ga verder naar:
REISVERSLAGEN:
FOTO'S
REISVERSLAGEN:
FOTO'S
REISVERSLAG NAMIBIË - ZAMBIA 2017
26 september – 2 oktober 2017 – Zeist (Schiphol) - Windhoek
Eindelijk was het weer zover! Als je pas ’s avonds vertrekt blijft je de hele dag bezig met van alles en nog wat! Maar het voordeel daarvan is dat je dan zo moe bent dat je lekker kan gaan slapen in het vliegtuig.
Met de taxi naar Schiphol en daar binnen een half uur door alle controles. Daarna lekker onderuit en om 22.45 uur gingen we de lucht in voor een rechtstreekse vlucht naar Windhoek met alleen een tussenlanding in Luanda (Angola) waarvan ik (Ella) zelfs niets van gemerkt hebt want ik ben ruim 9 uur onder zeil geweest. Korte vlucht dus! Ook Harry goed geslapen (wel comfort stoelen geboekt) dus toen we rond 11 uur in Windhoek waren geland waren we eigenlijk best goed uitgerust!
Ali had helaas een belangrijke vergadering en kon ons niet ophalen. Maar dat heeft Bobo campers waar onze ToyLa stond gedaan. Maar 10km van het vliegveld dus daar waren we zo. Een heerlijk weerzien met onze Black Beauty! Even nog alle formaliteiten geregeld – betalen dus – koffers ingeladen en naar het huis van Ali gereden waar we een aantal dagen zouden blijven. Heerlijk gevoel van thuiskomen in onze eigen kamer! Lekker relaxed de dag begonnen!
De afgelopen dagen toch wel druk geweest. De tijd vliegt steeds voorbij. ToyLa een dag onderhoud in de garage, uiteraard lekker uit eten met Ali. Bij het bekende Joe’s Beerhouse geweest, Italiaans, visrestaurant enz enz. Gekookt??? Echt niet! Heerlijke tijd bij Ali en weer veel kunnen bijpraten! Het blijft een bijzonder mens hoe hij in het leven staat en anderen belangrijker vind dan hijzelf.
ToyLa kan hier bij Ali lekker in de garage staan waar we haar lekker kunnen inrichten voor zover nodig.
Wat is het een overgang om meteen in korte broek ’s morgens buiten op het terras te ontbijten. Je leeft weer helemaal buiten.
Onze glasfles voor het eerst laten vullen bij Afrox. Natuurlijk op z’n Afrikaans. Het was denken we nog halfvol maar de logica ontbreekt hier. Een fles van 5 kg wordt eerst leeggemaakt en dan gevuld…….dus gewoon een volle gasfles betalen. Kost weinig en we hadden er wel lol om.
Vrijdagmiddag naar de Kindergarten geweest in de wijk Katutura (township) waar zo’n 25 kleintjes tot 6 jaar opgevangen worden. Dit wordt grotendeels door Ali gefinancierd.!
Hoe bijzonder was dit om ze te bezoeken al waren we een beetje laat en waren de meeste al vertrokken.
Zaterdag een vreemde dag! Ali had ineens veel pijn aan zijn voet en kon er niet op staan. Dus wij hem in de Toyla gezet en naar de eerste hulp gereden. Bloed afgenomen, injecties gekregen en gelukkig ging het eind van de dag een stuk beter. Ondertussen konden wij onze inkopen doen om de kasten te vullen en de koelkast gezellig te maken! Gelukt!!!
Oh had ik al verteld dat we natuurlijk de nodige cappuccino’s naar binnen hebben gewerkt??? Ali had zelfs een super espresso apparaat gekocht omdat hij niets aan het toeval wilde overlaten.
Vandaag onze laatste dag hier in Windhoek. Al weer een bijzonder dag omdat wij vandaag een beetje konden helpen van de wekelijke Soupkitchen (www.kids-soupkitchen.org). Niet te geloven maar ook hiervoor zorgt Ali elke week weer voor. Vroeger deed hij zelf de boodschappen maar nu zijn er 2 vaste krachten die tegen een kleine vergoeding hier werken en de inkopen doen. Elke week komen er ook nog vrijwilligers helpen om de kleine kinderen die hier zondags komen van gratis eten en drinken te voorzien. Vandaag ruim 100 kleine kinderen van 1 tot 10 jaar. Ongelofelijk wat een ander leven hebben zij en wat voor een toekomst??? Tegenstrijdige gevoelens……blij en verdrietig. Hele blijde kinderen maar ook soms kleintjes waarvan je ziet dat ze het slecht hebben. We zijn blij dat we dit hebben mee kunnen maken en hebben kunnen helpen.
Eind van de dag pas weer thuis en nu net de laatste spullen ingepakt. Morgenochtend afscheid nemen en dan vertrekken we noordwaarts…….dan gaat er weer een nieuw avontuur beginnen.
Zodra wij weer onderweg zijn en in de gelegenheid onze website te updaten dan kan er weer gelezen worden over onze avonturen!
Eindelijk was het weer zover! Als je pas ’s avonds vertrekt blijft je de hele dag bezig met van alles en nog wat! Maar het voordeel daarvan is dat je dan zo moe bent dat je lekker kan gaan slapen in het vliegtuig.
Met de taxi naar Schiphol en daar binnen een half uur door alle controles. Daarna lekker onderuit en om 22.45 uur gingen we de lucht in voor een rechtstreekse vlucht naar Windhoek met alleen een tussenlanding in Luanda (Angola) waarvan ik (Ella) zelfs niets van gemerkt hebt want ik ben ruim 9 uur onder zeil geweest. Korte vlucht dus! Ook Harry goed geslapen (wel comfort stoelen geboekt) dus toen we rond 11 uur in Windhoek waren geland waren we eigenlijk best goed uitgerust!
Ali had helaas een belangrijke vergadering en kon ons niet ophalen. Maar dat heeft Bobo campers waar onze ToyLa stond gedaan. Maar 10km van het vliegveld dus daar waren we zo. Een heerlijk weerzien met onze Black Beauty! Even nog alle formaliteiten geregeld – betalen dus – koffers ingeladen en naar het huis van Ali gereden waar we een aantal dagen zouden blijven. Heerlijk gevoel van thuiskomen in onze eigen kamer! Lekker relaxed de dag begonnen!
De afgelopen dagen toch wel druk geweest. De tijd vliegt steeds voorbij. ToyLa een dag onderhoud in de garage, uiteraard lekker uit eten met Ali. Bij het bekende Joe’s Beerhouse geweest, Italiaans, visrestaurant enz enz. Gekookt??? Echt niet! Heerlijke tijd bij Ali en weer veel kunnen bijpraten! Het blijft een bijzonder mens hoe hij in het leven staat en anderen belangrijker vind dan hijzelf.
ToyLa kan hier bij Ali lekker in de garage staan waar we haar lekker kunnen inrichten voor zover nodig.
Wat is het een overgang om meteen in korte broek ’s morgens buiten op het terras te ontbijten. Je leeft weer helemaal buiten.
Onze glasfles voor het eerst laten vullen bij Afrox. Natuurlijk op z’n Afrikaans. Het was denken we nog halfvol maar de logica ontbreekt hier. Een fles van 5 kg wordt eerst leeggemaakt en dan gevuld…….dus gewoon een volle gasfles betalen. Kost weinig en we hadden er wel lol om.
Vrijdagmiddag naar de Kindergarten geweest in de wijk Katutura (township) waar zo’n 25 kleintjes tot 6 jaar opgevangen worden. Dit wordt grotendeels door Ali gefinancierd.!
Hoe bijzonder was dit om ze te bezoeken al waren we een beetje laat en waren de meeste al vertrokken.
Zaterdag een vreemde dag! Ali had ineens veel pijn aan zijn voet en kon er niet op staan. Dus wij hem in de Toyla gezet en naar de eerste hulp gereden. Bloed afgenomen, injecties gekregen en gelukkig ging het eind van de dag een stuk beter. Ondertussen konden wij onze inkopen doen om de kasten te vullen en de koelkast gezellig te maken! Gelukt!!!
Oh had ik al verteld dat we natuurlijk de nodige cappuccino’s naar binnen hebben gewerkt??? Ali had zelfs een super espresso apparaat gekocht omdat hij niets aan het toeval wilde overlaten.
Vandaag onze laatste dag hier in Windhoek. Al weer een bijzonder dag omdat wij vandaag een beetje konden helpen van de wekelijke Soupkitchen (www.kids-soupkitchen.org). Niet te geloven maar ook hiervoor zorgt Ali elke week weer voor. Vroeger deed hij zelf de boodschappen maar nu zijn er 2 vaste krachten die tegen een kleine vergoeding hier werken en de inkopen doen. Elke week komen er ook nog vrijwilligers helpen om de kleine kinderen die hier zondags komen van gratis eten en drinken te voorzien. Vandaag ruim 100 kleine kinderen van 1 tot 10 jaar. Ongelofelijk wat een ander leven hebben zij en wat voor een toekomst??? Tegenstrijdige gevoelens……blij en verdrietig. Hele blijde kinderen maar ook soms kleintjes waarvan je ziet dat ze het slecht hebben. We zijn blij dat we dit hebben mee kunnen maken en hebben kunnen helpen.
Eind van de dag pas weer thuis en nu net de laatste spullen ingepakt. Morgenochtend afscheid nemen en dan vertrekken we noordwaarts…….dan gaat er weer een nieuw avontuur beginnen.
Zodra wij weer onderweg zijn en in de gelegenheid onze website te updaten dan kan er weer gelezen worden over onze avonturen!
2 oktober 2017 – Windhoek – Waterberg Plateau NP – 323km
Vanmorgen wel heeeeel vroeg opgestaan (om 06.15 uur liep wekker af) omdat Ali al om 7 uur op zijn werk moet zijn en wij natuurlijk wel afscheid willen nemen. Gelukkig dit keer niet voor zo lang want voordat wij weer naar NL vertrekken zullen we nog een paar dagen bij hem blijven. Ontzettend fijne dagen bij hem gehad en ons echt thuis gevoeld.
Eerst in Windhoek nog even 2 nieuwe accu’s opgehaald zodat je zeker weet dat je geen problemen gaat krijgen. Ali zal de nog goede accu ophalen en dan kijken of we een andere als garantie gaan krijgen. Onze ToyLa volgegooid en we kunnen kilometers maken.
Tjonge, wat is het heerlijk om het Toyota geluid om je heen te horen! We rijden weer en gaan hopelijk weer veel nieuwe indrukken opdoen. Vandaag een niet echt spannende route noordwaarts over de B1. Asfalt…..tja, hoort er wel bij! Een lekkere cappuccino stop bij Wimpy in Okahandja (helaas zonder wifi) en onderweg op een picknickplaats lunch uit eigen keuken! Navigator Ella is helemaal in haar element. Ipad op schoot en wisselen tussen de apps Tracks4Africa, Maps.me en Galileo! Vooral de laatste app is geweldig. We nemen hiermee onze route op met waypoints die belangrijk zijn! En natuurlijk de plekken waar we overnachten. Niks geen apparaat meer op het raam (Garmin) maar alles op 1 apparaat. Voor vertrek REC intoetsen en gaan!
We beginnen ondertussen ook steeds meer aan de warmte te wennen. Zo rond de 30-33 grd. Wel vaak een lekker windje maar de droge lucht aan je ogen laat je vaak tranen…… niet van verdriet hoor!
De laatste 40km was het dan eindelijk zover dat wij lucht uit de banden konden laten lopen. Zo rijdt Toyla soepeler over de onverharde wegen. Nou zaten er dit keer wel behoorlijk ribbels in. Even wennen aan het wasbord.
Wat ons eigenlijk nog nooit is overgekomen…..de camping die wij uitgekozen hadden was VOL!!! Tja, niet besproken maar daar houden wij juist niet van. We willen eigenlijk niks plannen en juist het onverwachtse in een reis is zo leuk. Het zag er allemaal leuk uit maar we moesten toch weer omdraaien. Gelukkig maar 10km terugrijden, daar was een andere camping in een nationaal park maar daar moet je dus entree fee en de camping betalen.
Niet echt de goedkoopste optie maar ja, 150km onverhard doorrijden naar Grootfontein vonden we ook geen optie. Op deze camping was gelukkig nog plaats genoeg!!!! Waarschijnlijk waren wij niet de enige die voor de goedkopere optie wilden gaan. Maar we staan echt fantastisch en hebben dan ook direct het Afrika gevoel. Uitzicht op het Waterberg Plateau met zijn hoge rotswand dat lijkt of dat opgebouwd is uit gigantische stenen pilaren die strak tegen elkaar aan gezet zijn. Bedenk dan de ondergaande zon op het rode gesteente en wat fluitende vogeltjes erbij…….Yessss….. ook nog bezoek van een rustig wandelende enorme baviaan, tientallen stokstaarten en zo af en toe wat aardvarkens. Een ruime plek onder de bomen, zand en wat groen……we zijn weer in ons element!
Even weer de handigheid krijgen hoe, waar enz. en ieder z’n taak. We merken wel dat we allebei een beetje moe zijn dus vanavond zal het niet erg laat gaan worden. Voor het gemak en na al die avonden uit eten hebben we vanavond voor een lekkere bruine boterham gekozen. Yummie!!! Ben benieuwd wanneer onze eerste maaltijd uit de (buiten)keuken gaat komen. Aan het gas zal het niet liggen.
We kijken al weer uit om ons bedje in te duiken. Wat schakel je toch eigenlijk makkelijk van de ene camper naar de andere! Hoe luxe kan je het hebben??? Gelukkig realiseren we ons dat zeker!
3 oktober 2017 – Waterberg Plateau NP – Tsumeb – 219km
Wat een heerlijke nacht! Om 21.00 uur bed in en om 08.00 uur eruit! Eerst een paar uur onder een laken om daarna zelfs lekker onder ons dekbed te kunnen kruipen. Wat hebben we genoten van onze eerste nacht weer in onze ToyLa! Even flink wat energie opgedaan. Op ons gemak ontbijtje naar binnen gewerkt, lekkere douche genomen en voordat we vertrokken nog maar een zelfgemaakte cappuccino gedronken. Of we nooit uit Afrika zijn weggeweest.
Pas tegen 11 uur vertrokken omdat we vandaag toch niet zo’n lange afstand zouden gaan rijden. Gelukkig grotendeels onverhard! Het landschap is mooi maar ook weer niet echt spectaculair. Wel behoorlijk groen! Afwisselend bomen en/of struiken en hekken die je open en dicht moest doen omdat de weg dan over privé terrein van boeren liep. Alle koeien moeten natuurlijk wel bij hun eigen baasjes blijven hoor!!! Warm was het wel (34grd) maar in een auto met airco had je daar niet zoveel last van.
Onderweg een snelle, staande lunch want we hadden besloten om niet naar een camping in Grootfontein te gaan maar naar Tsumeb ca. 60km verderop. Na 130km onverharde weg was daar weer een asfaltweg! Wat een stilte ineens…….zoevend over de weg waren we snel op onze bestemming. Hier waren we al een keer eerder een paar dagen geweest. Kupfer Quelle Resort en Camping. Alles hier bij de hand. Wuivende palmen, mooi groen gras, zwembad van olympische afmeting, restaurant, wifi op onze plek en een badkamer met douche kompleet met rainshower en toilet voor jezelf. Zo fijn dat we hier morgen nog een dag blijven! Wat een luxe! Daar zullen we de komende maanden nog wel eens aan denken….denk ik als we in Zambia en Malawi zijn.
Vanavond toch maar even een bezoek gebracht aan het restaurant. Goed voor de economie toch? Nu aan het genieten van een lauwwarme avond buiten en ondertussen het thuisfront op de hoogte houden van onze status! Meteen door het lezen van al het nieuws sta je ook weer met beide benen in de werkelijkheid als we lezen van de verschrikkelijk schietpartij in Las Vegas met de doden en gewonden. Om stil van te worden……
4 oktober 2017 – Tsumeb – rustdag
Weer op tijd ons bedje ingedoken al was het dit keer niet zo vroeg als de dag ervoor! Maar wel heerlijk kunnen uitslapen al was het wel wat warmer afgelopen nacht. Lekker gevoel om nergens heen te moeten. Rustig ontbijten, wat lezen, wat kletsen, lunchen (lekkere salade) en voor de zekerheid toch maar even gebeld met de camping in Divundu waar we morgen naar toe willen gaan. Maar goed ook want er was nog net plek voor 2 nachten! Morgen dus een lange rit maar allemaal asfalt dus we gaan op tijd weg en kunnen dan ook kilometers maken.
Ook heeft Harry nog even gebeld met het bedrijf waar we de nieuwe accu’s gekocht hebben. Omdat de oude niet goed meer waren (binnen de 2 jaar garantie) krijgen we nieuwe geleverd. Die gaat Ali nu ophalen en hebben we een reserve set! Nooit weg toch?
Een heerlijke relaxte dag. Harry heeft wat gezwommen en ik…..spannend boek begonnen dat ik gewoon niet weg kan leggen!
Vanavond nog maar een hapje eten in het restaurant….
Vanmorgen wel heeeeel vroeg opgestaan (om 06.15 uur liep wekker af) omdat Ali al om 7 uur op zijn werk moet zijn en wij natuurlijk wel afscheid willen nemen. Gelukkig dit keer niet voor zo lang want voordat wij weer naar NL vertrekken zullen we nog een paar dagen bij hem blijven. Ontzettend fijne dagen bij hem gehad en ons echt thuis gevoeld.
Eerst in Windhoek nog even 2 nieuwe accu’s opgehaald zodat je zeker weet dat je geen problemen gaat krijgen. Ali zal de nog goede accu ophalen en dan kijken of we een andere als garantie gaan krijgen. Onze ToyLa volgegooid en we kunnen kilometers maken.
Tjonge, wat is het heerlijk om het Toyota geluid om je heen te horen! We rijden weer en gaan hopelijk weer veel nieuwe indrukken opdoen. Vandaag een niet echt spannende route noordwaarts over de B1. Asfalt…..tja, hoort er wel bij! Een lekkere cappuccino stop bij Wimpy in Okahandja (helaas zonder wifi) en onderweg op een picknickplaats lunch uit eigen keuken! Navigator Ella is helemaal in haar element. Ipad op schoot en wisselen tussen de apps Tracks4Africa, Maps.me en Galileo! Vooral de laatste app is geweldig. We nemen hiermee onze route op met waypoints die belangrijk zijn! En natuurlijk de plekken waar we overnachten. Niks geen apparaat meer op het raam (Garmin) maar alles op 1 apparaat. Voor vertrek REC intoetsen en gaan!
We beginnen ondertussen ook steeds meer aan de warmte te wennen. Zo rond de 30-33 grd. Wel vaak een lekker windje maar de droge lucht aan je ogen laat je vaak tranen…… niet van verdriet hoor!
De laatste 40km was het dan eindelijk zover dat wij lucht uit de banden konden laten lopen. Zo rijdt Toyla soepeler over de onverharde wegen. Nou zaten er dit keer wel behoorlijk ribbels in. Even wennen aan het wasbord.
Wat ons eigenlijk nog nooit is overgekomen…..de camping die wij uitgekozen hadden was VOL!!! Tja, niet besproken maar daar houden wij juist niet van. We willen eigenlijk niks plannen en juist het onverwachtse in een reis is zo leuk. Het zag er allemaal leuk uit maar we moesten toch weer omdraaien. Gelukkig maar 10km terugrijden, daar was een andere camping in een nationaal park maar daar moet je dus entree fee en de camping betalen.
Niet echt de goedkoopste optie maar ja, 150km onverhard doorrijden naar Grootfontein vonden we ook geen optie. Op deze camping was gelukkig nog plaats genoeg!!!! Waarschijnlijk waren wij niet de enige die voor de goedkopere optie wilden gaan. Maar we staan echt fantastisch en hebben dan ook direct het Afrika gevoel. Uitzicht op het Waterberg Plateau met zijn hoge rotswand dat lijkt of dat opgebouwd is uit gigantische stenen pilaren die strak tegen elkaar aan gezet zijn. Bedenk dan de ondergaande zon op het rode gesteente en wat fluitende vogeltjes erbij…….Yessss….. ook nog bezoek van een rustig wandelende enorme baviaan, tientallen stokstaarten en zo af en toe wat aardvarkens. Een ruime plek onder de bomen, zand en wat groen……we zijn weer in ons element!
Even weer de handigheid krijgen hoe, waar enz. en ieder z’n taak. We merken wel dat we allebei een beetje moe zijn dus vanavond zal het niet erg laat gaan worden. Voor het gemak en na al die avonden uit eten hebben we vanavond voor een lekkere bruine boterham gekozen. Yummie!!! Ben benieuwd wanneer onze eerste maaltijd uit de (buiten)keuken gaat komen. Aan het gas zal het niet liggen.
We kijken al weer uit om ons bedje in te duiken. Wat schakel je toch eigenlijk makkelijk van de ene camper naar de andere! Hoe luxe kan je het hebben??? Gelukkig realiseren we ons dat zeker!
3 oktober 2017 – Waterberg Plateau NP – Tsumeb – 219km
Wat een heerlijke nacht! Om 21.00 uur bed in en om 08.00 uur eruit! Eerst een paar uur onder een laken om daarna zelfs lekker onder ons dekbed te kunnen kruipen. Wat hebben we genoten van onze eerste nacht weer in onze ToyLa! Even flink wat energie opgedaan. Op ons gemak ontbijtje naar binnen gewerkt, lekkere douche genomen en voordat we vertrokken nog maar een zelfgemaakte cappuccino gedronken. Of we nooit uit Afrika zijn weggeweest.
Pas tegen 11 uur vertrokken omdat we vandaag toch niet zo’n lange afstand zouden gaan rijden. Gelukkig grotendeels onverhard! Het landschap is mooi maar ook weer niet echt spectaculair. Wel behoorlijk groen! Afwisselend bomen en/of struiken en hekken die je open en dicht moest doen omdat de weg dan over privé terrein van boeren liep. Alle koeien moeten natuurlijk wel bij hun eigen baasjes blijven hoor!!! Warm was het wel (34grd) maar in een auto met airco had je daar niet zoveel last van.
Onderweg een snelle, staande lunch want we hadden besloten om niet naar een camping in Grootfontein te gaan maar naar Tsumeb ca. 60km verderop. Na 130km onverharde weg was daar weer een asfaltweg! Wat een stilte ineens…….zoevend over de weg waren we snel op onze bestemming. Hier waren we al een keer eerder een paar dagen geweest. Kupfer Quelle Resort en Camping. Alles hier bij de hand. Wuivende palmen, mooi groen gras, zwembad van olympische afmeting, restaurant, wifi op onze plek en een badkamer met douche kompleet met rainshower en toilet voor jezelf. Zo fijn dat we hier morgen nog een dag blijven! Wat een luxe! Daar zullen we de komende maanden nog wel eens aan denken….denk ik als we in Zambia en Malawi zijn.
Vanavond toch maar even een bezoek gebracht aan het restaurant. Goed voor de economie toch? Nu aan het genieten van een lauwwarme avond buiten en ondertussen het thuisfront op de hoogte houden van onze status! Meteen door het lezen van al het nieuws sta je ook weer met beide benen in de werkelijkheid als we lezen van de verschrikkelijk schietpartij in Las Vegas met de doden en gewonden. Om stil van te worden……
4 oktober 2017 – Tsumeb – rustdag
Weer op tijd ons bedje ingedoken al was het dit keer niet zo vroeg als de dag ervoor! Maar wel heerlijk kunnen uitslapen al was het wel wat warmer afgelopen nacht. Lekker gevoel om nergens heen te moeten. Rustig ontbijten, wat lezen, wat kletsen, lunchen (lekkere salade) en voor de zekerheid toch maar even gebeld met de camping in Divundu waar we morgen naar toe willen gaan. Maar goed ook want er was nog net plek voor 2 nachten! Morgen dus een lange rit maar allemaal asfalt dus we gaan op tijd weg en kunnen dan ook kilometers maken.
Ook heeft Harry nog even gebeld met het bedrijf waar we de nieuwe accu’s gekocht hebben. Omdat de oude niet goed meer waren (binnen de 2 jaar garantie) krijgen we nieuwe geleverd. Die gaat Ali nu ophalen en hebben we een reserve set! Nooit weg toch?
Een heerlijke relaxte dag. Harry heeft wat gezwommen en ik…..spannend boek begonnen dat ik gewoon niet weg kan leggen!
Vanavond nog maar een hapje eten in het restaurant….
5 oktober 2017 – Tsumeb – Divundu – 524km
De wekker loopt af!!!! Het moet niet gekker worden. Maar ja, vandaag wilden we flink wat kilometers maken en dan is het fijn om vroeg op pad te gaan.
Gisterenavond na ons eten (pizza) inclusief doggy bag nog even gezellig bij een zelfgestookt vuur gezeten. Harry had wat hout op de camping bij elkaar gesprokkeld en toen de fik erin! Wijntje erbij en dat was dus extra genieten. Nog even een berichtje naar onze lieve zwager Ronald voor zijn verjaardag. Je weet maar nooit of we vanavond ook weer wifi hebben.
Rond 8 uur reden we van de camping weg. Vandaag een geheel geasfalteerde route dus we konden makkelijk deze afstand overbruggen. Prima weer om te rijden. Lekker bewolkt, zelfs 3 spatjes regen!!! Via Grootfontein noordelijk richting Rundu om daarna oostwaarts te gaan richting Caprivi strook.
Op weg naar Rundu passeren we de VET Vence. Vanuit het noorden mag er geen dierlijke producten de grens over gebracht worden ivm eventuele ziektes. Wij bij dat wij de andere kant op gingen met een gezellig gevulde koelkast!
Behoorlijk doorgereden en eigenlijk alleen gestopt voor een cappuccino stop en een lunchstop. Dat waren – heel makkelijk – de restanten van de pizza’s.
Het is gek maar zodra de VET Vence gepasseerd bent dan krijg je het echte Afrika gevoel. Hutjes met daken van stro, kleine huisjes – eigenlijk kamer – van blinkende golfplaten. En veelal zwaaiende kleine kindjes. Het valt ons op dat het er overal zo schoon is ondanks dat er allerlei dieren in deze omgeving door elkaar lopen. Geiten, koeien en ezels.
Zodra er een familie bij elkaar woont gaat er een schutting omheen. Hier en daar zie je een dat er elektriciteit is als je een stroomdraad richting hut zit lopen. Maar dat is zie je echt nog niet zo veel. Hoe ze dan de mobieltjes opladen??? Ja, echt……soms gewoon hilarisch om te zien. Een vrouw had net water gehaald bij de dorpsput en liep daarmee boven op haar hoofd…..al pratende in haar mobiel!
Ik (Ella) had vandaag een dag dat ik telkens moest vechten om niet in slaap te vallen! Komt natuurlijk door het lekkere rijden in de ToyLa! Maar het meeste van de route gelukkig wel kunnen zien! Het weer was wisselend bewolkt en af en toe werd het zooooo donker dat we dachten……nu komt er een heftige bui! We zitten tenslotte in het voorseizoen voor de regen. Maar dan was het opeens weer weg en reden we weer in de zon met 33 graden.
Uiteindelijk reden we rond een uur of 3 de afslag op naar de Nunda River Lodge waar in ieder geval 3 nachten gaan neerstrijken. Wat heerlijk om hier na 1,5 jaar weer te zijn want dit is toch wel één van onze favoriete plekken in Namibië aan de Okavango River. Een heerlijke ruime plek op 50meter van de rivier waar de Hippo’s en de krokodillen lekker rondzwemmen. Vooral de Hippo’s laten van zich horen…..dag en nacht. Op de campingplekken direct aan het water staat wel een waarschuwing voor deze 2 diersoorten. Nou, dan maar een plekje iets verder weg…..voelen we ons toch wat veiliger.
In tegenstelling tot vorige keer is het hier een stuk drukker. Alles zit vol!!!! Gelukkig hadden we vooraf even gebeld. De eigenaar Cameron herkende ons zelfs! Vooral Harry is hier bij het personeel bekend want hij heeft ze toen les gegeven – hoe zet ik goede cappuccino! Hadden een super apparaat (Jura) maar wisten niet hoe het werkte!
De rest van de middag niet veel meer gedaan en lekker gaan eten in het open restaurant aan het water. Wat een vriendelijk personeel en wat een eten. Daar kan een sterren restaurant wat van leren! Yummie!!! Omdat het nog lekker warm was hadden we besloten om een frisse rosé bij het eten te nemen. Tja…….die hoefde niet bewaard te worden voor de volgende dag!
Nog even ontspannen buiten bij ToyLa gezeten en net toen we naar bed wilden gaan begon het een beetje te regenen inclusief onweer! Een paar hevige klappen en het was weer voorbij. Onze Black Beauty begint al aardig vies te worden door het stof en water!
6 oktober 2017 – Divundu – rustdag
Uitslapen!!!! Heerlijk bewolkt en dan lukt het beter dan wanneer de zon je wekt met zijn warme stralen! Lekker ontspannen ontbijten, rondwandelen langs de waterkant waar we de hippo’s konden zien. Oh ja…..we zagen ook nog een krokodil langs zwemmen. Brrrrr……. Hier moet je dus echt het water niet ingaan!!!
Beetje wisselend bewolkt en dus heerlijk weer om buiten te vertoeven. Beetje lezen, verslagen bijwerken, zwemmen, kletsen enz enz.
Dachten wij dat we avontuurlijk bezig zijn….nou niks hoor! Op de camping ook een Frans stel met 2 kids (2 en 7 jaar) die in Zuidelijk Afrika 7 maanden aan het reizen zijn……OP DE FIETS! Onderweg gewoon bushcamping als er niets anders is. Inmiddels al 3 maanden verstreken en ze genieten er volop van! Tja…..zo kan het ook. Dan rijden wij in een luxe camper rond!
Vanavond maar weer aanschuiven in het restaurant. Het eten is hier zo goed dat je hier echt niet zelf gaat koken hoor! Je kan op het vernieuwde terras heerlijk genieten van de ondergaande zon…..mits er geen wolken zijn natuurlijk!
Morgen gaan we een klein wildpark bezoeken hier niet ver vandaan. Zijn we vorige keer ook geweest en wij vonden het toen ook al zo leuk. Daarna uiteraard weer terug op de camping.
7 oktober 2017 – Divundu – rustdag – 64km
Alweer….uitslapen! We beginnen trouwens al te wennen aan de geluiden van de hippo’s! Dag en nacht hoor je ze te keer gaan. Een soort kruising tussen een koe en tja……paard?? varken???
De ochtend gebruikt voor wat huishoudelijke werk en wat inlezen mbt Zambia. Vandaag een behoorlijk warme dag! De zon erbij en dan stijgt de temperatuur al snel tot ca. 35grd. Blij met niets te hoeven doen en zwembad bij de hand. Het is hier echt heerlijk vertoeven. Hier en daar een praatje maken en de tijd vliegt gewoon voorbij. In de loop van de middag vertrokken om een rondje in de omgeving te gaan doen. Eerst even naar de Ngebi Camp geweest. Een leuke camping 4,5 km. van de weg af en ook aan de Okavango River. Mooi gelegen en meer een soort hippie camping. Allemaal grappige bordjes en teksten en relaxed sfeertje. Nu zijn alleen de campingplekken aan het water de mooiste en die in het bos wat minder. Wie weet een volgende keer! We weten wel dat we het juiste onverharde pad moeten nemen!!! Voor de Toyota natuurlijk….
Daarna verder gereden naar het Mahango Game Park net voor de grens met Botswana. Vorige keer hier ook doorgereden en we vonden het zeer de moeite waard dit nog een keer te doen. Je krijgt echt nooit genoeg van al die wilde beesten. Niet echt super groot maar met behoorlijk wat wild! Amper in het park en we zagen al ruim 12 olifanten lopen! Wat zag alles er droog uit! Veel bomen en struiken kapot. Een stuk troostelozer dan de vorige keer.
In een rustig tempo dieren proberen te spotten! Jawel hoor! Nog meer olifanten…..er stak er net 1 voor ons op het pad over. Tjonge….wat een kanjers zijn dat toch. In een modderpoel stonden er nog een aantal. Bij elkaar hebben we er wel 25 gezien!
Daarnaast zebra’s, kudu’s, springbokken, gemsbokken, buffels, apen, hippo’s (doden en levenden), gieren en struisvogels. Helaas “onze” leeuwen niet! Jammer. Ook al was het eind van de middag, de temperatuur nodigde ook niet uit om even lekker rond te lopen! De dieren bedoel ik hoor!
Wat wel heftig was om te zien dat in een zijtak van de rivier Okavango heel veel doden hippo’s lagen. Waren vergiftigd door antrax. Dit is een soort schimmel van een plant die extra giftig geworden is door de combinatie van laagstaand water en hitte. Die schijnen op de bodem te groeien en worden door de hippo’s gegeten. Er lagen 30 hippo’s dood in en langs het water. Bizar om te zien en…..te ruiken. De één zijn dood is zijn ander zijn brood. Nou opgeblazen of niet het was blijkbaar toch een lekkere hap voor oa de gieren die vanuit de bomen hongerig zaten te kijken wanneer zij aan de beurt waren om te gaan eten.
Eind van de middag weer terug op de camping en ons lekker opgefrist om voor het eten even lekker te gaan genieten van een sundowner! Een betere plek hiervoor dan op het terras aan het water is er gewoon niet! Wat een mooi leven. Oh ja…..en hoe kan het ook bijna anders, besloten er nog een dag hier aan vast te knopen. Waarom niet? De warmte is best vermoeiend en een rustdag is niet verkeerd. We gaan in ieder geval een poging doen om wat tekst en foto’s op de website te plaatsen.
Het diner was weer verrrukkkkkkkkkelijk! Tja, die gevulde gasfles blijft lekker vol op deze manier. Ook nu weer werden we verrast met gefrituurde ananasschijfjes met een stukje bacon en chili saus, uiteraard het heerlijke salade buffet, hoofgerecht hebben wij gekozen voor de kingklip (vis) en tiramisu als toetje!!! En…..een heerlijke frisse, gekoelde fles rosé erbij!
Moe maar voldaan ons bedje in! Morgen weer een dag!
8 oktober 2017 – Divundu – rustdag
Uitslapen…..ook deze nacht niet al te heet! Relaxdag…..beetje kletsen her en der, de Fransen vertrokken geheel bepakt op de fietsen en ook nog uitgezwaaid, wasjes doen want het droogt hier als een gek! Uiteraard aan de cappu en na de lunch lekker aan het zwembad gezeten-gelegen! Helaas poging gedaan om website bij te werken maar het internet hier is zoooooo traag dat ik niet eens met de computer kon inloggen! Laat staan foto’s en tekst erop kan krijgen. Hopelijk morgen of overmorgen ergens anders nieuwe poging. Gelukkig werkt whatsapp wel dus het thuisfront – en dat zijn er veel – krijgen zo nu en dan even een berichtje.
Voor het eten een verrukkelijke douche – je kan gewoon onder koud staan want die is toch nog lauw! Daarna echt ons laatste diner hier! Ook vanavond was het weer heerlijk. Vooral genoten van een super mooie rood gekleurde zonsondergang over de Okavango River.
Genoten van onze dagen hier op deze mooie plek met zeer vriendelijk personeel. En nu…..bedje opzoeken!
9 oktober 2017 – Divundu – Katima Mulilo – 333km
Al redelijk vroeg op want het was niet echt een lekkere nacht! Het bleef bloedheet en ondanks dat we alle tentdoeken van klapdak naar beneden hadden kwam er nauwelijks een briesje verkoeling binnen. Erg veel wakker geweest.
Over Harry zijn “ongemakken” hebben we niet te klagen! Helemaal niet. Afgelopen nacht was hij er pas voor het eerst uit geweest. Niet gek toch?
Rustig aan gedaan want we hadden alle tijd. Voor vertrek nog even een de cappu om daarna van start te gaan. Even tanken en wat kleine boodschappen voor onderweg en we konden beginnen aan de lange, bijna rechte weg door de Caprivi strook. Hier en daar wat kleine, typische Afrikaanse dorpjes met huisjes van leem met rieten dak, geitjes en koeien en veel kinderen……heel veel kinderen. Rond de waterput is het een sociaal gebeuren. Een komen en gaan van mensen die soms hiervoor steeds ver moeten lopen. Dan ben je wel zuinig met water.
Telkens komen we borden tegen met waarschuwingen voor olifanten! Maar niks hoor…..net als bij ons borden voor wild (herten dan wel!!!)
Van een hoognodige plasstop maar direct een lunchstop gemaakt. Staan we een broodje te eten zien we enorme grote olifanten drollen liggen…..euhhhhh ze zijn hier toch wel. Dooreten maar en rondkijken of er niet toevallig een slurfje om het hoekje grijpt!
De temperatuur was weer behoorlijk opgelopen! Blauwe lucht en zon 35 grd. We drinken ons gek.
Katima Mulilo is weer een grote plaats waar ook weer van alles te koop is. Hier bij de grote supermarkt ruime voorraad ingeslagen want onze koelkast was zooooo zielig. Behoorlijk wat voorraad frisdrank, water, melk en wijn en we kunnen de komende tijd weer doorkomen.
Eind van de middag weer neergestreken op een zeer mooie camping. Lijkt hier wel een tropische tuin. Ligt ook weer direct aan het water maar dit keer de Zambezi met aan de overkant Zambia. Zeer rustig met zo af en toe een brul van ene hippo en waarschuwingsborden om echt het water niet in te gaan! Nee hoor, hier is ook een zwembad is dat is goed genoeg!
En tatatata……we hebben zelf gekookt! Heerlijke verse pasta gemaakt en meteen maar voor 2 dagen. Gemak dient de mens. Smul smul.
Het stikt hier wel van de muggen dus we zitten ingepakt en ingespoten buiten. Jammer.
Morgen of overmorgen gaan we de grens over hier in deze grensplaats. Eerst eens kijken wat de nacht ons brengt……..
De wekker loopt af!!!! Het moet niet gekker worden. Maar ja, vandaag wilden we flink wat kilometers maken en dan is het fijn om vroeg op pad te gaan.
Gisterenavond na ons eten (pizza) inclusief doggy bag nog even gezellig bij een zelfgestookt vuur gezeten. Harry had wat hout op de camping bij elkaar gesprokkeld en toen de fik erin! Wijntje erbij en dat was dus extra genieten. Nog even een berichtje naar onze lieve zwager Ronald voor zijn verjaardag. Je weet maar nooit of we vanavond ook weer wifi hebben.
Rond 8 uur reden we van de camping weg. Vandaag een geheel geasfalteerde route dus we konden makkelijk deze afstand overbruggen. Prima weer om te rijden. Lekker bewolkt, zelfs 3 spatjes regen!!! Via Grootfontein noordelijk richting Rundu om daarna oostwaarts te gaan richting Caprivi strook.
Op weg naar Rundu passeren we de VET Vence. Vanuit het noorden mag er geen dierlijke producten de grens over gebracht worden ivm eventuele ziektes. Wij bij dat wij de andere kant op gingen met een gezellig gevulde koelkast!
Behoorlijk doorgereden en eigenlijk alleen gestopt voor een cappuccino stop en een lunchstop. Dat waren – heel makkelijk – de restanten van de pizza’s.
Het is gek maar zodra de VET Vence gepasseerd bent dan krijg je het echte Afrika gevoel. Hutjes met daken van stro, kleine huisjes – eigenlijk kamer – van blinkende golfplaten. En veelal zwaaiende kleine kindjes. Het valt ons op dat het er overal zo schoon is ondanks dat er allerlei dieren in deze omgeving door elkaar lopen. Geiten, koeien en ezels.
Zodra er een familie bij elkaar woont gaat er een schutting omheen. Hier en daar zie je een dat er elektriciteit is als je een stroomdraad richting hut zit lopen. Maar dat is zie je echt nog niet zo veel. Hoe ze dan de mobieltjes opladen??? Ja, echt……soms gewoon hilarisch om te zien. Een vrouw had net water gehaald bij de dorpsput en liep daarmee boven op haar hoofd…..al pratende in haar mobiel!
Ik (Ella) had vandaag een dag dat ik telkens moest vechten om niet in slaap te vallen! Komt natuurlijk door het lekkere rijden in de ToyLa! Maar het meeste van de route gelukkig wel kunnen zien! Het weer was wisselend bewolkt en af en toe werd het zooooo donker dat we dachten……nu komt er een heftige bui! We zitten tenslotte in het voorseizoen voor de regen. Maar dan was het opeens weer weg en reden we weer in de zon met 33 graden.
Uiteindelijk reden we rond een uur of 3 de afslag op naar de Nunda River Lodge waar in ieder geval 3 nachten gaan neerstrijken. Wat heerlijk om hier na 1,5 jaar weer te zijn want dit is toch wel één van onze favoriete plekken in Namibië aan de Okavango River. Een heerlijke ruime plek op 50meter van de rivier waar de Hippo’s en de krokodillen lekker rondzwemmen. Vooral de Hippo’s laten van zich horen…..dag en nacht. Op de campingplekken direct aan het water staat wel een waarschuwing voor deze 2 diersoorten. Nou, dan maar een plekje iets verder weg…..voelen we ons toch wat veiliger.
In tegenstelling tot vorige keer is het hier een stuk drukker. Alles zit vol!!!! Gelukkig hadden we vooraf even gebeld. De eigenaar Cameron herkende ons zelfs! Vooral Harry is hier bij het personeel bekend want hij heeft ze toen les gegeven – hoe zet ik goede cappuccino! Hadden een super apparaat (Jura) maar wisten niet hoe het werkte!
De rest van de middag niet veel meer gedaan en lekker gaan eten in het open restaurant aan het water. Wat een vriendelijk personeel en wat een eten. Daar kan een sterren restaurant wat van leren! Yummie!!! Omdat het nog lekker warm was hadden we besloten om een frisse rosé bij het eten te nemen. Tja…….die hoefde niet bewaard te worden voor de volgende dag!
Nog even ontspannen buiten bij ToyLa gezeten en net toen we naar bed wilden gaan begon het een beetje te regenen inclusief onweer! Een paar hevige klappen en het was weer voorbij. Onze Black Beauty begint al aardig vies te worden door het stof en water!
6 oktober 2017 – Divundu – rustdag
Uitslapen!!!! Heerlijk bewolkt en dan lukt het beter dan wanneer de zon je wekt met zijn warme stralen! Lekker ontspannen ontbijten, rondwandelen langs de waterkant waar we de hippo’s konden zien. Oh ja…..we zagen ook nog een krokodil langs zwemmen. Brrrrr……. Hier moet je dus echt het water niet ingaan!!!
Beetje wisselend bewolkt en dus heerlijk weer om buiten te vertoeven. Beetje lezen, verslagen bijwerken, zwemmen, kletsen enz enz.
Dachten wij dat we avontuurlijk bezig zijn….nou niks hoor! Op de camping ook een Frans stel met 2 kids (2 en 7 jaar) die in Zuidelijk Afrika 7 maanden aan het reizen zijn……OP DE FIETS! Onderweg gewoon bushcamping als er niets anders is. Inmiddels al 3 maanden verstreken en ze genieten er volop van! Tja…..zo kan het ook. Dan rijden wij in een luxe camper rond!
Vanavond maar weer aanschuiven in het restaurant. Het eten is hier zo goed dat je hier echt niet zelf gaat koken hoor! Je kan op het vernieuwde terras heerlijk genieten van de ondergaande zon…..mits er geen wolken zijn natuurlijk!
Morgen gaan we een klein wildpark bezoeken hier niet ver vandaan. Zijn we vorige keer ook geweest en wij vonden het toen ook al zo leuk. Daarna uiteraard weer terug op de camping.
7 oktober 2017 – Divundu – rustdag – 64km
Alweer….uitslapen! We beginnen trouwens al te wennen aan de geluiden van de hippo’s! Dag en nacht hoor je ze te keer gaan. Een soort kruising tussen een koe en tja……paard?? varken???
De ochtend gebruikt voor wat huishoudelijke werk en wat inlezen mbt Zambia. Vandaag een behoorlijk warme dag! De zon erbij en dan stijgt de temperatuur al snel tot ca. 35grd. Blij met niets te hoeven doen en zwembad bij de hand. Het is hier echt heerlijk vertoeven. Hier en daar een praatje maken en de tijd vliegt gewoon voorbij. In de loop van de middag vertrokken om een rondje in de omgeving te gaan doen. Eerst even naar de Ngebi Camp geweest. Een leuke camping 4,5 km. van de weg af en ook aan de Okavango River. Mooi gelegen en meer een soort hippie camping. Allemaal grappige bordjes en teksten en relaxed sfeertje. Nu zijn alleen de campingplekken aan het water de mooiste en die in het bos wat minder. Wie weet een volgende keer! We weten wel dat we het juiste onverharde pad moeten nemen!!! Voor de Toyota natuurlijk….
Daarna verder gereden naar het Mahango Game Park net voor de grens met Botswana. Vorige keer hier ook doorgereden en we vonden het zeer de moeite waard dit nog een keer te doen. Je krijgt echt nooit genoeg van al die wilde beesten. Niet echt super groot maar met behoorlijk wat wild! Amper in het park en we zagen al ruim 12 olifanten lopen! Wat zag alles er droog uit! Veel bomen en struiken kapot. Een stuk troostelozer dan de vorige keer.
In een rustig tempo dieren proberen te spotten! Jawel hoor! Nog meer olifanten…..er stak er net 1 voor ons op het pad over. Tjonge….wat een kanjers zijn dat toch. In een modderpoel stonden er nog een aantal. Bij elkaar hebben we er wel 25 gezien!
Daarnaast zebra’s, kudu’s, springbokken, gemsbokken, buffels, apen, hippo’s (doden en levenden), gieren en struisvogels. Helaas “onze” leeuwen niet! Jammer. Ook al was het eind van de middag, de temperatuur nodigde ook niet uit om even lekker rond te lopen! De dieren bedoel ik hoor!
Wat wel heftig was om te zien dat in een zijtak van de rivier Okavango heel veel doden hippo’s lagen. Waren vergiftigd door antrax. Dit is een soort schimmel van een plant die extra giftig geworden is door de combinatie van laagstaand water en hitte. Die schijnen op de bodem te groeien en worden door de hippo’s gegeten. Er lagen 30 hippo’s dood in en langs het water. Bizar om te zien en…..te ruiken. De één zijn dood is zijn ander zijn brood. Nou opgeblazen of niet het was blijkbaar toch een lekkere hap voor oa de gieren die vanuit de bomen hongerig zaten te kijken wanneer zij aan de beurt waren om te gaan eten.
Eind van de middag weer terug op de camping en ons lekker opgefrist om voor het eten even lekker te gaan genieten van een sundowner! Een betere plek hiervoor dan op het terras aan het water is er gewoon niet! Wat een mooi leven. Oh ja…..en hoe kan het ook bijna anders, besloten er nog een dag hier aan vast te knopen. Waarom niet? De warmte is best vermoeiend en een rustdag is niet verkeerd. We gaan in ieder geval een poging doen om wat tekst en foto’s op de website te plaatsen.
Het diner was weer verrrukkkkkkkkkelijk! Tja, die gevulde gasfles blijft lekker vol op deze manier. Ook nu weer werden we verrast met gefrituurde ananasschijfjes met een stukje bacon en chili saus, uiteraard het heerlijke salade buffet, hoofgerecht hebben wij gekozen voor de kingklip (vis) en tiramisu als toetje!!! En…..een heerlijke frisse, gekoelde fles rosé erbij!
Moe maar voldaan ons bedje in! Morgen weer een dag!
8 oktober 2017 – Divundu – rustdag
Uitslapen…..ook deze nacht niet al te heet! Relaxdag…..beetje kletsen her en der, de Fransen vertrokken geheel bepakt op de fietsen en ook nog uitgezwaaid, wasjes doen want het droogt hier als een gek! Uiteraard aan de cappu en na de lunch lekker aan het zwembad gezeten-gelegen! Helaas poging gedaan om website bij te werken maar het internet hier is zoooooo traag dat ik niet eens met de computer kon inloggen! Laat staan foto’s en tekst erop kan krijgen. Hopelijk morgen of overmorgen ergens anders nieuwe poging. Gelukkig werkt whatsapp wel dus het thuisfront – en dat zijn er veel – krijgen zo nu en dan even een berichtje.
Voor het eten een verrukkelijke douche – je kan gewoon onder koud staan want die is toch nog lauw! Daarna echt ons laatste diner hier! Ook vanavond was het weer heerlijk. Vooral genoten van een super mooie rood gekleurde zonsondergang over de Okavango River.
Genoten van onze dagen hier op deze mooie plek met zeer vriendelijk personeel. En nu…..bedje opzoeken!
9 oktober 2017 – Divundu – Katima Mulilo – 333km
Al redelijk vroeg op want het was niet echt een lekkere nacht! Het bleef bloedheet en ondanks dat we alle tentdoeken van klapdak naar beneden hadden kwam er nauwelijks een briesje verkoeling binnen. Erg veel wakker geweest.
Over Harry zijn “ongemakken” hebben we niet te klagen! Helemaal niet. Afgelopen nacht was hij er pas voor het eerst uit geweest. Niet gek toch?
Rustig aan gedaan want we hadden alle tijd. Voor vertrek nog even een de cappu om daarna van start te gaan. Even tanken en wat kleine boodschappen voor onderweg en we konden beginnen aan de lange, bijna rechte weg door de Caprivi strook. Hier en daar wat kleine, typische Afrikaanse dorpjes met huisjes van leem met rieten dak, geitjes en koeien en veel kinderen……heel veel kinderen. Rond de waterput is het een sociaal gebeuren. Een komen en gaan van mensen die soms hiervoor steeds ver moeten lopen. Dan ben je wel zuinig met water.
Telkens komen we borden tegen met waarschuwingen voor olifanten! Maar niks hoor…..net als bij ons borden voor wild (herten dan wel!!!)
Van een hoognodige plasstop maar direct een lunchstop gemaakt. Staan we een broodje te eten zien we enorme grote olifanten drollen liggen…..euhhhhh ze zijn hier toch wel. Dooreten maar en rondkijken of er niet toevallig een slurfje om het hoekje grijpt!
De temperatuur was weer behoorlijk opgelopen! Blauwe lucht en zon 35 grd. We drinken ons gek.
Katima Mulilo is weer een grote plaats waar ook weer van alles te koop is. Hier bij de grote supermarkt ruime voorraad ingeslagen want onze koelkast was zooooo zielig. Behoorlijk wat voorraad frisdrank, water, melk en wijn en we kunnen de komende tijd weer doorkomen.
Eind van de middag weer neergestreken op een zeer mooie camping. Lijkt hier wel een tropische tuin. Ligt ook weer direct aan het water maar dit keer de Zambezi met aan de overkant Zambia. Zeer rustig met zo af en toe een brul van ene hippo en waarschuwingsborden om echt het water niet in te gaan! Nee hoor, hier is ook een zwembad is dat is goed genoeg!
En tatatata……we hebben zelf gekookt! Heerlijke verse pasta gemaakt en meteen maar voor 2 dagen. Gemak dient de mens. Smul smul.
Het stikt hier wel van de muggen dus we zitten ingepakt en ingespoten buiten. Jammer.
Morgen of overmorgen gaan we de grens over hier in deze grensplaats. Eerst eens kijken wat de nacht ons brengt……..
10 oktober 2017 – Katima Mulilo – rustdag
Yesssss…..heerlijk geslapen! Wat een heerlijke koele nacht! Allebei super uitgerust! Dus extra genieten van ons heerlijke ontbijt in de tropische tuin met uitzicht op de Zambezi. Net nadat we het licht hadden uitgedaan geplons en gespetter in het water! Oh jee….gelukkig een hele steile, hoge rivierwand die onmogelijk te nemen was voor de hippo’s – dat hielden we onszelf dan maar voor. Na ontbijt genoten van een heerlijke douche! Daarna nog even de laatste verslagen bijgewerkt onder het genot van uiteraard een cappuccino om daarna buiten onder de terrasoverkapping bij de receptie te gaan zitten voor de wifi en om de website te updaten! Oh oh…..heerlijk….ging als een speer! Helemaal blij!
Als traktatie aan onszelf zijn wij in een hotel/restaurant hier 7 km vandaan lekker gaan lunchen. Hier zit ook een camping bij waar we 1,5 jaar geleden hebben gestaan. Ook aan de Zambezi. Dankzij tip van vrienden zijn wij toch erg blij met de mooie camping waar wij nu zitten. Net voordat wij terug wilden gaan spraken een stel Nederlanders Maurice en Corine ons aan die onze ToyLa ook al bij de Nunda Lodge gezien hadden. En jawel…..nu weer. Zaten toevallig net op onze website te kijken!!! Bij elkaar gaan zitten en leuk gesprek gehad met elkaar. Zij maakten een rondreis met huurauto en tent. Afwisselend slapen op camping in tent en hotels/lodges.
Heb ik al verteld dat wij bijna dagelijks wat moeten vertellen over onze ToyLa aan mede kampeerders. Soms zelf een rondleiding! Altijd leuk om te doen hoor!
Terug op de camping hebben we eerst alles uitgezocht wat we morgen nodig hebben aan de grens met Zambia. Alle papieren in een aparte map gedaan. Dollars, omrekenkoers voor de Kwatcha’s (Zambiaans geld), pasfoto’s visa enz. Beetje voorbereid. We zien wel hoe snel alles gaat lopen.
Daarna lekker onderuit met een boek! Harry heeft zijn boek African House bijna uit! Fascinerend vindt hij het.
Voor het gemak vanavond een makkelijk diner! Een bruine boterham. Vanavond geen wijnavond want de dag na Harry zijn spuit is niet zijn fijnste dag. Dus……..gewoon genieten van een heerlijke zwoele avond met het geluid van de krekels, het gespetter van de hippo’s en het gezoem van akelige muggen! Goed ingespoten, lange broek en blouse en we houden het wel uit! Voorlopig laatste avond in Namibië!
11 oktober 2017 – Katima Mulilo – rustdag
Oh jee…..wat nu???? Nog niet vertrokken? Helaas……voor het eerst heeft Harry een slechte nacht gehad. Amper geslapen en niet eens door de hitte want die was er niet. Zelfs een dekbed halverwege de nacht was een heerlijke optie.
Dan heb je 2 opties…..geradbraakt toch gaan rijden en je door het “gedoe” aan de grens slaan. Want onze “buren” hadden we al gehoord dat het niet normaal is hoeveel formulieren je moest invullen. Als je dan niet echt lekker bent is alles teveel. De andere optie was eigenlijk makkelijk gekozen…..gewoon blijven liggen! Wat is het dan fijn om dat te kunnen doen. Dus eigenlijk een “verplichte” rustdag erbij. Geen straf hoor. Belangrijkste is dat Harry zich beter voelt.
Dus vandaag NIKS! Gewoon relaxen, chatten, lezen en genieten……. Morgen echt op weg….toch??
12 oktober 2017 – Katima Mulilo (Namibië) – Livingstone (Zambia) – 223km
Gelukkig weer een heerlijke nacht gehad! Voor allebei. Al snel hadden we zelfs de dekbedden weer nodig! Bewaakt, zoals elke nacht door een zeer vriendelijke bewaker met een enorm groot geweer, hebben we niets te vrezen. Niet dat we angstig zijn hoor maar het is hier de gewoonte om bijna overal op campings en lodges bewaking te hebben.
Op tijd ons bed uitgegaan. Ontbijtje, nog een lekkere douche, laatste mails ophalen en Toyla klaar maken voor vertrek. Eindelijk de grens over!
In Katima M nog even de brandstoftanks allebei tot het nokkie gevuld, beetje lucht extra in de banden en op weg naar de grens amper 13 km van de camping.
Gelukkig goed voorbereid wisten we precies wat ons te wachten stond. Uit Namibië gaan was redelijk snel gebeurd. Door de traagheid van de mensen maar niet door de drukte aan de loketten waren we snel klaar!!! Hahahaha……Formuliertje invullen om aan te geven dat we Namibië wilden verlaten. Bij Immigration afgeven met paspoort om uit te stempelen. Door naar loket Customs…… jawel hoor….eerst even sinaasappel opeten. Geeft niet hoor….we hebben alle tijd en we wachten wel. Daarna rustig even Carnet de Passage bestuderen. Misschien vaker gezien??? Ruuuuuustig invullen, stempel en ja hoor….klaar! Weer op pad. Oh ja….als laatste nog een gate waar de politie zat en die nog een stempel op ons formulier Border Crossing ging zetten. Toen waren wij het land uit in….ca. 20 minuten.
Klein stukje niemandsland en jawel…..daar was de grenscontrole Zambia.
Je werd al helemaal gek van de geldwisselaars want bij een aantal loketten moet je hier in de landelijke valuta betalen….Kwatcha’s. Maar….stap voor stap.
Onze 1e loket Immigration. Een werkelijke alleraardigste beambte met een big smile. Zo heb je ze niet vaak bij deze officiële instanties. Even uitleg mbt visa. Single of Multiple Entry….jawel, we komen terug vanuit Malawi dus Zambia weer in. Kassa….in plaats van 50 USD pp nu “maar” 80 USD. Wisten we al dus genoeg dollars bij ons. Binnen 2 minuten waren de paspoorten van stempels en visa voorzien. Daarna legde hij ons uit welke loketten in welke volgorde we nu moesten gaan aandoen. Gelukkig niet veel andere mensen voor ons. Even gekeken hoeveel dollars we moesten omwisselen voor Kwatcha’s zodat Harry kon gaan onderhandelen over de koers buiten bij de jongens met het geld. Gelukkig hadden we zelf gisteren al gekeken hoe de koers was. Niet echt een superprijs maar ach, iedereen gelukkig.
Toen was het loket Customs aan de beurt. Pollution Taks 275 (ca. 24 euro) Kwatcha betalen en daar ook het nieuwe Carnet de Passage laten stempelen.
Volgende loket was Road Insurance. Hoppa, 3 maanden en 580 kwatcha (ca. 50 euro) armer waren wij nog niet klaar. Ons laatste loket….. Road tax…..20 USD. Zo ga je snel door je geld!
Onze aardige beambte bij Immigration gedag gezegd en gevraagd of wij nu klaar waren met alle stempels, papieren en betalingen! Euhhh……niet helemaal…. Voordat wij zo het hek uitrijden om Zambia in te rijden staat er nog een loket waar je 30 kwatcha moet betalen voor……. Eindelijk klaar! Ik weet niet hoeveel er met de hand opgeschreven is en welke boeken ze allemaal bijhouden met gegevens maar deze grensoversteek aan de Zambia kant waren bijna een uur kwijt. Maar….vriendelijk blijven en lachen. Zonder gestress maar een stuk lichter in de portemonnee konden we gaan rijden!
En daar reden dan ineens in een voor ons nieuw, onbekend land. Zambia…..het echte Afrika? We gaan het zien en beleven. Hier qua natuur nog niet veel verschil met de Caprivi strook van Namibië. Dorre lage struikjes, hier en daar van groenere bomen en veel hutjes daar tussen in. Heel veel hutjes met hier en daar een stroomkabel of een zonnepaneel. Hutjes waarvan wij denken nou het zou net genoeg voor onze dieren zijn en hier leven hele families in. Hoe bevoorrecht voel je je dan meteen als je hier doorheen rijdt. De mensen zijn hier alleen maar bezig met hun basis behoeften. Eten en drinken. Daar zijn ze ook de hele dag druk mee. Wat ons wel meteen opvalt hier in Zambia, dat zijn de…..jawel….fietsen! Er wordt hier erg veel gefietst. Uitermate geschikt als vervoermiddel voor eigenlijk alles! Jerrycans vol benzine, groente, dozen vol met van alles torenhoog op de fiets. In nog geen ander Afrikaans land tot nu toe hebben wij dat meegemaakt. Maakt hier niet uit aan welke kant je dan fietst. Links of recht van de weg.
Het was weer een bloedhete dag maar in de airco auto is het gelukkig prima vertoeven. Een snelle staande lunch onder een grote boom langs de weg. Na ca 30km vanaf de grens hield het mooie strakke asfaltbaantje trouwens op! Hadden we maar gravel gekregen maar het werden potholes. De snelheid ging direct terug tot een zuinige 20-30km per uur! Slalommend om de diepe, grote gaten in het wegdek te omzeilen en af en toe maar stukkie naast de weg. Echt niet normaal!!!! Sommige leken wel kraters! Na ruim 80km en 2,5 uur later kwam er eindelijk een eind aan want bij Kazungula was ook een grensovergang vanuit Botswana en toen was ineens de weg weer als een gladde strip! Heerlijk doorrijden dus.
Eindelijk in Livingstone uiteraard genoemd naar de beroemde Schot David Livingstone.
Aangekomen op de camping moesten we even wachten om een plaatsje te zoeken. Er liepen namelijk een aantal olifanten rond! Wat een gekke ervaring! Hier gewoon op de camping. Na een half uur hielden ze het wel voor gezien en vertrokken weer! Al wachtend op het terras zagen we in de naastgelegen rivier nog een paar hippo’s en krokodillen zwemmen. Hoe leuk is het hier! Snel een plekje gezocht om daarna heerlijk te genieten aan het heerlijke zwembad. Ook hier rondom lounge, bar en zwembad gratis wifi. We staan weer in contact met de wereld hier in Zambia! Natuurlijk hebben vanavond het restaurant niet overgeslagen! Omdat het hier om 7 uur al pikkedonker is loop je ’s avonds al direct met je hoofdlamp op. Je weet maar nooit wat te tegenkomt. Dat bord op de camping met pas op voor de hippo’s staat er niet voor niets. Onder het eten zagen we ze aan de andere kant van de rivier lekker grazen. Houden zo!
Voor de camper nog een afzakkertje genomen….hitte is toch veel drinken? Daarna op tijd ons bedje opgezocht. Na al die hitte vandaag was het toch redelijk koel geworden en prima weer om in te slapen. Ben benieuwd of we nog nachtelijke bezoekers gaan krijgen!!
Klik hier om te bewerken.
Yesssss…..heerlijk geslapen! Wat een heerlijke koele nacht! Allebei super uitgerust! Dus extra genieten van ons heerlijke ontbijt in de tropische tuin met uitzicht op de Zambezi. Net nadat we het licht hadden uitgedaan geplons en gespetter in het water! Oh jee….gelukkig een hele steile, hoge rivierwand die onmogelijk te nemen was voor de hippo’s – dat hielden we onszelf dan maar voor. Na ontbijt genoten van een heerlijke douche! Daarna nog even de laatste verslagen bijgewerkt onder het genot van uiteraard een cappuccino om daarna buiten onder de terrasoverkapping bij de receptie te gaan zitten voor de wifi en om de website te updaten! Oh oh…..heerlijk….ging als een speer! Helemaal blij!
Als traktatie aan onszelf zijn wij in een hotel/restaurant hier 7 km vandaan lekker gaan lunchen. Hier zit ook een camping bij waar we 1,5 jaar geleden hebben gestaan. Ook aan de Zambezi. Dankzij tip van vrienden zijn wij toch erg blij met de mooie camping waar wij nu zitten. Net voordat wij terug wilden gaan spraken een stel Nederlanders Maurice en Corine ons aan die onze ToyLa ook al bij de Nunda Lodge gezien hadden. En jawel…..nu weer. Zaten toevallig net op onze website te kijken!!! Bij elkaar gaan zitten en leuk gesprek gehad met elkaar. Zij maakten een rondreis met huurauto en tent. Afwisselend slapen op camping in tent en hotels/lodges.
Heb ik al verteld dat wij bijna dagelijks wat moeten vertellen over onze ToyLa aan mede kampeerders. Soms zelf een rondleiding! Altijd leuk om te doen hoor!
Terug op de camping hebben we eerst alles uitgezocht wat we morgen nodig hebben aan de grens met Zambia. Alle papieren in een aparte map gedaan. Dollars, omrekenkoers voor de Kwatcha’s (Zambiaans geld), pasfoto’s visa enz. Beetje voorbereid. We zien wel hoe snel alles gaat lopen.
Daarna lekker onderuit met een boek! Harry heeft zijn boek African House bijna uit! Fascinerend vindt hij het.
Voor het gemak vanavond een makkelijk diner! Een bruine boterham. Vanavond geen wijnavond want de dag na Harry zijn spuit is niet zijn fijnste dag. Dus……..gewoon genieten van een heerlijke zwoele avond met het geluid van de krekels, het gespetter van de hippo’s en het gezoem van akelige muggen! Goed ingespoten, lange broek en blouse en we houden het wel uit! Voorlopig laatste avond in Namibië!
11 oktober 2017 – Katima Mulilo – rustdag
Oh jee…..wat nu???? Nog niet vertrokken? Helaas……voor het eerst heeft Harry een slechte nacht gehad. Amper geslapen en niet eens door de hitte want die was er niet. Zelfs een dekbed halverwege de nacht was een heerlijke optie.
Dan heb je 2 opties…..geradbraakt toch gaan rijden en je door het “gedoe” aan de grens slaan. Want onze “buren” hadden we al gehoord dat het niet normaal is hoeveel formulieren je moest invullen. Als je dan niet echt lekker bent is alles teveel. De andere optie was eigenlijk makkelijk gekozen…..gewoon blijven liggen! Wat is het dan fijn om dat te kunnen doen. Dus eigenlijk een “verplichte” rustdag erbij. Geen straf hoor. Belangrijkste is dat Harry zich beter voelt.
Dus vandaag NIKS! Gewoon relaxen, chatten, lezen en genieten……. Morgen echt op weg….toch??
12 oktober 2017 – Katima Mulilo (Namibië) – Livingstone (Zambia) – 223km
Gelukkig weer een heerlijke nacht gehad! Voor allebei. Al snel hadden we zelfs de dekbedden weer nodig! Bewaakt, zoals elke nacht door een zeer vriendelijke bewaker met een enorm groot geweer, hebben we niets te vrezen. Niet dat we angstig zijn hoor maar het is hier de gewoonte om bijna overal op campings en lodges bewaking te hebben.
Op tijd ons bed uitgegaan. Ontbijtje, nog een lekkere douche, laatste mails ophalen en Toyla klaar maken voor vertrek. Eindelijk de grens over!
In Katima M nog even de brandstoftanks allebei tot het nokkie gevuld, beetje lucht extra in de banden en op weg naar de grens amper 13 km van de camping.
Gelukkig goed voorbereid wisten we precies wat ons te wachten stond. Uit Namibië gaan was redelijk snel gebeurd. Door de traagheid van de mensen maar niet door de drukte aan de loketten waren we snel klaar!!! Hahahaha……Formuliertje invullen om aan te geven dat we Namibië wilden verlaten. Bij Immigration afgeven met paspoort om uit te stempelen. Door naar loket Customs…… jawel hoor….eerst even sinaasappel opeten. Geeft niet hoor….we hebben alle tijd en we wachten wel. Daarna rustig even Carnet de Passage bestuderen. Misschien vaker gezien??? Ruuuuuustig invullen, stempel en ja hoor….klaar! Weer op pad. Oh ja….als laatste nog een gate waar de politie zat en die nog een stempel op ons formulier Border Crossing ging zetten. Toen waren wij het land uit in….ca. 20 minuten.
Klein stukje niemandsland en jawel…..daar was de grenscontrole Zambia.
Je werd al helemaal gek van de geldwisselaars want bij een aantal loketten moet je hier in de landelijke valuta betalen….Kwatcha’s. Maar….stap voor stap.
Onze 1e loket Immigration. Een werkelijke alleraardigste beambte met een big smile. Zo heb je ze niet vaak bij deze officiële instanties. Even uitleg mbt visa. Single of Multiple Entry….jawel, we komen terug vanuit Malawi dus Zambia weer in. Kassa….in plaats van 50 USD pp nu “maar” 80 USD. Wisten we al dus genoeg dollars bij ons. Binnen 2 minuten waren de paspoorten van stempels en visa voorzien. Daarna legde hij ons uit welke loketten in welke volgorde we nu moesten gaan aandoen. Gelukkig niet veel andere mensen voor ons. Even gekeken hoeveel dollars we moesten omwisselen voor Kwatcha’s zodat Harry kon gaan onderhandelen over de koers buiten bij de jongens met het geld. Gelukkig hadden we zelf gisteren al gekeken hoe de koers was. Niet echt een superprijs maar ach, iedereen gelukkig.
Toen was het loket Customs aan de beurt. Pollution Taks 275 (ca. 24 euro) Kwatcha betalen en daar ook het nieuwe Carnet de Passage laten stempelen.
Volgende loket was Road Insurance. Hoppa, 3 maanden en 580 kwatcha (ca. 50 euro) armer waren wij nog niet klaar. Ons laatste loket….. Road tax…..20 USD. Zo ga je snel door je geld!
Onze aardige beambte bij Immigration gedag gezegd en gevraagd of wij nu klaar waren met alle stempels, papieren en betalingen! Euhhh……niet helemaal…. Voordat wij zo het hek uitrijden om Zambia in te rijden staat er nog een loket waar je 30 kwatcha moet betalen voor……. Eindelijk klaar! Ik weet niet hoeveel er met de hand opgeschreven is en welke boeken ze allemaal bijhouden met gegevens maar deze grensoversteek aan de Zambia kant waren bijna een uur kwijt. Maar….vriendelijk blijven en lachen. Zonder gestress maar een stuk lichter in de portemonnee konden we gaan rijden!
En daar reden dan ineens in een voor ons nieuw, onbekend land. Zambia…..het echte Afrika? We gaan het zien en beleven. Hier qua natuur nog niet veel verschil met de Caprivi strook van Namibië. Dorre lage struikjes, hier en daar van groenere bomen en veel hutjes daar tussen in. Heel veel hutjes met hier en daar een stroomkabel of een zonnepaneel. Hutjes waarvan wij denken nou het zou net genoeg voor onze dieren zijn en hier leven hele families in. Hoe bevoorrecht voel je je dan meteen als je hier doorheen rijdt. De mensen zijn hier alleen maar bezig met hun basis behoeften. Eten en drinken. Daar zijn ze ook de hele dag druk mee. Wat ons wel meteen opvalt hier in Zambia, dat zijn de…..jawel….fietsen! Er wordt hier erg veel gefietst. Uitermate geschikt als vervoermiddel voor eigenlijk alles! Jerrycans vol benzine, groente, dozen vol met van alles torenhoog op de fiets. In nog geen ander Afrikaans land tot nu toe hebben wij dat meegemaakt. Maakt hier niet uit aan welke kant je dan fietst. Links of recht van de weg.
Het was weer een bloedhete dag maar in de airco auto is het gelukkig prima vertoeven. Een snelle staande lunch onder een grote boom langs de weg. Na ca 30km vanaf de grens hield het mooie strakke asfaltbaantje trouwens op! Hadden we maar gravel gekregen maar het werden potholes. De snelheid ging direct terug tot een zuinige 20-30km per uur! Slalommend om de diepe, grote gaten in het wegdek te omzeilen en af en toe maar stukkie naast de weg. Echt niet normaal!!!! Sommige leken wel kraters! Na ruim 80km en 2,5 uur later kwam er eindelijk een eind aan want bij Kazungula was ook een grensovergang vanuit Botswana en toen was ineens de weg weer als een gladde strip! Heerlijk doorrijden dus.
Eindelijk in Livingstone uiteraard genoemd naar de beroemde Schot David Livingstone.
Aangekomen op de camping moesten we even wachten om een plaatsje te zoeken. Er liepen namelijk een aantal olifanten rond! Wat een gekke ervaring! Hier gewoon op de camping. Na een half uur hielden ze het wel voor gezien en vertrokken weer! Al wachtend op het terras zagen we in de naastgelegen rivier nog een paar hippo’s en krokodillen zwemmen. Hoe leuk is het hier! Snel een plekje gezocht om daarna heerlijk te genieten aan het heerlijke zwembad. Ook hier rondom lounge, bar en zwembad gratis wifi. We staan weer in contact met de wereld hier in Zambia! Natuurlijk hebben vanavond het restaurant niet overgeslagen! Omdat het hier om 7 uur al pikkedonker is loop je ’s avonds al direct met je hoofdlamp op. Je weet maar nooit wat te tegenkomt. Dat bord op de camping met pas op voor de hippo’s staat er niet voor niets. Onder het eten zagen we ze aan de andere kant van de rivier lekker grazen. Houden zo!
Voor de camper nog een afzakkertje genomen….hitte is toch veel drinken? Daarna op tijd ons bedje opgezocht. Na al die hitte vandaag was het toch redelijk koel geworden en prima weer om in te slapen. Ben benieuwd of we nog nachtelijke bezoekers gaan krijgen!!
Klik hier om te bewerken.
13 oktober 2017 – Livingstone – rustdag – 15km
Wat is het toch een genot dat de nachten hier – tot nu toe – heerlijk afkoelen. Daardoor slaap je toch wel een stuk beter. Nou beter…….toch wakker geworden door geluiden die je niet thuis kan brengen. Even kijken en dan weer slapen! Totdat….allebei klaarwakker….2 grazende hippo’s om ons heen lopen. Wat een gevaartes. Gek hoor, maar je bent eigenlijk helemaal niet bang. Eigenlijk meer verbaasd. Wel gaaf om dit mee te maken en kijken elkaar grijnzend aan. Te gek.
Ze lopen langzaam verder en wij gaan nog maar een paar uur onze ogen dicht doen.
Een vrije dag dus we hebben geen haast en genieten lekker van ons ontbijt in de schaduw van een boom. Hoezo genieten! Het is toch te gek dat wij onze kom yoghurt muesli naar binnen werken en iets verderop, aan de overkant van de rivier – een stuk of 12 olifanten ook lekker staan te ontbijten. Niks is toch normaal! Ook alles goed in de gaten houden want vanmorgen lopen er al weer grote groepen apen (bavianen en vervets) loerend om zich heen te kijken of er nog wat te halen valt!
Als we klaar zijn vertrekken we naar het luxe Avani Victoria Falls Resort. Deze ligt naast de Victoria Falls en in het Misi-Oa-Tunya NP waar ook onze camping in ligt. Direct bij binnenkomst zien we al een giraffe staan. Zo onwerkelijk dat we eerst even goed moeten kijken of het wel een echt is!! Oh ja….het beweegt!
Eerst maar even pinnen ATM want we hebben hoognodig wat kwatcha’s nodig. Daarna is het tijd voor een heerlijke cappuccino naast het zwembad. Wat een luxe hier allemaal. Ruilen met onze ToyLa??? Echt niet!!! We laten onze ToyLa hier lekker op de parkeerplaats staan en lopen via een mooie tuin naar de Vic Falls. Je moet deze zien want je gaat ook niet naar Parijs zonder de Eifeltoren te zien of langs de Grand Canyon rijden zonder te gaan kijken.
Maar ja…..verkeerde seizoen maar dat wisten we al. Natuurlijk wel wat water maar een 1,7km lange waterval hebben wij niet gezien. Maar het blijft een indrukwekkend geheel en via wat mooie wandelpaden toch een goede indruk gekregen van hoe het zou zijn als het met bakken naar beneden stroomt. Maar je kunt niet hier in Livingstone zijn en er niet naar toe gaan! Wel leuke ontmoetingen met andere bezoekers die allemaal met ons op de foto wilden. Praatje gemaakt met verkopers die graag foto’s wilde verkopen van hoe het in de natte tijd eruit ziet. Dat snappen we maar we gaan niet voor foto’s wat we niet zelf gezien hebben. Maar daarna was het gewoon gezellig kletsen. Aardige mannen.
Dat kan je trouwens niet van alle Zambianen zeggen. Maar dat komt misschien door deze toeristische plaats. Maar op dit moment heb je 3 categorieën. De echte, oprecht vriendelijke mensen, de hele chagrijnige mensen die amper wat zeggen of de heel erg overdreven vriendelijke mensen waarvan je denkt….doe normaal!!!!! Hou op!!!!! Zoooooo namaak!
Maar we hebben amper nog wat gezien van het land dus we trekken nog geen conclusie!!
Na ruim 1,5 uur en wat wandelingen langs diverse paden bij de Vic Falls houden we het voor gezien. Bloedheet en moe ploffen we voor een late lunch nog lekker bij het Avani Resort neer.
Als we later terugkomen op de camping staan we niet meer alleen! Een groep van 7 Franse overlanders (Toyota’s met Azalai opbouw) heeft een camp gemaakt en iets verderop 3 Duitse stellen met 3 gehuurde 4WD met daktent die een zelf een rondtoer Zambia hebben gemaakt. Ineens een drukte zeg!
Nog heerlijk 2 uurtjes aan zwembad om af te koelen om ons daarna klaar te maken voor het diner bij kaarslicht in het restaurant begeleid door de geluiden van krekels, hippo’s en allerlei onbekends! De kipcurry en de malse biefstuk gingen er wel in.
Besloten om in ieder geval morgen hier ook nog te blijven voor een relaxdag! “Alleen museum en boodschappen doen, lunch en daarna hele middag zwembad. Goed idee!!!
Nu nog even wijntje voor het slapen gaan en morgen weer een nieuwe dag. Ben benieuwd of de hippo’s ons vannacht weer een bezoek gaan brengen. Denk dat het nu iets te druk zal zijn!
14 oktober 2017 – Livingstone – rustdag – 22km
Dit keer geen bezoek van de hippo’s vannacht. Na ons ontbijt in de schaduw van boom was het tijd om cultureel bezig te zijn! In het Livingstone museum down town hebben wij ons verdiept in de Zambiaanse cultuur en de “avonturen” van David Livingstone. De oude geschiedenis is indrukwekkend. Tevens ook wel triest dat ze relatief nog maar kleine stapjes hebben gemaakt in de ontwikkeling van hun land. De “schatten” van het land heeft niet bijgedragen tot hun eigen rijkdom. Woonden de mensen 1000 jaar geleden nog in hutjes, tegenwoordig doen zij dat nog steeds. Ook de geschiedenis van de slavenhandel is heftig om te lezen. Gezinnen werden uit elkaar gerukt om mee genomen te worden naar verre landen (o.a. Amerika, Suriname, Brazilië enz.) om daar verkocht te worden als slaaf. Deze onmenselijkheid kan je je nauwelijks voorstellen. Er hingen daar aanplakbiljetten waarin de slaven aangeboden werden en wat hun specialiteit was – hulp huishouding, tuinarbeider. Niet alleen te koop maar soms kon je de slaven ook huren. Dat mensen dat met mensen doen!!!!! Je krijgt het er koud van!
Al met al een interessante en leerzame ochtend. Daarna was het de hoogste tijd om boodschappen te doen want we wilden de koelkast weer gezellig maken en de voorraden (fruit, melk en frisdrank) aanvullen. Met name het water is bijna niet aan te slepen!
Inmiddels weer de hoogste tijd voor de lunch want de tijd vliegt voorbij. Bloedheet vandaag dus we verlangen naar het koele duik in het zwembad.
Terug op de camping – VETTE PECH – worden we toch ineens BESTOLEN!!!
Ik sta binnen in de auto alles in te pakken om mee te nemen naar zwembad, Harry gaat nog even naar de toilet en komt terug en vraagt aan mij of ik dat zakje met sinaasappels al ingepakt hebt. Nee, waar ligt dan? Nou, op de tafel-rijplaat aan de auto! Dommmmmmmm!!! Nu niet meer. Vandaar dat ik al die apen ineens een herrie hoorden maken. Die zaten nu op een afstand lekker sinaasappels weg te peuzelen! Je kan echt niks aan eten buiten laten liggen want dan zijn de apen er als de kippen bij!!! Hahahahaha….
Ach, Harry had zich net verheugd op een paar lekkere zoete sinaasappels.
Op naar het zwembad om af te koelen en meteen van het uitzicht te genieten van een lekkere vette krokodil die aan de oever lekker lag te zonnen. Yess……aan de andere kant! Omdat we in het Avani Resort genoten hadden van een late warme lunch, gingen we vanavond gewoon voor een lekkere bruine boterham. We gaan vroeg duiken want morgen een spannende dag!
15 oktober 2017 – Livingstone – bivak (15km van Namwala) – 423km
Wat een dag!!! Bij het eerste beetje daglicht opgestaan! Na heerlijke koele nacht een aangename ochtend met onaangename muggen! Normaal staan wij niet zo vroeg op en dan zijn ze al verdwenen. Nu moesten we het er maar mee doen! Ontbijten en zelfs warm water gezet om mee te nemen want het zou volgens ons een lange dag worden dus deze keer maar een snelle bak koffie naar binnen werken. Tenslotte verslaafd aan de cafeïne!
Nog even om half 8 bij de bar/zwembad mail opgehaald en toen……jawel hoor….Harry wilde natuurlijk reclame maken voor Funkita underwear want achterop ToyLa aan de schijnwerper hing nog zijn kleurrijke onderbroek! Gelukkig nog net op tijd gezien anders was deze weg geweest.
Omdat het zondag was, was het overal op de weg lekker rustig. De mensen die wel op straat liepen waren allemaal in mooie zondagse kleding, vaak op weg naar de kerk die je hier in Zambia overal tegenkomt in allerlei soorten verschillende godsdiensten.
Via de T1 richting Choma ging het als een speer! Mooi asfalt, lekker rustig en af en toe een plaatsje. Erg bijzonder is de natuur hier nog niet. Wat dor struikgewas afgewisseld met wat hogere groene bomen. Wel rijden we glooiend op en neer. In Choma gooien we de tanks weer nokvol met diesel, voordat wij linksaf slaan de ook geasfalteerde weg naar Namwala. Hier gaan we meer het Afrika gevoel krijgen. Koeien op straat, veel bebouwing in de vorm van de Afrikaanse ronde of vierkanten lemen huisjes met rieten daken, een gezamenlijke waterpomp waar naartoe de mensen vaak kilometers voor moeten lopen. Vaak gezellig in groepjes bij elkaar met kind op de rug en waterkannen op het hoofd. En niet te vergeten….HET MOBIELTJE! Ook hier staat de tijd niet stil. Het opladen is ons nog een raadsel want we zien echt niet overal een “draadje stroom” of een zonnepaneel bij de huisjes.
Met een tussenstop voor de koffie (warm water opgieten op de oploskoffie) waren wij om 1 uur al in Namwala waar aan het asfalt een eind kwam en wij eindelijk weer onverhard konden gaan rijden. De planning was om naar Itezhi-Tezhi te rijden maar…….dat ging dus niet lukken! Een stuk gravel/sandy tot de rivier zou wel gegaan zijn maar het pontje dat ons naar de overkant zou moeten brengen was kapot. Eerst werd er door een local vertelt dat hij aan de andere kant lag en dat het dan wel even kon duren voordat hij onze kant op zou komen om ons mee te nemen. Daarna kwamen er een aantal locals aan die vertelde dat hij kapot was en ons dus niet kon overvaren. Vette pech!!!! Wat nu???? We wilden graag naar het Kafue NP en zoveel wegen om er te komen waren er nu ook weer niet. Ons werd verteld dat een ander alternatief zou zijn om via Ngoma te rijden. Maar….dat was nog veel meer binnendoor en hoe was daar de route? Maar we gingen het toch doen. We hadden alle tijd en desnoods een bivak onderweg. Kaarten op de ipad hadden we genoeg dus aan het navigeren kon het niet liggen. Op de kaart stond de weg naar Ngoma zelfs met een nummer M11 – welliswaar als 4x4 track maar dat zou te doen moeten zijn.
Even zoeken om het dorp uit de komen en de juiste track te vinden. Je zou denken makkie….maar het probleem is dat er heel veel sporen in het zand liggen die zo ongeveer allemaal die kant op gaan. Welke is nu juist? Gelukkig hadden wij een leidraad…..allemaal palen voor de elektriciteit kabel. Logisch dat die ook naar Ngoma zou gaan. Gewoon volgen maar! Spannend was het wel. Het spoor – een pad kon je het eigenlijk niet noemen was afwisselend zand en verharde bosgrond. Soms door wat dichter struikgewas en afgewisseld door bebouwing. Hier komen niet veel toeristen! Ze staan je met open mond aan te kijken. Soms moesten we even wachten omdat deze “weg” ook ingenomen werd door een ossenkar vol met vracht. Zo gaat dat hier ook.
Na 15km hadden we opeens de bush verlaten en rijden we langs de flood plains die tijdens het regenseizoen onder water staan. Nu is het een keiharde kleigrond waar je langs en overheen hobbelt. Jammer maar helaas…..toch een verkeerd spoor gevolgd en maar denken…..die komt wel weer op de juiste track uit. In plaats van de droge flood plain over te steken gingen wij een soort ruime U bocht maken eromheen. Maar gelukkig konden wij op ons scherm precies zien waar we zaten en hoe we reden. Switchen tussen Emaps, Tracks4Africa, Galleo, PocketEarth (allemaal offline kaarten) ging dat geweldig. Minder geweldig is dat we steeds verder van onze track op onze GPS afreden. Jemig….waar gaan we uitkomen? Wij maar hopen dat het pad af zou buigen naar onze route maar nee hoor. Steeds verder weg. De route was prima te rijden. Lekker zanderig maar niet te zacht, redelijk paden waar wij overheen konden. Ongelofelijk…..voor ons begrip ver weg van de bewoonde wereld.
Op een gegeven moment besloten toch niet verder te gaan en onze route weer terug te volgen tot waar we volgens ons verkeerd waren gegaan. Hierna zagen we ons signaal steeds dichter naar onze route toe gaan….yess……gevonden….daar waren de palen weer!
Makkie…..weer de palen volgen……maar inmiddels hadden we wel in de gaten dat er wel heeeeel veeeeel tijd in zou gaan zitten om die 60km naar Ngoma nog te rijden om daarna verder te gaan naar waar wij naar toe wilden. Eerst maar eens kijken hoe vlot het nu zou gaan. Niet dus!!!!! Wat een verschrikkelijke route was het nu!!!! Je kan het amper een pad noemen. We reden echt door de bush en door het zachtere zand. Allerlei kuilen en zeer dichte struiken en boomtakken die tegen onze Black Beauty aan sloegen! Niet normaal. Op de kaart zaten we toch echt wel goed maar dit was echt niet leuk meer. We kwamen amper vooruit, zand zand en takken. Op deze manier ging het nog wel uren duren en voor de auto was het ook niet leuk meer. Avontuurlijk rijden is leuk maar dit echt niet!!!!! We hadden ook geen enkel idee of dit de hele weg zo verder zou zijn. Op een gegeven moment kwamen we op een soort kruispunt waar een andere weg op uitkwam die weer richting Namwala ging volgens een aantal mannen die zelf vastzaten in het mulle zand. Deze weg stond gedeeltelijk op onze kaart maar niet vanaf Namwala. Toen hebben we overlegd met elkaar dat wij niet verder zouden gaan. Dan maar het Kafua NP laten liggen of later via een andere weg alsnog daar naar toe. Maar niet via deze weg!!!!
Deze route terug was een verademing tov “onze” weg. Deze was echt veel beter! Hier ook veel slalom rijden, zanderige stukken, tussen bomen en struiken door maar breed genoeg om niet telkens tegen de auto te slaan.
Ineens reden wij weer langs een ander deel van de flood plains waar nu enorm veel koeien stonden te grazen. Aan de rand was bush met daartussen de Afrikaanse huisjes met kleine akkertjes met de mensen en de kinderen…..veel kinderen. Allemaal zwaaien naar ons.
Inmiddels was het al behoorlijk laat en we wisten dat er geen camping in de buurt zou zijn. Nu was het slimmer om dan hier ergens een bivak op te zetten dan de directe omgeving van een stad. Dus eerst om een uur of 5 onder een grote boom gaan staan om te genieten van een prachtige zonsondergang en alle mannen/jongens die de koeien gingen ophalen om terug te brengen naar hun graal. Vriendelijk zwaaien want ze zijn allemaal erg verlegen en komen niet zo snel naar je toe voor een praatje te maken.
Ondertussen ging Harry op onderzoek uit voor een plekje voor de nacht. Gevonden!!!! Toen het al behoorlijk ging schemeren zijn wij daar naar toe gereden en kon niemand ons zien. Zodra het donker is al helemaal niet. Een super mooie plek direct achter de bomen met uitzicht op de uitgestrekte plains! Lekker buiten voor de ToyLa onze dag doorgenomen. We waren echt helemaal kapot! Spanning en sensatie. Dan merk je dat je nog niet zoveel gewend bent en ook dat navigeren is best wel spannend. Harry rijdt super goed maar ook hij heeft er geen lol aan als het echt bush rijden wordt en het pad veel te smal. Zonde! Gelukkig geen nieuwe auto want dan kan je wel huilen!!
Voor het gemak maar een boterham gegeten in de heerlijk afkoelende avond en heel vroeg ons bedje opgezocht! We waren echt heel moe! Eens kijken wat de dag van morgen ons brengt!!
We zijn wel tot de conclusie gekomen dat niks moet en dat we het wel leuk moeten vinden. Vandaag zaten er hele leuke spannende stukken tussen maar ook stukken die we helemaal niks vonden!!!
Wat is het toch een genot dat de nachten hier – tot nu toe – heerlijk afkoelen. Daardoor slaap je toch wel een stuk beter. Nou beter…….toch wakker geworden door geluiden die je niet thuis kan brengen. Even kijken en dan weer slapen! Totdat….allebei klaarwakker….2 grazende hippo’s om ons heen lopen. Wat een gevaartes. Gek hoor, maar je bent eigenlijk helemaal niet bang. Eigenlijk meer verbaasd. Wel gaaf om dit mee te maken en kijken elkaar grijnzend aan. Te gek.
Ze lopen langzaam verder en wij gaan nog maar een paar uur onze ogen dicht doen.
Een vrije dag dus we hebben geen haast en genieten lekker van ons ontbijt in de schaduw van een boom. Hoezo genieten! Het is toch te gek dat wij onze kom yoghurt muesli naar binnen werken en iets verderop, aan de overkant van de rivier – een stuk of 12 olifanten ook lekker staan te ontbijten. Niks is toch normaal! Ook alles goed in de gaten houden want vanmorgen lopen er al weer grote groepen apen (bavianen en vervets) loerend om zich heen te kijken of er nog wat te halen valt!
Als we klaar zijn vertrekken we naar het luxe Avani Victoria Falls Resort. Deze ligt naast de Victoria Falls en in het Misi-Oa-Tunya NP waar ook onze camping in ligt. Direct bij binnenkomst zien we al een giraffe staan. Zo onwerkelijk dat we eerst even goed moeten kijken of het wel een echt is!! Oh ja….het beweegt!
Eerst maar even pinnen ATM want we hebben hoognodig wat kwatcha’s nodig. Daarna is het tijd voor een heerlijke cappuccino naast het zwembad. Wat een luxe hier allemaal. Ruilen met onze ToyLa??? Echt niet!!! We laten onze ToyLa hier lekker op de parkeerplaats staan en lopen via een mooie tuin naar de Vic Falls. Je moet deze zien want je gaat ook niet naar Parijs zonder de Eifeltoren te zien of langs de Grand Canyon rijden zonder te gaan kijken.
Maar ja…..verkeerde seizoen maar dat wisten we al. Natuurlijk wel wat water maar een 1,7km lange waterval hebben wij niet gezien. Maar het blijft een indrukwekkend geheel en via wat mooie wandelpaden toch een goede indruk gekregen van hoe het zou zijn als het met bakken naar beneden stroomt. Maar je kunt niet hier in Livingstone zijn en er niet naar toe gaan! Wel leuke ontmoetingen met andere bezoekers die allemaal met ons op de foto wilden. Praatje gemaakt met verkopers die graag foto’s wilde verkopen van hoe het in de natte tijd eruit ziet. Dat snappen we maar we gaan niet voor foto’s wat we niet zelf gezien hebben. Maar daarna was het gewoon gezellig kletsen. Aardige mannen.
Dat kan je trouwens niet van alle Zambianen zeggen. Maar dat komt misschien door deze toeristische plaats. Maar op dit moment heb je 3 categorieën. De echte, oprecht vriendelijke mensen, de hele chagrijnige mensen die amper wat zeggen of de heel erg overdreven vriendelijke mensen waarvan je denkt….doe normaal!!!!! Hou op!!!!! Zoooooo namaak!
Maar we hebben amper nog wat gezien van het land dus we trekken nog geen conclusie!!
Na ruim 1,5 uur en wat wandelingen langs diverse paden bij de Vic Falls houden we het voor gezien. Bloedheet en moe ploffen we voor een late lunch nog lekker bij het Avani Resort neer.
Als we later terugkomen op de camping staan we niet meer alleen! Een groep van 7 Franse overlanders (Toyota’s met Azalai opbouw) heeft een camp gemaakt en iets verderop 3 Duitse stellen met 3 gehuurde 4WD met daktent die een zelf een rondtoer Zambia hebben gemaakt. Ineens een drukte zeg!
Nog heerlijk 2 uurtjes aan zwembad om af te koelen om ons daarna klaar te maken voor het diner bij kaarslicht in het restaurant begeleid door de geluiden van krekels, hippo’s en allerlei onbekends! De kipcurry en de malse biefstuk gingen er wel in.
Besloten om in ieder geval morgen hier ook nog te blijven voor een relaxdag! “Alleen museum en boodschappen doen, lunch en daarna hele middag zwembad. Goed idee!!!
Nu nog even wijntje voor het slapen gaan en morgen weer een nieuwe dag. Ben benieuwd of de hippo’s ons vannacht weer een bezoek gaan brengen. Denk dat het nu iets te druk zal zijn!
14 oktober 2017 – Livingstone – rustdag – 22km
Dit keer geen bezoek van de hippo’s vannacht. Na ons ontbijt in de schaduw van boom was het tijd om cultureel bezig te zijn! In het Livingstone museum down town hebben wij ons verdiept in de Zambiaanse cultuur en de “avonturen” van David Livingstone. De oude geschiedenis is indrukwekkend. Tevens ook wel triest dat ze relatief nog maar kleine stapjes hebben gemaakt in de ontwikkeling van hun land. De “schatten” van het land heeft niet bijgedragen tot hun eigen rijkdom. Woonden de mensen 1000 jaar geleden nog in hutjes, tegenwoordig doen zij dat nog steeds. Ook de geschiedenis van de slavenhandel is heftig om te lezen. Gezinnen werden uit elkaar gerukt om mee genomen te worden naar verre landen (o.a. Amerika, Suriname, Brazilië enz.) om daar verkocht te worden als slaaf. Deze onmenselijkheid kan je je nauwelijks voorstellen. Er hingen daar aanplakbiljetten waarin de slaven aangeboden werden en wat hun specialiteit was – hulp huishouding, tuinarbeider. Niet alleen te koop maar soms kon je de slaven ook huren. Dat mensen dat met mensen doen!!!!! Je krijgt het er koud van!
Al met al een interessante en leerzame ochtend. Daarna was het de hoogste tijd om boodschappen te doen want we wilden de koelkast weer gezellig maken en de voorraden (fruit, melk en frisdrank) aanvullen. Met name het water is bijna niet aan te slepen!
Inmiddels weer de hoogste tijd voor de lunch want de tijd vliegt voorbij. Bloedheet vandaag dus we verlangen naar het koele duik in het zwembad.
Terug op de camping – VETTE PECH – worden we toch ineens BESTOLEN!!!
Ik sta binnen in de auto alles in te pakken om mee te nemen naar zwembad, Harry gaat nog even naar de toilet en komt terug en vraagt aan mij of ik dat zakje met sinaasappels al ingepakt hebt. Nee, waar ligt dan? Nou, op de tafel-rijplaat aan de auto! Dommmmmmmm!!! Nu niet meer. Vandaar dat ik al die apen ineens een herrie hoorden maken. Die zaten nu op een afstand lekker sinaasappels weg te peuzelen! Je kan echt niks aan eten buiten laten liggen want dan zijn de apen er als de kippen bij!!! Hahahahaha….
Ach, Harry had zich net verheugd op een paar lekkere zoete sinaasappels.
Op naar het zwembad om af te koelen en meteen van het uitzicht te genieten van een lekkere vette krokodil die aan de oever lekker lag te zonnen. Yess……aan de andere kant! Omdat we in het Avani Resort genoten hadden van een late warme lunch, gingen we vanavond gewoon voor een lekkere bruine boterham. We gaan vroeg duiken want morgen een spannende dag!
15 oktober 2017 – Livingstone – bivak (15km van Namwala) – 423km
Wat een dag!!! Bij het eerste beetje daglicht opgestaan! Na heerlijke koele nacht een aangename ochtend met onaangename muggen! Normaal staan wij niet zo vroeg op en dan zijn ze al verdwenen. Nu moesten we het er maar mee doen! Ontbijten en zelfs warm water gezet om mee te nemen want het zou volgens ons een lange dag worden dus deze keer maar een snelle bak koffie naar binnen werken. Tenslotte verslaafd aan de cafeïne!
Nog even om half 8 bij de bar/zwembad mail opgehaald en toen……jawel hoor….Harry wilde natuurlijk reclame maken voor Funkita underwear want achterop ToyLa aan de schijnwerper hing nog zijn kleurrijke onderbroek! Gelukkig nog net op tijd gezien anders was deze weg geweest.
Omdat het zondag was, was het overal op de weg lekker rustig. De mensen die wel op straat liepen waren allemaal in mooie zondagse kleding, vaak op weg naar de kerk die je hier in Zambia overal tegenkomt in allerlei soorten verschillende godsdiensten.
Via de T1 richting Choma ging het als een speer! Mooi asfalt, lekker rustig en af en toe een plaatsje. Erg bijzonder is de natuur hier nog niet. Wat dor struikgewas afgewisseld met wat hogere groene bomen. Wel rijden we glooiend op en neer. In Choma gooien we de tanks weer nokvol met diesel, voordat wij linksaf slaan de ook geasfalteerde weg naar Namwala. Hier gaan we meer het Afrika gevoel krijgen. Koeien op straat, veel bebouwing in de vorm van de Afrikaanse ronde of vierkanten lemen huisjes met rieten daken, een gezamenlijke waterpomp waar naartoe de mensen vaak kilometers voor moeten lopen. Vaak gezellig in groepjes bij elkaar met kind op de rug en waterkannen op het hoofd. En niet te vergeten….HET MOBIELTJE! Ook hier staat de tijd niet stil. Het opladen is ons nog een raadsel want we zien echt niet overal een “draadje stroom” of een zonnepaneel bij de huisjes.
Met een tussenstop voor de koffie (warm water opgieten op de oploskoffie) waren wij om 1 uur al in Namwala waar aan het asfalt een eind kwam en wij eindelijk weer onverhard konden gaan rijden. De planning was om naar Itezhi-Tezhi te rijden maar…….dat ging dus niet lukken! Een stuk gravel/sandy tot de rivier zou wel gegaan zijn maar het pontje dat ons naar de overkant zou moeten brengen was kapot. Eerst werd er door een local vertelt dat hij aan de andere kant lag en dat het dan wel even kon duren voordat hij onze kant op zou komen om ons mee te nemen. Daarna kwamen er een aantal locals aan die vertelde dat hij kapot was en ons dus niet kon overvaren. Vette pech!!!! Wat nu???? We wilden graag naar het Kafue NP en zoveel wegen om er te komen waren er nu ook weer niet. Ons werd verteld dat een ander alternatief zou zijn om via Ngoma te rijden. Maar….dat was nog veel meer binnendoor en hoe was daar de route? Maar we gingen het toch doen. We hadden alle tijd en desnoods een bivak onderweg. Kaarten op de ipad hadden we genoeg dus aan het navigeren kon het niet liggen. Op de kaart stond de weg naar Ngoma zelfs met een nummer M11 – welliswaar als 4x4 track maar dat zou te doen moeten zijn.
Even zoeken om het dorp uit de komen en de juiste track te vinden. Je zou denken makkie….maar het probleem is dat er heel veel sporen in het zand liggen die zo ongeveer allemaal die kant op gaan. Welke is nu juist? Gelukkig hadden wij een leidraad…..allemaal palen voor de elektriciteit kabel. Logisch dat die ook naar Ngoma zou gaan. Gewoon volgen maar! Spannend was het wel. Het spoor – een pad kon je het eigenlijk niet noemen was afwisselend zand en verharde bosgrond. Soms door wat dichter struikgewas en afgewisseld door bebouwing. Hier komen niet veel toeristen! Ze staan je met open mond aan te kijken. Soms moesten we even wachten omdat deze “weg” ook ingenomen werd door een ossenkar vol met vracht. Zo gaat dat hier ook.
Na 15km hadden we opeens de bush verlaten en rijden we langs de flood plains die tijdens het regenseizoen onder water staan. Nu is het een keiharde kleigrond waar je langs en overheen hobbelt. Jammer maar helaas…..toch een verkeerd spoor gevolgd en maar denken…..die komt wel weer op de juiste track uit. In plaats van de droge flood plain over te steken gingen wij een soort ruime U bocht maken eromheen. Maar gelukkig konden wij op ons scherm precies zien waar we zaten en hoe we reden. Switchen tussen Emaps, Tracks4Africa, Galleo, PocketEarth (allemaal offline kaarten) ging dat geweldig. Minder geweldig is dat we steeds verder van onze track op onze GPS afreden. Jemig….waar gaan we uitkomen? Wij maar hopen dat het pad af zou buigen naar onze route maar nee hoor. Steeds verder weg. De route was prima te rijden. Lekker zanderig maar niet te zacht, redelijk paden waar wij overheen konden. Ongelofelijk…..voor ons begrip ver weg van de bewoonde wereld.
Op een gegeven moment besloten toch niet verder te gaan en onze route weer terug te volgen tot waar we volgens ons verkeerd waren gegaan. Hierna zagen we ons signaal steeds dichter naar onze route toe gaan….yess……gevonden….daar waren de palen weer!
Makkie…..weer de palen volgen……maar inmiddels hadden we wel in de gaten dat er wel heeeeel veeeeel tijd in zou gaan zitten om die 60km naar Ngoma nog te rijden om daarna verder te gaan naar waar wij naar toe wilden. Eerst maar eens kijken hoe vlot het nu zou gaan. Niet dus!!!!! Wat een verschrikkelijke route was het nu!!!! Je kan het amper een pad noemen. We reden echt door de bush en door het zachtere zand. Allerlei kuilen en zeer dichte struiken en boomtakken die tegen onze Black Beauty aan sloegen! Niet normaal. Op de kaart zaten we toch echt wel goed maar dit was echt niet leuk meer. We kwamen amper vooruit, zand zand en takken. Op deze manier ging het nog wel uren duren en voor de auto was het ook niet leuk meer. Avontuurlijk rijden is leuk maar dit echt niet!!!!! We hadden ook geen enkel idee of dit de hele weg zo verder zou zijn. Op een gegeven moment kwamen we op een soort kruispunt waar een andere weg op uitkwam die weer richting Namwala ging volgens een aantal mannen die zelf vastzaten in het mulle zand. Deze weg stond gedeeltelijk op onze kaart maar niet vanaf Namwala. Toen hebben we overlegd met elkaar dat wij niet verder zouden gaan. Dan maar het Kafua NP laten liggen of later via een andere weg alsnog daar naar toe. Maar niet via deze weg!!!!
Deze route terug was een verademing tov “onze” weg. Deze was echt veel beter! Hier ook veel slalom rijden, zanderige stukken, tussen bomen en struiken door maar breed genoeg om niet telkens tegen de auto te slaan.
Ineens reden wij weer langs een ander deel van de flood plains waar nu enorm veel koeien stonden te grazen. Aan de rand was bush met daartussen de Afrikaanse huisjes met kleine akkertjes met de mensen en de kinderen…..veel kinderen. Allemaal zwaaien naar ons.
Inmiddels was het al behoorlijk laat en we wisten dat er geen camping in de buurt zou zijn. Nu was het slimmer om dan hier ergens een bivak op te zetten dan de directe omgeving van een stad. Dus eerst om een uur of 5 onder een grote boom gaan staan om te genieten van een prachtige zonsondergang en alle mannen/jongens die de koeien gingen ophalen om terug te brengen naar hun graal. Vriendelijk zwaaien want ze zijn allemaal erg verlegen en komen niet zo snel naar je toe voor een praatje te maken.
Ondertussen ging Harry op onderzoek uit voor een plekje voor de nacht. Gevonden!!!! Toen het al behoorlijk ging schemeren zijn wij daar naar toe gereden en kon niemand ons zien. Zodra het donker is al helemaal niet. Een super mooie plek direct achter de bomen met uitzicht op de uitgestrekte plains! Lekker buiten voor de ToyLa onze dag doorgenomen. We waren echt helemaal kapot! Spanning en sensatie. Dan merk je dat je nog niet zoveel gewend bent en ook dat navigeren is best wel spannend. Harry rijdt super goed maar ook hij heeft er geen lol aan als het echt bush rijden wordt en het pad veel te smal. Zonde! Gelukkig geen nieuwe auto want dan kan je wel huilen!!
Voor het gemak maar een boterham gegeten in de heerlijk afkoelende avond en heel vroeg ons bedje opgezocht! We waren echt heel moe! Eens kijken wat de dag van morgen ons brengt!!
We zijn wel tot de conclusie gekomen dat niks moet en dat we het wel leuk moeten vinden. Vandaag zaten er hele leuke spannende stukken tussen maar ook stukken die we helemaal niks vonden!!!
16 oktober 2017 – bivak – Monze – 186 km
Wat een heerlijke stille en koele nacht! Eigenlijk konden we direct onder ons dekbed! Ongelofelijk wat een dag en nacht verschillen – tot nu toe! Was het gisteren max 40grd de nacht was dat zeker niet. Max 14grd denken we zo! Maar…..zodra die koperen ploert zijn kuifje boven de horizon uitsteekt gaat ook de temperatuur in rap tempo omhoog. Wat een stille nacht! Maar…….even paniek gevoel! Nadat wij als een blok in slaap gevallen waren werd Harry na 2uur al weer wakker door hevige pijn in zijn blaas. Toch niet weer een blaasontsteking net als voordat we vertrokken? Katheteriseren was ook geen pretje en dat beetje plassen niet fijn. We proberen met deze temperaturen veel water te drinken maar je kan daar bijna niet tegenop! 2 paracetamols ingenomen en proberen te slapen. Gelukkig nam de pijn af en de ergste schrik was voorbij. Je zit nou ook weer niet in een gebied waar je even snel naar de dokter kan. Zeker nu hier niet! We hebben nog wel een antibiotica kuur bij ons voor het geval…… Het zet ons wel weer aan het denken….. dit soort reizen is echt super gaaf – gisteren met wat mindere momenten weliswaar – maar je moet ook rekening houden met je gezondheid en zeker Harry met zijn “ongemakken”. Helemaal in de middle of nowhere te zijn….verstandig??? We gaan het steeds per dag bekijken.
Voorlopig was het heerlijk genieten van de langzaam ontwakende dag, de mannen die de koeien weer de plains op lieten gaan en het uitgestrekte landschap voor ons. Ongelofelijk dat dit over een paar maanden helemaal onder water staat.
Harry had gelukkig minder last en achteraf was het een goede beslissing om gisteren niet verder te gaan.
Na ons ontbijt klaarmaken voor vertrek en gaan! Onze track vertelde ons precies hoe we weer terug konden rijden – dit keer wel de directe weg over de flood plains gevolgd en na gehobbel door het zand en bush kwamen we na 15km weer in Namwala aan. Verharde weg!
Toen konden we weer snelle kilometers maken al was het behoorlijk drukker op de weg en in de plaatsen omdat het weer een gewone werkdag was. Kinderen gingen naar school, winkeltjes waren weer open en de handel lag weer op straat. Wat groente en fruit, kleding op een grote hoop dus zoeken maar. Alles in een rustig aangepast tempo door te hitte.
HET vervoermiddel hier is toch wel de fiets! Soms torenhoog en bomvol geladen wordt alles meegenomen naar de afgelegen hutjes ver weg in de bush. Er kan soms niet eens meer gefietst worden!
Toen we langs een school reden die net uit ging verbaasde het ons dat we veel kinderen op een splinternieuwe fiets zagen rijden. Waarschijnlijk een buitenlands project om de kinderen hier al een vervoermiddel te geven. Dit is een uitkomst voor ze en daardoor veel mobieler.
Onderweg even een echte cappuccino stop (zelfgemaakt) want we waren weer aan wat cafeïne toe. Het valt ons hier op de iedereen zeer vriendelijk groet en zwaait maar niet naar je toe komt. Ook kleine kinderen blijven op een veilige afstand van de grote blanke mensen!
In deze streek zullen ze niet veel buitenlanders zien en zeker niet in zo’n auto! Je kan trouwens wel merken dat dit een echte BEEF streek is. Koeien in allerlei soorten, maten en kleuren. De één wat vetter dan de ander! Dat er voldoende eten zal zijn na de regentijd als er veel meer groen is maar nu……er is toch bijna niks te eten! Alles is dor en droog en er is nauwelijks water. Voor hun kan de regen niet gauw genoeg komen.
In Nigo slaan we linksaf de D365 op een gravelweg richting de T1. Ineens was de snelheid er weer uit! Er stond een bord dat ze ergens met de weg bezig waren en dat we echt niet harder mochten dan 40km per uur…..of we dat zouden kunnen!!!! Maar de omgeving langs kleine dorpjes maakte veel goed. Het enige “verkeer” wat we tegenkwamen waren wat fietsers of wandelaars. Trek maar gerust een dag uit om boodschappen te doen als je alles te voet moet doen. Maar tijd is hier geen probleem. Zolang ze maar mobiel bereikbaar zijn.
We hebben hier wel het Afrika gevoel. Halverwege werd wat aan de weg gedaan volgens een aantal hopen zand die de weg door midden deelden. Maar waar waren dan de wegwerkers???? Waarschijnlijk een traject wat een aantal jaren duurt.
Een verrassing voor ons dat ca. 30km. voor het bereiken van de T1 – die naar Lusaka (hoofdstad) loopt, ineens het rode gravel overging in….jawel….asfalt!
In Monze onze dieseltank weer bijgevuld, op de markt wat sinaasappels gekocht – waar we dit keer wat zuiniger op zullen zijn – om daarna op een camping 10km. noordelijk van de stad neer te strijken om een rustige camping the Moorings. Erg rustig want wij staan er alleen behalve dat er nog een huisje bezet is.
Prima plek om de rest van de middag door te brengen en niks te doen want de temperatuur was inmiddels al weer opgelopen tot een hoge 30tiger! Poehhhh…..met die droge lucht erbij heb je het gevoel dat je permanent een föhn op je gericht wordt. Gelukkig wel een windje…. We een reden om heel veel te drinken!!! Met Harry gaat het gelukkig weer beter!
We luieren wat, lezen en besluiten om morgen naar Lusaka te gaan om daar verder te onderzoeken hoe we onze route gaan vervolgens. Inmiddels ook nog vreemde verhalen over het zuiden van Malawi gehoord. Er schijnt een vampier jacht aan de gang te zijn. Klinkt bizar maar er zijn mensen die daar in geloven en er schijnen al 6 mensen vermoord te zijn. In dat gebied zijn zelfs UN medewerkers weggehaald. We houden de kranten en het nieuws in de gaten. Stap voor stap en we hebben alle tijd. Ook gezondheid van Harry in de gaten houden.
We hebben vanavond zelfs ons eigen potje eten gekookt! Combinatie van gehakt, diverse bonen en rijst. Yummie…….
Gelukkig koelt het hier ook af en na een verfrissende douche zoeken we al snel weer ons bedje op.
17 oktober 2017 – Monze – Lusaka – 210km
Onvoorstelbaar dat na een dag met temperaturen van 40grd, de nachten zo lekker koel kunnen zijn. Dat is pas lekker slapen!
Omdat we vandaag toch “maar” een korte, geasfalteerde afstand zouden gaan afleggen hebben we lekker rustig aan gedaan. Ontbijtje, lekker badderen, cappu, verslagen beetje bijwerken en voordat je het weet is het 11 uur. Mooie tijd om te vertrekken. Gelukkig heeft de blaaspijn bij Harry niet meer doorgezet!
Na 2 km hobbelen was daar weer de T1 en glad asfalt tot aan Mazabuka. Wel een wat drukkere weg met veel volgeladen (overvol) vrachtverkeer. Links en rechts van de weg de typische Afrikaanse huisjes. Wat ons nog steeds verbaasd hoe schoon en kleurrijk de mensen eruit zien. Soms helemaal “in stijl” en soms zelf in oogverblindende witte outfit komen ze uit een stoffig hutje. Moet je ons zien na een dag buiten zijn! Of we de hele dag onder de auto hebben gelegen! De vrouwen hebben veelal de traditionele sarong om. Prachtige kleuren! Jonge moeders met kindje op de rug. Vaak onbeschermd voor de zon. De mensen hier zijn echt prachtig diep zwart! Gelukkig vaak met een stralend wit gebit dus ze zijn te zien!
Het gebied waar we nu door tijden wordt ook wel de sugar area van Zambia genoemd. Nu staat er niets meer op het land maar na de regentijd zal er weer genoeg gepoot gaan worden.
Zodra je door een gebied komt waar water is en een rivier stroomt dan is het ook meteen een stuk groener waardoor je een ander beeld van dit land krijgt dan nu. Nu is alles dor en droog. In het groen staan zelfs bananenbomen!
Langs de weg staan vaak kleine stalletjes waar je wat fruit, uien of tomaten kan kopen. Ook hoge zakken met een soort houtskool. Deze kunnen weer gebruikt voor om op te koken of de donkey te vullen. Aansteken en dan heb je warm water.
Regelmatig staan er politie checkpoints langs de weg. Meer om de vrachtwagens te controleren dan andere auto’s. Wij worden tot nu toe altijd vriendelijke met een wuivend handje door gezwaaid.
Even door de drukte van Mazabuka om vervolgens via de T2 verder door te rijden naar Lusaka. Ging het eerder op het asfalt zonder problemen, hierna niet meer! De gemiddelde snelheid ging echt een stuk omlaag! Onbegrijpelijk dat op zo’n grote doorgaande route zoveel potholes zitten. Eigenlijk wel grappig om te zien want je zag over de hele weg aan beide kanten het verkeer zigzaggende een poging doen om kilometers af te leggen.
Er was zelfs een vrachtwagen vol met zakken bonen helemaal op zijn kant gegaan en het was een puinhoop op de weg. Een andere vrachtwagen deed een poging hem om te trekken. Al het verkeer moest hier weer omheen. Maar gelukkig stonden er veel mensen bij die keken ernaar!
Voor ons gevoel na uren zwalken bereikten we de hoofdstad van Zambia, Lusaka. Hier werd de weg gelukkig een stuk beter en zelfs 4 baans! In de verte zagen we al hoge gebouwen opdoemen. Hier een daar werd aan een nieuw project gewerkt en veelal iets in Chinese letters. Je komt de Chinezen tegenwoordig ook overal tegen. Ruim voor de stad had je ineens een grote tolpoort waar je moest betalen voor roadtax. Nou ja, hebben we bij de grens al niet genoeg betaald??? Met de 20 Kwatcha al in de hand werden we vriendelijk gevraagd waar we vandaag kwamen en of we soms aan de grens al roadtax hadden betaald. Ja, inderdaad betaald. Dan moesten we dat wel even laten zien dmv de bon!!! Oh jee…. Weggestopt bij de papieren. Euh……moet dat echt of vertrouwd u ons op ons woord. Yess…… de slagboom ging open en we konden doorrijden.
We kwamen toch langs de Eureka camping maar die vonden we er niet zo gezellig uitzien. Door naar de Pioneer Camping waar we goede recensies van hadden gelezen. Om daar te komen moesten we wel dwars door de stad. Down Town zelfs! Ook een belevenis op zich!
Druk druk druk…..3 rijbanen aan elke kant. Omdat je langzaam reed of stilstond voor stoplicht hadden de verkopers alle tijd om tussen de rijbanen in hun handelswaar aan te bieden. Wat wil je hebben???? Onderbroeken, zonnebrillen, gevarendriehoeken, autokrik, spiegels, overhemden, riemen, schoenen, sinaasappels, joggingbroeken, loten en ga zo maar door!
Lastig kopen zo snel tussendoor! Niet een paar verkopers maar echt tientallen liepen tussen de auto’s door. Een gekkenhuis. Langs de kanten zaten dan weer de mensen met hun eigen handelswaar – fruit en wat groente, tussendoor hun kind aan de borst eten te geven.
Gelukkig moesten we via de T4 de stad weer verlaten om op de camping 15km. verderop te komen. Tjonge, wat een lange rit vandaag. Niet de kilometers maar de tijd die we erover gedaan hebben. Valt altijd toch weer tegen. Geen stop gemaakt want Harry had voordat wij vertrokken onze boterhammen al klaargemaakt zodat we door konden rijden.
Nog even 5km. onverhard naar de camping en ons installeren. Hier is het weer een oase van rust behalve een groep Nederlanders die ook net aangekomen waren en elkaar voor het eerst zagen denken we. Het bleef zooooo stil met het avondeten!
Maar een leuke plek, klein zwembad, perfect sanitair en leuke bar, restaurant en gratis wifi. Hier houden we het wel weer even uit.
Vanavond onszelf maar weer eens verwend met een lekkere T-Bone steak en glaasje wijn.
Gelukkig voelen we de aangename koelte al weer aankomen en nagenoeg geen irritante muggen! Yesss…..dat gaat lekker slapen worden.
18 oktober 2017 – Lusaka – rustdag
Een echte “rust”dag zullen we maar zeggen. Beetje uitgeslapen, rustig van het ontbijt genoten in de schaduw van grote bomen en een soort bamboebos achter ons! Stengels zo dik als onze polsen. Door de droogte zijn er veel blaadjes afgevallen dus we staan hier eigenlijk op een bed van knisperende blaadjes. Waar je ook loopt overal hoor je geluidjes onder je voeten.
Daarna alle vuile was verzameld want hier kon je het – uiteraard tegen betaling - inleveren en aan het eind van de dag weer ophalen. Super service! Kleine handwasjes geen probleem maar beddengoed is niet zo makkelijk. Daarna de verslagen en foto’s bijgewerkt en een poging gedaan om de website te updaten. Helaas bij een poging gebleven want het internet hier is echt super traag. Hopelijk op een volgende camping meer succes.
Verder wat gelezen, naar overnachtingsplekken gekeken en gewoon lekker gerelaxt omdat de hitte nu ook weer niet aanspoorde om veel te doen. Zelfs koken is teveel….hahahaha…. dus brengen we – na eerst een verfrissende douche - het restaurant maar weer een bezoek. Lekker aan een tafeltje buiten. Kaarsje aan en wijntje erbij. Je kan het slechter treffen.
Gelukkig wordt het iets koeler en voordat wij ons schone bedje induiken.
19 oktober 2017 – Lusaka – rustdag - 35 km.
Na een heerlijke nacht en ontbijt vandaag naar de dichtstbijzijnde grote Mall hier 15km vandaan gereden om wat inkopen te doen. Wat een contrast met de hutjes op het plattenland. Hier zie je weer veel meer blanken en de eigen bevolking met meer geld! Het is hier trouwens ten opzichte van de andere Afrikaanse landen waar we geweest zijn toch wel iets duurder. Voor brandstof (diesel) hoef je niet te gaan shoppen. Overal zelfde prijs welk merk dan ook. Voor een liter betaal je 9,87 kwatcha is ca. 0,85ct. Valt mee.
Op ons gemak heerlijke cappuccino gedronken (bijna 2,50!!!). Tussendoor heeft Harry weer een bijdrage geleverd aan de economie want hij is toch maar even langs de kapper gegaan. Ook weer lekker kort! 50 kwatcha is dan wel weer een stuk goedkoper dan in NL! (4,25)
Een groot deel van de vrouwen in Zambia lopen net als in Namibië met een pruik op! De goedkopere soorten zijn van plastiek en de duurdere van echt haar met daartussen in verschillende kwaliteiten. Of het nu altijd mooi staat is een ander verhaal. Ik krijg al jeuk om mijn hoofd als ik eraan denk met deze temperaturen!!!
Na een heerlijke vis lunch de supermarkt bezocht om weer flink in te slaan. Vooral water!!! Je blijft hier drinken. Alles de auto in en gaan!
Nu wisten wij dat er hier in Zambia streng gecontroleerd wordt op snelheid!! Dus ik zeg ook regelmatig tegen Harry…..let op je snelheid! Of anderen je nu voorbij racen doet er niet toe.
Omdat we nog even wilden tanken zaten we eigenlijk daar een beetje op te letten en op een 4-baans weg waar je soms heeeeeeeel even 80 mag rijden maar verder eigenlijk overal 60km per uur…..dat gaat niet altijd lukken!!! Ja hoor…..met een lasergun gesnapt!!! Met veel gefluit werden we naar de kant gehaald en moesten we doorrijden naar een zijweggetje waar we konden aansluiten bij de andere “wetsovertreders”!
Harry naar de politieagente om te vragen wat er aan de hand was. Volgens haar reden wij te hard. Hoeveel dan???? (we dachten zelf rond de 70km). Nou, dan moesten we even naar de politie met de lasergun om te vragen. Oke…..daar werd Harry alleen 71km per uur getoond maar bij wie hoort dat dan? Harry vroeg om bewijs dat wij dat waren. Weer terugverwezen naar de politieagente. Waar kunnen wij de foto en bewijs zien dat wij dat waren…..??? Euhh…dat zou dan voor het gerecht moeten! Toen ging Harry maar eens heel verontwaardigd doen! Hij snapte er echt niets van. Op de rechterrijbaan gingen de busjes en auto’s zelfs veel sneller. Ze kijkt je aan….. En….zegt Harry… (hou je vast) ik heb in Namibië een diplomatieke status en zit bij het leger (hahaha). Laat zijn internationale rijbewijs en paspoort zien. Maar kunt u dat aantonen???? Nou zegt Harry weer, ik ben nu toch niet in Namibië dus ik heb het niet meegenomen naar Zambia!! Logisch toch!!!!
Trouwens hoeveel zou de boete eigenlijk zijn??? 300 kwatcha…. (ca 27 euro). Bij welke snelheid??? Oh maakt niet uit…..of je nu 10, 20 of 30km te hard rijdt blijft hetzelfde.
Harry kijkt haar nog eens aan…..dan zegt ze, nou het is de eerste keer, rijd u maar door.
Dus geen boete! In het vervolg dus nog beter op de snelheid letten.
We hebben daarna in de auto wel veel lol erom gehad. Als je maar netjes een grote mond opzet bereik je wel wat. Andere moesten of betalen of ook doorrijden. Maar….veelal blanken stonden langs de kant voor te hard rijden……
Daarna toch nog getankt en halverwege de middag konden we eindelijk weer neerstrijken op ons plekje, lui onderuit. Morgen weer verder!
Ons diner is een bruine boterham geworden na die lekkere lunch van vanmiddag. We hebben hier op de camping een soort Azië gevoel want er is een grote groep Japanners neergestreken die hier vakantie houden. Wonen hier en zijn er even tussenuit.
Om half 7 is het hier al stikdonker! Hoe meer noordwaarts we rijden hoe vroeger donker het aan het worden is. Gezellig bij een lampje buiten is het goed vertoeven.
Wat een heerlijke stille en koele nacht! Eigenlijk konden we direct onder ons dekbed! Ongelofelijk wat een dag en nacht verschillen – tot nu toe! Was het gisteren max 40grd de nacht was dat zeker niet. Max 14grd denken we zo! Maar…..zodra die koperen ploert zijn kuifje boven de horizon uitsteekt gaat ook de temperatuur in rap tempo omhoog. Wat een stille nacht! Maar…….even paniek gevoel! Nadat wij als een blok in slaap gevallen waren werd Harry na 2uur al weer wakker door hevige pijn in zijn blaas. Toch niet weer een blaasontsteking net als voordat we vertrokken? Katheteriseren was ook geen pretje en dat beetje plassen niet fijn. We proberen met deze temperaturen veel water te drinken maar je kan daar bijna niet tegenop! 2 paracetamols ingenomen en proberen te slapen. Gelukkig nam de pijn af en de ergste schrik was voorbij. Je zit nou ook weer niet in een gebied waar je even snel naar de dokter kan. Zeker nu hier niet! We hebben nog wel een antibiotica kuur bij ons voor het geval…… Het zet ons wel weer aan het denken….. dit soort reizen is echt super gaaf – gisteren met wat mindere momenten weliswaar – maar je moet ook rekening houden met je gezondheid en zeker Harry met zijn “ongemakken”. Helemaal in de middle of nowhere te zijn….verstandig??? We gaan het steeds per dag bekijken.
Voorlopig was het heerlijk genieten van de langzaam ontwakende dag, de mannen die de koeien weer de plains op lieten gaan en het uitgestrekte landschap voor ons. Ongelofelijk dat dit over een paar maanden helemaal onder water staat.
Harry had gelukkig minder last en achteraf was het een goede beslissing om gisteren niet verder te gaan.
Na ons ontbijt klaarmaken voor vertrek en gaan! Onze track vertelde ons precies hoe we weer terug konden rijden – dit keer wel de directe weg over de flood plains gevolgd en na gehobbel door het zand en bush kwamen we na 15km weer in Namwala aan. Verharde weg!
Toen konden we weer snelle kilometers maken al was het behoorlijk drukker op de weg en in de plaatsen omdat het weer een gewone werkdag was. Kinderen gingen naar school, winkeltjes waren weer open en de handel lag weer op straat. Wat groente en fruit, kleding op een grote hoop dus zoeken maar. Alles in een rustig aangepast tempo door te hitte.
HET vervoermiddel hier is toch wel de fiets! Soms torenhoog en bomvol geladen wordt alles meegenomen naar de afgelegen hutjes ver weg in de bush. Er kan soms niet eens meer gefietst worden!
Toen we langs een school reden die net uit ging verbaasde het ons dat we veel kinderen op een splinternieuwe fiets zagen rijden. Waarschijnlijk een buitenlands project om de kinderen hier al een vervoermiddel te geven. Dit is een uitkomst voor ze en daardoor veel mobieler.
Onderweg even een echte cappuccino stop (zelfgemaakt) want we waren weer aan wat cafeïne toe. Het valt ons hier op de iedereen zeer vriendelijk groet en zwaait maar niet naar je toe komt. Ook kleine kinderen blijven op een veilige afstand van de grote blanke mensen!
In deze streek zullen ze niet veel buitenlanders zien en zeker niet in zo’n auto! Je kan trouwens wel merken dat dit een echte BEEF streek is. Koeien in allerlei soorten, maten en kleuren. De één wat vetter dan de ander! Dat er voldoende eten zal zijn na de regentijd als er veel meer groen is maar nu……er is toch bijna niks te eten! Alles is dor en droog en er is nauwelijks water. Voor hun kan de regen niet gauw genoeg komen.
In Nigo slaan we linksaf de D365 op een gravelweg richting de T1. Ineens was de snelheid er weer uit! Er stond een bord dat ze ergens met de weg bezig waren en dat we echt niet harder mochten dan 40km per uur…..of we dat zouden kunnen!!!! Maar de omgeving langs kleine dorpjes maakte veel goed. Het enige “verkeer” wat we tegenkwamen waren wat fietsers of wandelaars. Trek maar gerust een dag uit om boodschappen te doen als je alles te voet moet doen. Maar tijd is hier geen probleem. Zolang ze maar mobiel bereikbaar zijn.
We hebben hier wel het Afrika gevoel. Halverwege werd wat aan de weg gedaan volgens een aantal hopen zand die de weg door midden deelden. Maar waar waren dan de wegwerkers???? Waarschijnlijk een traject wat een aantal jaren duurt.
Een verrassing voor ons dat ca. 30km. voor het bereiken van de T1 – die naar Lusaka (hoofdstad) loopt, ineens het rode gravel overging in….jawel….asfalt!
In Monze onze dieseltank weer bijgevuld, op de markt wat sinaasappels gekocht – waar we dit keer wat zuiniger op zullen zijn – om daarna op een camping 10km. noordelijk van de stad neer te strijken om een rustige camping the Moorings. Erg rustig want wij staan er alleen behalve dat er nog een huisje bezet is.
Prima plek om de rest van de middag door te brengen en niks te doen want de temperatuur was inmiddels al weer opgelopen tot een hoge 30tiger! Poehhhh…..met die droge lucht erbij heb je het gevoel dat je permanent een föhn op je gericht wordt. Gelukkig wel een windje…. We een reden om heel veel te drinken!!! Met Harry gaat het gelukkig weer beter!
We luieren wat, lezen en besluiten om morgen naar Lusaka te gaan om daar verder te onderzoeken hoe we onze route gaan vervolgens. Inmiddels ook nog vreemde verhalen over het zuiden van Malawi gehoord. Er schijnt een vampier jacht aan de gang te zijn. Klinkt bizar maar er zijn mensen die daar in geloven en er schijnen al 6 mensen vermoord te zijn. In dat gebied zijn zelfs UN medewerkers weggehaald. We houden de kranten en het nieuws in de gaten. Stap voor stap en we hebben alle tijd. Ook gezondheid van Harry in de gaten houden.
We hebben vanavond zelfs ons eigen potje eten gekookt! Combinatie van gehakt, diverse bonen en rijst. Yummie…….
Gelukkig koelt het hier ook af en na een verfrissende douche zoeken we al snel weer ons bedje op.
17 oktober 2017 – Monze – Lusaka – 210km
Onvoorstelbaar dat na een dag met temperaturen van 40grd, de nachten zo lekker koel kunnen zijn. Dat is pas lekker slapen!
Omdat we vandaag toch “maar” een korte, geasfalteerde afstand zouden gaan afleggen hebben we lekker rustig aan gedaan. Ontbijtje, lekker badderen, cappu, verslagen beetje bijwerken en voordat je het weet is het 11 uur. Mooie tijd om te vertrekken. Gelukkig heeft de blaaspijn bij Harry niet meer doorgezet!
Na 2 km hobbelen was daar weer de T1 en glad asfalt tot aan Mazabuka. Wel een wat drukkere weg met veel volgeladen (overvol) vrachtverkeer. Links en rechts van de weg de typische Afrikaanse huisjes. Wat ons nog steeds verbaasd hoe schoon en kleurrijk de mensen eruit zien. Soms helemaal “in stijl” en soms zelf in oogverblindende witte outfit komen ze uit een stoffig hutje. Moet je ons zien na een dag buiten zijn! Of we de hele dag onder de auto hebben gelegen! De vrouwen hebben veelal de traditionele sarong om. Prachtige kleuren! Jonge moeders met kindje op de rug. Vaak onbeschermd voor de zon. De mensen hier zijn echt prachtig diep zwart! Gelukkig vaak met een stralend wit gebit dus ze zijn te zien!
Het gebied waar we nu door tijden wordt ook wel de sugar area van Zambia genoemd. Nu staat er niets meer op het land maar na de regentijd zal er weer genoeg gepoot gaan worden.
Zodra je door een gebied komt waar water is en een rivier stroomt dan is het ook meteen een stuk groener waardoor je een ander beeld van dit land krijgt dan nu. Nu is alles dor en droog. In het groen staan zelfs bananenbomen!
Langs de weg staan vaak kleine stalletjes waar je wat fruit, uien of tomaten kan kopen. Ook hoge zakken met een soort houtskool. Deze kunnen weer gebruikt voor om op te koken of de donkey te vullen. Aansteken en dan heb je warm water.
Regelmatig staan er politie checkpoints langs de weg. Meer om de vrachtwagens te controleren dan andere auto’s. Wij worden tot nu toe altijd vriendelijke met een wuivend handje door gezwaaid.
Even door de drukte van Mazabuka om vervolgens via de T2 verder door te rijden naar Lusaka. Ging het eerder op het asfalt zonder problemen, hierna niet meer! De gemiddelde snelheid ging echt een stuk omlaag! Onbegrijpelijk dat op zo’n grote doorgaande route zoveel potholes zitten. Eigenlijk wel grappig om te zien want je zag over de hele weg aan beide kanten het verkeer zigzaggende een poging doen om kilometers af te leggen.
Er was zelfs een vrachtwagen vol met zakken bonen helemaal op zijn kant gegaan en het was een puinhoop op de weg. Een andere vrachtwagen deed een poging hem om te trekken. Al het verkeer moest hier weer omheen. Maar gelukkig stonden er veel mensen bij die keken ernaar!
Voor ons gevoel na uren zwalken bereikten we de hoofdstad van Zambia, Lusaka. Hier werd de weg gelukkig een stuk beter en zelfs 4 baans! In de verte zagen we al hoge gebouwen opdoemen. Hier een daar werd aan een nieuw project gewerkt en veelal iets in Chinese letters. Je komt de Chinezen tegenwoordig ook overal tegen. Ruim voor de stad had je ineens een grote tolpoort waar je moest betalen voor roadtax. Nou ja, hebben we bij de grens al niet genoeg betaald??? Met de 20 Kwatcha al in de hand werden we vriendelijk gevraagd waar we vandaag kwamen en of we soms aan de grens al roadtax hadden betaald. Ja, inderdaad betaald. Dan moesten we dat wel even laten zien dmv de bon!!! Oh jee…. Weggestopt bij de papieren. Euh……moet dat echt of vertrouwd u ons op ons woord. Yess…… de slagboom ging open en we konden doorrijden.
We kwamen toch langs de Eureka camping maar die vonden we er niet zo gezellig uitzien. Door naar de Pioneer Camping waar we goede recensies van hadden gelezen. Om daar te komen moesten we wel dwars door de stad. Down Town zelfs! Ook een belevenis op zich!
Druk druk druk…..3 rijbanen aan elke kant. Omdat je langzaam reed of stilstond voor stoplicht hadden de verkopers alle tijd om tussen de rijbanen in hun handelswaar aan te bieden. Wat wil je hebben???? Onderbroeken, zonnebrillen, gevarendriehoeken, autokrik, spiegels, overhemden, riemen, schoenen, sinaasappels, joggingbroeken, loten en ga zo maar door!
Lastig kopen zo snel tussendoor! Niet een paar verkopers maar echt tientallen liepen tussen de auto’s door. Een gekkenhuis. Langs de kanten zaten dan weer de mensen met hun eigen handelswaar – fruit en wat groente, tussendoor hun kind aan de borst eten te geven.
Gelukkig moesten we via de T4 de stad weer verlaten om op de camping 15km. verderop te komen. Tjonge, wat een lange rit vandaag. Niet de kilometers maar de tijd die we erover gedaan hebben. Valt altijd toch weer tegen. Geen stop gemaakt want Harry had voordat wij vertrokken onze boterhammen al klaargemaakt zodat we door konden rijden.
Nog even 5km. onverhard naar de camping en ons installeren. Hier is het weer een oase van rust behalve een groep Nederlanders die ook net aangekomen waren en elkaar voor het eerst zagen denken we. Het bleef zooooo stil met het avondeten!
Maar een leuke plek, klein zwembad, perfect sanitair en leuke bar, restaurant en gratis wifi. Hier houden we het wel weer even uit.
Vanavond onszelf maar weer eens verwend met een lekkere T-Bone steak en glaasje wijn.
Gelukkig voelen we de aangename koelte al weer aankomen en nagenoeg geen irritante muggen! Yesss…..dat gaat lekker slapen worden.
18 oktober 2017 – Lusaka – rustdag
Een echte “rust”dag zullen we maar zeggen. Beetje uitgeslapen, rustig van het ontbijt genoten in de schaduw van grote bomen en een soort bamboebos achter ons! Stengels zo dik als onze polsen. Door de droogte zijn er veel blaadjes afgevallen dus we staan hier eigenlijk op een bed van knisperende blaadjes. Waar je ook loopt overal hoor je geluidjes onder je voeten.
Daarna alle vuile was verzameld want hier kon je het – uiteraard tegen betaling - inleveren en aan het eind van de dag weer ophalen. Super service! Kleine handwasjes geen probleem maar beddengoed is niet zo makkelijk. Daarna de verslagen en foto’s bijgewerkt en een poging gedaan om de website te updaten. Helaas bij een poging gebleven want het internet hier is echt super traag. Hopelijk op een volgende camping meer succes.
Verder wat gelezen, naar overnachtingsplekken gekeken en gewoon lekker gerelaxt omdat de hitte nu ook weer niet aanspoorde om veel te doen. Zelfs koken is teveel….hahahaha…. dus brengen we – na eerst een verfrissende douche - het restaurant maar weer een bezoek. Lekker aan een tafeltje buiten. Kaarsje aan en wijntje erbij. Je kan het slechter treffen.
Gelukkig wordt het iets koeler en voordat wij ons schone bedje induiken.
19 oktober 2017 – Lusaka – rustdag - 35 km.
Na een heerlijke nacht en ontbijt vandaag naar de dichtstbijzijnde grote Mall hier 15km vandaan gereden om wat inkopen te doen. Wat een contrast met de hutjes op het plattenland. Hier zie je weer veel meer blanken en de eigen bevolking met meer geld! Het is hier trouwens ten opzichte van de andere Afrikaanse landen waar we geweest zijn toch wel iets duurder. Voor brandstof (diesel) hoef je niet te gaan shoppen. Overal zelfde prijs welk merk dan ook. Voor een liter betaal je 9,87 kwatcha is ca. 0,85ct. Valt mee.
Op ons gemak heerlijke cappuccino gedronken (bijna 2,50!!!). Tussendoor heeft Harry weer een bijdrage geleverd aan de economie want hij is toch maar even langs de kapper gegaan. Ook weer lekker kort! 50 kwatcha is dan wel weer een stuk goedkoper dan in NL! (4,25)
Een groot deel van de vrouwen in Zambia lopen net als in Namibië met een pruik op! De goedkopere soorten zijn van plastiek en de duurdere van echt haar met daartussen in verschillende kwaliteiten. Of het nu altijd mooi staat is een ander verhaal. Ik krijg al jeuk om mijn hoofd als ik eraan denk met deze temperaturen!!!
Na een heerlijke vis lunch de supermarkt bezocht om weer flink in te slaan. Vooral water!!! Je blijft hier drinken. Alles de auto in en gaan!
Nu wisten wij dat er hier in Zambia streng gecontroleerd wordt op snelheid!! Dus ik zeg ook regelmatig tegen Harry…..let op je snelheid! Of anderen je nu voorbij racen doet er niet toe.
Omdat we nog even wilden tanken zaten we eigenlijk daar een beetje op te letten en op een 4-baans weg waar je soms heeeeeeeel even 80 mag rijden maar verder eigenlijk overal 60km per uur…..dat gaat niet altijd lukken!!! Ja hoor…..met een lasergun gesnapt!!! Met veel gefluit werden we naar de kant gehaald en moesten we doorrijden naar een zijweggetje waar we konden aansluiten bij de andere “wetsovertreders”!
Harry naar de politieagente om te vragen wat er aan de hand was. Volgens haar reden wij te hard. Hoeveel dan???? (we dachten zelf rond de 70km). Nou, dan moesten we even naar de politie met de lasergun om te vragen. Oke…..daar werd Harry alleen 71km per uur getoond maar bij wie hoort dat dan? Harry vroeg om bewijs dat wij dat waren. Weer terugverwezen naar de politieagente. Waar kunnen wij de foto en bewijs zien dat wij dat waren…..??? Euhh…dat zou dan voor het gerecht moeten! Toen ging Harry maar eens heel verontwaardigd doen! Hij snapte er echt niets van. Op de rechterrijbaan gingen de busjes en auto’s zelfs veel sneller. Ze kijkt je aan….. En….zegt Harry… (hou je vast) ik heb in Namibië een diplomatieke status en zit bij het leger (hahaha). Laat zijn internationale rijbewijs en paspoort zien. Maar kunt u dat aantonen???? Nou zegt Harry weer, ik ben nu toch niet in Namibië dus ik heb het niet meegenomen naar Zambia!! Logisch toch!!!!
Trouwens hoeveel zou de boete eigenlijk zijn??? 300 kwatcha…. (ca 27 euro). Bij welke snelheid??? Oh maakt niet uit…..of je nu 10, 20 of 30km te hard rijdt blijft hetzelfde.
Harry kijkt haar nog eens aan…..dan zegt ze, nou het is de eerste keer, rijd u maar door.
Dus geen boete! In het vervolg dus nog beter op de snelheid letten.
We hebben daarna in de auto wel veel lol erom gehad. Als je maar netjes een grote mond opzet bereik je wel wat. Andere moesten of betalen of ook doorrijden. Maar….veelal blanken stonden langs de kant voor te hard rijden……
Daarna toch nog getankt en halverwege de middag konden we eindelijk weer neerstrijken op ons plekje, lui onderuit. Morgen weer verder!
Ons diner is een bruine boterham geworden na die lekkere lunch van vanmiddag. We hebben hier op de camping een soort Azië gevoel want er is een grote groep Japanners neergestreken die hier vakantie houden. Wonen hier en zijn er even tussenuit.
Om half 7 is het hier al stikdonker! Hoe meer noordwaarts we rijden hoe vroeger donker het aan het worden is. Gezellig bij een lampje buiten is het goed vertoeven.
20 oktober 2017 – Lusaka – Chipata – 561km
Echt vroeg opgestaan om de lange rit naar Chipata te maken! Doordat we voor ons doen eigenlijk steeds vroeg ons bedje induiken is het geen probleem om wakker te worden. Bij het ochtendgloren gaan de oogjes al open!
Ons bekende ritueel (ontbijtje, douche en ieder zijn taak als we gaan verkassen) en dan afrekenen en nog even de laatste mails ophalen voordat we om kwart over 8 gaan rijden. Na ons onverharde pad was daar de T4 Great East Road die we rechtsaf sloegen richting Chipata. Great is een groot woord voor de geasfalteerde 2-baans weg hoor! Maar dit keer geen potholes wat de snelheid er aardig in hield. Al slingerend, op en neer vlogen de kilometers voorbij. Gelukkig op deze route niet veel vrachtverkeer. Wij zijn trouwens niet de enige auto die achterop de deur een sticker heeft met LHD (Left Hand Drive). Hier rijden behoorlijk veel enorme trucks die in Europa/Amerika afgekeurd zijn omdat ze “misschien” niet helemaal meer aan de milieu eisen voldoen rond, met dus ook LHD!
Door de soms hele zware lading gaan ze stapvoets een helling op! Lopen gaat inderdaad sneller. Gaan ze dan naar beneden en maken ze vaart dan houden sommigen de bocht weer niet met als gevolg dat ze op hun zij kantelen en de hele landing in de berm beland. We zijn er toch behoorlijk wat tegengekomen die compleet total los waren. Of…..misschien net als in Nederland beetje te veel afgeleid door hun mobiel? Het lijkt wel of iedereen hier met een mobiel aan het oor geboren is!
We blijven ons verbazen om de Afrikaanse huisjes en dorpjes die we tegenkomen. In het begin ook nog wat baksteenfabriekjes en je ziet inderdaad dat soms het leem of riet plaats heeft gemaakt voor bakstenen muren. Nog wel weer vaak bedekt met riet hoewel je de glimmende zinken golfplaten ook van verre al ziet schitteren.
Om het allemaal landschappelijk mooi te laten zijn en die lelijke zendmasten niet een sieraad in het landschap zijn (maar wel noodzakelijk) zijn er een aantal “vermomd” als palmboom. Boven de boomtoppen uit zie je vanuit de verte dan een enorme palmboom verrijzen. Ja, ja….net echt!!
Hoe meer oostwaarts hoe groener het gaat worden. Dat ziet er in ieder geval een stuk mooier uit. Hoe zou het wel niet zijn in of net na de regentijd! Waar je ook komt overal zie je schooltjes langs de weg. Primary, Secondary telkens maar weer. Je zou bijna zeggen dat de toekomst niet aan het onderwijs ligt. Maar was dat maar zo! Iedereen die naar school gaat moet een uniform dragen en zijn eigen eten meenemen. Dat is dus het grootste probleem. Geld daarvoor is er vaak niet. De primary school gaat vaak nog wel maar het vervolg komt er niet van. Laat staan university! Jammer, want naast gezondheidszorg ligt daar wel de basis.
Vanaf het punt waar we de Luangwa River op de T4 oversteken (bijna op de grens Mozambique) is de weg helemaal als een biljartbal. Oh ja hoor, daar komen de borden waarmee deze weg gesubsidieerd is. Jawel……ook 1 van de 3 financiers is Europa. Na de rivieroversteek is het landschap weer een stuk aantrekkelijker. Behoorlijk heuvelachtig, slingerend door dorpjes leggen we snel vele kilometers af. Al met al is het toch een lange zit, gelukkig in de airco auto! De temperaturen buiten waren al weer behoorlijk opgelopen naar een warme 38 graad.
Tussendoor de klaargemaakte boterhammen opgegeten met een zelfgemaakte cappuccino want het gebrek aan cafeïne was toegeslagen. Je moet wat om dan van je hoofdpijn af te komen. De mensen om je heen zijn hier vriendelijk en we beginnen zo langzamerhand te wennen aan dit deel van Afrika. Waarschijnlijk is binnenkomen bij het drukke, toeristische deel rondom Livingstone niet echt representatief.
Maar na een lange rijdag was daar dan toch Chipata een stad dicht bij de grens naar Malawi en weer westwaarts naar de ingang van het South Luangwa NP waar we morgen naar toe gaan. Maar eerst camping opgezocht Dean Hill View Lodge camping, uiteraard….op een heuvel. Prachtige plek in het groene gras in tropische tuin. Aardige bediening, restaurantje met kleine kaart maar heerlijk visje in wijnsaus op het menu! Gelukkig zorgt de hoogte (ca. 1000m) weer voor wat afkoeling voor de nacht. Morgen rustig aan want dan is het maar een klein stukje. De rit van vandaag tikt toch aan en we duiken moe maar voldaan ons bedje in maar niet voordat we een blik geworpen hebben over de door lichtjes verlichte stad aan onze voeten.
21 oktober 2017 – Chipata – Mfume (South Luangkwa NP) – 143km
Heerlijk uitgeslapen! Wat een rustige nacht. Nu was het ook niet druk omdat wij de enige gasten op de camping waren. Alleen in de lodge waren een aantal gasten.
Op ons gemak ontbeten, lekkere van een frisse douche genoten en beetje plannen gemaakt hoe nu verder na het park. Gisteren hadden we trouwens ineens problemen met de omvormer. We hadden dus geen stroom om onze apparaten op laden. Vreemd, genoeg zonnecellen op het dak dus even geen idee. In restaurant onder het eten gelukkig wel eea kunnen opladen maar dit is lastig met al die apparaten die steeds voeding nodig hebben.
Ineens had ik (Ella) en helder idee. Gisteren waarschijnlijk te moe om na te denken. We hebben een schakelkastje van de zonnepanelen om zowel de auto accu als de huishoudaccu’s te kunnen laden. Vreemd…..als je de schakelaar omzette naar huishoudaccu’s gaf hij veel te weinig vermogen aan. Vandaar dat de omvormer het ook niet deed. Dus vanmorgen schakelaartje omlaag dwz de huishoudaccu’s werden weer opgeladen en je zag het voltage steeds verder omhoog gaan! Yess…….na het bereiken van de 11,0 amp was de omvormer ook weer in werking! Waarschijnlijk gisteren te moe om onze grijze hersencellen goed te laten werken.
We staan nu toch weer in tweestrijd of we Malawi wel of niet doen. We staan zowat aan de grens en om dan niet het land te gaan bezoeken is ook weer wat. We, maar vooral Harry, moet met deze temperaturen vooral zijn drinkgedrag in de gaten houden. Klinkt goed zou je zeggen! Maar door de hoge temperaturen en de droge lucht is het zo moeilijk een juiste vochtbalans te krijgen en dat geeft bij Harry dan snel blaasproblemen en moet hij meer katheteriseren. Het is niet anders. Vervelend maar als je dan weer ziet wat je er voor terugkrijgt om dit te kunnen doen en op welke plekken we komen is het ook weer fantastisch en geeft dat je weer energie. De maanden oktober en november, net voor de regentijd zijn inderdaad warm….erg warm. Tot nu toe, omdat de nachten behoorlijk afkoelen goed te doen.
Maar we hebben al wel definitief beslist dat we niet een jaar of meer hier in Afrika met de ToyLa willen blijven. In december laten we hem nog een keer in Windhoek achter om medio februari nog ca. 6 weken terug te gaan. Dan rijden we vanuit Windhoek terug naar Zuid Afrika om ToyLa bij African Overlanders af te geven om begin april 2018 weer terug te laten verschepen naar Nederland. Dan hebben we in totaal bijna 14 maanden door Zuidelijke Afrika getrokken en een goede indruk gekregen van schitterende landen, mensen en dieren In Nederland willen we ToyLa op ons gemak klaar gaan maken voor de overtocht naar Zuid Amerika want ons ook nog steeds enorm trekt. Wanneer??? Dat hebben we nog niet definitief bepaald. Eerst hier verder genieten.
Hier op de camping nog een leerzame ontmoeting met een blanke Zambiaan. Hij probeert de Zambiaanse zwarte bevolking met een educatief programma de dorpshoofden van de dorpjes te leren een andere landbouwmethode toe te gaan passen die veel zinvoller is en op de toekomst gericht. Na 3 maanden al veel meer resultaat dan de manier die nu gebruikt wordt. Dat is veel meer korte termijn planning. Hij is een soort zendeling op landbouwgebied. Hij vertelt ook dat Zambia alle ingrediënten heeft om geen armoe te hoeven lijden maar dat het gewoon verkeerd gebruikt wordt. Maar krijg dat er maar eens uit. Daar geen nog tientallen jaren overheen!
In Chipata de dieseltanks maar weer even volgegooid. Het is zaterdag dus een drukte op straat! En wat denk je in deze stad……naast de 2-baans weg door de stad liepen aan beide kanten van de straat zowel een fietspad- als een looppad! Kan je nagaan hoeveel fietsers hier zijn! Soms helemaal afgeladen lopen de mensen ernaast! Echt een vervoermiddel. Een sportattribuut zoals bij ons is het niet. Maar sporten wel……ga maar eens afgeladen een heuvel op met 1 versnelling. Het valt ons trouwens op de je hier – behalve in Lusaka – weinig mensen met overgewicht ziet zoals bv in Zuid Afrika waar de mensen ook arm zijn. Ook zie je hier de mensen niet roken en drinken. Liquor stores kom je eigenlijk nauwelijks tegen.
De route vandaag was weer helemaal onverhard behalve het laatste stuk (6km) naar de camping. Mooie route en met het afnemen van de hoogtemeters ging de temperatuur omhoog hier op ca. 500m hoogte. We passeren veel typisch Afrikaanse dorpjes met een mix van riet, leem en bakstenen huisjes. Sinds een aantal jaren is deze weg ook geasfalteerd dus in nog geen 1,5 uur rijden wij naar Mfume, een plaatsje net voor de ingang van het park.
Aangezien we hier een aantal dagen willen neerstrijken, dus geen haast hebben , gekozen voor een camping nog net buiten het park. Wij letten op de kleintjes want per dag ben je samen met auto al 75 USD kwijt. Daar ga je dan niet voor IN het park kamperen.
Gekozen voor de Wildllife camping direct aan de Luangwa River waar in deze tijd niet veel water in staat maar waar wel alle dieren komen drinken! Ben benieuwd of dat ook werkelijk voor ons neus gebeurd. Ook worden we gewaarschuwd voor de altijd aanwezige brutale apen en de olifanten en hippos’s die de camping vooral ’s nachts kunnen komen bezoeken. Vers fruit en groente afgeven of zelf in de koelkast bewaren. Anders is het op afstand al te ruiken en dat zouden we niet willen……dieren die op zoek zijn naar…..
Ondanks dat we eigenlijk nog niet in het officiële NP zitten heb je hier toch wel meer het gevoel dat alles in het wild loopt! Geen hekken of zo die een grens aangeven. En dat ondervonden we eigenlijk al direct vandaag.
De borden vanaf de asfaltweg gevolgd naar de camping. Uiteraard onverhard en slingerend door soms wat dood bos met hier en daar wat bomen en struiken. Eerst even verderop aanmelden bij de receptie om vervolgens weer terug te moeten rijden naar onze camping plek aan de rivier. Oh, trouwens…..zei de receptioniste….zijn jullie toevallig op weg hierheen nog 3 leeuwen tegengekomen? Die zijn gespot en moeten hier op 1km vandaan ergens lopen of liggen. Daar hadden we even geen rekening mee gehouden dat er nu al wilde dieren zouden zijn! Ik (Ella) heb nogal eens de gewoonte bij “hoge nood” een pitstop langs de kant van de weg te maken en deze bosjes zouden er uitstekend geschikt voor geweest zijn was het niet dat ik het dit keer kon ophouden tot de toiletten bij de receptie. Zo zie je maar……geluk bij een ongeluk.
Voordat wij naar ons plekje reden dat maar even een stukje verder teruggereden om te kijken of we ze toevallig zouden zien. Ongelofelijk, Harry met zijn scherpe blik had ze ineens in de gaten. 2 leeuwinnen lagen lui onder een boom in de schaduw. Normaal gesproken rij je er zo voorbij maar nu, omdat wij wisten dat ze daar ergens misschien zouden liggen, zagen we ze ook. Echt te gek zeg!!! Meteen kicken!!!
Terug op de camping hadden we inderdaad een geweldige plek aan de rivier vanaf een hoge opstaande oever. Voor ons slingert de rivier met tal van kleine en grote vogels en op de drooggevallen zandvlakte zie je tal van sporen lopen…..... Op het heetst van de dag zie je niet zoveel. Zo af en toe laat een olifant zich even zien, een kudde kudu’s komen even drinken en de springbokjes slurpen af en toe ook wat water naar binnen. De hippo komt of verdwijnt soms in het bos op de andere oever of verdwijnt met op het staart helemaal in het water. Afkoelen is voor iedereen het ultieme gevoel. Ook voor ons! Inmiddels was het ruim 40grd en bloedheet. Maar wat een verademing dat er een zwembadje is. Klein maar fijn zullen we maar zeggen. Bar voor een verkoelend drankje en ligbedjes om gewoon lekker lui te zijn.
Genoten van een mooie zonsondergang en klaargemaakt om in het restaurant te gaan eten. Overdag kan je het pad naar het restaurant wel lopen maar niet als het donker is. Dus we hebben gebruik gemaakt van de luxe haal- en brengservice!
Heerlijk gegeten (beeffilet en kip) en met een miniem streepje maan en honderd miljoen sterren genieten we voor de ToyLa van de zwoele avond vergezeld van trompetterende olifanten, schreeuwende hippo’s, en brullende leeuwen. Het leven is mooi!
Echt vroeg opgestaan om de lange rit naar Chipata te maken! Doordat we voor ons doen eigenlijk steeds vroeg ons bedje induiken is het geen probleem om wakker te worden. Bij het ochtendgloren gaan de oogjes al open!
Ons bekende ritueel (ontbijtje, douche en ieder zijn taak als we gaan verkassen) en dan afrekenen en nog even de laatste mails ophalen voordat we om kwart over 8 gaan rijden. Na ons onverharde pad was daar de T4 Great East Road die we rechtsaf sloegen richting Chipata. Great is een groot woord voor de geasfalteerde 2-baans weg hoor! Maar dit keer geen potholes wat de snelheid er aardig in hield. Al slingerend, op en neer vlogen de kilometers voorbij. Gelukkig op deze route niet veel vrachtverkeer. Wij zijn trouwens niet de enige auto die achterop de deur een sticker heeft met LHD (Left Hand Drive). Hier rijden behoorlijk veel enorme trucks die in Europa/Amerika afgekeurd zijn omdat ze “misschien” niet helemaal meer aan de milieu eisen voldoen rond, met dus ook LHD!
Door de soms hele zware lading gaan ze stapvoets een helling op! Lopen gaat inderdaad sneller. Gaan ze dan naar beneden en maken ze vaart dan houden sommigen de bocht weer niet met als gevolg dat ze op hun zij kantelen en de hele landing in de berm beland. We zijn er toch behoorlijk wat tegengekomen die compleet total los waren. Of…..misschien net als in Nederland beetje te veel afgeleid door hun mobiel? Het lijkt wel of iedereen hier met een mobiel aan het oor geboren is!
We blijven ons verbazen om de Afrikaanse huisjes en dorpjes die we tegenkomen. In het begin ook nog wat baksteenfabriekjes en je ziet inderdaad dat soms het leem of riet plaats heeft gemaakt voor bakstenen muren. Nog wel weer vaak bedekt met riet hoewel je de glimmende zinken golfplaten ook van verre al ziet schitteren.
Om het allemaal landschappelijk mooi te laten zijn en die lelijke zendmasten niet een sieraad in het landschap zijn (maar wel noodzakelijk) zijn er een aantal “vermomd” als palmboom. Boven de boomtoppen uit zie je vanuit de verte dan een enorme palmboom verrijzen. Ja, ja….net echt!!
Hoe meer oostwaarts hoe groener het gaat worden. Dat ziet er in ieder geval een stuk mooier uit. Hoe zou het wel niet zijn in of net na de regentijd! Waar je ook komt overal zie je schooltjes langs de weg. Primary, Secondary telkens maar weer. Je zou bijna zeggen dat de toekomst niet aan het onderwijs ligt. Maar was dat maar zo! Iedereen die naar school gaat moet een uniform dragen en zijn eigen eten meenemen. Dat is dus het grootste probleem. Geld daarvoor is er vaak niet. De primary school gaat vaak nog wel maar het vervolg komt er niet van. Laat staan university! Jammer, want naast gezondheidszorg ligt daar wel de basis.
Vanaf het punt waar we de Luangwa River op de T4 oversteken (bijna op de grens Mozambique) is de weg helemaal als een biljartbal. Oh ja hoor, daar komen de borden waarmee deze weg gesubsidieerd is. Jawel……ook 1 van de 3 financiers is Europa. Na de rivieroversteek is het landschap weer een stuk aantrekkelijker. Behoorlijk heuvelachtig, slingerend door dorpjes leggen we snel vele kilometers af. Al met al is het toch een lange zit, gelukkig in de airco auto! De temperaturen buiten waren al weer behoorlijk opgelopen naar een warme 38 graad.
Tussendoor de klaargemaakte boterhammen opgegeten met een zelfgemaakte cappuccino want het gebrek aan cafeïne was toegeslagen. Je moet wat om dan van je hoofdpijn af te komen. De mensen om je heen zijn hier vriendelijk en we beginnen zo langzamerhand te wennen aan dit deel van Afrika. Waarschijnlijk is binnenkomen bij het drukke, toeristische deel rondom Livingstone niet echt representatief.
Maar na een lange rijdag was daar dan toch Chipata een stad dicht bij de grens naar Malawi en weer westwaarts naar de ingang van het South Luangwa NP waar we morgen naar toe gaan. Maar eerst camping opgezocht Dean Hill View Lodge camping, uiteraard….op een heuvel. Prachtige plek in het groene gras in tropische tuin. Aardige bediening, restaurantje met kleine kaart maar heerlijk visje in wijnsaus op het menu! Gelukkig zorgt de hoogte (ca. 1000m) weer voor wat afkoeling voor de nacht. Morgen rustig aan want dan is het maar een klein stukje. De rit van vandaag tikt toch aan en we duiken moe maar voldaan ons bedje in maar niet voordat we een blik geworpen hebben over de door lichtjes verlichte stad aan onze voeten.
21 oktober 2017 – Chipata – Mfume (South Luangkwa NP) – 143km
Heerlijk uitgeslapen! Wat een rustige nacht. Nu was het ook niet druk omdat wij de enige gasten op de camping waren. Alleen in de lodge waren een aantal gasten.
Op ons gemak ontbeten, lekkere van een frisse douche genoten en beetje plannen gemaakt hoe nu verder na het park. Gisteren hadden we trouwens ineens problemen met de omvormer. We hadden dus geen stroom om onze apparaten op laden. Vreemd, genoeg zonnecellen op het dak dus even geen idee. In restaurant onder het eten gelukkig wel eea kunnen opladen maar dit is lastig met al die apparaten die steeds voeding nodig hebben.
Ineens had ik (Ella) en helder idee. Gisteren waarschijnlijk te moe om na te denken. We hebben een schakelkastje van de zonnepanelen om zowel de auto accu als de huishoudaccu’s te kunnen laden. Vreemd…..als je de schakelaar omzette naar huishoudaccu’s gaf hij veel te weinig vermogen aan. Vandaar dat de omvormer het ook niet deed. Dus vanmorgen schakelaartje omlaag dwz de huishoudaccu’s werden weer opgeladen en je zag het voltage steeds verder omhoog gaan! Yess…….na het bereiken van de 11,0 amp was de omvormer ook weer in werking! Waarschijnlijk gisteren te moe om onze grijze hersencellen goed te laten werken.
We staan nu toch weer in tweestrijd of we Malawi wel of niet doen. We staan zowat aan de grens en om dan niet het land te gaan bezoeken is ook weer wat. We, maar vooral Harry, moet met deze temperaturen vooral zijn drinkgedrag in de gaten houden. Klinkt goed zou je zeggen! Maar door de hoge temperaturen en de droge lucht is het zo moeilijk een juiste vochtbalans te krijgen en dat geeft bij Harry dan snel blaasproblemen en moet hij meer katheteriseren. Het is niet anders. Vervelend maar als je dan weer ziet wat je er voor terugkrijgt om dit te kunnen doen en op welke plekken we komen is het ook weer fantastisch en geeft dat je weer energie. De maanden oktober en november, net voor de regentijd zijn inderdaad warm….erg warm. Tot nu toe, omdat de nachten behoorlijk afkoelen goed te doen.
Maar we hebben al wel definitief beslist dat we niet een jaar of meer hier in Afrika met de ToyLa willen blijven. In december laten we hem nog een keer in Windhoek achter om medio februari nog ca. 6 weken terug te gaan. Dan rijden we vanuit Windhoek terug naar Zuid Afrika om ToyLa bij African Overlanders af te geven om begin april 2018 weer terug te laten verschepen naar Nederland. Dan hebben we in totaal bijna 14 maanden door Zuidelijke Afrika getrokken en een goede indruk gekregen van schitterende landen, mensen en dieren In Nederland willen we ToyLa op ons gemak klaar gaan maken voor de overtocht naar Zuid Amerika want ons ook nog steeds enorm trekt. Wanneer??? Dat hebben we nog niet definitief bepaald. Eerst hier verder genieten.
Hier op de camping nog een leerzame ontmoeting met een blanke Zambiaan. Hij probeert de Zambiaanse zwarte bevolking met een educatief programma de dorpshoofden van de dorpjes te leren een andere landbouwmethode toe te gaan passen die veel zinvoller is en op de toekomst gericht. Na 3 maanden al veel meer resultaat dan de manier die nu gebruikt wordt. Dat is veel meer korte termijn planning. Hij is een soort zendeling op landbouwgebied. Hij vertelt ook dat Zambia alle ingrediënten heeft om geen armoe te hoeven lijden maar dat het gewoon verkeerd gebruikt wordt. Maar krijg dat er maar eens uit. Daar geen nog tientallen jaren overheen!
In Chipata de dieseltanks maar weer even volgegooid. Het is zaterdag dus een drukte op straat! En wat denk je in deze stad……naast de 2-baans weg door de stad liepen aan beide kanten van de straat zowel een fietspad- als een looppad! Kan je nagaan hoeveel fietsers hier zijn! Soms helemaal afgeladen lopen de mensen ernaast! Echt een vervoermiddel. Een sportattribuut zoals bij ons is het niet. Maar sporten wel……ga maar eens afgeladen een heuvel op met 1 versnelling. Het valt ons trouwens op de je hier – behalve in Lusaka – weinig mensen met overgewicht ziet zoals bv in Zuid Afrika waar de mensen ook arm zijn. Ook zie je hier de mensen niet roken en drinken. Liquor stores kom je eigenlijk nauwelijks tegen.
De route vandaag was weer helemaal onverhard behalve het laatste stuk (6km) naar de camping. Mooie route en met het afnemen van de hoogtemeters ging de temperatuur omhoog hier op ca. 500m hoogte. We passeren veel typisch Afrikaanse dorpjes met een mix van riet, leem en bakstenen huisjes. Sinds een aantal jaren is deze weg ook geasfalteerd dus in nog geen 1,5 uur rijden wij naar Mfume, een plaatsje net voor de ingang van het park.
Aangezien we hier een aantal dagen willen neerstrijken, dus geen haast hebben , gekozen voor een camping nog net buiten het park. Wij letten op de kleintjes want per dag ben je samen met auto al 75 USD kwijt. Daar ga je dan niet voor IN het park kamperen.
Gekozen voor de Wildllife camping direct aan de Luangwa River waar in deze tijd niet veel water in staat maar waar wel alle dieren komen drinken! Ben benieuwd of dat ook werkelijk voor ons neus gebeurd. Ook worden we gewaarschuwd voor de altijd aanwezige brutale apen en de olifanten en hippos’s die de camping vooral ’s nachts kunnen komen bezoeken. Vers fruit en groente afgeven of zelf in de koelkast bewaren. Anders is het op afstand al te ruiken en dat zouden we niet willen……dieren die op zoek zijn naar…..
Ondanks dat we eigenlijk nog niet in het officiële NP zitten heb je hier toch wel meer het gevoel dat alles in het wild loopt! Geen hekken of zo die een grens aangeven. En dat ondervonden we eigenlijk al direct vandaag.
De borden vanaf de asfaltweg gevolgd naar de camping. Uiteraard onverhard en slingerend door soms wat dood bos met hier en daar wat bomen en struiken. Eerst even verderop aanmelden bij de receptie om vervolgens weer terug te moeten rijden naar onze camping plek aan de rivier. Oh, trouwens…..zei de receptioniste….zijn jullie toevallig op weg hierheen nog 3 leeuwen tegengekomen? Die zijn gespot en moeten hier op 1km vandaan ergens lopen of liggen. Daar hadden we even geen rekening mee gehouden dat er nu al wilde dieren zouden zijn! Ik (Ella) heb nogal eens de gewoonte bij “hoge nood” een pitstop langs de kant van de weg te maken en deze bosjes zouden er uitstekend geschikt voor geweest zijn was het niet dat ik het dit keer kon ophouden tot de toiletten bij de receptie. Zo zie je maar……geluk bij een ongeluk.
Voordat wij naar ons plekje reden dat maar even een stukje verder teruggereden om te kijken of we ze toevallig zouden zien. Ongelofelijk, Harry met zijn scherpe blik had ze ineens in de gaten. 2 leeuwinnen lagen lui onder een boom in de schaduw. Normaal gesproken rij je er zo voorbij maar nu, omdat wij wisten dat ze daar ergens misschien zouden liggen, zagen we ze ook. Echt te gek zeg!!! Meteen kicken!!!
Terug op de camping hadden we inderdaad een geweldige plek aan de rivier vanaf een hoge opstaande oever. Voor ons slingert de rivier met tal van kleine en grote vogels en op de drooggevallen zandvlakte zie je tal van sporen lopen…..... Op het heetst van de dag zie je niet zoveel. Zo af en toe laat een olifant zich even zien, een kudde kudu’s komen even drinken en de springbokjes slurpen af en toe ook wat water naar binnen. De hippo komt of verdwijnt soms in het bos op de andere oever of verdwijnt met op het staart helemaal in het water. Afkoelen is voor iedereen het ultieme gevoel. Ook voor ons! Inmiddels was het ruim 40grd en bloedheet. Maar wat een verademing dat er een zwembadje is. Klein maar fijn zullen we maar zeggen. Bar voor een verkoelend drankje en ligbedjes om gewoon lekker lui te zijn.
Genoten van een mooie zonsondergang en klaargemaakt om in het restaurant te gaan eten. Overdag kan je het pad naar het restaurant wel lopen maar niet als het donker is. Dus we hebben gebruik gemaakt van de luxe haal- en brengservice!
Heerlijk gegeten (beeffilet en kip) en met een miniem streepje maan en honderd miljoen sterren genieten we voor de ToyLa van de zwoele avond vergezeld van trompetterende olifanten, schreeuwende hippo’s, en brullende leeuwen. Het leven is mooi!
22 oktober 2017 – Mfume (South Luangwa NP) – rustdag
Voor het eerst echt een warme nacht! Steeds kletsnat wakker als je al kon slapen!!! Beetje teveel van het goede. Zelfs de mensen die hier wonen hebben het er ook over dat het wel extreem warm is in deze tijd. Ook de geluiden die de hele nacht doorgaan! Volgens ons maken de olifanten en de hippo’s wel het meeste kabaal! Gespetter in het water lijkt wel heel dichtbij. Maar bijzonder is het wel.
Al vroeg weer wakker en besloten vandaag nog niet het park in te gaan. Een echte rustdag zullen we maar zeggen. Wat huishoudelijk werk, mijn eigen landingsbaan wegwerken (lees = haaruitgroei), laptopwerk, fotowerk, leeswerk en voordat je het weet zit je al weer aan de koffie. Onze Duitse buurman van een paar plekken verderop komt nog even gedag zeggen en vertelt dat Malawi zeker de moeite waard is om te bezoeken. Groener en minder heet. Vooral dat laatste spreekt ons wel aan. Hij woont daar in de hoofdstad Lilongwo met zijn vrouw en 3 kinderen en heeft 2 vrienden op bezoek en rijden naar een week vakantie weer terug naar huis. Hij is daar kinderarts in een ziekenhuis en vertelt ons daar eea over. Hij heeft in verschillende Afrikaanse landen al gewerkt en nu sinds 1,5 jaar in de hoofdstad van Malawi. Het sterftecijfer onder de kinderen tot 12 jaar is nog altijd schrikbarend hoog ,3-5 per dag, alleen al in het ziekenhuis, al is het een stuk beter dan 10 jaar geleden. Toen waren het wel 15 kinderen per dag. Hij werkt op een afdeling waar 100 kinderbedjes staan maar waar 600 kinderen liggen. Gewoon 6 op een rij in 1 bed! Dan de ouders er vaak nog bij om ze bij te staan en dan heb je wel een idee hoe het daar aan toe gaat. Maar er worden stappen vooruit gemaakt al gaat het nooit snel genoeg. Wij hebben hun adres nog gekregen met uitnodiging om als we zin hadden bij hun langs te komen. Tuin groot genoeg als campingplek om ToyLa neer te zetten. Ook altijd welkom om een bezoek te brengen aan het ziekenhuis.
Vanaf onze prachtige plek op de camping zaten we eersterangs om de dieren zo af en toe voorbij te zien komen. Niet echt in grote getalen want ook voor hen is het gewoon te warm om te bewegen. Dit keer wat hippo’s, veel soorten bokjes en zowaar een drietal giraffes. Het blijft bijzonder om mee te maken.
’s Middags lekker onderuit wat lezen en Harry heeft nog wat mini-baantjes getrokken in het zwembad. Maar het zorgde wel voor wat afkoeling. Gelukkig dreven er vanmiddag van die pluizige witte wolken door de blauwe lucht! Hoera……wat schaduw! Een genot. De hele dag lekker onder ons eigen privé prieel!
Thomas de groenteman kwam ook nog langs op zijn fiets! Vanuit het dorp fietst hij langs campings om zijn groente aan de man te brengen. Een super aardige vent en die verdient wel wat. Omdat we toch van plan waren zelf te koken hebben we verse boontjes en wortels gekocht. Hij helemaal blij! Is het trouwens niet bang voor de wilde beesten zo op de fiets? Hij komt toch ook in de buurt waar de leeuwen gespot waren? Nee hoor, gewoon niet stoppen en vooral al wat geluid maken. Zijn ze bang….. ja, ja…..hij liever dan wij!
Dus we hebben nu net lekker gegeten! Inclusief een lekkere stroganof saus en rijst. Echt niet elke dag uit eten! Nu komt er gelukkig een lekker windje en we hopen dat het vannacht wat meer af gaat koelen. We gaan in ieder geval morgenochtend vroeg het park in. Om 5 uur opstaan want op 6 uur gaan de hekken open. Gek idee – hekken – volgens mij loopt het wild hier gewoon vanzelf in en uit het park zonder afrastering. Het zal wel de POORT zijn waar je moet betalen!!! We zullen zien.
Nu even van de avond en de aanzwellende geluiden genieten………
23 oktober 2017 –rustdag - South Luangwa NP – 87km
Dat was een spannend begin van de nacht! Op tijd bed opgezocht en net voordat we naar binnen zouden gaan keken we nog even naar beneden naar de rivier. Harry schijnt met zaklantaarn en wie kijken daar omhoog net beneden ons? Een aantal olifanten op een paar meter lager!!! Dat is even schrikken. Gelukkig aan onze kant heel steil dus naar boven komen doen ze in ieder geval HIER niet!
We lagen net inclusief de geluiden die van beneden kwamen toen we weer geschuifel om ons heen hoorden. Doordat alle tentflappen omlaag zijn voor de warmte hadden vanuit ons bed eerste klas uitzicht op…….moeder en dochter (of zoon) olifant! Liepen rustig over de camping te kijken of er nog wat te eten was! Op nog geen 5 meter liepen ze rustig langs ons heen. Wij ook rustig……echt niet hoor! Je bent het helemaal niet gewend en de weet maar nooit. Gelukkig bleven ze niet lang hangen en verdwenen de nacht in.
Ook deze nacht was het weer peentjes zweten! We drinken ons helemaal vol!!! Maar ja, je loopt ook met bakken leeg.
Om 5 uur liep de wekker af! Al licht! Ontbijtje en snel weg om naar de Main Gate van het South Luangwa NP te gaan, hier 6 km vandaan.
We waren nog geen 100m van de camping af gereden of daar stonden de eerste giraffes al gevolgd door een aantal olifanten verderop. Hoezo Wildlife Camp??? Daar hoef je het park niet voor in.
Na betaling van 75 USD (2 x entree en 1 entree voor ToyLa) mochten wij erin. Het blijft toch altijd genieten van al die wilde dieren die rondlopen. Gelukkig viel de warmte de eerste uren nog wel mee dus we zagen gelukkig veel olifanten, giraffes, hippo’s, krokodillen, springbokken, reebokken, kudu’s, aardvarkens, zebra’s enz. Helaas geen leeuwen of luipaarden. Je kan niet alles hebben. Mooie routes gereden door toch redelijk groen park. Inderdaad bijna geen water alleen een stroompje van de grote Luangwa River. Daar moeten de dieren het nog even mee doen voordat de regentijd begint en alles weer vol loopt met water!!
Goed berijdbare paden en minder “verkeer” dan in bv Etosha of Kruger. Hier komen beduidend minder toeristen.
Rond een uur of 11 was het al weer ruim boven de 30 graden en merkte je ook dat je minder dieren ging zien. Wij vonden het ook wel genoeg. Best een vermoeiende bezigheid dat turen en zoeken naar wild.
Op naar de camping maar niet voordat we voor de afslag die wij moesten nemen een aardige shop & coffee zagen. Precies wat voor ons want de cappuccino was daar geweldig. Precies op het juiste moment. Heerlijk buiten op het terras genoten van zelfs ieder 2 heerlijke koppen.
Begin van de middag weer op de camping en was het zo warm dat we niet anders konden doen dan relaxen! Ons prutje van gisteren wat we over hadden opgewarmd als middagmaal en vanavond een lekkere boterham. Heerlijk gezwommen, naar de dieren gekeken die kwamen drinken en opnieuw een prachtige zonsondergang. Echt op z’n Afrikaans…..bloedrood.
Oh ja……hier op de camping zijn ze milieu vriendelijk bezig. Een afgesloten hok waar 2 afvalbakken instaan. Gesloten omdat ze anders geplunderd worden door de wilde dieren (oa de apen) en gescheiden omdat het zo moet. Komen ze vandaag het afval ophalen en wat denk je….. de 2 bakken gaan in één grote container die op de auto staat. Logisch toch???
Morgen gaan we weer verder! Nu even nagenieten van de speciale dag. Ik denk dat het pas thuis tot je door gaat dringen dat het toch niet normaal is dat je hier aan de rivier zit en tegen elkaar zegt; oh kijk, daar loopt een olifant, of daar komt net weer een hippo aan. De giraffes en de springbokken die komen drinken. Ga zo maar door. Te gek hoor.
24 oktober2017 – South Luangwa NP - Chipata – 138km
Omdat het vandaag toch maar een relatief korte afstand is hebben we rustig aan gedaan. Vannacht ondanks warmte toch redelijk goed geslapen. Je gaat ook wennen aan al die dierengeluiden ’s nachts. We gaan er ’s avond vroeg in maar komen er ’s morgens ook weer vroeg uit. Na 6 uur begint iedereen te ontwaken en is het gewoon druk op de camping!
Vanmorgen was geweldig! Daar zit je dan aan het ontbijt in het mooie ochtendlicht en komen er 7 olifanten uit de bush aan onze kant! Lopen dan door het ondiepe water van de rivier, drinken zich vol en stappen rustig en bedaard over de droge rivierbedding naar de andere kant en duiken daar ook weer de schaduwrijke bush in. Zo wil je toch wel de dag beginnen!!!! Hier en daar staan ook nog wat springbokjes te eten en drinken en de vroege vogels maken al weer een kabaal van jewelste!
We nemen afscheid van onze Duitse buren Doro en Marc die in een Landrover rijden. Ook overlanders. Zijn vanuit Europa in de laatste 3 jaar naar Namibië gereden. Ook staat er nog een andere Duitser die woont in Oman, werkt in Afrika en hier nu ook met zijn eigen auto rondrijdt. We wisselen visitekaartjes uit, geven elkaar nog tips mooie plekken, campings, landen enz. Altijd handig.
Langzaam starten we verder op en dan bij de receptie af te rekenen, mails te checken en wat berichtjes de wereld in te sturen.
Dan rijden we weer weg naar onze volgende bestemming maar niet voordat we een overheerlijke cappuccino gedronken hebben bij het gisteren ontdekte Shop & Coffee cafe! Weet heet…..niet 1 maar 2 mokken! Dachten we rustig te zitten kwam de Nederlandse groep toeristen ook koffie drinken. In Lusaka hebben zij elkaar ontmoet op de camping Pioneer waar wij ook stonden. Zij maken een rondreis van 18 dagen door Zambia. Even weer wat informatie gedeeld en toen was het weer rustig.
Het was overal zooooo rustig en wat bleek. Vandaag Independence Day Zambia. In 1965 heeft het zich definitief afgescheiden van Engeland. En dat moet gevierd worden. In de dorpjes waar we langskwamen was het rustig. Alles winkeltjes waren dicht en soms werd er een klein feestje gehouden.
Onderweg kwamen we nog een klein fabriekje waar door de lokale bevolking allerlei textiel bewerkt wordt. Het hele proces doen ze zelf. Normaal gesproken werken er wel 90 mensen maar door de vrije dag waren er maar een paar aanwezig. De meeste artikelen die hier gemaakt worden zijn voor export naar andere (Afrikaanse) landen.
Hier was ook een klein restaurant dus een klein hapje als lunch ging er wel in.
Terwijl wij weer langzaam hoogte wonnen ging de temperatuur gestaag wat stapjes naar beneden. Dat we 35 grd al een verademing zouden vinden. Maar met een lekkere frisse wind erbij was het zo veel fijner dat de hitte van de afgelopen dagen.
Rond een uur of half 3 streken we weer neer op onze fijne camping op de heuvel in Chipata. In de tropische tuin is het heerlijk bijkomen. Later komen er nog wat andere campinggasten en weer worden er weer tips uitgewisseld van campings die beslist te moeite waard zijn in Malawi. Morgen blijven we hier nog een dagje en zullen een poging wagen om ieder geval wat tekst op de website te plaatsen. Voor foto’s zal het wel moeilijk gaan worden. We zullen zien. We eten een hapje in het restaurant, spreken met een Belg die hier na zijn studie is blijven hangen en hier werkt voor kost en inwoning en misschien een boterham wil gaan verdienen als gids voor kleine groepjes toeristen.
Met zus Jolanda nog even moeizaam een whatsapp gesprek gehad. Haar ziekte van Crohn is behoorlijk aan het opvlammen en met de huidige medicijnen krijgen de specialisten het gewoon niet onder controle. Veel pijn. Nu op andere en veel meer medicijnen overstappen en kijken wat dat gaat doen. Niet leuk allemaal. Op zo’n moment zou je even thuis willen zijn om een dikke knuffel te geven. Ook dan beseffen wij weer hoe belangrijk gezondheid is. De kunst is dan weer wel om dat halfvolle glas te blijven zien, al valt dat niet altijd mee.
Maar als wij dan zoals vanmorgen samen met de olifanten ontbijten nemen we de ongemakken van Harry even op de koop toe. Dit maakt dan weer veel goed.
Onder een heldere sterrenhemel met een heerlijk koel windje genieten we na van deze dag en duiken opnieuw niet te laat ons koele bedje in.
Voor het eerst echt een warme nacht! Steeds kletsnat wakker als je al kon slapen!!! Beetje teveel van het goede. Zelfs de mensen die hier wonen hebben het er ook over dat het wel extreem warm is in deze tijd. Ook de geluiden die de hele nacht doorgaan! Volgens ons maken de olifanten en de hippo’s wel het meeste kabaal! Gespetter in het water lijkt wel heel dichtbij. Maar bijzonder is het wel.
Al vroeg weer wakker en besloten vandaag nog niet het park in te gaan. Een echte rustdag zullen we maar zeggen. Wat huishoudelijk werk, mijn eigen landingsbaan wegwerken (lees = haaruitgroei), laptopwerk, fotowerk, leeswerk en voordat je het weet zit je al weer aan de koffie. Onze Duitse buurman van een paar plekken verderop komt nog even gedag zeggen en vertelt dat Malawi zeker de moeite waard is om te bezoeken. Groener en minder heet. Vooral dat laatste spreekt ons wel aan. Hij woont daar in de hoofdstad Lilongwo met zijn vrouw en 3 kinderen en heeft 2 vrienden op bezoek en rijden naar een week vakantie weer terug naar huis. Hij is daar kinderarts in een ziekenhuis en vertelt ons daar eea over. Hij heeft in verschillende Afrikaanse landen al gewerkt en nu sinds 1,5 jaar in de hoofdstad van Malawi. Het sterftecijfer onder de kinderen tot 12 jaar is nog altijd schrikbarend hoog ,3-5 per dag, alleen al in het ziekenhuis, al is het een stuk beter dan 10 jaar geleden. Toen waren het wel 15 kinderen per dag. Hij werkt op een afdeling waar 100 kinderbedjes staan maar waar 600 kinderen liggen. Gewoon 6 op een rij in 1 bed! Dan de ouders er vaak nog bij om ze bij te staan en dan heb je wel een idee hoe het daar aan toe gaat. Maar er worden stappen vooruit gemaakt al gaat het nooit snel genoeg. Wij hebben hun adres nog gekregen met uitnodiging om als we zin hadden bij hun langs te komen. Tuin groot genoeg als campingplek om ToyLa neer te zetten. Ook altijd welkom om een bezoek te brengen aan het ziekenhuis.
Vanaf onze prachtige plek op de camping zaten we eersterangs om de dieren zo af en toe voorbij te zien komen. Niet echt in grote getalen want ook voor hen is het gewoon te warm om te bewegen. Dit keer wat hippo’s, veel soorten bokjes en zowaar een drietal giraffes. Het blijft bijzonder om mee te maken.
’s Middags lekker onderuit wat lezen en Harry heeft nog wat mini-baantjes getrokken in het zwembad. Maar het zorgde wel voor wat afkoeling. Gelukkig dreven er vanmiddag van die pluizige witte wolken door de blauwe lucht! Hoera……wat schaduw! Een genot. De hele dag lekker onder ons eigen privé prieel!
Thomas de groenteman kwam ook nog langs op zijn fiets! Vanuit het dorp fietst hij langs campings om zijn groente aan de man te brengen. Een super aardige vent en die verdient wel wat. Omdat we toch van plan waren zelf te koken hebben we verse boontjes en wortels gekocht. Hij helemaal blij! Is het trouwens niet bang voor de wilde beesten zo op de fiets? Hij komt toch ook in de buurt waar de leeuwen gespot waren? Nee hoor, gewoon niet stoppen en vooral al wat geluid maken. Zijn ze bang….. ja, ja…..hij liever dan wij!
Dus we hebben nu net lekker gegeten! Inclusief een lekkere stroganof saus en rijst. Echt niet elke dag uit eten! Nu komt er gelukkig een lekker windje en we hopen dat het vannacht wat meer af gaat koelen. We gaan in ieder geval morgenochtend vroeg het park in. Om 5 uur opstaan want op 6 uur gaan de hekken open. Gek idee – hekken – volgens mij loopt het wild hier gewoon vanzelf in en uit het park zonder afrastering. Het zal wel de POORT zijn waar je moet betalen!!! We zullen zien.
Nu even van de avond en de aanzwellende geluiden genieten………
23 oktober 2017 –rustdag - South Luangwa NP – 87km
Dat was een spannend begin van de nacht! Op tijd bed opgezocht en net voordat we naar binnen zouden gaan keken we nog even naar beneden naar de rivier. Harry schijnt met zaklantaarn en wie kijken daar omhoog net beneden ons? Een aantal olifanten op een paar meter lager!!! Dat is even schrikken. Gelukkig aan onze kant heel steil dus naar boven komen doen ze in ieder geval HIER niet!
We lagen net inclusief de geluiden die van beneden kwamen toen we weer geschuifel om ons heen hoorden. Doordat alle tentflappen omlaag zijn voor de warmte hadden vanuit ons bed eerste klas uitzicht op…….moeder en dochter (of zoon) olifant! Liepen rustig over de camping te kijken of er nog wat te eten was! Op nog geen 5 meter liepen ze rustig langs ons heen. Wij ook rustig……echt niet hoor! Je bent het helemaal niet gewend en de weet maar nooit. Gelukkig bleven ze niet lang hangen en verdwenen de nacht in.
Ook deze nacht was het weer peentjes zweten! We drinken ons helemaal vol!!! Maar ja, je loopt ook met bakken leeg.
Om 5 uur liep de wekker af! Al licht! Ontbijtje en snel weg om naar de Main Gate van het South Luangwa NP te gaan, hier 6 km vandaan.
We waren nog geen 100m van de camping af gereden of daar stonden de eerste giraffes al gevolgd door een aantal olifanten verderop. Hoezo Wildlife Camp??? Daar hoef je het park niet voor in.
Na betaling van 75 USD (2 x entree en 1 entree voor ToyLa) mochten wij erin. Het blijft toch altijd genieten van al die wilde dieren die rondlopen. Gelukkig viel de warmte de eerste uren nog wel mee dus we zagen gelukkig veel olifanten, giraffes, hippo’s, krokodillen, springbokken, reebokken, kudu’s, aardvarkens, zebra’s enz. Helaas geen leeuwen of luipaarden. Je kan niet alles hebben. Mooie routes gereden door toch redelijk groen park. Inderdaad bijna geen water alleen een stroompje van de grote Luangwa River. Daar moeten de dieren het nog even mee doen voordat de regentijd begint en alles weer vol loopt met water!!
Goed berijdbare paden en minder “verkeer” dan in bv Etosha of Kruger. Hier komen beduidend minder toeristen.
Rond een uur of 11 was het al weer ruim boven de 30 graden en merkte je ook dat je minder dieren ging zien. Wij vonden het ook wel genoeg. Best een vermoeiende bezigheid dat turen en zoeken naar wild.
Op naar de camping maar niet voordat we voor de afslag die wij moesten nemen een aardige shop & coffee zagen. Precies wat voor ons want de cappuccino was daar geweldig. Precies op het juiste moment. Heerlijk buiten op het terras genoten van zelfs ieder 2 heerlijke koppen.
Begin van de middag weer op de camping en was het zo warm dat we niet anders konden doen dan relaxen! Ons prutje van gisteren wat we over hadden opgewarmd als middagmaal en vanavond een lekkere boterham. Heerlijk gezwommen, naar de dieren gekeken die kwamen drinken en opnieuw een prachtige zonsondergang. Echt op z’n Afrikaans…..bloedrood.
Oh ja……hier op de camping zijn ze milieu vriendelijk bezig. Een afgesloten hok waar 2 afvalbakken instaan. Gesloten omdat ze anders geplunderd worden door de wilde dieren (oa de apen) en gescheiden omdat het zo moet. Komen ze vandaag het afval ophalen en wat denk je….. de 2 bakken gaan in één grote container die op de auto staat. Logisch toch???
Morgen gaan we weer verder! Nu even nagenieten van de speciale dag. Ik denk dat het pas thuis tot je door gaat dringen dat het toch niet normaal is dat je hier aan de rivier zit en tegen elkaar zegt; oh kijk, daar loopt een olifant, of daar komt net weer een hippo aan. De giraffes en de springbokken die komen drinken. Ga zo maar door. Te gek hoor.
24 oktober2017 – South Luangwa NP - Chipata – 138km
Omdat het vandaag toch maar een relatief korte afstand is hebben we rustig aan gedaan. Vannacht ondanks warmte toch redelijk goed geslapen. Je gaat ook wennen aan al die dierengeluiden ’s nachts. We gaan er ’s avond vroeg in maar komen er ’s morgens ook weer vroeg uit. Na 6 uur begint iedereen te ontwaken en is het gewoon druk op de camping!
Vanmorgen was geweldig! Daar zit je dan aan het ontbijt in het mooie ochtendlicht en komen er 7 olifanten uit de bush aan onze kant! Lopen dan door het ondiepe water van de rivier, drinken zich vol en stappen rustig en bedaard over de droge rivierbedding naar de andere kant en duiken daar ook weer de schaduwrijke bush in. Zo wil je toch wel de dag beginnen!!!! Hier en daar staan ook nog wat springbokjes te eten en drinken en de vroege vogels maken al weer een kabaal van jewelste!
We nemen afscheid van onze Duitse buren Doro en Marc die in een Landrover rijden. Ook overlanders. Zijn vanuit Europa in de laatste 3 jaar naar Namibië gereden. Ook staat er nog een andere Duitser die woont in Oman, werkt in Afrika en hier nu ook met zijn eigen auto rondrijdt. We wisselen visitekaartjes uit, geven elkaar nog tips mooie plekken, campings, landen enz. Altijd handig.
Langzaam starten we verder op en dan bij de receptie af te rekenen, mails te checken en wat berichtjes de wereld in te sturen.
Dan rijden we weer weg naar onze volgende bestemming maar niet voordat we een overheerlijke cappuccino gedronken hebben bij het gisteren ontdekte Shop & Coffee cafe! Weet heet…..niet 1 maar 2 mokken! Dachten we rustig te zitten kwam de Nederlandse groep toeristen ook koffie drinken. In Lusaka hebben zij elkaar ontmoet op de camping Pioneer waar wij ook stonden. Zij maken een rondreis van 18 dagen door Zambia. Even weer wat informatie gedeeld en toen was het weer rustig.
Het was overal zooooo rustig en wat bleek. Vandaag Independence Day Zambia. In 1965 heeft het zich definitief afgescheiden van Engeland. En dat moet gevierd worden. In de dorpjes waar we langskwamen was het rustig. Alles winkeltjes waren dicht en soms werd er een klein feestje gehouden.
Onderweg kwamen we nog een klein fabriekje waar door de lokale bevolking allerlei textiel bewerkt wordt. Het hele proces doen ze zelf. Normaal gesproken werken er wel 90 mensen maar door de vrije dag waren er maar een paar aanwezig. De meeste artikelen die hier gemaakt worden zijn voor export naar andere (Afrikaanse) landen.
Hier was ook een klein restaurant dus een klein hapje als lunch ging er wel in.
Terwijl wij weer langzaam hoogte wonnen ging de temperatuur gestaag wat stapjes naar beneden. Dat we 35 grd al een verademing zouden vinden. Maar met een lekkere frisse wind erbij was het zo veel fijner dat de hitte van de afgelopen dagen.
Rond een uur of half 3 streken we weer neer op onze fijne camping op de heuvel in Chipata. In de tropische tuin is het heerlijk bijkomen. Later komen er nog wat andere campinggasten en weer worden er weer tips uitgewisseld van campings die beslist te moeite waard zijn in Malawi. Morgen blijven we hier nog een dagje en zullen een poging wagen om ieder geval wat tekst op de website te plaatsen. Voor foto’s zal het wel moeilijk gaan worden. We zullen zien. We eten een hapje in het restaurant, spreken met een Belg die hier na zijn studie is blijven hangen en hier werkt voor kost en inwoning en misschien een boterham wil gaan verdienen als gids voor kleine groepjes toeristen.
Met zus Jolanda nog even moeizaam een whatsapp gesprek gehad. Haar ziekte van Crohn is behoorlijk aan het opvlammen en met de huidige medicijnen krijgen de specialisten het gewoon niet onder controle. Veel pijn. Nu op andere en veel meer medicijnen overstappen en kijken wat dat gaat doen. Niet leuk allemaal. Op zo’n moment zou je even thuis willen zijn om een dikke knuffel te geven. Ook dan beseffen wij weer hoe belangrijk gezondheid is. De kunst is dan weer wel om dat halfvolle glas te blijven zien, al valt dat niet altijd mee.
Maar als wij dan zoals vanmorgen samen met de olifanten ontbijten nemen we de ongemakken van Harry even op de koop toe. Dit maakt dan weer veel goed.
Onder een heldere sterrenhemel met een heerlijk koel windje genieten we na van deze dag en duiken opnieuw niet te laat ons koele bedje in.
25 oktober 2017 – Chipata – rustdag
Een drukke dag! Hoe betrekkelijk is dat! Maar op gemak ontbijtje naar binnen gewerkt en dan wordt het gewoon een werkdag! Huisje beetje poetsen (lang leve zo’n kleine ruimte), handwasje doen en jawel, laatste reisverslagen maken voordat er een poging gedaan gaat worden om de website weer bij te werken.
Ieder zijn ding! Harry ligt onder de auto en bij elke band zie ik steeds 2 benen er onderuit komen. Op zijn tijd moet de onderkant ook geïnspecteerd worden. Ondertussen wordt Harry smeriger en smeriger en gutst het water als een waterval van zijn hoofd naar beneden. Er tegenaan drinken is bijna niet te doen!
Bij een poging het reservewiel eronderuit te halen om dit nog maar eens te “oefenen” lukt het van geen kant. Jemig……. Ooit thuis gedaan en toen ging het wel. Op de één of andere manier krijgt Harry de sleutel om hem los te draaien er niet meer tussen. Op de camping wat gereedschap (vijl) geleend maar dat lukte niet. Onze taken dus verdeeld. Na de lunch ging in bij de bar/restaurant zitten om verslagen en foto’s te plaatsen en Harry ging naar de stad op zoek naar een garage.
Bij mij lukte het allemaal prima! Verslagen waren zo geplaatst en voor de foto’s was behoorlijk wat geduld vereist. Gewoon tijd uitzitten…….
Ondertussen duurde het toch wel lang voordat Harry eindelijk terug was. Gelukkig zijn oude kloffie aangehouden want wat zag hij eruit!!!! Bij de garage – wat meer leek op een sloopbedrijf kwamen ze met 5 man al aangelopen om te helpen. Lekker handig zonder brug en zonder…..krik! Gelukkig hebben we die zelf.
Maar na bijna 3 uur ploeteren, slijpen en vijlen (grotere opening gemaakt om sleutel bij reservewiel te krijgen) was het dan zover! Wiel ging er netjes af. Pas na de 2e poging dan wel. Niet alleen de jongens van de garage lagen onder de auto maar Harry deed gezellig mee. De rekening viel gelukkig mee…….200 kwatcha – bijna 18 euro!
Doodmoe kwam hij weer terug op de camping en helemaal leeggelopen! Vocht wel te verstaan. Je zou op zo’n middag echt veel meer moeten drinken….. want het gevolg hoefde niet lang op zich te laten wachten.
Na een verkwikkende douche en weer een schone man zijn wij ’s avonds het restaurant op de camping maar ingedoken. Een vruchtbare dag maar of het nu een rustdag was???? Wel voldaan……
Nu proberen lekker te slapen en morgen de grens over naar Malawi!
26 oktober 2017 – Chipata – rustdag
Foute boel……. Het was weer een nacht met blaaspijn en dus niet kunnen slapen. Het was eigenlijk wel te verwachten want als je te weinig drinkt dan is de urine weer veel te sterk met als gevolg soort blaasontsteking. Dan wordt je al weer moe wakker en dan denk je vanzelf….gewoon hier blijven en een echte verplichte rustdag houden.
Dus na ontbijt stoelen in de relaxstand, boekje erbij en liters water wegwerken. Door de droge warmte en de wind merk je te laat dat je uitdroogt. Voor mij minder van belang dan voor Harry. Nog even mail naar uroloog om te overleggen wat te doen. Hopelijk snel antwoord.
In de tropische tuin, in de schaduw van de bomen uiteindelijk een lekkere relaxte dag gehad. Door de paracetamol was pijn in ieder geval minder en konden we toch genieten. In principe morgen de grens over als de nacht dit keer goed zal zijn.
De warmte van 36 grd maakt je wel vermoeiender dan normale temperaturen. Dan is rijden een betere optie in een airco auto! Morgen hopelijk weer verder. Voor het gemak maar een lekker visje in het restaurant gegeten. Morgen weer zelf koken hebben we besloten.
Een drukke dag! Hoe betrekkelijk is dat! Maar op gemak ontbijtje naar binnen gewerkt en dan wordt het gewoon een werkdag! Huisje beetje poetsen (lang leve zo’n kleine ruimte), handwasje doen en jawel, laatste reisverslagen maken voordat er een poging gedaan gaat worden om de website weer bij te werken.
Ieder zijn ding! Harry ligt onder de auto en bij elke band zie ik steeds 2 benen er onderuit komen. Op zijn tijd moet de onderkant ook geïnspecteerd worden. Ondertussen wordt Harry smeriger en smeriger en gutst het water als een waterval van zijn hoofd naar beneden. Er tegenaan drinken is bijna niet te doen!
Bij een poging het reservewiel eronderuit te halen om dit nog maar eens te “oefenen” lukt het van geen kant. Jemig……. Ooit thuis gedaan en toen ging het wel. Op de één of andere manier krijgt Harry de sleutel om hem los te draaien er niet meer tussen. Op de camping wat gereedschap (vijl) geleend maar dat lukte niet. Onze taken dus verdeeld. Na de lunch ging in bij de bar/restaurant zitten om verslagen en foto’s te plaatsen en Harry ging naar de stad op zoek naar een garage.
Bij mij lukte het allemaal prima! Verslagen waren zo geplaatst en voor de foto’s was behoorlijk wat geduld vereist. Gewoon tijd uitzitten…….
Ondertussen duurde het toch wel lang voordat Harry eindelijk terug was. Gelukkig zijn oude kloffie aangehouden want wat zag hij eruit!!!! Bij de garage – wat meer leek op een sloopbedrijf kwamen ze met 5 man al aangelopen om te helpen. Lekker handig zonder brug en zonder…..krik! Gelukkig hebben we die zelf.
Maar na bijna 3 uur ploeteren, slijpen en vijlen (grotere opening gemaakt om sleutel bij reservewiel te krijgen) was het dan zover! Wiel ging er netjes af. Pas na de 2e poging dan wel. Niet alleen de jongens van de garage lagen onder de auto maar Harry deed gezellig mee. De rekening viel gelukkig mee…….200 kwatcha – bijna 18 euro!
Doodmoe kwam hij weer terug op de camping en helemaal leeggelopen! Vocht wel te verstaan. Je zou op zo’n middag echt veel meer moeten drinken….. want het gevolg hoefde niet lang op zich te laten wachten.
Na een verkwikkende douche en weer een schone man zijn wij ’s avonds het restaurant op de camping maar ingedoken. Een vruchtbare dag maar of het nu een rustdag was???? Wel voldaan……
Nu proberen lekker te slapen en morgen de grens over naar Malawi!
26 oktober 2017 – Chipata – rustdag
Foute boel……. Het was weer een nacht met blaaspijn en dus niet kunnen slapen. Het was eigenlijk wel te verwachten want als je te weinig drinkt dan is de urine weer veel te sterk met als gevolg soort blaasontsteking. Dan wordt je al weer moe wakker en dan denk je vanzelf….gewoon hier blijven en een echte verplichte rustdag houden.
Dus na ontbijt stoelen in de relaxstand, boekje erbij en liters water wegwerken. Door de droge warmte en de wind merk je te laat dat je uitdroogt. Voor mij minder van belang dan voor Harry. Nog even mail naar uroloog om te overleggen wat te doen. Hopelijk snel antwoord.
In de tropische tuin, in de schaduw van de bomen uiteindelijk een lekkere relaxte dag gehad. Door de paracetamol was pijn in ieder geval minder en konden we toch genieten. In principe morgen de grens over als de nacht dit keer goed zal zijn.
De warmte van 36 grd maakt je wel vermoeiender dan normale temperaturen. Dan is rijden een betere optie in een airco auto! Morgen hopelijk weer verder. Voor het gemak maar een lekker visje in het restaurant gegeten. Morgen weer zelf koken hebben we besloten.
ga verder naar:
REISVERSLAGEN:
FOTO'S
REISVERSLAGEN:
FOTO'S