supermarkt ervoor konden zorgen dat onze koelkast weer gezellig was want voorlopig komen we alleen maar door gehuchten! Dan is vers fruit en groente wel lekker om bij ons te hebben enne…..MELK! Tja, zonder melk geen cappuccino toch????
Een aantal weken geleden hadden wij van 3 Australische overlander stellen een route doorgekregen die we beslist moesten gaan rijden….zo mooi! En ja, we waren hier bij het startpunt van Ruta 41 en dan ga je die gewoon doen! Strakblauwe lucht, zonnetje, veel wind en wat frisjes maar alle ingrediënten voor een mooie tocht! Bij de toeristeninformatie nog even de folder van deze route opgehaald en om 11 uur begon de pret!
Nou ook deze route kan weer in de top 5 van mooie routes van deze reis! Adembenemend! Uiteraard, zoals het hoort, helemaal onverhard en wat een variatie in landschappen, kleuren en hoogteverschillen! Na elke bocht was er wel weer een verrassing! Kale rotsen, soms stukken bossen, gletsjers, talloze riviertjes, mossen en laag struikgewas, enorme ravijnen, opgedroogde zoutvlaktes, tafelbergen……het grijpt je bij de keel! Daar rijden we dan doorheen en te weten dat dit hier miljoenen jaren geleden ook al was. In de verte zien we ver boven de andere bergen Monte San Lorenzo 3706m uitsteken! Imposant om te zien! Te bedenken dat wij zelf deze reis ver daarboven (4800)m passen hebben gereden! Bizar.
We bereiken zelf vandaag 1500m – Portezuelo, maar het voelt als veel hoger in dit landschap. Het is echt weer een super mooie dag in dit spectaculaire landschap. Genoeg foto’s en filmpjes kunnen maken.
Zo heel af en toe in the middle of nowhere ligt er een kleine boerderij en zien we wat koeien en paarden lopen. We komen ook nog een gaucho te paard tegen met wel 6 honden om zich heen. Wat een ander leven hebben die mensen.
De weg, ondanks onverhard, is verrassend goed. Prima te rijden al staat er wel aangegeven dat deze alleen geschikt zou zijn voor 4WD. Maar dat zijn we!
Als we voor de keuze staan om nog via nog een andere mooie route uiteindelijk naar Baja Caracoles te rijden, worden we aangesproken door een jong stel in een Wicked camper. Die zie je hier trouwens heel veel. Basic camper busje (chevrolet) helemaal beschilderd in wilde kleuren maar ook echt basic. Geen airco en geen stuurbekrachtiging en minimale voorzieningen. Maar je komt er ook. Nou ja……bijna.
Zij waren nl ruta 41 opgereden om net als wij uit te komen op ruta 40 en hadden niet gekozen voor de andere route die wij dachten te gaan nemen. Ze waren weer teruggekomen omdat er daar een hele grote, diepe waterplas over de weg liep tot kniehoogte……dat durfde ze niet aan met hun campertje. Maar ja……deze weg dan????
Met elkaar afgesproken dat ze dus dezelfde weg als ons zouden nemen en wij hun back up zouden zijn in geval van nood. Prima geregeld en uiteindelijk niks meer aan de hand. Dit was ook weer een prachtige route die ons uiteindelijk in Baja Caracoles bracht. Een gehucht met amper 10 huizen, tankstation, camping, hostel, ziekenhuisje. Soort uitgebreid roadhouse waar altijd veel overlanders, motoren en fietsers blijven overnachten.
Via I-overlander app een soort camping waar je gratis mocht staan! Overdekking voor tent en er was zelf elektriciteit om apparaten op te laden. Aan de overkant een huis waar eventueel fietsers mochten slapen en een keuken die je kon gebruiken. Ook nog een toilet! Een verpleger Juan stelt dit allemaal gratis ter beschikking en daarvoor geef je dan een donatie. Meer dan logisch. We probeerden zoveel mogelijk uit de wind te staan want het was nog steeds heftig. Het jonge stel met de Wicked camper – Nederlander met Oostenrijkse vriendin, blijven ook en er kwam nog een jong stel – ook Nederlander maar dan met een Zwitserse vriendin, die ook hier blijven staan. Zij hadden een 4WD gewone auto waar ze ook nog in sliepen! Je ziet wel wie er jong zijn! Dan besef je wel hoe luxe wij hier rondrijden in onze ToyLa! Dat vonden zij ook wel de ideale auto!! Veel bewondering. Leuke gesprekken gevoerd. Het “Wicked” stel reist rond tot september en het andere stel tot ze er genoeg van hebben. Beetje werken en reizen.
Zodra zon onder ging was het zoooooo koud! Binnen lekker gekookt……groene curry, met groente, kip en rijst! Heerlijk.
Later op de avond vonden we het te koud om bij de jongelui buiten te gaan zitten. Nog een wijntje en….een chippie…..en toen was het ineens weer gewoon bedtijd!
Vandaag een niet al te lange route maar wel weer een bordercrossing! We staan niet al te laat op want we willen in het dorp nog even brood kopen en een cappuccino drinken. Harry was gisteren zelf de klos om melk te kloppen dus doen we het nu even buiten de deur!
We nemen hartelijk afscheid van Christiaan (eigenaar camping) en onze Duitse buren. Die blijven nog een extra dagje want Hannes, de kleine is niet zo lekker.
De zon schijnt weer uitbundig maar het is wat minder warm dan de afgelopen dagen en er staat behoorlijk wat wind.
Ook de brand aan de overkant is nog niet onder controle en Christaan vertelt dat de weg (ruta 7 Carretera Austral) vanaf Puerto Los Tranquilos verder zuidwaarts is afgesloten. We zien inderdaad nog steeds dikke rookwolken het uitzicht op de omliggende bergen wegnemen. Jammer.
In het dorp gaan we bij een net geopend café binnen. Een groot, glimmend apparaat staat te schreeuwen om voor ons een lekkere cappuccino te maken. Nog leuker is dat we herkend worden door de serveerster die hier is gaan werken. Was eergisteren ook op het feest van zus Christiaan. Wat blijkt…..zij is weer de vriendin van zijn broer en komt uit Amerika! Internationaal gezelschap hoor!
Toen op weg langs opnieuw een fantastische route langs de zuidkant van het grote meer! Enorm afwisselend net zoals het wegdek! Goed en slecht ripiooooooo……. En op en neer en slingeren maar! Soms door een stuk bos, dan weer ravijnen en kloven, riviertjes die zorgen dat het meer gevuld blijft! Dan weer een stuk vanaf het meer en dan ineens langs steile rotswanden hoog boven het water te rijden! En om ons heen altijd weer die bergtoppen met sneeuw. Het blijft enorm afwisselend! Ook op dit stuk komen we weer een aantal zwoegende fietsers tegen. Zelfs één op een vouwfiets helemaal volgepakt! Moet niet gekker worden! Dit is toch wel het mooiste meer van Chili!
We verlaten Chili bij Paso de Chile Chico om Argentinië in te gaan. We tanken eerst nog even ToyLa vol en zorgen dat we bijna door onze Chileense peso’s heen zijn. Die hebben we deze reis niet meer nodig. Douane aan beide kanten ging lekker vlot. Niet druk dus we waren bij beide douane posten amper 10 minuten bezig. Stempelen, papieren (TIP) en klaar!
We waaiden inmiddels bijna uit ons hemd zoveel wind stond er vandaag. Gauw een camping opgezocht (genoeg hier) en zoveel mogelijk uit de wind een plek gezocht en gevonden. Dat scheelt! We genieten uit de wind nog even van het zonnetje om daarna lekker onze nasi die we nog in de koelkast hadden op te warmen. Dat smaakt uitstekend en lekker snel klaar! We genieten van de avond met een wijntje erbij en gaan niet te laat naar bed want we willen morgen op tijd opstaan. Mmmmm…..zelfs de wekker gezet!!!
7 februari 2019 – Los Antiquos – Baja Caracoles – 229km (616m)
Heftig……om 7 uur loopt de wekker al af omdat we er een lange dag van willen maken! Het waait nog steeds flink maar we stonden zo goed dat we er geen last van hebben gehad. Nog behoorlijk fris zo vroeg op de ochtend. Ontbijten doen we dus lekker binnen.
We wilden eerst nog even boodschappen doen en dan nog cappuccino drinken met goede wifi! Nou dat lukte niet helemaal meteen! Even vergeten dat de supermarkten hier pas om 10.00 uur opengaan. Stonden we daar om kwart voor 9! Dan maar eerst de bank om geld te pinnen en om 9 uur konden we in ieder geval in een bar/restaurant naar binnen voor koffie en snelle wifi! Eindelijk weer even mail enz opgehaald en lang met zus kunnen bellen. Of we naast elkaar stonden! Heerlijk. Gaat nu toch wel lang duren vond ze…..
Bijna een uur daar gezeten voordat we bij de supermarkt ervoor konden zorgen dat onze koelkast weer gezellig was want voorlopig komen we alleen maar door gehuchten! Dan is vers fruit en groente wel lekker om bij ons te hebben enne…..MELK! Tja, zonder melk geen cappuccino toch????
Een aantal weken geleden hadden wij van 3 Australische overlander stellen een route doorgekregen die we beslist moesten gaan rijden….zo mooi! En ja, we waren hier bij het startpunt van Ruta 41 en dan ga je die gewoon doen! Strakblauwe lucht, zonnetje, veel wind en wat frisjes maar alle ingrediënten voor een mooie tocht! Bij de toeristeninformatie nog even de folder van deze route opgehaald en om 11 uur begon de pret!
Nou ook deze route kan weer in de top 5 van mooie routes van deze reis! Adembenemend! Uiteraard, zoals het hoort, helemaal onverhard en wat een variatie in landschappen, kleuren en hoogteverschillen! Na elke bocht was er wel weer een verrassing! Kale rotsen, soms stukken bossen, gletsjers, talloze riviertjes, mossen en laag struikgewas, enorme ravijnen, opgedroogde zoutvlaktes, tafelbergen……het grijpt je bij de keel! Daar rijden we dan doorheen en te weten dat dit hier miljoenen jaren geleden ook al was. In de verte zien we ver boven de andere bergen Monte San Lorenzo 3706m uitsteken! Imposant om te zien! Te bedenken dat wij zelf deze reis ver daarboven (4800)m passen hebben gereden! Bizar.
We bereiken zelf vandaag 1500m – Portezuelo, maar het voelt als veel hoger in dit landschap. Het is echt weer een super mooie dag in dit spectaculaire landschap. Genoeg foto’s en filmpjes kunnen maken.
Zo heel af en toe in the middle of nowhere ligt er een kleine boerderij en zien we wat koeien en paarden lopen. We komen ook nog een gaucho te paard tegen met wel 6 honden om zich heen. Wat een ander leven hebben die mensen.
De weg, ondanks onverhard, is verrassend goed. Prima te rijden al staat er wel aangegeven dat deze alleen geschikt zou zijn voor 4WD. Maar dat zijn we!
Als we voor de keuze staan om nog via nog een andere mooie route uiteindelijk naar Baja Caracoles te rijden, worden we aangesproken door een jong stel in een Wicked camper. Die zie je hier trouwens heel veel. Basic camper busje (chevrolet) helemaal beschilderd in wilde kleuren maar ook echt basic. Geen airco en geen stuurbekrachtiging en minimale voorzieningen. Maar je komt er ook. Nou ja……bijna.
Zij waren nl ruta 41 opgereden om net als wij uit te komen op ruta 40 en hadden niet gekozen voor de andere route die wij dachten te gaan nemen. Ze waren weer teruggekomen omdat er daar een hele grote, diepe waterplas over de weg liep tot kniehoogte……dat durfde ze niet aan met hun campertje. Maar ja……deze weg dan????
Met elkaar afgesproken dat ze dus dezelfde weg als ons zouden nemen en wij hun back up zouden zijn in geval van nood. Prima geregeld en uiteindelijk niks meer aan de hand. Dit was ook weer een prachtige route die ons uiteindelijk in Baja Caracoles bracht. Een gehucht met amper 10 huizen, tankstation, camping, hostel, ziekenhuisje. Soort uitgebreid roadhouse waar altijd veel overlanders, motoren en fietsers blijven overnachten.
Via I-overlander app een soort camping waar je gratis mocht staan! Overdekking voor tent en er was zelf elektriciteit om apparaten op te laden. Aan de overkant een huis waar eventueel fietsers mochten slapen en een keuken die je kon gebruiken. Ook nog een toilet! Een verpleger Juan stelt dit allemaal gratis ter beschikking en daarvoor geef je dan een donatie. Meer dan logisch. We probeerden zoveel mogelijk uit de wind te staan want het was nog steeds heftig. Het jonge stel met de Wicked camper – Nederlander met Oostenrijkse vriendin, blijven ook en er kwam nog een jong stel – ook Nederlander maar dan met een Zwitserse vriendin, die ook hier blijven staan. Zij hadden een 4WD gewone auto waar ze ook nog in sliepen! Je ziet wel wie er jong zijn! Dan besef je wel hoe luxe wij hier rondrijden in onze ToyLa! Dat vonden zij ook wel de ideale auto!! Veel bewondering. Leuke gesprekken gevoerd. Het “Wicked” stel reist rond tot september en het andere stel tot ze er genoeg van hebben. Beetje werken en reizen.
Zodra zon onder ging was het zoooooo koud! Binnen lekker gekookt……groene curry, met groente, kip en rijst! Heerlijk.
Later op de avond vonden we het te koud om bij de jongelui buiten te gaan zitten. Nog een wijntje en….een chippie…..en toen was het ineens weer gewoon bedtijd!
8 februari 2019 – Baja Caracoles – Facundo – 378km
Brrrrr……koude nacht al hadden wij het onder een dikke laag dekens niet koud hoor! Wel nog steeds stevige, koude wind en 12 graden toen we opstonden. Ook beetje half bewolkt dus meteen goed ingepakt!
Vandaag km maken om nu langzaam richting het noorden te gaan!
Afscheid genomen van de jongelui die zuidwaarts gaan en wij noordwaarts op ruta 40. De route vandaag was geheel geasfalteerd. Maar goed dat Harry vanmorgen wat extra lucht in de banden had gedaan. Komt er nog wel ripio???? 8 jaar geleden was er veel meer ruta 40 die onverhard was maar we krijgen steeds meer door dat er meer en meer asfalt op ligt. Gaat wel lekker snel maar is het leuker???
Zodra we 100m hebben gereden lijkt het wel of er al niets meer is! Ook hier weer afwisselend landschap maar ook weer totaal anders dan we tot nu toe gewend waren. Nu veel kale tafelbergen, canyons, grote vlaktes met goudgeel pampa grassen, snelstromende riviertjes en in de verte soms de hoge bergen van Chili. Ook komen we nu veel meer guanaco’s tegen. Enne……niet alleen levenden! Het is gek maar ondanks de uitgestrektheid is het land wel van iemand. Dus zijn er hekken……van staaldraad….kilometers lang. Maar ik snap wel dat daar de guanaco’s geen boodschap aan hebben als er aan beide kanten lekkere hapjes te vinden zijn. De grote beesten kunnen waarschijnlijk wel de sprongen over de afrastering nemen maar de kleinere of zwakkere helaas niet. Die blijven hangen denken we want we zijn zoveel dode geraamte tegengekomen die nog gewoon over het hek hangen. Gewoon bizar om te zien.
In Perito Moreno houden we een lekkere stop! We tanken ToyLa vol en daarna onszelf. De koffie was niet echt top hier en de poging van Harry om om 11.55 uur bij een kapperszaak binnen te vallen die om 12.00uur tot 15.30 uur pauze gaat houden, lukte ook niet echt. We konden in ieder geval even van het internet gebruik maken.
Daarna was het kilometers maken op ruta 40 verhard! Nu bijna alleen maar pampa grassen en zo af en toe een tafelberg waar je op en af moet. Stevig het stuur vasthouden want het stormde nog steeds als een gek. Maar de zon scheen en we genoten toch!
Nog even een bord gemist en geen bord gestaan???? Ineens hadden we in de gaten dat we de AFSLAG gemist hadden. De doorgaande route werd een ander nummer en ging oostwaarts en onze route ging verder noordwaarts….echt logisch. Dus bijna 40km extra gereden maar ook blij dat we het toch redelijk snel in de gaten hadden!
Nu in een gehucht op een camping Municipal neergestreken aan een rivier. Gelukkig een paar hoge bomen die de wind voor ons uit de zeilen houdt! We staan rustig! Een aardige beheerder die alleen Spaans spreekt maar van alles voor ons wil doen. Harry begint steeds meer woordjes te leren en kan al een aardig simpel gesprek voeren. Zo leuk. We krijgen van hem een “oude” steen met wat erop geschilderd. Wij geven hem een paar oer-hollandse mini klompjes aan sleutelhanger. We boffen dat het vrijdag is want het weekend is het hier altijd een gekkenhuis…..wegwezen dus want nu staan we lekker alleen.
We maken nog wat restjes op uit de koelkast en inmiddels is het donker en zijn we hard aan een wijntje toe……
9 februari 2019 – Facundo – El Bolson – 493km
Prima nacht en lekker stil! Goed uit de wind gelukkig. Beetje op tijd opgestaan want we willen wel wat kilometers afleggen. Ontbijten binnen omdat het nog wat fris is en rond en uur of 9 gaan we rijden, verder ruta 40 noordwaarts.
Eerst nog behoorlijk wat pampa’s met veel guanaco’s. Ogenschijnlijk lijkt het vlak maar dan ineens sta je aan de rand van een breed dal waar je in afdaalt, vaak rivier over en weer klimt om daarna weer redelijk vlak door te gaan. Mooie luchten met dit keer behoorlijk wat wolkenpartijen. Oh jee…..en dan die wind! Echt Patagonië! Erg stevig en erg fris! Het is lekker rustig op de weg en nog steeds alles geasfalteerd. Hier en daar ineens tientallen kilometer “ouder” asfalt want daar zitten gaten in niet normaal! We slalommen er omheen.
Langzaam maakt de uitgestrekte pampas plaats voor weilanden met koeien! Hier is alles ook wat groener dus een lekker hapje zorgt ervoor dat wij overheerlijke biefstukken op ons bord hebben liggen.
Het landschap veranderd ook meer in berggebied! We slingeren er weer prachtig doorheen en genieten weer volop. Zo heel af en toe even een mini gehucht waar we doorheen komen.
We zijn al redelijk vroeg bij Esquel en dat doet ons besluiten om toch nog maar door te rijden. Het weer is niet zo lekker om buiten te zitten want je waait uit je hemd dus we gaan door. We vinden nog wat bomen om uit de wind te staan voor een snelle lunch uit de hand en gaan door naar El Bolson waar we al een keer doorheen gekomen zijn op de heenweg. Leuke plaats waar weer van alles te vinden is.
We besluiten om de “stadscamping” te nemen zodat we vanavond lekker de stad in kunnen lopen om een hapje te gaan eten. Prima plaats en binnen 10 minuten downtown!
Ook hier weer veel jongelui (backpackers), vakantiegangers en toeristen.
Na ons lekker opgefrist te hebben lopen we het centrum in en wandelen eerst wat rond voordat we bij Jaujau lekker gaan eten! Het smaakt ons prima. Harry gaat voor een lekkere lasagna met salada en ik voor de lomo! Voor de gezelligheid doen er een fles wijn bij! Yummie.
Hier ook lekker snel internet dus we zijn meteen weer bij met van alles en iedereen.
Oh jee, het weer ziet er niet geweldig uit de komende 2 dagen. Vooral morgen veel regen, wind en kou! Niks aan te doen…..rijden dan maar. Toch een route die we al gereden hebben dus als het regent is het minder erg!
Als we “thuiskomen” nemen we nog een afzakkertje en dan is het al weer tijd om ons bed in te duiken.
Brrrrr……koude nacht al hadden wij het onder een dikke laag dekens niet koud hoor! Wel nog steeds stevige, koude wind en 12 graden toen we opstonden. Ook beetje half bewolkt dus meteen goed ingepakt!
Vandaag km maken om nu langzaam richting het noorden te gaan!
Afscheid genomen van de jongelui die zuidwaarts gaan en wij noordwaarts op ruta 40. De route vandaag was geheel geasfalteerd. Maar goed dat Harry vanmorgen wat extra lucht in de banden had gedaan. Komt er nog wel ripio???? 8 jaar geleden was er veel meer ruta 40 die onverhard was maar we krijgen steeds meer door dat er meer en meer asfalt op ligt. Gaat wel lekker snel maar is het leuker???
Zodra we 100m hebben gereden lijkt het wel of er al niets meer is! Ook hier weer afwisselend landschap maar ook weer totaal anders dan we tot nu toe gewend waren. Nu veel kale tafelbergen, canyons, grote vlaktes met goudgeel pampa grassen, snelstromende riviertjes en in de verte soms de hoge bergen van Chili. Ook komen we nu veel meer guanaco’s tegen. Enne……niet alleen levenden! Het is gek maar ondanks de uitgestrektheid is het land wel van iemand. Dus zijn er hekken……van staaldraad….kilometers lang. Maar ik snap wel dat daar de guanaco’s geen boodschap aan hebben als er aan beide kanten lekkere hapjes te vinden zijn. De grote beesten kunnen waarschijnlijk wel de sprongen over de afrastering nemen maar de kleinere of zwakkere helaas niet. Die blijven hangen denken we want we zijn zoveel dode geraamte tegengekomen die nog gewoon over het hek hangen. Gewoon bizar om te zien.
In Perito Moreno houden we een lekkere stop! We tanken ToyLa vol en daarna onszelf. De koffie was niet echt top hier en de poging van Harry om om 11.55 uur bij een kapperszaak binnen te vallen die om 12.00uur tot 15.30 uur pauze gaat houden, lukte ook niet echt. We konden in ieder geval even van het internet gebruik maken.
Daarna was het kilometers maken op ruta 40 verhard! Nu bijna alleen maar pampa grassen en zo af en toe een tafelberg waar je op en af moet. Stevig het stuur vasthouden want het stormde nog steeds als een gek. Maar de zon scheen en we genoten toch!
Nog even een bord gemist en geen bord gestaan???? Ineens hadden we in de gaten dat we de AFSLAG gemist hadden. De doorgaande route werd een ander nummer en ging oostwaarts en onze route ging verder noordwaarts….echt logisch. Dus bijna 40km extra gereden maar ook blij dat we het toch redelijk snel in de gaten hadden!
Nu in een gehucht op een camping Municipal neergestreken aan een rivier. Gelukkig een paar hoge bomen die de wind voor ons uit de zeilen houdt! We staan rustig! Een aardige beheerder die alleen Spaans spreekt maar van alles voor ons wil doen. Harry begint steeds meer woordjes te leren en kan al een aardig simpel gesprek voeren. Zo leuk. We krijgen van hem een “oude” steen met wat erop geschilderd. Wij geven hem een paar oer-hollandse mini klompjes aan sleutelhanger. We boffen dat het vrijdag is want het weekend is het hier altijd een gekkenhuis…..wegwezen dus want nu staan we lekker alleen.
We maken nog wat restjes op uit de koelkast en inmiddels is het donker en zijn we hard aan een wijntje toe……
9 februari 2019 – Facundo – El Bolson – 493km
Prima nacht en lekker stil! Goed uit de wind gelukkig. Beetje op tijd opgestaan want we willen wel wat kilometers afleggen. Ontbijten binnen omdat het nog wat fris is en rond en uur of 9 gaan we rijden, verder ruta 40 noordwaarts.
Eerst nog behoorlijk wat pampa’s met veel guanaco’s. Ogenschijnlijk lijkt het vlak maar dan ineens sta je aan de rand van een breed dal waar je in afdaalt, vaak rivier over en weer klimt om daarna weer redelijk vlak door te gaan. Mooie luchten met dit keer behoorlijk wat wolkenpartijen. Oh jee…..en dan die wind! Echt Patagonië! Erg stevig en erg fris! Het is lekker rustig op de weg en nog steeds alles geasfalteerd. Hier en daar ineens tientallen kilometer “ouder” asfalt want daar zitten gaten in niet normaal! We slalommen er omheen.
Langzaam maakt de uitgestrekte pampas plaats voor weilanden met koeien! Hier is alles ook wat groener dus een lekker hapje zorgt ervoor dat wij overheerlijke biefstukken op ons bord hebben liggen.
Het landschap veranderd ook meer in berggebied! We slingeren er weer prachtig doorheen en genieten weer volop. Zo heel af en toe even een mini gehucht waar we doorheen komen.
We zijn al redelijk vroeg bij Esquel en dat doet ons besluiten om toch nog maar door te rijden. Het weer is niet zo lekker om buiten te zitten want je waait uit je hemd dus we gaan door. We vinden nog wat bomen om uit de wind te staan voor een snelle lunch uit de hand en gaan door naar El Bolson waar we al een keer doorheen gekomen zijn op de heenweg. Leuke plaats waar weer van alles te vinden is.
We besluiten om de “stadscamping” te nemen zodat we vanavond lekker de stad in kunnen lopen om een hapje te gaan eten. Prima plaats en binnen 10 minuten downtown!
Ook hier weer veel jongelui (backpackers), vakantiegangers en toeristen.
Na ons lekker opgefrist te hebben lopen we het centrum in en wandelen eerst wat rond voordat we bij Jaujau lekker gaan eten! Het smaakt ons prima. Harry gaat voor een lekkere lasagna met salada en ik voor de lomo! Voor de gezelligheid doen er een fles wijn bij! Yummie.
Hier ook lekker snel internet dus we zijn meteen weer bij met van alles en iedereen.
Oh jee, het weer ziet er niet geweldig uit de komende 2 dagen. Vooral morgen veel regen, wind en kou! Niks aan te doen…..rijden dan maar. Toch een route die we al gereden hebben dus als het regent is het minder erg!
Als we “thuiskomen” nemen we nog een afzakkertje en dan is het al weer tijd om ons bed in te duiken.
10 februari 2019 – El Bolson – Villa de la Angostura – 227km (635m)
ik tik tik……heel zachtjes horen we een geluid dat we heeeeeel lang geleden eens gehoord hebben! Gelukkig niet echt hard nog maar het ziet er wel donker uit en het voelt guur aan!
Ontbijtje maar weer binnen en nog net alles redelijk droog kunnen opruimen voordat we op pad gingen. Rustig aan want vandaag niet zo’n lange afstand.
Eerst maar op gemak even boodschappen gedaan in de grote supermarkt want we waren weer behoorlijk “leeg”!
Daarna was het eerst tijd voor een lekkere cappuccino! Lekker binnen, voordat we aan onze etappe beginnen!
Goed aangekleed want het is amper 14 graden buiten! Maar in de auto zitten we droog! Dat kan je niet van het weer zeggen. Met regelmaat zaten we in een regenbui! Wat ziet alles er dan anders uit! De omgeving – bergen en meren – verdwijnen in de bewolking! Nu snappen waarom het hier zo groen is! We rijden met een grote boog om Bariloche heen en in de middag doet zelfs de zon een poging om even door de wolken heen te breken.
Omdat het nog redelijk vroeg is parkeren we ToyLa in Villa de la Angostura om even door dit dorp te wandelen. Een soort Wassenaar van Argentinië. Zowel in de winter als de zomer is het hier druk en hebben de meer welvaren Argentijnen hier een 2e huis. Heel veel houten chalets kom je hier tegen. Enorm groot. Een soort Zwitserland. Wat een drukte op straat. De zon schijnt en het lijkt wel of iedereen er even uit wilt.
We eten een lekker ijsje voordat we de camping opzoeken. We gooien ToyLa ook alvast vol en dan????
Vandaag zijn we ook weer de redders in nood! Voor de 4e keer gebruiken we onze power jump starter voor een auto die niet wil starten. Met 4 man/vrouw waren ze een auto aan het aanduwen. Niks. Harry er naar toe en ja hoor….binnen 1 minuut een lopende motor en blije mensen. Dan gaan we naar de camping aan de rand van de stad maar die vinden we veel te duur! Inmiddels is het al 17.00 uur geweest en we blijven hier maar een nacht. Zonder wifi ook nog! Ze vragen ruim 21 euro en dat hebben we nog nergens betaald in Argentinië.
We besluiten om verder te rijden en na ca. 10km vinden we en geweldige plek! Super rustig, eenvoudig maar schoon sanitair en we staan zelfs lekker nog in de zon. En dat voor nog geen 10 euro!
Als de zon achter de wolken verdwijnt is het al behoorlijk fris, zeker met de wind erbij. We gaan als team weer koken……Harry voor het snijden en ik de rest. Heerlijke risotto met veel groente en kip. Tenslotte hebben we weer goed ingeslagen vanmorgen.
We kunnen nog net buiten eten voordat het te koud is. Niet een beetje koud maar behoorlijk koud. Voor de 3e keer deze reis gaat…….de verwarming zelfs aan. Gezellig is het wel zo samen bij de kachel. Harry heeft ook weer wat meer last van zijn gewrichten. Blijft een beetje op en neer gaan. Gelukkig zien de weersvoorspelling er goed uit. Over 2 dagen ruim boven de 30 graden. Nou ja, lekker?????
De temperatuur binnen ca. 20 graden is even anders dan buiten. Voor we naar bed gaan zetten we onze thermometer even buiten…….zooooo…..nu al 7 graden! Dat gaat een koude nacht worden.
11 februari 2019 – Villa de la Angostura – San Martin de los Andes – 111km (743m)
Koudddddddd…….echt wel! Gelukkig genoeg dekens om naast het dekbed over ons heen te trekken. Vooral Harry is een koukleum geworden. Wat hij niet allemaal aanheeft!
Onder de dekens gaat het nog wel maar als je er ’s nachts uit moet dan is het binnen ook koud hoor!
Harry geen geweldige nacht – heupen en nek dit keer. We slapen dus uit want we hebben geen haast en als we naar buiten kijken zien we weer een strakblauwe lucht en de zon die lekker al naar binnen schijnt en ons huisje alvast verwarmd.
Als we eruit gaan is het nog wel fris buiten! Dus toch maar een binnen ontbijtje. Gelukkig warmt het daarna behoorlijk op zodat we dan weer wel onze cappuccino in de zon om kunnen drinken!
Het is al bijna 12 uur voordat we van de camping wegrijden. Maar vandaag korte route en dat komt wel zo goed uit met Harry.
Een fantastische route door het zgn 7-meren gebied. Vroeger (8 jaar geleden) was dit nog een grotendeels onverharde route en maakte het ook nog geen deel uit van ruta 40. Een soort Canada (Britisch Colombia) in het klein. Veel bossen en vele meren met bergen eromheen. Prachtig met die blauwe lucht er weer bij. Genoeg uitkijkpunten waar je foto’s kon maken. Wij en met al die andere vakantiegangers! Behoorlijk druk nog.
Geen lange route maar door al dat geslinger en ook nog eens flink klimmen en stijgen, schiet je niet echt op. Ook vandaag komen we weer veel fietsers tegen! Petje af hoor want niet alleen dat klimmen en dalen maar wat dacht je van die stevige wind??? Ook vandaag was hij weer volop aanwezig!
Als we in San Martin de los Andes aankomen is het een behoorlijke maar gezellige drukte. We parkeren ToyLa en wandelen de hoofdstraat door op zoek naar een koffietent waar ook nog eens gebak is. Nou die vinden we hoor! We zijn meteen klaar met de lunch want we krijgen een punt erbij……niet normaal. In principe willen we hier op de camping wel een extra nacht blijven en Harry zou een fiets willen huren maar gezien zijn conditie nu, weten we dat nog niet.
De uitgekozen camping het dichts bij de stad valt tegen. Wat donker en somber door alle bomen en erg stoffig. Om hier nu morgen eventueel te staan??? Toch maar verder.
We komen buiten de stad terecht op de zelfde camping van 8 jaar geleden. Veel beter.
Lekkere plaatsen in het gras, wel of niet onder bomen en zelfs wifi. Hier strijken we neer en zien morgen wel weer wat we gaan doen. Harry gaat even een tukje doen en ik vermaak mij wel in de zon met een boek!
We “platen” heerlijke stukjes lomo en wat groente met stokbrood. Gelukkig is het een stuk minder koud dan gisterenavond. Nu zitten we ondertussen gezellig weer binnen. Verslag bijwerken en Harry in zijn boek verdiept.
ik tik tik……heel zachtjes horen we een geluid dat we heeeeeel lang geleden eens gehoord hebben! Gelukkig niet echt hard nog maar het ziet er wel donker uit en het voelt guur aan!
Ontbijtje maar weer binnen en nog net alles redelijk droog kunnen opruimen voordat we op pad gingen. Rustig aan want vandaag niet zo’n lange afstand.
Eerst maar op gemak even boodschappen gedaan in de grote supermarkt want we waren weer behoorlijk “leeg”!
Daarna was het eerst tijd voor een lekkere cappuccino! Lekker binnen, voordat we aan onze etappe beginnen!
Goed aangekleed want het is amper 14 graden buiten! Maar in de auto zitten we droog! Dat kan je niet van het weer zeggen. Met regelmaat zaten we in een regenbui! Wat ziet alles er dan anders uit! De omgeving – bergen en meren – verdwijnen in de bewolking! Nu snappen waarom het hier zo groen is! We rijden met een grote boog om Bariloche heen en in de middag doet zelfs de zon een poging om even door de wolken heen te breken.
Omdat het nog redelijk vroeg is parkeren we ToyLa in Villa de la Angostura om even door dit dorp te wandelen. Een soort Wassenaar van Argentinië. Zowel in de winter als de zomer is het hier druk en hebben de meer welvaren Argentijnen hier een 2e huis. Heel veel houten chalets kom je hier tegen. Enorm groot. Een soort Zwitserland. Wat een drukte op straat. De zon schijnt en het lijkt wel of iedereen er even uit wilt.
We eten een lekker ijsje voordat we de camping opzoeken. We gooien ToyLa ook alvast vol en dan????
Vandaag zijn we ook weer de redders in nood! Voor de 4e keer gebruiken we onze power jump starter voor een auto die niet wil starten. Met 4 man/vrouw waren ze een auto aan het aanduwen. Niks. Harry er naar toe en ja hoor….binnen 1 minuut een lopende motor en blije mensen. Dan gaan we naar de camping aan de rand van de stad maar die vinden we veel te duur! Inmiddels is het al 17.00 uur geweest en we blijven hier maar een nacht. Zonder wifi ook nog! Ze vragen ruim 21 euro en dat hebben we nog nergens betaald in Argentinië.
We besluiten om verder te rijden en na ca. 10km vinden we en geweldige plek! Super rustig, eenvoudig maar schoon sanitair en we staan zelfs lekker nog in de zon. En dat voor nog geen 10 euro!
Als de zon achter de wolken verdwijnt is het al behoorlijk fris, zeker met de wind erbij. We gaan als team weer koken……Harry voor het snijden en ik de rest. Heerlijke risotto met veel groente en kip. Tenslotte hebben we weer goed ingeslagen vanmorgen.
We kunnen nog net buiten eten voordat het te koud is. Niet een beetje koud maar behoorlijk koud. Voor de 3e keer deze reis gaat…….de verwarming zelfs aan. Gezellig is het wel zo samen bij de kachel. Harry heeft ook weer wat meer last van zijn gewrichten. Blijft een beetje op en neer gaan. Gelukkig zien de weersvoorspelling er goed uit. Over 2 dagen ruim boven de 30 graden. Nou ja, lekker?????
De temperatuur binnen ca. 20 graden is even anders dan buiten. Voor we naar bed gaan zetten we onze thermometer even buiten…….zooooo…..nu al 7 graden! Dat gaat een koude nacht worden.
11 februari 2019 – Villa de la Angostura – San Martin de los Andes – 111km (743m)
Koudddddddd…….echt wel! Gelukkig genoeg dekens om naast het dekbed over ons heen te trekken. Vooral Harry is een koukleum geworden. Wat hij niet allemaal aanheeft!
Onder de dekens gaat het nog wel maar als je er ’s nachts uit moet dan is het binnen ook koud hoor!
Harry geen geweldige nacht – heupen en nek dit keer. We slapen dus uit want we hebben geen haast en als we naar buiten kijken zien we weer een strakblauwe lucht en de zon die lekker al naar binnen schijnt en ons huisje alvast verwarmd.
Als we eruit gaan is het nog wel fris buiten! Dus toch maar een binnen ontbijtje. Gelukkig warmt het daarna behoorlijk op zodat we dan weer wel onze cappuccino in de zon om kunnen drinken!
Het is al bijna 12 uur voordat we van de camping wegrijden. Maar vandaag korte route en dat komt wel zo goed uit met Harry.
Een fantastische route door het zgn 7-meren gebied. Vroeger (8 jaar geleden) was dit nog een grotendeels onverharde route en maakte het ook nog geen deel uit van ruta 40. Een soort Canada (Britisch Colombia) in het klein. Veel bossen en vele meren met bergen eromheen. Prachtig met die blauwe lucht er weer bij. Genoeg uitkijkpunten waar je foto’s kon maken. Wij en met al die andere vakantiegangers! Behoorlijk druk nog.
Geen lange route maar door al dat geslinger en ook nog eens flink klimmen en stijgen, schiet je niet echt op. Ook vandaag komen we weer veel fietsers tegen! Petje af hoor want niet alleen dat klimmen en dalen maar wat dacht je van die stevige wind??? Ook vandaag was hij weer volop aanwezig!
Als we in San Martin de los Andes aankomen is het een behoorlijke maar gezellige drukte. We parkeren ToyLa en wandelen de hoofdstraat door op zoek naar een koffietent waar ook nog eens gebak is. Nou die vinden we hoor! We zijn meteen klaar met de lunch want we krijgen een punt erbij……niet normaal. In principe willen we hier op de camping wel een extra nacht blijven en Harry zou een fiets willen huren maar gezien zijn conditie nu, weten we dat nog niet.
De uitgekozen camping het dichts bij de stad valt tegen. Wat donker en somber door alle bomen en erg stoffig. Om hier nu morgen eventueel te staan??? Toch maar verder.
We komen buiten de stad terecht op de zelfde camping van 8 jaar geleden. Veel beter.
Lekkere plaatsen in het gras, wel of niet onder bomen en zelfs wifi. Hier strijken we neer en zien morgen wel weer wat we gaan doen. Harry gaat even een tukje doen en ik vermaak mij wel in de zon met een boek!
We “platen” heerlijke stukjes lomo en wat groente met stokbrood. Gelukkig is het een stuk minder koud dan gisterenavond. Nu zitten we ondertussen gezellig weer binnen. Verslag bijwerken en Harry in zijn boek verdiept.
12 februari 2019 – San Martin de los Andes – San Martin de los Andes – 100km
Vertrokken en weer terug gekomen!
Na lekker uitslapen te hebben zijn wij de stad op 10 minuten van hier rijden ingegaan. Prachtig zonnig weer met een redelijk windje! We konden in ieder geval weer lekker buiten ontbijten!
Eerst op zoek naar een…..kapper! Het haar van Harry zat voor geen meter meer! Meteen raak en ook nog eens direct aan de beurt. Ik hoop vandaag of morgen ook mijn haar nog te kunnen kleuren want ook dat is hoognodig.
Na de was-knip-was beurt was Harry weer het heertje! Nog even gedacht aan een andere coupe maar ja, die dikke bos….daar kan je echt niks mee! Hahahaha
Daarna was het echt tijd voor een koffie break! Heerlijk onderuit en samen een verse aardbeienpunt erbij. Moet kunnen. Thuis wordt het weer flink hardlopen want hier is het een ramp! Te warm, te veel honden, te hoog, te veel bergen of gewoon omdat we onderweg zijn. Verzin het maar!
Daarna nog lekker rondgewandeld door de leuke stad. Best druk in deze vakantietijd. Veel outdoor zaken want hier rondom in de bergen en meren kan je jezelf wel uitleven. Een klein ski gebied voor de winter. Tegen de hellingen aan staan zoveel houten chalets dat we de tel zijn kwijtgeraakt. Maar alleen voor mensen met een gevulde beurs.
We vonden een leuk klein restaurantje met een buitenterras. Daar hebben we wel 1,5 uur gezeten en geluncht. Echt een super relaxdag!
Rond een uur of 3 zijn we weer gaan rijden! Op naar Junin de los Andes, ca 35km verderop. Daar zou ook een mooie camping moeten zitten. Onderweg een paar pogingen gedaan om wat peso’s te pinnen maar het was weer een ramp hier in Argentinië. Lukte voor geen meter. Gelukkig nog wat contant om camping te betalen.
Aangekomen op de camping……maar wat een ramp! Verschrikkelijk druk en veel families met kids! Amper een fatsoenlijke plek en het sanitair leek ook nergens op. Spijt! Verder rijden was geen optie want voorlopig kwamen er geen campings meer. We wilden eigenlijk ook nog wel een extra dag blijven….. Dus we keken elkaar aan en we dachten hetzelfde…..terug naar SM de los Andes….naar onze lekkere, rustige camping!
Even gas geven en binnen een half uur zaten we weer lekker op onze stek in het gras met alle voorzieningen en zelfs een zwak wifi op de plek! En wat een rust!!!!
Sinds lagere tijd konden we tot half 10 buiten zitten. Wel iets warms aan maar toch! Het mooie weer komt er weer aan met zelfs temperaturen ver boven de 30 graden. Mag ook wel wat minder hoor!
Ondanks dat het minder koud is als we naar bed gaan pakt Harry zich zowat als een mummie in! Sokken, thermohemd lange mouw en tig extra dekens. Nou ja…….
13 februari 2019 – San Martin de los Andes – rustdag
Heeeeerlijk uitgeslapen! We schrokken om 10 uur wakker. Harry toch weer last gewrichten al neemt hij nu wat meer paracetamol. Hij denkt dat medicijnen (spuiten Methotrexaat ) niet goed meer werken. Heeft in bijsluiter gelezen dat ze niet warmer mogen dan 25graden (logisch) en niet in vriezer en koelkast! Wij juist wel in koelkast want hou het maar koel hier in ToyLa! Nergens staat een minimum temperatuur. Thuis maar eens uitzoeken.
Vandaag een werkdag! We doen een aantal wasjes en het droogt als een speer. Ik ga aan de slag met mijn grijze haren! Sop sop….en weg uitgroei! De volgende keer weer thuis bij de kapper.
Ondertussen drinken we cappuccino, chatten en lezen we wat. De zon wordt te heet dus zoeken we sinds lange tijd ook weer de schaduw. Met een lekker windje erbij is het echt een soort vakantiedag.
Ook hier wifi maar niet sterk genoeg om website bij te werken. Misschien tekst maar voor foto’s is het en drama. Thuis staan ze binnen een half uur erop! Jammer maar helaas.
Harry doet nog een tukje in bed en ik vermaak mij prima in mijn (lig)stoel! Het leven is zo slecht nog niet. Morgen gaan we weer verder en over 3 weken zijn we weer thuis. Krijg al diverse berichten dat onze afwezigheid nu toch wel heel lang duurt……
We eten nog een restant risotto en de avond brengen we buiten door met een lekker wijntje….
Vertrokken en weer terug gekomen!
Na lekker uitslapen te hebben zijn wij de stad op 10 minuten van hier rijden ingegaan. Prachtig zonnig weer met een redelijk windje! We konden in ieder geval weer lekker buiten ontbijten!
Eerst op zoek naar een…..kapper! Het haar van Harry zat voor geen meter meer! Meteen raak en ook nog eens direct aan de beurt. Ik hoop vandaag of morgen ook mijn haar nog te kunnen kleuren want ook dat is hoognodig.
Na de was-knip-was beurt was Harry weer het heertje! Nog even gedacht aan een andere coupe maar ja, die dikke bos….daar kan je echt niks mee! Hahahaha
Daarna was het echt tijd voor een koffie break! Heerlijk onderuit en samen een verse aardbeienpunt erbij. Moet kunnen. Thuis wordt het weer flink hardlopen want hier is het een ramp! Te warm, te veel honden, te hoog, te veel bergen of gewoon omdat we onderweg zijn. Verzin het maar!
Daarna nog lekker rondgewandeld door de leuke stad. Best druk in deze vakantietijd. Veel outdoor zaken want hier rondom in de bergen en meren kan je jezelf wel uitleven. Een klein ski gebied voor de winter. Tegen de hellingen aan staan zoveel houten chalets dat we de tel zijn kwijtgeraakt. Maar alleen voor mensen met een gevulde beurs.
We vonden een leuk klein restaurantje met een buitenterras. Daar hebben we wel 1,5 uur gezeten en geluncht. Echt een super relaxdag!
Rond een uur of 3 zijn we weer gaan rijden! Op naar Junin de los Andes, ca 35km verderop. Daar zou ook een mooie camping moeten zitten. Onderweg een paar pogingen gedaan om wat peso’s te pinnen maar het was weer een ramp hier in Argentinië. Lukte voor geen meter. Gelukkig nog wat contant om camping te betalen.
Aangekomen op de camping……maar wat een ramp! Verschrikkelijk druk en veel families met kids! Amper een fatsoenlijke plek en het sanitair leek ook nergens op. Spijt! Verder rijden was geen optie want voorlopig kwamen er geen campings meer. We wilden eigenlijk ook nog wel een extra dag blijven….. Dus we keken elkaar aan en we dachten hetzelfde…..terug naar SM de los Andes….naar onze lekkere, rustige camping!
Even gas geven en binnen een half uur zaten we weer lekker op onze stek in het gras met alle voorzieningen en zelfs een zwak wifi op de plek! En wat een rust!!!!
Sinds lagere tijd konden we tot half 10 buiten zitten. Wel iets warms aan maar toch! Het mooie weer komt er weer aan met zelfs temperaturen ver boven de 30 graden. Mag ook wel wat minder hoor!
Ondanks dat het minder koud is als we naar bed gaan pakt Harry zich zowat als een mummie in! Sokken, thermohemd lange mouw en tig extra dekens. Nou ja…….
13 februari 2019 – San Martin de los Andes – rustdag
Heeeeerlijk uitgeslapen! We schrokken om 10 uur wakker. Harry toch weer last gewrichten al neemt hij nu wat meer paracetamol. Hij denkt dat medicijnen (spuiten Methotrexaat ) niet goed meer werken. Heeft in bijsluiter gelezen dat ze niet warmer mogen dan 25graden (logisch) en niet in vriezer en koelkast! Wij juist wel in koelkast want hou het maar koel hier in ToyLa! Nergens staat een minimum temperatuur. Thuis maar eens uitzoeken.
Vandaag een werkdag! We doen een aantal wasjes en het droogt als een speer. Ik ga aan de slag met mijn grijze haren! Sop sop….en weg uitgroei! De volgende keer weer thuis bij de kapper.
Ondertussen drinken we cappuccino, chatten en lezen we wat. De zon wordt te heet dus zoeken we sinds lange tijd ook weer de schaduw. Met een lekker windje erbij is het echt een soort vakantiedag.
Ook hier wifi maar niet sterk genoeg om website bij te werken. Misschien tekst maar voor foto’s is het en drama. Thuis staan ze binnen een half uur erop! Jammer maar helaas.
Harry doet nog een tukje in bed en ik vermaak mij prima in mijn (lig)stoel! Het leven is zo slecht nog niet. Morgen gaan we weer verder en over 3 weken zijn we weer thuis. Krijg al diverse berichten dat onze afwezigheid nu toch wel heel lang duurt……
We eten nog een restant risotto en de avond brengen we buiten door met een lekker wijntje….
14 februari 2019 –San Martin de los Andes – Las Lajas – 303km (708m)
Lekkere frisse nacht maar zodra de zon opkomt in de blauwe lucht is het lekker buiten ontbijten! We doen rustig aan en drinken zelfs nog een cappuccino voordat we om half 11 wegrijden. Beloofd een mooie dag te worden.
De route naar Junin de los Andes hebben al een keer gereden maar hij blijft mooi! Zodra we de plaats door zijn en ruta 40 buigt af naar het oosten lijkt het wel of het landschap ook direct veranderd. Weg bossen en meren en ja hoor, de droge kale bergen zijn er weer. We rijden van de ene naar de andere tafelberg. Soms erboven op en soms even een duik nemend door het brede dal. Waar een rivier stroomt is het meteen groen. De “slinger” zie je al van ver liggen. De weg is nog steeds verrassend goed! Zo gaat het wel lekker snel al is het echte avontuurlijke er wel een beetje af. Op een onverhard zijpad houden we nog een winderige koffiestop. Mooi al die gele graspolletjes om ons heen.
In Zapala houden we een grote, lange stop! Allereerst hebben we contant geld nodig. Eens kijken of het hier wel gaat lukken. Na eindeloos rijden door éénrichtingsverkeer straten is het bij de 4e flappentap eindelijk raak! GELD! Vette commissie voor zo’n klein bedrag maar het is niet anders.
Eerst naar een tussenvorm van lunch/diner want het is tenslotte al weer half 3! Een uiterst chagrijnig, kauwgum kauwende serveerster verdient niet de fooi! Het eten was gelukkig goed! Dan volgen nog de laatste 2 klussen……. Tanken en boodschappen doen. We zitten weer gezellig vol.
Aangezien we nog wel even tijd hebben besluiten we toch nog een stukje verder te rijden door dit mooie woestijnachtige berglandschap. Genieten hoor!
Voor ons doen laat – tegen 6 uur pm komen we op de municipale camping aan in Las Lajas die aan de zijtakje van een rivier ligt. We zoeken een mooie plek in het gras en…..in de schaduw! Vandaag tikte te thermometer zelfs 33 graden aan! Dus even uit de zon maar aan het stromend watertje. Een gezellige drukte zonder gelukkig veel lawaai en zelfs het sanitair is on-Argentijns redelijk goed en schoon!
We genieten na van onze heerlijke dag met een wijntje erbij en verheugen ons ook op de Meet & Greet die we hebben afgesproken met Arie en Marga op een mooie winery van de Vlaamse Hans net onder Mendoza.
Gelukkig daalt de temperatuur naar 17 graden……en hoeven we niet bang te zijn dat we vannacht ons bed uitdrijven!
15 februari 2019 – Las Lajas - Barrancas – 284km (1119m)
Prima koele nacht gehad! Beetje uitslapen, lekker buiten ontbijten in de zon en ach, we gooien er meteen maar een cappuccino achteraan! Tenslotte is het weer een mooie dag en schijnt de zon al weer uitbundig in de blauwe lucht. Het gaat warm worden!
Waar 8 jaar geleden een prima onverharde weg lag is het nu slingeren op een glad stuk zwart asfalt. Maar de omgeving maakt zoveel goed! Echt ons landschap! We komen aan de westkant steeds dichter bij de hogere Andes toppen. Hier en daar zelfs nog met witten sneeuwpieken. We rijden vandaag over wat hogere bergen tot max. 1550m en slingeren ons door het geërodeerde landschap. De pastelkleuren komen ook weer terug en soms lijkt het wel of iemand binnenin dit aardbolletje hard gedrukt heeft om de verschillende lagen gesteente mooi schuin of zelfs verticaal omhoog te krijgen. Soms doet het een beetje grand-canyonachtig. Geweldig!
In Chos Malal hebben we even een stop gehouden voor de broodnodige cafeïne. Nog best een behoorlijk plaatsje met veel groen en uiteraard een grote plaza. We wandelen een stukje rond voordat we de reis weer voortzetten.
In elke plaats is het eigenlijk altijd een schaakbord van rechte straten en bijna allemaal één richtingsverkeer. Al navigerend is het altijd een uitdaging precies goed uit te komen waar we moeten zijn!
Inmiddels is de temperatuur vandaag naar een hete 37 graden gestegen en een straffe warme wind erbij. Drinken drinken drinken! Maar wat is het toch mooi onderweg. Door de warmte is het helaas niet echt super helder weer. Maar ja, je kan ook niet alles hebben. Zo af en toe passeren we een groep bomen waartussen een huis verscholen gaat ver weg van alle voorzieningen. Wat een ander leven hebben die mensen.
In Barrancas vinden we het wel genoeg voor vandaag omdat wij ook gelezen hebben dat er bij de grens van de Mendoza provincie weer een fruit/vlees/groente controle zou zijn. Geen risico genomen en vanavond heerlijke bij dit warme weer passende chili con carne gemaakt. Hahahaha.
We staan hier alleen op een stoffige, nog steeds rommelige camping in een mini plaatsje. Wel weer grappig omdat er eigenlijk niks veranderd is sinds we hier 8 jaar geleden ook gestaan hebben. Volgens mij zijn ze al die jaren al aan het klussen of zo????
Na het eten verkoelen we ons onder een lauwe douche want de temperatuur zakt langzaam……. In de verte horen we live muziek want tja, tenslotte is het zaterdagavond.
Benieuwd wat de nacht ons gaat brengen….
Lekkere frisse nacht maar zodra de zon opkomt in de blauwe lucht is het lekker buiten ontbijten! We doen rustig aan en drinken zelfs nog een cappuccino voordat we om half 11 wegrijden. Beloofd een mooie dag te worden.
De route naar Junin de los Andes hebben al een keer gereden maar hij blijft mooi! Zodra we de plaats door zijn en ruta 40 buigt af naar het oosten lijkt het wel of het landschap ook direct veranderd. Weg bossen en meren en ja hoor, de droge kale bergen zijn er weer. We rijden van de ene naar de andere tafelberg. Soms erboven op en soms even een duik nemend door het brede dal. Waar een rivier stroomt is het meteen groen. De “slinger” zie je al van ver liggen. De weg is nog steeds verrassend goed! Zo gaat het wel lekker snel al is het echte avontuurlijke er wel een beetje af. Op een onverhard zijpad houden we nog een winderige koffiestop. Mooi al die gele graspolletjes om ons heen.
In Zapala houden we een grote, lange stop! Allereerst hebben we contant geld nodig. Eens kijken of het hier wel gaat lukken. Na eindeloos rijden door éénrichtingsverkeer straten is het bij de 4e flappentap eindelijk raak! GELD! Vette commissie voor zo’n klein bedrag maar het is niet anders.
Eerst naar een tussenvorm van lunch/diner want het is tenslotte al weer half 3! Een uiterst chagrijnig, kauwgum kauwende serveerster verdient niet de fooi! Het eten was gelukkig goed! Dan volgen nog de laatste 2 klussen……. Tanken en boodschappen doen. We zitten weer gezellig vol.
Aangezien we nog wel even tijd hebben besluiten we toch nog een stukje verder te rijden door dit mooie woestijnachtige berglandschap. Genieten hoor!
Voor ons doen laat – tegen 6 uur pm komen we op de municipale camping aan in Las Lajas die aan de zijtakje van een rivier ligt. We zoeken een mooie plek in het gras en…..in de schaduw! Vandaag tikte te thermometer zelfs 33 graden aan! Dus even uit de zon maar aan het stromend watertje. Een gezellige drukte zonder gelukkig veel lawaai en zelfs het sanitair is on-Argentijns redelijk goed en schoon!
We genieten na van onze heerlijke dag met een wijntje erbij en verheugen ons ook op de Meet & Greet die we hebben afgesproken met Arie en Marga op een mooie winery van de Vlaamse Hans net onder Mendoza.
Gelukkig daalt de temperatuur naar 17 graden……en hoeven we niet bang te zijn dat we vannacht ons bed uitdrijven!
15 februari 2019 – Las Lajas - Barrancas – 284km (1119m)
Prima koele nacht gehad! Beetje uitslapen, lekker buiten ontbijten in de zon en ach, we gooien er meteen maar een cappuccino achteraan! Tenslotte is het weer een mooie dag en schijnt de zon al weer uitbundig in de blauwe lucht. Het gaat warm worden!
Waar 8 jaar geleden een prima onverharde weg lag is het nu slingeren op een glad stuk zwart asfalt. Maar de omgeving maakt zoveel goed! Echt ons landschap! We komen aan de westkant steeds dichter bij de hogere Andes toppen. Hier en daar zelfs nog met witten sneeuwpieken. We rijden vandaag over wat hogere bergen tot max. 1550m en slingeren ons door het geërodeerde landschap. De pastelkleuren komen ook weer terug en soms lijkt het wel of iemand binnenin dit aardbolletje hard gedrukt heeft om de verschillende lagen gesteente mooi schuin of zelfs verticaal omhoog te krijgen. Soms doet het een beetje grand-canyonachtig. Geweldig!
In Chos Malal hebben we even een stop gehouden voor de broodnodige cafeïne. Nog best een behoorlijk plaatsje met veel groen en uiteraard een grote plaza. We wandelen een stukje rond voordat we de reis weer voortzetten.
In elke plaats is het eigenlijk altijd een schaakbord van rechte straten en bijna allemaal één richtingsverkeer. Al navigerend is het altijd een uitdaging precies goed uit te komen waar we moeten zijn!
Inmiddels is de temperatuur vandaag naar een hete 37 graden gestegen en een straffe warme wind erbij. Drinken drinken drinken! Maar wat is het toch mooi onderweg. Door de warmte is het helaas niet echt super helder weer. Maar ja, je kan ook niet alles hebben. Zo af en toe passeren we een groep bomen waartussen een huis verscholen gaat ver weg van alle voorzieningen. Wat een ander leven hebben die mensen.
In Barrancas vinden we het wel genoeg voor vandaag omdat wij ook gelezen hebben dat er bij de grens van de Mendoza provincie weer een fruit/vlees/groente controle zou zijn. Geen risico genomen en vanavond heerlijke bij dit warme weer passende chili con carne gemaakt. Hahahaha.
We staan hier alleen op een stoffige, nog steeds rommelige camping in een mini plaatsje. Wel weer grappig omdat er eigenlijk niks veranderd is sinds we hier 8 jaar geleden ook gestaan hebben. Volgens mij zijn ze al die jaren al aan het klussen of zo????
Na het eten verkoelen we ons onder een lauwe douche want de temperatuur zakt langzaam……. In de verte horen we live muziek want tja, tenslotte is het zaterdagavond.
Benieuwd wat de nacht ons gaat brengen….
16 februari 2019 – Barrancas – Lamarqüe – 215km (1432m)
Redelijk geslapen…..wel veel blaffende honden! Zodra het donker is lijkt met wel of ze het gezellig vinden om iets tegen elkaar te gaan blaffen!
Temperatuur was prima om te slapen…..zelfs nog deel van de nacht onder dekbed!
Rustig in de schaduw ontbijten terwijl ondertussen een klussende man begint te timmeren. Voor we vertrekken zorgt Harry voor een cafeïne shot en dan is het ineens al weer half 11! Het is al behoorlijk warm. Net buiten het dorpje tanken we nog even en maken we een praatje met een Duitse motorrijder die hier al 4 maanden aan het rond toeren is.
De zgn controle op groente/fruit is ver te zoeken en ook de politiepost voor de papierencontrole is opmerkzaam leeg. Ach, natuurlijk veel te warm om buiten te gaan staan in de brandende zon!
De eerste 40 km is nog verhard in een schitterend landschap maar het wordt pas echt als het zwarte asfalt plaats maakt voor in het landschap passende onverharde weg! Nu voelen we ons op avontuur!
De rit vandaag staat weer met grote hoofdletters genoteerd! Alles waar ons hart sneller van gaat kloppen! Dit deel van ruta 40 zorgt weer voor veel afwisseling. Vandaag werden de Andes bergtoppen en vulkanen weer hoger en hoger en hadden zicht op soms mooie besneeuwde toppen de de 40000-5000m hoog. Onvoorstelbaar wat een kleurrijk landschap weer. Bergpassen tot 2000m, dan weer een riviertje met veel groen eromheen, pastelkleurige bergen en gitzwart vulkanisch gesteente. Enorm grote kloven en ook nog zeer smalle kloof waar de Rio Grande doorheen stroomt.
Op dit stuk zochten we op een iets hoger gelegen deel een plekje voor een koffiestop! Wat een uitzicht……..gewoon niet normaal! Zo af en toe zagen we een grote stofwolk opdoemen…..een auto!
Door de stevige wind reden we soms zelf in onze eigen stof! Maar wat hebben we vandaag genoten!
Na ruim 80 km onverhard was daar ineens weer het asfalt en reden we in een iets minder spectaculair landschap. Meer hoogvlaktes om via een scherpe bochten weer een wat lagere hoogvlakte te pakken. De temperatuur is vandaag max. 37 graden geweest. Pfffff……afzien als je buiten staat!
Terwijl we even onder boom in de berm een late boterham naar binnen werken zien we een overlander aan komen rijden. Nou ja, bijna dezelfde als wij maar dan wit! Zij zien ons ook en draaien iets verderop om en we maken kennis met elkaar.. Een Belgisch echtpaar Theo en Astrid die al sinds oktober op reis zijn. Zij kennen Betty en Gerard ook en nog het Belgische echtpaar Dirk en Lieve die wij in Zuid Afrika Stellenbosch op een camping ontmoet hebben. Kleine wereld.
We spreken af om naar dezelfde camping verder in Malarqüe te gaan.
Daar aangekomen en nadat we ons geïnstalleerd hebben drinken we gezellig een glasje wijn met elkaar en wisselen we verhalen uit. Natuurlijk zijn onze Toyota Landcruisers een geliefd onderwerp. Leuk om weer praktisch dezelfde overlanders naast elkaar te hebben staan.
Koken heeft niemand zin dus wandelen we gezellig met z’n viertjes naar het dorp om een hapje te eten. Lekker buiten op een terras en een zwoele avond. Het is wel zaterdagavond dus her en der begint het al behoorlijk druk te worden.
Als we tegen middernacht weer “thuiskomen” en moe zijn van de warmte, het eten, de wijn enz. duiken we meteen bed in. Gelukkig niet echt bloedheet maar wel……een pokkenherrie! Muziek overal vandaan lijkt het wel….boem boem boem…..grrrrrr…..
Naast Theo en Astrid is er een hele familie inclusief kids neergestreken voor een laat diner met muziek en schreeuwende kinderen.
Het zal nog wel even duren voordat we zullen inslapen!!
Redelijk geslapen…..wel veel blaffende honden! Zodra het donker is lijkt met wel of ze het gezellig vinden om iets tegen elkaar te gaan blaffen!
Temperatuur was prima om te slapen…..zelfs nog deel van de nacht onder dekbed!
Rustig in de schaduw ontbijten terwijl ondertussen een klussende man begint te timmeren. Voor we vertrekken zorgt Harry voor een cafeïne shot en dan is het ineens al weer half 11! Het is al behoorlijk warm. Net buiten het dorpje tanken we nog even en maken we een praatje met een Duitse motorrijder die hier al 4 maanden aan het rond toeren is.
De zgn controle op groente/fruit is ver te zoeken en ook de politiepost voor de papierencontrole is opmerkzaam leeg. Ach, natuurlijk veel te warm om buiten te gaan staan in de brandende zon!
De eerste 40 km is nog verhard in een schitterend landschap maar het wordt pas echt als het zwarte asfalt plaats maakt voor in het landschap passende onverharde weg! Nu voelen we ons op avontuur!
De rit vandaag staat weer met grote hoofdletters genoteerd! Alles waar ons hart sneller van gaat kloppen! Dit deel van ruta 40 zorgt weer voor veel afwisseling. Vandaag werden de Andes bergtoppen en vulkanen weer hoger en hoger en hadden zicht op soms mooie besneeuwde toppen de de 40000-5000m hoog. Onvoorstelbaar wat een kleurrijk landschap weer. Bergpassen tot 2000m, dan weer een riviertje met veel groen eromheen, pastelkleurige bergen en gitzwart vulkanisch gesteente. Enorm grote kloven en ook nog zeer smalle kloof waar de Rio Grande doorheen stroomt.
Op dit stuk zochten we op een iets hoger gelegen deel een plekje voor een koffiestop! Wat een uitzicht……..gewoon niet normaal! Zo af en toe zagen we een grote stofwolk opdoemen…..een auto!
Door de stevige wind reden we soms zelf in onze eigen stof! Maar wat hebben we vandaag genoten!
Na ruim 80 km onverhard was daar ineens weer het asfalt en reden we in een iets minder spectaculair landschap. Meer hoogvlaktes om via een scherpe bochten weer een wat lagere hoogvlakte te pakken. De temperatuur is vandaag max. 37 graden geweest. Pfffff……afzien als je buiten staat!
Terwijl we even onder boom in de berm een late boterham naar binnen werken zien we een overlander aan komen rijden. Nou ja, bijna dezelfde als wij maar dan wit! Zij zien ons ook en draaien iets verderop om en we maken kennis met elkaar.. Een Belgisch echtpaar Theo en Astrid die al sinds oktober op reis zijn. Zij kennen Betty en Gerard ook en nog het Belgische echtpaar Dirk en Lieve die wij in Zuid Afrika Stellenbosch op een camping ontmoet hebben. Kleine wereld.
We spreken af om naar dezelfde camping verder in Malarqüe te gaan.
Daar aangekomen en nadat we ons geïnstalleerd hebben drinken we gezellig een glasje wijn met elkaar en wisselen we verhalen uit. Natuurlijk zijn onze Toyota Landcruisers een geliefd onderwerp. Leuk om weer praktisch dezelfde overlanders naast elkaar te hebben staan.
Koken heeft niemand zin dus wandelen we gezellig met z’n viertjes naar het dorp om een hapje te eten. Lekker buiten op een terras en een zwoele avond. Het is wel zaterdagavond dus her en der begint het al behoorlijk druk te worden.
Als we tegen middernacht weer “thuiskomen” en moe zijn van de warmte, het eten, de wijn enz. duiken we meteen bed in. Gelukkig niet echt bloedheet maar wel……een pokkenherrie! Muziek overal vandaan lijkt het wel….boem boem boem…..grrrrrr…..
Naast Theo en Astrid is er een hele familie inclusief kids neergestreken voor een laat diner met muziek en schreeuwende kinderen.
Het zal nog wel even duren voordat we zullen inslapen!!
17 februari 2019 – Malarqüe – San Rafael – 215km (761m)
Slechte nacht en het lag niet eens aan de temperatuur! Wat een bak herrie de hele nacht door. Was het niet de muziek dan was het wel hard rijdende auto’s, schreeuwende mensen en vooral ook blaffende honden die maar door bleven gaan! Moe opstaan dus.
Als we ons gebruikelijke ochtend ritueel gedaan hebben dan zet Harry voor ons vieren zijn beroemde, zelfgemaakte en geklopte cappuccino! Die bevalt iedereen…… en voor je het weet zitten we weer 2 uur met elkaar te kletsen. We wisselen nog wat foto’s en kaartjes uit en wie weet zien we elkaar onderweg nog wel een keer. Dan nemen we afscheid van elkaar als het inmiddels al weer 12 uur is!
De eerste 100km zijn saai. Rechte, vlakke wegen op een hoogvlakte van ca. 1200m. Voor we afslaan voor de route door de Cañón del Atuel, houden we nog even een lunchstop waar we de Schotse fieter John ontmoeten. Hij is al 21 maanden onderweg waarvan tot nu toe het grootste deel door Europa. Paar maanden geleden naar Ushuaia gevlogen om vanuit daar noordwaarts te fietsen naar ????? Dat ziet hij wel. We geven hem ook maar een broodje want hij heeft het zwaar in de hitte vandaag.
Dan gaan wij weer verder. Vanaf (Lago) El Nihuil slingert de onverharde RP173 langs de kloof die werd uitgesleten door de Rio Atuelom daarna in een reeks haarspelden een paar 100 meter af te dalen naar de kloof en de rivier. Het is een feest om hier doorheen te rijden.
We genieten van de rotswanden en de rotsen in bizarre vormen. Het lijkt wel of hier een beeldhouwer bezig geweest is. En wat een kleuren ook hier weer! Wit, groen, oranje, aubergine, zwart, rood en al de schakeringen ertussen. Waar de rivier stroom weer veel bomen en prachtige gele grassen! Ook de zondagdrukte is merkbaar. Iedereen zoekt verkoeling bij en in het water. Temperaturen waren ook dik boven de 30 graden. Zelfs een tijdje boven de 40!
In de kloof zijn wel dammen en electriciteitscentrales aanwezig wat de natuur er helaas niet mooier op maakt.
Nadat wij weer met een behoorlijk aantal haarspeldbochten uit het dal geklommen zijn komen we bij Lago Valle Grande uit! Wat een contrasten…….de kale, prachtig gekleurde rotsen met in het water de rots die aan heen duikboot doet denken. Omdat wij dit keer – we zijn hier al eerder geweest – pas eind van de middag waren was het zonlicht totaal anders dan in de ochtend en zo ook de kleuren. Tegen het licht in fotograferen geeft een ander beeld. Maar we hebben er niet minder om genoten.
Toen zat deze tocht door de kloof er weer op en volgen we verder alleen nog de snelstromende rivier die achter de grote dam bij het stuwmeer. Het is hier een druk outdoor gebied met veel onderkomens. We kiezen voor een camping aan de rivier waar het nog het meest rustig eruit ziet. Een lange, warme dag ……. Een makkelijke hap en de zwoele avond voelt goed aan!
18 februari 2019 – San Rafael – Mendoza – 264km (860m)
De wekker loopt om half 8 af! Tja, dat heb je als je veel te doen hebt! Rustig ontbijten en om 9 uur rijden we al de camping af. Nog 30 km tot aan de stad waar we boodschappen willen doen.
Bofkont die Harry……is oud genoeg om pensionado te zijn en de supermarkt geeft 10% korting op maandag. Lachen hoor!
We slaan flink in want we hebben eind van de middag een Meet & Greet met onze vrienden Arie en Marga voor een aantal dagen. Dat gaat een feestje worden! We kijken er enorm naar uit. Dan nog even een snelle cappuccino stop voordat we verder gaan.
Rondom San Rafael vind je weer heel veel wijngaarden en luxe bodega’s. Zodra je die gebieden verlaat is het weer droog en dor met alleen wat schrale struikjes en polletjes gras. In de verte komen de witte hoge toppen van de Andes ook weer steeds dichterbij. Nog steeds is de lucht wat heiig door de hitte zodat het het eruit ziet of je door een bril kijkt met beslagen glazen!
Wie zijn we onderweg…..John onze fietser. We stoppen even en maken een praatje. Heeft er al 60km opzitten en hij heeft nog wel wat te gaan tot de volgende stad.
In Chilecito op de ruta 40 die we inmiddels weer op zijn gegaan bezoeken we Manuel en Julie, het Frans/Argentijnse stel die wij aan het begin van onze trip bij Pablo en Lola ontmoet hebben. Zij zijn daar steeds een half jaar en het andere halve jaar wonen ze in Frankrijk. Druk bezig met een huis aan het bouwen. Er moet nog ontzettend veel gebeuren maar ze hopen er volgend jaar mee klaar te zijn. Ze hebben er al een paar paarden en 2 honden. Een verrassend weerzien want wij hadden ons “aangekondigd”! Ze vonden het te gek dat wij de moeite genomen hadden om even langs te komen. Bewondering voor ze hoor. Als ze boodschappen moeten doen dan is het kleine dorp bijna 3 km verderop. Maar geen vervoer….dus alles te paard! De bouwmaterialen bestellen en die worden dan geleverd. Alle groente komt uit eigen tuin en toen wij weg gingen hadden wij een boodschappen tas vol met van alles!
In de toekomst gaan ze kamers verhuren, campingplekken creëren, paardentochten organiseren, muziek spelen enz enz. Ideeën genoeg. Nog genoeg te doen!
Tegen 4 uur nemen we met dikke zoen afscheid van ze.
Nog een klein uurtje rijden en dan zijn wij bij Posada Cavieres Wine Farm in Mendoza met ook een aantal Overlander plekken. Daar staan onze vrienden Arie en Marga al op ons te wachten. Wat heerlijk om elkaar na een paar maanden weer te zien. Gestart met een Meet & Greet en als afsluiting ook weer bij elkaar.
We hebben elkaar genoeg te vertellen en omdat het natuurlijk al borreltijd is wordt dat gedaan onder het genot van een hapje en drankje. Super weer, lekker buiten en genieten! We gaan wel kijken hoe lang we hier blijven. De komende week wordt er alleen maar zon en warmte voorspeld!
Slechte nacht en het lag niet eens aan de temperatuur! Wat een bak herrie de hele nacht door. Was het niet de muziek dan was het wel hard rijdende auto’s, schreeuwende mensen en vooral ook blaffende honden die maar door bleven gaan! Moe opstaan dus.
Als we ons gebruikelijke ochtend ritueel gedaan hebben dan zet Harry voor ons vieren zijn beroemde, zelfgemaakte en geklopte cappuccino! Die bevalt iedereen…… en voor je het weet zitten we weer 2 uur met elkaar te kletsen. We wisselen nog wat foto’s en kaartjes uit en wie weet zien we elkaar onderweg nog wel een keer. Dan nemen we afscheid van elkaar als het inmiddels al weer 12 uur is!
De eerste 100km zijn saai. Rechte, vlakke wegen op een hoogvlakte van ca. 1200m. Voor we afslaan voor de route door de Cañón del Atuel, houden we nog even een lunchstop waar we de Schotse fieter John ontmoeten. Hij is al 21 maanden onderweg waarvan tot nu toe het grootste deel door Europa. Paar maanden geleden naar Ushuaia gevlogen om vanuit daar noordwaarts te fietsen naar ????? Dat ziet hij wel. We geven hem ook maar een broodje want hij heeft het zwaar in de hitte vandaag.
Dan gaan wij weer verder. Vanaf (Lago) El Nihuil slingert de onverharde RP173 langs de kloof die werd uitgesleten door de Rio Atuelom daarna in een reeks haarspelden een paar 100 meter af te dalen naar de kloof en de rivier. Het is een feest om hier doorheen te rijden.
We genieten van de rotswanden en de rotsen in bizarre vormen. Het lijkt wel of hier een beeldhouwer bezig geweest is. En wat een kleuren ook hier weer! Wit, groen, oranje, aubergine, zwart, rood en al de schakeringen ertussen. Waar de rivier stroom weer veel bomen en prachtige gele grassen! Ook de zondagdrukte is merkbaar. Iedereen zoekt verkoeling bij en in het water. Temperaturen waren ook dik boven de 30 graden. Zelfs een tijdje boven de 40!
In de kloof zijn wel dammen en electriciteitscentrales aanwezig wat de natuur er helaas niet mooier op maakt.
Nadat wij weer met een behoorlijk aantal haarspeldbochten uit het dal geklommen zijn komen we bij Lago Valle Grande uit! Wat een contrasten…….de kale, prachtig gekleurde rotsen met in het water de rots die aan heen duikboot doet denken. Omdat wij dit keer – we zijn hier al eerder geweest – pas eind van de middag waren was het zonlicht totaal anders dan in de ochtend en zo ook de kleuren. Tegen het licht in fotograferen geeft een ander beeld. Maar we hebben er niet minder om genoten.
Toen zat deze tocht door de kloof er weer op en volgen we verder alleen nog de snelstromende rivier die achter de grote dam bij het stuwmeer. Het is hier een druk outdoor gebied met veel onderkomens. We kiezen voor een camping aan de rivier waar het nog het meest rustig eruit ziet. Een lange, warme dag ……. Een makkelijke hap en de zwoele avond voelt goed aan!
18 februari 2019 – San Rafael – Mendoza – 264km (860m)
De wekker loopt om half 8 af! Tja, dat heb je als je veel te doen hebt! Rustig ontbijten en om 9 uur rijden we al de camping af. Nog 30 km tot aan de stad waar we boodschappen willen doen.
Bofkont die Harry……is oud genoeg om pensionado te zijn en de supermarkt geeft 10% korting op maandag. Lachen hoor!
We slaan flink in want we hebben eind van de middag een Meet & Greet met onze vrienden Arie en Marga voor een aantal dagen. Dat gaat een feestje worden! We kijken er enorm naar uit. Dan nog even een snelle cappuccino stop voordat we verder gaan.
Rondom San Rafael vind je weer heel veel wijngaarden en luxe bodega’s. Zodra je die gebieden verlaat is het weer droog en dor met alleen wat schrale struikjes en polletjes gras. In de verte komen de witte hoge toppen van de Andes ook weer steeds dichterbij. Nog steeds is de lucht wat heiig door de hitte zodat het het eruit ziet of je door een bril kijkt met beslagen glazen!
Wie zijn we onderweg…..John onze fietser. We stoppen even en maken een praatje. Heeft er al 60km opzitten en hij heeft nog wel wat te gaan tot de volgende stad.
In Chilecito op de ruta 40 die we inmiddels weer op zijn gegaan bezoeken we Manuel en Julie, het Frans/Argentijnse stel die wij aan het begin van onze trip bij Pablo en Lola ontmoet hebben. Zij zijn daar steeds een half jaar en het andere halve jaar wonen ze in Frankrijk. Druk bezig met een huis aan het bouwen. Er moet nog ontzettend veel gebeuren maar ze hopen er volgend jaar mee klaar te zijn. Ze hebben er al een paar paarden en 2 honden. Een verrassend weerzien want wij hadden ons “aangekondigd”! Ze vonden het te gek dat wij de moeite genomen hadden om even langs te komen. Bewondering voor ze hoor. Als ze boodschappen moeten doen dan is het kleine dorp bijna 3 km verderop. Maar geen vervoer….dus alles te paard! De bouwmaterialen bestellen en die worden dan geleverd. Alle groente komt uit eigen tuin en toen wij weg gingen hadden wij een boodschappen tas vol met van alles!
In de toekomst gaan ze kamers verhuren, campingplekken creëren, paardentochten organiseren, muziek spelen enz enz. Ideeën genoeg. Nog genoeg te doen!
Tegen 4 uur nemen we met dikke zoen afscheid van ze.
Nog een klein uurtje rijden en dan zijn wij bij Posada Cavieres Wine Farm in Mendoza met ook een aantal Overlander plekken. Daar staan onze vrienden Arie en Marga al op ons te wachten. Wat heerlijk om elkaar na een paar maanden weer te zien. Gestart met een Meet & Greet en als afsluiting ook weer bij elkaar.
We hebben elkaar genoeg te vertellen en omdat het natuurlijk al borreltijd is wordt dat gedaan onder het genot van een hapje en drankje. Super weer, lekker buiten en genieten! We gaan wel kijken hoe lang we hier blijven. De komende week wordt er alleen maar zon en warmte voorspeld!
19 februari tot 25 februari 2019 – Mendoza – rustdagen
Uiteindelijk zijn wij op deze mooie plek samen met Arie en Marga een week blijven staan. Heerlijke plek, super sanitair midden tussen de wijngaarden. We hebben het super gezellig met elkaar en doet waar men zin in heeft. Beetje lezen, zwemmen, (nou ja, koelen want het is geen groot bad), wandelen, chatten, internetten, boodschappen doen, eten, drinken en ga zo maar door. De dagen vliegen voorbij!
ToyLa krijgt nog een “nakijk beurt” bij de garage (Jacopini) en het lucht- en dieselfilter wordt vervangen. 3 uur bezig voor wel 120 euro! Weer helemaal nagekeken voor de volgende trip. De mannen vonden het wel leuk om zo samen op stap te gaan.
De eerste avond voordat we naar bed gingen hebben we even een regen- en onweersbui gehad maar daarna tropische temperaturen! Soms ruim boven de 35 graden. Tja, dan doe je ook niet echt veel.
Elke dag na ons borreluur koken we gezellig met elkaar want als je hier in het restaurant zou eten dan is dat pas om half 10! Veeeeel te laat! Wij zitten gezellig buiten en kletsen wat af met elkaar.
Elke dag komen er wel want andere overlanders hier staan. Ook Astrid en Theo, de Belgen zien we weer. Het is een komen en gaan. Leuk om zo nu en dan weer wata informatie uit te wisselen. Wij houden het lang vol! Een soort vakantie tijdens onze reis.
Helaas heb ik (Ella) behoorlijk last van mijn schouderblad gekregen. Spieren? Ontsteking? Geen idee….....op dit moment alleen maar pillen slikken en 2 x per dag hete douche erop. Hopelijk gaat het vanzelf over…..
Morgen is het weer zover dat we toch verder gaan anders halen we het vliegtuig naar huis niet. Dat kan niet want we krijgen nu wel veel te horen dat het lang genoeg geduurd heeft.
Arie en Marga blijven nog even want die hebben nog ruim 3 weken voordat ze weer naar huis gaan. Inmiddels hebben zij hun camper verkocht en is dit hun laatste reis geweest door Zuid Amerika. Op naar nieuwe avonturen.
Onze laatste avond genieten we met en van elkaar. We hebben enorm plezier en proosten om nog veel mooie tijden samen. Dan is het tijd om ons bed in te duiken….
Uiteindelijk zijn wij op deze mooie plek samen met Arie en Marga een week blijven staan. Heerlijke plek, super sanitair midden tussen de wijngaarden. We hebben het super gezellig met elkaar en doet waar men zin in heeft. Beetje lezen, zwemmen, (nou ja, koelen want het is geen groot bad), wandelen, chatten, internetten, boodschappen doen, eten, drinken en ga zo maar door. De dagen vliegen voorbij!
ToyLa krijgt nog een “nakijk beurt” bij de garage (Jacopini) en het lucht- en dieselfilter wordt vervangen. 3 uur bezig voor wel 120 euro! Weer helemaal nagekeken voor de volgende trip. De mannen vonden het wel leuk om zo samen op stap te gaan.
De eerste avond voordat we naar bed gingen hebben we even een regen- en onweersbui gehad maar daarna tropische temperaturen! Soms ruim boven de 35 graden. Tja, dan doe je ook niet echt veel.
Elke dag na ons borreluur koken we gezellig met elkaar want als je hier in het restaurant zou eten dan is dat pas om half 10! Veeeeel te laat! Wij zitten gezellig buiten en kletsen wat af met elkaar.
Elke dag komen er wel want andere overlanders hier staan. Ook Astrid en Theo, de Belgen zien we weer. Het is een komen en gaan. Leuk om zo nu en dan weer wata informatie uit te wisselen. Wij houden het lang vol! Een soort vakantie tijdens onze reis.
Helaas heb ik (Ella) behoorlijk last van mijn schouderblad gekregen. Spieren? Ontsteking? Geen idee….....op dit moment alleen maar pillen slikken en 2 x per dag hete douche erop. Hopelijk gaat het vanzelf over…..
Morgen is het weer zover dat we toch verder gaan anders halen we het vliegtuig naar huis niet. Dat kan niet want we krijgen nu wel veel te horen dat het lang genoeg geduurd heeft.
Arie en Marga blijven nog even want die hebben nog ruim 3 weken voordat ze weer naar huis gaan. Inmiddels hebben zij hun camper verkocht en is dit hun laatste reis geweest door Zuid Amerika. Op naar nieuwe avonturen.
Onze laatste avond genieten we met en van elkaar. We hebben enorm plezier en proosten om nog veel mooie tijden samen. Dan is het tijd om ons bed in te duiken….
26 februari 2019 – Mendoza – Rio Cuarto – 498km (452m)
Sinds lange tijd de wekker gezet gisteravond want we wilden niet te laat vertrekken. Besloten om relatief lange rij dagen te maken omdat we hier wat langer gebleven zijn dan in eerste instantie de bedoeling was. Maar ja…….gezelligheid kent geen tijd.
Nog te fris om buiten te zitten dus ontbijtje in ToyLa! Maar als dan de zon door de palmbomen komt kijken……dan warmt het al weer snel lekker op.
Dan is het echt afscheid nemen van elkaar! Tot ergens in april en dan hebben we weer genoeg bij te kletsen. Uitgezwaaid verlaten we dit mooie stekkie om rond de klok van 9 uur te gaan rijden. In etappes oostwaarts naar Uruguay.
Prima weer om te rijden! Via de ruta national 7 naar Villa Mercedes en vervolgens via ruta 8 naar Rio Cuarto. De eerste route ging lekker snel met een 4-baans weg, maar daarna met een 2-baans weg iets langzamer.
In La Paz (nee, niet Bolivia) bij een apotheek nog wat extra pijnstillers gekocht voor mijn pijnlijke schouderblad en arm. Vooral de nachten zijn niet echt lekker. Dan maar aan de pillen tot thuis.
We rijden door echt landbouw gebied waar vooral het maïs vandaag de overhand heeft. Vlakker en vlakker wordt het landschap. Af en toe door een klein dorpje waar je vooral veel landbouwwerktuigen tegen komt. Vandaag is het vooral kilometers maken.
Als we tegen het eind van de middag Rio Cuarto bereiken zijn we het behoorlijk zat. Maar dan zal je net zien……pech! De eerste camping is geen camping meer. Dus de stad in voor de municipal. Behoorlijk grote stad en druk! Weer pech……ook hier hangt er een groot slot aan het hek. Verderop in het park staan wel wat oude jeuk campers maar het voelt niet lekker om hier zo maar te gaan staan. Dan maar verder rijden tot net aan de rand van de stad bij een groot tankstation waar je ook kan overnachten. Deze helaas niet 24 uur per dag open maar tot 22.00 uur en om 07.00 uur weer open. Prima om dan de toiletten te kunnen gebruiken. Er is zelfs een douche en in de resto kunnen we gebruik maken van de wifi. Met nog een Argentijns stel in een kleine VW bus staan we tussen wat grote trucks achter het tankstation. Inmiddels te koud om buiten te zitten eten we nog een restant curry met rijst. We zijn moe en duiken zo lekker vroeg ons bedje in.
27 februari 2019 – Rio Cuarto – Victoria – 461km (34m)
Prima nacht met prima temperatuur en nog redelijk rustig ook! Niet pijnvrij en ook Harry voelt de vele kilometers (achter het stuur) ook. Twee kneuzen bij elkaar.
Na het ontbijt rijden we al weer bijtijds de stad uit. De 2-baans weg naar Villa Maria gaat niet super snel want het is druk met enorm grote vrachtwagens en die zijn niet allemaal makkelijk in te halen. Maar ja……relax…..
Mooi weer, mooie natuur en veel groen maar wel vlak! Ook dit is Argentinië!
Eerst houden we een goede stop in Villa Maria. Super lekkere cappuccino voor wel 0,90 eurocent per stuk! Kassa! Doe er dan maar meteen 2!
Vanaf hier gaan we weer lekker 4-baans rijden! Dat gaat echt sneller!
Even over de kwaliteit van het wegdek……..tja…….opgelapte stukken maar ook uitgesleten sporen wat je normaal wel eens ziet bij zandwegen. Hier is het dan gewoon asfalt. Gek gevoel bij het wisselen van rijbaan! Volgens mij levensgevaarlijk voor motorrijders!
Ook vandaag allemaal landbouw al zien we op het laatst weer dieren! Vooral paarden en koeien in de groene wei.
Onderweg stoppen we nog wel voor een warme hap en hebben ook al wat boodschappen gedaan voor vanavond. Lekker vers brood dus snel klaar.
Het weer is heerlijk! Genieten! Natuurlijk krijgen we ook veel berichten uit Nederland dat het ook voorjaar is! Nou het is iedereen gegund hoor.
Als we in Rosario de enorme brug over de Rio Paraná oversteken rijden we ineens door een enorme delta van rivieren en meren. Heel groen ziet het er hier uit. Zo anders dan de laatste maanden!
In Victoria gelukkig wel een goede camping kunnen vinden. Net buiten de plaats maar lekker in het gras. Er lopen kippen, ganzen en zelfs schapen rond. Een gezellige boel. Het is 5 uur en tot half 8 genieten we buiten nog van het mooie weer. Lekker in de zon, chatten en surfend want we hebben hier zelfs wifi op onze plek! Na de boterham genieten we van een mooie zonsondergang.
We ontvangen nog een mail van een onbekende persoon! Heeft ons in de auto vandaag zien rijden en waarschijnlijk meteen de website gezien. Foto gemaakt en naar ons toegestuurd. Wat bijzonder! Ook vandaag weer veel kilometers gemaakt maar minder moe dan gisteren. Vanaf 20.00 uur warm water uit de douche…..jippie…..en dan zal het wel niet laat gaan worden. Morgen onze laatste dag in Argentinië………dan de grens weer over!
Sinds lange tijd de wekker gezet gisteravond want we wilden niet te laat vertrekken. Besloten om relatief lange rij dagen te maken omdat we hier wat langer gebleven zijn dan in eerste instantie de bedoeling was. Maar ja…….gezelligheid kent geen tijd.
Nog te fris om buiten te zitten dus ontbijtje in ToyLa! Maar als dan de zon door de palmbomen komt kijken……dan warmt het al weer snel lekker op.
Dan is het echt afscheid nemen van elkaar! Tot ergens in april en dan hebben we weer genoeg bij te kletsen. Uitgezwaaid verlaten we dit mooie stekkie om rond de klok van 9 uur te gaan rijden. In etappes oostwaarts naar Uruguay.
Prima weer om te rijden! Via de ruta national 7 naar Villa Mercedes en vervolgens via ruta 8 naar Rio Cuarto. De eerste route ging lekker snel met een 4-baans weg, maar daarna met een 2-baans weg iets langzamer.
In La Paz (nee, niet Bolivia) bij een apotheek nog wat extra pijnstillers gekocht voor mijn pijnlijke schouderblad en arm. Vooral de nachten zijn niet echt lekker. Dan maar aan de pillen tot thuis.
We rijden door echt landbouw gebied waar vooral het maïs vandaag de overhand heeft. Vlakker en vlakker wordt het landschap. Af en toe door een klein dorpje waar je vooral veel landbouwwerktuigen tegen komt. Vandaag is het vooral kilometers maken.
Als we tegen het eind van de middag Rio Cuarto bereiken zijn we het behoorlijk zat. Maar dan zal je net zien……pech! De eerste camping is geen camping meer. Dus de stad in voor de municipal. Behoorlijk grote stad en druk! Weer pech……ook hier hangt er een groot slot aan het hek. Verderop in het park staan wel wat oude jeuk campers maar het voelt niet lekker om hier zo maar te gaan staan. Dan maar verder rijden tot net aan de rand van de stad bij een groot tankstation waar je ook kan overnachten. Deze helaas niet 24 uur per dag open maar tot 22.00 uur en om 07.00 uur weer open. Prima om dan de toiletten te kunnen gebruiken. Er is zelfs een douche en in de resto kunnen we gebruik maken van de wifi. Met nog een Argentijns stel in een kleine VW bus staan we tussen wat grote trucks achter het tankstation. Inmiddels te koud om buiten te zitten eten we nog een restant curry met rijst. We zijn moe en duiken zo lekker vroeg ons bedje in.
27 februari 2019 – Rio Cuarto – Victoria – 461km (34m)
Prima nacht met prima temperatuur en nog redelijk rustig ook! Niet pijnvrij en ook Harry voelt de vele kilometers (achter het stuur) ook. Twee kneuzen bij elkaar.
Na het ontbijt rijden we al weer bijtijds de stad uit. De 2-baans weg naar Villa Maria gaat niet super snel want het is druk met enorm grote vrachtwagens en die zijn niet allemaal makkelijk in te halen. Maar ja……relax…..
Mooi weer, mooie natuur en veel groen maar wel vlak! Ook dit is Argentinië!
Eerst houden we een goede stop in Villa Maria. Super lekkere cappuccino voor wel 0,90 eurocent per stuk! Kassa! Doe er dan maar meteen 2!
Vanaf hier gaan we weer lekker 4-baans rijden! Dat gaat echt sneller!
Even over de kwaliteit van het wegdek……..tja…….opgelapte stukken maar ook uitgesleten sporen wat je normaal wel eens ziet bij zandwegen. Hier is het dan gewoon asfalt. Gek gevoel bij het wisselen van rijbaan! Volgens mij levensgevaarlijk voor motorrijders!
Ook vandaag allemaal landbouw al zien we op het laatst weer dieren! Vooral paarden en koeien in de groene wei.
Onderweg stoppen we nog wel voor een warme hap en hebben ook al wat boodschappen gedaan voor vanavond. Lekker vers brood dus snel klaar.
Het weer is heerlijk! Genieten! Natuurlijk krijgen we ook veel berichten uit Nederland dat het ook voorjaar is! Nou het is iedereen gegund hoor.
Als we in Rosario de enorme brug over de Rio Paraná oversteken rijden we ineens door een enorme delta van rivieren en meren. Heel groen ziet het er hier uit. Zo anders dan de laatste maanden!
In Victoria gelukkig wel een goede camping kunnen vinden. Net buiten de plaats maar lekker in het gras. Er lopen kippen, ganzen en zelfs schapen rond. Een gezellige boel. Het is 5 uur en tot half 8 genieten we buiten nog van het mooie weer. Lekker in de zon, chatten en surfend want we hebben hier zelfs wifi op onze plek! Na de boterham genieten we van een mooie zonsondergang.
We ontvangen nog een mail van een onbekende persoon! Heeft ons in de auto vandaag zien rijden en waarschijnlijk meteen de website gezien. Foto gemaakt en naar ons toegestuurd. Wat bijzonder! Ook vandaag weer veel kilometers gemaakt maar minder moe dan gisteren. Vanaf 20.00 uur warm water uit de douche…..jippie…..en dan zal het wel niet laat gaan worden. Morgen onze laatste dag in Argentinië………dan de grens weer over!
klik op onderstaande links om naar de reisverslagen en/of foto's te gaan
REISVERSLAGEN:
FOTO'S:
ALGEMEEN:
REISVERSLAGEN:
- Deel 1 - Uruguay
- Deel 1 - Chili en Argentinië
- Deel 2 - Chili en Argentinië
- Deel 3 - Chili en Argentinië
- Deel 2 - Uruguay
FOTO'S:
- Deel 1 - Uruguay
- Deel 1 - Chili en Argentinië
- Deel 2 - Chili en Argentinië
- Deel 3 - Chili en Argentinië
- Deel 2 - Uruguay
ALGEMEEN: